Η ΟΥΡΑΝΙΑ ΚΛΙΜΑΚΑ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΣΜΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ

Η Ουράνια Κλίμακα της Αφροδίτης 

και το Κοσμικό Ταξίδι των Ψυχών

Γράφει ο Χρήστος Πανδίων Πανόπουλος



Ένα από τα διασημότερα σύμβολα που δεσπόζουν στο δυτικό μυστικισμό ως εικαστική αποτύπωση της προσπάθειας γεφυρώματος του χάσματος μεταξύ ανθρωπίνου και θεϊκού είναι η κλίμακα.
Οι περισσότεροι ίσως την γνωρίζουν μέσα από τις χριστιανικές αγιογραφίες (mystery τ. 85) όπου αποτυπώνει την οδό που ενώνει τον άνθρωπο με τον Θεό στον Παράδεισο.
Βέβαια απ' όταν ο άνθρωπος θεώρησε πως το θείο ενοικεί στους ουρανούς, η κλίμακα σαν σύμβολο είναι μια λογική αλληγορία και ήδη βρίσκεται στο γνωστό όνειρο με την σκάλα του Ιακώβ.
Η χρήση της λοιπόν ως σύμβολο ήδη από τον μεσαίωνα και μετά είναι διαδεδομένη είτε σε επίσημες θρησκευτικές πηγές είτε στα συγγράμματα των μυστικιστών.
Παρά όμως την διαδεδομένη χρήση της δεν παύει να μένει στο πρώτο δυνατό αλληγορικό επίπεδο ως απεικόνιση ανόδου/καθόδου που είναι και η χρηστική αντιμετώπιση του φυσικού αντικειμένου ενώ συνήθως οι διάφορες ερμηνείες, ανάλογα το πλαίσιο που απεικονίζεται ποικίλουν, χωρίς να φαίνεται να ανήκουν σε ένα ολοκληρωμένο σύστημα ή να περιέχουν κάποιο βαθύτερο επίπεδο μυστηριακής γνώσης.
Μια πιο ολοκληρωμένη όμως εικόνα ενός πολύ πιο πολύπλοκου και ολοκληρωμένου τέτοιου συστήματος ίσως μπορεί να μας δώσει μια κατάβαση στις παλαιότερες απεικονίσεις της, αυτές που ανήκουν στην Ελληνική αρχαιότητα όπου ίσως βρίσκεται και το αρχικό της νόημα...
Ορισμένα Παράξενα Αγγεία
Η κατάβαση μας αυτή στις πηγές μπορεί να αρχίσει με μια σειρά από ασυνήθιστες απεικονίσεις της κλίμακας σε αγγεία τα οποία η ερμηνεία τους για περίπου ένα αιώνα αποτέλεσε πεδίο διαμάχης μεταξύ δύο απόψεων.
Τα αγγεία αυτά απεικονίζουν αποκλειστικά γυναίκες κατά την διάρκεια μιας εορτής ή τελετής όπου σε διαφορετικές εκδοχές έχουμε την ύπαρξη σκάλας στην οποία μπορεί να βρίσκεται μια γυναίκα, συχνά η θεά Αφροδίτη συνοδευόμενη από τον Έρωτα ή απλά να ακουμπά σε έναν τοίχο ενώ η δράση εστιάζεται αλλού.
Η αρχική και εν μέρει αποδεκτή ερμηνεία αυτών των σκηνών είναι πως πρόκειται για απεικονίσεις εορτασμού των Αδωνίων κατά τους οποίους έχουμε δρώμενα στις στέγες των σπιτιών, όπως το ανέβασμα των γνωστών κήπων του Άδωνη ή τα θρηνητικά καλέσματα των γυναικών πριν την εύρεση του θεού.
Η ύπαρξη της Αφροδίτης σε αυτές τις σκηνές μπορεί να εξηγηθεί αν θεωρήσουμε πως η θεά συμμετέχει και αυτή στις τελετές, ή πως οδηγεί αυτές τις γυναίκες όντας η αγαπημένη του Άδωνη...
Η εύρεση όμως και γαμικών αμφορέων με παρόμοιες απεικονίσεις που δεν μπορούν να απεικονίζουν Αδώνια οδήγησε σε μια δεύτερη ερμηνεία... χωρίς προφανώς να αποκλείεται η πρώτη.
Σύμφωνα με αυτήν δεν έχουμε να κάνουμε παρά με μια φυσιοκρατική απεικόνιση γαμικής τελετής με την σκάλα να χρησιμοποιείται για την μετάβαση της νύφης στο γαμήλιο δωμάτιο στον πάνω όροφο του σπιτιού αλλά ταυτόχρονα και αλληγορικά υπονοώντας την μετάβαση της από κόρη σε γυναίκα καθώς η ίδια αυτή η πράξη του γάμου για τις γυναίκες αποτελεί μια τελετή περάσματος.
Για παρόμοιους λόγους λοιπόν σε αυτή την σειρά αγγείων εμφανίζεται η Αφροδίτη μαζί με έρωτες ή ακόμα και η Νίκη να στεφανώνει την νύφη που ολοκλήρωσε νικηφόρα τον αγώνα της ή το τελεστικό πέρασμα της.
Οπότε σύμφωνα με τους μελετητές έχουμε δύο σειρές αγγείων στις οποίες η σκάλα απεικονίζεται κυρίως φυσιοκρατικά. Μήπως όμως μπορούμε εδώ να διακρίνουμε και κάτι παραπάνω ανασηκώνοντας το πέπλο όπως η Αθηναία νύφη κατά τα αποκαλυπτήρια; Βλέπετε, υπάρχουν ορισμένες ακόμα απεικονίσεις με κλίμακες και την Αφροδίτη που δεν μπορούν να ερμηνευτούν με τις παραπάνω ερμηνείες...



Η Σκάλα της Ουρανίας Αφροδίτης
Καθώς στον πολυθεϊσμό η συμβολιστική συνήθως είναι πολυεπίπεδη, ακόμα και στις παραπάνω περιπτώσεις μπορούμε να διακρίνουμε σε βαθύτερο επίπεδο την σημασία της κλίμακας ως συμβόλου της Ουρανίας Αφροδίτης η οποία είναι και η προσωνυμία με την οποία λατρεύουν την θεά οι έγγαμες γυναίκες (και Τελεία), αλλά και στα Αδώνια. Εξ' άλλου πολλά από αυτά τα ευρήματα είναι από την περιοχή της Αθηναϊκής αγοράς που εικάζουμε πως βρίσκονταν το συγκεκριμένο ιερό της.
Και στην πρώτη και στην δεύτερη περίπτωση λοιπόν η κλίμακα είναι ένα χαρακτηριστικό σύμβολο της Αφροδίτης ως Ουρανίας και ενδεχομένως να σηματοδοτεί αυτή ακριβώς την κάθοδο της από τον Ουρανό στην Γη είτε προς αναζήτηση του αγαπημένου της Άδωνη είτε ως προστάτιδα της νύφης.
Παρενθετικά να αναφέρουμε ακόμα ένα χαρακτηριστικό σύμβολο της Ουρανίας Αφροδίτης που είναι η θηλυκή αίγα (ενώ ο τράγος είναι σύμβολο της Πανδήμου) την οποία συχνά απεικονίζεται να ιππεύει η θεά στους ουρανούς καθώς το αιθέριο πέπλο της σχηματίζει τον ουράνιο θόλο ή αυτή η ίδια η αίγα να απεικονίζεται θηλάζουσα τα μικρά της ενώ δίπλα παίζουν έρωτες.
Να θυμίσουμε πως κατά μια εκδοχή, ο γαλαξίας σχηματίστηκε από το γάλα αγελάδων (όπως και στην Αιγυπτιακή μυθολογία)  ή μιας ουράνιας κατσίκας όπως η Αμάλθεια ( η «ουρανία αίξ» που θήλασε το νεογέννητο Δία και μετέπειτα μεταμορφώθηκε σε αστερισμό) η οποία κάλλιστα μπορεί να ταυτιστεί με την αίγα της Ουρανίας Αφροδίτης.
Η Πλατωνική Κλίμακα του Έρωτα
Περισσότερες όμως πληροφορίες για να κατανοήσουμε το τι μπορεί να σημαίνει η κλίμακα της Ουρανίας Αφροδίτης μας δίνει ο Πλάτωνας όπου στο Συμπόσιο χρησιμοποιεί και αυτός την αλληγορία της κλίμακας μιλώντας μας για τον Έρωτα.

Σύμφωνα με τον διάλογο υπάρχει  η σκάλα του Έρωτα την οποία καλούμαστε να ανέβουμε σε τέσσερα στάδια με τελικό στόχο την προσέγγιση του ίδιου του θείο! Η πορεία μας λοιπόν σύμφωνα με τον φιλόσοφο ξεκινά από την κατά την παιδική ηλικία προσέγγιση της εξωτερικής ομορφιάς των σωμάτων, από εκεί περνά στην ερωτική προσέγγιση των πρακτικά καλών (όπως οι αρετές), ακολούθως συνεχίζει με τον έρωτα για την γνώση ως ευταξία και τέλος φτάνει στον έρωτα για την καθαρή νοητική ομορφιά πέρα από της μορφές και το ανθρώπινο επίπεδο της οποίας εκλάμψεις λαμβάνουμε σε όλα  τα προηγούμενα βήματα και που τελικά δεν είναι παρά το ίδιο το θείο.
Φυσικά εδώ δεν πρέπει να μας διαφεύγει πως στην ομορφιά αλλά και στον έρωτα ακόμα και ως κοσμογονική ελκτική δημιουργική τάση, άρχει (και στον Πλατωνικό διάλογο) η Ουρανία Αφροδίτη, οπότε η σε μυστηριακό επίπεδο κλίμακα της Ουρανίας μας δείχνει τον τρόπο ή μέσο προσέγγισης του θείου, δηλαδή τον Έρωτα.
Η άποψη πως ο έρωτας είναι η οδός (ή ένας βασικός τρόπος) προσέγγισης του θείου στην Ελληνική παράδοση τεκμηριώνεται και από την πληθώρα των ευρημάτων που έχουμε με απεικονίσεις από έρωτες ή τον Έρωτα σε ναούς, να σπένδουν, να θυσιάζουν, να θυσιάζονται σε βωμούς κτλ.
Οι 4 Ερμηνείες των Ιουδαίων
Δεν είναι καθόλου περίεργο έτσι, που αρκετά αργότερα, όταν ο Φίλων ο Ιουδαίος έρθει σε επαφή με τις λατρευτικές πρακτικές, τα μυστήρια και την φιλοσοφία των Ελλήνων, θα μεταλλάξει τις παραδοσιακές εβραϊκές ερμηνείες για την κλίμακα του Ιακώβ που μέχρι τότε θεωρούνταν πως συμβόλιζε τις διαφορετικές περιόδους της εξορίας του λαού Ισραήλ στις διάφορες περιοχές.
Από εκεί ξεκινά και το πέρασμα κάποιων μυστηριακών ερμηνειών της κλίμακας σε παραδόσεις πέραν του Ελληνικού πολιτισμού οι οποίες μέσω του χριστιανικού μυστικισμού φτάνουν ως τις ημέρες μας.
Έτσι λοιπόν, ο Φίλων στο έργο του De Somniis (1ος αιώνας) μας δίνει τέσσερεις διαφορετικές αλλά όχι αλληλοσυγκρουόμενες ερμηνείες με φανερά τα ίχνη των επιρροών του ειδικά στις δύο πρώτες και πιο μυστηριακές.
1) Πως οι άγγελοι που ανεβοκατεβαίνουν την σκάλα συμβολίζουν τις ψυχές που κατεβαίνουν και ανεβαίνουν από τα σώματα.
2) Πως η ίδια η κλίμακα είναι η ανθρώπινη ψυχή και πως οι άγγελοι είναι οι λόγοι του Θεού που τις ανεβοκατεβάζουν.
3) Πως η κλίμακα συμβολίζει τα σκαμπανεβάσματα στην ζωή του πιστού, για παράδειγμα από την αρετή στην αμαρτία.
4) Τέλος πως οι άγγελοι συμβολίζουν τις συνεχής αλλαγές στην ζωή του ανθρώπου.

Οι Ηρακλής & οι Άθλοι των Ψυχών

Για να επιστρέψουμε όμως στην Ελληνική παράδοση... αυτές φυσικά που έλκονται από έρωτα προς το θείο και καλούνται να το προσεγγίσουν δεν είναι παρά οι ψυχές. Έτσι έχει ενδιαφέρον να αναφερθούμε σε ένα ακόμα αρχαίο αγγείο που έχει παράσταση σκάλας.

Μόνο που το συγκεκριμένο (βλ. εικόνα 1) ανήκει σε μια σειρά αγγείων με κωμικές παραστάσεις ή και πραγματικών κωμικών θεατρικών παραστάσεων.
Σε αυτό απεικονίζεται ο Δίας ως σκυφτός γέρος να φέρει στον ώμο μια σκάλα ενώ οδηγείται από τον προπορευόμενο Ερμή που κρατά λυχνάρι για να φωτίζει, κάτω από παράθυρο οικίας.
Η παράσταση είναι γνωστή και διακωμωδεί τον Δία ο οποίος με την βοήθεια της σκάλας θα ανέβει στο παράθυρο ώστε να μπει στο δωμάτιο που θα βρει και θα ζευγαρώσει με την Αλκμήνη.
Εύκολα θα μπορούσαμε να απορρίψουμε την συγκεκριμένη παράσταση από την έρευνα μας, όμως έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον, αρκεί να αναρωτηθούμε γιατί να απεικονίζεται με σκάλα ο Δίας σε αυτό το συγκεκριμένο περιστατικό, πόσο δε αν λάβουμε υπόψη μας το γεγονός πως ο καρπός αυτής της ένωσης ήταν ο Ηρακλής.
Ο Ηρακλής είναι ο σημαντικότερος ίσως ήρωας των Ελλήνων, ένας θεάνθρωπος αφού ενώ θνητός ακόμη, αποθεώνεται μέσω των άθλων του και ανεβαίνει στον Όλυμπο όπου λατρεύεται πια ως θεός.
Μια ηλιακή θεότητα που ήδη από την αρχαιότητα αναγνωρίζονταν ως το αρχετυπικό πρότυπο της αποθεωτικής πορείας της ψυχής που επιστρέφει στην ουράνια πηγή.
Επίσης παλαιά είναι και η κοσμική αποτύπωση της πορείας αυτής μέσω του ζωδιακού ως συμβολική παραβολή των 12 άθλων (ή αντιστρόφως).

Το Κοσμικό Ταξίδι των Ψυχών 

Στην μυθολογία του Ηρακλή και μάλιστα με μυστηριακές μάλλον καταβολές ανήκει και η γνωστότερη ιστορία περί καταγωγής του Γαλαξία, σύμφωνα με την οποία αυτός δημιουργείται από το γάλα που ξεφεύγει από την θηλάζουσα Ήρα (ή και την Ρέα με την οποία ταυτίζεται), όταν αυτή καταλαβαίνοντας πιο μωρό ταΐζει, το αποσπά βίαια από την θηλή της ή κατά άλλες εκδοχές όταν ο λαίμαργος Ηρακλής την δαγκώνει. Υπάρχουν μάλιστα ενδείξεις για μυστηριακή λατρεία του Ηρακλή και της Ήρας ως θεϊκό ζεύγος (αλλά και με σχέση μητέρας-γιου) στην μεγάλη Ελλάδα.

