ΟΙ ΒΑΣΙΛΙΔΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΒΡΑΓΧΙΔΕΣ....

ΟΙ ΒΑΣΙΛΙΔΕΣ
1. Οι Βασιλίδες κατά τον Αριστοτέλη Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, η ολιγαρχία των Βασιλίδων, αν και χαρακτηριζόταν από καλή διακυβέρνηση, ανετράπη από μια μειονότητα που αποτελούσε ένα μνησίκακο «δήμο». Αυτό συνέβη στους «αρχαίους χρόνους» πριν την Αρχαϊκή Περίοδο. Αυτή η μοναδική αναφορά των Βασιλίδων στις Ερυθρές ανήκει πιθανώς σε ένα απόσπασμα από την εκτενή πολιτική και ιστορική θεωρία του Αριστοτέλη που υποστηρίζει ότι η κάθε αρχαϊκή πόλη μετέβαινε διαδοχικά από τη μοναρχία, στην αριστοκρατία, στην ολιγαρχία, στην τυραννία και κατέληγε στη δημοκρατία. Σε αυτή την περίπτωση, θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι αναφορικά με τις Ερυθρές ο Αριστοτέλης περιέγραψε την άμεση μετάβαση από την ολιγαρχία στη δημοκρατία. 2. Σύγχρονη Έρευνα Οι Toepffer και Carlier ισχυρίστηκαν ότι οι Βασιλίδες ήταν μέλη ενός βασιλικού γένους Ιώνων αντίστοιχου με αυτό των Κοδριδών. Ωστόσο δεν υπάρχουν ιστορικά στοιχεία για αυτό. Λαμβάνοντας υπόψη αυτή την υπόθεση, αξίζει να σημειωθούν τα παρακάτω γεγονότα. Οι Ερυθρές ιδρύθηκαν από τον Κνώπο, ένα νόθο παιδί του Κόδρου.Σύμφωνα με τον Ιππία των Ερυθρών, όπως αναφέρεται από τον Αθήναιο, ο Κνώπος ανετράπη από μια ανταρσία την οποία υπέθαλψαν οι Όρτυγες και οι εταίροι τους. Ο αδερφός του Κνώπου σκότωσε τους τυράννους και απελευθέρωσε την πόλη με την βοήθεια των κατοίκων της.5 Εντούτοις, πουθενά δεν αναφέρεται ότι μετά από αυτό το γεγονός η μοναρχία επανήλθε στις Ερυθρές ούτε ότι έχει υπάρξει κάποιος απόγονος του Κνώπου. Ο Carlier δικαίως μας υπενθυμίζει ότι κανένα είδος βασιλικού δικαστικού σώματος δεν είναι γνωστό στις Ερυθρές. Επίσης, ούτε καν γνωρίζουμε πότε και πώς η ολιγαρχία των Βασιλίδων ξεκίνησε, καθώς επίσης δεν έχει επιβεβαιωθεί κανένας συσχετισμός ανάμεσα στον Κνώπο και στους Βασιλίδες ή ανάμεσα στους τελευταίους και τη μοναρχία. 3. Η Προέλευση του Ονόματος του Γένους Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, οι Βασιλίδες δημιούργησαν μια ολιγαρχική κυβέρνηση και πουθενά δεν υπαινίσσεται ότι ανήκουν σε κάποιο βασιλικό γένος ή ότι εξάσκησαν βασιλική εξουσία, παρόλο που άλλα υποδηλώνει το όνομά τους. Στην πραγματικότητα, οι «Βασιλίδες» δεν έχουν καμία σχέση με τη λέξη «Βασιλεύς», αν και η σημασία των λέξεων με την κατάληξη -ίδες παραπέμπει εκεί. Αντιθέτως, θα πρέπει να υπήρχε κάποιος πρόγονός τους στην κεφαλή του γένος τους με το όνομα Βάσιλος ή πιθανότερα με το όνομα Βασιλή. Πράγματι, μπορούμε να συσχετίσουμε τους Βασιλίδες στις Ερυθρές με τον Βασιλή που είχε έναν κοινό ναό με τον Κόδρο, τον πατέρα του Κνώπου και του Νηλέα. Η ύπαρξη αυτού του ναού επιβεβαιώνεται σε μια επιγραφή του 418/7 π.Χ. και στο Χαρμίδη του Πλάτωνα. Επομένως, αντί να θεωρούμε τους Βασιλίδες των Ερυθρών ως κάποιους ανύπαρκτους ίσως προγόνους του Κνώπου, προτείνεται ότι αυτοί έχουν όντως κάποια σχέση με αυτόν τον Βασιλή, όπως οι Νηλείδες στη Μίλητο έχουν σχέση με το Νηλέα. ====== ΟΙ ΒΡΑΓΧΙΔΕΣ

Οι Βραγχίδες, , όπως τα Δίδυμα, είναι τοπωνύμιο στην περιοχή της Μιλήτου. Ωστόσο, αυτό το όνομα έχει πολλές φορές παρερμηνευθεί. Συχνά αναφέρεται ως το όνομα μιας οικογένειας ιερέων από τα Δίδυμα και αυτή η ερμηνεία οφείλεται σε μια σειρά παρανοήσεων των πληροφορίων που παρέχουν οι αρχαίες πηγές.

