Ο ΚΡΕΜΑΣΜΕΝΟΣ

Λένε πώς κάποτε ο Οντίν θέλησε νά μάθει τά μυστικά του κόσμου...ετσι κρεμάστηκε από τό δέντρο της ζωής γιά 9 ημέρες και νύχτες...λέγεται λοιπόν πώς αυτό το γεγονός αποτυπώνεται στήν 12η κάρτα τών ταρώ..στόν κρεμασμένο[κατά κάποιον τρόπο προδότη αλλά και θυσιασμένο]..στήν Ανατολή τώρα συνδέουν τόν κρεμασμένο μέ τόν Αζαζέλ..οχι με τήν μορφη του τραγοπόδαρου δαίμονα τής Παλαιάς Διαθήκης,ούτε μέ τόν Σέθ,αλλά οπως παρουσιαζεται στο βιβλίο τού Ενώχ..σαν αναμορφωτής[αλλά και προδότης,εξ ου κι αργότερα συνδέεται και μέ τόν Ιούδα]ως αυτός δηλαδή που εδωσε στούς ανθρώπους τά μυστικα τής ζωής..τά μυστικά των θεών δηλαδή[κάποια προμηθεική σχέση διαφαίνεται εδώ]καί κρεμάται από τόν Ωρίωνα.....αυτή η τελευταία ειναι και η Θεοσοφική αποψη..κρεμασμενος =Προμηθέας δηλαδή.....αυτα τά λίγα από εμένα ..μέ τά δύο αρθρα πού παραθέτω πιο κάτω θα εχετε μια γενική αποψη για το θέμα...

ΚΡΕΜΑΣΜΕΝΟΣ......
Γράφει ο Δημήτρης Αντωνιάδης από τό http://www.atraposonline.gr/


Η επόμενη κάρτα που συναντάμε, στο ταξίδι μας στα μεγάλα αρκάνα
του Ταρό, είναι ο Κρεμασμένος, η κάρτα με το νούμερα δώδεκα (XII)
όπου βλέπουμε ένα άντρα κρεμασμένο ανάποδα. Η κάρτα αυτή,
που διαλέξαμε από το “Wisdom of the Tarot”, είναι η πρώτη από
μια σειρά παρεξηγημένων καρτών του Ταρό, οι οποίες θεωρούνται
δυσοίωνες. Ωστόσο ας μη βιαστούμε να βγάλουμε γρήγορα
συμπεράσματα και ας ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά στη κάρτα.
Ο άντρας αυτός είναι κρεμασμένος ανάποδα στηριζόμενος στο ένα
πόδι που είναι δεμένο σε οριζόντιο ξύλο, το οποίο στηρίζεται με τη
σειρά του πάνω σε δύο δέντρα. Κάθε δέντρο έχει έξι κομμένα κλαδιά
ενώ οι ρίζες του βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο με το κεφάλι του
Κρεμασμένου. Έτσι κατά κάποιο τρόπο το κεφάλι του Κρεμασμένου
είναι θαμμένο στη γη αφού βρίσκεται κάτω από το επίπεδο του
εδάφους. Τα ρούχα του μοιάζουν με γελωτοποιού και μας θυμίζουν  τον Τρελό ενώ το
σταύρωμα του δεξιού ποδιού  ώστε να σχηματίσει ανάποδα τον αριθμό 4 θυμίζει
τον Αυτοκράτορα. Τα χέρια του είναι δεμένα στη πλάτη ενώ από τις τσέπες του Κρεμασμένου
πέφτουν χρυσά νομίσματα και όλα θα μας έκαναν να θεωρήσουμε τη θέση του αξιολύπητη,
ωστόσο από την έκφραση του προσώπου του καταλαβαίνουμε ότι δεν νοιώθει δυσάρεστα,
μάλλον το διασκεδάζει. Αυτό θα πρέπει να μας κάνει να ψάξουμε λίγο περισσότερο πως
βρέθηκε ο άντρας αυτός στην παράξενη θέση του Κρεμασμένου.

Κατ’ αρχήν το κρέμασμα στη στάση αυτή δεν είναι αποτέλεσμα θανατικής καταδίκης ή κάτι
παρόμοιο αφού η ζωή του άνθρώπου δεν κινδυνεύει. Αν κάποιοι άλλοι τον έδεσαν εκεί,
τότε θα το έκαναν πιθανότατα για να τον γελοιοποιήσουν. Σκοπός λοιπόν της στάσης αυτής
δεν είναι τόσο η τιμωρία όσο η προσπάθεια να χάσει ο Κρεμασμένος τον καθωσπρέπει
εαυτό του και τον ισχυρό εγωισμό του. Έτσι το κεφάλι του που είναι το βασικό όργανο
συντήρησης του εγωισμού αυτού βρίσκεται συμβολικά στο έδαφος στο ίδιο επίπεδο με
τα φυτά, οργανισμούς που βρίσκονται στα χαμηλότερα επίπεδα της εξέλιξης. Τα κέρματα
που πέφτουν από τις τσέπες του θυμίζουν μια παλιά ονομασία της κάρτας αυτής που
ήταν «Ο Προδότης» με σαφή αναφορά στον Ιούδα. Ωστόσο αν το δούμε με μια ευρύτερη
οπτική αυτό που χάνει ο Κρεμασμένος είναι τα υλικά αγαθά που μάζευε και γενικότερα
τη προσκόλληση στον κόσμο της ύλης. Τα έξι κόκκινα σημάδια στα δέντρα από τα κομμένα
κλαδιά καθώς και το κόκκινο στα ρούχα του δείχνουν ότι η διαδικασία αυτή δεν είναι
αναίμακτη. Ευτυχώς η έκφραση του προσώπου του δείχνει ότι την έχει αποδεχτεί.

