ΑΛΕΚΤΡΥΩΝ

Αλεκτρυών, ποιητικά Αλέκτωρ

                                                          «ὁ δε εἶπε• λέγω σοι, Πέτρε, οὐ φωνήσει σήμερον ἀλέκωρ πρίν ἢ τρίς ἀπαρνήση μη εἰδέναι με.»

«ο δε Κύριος είπε· σε βεβαιώνω Πέτρε ότι δεν θα λαλήσει ο πετεινός σήμερα πριν με απαρνηθείς τρεις φορές και βεβαιώσεις ότι δεν με γνωρίζεις.»

χαρακτηριστικό κύπελλο Χιακής
 αγγειοπλαστικής, 6ος π.Χ. αιώνας
Μουσείο Tocra

 «[…] στον Ασκληπιό οφείλουμε ένα πετεινό, μην παραλείψετε τούτο το χρέος». 

Ο Σωκράτης πιστεύοντας ότι θεραπεύτηκε από την ασθένεια του εγκλωβισμού της ψυχής στην ύλη/ σώμα, αφού θα ελευθερωνόταν η ψυχή του από τα δεσμά της, θέλησε να  ευχαριστήσει τον Ασκληπιό, θεό της υγείας, προσφέροντάς του ένα πετεινό/αλέκτωρ.

Ο πετεινός αφιερωμένος στον Ασκληπιό ήταν σύμβολο υγείας και ανάστασης αφού προαναγγέλει την μετάβαση στο φως. Ηλιακό πτηνό.

Στο δελφικό σύστημα η Επίδαυρος, με το φημισμένο ιερό του Απόλλωνα και του Ασκληπιού, ανήκει στο ζώδιο του Λέοντα και ο αλέκτωρ συμβολίζει τον Λέοντα, ζώδιο στο  οποίο βρίσκεται ο μικρός μας ήλιος όταν ανατέλλει ο μεγάλος Σείριος, το α του αστερισμού του Μεγάλου Κυνός. Ένας διπλός πετεινός, στον παλαιό άξονα των ηλιοστασίων (Λέοντα – Υδροχόου) συμβολίζει το έτος που ξεκινάει το καλοκαίρι με την ανατολή του Σειρίου μετά από 70 ημέρες που δεν φαίνεται.

Ετυμολογικά:

αλεκτρυών, αρσενικό πουλί,  πετεινός, ο σύζυγος, το έταιρον ήμισυ, θ. αλεκτρύαινα, όρνιθα. αλέκ-τωρ, αλεκτόρειος, από πουλί αλλά και θρίξ ἡ ἀπὸ τῆς κεφαλῆς τρεφόμενη κατά τον Ησύχιο. αλεκ-ινός, δυνατός, άλιος, ήλιος.

Ίσως από το α (συνθετικό ή στεριτικό)  και λέγω, άλεκτρος.

Όμως, άλκ-η σημαίνει δύναμη, σθένος, ρώμη, κουράγιο, ικανότητα, ανδρεία, αλκ-τ-ήρ σημαίνει εκείνον που αποκρούει, αποτρέπει, αλκ-τ-ήρ-ιος, εκείνος που προστατεύει, μέσο προστασίας «θώρακας» -θωρακίζει, ο αρωγός, θεραπευτής, αλέκω ή αλέξω, αποτρέπω, αποκρούω.

Τ’ όνομα άρρεν, ά ν ω  ρ ο ή, συνδέεται με την αν(Δ)ρεία που έχει τ’ όνομα της από τη μάχη- αντίθετη ροή, είναι δηλαδή  η αντίθετη ενέργεια, όχι σε κάθε άλλη ροή αλλά σ’ εκείνη που ρέει παρά το δίκιο, ενάντια στην αδικία, το εμπόδιο.

Το μέρος της ψυχής που χαρακτηρίζεται από αν(Δ)ρεία και πάθος, επειδή έχει τάση επιβολής, είναι η καρδιά. Τοποθετήθηκε ανάμεσα στο διάφραγμα και το λαιμό (δίοδος-ισθμός), στη θέση της ΣΚΟΠΙΑΣ-ΚΑΡΔΙΑΣ, κοντά στο κεφάλι-ακρόπολη του σώματος κι έδρα του θείου μέρους της ψυχής, για να μπορεί ν’ ακούει τον ορθό λόγο.

Εκείνος «που επινόησε το λέγειν και τον λόγον» (ήχος και λογική) είναι ο Ερμής, ταυτόσημος με τον αδελφό του Απόλλωνα/Διόνυσο. Είναι ο λόγος και ο αίτιος της συμμετρίας όλων όσων υπάρχουν στον κόσμο του γίγνεσθαι.  Είναι ο ευρετής της λύρας, την οποία χάρισε στον Απόλλωνα, ενώ ο Απόλλων του χάρισε τη χρυσή του ράβδο, ποιμενικό ραβδί, με την οποία ο Ερμής οδηγεί τους νεκρούς, ως ψυχοπομπός και αγγελιαφόρος, ανάμεσα στους δύο κόσμους, τον ορατό και τον αόρατο. Έτσι είναι  Έφορος του ύπνου και ονειροπομπός.

