Η κατάρα της θεωρίας παιγνίων: Γιατί είναι προς το συμφέρον σας να βγείτε από τους κανόνες του παιχνιδιού

 

Από τη Cynthia Chung

ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΧΗΤΙΚΉ ΈΚΔΟΣΗ ΑΥΤΟΎ ΤΟΥ ΆΡΘΡΟΥ ΑΝΑΤΡΈΞΤΕ ΕΔΏ.

Η θεωρία παιγνίων, η μαθηματική θεωρία των παιγνίων στρατηγικής, αναπτύχθηκε από τον John von Neumann σε πολλά διαδοχικά στάδια το 1928 και το 1940-41, σύμφωνα με το βιβλίο του "Theory of Games and Economic Behaviour" το οποίο συνέγραψε με τον Oskar Morgenstern.

Η ουσία της θεωρίας είναι ότι η συμπεριφορά ενός ατόμου θα έχει πάντα κίνητρο για την επίτευξη ενός βέλτιστου αποτελέσματος, το οποίο καθορίζεται από το προσωπικό συμφέρον. Μια υπόθεση που γίνεται είναι ότι οι παίκτες σε ένα τέτοιο παιχνίδι είναι λογικοί, που μεταφράζεται σε, «θα προσπαθήσουν να μεγιστοποιήσουν τις αποδόσεις τους στο παιχνίδι». Με άλλα λόγια, υποτίθεται ότι υποκινούνται από εγωιστικά συμφέροντα.

Με τα χρόνια, άλλοι συνεισφέροντες όπως ο John Nash (ισορροπία Nash) και ο John Maynard Smith (εξελικτική σταθερή στρατηγική) έχουν προσθέσει στη θεωρία και τώρα βρισκόμαστε σε ένα σημείο όπου θεωρείται από πολλούς ως βασικό εργαλείο κατά τη μοντελοποίηση οικονομικών, πολιτικών, κοινωνιολογικών ή στρατιωτικών συμπεριφορών και αποτελεσμάτων, και διδάσκεται ως τέτοιο σε πολλά αναγνωρισμένα πανεπιστήμια ως κάτι λίγο πολύ καθορισμένο.

Τι γίνεται όμως αν έχουμε κάνει ένα τρομερό λάθος;

Εξάλλου, αναγνωρίζεται από τους ίδιους τους θεωρητικούς ότι ολόκληρη η λειτουργία του μοντέλου τους βασίζεται στην υπόθεση ότι κυβερνόμαστε από ορθολογική εγωιστική συμπεριφορά και ότι αισθάνονται σίγουροι για αυτήν την υπόθεση, καθώς η πραγματικότητα προφανώς τους έχει επιβεβαιώσει αυτό το γεγονός. Τι γίνεται όμως αν αυτό το παιχνίδι δεν αντικατοπτρίζει αντικειμενικά μια αληθινή απεικόνιση μας; Τι θα γινόταν αν αυτό το παιχνίδι έχει μάλλον χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο προετοιμασίας, μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία, ένας βρόχος θετικής ανατροφοδότησης;

Πώς μπορούμε να γνωρίζουμε τι είναι αληθινό; Πώς μπορούμε να ξέρουμε τι είδους άτομο είμαστε πραγματικά και όχι τι έχουμε μάθει να θεωρούμε τον εαυτό μας;

Θεωρία Παιγνίων και Οικονομική Συμπεριφορά

Πριν μπορέσουμε να απαντήσουμε σε ένα τέτοιο ερώτημα, πρέπει να δούμε τις μορφές απλοποίησης και τις υποθέσεις που χρησιμοποιήθηκαν από τον von Neumann κατά τη διατύπωση της φιλοσοφίας στο μοντέλο της θεωρίας παιγνίων. Αυτό μπορεί να είναι αντιφατικό για κάποιους, αλλά η «φιλοσοφία» ή η «υπόθεση» πρέπει πάντα να προηγείται του πραγματικού μοντέλου. Οι μεταβλητές που επιλέγετε να χρησιμοποιήσετε, οι μεταβλητές για τις οποίες κάνετε έκπτωση, ο τρόπος με τον οποίο ορίζετε τις μεταβλητές, ο τρόπος με τον οποίο ορίζετε τη σχέση μεταξύ των μεταβλητών δεν ορίζονται από το μοντέλο, αλλά μάλλον από τον δημιουργό του μοντέλου. Μόλις δημιουργηθεί το μοντέλο, μπορεί τώρα, θεωρητικά, να προσθέσει σε αυτή την αρχική δομή και να μιμηθεί μια απλοποιημένη εκδοχή της πραγματικότητας.

Ωστόσο, θα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι ένα μοντέλο που έχει δημιουργηθεί σε μια ψευδή υπόθεση θα μπορούσε ακόμα να «λειτουργήσει», εάν οι μεταβλητές δεν έρχονται σε αντίθεση με τις λειτουργίες των άλλων μεταβλητών. Ένα τέτοιο μοντέλο δεν «γνωρίζει» ότι δεν είναι αναπαράσταση της «πραγματικότητας» και δεν μπορεί να το υποδείξει στον δημιουργό του. Έτσι, ένα μοντέλο μπορεί να είναι μια αναπαράσταση μιας απλοποιημένης πραγματικότητας ή μπορεί να αντιπροσωπεύει μια εντελώς τεχνητή πραγματικότητα.

Στην αρχή του βιβλίου του, ο φον Νόιμαν περνά από αρκετές αποποιήσεις ευθυνών που είναι εξαιρετικά προβληματικές ως προς τη συνάφεια της θεωρίας του, μία από αυτές είναι η αναγνώριση ότι «δεν υπάρχει, προς το παρόν, ικανοποιητική αντιμετώπιση του ζητήματος της ορθολογικής συμπεριφοράς. Μπορεί, για παράδειγμα, να υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να φτάσετε στη βέλτιστη θέση. Μπορεί να εξαρτώνται από τη γνώση και την κατανόηση που έχει το άτομο και από τα μονοπάτια δράσης που του ανοίγονται, επειδή συνεπάγονται, όπως πρέπει να είναι προφανές, ποσοτικές σχέσεις».

Όπως γίνεται γρήγορα προφανές, ο φον Νόιμαν κάνει ατελείωτους ισχυρισμούς όπως αυτοί, σαν να ήταν προφανείς και επομένως δεν χρειάζεται να εξεταστούν καθόλου. Η υπόθεση ότι μια υπο-καθορισμένη «ορθολογική» εγωιστική συμπεριφορά είναι απλώς ποσοτικοποιήσιμη και τίποτα περισσότερο, και δεν λαμβάνει υπόψη την ποιοτική αλλαγή (ο χειρότερος εφιάλτης ενός μαθηματικού), παίρνει μεγάλη ελευθερία στην υπεραπλούστευση της ανθρώπινης συμπεριφοράς για να ταιριάζει βολικά στις περιορισμένες παραμέτρους του μοντέλου του. Με άλλα λόγια, είναι εξαπάτηση. Χειρίζεστε τους ορισμούς και τις αλληλεπιδράσεις των μεταβλητών σας για να ταιριάζουν σε μια τεχνητή πραγματικότητα του μοντέλου σας.

Επιτρέψτε μου να σας δώσω ένα παράδειγμα.

Στο πέμπτο αξίωμα του Ευκλείδη, θεωρείται «κανόνας» ότι δύο παράλληλες ευθείες δεν θα τέμνονται ποτέ. Ο Ευκλείδης ζούσε γύρω στα μέσα του 4ου αιώνα π.Χ., πριν ο Ερατοσθένης (276-194 π.Χ.) κάνει την όμορφα κομψή ανακάλυψή του ότι η Γη ήταν πράγματι κυρτή και έκανε επίσης μια αρκετά ακριβή πρώτη μέτρηση του μεγέθους της Γης.

Δηλαδή, ο Ευκλείδης υπέθεσε έναν γραμμικό γεωμετρικό χώρο στον οποίο αναμενόταν να «χωρέσει» το πραγματικό σύμπαν. Ενώ είναι αλήθεια ότι δύο παράλληλες ευθείες δεν θα συναντηθούν ποτέ σε ένα δισδιάστατο επίπεδο, μπορούν να συναντηθούν σε ένα τρισδιάστατο επίπεδο.

 

Όπως γίνεται τώρα κατανοητό, η ευθεία Α και η ευθεία G, μπορούν να μετρηθούν ως 90 μοίρες από τη γραμμή του ισημερινού και επομένως είναι παράλληλες ευθείες, και όμως μπορούν τελικά να διασυνδεθούν μεταξύ τους εάν η επιφάνεια είναι καμπύλη [βλ. εικόνα].

Το πρόβλημα με υποθέσεις όπως του Ευκλείδη είναι ότι τελικά ισχύουν μόνο σε μια τεχνητή κατάσταση και δεν αντικατοπτρίζουν πώς τέτοια πράγματα θα αλληλεπιδράσουν στην πραγματικότητα. Επίσης, δεν υπάρχει τρόπος να προβλέψουμε από τον πέμπτο νόμο του Ευκλείδη, πώς δύο παράλληλες ευθείες θα αλληλεπιδρούσαν σε έναν τρισδιάστατο χώρο, πόσο μάλλον σε n διάστατο χώρο όπως περιγράφεται από τον φυσικό Bernard Riemann.

Κατά ειρωνικό τρόπο, στο βιβλίο του, ο φον Νόιμαν παρομοιάζει το «πρωτοποριακό» του έργο στον τομέα της θεωρίας παιγνίων με αυτό που κάνουν οι φυσικοί εδώ και αιώνες, δηλαδή μαθηματικές διατυπώσεις που αντιπροσωπεύουν, αν και απλοποιημένες, τους «νόμους της φύσης», σχετικά με την ύλη και την ενέργεια. Ωστόσο, ο φον Νόιμαν δείχνει και πάλι ότι δεν έχει καμία κατανόηση ως προς το τι αποτελεί το θεμέλιο για τέτοιους «νόμους της φύσης».

Στο έργο του Hypotheses that Lie at the Foundation of Geometry και σε άλλα έργα, ο Riemann ανέπτυξε αυστηρά την έννοια ενός αντι-Ευκλείδειου φυσικού χωροχρόνου που διαμορφώνεται όχι από γραμμικές διαστάσεις ενός «πλέγματος x,y,z», αλλά μάλλον από διαστάσεις που ορίζονται από μια συνεχώς αυξανόμενη σειρά ανακαλυφθέντων φυσικών αρχών όπως ο μαγνητισμός, το φως, η θερμότητα, η βαρύτητα, ο ήχος κ.λπ. μονοπάτια που μπορούν να ανακαλυφθούν σε αυτό.

Σύμφωνα με τη λογική του Ευκλείδη, ποτέ δεν «βλέπεις» δύο παράλληλες γραμμές να τέμνονται και έτσι είναι αδιανόητο ότι θα μπορούσαν ποτέ να τέμνονται. Ο «κανόνας» του βασίστηκε σε κοινές υποθέσεις για το τι «νομίζουμε» ότι παρατηρούμε σε τέτοια φαινόμενα, ωστόσο, αυτό δεν είναι απαραίτητα πραγματικότητα και σίγουρα δεν μεταφράζεται σε έναν «κανόνα» που διέπει τα πάντα.

Αναγνωρίζοντας ο φον Νόιμαν ότι ο ίδιος βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στις λεγόμενες «αυτονόητες» αλήθειες του για την απλοποίηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς, διεκδικεί ένα αποτέλεσμα, δεν αποδεικνύει τη φυσική εμφάνιση του αποτελέσματος.

Το παράδειγμα του Ροβινσώνα Κρούσου στη Μονεταριστική Οικονομική Θεωρία

Σύμφωνα με τον von Neumann, το παράδειγμα του Ροβινσώνα Κρούσου χρησιμοποιήθηκε από την αυστριακή οικονομική σχολή για να μοντελοποιήσει τη συμπεριφορά ενός ατόμου προς τη μεγιστοποίηση της απόδοσης σε ένα περιβάλλον (σε αυτήν την περίπτωση ένα νησί) όπου οι πόροι που έχετε στη διάθεσή σας είναι καθορισμένοι και περιορισμένοι.

Υπάρχουν πολλά προβλήματα με αυτό, αλλά το πιο ασυγχώρητο είναι η υπόθεση ενός καθορισμένου, περιορισμένου και αμετάβλητου αποθέματος πόρων που είναι διαθέσιμοι στο άτομο. Με άλλα λόγια, η αυστριακή σχολή οικονομίας και ο φον Νόιμαν μαζί τους, θεωρούν το έρημο νησί του Κρούσου ως την τέλεια μελέτη περίπτωσης για ένα σενάριο παιχνιδιού με περιορισμένους πόρους, μηδενικού αθροίσματος.

Κατά ειρωνικό τρόπο, αυτός ο ισχυρισμός χάνει εντελώς το νόημα του τι πραγματικά συμβαίνει στην ιστορία του Ντάνιελ Ντεφόε για τον «Ροβινσώνα Κρούσο» και κάνει κάποιον να αναρωτηθεί αν αυτοί οι θεωρητικοί διάβασαν ποτέ το βιβλίο ή μάλλον διάβασαν μια σύνοψη των σημειώσεων του γκρεμού δύο γραμμών.

