Εθνική γιορτή και δεν νοείται να μην κλείσουμε με γλεντι παραδοσιακο,Ελληνικό!!γλέντι μέχρι πρωίας λοιπόν και να σκάσουν οι εχθροι μας!!
Αερας τα φυσάει τα πλατανόφυλλα
Θεός να τα φυλάει τα Ελληνόπουλα
Μήν πάρουν λάθος δρόμο κι απο κακοτοπιά
να πάν απ τα σοκάκια που ξέραν απο παλιά
του Κωνσταντίνου Κούσαντα, Αντιστρατήγου ε.ε.
Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη
.jpg)
Στις 21 Μαΐου του 1945 έγινε στα Τρίκαλα η επίσημη παράδοση
της σημαίας του 5ου Συν/τος Πεζικού, που είχε κρύψει κατά τη διάρκεια
του πολέμου ο Νικόλαος Λεοντάρης.
Η σημαία ήταν κρυμμένη για τρία
περίπου χρόνια μέσα σε μια κρύπτη και είχε παραμείνει άθικτη, παρά το
πέρασμα του χρόνου.
Ο Νικόλαος Λεοντάρης είχε καταφέρει να σώσει από τους Ιταλούς
το σύμβολο ενός ιστορικού συντάγματος. Το ιστορικό 5ο σύνταγμα Τρικάλων
Το 5ο σύνταγμα πεζικού ήταν ένα μάχιμο τμήμα του ελληνικού στρατού, που
είχε πάρει μέρος με επιτυχία, στα σημαντικότερα πολεμικά γεγονότα.
Ξεχώρισε κατά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, όταν υπερασπίστηκε το ύψωμα
731. Ήταν το σημείο όπου εκδηλώθηκε η περίφημη εαρινή αντεπίθεση των
Iταλών για την κατάληψη της Ελλάδας. Επικεφαλής της επιχείρησης ήταν ο
ίδιος Μουσολίνι που είχε δώσει υπόσχεση στον Χίτλερ ότι το Μάρτιο θα
κάνει παρέλαση στην Αθήνα. Είκοσι μέρες περίμενε ο Μουσολίνι την
πολυπόθητη νίκη που δεν ερχόταν κι απογοητευμένος αποφάσισε να
επιστρέψει στην ασφάλεια της Ρώμης.
Η ελληνική νίκη στο ύψωμα 731 άλλαξε το ρου της ιστορίας αφού
ανάγκασε τον Χίτλερ να στρέψει την προσοχή και τις δυνάμεις του στην
Ελλάδα, καθυστερώντας την επίθεση στη Σοβιετική Ένωση, με αποτέλεσμα να
τον βρει ο βαρύς ρωσικός χειμώνας.
Η σημαία στα χέρια του Λεοντάρη
Ο Νικόλαος Λεοντάρης είχε υπηρετήσει τη θητεία του στο 5 σύνταγμα,
αλλά κατά τη διάρκεια του πολέμου βρισκόταν αποσπασμένος σε άλλο,
βοηθητικό τμήμα του στρατού. Τον Απρίλιο του 1941 βρέθηκε στην Ήπειρο,
όπου συνάντησε τον φίλο του, στρατιωτικό γιατρό Βασίλειο Κλιάφα.
Ο τελευταίος είχε εντολή από τον διοικητή, Νικ. Γεωργούλα, να
διαφυλάξει τη σημαία και κάποια ιστορικά αντικείμενα του συντάγματος.
Όμως επειδή το χωριό του είχε ερημώσει και δεν θα μπορούσε να τον
βοηθήσει κάποιος χωρικός, ο Κλιάφας, είπε στον Λεονταρή να κρύψει
εκείνος τα πολεμικά κειμήλια.
Ο Λεονταρής δέχτηκε και του είπε να μεταφέρει τα πράγματα στο χωριό
του, ώστε να τα βρει όταν επιστρέψει. Ο Νικόλαος Λεονταρής, πριν φύγει
από τη ζωή διηγήθηκε την ιστορία στο αγαπημένο εγγονό του Νικόλα που την
ανάρτησε στην επίσημη ιστοσελίδα του:
«Μαζί με τον πατέρα μου, τα τοποθετήσαμε σε ένα ξύλινο
κιβώτιο στην αποθήκη, το ξίφος κάτω από ένα στρώμα με ροκόφυλα και τη
σημαία σε ένα από τα δύο μπαούλα που είχε το προικιό ρουχισμού η αδελφή
μου». Ο πατέρας λίγο αργότερα έφυγε από τη ζωή.
Κάποια στιγμή που Νικόλαος έλειπε από χωριό, εμφανίστηκαν στο σπίτι
του δύο άντρες και ισχυριζόμενοι ότι ήταν αξιωματικοί του ελληνικού
στρατού, πήραν τα πράγματα εκτός από τη σημαία και ένα ξίφος. Όταν
επέστρεψε στο χωριό άρχισε να δέχεται πιέσεις από τους Ιταλούς, για να
τους δώσει τη σημαία και τα πράγματα.
«Στις 2 Οκτωβρίου του 1942 ευρισκόμενος σε ένα φιλικό
σπίτι μακριά από το δικό μου, είδα να έρχονται Ιταλοί, που είχαν φτάσει
γρηγορότερα στα 70 μέτρα είχαν στήσει στο έδαφος ένα οπλοπολυβόλο, με
στραμμένη την κάννη προς το σπίτι μου και ο λοχαγός με τα
κιάλια παρακολουθούσε κάθε κίνηση. Εγώ τότε δεν προχώρησα να πάω σπίτι,
αλλά από εκεί φώναξα τη μητέρα μου να ζώσει τη σημαία κάτω από το φαρδύ
της φόρεμα, μην τυχόν οι Ιταλοί κάνουν έρευνα». Οι Ιταλοί δεν βρήκαν
ούτε το ξίφος που ήταν κρυμμένο στο μπαούλο.
Ο Λεοντάρης παρά τις απειλές και τον εκφοβισμό των
Ιταλών, επέμεινε ότι δεν είχε κανένα αντικείμενο στην κατοχή του. Την
επόμενη ημέρα, αφού βεβαιώθηκε ότι δεν τον παρακολουθούσε κανείς,
αποφάσισε να κρύψει τα στρατιωτικά κειμήλια. «…αναζήτησα κρύπτη έξω από
το χωριό και βρήκα στη θέση Χαλκιώτη.
Έτσι περιτύλιξα σημαία και ξίφος με μια παλιά κουβέρτα
και τσουβάλια. Πήγα και τα τοποθέτησα κάτω από έναν ογκόλιθο, φρακάρισα
την οπή και εκεί παρέμειναν από τις 4 Οκτωβρίου του 1942 μέχρι τις αρχές
Απριλίου του 1945, χωρίς να γνωρίζει κανένας ακόμα και η μάνα μου».
Ο Λεοντάρης τιμήθηκε με το μετάλλιο Εξαιρέτων Πράξεων Ο Λεονταρής
αποκάλυψε την κρυψώνα στα τέλη Μαρτίου του 1945, όταν κλήθηκε η κλάση
του στα όπλα. Ο διοικητής της φρουράς Τρικάλων, Αχιλλέας Μακαρίτης
ενθουσιάστηκε στο άκουσμα του νέου.
Η σημαία όχι μόνο είχε σωθεί, αλλά είχε διατηρηθεί σχεδόν
άθικτη, στην κρυψώνα. Ο Νικόλαος Λεονταρής την παρέδωσε σε ειδική τελετή
στις 21 Μαΐου του 1945. Για την πράξη του τιμήθηκε με το μετάλλιο
Εξαιρέτων πράξεων.
Ο Νομάρχης της περιοχής του πρότεινε μια θέση στην Εθνική
Τράπεζα, για να τον ανταμείψει, αλλά ο Λεοντάρης δεν δέχτηκε λέγοντας
ότι έκανε μόνο το καθήκον του.
Η παράδοση της σημαίας στις 21 Μαΐου του 1945 …
