ΝΕΜΡΟΥΝΤ ΝΤΑΓ [ΕΝΑ ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΚΑΙ ΩΡΑΙΟ ΜΑΥΣΩΛΕΙΟ]

Ξέρετε πού βρίσκεται ενα μοναδικό μαυσωλείο,το Νεμρούντ Ντάγ,μέ μορφή πυραμίδας;;Στόν Ταύρο στήν γείτονα Τουρκία,εκει που εχουν τίς πηγές τους ο Τίγρης κι ο Εφράτης...εκει που ανθησαν τα Σαμοσατα η πρωτευουσα της Κομμαγιανης,αλλά και η γνωστή Μελιτινή...προκειται για ενα μνημείο που κατασκεύασε ο Αντίοχος ο Α"...δέν είναι πολύ γνωστό αλλά είναι απιστευτα σημαντικό...τωρα γιατι οι αρχαιολόγοι δεν εχουν μπει στο εσωτερικο του,τόσα χρόνια τωρα ,δέν ξέρω.....εχουν απομείνει στήν βάση του πολλά τμήματα τών μεγάλων αγαλμάτων που κάποτε το κοσμούσαν,καθως και επιγραφές στήν Ελληνικη και πλάκες με πολλά σύμβολα...εκτός από αυτά που θά διαβασετε πιο κάτω στά αρθρα,υπάρχει και τό σύμβολο τού αετού,του δικέφαλου και του αλλου, καθώς και η ημισέληνος με το αστερι που ηταν συμβολα και τών Μεγαρέων.,αλλά καί του Μιθριδάτη...μάλιστα εχει σκαλιστεί και το ωροσκοπιο τής αρχής τής κατασκευής ..καί φυσικά,για οσους το ψάχνετε περισσοτερο, βεβαιως και συνδέεται με ιερη γεωγραφικη σχέση με κάποια αλλα ιερα....κάνει ενα ισοσκελές τρίγωνο με την Δωδώνη και τήν Σίβα....μάλιστα οι γωνίες της βάσης είναι 66,6 μοίρες..ω ναί...ο συγγραφέας Μανφρέντι σε κάποιο μυθιστόρημα του τοποθετει τήν δραση των ηρωων του στο Νεμρούντ Ντάγ..λέει πώς εκεί τόν εστειλαν οι ερευνες του για τις τοποθεσίες-σχετικές με το τέλος τού Οδυσσέα- "Κελκέα" και "Βούνειμα"[αναφέρονται στην "Θεσπρωτίδα"]...χωρίς νά στηρίζει επιστημονικά τήν αποψη του-το ομολογεί και ο ιδιος-,λέει πώς κατέλειξε σ αυτο το συμπέρασμα οταν κάτοικοι της περιοχής του ειπαν πως το ονομα του τόπου εκει, στα Τουρκικα  σημαινει "τό λιβάδι τών βοδιών"[αν παρουμε δηλαδη πως Βούνειμα=βούς και νέμος(λιβάδι)]....οπως και να εχει είναι μιά ενδιαφέρουσα αποψη,οπως ενδιαφερων ειναι και το μνημείο....αυτα από μένα.......