2. Αρχαίες Ερμηνείες

Η λέξη Βραγχίδαι αναφέρεται στον Ηρόδοτο σαν τοπωνύμιο.¹ Σε αντίθεση με τη σύγχρονη χρήση της, στην αρχαιότητα η λέξη χρησιμοποιούνταν πιο συχνά από ότι τα Δίδυμα προκειμένου να περιγράψει το ναό του Απόλλωνα που βρισκόταν έξω από την πόλη της Μιλήτου.Για παράδειγμα, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, ο βασιλιάς της Λυδίας, Κροίσος (560-546 π.Χ.) έστελνε τόσα αναθήματα στον ναό του Απόλλωνα στις Βραγχίδες όσα και σ΄αυτόν στους Δελφούς,σε σημείο που ο Εκαταίος πρότεινε να χρησιμοποιηθούν αυτές οι δωρεές κατά την Ιωνική Επανάσταση.⁴

Επιπλέον, η λέξη Βραγχίδαι εμφανίζεται και σε άλλους αρχαίους συγγραφείς, καθώς και σε συγγραφείς των χριστιανικών χρόνων. Κατά την αυτοκρατορική περίοδο, οι ναοί του Απόλλωνα στη Μικρά Ασία ήταν πολύ δημοφιλείς και πολλοί άνθρωποι έρχονταν από πολύ μακριά για να λάβουν χρησμούς. Αν και ο θεός των Διδύμων-Βραγχιδών ερχόταν σε δεύτερη θέση μετά τον Απόλλωνα στην Κλάρο, εμφανίζεται σε πολλά ιστορικά κείμενα και επιγραφές. Ο Ευσέβιος Καισαρείας αναφέρεται στον Απόλλωνα από τις Βραγχίδες. Ο Ιάμβλιχος και ο Πορφύριος αναφέρονται στον ιερέα της Κλάρου καθώς και στις μάντισσες των Βραγχιδών. Ο Πορφύριος, επίσης, αναφέρει κάποιους χρησμούς του Απόλλωνα των Βραγχιδών. Ο Λουκιανός και ο Ωριγένης τοποθετούν το ναό της Κλάρου δίπλα από αυτόν τον Βραγχιδών. Ακόμα και ο Παυσανίας ο Περιηγητής αναφέρει τις Βραγχίδες ως τοπωνύμιο, δηλαδή ως μια τοποθεσία στην οποία δόθηκε ένας γνωστός χρησμός σύμφωνα με τον οποίο ο γλύπτης Κάναχος δημιούργησε το χάλκινο άγαλμα του θεού.

Από την αρχαϊκή περίοδο μέχρι την όψιμη αρχαιότητα, οι Βραγχίδες ήταν, λοιπόν, γνωστές ως η τοποθεσία ενός από τους πιο γνωστούς ναούς του Απόλλωνα.

Ωστόσο, μια διαφορετική αρχαία εκδοχή προτείνει μια τελείως διαφορετική σημασία του όρου Βραγχίδαι. Σύμφωνα με το Στράβωνα, ο οποίος παραθέτει τα λόγια του Καλλισθένη, οι Βραγχίδες ήταν θνητοί. Όταν ο Ξέρξης (486-465 π.Χ.) έκαψε το ναό στα Δίδυμα, οι Βραγχίδες πρόδωσαν τους κατοίκους της Μιλήτου και έδωσαν τους θησαυρούς του Απόλλωνα στους Πέρσες. Αργότερα, αυτοί δραπέτευσαν και βρήκαν καταφύγιο στη Σογδιανή. Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος έφτασε στην Περσία ενάμιση αιώνα αργότερα, νιώθοντας απέχθεια για την ιεροσυλία και την προδοσία τους, κατέστρεψε την πόλη στην οποία τους είχε εγκαταστήσει ο Ξέρξης. Ανάμεσα σε αυτά τα δύο γεγονότα, σε αυτά τα χρόνια της ντροπής, το μαντείο στα Δίδυμα δεν έδωσε κανένα χρησμό.