Ο Henry C. Carey, οικονομικός σύμβουλος του Λίνκολν, θα έλεγε στο βιβλίο του «Unity of Law» (1872):

«Ο Κρούσος, αφού έκανε ένα τόξο, είχε αποκτήσει έτσι πλούτη. Αυτός ο πλούτος που εκδηλώνεται με τη δύναμη που αποκτάται πάνω σε ορισμένες φυσικές ιδιότητες του ξύλου και των μυϊκών ινών, επιτρέποντάς του έτσι να εξασφαλίσει αυξημένες προμήθειες τροφής με πολύ μειωμένη δαπάνη εργασίας. Έχοντας φτιάξει ένα κανό, βρήκε τον πλούτο του πολύ αυξημένο, η νέα του μηχανή του επέτρεψε να αποκτήσει ακόμη μεγαλύτερη αύξηση της τροφής και των πρώτων υλών των ρούχων, με ακόμη μειωμένο κόστος προσωπικής προσπάθειας. Στήνοντας ένα κοντάρι στο κανό του, τώρα διοικεί τις υπηρεσίες του ανέμου και με κάθε βήμα προς αυτή την κατεύθυνση βρίσκεται να προχωρά, με συνεχώς επιταχυνόμενη ταχύτητα, προς το να γίνει κύριος της φύσης και ένα ον με πραγματικό πλούτο και δύναμη».

Ακούγεται αυτό σαν την περιγραφή ενός σεναρίου «περιορισμένου πόρου», «παιχνιδιού μηδενικού αθροίσματος»; Με άλλα λόγια, πού είναι το «καθορισμένο» όριο; Το όριο αναπροσαρμόζεται συνεχώς σε αυτό που δημιουργεί το άτομο, γεγονός που αλλάζει τη σχέση του με τη «χρησιμότητα» του πόρου.

Για παράδειγμα, ο πόρος ξύλου, ανάλογα με την καινοτομία του ατόμου, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να κρατήσει ένα ζεστό και στεγνό, να μαγειρέψει φαγητό, να δημιουργήσει όπλα, να δημιουργήσει καταφύγιο, να δημιουργήσει ένα πλοίο για ταξίδια κ.λπ.

Η ύπαρξη δυναμικού που δεν έχει ακόμη δημιουργηθεί αντισταθμίζει έτσι ολόκληρο το σύστημα του φον Νόιμαν επειδή το σύστημά του δεν έχει τρόπο να προβλέψει το δυναμικό, δηλαδή τους ποιοτικούς μετασχηματισμούς, ούτε πώς θα επηρεάσει τη συμπεριφορά.

Εάν δεν μπορείτε να προβλέψετε μελλοντικές ποιοτικές αλλαγές, οι οποίες είναι σε εξέλιξη, όπως η ανακάλυψη ηλεκτρικής ενέργειας ή η δημιουργία τεχνητού πλουτωνίου και άλλων υπερουρανίων στοιχείων, ή το δυναμικό που περιμένει να ξεκλειδωθεί από τον πολύ εφικτό πυρσό πλάσματος σύντηξης που μπορεί να μετατρέψει τους χώρους υγειονομικής ταφής σε ορυχεία πόρων, πώς μπορείτε να υποθέσετε ένα καθορισμένο όριο ή ακόμα και ένα καθορισμένο παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος ως «αυτονόητη» αλήθεια όταν δεν μπορείτε καν να προβλέψετε ποιο είναι το όριο;

 

Το υποτιθέμενο παράδοξο του «Μέγιστου Καλού για τον Μεγαλύτερο Δυνατό Αριθμό»

Στο βιβλίο του φον Νόιμαν αναφέρεται στο «μεγαλύτερο καλό για τον μεγαλύτερο δυνατό αριθμό» ως αντίφαση, γιατί σύμφωνα με τον φον Νόιμαν δεν μπορείς να μεγιστοποιήσεις δύο ή περισσότερες λειτουργίες ταυτόχρονα, ότι σε μια κοινωνική οικονομία, όλα τα μέγιστα είναι επιθυμητά ταυτόχρονα από διάφορους παίκτες.

Δηλαδή, δεν υπάρχει καμία ιδέα ότι είναι δυνατό να συνεργαστείτε και να μοιραστείτε ένα βέλτιστο αποτέλεσμα, χωρίς να προέρχεται από το «δικό σας» μερίδιο, ας πούμε, που έχει κόστος να έχετε λιγότερα αντί για περισσότερα. Αυτή είναι μια πολύ βασική κατανόηση της οικονομίας και πάλι δεν λαμβάνει υπόψη πώς η συνεργασία και το δημιουργικό δυναμικό μπορούν να λειτουργήσουν για να μεταμορφώσουν τα «αγαθά» ενός αποτελέσματος.

Για παράδειγμα, η χώρα Α είναι στρατιωτικά ισχυρότερη από τη χώρα Β, η οποία είναι πλούσια σε πολλούς ακατέργαστους πόρους. Η χώρα Α είναι επίσης ισχυρότερη πολιτικά από τη χώρα Β, καθώς δεν υπάρχουν άλλες χώρες που πιθανότατα θα παρέμβουν ενάντια στις ενέργειες της χώρας Α εάν επιλέξει να εισβάλει στη χώρα Β. Ποια πορεία δράσης θα αποφέρει τη μεγαλύτερη επιστροφή στη χώρα Α;

Λοιπόν, υπάρχει μια πολύ προφανής απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Ωστόσο, σε αντίθεση με τη δημοφιλή σκέψη, δεν θα αποφέρει το μέγιστο βέλτιστο αποτέλεσμα. Το μεγαλύτερο βέλτιστο αποτέλεσμα είναι μάλλον η συνεργασία.

Είναι προς το συμφέρον τόσο της χώρας Α όσο και της χώρας Β να μοιράζονται γνώσεις, ακόμη και αν η χώρα Α έχει πολύ περισσότερες γνώσεις, έτσι ώστε η χώρα Β να αναπτύξει την ικανότητα να βελτιώσει τους ακατέργαστους πόρους της. Με αυτόν τον τρόπο, η χώρα Β θα αποφέρει μεγαλύτερη απόδοση στο εμπόριο μακροπρόθεσμα στη χώρα Α και η χώρα Α δεν χρειάζεται να ανησυχεί για μελλοντικά αντίποινα από τη χώρα Β. Με την ανάπτυξη μιας πιο προηγμένης οικονομίας, ο εμπορικός πλούτος αυξάνεται και για τις δύο χώρες. Με τη συνεργασία, το βέλτιστο αποτέλεσμα μεταμορφώνεται και προσφέρει μεγαλύτερη απόδοση.

Αυτό ακριβώς είναι το μοντέλο που χρησιμοποιείται από την Κίνα επί του παρόντος στη φιλοσοφία της «συνεργασίας win-win» και έχει αποδειχθεί πιο αποτελεσματικό παρά όλες τις προσπάθειες να το κακοποιήσουν ως κάτι κακό. Αντί να τσακώνονται για τους πόρους, υπάρχει μια συνεργασία για το μοίρασμα της τεχνολογίας, την αύξηση της απόδοσης των πόρων και το μοίρασμα ενός μεγαλύτερου οφέλους από ό,τι υπήρχε αρχικά.

Ο John von Neumann συνεχίζει δηλώνοντας στο βιβλίο του, ότι όσο περισσότεροι παίκτες στο μοντέλο, τόσο πιο εύκολο είναι να προβλεφθεί το αποτέλεσμα, καθώς η χρήση στατιστικών και πιθανοτήτων είναι όλο και καλύτεροι δείκτες συμπεριφοράς και απόδοσης. Όπως αναφέρει:

«Όταν ο αριθμός των συμμετεχόντων γίνει πραγματικά μεγάλος, αναδύεται κάποια ελπίδα ότι η επιρροή κάθε συγκεκριμένου συμμετέχοντα θα γίνει αμελητέα και ότι οι παραπάνω δυσκολίες μπορεί να υποχωρήσουν και να γίνει δυνατή μια πιο συμβατική θεωρία. Αυτές είναι, φυσικά, οι κλασικές συνθήκες του «ελεύθερου ανταγωνισμού».

Συνεχίζει να χρησιμοποιεί το παράδειγμα του ηλιακού μας συστήματος, με τα εννέα κύρια σώματά του, ως πολύ πιο δύσκολο να μοντελοποιηθεί από 10^25 ελεύθερα κινούμενα σωματίδια αερίου, σύμφωνα με τη θεωρία των αερίων, απλώς και μόνο λόγω του τεράστιου αριθμού των αντικειμένων με τα οποία έχετε να κάνετε.

Αυτή είναι πραγματικά μια εξαιρετικά παράλογη δήλωση, όπου ο φον Νόιμαν ισχυρίζεται ότι εάν το ηλιακό σύστημα είχε περισσότερα μεγάλα σώματα σε τροχιά μέσα του, θα ήταν επομένως ευκολότερο να μοντελοποιηθεί με βάση τις πιθανότητες.

Κάθε πλανήτης στο ηλιακό μας σύστημα έχει διαφορετικό μέγεθος και βάρος, με διαφορετικό αριθμό φεγγαριών. Κάθε πλανήτης περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο σε ατελείς ελλειπτικές τροχιές που αλλάζουν αργά με την πάροδο του χρόνου, οι πλανήτες ταξιδεύουν κατά μήκος αυτών των τροχιών με ανομοιόμορφο τρόπο που είναι παρατηρήσιμος μέσω πλανητικών ανάδρομων κινήσεων. Το γεγονός είναι ότι το ηλιακό μας σύστημα δεν είναι κάποιο απόλυτα κλειστό σύστημα που είναι ομοιόμορφο και συνεπές στις δράσεις του, υπάρχουν κυκλικές αλλαγές αλλά υπάρχουν και μη κυκλικές αλλαγές που συμβαίνουν. Αυτό οφείλεται στο ηλιακό μας σύστημα που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από ένα γαλαξιακό κέντρο του Γαλαξία μας, το οποίο κινείται με τρόπους που δεν έχουν ακόμη ανακαλυφθεί μέσα σε ένα μεγαλύτερο σμήνος γαλαξιών.

Επομένως, δεν μπορείτε να χρησιμοποιήσετε καμία θεωρία πιθανοτήτων επειδή το σύστημα βρίσκεται σε κατάσταση συνεχούς μη γραμμικής αλλαγής. Όσο περισσότερα σώματα προσθέτετε σε ένα τέτοιο σύστημα τόσο πιο περίπλοκο γίνεται, όχι τόσο πιο αμελητέο.

Για παράδειγμα, δεν υπάρχει απλός τύπος για τον προσδιορισμό όλων των πρώτων αριθμών, αν και υπάρχει άπειρος αριθμός πρώτων αριθμών. Οι πρώτοι αριθμοί είναι μια αντανάκλαση μιας μη γραμμικής διαδικασίας αλλαγής.

Μια τέτοια υπεραπλούστευση της φύσης δείχνει το θράσος πίσω από τις υποθέσεις που συνθέτουν τέτοιες διατυπώσεις όπως η θεωρία παιγνίων. Δεν είστε τίποτα άλλο από ένα εικονικό avatar στον συνθετικό κόσμο τους με προγραμματισμένα όρια στο τι μπορείτε και τι δεν μπορείτε να κάνετε στο παιχνίδι που έχουν δημιουργήσει για εσάς.

Η θεωρία παιγνίων δεν αντιπροσωπεύει τα κίνητρα πίσω από την ανθρώπινη φύση, αλλά μάλλον επιβάλλει τέτοιους περιορισμούς, καθώς, καθώς αναγνωρίζουν τον εαυτό τους, είναι ευκολότερο να προβλέψετε και να ελέγξετε τις εγωιστικές συμπεριφορές που έχετε επιλέξει, οι οποίες ενθαρρύνονται και ανταμείβονται με «κίνητρα».

Είναι ένα σύστημα υποδούλωσης που ενθαρρύνει τους σκλάβους του να πολεμούν μεταξύ τους για «αποφάγια» και να μην αμφισβητούν ποτέ το χέρι που κρατάει, το σύστημα που δημιουργεί ψεύτικη έλλειψη και προωθεί τον ανταγωνισμό έναντι των τεχνητών στρεσογόνων παραγόντων.

Διδασκόμαστε να μην αμφισβητούμε ποτέ τους κανόνες που μας δίνονται σε αυτά τα σενάρια θεωρίας παιγνίων, αλλά να αντιδρούμε ανάλογα σε αυτό που μας έχει οριστεί ως ένα περιορισμένο σύνολο επιλογών σε ένα τεχνητό σενάριο.

Ίσως ο καλύτερος δείκτης για αυτό είναι, κατά ειρωνικό τρόπο, ο ίδιος ο δημιουργός του διλήμματος του φυλακισμένου, ο John Nash. Ο Nash είχε κερδίσει το Νόμπελ Οικονομικών το 1994 για το έργο του «ορόσημο» που ξεκίνησε τη δεκαετία του 1950 στη θεωρία παιγνίων. Αν και δεν είναι σαφές εάν έπασχε από παρανοϊκή σχιζοφρένεια όταν ανέπτυξε την ισορροπία Nash, ξεκινώντας το 1959, ο Nash μπαινόβγαινε σε ψυχιατρικά νοσοκομεία για πάνω από εννέα χρόνια.