Τέλη 2ου ‑αρχές 1ου αι. π.Χ.: Γέννηση του Αντιόχου Α’
69 π.Χ.: Διαδέχτηκε τον πατέρα του Μιθριδάτη στο θρόνο του βασιλείου της Κομμαγηνής. Γ’ Μιθριδατικός πόλεμος.: Ο Αντίοχος τάχθηκε με το μέρος της Ρώμης, υιοθετώντας τον τίτλο «Φιλορώμαιος», με αποτέλεσμα την αποδέσμευση της Κομμαγηνής από τον έλεγχο των Αρμενίων.
64 π.Χ.: Ο Πομπήιος ανανέωσε τη «φιλία» της Ρώμης με τον Αντίοχο, αναγνωρίζοντας το βασιλικό τίτλο του, επικυρώνοντας την
εξουσία του στην επικράτειά του και παραχωρώντας του την πόλη Σελεύκεια στη Μεσοποταμία
62 π.Χ.: Πιθανή ημερομηνία έναρξης των εργασιών για την κατασκευή του ταφικού μνημείου του στο Νεμρούτ Νταγ.
53 π.Χ.: Οι ρωμαϊκές λεγεώνες διέσχισαν την Κομμαγηνή με στόχο να επιτεθούν στην Παρθία. Επιγαμίες με τους Πάρθους, αρχής γενομένης με το γάμο της κόρης του Λαοδίκης με τον Ορόδη Β’ της Παρθίας.
51 π.Χ.: Ο Αντίοχος Α΄ενήργησε ξανά υπέρ των ρωμαϊκών συμφερόντων, προειδοποιώντας τον Κικέρωνα όταν ο παρθικός στρατός εισέβαλε στην επικράτειά του.
50 π.Χ.: Νίκη των Ρωμαίων κατά των Πάρθων
48 π.Χ.: Ρωμαϊκός εμφύλιος πόλεμος. Ο Αντίοχος Α΄ τάχθηκε υπέρ του Πομπήιου πετυχαίνοντας την αναγνώριση των δικαιοδοσιών του από τον Καίσαρα.
47 π.Χ.: Ο Αντίοχος Α΄ συναντά τον Καίσαρα στη Συρία, όταν αυτός βάδιζε εναντίον του Φαρνάκη Β΄.
43 π.Χ.: Ο Αντίοχος Α΄ πρόσφερε τη βοήθειά του στους Πάρθους.
38 π.Χ.: Μετά την υποταγή των Πάρθων, οι Ρωμαίοι πήραν μέτρα εναντίον όσων είχαν συνεργαστεί μαζί τους και πολιόρκησαν την πρωτεύουσα του Αντιόχου Σαμόσατα.
38 ή 34 π.Χ.: πιθανές ημερομηνίες θανάτου του Αντιόχου Α΄ Κομμαγηνής.«Στην κορυφή του Νεμρούτ Ντάγκ, επάνω στον Αντίταυρο, στα Ν.Α. της Τουρκίας, βρίσκεται ένα παράξενο μνημείο, σε ύψος 2.500 μέτρων.

Για πρώτη φορά το ανακάλυψε μια μικτή αρχαιολογική αποστολή γερμανοτουρκική, το 1882. Είναι περίεργο, ωστόσο πως από τότε, ως σήμερα, δεν έγινε δυνατόν να ερευνηθεί το εσωτερικό του. Είναι το μαυσωλείο του Αντιόχου Α΄ , του βασιλέως της Κομμαγηνής, ενός μικροσκοπικού βασιλείου, που δεν είχε πολύχρονη ζωή, και που απλώς στάθηκε, η τελευταία ηχώ της μεγάλης περιπέτειας του Αλέξανδρου στην Ασία.
» Πρόκειται για ένα μνημείο εκπληκτικό, που θυμίζει πολύ και ανάλογα έργα περσικά, αλλά και αιγυπτιακά μαζί. Η ομοιότητά του, εξ άλλου, με τα αιγυπτιακά μνημεία παραξένεψε τους πρώτους ερευνητές, που ακόμη δεν είχαν προσέξει πως ό, τι μνημειακό κατασκευάστηκε στην Ανατολή, μιμήθηκε πολύ τα έργα της Αιγύπτου.
Στην Περσέπολη, τα μνημεία του Αρταξέρξη και του Δαρείου, σκαλισμένα πάνω στο βράχο, θυμίζουν απόλυτα τους ναούς της κοιλάδας του Νείλου.
Στο Νεμρούτ Ντάγκ, τα κολοσσιαία αγάλματα που στήθηκαν πάνω στο μνημείο του Αντιόχου του Α΄, μοιάζουν πολύ με τους κολοσσούς των ναών των Θηβών».

Η ονομασία Κομμαγηνή

Ερευνώντας διάφορες πηγές σχετικά με την ονομασία του βασιλείου αυτού διαπιστώσαμε πως η ονομασία εκπορεύεται από τις λέξεις κόμμα-γένος που σημαίνει τμήμα ή μέρος μιας μεγαλύτερης γενιάς (γένος). Σε ένα τουρκικό κείμενο αναφέρεται πως είναι από τις λέξεις Κομμούν και Γένες, που τις αναφέρει ως ελληνικές λέξεις. Το μικρό κρατίδιο προήλθε μετά την αποσύνθεση της αυτοκρατορίας των Σελευκιδών (γνωστή ως ελληνο-συριακό βασίλειο) το 162 π.Χ.
Άλλοι ιστορικοί λέγουν πως υπάρχει η ονομασία Kummuhu στα κείμενα των Ασσυρίων, που είναι σχετική με την Κομμαγηνή,.
Πρώτος βασιλιάς της Κομμαγηνής ήταν ο πρώην σατράπης (διοικητής) της όταν έπαψε να βρίσκεται υπό της αυτοκρατορίας των Σελευκιδών.
Με τη διάλυση της ελληνο-συριακής αυτοκρατορίας ανακήρυξε την Κομμαγηνή ανεξάρτητη με πρωτεύουσα τη Σαμόσατα (που είχε κτίσει παλαιότερα ο Σάμης στις όχθες του Ευφράτη-σημερινή πόλη Σάμσατ της Τουρκίας). Στο βασίλειό του ενσωματώθηκαν ελληνικοί και περσικοί πληθυσμοί της περιοχής.

Η ίδρυση του βασιλείου

Ο Πτολεμαῖος σύμφωνα με επιγραφή που βρέθηκε στον τύμβο του όρους Νεμρούτ ήταν απόγονος του βασιλιά Δαρείου του Α΄ της Περσίας. Τον διαδέχτηκε ο γιος του ο Σάμης ο Β΄ ο επονομαζόμενος ‘Θεοσεβής Δικαίος’.
Από την μετέπειτα βασιλεία του Μιθριδάτη του Α΄του Καλλίνικου (100 έως 69 π.Χ.) η Κομμαγηνή απέβαλλε το περσικό παρελθόν της, αφού κυριάρχησε σε όλα τα επίπεδα ο ελληνικός πολιτισμός. Καθιερώθηκε ως επίσημη γλώσσα του κράτους η ελληνική.
Ο Μιθριδάτης νυμφεύθηκε την πριγκίπισσα του ελληνοσυριακού βασιλείου Λαοδίκη Ζ΄ την Θεά και ο γιος τους ο Αντίοχος ο Α΄ ο ‘Θεός της Κομμαγηνής’ ανέλαβε το βασίλειο το 70 π.χ, μέχρι το θάνατό του, το 38 π.Χ.

Τεράστια μεγέθη
Οι αρχαιολόγοι έχουν εντυπωσιαστεί από το μαυσωλείο του, το οποίο έχει περίμετρο 30 μέτρα και βρίθει επιγραφών.
Η επιλογή του τόπου για την ανέγερσή του, έγινε από τον ίδιο το βασιλιά, με σκοπό να το κάνει μνημείο τόπο περισυλλογής και προσκυνήματος για το λαό του. Στους πρόποδες του όρους αυτού ο πατέρας του Μιθριδάτης ίδρυσε την πόλη Αρσεμεία.
Σύμφωνα με τις επιγραφές ο ίδιος ο Αντίοχος ήταν υπερήφανος για την καταγωγή του αφού δήλωνε πως ήταν απόγονος του Αλέξανδρου και του Δαρείου!
Στο ανατολικό ανάχωμα του μνημείου υπάρχει ένας βωμός, ενώ στην κορυφή του έργου είχαν στηθεί 25 κολοσσιαία αγάλματα στα οποία μόνο τα κεφάλια ήταν δουλεμένα με περισσή λεπτομέρεια. Σε αυτά ξεχωρίζουμε τον ίδιο τον Αντίοχο και γύρω από αυτόν το θεό Ήλιο, τον Απόλλωνα των Ελλήνων, ο Μίδας των Περσών, η Φορτούνα, η θεά της γονιμότητας, ο Άχουρα Μάλδα, ο πατέρας των θεών, προσωποποίηση του Διός, ο Ηρακλής κ.ά.
Σήμερα τα λίθινα κεφάλια βρίσκονται σκορπισμένα στον περίγυρο του τύμβου. Είναι τεράστια, πάνω από τρία μέτρα το καθένα, και εντυπωσιάζουν τους επισκέπτες.
Η ματαιοδοξία του Αντίοχου με την ανέγερση του μνημείου αυτού είναι φανερή, αφού ανακήρυξε τον εαυτό του εκπρόσωπο των θεών επί της γης! Θεοποίησε, μάλιστα, τον εαυτό του πριν πεθάνει και προσδιόρισε κάθε λατρευτική λεπτομέρεια γύρω από τον τάφο του.
«Πίστευα πάντοτε ότι η ευσέβεια είναι το σπουδαιότερο αγαθό κι αυτό δίνει την πιο γλυκιά χαρά στους θνητούς» γράφει σε μια επιγραφή στο μνημείο του.
Θεωρείται πως από σεισμό έπεσαν τα τεράστια αγάλματα του μνημείου που έφταναν τα 15 μέτρα ύψος.
Οι αρχαιοκάπηλοι, βέβαια, ανά τους αιώνες ,που ψάχνουν μανιωδώς για έναν ποθητό θησαυρό, σήκωσαν όλα τα λατρευτικά σκεύη που ήταν φτιαγμένα από πολύτιμο μέταλλο.
Δεν κατάφεραν όμως να πλησιάσουν στο εσωτερικό του μνημείου, ώστε να λεηλατήσουν το εσωτερικό του. Οι πέτρινοι όγκοι είναι ασήκωτοι και σε αυτά τα απομακρυσμένα μέρη, προς το παρόν τουλάχιστον, είναι αδύνατη η χρησιμοποίηση σύγχρονων μηχανικών μέσων. Κάποια προσπάθεια που έγινε παλαιότερα δεν έφερε αποτέλεσμα γιατί κύλησαν επικίνδυνα τα πιο πάνω πετρώματα.
Σε μια επιγραφή φαίνεται να γράφει ο Αντίοχος:
«Συνέλαβα το σχέδιο να υψώσω κοντά στους ουράνιους θρόνους και σε θεμέλια απροσπέλαστα και απρόσβλητα από τον καιρό αυτό το ‘οροθέσιον’ μνημείο αφιερωμένο τους θεούς όπου το σώμα μου, αφού γεράσει θα κοιμηθεί τον αιώνιο ύπνο, αποχωρισμένο από την ευλαβή ψυχή μου, που θα πετάξει προς τα ουράνια βασίλεια του Διός-Άχουρα Μάγδα».
Ενώ σε μία άλλη θα σημειώσει:
«Εγώ ο Αντίοχος, έστησα αυτό το μνημείο για να δοξάσω τον εαυτό μου και τους θεούς μου».
Χαρακτηριστική είναι μια άλλη επιγραφή που βρίσκεται όπως ανεβαίνει κανείς προς την είσοδο του τύμβου:
«Αυτός είναι ο δρόμος προς το ιερό. Εκείνοι που έχουν κακές προθέσεις πρέπει να φύγουν αμέσως».

Μέχρι σήμερα δεν έχουν μπει οι αρχαιολόγοι μέσα στον τύμβο. Ίσως να περιμένουν να τολμήσουν πρώτοι οι αρχαιοκάπηλοι!
Έτσι όμως, θα μπορέσουμε να μάθουμε το μυστήριο του τύμβου του αρχαίου βασιλιά;
ΠΗΓΗ freeforum.gr

[....Τα τεράστια αυτά αγάλματα (ότι απέμεινε δηλαδή) παριστάνουν από αριστερά προς δεξιά τον Αντίοχο Α’, την πάτρια θεά Κομμαγηνή (με «κάλαθο» στο κεφάλι), τον Δία ή Αχούρα Μάζδα, Ορομάσδης, τον Απόλλωνα ή Μίθρα - Ήλιο - Ερμή , τον Ηρακλή - Άρη, ένα λιοντάρι / aslan (επίγεια και «εφήμερη» δύναμη) και ένα αετό / kartal (θεία και «αιώνια» δύναμη). Πάνω στις πέτρινες πλάκες δεν είναι μόνο χαραγμένα τα ονόματα των Ελλήνων και Περσών προγόνων του Αντίοχου Α’, αλλά επίσης και ο «Νόμος» του (εντολές και παραινέσεις στα ελληνικά περί του «ιερού τόπου» προς τους απογόνους του). Οικουμενικό όμως ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι ανάγλυφες σε πέτρα «δεξιώσεις» του, όπου ο Αντίοχος Α’ χαιρετά με το δεξί χέρι (δεξιώνεται) τον Ηρακλή, τον Απόλλωνα και την επιτόπια θεά Κομμαγηνή.

Από τις άνω αναφερθείσες επιγραφές ιδιαίτερο αστρονομικό ενδιαφέρον παρουσιάζει το 5^ο ανάγλυφο (1, 75 μ. επί 2, 40 μ.), όπου απεικονίζεται ένα λιοντάρι με την Σελήνη κρεμασμένη στο λαιμό του και με 19 αστέρια χαραγμένα πάνω στο σώμα του. Από αυτά τρία (3) είναι μεγάλα (συμβολίζουν με ελληνικά γράμματα τους πλανήτες Δια, Ερμή και Άρη) και έχουν 16 ακτίνες (πανομοιότυπα με το αστέρι της Βεργίνας), ενώ τα υπόλοιπα 16 μικρότερα αστέρια έχουν από 8 ακτίνες. Πρόκειται δηλαδή για το παλαιότερο ωροσκόπιο του κόσμου και μάλιστα με ελληνική επιγραφή και το Μακεδονικό αστέρι (Βεργίνας). Είναι λοιπόν το ωροσκόπιο της ανέγερσης του ιερού από τον Αντίοχο Α’, γιό του Μιθριδάτη  «Καλλίνικου» (= πορθητή), το έτος 62 π. Χ., στις 14 Ιουλίου και περίπου στις 19.30.

Η ευρύτερη λοιπόν  περιοχή της Mαλάτειας ή Μελιτινής ήταν πάντα πεδίο συγκρούσεων και «συναντήσεων» διαφόρων πολιτισμών. Ενώ κατά την ρωμαϊκή περίοδο ο Αντίοχος Α΄ ( όπως και ο Αριοβαρζάνης της Καππαδοκίας) ήταν πολύ προσεκτικός με τους τότε ισχυρούς της οικούμενης (εξ ου και «φιλορωμαίος» απεκλήθη), κατά την ύστερο-βυζαντινή περίοδο (Ρωμανία) στην περιοχή υπήρχαν ονομαστές επισκοπές όπως τα Σαμοσάτα, η Απάμεια, η Κύρρος, η Ιεράπολις, η Μακεδονόπολις και η Γερμανίκεια, με πολλούς αγίους καταγόμενους  ή μαρτυρήσαντας εκεί.

Μεταξύ αυτών και ενδεικτικά μόνο είναι π.χ. ο άγιος Δομετιανός επίσκοπος Μελιτινής (10.01.), ο άγιος Ευθύμιος ο Μέγας (εκ Μελιτινής ή Μελίτης, 20.01.), οι άγιοι επτά οι εν Σαμοσάτοις τελειωθέντες μάρτυρες Φιλόθεος, Υπερέχιος, Άββιβος, Ιουλιανός, Ρωμανός, Ιάκωβος και Παρηγόριος (29.01.),  ο άγιος Ακάκιος, επίσκοπος Μελιτινής (31.03 και 15.09), ο άγιος ιερομάρτυρας Ευτυχής επίσκοπος Μελιτινής (28.05), οι άγιοι τρεις μάρτυρες οι εν Μελιτινή τελειωθέντες (21.07.), ο εκ Πολύευκτος μάρτυς (09.01.), η εκ Μελιτινής αγία Κυριακή (07.07), οι εκ Μελιτινής επτά μάρτυρες Ρωμύλος, Ζήνων, Μακάριος, Ανδροπελαγία, Καλοδότη, Θέκλα και οι συν αυτούς 1.120 μαρτυρήσαντες στρατιώτες του ρωμαϊκού στρατού.

Τα Σαμοσάτα μάλιστα, τα οποία ιδρυθήκαν από τον Μιθριδάτη Α’, πατέρα του Αντίοχου Α’, περίπου το 80 π. Χ., ήταν πρωτεύουσα του βασιλείου της Κομμαγηνής, το οποίο όπως αναφέραμε και πιο πάνω επεκτεινόταν από τον Ταύρο μέχρι και την σημερινή Γαζιανθό (Gaziantep). Τα αρχαία Σαμόσατα ήταν όμως και πατρίδα του Λουκιανού και του Ευσεβίου των Σαμοσατέων. Αργότερα μάλιστα έγιναν και έδρα επισκόπου και τόπος μαρτυρίου πολλών αγίων. Τα Σαμοσάτα όμως έχουν και μια ιδιαίτερη σημασία για τον Χριστιανισμό ως γενέτειρα του Λουκιανού, μέσω του οποίου, εμμέσως πλην σαφώς, μας παραδίδεται στο έργο «Περί της Περεγρίνου Τελευτής» η «απόδειξη» για την «ιστορικότητα» του Κ.Η.Ι.Χ λέγοντας, ότι: «(11)…μετά γουν εκείνον ον έτι σέβουσιν, τον άνθρωπον, τον εν τη Παλαιστίνη ανασκολοπισθέντα, ότι καινήν ταύτην τελετήν εισήγαγεν ες τον βίον… (13) …έπειτα δε ο νομοθέτης πρώτος έπεισεν αυτούς ως αδελφοί πάντες είεν αλλήλων, έπειδαν άπαξ παραβάντες, θεούς μεν τους Ελληνικούς απαρνήσωνται, τον δε ανεσκολοπισμένον εκείνον σοφιστήν αυτόν <Ιησούν Χριστόν> προσκυνώσι και κατά τους εκείνου νόμους βιώσι, καταφρονούσιν ουν απάντων εξ ίσης και κοινά ηγούνται».

ΠΗΓΗ Δημήτριος Γ. Μαυρίδης adivaro.gr]