3. Σύγχρονες Ερμηνείες

Αυτή η εκδοχή προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις στους σύγχρονους ιστορικούς, από την ολοκληρωτική αποδοχή μέχρι την απόλυτη απόρριψη. Από τη μια πλευρά, πολλοί πίστευαν ότι οι Βραγχίδες ήταν μια οικογένεια ιερέων, η οποία ήταν αυτοδύναμη και διοικούσε μόνη της το ιερό του Απόλλωνα ανεξάρτητα από την πόλη της Μιλήτου. Η θετική συμπεριφορά τους απέναντι στην Περσία θεωρήθηκε ως προδοσία για τις ελληνικές διεκδικήσεις. Από την άλλη πλευρά, ο Ehrhardt αμφισβήτησε πέρα για πέρα αυτή την ερμηνεία και ακόμα δεν έχει αποδέχτει την ημερομηνία που ισχυρίζονται ο Στράβωνας και ο Παυσανίας ότι καταστράφηκε η Μίλητος από τον Ξέρξη (479 π.Χ.). Κατά τον Ηρόδοτο, η Μίλητος καταστράφηκε από τον Δαρείο (522-486 π.Χ.) το 494 π.Χ. Σήμερα ,όμως, θα πρέπει να υποθέσουμε ότι υπήρξαν δύο διαφορετικές επιθέσεις ενάντια στην πόλη και τους ναούς της ή να απορρίψουμε τη μια από αυτές; Η σιωπή του Ηροδότου σχετικά με την προδοσία των Βραγχιδών, η ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου και η ταυτόχρονη εμφάνιση του Βράγχου στην ποίηση του Καλλίμαχου είναι ορισμένα πολύ ισχυρά επιχειρήματα που απορρίπτουν τη θεωρία ότι υπήρχαν κάποιοι θνητοί με το όνομα Βραγχίδες. Θα μπορούσε, επίσης, να σκεφτεί κανείς ότι πρόκειται για μια ιστορία που είχαν επινοήσει οι κάτοικοι της Μιλήτου στην αρχή της ελληνιστικής περιόδου, ώστε να ικανοποιήσουν τον Αλέξανδρο ή τους Διαδόχους του προκειμένου να λαμβάνουν βασιλικές δωρεές. Αυτή είναι η άποψη του Niemeier, του ανασκαφέα της Μιλήτου.

Ένα τελευταίο σημείο που πρέπει να αναφερθεί είναι η ταυτότητα των αρχαϊκών καθίστων αγαλμάτων στην Ιερά Οδό που οδηγεί στο ναό των Βραγχιδών-Διδύμων (τα οποία τώρα βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο). Πολλοί ιστορικοί της τέχνης συχνά τα ερμηνεύουν ως απεικονίσεις των ιστορικών προσώπων Βραγχιδών και ο Möbius αναγνωρίζει σε ένα από αυτά την εικόνα ενός ανώτατου ιερέα, του προφήτη του ναού.Αντίθετα, ο Tuchelt διαφώνησε με αυτή τη θεωρία. Πρώτον, επειδή κατά τους αρχαϊκούς χρόνους δεν υπήρχε στον ελληνικό κόσμο κάποια σειρά από αγάλματα παρόμοια με εκείνη της πομπικής οδού που οδηγούσε στους αιγυπτιακούς ναούς. Επιπλέον, κατά τον 18ο και 19ο αιώνα, τα συγκεκριμένα γλυπτά δεν εμφανίζονται στην αρχική τους θέση. Άλλωστε, τα περισσότερα αγάλματα από αυτά που αναφέρθηκαν ήταν αναθήματα που βρίσκονταν μέσα στον ιερό περίβολο. Πιθανώς να βρέθηκαν ανάμεσα στα ερείπια του ναού κατά τη μεταφορά της δραστηριότητας του μαντείου και να είχαν τοποθετηθεί στην Ιερά Οδό στην αρχή της ελληνιστικής περιόδου. Δεύτερον, η λέξη Βραγχίδαι χρησιμοποιήθηκε αρχικά για να περιγράψει αυτά τα καθήμενα αγάλματα σε σχέση με τη θέση τους και μόνο στην πολύ πρόσφατη ιστορική βιβλιογραφία ο όρος αναλύθηκε κοινωνιολογικά. Τέλος, οι Γερμανοί αρχαιολόγοι ανακάλυψαν ένα νέο περίβολο κατά μήκος της Ιεράς Οδού ανάμεσα στη Μιλήτου και τα Δίδυμα.¹⁸ Εκεί βρήκαν και άλλες καθιστές μορφές, τα οποία ήταν προσφορές αριστοκρατών και σχεδόν σίγουρα όχι απεικονίσεις των ιερέων από τα Δίδυμα.

4. Συμπέρασματα

Μπορούμε λοιπόν να συμπεράνουμε ότι όλες οι ιερατικές έννοιες που σχετίζονται με τον όρο Βραγχίδαι είναι παραπλανητικοί ισχυρισμοί που παρερμηνεύουν την καθαρά τοπογραφική έννοια του αρχαίου όρου, με μόνη εξαίρεση την ιστορία που αφηγήθηκε κάποτε ο Καλλισθένης.
πηγήhttp://asiaminor.ehw.gr/Forms/fLemmaBody.aspx?lemmaid=7464