ΕΥΔΑΙΜΟΝ ΤΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ,ΤΟ Δ ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΤΟ ΕΥΨΥΧΟΝ ΚΡΙΝΟΜΕΝ...…

[Το μπλόγκ δημιουργήθηκε εξ αρχής,γιά να εξυπηρετεί,την ελεύθερη διακίνηση ιδεών και την ελευθερία του λόγου...υπό το κράτος αυτού επιλέγω με σεβασμό για τους αναγνώστες μου ,άρθρα που καλύπτουν κάθε διάθεση και τομέα έρευνας...άρθρα που κυκλοφορούν ελεύθερα στο διαδίκτυο κι αντιπροσωπεύουν κάθε άποψη και με τά οποία δεν συμφωνώ απαραίτητα.....Τά σχόλια είναι ελεύθερα...διαγράφονται μόνο τά υβριστικά και οσα υπερβαίνουν τά όρια κοσμιότητας και σεβασμού..Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές..]




Σάββατο 26 Μαΐου 2018

ΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ..

Ασφαλώς ο τραμπουκισμός και ο φασισμός είναι καταδικαστέος . Δεν μπορώ όμως να καταλάβω , γιατί πρέπει να λέμε τα αυτονόητα , κάθε φορά που καταγγέλλουμε την κομματική εκμετάλλευσή του . Μόνον που η Ελλάδα δεν κινδυνεύει από τον φασισμό , όπως θέλουν μερικοί διακαώς να πιστέψουμε για να αποκτήσουν λόγο ύπαρξης , αλλά από τον κομματισμό .
Αυτός την διέλυσε και αυτός είναι που συνεχίζει να την διαλύει .
Η ελληνική κοινωνία στην μεταπολίτευση υπέστη μια μεγάλη δομική αλλαγή . Ενώ πριν ήταν δομημένη με κέντρο την εκκλησία , μετά την μεταπολίτευση δομήθηκε με κέντρο το κόμμα . Και ενώ στην αρχή αυτό φάνηκε απελευθερωτικό και αναγεννησιακό , στο τέλος εξελίχτηκε σε μια βαθιά διηρημένη , αξιακά ρηχή , καχύποπτη ,αναξιοκρατική κοινωνία με τις κομματικές συμμορίες πλέον να την λυμαίνονται παντοιοτρόπως , έχοντας γίνει οι απόλυτοι άρχοντες , με την χώρα να κατρακυλάει πια ανεξέλεγκτα . Και το χειρότερο ; Με μειωμένη αίσθηση εθνικής ταυτότητας και σχεδόν μηδενική αυτοπεποίθηση .
Ευκαιρίας δοθείσης όμως , θέλω να διορθώσω ένα λάθος που κάνουμε συχνά όλοι εμείς που απορρίψαμε μετά βδελυγμίας το "κομματικώς υπάρχειν". Ονομάζουμε όλους τους κομματικούς συλλήβδην κομματόσκυλα . Αυτό όμως δεν είναι ακριβές . Κομματόσκυλο είναι αυτός που εξασφαλίζει τα προς το ζειν από το κόμμα . Ασφαλώς όμως και δεν συμβαίνει με όλους κάτι τέτοιο . Οι περισσότεροι μάλιστα ανήκουν σε μια άλλη κατηγορία , που δεν έχει ακόμα όνομα , αλλά θα μπορούσαμε να τους αποκαλέσουμε "κομματικούς πιστούς" Κι αυτό γιατί μοιάζουν με τους πιστούς του εκκλησιάσματος της προηγούμενης κοινωνικής δομής . Αυτοί λοιπόν έχουν αναπτύξει άλλους δεσμούς με το κόμμα, κυρίως υπαρξιακούς . Κι αυτό επειδή έχουν συνδέσει την υπαρκτική τους δικαίωση μέσα από αυτό και αυτά που πρεσβεύει . Κι αυτό είναι μεγάλη εξάρτηση , χειρότερη κι από ηρωίνη . Πέρα από αυτούς λοιπόν που έχουν συμφέροντα από την ύπαρξη της κομματοκρατίας , που είναι οι πιο λίγοι τελικά , είναι και αυτή η κατηγορία των εθισμένων που θα χτυπηθεί βάναυσα , από το σύνδρομο στέρησης και που λυσσασμένα θα πολεμήσει ενάντια στην αποκομματικοποίηση και την κατάλυση της κομματοκρατίας που χρειάζεται η χώρα για να μπορέσει να συνέλθει και να βρεθεί ξανά σε δρόμους δημιουργίας ,αισιοδοξίας και αυτοπεποίθησης .
Τους εθισμένους στην κομματική ζωή , τους βλέπουμε ήδη να αντιδρούν βίαια και μόνον στην ιδέα της κατάργησης των κομμάτων , όπως ενδεχομένως θα αντιδρούσε η 90χρονη μάνα μου αν της ανακοίνωναν σήμερα , ότι απαγορεύεται πια η κυριακάτικη λειτουργία και ότι σφραγίζονται οι εκκλησίες .
Αποτέλεσμα εικόνας για δημοκρατιαΜα ... υπάρχει ζωή έξω απ' τα κόμματα ; θα αναρωτηθεί κανείς
Υπάρχει Δημοκρατία;
Οι σύγχρονοι πολιτειολόγοι γράφουν σήμερα σ' όλο τον κόσμο πολυσέλιδα βιβλία ακριβώς με αυτή τη θεματική , ο ένας υποστηρίζοντας τούτο και ο άλλος το άλλο και δεν είναι ούτε ο σωστός χρόνος αλλά ούτε και ο τόπος να καταπιαστούμε αναλυτικότερα με αυτά .
Ο γράφων είναι πεπεισμένος βέβαια ότι με τα κόμματα ως έχουν δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική Δημοκρατία , ακριβώς επειδή η Δημοκρατία για να λειτουργήσει χρειάζεται ελεύθερα σκεπτόμενους πολίτες ενώ τα κόμματα οπαδούς . Επίσης καλό είναι να μην τρέφουμε αυταπάτες ότι τα κόμματα μπορούν να μεταμορφωθούν σε κάτι άλλο και να ξεπεράσουν τον κακό τους εαυτό , πάντα θα έχουν τα δικά τους παιδιά και πάντα θα χωρίζουν τον κόσμο σε "εμείς και οι άλλοι" .
Αυτό που χρειαζόμαστε λοιπόν είναι αληθινή Δημοκρατία ή όσο γίνεται πιο αληθινή και την θέσπιση αρχών και αξιών , όχι όμως ως Θαβώρειες εντολές , αλλά που θα είναι πάντα υπό αίρεσιν ανάλογα με το βαθμό ωρίμανσης της κοινωνίας που θα τις θεσπίζει . Ο δρόμος φαίνεται να είναι μακρύς και δύσκολος . Γι αυτό και δεν είναι πλαστός . Είναι ο δρόμος όμως που πάνω του πρέπει να βαδίσουμε για να σταματήσουμε την πτώση και να σωθούμε από την ολοκληρωτική συντριβή . Δημοκρατία λοιπόν , με ζητούμενο το αυθεντικό και το αληθινό απέναντι στο κομματικά ωφέλιμο και χρήσιμο
****

Δεν υπάρχουν σχόλια: