ΕΥΔΑΙΜΟΝ ΤΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ,ΤΟ Δ ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΤΟ ΕΥΨΥΧΟΝ ΚΡΙΝΟΜΕΝ...…
[Το μπλόγκ δημιουργήθηκε εξ αρχής,γιά να εξυπηρετεί,την ελεύθερη διακίνηση ιδεών και την ελευθερία του λόγου...υπό το κράτος αυτού επιλέγω με σεβασμό για τους αναγνώστες μου ,άρθρα που καλύπτουν κάθε διάθεση και τομέα έρευνας...άρθρα που κυκλοφορούν ελεύθερα στο διαδίκτυο κι αντιπροσωπεύουν κάθε άποψη και με τά οποία δεν συμφωνώ απαραίτητα.....Τά σχόλια είναι ελεύθερα...διαγράφονται μόνο τά υβριστικά και οσα υπερβαίνουν τά όρια κοσμιότητας και σεβασμού..Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές..]
Πηγή εικόνας: unsplash.com / Δικαιώματα χρήσης: Sam Moghadam
Της Αθηνάς Λυμπεροπούλου,
Εάν θα έπρεπε να δώσω έναν ορισμό για την μουσική, αυτός θα ήταν: «ο σχηματισμός πολλών διαφορετικών εαυτών και οι σκέψεις αυτού δοσμένες σε θνητή απόδοση». Η μουσική είναι αυτή που γεννά συναισθήματα ταυτίσιμα σε εμάς, όμως για να συμπίπτει η μουσική με τους θνητούς, πρέπει να ταυτίζεται και με την ιστορία αυτού, με την επαναστατικότητα και τον δυναμισμό. Σε αυτό το σημείο έρχεται η metal μουσική για να ερμηνεύσει διάσημα αλλά και άγνωστα ιστορικά γεγονότα της ανθρωπότητας. Τα στοιχεία της επαναστατικότητας και του δυναμισμού αυτού του είδους της μουσικής συνδέονται άρρηκτα με τον ρεαλισμό, την θέληση και την δίψα για εξουσία. Στο παρακάτω κείμενο θα αναφερθούν δύο βασικά συγκροτήματα που συνέδεσαν την μουσική τους με την ιστορία: ας πάρουμε μια μικρή γεύση από Iron Maiden και Sabaton.
Οι Iron Maiden, ένα από τα πιο μεγάλα συγκροτήματα και ονόματα του κλάδου της heavy metal μουσικής της δεκαετίας του ’80, έχουν γράψει κατά καιρούς αρκετά κομμάτια που συνδέονται με την ιστορία. Ένα από αυτά είναι το “Alexander The Great” το οποίο γράφτηκε από τον μπασίστα του συγκροτήματος Steven Harris και ανήκει στο άλμπουμ ονόματι “Somewhere In Time”, το οποίο βγήκε το 1986. Οι στίχοι με άρωμα αρχαίας Ελλάδας υμνούν τον Μέγα Αλέξανδρο και δηλώνουν ξεκάθαρα πως, η Μακεδονία είναι ελληνική!
“The legend his name was Alexander At the age of nineteen He became the Macedon King And he swore to free all of Asia Minor By the Aegian Sea In 334 B.C. He utterly beat the armies of Persia Alexander the Great”
Συνεχίζοντας με λίγο ακόμα Iron Maiden, τo τραγούδι ονόματι “Paschendale” το οποίο γράφτηκε από τον Adrian Smith και κυκλοφόρησε με τον δίσκο “Το Dance of Death”, διαπραγματεύεται την Μάχη του Πασεντάλε, γνωστή και ως Μάχη της Φλάνδρας ή Τρίτη Μάχη της Υπερ, η οποία διεξήχθη περί τον Ιούλιο του 1917 μεταξύ των βρετανικών δυνάμεων υπό τον στρατηγό και αρχηγό του Γενικού Επιτελείου σερ Ντάγκλας Χέιγκ και των γερμανικών δυνάμεων. Η Φλάνδρα βρίσκονταν στα βόρεια του Βελγίου σε μία αρκετά μεγάλη εκτεταμένη περιοχή, ενώ η μάχη πήρε το όνομα της από το ύψωμα της Πασεντάλε.
“Blood is falling like the rain Its crimson cloak unveils again The sound of guns can’t hide their shame And so we die in Passchendaele”
Οι Sabaton είναι ένα σουηδικόpower metal συγκρότημα, το οποίο δημιουργήθηκε στο Φαλούν της Σουηδίας το 1999. Η στιχουργική του συγκροτήματος ασχολείται αποκλειστικά με θέματα πολέμου, ιστορικών μαχών και προσώπων. Ένα κομμάτι από αυτά είναι το “Screaming Eagles” το οποίο δημοσιεύτηκε στο άλμπουμ “Coat of Arms” το 2010. Το τραγούδι διαπραγματεύεται την πολιορκία του Μπαστόν, που ήταν μια σημαντική στρατηγική εμπλοκή κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, που έλαβε χώρα τον Δεκέμβριο του 1944, στο πλαίσιο της μάχης των Αρδεννών. Άνδρες από την 101η Αερομεταφερόμενη Μεραρχία των ΗΠΑ (οι Screaming Eagles) στάλθηκαν για να υπερασπιστούν την πόλη του Μπαστόν από τα πορευόμενα ναζιστικά στρατεύματα. Με την πόλη περικυκλωμένη και αποκομμένη από προμήθειες, πολέμησαν για επτά ημέρες σε τσουχτερό κρύο πριν φτάσουν ενισχύσεις.
“Crack of the lightning splitting the ground Thunder is sounding, artillery pounding Wrath of the Nazis cast on Bastogne Facing their forces alone
Alone Alone
Sent from the skies jumped into the unknown The march to Berlin has begun Spearhead the charge surrounded by foes Eagles are leading the way”
Τελειώνουμε με ακόμα ένα εξαίρετο κομμάτι των Sabaton, το “Resist and Bite” το οποίο έκανε την εμφάνιση του με τον δίσκο “Heroes” το 2014. Το θέμα του τραγουδιού ήταν για μία μονάδα των βελγικών ενόπλων δυνάμεων, της οποίας το σύνθημα ήταν “Resist and Bite”, η οποία ήταν γνωστή για τη σθεναρή αντίστασή της κατά την εισβολή της Γερμανίας στο Βέλγιο κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
“War is coming swiftly
The borders closing in
We’re a company of soldiers
Mere 40 rifles strong
All alone
Stand alone
Ardenner ground is burning
And Rommel is at hand
As the Blitzkrieg’s pushing harder
The war is all around”
Πηγή εικόνας: unsplash.com / Δικαιώματα χρήσης: Hasan Almasi
Τέλος, είναι αναγκαίο να σημειωθεί πως τα παραπάνω είναι μόνο ενδεικτικά παραδείγματα συγκροτημάτων και κομματιών που αντιπροσωπεύουν ένα κομμάτι της ιστορίας, δηλαδή ένα κομμάτι του δικού μας εαυτού. Μέσα στους χρόνους υπάρχουν πολλά ακόμη παραδείγματα συγκροτημάτων που μέσα από τα τραγούδια τους μας αποκαλύπτουν διάφορες ιστορικές πτυχές, γνωστές ή μη.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
The Siege of Bastogne (1944), sabaton.net, διαθέσιμο εδώ
Ελπίζει να ενισχύσει την κυριαρχία της εφοδιαστικής αλυσίδας των ΗΠΑ, να επαναδιαπραγματευτεί τους δεσμούς της με όλες τις χώρες με σκοπό να τις κάνει να αποστασιοποιηθούν από την Κίνα και να διαμορφώσει την αναδυόμενη παγκόσμια τάξη.
Η απόφαση του Trump να επιβάλει δασμούς σε ολόκληρο τον κόσμο σε διαφορετικό βαθμό ως εκδίκηση για τους δασμούς κατά των ΗΠΑ έχει κλονίσει την παγκόσμια οικονομία στον πυρήνα της. Αντί να αποκαταστήσει το ελεύθερο και δίκαιο εμπόριο όπως ισχυρίζεται ότι θέλει, κάτι που θα έδινε στις αμερικανικές εταιρείες ένα πλεονέκτημα, θα μπορούσε ακούσια να επιταχύνει τις τάσεις περιφερειοποίησης και την επακόλουθη διαίρεση του κόσμου σε ένα σύνολο εμπορικών μπλοκ. Ακόμη και σε αυτό το σενάριο, ωστόσο, θα μπορούσε να προωθήσει τους τρεις μη δηλωμένους στόχους που είναι υπεύθυνοι για αυτήν την πολιτική.
Ο πρώτος είναι να ενισχυθεί η κυριαρχία της αλυσίδας εφοδιασμού των ΗΠΑ, ώστε να εξαλειφθεί η επιρροή που έχουν άλλες χώρες πάνω της. Αυτό μπορεί να μην επιδιωχθεί μόνο για χάρη του, αλλά ίσως και ως σχεδιασμός έκτακτης ανάγκης, υπονοώντας έτσι ανησυχίες για έναν μεγάλο πόλεμο. Οι δύο πιο πιθανοί αντίπαλοι είναι η Κίνα και το Ιράν , και μια θερμή σύγκρουση και με τις δύο θα έριχνε την παγκόσμια οικονομία σε αναταραχή. Ως εκ τούτου, ο Trump μπορεί να θέλει να δώσει προτεραιότητα στον επαναπατρισμό, προκειμένου οι ΗΠΑ να ελαχιστοποιήσουν προληπτικά τις συνέπειες.
Ο δεύτερος στόχος βασίζεται στον πρώτο και σχετίζεται με την παρότρυνση κάθε χώρας από τις ΗΠΑ να επαναδιαπραγματευτεί τους διμερείς δεσμούς της, διάστημα κατά το οποίο οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να προσφερθούν να μειώσουν τους δασμούς με αντάλλαγμα ορισμένες παραχωρήσεις. Αυτά θα μπορούσαν να λάβουν τη μορφή της απομάκρυνσής τους από την Κίνα σε κάποιο βαθμό και της σταδιακής αντικατάστασής της με τις ΗΠΑ με τον κορυφαίο εμπορικό εταίρο τους. Θα μπορούσαν επίσης να περιοριστούν και άλλα κίνητρα, όπως η ανταλλαγή τεχνολογίας και οι στρατιωτικές συμφωνίες. Ο σκοπός θα ήταν να αποδυναμωθεί η Κίνα με το να ροκανίσει το εξωτερικό της εμπόριο.
Και τέλος, ο τελευταίος στόχος είναι να διαμορφώσουν την αναδυόμενη παγκόσμια τάξη, για την οποία οι ΗΠΑ έπρεπε να επιταχύνουν το τέλος της σημερινής, ταρακουνώντας την παγκόσμια οικονομία στον πυρήνα της, όπως μόλις έκανε ο Τραμπ. Η απόκτηση κυριαρχίας στην αλυσίδα εφοδιασμού και η αντικατάσταση της Κίνας ως κορυφαίου εμπορικού εταίρου για όσο το δυνατόν περισσότερες χώρες θα έδινε την επιρροή των ΗΠΑ σε ένα σημαντικό τμήμα του κόσμου. Ενώ είναι πρόωρο να υποθέσουμε τους τρόπους με τους οποίους οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να το εκμεταλλευτούν αυτό, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα είναι στο πλαίσιο της συστημικής αντιπαλότητάς τους με την Κίνα.
Ακόμα κι αν ο παγκόσμιος εμπορικός πόλεμος του Trump επιταχύνει ακούσια τις τάσεις περιφερειοποίησης και την επακόλουθη διαίρεση του κόσμου σε μια συλλογή εμπορικών μπλοκ αντί να χρησιμεύσει ως το άνευ προηγουμένου παιχνίδι εξουσίας που περιμένει, οι ΗΠΑ θα μπορούσαν ακόμα να επωφεληθούν από αυτό για να εφαρμόσουν την πολιτική του «Φρουρίου Αμερική». Αυτό αναφέρεται στην αποκατάσταση της μονοπολικής ηγεμονίας των ΗΠΑ στο δυτικό ημισφαίριο, γεγονός που θα τις καθιστούσε στρατηγικά αυταρχικές εάν λάβουν προτιμησιακή πρόσβαση στους πόρους και τις αγορές αυτών των χωρών.
Σε αυτή την περίπτωση, οι ΗΠΑ θα επιβιώσουν και θα μπορούσαν ακόμη και να ευδοκιμήσουν ακόμη και αν εκδιωχθούν από το ανατολικό ημισφαίριο όταν χάσουν τον μεγάλο πόλεμο που μπορεί να σχεδιάζουν ή εάν οι συνέπειές του κάνουν αυτό το μέρος του κόσμου πολύ δυσλειτουργικό για να το διαχειριστούν οι ΗΠΑ, γεγονός που θα μπορούσε να οδηγήσει στην επιστροφή των ΗΠΑ στον απομονωτισμό της δεκαετίας του 1920. Για να είμαστε σαφείς, οι ΗΠΑ είναι απίθανο να εγκαταλείψουν οικειοθελώς το ανατολικό ημισφαίριο, αλλά θα εξακολουθούσε να έχει νόημα να σχεδιάσει για αυτό το ενδεχόμενο μόνο σε περίπτωση που οι περιστάσεις τις αναγκάσουν να το πράξουν.
Συνολικά, ο παγκόσμιος εμπορικός πόλεμος του Trump είναι ένα κοσμοϊστορικό γεγονός που θα αφήσει μόνιμο αντίκτυπο στις διεθνείς σχέσεις ανεξάρτητα από την έκβασή του, αλλά είναι πολύ νωρίς για να πούμε με βεβαιότητα τι ακριβώς θα προκύψει από αυτό. Το μόνο πράγμα που μπορεί να ειπωθεί με βεβαιότητα είναι ότι ο Trump έχει ένα μεγάλο σχέδιο στο μυαλό του, ακόμη και αν δεν επιτύχει τελικά κανέναν από τους στόχους του, οι τρεις πιο πιθανοί από τους οποίους αναφέρθηκαν σε αυτή την ανάλυση. Σε κάθε περίπτωση, η παλιά εποχή της παγκοσμιοποίησης έχει πλέον τελειώσει, αλλά μένει να δούμε τι θα την αντικαταστήσει και πότε.
Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης παρουσίασε στη Βουλή ένα πολυδιαφημισμένο εξοπλιστικό πρόγραμμα 12ετούς διάρκειας και προϋπολογισμού ύψους 25 δισεκατομμυρίων ευρώ. Η εξαγγελία έγινε με ύφος αποφασιστικό και φιλοδοξίες υψηλές: η Ελλάδα να αποκτήσει, όπως ειπώθηκε, μια νέα “Ασπίδα του Αχιλλέα”, ένα ολοκληρωμένο δίκτυο προστασίας από κάθε είδους απειλή, από drones μέχρι βαλλιστικούς πυραύλους. Ένα τεχνολογικό τείχος που θα εκσυγχρονίσει τις Ένοπλες Δυνάμεις και θα επαναπροσδιορίσει τη θέση της Ελλάδας στον γεωστρατηγικό χάρτη.
Η αλήθεια, όμως, βρίσκεται κάπου αλλού. Και είναι πιο σύνθετη, πιο γκρίζα και –κυρίως– πιο δύσκολη απ’ όσο την παρουσίασε το Μέγαρο Μαξίμου.
Το χρηματοδοτικό κενό: Εξοπλισμοί χωρίς ταμείο
Το πιο κραυγαλέο πρόβλημα αυτής της εξαγγελίας είναι ότι δεν συνοδεύεται από κανέναν θεσμοθετημένο μηχανισμό χρηματοδότησης. Τα 25 δισ. δεν είναι σε κανέναν κρατικό λογαριασμό, δεν περιλαμβάνονται σε κανένα μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, ούτε προκύπτουν από κάποια διεθνή συμφωνία ή ευρωπαϊκή βοήθεια. Είναι ένα νούμερο στον αέρα – ένα «θα» που μοιάζει περισσότερο με προεκλογική υπόσχεση, παρά με επιχειρησιακό σχέδιο.
Ακόμα κι αν όλα κυλήσουν ιδανικά, τα δημοσιονομικά περιθώρια της χώρας δεν επιτρέπουν δαπάνες τέτοιου μεγέθους χωρίς σοβαρές περικοπές αλλού ή υπερφορολόγηση. Και κανένα κράτος δεν μπορεί να υποστηρίξει τέτοιο εξοπλιστικό σχέδιο χωρίς εθνική συναίνεση, πολυετή σχεδιασμό και διεθνείς στηρίξεις.
Η μεγάλη απουσία της εγχώριας βιομηχανίας…
Ένας από τους πιο συχνά επαναλαμβανόμενους στόχους των εξοπλιστικών εξαγγελιών είναι η συμμετοχή της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας. Και εδώ, πάλι, τα λόγια δεν συνοδεύονται από έργα. Τα εργοστάσια της ΕΑΒ είναι ακόμα με ελλείψεις προσωπικού και εξοπλισμού. Τα ΕΑΣ, δηλαδή τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα, παραμένουν χρεοκοπημένα. Η ΕΛΒΟ δεν έχει ολοκληρώσει ούτε ένα νέο στρατιωτικό όχημα. Οι υποδομές είναι γερασμένες και οι τεχνικοί μειώνονται.
Άρα, ακόμη κι αν ξεκινούσαν αύριο παραγγελίες, δεν υπάρχει σήμερα η βιομηχανική βάση για να τις εξυπηρετήσει. Η περίφημη «εγχώρια προστιθέμενη αξία» είναι προς το παρόν, μια ευχή. Και όχι πραγματικότητα.
Μια ασπίδα από τσίγκο;
Η κυβέρνηση παρουσίασε την «Ασπίδα του Αχιλλέα» ως ένα πολυεπίπεδο σύστημα αεράμυνας που θα προστατεύει τη χώρα από κάθε απειλή, από drones μέχρι βαλλιστικούς πυραύλους. Δεν διευκρινίστηκε όμως ούτε τι όπλα θα περιλαμβάνει, ούτε ποιοι θα το κατασκευάσουν, ούτε πώς θα συνεργάζονται τα διάφορα συστήματα μεταξύ τους. Δεν παρουσιάστηκε καν κάποιο προσχέδιο. Δεν υπήρξε μελέτη σκοπιμότητας. Ούτε τεχνικό υπόμνημα. Ούτε ανακοινώσεις από το Γενικό Επιτελείο. Είναι απλώς ένας επικοινωνιακός τίτλος. Μια ιδέα, που για να γίνει πράξη χρειάζεται μια δεκαετία τεχνογνωσίας, κονδυλίων, συμβάσεων και – κυρίως – σχεδίου. Και προς το παρόν δεν υπάρχει τίποτα απ’ αυτά.
ΑΙ και drones: Μόνο για τα δελτία ειδήσεων
Η τεχνητή νοημοσύνη ακούστηκε πολλές φορές στην ομιλία του πρωθυπουργού. Ειπώθηκε πως θα ενσωματωθεί στις δομές των Ενόπλων Δυνάμεων, θα βοηθά στη λήψη αποφάσεων, θα αλλάξει την εικόνα του στρατεύματος. Στην πραγματικότητα όμως, η τεχνητή νοημοσύνη απαιτεί εξειδικευμένα συστήματα, δίκτυα, βάσεις δεδομένων, και μηχανισμούς ασφαλείας που η Ελλάδα σήμερα δεν διαθέτει.
Ανάλογη είναι η κατάσταση και με τα drones. Ενώ οι περισσότερες στρατιωτικές δυνάμεις του πλανήτη αναπτύσσουν μαζικά UAV, η Ελλάδα δεν έχει ακόμη εγχώρια παραγωγή ούτε σε επιθετικά ούτε σε κατασκοπευτικά μοντέλα. Και δεν υπάρχει σχεδιασμός για ενιαίο στόλο μη επανδρωμένων. Μιλάμε για τεράστια τεχνολογικά άλματα, τα οποία δεν γίνονται με εξαγγελίες. Χρειάζονται σχέδιο και βάθος.
Το κόστος συντήρησης είναι τεράστιο
Τα μαχητικά Rafale που έχουμε ήδη αγοράσει,τα γαλλικά πλοία Belharra και ενδεχομένως τα μελλοντικά F-35,έχουν τεράστιο λειτουργικό κόστος. Κάθε ώρα πτήσης κοστίζει δεκάδες χιλιάδες ευρώ. Η τεχνολογία τους απαιτεί ειδικά λογισμικά, ανταλλακτικά που δεν υπάρχουν στην Ελλάδα και τεχνικούς που δεν έχουμε εκπαιδεύσει ακόμα. Το ίδιο ισχύει και για τα πλοία. Η συντήρηση τους είναι δαπανηρή και δεν μπορεί να γίνεται μόνο στα ελληνικά ναυπηγεία. Αν αυτά τα κόστη δεν υπολογιστούν από τώρα, υπάρχει ο κίνδυνος τα σύγχρονα οπλικά συστήματα που αγοράζουμε να παραμείνουν παρκαρισμένα, επειδή δεν μπορούμε να τα συντηρήσουμε.
Η απουσία εθνικής στρατηγικής αφήνει κενό
Ακόμη πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι πίσω από τις εξαγγελίες δεν υπάρχει ένα εθνικό στρατηγικό σχέδιο ασφάλειας. Δεν ακούσαμε τίποτα για την αναθεώρηση του αμυντικού δόγματος της χώρας. Δεν παρουσιάστηκε σχέδιο κρίσεων για το Αιγαίο ή για τα νησιά. Δεν είδαμε ένα πραγματικό σχέδιο αναδιάρθρωσης του στρατεύματος με βάση τις νέες απειλές – κυβερνοχώρο, ενεργειακές κρίσεις, μεταναστευτικές ροές ή κρίσεις νησιωτικής απομόνωσης. Ένα εξοπλιστικό πρόγραμμα χωρίς εθνική στρατηγική είναι σαν να αγοράζεις όπλα χωρίς να ξέρεις ποιον πολεμάς και πώς.
Ένα φιλόδοξο σχέδιο με αδύναμα θεμέλια
Το σχέδιο που παρουσιάστηκε έχει μεγάλες προοπτικές, αλλά λειτουργεί περισσότερο ως πολιτικό αφήγημα παρά ως στρατιωτική πραγματικότητα. Στην καλύτερη περίπτωση, μπορεί να πραγματοποιηθεί ένα μικρό κομμάτι του. Στη χειρότερη, κινδυνεύει να καταλήξει μια ακόμα εξαγγελία που θα σβήσει στην επόμενη εκλογική στροφή. Οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν χρειάζονται μόνο σύγχρονα όπλα. Χρειάζονται στρατηγική, ειλικρίνεια και βάθος. Και πάνω απ’ όλα: ένα κράτος που να μη λειτουργεί επικοινωνιακά με PowerPoint και τίτλους, αλλά με σχέδιο, διαφάνεια και συνέχεια.
ΤΙ ΑΓΟΡΕΣ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ Ο ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΥ
ΣΤΡΑΤΟΣ ΞΗΡΑΣ
Πρόγραμμα «Σύγχρονος Μαχητής»: Αναβάθμιση του ατομικού εξοπλισμού των οπλιτών πρώτης γραμμής, με στόχο τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας και της ασφάλειάς τους στο πεδίο της μάχης. Αναβάθμιση εκτοξευτών ρουκετών (MLRS) με το σύστημα PULS (Precise and Universal Launching System). Το PULS είναι ένα προηγμένο σύστημα πολλαπλών εκτοξευτών ρουκετών (MLRS) που αναπτύχθηκε από την ισραηλινή εταιρεία Elbit Systems. Σχεδιάστηκε για να παρέχει ευελιξία και ακρίβεια σε επιχειρήσεις πυροβολικού, επιτρέποντας την εκτόξευση διαφόρων τύπων ρουκετών από μια ενιαία πλατφόρμα., με βεληνεκές έως 300 χλμ. Εκσυγχρονισμός αρμάτων μάχης Leopard 1 και 2: Αναβάθμιση των δυνατοτήτων και της επιχειρησιακής ικανότητας των αρμάτων, προκειμένου να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες απαιτήσεις του πεδίου μάχης. Προμήθεια ελικοπτέρων Black Hawk: Απόκτηση νέων ελικοπτέρων για την ενίσχυση της κινητικότητας και της ευελιξίας των δυνάμεων του Στρατού Ξηράς. Προμήθεια μη επανδρωμένων αεροσκαφών (drones): Ενσωμάτωση σύγχρονων τεχνολογιών για αναγνώριση, επιτήρηση και επιχειρησιακή υποστήριξη. Ανανέωση ανθρώπινου δυναμικού: Πρόσληψη 15.000 ανδρών και γυναικών στις Ένοπλες Δυνάμεις σε βάθος πενταετίας, με στόχο την ενίσχυση της στελέχωσης και της επιχειρησιακής ετοιμότητας.
ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ
Προμήθεια μαχητικών αεροσκαφών F-35: Η Ελλάδα σχεδιάζει την απόκτηση 20 μαχητικών αεροσκαφών F-35 από τις Ηνωμένες Πολιτείες, με δυνατότητα προμήθειας επιπλέον 20 στο μέλλον. Αυτά τα αεροσκάφη πέμπτης γενιάς θα ενισχύσουν την αποτρεπτική ικανότητα της Πολεμικής Αεροπορίας. Αναβάθμιση υφιστάμενων μαχητικών F-16: Προβλέπεται η αναβάθμιση και των παλαιότερων αεροσκαφών F-16C/D Block 50, με στόχο την επέκταση της επιχειρησιακής τους ζωής και την ενσωμάτωση σύγχρονων τεχνολογιών. Ενίσχυση με μη επανδρωμένα αεροσκάφη (drones): Στο πλαίσιο της στροφής προς την υψηλή τεχνολογία, η Πολεμική Αεροπορία θα αποκτήσει νέα drones για αποστολές αναγνώρισης, επιτήρησης και επιχειρησιακής υποστήριξης. Πλήρης στρατιωτική συνεργασία (σε επίπεδο συμμαχίας) μεταξύ της ελληνικής και της ισραηλινής πολεμικής αεροπορίας Συμμετοχή σε πολυεθνικές ασκήσεις: Η Πολεμική Αεροπορία συνεχίζει να συμμετέχει σε ασκήσεις όπως ο «Ηνίοχος 2025», που ξεκίνησε στις 31 Μαρτίου 2025, με στόχο την ενίσχυση της διαλειτουργικότητας και της επιχειρησιακής ετοιμότητας.
ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΝΑΥΤΙΚΟ
Προμήθεια φρεγατών Belharra: Η Ελλάδα έχει συμφωνήσει με τη Γαλλία για την απόκτηση τριών φρεγατών τύπου Belharra, με δυνατότητα αγοράς μιας επιπλέον. Οι φρεγάτες αυτές θα αντικαταστήσουν παλαιότερες μονάδες που έχουν υπηρετήσει για πάνω από 30 χρόνια. Τρεις από τις τέσσερις νέες φρεγάτες θα είναι εξοπλισμένες με πυραύλους κρουζ “Scalp Naval” με εμβέλεια έως 1.000 χιλιόμετρα. Reuters
Απόκτηση ελικοπτέρων MH-60R Romeo: Το Πολεμικό Ναυτικό έχει παραλάβει τρία ελικόπτερα ανθυποβρυχιακού πολέμου MH-60R Romeo, με επιπλέον τέσσερα να αναμένονται εντός του 2025. Τα ελικόπτερα αυτά θα ενισχύσουν την ικανότητα του Ναυτικού στην ανίχνευση και αντιμετώπιση υποβρυχίων απειλών. Newsbeast
Εκσυγχρονισμός φρεγατών τύπου MEKO 200HN: Προγραμματίζεται η αναβάθμιση των υφιστάμενων φρεγατών MEKO 200HN, με στόχο τη βελτίωση των επιχειρησιακών τους δυνατοτήτων και την παράταση της διάρκειας ζωής τους. Defence Review
Απόκτηση νέων τορπιλών βαρέως τύπου και χαμηλού ίχνους: Προβλέπεται η προμήθεια σύγχρονων τορπιλών για τον εξοπλισμό των υποβρυχίων του Πολεμικού Ναυτικού, ενισχύοντας την αποτρεπτική τους ικανότητα.
Ενίσχυση με μη επανδρωμένα αεροσκάφη (UAVs): Στο πλαίσιο της στροφής προς την υψηλή τεχνολογία, το Πολεμικό Ναυτικό θα αποκτήσει νέα UAVs για αποστολές αναγνώρισης, επιτήρησης και επιχειρησιακής υποστήριξης.
Κατασκευαστές: Αναπτύχθηκε από την ισραηλινή εταιρεία Rafael Advanced Defense Systems σε συνεργασία με την αμερικανική Raytheon. Περιγραφή: Πρόκειται για ένα σύστημα μεσαίου έως μεγάλου βεληνεκούς, σχεδιασμένο να αναχαιτίζει εχθρικά αεροσκάφη, drones, τακτικούς βαλλιστικούς πυραύλους, πυραύλους cruise και ρουκέτες μεγάλου διαμετρήματος. Τεχνικά χαρακτηριστικά: Βεληνεκές αναχαίτισης: Από 40 έως 300 χιλιόμετρα. Υψόμετρο αναχαίτισης: Έως 15 χιλιόμετρα. Ταχύτητα πυραύλου Stunner: Φτάνει έως και 7,5 Mαχ. Καθοδήγηση: Συνδυασμός ηλεκτροοπτικών αισθητήρων και ραντάρ για ακριβή εντοπισμό στόχων. Ικανότητα αναχαίτισης: Σχεδιασμένο να αντιμετωπίζει σύγχρονες τακτικές βαλλιστικές απειλές σε χαμηλά υψόμετρα. Λειτουργία: Το σύστημα περιλαμβάνει κινητό εκτοξευτή με πολλαπλούς πυραύλους Stunner, ραντάρ πολλαπλών αποστολών EL/M-2084 και κέντρο διοίκησης μάχης Golden Almond.
2. Σύστημα Iron Dome (Σιδηρούς Θόλος):
Κατασκευαστές: Αναπτύχθηκε από τις ισραηλινές εταιρείες Rafael Advanced Defense Systems και Israel Aerospace Industries. Περιγραφή: Ένα κινητό, παντός καιρού σύστημα αεράμυνας, σχεδιασμένο να αναχαιτίζει και να καταστρέφει ρουκέτες μικρού βεληνεκούς και οβίδες πυροβολικού. Τεχνικά χαρακτηριστικά: Βεληνεκές αναχαίτισης: Από 4 έως 70 χιλιόμετρα. Σύνθεση συστήματος: Κάθε πυροβολαρχία περιλαμβάνει 3-4 εκτοξευτές, με 20 πυραύλους Tamir έκαστος, και ένα ραντάρ EL/M-2084. Ικανότητα κάλυψης: Κάθε πυροβολαρχία μπορεί να προστατεύσει περιοχή έως 150 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Ποσοστό επιτυχίας: Έχει επιδείξει ποσοστό επιτυχίας άνω του 90% στις επιχειρησιακές του αναχαιτίσεις. Λειτουργία: Το ραντάρ εντοπίζει τις εισερχόμενες απειλές και υπολογίζει την τροχιά τους. Εάν προβλέπεται ότι η απειλή θα πλήξει κατοικημένη περιοχή, εκτοξεύεται πύραυλος Tamir για την αναχαίτισή της.
3. Σύστημα BARAK MX:
Κατασκευαστής: Αναπτύχθηκε από την ισραηλινή εταιρεία Israel Aerospace Industries (IAI). Περιγραφή: Πρόκειται για ένα αρθρωτό σύστημα αεράμυνας που προσφέρει προστασία έναντι ευρείας γκάμας εναέριων απειλών, συμπεριλαμβανομένων αεροσκαφών, ελικοπτέρων, UAVs, πυραύλων cruise και βαλλιστικών πυραύλων. Τεχνικά χαρακτηριστικά: Ευελιξία: Το σύστημα μπορεί να προσαρμοστεί για επιχειρήσεις τόσο σε ξηρά όσο και σε θάλασσα. Εμβέλεια πυραύλων: Διαθέτει πυραύλους με εμβέλεια από 35 έως 150 χιλιόμετρα, ανάλογα με τη διαμόρφωση. Σύνθεση συστήματος: Περιλαμβάνει ραντάρ, κέντρο διοίκησης και ελέγχου, καθώς και εκτοξευτές πυραύλων. Λειτουργία: Το BARAK MX παρέχει ολοκληρωμένη επίγνωση της τακτικής κατάστασης και μπορεί να αντιμετωπίσει πολλαπλές απειλές ταυτόχρονα, προσφέροντας προστασία σε κρίσιμες υποδομές και στρατιωτικές δυνάμεις. https://neostrategy.gr/
Η ανακοίνωση του Ντόναλντ Τραμπ για την επιβολή σαρωτικών δασμών στους βασικούς εμπορικούς εταίρους των Ηνωμένων Πολιτειών προκαλεί σεισμικές δονήσεις στο διεθνές οικονομικό σύστημα, επιτείνοντας τις ήδη τεταμένες σχέσεις με συμμάχους και ανταγωνιστές.Υπό τον τίτλο «ανταποδοτικό σχέδιο», ο Τραμπ προωθεί νέους δασμούς σε δεκάδες χώρες, πλήττοντας κυρίως την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Κίνα, οι οποίες βρίσκονται στο επίκεντρο της επίθεσης.
Η Ε.Ε. θα βρεθεί αντιμέτωπη με δασμούς 20% και η Κίνα με επιπλέον 34% επί των ήδη υφιστάμενων δασμών, σε μια κίνηση που σηματοδοτεί την πιο επιθετική κλιμάκωση από πλευράς ΗΠΑ εδώ και χρόνια. Αντίθετα, ο Καναδάς και το Μεξικό εξαιρούνται από τους νέους δασμούς, καθώς καλύπτονται από προηγούμενες ρυθμίσεις στο πλαίσιο της Συμφωνίας ΗΠΑ-Μεξικού-Καναδά (USMCA).
Οι νέες επιβαρύνσεις περιλαμβάνουν βασικό δασμό 10% για όλες τις υπόλοιπες χώρες, αλλά και επιπλέον μέτρα ανάλογα με το πώς αυτές δασμολογούν τις αμερικανικές εξαγωγές ή εφαρμόζουν άλλου είδους φραγμούς, τους οποίους η Ουάσιγκτον χαρακτηρίζει άδικους. Η απόφαση του Τραμπ αποτελεί συνέχεια μιας σειράς μέτρων, όπως οι δασμοί σε χάλυβα, αλουμίνιο και οχήματα, και εντάσσεται στο ευρύτερο αφήγημα ενός προστατευτισμού που ενισχύεται με πολιτικά και εκλογικά κριτήρια.
Είναι ποια η Ουάσιγκτον εταίρος;
Η διεθνής κοινότητα αντιδρά με ανησυχία. «Ο Τραμπ εγκαινιάζει μια νέα εποχή προστατευτισμού που θα έχει αντίκτυπο σε όλο τον κόσμο», σχολιάζει ο καθηγητής Eswar Prasad του Πανεπιστημίου Cornell. Από την πλευρά του, ο Adam Posen, πρόεδρος του Peterson Institute, τονίζει πως οι σύμμαχοι της Αμερικής καλούνται πλέον να επανεξετάσουν τη βασική τους παραδοχή: ότι η Ουάσιγκτον είναι προβλέψιμος και σταθερός εταίρος.
Η Ε.Ε. δείχνει έτοιμη να αντιδράσει — όχι μόνο με αντίμετρα σε προϊόντα όπως το ουίσκι, οι μοτοσικλέτες και τα γεωργικά αγαθά, αλλά και μέσω νέων εργαλείων για την επιβολή περιορισμών σε αμερικανικές τεχνολογικές εταιρείες, όπως η Google. Ο Νόμος για τις Ψηφιακές Αγορές και ο Νόμος για τις Ψηφιακές Υπηρεσίες, δύο κεντρικοί κανονισμοί της Ε.Ε., έχουν ήδη τεθεί στο στόχαστρο του Λευκού Οίκου, με τη διοίκηση Τραμπ να απειλεί με αντίποινα αν δεν αρθούν συγκεκριμένοι ψηφιακοί φόροι και περιορισμοί.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, υπό την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, αναγνωρίζει πως η Ένωση διαθέτει σημαντική διαπραγματευτική ισχύ. «Από το εμπόριο στην τεχνολογία, μέχρι το μέγεθος της αγοράς μας, κρατάμε ισχυρά χαρτιά», δήλωσε πρόσφατα. Η στρατηγική της Ε.Ε. βασίζεται στην ενότητα: όσο οι 27 χώρες δρουν ως μπλοκ, αυξάνεται το διαπραγματευτικό τους βάρος.
Ωστόσο, τα αντίποινα καθίστανται πιο περίπλοκα εξαιτίας της διασύνδεσης του εμπορίου με άλλους τομείς: η Ουάσιγκτον απαιτεί από την Ευρώπη μεγαλύτερη συμβολή στην άμυνα και ζητά πιο «φιλικό» κανονιστικό περιβάλλον για τις αμερικανικές επιχειρήσεις. Οι εντάσεις μεταφέρονται έτσι σε επίπεδο γεωπολιτικής στρατηγικής, καθιστώντας την εμπορική σύγκρουση μια σύνθετη διαμάχη με πολλαπλές παραμέτρους.
Αναλυτές επισημαίνουν πως η Ευρώπη, αν και δεν επιδιώκει την κλιμάκωση, είναι έτοιμη για αποφασιστικές κινήσεις. Όπως σημειώνει ο Mujtaba Rahman της Eurasia Group, «αν θέλεις να σε πάρει στα σοβαρά αυτή η κυβέρνηση, πρέπει να επιδείξεις οικονομική ισχύ». Το ερώτημα είναι αν αυτή η σύγκρουση θα οδηγήσει σε επαναδιαπραγμάτευση ή σε μια πιο μακρόσυρτη αναμέτρηση για την πρωτοκαθεδρία στην παγκόσμια οικονομική σκακιέρα.