Συμβολισμός

Είναι σίγουρα απροσδόκητο για τον ήρωα μας να βρεθεί στην άβολη αυτή στάση,
ειδικά μετά την ισχύ και τη σιγουριά που έδειξε στην προηγούμενη κάρτα της Δύναμης.
Ίσως η τωρινή του κατάσταση να είναι αποτέλεσμα αυτής ακριβώς της ισχύς και της σιγουριάς
αφού αυτά είναι χαρακτηριστικά που ενισχύουν τον εγωισμό του και τον σπρώχνουν στην ύβρη,
οπότε το κρέμασμα είναι η τιμωρία του. Πιθανώς όμως, έστω και ασυναίσθητα,
να έχει επιθυμήσει και ο ίδιος να βρεθεί στη θέση αυτή. Έχοντας δαμάσει το λιοντάρι,
στη προηγούμενη κάρτα της Δύναμης, ίσως να συνειδητοποίησε ότι πλέον ο κύκλος
της κυριαρχίας πάνω στον υλικό κόσμο του οριζόντιου άξονα έχει κλείσει και τώρα
πρέπει να αναζητήσει την προσωπική του ανάπτυξη σε διαφορετική διάσταση. Έτσι
λοιπόν είτε το θέλησε είτε όχι, έχει βρεθεί κρεμασμένος ανάποδα, με τα χέρια δεμένα
στη πλάτη, πλήρως αβοήθητος και καταδικασμένος θα λέγαμε στην ακινησία.
Μια καινούργια εμπειρία για τον ήρωα μας και μια δύσκολη καινούργια αρχή.
Μπορεί να δείχνει αβοήθητος όσο και τα όντα που είναι δεμένα στο Τροχό της Τύχης,
ωστόσο αντίθετα με αυτά ο Κρεμασμένος φαίνεται να έχει επίγνωση της θέσης και
να την έχει αποδεχτεί. Πλέον η οπτική του έχει αντιστραφεί και ενώ στην, συμμετρική
ως προς τον Τροχό της Τύχης, κάρτα της Δικαιοσύνης αναζητούσε την ισορροπία
στον οριζόντιο άξονα τώρα αρχίζει να ανακαλύπτει την διάσταση του βάθους.
Έχει πλέον καταλάβει ότι για να βρει την ισορροπία θα πρέπει κάτι να θυσιάσει.
Οι τρεις κορμοί δέντρου που τον κρατάνε κρεμασμένο σχηματίζουν ένα είδος φέρετρου
ενώ με το κεφάλι του κάτω από το επίπεδο του εδάφους, βιώνει ένα συμβολικό
«βάπτισμα» σε μια καινούργια ζωή. Το 4 που σχημάτιζε ο Αυτοκράτορας με τα πόδια του
αναφερόταν στον υλικό κόσμο των τεσσάρων διαστάσεων, της τάξης και της αυστηρής
οργάνωσης. Αυτόν τον κόσμο πλέον ο ήρωας μας τον έχει βιώσει και έχει κυριαρχήσει
πάνω του. Το ανάποδο 4 του Κρεμασμένου είναι η προσπάθεια για ανατροπή αυτής
της τάξης σε αναζήτηση του υπερβατικού.

Ο ήρωας μας λοιπόν αποφάσισε να βάλει το κεφάλι του στο χώμα και να δει τον
κόσμο ανάποδα. Αποφάσισε επίσης να μείνει ακίνητος, απορρίπτοντας τον κόσμο
της δράσης Πράττοντας έτσι είναι φυσικό να αποτελεί ένα είδος προδότη για την
κατεστημένη τάξη των πραγμάτων και να φαίνεται γελοίος, περιθωριακός και
απροσάρμοστος. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι επέλεξε να ξαναφορέσει τα ρούχα
του Τρελού αφού όπως και εκείνος έχει σπάσει τους δεσμούς του με τους
καθωσπρέπει ανθρώπους. Άλλωστε το νούμερο της κάρτας είναι το δώδεκα,
ένα νούμερο που όπως έχουμε πει ανέκαθεν συμβόλιζε την ολοκλήρωση
του κύκλου. Έτσι λοιπόν αυτό που βιώνει ο Κρεμασμένος δεν είναι μια τιμωρία
αλλά μια δοκιμασία απαραίτητη για τη μύηση του σ’ έναν καινούργιο κόσμο.
Φυσικά η διαδικασία της μύησης είναι επώδυνη αφού για να ξεκινήσει την καινούργια
ζωή του θα πρέπει να αλλάξει σαν άνθρωπος αφήνοντας πίσω του ότι περιττό
κουβαλάει. Τα νομίσματα που πέφτουν από τις τσέπες του είναι η μικρότερη
δυνατή απώλεια. Τα κομμένα κλαδιά από τα δέντρα είναι τα παλιά ιδανικά, πρότυπα,
πιστεύω κλπ. Η μεγαλύτερη όμως θυσία είναι ο καθωσπρέπει εαυτός του που
πρέπει να γελοιοποιηθεί στα μάτια των άλλων για να ξεφουσκώσει ο εγωισμός του
και να μπορέσει να κάνει μια καινούργια αρχή όσο πιο καθαρός και ελαφρύς
γίνεται. Ευτυχώς ο ήρωας μας δείχνει έτοιμος για τη δοκιμασία αυτή, θα λέγαμε
μάλιστα ότι το διασκεδάζει. Άλλωστε αν γυρίσουμε τη κάρτα ανάποδα θα δούμε
τον Κρεμασμένο να χορεύει στηριζόμενος στο ένα πόδι και με τα χέρια σταυρωμένα
πίσω. Θα χρειαστεί αυτό το κουράγιο στις κάρτες που θα συναντήσουμε στη
συνέχεια αφού η διαδικασία της μύησης έχει μόλις αρχίσει.

Στο Καββαλιστικό Δέντρο της Ζωής ο Κρεμασμένος συνδέει τη σφαίρα της
Αυστηρότητας (Gevurah) με τη σφαίρα της Λάμψης (Hod). Είναι η δεύτερη φορά
που κατεβαίνουμε στο χαμηλότερο τρίγωνο της καθημερινότητας μας.
Η πρώτη φορά ήταν στην δεξιά στήλη της δύναμης με τον Τροχό της Τύχης,
τώρα κατεβαίνουμε ή αντίστροφα ανεβαίνουμε, ανάλογα με το πώς θα το δει κανείς,
από την αριστερή στήλη της μορφής. Είναι ο δρόμος της δοκιμασίας όπου
με αυτοπειθαρχία προσπαθούμε να φτάσουμε στη πνευματική φώτιση.
Φυσικά όλες οι σκέψεις και τα πιστεύω μας περνάνε από αυστηρό έλεγχο κι αν δεν
είναι τα κατάλληλα για το δρόμο αυτό θα πρέπει να υποστούμε την τιμωρία.

Ερμηνεία

Όταν συναντήσουμε την κάρτα του Κρεμασμένου σε όρθια θέση είναι μια ένδειξη
της ανάγκης για απόσυρση από τον κόσμο της δράσης αφού είναι ένα πεδίο στο
οποίο βιώνουμε πολλούς περιορισμούς και πλέον δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα
πράγματα. Αυτό που χρειάζεται είναι να αποδεχτούμε αυτή τη κατάσταση και να
στρέψουμε προς τα μέσα την αναζήτηση της κατανόησης για το τι μας συμβαίνει,
αφού ο εαυτός μας είναι το μόνο σταθερό σημείο αναφοράς που διαθέτουμε. Φυσικά
θα χρειαστεί να θυσιάσουμε την καλή γνώμη των άλλων, την προσπάθεια να είμαστε
αρεστοί και κάθε άλλη εγωιστική παρόρμηση. Ωστόσο αν τα καταφέρουμε θα
αποκτήσουμε πρωτόγνωρη ανεξαρτησία και θα μπούμε σε καινούργια τροχιά ανάπτυξης.
Ουσιαστικά η κάρτα αυτή είναι η αρχή της αναζήτησης του εαυτού.

Αντίθετα βέβαια όταν η κάρτα του Κρεμασμένου εμφανίζεται ανάποδα μπορούμε
να συμπεράνουμε ότι ακόμα δεν είμαστε έτοιμοι για το εσωτερικό αυτό ταξίδι και
δίνουμε μεγάλη σημασία στη γνώμη των άλλων και τα κοινωνικά πρότυπα. Αναζητούμε
ακόμα την επιτυχία στο κόσμο των φαινομένων αγνοώντας την εσωτερική μας φωνή
γαντζωμένοι καθώς είμαστε στον εγωισμό μας και καθυστερώντας έτσι την εξέλιξη
μας. Ταυτόχρονα βέβαια εξακολουθούμε να βιώνουμε τους ίδιους περιορισμούς μόνο
που δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει. Γυρνώντας στη κάρτα της Δύναμης θα
μπορέσουμε να ξαναποκτήσουμε τον έλεγχο τουλάχιστον πάνω στα πράγματα που μας
είναι οικεία και να βρούμε την χαμένη εμπιστοσύνη στον εαυτό μας.


Δημήτρης Αντωνιάδης
Νοέμβριος 2006

=======================================XII.
Κρεμαστός Προδότης, Κρεμασμένος (12)http://www.nea-acropoli-athens.gr/

Δεύτερος (κατώτερος) του Σκήπτρου

Θεότητες: Προμηθέας.

Ελληνικό Γράμμα = Μι: Μετέωρος, Μηνύω, Μετάστασις, Μυώ.

Περιγραφή

 Ένα αρχαίο δένδρο με οκτώ μεγάλα κλαδιά που χάνονται στο πάνω μέρος της κάρτας, αναπτύσσεται στην άκρη ενός βράχου, σε μια άγονη βουνοκορφή. Από το δένδρο κρέμεται ανάποδα ένας γυμνός άνδρας, που αιωρείται από ένα σχοινί περασμένο σε ένα μεταλλικό κρίκο, δεμένο στον αστράγαλο του αριστερού του ποδιού. Το δεξί του πόδι είναι λυγισμένο πίσω από το αριστερό, έτσι ώστε να σχηματίζει ένα σταυρό. Τα χέρια του είναι δεμένα πισθάγκωνα, έτσι ώστε τα μπράτσα του, οι βραχίονες και το κεφάλι του να σχηματίζουν ένα αντιστραμμένο ορθογώνιο τρίγωνο. Τα μαλλιά του σε χρώμα κινναβάρινο (ερυθρό ζωηρό) κρέμονται προς τα κάτω και η βαρύτητα έλκει τα μάγουλά του, έτσι ώστε να σχηματίζουν ένα λαφρύ χαμόγελο. Το δέρμα του είναι κοκκινωπό, το αίμα τρέχει από μια πληγή στο δεξί πλευρό του, πάνω από συκώτι. Το δένδρο είναι γεμάτο φύλλα και έχει μαύρα, λευκά, κίτρινα και κόκκινα λουλούδια, ασημένιους και χρυσούς καρπούς. Ο κορμός του είναι χρυσός-καφετί. Ένα ερπετό με κόκκινο και μαύρο κεφάλι καταβαίνει το δένδρο προς τη μεριά του άνδρα. Στο έδαφος κοντά στο δέντρο υπάρχει ένα κοτσάνι μάραθου και μια φωτιά λάμπει στο βαθούλωμα που υπάρχει στο κέντρο του.

Η εικόνα είναι έτσι ζωγραφισμένη ώστε αν αντιστραφεί, να δείχνει ένα χαρούμενο άνδρα, που αναπηδά χορεύοντας.

Παρουσίαση

Ο Κρεμασμένος Προδότης αναπαριστά τα αναπόφευκτα βασανιστήρια που συνοδεύον την ανατροπή μιας παλιάς τάξης και στην οικειοθελή θυσία που γίνεται γα  χάρη της πνευματικής αναγέννησης. Ένας τέτοιος μετασχηματισμός δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσω της λογικής. Ο αναζητητής πρέπει να εγκαταλείψει τον εαυτό του στη μοίρα και να έχει την πίστη ότι η Τύχη θα διαλύσει την παλιά τάξη και θα γεννήσει μια νέα. Επομένως, είναι εξαρτημένος από το αριστερό του πόδι, που αντιπροσωπεύει τον ασυνείδητο και δεν χρησιμοποιεί καθόλου το δεξί , το οποίο αντιπροσωπεύει τη συνειδητή δράση. Απογυμνωμένος από την αξιοπρέπειά του, ο αναζητητής κρεμάει κάτω το κεφάλι του, κάτι που συμβολίζει τον εξευτελισμό και την υποβάθμιση της λογικής και του ορθολογισμού του. Περιμένει, εξαρτημένος, πραγματικά σε αναμμένα κάρβουνα, κρεμασμένος πάνω από την Άβυσσο, ισορροπ0ώντας ανάμεσα στον Παράδεισο και την Κόλαση. Το δένδρο, που αντιπροσωπεύει τον κεντρικό άξονα της ύπαρξης, μπορεί να τον εφοδιάσει με ό,τι χρειάζεται ή ό,τι μπορεί να θελήσει για να τραφεί, εκείνος όμως δεν μπορεί να τα φτάσει. Έτσι, βασανίζεται κάθε μέρα, όπως φαίνεται από την ανοιχτή πληγή, περιμένοντας υπομονετικά τον λυτρωτή του, μια και ξέρει ότι αν προσπαθήσει να σώσει τον εαυτό του θα πέσει κατακόρυφα στην Άβυσσο.  Έτσι, ο Κρεμαστός Προδότης αντιπροσωπεύει την εξάρτηση, την αιώρηση και τη θλίψη, σαν αναγκαίες προϋποθέσεις για την πνευματική αναγέννηση.

Σημειώσεις

Ο Προμηθεύς είναι ο αρχετυπικός Προδότης, ο οποίος προδίδει την κατεστημένη τάξη για χάρη ενός νέου κόσμου και είναι ο προστάτης όλων των προδοτών αυτού του είδους. Πρώτα, προδίδει τους συγγενείς του, του Τιτάνες, για χάρη του Δίου και των Ολυμπίων, επειδή προέβλεψε την αναπόφευκτη νίκη του πολιτισμού των Ολυμπίων πάνω στον κτηνώδη κόσμο των Τιτάνων.

Μετά, όταν ήταν ο καιρός να μοιραστεί η θυσία, ο Προμηθέας¹, ο ύπατος κατεργάρης, πρόδωσε το Δία για το όφελος των θνητών, γιατί με τέχνασμα στο Δία του έδωσε τα κόκαλα και το δέρμα του σφαγιασμένου ζώου, αφήνοντας το κρέας για τους ανθρώπους. Ο Προμηθεύς το έκανε επειδή αγαπούσε το ανθρώπινο γένος, επειδή από τη γη και τα δόντια του είχε δημιουργήσει τα σώματά τους, μέσα στα οποία η Αθηνά είχε εμφυσήσει τη ζωή.  Μερικοί λένε πως ο Δίας γνώριζε για την εξαπάτηση, αλλά συμφώνησε με αυτήν, επειδή παγίωνε τις διαφορές ανάμεσα στους θνητούς και τους θεούς: οι θνητοί τρώνε κρέας και σπόρους – ύλη – και έτσι η ύπαρξή τους είναι υλική. Οι θεοί καταναλώνουν καπνό και ευχάριστη μυρωδιά – πνεύμα- και έτσι η ύπαρξή τους είναι πνευματική. Τούτα λέγει ο Ησίοδος στη Θεογονία του. Πάλι όμως όταν ο Δίας θύμωσε παρακράτησε τη φωτιά του, τη θεϊκή του φωτεινότητα από την ανθρωπότητα, ο Προμηθεύς μυστικά έφερε στη γη λίγη από τη φωτιά του Ηφαίστου. Αυτή είναι η θνητή φωτεινότητα: μπορεί να σβήσει και θα σβήσει αν δεν τροφοδοτηθεί και δεν διατηρηθεί προστατευόμενη. Ωστόσο, έσωσε την ανθρωπότητα από το να μείνει στο σκοτάδι όπως τα κτήνη. Λόγω της εξυπνάδας του, ο Προμηθεύς είναι ο υπέρτατος τεχνίτης. Δίδαξε την ανθρωπότητα όλες τις τέχνες και τις επιστήμες και αυτός είναι ο λόγος που στήθηκε βωμός του στον κήπο της Ακαδημίας του Πλάτωνα. Συγκεκριμένα δίδαξε την ιερή τέχνη της μεταλλουργίας και πρώτος αποκάλυψε τα μυστικά της αλχημείας στον Ήφαιστο, τα οποία απεικονίζονται σε αυτήν την κάρτα. Ακόμα και όταν έφερε την φωτιά του διαφωτισμού, το ανθρώπινο γένος δεν ήταν πραγματικά ανθρώπινο, γιατί το όραμα του Προμηθέως ήταν περιορισμένο σε αρσενικά χαρακτηριστικά. Ο Ζευς αποφάσισε να ολοκληρώσει την ανθρωπότητα, στέλνοντας την Πανδώρα, την αρχετυπική γυναίκα, θεϊκή στη μορφή, αλλά θνητή στην ουσία. Εδώ ο Προμηθεύς έσφαλε εξαιτίας της υπεροψίας του. Για αυτό απέτυχε όταν προσπάθησε να ανατρέψει το σχέδιο. Ο Επιμηθεύς, ο συμπληρωματικός δίδυμός του, παντρεύτηκε την Πανδώρα και έτσι πραγματοποιήθηκε η θέληση του Ζηνός. Μετά απ’ όλα αυτά, ο Δίας πίστεψε ότι ήταν καλύτερο να καταστρέψει την ανθρωπότητα και έτσι προκάλεσε μια θεομηνία που τελείωσε τη δέκατη μέρα, μια και η Δεκάδα ολοκληρώνει όλα τα πράγματα. Ο Προμηθεύς προέβλεψε πάλι τα σχέδια του Δία και προειδοποίησε το γιο του Δευκαλίωνα, που διέφυγε σε μια κιβωτό με τη γυναίκα τους, την Πύρρα, κόρη του Επιμηθέως και της Πανδώρα. Μετά την πλημμύρα, θυσίασαν ξαναγεννήθηκε από τα κόκαλα της Μητέρας Γης, τις πέτρες, που έσπειραν ο Δευκαλίων και η Πύρρα.

Όταν ο Προμηθεύς πρόδωσε το Δία για χάρη της ανθρωπότητας, ήξερε τις συνέπειες και έγινε όπως ακριβώς είχε προβλέψει: Με διαταγή του Δία, ο Ήφαιστος (14.Διάβολος) τον αλυσόδεσε σε ένα δένδρο στην ψηλότερη κορυφή του Καυκάσου, όπου ένας αετός κατασπάραζε καθημερινά το συκώτι του. Ωστόσο, ο Προμηθεύς δεν είχε νικηθεί, αφού κρατούσε το μυστικό που του είχε πει η μητέρα του η Θέμις (ΧΧ.Δίκη). Το όνομα της θεάς που θα γεννούσε το γιο, ο οποίος θα ανέτρεπε τη διακυβέρνηση του Δία. Δεν αποκάλυψε το όνομα της θεάς – της Θέτιδος – μέχρι που ο Δίας να επιτρέψει στον Ηρακλή να σκοτώσει τον αετό και να λύσει τα δεσμά του. Για αυτό το λόγο επιτράπηκε σε ένα θνητό να παντρευτεί τη Θέτιδα και να γεννήσει τον Αχιλλέα. Επειδή τα δεσμά που επέβαλε ο Ζευς ήταν ανέκκλητα, ακόμα και από τον ίδιο, ο Προμηθεύς φορούσε από τότε ένα δακτυλίδι που φτιάχτηκε από τις αλυσίδες των δεσμών του και το στόλισε με μια πέτρα από το βουνό. Από τότε οι άνθρωποι επίσης φορούν δακτυλίδια με λίθους, στην ανάμνηση της θυσίας του Προμηθέως. Για τον ίδιο λόγο ο Ηρακλής φόρεσε, στο θρίαμβο και τη γιορτή του, ένα στεφάνι από ελιά, ως σύμβολο των δεσμών του Προμηθέως, πράγμα που άρχισαν να κάνουν οι άνθρωποι μετά από αυτόν.

Ο XI.Χρόνος, ο Κύριος της Αναγκαιότητας, κυβερνά το Θρίαμβο του Χρόνου ή του Θανάτου, που αποτελείται από τις κάρτες XI ως XV, που όλες απεικονίζουν προφανείς αντιστροφές της τύχης (Χρόνος, Προδοσία, Θάνατος, Ανάθεμα, Κρίση), που έχουν εν δυνάμει οφέλη. Ωστόσο, ο Κρεμαστός Προδότης είναι μοναδικός αν κρίνουμε από το ότι αντιπροσωπεύει μια οικειοθελή αντιστροφή της τύχης, μια αυτόβουλη θυσία για χάρη του γενικότερου καλού, σύμφωνα με το πρότυπο του Προμηθέως.

Ο Προμηθεύς γνωρίζει πως ποδηλατεί στον Τροχό της Τύχης και πρέπει να τον γυρίσει μέχρι κάτω σε κάθε νέο επίπεδο στη σπειροειδή άνοδό του, επειδή καθένα σημειοδοτεί ένα νέο στάδιο της πνευματικής του αναρρίχησης. Έχοντας την ικανότητα της πρόβλεψης (καθότι το όνομά του Προμηθεύς, σημαίνει αυτός που απαιτεί σκέψη, ο ερευνητικός σε αντίθεση με το Επιμηθεύς που σημαίνει ο απερίσκεπτος, ο απρονόητος, αυτός που σκέπτεται κατόπιν εορτής), τοποθέτησε το πεπρωμένο του στα χέρια της Τύχης και της επιτρέπει να τον αναστρέψει και να τον στείλει μέσα στην Άβυσσο. Ο Προμηθεύς παραδίδει τον έλεγχο στη μοίρα πιστεύοντας ότι θα τον βοηθήσει να μετασχηματιστεί σε κάτι καλύτερο. Με τους ψυχολογικούς όρους εμπιστεύεται τον εαυτό του στην αφανή δουλειά του ασυνειδήτου του, επειδή γνωρίζει ότι ο δρόμος της ψυχής για τη θεραπεία της είναι να τοποθετεί ανυπόφορα διλήμματα, πράγμα που θα τον ωθήσει ώστε να ανελιχθεί πάνω στη σπείρα. Παραδίδοντας τον εαυτό του στην Τύχη αποκαλύπτει την ίδια του τη μοίρα.

Δηλαδή η θυσία του δεν είναι αιματοχυσία που κλονίζει τα θεμέλια της εξουσίας. Είναι η συναίνεση. Με την οικειοθελή του θυσία, ο Κρεμαστός Προδότης έχει τοποθετήσει τον εαυτό του στην κατάσταση της αιώρησης. Περιμένει μέσα στο σκοτάδι, να του αποκαλυφθεί η τύχη του. Αν και ξέρει τις συνέπειες των πράξεών του, νιώθει αδικημένος και περιμένει μέσα στη μοναξιά του. Χωρίς το γνωστό του έλεγχο νιώθει ανήσυχος και φοβισμένος, αλλά η έκφρασή του είναι ειρηνική, αφού ξέρει ότι η τρωτότητα και το ρίσκο είναι προϋποθέσεις για παραπέρα ανάπτυξη.

Αν και υπέφερε από το βασανιστήριό του, ο Προμηθεύς, άλλαξε μέσα από τη δοκιμασία του και τα δεινά του αφού, μετά την απελευθέρωσή του έγινε αθάνατος. Έτσι, και ο Προδότης που κρέμεται με το κεφάλι κάτω, δεν μπορεί να ξεφύγει από τον Τροχό, αλλά μπορεί να ανακαλύψει το κεντρικό του σημείο, τον άξονά του, το σημείο όπου κατοικούν οι θεοί. Με αυτήν την έννοια, μπορεί αν υπερβεί τη μοίρα του, αφού μπορεί να καταφέρει να κατανοήσει τους θεούς, που μετά από αυτό θα μπουν στη ζωή του. Με το να θυσιάσει τον εαυτό του, τον κάνει ιερό. Με την ανάποδη οπτική του χαρίζει η Άβυσσος μπορούμε να δούμε το μέλλον, αφού αν αναστρέψουμε την κάρτα, ο XII.Κρεμαστός Προδότης μοιάζει να χορεύει , κάτι που προαναγγέλλει το θρίαμβο του XXI.Κόσμος.

Ωστόσο, κρέμεται ανάμεσα στους Ουρανούς και την Άβυσσο, μεταξύ του ιερού και του βέβηλου, γεγονός που αντιπροσωπεύει τους διπλούς πόλους της θνητής ύπαρξης, τη γέννηση και το θάνατο. Αιωρείται εκεί με το κεφάλι κάτω, αναλογιζόμενος το συμβολικό του θάνατο, την αλλαγή της ζωής του και την αρχή μιας νέας φάσης.

Η τιμωρία του προδότη είναι να συγχύζεται, να είναι κρεμασμένος με το κεφάλι κάτω, συμβολίζοντας έτσι την υποβάθμιση, την υποτίμηση της λογικής, αλλά και την απογύμνωση του Εγώ από το μεγαλείο του. Από τη στιγμή που το Εγώ έχει εξαντλήσει τις δυνατότητές του για συνειδητό έλεγχο, η διάνοια έχει επίσης συγχυστεί, μια και οι δύο αισθήσεις  είναι σχετικές. Η συνηθισμένη έννοια του «να εξαπατώ» οδηγεί στα παράγωγα του «ατιμάζω», «κοροϊδεύω», «μπερδεύω».  Το Εγώ είναι συγχυσμένο με όλους αυτούς του τρόπους. Αυτή είναι η απαραίτητη συνταγή για να δραπετεύει έξω από το καθιερωμένα πρότυπα σκέψης, για να τα γυρίσει πάνω κάτω.

Υπάρχει μια παλιά παράδοση πως o Προμηθεύς ήταν δεμένος σε ένα κίονα ή ένα δένδρο στην κορυφή του Καυκάσου. Αυτό είναι το Κοσμικό Δένδρο ή ο Κοσμικός Άξονας που συνδέει τον Ουρανό με τη Γη. Αυτή η καθαρή άποψη απεικονίζεται στο Λακωνικό μελανόμορφο αγγείο, που δείχνει τον Άτλαντα² να κρατάει τον ουρανό πάνω από τον κίονα, στον οποίο ήταν δεμένος ο Προμηθεύς.

Ο αετός κατασπαράζει το συκώτι του και ένα ερπετό σέρνεται πίσω από τον Άτλαντα.

Το δένδρο συνδέεται, σύμφωνα με την παράδοση, στενά με το Δία και γι’ αυτό αποκαλείται «δέους εμπνέουσα σκάλα του Ολύμπου» και ο «δρόμος του Δία για τον Πύργο του Κρόνου», ο οποίος δεσπόζει πάνω από την υδάτινη Άβυσσο και τη συνδέει με τους φλογισμένους Ουρανούς. Το Δένδρο είναι στην πραγματικότητα το Πύρινο Δένδρο των Αλχημιστών.

Τα ψυχολογικά βασανιστήρια που συνοδεύουν αυτήν την εμπειρία περιγράφονται στην αλχημεία ως «είναι ένα δένδρο που αναπτύσσεται στην κορυφή των βουνών … που ποθεί το βάσανο των αναζητητών». Δεν γίνεται να ηττηθεί και ο στόχος μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από εγκαρτέρηση, γνώση και κατανόηση. Το πνεύμα και η ψυχή πρέπει να ταλαιπωρηθούν μέσα από το μακροχρόνιο στοχασμό και τον έντονο διαλογισμό. Ωστόσο, αν προσπαθήσομε να ορθώσουμε τον εαυτό μας και να εκπορθήσομε το Δένδρο μέσα από συνειδητή εκλογίκευση, τότε θα χάσουμε τη Λίθο της Μεταστοιχείωσης, και θα βάλουμε τον αναζητητή στον κίνδυνο να πέσει με ορμή μέσα στα βάθη του Ταρτάρου, το μαύρο βόθρο της διανοητικής ασθένειας. Ο αλχημιστής μπορεί αν νομίσει ότι βασανίζει τη λίθο, αλλά στο τέλος θα ανακαλύψει το λάθος του.

Η γνώση του μυστικού ονόματος της Λίθου της Μετουσίωσης φέρνει μεγάλη δύναμη. Έτσι, ο Προμηθεύς κέρδισε την απελευθέρωσή του, μέσα από τη γνώση του ονόματος της μητέρας του νέου ουράνιου καθεστώτος. Έτσι και ο μάγος μπορεί να δέσει και να υποχρεώσει τα πνεύματα, αν ξέρει τα μυστικά τους ονόματα, αλλά στο τέλος θα αποκτήσουν την ελευθερία τους. Όταν ο Προμηθεύς κέρδισε την απελευθέρωσή του, αποκάλυψε το «Μυστικό της Θέτιδος» στο Δία. Δηλαδή, η κρυφή δύναμη παραδόθηκε στην συνειδητότητα, που κατάφερε να ξεφύγει από τον κίνδυνό της.

Το Κοσμικό Δένδρο αναπτύσσεται κοντά στις πηγές του Χθόνιου Ωκεανού, που συγχρονίσθηκε με τον Προμηθέα, κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας του και στον οποίο θα ξαναγεννηθούν στα νερά της Αβύσσου. Ήταν ο Ωκεανός που δίδαξε στον Προμηθέα τη χειροτεχνία, τις τέχνες και τα γράμματα, μια και όλες οι πραγματικές εφευρέσεις πηγάζουν από τα ρευστά βάθη του ασυνειδήτου.

Σύμφωνα με τον Γιούνγκ, το Κοσμικό Δένδρο συμβολίζει την προσωπικότητα και τον Εαυτό, την πλήρη, ολοκληρωμένη ψυχή, και έτσι έχει τα χαρακτηριστικά της αρτιότητας, της τετραδικότητας και της διπλής τετραδικότητας. Σαν μια τετραδικότητα είναι το δένδρο των τεσσάρων κλάδων στο όραμα του Ζαρατούστρα και ο κίονας είναι ένα τετράπλευρος ερμαϊκός στύλος, που αντιπροσωπεύει τον τετραπλό Ερμή και τους τέσσερις γιους του Ώρου. Σαν διπλή τετραδικότητα το Δένδρο έχει οκτώ κλαδιά και αντιπροσωπεύει τους οκτώ μεγάλους θεούς. Το Δένδρο περιέχει και το θηλυκό πνεύμα, το φίδι, έναν θηλυκό Ερμή, που αντιστοιχεί στον Προμηθέα, ο οποίος είναι ένας αρσενικός Ερμής. Οι δύο αυτές όψεις είναι αλληλένδετες και αποτελούν το Mercury Duplex των αλχημιστών, μια δυαδικότητα που δεν μπορεί να επανενωθεί χωρίς την εξάλειψη της συνειδητότητας. Το Δένδρο είναι το αλχημικό έργο και ο Αετός η εκτέλεσή του.

Από την άλλη μεριά, κάποιοι λένε πως το Δένδρο έχει επτά κλαδιά που αντιστοιχούν στους πλανήτες, αλλά ο Μιχαήλ Μαίγερ λέει πως το ξύλο αντιστοιχεί τον Ερμή, τα λουλούδια στον Κρόνο, την Αφροδίτη, το Δία και τον Άρη και οι καρποί στον Ήλιο και τη Σελήνη. Τα τέσσερα χρώματα των ανθέων αντιστοιχούν στα τέσσερα στάδια των αλχημικών εργασιών, μαύρο – μέλανσις, λευκό – λεύκωσις, κίτρινο – ξάνθωσις, κόκκινο – πορφύρα και στους πλανήτες Κρόνος, Αφροδίτη, Δίας και Άρης αντίστοιχα. Οι καρποί που αποκαθιστούν την νεότητα, δηλαδή τα μέσα της αναγέννησης, είναι χρυσοί και ασημένιοι, αντιστοιχώντας στον Ήλιο και τη Σελήνη. Πράγματι, τα Χρυσά Μήλα του Δένδρου είναι ταυτισμένα με τα Μήλα των Εσπερίδων, στα δυτικά σύνορα του Ωκεανού, τα οποία ο Ηρακλής αναζητούσε όταν ελευθέρωσε τον Προμηθέα από τα βάσανά του. Ο κορμός είναι χρυσός ή μεταλλικός. Με αλχημικούς όρους, το Δένδρο είναι το Δένδρο των Μετάλλων από τη στιγμή που οι πλανήτες αντιστοιχούν στα επτά μέταλλα της αλχημείας.

Ο Όφις, το πιο πνευματικό ζώο, αντιπροσωπεύει την χθονική φύση του δένδρου, που συμπληρώνει τον Αετό, την πνευματική πλευρά της υπόστασής του. Ο Όφις, με το κόκκινο και μαύρο πρόσωπο είναι ένας τύπος του δράκου-κοριτσιού, γνωστό με διάφορα ονόματα όπως Σοφία, Γνώσις, Αγαθοδαίμων³, Λίλιθ, ο θηλυκός Νους. Με ψυχολογικούς όρους, ο Όφις είναι ασυνείδητη, φυσική σοφία και κρύο, ανελέητο ένστικτο. Ο θηλυκός Όφις καταβαίνει το δένδρο για να γίνει το ουράνιο ταίρι του μάγου, το οικείο του που βοηθά στο ταξίδι στον Κάτω Κόσμο. Υπάρχει μια εκδοχή πως ο Δίας περιόρισε τον Προμηθέα, επειδή η Αθηνά ήθελε να έχει σχέση μαζί του. Επίσης, πως ο Προμηθεύς και όχι ο Ήφαιστος, έσπασε το κεφάλι του Δία για να βγει από μέσα η Αθηνά.

Το κοτσάνι του μάραθου αντιστοιχεί στο μονοπάτι που βρίσκεται στη σπονδυλική στήλη και πάνω του ανεβαίνει ο πύρινος Όφις του Κουνταλίνι. Ο Προμηθεύς έκλεψε ακριβώς αυτή τη φωτιά από το μεταλλουργό Ήφαιστο. Οι μάγοι συχνά σχετίζονται με φωτιά και μεταλλουργεία. Αυτή τη φωτιά έβαλε στο κοτσάνι του μάραθου. Τα βασανιστήρια που υπέφερε στον κίονα ήταν οι συνέπειες του να πάρει τη δύναμη Κουνταλίνι. Το γιγάντιο κοτσάνι, ο νάρθηκας⁴ αυτόν που χρησιμοποίησε ο Προμηθεύς για να μεταφέρει το πυρ, αυτό που ήταν αρχικά το μπαστούνι του Διονύσου που ονομάζεται θυρσός και συχνά χρησιμοποιούσαν ως ράβδο για τιμωρία.  Τελικά, το πύρινο κοτσάνι μάραθου δηλώνει πως ο XII.Κρεμαστός Προδότης είναι ο Δεύτερος του Σκήπτρου, που συμπληρώνει τον XIII.Θάνατο, τον Κύριο του Σκήπτρου.

Ο Αετός του Δία, που είναι το μέσον του βασανιστηρίου του Προμηθέως, αντιπροσωπεύει την αγωνία της άσκησης, της πνευματικής εκγύμνασης, γιατί οι αρχάριοι πρέπει να προσφέρουν το σώμα τους στα χθόνια πνεύματα για να καταβροχθιστούν και να επιτύχουν την επαναγέννηση. Η καταστροφή του σώματος απελευθερώνει το πνεύμα, που ο Αετός το οδηγεί στο ουράνιο βασίλειο, που ονομάζεται Δρόμος του Ζηνός. Σκοτώνοντας τον Αετό ο Ηρακλής ελευθερώνει τον Προμηθέα από τα αρχικά του βασανιστήρια, γιατί ο Ηρακλής αναπαριστά το εναλλακτικό, χθόνιο μονοπάτι. Ο Προμηθεύς πρέπει να πεθάνει – XII.Θάνατος και να κατέβει στην Κόλαση – XIV. Διάβολος, πριν μπορέσει να φωτιστεί από τον Παράδεισο – XV.Πύργος και να ανέβει στο ουράνιο βασίλειο – XVI.Αστήρ, XVII.Σελήνη και XVIII.Ήλιος.

Κάθε μέρα ο Αετός τρώει το συκώτι του και το βράδυ ξαναφτιάχνεται. Οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούν πως το συκώτι είναι η πηγή των βαθύτερων συναισθημάτων, γιατί εκκρίνει τη χολή που είναι η ουσία της οργής⁵ (χόλος). Έτσι, σαν επακόλουθο της άσκησής του, ο Προμηθεύς σπαράσσεται από τις πικρές του σκέψεις κατά τη διάρκεια της ημέρας, αλλά τη νύχτα ξεκουράζεται από τη θλίψη του, καθότι οι Έλληνες έλεγαν πως η αναπνοή αποκαθιστά τη χολή. Μέσα από την πνευματική άσκηση, που αποτελείται από διαλογισμό και αναπνοή, το συνειδητό Εγώ και η ζωή καταστρέφονται και ξαναγεννιούνται ατέρμονα.

Σε πολλές μορφές του Ταρώ, τα χέρια του Προδότη είναι δεμένα πίσω στην πλάτη του, έτσι ώστε οι ώμοι και το κεφάλι του να σχηματίζουν ένα ανεστραμμένο τρίγωνο, όπως το αλχημικό σύμβολο του Ύδατος. Αυτό το τρίγωνο είναι κάτω από το σταυρό που σχηματίζουν τα πόδια του, έτσι ώστε ο συνδυασμός να κάνει ένα ανεστραμμένο αλχημικό σύμβολο του Θείου (θειάφι). Ο σταυρός με τα ίσα μέλη συμβολίζει την αρτιότητα, αλλά ειδικά στο τετραπλό Κοσμικό Δένδρο, που αντιπροσωπεύει την ολοκλήρωση ψυχή. Η συμμετρία του δείχνει την σταθερότητα και την τάξη της γης, του πολιτισμού και της σκέψης. Είναι το φως της συνείδησης. Το ανεστραμμένο τρίγωνο είναι σύμβολο του Ύδατος και δείχνει ότι ο δρόμος περνά μέσα από το σκοτεινό ασυνείδητο, μια και το Ύδωρ συμβολίζει επίσης τη γέννηση και την επαναγέννηση, το αμνιακό υγρό. Το σύμβολο υπονοεί τα πάνδημο τρίγωνο της Μητέρας. Η δοκιμασία, λοιπόν, του Προμηθέα είναι μια επιστροφή στη μήτρα. Έτσι, ο σταυρός πάνω από το τρίγωνο αντιπροσωπεύει σε κοσμολογική βάση, τη συνειδητότητα που χτίζεται πάνω από τα Ύδατα της Αβύσσου και σε ψυχολογική βάση, τη συνειδητότητα που χτίζεται πάνω σε ασυνείδητα θεμέλια και τον Εαυτό, που κρέμεται πάνω από την Άβυσσο. Ο σταυρός αντιπροσωπεύει το καθοδικό πνεύμα και το τρίγωνο δείχνει ότι θα καταδυθεί στην Άβυσσο. Ο σταυρός και το τρίγωνο είναι το σπαθί και η κούπα, η λόγχη και το Άγιο Δισκοπότηρο.

Το τρίγωνο του Ύδατος που έχει από πάνω του ένα σταυρό, συνθέτει μια αναστροφή του αλχημικού συμβόλου για το Θείο (θειάφι) και αυτό αντιπροσωπεύει μια οικειοθελή ανατροπή της αρχής του Θείου (θειάφι). Στην κάρτα X.Τύχη, το Θείο (θειάφι) αντιστοιχεί στην πύρινη αρχή, στο κορυφαίο σημείου του τροχού. Ο Προμηθεύς γνωρίζει ότι η περαιτέρω πρόοδος απαιτεί την ανατροπή του βασιλιά. Γνωρίζει πως θα ανατραπεί, ότι θα κρεμάσει το κεφάλι του κάτω και θα καταδυθεί με την περιστροφή του τροχού μέσα στην Άβυσσο. Όταν το Εγώ θα έχει αποτιναχθεί, το πύρινο πνεύμα μπορεί να συνδεθεί μέσω του έρωτα με τον Υδάτινο υποσυνείδητο. Εκεί, στα υδάτινα βάθη, ο Προμηθεύς μπορεί να επαναγεννηθεί, έτσι ώστε το πνεύμα του να αναρριχηθεί ξανά. Ο σταυρός αντιπροσωπεύει την τάξη και την Τετράδα. Το τρίγωνο αντιπροσωπεύει τη γέννηση και την Τριάδα. Το παράγωγό τους είναι το XII, ο αριθμός του Κρεμαστού Προδότη σε όλες τις μορφές του Ταρώ, παλιότερες αλλά και σύγχρονες. Αυτός όμως είναι ο αριθμός του Ζωδιακού κύκλου και συμβολίζει τον Τροχό της Έτους ένα πλήρη κύκλο υλοποιήσεων. Δώδεκα είναι ο αριθμός της Μοίρας και ο Κρεμαστός Προδότης έχει οικειοθελώς αφεθεί στα χέρια της Μοίρας.

Το γράμμα Γάμμα είναι το ελληνικό αριθμητικό σύμβολο για τον αριθμό 3, που αντιστοιχεί στο τρίγωνο και το γράμμα, το οποίο αποδώσαμε στην κάρτα II.Αυτοκράτειρα. Η Αυτοκράτειρα είναι επίσης η Αφροδίτη, η Μεγάλη Μήτρα, η πηγή της χάρης, της ευγένειας, της λεπτότητας και της «ελπίδας που κατοικεί στον έρωτα». Το Γράμμα Δέλτα είναι το αριθμητικό σύμβολο για τον αριθμό 4 που αντιστοιχεί στο σταυρό και είναι το γράμμα που αποδώσαμε στον ΙΙΙ.Αυτοκράτορα. Έτσι το τρίγωνο και ο σταυρός αντιπροσωπεύουν την Αυτοκράτειρα και τον Αυτοκράτορα. Το ανεστραμμένο σύμβολο του Θείου (θειάφι) δείχνει ότι η νέα αρχή εμφανίζεται όταν το πνεύμα του Αυτοκράτορα καταδύεται μέσα στη μήτρα της Αυτοκράτειρας. Δηλαδή, η επαναγέννηση απαιτεί το συνειδητό πνεύμα να καταδυθεί μέσα στην ασυνείδητη μήτρα.

Η δεύτερη δεκάδα της Μεγάλης Αρκάνα, οι κάρτες ΧΙ ως ΧΧ, μορφοποιούν μια Πυθαγόρεια σειρά. Ο ΧΙ.Χρόνος αντιστοιχεί στην Μονάδα, την αυτοπαραγόμενη αρχή που δίνει άνοδο στους διαδόχους της. Ο ΧΙΙ.Κρεμαστός Προδότης αντιστοιχεί στην Δυάδα που απορρέει από τη διαίρεση της Μονάδας και είναι η αρχή του διαχωρισμού, της σύγκρουσης, της διαφωνίας, της διαφοροποίησης, της κίνησης και της τόλμης. Ο Κρεμαστός Προδότης είναι ο τολμηρός παράγοντας που δημιουργεί αντίθεση στο παρόν καθεστώς και ξεκινά την πρόοδο των αριθμών – Ιάμβλιχος «Τα Θεολογούμενα της Αριθμητικής». Για επιβεβαίωση παρατηρούμε πως η αριθμητική αξία του Προμηθεύς ο Θεός Τιτάν είναι 1927, το οποίο μειώνεται σε 7-2+9-1-11=2 στην Ενδεκάδα.

Όπως λέει ο Λάο Τσου: «Αυτός που δοξάζει τον εαυτό του δεν θα φτάσει ψηλά.»