ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΣΕ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΡΡΙΚΝΩΣΗ

Ελληνισμός σε Γεωπολιτική Συρρίκνωση

Γράφει ο Γιώργος
 Ο Ελληνισμός από δεκαετίες βρίσκεται σε διαδικασία γεωπολιτικής συρρίκνωσης και γνωρίζουμε από τώρα με βεβαιότητα ότι η μια  συνιστώσα της συρρίκνωσης αυτής που θα συνεχιστεί είναι η δημογραφική.

Μια δεύτερη συνιστώσα που προστέθηκε πρόσφατα είναι η οικονομική και η οποία πρωταρχικά και με απλά λόγια θα πρέπει να αντιμετωπιστεί  με την εξισσορόπηση της κατανάλωσης με την εγχώρια παραγωγή.

Μια τρίτη συνιστώσα είναι η πολιτισμική κατάπτωση που συνοδεύεται από εγκληματική πολιτική μετριότητα , εθνική χαλάρωση και απαξίωση και ιστορική λήθη και αποσύνθεση.

Η πρώτη και η τρίτη συνιστώσα υπό το βάρος  της δεύτερης στερούν την δυνατότητα μακρόπνοου στρατηγικού σχεδιασμού, υπό την ανάγκη άμεσης αντιμετώπισης του σήμερα και της επιβίωσης του έθνους στη διάσταση κυρίως της ακεραιότητας του κοινωνικού του ιστού.

Οδηγηθήκαμε εδώ κατόπιν μιας παρατεταμένης ηδονόφιλης παράλυσης και παρασιτικού καταναλωτισμού, που αποδεχθήκαμε στα πλαίσια της ΕΕ και της Δύσης γενικότερα, αμελώντας την ενίσχυση της εθνικής μας υπόστασης σε όλα τα επίπεδα που αυτή μπορεί να εκφραστεί και προκαλώντας αλόγιστα την αποδυνάμωσή μας.

Σήμερα αντί για ομότιμο ευρωπαϊκό κράτος κινδυνεύουμε να καταστούμε αθόρυβα βαλκανικοί δορυφόροι μιας ισχυρής Τουρκίας, χρησιμοποιώντας επίσημα τις προφάσεις και δικαιολογίες της ''υπέρβασης'' του εθνικισμού, της ''πολιτισμένης'' συμπεριφοράς ή της ''προοδευτικής'' κουλτούρας, γιατί φοβόμαστε να παραδεχτούμε τη γύμνια της σημερινής εθνικής μας αλήθειας.

Η μεταπολιτευτική πολιτική μας πορεία με τον πολιτικό τυχοδιωκτισμό που τη διακρίνει και τα ελλείμματα μιας ουσιώδους δημοκρατικής πραγματικότητας, εθνικής ομοψυχίας και εγρήγορσης και στρατηγικού σχεδιασμού ενδυνάμωσης της χώρας κατά τη συμμετοχή της στα κλαμπ των ισχυρών κρατών, θαρρείς πως δείχνουν στην τραγική τους διάσταση μια συλλογική αναζήτηση της ιστορικής μας ευθανασίας...

Παραβλέψαμε τραγικά το γεγονός πως σε συμμαχίες ισχυρών οφείλεις να είσαι ο ίδιος ισχυρός, ώστε να κερδίζεις τον σεβασμό των συμμάχων αντί της σημερινής χλεύης, που δείχνει να πλήττει ανεπανόρθωτα το εθνικό μας κύρος. Οι πολιτισμικές και συνήθως ηθικές μας προσεγγίσεις στις διεθνείς σχέσεις δεν έχουν να κάνουν με την πραγματικότητα του αμοιβαίου συμφέροντος και σεβασμού που τις καθορίζει.

Στις Διεθνείς Σχέσεις, δίκαιο έχει όποιος έχει τουλάχιστον ίση δύναμη και όταν αυτό δεν συμβαίνει, ο ισχυρός επιβάλει ότι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος υποχωρεί και προσαρμόζεται...

Η Ελλάδα της μεταπολιτευτικής πολιτικής της παρωδίας πλην ελάχιστων πολιτισμικών εξαιρέσεων, έκρυψε συστηματικά την αδυναμία της στον δυτικό ανταγωνισμό είτε πιθηκίζοντας τα ήθη και έθη των ισχυρών, είτε προσκολλώντας στην παραδοσιολατρεία.

Ο πτωχοπροδρομικός μας ελληνοκεντρισμός και ο κοσμολίτικος πιθηκισμός μας ήταν τα δυο χαρακτηριστικά μιας κίβδηλης ανάπτυξης, που παραγκώνισε την ίδια την εθνική, πολιτική και κυρίως την οικονομική μας ανάπτυξη.

Η αλληλοσυμπληρούμενη αυτή αντίθεση μεταφρασμένη σε οικονομική και κοινωνική πόλωση διαρκείας, αποτελούσε μια μόνιμη εθνική αδυναμία συστράτευσης και πραγματικά προοδευτικής συμπόρευσης των εθνικών μας ανθρωπίνων δυνάμεων με σκοπό την εγγενή αυτοδύναμη ανάπτυξη.

Το αποτέλεσμα απεικονίστηκε ως τραγέλαφος μιας νεοφιλελεύθερης δυτικής πολιτικής πρακτικής, που συνυπήρχε  με ανατολικού τύπου κρατικοποιημένη και παρασιτική οικονομία και σοσιαλιστική φρασεολογία και κουλτούρα που κυριαρχούσε σε πολιτισμικό επίπεδο.

Τα ψέματα όμως τέλειωσαν αφού ''όπως στρώνει κανείς κοιμάται'' κατά τη λαϊκή θυμοσοφία.

Αν τώρα άμεσα δεν απαλείψουμε ότι μας διαιρεί και δεν συστρατευθούμε ως έθνος στη λογική του αυτονόητου, δηλαδή της πραγματικής δημοκρατίας, της παρεμβατικής ελεύθερης οικονομίας και της κοινωνικής αλληλεγγύης, αντιμετωπίζοντας το σήμερα ως ιδιάζουσα πολεμική κατάσταση και σχεδιάζοντας με παρρησία, ειλικρινή διάλογο και εθνικό οίστρο το αύριο της ελπίδας και του οράματος, τότε θα αυτοχειριασθούμε στο θυσιαστήριο της εθνικής μας Ελπίδας...

http://kamararc.blogspot.gr/