Για να κατανοήσουμε την σημασία όλων αυτών αρκεί να σημειώσουμε πως η Ήρα θεωρείται η πηγή ή αιτία των ψυχών, οπότε αυτή είναι που όχι μόνο θρέφει τον Ηρακλή αλλά και αυτή που του δίνει τους άθλους με τους οποίους ο Ηρακλής-ψυχή θα ολοκληρώσει το ταξίδι (κύκλο) του!
Αυτή η κάθοδος από τον Όλυμπο προς τον αισθητό κόσμο και από εκεί πάλι πίσω δεν μπορεί παρά να γίνει μέσω μιας γέφυρας, ή μιας κλίμακας η οποία κοσμικά ταυτίζεται με τον Γαλαξία! Αυτή είναι η αρχική Ουράνια Κλίμακα, ο δρόμος των Αθανάτων και θνητών. Ενώ στις άκρες τις που φαινομενικά κόβουν τον ζωδιακό, βρίσκονται οι δύο πύλες του Ηρακλή (ηλιοστατικές πύλες - mystery τ. 82).
Έτσι ο μυστηριακός συμβολισμός που μπορούμε να ανασυνθέσουμε είναι αυτός όπου η πηγή των ψυχών Ήρα, θρέφει τον Ηρακλή ο οποίος καλείται να διασχίσει προς τις δύο κατευθύνσεις καθόδου και ανόδου την Ουράνια Κλίμακα τον γαλαξία. Η άνοδος του προϋποθέτει ως δύναμη τον Έρωτα και γι αυτό η κλίμακα μπορεί να αποκαλεστεί και κλίμακα της Αφροδίτης ή κλίμακα του Έρωτα.
Αυτή είναι και όπως δείχνουν τα πράγματα η πρωταρχική πηγή και λόγος της αλληγορικής χρήσης της κλίμακας στην αρχαιότητα...

Από την Αφροδίτη στην Παναγία

Λαμβάνοντας επομένως υπόψη όλα τα παραπάνω ίσως πλέον να γίνεται κατανοητός και ο λόγος ύπαρξης εικονογραφήσεων της Παναγίας  -η οποία δεν ανήκει στην χριστιανική θεϊκή τριάδα ώστε να  εξηγείται η κατ' αυτόν το τρόπο γιγάντωση της θεολογικής σημασίας της!- να κρατά μια σκάλα ως άλλη Αφροδίτη (που περιμένει στην άκρη τους πιστούς που ανεβαίνουν) ή ακόμη ως Ήρα που θηλάζει τον Ηρακλή-Ιησού!

Το ότι οι περισσότεροι χριστιανοί και θεολόγοι σήμερα δεν μπορούν να εντοπίσουν το βαθύτερο μυστηριακό νόημα αυτών των παραστάσεων πέρα από το να επικαλούνται μια απλή αλληγορία -προβληματική μάλιστα- σύμφωνα με την οποία η Παναγία «είναι» η κλίμακα επειδή γέννησε τον Ιησού ο οποίος γεφύρωσε τους ανθρώπους με τον Θεό, κάνει εμφανές πως αυτό συμβαίνει γιατί η πηγή είναι αλλού!
Οι πραγματικές μυστηριακές απαρχές του συμβολισμού της κλίμακας, όπως είδαμε, ανήκουν σε ένα άλλο, παλαιότερο σύστημα του οποίου οι αρχές στην πορεία του χρόνου ξεχάστηκαν ή καλύφθηκαν καθώς παρουσιαζόμενες ολοκληρωμένες θα δημιουργούσαν προβλήματα στην επίσημη χριστιανική θεολογία. Ενώ επίσης παρέμεινε κεκαλυμμένη και η βαθύτερη συμβολιστική όπως σε πληθώρα άλλων περιπτώσεων σαν το μυειν των μυστηρίων να ήταν ζωντανό.

Με αυτό το άρθρο λοιπόν, ελπίζω να βοηθηθούν οι αναγνώστες και να ανασηκώσουν λίγο το πέπλο αντικρίζοντας πίσω του την αιώνια ομορφιά του θείου την οποία όλοι καλούμαστε να προσεγγίσουμε ανεβαίνοντας την κλίμακα της Ουράνιας Αφροδίτης.
Η προσέγγιση αυτή μπορεί να επιτευχθεί σύμφωνα με τους πρόγονους μας με την κοσμογονική δύναμη του θεού Έρωτα την οποία κακώς οι χριστιανοί υποβίβασαν σε ένα μη οριζόμενο, μη κατακτήσιμο ορθολογικά συναίσθημα. Για να το πράξουμε αυτό, ένας Ηράκλειος αγώνας με πολλούς άθλους μας περιμένει όλους, το τελικό όμως βραβείο αξίζει τις προσπάθειες μας.
http://megaseniautos.blogspot.gr/

ΟΙ ΑΣΣΥΡΙΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΤΟΥΣ[Μέρος Β.]

Οι Ασσύριοι την εποχή της αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών της Περσίας

Η πύλη των εθνών στην Περσέπολη με τους γενειοφόρους
ταύρους στα πρότυπα των Ασσυριακών ανακτόρων

Μετά την κατάληψη των Βαβυλωνίων τυπικά διαλύθηκε το Ασσυριακό κράτος, οι Ασσύριοι όμως εξακολουθούσαν να υπάρχουν στους ίδιους τόπους που μεγαλούργησαν με τις αυτοκρατορίες τους που βρίσκονταν στην βόρεια Μεσοποταμία στο σημερινό Ιράκ βόρεια της Βαγδάτης. Μιά θεωρία που αναπτύχθηκε οτι οι Ασσύριοι μετακινήθηκαν βόρεια στην Ευρώπη με απογόνους τους σημερινούς Γερμανούς δέν ευσταθεί επειδή οι Γερμανοί δέν έχουν φυλετικά καμιά σχέση με Σημίτες και δέν έχει αναφερθεί ποτέ καμιά μετακίνηση των Ασσυρίων στα συγκεκριμένα μέρη οι οποίοι παρέμειναν υποτελείς των Βαβυλώνιων και στην συνέχεια των Περσών. Οι Πέρσες ιδιαίτερα που ήταν νεοδημιούργητος πολιτισμός χωρίς δικές του μακροχρόνιες παραδόσεις αντέγραψε τον πολιτισμό των Ασσυρίων ο οποίος εμφανίζεται περίπου σάν μιά νέα του έκδοση με την μόνη σημαντική διαφορά οτι οι Πέρσες σάν πιό πολιτισμένοι περιόρισαν σημαντικά τις ακρότητες και τις σφαγές των κατακτημένων λαών. Ο κορυφαίος Ασσυριολόγος George Roux λέει οτι μπορεί οι πόλεις τους να καταστράφηκαν αλλά οι παλιοί Ασσύριοι εξακολουθούσαν να ζούν στην ύπαιθρο ενώ και πολλές πόλεις τους όπως η Αράπκα έμειναν ανέπαφες, έμειναν υποτελείς στους Πέρσες πληρώνοντας φόρο στον μεγάλο βασιλιά, κύρια ασχολία τους ήταν η καλλιέργεια του καλαμποκιού. 

Ο θεός των Περσών Αχούρα Μάσδα όμοιος με τον Ασσύριο
θεό Ασσούρ

Σάν σκληροί πολεμιστές ήταν η κύρια δύναμη μαζί με τους Λυδούς του Περσικού στρατού, αποτελούσαν το βαρύ πυροβολικό η γλώσσα τους η Αραμαική έγινε απο τους Πέρσες η διπλωματική τους γλώσσα που την καθιέρωσαν στην συνέχεια σάν παγκόσμια γλώσσα μέχρι την εποχή που αντικαταστάθηκε απο τα Ελληνικά. Το διοικητικό, το ταχυδρομικό και το οδικό σύστημα των Περσών ήταν αντιγραφή των αντίστοιχων συτημάτων που χρησιμοποιούσαν οι Ασσύριοι την εποχή της μεγάλης τους ισχύος δηλαδή τους πρώτους αιώνες της 1ης χιλιετίας π.χ. Ο Δαρείος ο μέγας ξεκίνησε στην Περσέπολη την κατασκευή απέραντων πολυτελέστατων ανακτόρων οπου κάθε νέος βασιλιάς προσέθετε και κάποιο νέο μεγάλο κτίριο με την προσωπική του υπογραφή όπως οι Ασσύριοι βασιλείς το κάθε ένα με τεράστιες τοιχογραφίες γύρω απο την ζωή του βασιλιά όπως οι Ασσύριοι. Ο Δαρείος ο μέγας έχτισε την Apadana την αίθουσα ακροάσεων και στην συνέχεια ο Ξέρξης άρχισε την κατασκευή της αίθουσας του θρόνου με τις 100 κολώνες κάθε κατασκευή ολοκληρωνόταν απο τον επόμενο βασιλιά όλες με τοιχογραφίες στα πρότυπα των Ασσυριακών. Τα γνωστά τεράστια λιοντάρια με τις γενειοφόρες κεφαλές που συναντάμε σε όλα τα ανάκτορα των Ασσυρίων βασιλέων τα συναντάμε επίσης όμοια στην Πύλη των εθνών την κύρια είσοδο της Περσέπολης, ο θεός των Περσών Αχούρα Μάσδα εμφανίζεται με την ίδια ανθρώπινη μορφή του θεού των Ασσυρίων Ασσούρ πάνω στον ηλιακό δίσκο. 

Ασσύριοι στρατιώτες αποδίδουν τιμές στον μεγάλο
βασιλιά των Περσών Δαρείο

Οι Πέρσες είχαν γενειάδες όπως οι Ασσύριοι ανάλογα με την κοινωνική τάξη που ανήκαν οι χαμηλές κοινωνικές τάξεις και οι δούλοι είχαν κοντές γενειάδες, οι ευγενείς μεγαλύτερες απο μέτριες μέχρι μακριές οι δέ βασιλείς απο την εποχή του Δαρείου του μέγα και μετά τεράστιες στα πρότυπα των Ασσύριων βασιλέων. Η ενδυμασία τους ήταν το μοναδικό πράγμα στο οποίο είχαν σημαντική διαφορά οι Πέρσες δέν φορούσαν τον γνωστό πανάρχαιο Ασσυριακό χιτώνα αλλά βαριά και κλειστά ρούχα που έμοιαζαν πολύ περισσότερο με τα σημερινά, ο Δαρείος ο μέγας εμφανίζεται σάν ένας απο τους πιό καλοντυμένους βασιλείς της αρχαιότητας. Οι Ασσύριοι κάτω απο αυτές τις συνθήκες προσαρμόστηκαν εύκολα στο Περσικό βασίλειο των Αχαιμενιδών υπηρετώντας με μεγάλη όρεξη στον στρατό του μεγάλου βασιλιά σάν οι πιό σκληροί πολεμιστές ενώ πάντα εμφανίζονται να δίνουν αδιαμαρτύρητα φόρο τιμής στον βασιλιά. Η μοναδική τους εξέγερση με απόπειρα επαναφοράς της Ασσυριακής μοναρχίας έγινε το 350 π.χ. επί Αρταξέρξη του 3ου, ο Αρταξέρξης μετά την καταστολή του κινήματος ευνούχισε 400 αρχηγούς τους. Αργότερα υποτάγησαν τους Έλληνες με τον μέγα Αλέξανδρο και αποτέλεσαν τμήμα του μεγάλου βασιλείου των Σελευκιδών, οι Έλληνες είχαν τον δικό τους μεγάλο πολιτισμό χωρίς να χρειαστεί να αντιγράψουν τίποτα απο τα δικά τους έθιμα. 

Τοιχογραφία της Περσέπολης με τον Δαρείο τον μέγα
στα πρότυπα των Ασσύριων βασιλέων

Το μόνο που ακούγεται είναι οτι ο Μέγας Αλέξανδρος ζηλεύοντας την δόξα των ανακτόρων των Ασσύριων και Περσών βασιλέων ήθελε λίγο πρίν τον θάνατο του να κατασκευάσει τα δικά του πολυτελή ανάκτορα στην Βαβυλώνα, τον 2ο αιώνα π.χ. ο ιστορικός Αρριανός στο έργο του "Η ζωή του Μεγάλου Αλεξάνδρου" γράφει οτι 10.000 Ασσύριοι εργάτες εργάζονταν για την κατασκευή φραγμάτων. Οι Ασσύριοι τους επόμενους 4 αιώνες μέχρι την εμφάνιση του χριστιανισμού έπεσαν σε αφάνεια χωρίς να δημιουργούν προβλήματα παρέμειναν πιστοί στους Σελευκίδες αλλά διατήρησαν την εθνική τους ταυτότητα βασικά μέσω της Αραμαικής γλώσσας. Τα Αραμαικά είχαν αντικαταστήσει σταδιακά στον Ασσυριακό λαό τα πανάρχαια Ακκαδικά, την εποχή της πτώσης στους Χαλδαίους Βαβυλώνιους τα Ακκαδικά τα μιλούσαν μονάχα οι βασιλείς και το στενό τους περιβάλλον.

Οι Ασσύριοι μετά την επικράτηση του χριστιανισμού

Ο Άγιος Ιούδας ο Θαδδαίος ιδρυτής
της Ασσυριακής εκκλησίας

Οι Ασσύριοι ήταν ο πρώτος λαός που ασπάστηκε την χριστιανική θρησκεία και δέν την εγκατέλειψαν ποτέ παραμένοντας όλοι χριστιανοί μέχρι και σήμερα, η Ασσυριακή εκκλησία ιδρύθηκε το 33 μ.χ. στην Έδεσσα απο τον Απόστολο Θωμά και τον Άγιο Ιούδα τον Θαδδαίο ετεροθαλή αδελφό του Ιησού. Το γεγονός οτι η Ακκαδική γλώσσα που μιλούσαν ήταν η μητρική γλώσσα του Ιησού Χριστού ήταν ο βασικότερος λόγος που οι Ασσύριοι δέχτηκαν τόσο εύκολα τον χριστιανισμό απο τον 1ο αιώνα, το 179 ήταν η επίσημη θρησκεία τους. Ο χριστιανισμός είναι το κύριο χαρακτηριστικό της ταυτότητας των νεο - Ασσυρίων όπως η Ορθοδοξία για τους νεο - Έλληνες μέχρι και σήμερα όποιος Ασσύριος τις δύο τελευταίες χιλιετίες άλλαζε θρησκεία γινόταν για παράδειγμα μουσουλμάνος έχανε ταυτόχρονα την εθνική του ταυτότητα. Η μεγαλύτερη προσωπικότητα στα πρώτα χρόνια της Ασσυριακής εκκλησίας ήταν ο Εφραίμ ο Σύριος (306 - 379) διάκονος, εκκλησιαστικός συγγραφέας, θεολόγος και υμνογράφος που έγραψε πάνω απο 300 ύμνους μετά τον θάνατο του ανακηρύχθηκε άγιος ακόμα και απο τους δυτικούς. Η χριστιανική εκκλησία της Ασσυρίας ή Ασσυριακή εκκλησία έχει δική της ταυτότητα που διέπεται απο τις αρχές του επίσκοπου Νεστόριου που θεωρήθηκε αιρετικός για τους Ορθόδοξους αλλά οι Ασσύριοι χριστιανοί σάν πολύ πιό φιλελεύθεροι δέν κάνουν καμιά διάκριση ανάμεσα στην δική τους εκκλησία και τις υπόλοιπες χριστιανικές είναι γι'αυτούς όλοι το ίδιο. 

Εφραίμ ο Σύριος (3ος αι. μ.χ.) - μωσαικό απο την Έδεσσα

Οι Ασσύριοι χριστιανοί ανήκουν σε όλα τα δόγματα υπάρχουν 26% Ορθόδοξοι, 4% Ρωμαιοκαθολικοί, 45% χριστιανοί Χαλδαίοι και μόνο 20% ανήκουν στην επίσημη Ασσυριακή εκκλησία της Ανατολής. Ξεκίνησαν αμέσως ευρύτατες ειρηνικές αποστολές σε ολόκληρη την Ασία με όπλα μόνο την βίβλο και ένα καρβέλι ψωμί απο τον 6ο αιώνα είχαν διαδώσει τον χριστιανισμό σε ολόκληρη την Κίνα το Ασσυριακό αλφάβητο ήταν το πρώτο αλφάβητο των Μογγόλων. Στην Κίνα οι Ασσύριοι ιεραπόστολοι του χριστιανισμού βρέθηκαν απο το 86 ενώ τον 12ο αιώνα η Ασσυριακή χριστιανική εκκλησία ήταν μεγαλύτερη απο την Ορθόδοξη και Καθολική μαζί. Οι Ασσύριοι χριστιανοί είχαν καλές σχέσεις με τους Πέρσες βασιλείς της δυναστείας των Σασσανιδών γι'αυτό δέχθηκαν με πρωτοβουλία τους όλους τους διωχθέντες χριστιανούς τον 3ο αιώνα λόγω των διωγμών των Ρωμαίων αυτοκρατόρων, εκτός αυτού μελετούσαν εντατικά και αρχαία Ελληνική φιλοσοφία γι'αυτό με πρωτοβουλία τους οι Σασσανίδες δέχθηκαν επίσης τους Έλληνες νεοφιλοσόφους τους διωχθέντες απο τους χριστιανούς μετά τον 4ο αιώνα. 

 Ο μισός στρατός του Τζένγκις Χάν ήταν Ασσύριοι χριστιανοί ιεραπόστολοι ενώ όταν έφτασε ο Μάρκο Πόλο στην Κίνα τον 11ο αιώνα έμεινε έκπληκτος απο τον τεράστιο βαθμό διάδοσης του χριστιανισμού στην χώρα απο τους Ασσύριους ιεραποστόλους. Το σχίσμα της Ασσυριακής εκκλησίας με τις χριστιανικές εκκλησίες της δύσης έγινε τον 5ο αιώνα με την τοποθέτηση στον πατριαρχικό θρόνο απο τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο τον 2ο του Ασσύριου επισκόπου Νεστόριου (428 - 431) που θεωρήθηκε αιρετικός λόγω της πιό ορθολογικής γνώμης που είχε για την Παναγίας. 

Ο πατριάρχης Νεστόριος

Ο Νεστόριος διέδιδε οτι ο Ιησούς είχε δύο φύσης την θεία και την ανθρώπινη, η Παναγία ήταν η μητέρα του ανθρώπου Χριστού όχι του θεού γι'αυτό την έλεγε Χριστοτόκο κάτι που έφερε την βίαιη αντίδραση του πατριάρχη της Αλεξάνδρειας Κυρίλλου και του πάπα της Ρώμης Σελεστίνου του 1ου. Ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος ο 2ος που υποστήριζε τον Νεστόριο συγκάλεσε την 3η Οικουμενική Σύνοδο (431) στην Έφεσο η οποία παρά την υποστήριξη του αυτοκράτορα καταδίκασε τον Νεστόριο και τον ανάγκασε εγκαταλείποντας τον πατριαρχικό θρόνο να εξοριστεί την Αίγυπτο οπου παρέμεινε ώς τον θάνατο του (450) κάτι που έφερε την ρήξη της Ασσυριακής εκκλησίας με τις υπόλοιπες. Οι Ασσύριοι χριστιανοί είναι βασικάΝεστοριανοί αλλά δέν έκαναν ποτέ διακρίσεις με τους υπόλοιπους γι'αυτούς το πάν είναι μόνο η πίστη στον Ιησού γι'αυτό υπάρχουν Ασσύριοι χριστιανοί όχι μόνο απο το δικό τους αλλά απο όλα τα δόγματα. Δέν επηρεάστηκαν καθόλου απο την ταχύτατη διάδοση του Ισλαμισμού σε ολόκληρη την Ασία παρέμειναν χριστιανοί πάντοτε παρά τις αφόρητες πιέσεις και τους διωγμούς, εκτός απο τον χριστιανισμό μελέτησαν βαθιά όλους τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους όπως Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Ιπποκράτη και Γαληνό. 

Οι Άραβες θαυμάζοντας τις γνώσεις τους έμαθαν και οι ίδιοι απο τους Ασσύριους τους αρχαίους Έλληνες μεταδίδοντας την διδασκαλία τους στην δύση μέσω των Μαυριτανών της Ισπανίας την εποχή που οι δυτικοί χριστιανοί ζούσαν τον μεσαιωνικό σκοταδισμό. Μετά τον 12ο αιώνα κάτω απο το βάρος της πολύ ψηλής φορολογίας για τους μή μουσουλμάνους πολλοί αλλαξοπίστησαν αλλά έχασαν την εθνική τους ταυτότητα κάτι παρόμοιο είχε γίνει και με πάρα πολλούς Έλληνες χριστιανούς επί Τουρκοκρατίας οπου οι αλλαξοπισθέντες Μουσουλμάνοι καταγράφονταν σάν Τούρκοι, τότε ξεκίνησε η παρακμή για τους Ασσύριους χριστιανούς. Το τελικό χτύπημα στους Ασσυρίους θα το δώσουν οι ορδές του εκτουρκισμένου Μογγόλου Ταμερλάνου (1336 - 1405) ο οποίος τα τελευταία 5 χρόνια είχε καταλάβει σχεδόν ολόκληρη την Ασία ώς το Αιγαίο σφάζοντας και καταστρέφοντας ότι έβρισκε μπροστά του.

Η γενοκτονία των Τούρκων και η τύχη των σημερινών Ασσυρίων

Ασσύριοι χριστιανοί ιερείς

Ο Ταμερλάνος (γύρω στο 1400) έφερε σημαντικές καταστροφές εξαφανίζοντας την Ασσυριακή εκκλησία, μετά τις εκτεταμένες σφαγές και τις καταστροφές των περισσότερων επισκοπών συρρικνώθηκε απο μιά αχανής περιοχή που εκτεινόταν μέχρι την Κίνα σε ένα τρίγωνο στα όρια του σημερινού Ιράκ. Οι Νεστοριανοί της Ασσυριακής εκκλησίας της Κύπρουαποφάσισαν στο Συμβούλιο της Φλωρεντίας (1445) να ασπαστούν το Ρωμαιοκαθολικό δόγμα ιδρύοντας έτσι την Χαλδαική εκκλησία την οποία αποτελούν Ασσύριοι που αποχωρώντας απο το δόγμα του Νεστόριου ασπάστηκαν τον Καθολικισμό. Την ίδια εποχή ο πατριαρχικός θρόνος της Ασσυρίας παρήκμασε τόσο που έγινε κληρονομικός ώς το 1552 που οι ιερείς επέβαλαν στην θέση του πατριάρχη τον Ιωάννη Σουλάκα (Johannan Sulaqa) (1510 - 1554)που ταξίδεψε την ίδια χρονιά στην Ρώμη δηλώνοντας υποταγή της Ασσυριακής εκκλησίας στο παπικό δόγμα, η ίδρυση της Χαλδαίκης εκκλησίας ήταν γεγονός. Ο Ιωάννης Σουλάκα δολοφονήθηκε δύο χρόνια αργότερα απο τότε η Ασσυριακή εκκλησία πέρασε διάφορες περιπέτειες ανεβαίνοντας διαδοχικά στον πατριαρχικό θρόνο ιερείς που άλλοτε ήταν πιστοί στο Ρωμαιοκαθολικό δόγμα (Χαλδαίοι χριστιανοί), άλλοτε ήταν σε ρήξη με το δόγμα πιστοί στο Νεστοριανό  δόγμα (Ασσύριοι χριστιανοί). Ανεξάρτητα απο το δόγμα που ασπάστηκαν οι Ασσύριοι διατήρησαν πάντοτε την λατρεία τους στην χριστιανική θρησκεία, την εθνική τους ταυτότητα και τις μνήμες τους απο τους αρχαίους σκληρούς πολεμοχαρείς τους προγόνους τα περισσότερα τμήματα του πληθυσμού τους ζούσαν στην Οθωμανική Τουρκία και το Ιράκ. Το 1915 θα γνωρίσουν μιά απο τις μεγαλύτερες εθνικές τους καταστροφές με την απόπειρα γενοκτονίας τους απο τους Τούρκους, ήταν λίγο μετά την έναρξη του 1ου Παγκοσμίου πολέμου οπου η Τουρκία βρισκόταν σε πόλεμο με την χριστιανική Ρωσία. Οι χριστιανικοί πληθυσμοί της Τουρκίας ειδικά οι Αρμένιοι και οι Ασσύριοικατηγορήθηκαν απο τους Τούρκους σάν πράκτορες και σύμμαχοι των Ρώσων με αποτέλεσμα να ξεκινήσουν εκτεταμένες σφαγές εναντίον τους, υπολογίζεται οτι εκείνο το διάστημα σφαγιάστηκαν γύρω στους 1 - 1.500.000 Αρμένιοι οι απόγονοι του επίσης θρυλικού αρχαίου βασιλείου της Ουραρτούκαι άλλοι 250.000 - 750.000 Ασσύριοι. Μνημείο για την σφαγή των Αρμένιων και των Ασσύριων στήθηκε στήθηκε στην πρωτεύουσα της ΑρμενίαςΕριβάν, άλλοι 4 - 5.000.000 Ασσύριοι διώχθηκαν απο τους Τούρκους στην Ρωσία οπου ο τελευταίος τσάρος Νικόλαος ο 2ος τους εγκατέστησε σε όλες τις μεγάλες πόλεις της αυτοκρατορίας τους. Οι Τούρκοι αρνήθηκαν την γενοκτονία λέγοντας οτι σκοτώθηκαν απο ασθένειες και απο συγκρούσεις μεταξύ τους αλλά πολλοί απο τους ίδιους αναγνώρισαν οτι έγινε για την αυτοπροστασία τους επειδή ήταν σύμμαχοι των Ρώσων. 

Ασσύριες θρησκευόμενες χριστιανές γυναίκες

Τελικά οι Τούρκοι ηττήθηκαν απο τους Ρώσους στον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο με αποτέλεσμα την ανατροπή της Οθωμανικής δυναστείας απο τους νεότουρκους του Κεμάλ, τότε εγκαταστάθηκαν 300 οικογένειες Ασσυρίων στην Αθήνα απο την Ρωσία στις περιοχές του Πειραιά και του Αιγάλεω.
Οι Ασσύριοι εξακολουθούσαν να ζούν σάν χριστιανοί στο Ιράκ την φυσική τους κοιτίδα οπου το 1915 αποτελούσαν το 20% του πλυθησμού και την τρίτη εθνολογική του δύναμη αλλά απο τότε άρχισαν εντατικά να μεταναστεύουν μαζικά σε χώρες της δυτικής Ευρώπης, στην Αμερική και στην Αυστραλία.
Σημαντική θέση κατέχει η ομογένεια των Ασσυρίων στο Σικάγο των ΗΠΑ με τους πρώτους Ασσυρίους να μεταναστεύουν εκεί απο το 1880, στην δεκαετία του 1940 ο πληθυσμός των Ασσυρίων ήταν 5.000 μονάχα στην πόλη του Σικάγου και 70.000 σε ολόκληρη την Αμερικήστο Ιράκ το ποσοστό των Ασσυρίων στον συνολικό πληθυσμό έπεσε απο τις συνεχείς μεταναστεύσεις στο 2%.  Τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο έχασαν την ζωή τους τα 2/3 των Ασσυρίων σήμερα στην επικράτεια υπάρχουν περίπου 4.500.000 Ασσύριοι απο τους οποίους τα 3.000.000 ζούν σε Ιράκ, Ιράν, Τουρκία και Συρία το υπόλοιπο 1.500.000 σε χώρες της διασποράς στην δύση με την χριστιανική τους πίστη προσαρμοσμένη με τον τρόπο λατρείας των νέων τους πατρίδων. Στις ΗΠΑ ζούν σήμερα περίπου 250.000 Ασσύριοι εκ των οποίων οι 150.000 είναι Χαλδαίοι χριστιανοί που ζούν οι περισσότεροι στην περιοχή του Ντιτρόιτ στο Μίτσιγκαν και 100.000 Ασσύριοι χριστιανοί του Νεστοριανού δόγματος που ζούν οι περισσότεροι στο Ιλινόις του Σικάγου.