ΕΝ, το όλον (παν), ΔΥΟ, τροχιές-περιφορές προκειμένου να υπάρχει παραμονή και κίνηση και το σύμπαν να είναι αμετάβλητη μεταβολή και ακίνητη κίνηση, αρχή της ζωής. ΤΡΙΑ η ομαλή περιστροφική κίνηση του νου/λόγος.Τρεις ομόκεντροι κύκλοι είναι η σχηματική απεικόνιση της κίνησης του νου. ΤΕΣΣΕΡΑ, ο αριθμός του φανερώματος του λόγου, έξη περιφορές (3x2) η παρουσία της ψυχής, αφού νους χωρίς ψυχή είναι αδύνατον να υπάρξει.Τρεις φορές το έξη επί τον εαυτό του (6x6x6), δηλαδή, ο κύβος του έξη μας δίνει τα 216 χρόνια μετά τα οποία συνέβη η μετεμψύχωση του Πυθαγόρα.Τυχαίο δεν μοιάζει που ο αριθμός και γράμμα έξη είναι το δίγαμα F, ένα διπλό Γ.

Η δύναμη του ορθού Λόγου –ακτίνα (θριξ) αιθεριακού φωτός- θωρακίζει την Υγεία.

Διότι αλέκτωρ ή ηλέκτωρ σημαίνει τον ακτινοβόλο ήλιο, ἠλέκτωρ Ὑπερίων (ο Σείριος του Μ. Κυνός) και αντιστοιχεί στο στοιχείο της φωτιάς.

Ο ανήρ, όπως η αν(δ)ρεία, άνω ροή, παραπέμπουν στον Άρη. Ο Άρης γεννήθηκε χωρίς πατέρα (όπως η Αθηνά χωρίς μητέρα) όταν η Ήρα  άγγιξε ένα βοτάνι και από την ευωδιά του  γεννήθηκε ο Άρης.  Αντίθετα με τις πολεμικές ιδιότητες που του αποδίδουν, συνδέεται με τον αμνό - αρήν, Fαρήν, άρης, άρνον είναι το αρνί - αμνός, μεταφορικά ο ήπιος, πράος, προσηνής άνθρωπος, ο αμνός του Θεού. Ο Άρης είναι η προσωποποίηση της καθημερινής πάλης (πόλεμος –πόλος) ενός θνητού, μεταξύ της ψυχής, που έλκεται από το φως και τη μουσική, και της ύλης, που έλκεται από τη λαγνεία και της υλικές απολαύσεις.

Ο Ιησούς αμνός ελέγχει απόλυτα την ταραχή που προκαλεί η ύλη (όνος) στο νου (ίππος) και στην ψυχή (μέλισσα). Τούτη η πάλη-πόλεμος είναι η εξισορρόπηση των θετικών και αρνητικών δυνάμεων μεταξύ των συναισθημάτων της ψυχής και των αισθήσεων της σάρκας, του όντως είναι και του φαίνεσθαι. Απόδειξη η θυγατέρα του Άρη και της Αφροδίτης (Αθηνάς), η Αρμονία.

Αλεκτρυών ονομαζόταν ένας φίλος του Άρη. Όταν ο Άρης κοιμόταν με την Αφροδίτη άφηνε τον Αλεκτρυόνα φρουρό να τους προειδοποιεί για την έλευση του Ήλιου. Ένα βράδυ που ο Αλεκτρυών αποκοιμήθηκε ο Ήλιος είδε το ζευγάρι και ειδοποίησε τον Ήφαιστο, ο οποίος το τύλιξε σ’ ένα δίχτυ όμοιο με ιστό αράχνης, μεταλλικό αλλά απαλό και αόρατο. Από το ζευγάρι όμως γεννήθηκε η Αρμονία την οποία ο Ζευς έδωσε γυναίκα στον Κάδμο.

Ο Άρης θυμωμένος μεταμόρφωσε τον Αλεκτρυόνα σε πτηνό αρσενικό που λαλεί προαναγγέλλοντας την ανατολή.

……………

Αλέξ - ανδρος

           αλέκω ή αλέξω

Ο Αριστοτέλης, περισσότερο απ’ όλα τ’ άλλα, του ενέπνευσε την κλίση προς την ιατρική, φιλιατρεῖν.[11] Έτσι ο Αλέξανδρος βοηθούσε τους φίλους του όταν αρρώσταιναν, έγραφε θεραπείες και δίαιτες. Είχε τις γνώσεις να ελέγχει τους ιατρούς, πράγμα που σημαίνει, και είναι πολύ σημαντικό, ότι γνώριζε πολύ καλά από τι πέθανε ο Ηφαιστίων αλλά και ο ίδιος.

 Όταν, την άνοιξη του 324 π.Χ. στα Εκβάτανα, ο Ηφαιστίων έκανε πυρετό ο Αλέξανδρος πρέπει να γνώριζε και ν’ αναγνώρισε το σημάδι ως αρχή του τέλους, γι’ αυτό και η μεγάλη του στεναχώρια. Δεν παραφρόνησε από τη λύπη μόνο διότι έχασε τον αδελφικό του φίλο, ευθύ κτύπημα στον ίδιο, ούτε για τον εαυτό του, αλλά για τον κόσμο ολόκληρο, διότι γνώριζε….

Ο ίδιος λόγος θα οδηγούσε αργότερα τον γλυκύτατο Ιησού στα σταυρικό μαρτύριο.

Ο Πλούταρχοςλέει ότι ο Ηφαιστίων δεν δέχθηκε τη σωστή διατροφή και έφαγε έναν ολόκληρο  πετεινό πίνοντας ένα μπουκάλι παγωμένο κρασί. Ο Ηφαιστίων δεν πέθανε από υπερβολική τροφή αλλά από δηλητηρίαση που προκάλεσε το «νερό» που δεν ανιχνεύεται μέσα στο παγωμένο κρασί, ενώ ο πετεινός που έφαγε είναι σαφές γνώρισμα
.kynorodi.blogspot.com

---