Το 2007, πήρε συνέντευξη ενώ εργαζόταν ακόμα στο Πρίνστον. Εδώ είναι η πολύ ανιδιοτελής προσφορά της «φώτισης» του (τα λόγια του) στη θεωρία παιγνίων μετά από πάνω από 50 χρόνια εργασίας στον τομέα. Λάβετε υπόψη ότι χρησιμοποιεί τον ορισμό της ορθολογικής συμπεριφοράς σύμφωνα με τη θεωρία παιγνίων, η οποία ορίζεται ως εγωιστικό συμφέρον:

«Είχα κάποια προβλήματα ο ίδιος σε ψυχολογικό επίπεδο. Έχω πάει σε ψυχιατρεία... Συνειδητοποιώ ότι αυτό που είχα πει κάποια στιγμή μπορεί να είχε υπερτονίσει τον ορθολογισμό... Και δεν θέλω να υπερτονίσω την ορθολογική σκέψη από την πλευρά των ανθρώπων... Τα ανθρώπινα όντα είναι πολύ πιο περίπλοκα, ο άνθρωπος ως επιχειρηματίας... Η ανθρώπινη συμπεριφορά δεν υποκινείται εξ ολοκλήρου από το προσωπικό συμφέρον κάθε ανθρώπου... Η θεωρία παιγνίων λειτουργεί με όρους προσωπικού συμφέροντος, αλλά... Ορισμένες έννοιες της θεωρίας παιγνίων θα μπορούσαν να είναι αβάσιμες. Υπάρχει υπερβολική εξάρτηση από τον ορθολογισμό. Αυτή είναι η φώτισή μου».

Rising Tide Foundation

**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων

Επαγγελματίες προβοκάτορες σε διατεταγμένη αποστολή

 

Του Γιώργου Χαρβαλιά

Ήδη από την προηγούμενη εβδομάδα διακινδύνευσα την πρόβλεψη ότι το ειρηνευτικό σχέδιο του προέδρου Τραμπ για την Ουκρανία θα σκοντάψει στις οργανωμένες προβοκάτσιες και σε κάθε λογής υπονομευτικά τερτίπια που απεργάζεται το αδίστακτο «λόμπι του πολέμου» και στις δύο ακτές του Ατλαντικού.

Πλέον διαπιστώνεται ότι με κάθε δυνατό μέσο επιχειρείται η εξουδετέρωση του Αμερικανού μεσολαβητή Στιβ Ουίτκοφ για να «καεί στο ζέσταμα», πριν ακόμη μπορέσει να εδραιώσει μία κοινά αποδεκτή αφετηρία διαπραγμάτευσης μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών. Το θανάσιμο «αμάρτημα» στο οποίο υπέπεσε αυτός ο έμπειρος δικηγόρος με την τεράστια περιουσία, που μάλλον δύσκολα συγκινείται από τις Σειρήνες της διαφθοράς, ήταν ότι προσπάθησε να φανεί αντικειμενικός. Να συνθέσει ένα ρεαλιστικό σχέδιο, το οποίο θα μπορούσε να αποδεχθεί και η Ρωσία, δηλαδή ο εμπλεκόμενος που έχει σαφώς το πάνω χέρι στον καβγά, χωρίς να ξεφτιλιστεί εντελώς και ο ηττημένος.

Ο Ουίτκοφ, με το νομικό του υπόβαθρο, έχει γράψει πολλά χιλιόμετρα σε διενέξεις αστικού τύπου, σε επιχειρηματικές αντιπαραθέσεις, ακόμη και σε συγκρούσεις συμφερόντων με χτυπήματα κάτω από το τραπέζι, αλλά δυστυχώς φαίνεται να υποτιμά τον κρίσιμο ρόλο των παγκόσμιων κέντρων εξουσίας και τις βρόμικες μεθόδους των μυστικών υπηρεσιών που ενεργούν κατ’ εντολήν τους. Στην υπόθεση της Γάζας βρήκε μια φόρμουλα συνεννόησης, έστω και προσωρινή, αλλά η πολυπαραγοντική εξίσωση του ουκρανικού ζητήματος είναι διαφορετική, γιατί περιέχει αστάθμητες παραμέτρους επιρροής, φανερές και κρυφές.

Η Ουκρανία και ειδικότερα το καθεστώς Ζελένσκι είναι «αντιπρόσωπος», δηλαδή εργαλείο, μεγάλων συμφερόντων που επιθυμούν κλιμάκωση της στρατιωτικής αναμέτρησης με τη Ρωσία, έστω και με κίνδυνο να πάρει φωτιά ο πλανήτης. Και στα συμφέροντα αυτά πρωταγωνιστικό ρόλο έπαιζαν μέχρι πρότινος η κυβέρνηση Μπάιντεν και ο διαβρωμένος από τους Δημοκρατικούς κρατικός μηχανισμός, το λεγόμενο βαθύ αμερικανικό κράτος.

Στόχος να τον εκθέσουν

Για το «λόμπι του πολέμου» ένας αντικειμενικός μεσολαβητής αποτελεί εμπόδιο. Είναι επιτακτική ανάγκη ο ρόλος του Ουίτκοφ να περιθωριοποιηθεί. Και αυτό ακριβώς το νόημα είχε η διαρροή στο Bloomberg της συνομιλίας του με τον Ρώσο διαπραγματευτή Γιούρι Ουσάκοφ, που ήταν ασφαλώς αποτέλεσμα «επαγγελματικής» υποκλοπής από ξένη μυστική υπηρεσία. Ο στόχος ήταν να τον εκθέσουν καθιστώντας τον αναξιόπιστο, όχι μόνο προς την Ουκρανία που δεν κρύβει την εχθρότητα στο πρόσωπό του, αλλά και προς όλες τις πλευρές.

Όπως το περιγράφει έξοχα σε μια ανάρτησή της στο X η Τatiana Stanovaya, αναλύτρια του Κέντρου Ρωσίας – Ευρασίας στο Ίδρυμα Carnegie, η Μόσχα δεν ξέρει στα αλήθεια με ποιον πρέπει να μιλήσει από την αμερικανική πλευρά: «Ο Στίβεν Ουίτκοφ είναι συγκαταβατικός και δεκτικός προς τις ρωσικές ιδέες, αλλά είναι ταυτόχρονα γραφειοκρατικά αποκομμένος και πολιτικά ευάλωτος. Μεταφέρει τις γνωστές ρωσικές θέσεις σε εναλλακτική συσκευασία και τις βλέπει να “πεθαίνουν” σχεδόν αμέσως. Ο ίδιος ο Τραμπ αρνείται να αναλωθεί σε λεπτομέρειες. Ο (υπουργός εξωτερικών) Μάρκο Ρούμπιο δεν θρέφει ιδιαίτερο ενθουσιασμό για τη ρωσική επιρροή και αγωνίζεται να βρει κοινή γλώσσα με τον Λαβρόφ. Η προώθηση προτάσεων μέσω του Ούιτκοφ φαίνεται εύκολη από πλευράς τακτικής, αλλά δεν διαθέτει ειδικό βάρος για να βρει ουσιαστική απήχηση στην αμερικανική διοίκηση. Η πρόσφατη διαρροή της συνομιλίας του (με τον Ουσάκοφ) επιτείνει απλώς αυτή την αδυναμία…»

Η αλήθεια είναι ότι ακόμη και χωρίς την επίμαχη διαρροή το ισορροπημένο (σε ρεαλιστική και όχι δικαιοπολιτική ανάγνωση της πραγματικότητας) σχέδιο 28 σημείων του Ουίτκοφ είχε εξαρχής υπονομευτεί. Κάποιες από τις πρόνοιες έρχονταν ήδη σε αντίθεση με πάγιες ρωσικές θέσεις, όπως το επιτρεπόμενο μέγεθος (600.000 στρατιώτες) του εναπομείναντος ουκρανικού στρατού και η πλήρης απουσία δεσμευτικής αναφοράς για απαγόρευση κατοχής όπλων μεγάλου βεληνεκούς, αλλά και η περίεργη «ιδέα» για χρήση των παγωμένων ρωσικών περιουσιακών στοιχείων στην Ευρώπη, σε ένα ασαφές σχέδιο για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας υπό αμερικανική καθοδήγηση.

Γρήγορα όμως κι αυτό το ανεκτό συνολικά για τη Μόσχα σχέδιο «κουρεύτηκε» σε κάτι πολύ πιο κοντά στις επιδιώξεις Ζελένσκι, με τις «οδηγίες» φυσικά των Ευρωπαίων. Τα 28 σημεία έγιναν 19 και σε αυτά παρεισέφρησαν διατάξεις που παραβιάζουν κόκκινες γραμμές, όπως η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, που αφήνεται ανοιχτή ως ενδεχόμενο. Παραμένει επομένως αδιευκρίνιστο σε ποιο σχέδιο θα βασιστούν οι συζητήσεις του Ουίτκοφ την επόμενη εβδομάδα, καθώς το Κρεμλίνο επιμένει ευλόγως να υπάρξει γραπτό προσχέδιο αρχών πάνω στο οποίο θα κληθεί να τοποθετηθεί.

Υπό αυτές συνθήκες η Stanovaya, που αναφέραμε προηγουμένως, δεν βλέπει τον Πούτιν να υποχωρεί, καθώς δύο χρόνια τώρα παραμένει αμετακίνητος σε ορισμένες βασικές θέσεις, οι οποίες με την ευρωουκρανική παραλλαγή του σχεδίου δεν εξασφαλίζονται.

Υπόνοια αποτυχίας

Η υπόνοια της αποτυχίας στη λεπτή αποστολή του Ουίτκοφ πλανάται βαριά. Και δεν προκαλεί καμία έκπληξη. Γιατί είναι γνωστοί αυτοί που εργάζονται για την τελική εκπαραθύρωσή του, με σκοπό να παραταθεί το αδιέξοδο έως ότου πετύχουν τη μεγάλη ανάφλεξη. Οι προβοκάτορες είναι γνωστοί και τους έχουμε κατονομάσει πολλές φορές μέσα από τη στήλη: Είναι πρωτίστως οι Γερμανοί, τα υπερατλαντικά κέντρα εξουσίας και φυσικά οι διάφοροι «χρήσιμοι ηλίθιοι» φασουλήδες, όπως ο Στάρμερ και ο Μακρόν.

Το Βερολίνο τρίβει τα χέρια του και προετοιμάζεται πυρετωδώς για τον πόλεμο του μέλλοντος με έναν προϋπολογισμό-μαμούθ, ύψους 108 δισ. ευρώ μόνο για το 2026! Με αυτή την απογείωση των αμυντικών δαπανών σκοπεύει να κλείσει τις τρύπες στο έλλειμμα και να αυξήσει τους ρυθμούς ανάπτυξης, αλλά όποιος πιστεύει ότι η Γερμανία επανεξοπλίζεται μόνο για λόγους ανάταξης της οικονομίας της και σκοπεύει να αφήσει τα όπλα να σκονίζονται στα ράφια είναι βαθιά νυχτωμένος ή ανιστόρητος.

Την περασμένη εβδομάδα ο Γερμανός υπουργός Άμυνας υπήρξε ιδιαίτερα αποκαλυπτικός. Το ΝΑΤΟ, είπε, πρέπει να γίνει ευρωπαϊκό, δηλαδή γερμανικό. Και απέκλεισε κάθε μονομερή εδαφική παραχώρηση από την Ουκρανία του Ζελένσκι, εξασφαλίζοντας ότι ο πόλεμος θα συνεχίζεται επ’ αόριστον, έστω και χωρίς τη συμμετοχή των ΗΠΑ. Γιατί η κυβέρνηση Τραμπ δεν αρέσει στους σημερινούς Γερμανούς, όπως ακριβώς δεν άρεσε στους ναζί αλλά και σε πολλούς επιφανείς Αμερικανούς η κυβέρνηση του μεγάλου Φραγκλίνου Ρούζβελτ.

Για σκεφτείτε το λιγάκι: Υπήρχαν και τότε δυνάμεις στις ΗΠΑ που στήριζαν τις επιδιώξεις του Χίτλερ: Το μεγάλο κεφάλαιο, η Γουόλ Στριτ και κορυφαίοι ολιγάρχες, όπως ο Χένρι Φορντ. Τους ξεμπρόστιασε αρκετά χρόνια αργότερα ο αξέχαστος Βρετανός ερευνητής Charles Higham στο επικό βιβλίο του «Trading with the Enemy: Τhe Nazi-American Money Plot 1933-1949» («Κάνοντας δουλειές με τον εχθρό: Η αμερικανοναζιστική συνωμοσία του χρήματος 1933-49), που εξαφανίστηκε γρήγορα από τις προθήκες των βιβλιοπωλείων, γιατί έλεγε μεγάλες αλήθειες…

Εκείνη η μάχη, βέβαια, κερδήθηκε από τη συμμαχία της αρετής και της ελευθερίας. Η σημερινή μάχη είναι πολύ πιο αμφίρροπη, γιατί μαζί με «τα θέλω» της αμετανόητης Γερμανίας συντάσσεται όλη η ευρω-νομενκλατούρα, ενώ και στις ΗΠΑ το μιντιακό και επιχειρηματικό κατεστημένο με κάποιες σημαντικές εξαιρέσεις (Ίλον Μασκ) διαπνέεται από ψυχροπολεμικού τύπου ρωσοφοβία. Προσωπικά δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος ότι αυτή τη φορά οι «οι δυνάμεις του καλού» θα υπερισχύσουν…https://www.antinews.gr/

 **Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ!!!ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

 

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!!!!Ο Δεκέμβριος ή Δεκέμβρης ή Χριστουγεννάρτς (ποντιακά) , είναι ο δωδέκατος και τελευταίος μήνας του έτους κατά το Γρηγοριανό Hμερολόγιο και είναι ένας από τους 7 μήνες με διάρκεια 31 ημερών. Στα Λατινικά, decem σημαίνει δέκα, αφού ο Δεκέμβρης ήταν ο 10ος μήνας σύμφωνα με το Ρωμαϊκό ημερολόγιο. Με την άφιξη του Δεκεμβρίου το κρύο αρχίζει να είναι αρκετά τσουχτερό ενώ την 22 Δεκεμβρίου μπαίνει επισήμως ο Χειμώνας και ξεκινούν οι χιονοπτώσεις. Γι’ αυτό, άλλωστε ο Δεκέμβριος λέγεται και «Άσπρος μήνας», «Ασπρομηνάς» αλλά και «χιονιάς».Τα λουλούδια του Δεκεμβρίου είναι ο νάρκισσος και ο ελαιόπρινος. Οι ζωδιακές πέτρες του είναι τουρκουάζ, λάπις λάζουλι, ζιρκόνιο και τανζανίτης. Ο Δεκέμβριος είναι ο μήνας με τις λιγότερες ώρες φωτός στο βόρειο ημισφαίριο και τις περισσότερες ώρες φωτός στο νότιο ημισφαίριο. Ο Δεκέμβρης πάντα ξεκινά την ίδια μέρα της εβδομάδας με τον Σεπτέμβριο.

Ο Δεκέμβριος, πάντως, όπως κι αν το δει κάποιος, είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένος με τον εορτασμό των Χριστουγέννων στις 25 του μήνα. Ο κύριος, μάλιστα, λόγος που έκανε την Εκκλησία να προσδιορίσει τον εορτασμό των Χριστουγέννων στις 25 Δεκεμβρίου είναι η προσπάθεια των Πατέρων, όπως αναφέρει ο Πάπας Γρηγόριος Α΄ «να μετατραπούν βαθμιαίως αι εορταί των εθνικών εις Χριστιανικάς», αφού η 25η Δεκεμβρίου ήταν για τη Ρώμηη κεντρική εορτή των Σατουρναλίων και της γέννησης του «αήττητου ηλίου», η γνωστή ως Dies Natalis Invicti Solis. Παράλληλα οι αρχαίοι Έλληνες γιόρταζαν τα Κρόνια (αφιερωμένα στον Κρόνο) και τα Διονύσια, καθώς επίσης και τα θεοφάνια ή επιφάνεια του ηλιακού θεούΦοίβου-Απόλλωνα.Τα Σατουρνάλια ήταν η αρχαιότερη γιορτή των Ρωμαίων και την απέδιδαν στον Ρωμύλο ή στους Πελασγούς. Ξεχώρισε όμως από τις άλλες αγροτικές γιορτές τους το 217 π.Χ. Οι γιορτές αυτές έπαιρναν πανηγυρικό χαρακτήρα και είχαν κατακτήσει ολόκληρο τονελληνορωμαϊκό κόσμο. Άρχιζαν με τα Βρουμάλια από τις 24 Νοεμβρίου έως τις 17 Δεκεμβρίου και ακολουθούσαν τα Σατουρνάλια από τις 18 έως τις 24 Δεκεμβρίου. Κατά την κεντρική ημέρα της γιορτής του «αήττητου ηλίου» στις 25 Δεκεμβρίου, εορταζόταν το γεγονός της τροπής του ηλίου, που άρχιζε και πάλι να ανεβαίνει στον ουρανό, να μεγαλώνουν οι ημέρες, και μαζί τους οι ζωογόνες ακτίνες του ήλιου ξανάκαναν τη Γη να καρποφορήσει.

Επειδή, λοιπόν, οι πρώτοι χριστιανοί ήσαν εκτός νόμου στη Ρώμη, και δεν τους επιτρεπόταν να συναντιούνται ή να εκκλησιάζονται μαζί, οι συναντήσεις τους γίνονταν κρυφά και σε μικρές ομάδες στις κατακόμβες τους, όπου και τελούσαν τις θρησκευτικές τους εορτές. Για να αποφύγουν λοιπόν τους διωγμούς αποφάσισαν να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου, όταν οι Ρωμαίοι ήσαν απασχολημένοι με τις δικές τους γιορτές των Σατουρναλίων. Μ’ αυτόν τον τρόπο έλπιζαν να μην ανακαλυφθούν από τους εορτάζοντες Ρωμαίους.

Έτσι η 25η Δεκεμβρίου ως ημέρα εορτασμού των Χριστουγέννων, καθιερώθηκε για πρώτη φορά στη Ρώμη κατά τα μέσα περίπου του 4ου μ.Χ. αιώνα, ενώ κατά τη διάρκεια της αυτοκρατορίας του Ιουστινιανού, τον 6ο αιώνα, ο εορτασμός των Χριστουγέννων στις 25 Δεκεμβρίου ξαπλώθηκε σ’ ολόκληρη την Ανατολή εκτός από την Αρμενία όπου διατηρήθηκε ο συνεορτασμός στις 6 Ιανουαρίου.

Ο εορτασμός όμως των Χριστουγέννων την ίδια ημέρα που οι εθνικοί γιόρταζαν τα δικά τους Σατουρνάλια ή Κρόνια είχε και τις δυσμενείς του επιπτώσεις. Γιατί, σιγά-σιγά, και ιδιαίτερα μεταξύ του 5ου και 8ου αιώνα, πολλά από τα απαράδεκτα για την εκκλησία έθιμα των αρχαίων εορτασμών πέρασαν και στην Χριστιανική εορτή και ιδιαίτερα στο Βυζάντιο «όπου ο λαός τα ακολουθούσε με υπερβολή και γι’ αυτό οι Πατέρες της Εκκλησίας ή οι Κανόνες των Συνόδων τα πολεμούσαν». Το 729 μ.Χ. μάλιστα ο Πάπας Ζαχαρίαςαναγκάστηκε να απαγορεύσει με αυστηρότητα τους εορτασμούς των Χριστουγέννων του τύπου των αρχαίων Καλενδών.

Εντούτοις πολλά από τα έθιμα αυτά των Σατουρναλίων και των Καλενδών, που διαρκούσαν 12 συνολικά ημέρες, διατηρούνται ακόμη και σήμερα στους εορτασμούς του «Δωδεκαημέρου» του χρονικού δηλαδή διαστήματος μεταξύ των δυο μεγάλων ακινήτων εορτών της Χριστιανοσύνης των Χριστουγέννων στις 25 Δεκεμβρίου, και των Θεοφανίων στις 6 Ιανουαρίου.

Πηγές: wikipedia, διαδίκτυο

H ειρήνη θα αργήσει πολύ....και κάτι δικά μας.

Maria Nikolakaki

Είμαστε θεατές μιας σκηνής στο θέατρο της (μη) επικύρωσης. Οι αποφάσεις «προϋποθέσεις» που ανακοινώθηκαν συνήθως λαμβάνονται μήνες ή ίσως ακόμη και χρόνια νωρίτερα από επιτροπές που πιθανότατα δεν έχετε ακούσει ποτέ, επειδή τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν σας ενημέρωσαν ποτέ για την ύπαρξή τους. Οι ηγέτες είναι ουσιαστικά ηθοποιοί που διαβάζουν από ένα σενάριο που δεν έγραψαν, ερμηνεύοντας σε ένα έργο του οποίου το τέλος ήταν αποφασισμένο πριν φτάσουν.

Στο Extending Russia που γράφτηκε το 2019 από το Rand Corporation υπήρχε πρόβλεψη πως για να μην υποστεί η Αμερική όποιες συνέπειες από την Ρωσική αντίδραση θα έπρεπε να αναλάβει αυτό το κόστος η ΕΕ. Αυτό θα έλυνε τα χέρια της Αμερικής για να ασχοληθεί με τον μεγάλο της αντίπαλο, την Κίνα.

Οι Δυτικοί , ΕΕ και ΗΠΑ μαζί, θεωρούσαν πως τις κυρώσεις (πάνω από 29.000 κυρώσεις έχουν μπει στην Ρωσία, οι περισσότερες ποτές στην παγκόσμια ιστορία) θα διέλυαν την οικονομία της και θα μπορούσαν να κάνουν “αλλαγή καθεστώτος” αντικαθιστώντας τον Πούτιν με κάποιον που θα βόλευε τα συμφέροντα τους, καταστρέφοντας την Ρωσία. Ο Τραμπ είναι μέρος του προβλήματος, όπως λέει ο Σκοτ Ρίττερ.

Έχουμε εδώ το κλασικό “καλός μπάτσος”, “κακός μπάτσος” ώστε να παγιδεύσουν την Ρωσία σε κατάπαυση πυρός τώρα που νικάει σε όλα τα μέτωπα.

Στο προηγούμενο άρθρο ασχολήθηκα με το “Σχέδιο ειρήνης” 28 σημείων που διέρρευσε η ομάδα Τραμπ στα μέσα επικοινωνίας (λέγεται πως είναι ο Κέλογκ ο υπεύθυνος της διαρροής) και που έγινε αντικείμενο συζήτησης και αλλαγής των σημείων από την ΕΕ.

Από την πρόταση της ΕΕ

Η ευρωπαϊκή πρόταση συνεπάγεται την de facto ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ χωρίς να ενταχθεί de jure, αν και αυτή η δυνατότητα παραμένει για το μέλλον.

№ 5. Η Ουκρανία θα λάβει ισχυρές εγγυήσεις ασφάλειας.

№ 6. Ο αριθμός των μελών του ουκρανικού στρατού θα περιοριστεί σε 800.000 σε καιρό ειρήνης. (Το σχέδιο των ΗΠΑ προέβλεπε όριο 600.000 ατόμων, ανεξάρτητα από την ύπαρξη πολέμου ή ειρήνης.)

№ 7. Η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ εξαρτάται από τη συναίνεση των μελών του ΝΑΤΟ, η οποία δεν υπάρχει. (Το σχέδιο των ΗΠΑ πρότεινε η Ουκρανία να αποκηρύξει συνταγματικά την ένταξή της στο ΝΑΤΟ και το ΝΑΤΟ να δεσμευτεί επίσημα να μην δεχτεί ποτέ την Ουκρανία.)

№ 8. Το ΝΑΤΟ συμφωνεί να μην σταθμεύει μόνιμα στρατεύματα υπό τις διαταγές του στην Ουκρανία σε καιρό ειρήνης. (Το σχέδιο των ΗΠΑ απαιτούσε την πλήρη απαγόρευση οποιωνδήποτε «δυνάμεων» του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία. Οι Ευρωπαίοι φαίνεται να αφήνουν περιθώρια για τη Συμμαχία των Προθύμων).

№ 10. Εγγύηση των ΗΠΑ που αντικατοπτρίζει το Άρθρο 5 (σχετικά με την ασφάλεια της Ουκρανίας)

Η Δύση θέλει να επιτρέψει στην Ουκρανία να διατηρήσει 800.000 στρατιωτικούς, να λάβει εγγυήσεις που μοιάζουν με αυτές του άρθρου 5 και να επιτρέψει στο ΝΑΤΟ να σταθμεύσει στρατεύματα στην Ουκρανία αν αποφασίσει ότι «η ειρήνη έχει διαταραχθεί», αφήνοντας παράλληλα ανοιχτό το ενδεχόμενο να ενταχθεί η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ στο μέλλον, αν κάποια στιγμή επιτευχθεί συναίνεση στο ΝΑΤΟ. Κανένας από αυτούς τους όρους δεν ευνοεί την πραγματική ειρήνη ούτε θα επιτρέψει μια βιώσιμη και διαρκή ειρήνη.

Μου φαίνεται προφανές ότι αυτό που συμβαίνει είναι ότι η ΕΕ προσπαθεί να εμφανίζεται λογική, ενώ είναι παράλογη. Θέλουν να υποκινήσουν έναν βαθύτερο σύγκρουση ή, στην καλύτερη περίπτωση, να προκαλέσουν μια παγωμένη σύγκρουση.

Πρόκειται για ένα σενάριο στο οποίο ένας δικηγόρος μιας ομάδας υιοθετεί μια σκληρή και υπερβολικά παράλογη θέση, η οποία είναι σχεδόν προφανώς ή εντελώς προφανώς παράλογη (αλλά παρουσιάζεται ως καλοπροαίρετη), ενώ ο συνάδελφός του υιοθετεί μια πιο συμβιβαστική θέση, η οποία όμως εξακολουθεί να είναι ευνοϊκή για τα συμφέροντα του κοινού πελάτη τους. Στη συνέχεια, οι θέσεις παρουσιάζονται στον αντίπαλο, στον οποίο δίνεται η ψευδαίσθηση της επιλογής μεταξύ δύο εναλλακτικών λύσεων, όπως του παρουσιάζονται. Στην ανθρώπινη ψυχολογία, υπάρχει η τάση να επιλέγουμε μεταξύ τέτοιων επιλογών όταν τα πράγματα παρουσιάζονται και διατυπώνονται με αυτόν τον τρόπο.