Διαμαρτυρία χριστιανών Ασσυρίων στο κτίριο του ΟΗΕ στην
Τεχεράνη για την γενοκτονία απο τους μουσουλμάνους στο
Ιράκ (2010)

Το τελικό μεγάλο πλήγμα το δέχθηκαν οι Ασσύριοι στο Ιράκ μετά το 2003, την πτώση τουΣαντάμ Χουσείν απο τους Αμερικάνους ο οποίος δέν τους ενοχλούσε και την επικράτηση στην συνέχεια στην χώρα των ακρότατων Ισλαμικών στοιχείων που ξεκίνησαν ομαδικά και αδιάκριτα σφαγές σε όλους τους χριστιανούς με κύρια θύματα όπως ήταν αναμενόμενο τους Ασσύριους. Ο πληθυσμός των Ασσυρίων στο Ιράκ πρίν την πτώση του Σαντάμ Χουσείν ήταν γύρω στα 2.000.000 ενώ στην συνέχεια την τελευταία δεκαετία λόγω των ανεξέλεγκτων σφαγών και της τρομοκρατίας των φανατικών Ισλαμιστών απέναντι τους έπεσε κάτω απο 800.000 κινδυνεύοντας με αφανισμό. Η συντριπτική πλειοψηφία των εναπομείναντες Ασσυρίων στο Ιράκ βρίσκονται σήμερα στην Μοσούλη στο κεντρικό Ιράκ την πόλη που ταυτίζεται με την αρχαία πρωτεύουσα των Ασσυρίων Νινευή.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Εγκυκλοπαίδεια "Πάπυρος - Λαρούς", Αθήνα, 1964

ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΙ ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ

http://www.holybible.gr/egyklopaidia/fules/fules.htm
ΠΗΓΗ http://abocanto.blogspot.gr/2012/08/blog-post_16.html

ΟΙ ΑΣΣΥΡΙΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΤΟΥΣ[Μέρος Α΄]

Οι Ασσύριοι και οι απόγονοι τους

Τα όρια της Ασσυριακής αυτοκρατορίας την εποχή του
Σαλμανασέρ του 3ου και του Ασουρμπανιπάλ

Οι Ασσύριοι εμφανίζονται για πρώτη φορά στην ιστορία γύρω στο 2500 π.χ. ήταν Σημιτικός λαός νομάδων που ζούσε στην  Μεσοποταμία απο την ίδια εθνολογική φυλή με τους Ακκάδες, αποτελούσαν τμήμα τους προερχόμενοι απο τους Ακκαδικούς πληθυσμούς της βόρειας Μεσοποταμίας. Μετά την διάλυση της αυτοκρατορίας των Ακκάδων οι αμέτρητοι διάσπαρτοι Σημιτικοί πληθυσμοί που την αποτελούσαν χωρίστηκαν σε δύο τμήματα :

• Τους βόρειους Ακκάδες με επίκεντρο την σημερινή Μοσούλη στο βόρειο Ιράκ ή Ασσυρίους
• Τους νότιους Ακκάδες ή Βαβυλώνιους στο νότιο Ιράκ κοντά στις ακτές του Περσικού κόλπου, η Βαβυλώνα σε αντίθεση με την Ασσυρία αποτελούσε φυλετικό κράμα πολλών Σημιτικών λαών με αποκορύφωμα τους Χαλδαίους την 1η χιλιετία π.χ.

Θρησκεία των Ασσυρίων

Ο θεός Ναμπού

Ονομάζονταν αρχικά Σουμπαρτού αλλά πήραν το όνομα Ασσύριοι όταν ασπάστηκαν την λατρεία του εθνικού τους θεούΑσσούρ που ταυτίζεται με τον Ουτού θεό του ηλίου των Σουμερίων γιο του θεού της Σελήνης Ναννά. Ο Ουτού μεταφέρθηκε στους Σημίτες Ακκάδες ώς Σαμάς θεός του ηλίου έγινε ο μεγαλύτερος θεός των Ακκάδων και στην συνέχεια κληρονομήθηκε απο τους απογόνους των Ακκάδων Ασσύριους και Βαβυλώνιους. Στους Βαβυλώνιους παρέμεινε ο Σαμάς ο μεγαλύτερος θεός ώς την εποχή του Χαμουραμπί ο οποίος τον αντικατέστησε με τον Μαρδούκ, στην στήλη του Χαμουραμπί εμφανίζεται να παραδίδει ο ίδιος ο θεός τους νόμους στον μεγάλο βασιλιά, στους Ασσύριους ο Σαμάς μετονομάστηκε Ασσούρ. Ο όρος Ασσούρ είναι Ακκαδικής προέλευσης και μεταφράζεται ώς άξονας του ουρανού ή ορίζοντας του ουρανού κάτι που σημαίνει οτι ο θεός Ασσούρ εκπροσωπεί τον ουράνιο κόσμο, επιπλέον το όνομα Ασσούρ είναι παραφθορά του Ανσάρ ή Ανσούρ. Ο Ανσάρ μαζί με την Κινσάρ κατα το Βαβυλωνιακό έπος Ελούμα Ελίς αποτελούν το δεύτερο ζευγάρι θεοτήτων που δημιούργησε τον άνθρωπο, επιπλέον ο Ανσάρ κατά τους Σουμερίους ήταν ο πατέρας του ύψιστου θεού Ανού με αυτό τον τρόπο οι Ασσύριοι προσπαθούν να δείξουν οτι ο δικός τους θεός είναι πάνω απ'όλους. Άλλοι βασικοί θεοί των Ασσυρίων ήταν η Ιστάρ θεά του έρωτα και της γονιμότητας κοινή θεότητα με τους Βαβυλώνιους προερχόμενη απο την Σουμεριακή Ινάννα και ο Ναμπού γιός του Μαρδούκ θεός της σοφίας και της γραφής κοινή θεότητα με τους Βαβυλώνιους.

Οι Ασσύριοι στην Βίβλο

Ο θεός Ασσούρ εμφανίζεται και ώς πρόσωπο της Βίβλου η οποία επιβεβαιώνει την Σημιτική καταγωγή των Ασσυρίων σαν δεύτερος γιός του γενάρχη όλων των Σημιτικών φυλών Σημ και εγγονός του βιβλικού Νώε. Οι υπόλοιποι 4 αδελφοί του Ασσούρ, γιοί του Σήμ σύμφωνα με την Βίβλο (Γεν. 10, 21 - 22) ήταν :

• O πρωτότοκος αδελφός Ελάμ, γενάρχης των Ελαμιτών η θέση αυτή της Βίβλου αποτελεί αίνιγμα απο την στιγμή που οι αρχαιολόγοι δέν εντάσουν τους Ελαμίτες στους Σημίτες.
• Ο τρίτος αδελφός Αρφαξάδ, γενάρχης των Χαλδαίων, απευθείας πρόγονος του Αβραάμ και του Ιησού Χριστού οι οποίοι προέρχονται απο την Ούρ των Χαλδαίων που ταυτίζεται με την γνωστή Ούρ των Σουμερίων
• Ο τέταρτος αδελφός Αράμ, γενάρχης των Σημιτών της Συρίας ή Αραμαίων
• Ο μικρότερος αδελφός Λούδ, γενάρχης των Λυδών και γενικά των προ - Χετταίων Λουβίων οι οποίοι ζούσαν στην ευρύτερη περιοχή της Τουρκικής χερσονήσου και εδώ υπάρχει αίνιγμα στην θέση της Βίβλου. Διαφωνεί πλήρως ο Έλληνας ιστορικός Ηρόδοτος και οι αρχαιολόγοι σύμφωνα με τους οποίους οι Λούβιοι δέν ήταν Σημίτες αλλά προ - Έλληνες, ο Ηρόδοτος τους λέει συγγενείς με τους Κάρες.

Γεν. 10,21 Καὶ τῷ Σὴμ ἐγεννήθη καὶ αὐτῷ, πατρὶ πάντων τῶν υἱῶν Ἕβερ, ἀδελφῷ Ἰάφεθ τοῦ μείζονος.

Γεν. 10,22 : Υιοί του Σημ είναι οι Ελάμ, Ασσούρ, Αρφαδάξ, Λούδ, Αράμ και Καϊνάν.

Ο γνωστός μεγάλος Ιουδαίος ιστορικός του 1ου αιώνα μ.χ. Φλάβιος Ιώσηπος ταυτίζει τον Ασσούρ στο έργο του "Ιουδαικές αρχαιότητες" επίσημα με τον γενάρχη των Ασσυρίων

“Ο Ασσούρ ζούσε στην πόλη της Νινευή και ονόμασε τους υπηκόους του Ασσύριους που έγιναν το ισχυρότερο έθνος μεταξύ άλλων” (Ιουδαικές αρχαιότητες, 1,6,4)

Ο θεός Ασσούρ απεικονίζεται πάντοτε πάνω στον ηλιακό
δίσκο

Την περίοδο των Κριτών οι Ασσύριοι υποδούλωσαν το Ισραήλ με τον βασιλιά Τιγλάθ Πιλεσέρ Γ’ (733 π.χ.) (Β' Βασιλέων 15:19 και Α' Χρονικών 5:26). Ο βασιλιάς Σαλμανασέρ Ε' (727 - 722 π.χ.) γιος του Τιγλάθ Πιλεσέρ Γ' ανάγκασε  τον βασιλιά του Ισραήλ Ωσηέ να πληρώνει ετήσιο φόρο (Β’ Βασιλέων 18:9) στην συνέχεια ο Ωσηέ συμμάχησε με τον Φαραώ της Αιγύπτου Σω αλλά  ο Σαλμανασέρ επιτέθηκε ξανά κατά του Ισραήλ, κατέλαβε τη Σαμάρεια, συνέλαβε και φυλάκισε τον Ωσηέ και μετέφερε το λαό στην Ασσυρία (Β' Βασιλέων 17:6-14).Το 701 π.Χ. ο βασιλιάς Σεναχειρείμ (705 - 681 π.χ.) επιτέθηκε στις πόλεις του Ιούδα και τις κατέλαβε (Ησαΐας κεφ. 36,37), ενώ μετέφερε την πρωτεύουσα στη Νινευή. Στη συνέχεια όμως, μετά από ενέργεια αγγέλου του Κυρίου, οι Ασσύριοι έχασαν 185.000 στρατιώτες (Β' Βασιλέων 19:35), και φονεύτηκε ο βασιλιάς από τους δύο γιους του (Β' Βασιλέων 19:37) κάτι που επιβεβαιώνει και ο Έλληνας ιστορικός Ηρόδοτος (684 – 622 π.χ.). Τον Σεναχειρείμ διαδέχθηκε ο γιος του Εσαραδδών (681 - 669 π.χ.) (Β' Βασιλέων 19:37), ο οποίος επιτέθηκε κι αυτός στο βασίλειο του Ιούδα (Β' Χρονικών 33:11-13), συλλαμβάνοντας το βασιλιάΜανασσή και μεταφέροντας τους στη Βαβυλώνα. Μετά από όλα αυτά άρχισε η εκπλήρωση της προφητείας του Ησαΐα, για την πτώση και τη καταστροφή της Ασσυρίας (Ησαΐας 10:12,15).  Η Ασσούρ κατελήφθη (614 π.χ.)  και λίγο αργότερα η πρωτεύουσα Νινευί μετά από πολιορκία τριών ετών (612 π.χ.), η οποία καταστράφηκε ολοσχερώς, όλη η Ασσυριακή αυτοκρατορία υποδουλώθηκε τότε στη Βαβυλώνα.

Ιστορία των Ασσυρίων

Στην λίστα βασιλέων τους υπάρχει μιά μεγάλη σειρά βασιλιάδων στην αρχή που όπως αναφέρεται ζούσαν σε σκηνές, ακολουθεί άλλη μιά μεγάλη λίστα βασιλιάδων οι οποίοι ήταν πατριάρχες, ήταν πάντα υποτελείς στους Σουμέριους, στους συγγενείς τους Ακκάδες και στην συνέχεια στην 3η Σουμεριακή δυναστεία της Ούρ. Πρώτος ανεξάρτητος βασιλιάς του νέου κρατιδίου των Ασσυρίων αποτελούμενο απο παλιούς Ακκάδες αναφέρεται ο Κικία (2000 - 1985 π.χ.) όταν η αυτοκρατορία των Ακκάδων είχε διαλυθεί και διασπαστεί σε Ασσύριους και Βαβυλώνιους οι βασιλείς τους εξακολούθησαν αιώνες ακόμα να είναι άσημοι υποτελείς των Σουμερίων.

Βασιλιάδες που ζούσαν σε σκηνές

ΤΟΥΝΤΙΓΙΑ (γύρω στο 2500 π.χ.) σε πινακίδα που βρέθηκε με το όνομα του αναφέρεται σε συνθήκη που έκανε με τον βασιλιά της Έμπλα Εβριούμ που του είχε παραχωρήσει μιά εμπορική βάση.
ΑΔΑΜΟΥ
ΓΙΑΝΓΚΙ
ΧΑΡΧΑΡΟΥ
ΜΑΝΤΑΡΟΥ
ΙΜΣΟΥ
ΧΑΡΣΟΥ
ΝΤΙΝΤΑΝΟΥ
ΧΑΝΟΥ
ΖΟΥΑΜΠΟΥ
ΝΟΥΑΜΠΟΥ
ΑΜΠΑΖΟΥ
ΜΠΕΛΟΥ
ΑΖΑΡΑ
ΟΥΣΠΙΤΖΑ
ΑΠΙΑΣΑΛ

Βασιλιάδες που ήταν πατριάρχες

ΧΑΛ Γιός και διάδοχος του Απιασάλ
ΣΑΜΑΝΟΥ
ΧΑΓΙΑΝΟΥ
ΙΛΟΥ - ΜΕΡ
ΓΙΑΚΜΕΣΙ
ΓΙΑΚΜΕΝΙ
ΓΙΑΖΚΟΥΡ - ΙΛΟΥ
ΙΛΟΥ - ΚΑΜΠΚΑΜΠΙ
ΑΜΙΝΟΥ
ΣΟΥΛΙΛΙ

Η Ασσυριακή αυτοκρατορία την εποχή του Σαργών του 2ου
και του Ασουρμπανιπάλ

Στην συνέχεια βρέθηκαν υπο την απόλυτη εξουσία των Ακκάδων της δυναστείας τουΣαργών του μέγα και στην συνέχεια των νεο - Σουμερίων της 3ης πόλης της Ούρ.



ΚΙΚΙΑ (2000 - 1985 π.χ.) Πρώτος ανεξάρτητος βασιλιάς της Ασσυρίας κατεγραμμένος αμέσως μετά την κατάρρευση των νεο - Σουμερίων της 3ης δυναστείας της Ούρ
ΑΚΙΑ (1985 - 1970 π.χ.)
ΠΟΥΖΟΥΡ - ΑΣΟΥΡ ο 1ος (1970 - 1960)
ΣΑΛΟΥΜ - ΑΧΕ (1960 - 1945)
ΙΛΟΥΣΟΥΜΑ (1945 - 1906) σύγχρονος του βασιλιά της Ισίν Ισμέν - Νταγκάν
ΕΡΙΣΟΥΜ ο 1ος (1906 - 1867) Γιός και διάδοχος του Ιλουσουμά έχτισε ναούς σε Ασούρ, Ιστάρ και Αντάντ
ΙΚΟΥΝΟΥΜ (1867 - 1860) Γιός και διάδοχος του Ερισούμ του 1ου
ΣΑΡΓΩΝ ο 1ος (1860 - 1850) Γιός και διάδοχος του Ικουνούμ
ΠΟΥΖΟΥΡ - ΑΣΟΥΡ ο 1ος (1850 - 1830) Γιός και διάδοχος του Σαργών του 1ου
ΝΑΡΑΜ - ΣΙΝ (1830 - 1815) βασιλιάς της Εσνούνα που κατέκτησε την Ασσυρία και πήρε τον τίτλο του βασιλιά
ΕΡΙΣΟΥΜ ο 2ος (1815 - 1809) Γιός και διάδοχος του Ναράμ - Σίν που ηττήθηκε απο τον Σαμσί - Αντάντ τον 1ο.
ΣΑΜΣΙ - ΑΝΤΑΝΤ ο 1ος (1809 - 1776 π.χ.) Αμορίτης γιός του Ιλά - Καπκαμπού βασιλιά της Εκαλατούμ, όταν ο βασιλιάς της Εσνούνα Ναράμ - Σίνκατέλαβε την Ασσυρία κατέλαβε και την πόλη του πατέρα του, ο Σαμσί - Αντάντ δραπέτευσε στην Βαβυλώνα οπου ετοίμασε στρατό για να ανακτήσει τα εδάφη του. Επιστρέφοντας ανακατέλαβε την Εκαλατούμ (1815 π.χ.) ενώ 6 χρόνια αργότερα κατέλαβε ολόκληρη την Ασσυρία παίρνοντας τον τίτλο του "βασιλιά της Ασσυρίας", στην συνέχεια κατέλαβε την Μαρί και την Βαβυλώνα παίρνοντας τον τίτλο του "βασιλιά του Σύμπαντος". Τοποθέτησε τον δεύτερο γιό του Γιασμάχ - Αντάντ βασιλιά της Μαρί ενώ έχουν ανακαλύψει οι αρχαιολόγοι την αλληλογραφία ανάμεσα στον ίδιο και τους δύο γιούς του, άν και δέν θεωρείται Ασσύριος όπως λέει ο George Roux οι αρχαιολόγοι τον έχουν προσμετρήσει στους αρχαιότερους Ασσύριους βασιλείς.
ΙΣΜΕ - ΝΤΑΓΚΑΝ ο 1ος (1776 - 1741 π.χ.) Μεγαλύτερος γιός και διάδοχος του Σαμσί - Αντάντ του 1ου, κατέρρευσε ταχύτατα η αυτοκρατορία του πατέρα του, νικήθηκε απο τον Ζιμρί - Λίμ της Μαρί έχασε την Ασσυρία, λίγο αργότερα και την Εκαλατούμ (1771 π.χ.) και έγινε υποτελής του Βαβυλώνιου βασιλιά Χαμουραμπί.

ΜΑΤ ΑΣΧΚΟΥΡ (1741 - 1730 π.χ.) Γιός και διάδοχος του Ισμέ - Νταγκάν του 1ου

ΡΙΜΟΥΣ (1730 - 1720 π.χ.)
ΑΣΙΝΟΥΜ (1720 - 1716 π.χ.)
ΑΝΑΡΣΙ (1716 - 1710 π.χ.)
Στην συνέχεια 7 σφετεριστές βασιλείς πολέμησαν μεταξύ τους για την κυριαρχία, οι βασιλείς ήταν οι εξής :
ΑΣΟΥΡ - ΝΤΟΥΓΚΑΛ
ΑΣΟΥΡ - ΑΠΛΑ - ΙΝΤΙ
ΑΝΤΑΝΤ - ΣΑΛΟΥΛΟΥ
ΜΑΣΙΡ - ΣΙΝ
ΣΙΝ - ΝΑΜΙΡ
ΙΠΓΚΙ - ΙΣΤΑΡ
ΑΝΤΑΣΙ

Οι πρώτες Ασσυριακές αυτοκρατορίες

Ασσύριος (1400 π.χ.)

ANTAΣΙ (περί το 1720 - 1700 π.Χ.) ο τελευταίος απο τους 7 σφετεριστές βασιλιάδες που αναφέρονται "χωρίς πατέρα", ο ιδρυτής της εθνικής δυναστείας της Ασσυρίας που κατάφερε να παγιώσει την βασιλική εξουσία σε κληρονομική για τους απογόνους του, αγωνίστηκε 6 χρόνια για να κερδίσει τον θρόνο απο τους υπόλοιπους σφετεριστές. Ο βασιλιάς της Ασσυρίας Εσαρχαδών και τους γιούς του Ασουρνασιπάλ και Σαμάς - σουμ - ικίν τον τιμούσαν σάν τον μεγάλο τους πρόγονο στον οποίο χρωστάνε ακόμα και την δική τους βασιλική εξουσία η εθνική δυναστεία της Ασσυρίας ονομάστηκε δυναστεία των Αντασιδών.
ΜΠΕΛΟΥ - ΜΠΑΝΙ (1700 - 1691) Γιός και διάδοχος του Αντασί
ΛΙΒΑΙΑ (1691 - 1674) Γιός και διάδοχος του Μπελού Μπανί
ΣΑΡΜΑ - ΑΝΤΑΝΤ ο 1ος (1674 - 1662) Γιός και διάδοχος του Λιβάια
ΙΠΤΑΡ - ΣΙΝ (1662 - 1650) Γιός και διάδοχος του Σαρμά Αντάντ του 1ου
ΜΠΑΖΑΙΑ (1650 - 1622) Γιός και διάδοχος του Ιπτάρ Σιν.

ΛΟΥΛΑΙ (1622 - 1618) Σφετεριστής

ΣΟΥ - ΝΙΝΟΥΑ (1618 - 1602) Γιός και διάδοχος του Μπαζαϊα.
ΣΑΡΜΑ - ΑΝΤΑΝΤ ο 2ος (1602 - 1598) Γιός και διάδοχος του Σου-Νινούα
ΕΡΙΣΟΥΜ ο 3ος (1598 - 1585) Γιός και διάδοχος του Σαρμά Αντάντ του 2ου, επί της βασιλείας του οι Χετταίοι διέλυσαν το Αμορίτικο βασίλειο της Βαβυλώνας της δυναστείας του Χαμουραμπί και την  παρέδωσαν στους συμμάχους τους Κασσίτες. Οι Ασσύριοι δέν ενοχλήθηκαν απο την αλλαγή επειδή ο Ερισούμ υπέγραψε συνθήκη φιλίας με τον Αγκούμ τον 1ο, πρώτο βασιλιά των Κασσιτών, οι Κασσίτες δέν υπέταξαν την Ασσυρία αλλά αυτό θα γίνει λίγο αργότερα με τους Μιτάννι που έφτασαν στο αποκορύφωμα της ακμής τους τον 15ο αιώνα.
ΣΑΜΣΙ - ΑΝΤΑΝΤ ο 2ος (1585 - 1580) Γιός και διάδοχος του Ερισούμ του 3ου
ΙΣΜΕΝ - ΝΤΑΓΚΑΝ ο 2ος (1580 - 1564) Γιός και διάδοχος του Σαμσί - Αντάντ του 2ου
ΣΑΜΣΙ - ΑΝΤΑΝΤ ο 3ος (1564 - 1547) Γιός και διάδοχος του Iσμέ-Νταγκάν του 2ου
ΑΣΟΥΡ - ΝΙΡΑΡΙ ο 1ος (1547 - 1522) Γιός και διάδοχος του Σαμσί - Αντάντ του 3ου

Τοιχογραφία που δείχνει έναν Ασσύριο βασιλιά να
τυφλώνει βασιλείς αιχμαλώτους του

ΠΟΥΖΟΥΡ - ΑΣΟΥΡ ο 3ος (1522 - 1498) Γιός και διάδοχος του Ασούρ - Νιραρί του 1ου έκανε σύμφωνο ειρήνης με τον βασιλιά της Βαβυλώνας Μπουρναμποριάς που καθόριζε τα σύνορα του ώς την περιοχή της Σαμάρας. Οχύρωσε την Νινευή κατασκεύασε νέα λαμπρά κτίρια όπως και δύο ναούς στον θεό της σελήνης Νανά και στον θεό του ηλίου Σαμάς.
ΕΝΛΙΛ - ΝΑΣΙΡ ο 1ος (1498 - 1485) Γιός και διάδοχος του Πουζούρ-Ασούρ του 3ου επί βασιλείας του η Ασσυρία έγινε υποτελής των Μιτάννι.
ΝΟΥΡ - ΙΛΙ (1485 - 1473) Μεγαλύτερος γιός και διάδοχος του Ενλίλ - Νασίρ του 1ου 
ΑΣΟΥΡ - ΣΑΝΤΟΥΝΙ (1473) Γιός και διάδοχος του Νουρ - Ιλί, βασίλεψε μόνο έναν μήνα και στην συνέχεια ανατράπηκε με πραξικόπημα απο τον θείο του Ασούρ - Ραμπί τον 1ο
ΑΣΟΥΡ - ΡΑΜΠΙ ο 1ος (1473 - 1450) Μικρότερος γιός του Ενλίλ - Νασίρ του 1ου κατέλαβε τον θρόνο με πραξικόπημα απο τον ανιψιό του Ασούρ - Σαντουνί
ΑΣΟΥΡ - ΝΑΝΤΙΝ - ΑΧΕ ο 1ος (1450 - 1430) Μεγαλύτερος γιός και διάδοχος του Ασούρ - Ραμπί του 1ου ανατράπηκε απο τον αδελφό του Ενλίλ - Νασίρ τον 2ο.
ΕΝΛΙΛ - ΝΑΣΙΡ ο 2ος (1430 - 1424) Μικρότερος γιός του Ασούρ - Ραμπί του 1ου, ανέτρεψε τον αδελφό του του Ασούρ - Ναντίν - Αχέ τον 1ο
ΑΣΟΥΡ - ΝΙΡΑΡΙ ο 2ος (1424 - 1418) Γιός και διάδοχος του Ενλίλ - Νασίρ του 2ου
ΑΣΟΥΡ - ΜΠΕΝ - ΝΙΣΕΣΟΥ (1418 - 1409) Γιός και διάδοχος του Ασούρ - Νιραρί του 2ου,υποτελής των Μιτάννι, υπέγραψε συνθήκη με την Βαβυλώνα

Οι ταύροι με τις γενειοφόρες κεφαλές
βρίσκονταν στις εισόδους των
Ασσυριακών ανακτόρων

ΑΣΟΥΡ - ΡΙΜ - ΝΙΣΕΣΟΥ (1409 - 1401) Μεγαλύτερος γιός και διάδοχος του Ασούρ-Μπεν-Νισεσού
ΑΣΟΥΡ - ΝΑΝΤΙΝ - ΑΧΕ ο 2ος (1401 - 1392) Γιός και διάδοχος του βασιλιά της Ασσυρίας Ασούρ Ριμ Νισεσού, ανατράπηκε απο τον θείο του Εριμπά - Αντάντ τον 1ο
ΕΡΙΜΠΑ - ΑΝΤΑΝΤ ο 1ος (1392 -1366 π.χ.) Γιός του Ασούρ-Μπεν-Νισεσού σφετερίστηκε τον θρόνο απο τον ανιψιό του Aσούρ-Nαντίν-Aχέ τον 2ο, επί βασιλείας του η κυριαρχία των Μιτάννι άρχισε να παρουσιάζει κάμψη στην Ασσυρία λόγω εμφυλίων συγκρούσεων στην Βαβυλώνα.
ΑΣΣΟΥΡ - ΟΥΜΠΑΛΙΤ (1366 - 1330 π.χ.) : Γιός και διάδοχος του Εριμπά - Αντάντ του 1ου αποτίναξε την κηδεμονία των Μιταννί απο την Ασσυρία, ήταν η περίοδος που οι Μιταννί παρουσίασαν σημαντική κάμψη λόγω της επίθεσης που δέχθηκαν απο τον Χετταίο βασιλιά Σουπιλουλιούμας ο οποίος αφού τους κατέστησε τους έκανε υποτελείς του. Σταδιακά η ισχύς των Χετταίων άρχισε να πέφτει αυτό το εκμεταλλεύθηκαν με τον καλύτερο τρόπο οι Ασσύριοι προς όφελος τους, ο Ασούρ - Ουμπαλίτ ξεκίνησε διπλωματικές σχέσεις με την Αίγυπτο κάτι που εξόργισε τον Κασσίτη βασιλιά της Βαβυλώνας Μπουρνά Μπουριάς (Burna Buriash II) τον 2ο (1359 - 1333π.χ.). Η αυξανόμενη ισχύς των Ασσυρίων αναγνωρίστηκε τελικά απο τον Κασσίτη βασιλιά Μπουρνά Μπουριάς ο οποίος προχώρησε σε διπλωματικές σχέσεις με την Ασσυρία και παντρεύτηκε την θυγατέρα του Ασούρ - Ουμπαλίτ, οι αντίπαλοι του στην Βαβυλώνα αντέδρασαν έντονα απο τον γάμο και ο Κασσίτης βασιλιάς δολοφονήθηκε (1333 π.χ.). Ο Ασούρ - Ουμπαλίτ έκανε εκστρατεία στην Βαβυλώνα για να εκδικηθεί τον θάνατο του γαμπρού του, καθαίρεσε τον σφετεριστή τοποθετώντας βασιλιά τον Κουριγάλζου τον 2ο (Kurigalzu II) (1332 - 1308 π.χ.) γιό του Μπουρνά Μπουριάς του 2ου. Ο Κουριγάλζου λίγο αργότερα στράφηκε εναντίον του ίδιους του ευεργέτη του πραγματοποιώντας εκστρατεία κατά της Ασσυρίας, ο Ασούρ - Ουμπαλίτ τους σταμάτησε έξω απο την Ασσούρ λίγο πρίν απο τον θάνατο του αργότερα ο Κουριγάλζου αποκρούτηκε οριστικά απο τον Ασσύριο διάδοχο

Ασσύριοι (700 π.χ.)

ΕΝΛΙΛ - ΝΙΡΑΡΙ (1329 - 1318) : Γιός και διάδοχος του Ασούρ - Ουμπαλίτ απέκρουσε τον βασιλιά της Βαβυλώνας Κουριζάγλου που είχε τοποθετηθεί απο τον πατέρα του αλλά είχε ξεκινήσει επίθεση εναντίον του στο τέλος της βασιλείας του.
ΑΡΙΚ - ΝΤΑΝ - ΙΛΙ (1318 - 1308) : Μεγαλύτερος γιός και διάδοχος του Ενλίλ - Νιραρί τον διαδέχθηκε ο αδελφός του Αντάντ - Νιραρί ο 1ος

Αντάντ - Νιραρί ο 1ος

ΑΝΤΑΝΤ - ΝΙΡΑΡΙ ο 1ος (1308 - 1275 π.χ.) :  Γιός του Ενλίλ - Νιραρί, αδελφός και διάδοχος του Αρίκ - ντάν - Ιλί με  τον Αντάντ - Νιραρί θα ξεκινήσει η ταχύτατη άνοδος της 1ης Ασσυριακής αυτοκρατορίας. Ο Αντάντ - Νιραρί ο 1ος κατέλαβε το Hanigalbatανατολική επαρχία των Μιτάννι τοποθετώντας δικούς του Ασσύριους κυβερνήτες, συνέτριψε τους Κασσίτες της Βαβυλώνας επεκτείνοντας σημαντικά προς τον νότο τα σύνορα της Ασσυρίας σε βάρος τους. Στα βόρεια κατέλαβε απο τους Χετταίους τοCarchemish επεκτείνοντας το ίδιο τα σύνορα του σε βάρος των Χετταίων και των Χουριτών, έκανε πρωτεύουσα του την Νιμρούδ ονομάζοντας τον εαυτό του "μεγάλο βασιλιά" και "εκλεκτό των θεών"
ΣΑΛΜΑΝΑΣΕΡ ο 1ος (1275 - 1245 π.χ.) : Τον Αντάντ - Νιραρί τον 1ο διαδέχθηκε ο γιός του Σαλμανασέρ ο 1ος   ένας σκληρός πολεμοχαρής βασιλιάς νίκησε αμέσως 8 βασίλεια στα βόρεια της Ασσυρίας, κατέστρεψε το κάστρο του Arinnu μεταφέροντας την σκόνη του στο Ασσούρ, κατέλαβε ολόκληρο το βασίλειο των Μιτάννι ενσωματώνοντας το στην Ασσυρία. Κατέκτησε το ισχυρό βασίλειο του Ουραρτού στον Καύκασο και την πολεμική φυλή των Γκουτίς που ζούσε στα βουνά τουΖαγρός στο Ιράν, τύφλωσε 14.400 αιχμαλώτους απο το ένα μάτι ενώ ήταν ο πρώτος Ασσύριος βασιλιάς που αποίκησε με αιχμαλώτους τις ερημικές περιοχές της αυτοκρατορίας. Η ισχύς της Ασσυρίας ανέβηκε σημαντικά τόσο που έγινε για πρώτη φορά το ισχυρότερο βασίλειο της Ασίας, ο βασιλιάς των Χετταίων Χατουσίλις ο 3ος φοβήθηκε την μεγάλη άνοδο της Ασσυρίας και αναγκάστηκε να συμμαχήσει με τον Φαραώ της Αιγύπτου Ραμσή τον 2ο για να την αντιμετωπίσει (1259).

Τουκουλτί - Νινουρτά ο 1ος

ΤΟΥΚΟΥΛΤΙ - ΝΙΝΟΥΡΤΑ ο 1ος (1245 - 1208) : Το αποκορύφωμα της ισχύος της 1ης Ασσυριακής αυτοκρατορίας ήρθε με τον γιό του Σαλμανασέρ του 1ου Τουκουλτί - Νινουρτά τον 1ο στις αρχές της βασιλείας του ο βασιλιάς των ΧετταίωνΤανταλίγιας ο 4ος έκανε εμπορική συμφωνία με τους Αμορρίτες για τον εμπορικό αποκλεισμό της Ασσυρίας. Στην συνθήκη αυτή όπως είναι γνωστό απαγορεύτηκε το εμπόριο στους Αχαιούς - Αχιγιάβα οι οποίοι ώς τότε βρίσκοντας σε τακτικές επαφές με τους Ασσύριους αλλά παρόλα αυτά ο Τανταλίγιας δέν γλύτωσε την μεγάλη συντριβή απο τον Τουκουλτί Νινουρτά στην μάχη του Nihriya (1230 π.χ.). Στην συνέχεια ο Τουκουλτί Νινουρτά ο 1ος κατέκτησε την Βαβυλώνα, αιχμαλώτισε τον βασιλιά Καστιλιάς τον 4ο (Kashtiliash IV) τερματίζοντας οριστικά την Κασσίτικη κατοχή της Βαβυλώνας, η Βαβυλώνα έγινε επαρχία της Ασσυρίας ο ίδιος ο Τουκουλτί - Νινουρτά την έκανε έδρα του για 7 χρόνια. Πήρε τον τίτλο του"βασιλιά του Σουμέρ και του Ακκάδ" σε μίμηση του μεγάλου προγόνου του Σαργών του Ακκάδ έσφαξε πολλούς Βαβυλώνιους και λεηλάτησε όλους τους ναούς κλέβοντας το άγαλμα του Μαρδούκ κάτι που έφερε την οργή των ιερατείων σάν πράξη ιεροσυλίας ήρθε σε σύγκρουση ακόμα και με το ιερατείο του Ασσούρ. Τα τελευταία χρόνια της βασιλείας του επαναστάτησαν οι γιοί του τον δολοφόνησαν και ένας απο αυτούς ο Ασούρ - Ναντίν - Απλί του πήρε τον θρόνο.
ΑΣΣΟΥΡ - ΝΑΝΤΙΝ - ΑΠΛΙ (1208 - 1203) : Γιός του Τικουλτί - Νινουρτά του 1ου πήρε τον θρόνο μετά την ανατροπή και την δολοφονία του πατέρα του μαζί με τους αδελφούς του, η κυριαρχία στην Βαβυλώνα άρχισε να εξασθενεί η Κασσίτικη δυναστεία αναδιοργανώθηκε.
ΑΣΣΟΥΡ - ΝΙΡΑΡΙ ο 3ος (1203 - 1197) : Γιός και διάδοχος του Ασούρ - Ναντίν - Απλί
ΕΝΛΙΛ - ΚΟΥΝΤΟΥΡΙ - ΟΥΣΟΥΡ (1197 - 1192) : Γιός του Τουκουλτί - Νινουρτά του 1ου διάδοχος του ανιψιού του Ασούρ - Νιραρί του 3ου, ήταν σύγχρονος του Κασσίτη βασιλιά της Βαβυλώνας Αντάντ - σουμά - Ουσούρ γιού του Καστιλιάς του 4ου που είχε συντρίψει ο πατέρας του. Οι Κασσίτες βασιλείς της Βαβυλώνας ήταν υποτελείς των Ασσυρίων αλλά είχαν μιά σχετική αυτονομία μετά τον θάνατο του πατέρα του ο οποίος είχε εγκατασταθεί αυτοπροσώπως βασιλιάς στην Βαβυλώνα, απο τον Κασσίτη βασιλιά υπέστη συντριπτική ήττα και συνελήφθη αιχμάλωτος (1182). Μετά την ήττα χάθηκε οριστικά η Βαβυλώνα για την Ασσυρία, ένας Ασσύριος πρίγκηπας απο άλλο κλάδο της βασιλικής οικογένειας ο Νινουρτά - απάλ - Εκούρ βρισκόταν εκείνη την εποχή στην Βαβυλώνα πιθανότατα ως τοπικός διοικητής της Ασσυρίας. Μετά την συντριβή του Ενλίλ - Κουντουρί - Ουσούρ απο τον Κασσίτη βασιλιά Αντάντ - σουμά - Ουσούρ ο Νινουρτά - απάλ - Εκούρ   βάδισε με στρατό κατά της Ασσούρ καταλαμβάνοντας τον θρόνο.

Ασσύριοι πολιορκητές

ΝΙΝΟΥΡΤΑ - ΑΠΑΛ - ΕΚΟΥΡ (1192 - 1179) : Σφετεριστής ο οποίος ανήκε στην βασιλική οικογένεια της Ασσυρίας γιός του Ιλ - πάντα εγγονός του Κιμπί - Ασσούρ βεζύρη του Χάνιγαλβατ και απογόνου του Αντάντ - Νιραρί του 1ου όπως έλεγε ο ίδιος στην γενεαλογία του. Μετά την συντριβή του προηγούμενου βασιλιά Ενλίλ - Κουντουρί - Ουσούρ απο τον Κασσίτη βασιλιά Αντάντ - σουμά - Ουσούρ οι Ασσύριοι ευγενείς τον καθαίρεσαν, ο ίδιος με μεγάλο στρατό ήρθε απο την Βαβυλώνα καταλαμβάνοντας τον θρόνο. Οι Ασσυριολόγοι λένε οτι η διαδοχή δέν ήταν ομαλή, η ανατροπή έγινε με την βία ονόμασε τον εαυτό του"φύλακα του λαού των Ασσυρίων" παρομοιάζοντας τον με αετό που καλύπτει με τα φτερά του την χώρα.
ΑΣΟΥΡ - ΔΑΝ ο 1ος (1179 - 1133) : Γιός και διάδοχος του Νινουρτά - απάλ - Εκούρ επί της βασιλείας του το Κασσίτικο βασίλειο της Βαβυλώνας βρισκόταν στα τελευταία του, ο ίδιος λεηλάτησε πολλές πόλεις όπως Ζαμπάν, Ιρριγκά, Ουγκάρ - σαλλού μεταφέροντας τα λάφυρα στην Ασσυρία. Οι Ελαμίτες τον ίδιο καιρό κατέλαβαν την Βαβυλώνα και την λεηλάτησαν μεταφέροντας στην χώρα τους το άγαλμα του Μαρδούκ, η Κασσίτικη δυναστεία τελείωσε οριστικά. Ο Ασούρ - Δάν ο 1ος πιστώνεται την κατεδάφιση του ερειπωμένου ναού του Αντάντ που είχε κτιστεί πρίν απο 641 χρόνια απο τον Ισμέ - Νταγκάν θα ξανακτιστεί 60 χρόνια αργότερα απο τον βασιλιάΤουκουλτί - απίλ - Εσάρρα
ΝΙΝΟΥΡΤΑ - ΤΟΥΚΟΥΛΤΙ - ΑΣΟΥΡ (1133) : Μεγαλύτερος γιός και διάδοχος του Ασούρ - Δάν του 1ου συμβασιλέας με τον πατέρα του τα τελευταία χρόνια με ειδικότητα σε θέματα τροφίμων, αγροτικών προιόντων και προσφορών. Επέστρεψε στην Βαβυλώνα κάποιο άγαλμα του Μαρδούκ που είχε κλαπεί πρίν 66 χρόνια απο τον Τουκουλτί - Νινουρτά τον 1ο, την ίδια χρονιά θα ανατραπεί απο τον αδελφό του Μουτακίλ - Νουσκού που θα του πάρει τον θρόνο.
ΜΟΥΤΑΚΙΛ - ΝΟΥΣΚΟΥ (1133) : Γιός του Ασούρ - Δάν του 1ου αδελφός του Τουκουλτί - Νινουρτά - Ασούρ που θα τον ανατρέψει με μεγάλη στρατιωτική δύναμη λίγο μετά την άνοδο του αλλά πέθανε την ίδια χρονιά.
ΑΣΟΥΡ - ΡΕΣ - ΙΣΙ ο 1ος (1133 - 1115) : Γιός και διάδοχος του Μουτακίλ - Νουσκού στην διάρκεια της βασιλείας του ένας Βαβυλώνιος πρίγκηπας οΝαβουχοδονόσορ ο 1ος επαναστάτησε αποτινάσσοντας απο την Βαβυλώνα τον ζυγό των Ελαμιτών. Αναφέρεται εκτρατεία του στα βουνά του Ζάγρος στο Ιράν ενώ στην αρχή είχε καλές σχέσεις με τον Ναβουχοδονόσορα αλλά αργότερα χάλασαν όταν ο Ναβουχοδονόσορας πολιόρκησε το Ασσυριακό φρούριο του Ζανκί, ο Ασούρ - ρέσ - ισί εκστράτευσε εναντίον του και τον ανάγκασε να υποχωρήσει. Σε νέα εκστρατεία εναντίον του λίγο αργότερα ο Βαβυλωνιακός στρατός του Ναβουχοδονόσορα γνώρισε μεγάλη συντριβή, ο Ασούρ - ρεσ - ισί ξανάκτισε την Ασσούρ όπως επίσης και τους ναούς του Ανού και της Ιστάρ.

Τιγκλάθ - Πιλεσέρ ο 1ος

ΤΙΓΚΛΑΘ - ΠΙΛΕΣΕΡ ο 1ος (1115 - 1077) : Υιός και διάδοχος του Ασούρ - ρες - ισί του 1ου μεγάλος στρατιωτικός κατακτητής έδιωξε τους Χετταίους απο την Ασσυριακή αποικία της Σουμπαρτού και τους Αραμαίους απο την βόρεια Συρία ανοίγοντας τους δρόμους στην Ασσυρία να ελέγξει την Μεσόγειο. Στο κάστρο Κομάνα της Καππαδοκίας τοποθέτησε λίστα με όλες τις κατακτήσεις του.
ΑΣΑΡΙΝΤ - ΑΠΑΛ - ΕΚΟΥΡ  (1077 - 1074) : Μεγαλύτερος γιός και διάδοχος του βασιλιά Τιγκλάθ - Πιλεσέρ του 1ου
ΑΣΟΥΡ - ΜΠΕΛ - ΚΑΛΑ  (1074 - 1056)  : Γιός του Τιγκλάθ - Πιλεσέρ του 1ου διάδοχος του αδελφού του Ασαρίντ - απάλ - Εκούρ, κατέγραψε σε οβελίσκο που βρέθηκε το 1853 απο τον Hormuzd Rassam τις κατακτήσεις του πατέρα του, ο ίδιος προσπάθησε να τις κρατήσει. Στον οβελίσκο επίσης λέει τα δικά του μεγάλα έργα όπως την κατασκευή της τάφρου της πόλης για την άρδευση των δημοσίων κήπων, κατασκεύασε ζωολογικό κήπο με όλα τα εξωτικά ζώα της εποχής του τα οποία ήταν κυρίως δώρα απο την Αίγυπτο. Λεηλάτησε την Μαρί και το Carchemish ενώ σύναψε συμμαχία με τον βασιλιά της ΒαβυλώναςΜαρδούκ - σαπίκ -   Ζερί
ΕΡΙΜΠΑ - ΑΝΤΑΝΤ ο 2ος (1056 - 1054) : Γιός και διάδοχος του Ασούρ - μπέλ - Καλά παρά το γεγονός οτι κυβέρνησε μόνο 2 χρόνο κατάφερε να επεκτείνει το βασίλειο του σε βάρος των Αραμαίων, ανατράπηκε απο τον θείο του Σαμσί - Αντάντ τον 5ο που ήρθε με στρατό απο την Βαβυλώνα.
ΣΑΜΣΙ - ΑΝΤΑΝΤ ο 5ος (1054 - 1050) : μικρότερος γιός του Τιγκλάθ - Πιλεσέρ του 1ου, αδελφός των βασιλέων Ασαρίντ - απάλ - εκούρ και Ασούρ - μπέλ - Καλά συγκέντρωσε (1054) στρατό στην Βαβυλώνα με τον οποίο ανέτρεψε τον ανιψιό του Εριμπά - Αντάντ τον 2ο όπως φαίνεται σε μεγάλη ηλικία.

Ασσύριοι μετρούν τα κομμένα κεφάλια των αντιπάλων τους

ΑΣΟΥΡΝΑΣΙΡΠΑΛ ο 1ος  (1050 - 1031) : γιός και διάδοχος του Σαμσί - Αντάντ του 5ου κυβέρνησε μιά πολύ ταραγμένη περίοδο για την Ασσυρία με πείνα και πολέμους απο νομάδες, βρέθηκε αντίγραφο στην βιβλιοθήκη του Σαρδανάπαλου οπου περιγράφεται προσευχή του στην θεά Ιστάρ να τον θεραπεύσει.
ΣΑΛΜΑΝΑΣΕΡ ο 2ος (1031 - 1019) :  Μεγαλύτερος γιός και διάδοχος του βασιλιά Ασουρνασιρπάλ του 1ου είναι περίοδος μεγάλης παρακμής, ξηρασίας, οι Αραμαίοι λεηλατούν με επιδρομές την περιοχή ενώ οι κάτοικοι της Ασσυρίας μεταναστεύουν απο την χώρα για να αποφύγουν τις κλιματικές αλλαγές.
ΑΣΟΥΡ - ΝΙΡΑΡΙ ο 4ος (1019 - 1013) : Γιός και διάδοχος του Σαλμανασέρ του 2ου
ΑΣΟΥΡ - ΡΑΜΠΙ ο 2ος (1013 - 972) : Μικρότερος γιός του Ασουρνασιρπάλ του 1ου, αδελφός του Σαλμανασέρ του 2ου διάδοχος του ανιψιού του Ασούρ - Νιραρί του 4ου τον οποίο διαδέχθηκε με ομαλό τρόπο λόγο έλλειψης διαδόχων χωρίς να σφετεριστεί τον θρόνο. Η παρακμή της Ασσυρίας συνεχίστηκε και στις μέρες του οπου οι Αραμαίοι κατέλαβαν άλλες δύο πόλεις.
ΑΣΟΥΡ - ΡΕΣ - ΙΣΜΠΙ ο 2ος (972 - 967) : γιός και διάδοχος του βασιλιά Ασούρ - Ραμπί 2ου, διαδέχθηκε ηλικιωμένος ήδη τον πατέρα του που πέθανε σε βαθύτατο γήρας.
ΤΙΓΚΛΑΘ - ΠΙΛΕΣΕΡ ο 2ος (967 - 935) : γιός και διάδοχος του Αούρ - ρες - Ισμπί του 2ου
ΑΣΟΥΡ ΝΤΑΝ ο 2ος (935 - 912) : γιός και διάδοχος του Τιγκλάθ Πιλεσέρ του 2ου, κατασκεύασε πολλά άροτρα με τα οποία πέτυχε ρεκόρ παραγωγής σιτηρών αναδιοργανώνοντας την Ασσυριακή οικονομία.

Νέα Ασσυριακή αυτοκρατορία

ΑΝΤΑΝΤ ΝΙΡΑΡΙ ο 2ος (911 - 891) : γιός και διάδοχος του Ασούρ - Ντάν του 2ου με αναδιοργανωμένη την Ασσυριακή οικονομία λόγω των σιτηρών άρχισε τις επεκτάσεις σε βάρος των Αραμαίων και των νεο - Χετταίων.

ΤΟΥΚΟΥΛΤΙ - ΝΙΝΟΥΡΤΑ ο 2ος (891 - 884) : γιός και διάδοχος του Αντάντ - Νιραρί του 2ου

Ο Ασουρνασιρπάλ ο 2ος συναντά
έναν υψηλό αυλικό

ΑΣΟΥΡΝΑΣΙΡΠΑΛ ο 2ος (884 - 859) : γιός και διάδοχος του Τουκουλτί - Νινουρτά του 2ου κατέκτησε τους Αραμαίους και τους Χετταίους στην βόρεια Συρία, βάναυσος βασιλιάς έδειξε απίστευτη σκληρότητα με μαζικό ακρωτηριασμό των αιχμαλώτων του. Ξεσήκωσε πλήθος επαναστάσεων που τις κατέπνιξε όλες στο αίμα χρησιμοποίησε τα υλικά των πόλεων που κατακτούσε σάν οικοδομικά υλικά, διέλυσε την Φρυγία η οποία τότε δέχθηκε το τελικό χτύπημα απο τους Κιμμέριους ενώ ήταν ο πρώτος βασιλιάς που έχτισε (879)  νέα ανάκτορα στο Kalhu βόρεια απο την σημερινή Βαγδάτη.

Σαλμανασέρ ο 3ος - μουσείο
Ισταμπούλ (Κων/πολη)

ΣΑΛΜΑΝΑΣΕΡ ο 3ος (859 - 824) : γιός και διάδοχος του Ασουρνασιρπάλ του 2ου ξεκίνησε την νέα ένδοξη Ασσυριακή αυτοκρατορία απο τα πρώτα χρόνια της βασιλείας του αντιμετώπισε συνασπισμό εναντίον του με Αιγύπτιους, Ισραηλίτες, Αμμωνίτες υπο την ηγεσία του βασιλιά της Δαμασκού Ανταντεζέρ. Συνέτριψε τον συνασπισμό στην μάχη του Καρκάρ (Qarqar) (853) μετατρέποντας τους Ισραηλίτες σε υποτελείς του οπου θα δεχτεί το τελικό χτύπημα τον επόμενο αιώνα με τον Σαργών τον 2ο, ο βασιλιάς του Ισραήλ Ιηού και οι Φοινικικές πόλεις του αποδίδουν φόρο τιμής (841). Το 842 εκστρατεύει στην Συρία εναντίον του γιού του Αντανεζέρ Αζαέλ δέν κατάφερε να κυριεύσει την Δαμασκό αλλά θα λεηλατήσει όλα τα περίχωρα, κατέλαβε την Βαβυλώνα θανατώνοντας τον βασιλιά λίγο πρίν το τέλος της ζωής του θα επαναστατήσει η Βαβυλώνα εναντίον του. Είναι γνωστός απο τον περίφημο κύλινδρο του Σαλμανασέρ το αρχαιότερο αρχαιολογικό εύρημα σχετικό με την ιστορία του Ισραήλ οπου εμφανίζει κάποιον βασιλιά του Ισραήλ με το όνομα "Ιηού γιός του Αμρί" να τον προσκυνάει αποδίδοντας του τιμές.

ΣΑΜΣΙ - ΑΝΤΑΝΤ ο 5ος (824 - 811) : γιός και διάδοχος του βασιλιά Σαλμανασέρ του 3ου, ξεκίνησε νέα παρακμή με εμφύλιους πολέμους αφού δέχθηκε εσωτερική επανάσταση απο τον αδελφό του Ασσούρ - ντάνιν - πάλ που διήρκησε απο το 826 ώς το 820 π.χ. Ο Ασσούρ - ντάνιν - πάλ κατάφερε να κερδίσει την υποστήριξη 27 πόλεων ανάμεσα τους και την πρωτεύουσα Νινευή, το 814 κέρδισε τον Βαβυλώνιο βασιλιά Μαρντούκ - μπαλασού - ικμπί και Αραμαικά φύλλα εγκαταστάθηκαν στην Βαβυλώνα.

ΑΝΤΑΝΤ - ΝΙΡΑΡΙ ο 3ος (811- 783) : γιός και διάδοχος του βασιλιά Σαμσί - Αντάντ του 5ου, τα πρώτα χρόνια της βασιλείας του ήταν ανήλικος κυβερνώντας υπο την κηδεμονία της μητέρας του Σαμμουραμάτ η οποία ήταν γνωστή στους Έλληνες ως Σεμιραμίς. Η παρακμή ύστερα απο τους εμφύλιους του πατέρα του με τον αδελφό του για την Ασσυρία ήταν πολύ μεγάλη ο ίδιος προσπάθησε να ανακτήσει τις κτήσεις του παππού του Σαλμανασέρ του 3ου, μετά απο πολιορκία της Δαμασκού (796 π.χ.) ανακατέλαβε το Αραμαικό βασίλειο της Συρίας. Είχε επίσης έντονη οικοδομική δρατηριότητα ανοικοδομώντας τον ναό του Ναμπού στηνΝινευή.

ΣΑΛΜΑΝΑΣΕΡ ο 4ος (783 - 773) : γιός του Σαμσί - Αντάντ του 5ου αδελφός και διάδοχος του Αντάντ - Νιραρί του 3ου

ΑΣΟΥΡ - ΝΤΑΝ ο 3ος (773 - 755) : μικρότερος γιός του Σαμσί - Αντάντ του 5ου διαδέχθηκε τον αδελφό του Σαλμανασέρ τον 4ο η παρακμή συνεχίστηκε σε μεγαλύτερο βαθμό, η εξουσία του βασιλιά ήταν περιορισμένη απο τους αριστοκράτες ο ίδιος στάθηκε ανίκανος ακόμα και να ηγηθεί εκστρατεία. Αντιμετώπισε μιά εξέγερση (763) και δύο θανατηφόρες επιδημίες πανούκλας (765, 759).

ΑΣΟΥΡ - ΝΙΡΑΡΙ ο 5ος (755- 745) : γιός του βασιλιά Αντάντ- Νιραρί του 3ου διάδοχος του θείου του Ασούρ - Ντάν του 3ου ανατράπηκε με εξέγερση τουΤιγκλάθ - Πιλεσέρ του 3ου που κατέλαβε τον θρόνο.

Τιγκλάθ - Πιλεσέρ ο 3ος - Βρετανικό
μουσείο (Λονδίνο)

ΤΙΓΚΛΑΘ - ΠΙΛΕΣΕΡ ο 3ος (745 - 727) : σφετεριστής ανέτρεψε τον προηγούμενο βασιλιά Ασούρ - Νιραρί τον 5ο σφάζοντας ολόκληρη την βασιλική οικογένεια, ο ίδιος ισχυριζόταν οτι ήταν γιός του Αντάντ - Νιραρί του 3ου αλλά αυτό συνέβαινε με όλους τους σφετεριστές που ισχυρίζονταν καταγωγή απο κάποιο προηγούμενο για να δικιολογήσουν την νομιμότητα τους τον θρόνο. Ο ίδιος προχώρησε σε μεγάλες καινοτομίες και επαναστατικές αλλαγές που σύντομα θα μετατρέψουν την Ασσυρία στο ισχυρότερο βασίλειο του κόσμου περιόρισε αμέσως την εξουσία των αριστοκρατών που ροκάνιζαν τον βασιλιά. Η μεγαλύτερη καινοτομία ήταν η παρουσία αιχμαλώτων απο κατακτημένους λαούς στον Ασσυριακό στρατό ειδικά στο πεζικό ενώ οι ίδιοι οι Ασσύριοι συμμετείχαν περισσότερο στα ανώτερα στρατιωτικά σώματα όπως το ιππικό. Νίκησε τους Ουραρτού που η ηγεμονία τους επί Σαρντούρι του 2ου είχε επεκταθεί σε Μικρά Ασία, Ιράν και Συρία κατέλαβε τα βασίλεια των νεο - Χετταίων και της Φοινίκης κατέλαβε το Αρπάντ (740) ύστερα απο τρία χρόνια πολιορκίας και έκανε τον βασιλιά του Ιούδα Οζία υποτελή του. Κατέλαβε στην συνέχεια τα κράτη των Μήδων και Περσών (737/6), οι αιχμάλωτοι σφαγιάστηκαν ή απελάθηκαν σε απόμερες περιοχές κατέλαβε τέλος την Βαβυλώνα (729) και στέφθηκε ο ίδιος βασιλιάς της αφού συνέλαβε τον βασιλιά Ναμπού - μουκίν - ζερί έκτισε νέα μεγάλα ανάκτορα στην Νιμρούδ.

ΣΑΛΜΑΝΑΣΕΡ ο 5ος ( 727 - 722) : γιός και διάδοχος του βασιλιά Τιγκλάθ - Πιλεσέρ του 3ου δέν υπάρχει τίποτα σπουδαίο στην βασιλεία του εκτός απο τις αναφορές στην βίβλο των ονομάτων του ιδίου και του πατέρα του για την  κατάλυση του βασιλείου του Ισραήλ των 10 φυλών.

Σαργών ο 2ος - σε ανάγλυφο

ΣΑΡΓΩΝ ο 2ος (722 - 705) γιός του Τιγκλάθ - Πιλεσέρ του 3ου ή σφετεριστής το 721 π.χ. ο Χαλδαίος Μαρδούκ - απλά - Ιντινά ο 2ος επαναστάτησε και με την βοήθεια του Ελαμίτη βασιλιά Ουμμανιγκάς στέφθηκε βασιλιάς της Βαβυλώνας. Ο Σαργών μετά απο σκληρό δεκάχρονο αγώνα ανακατέλαβε την Βαβυλώνα (710 π.χ.) ανατρέποντας τον Μαρδούκ - απλά - Ιντινά έμεινε ο ίδιος στην πόλη ώς βασιλιάς για 3 χρόνια και επέτρεψε στην συνέχεια στην Νινευή αφήνοντας διοικητή της πόλης τον γιό του Σεναχειρίμπ. Τα πρώτα χρόνια νίκησε συνασπισμό Παλαιστινίων με Αιγυπτίους ολοκληρώνοντας την κατάκτηση της Παλαιστίνης και του Ισραήλ, σύμφωνα με την βίβλο εποίκισε την πρωτεύουσα του Ισραήλ Σαμάρεια με τουςΣαμαρείτες, στην συνέχεια κατέλυσε τα κράτη των νεο - Χετταίων καταλαμβάνοντας την Carchemish (717). Το 714 π.χ. πραγματοποίησε την όγδοη εκστρατεία του εναντίον της Ουραρτού που είχε αποδυναμωθεί απο τις επιθέσεις των Κιμμερίων, σε προσευχή του στον θεό Ασσούρ λέει για τις τεράστιες δυσκολίες που συνάντησε ο στρατός του λόγω του ανώμαλου εδάφους, ο  βασιλιάς Ρούσας ο 1ος των Ουραρτού κινήθηκε εναντίον του. 

Ο Σαργών τον συνέτριψε σφάζοντας ολόκληρο τον στρατό του αλλά ο ίδιος ο Ρούσας κατάφερε να διαφύγει, στην συνέχεια ο Σαργών λεηλάτησε την πρωτεύουσα Μουσασίρ και τον ναό του θεού Χαλντί μεταφέροντας 1 τόννο χρυσού και 5 τόννους ασήμι στην Νινευή. Επιστρέφοντας το 713 έχτισε νέα μεγαλοπρεπή ανάκτορα βόρεια της Νινευή, ο Σαργών ο 2ος ήταν τέλος ο κατακτητής της Κύπρου σύμφωνα με σφηνοειδείς επιγραφές που βρέθηκαν στα ανάκτορα του Χορσαμπάν προκύπτει οτι η Κύπρος καταλήφθη απο τον Σαργών το 709 π.χ. Ο Σαργών έστησε την θριαμβετική στήλη του Κιτίου οπου αναφέρει οτι 7 βασιλείς της Γιατνάκα (Κύπρου στα Ασσυριακά) τον προσκύνησαν και του φίλησαν τα πόδια, στην συνέχεια έκτισε στην Κύπρο τα μεγαλοπρεπή ανάκτορα του Χορσαμπάν που εγκαινιάστηκαν (706 π.χ.) έναν χρόνο πρίν τον θάνατο του, ο Σαργών σκοτώθηκε το 705 σε μάχη εναντίον των Κιμμερίων.

Ο Σεναχειρίμπ με την επίσημη
βασιλική του στολή

ΣΕΝΑΧΕΙΡΙΜΠ (705 - 681) Γιός και διάδοχος του Σαργών του 2ου, το 703 π.χ. ο Χαλδαίος βασιλιάς της Βαβυλώνας Μαρδούκ - απλά - Ιντινά ο 2ος που είχε διωχθεί απο τον πατέρα του Σαργών΄απο το 710 επέστρεψε με την βοήθεια του Ελάμ και ανακατέλαβε τον θρόνο της Βαβυλώνας για 9 μήνες. Ο Σεναχειρίμπ στην συνέχεια ήρθε με στρατό τον νίκησε στο Κίς έσφαξε όλους τους επαναστάτες αλλά ο ίδιος ο  Μαρδούκ - απλά - Ιντινά δραπέτευσε ξανά στο Ελάμοπου παρέμεινε επικυρηγμένος απο τον Σεναχειρίμπ ως το τέλος της ζωής του. Ο Σεναχειρίμπ έβαλε υποτελή του βασιλιά στην Βαβυλώνα τον Χαλδαίο πρίγκηπα Μπελιμπνί αλλά σύντομα επαναστάτησε κατά των Ασσυρίων με την βοήθεια ξανά των Ελαμιτών και των Χαλδαίων, ο Σεναχειρίμπ τον καθαίρεσε (700 π.χ.) τοποθετώντας διοικητή της Βαβυλώνας τον γιό του Ασούρ - ναντίν - σουμί. Το 694 π.χ. ενώ οι Ασσύριοι ήταν απασχολημένοι σε πόλεμο στον Περσικό κόλπο οι Ελαμίτες εισέβαλαν ξανά στην Βαβυλώνα συνέλαβαν και δολοφόνησαν τον γιό του Σεναχειρίμπ  Ασούρ - ναντίν - σουμίτοποθετώντας βασιλιά τον Μεργκάλ - Ουσεζίντ, οι Ασσύριοι ένα χρόνο μετά στην μάχη του Νιππούρ κατάφεραν να τον συλλάβουν οι Ελαμίτες έβαλαν νέο βασιλιά τον Μουσεζίντ - Μαρδούκ. Ο Σεναχειρίμπ λεηλάτησε περιοχές του Ελάμ ενώ κατάφερε να ανακαταλάβει οριστικά την Βαβυλώνα (689 π.χ.) οπου για να εκδικηθεί τον θάνατο του γιού του επιδόθηκε σε αμέτρητες σφαγές, καταστροφές και λεηλασίες όλων των ναών, η μεγαλύτερη ιεροσυλία του ήταν η καταστροφή τον ναού του Εσαγκίλα ο οποίος αναφέρεται σάν ο πύργος της Βαβέλ.

Ο Σεναχειρίμπ ώς εστεμμένος πρίγκηπας 

Το 701 π.χ. ο Σεναχειρίμπ πολιόρκησε το βασίλειο του Ιούδα την εποχή που σύμφωνα με την βίβλο βασιλιάς ήταν ο ευσεβής Εζεκίας, κατόρθωσε να κυριεύσει 47 πόλεις αλλά δέν μπόρεσε να μπεί στα Ιεροσόλυμα ξαφνικά για κάποιον ανεξήγητο λόγο σύμφωνα με τα Ασσυριακά χρονικά έλυσε την πολιορκία και επέστρεψε με ολόκληρο τον στρατό του στην Νινευή. Σύμφωνα με την βίβλο (2 Βασιλέων 18 : 13) ο αρχάγγελος Γαβριήλ με εντολή του θεού Ιεχωβά θανάτωσε 185.000 Ασσυρίους στρατιώτες αλλά πέρα απο την βίβλο συμφωνούν και άλλες σοβαρές πηγές σχετικά με το θέμα κάποιας μεγάλης καταστροφής τότε στον στρατό των Ασσυρίων όπως ο Ιώσηπος και ο Έλληνας ιστορικός Ηρόδοτος. Ο Ρωμαίος Ιώσηπος λέει οτι μιά αιφνίδια ασθένεια αποδεκάτισε τον Ασσυριακό στρατό ενώ ο Ηρόδοτος λέει οτι ο Σεναχειρίμπ εκστράτευσε κατά του Αιγύπτιου φαραώ Σέθη συμμάχου των Ιουδαίων του οποίου ο στρατός λιποτάκτησε επειδή τρομοκρατήθηκε απο το απίστευτο μέγεθος του Ασσυριακού στρατού. Ο Σέθης ονειρεύτηκε σύμφωνα με τον Ηρόδοτο τον θεό που του είπε να προχωρήσει και είναι μαζί του, τότε εμφανίστηκαν αρουραίοι που ροκάνισαν τις ασπίδες των Ασσυρίων ,με αποτέλεσμα απροστάτευτοι να εξουδετερωθούν όλοι εύκολα στην μάχη, γι'αυτό στον ναό του θεού Φθά υπάρχει πέτρινος ανδριάντας του θεού Σέθη με έναν αρουραίο στο χέρι.

 Είναι γεγονός αναμφισβήτητο απο όλους οτι ο Σεναχειρίμπ τότε υπέστη σοβαρή ήττα, στον τομέα των έργων έκανε την Νινευή τεράστια μητρόπολη με πάρκα με τεχνητή άρδευση, δολοφονήθηκε απο τους μεγαλύτερους γιούς του οι οποίοι ήταν έντονα ενοχλημένοι απο την καταστροφή του ναού του Εσαγκίλα την Βαβυλώνα.

Εσαρχαδών σε ανάγλυφο -
μουσείο Βερολίνου

ΕΣΑΡΧΑΔΩΝ (681 - 669) μικρότερος γιός και διάδοχος του Σεναχειρίμπ ο οποίος δολοφονήθηκε απο τους μεγαλύτερους αδελφούς του, τότε ο ίδιος που βρισκόταν στο Χάνιγκαλμπατ ήρθε με στρατό νίκησε τους αδελφούς του και πήρε τον θρόνο, οικοδόμησε τον ναό του Εσαγκίλα στην Βαβυλώνα που είχε καταστρέψει ο πατέρας του. Εμφανίστηκαν ξανά οιΚιμμέριοι (679 π.χ.) που είχαν σκοτώσει τον παππού του Σαργών τον 2ο τους νίκησε και τους ανάγκασε να αποσυρθούν δυτικότερα προς την περιοχή της Μικράς Ασίας οπου κατέστρεψαν το βασίλειο της Φρυγίας (676 π.χ.). Ο βασιλιάς τηςΣιδώνας Αμπντί - Μικουλτί επαναστάτησε, τότε ο Εσαρχαδών κινήθηκε ταχύτατα τον αποκεφάλισε κατέστρεψε την πόλη μεταφέροντας τον πληθυσμό της στην Ασσυρία, την εποχή του όλα τα παράλια της Φοινίκης με τις πόλεις της πεντάπολης των Φιλισταίων ήταν επαρχία της Ασσυρίας.

Το 672 π.χ. πέθανε πρόωρα ο μεγαλύτερος γιός και διάδοχος του Σιν - ιντινά - απλά, ο δεύτερος γιός του Σαμάς - σουμ - ικίν είχε εγκατασταθεί τοπικός δικοικητής της Βαβυλώνας και διάδοχος ορίστηκε ο μικρότερος γιός του Ασσουρμπανιπάλ. Το 671 π.χ. εκστράτευσε εναντίον του Αιγύπτιου Φαραώ Taharqa και τον νίκησε, ήταν ο πρώτος Ασσύριος βασιλιάς που υπέταξε την Αίγυπτο στήνοντας θριαμβευτική στήλη, επιστρέφοντας στην Ασσυρία αντιμετώπισε επανάσταση των ευγενών πέθανε αιφνίδια σε νέο ταξίδι του στην Αίγυπτο.

1. Ασουρμπανιπάλ - 2.Εσαρχαδών
3.Σαργών ο 2ος - 4.Σεναχειρίμπ

ΑΣΟΥΡΜΠΑΝΙΠΑΛ (669 - 627) μικρότερος γιός και διάδοχος του Εσαρχαδών γεννημένος το 685π.χ. διαδέχθηκε τον πατέρα του σε ηλικία 16 ετών και βασίλευσε 42 χρόνια στους Έλληνες ήταν γνωστός σάν Σαρδανάπαλοςλόγω της υπερβολικής του ακολασίας, ο τελευταίος βασιλιάς με τον οποίο η Ασσυριακή αυτοκρατορία έφτασε στο αποκορύφωμα της. Ήταν πασίγνωστος για την αγάπη του στα γράμματα και τις επιστήμες λόγω της οποίας ίδρυσε την βιβλιοθήκη του Σαρδανάπαλου την Νινευή συγκεντρώνοντας όλα τα χειρόγραφα κατά τον Ρωμαίο ιστορικό Ιουστίνο ήταν ο πρώτος και τελευταίος Ασσύριος βασιλιάς που ήξερε να γράφει και να διαβάζει αλλά παρόλα αυτά η βιαιότητα του ήταν ακόμα μεγαλύτερη. Οι κυριότερες ασχολίες του εκτός απο το διάβασμα και την επιστημονική έρευνα ήταν το κυνήγι αγρίων ζώων,  σε στρατιωτικές ικανότητες υστερούσε σε σχέση με τους προκατόχους του. Ο Έλληνας Σαρδανάπαλος δημιούργημα του Κτισία του Κνίδιου σχετίζεται με τον βασιλιά Ασουρμπανιπάλ αλλά δέν ταυτίζεται απόλυτα μαζί του αποτελεί δηλαδή ένα συνοθύλευμα στοιχείων των τελευταίων βασιλέων της Ασσυρίας ιδιαίτερα του Ασουρμπανιπάλ. Σύμφωνα με τον Κτισία ο Σαρδανάπαλος ήταν ο τελευταίος βασιλιάς της Ασσυρίας κάτι που δέν ισχύει για τον Ασουρμπασινάλ επειδή ακολούθησαν άλλοι τρείς, δέχθηκε την επανάσταση του βασιλιά των Μήδων Αρσάκη ο οποίος τον νίκησε, τότε ο Σαρδανάπαλος κάηκε μαζί με τις γυναίκες του για να μήν πέσει στα χέρια του. Ο μεγαλύτερος αδελφός τουΣαμάς - σουμ - ικίν ήταν διορισμένος απο το πατέρα του τοπικός βασιλιάς της Βαβυλώνας, τα πρώτα χρόνια οι σχέσεις τους ήταν πολύ αρμονικές δεχόμενος αδιαμαρτύρητα την κυριαρχία του μικρότερου αδελφού του, ο εμφύλιος μεταξύ τους τα τελευταία χρόνια θα οδηγήσει στην παρακμή και την πτώση της Ασσυριακής αυτοκρατορίας.

Μετά τον θάνατο του Φαραώ Taharqa που είχε ηττηθεί απο τον πατέρα του (664 π.χ.) ο διάδοχος του Tantamaniκήρυξε την ανεξαρτησία της Αιγύπτου ορίζοντας την Θήβα πρωτεύουσα του, ο Ασουρμπανιπάλ τον νίκησε λεηλάτησε την Θήβα αλλά αργότερα η Αίγυπτος έγινε ανεξάρτητη υπο τον αντίπαλο του Ψαμμήτιχο γιό τουΝεχώ που ήταν υποτελής στον Ασουρμπανιπάλ. Σύμφωνα με Ασσυριακό χειρόγραφο ο βασιλιάς της Λυδίας Γύγης είδε σε όνειρο τον Ασσύριο θεόΑσσούρ να του ζητά να υποταχθεί με την θέληση του στον Σαρδανάπαλο για να τον βοηθήσει να νικήσει τους εχθρούς του, πραγματικά το έκανε και σε λίγο έδιωξε τους Κιμμέριους αλλά όταν αργότερα υποστήριξε τον Αιγύπτιο επαναστάτη Tantamani το βασίλειο του λεηλατήθηκε απο τους Κιλίκιους. Οι σχέσεις του με το Ελάμ ήταν αρχικά καλές αφού ο βασιλιάς Ουρτακού (674 - 664) φοβόταν την ισχύ του αλλά ο διάδοχος του Τεμπτί - Κουμμά - Σεσουσινάκ (664 - 653) επιτέθηκε στην Ασσυρία, ο Ασουρμπανιπάλ τον συνέτριψε στην μάχη του Ουμπαί (653 π.χ.) οπου βρήκε τον θάνατο, το Ελάμ για πρώτη φορά κατακτήθηκε απο την Ασσυρία. Το 652 π.χ. επαναστάτησε ο Σαμάς - σουμ - ουκίν στην Βαβυλώνα ο οποίος δέν μπορούσε να δεχτεί άλλο να είναι υποτελής ενός μικρότερου αδελφού με την βοήθεια Ελαμιτών, Χαλδαίων, Αμορριτών και Αράβων που μισούσαν τον σκληρό ζυγό του Σαρδανάπαλου. Ο Ασουρμπανιπάλ κινήθηκε στην Βαβυλώνα μετά απο δύο χρόνια πολιορκίας συνέτριψε τον αδελφό του ο οποίος κάηκε στα ανάκτορα (648 π.χ.) ακολούθησαν σκηνές απίστευτων σφαγών στα ανάκτορα της Βαβυλώνας απο τους Ασσύριους οι ιστορικοί μιλάνε για κανιβαλισμό. Το 640 π.χ. συνέτριψε οριστικά την τελευταία εξέγερση των Ελαμιτών ισοπεδώνοντας την χώρα, ενώ το 653 π.χ. κατόρθωσε επιτυχώς να διώξει τους Σκύθες που είχαν επιτεθεί στην πόλη των Μήδων.
ΑΣΟΥΡ - ΕΤΙΛ - ΙΛΑΝΙ (631 - 627) γιός και διάδοχος του Ασουρμπανιπάλ με τον θάνατου του οποίου ήρθε αμέσως η κατακόρυφη πτώση για την Ασσυρία, οι Ελαμίτες, οι Μήδοι και οι Πέρσες με επιδρομές του κατέστρεψαν τις επαρχίες της χώρας
ΣΙΝ - ΣΟΥΜΟΥ - ΙΣΙΡ (627) σφετεριστής

Ο Ασουρμπανιπάλ ως στυλο-
βάτης του ναού του Ασσούρ

ΣΙΣΑΡΙΣΚΟΥΝ (627 - 612) μικρότερος γιός του Ασουρμπανιπάλ, η πτώση συνεχίστηκε σε μεγαλύτερο βαθμό ο ΧαλδαίοςΝαβοπαλάσαρ πατέρας του Ναβουχοδονόσορα με στρατό κατέλαβε την Βαβυλώνα και την κήρυξε ανεξάρτητη, το 621 π.χ. ο Ναβοπαλάσαρ κατέλαβε την Νιππούρ ολοκληρώνοντας την κατάκτηση του νότου. Απο το 616 π.χ. ο Ναβοπαλάσαρ άρχισε τις επιδρομές στον βορρά στις μεγάλες πόλεις της Ασσυρίας με την βοήθεια των Ελαμιτών, των Σκυθών και των Μήδων κατέστρεψε την Νινευή, την Ασούρ και την Νιμρούδ η τύχη του Σισαρισκούν χάθηκε στην πολιορκία της Νινευή.
ΑΣΟΥΡ - ΟΥΜΠΑΛΙΤ ο 2ος (612 - 609) τελευταίος βασιλιάς της Ασσυρία ανήκε στην βασιλική οικογένεια πιθανώς ήταν γιός του Σισαρισκούν κατα άλλους ήταν μικρότερος αδελφός του εγκαταστάθηκε στην Χαρράν την τελευταία πόλη που είχε παραμείνει στα χέρια των Ασσυρίων που πολιορκούσε ο Ναβοπαλάσαρ με την βοήθεια Περσών και Μήδων. ΟΑσούρ - Ουμπαλίτ ο 2ος σάν τελευταία ελπίδα συμμάχησε με την Αίγυπτο αλλά και εκείνοι ηττήθηκαν απο τους Βαβυλώνιους στην βόρεια Συρία, όταν καταλήφθηκε και η Χαρράν (609 π.χ.) απο τους νεο - Βαβυλώνιους τουΝαβοπαλάσαρ η Ασσυριακή αυτοκρατορία τερματίστηκε.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.........