ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ...

Panos Pikramenos

45η μαύρη επέτειος από την εισβολή του «Αττίλα» στην Κύπρο.
Οι Έλληνες πενθούν και «θυμούνται», στην Τουρκία πανηγυρίζουν και απειλούν: Αν χρειαστεί θα ξαναεισβάλλουμε, δηλώνει ο Ερντογάν, ενώ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΤΙΚΑ βίντεο παρουσιάζουν τους εισβολείς ως «απελευθερωτές» και F-16 να πετούν σήμερα πάνω από τον «Πορθητή»…
Τα ίδια συμβαίνουν και κατά τις επετείους για την Άλωση της Κωνσταντινούπολης, για την Καταστροφή της Σμύρνης, την Γενοκτονία των Ποντίων και δεν έχει τελειωμό.

Η Γερμανία, έστω και τυπικά, ΕΧΕΙ ΖΗΤΗΣΕΙ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ. Ο Κλίντον, επίσης τυπικά, ΕΧΕΙ ΖΗΤΗΣΕΙ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΗ ΧΟΥΝΤΑ.
Οι «γείτονες» ΠΟΤΕ. Αντιθέτως…
«Κατά βάθος ακόμα δεν έχουν πιστέψει ότι είναι πλέον μόνιμοι κάτοικοι της Μικράς Ασίας. Αισθάνονται συλλογική ιστορική ανασφάλεια. Δεν έχουν ποτέ ξεχάσει την ελληνική απόβαση κατά την μικρασιατική εκστρατεία», μου έχει εξηγήσει Κούρδος αξιωματούχος μαχητής που γνωρίζει άριστα τη νοοτροπία τους.
ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΧΝΑΜΕ ότι αυτές οι απειλητικές δηλώσεις και η προπαγάνδα, δεν απευθύνεται μόνο στους Τούρκους.
ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΚΛΑΣΣΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ, ΠΟΥ ΣΤΟΧΕΥΟΥΝ ΚΥΡΙΩΣ ΣΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΛΗΨΗΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ.

--------

Νίκος Σταθόπουλος

 ΑΤΤΙΛΑΣ '74"...
...βέβαια, είναι διαρκής Αττίλας, μια εθνοπολιτισμική και κρατικοπολιτική βαρβαρότητα διαρκείας, ένα μελάνωμα στον οργανισμό του πολιτισμού, μια πληγή στην ποιότητα της Μεσογειακής κουλτούρας
..αλλά, "Αττίλας 74" ειδικά...η σύγχρονη όψη της Οθωμανικής αρπακτικότητας, η μόνιμη και όλο αναβαθμιζόμενη βία του τουρκικού επεκτατισμού
...δυστυχώς, το ξενόδουλο πολιτικό μας σύστημα, μέσω της "διπλωματίας του κατευνασμού" και της αφόρητα εθελόδουλης "φιλίας των λαών"..., και εντός του γενικότερου περιβάλλοντος παγκοσμιοποιητικής αεθνικότητας, "εκπαιδεύει" το λαό , και τους νέους πιο ειδικά, στην Αμνησία, στην απεμπόληση του Ιερού Χρέους απέναντι στην Κύπρο, στο αυτόβουλο στράγγιγμα κάθε εθνικής ευαισθησίας
..και,έτσι, σήμερα, οι Παλιοί εκλογικεύουν το απίθωμα στο χρονοντούλαπο και οι Νέοι απλά απλά "σεις τώρα κάτι μου λέτε!..."
....κατάντια και επικίνδυνη αδιαφορία, ένα ανύπαρκτο εθνικοπολιτικό ενδιαφέρον που δίνει στις νέες, σημερινές, όψεις του "Αττίλα" τη διάσταση ενός ακρωτηριαστικού πεπρωμένου
...το επικαιρικά επικεντρωμένο πρόσωπο της σπουδαίας Μάγδας Φύσσα, επικάλυψε τις τραγικές μορφές των Μανάδων της Κύπρου, και έδωσε στο Κακό μια σημασιοδότηση περιοριστική, άκρα βολική για τους ποικίλους "Αττίλες" της εθνικής ανημπόριας
..."Η Κύπρος κείται μακράν", "Ευχαριστούμε τους Αμερικανούς", "'Εχει δικαιώματα η Τουρκία στο Αιγαίο", "Ζήτω η φιλία των Λαών", "Ε φταίμε πρώτα και κύρια εμείς", "Το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του", "Προέχει η ανάπτυξη", είναι ψηφίδες αυτού του ολέθριου ψηφιδωτού υποτέλειας που τείνει να ορίζει τη συλλογική συνείδηση
..τσοντάροντας και λίγο "αντιφασισμό"(για το τάχαμου τάχαμου της "ριζοσπαστικότηας"...) της πιο τηλεχειριζόμενης επικαιρότητας, μαζί με μια διάχυτη κουλτούρα ιδιωτικότητας και πραγματισμού : ιδού το Κενό όπου τάχα λειτουργούν "συγκινήσεις" και "μνήμες"
....μπροστά σε μια selfie με αστακομακαρονάδα και "θεϊκό μπούτι σάς λέγω μαδάμ!", τύφλα να 'χουν τα Πρόσωπα Αρχαίας Τραγωδίας που 45 χρόνια μετά κλαίνε ακόμα βουβά σα να λένε "γυρεύω το γιο μου...την κόρη μου θέλω..."...

"ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ"!!..για μας, για τις γενιές μας, ποτέ δεν ήταν καθηκοντολογική προτροπή...ήταν ένα αυτονόητο, θεμελιωμένο, με συνεχείς διευρύνσεις, στη βασική μας καθημερινότητα...δεν ξεχνούσαμε τους νεκρούς, ανάβαμε ένα κεράκι, τηρούσαμε τα Ψυχοσάββατα...δεν ξεχνούσαμε τους συνανθρώπους, με τις γιορτές ας πούμε, με τους γάμους και τα βαφτίσια...δεν ξεχνούσαμε την πατρίδα, με τις επετείους, τις εθνικές γιορταστικές τελετές..δεν ξεχνούσαμε το Θεό, με τις γιορτές, με το Πάσχα και τα... Χριστούγεννα...απλοί "μηχανισμοί" για να οριοθετείται η μνήμη, να εντάσσεται στους "κύκλους", να γίνεται κλωστή σύνδεσης του χρόνου, να μας στερεώνει ως ψυχή μέσα στη ρέουσα ύλη, και, έτσι, να μας κάνει ανθεκτική φθαρτότητα με βάθος συλλογικής αιωνιότητας...μόνο έτσι γίνεσαι "κοινότητα" και όχι περιστασιακό άθροισμα "μονάδων"...το σύστημα, στα σημερινά του καλούπια, διδάσκει και επιβάλλει τη λησμονιά, την απεμπόληση των ακολουθιών που προηγήθηκαν, την απολυτοποίηση του παρόντος, την τυραννία των κάθε πρωί ανανεωνόμενων ωραρίων...σήμερα δε ζουν, αλλά σπρώχνουν τον καιρό της "επικράτειας του 24ωρου", γιατί αυτό επιτάσσει το απολυτοποιημένο εμπόρευμα και η "πρόοδος" του "βιολογικού κύκλου", η κουλτούρα της "χωματίλας με ημερομηνία λήξης οπότε ό, τι φάμε ό, τι πιούμε..."...είναι ο τερατώδης κόσμος της Ιερής Προσωρινότητας του Ατόμου, άρα ενός "όντος" χωρίς βιογραφικό και σχέσεις και προϋποθέσεις...δεν είναι ότι "ξεχνούν"(και όχι μόνο τη βασανισμένη Κύπρο μας...) αλλά ότι δεν ξέρουν, είναι εκτός στοχαστικής τους αντίληψης, τι σημαίνει "ξεχνώ"!.."χρήστες" είναι, άρα με εμφυτεύματα αυτοματισμών...όλες οι ποιότητες της 'Υπαρξης έχουν καταλυθεί εντός τους, και το Νόημα είναι απλώς ένα fact με χρησιμότητα ή όχι...απλά "ζουν", άρα μόνο "εμπειρίες" έχουν, μόνο διάνυση κάποιων αποστάσεων/διαστημάτων...ποια Κύπρος μου λέτε τώρα;αυτοί σήμερα αλλάζουν τη ζωή τους από ώρα σε ώρα ανάλογα με τις "υποδείξεις" του Διαδικτύου και της Διαφήμισης...