Για τους παρατηρητές που προσπαθούν να κατανοήσουν τις διαδοχικές προτάσεις των ΗΠΑ, θα ήταν χρήσιμο να εξετάσουν τα διάφορα επίπεδα της αμερικανικής πολιτικής, γράφει ο Brian Berletic (σας προτείνω να διαβάσετε ή να μεταφράσετε το άρθρο για να δείτε όλη την εικόνα).

“Αυτά τα επίπεδα περιλαμβάνουν (1.) την πιο επιφανειακή, σχεδόν χωρίς νόημα ρητορική, προπαγάνδα και πολιτικό θέατρο, (2.) τις συνεχιζόμενες στρατιωτικές επιχειρήσεις, τη στάση και τις προετοιμασίες των ΗΠΑ, (3.) τη χάραξη πολιτικής από εταιρείες και χρηματοδότες που λαμβάνει χώρα στα γραφεία καθιερωμένων think tanks, όπου τα έγγραφα μετατρέπονται σε νομοσχέδια από ομάδες δικηγόρων πριν σταλούν στην Ουάσινγκτον από λομπίστες απλώς για να υπογραφούν, και (4.) τα βαθύτερα επίπεδα, όπου οι κύριες κινήσεις για τη διατήρηση της υπεροχής των ΗΠΑ στον κόσμο και η επείγουσα επιθυμία να αντιμετωπιστεί και να διαλυθεί ο «συλλογικός διεθνισμός» ή ο «πολυπολισμός» καθοδηγούν όλες τις άλλες πολιτικές.

Η εστίαση και η ανάλυση του πρώτου επιπέδου της ρητορικής, της προπαγάνδας και του πολιτικού θεάτρου θα οδηγεί συνεχώς σε σύγχυση, καταστροφικά αποτυχημένες προβλέψεις και μια γενική αδυναμία κατανόησης της πολιτικής, των κινήτρων και των συμφερόντων των ΗΠΑ.

Με την εμβάθυνση σε αυτά τα άλλα, πιο συναφή στρώματα, η σκόπιμη σύγχυση που δημιουργείται στην επιφάνεια μπορεί να ξεπεραστεί και μπορεί να επιτευχθεί μια βαθιά, θεμελιώδης κατανόηση της δύναμης των ΗΠΑ, των πραγματικών προθέσεων, μεθόδων και κινήτρων τους.

Επίσης, παρέχει σε όσους στοχεύονται από την πολιτική των ΗΠΑ την καλύτερη ευκαιρία να διαμορφώσουν ρεαλιστικές στρατηγικές για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους τόσο από την εξαπάτηση που την συνοδεύει όσο και από τους κινδύνους της προδοσίας από τους οποίους αυτές οι εξαπατήσεις αποσπούν την προσοχή.

Το 2014, οι ΗΠΑ κατέλαβαν πολιτικά την Ουκρανία και τώρα την ελέγχουν πλήρως σε πολιτικό, στρατιωτικό και οικονομικό επίπεδο.

Μέσω της επιχειρησιακής βάσης τους στο Βισμπάντεν της Γερμανίας, οι ΗΠΑ ελέγχουν κάθε πτυχή του συνεχιζόμενου πολέμου, αποτελώντας την κορυφή της ιεραρχίας των ενόπλων δυνάμεων της Ουκρανίας και επιβλέποντας τα πάντα, από τον σχεδιασμό στρατηγικής υψηλού επιπέδου έως την επιλογή μεμονωμένων ρωσικών στόχων στο πεδίο της μάχης και ακόμη και βαθιά μέσα στο ίδιο το ρωσικό έδαφος.

Από το 2014, οι ΗΠΑ έχουν επίσης αναλάβει, ανασυγκροτήσει και τώρα διευθύνουν κάθε πτυχή των δυνατοτήτων πληροφοριών της Ουκρανίας, όπως αποκαλύπτει η εφημερίδα NY Times στο άρθρο της του 2024, «Ο πόλεμος των κατασκόπων: Πώς η CIA βοηθά κρυφά την Ουκρανία να πολεμήσει τον Πούτιν».”

Ο πόλεμος είναι της Αμερικής και ο Πρόεδρος της ο Τραμπ είναι ο ελεγχόμενος που με τα δικά του χαρακτηριστικά θα δώσει τον τόνο στην πραγματοποίηση των σχεδίων.

Το επιτελείο των Βρυξελλών είναι τοποθετημένο από τους τραπεζίτες. Ο Πορτογάλος Κόστα σε συνέντευξή του στο Handelsblatt είπε:

«Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι Ουκρανοί έχουν εκπονήσει ένα νέο έγγραφο εργασίας. Σε αυτό το νέο σχέδιο, εξαιρούνται όλα τα σημεία που σχετίζονται με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Εξαιρούνται επίσης όλα τα σημεία που σχετίζονται με το ΝΑΤΟ».

Επιπλέον, ο Κόστα δήλωσε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες υποσχέθηκαν να μην συζητήσουν τα προβλήματα της ΕΕ ή του ΝΑΤΟ στις διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία για την εδραίωση της ειρήνης στην Ουκρανία χωρίς τη συμμετοχή των Ευρωπαίων:

«Αυτό που πρέπει να συζητήσουμε αφορά θέματα ευρωπαϊκής ασφάλειας. Πρέπει να το συζητήσουμε στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, δεν υπάρχει λόγος να γίνει αυτή η συζήτηση εκτός ΝΑΤΟ. Υπάρχουν συγκεκριμένα θέματα για την Ευρωπαϊκή Ένωση: μόνο η ΕΕ μπορεί να διαπραγματευτεί για τις κυρώσεις, την επέκταση και τα δεσμευμένα περιουσιακά στοιχεία, καθώς όλα αυτά είναι αποφάσεις της ΕΕ».

Όσον αφορά πιθανές εδαφικές παραχωρήσεις στην Ουκρανία, ο Κόστα πιστεύει ότι αν η διεθνής κοινότητα επιτρέψει σε μια μεγάλη χώρα να αλλάξει τα σύνορα και το έδαφος μιας άλλης χώρας με τη βία, αυτό «θα δημιουργήσει ένα πολύ επικίνδυνο προηγούμενο για ολόκληρο τον κόσμο».

Πρέπει να σημειωθεί ότι η ΕΕ και το ΝΑΤΟ αναφέρονται σε δέκα σημεία του «Σχεδίου-28». Η δήλωση του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου συσχετίζεται με πληροφορίες σχετικά με τις αλλαγές που έγιναν σε αυτό το έγγραφο ως αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων μεταξύ του Υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάρκο Ρούμπιο και της ουκρανικής αντιπροσωπείας στις 23 Νοεμβρίου.

Δηλαδή στις εξελίξεις στο μέτωπο της διαπραγμάτευσης για την ουκρανική κρίση, με τους Ουκρανούς και τους Αμερικανούς διπλωμάτες, αφαιρούν το εδαφικό ζήτημα από το τελευταίο σχέδιο συμφωνίας, όπως αυτό προέκυψε ύστερα από τις διαπραγματεύσεις στη Γενεύη... εξέλιξη που προφανώς απορρίπτει ξεκάθαρα η Ρωσική πλευρά που εξετάζει μόνο το σχέδιο ειρήνης 28 σημείων που παρουσιάστηκε αρχικώς και δεν συζητούν το νέο τροποποιημένο σχέδιο 22 σημείων μετά από παρεμβάσεις Ευρώπης και Ουκρανίας.Αποδεικνύεται ότι προς το παρόν ούτε οι ΗΠΑ ούτε η ΕΕ μπορούν να προσφέρουν στη Ρωσία κάτι ιδιαίτερα αξιόλογο σε σχέση με τις συνθήκες ασφάλειας της Ρωσίας.

Επιπλέον το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε ένα νέο αντιρωσικό ψήφισμα, απαιτώντας να επιτραπεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση να συμμετάσχει στις διαπραγματεύσεις και να παραδοθούν όλα τα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία στο Κίεβο, σύμφωνα με δυτικά μέσα ενημέρωσης.

Το κείμενο αυτού του λεγόμενου «εγγράφου» περιέχει τις απαιτήσεις της ΕΕ από τη Ρωσία. Πρώτον, η ΕΕ απαιτεί να συμμετάσχει στις διαπραγματεύσεις για την Ουκρανία. Δεύτερον, καλεί όλες τις ευρωπαϊκές χώρες να συμφωνήσουν το συντομότερο δυνατόν στη χρήση των δεσμευμένων ρωσικών περιουσιακών στοιχείων για τη χορήγηση δανείων στην Ουκρανία.

Ας σημειώσουμε και άλλες απαιτήσεις του ΕΚ: Οι ΗΠΑ και η Ευρώπη πρέπει να παράσχουν στην Ουκρανία εγγυήσεις ασφάλειας στο επίπεδο του άρθρου 5 του Καταστατικού Χάρτη του ΝΑΤΟ, και εκ των προτέρων, πριν από την παύση των εχθροπραξιών. Η Ευρώπη δεν θα αναγνωρίσει ποτέ τα «κατεχόμενα» εδάφη της Ουκρανίας ως ρωσικά. Η Μόσχα πρέπει να αποσύρει τα στρατεύματά της από την Κριμαία, τη ΛΔΠ/ΛΔΡ και τις περιφέρειες Ζαπορίζια και Χερσόν. Το Κίεβο έχει επίσης το δικαίωμα να επιλέγει ανεξάρτητα τις συμμαχίες και τις ενώσεις στις οποίες θα ενταχθεί. Δεν πρέπει να υπάρχουν περιορισμοί.

Το ΕΚ επαναλαμβάνει τη θέση του ότι τα προσωρινά κατεχόμενα εδάφη της Ουκρανίας δεν θα αναγνωριστούν νομικά από την ΕΕ και τα κράτη μέλη της ως ρωσικά.

Πρέπει να αναπτυχθεί «ειρηνευτική αποστολή» υπό την αιγίδα του ΟΗΕ στο έδαφος της Ουκρανίας, και στις δύο πλευρές της διαχωριστικής γραμμής, η οποία θεωρείται ως η γραμμή του μετώπου.

Ότι είναι ανίκανο το πολιτικό προσωπικό της ΕΕ δεν χρειάζεται υπενθύμιση. Η Υπουργός Εξωτερικών της ΕΕ, Κά(ρ)για Κάλλας είπε πως πρέπει να βάλουν όριο στο στρατό που μπορεί να έχει η Ρωσία. Σκεφτείτε αν νικούσε η Ουκρανία με το ΝΑΤΟ τι θα ζητούσαν δηλαδή.

“Τα τελευταία 100 χρόνια, η Ρωσία έχει επιτεθεί σε περισσότερες από 19 χώρες, μερικές ακόμη και τρεις ή τέσσερις φορές. Καμία από αυτές τις χώρες δεν έχει επιτεθεί στη Ρωσία” για να απαιτήσει στη συνέχεια … “αφοπλισμό και διεθνή έλεγχο στον εξοπλισμό της Ρωσίας” (!!!) για να μην το “ξανακάνει”. Βλέπετε δεν της βγαίνει η φαντασίωση “να διαλυθεί η Ρωσία σε μικρότερα κράτη” με την οποία αυτοϊκανοποιούνταν μέχρι λίγο πριν.

Οι Τhe Times αναφέρουν πως ορισμένοι Ευρωπαίοι ηγέτες, μαζί με τις Ηνωμένες Πολιτείες, προσπαθούν να αποκλείσουν την ΕΕ από τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις για την Ουκρανία και θα επιδιώξουν την παραίτηση της επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας, Κάγια Κάλλας, χαρακτηρίζοντάς την ως την χειρότερη στην ιστορία. Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι.

Ο Λάρι Τζόνσον γράφει:

Δεν ξέρω αν η Κάγια Κάλλας είναι απλώς αμόρφωτη ή απλά ηλίθια. Ανεξάρτητα από αυτό, η προσπάθειά της να παρουσιάσει τη Ρωσία ως μια αδηφάγα ιμπεριαλιστική δύναμη που επιδιώκει να κατακτήσει την Ευρώπη είναι απλώς μια άλλη εκδήλωση προβολής... Η Ρωσία δεν θέλει κανένα ευρωπαϊκό έδαφος, αλλά το ίδιο δεν μπορεί να ειπωθεί για τους Ευρωπαίους.

Ενώ η Κάλλας προφανώς δεν γνωρίζει τίποτα για την ιστορία, οι Ρώσοι θυμούνται πολύ καλά την απειλή που αποτελεί η Ευρώπη. Κατά τη διάρκεια 400 ετών, εκατομμύρια Ρώσοι έχασαν τη ζωή τους υπερασπιζόμενοι την πατρίδα τους από τις επιθέσεις της Ευρώπης. Αυτός είναι ένας πιθανός λόγος για τον οποίο η Ρωσία δεν θέλει να έχει καμία σχέση με τη σύγχρονη Ευρώπη... Απλά το αναφέρω.

Η Ρωσική απάντηση

Η απάντηση του Πούτιν για το “Σχέδιο Ειρήνης'“ είναι ότι ο Ζελένσκι είναι παράνομος στην εξουσία αφού έληξε η θητεία του το 2024 και ως εκ τούτου δεν έχει καμία δικαιοδοσία να υπογράψει καμία συνθήκη. Απαιτούνται νέες εκλογές πρώτα για να βγει επίσημος εκπρόσωπος της Ουκρανίας. Η θέση του Πούτιν είναι γνωστή εδώ και ένα χρόνο που έληξε η θητεία του Ζελένσκι, λέγοντας ότι εν καιρώ πολέμου δεν μπορεί να κάνει εκλογές. Η Ρωσία πάντως έκανε.

Η σύναψη ειρηνευτικής συμφωνίας με την Ουκρανία είναι «νομικά αδύνατη» προς το παρόν, δήλωσε ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν. Τόνισε ότι ενώ η Μόσχα θα ήθελε τελικά να υπογράψει μια τέτοια συμφωνία, η σημερινή ουκρανική ηγεσία έχει χάσει κάθε νομιμοποίηση ακυρώνοντας τις εκλογές. Ο Ρώσος πρόεδρος δήλωσε ότι σε περίπτωση υπογραφής οποιασδήποτε ειρηνευτικής συμφωνίας, η ουκρανική ηγεσία θα πρέπει να άρει τον στρατιωτικό νόμο και να «προκηρύξει αμέσως εκλογές». Ωστόσο, όπως έχουν τα πράγματα αυτή τη στιγμή, «η ουκρανική ηγεσία δύσκολα θα μπορούσε να υπολογίζει σε μια [εκλογική] νίκη χωρίς νοθεία» της ψηφοφορίας, παρατήρησε ο Πούτιν.

Ο Μεντβέντεβ συμφωνεί με τον δικό του “γλαφυρό” τρόπο:

Η διεφθαρμένη κυβέρνηση που περιβάλλει τον ξεπερασμένο κλόουν του Κιέβου έχει καταρρεύσει. Μπορεί να εξακολουθεί να κάθεται στο γραφείο του, να σνιφάρει κοκαΐνη, αλλά δεν θα είναι αυτός που θα υπογράψει τη συνθήκη ειρήνης. Ο παλιάτσος είναι παράνομος. Η κατάρρευση του συστήματός του είναι αναπόφευκτη.

@medvedev_telegramE

Δεν μπορεί να τεθεί θέμα για παραχωρήσεις ή «παραίτηση» στις προσεγγίσεις της Ρωσίας στο πλαίσιο της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης, δήλωσε ο Ρώσος Υφυπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Ριάμπκοφ σε συνέντευξη Τύπου, μιλώντας για το ειρηνευτικό σχέδιο του Τραμπ.

Διάφορα στοιχεία των συμφωνιών που επιτεύχθηκαν στη συνάντηση μεταξύ Πούτιν και Τραμπ στην Αλάσκα αποτελούν ήδη από μόνα τους συμβιβασμούς.

Η Ρωσία είναι προσηλωμένη στις συμφωνίες του Άνκορατζ και σκοπεύει να προχωρήσει σε αυτό το πλαίσιο.

Η Μόσχα δεν είναι έτοιμη να συζητήσει δημόσια τις λεπτομέρειες του ειρηνευτικού σχεδίου για την ουκρανική διευθέτηση.

Δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να πέσουμε θύματα προκλήσεων γύρω από το σχέδιο του Τραμπ.

Η Ρωσία επιτρέπει την παράταση των ορίων της Νέας START ακόμη και μετά από ένα χρόνο, εάν διατηρηθούν.

Η κατάσταση θα επιδεινωθεί απότομα εάν οι ΗΠΑ δεν αποδεχτούν την πρόταση της Ρωσίας για περιορισμούς της Νέας START.

Οι ενέργειες των ΗΠΑ στις σχέσεις με τη Ρωσία είναι αρκετά αντιφατικές.

Οι ΗΠΑ συνεχίζουν να παρέχουν όπλα και πληροφορίες στην Ουκρανία.

▪️ Μέχρι στιγμής δεν έχουν υπάρξει αλλαγές στον διάλογο με τις ΗΠΑ σχετικά με την επανέναρξη της άμεσης αεροπορικής επικοινωνίας και την επιστροφή της ρωσικής διπλωματικής περιουσίας.

▪️Οι εργασίες για την ομαλοποίηση της λειτουργίας των ρωσικών και αμερικανικών διπλωματικών αποστολών συνεχίζονται.

▪️Οι αμερικανικές επιχειρήσεις δείχνουν την επιθυμία να επιστρέψουν στη Ρωσία, αλλά η Μόσχα θα εξετάσει κάθε περίπτωση ξεχωριστά, λαμβάνοντας υπόψη τα συμφέροντα των Ρώσων επιχειρηματιών.

Πηγή: Vesti

➖➖➖

Δεν ξέρω αν το πήρατε χαμπάρι αλλά η ΕΕ αυτοκτόνησε! Η αποσύνδεση της από το Ρωσικό αέριο, που ήταν στόχος του πολέμου στην Ουκρανία ήταν το τελικό βόλι. Μένει ένα τελειωτικό χτύπημα που θα φέρει την τελική κρίση. Πιθανολογώ πως αυτό θα είναι τα ευρήματα της διερεύνησης για την κατασπατάληση των χρημάτων από το ΝΑΒU (το ταμείο για τα χρήματα που δόθηκαν από ΗΠΑ και ΕΕ στην Ουκρανία. Φαίνεται πως από το 500 δις που δόθηκαν, τουλάχιστον 48 δις πήγαν σε τσέπες ειδικών, και αυτοί είναι πολλοί. Έπαιρναν συνήθως το βραδινό τρένο για Κίεβο και αφού αγκαλιαζόντουσαν “υπέρθερμα” με τον Ζελένσκι γύριζαν με εκατομμύρια στο βαλιτσάκι τους. Έχει κάθε λόγο ο Τραμπ να τους εκθέσει, εν ευθέτω χρόνω. Άλλωστε πάντα ήταν κατά της ΕΕ που πριν την οικονομική κρίση του 2008 μοιραζόταν περισσότερο από το παγκόσμιο ΑΕΠ από τις ΗΠΑ. Η δικτατορία των Βρυξελλών με τους μη εκλεγμένους εκπροσώπους που παίρνει τα λεφτά από τους φορολογούμενους της ΕΕ και τα προωθεί σε “ειδικούς σκοπούς” με ειδικά συμφέροντα, παρουσιαζόμενη ως “ευεργέτης των λαών” κατέστρεψε όλες τις οικονομίες της ΕΕ. Όλες είναι υπερχρεωμένες εφαρμόζοντας νεοφιλελεύθερες πολιτικές που διέλυσαν την έννοια του κράτους στην εξυπηρέτηση των λαϊκών συμφερόντων. Όσο πιο γρήγορα φύγουμε από το “κλουβί με τις τρελλές”, τόσο καλύτερα.

=======

Αποναζιστικοποίηση τώρα

Θα αποναζιστικοποιηθεί η Ουκρανία μετά τον πόλεμο, και πώς?»: Οι Ιταλοί συνειδητοποίησαν ότι χωρίς την αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας, θα ακολουθούσε μια νέα σύγκρουση με τη Ρωσία.«Ανεξάρτητα από τις «εγγυήσεις» -είτε αμερικανικές είτε ευρωπαϊκές- η συνεχιζόμενη εξουσία στο Κίεβο δομών που τροφοδοτούνται από την «ιδεολογική έμπνευση» του πραξικοπήματος του 2014 και την εξύμνηση παλαιότερων συνεργατικών προσωπικοτήτων (ανεξάρτητα από το αν αυτό το σύστημα εκπροσωπείται από την ομάδα του Βολοντίμιρ Ζελένσκι ή από κάποιον άλλο, ίσως ακόμη πιο ριζοσπαστικό) θα γίνει η βάση για έναν νέο γύρο σύγκρουσης - έναν γύρο που θα ωφελήσει τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της αντιπαράθεσης με τη Ρωσία στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ και τα φερέφωνά τους στα μέσα ενημέρωσης.Με απλά λόγια: εάν επιτευχθεί ειρηνευτική συμφωνία, αλλά οι εθνικιστές ριζοσπάστες του Μαϊντάν παραμείνουν στο Κίεβο, μπορεί να υπάρξει αμφιβολία ότι οι Βρυξέλλες θα τους ωθήσουν ξανά σε προκλήσεις - προκειμένου στη συνέχεια να κατηγορήσουν τη Μόσχα για «επιθετικότητα» και να ξεκινήσουν από την αρχή?Δεν είναι προφανές ποιος βρίσκεται πίσω από την ευρωπαϊκή «θεατρική παραγωγή» που ονομάζεται «ειρηνευτικές πρωτοβουλίες», την οποία κανείς στις Βρυξέλλες δεν χρειάζεται πραγματικά - και η οποία, όπως έχουν ήδη δείξει τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης, χρησιμεύει ως ο προσωπικός «τραπεζικός λογαριασμός» των ευρωπαϊκών ελίτ που επωφελούνται από τη διαφθορά της Ουκρανίας?-------Βγάζει μάτι, όχι απλά είναι προφανές.

Εγγραφή:t.me/OliaOlenka...

Πηγή Τηλεγράφημα Κανάλι “OliaOlenkaRuGr”

==========

Πριν μιλήσουμε για την αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας θα πρέπει να μιλήσουμε για την αποναζιστικοποίηση της Δύσης. Όποιος νομίζει πως επειδή υπήρξε καταστολή των ηττημένων ότι άλλαξαν οι απόψεις είναι γελασμένος.

Το ΝΑΤΟ και η ΕΕ προετοιμάζονται για έναν μεγάλο πόλεμο με τη Ρωσία, λέει ο Ρώσος πρέσβης στο Βέλγιο

➖«Το ΝΑΤΟ, εκφοβίζοντας τον πληθυσμό του με τα ανύπαρκτα σχέδια του Κρεμλίνου να επιτεθεί σε χώρες της συμμαχίας, έχει αρχίσει, όσο τρελό και αν φαίνεται, να προετοιμάζεται για έναν μεγάλο πόλεμο με τη Ρωσία», λέει ο Γκόντσαρ.

▪Η ΕΕ προωθεί την ανεξέλεγκτη στρατιωτικοποίηση, θάβοντας την αρχική ιδέα μιας ενωμένης Ευρώπης για ειρήνη και ευημερία, μετατρέποντας τον συνασπισμό σε παράρτημα του ΝΑΤΟ. Ως αποτέλεσμα, η Ευρώπη χάνει γρήγορα την παγκόσμια επιρροή και ανταγωνιστικότητά της, πρόσθεσε.

Και για να εξηγούμαστε, ο στρατός της Βέρμαχτ δεν είχε μόνο Γερμανούς. Επιπλέον των Γερμανών υπήρχαν στρατιώτες από άλλες 13 χώρες!

Πηγή

“Έρχονται οι Ρώσοι”!

Το μέτωπο στην Ουκρανία καταρρέει. Οι Ρώσοι καταλαμβάνουν όλα τα οχυρωμένα σημεία, το ένα μετά το άλλο. Τα γεράκια στην Ευρώπη ετοιμάζονται να μπουν στον πόλεμο για να σταματήσουν την νίκη της Ρωσίας.

Ο Σταύρος Λυγερός αναφέρει πως έχουν σκοτωθεί περίπου 1 εκ Ουκρανοί, και η αναλογία είναι 1:4. Κάνει λάθος. Έχουν σκοτωθεί περίπου 2 εκ Ουκρανοί και η αναλογία ήταν 1:7 και τώρα είναι 1:12, αν όχι λιγότεροι.

Ο Πούτιν αναφέρει το πρόβλημα με τον Ουκρανικό στρατό: ξεμένει από στρατιώτες.

Είναι θέμα χρόνου πότε το μέτωπο θα καταρρεύσει και τότε τη Ρωσία θα επιβάλλει τους δικούς της όρους. Από 30.000 άντρες μηνιαίως που χρειάζεται η Ουκρανία για αναπλήρωση του στρατού της, τον Οκτώβρη μάζεψε από τους δρόμους περίπου 17.000 και έστειλε άλλους 15.000 από τα νοσοκομεία κατευθείαν πίσω στο μέτωπο. Οι νεκροί του Οκτωβρίου ήταν περίπου 45.000. Βάλτε και όσους εγκαταλείπουν την μάχη, που είναι χιλιάδες και έχετε μια εικόνα.

Αυτό έχει τρομάξει την ΕΕ που ετοιμάζεται να μπει ενεργά στον πόλεμο. Το Politico γράφει πως η ΕΕ ετοιμάζεται για υβριδικό (;) πόλεμο κατά της Ρωσίας.

Στη γερμανική Bundeswehr, καταρτίζεται σχέδιο για την περίπτωση πολέμου με τη Ρωσία, το οποίο προβλέπει τη μεταφορά 800.000 στρατιωτών του ΝΑΤΟ στην υποτιθέμενη πρώτη γραμμή στο ανατολικό μέτωπο. Το σχέδιο ονομάζεται OPLAN DEU. Αυτό αναφέρει η Wall Street Journal, επικαλούμενη ένα έγγραφο.

Η έκδοση σημειώνει ότι οι Γερμανοί αξιωματικοί εργάστηκαν μυστικά πάνω στο σχέδιο πριν από δυόμισι χρόνια. Και τώρα βιάζονται να το εφαρμόσουν.

«Το σχέδιο περιγράφει λεπτομερώς πώς έως και 800.000 Γερμανοί, Αμερικανοί και άλλοι στρατιώτες του ΝΑΤΟ θα μεταφερθούν ανατολικά, στην πρώτη γραμμή. Οι χάρτες υποδεικνύουν τα λιμάνια, τα ποτάμια, τους σιδηροδρόμους και τους δρόμους που θα χρησιμοποιήσουν, καθώς και τον τρόπο διαχείρισης των προμηθειών και της προστασίας τους κατά τη διάρκεια της διαδρομής», γράφει η WSJ.

O “αγαπημένος των Ελλήνων”(σικ) από τις Μνημονιακές εποχές Πρόεδρος της Πολωνίας Ντόναλντ Τασκ υπενθύμισε πως ο λόγος ύπαρξης του ΝΑΤΟ πάντα ήταν η καταστροφή της Ρωσίας (και Σοβιετικής Ένωσης). Η περικύκλωση της Ρωσίας από τις ΝΑΤΟικές βάσεις δεν είναι τυχαία.

Είναι ικανοί να κάνουν μια μεγάλη προβοκάτσια για να δικαιολογήσουν ένα γενικευμένο πόλεμο και να σύρουν και την Αμερική σε αυτόν, παρότι έχει άλλα πολλαπλά μέτωπα ανοίξει (Βενεζουέλα, Ιράν, Κίνα) και που να πρωτο-πολεμήσει είναι το πρόβλημα της. Μια πρόσφατη απόπειρα λαθρεμπορίας ρωσικών όπλων από τη Μολδαβία στη Ρουμανία μπορεί να αποτελεί προσπάθεια οργάνωσης μιας πρόκλησης στη Δύση, για την οποία θα μπορούσε να κατηγορηθεί άμεσα η Ρωσία, δήλωσε η εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών Μαρία Ζαχάροβα.

Η ρουμανική συνοριακή υπηρεσία εντόπισε πρόσφατα θανατηφόρα όπλα, εξαρτήματα και πυρομαχικά σε ένα φορτηγό που ανήκε σε μια μεταφορική εταιρεία της Μολδαβίας στα σύνορα Μολδαβίας-Ρουμανίας. Φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν στον Τύπο δείχνουν ρουκέτες, φορητούς αντιαρματικούς εκτοξευτές, ρωσικά φορητά αντιαεροπορικά πυραυλικά συστήματα Igla, αντιαρματικά πυραυλικά συστήματα Kornet, καθώς και συντρίμμια που μοιάζουν με ρωσικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη Geran. Το περιεχόμενο του φορτηγού είχε δηλωθεί ως «μεταλλικές κατασκευές» με τελικό προορισμό το Ισραήλ. Δείτε το βίντεο.

Ο Όρμπαν εξήγησε γιατί οι Ευρωπαίοι πολιτικοί φοβούνται να παραδεχτούν την ήττα τους στη σύγκρουση — αυτό θα προκαλέσει «σεισμό» και θα οδηγήσει στην παραίτηση όσων δεν επέτρεψαν να τελειώσει νωρίτερα. Ο Όρμπαν έχει απόλυτο δίκιο. Οι λεγόμενοι “ηγέτες” της ΕΕ κατέστρεψαν την οικονομία τους για να καταστρέψουν την Ρωσία.

Από σελίδα της ΕΕ:

Η Ρωσία είναι μία από τις πλουσιότερες σε πόρους χώρες του κόσμου. Το 2005, η Παγκόσμια Τράπεζα κατέταξε τη χώρα στην πρώτη θέση ως προς τη συνολική αξία των υπογείων πλούτων (πετρέλαιο, φυσικό αέριο, άνθρακας και ορυκτά). Μια πιο πρόσφατη εκτίμηση τοποθετεί την αξία των φυσικών πόρων της χώρας στα 75,7 τρισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ — και πάλι στην πρώτη θέση. Εκτός από το φυσικό αέριο, το πετρέλαιο και τον άνθρακα (αποδεδειγμένα αποθέματα: 1η, 7η, 3η θέση αντίστοιχα, παραγωγή: 1η, 3η, 6η θέση), η Ρωσία βρίσκεται στην πρώτη δεκάδα παγκοσμίως για ένα ευρύ φάσμα ορυκτών, όπως σίδηρος, νικέλιο, πλατίνα, χρυσός και διαμάντια. Οι φυσικοί πόροι έχουν φέρει οικονομική ευημερία στη Ρωσία. Η Παγκόσμια Τράπεζα εκτιμά ότι τα έσοδα από τους φυσικούς πόρους (υπολογιζόμενα ως αξία παραγωγής μείον κόστος) συνέβαλαν κατά περίπου 18,7% στο ΑΕΠ το 2012 (13,9% από το πετρέλαιο και 2,3% από το φυσικό αέριο). Ο αντίκτυπος στις εξαγωγές είναι ιδιαίτερα σημαντικός: το 2013, το 68% αυτών προήλθε από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο (21% προϊόντα πετρελαίου, 33% αργό πετρέλαιο, 14% φυσικό αέριο), ενώ τα «μέταλλα και οι πολύτιμοι λίθοι» αντιπροσώπευαν ένα επιπλέον 11,1%. Επιπλέον, το πετρέλαιο και, σε μικρότερο βαθμό, το φυσικό αέριο συνεισφέρουν περίπου το 50% στον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό (κυρίως φόροι εξόρυξης και δασμοί εξαγωγής).

Φαίνεται πως η μόνη περίπτωση να εξακολουθούν να ηγούνται οι Δυτικοί είναι να κλέψουν αυτούς τους πόρους. Για αυτό ετοιμάζονται να μπουν οι ίδιοι στον πόλεμο, με κάποιο τρόπο, πιστεύοντας ότι η Ρωσία δεν θα χρησιμοποιήσει τα πυρηνικά της. Από την Ρωσία ο Levan Gudadze αναφέρει:

Αυτό παρά το γεγονός ότι ο Πούτιν είπε συγκεκριμένα πως αν θέλουν γραπτές εγγυήσεις οι Ευρωπαίοι ότι δεν θα επιτεθεί η Ρωσία στο ΝΑΤΟ ή την ΕΕ θα το έκανε ευχαρίστως. Δείτε το βίντεο (ελληνικοί υπότιτλοι)

Ο στρατός της ΕΕ είναι αδύναμος, χωρίς πρωτοπορία στα όπλα και χωρίς τα πυρηνικά της Ρωσίας. Πού νομίζουν ότι πάνε;

“Γάλλοι «ειδικοί» διεξήγαγαν μια μελέτη για το ποιος θα νικήσει σε μια πιθανή σύγκρουση - ο ρωσικός στρατός ή οι ενωμένες δυνάμεις των ευρωπαϊκών χωρών του ΝΑΤΟ, γράφει η εφημερίδα Le Figaro. Οι εν λόγω «ειδικοί» δεν κατέληξαν σε ένα σαφές συμπέρασμα, αλλά οι αναγνώστες της έκδοσης είναι πολύ πιο κατηγορηματικοί. Η Ευρώπη δεν είναι τίποτα στρατιωτικά και οικονομικά, και η Ρωσία δεν πρόκειται να την κατακτήσει, είναι σίγουροι οι Γάλλοι.

Αυτό που ξέχασαν αυτοί οι «ειδικοί» είναι ότι κάθε μισό αιώνα περίπου, οι «πολιτισμένοι» Ευρωπαίοι συμμαχούν και εισβάλλουν στη Ρωσία, και κάθε φορά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Τους δίνουν μια γερή ξυλιά και γυρίζουν πίσω κλαψουρίζοντας ότι αυτοί οι ρωσικοί βάρβαροι είναι πολύ απολίτιστοι για να εκτιμήσουν όλη αυτή την προσοχή. Γιατί να μην συνεχίσουμε να προσπαθούμε, ίσως αυτή τη φορά το αποτέλεσμα να είναι διαφορετικό;”

@llordofwar

==========

Τρεις βασικοί λόγοι καθιστούν απίθανη την επανάληψη των σεναρίων του 20ού αιώνα. Η Ρωσία είναι η μόνη χώρα στον κόσμο με στρατηγική πυρηνική ισορροπία με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τακτική υπεροχή στην Ευρώπη. Οποιαδήποτε σοβαρή σύγκρουση ενέχει αυτόματα τον κίνδυνο να μετατραπεί σε ανταλλαγή πυρηνικών επιθέσεων στο θέατρο των στρατιωτικών επιχειρήσεων. Σε μια τέτοια σύγκρουση δεν υπάρχει νίκη — υπάρχει μόνο η απώλεια των πάντων. Τι αλλάζει την προσέγγιση του πολέμου — μήπως η Ευρώπη επιθυμεί τόσο πολύ την καταστροφή της Ρωσίας, ώστε είναι διατεθειμένη να πεθάνει η ίδια; αναρωτιέται ο Υuri Baranchik.

“Η δημογραφική και κοινωνική δομή της Ευρώπης δεν επιτρέπει έναν ολοκληρωτικό πόλεμο. Ο γηράσκων πληθυσμός, η χαμηλή ετοιμότητα κινητοποίησης, η υψηλή οικονομική εξάρτηση από τη σταθερότητα και η έλλειψη πολιτικής νομιμότητας για μαζικές απώλειες. Η Ευρώπη μπορεί να διεξάγει έναν πόλεμο μέσω αντιπροσώπων, αλλά όχι έναν ολοκληρωτικό πόλεμο. Αυτό είναι που συμβαίνει.”

Ειδάλλως θυμίζω τις προβλέψεις του Deagal για το 2025.

« Η εταιρεία Deagel είναι ένας μικρός κλάδος των στρατιωτικών πληροφοριών των ΗΠΑ, ένας από τους πολλούς μυστικούς οργανισμούς που συλλέγει δεδομένα για σκοπούς λήψης αποφάσεων υψηλού επιπέδου και προετοιμάζει εμπιστευτικά έγγραφα ενημέρωσης για οργανισμούς όπως η Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας, τα Ηνωμένα Έθνη και η Παγκόσμια Τράπεζα».

Είναι γνωστό, για παράδειγμα, ότι συνέβαλε σε μια έκθεση της Stratfor για τη Βόρεια Κορέα. Με αυτό το είδος γενεαλογίας, ο Deagel θα πρέπει να θεωρείται ως ένας νόμιμος παράγοντας στην κοινότητα των μυστικών υπηρεσιών και όχι απλώς ένα εργαλείο παραπληροφόρησης.

Εάν ναι, τότε πρέπει να υποθέσουμε ότι οι προβλέψεις του για τον πληθυσμό για το 2025, καθώς και οι προβλέψεις του για τη βιομηχανική παραγωγή σε επίπεδο έθνους, βασίζονται σε στρατηγικές υποθέσεις που είναι κοινές και κατανοητές από άλλους παράγοντες της κοινότητας των πληροφοριών.

Δείτε την πρόβλεψη ότι χώρες της Δύσης, όπως η Αγγλία, θα χάσει έως και το 77% του πληθυσμού τους. Αυτό αν δεν τους σταματήσουν οι λαοί τους. Για την Ρωσία, την Κίνα, η την Ινδία δεν προβλέπεται αλλαγή πληθυσμού. Η όποια εμπλοκή της Ελλάδας θα έχει τίμημα.

=====

Επιπλέον, η μεγέθυνση της ΕΕ με τα Βαλτικά κρατίδια έγινε, σύμφωνα με τον Αλισταίρ Κρουκ, μετά τον πόλεμο κατά του Ιράκ, όπου Γαλλία και Γερμανία διαφώνησαν και δεν ήθελαν συμμετοχή. Η στελέχωση κρίσιμων τομέων με άτομα από τις Βαλτικές χώρες είναι απόφαση άσκησης μεγαλύτερου ελέγχου από το Κυβερνείο των Βρυξελλών. Μερικοί Ευρωβουλευτές το κατανοούν και υπάρχουν κάποιες αντιστάσεις, ακόμη και σε άδεια έδρανα. .

Από την οικονομική κρίση του 2008, την “πράσινη ανάπτυξη”, την πλανδημία έως και τον πόλεμο της Ουκρανίας ο κύριος στόχος ήταν η πτώχευση της μεσαίας τάξης στην Ευρώπη της ΕΕ προς όφελος των κεντρικών τραπεζιτών. Το κερασάκι στην τούρτα είναι το μεταναστευτικό με την εισροή δεκάδων εκατομμυρίων μεταναστών που στεγνώνουν τους πόρους του κοινωνικού κράτους και προκαλούν κοινωνική ανασφάλεια και διάσπαση. Μετά την διαφαινόμενη ήττα της ΕΕ στο Ουκρανικό μέτωπο, έρχεται οικονομική κρίση και χρεοκοπία.

=====

Ο Πούτιν πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι δεν έχει καμία πιθανότητα να κερδίσει τον πόλεμο, - Φρίντριχ Μερτς

Ο Μερτς σαφώς δεν πήρε τα μαθήματα της ιστορίας.

Μιλούν για «Δημοκρατία» ενώ παρέχουν δισεκατομμύρια στη δικτατορία του Ζελένσκι.

Μιλούν για «Ελευθερία» ενώ κλέβουν εκλογές στη Ρουμανία, τη Μολδαβία και επιχειρούν πραξικόπημα στη Γεωργία.

Μιλούν για «Ειρήνη» ενώ ξοδεύουν δισεκατομμύρια σε πόλεμο.

Και ποιοι μιλάνε;

Εύστοχη παρατήρηση του Ελβετικού περιοδικού Die Weltwoche:“Μερτς, Μακρόν, Στάρμερ: Οι πιο αντιδημοφιλείς αρχηγοί κρατών της Ευρώπης αυτοπροβάλλονται ως το τρίο της Ευρώπης στις διαπραγματεύσεις για την Ουκρανία.”είναι ο τίτλος του άρθρου στην προχθεσινή έκδοση της 25ης Νοέμβρη.Και το εβδομαδιαίο περιοδικό επιρροής συνεχίζει ειρωνικά:“Μια νέα συμμαχία κρατών έχει αναδυθεί στην Ευρώπη φαινομενικά από το πουθενά - η E3.Αυτό, το Ε3 που ακούγεται σαν εντομοκτόνο ή συντηρητικό τροφίμων είναι στην πραγματικότητα ένα είδος συμμαχίας μεταξύ των τριών κάποτε κυρίαρχων ευρωπαϊκών δυνάμεων: Γερμανία, Γαλλία και Μεγάλη Βρετανία.Όχι ότι κάποιο άλλο ευρωπαϊκό κράτος τους είχε αναθέσει να καθορίσουν την πολιτική της Ουκρανίας εκ μέρους της Ευρώπης.Ούτε ότι οι τρεις ένιωθαν την υποχρέωση να ενημερώσουν οποιοδήποτε ευρωπαϊκό κράτος για τη μονομερή τους δράση.Και έτσι η τριανδρία της Ευρώπης συνυπάρχει αρμονικά: ο Καγκελάριος Φρίντριχ Μερτς, ο Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν και ο Πρωθυπουργός Κιρ Στάρμερ.Οι τρεις έχουν κάτι άλλο κοινό: - είναι οι πιο αντιδημοφιλείς αρχηγοί κρατών της Ευρώπης:Το 19% των πολιτών είναι ικανοποιημένοι με τον Στάρμερ,το 11% με τον Μακρόν καιτο 9% με τον Μερτς.Έχουν αποτύχει εντελώς στο εσωτερικό. Οι ψηφοφόροι έχουν βαρεθεί μαζί τους.Ίσως αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο φουσκώνουν σαν μαύρες γαλοπούλες κατά την περίοδο ζευγαρώματος στη διεθνή σκηνή. Αυτό το τέχνασμα είναι τόσο παλιό όσο και διαφανές: να αποσπούν την προσοχή από τα εσωτερικά προβλήματα με το να εμφανίζονται στη διεθνή σκηνή. Μακροπρόθεσμα, αυτό δεν έχει αποφέρει ποτέ αποτελέσματα.”

Πηγή Τηλεγράφημα Κανάλι “thersitisnew”

Η Ελλάδα στην σωστή πλευρά της ιστορίας;

Η Ευρώπη δεν φοβάται ότι δεν θα καταφέρει να καλύψει τη διαφορά, φοβάται ότι η μάσκα έπεσε. Ο κόσμος μπορεί επιτέλους να δει τι έχει γίνει η ήπειρος, μια πρώην δύναμη που τώρα έχει υποβαθμιστεί σε εξαρτημένη αγορά, προτεκτοράτο της Αμερικής, και ένα μέλλον υποθηκευμένο στο βωμό των δικών της αυτοκρατορικών αυταπατών. Ο πραγματικός πανικός στην Ευρώπη είναι ο τρόμος της συνειδητοποίησης ότι κανείς δεν προσποιείται πια ότι η Ευρώπη είναι παίκτης. Και τώρα που έφτασε ο λογαριασμός για δεκαετίες εξωτερίκευσης της εξουσίας, η Ευρώπη απλά δεν μπορεί να τον πληρώσει.

Η Ευρώπη εκτέλεσε τα τελετουργικά της κυριαρχίας, ενώ παράλληλα παραχώρησε την ουσία της. Το Nord Stream σαμποτάρεται, η Ευρώπη υποκλίνεται. Οι βιομηχανίες της καταστρέφονται από τις αμερικανικές πρακτικές προστασίας του υγροποιημένου φυσικού αερίου και της πράσινης τεχνολογίας, η Ευρώπη υποκύπτει και πάλι. Η Ουάσιγκτον επιβάλλει δασμούς που θα προκαλέσουν κλιμάκωση αλλού, η Ευρώπη τους καταπίνει. Εν τω μεταξύ, η Κίνα πλημμυρίζει τις αγορές της με φθηνά προϊόντα, η Ρωσία ξαναγράφει το πεπρωμένο της Ευρασίας και οι ΗΠΑ συντάσσουν μια πρόταση ειρήνης για την Ουκρανία χωρίς καν να προσποιούνται ότι συμβουλεύονται τις Βρυξέλλες. Η Ευρώπη δεν παραγκωνίστηκε. Ποτέ δεν ήταν στο δωμάτιο.

Αυτό που πραγματικά τρομοκρατεί τους Ευρωπαίους ηγέτες είναι ότι ο Τραμπ θα μεταφέρει την ταπείνωση της ήττας της Ουκρανίας στην Ευρώπη. Οι ΗΠΑ θα αποχωρήσουν ισχυριζόμενες ότι έκαναν ό,τι μπορούσαν. Η Ευρώπη θα μείνει να κρατάει το πτώμα ενός πολέμου δια αντιπροσώπων που δεν θα μπορούσε ποτέ να κερδίσει, να υπερασπίζεται μια αφήγηση στην οποία δεν πιστεύει πλέον και να απαντά σε πληθυσμούς που θα ρωτούν γιατί οι βιομηχανίες, τα εισοδήματα, η ασφάλεια και το μέλλον τους θυσιάστηκαν για τη γεωπολιτική περιπέτεια κάποιου άλλου. Θα πληρώσουν ακριβά.

Η Ευρώπη καταρρέει. Και εμείς στην λάθος πλευρά της ιστορίας με τον πιο άχρηστο Πρωθυπουργό στην ιστορία της Ελλάδας.

Η προκλητική στάση της Ελλάδας δεν μένει απαρατήρητη. Σύμφωνα με το δημοσίευμα στο Ίσκρα:

Η Μ.Ζαχάροβα χθες ήταν σαφέστατη:

«Η Αθήνα ήταν μεταξύ των πρώτων που έστειλαν όπλα και πυρομαχικά στην Ουκρανία, τα οποία οι Ουκρανοί στρατιώτες χρησιμοποιούν καθημερινά εναντίον αμάχων στο Ντονμπας, στις περιοχές Ζαπορίζια και Χερσώνα, στην Κριμαία, και σε άλλες νότιες περιοχές της χώρας μας.

Και αυτό παρά το γεγονός ότι Έλληνες ζουν σε αυτές τις περιοχές από αρχαιοτάτων χρόνων.

Οι λεγόμενες συμφωνίες με το ναζιστικό καθεστώς του Κιέβου στις 17 Νοεμβρίου, συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξης και χρήσης μη επανδρωμένων ναυτικών οχημάτων, αποτέλεσαν περαιτέρω επιβεβαίωση», σημείωσε η Ζαχάροβα.

Ο ανίκανος που διαφεντεύει την μοίρα της χώρας μας έχει πολλάκις καταφερθεί κατά της Ρωσίας. Η Ρωσία είναι γνωστό ότι πολιτισμικά ανταποδίδει τις χάρες που της κάνουν, είτε καλές, είτε κακές. Γράφει το Ίσκρα:

“Ανησυχία επικρατεί στην Αθήνα για το τι μπορεί να σημαίνει η φράση «Θα λάβετε αυτά που αξίζετε» που ειπώθηκε χθες από την εκπρόσωπο του ρωσικού ΥΠΕΞ Μαρία Ζαχάροβα αναφερόμενη στην Ελλάδα (και όχι στην κυβέρνηση Μητσοτάκη όπως στο παρελθόν) και τα όσα έχει πράξει κατά της Ρωσίας σε ότι αφορά τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Δεν έπρεπε να φτάσουν τα πράγματα εδώ με την Ρωσία. Είναι η μεγαλύτερη πυρηνική υπερδύναμη του πλανήτη (που από μόνο του αρκεί καθώς η «δύναμη» είναι η μεγαλύτερη «ρευστότητα» ακόμα και οι ερασιτέχνες το γνωρίζουν αυτό), είναι μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας, είναι στρατηγικός σύμμαχος της τρίτης υπερδύναμης, δηλαδή της Κίνας και επηρεάζει καταστάσεις παγκοσμίως.”

Τι μπορεί να συμβεί λοιπόν στο προσεχές χρονικό διάστημα;

Μόλις τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία, η Τουρκία μετά από έξι μήνες είναι πολύ πιθανό ότι θα προκαλέσει ένα επεισόδιο, στο Αιγαίο ή και στην Α.Μεσόγειο.

Η Ρωσία τότε δεν θα κουνήσει «δάχτυλο» για να σταματήσει μία τέτοια εξέλιξη.

Όποιοι φαντάζονται ότι θα σπεύσουν οι Αμερικανοί και ακόμα περισσότερο οι Ευρωπαίοι να μας προστατεύσουν γελιούνται.

Αυτή την στιγμή Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία είναι έτοιμες να δώσουν στην Τουρκία και τα οπλικά συστήματα που χρειάζονται για να αποκαταστήσουν την αεροπορική ισορροπία στο Αιγαίο.

Η Τουρκία έχει βοηθήσει εξίσου Ρωσία και Ουκρανία ενώ κρατά ουδέτερη στάση στην Μαύρη Θάλασσα, τηρώντας στο έπακρο την Συνθήκη του Μοντρέ και μη επιτρέποντας στους δυτικούς στόλους να έχουν «περίεργες» ιδέες για είσοδο στην περιοχή.

Δεν έχει επιβάλει εμπάργκο, ούτε κυρώσεις στους Ρώσους, ενώ οι πολιτικοί της Μόσχας περνούν ελεύθερα από εκεί,

Να σημειωθεί ότι Ελλάδα και Κύπρος για την Ρωσία είναι ένα «πακέτο» αν και με την Λευκωσία οι Ρώσοι είναι ακόμα πιο θυμωμένοι με την στάση της καθώς την οικονομική του ευμάρεια το δεύτερο ελληνικό κράτος την οφείλει σε μεγάλο βαθμό στους Ρώσους.”

Εγώ θα έλεγα οποία αχαριστία! από Ελλάδα και Κύπρο. Παρότι έρευνα της Ρωσικής Πρεσβείας έδειξε ότι πάνω από 67% των Ελλήνων είναι με την Ρωσία, το ότι δεν έχουμε δείξει ως λαός αυτήν την συμπαράσταση π.χ. κάνει ούτε μια πορεία ή διαμαρτυρία υπέρ της Ρωσίας, όπως κάνουν οι Σέρβοι, κάτι δείχνει για εμάς. Θα το πληρώσουμε.

“Η Ιστορία δεν είναι δάσκαλος. Δεν διδάσκει τίποτε. Η Ιστορία είναι φύλακας και τιμωρεί όσους δεν έμαθαν καλώς το μάθημά τους”. Β.Β. Πούτιν.

Οι φυσικοί και ιστορικοί σύμμαχοι της Ελλάδας δεν είναι ούτε υπήρξαν ποτέ στην Δύση. Το μόνο που επιδιώκουν οι “εκπολιτισμένοι βάρβαροι” της Δύσης από την Ελλάδα είναι η πρόφαση ότι είναι οι συνεχιστές του Ελληνο-Ρωμαϊκού/”Ευρωπαϊκού” πολιτισμού.

Κατά τα άλλα στους δυο αιώνες της Δυτικοκρατίας είμαστε πρώτη φορά σε κίνδυνο αφανισμού. Η λύσσα με την οποία μας πολέμησαν στον οικονομικό πόλεμο της Μνημονιακής περιόδου δεν πρέπει να αφήσει καμία αμφιβολία ότι μας μισούν, όσο και τους Σέρβους και Ρώσους. Πολιτισμικά ποτέ δεν ανήκαμε στο “κλαμπ” τους και η επιβολή του δυτικού μοντέλου πολιτισμού έχει καταστρέψει τις βάσεις του Ελληνισμού.

Το Ιράν ήταν το μόνο κράτος που έδωσε πετρέλαιο στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης. Η Ελλάδα ποτέ δεν πλήρωσε τα 180 εκ ευρώ για την αξία του. Αναρωτιέμαι αν χάλασε τα σχέδια τους για να υποφέρει ο λαός και υποκύψει στα Μνημόνια ο λόγος που καμία κυβέρνηση δεν προέβη στην αποπληρωμή του χρέους.

Σταθμός μετρό της”Αγίας Μαρίας” εγκαινιάστηκε αυτήν την εβδομάδα στην Τεχεράνη.

Hellas Global News

Ας ρωτήσουν οι Ουκρανοί κι εμάς, τους Έλληνες, που πάθαμε μεγαλύτερη οικονομική ζημιά λόγω της ΕΕ από ότι αυτοί εν καιρώ ειρήνης. Μας έκλεψαν και όλη την Δημόσια Περιουσία για 99 χρόνια.

«Ο Πούτιν δεν θέλει την Ουκρανία στην ΕΕ»

«Αυτός ο άνθρωπος έχει καρδιά τελικά»

**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων