Οι πρωθυπουργικές εξαγγελίες και η παράγκα του Χότζα.....

 

Του Σπύρου Γκουτζάνη *

Αν κάτι τείνει να καταστεί κοινός τόπος στον πολιτικό διάλογο των ημερών, είναι ότι η φετινή ΔΕΘ είναι η πλέον κρίσιμη για τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, καθώς, όπως όλα δείχνουν, ήταν η τελευταία του. Το βασικό ερώτημα πλέον δεν είναι αν θέλει – αυτό είναι βέβαιο – αλλά αν μπορεί να φτάσει μέχρι το τέλος αποδυναμωμένος, αποσταθεροποιημένος και εν πολλοίς απαξιωμένος από τη διογκούμενη κοινωνική δυσαρέσκεια, από τα σκάνδαλα και από τις αρνητικές εξελίξεις στα εθνικά θέματα.

Καθώς οι μετρήσεις πριν από την άνοδο στη Θεσσαλονίκη έδειχναν τη Ν.Δ. στη ζώνη του 20% (21,3% έδωσε η Interview, 18,7% η τελευταία κυλιόμενη του Ιουλίου), οι δυνατότητες ανάταξης είναι περιορισμένες. Το 25% πλέον αρχίζει και φαντάζει απρόσιτο, ακόμη κι αν το πακέτο που ανακοίνωσε αποδώσει πολιτικά οφέλη.

Στο δίλημμα που επαναφέρουν το κυβερνητικό επιτελείο και τα ενσωματωμένα ΜΜΕ – «Μητσοτάκης ή χάος» –, μετά και τις εξελίξεις στον ΟΠΕΚΕΠΕ, η απάντηση όλο και συχνότερα είναι «καλύτερα το χάος» ή «ο Μητσοτάκης είναι το χάος».

Το επιχείρημα ότι σε ένα ταραγμένο διεθνές περιβάλλον η κυβέρνηση εξασφαλίζει τη σταθερότητα της χώρας έχει καταρρεύσει από τις αποτυχίες της σε όλα τα πεδία της διεθνούς πολιτικής και από τις συνεχείς υποχωρήσεις έναντι της Τουρκίας, που επισύρουν πλέον την κατηγορία της υποχωρητικότητας και του ενδοτισμού. Αυτό δεν είναι σταθερότητα· είναι διαρκής έκπτωση της χώρας δίχως τέλος.

Ο Μητσοτάκης ως … μπολσεβίκος κατά της διαπλοκής

Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο ο Κυριάκος Μητσοτάκης καταφεύγει στα συμφέροντα που δήθεν τον πολεμάνε, έτοιμος να εμφανιστεί σαν… μπολσεβίκος κατά του μεγάλου κεφαλαίου, μέρος του οποίου αποτελούν ο ίδιος και η οικογένειά του.

Το είχε πει και παλιότερα, όταν μια μερίδα των μέσων ενημέρωσης – υπό την πίεση που ασκούσε η κοινή γνώμη με αφορμή τα Τέμπη – του άσκησε την επιβεβλημένη ελάχιστη κριτική: «Δεν συγκυβερνάμε με επιχειρηματικά συμφέροντα». Ο πρωθυπουργός έχει αλλεργία στην κριτική.

Φυσικά τα συμφέροντα δεν πολεμάνε τον Κυριάκο. Αυτό που διαφαίνεται είναι ότι πλέον αίρουν τη σκανδαλώδη υποστήριξη που του παρείχαν και η οποία είχε ως αποτέλεσμα τη νόθευση του δημοκρατικού πολιτεύματος. Ο ένας λόγος είναι ότι, όπως λένε μεταξύ τους, «ο Κυριάκος είναι πια πολύ ακριβός» – ό,τι κι αν εννοούν.

Στο επίπεδο των μέσων ενημέρωσης το συγκρότημα Μαρινάκη ασκεί σταθερά κριτική. Σε άλλο μεγάλο φιλοκυβερνητικό συγκρότημα, η μεν εφημερίδα αναδεικνύει αντιπολιτευτικά θέματα που άπτονται της συντηρητικής της φυσιογνωμίας, ενώ στα ηλεκτρονικά μέσα η γραμμή λέγεται ότι είναι πια 50-50. Μικρότερης εμβέλειας συγκροτήματα επίσης διαφοροποιούν τη στάση τους, αλλά φυσικά πόρρω απέχουν ακόμη από το να είναι «αντικυβερνητικά».

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ο πρωθυπουργός που είχε την πιο εκτεταμένη, διαρκή και σκανδαλώδη στήριξη – ούτε το καθεστώς Σημίτη δεν απόλαυσε κάτι τέτοιο. Οποιαδήποτε μετατόπιση μεγάλων και μικρότερων μέσων ενημέρωσης θα επιφέρει αντίστοιχες μετατοπίσεις της κοινής γνώμης, που όμως δεν μπορεί να αντέξει.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν κινδυνεύει να πέσει από την κριτική αλλά από τη δημοσιοποίηση των σκανδάλων. Λέγεται ότι επιχειρηματίας των ΜΜΕ ανέφερε σε συνάντηση ότι αν δεν υπάρξουν εξελίξεις από τα άλλα μέτωπα, θα δημοσιοποιήσει το «σκάνδαλο του Ταμείου Ανάκαμψης με τα ονόματα των υπουργών που εμπλέκονται». Το τι θα πράξουν οι επιχειρηματίες που ευνοήθηκαν από τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι ανοιχτό· μια νέα ισορροπία δεν θα πρέπει να αποκλείεται.

Η αποδόμηση από τον Βαγγέλη Μαρινάκη

Όσα ανέφερε ο Βαγγέλης Μαρινάκης στο Συνέδριο του Economist συνιστούν πολιτική παρέμβαση· το εάν απηχούν και αντίστοιχες φιλοδοξίες μένει να φανεί.

Είπε: «Αναφέρατε πριν τους δείκτες. Έχουμε δει ότι οι δείκτες τα πάνε πολύ καλά διότι τους συγκρίνουμε με τον πυθμένα, με τη βάση. Αν το συγκρίνεις με το μηδέν, πάντα πας προς τα πάνω. Από την άλλη πλευρά, μία οικογένεια, μία μέση ελληνική οικογένεια φτάνει στις 20 του μηνός και δεν της φτάνουν τα λεφτά. Αυτό είναι κάτι που η κυβέρνηση δεν έχει αντιμετωπίσει με επιτυχία. Δεν έχει προστατεύσει τον ελληνικό λαό διότι, σύμφωνα και με τη Eurostat, είμαστε η τελευταία χώρα μαζί με τη Βουλγαρία με το χαμηλότερο πραγματικό εισόδημα. Αυτό είναι ένα πραγματικό πρόβλημα.

Το δεύτερο πρόβλημα: Βλέπουμε μεγάλη διαφθορά. Πολλά σκάνδαλα διαφθοράς, όπως του ΟΠΕΚΕΠΕ. Βλέπουμε ότι, αντί να έχουμε μία κυβέρνηση η οποία μπορεί να επιλύσει αυτά τα προβλήματα και να αφήσει τους δικαστές να κάνουν τη δουλειά τους, υπάρχει συγκάλυψη. Αυτό δεν βοηθά. Και λόγω όλων αυτών των γεγονότων βλέπουμε ότι οι δημοσκοπήσεις για την κυβέρνηση, τα νούμερα, είναι πολύ χαμηλά, οπότε δεν είμαι αισιόδοξος όσο εσείς για την τρίτη θητεία».

Εσωτερική αποσταθεροποίηση

Ένα από τα δύσκολα θέματα που έχει μπροστά του ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι η εξέλιξη στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. Θεωρείται πλέον βέβαιο ότι η συμπληρωματική δικογραφία της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας θα περιλαμβάνει τα ονόματα δέκα βουλευτών που εμπλέκονται, εκ των οποίων επτά ή οκτώ είναι της Ν.Δ.

Τι θα πράξει ο πρωθυπουργός; Φυσικά θα ψηφίσει υπέρ της άρσης της ασυλίας τους όταν θα έρθει το θέμα. Πέραν αυτού όμως; Θα τους διαγράψει από την Κοινοβουλευτική Ομάδα, οπότε θα απωλέσει τη δεδηλωμένη; Ή θα κυβερνά με μια πλειοψηφία που θα βασίζεται σε υπόδικους βουλευτές;

Υπό το βάρος των εξελίξεων, ο Κυριάκος Μητσοτάκης αυξάνει την πίεση στους βουλευτές για να περιορίσει τις διαφοροποιήσεις. Εν ολίγοις, το επιχείρημά του είναι ότι αν πάει σε εκλογές, οι μισοί από τους 155 που έχει σήμερα δεν θα εκλεγούν. Από την άλλη, οι βουλευτές νιώθουν πλέον ότι αν συνεχίσουν να τον στηρίζουν άνευ όρων – όπως, π.χ., στην ψηφοφορία για τον ΟΠΕΚΕΠΕ –, θα τους πάρει μαζί του στην πτώση του.

Ο Μητσοτάκης και η καλύβα του Χότζα

Με το βλέμμα στραμμένο στις κάλπες εμφανίστηκε ο πρωθυπουργός στην ΔΕΘ, αφού οι εξαγγελίες του είναι στοχευμένες στον πρόσκαιρο εντυπωσιασμό και στην βελτίωση της δημοσκοπικής του εικόνας και δεν βασίζονται σε αλλαγές, ή μεταρρυθμίσεις που θα επιφέρουν άνοδο του βιοτικού επιπέδου σε βάθος χρόνου.

Άλλωστε τα οφέλη από 50 έως 150 ευρώ τον μήνα από την μείωση της άμεσης φορολογίας σε εισοδήματα από 20.000 έως 50.000 ευρώ, έχουν ήδη εξανεμιστεί από το κύμα ακρίβειας του καλοκαιριού που θα συνεχιστεί όπως προβλέπεται και το φθινόπωρο. Περισσότερο μοιάζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης να επιδιώκει τον εντυπωσιασμό της κοινής γνώμης, ποντάροντας και στα συστημικά μέσα ενημέρωσης που θα λειτουργήσουν σαν πολλαπλασιαστές στις περιορισμένης εμβέλειας διορθώσεις που ανήγγειλε.

Ο πρωθυπουργός από το βήμα της ΔΕΘ εμφανίστηκε αμετανόητος και πιστός στην ίδια συνταγή στην οικονομία που αύξησε τις κοινωνικές ανισότητες και μείωσε το επίπεδο διαβίωσης της πλειονότητας των πολιτών, και “σταθερός” όπως είπε στην ίδια εξωτερική πολιτική, που οδήγησε στην υποβάθμιση της χώρας και στις υποχωρήσεις έναντι της Τουρκίας.

Η πρακτική του πρωθυπουργού θυμίζει το ανέκδοτο με τον Χότζα και την καλύβα: Αφού κράτησε στα ίδια υψηλά επίπεδα την άμεση φορολογία για έξι χρόνια και επιβάρυνε περαιτέρω το μέσο εισόδημα με την ανεξέλεγκτη ακρίβεια και τους έμμεσους φόρους, τώρα ανακοινώνει περιορισμένες ελαφρύνσεις για κάποιες κατηγορίες εισοδημάτων.

Κάπως έτσι όπως ανέφερε για εισοδήματα μέχρι 20.000 ευρώ και δύο παιδιά το όφελος θα είναι 600 ευρώ, δηλαδή 50 ευρώ τον μήνα. Ποια οικογένεια με δύο παιδιά επιβιώνει με εισόδημα 20.000 τον χρόνο; Για εισόδημα μέχρι 30.000 ευρώ που είναι πιο ρεαλιστικό το όφελος θα είναι 1.200 ευρώ, κέρδος 100 ευρώ τον μήνα, δηλαδή από 7.200 θα πέσει στα 6.000, ήτοι θα συνεχίσει για εισόδημα 2.500 ευρώ τον μήνα να πληρώνει 500 ευρώ φόρο. Ένα εισόδημα 50.000 ευρώ που τώρα πληρώνει περί τις 14.000 ευρώ φόρο, θα οφεληθεί περίπου 1700 ευρώ, λιγότερο από 150 ευρώ τον μήνα στα περίπου 1200 που πληρώνει.

Προφανώς οι υπεύθυνοι του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης έκαναν μία σύνθετη άσκηση, συνδύασαν τα εισοδηματικά κλιμάκια με τις κατηγορίες των ψηφοφόρων τους, από τις οποίες είχαν δεχθεί το προηγούμενο διάστημα έντονες διαμαρτυρίες. Παράλληλα θέλησαν να “φουσκώσουν” τις εντυπώσεις με την μείωση της φορολογίας για τους νέους, που είναι αμφίβολο εάν έχουν τα εισοδήματα που απαιτούνται για τις ελαφρύνσεις τους. Ποιος νέος μέχρι 25 ετών έχει εισόδημα 20.000 ευρώ;

Δίχως να εξαγγείλει παρεμβάσεις για τον έλεγχο της ακρίβειας και πολύ περισσότερο για την μείωση των τιμών στην κατανάλωση, στο ρεύμα και στα ενοίκια, είναι αμφίβολο εάν οι εξαγγελίες του θα έχουν αποτέλεσμα. Οι μειώσεις στην άμεση φορολογία είναι πολύ πιθανόν να εξανεμιστούν από τις επόμενες αυξήσεις των τιμών και την υψηλή έμμεση φορολογία.

Παράλληλα ο Μητσοτάκης δεν ανακοίνωσε καμία παρέμβαση στην αγορά εργασίας και τις συλλογικές συμβάσεις ως μηχανισμό προσαρμογής των μισθών, αντίθετα με νεοφιλελεύθερη εμμονή επιτέθηκε στους συνδικαλιστές.

Ούτε βέβαια για την αντιμετώπιση της στεγαστικής κρίσης ανακοίνωσε κάποιο εκτεταμένο πρόγραμμα. Το εάν η μείωση της φορολογίας των υψηλών εισοδημάτων από ενοίκια οδηγήσει σε δήλωση των πραγματικών αξιών και σε αντίστοιχη μείωση, είναι επίσης εξαιρετικά αμφίβολο. Σε κάθε περίπτωση ακόμη και αν λειτουργήσει ως κίνητρο για τις δηλώσεις αξιών θα ευνοήσει τους ιδιοκτήτες.

Σταθερά στην λάθος πλευρά της Ιστορίας

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέλησε να εμφανίσει ότι η πολιτική του της εξαετίας δικαιώθηκε με μόνο μελανό σημείο ότι δεν αντιμετώπισε όσο αποτελεσματικά θα ήθελε τις “παθογένειες”, όπως βάπτισε την διαφθορά που γιγαντώθηκε επί των ημερών του. Αντιπαρήλθε τα ελληνοτουρκικά και κατέφυγε στους εξοπλισμούς (Ragale και Belharra) που αυτόχρημα και άνευ άλλου, εκλαμβάνονται ως τεκμήριο πατριωτισμού.

Επανέλαβε δε την πίστη του στην λάθος πλευρά της Ιστορίας που σηματοδοτεί η στάση του στο Ουκρανικό με την επίκληση του Κυπριακού. Δήλωσε δε ότι με την στήριξη του Ζελένσκι παραμένει στον πυρήνα της ΕΕ, δείχνοντας ότι αυξάνει την απόσταση από την πολιτική Τραμπ.

Τα περί αφετηρίας για το 2027 μικρή σημασία έχουν, αφού οι πολιτικές εξελίξεις εν πολλοίς δεν περνούν πλέον από τον έλεγχο του. Δεν είναι πάντως δίχως σημασία ότι θυμήθηκε “την παράταξη” στην οποία αναφέρθηκε περισσότερες από μία φορές, ίσως υπό τον φόβο του Αντώνη Σαμαρά. Υπαινικτική αναφορά έκανε στον άλλοτε φίλο του επιχειρηματία που πρόσφατα του άσκησε κριτική, λέγοντας ότι «Όταν υπάρχει βούληση το κράτος μπορεί να τα βάλει με οποιονδήποτε όσο ισχυρός και αν είναι».

Κατέφυγε για μία ακόμη φορά στην πολιτική σταθερότητα και ζήτησε από την αντιπολίτευση “ο τόνος των κομματικών διαφωνιών να είναι πιο χαμηλός”. Την ίδια στιγμή τους επιτέθηκε λέγοντας ότι “το παρόν πολιτικό σκηνικό δυσκολεύεται να υπηρετήσει τις ανάγκες των καιρών και αυτή είναι και η απάντηση μου στο υποκριτικό επιχείρημα περί δήθεν ανυπαρξίας ενός αξιόπιστου πόλου στην άλλη όχθη”.

Το βασικό ερώτημα παραμένει: είναι επαρκείς οι εξαγγελίες του για να αναστρέψουν την πτωτική πορεία στην οποία βρίσκεται η κυβέρνηση από τις ευρωεκλογές και μετά; Ενδεχομένως να επιφέρουν πρόσκαιρη δημοσκοπική διόρθωση για να υπερβεί την ζωή του 20% στην οποία βρίσκεται τώρα η κυβέρνηση. Το να ανατρέψει όμως την κατάσταση με την ίδια συνταγή που τον οδήγησε στην παρατεταμένη υποχώρηση μάλλον είναι δύσκολο.

Ο σημερινός ένοικος του Μαξίμου σε κανένα σενάριο δεν είναι μέρος της λύσης

Η γνωστή πλέον αβρότητα των Ελλήνων δημοσιογράφων στην καθιερωμένη συνέντευξη στην ΔΕΘ –πλην ελαχίστων εξαιρέσεων– δεν διέσωσε την εικόνα του Κυριάκου Μητσοτάκη που εμφανίστηκε ωσάν να έχει πάρει διαζύγιο από την δύσκολη πραγματικότητα που βιώνουν οι Έλληνες πολίτες και να μην αντιλαμβάνεται την δύσκολη θέση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μέσα σε ένα μεταβαλλόμενο διεθνές περιβάλλον.

Οι παροχές του Κυριάκου Μητσοτάκη ήδη αντιμετωπίζονται ακόμη και από το εσωτερικό της Κοινοβουλευτικής Ομάδας ως “too little too late” για να μεταστρέψουν την συσσωρευμένη δυσαρέσκεια των ψηφοφόρων τους, με την οποία ήλθαν αντιμέτωποι τους καλοκαιρινούς μήνες. Οι ανησυχίες για την επόμενη ημέρα δεν κόπασαν, αν κρίνουμε από τις πρώτες εκτιμήσεις των βουλευτών, μάλλον η αναζήτηση ενισχύεται.

Κάποιες από τις απαντήσεις του πρωθυπουργού εμπίπτουν στην κατηγορία των κατά συνθήκη ψευδών – π.χ. θα εξαντλήσει την τετραετία, δεν σκοπεύει να αλλάξει τον εκλογικό νόμο, δεν δίνει δαχτυλίδι διαδοχής. Βαραίνουν επίσης οι ερωτήσεις που δεν έγιναν, αλλά κι όταν καίρια ζητήματα εθίγησαν από τους δημοσιογράφους, ο Κυριάκος Μητσοτάκης απέφυγε να δώσει καθαρές απαντήσεις.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η αντιμετώπιση της ακρίβειας, η στεγαστική κρίση, οι μυστικές συναντήσεις Ελλήνων και Τούρκων για προετοιμασία διμερούς συμφωνίας, η υποχωρητικότητα στην υπόθεσης της ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας-Κύπρου, το κόστος συμμετοχής στον πόλεμο στην Ουκρανία, η προβληματική λειτουργία του τραπεζικού τομέα και υποχρηματοδότηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

Εάν μείνουμε στο οικονομικό σκέλος της παρουσίας του στη ΔΕΘ, ο πρωθυπουργός δεν παρουσίασε ένα σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, μία αλλαγή του μείγματος ενεργειακής πολιτικής, ή μία σταθερή ενίσχυση των μικρομεσαίων εισοδημάτων, τα οποία διαβρώνονται συνεχώς από την ακρίβεια και την έμμεση φορολογία.

Σε άλλη πραγματικότητα ο Κυριάκος

Συνολικά εμφανίστηκε ωσάν η Ελλάδα να είναι σε καλό δρόμο και να μην χρειάζεται έστω προσαρμογή εάν όχι συνολική επανατοποθέτηση. Ενδεικτικό της αμηχανίας του είναι ότι δεν απάντησε στην ερώτηση για την Νομική Σχολή Πάτρας (είχε πει ότι δεν χρειαζόμαστε άλλους δικηγόρους, αλλά τώρα χορηγεί άδειες για τρεις ιδιωτικές νομικές σχολές!) ή για τη σύσταση της ΕΕ να μειωθεί ο ΦΠΑ, την οποία μάλλον προσποιήθηκε ότι δεν γνώριζε.

Η όλη παρουσία ήταν εστιασμένη στο να δημιουργήσει πρόσκαιρες εντυπώσεις που θα επιφέρουν, μετά και από την πολλαπλασιαστική ισχύ των συστημικών μέσων ενημέρωσης, δημοσκοπική ανάκαμψη μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου και να τροφοδοτήσει το επόμενο αφήγημα ότι η κυβέρνηση επιστρέφει σε ανοδική τροχιά και χτυπάει ξανά το 30%! Ήδη στήνεται το αφήγημα ότι “Ο Μητσοτάκης κέρδισε τις εντυπώσεις στην ΔΕΘ και έδειξε ότι δεν είναι παραιτημένος, αντίθετα ότι είναι σκληρός παίχτης και θα μείνει για να δώσει τη μάχη».

Τι μπορεί να κάνει; Να πάει σε εκλογές με τη ΝΔ στο 20% για να πάρει 25%; Και μετά; Ή να παραδώσει την πρωθυπουργία, δίχως εγγυήσεις, αφού κανείς δεν μπορεί να του τις προσφέρει, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί και να τον κυνηγήσουν για τα ουκ ολίγα σκάνδαλα της εξαετίας του; Αναγκαστικά θα μείνει μέχρι το τέλος ελπίζοντας και προσπαθώντας να μην γίνει κίνηση ανατροπής του.

Η αυτοπεποίθηση και η απαξίωση που έδειξε για τα σενάρια διαδοχής του μάλλον είναι ένδειξη προς την αντίθετη κατεύθυνση. Όπως και ότι συνέδεσε τον Αλέξη Τσίπρα με την διαπλοκή, κάνοντας λόγω για «χρυσούς χορηγούς στο rebranding που επιχειρεί». Το λέει ο Κυριάκος Μητσοτάκης που ακόμη δεν έχει εξηγήσει ποιος πληρώνει χρόνια τώρα τον Γκρίνμπεργκ εάν όχι οι δικοί του χρυσοί χορηγοί.

Θα αναστραφεί η πτωτική πορεία;

Το γενικότερο ερώτημα είναι: Θα αναστραφεί η πτωτική πορεία της ΝΔ, επειδή μία κατηγορία ψηφοφόρων θα ωφεληθεί από τις φορολογικές μειώσεις –φυσικά δεν συνιστούν μεταρρύθμιση– από 50 έως 150 ευρώ τον μήνα και θα εξανεμιστούν από το επόμενο κύμα ακρίβειας στα σούπερ μάρκετ. Δηλαδή η οικογένεια που θα ωφεληθεί 100 ευρώ το μήνα θα πάει του χρόνου διακοπές; Θα είναι ικανοποιημένοι οι πολίτες που για να αντιμετωπίσουν το αυξημένο κόστος ζωής θα αυξήσουν τις ώρες εργασίας από 8 σε 13, θυσιάζοντας και τον ελεύθερο χρόνο που τους έχει απομείνει; Τι θα κάνει στην επόμενη ψηφοφορία στη Βουλή για τον ΟΠΕΚΕΠΕ ή για το επόμενο σκάνδαλο που θα του φέρει η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία; Θα παραδίδει ο επόμενος γενικός γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας σφραγισμένα τα ψηφοδέλτια στους βουλευτές ή θα καταργήσει εντελώς την ψηφοφορία;

Άραγε έπεισε το σχεδόν ένα εκατομμύριο δυσαρεστημένων ψηφοφόρων της ΝΔ που δεν πήγαν στην κάλπη, επειδή θυμήθηκε ρητορικά την “παράταξη” και απευθύνθηκε στους Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά, τους οποίους ουσιαστικά τον πρώτο και τυπικά τον δεύτερο τους έδιωξε; Το άνοιγμα στον Αντώνη Σαμαρά με την επίκληση της προσωπικής του τραγωδίας, ήδη απορρίπτεται με θυμό από το περιβάλλον του πρώην πρωθυπουργού ως υποκρισία.

Τα περί δήθεν μοναξιάς του εκάστοτε πρωθυπουργού και των διαφορετικών απόψεων με τους Αντώνη Σαμαρά και Κώστα Καραμανλή εντείνουν την απαξία των δύο πρώην, τους οποίους ποτέ δεν άκουσε και ουδέποτε συμβουλεύτηκε. Αντίθετα τους αντιμετώπιζε με την αλαζονεία του 40%. Αυτή είναι η πραγματικότητα και δεν αλλάζει με λόγια. Το εσωτερικό ρήγμα στη “γαλάζια” παράταξη είναι βαθιά και δεν κρύβεται.

Δυσαρέσκεια, αλλά…

Η συνολική παρουσία του πρωθυπουργού δεν έπεισε τους οικονομικούς και πολιτικούς παράγοντες ότι είναι διατεθειμένος και ικανός να κάνει μία επαναχάραξη πορείας που να πείθει ότι αξίζει να συνεχίσουν την στήριξη που του παρέχουν. Μπορεί να απαξιώνει εκ των προτέρων τους “χρυσούς χορηγούς” του Αλέξη Τσίπρα, αλλά τα λόγια του είναι ένδειξη ότι αυτοί εγκατέλειψαν τον ένοικο του Μαξίμου. Είναι κοινό μυστικό ότι μέχρι τώρα ήταν δικοί του χορηγοί.

Αλλά και στο εσωτερικό του κόμματος οι βουλευτές ήταν μουδιασμένοι μετά τον κύκλο της ΔΕΘ. Δεν προκάλεσε καλή εντύπωση η τοποθέτησή του στο ζήτημα των μετεκλογικών συνεργασιών, το οποίο για πρώτη φορά άφησε ανοικτό, παραπέμποντας στην λαϊκή ετυμηγορία. «Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τους συσχετισμούς το 2027. Είναι τοπίο στην ομίχλη που δεν μπορεί να απαντηθεί από μένα αυτή τη στιγμή. Ο κόσμος θα αποφασίσει αν επιθυμεί μονοκομματική κυβέρνηση ή κυβέρνηση συνεργασίας». Μόνο που ακόμη και ο Νίκος Ανδρουλάκης, στον οποίο αναφέρθηκε με διαφορετικό τρόπο από τον Αλέξη Τσίπρα, βάζει σαν πρώτο όρο για την συμμετοχή σε κυβέρνηση συνεργασίας να μην είναι πρωθυπουργός ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Ο σημερινός ένοικος του Μαξίμου είναι πλέον το βασικό πρόβλημα, σε κανένα σενάριο δεν είναι μέρος της λύσης. Αντίθετα τα πεπραγμένα του εγκλωβίζουν τα σενάρια διεξόδου. Εν κατακλείδι για τη ΝΔ ο μόνος τρόπος να μην τους συμπαρασύρει στην πτώση του είναι να του δείξουν την έξοδο, όσο και αν απέρριψε τα ευφάνταστα σενάρια. Και μάλλον έχει δίκιο που τα απέρριψε, επειδή οι “γαλάζιοι” βουλευτές δεν έχουν δείξει ότι έχουν τη δυνατότητα να πραγματοποιήσουν “αλλαγή καπετάνιου εν πλω”.

* Ο Σπύρος Γκουτζάνης είναι δημοσιογράφος

Πηγή: Αυγή, slpress.gr   https://neostrategy.gr/

**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων

Στροφή στην εκλογική πελατεία για να επιβιώσει ο Μητσοτάκης... το νέο πακέτο της ΔΕΘ – Αλλά τι απέφυγε να πει στους πολίτες;

 

Απέφυγε να ονοματίσει τα συμφέροντα που τον πολεμούν και δρουν παρασκηνιακά να το ρίξουν, όπως είπε

Σαφή στροφή προς την δεξιά ατζέντα (ως προς το οικονομικό σκέλος της διότι για τα θέματα ασφάλειας και λαθρομετανάστευσης δεν ειπώθηκε κουβέντα) είδαμε από τον Πρωθυπουργό στην ανακοίνωση των μέτρων.
Με την έννοια ότι απευθύνθηκε κυρίως στην εκλογική του πελατεία, δηλαδή στη μεσαία τάξη, στους συνταξιούχους, στα μεσαία εισοδήματα, τους ελεύθερους επαγγελματίες, στη μέση παραδοσιακή οικογένεια κ.α.
Όντως, η μείωση των συντελεστών είναι ορθό μέτρο που αυξάνει κατευθείαν το εισόδημα, αλλά εγείρονται αρκετά ερωτήματα αν ο πληθωρισμός (3,1%), η ενεργειακή αστάθεια (λογαριασμοί), οι έμμεσοι φόροι θα μειώσουν αυτό το κέρδος…

Ερωτηματικά για την επίδραση κάποιων μέτρων

Όσον αφορά τα μέτρα για τους νέους ενώ είναι στο σωστό δρόμο η μηδενική φορολόγηση, ποιος νέος μέχρι 25 μπορεί να βγάζει στην Ελλάδα του 2025 20.000 ευρώ εισόδημα το χρόνο; Οπότε, θα έλεγε κάποιος ότι είναι σωστές οι προθέσεις αλλά όχι και τόσο εδαφικές…
Η μείωση της προσωπικής διαφοράς στις συντάξεις αφορούν περίπου 120 χιλιάδες συνταξιούχους, η μείωση του ΕΝΦΙΑ σε χωριά κάτω των 1500 κατοίκων είναι μικρό μέτρο, σίγουρα δεν θα πάει κάποιος να μείνει από την πόλη σε χωριό λόγω αυτού του μέτρου.
Επίσης, το μέτρο της μείωσης του ΦΠΑ κατά 30% αφορά νησιά μόνο του βόρειου Αιγαίου και των Δωδεκανήσων κάτω από 20.000 ενώ η νησιωτικότητα θα έπρεπε να στηρίζεται παντού σε όλα τα νησιά.
Επίσης, η μείωση του συντελεστή στα ενοίκια μέχρι 12.000 ευρώ δεν έγινε, αντιθέτως μειώθηκε ο συντελεστής στα μεγάλα ενοίκια από 12.000 μέχρι 24.000 από 35% στα 25%. Από αυτό το μέτρο δεν ωφελούνται οι ιδιοκτήτες σπιτιών. Ένα μέσο ενοίκιο είναι στη ζώνη 500-1000 ευρώ επί 12 ίσον κάτω από 12.000. Δεν φτάνει το όριο που θέτει το μέτρο. Ωφελούνται αυτοί που νοικιάζουν μεγάλες εγκαταστάσεις ή βίλες. Και σίγουρα με αυτό το μέτρο, δεν θα ανοίξουν περισσότερα σπίτια για να αμβλυνθεί η μεγάλη ζήτηση για ενοικιαζόμενα.

Κουβέντα για μέτρα για την τεράστια διαφθορά στη χώρα

Πέραν του οικονομικού σκέλους, ο Μητσοτάκης δεν ανέφερε τίποτα για τα μεγάλα φαινόμενα διαφθοράς που ταλανίζουν την κυβέρνησή του.
Απέφυγε να ονοματίσει τα συμφέροντα που τον πολεμούν και δρουν παρασκηνιακά να το ρίξουν όπως είπε.
Δεν είπε πολλά για την αλαζονεία που επιδεικνύουν συνεχώς στελέχη της κυβέρνησης αλλά και της Κ.Ο απέναντι στα υπόλοιπα κόμματα και απέναντι στον λαό.

Έρχεται η δικογραφία για ΟΠΕΚΕΠΕ που εμπλέκει βουλευτές

Σε λίγες μέρες φτάνει δικογραφία που κάποιοι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος ελέγχονται για αξιόποινες πράξεις κακουργηματικού χαρακτήρα στο σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ. Δηλαδή ελέγχονται αν αυτοί ή κάποιοι στην οικογένειά τους πήγαν να βγάλουν από την υπόθεση των ευρωπαϊκών κονδυλίων. Και όπως έχουμε πει δεν είναι μόνο το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, έρχονται και άλλες υποθέσεις (ανακύκλωση, συσσίτια αλλά και το καλώδιο).
Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες τουλάχιστον 2 μεγάλα διεθνή ΜΜΕ θα κάνουν αφιέρωμα-χαστούκι στα σκάνδαλα της εποχής Μητσοτάκη, κυρίως για ΟΠΕΚΕΠΕ…
Εν ολίγοις, ο Μητσοτάκης περιχαρακώνει με τα μέτρα-παροχές την εκλογική του βάση, αυτή που του έδωσε μεγάλα ποσοστά αλλά δεν είναι σίγουρο ότι θα πείσει. Θα εξαρτηθεί από τις δημοσκοπήσεις.
Σε όλα τα άλλα, που αφορούν ασφάλεια, δικαιοσύνη, διαφθορά, έχει αποτύχει.

Μαξιμιλιανός
www.bankingnews.gr

**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων

“Μάντης κακών” ο Κιγιοσάκι! Η Γερμανία καταρρέει, η Γαλλία θα έχει κοινωνική έκρηξη ανάλογη της Γαλλικής Επανάστασης

 

Μια δυσοίωνη προφητεία από τον γνωστό συγγραφέα και επενδυτή Ρόμπερτ Κιγιοσάκι σκιάζει την Ευρώπη, προειδοποιώντας για έναν επερχόμενο οικονομικό και κοινωνικό όλεθρο που θυμίζει τις πιο σκοτεινές στιγμές της ιστορίας.

Με δραματικούς τόνους, ο Κιγιοσάκι περιγράφει την Ευρώπη ως «κατεστραμμένη», προβλέποντας χρεοκοπία της Γαλλίας και κοινωνική αναταραχή που παραπέμπει στην Ημέρα της Βαστίλης και έναν πιθανό «εμφύλιο» στη Γερμανία, όπου η οργή κατά των πολιτικών και οικονομικών ελίτ κλιμακώνεται.

Οι «γκιλοτίνες» και τα «κεφάλια που θα πέσουν» αποτελούν συμβολισμούς της οργής που φουντώνει, ενώ η κατάρρευση των ευρωπαϊκών ομολόγων και η αποτυχία της Πράσινης Συμφωνίας εντείνουν την κρίση . Αυτή η «μαύρη προφητεία», ανεξαρτήτως της ακρίβειάς της, αντανακλά τον βαθύ φόβο και την αβεβαιότητα που απειλούν την ευρωπαϊκή ήπειρο.

Οικονομική κατάρρευση και κοινωνική έκρηξη

Ο Κιγιοσάκι προειδοποιεί ότι η παγκόσμια οικονομία χάνει την πίστη της στα κρατικά ομόλογα, με τα ευρωπαϊκά να έχουν υποχωρήσει κατά 24% και τα βρετανικά κατά 32%, ενώ τα αμερικανικά ομόλογα, με πτώση 13% από το 2020, υπογραμμίζουν ότι η Αμερική είναι πλέον «το μεγαλύτερο έθνος-οφειλέτης» .

Η Γερμανία, σύμφωνα με τον ίδιο, καταρρέει λόγω των «ανόητων πολιτικών» της Πράσινης Συμφωνίας, που εκτόξευσαν το κόστος ενέργειας, καθιστώντας την παραγωγή προϊόντων, όπως τα αυτοκίνητα, ασύμφορη . Η Γαλλία, από την άλλη, βρίσκεται στα πρόθυρα χρεοκοπίας, με τον Κιγιοσάκι να προβλέπει κοινωνική έκρηξη ανάλογη της Γαλλικής Επανάστασης, όπου «οι γκιλοτίνες βγαίνουν» και «κεφάλια θα πέσουν» . Σε αυτό το ζοφερό σκηνικό, ο Κιγιοσάκι καλεί τους επενδυτές να στραφούν σε χρυσό, ασήμι και Bitcoin, χαρακτηρίζοντάς τα ως τα μόνα ασφαλή καταφύγια.

Πέρα από τις οικονομικές προβλέψεις, ο Κιγιοσάκι προκάλεσε σάλο με τις δηλώσεις του για την κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ και την υπόθεση του Τζέφρι Έπστιν . Επιμένοντας ότι δεν έχει «κανένα πρόβλημα» με την κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ, δήλωσε ότι το να είναι «πραγματικός άντρας» τον φέρνει συχνά σε αντιπαράθεση λόγω της ελευθερίας του λόγου . Όταν ρωτήθηκε για τον Έπστιν, η απάντησή του –«δεν έχω κάνει σεξ με ανήλικα κορίτσια, αλλά πιστεύω ότι υπάρχει ένας Τζέφρι Έπστιν μέσα σε κάθε άντρα»– πυροδότησε οργισμένες αντιδράσεις .

Συνεχίζοντας, πρότεινε τον «ευνουχισμό» ως τιμωρία για παιδόφιλους, επικαλούμενος το «ισόβιο τραύμα» που προκαλούν στα θύματα, προκαλώντας περαιτέρω αντιδράσεις . Οι δηλώσεις αυτές, αν και προκλητικές, υπογραμμίζουν την τάση του Κιγιοσάκι να χρησιμοποιεί ακραία ρητορική για να προσελκύσει την προσοχή.

Είτε οι προβλέψεις του Κιγιοσάκι αποδειχθούν ακριβείς είτε όχι, η εικόνα που σκιαγραφεί είναι ζοφερή: μια Ευρώπη διχασμένη, με οικονομική κατάρρευση, κοινωνικές εξεγέρσεις και απώλεια εμπιστοσύνης στις παραδοσιακές δομές . Η αναφορά του σε «εμφύλιο» στη Γερμανία και «γκιλοτίνες» στη Γαλλία, αν και υπερβολική, αντικατοπτρίζει την αυξανόμενη δυσπιστία προς τις ελίτ και την ανησυχία για την ευρωπαϊκή σταθερότητα . Σε συνδυασμό με το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ στην Ελλάδα, που έχει εκθέσει τη χώρα διεθνώς για διαφθορά, η προφητεία του Κιγιοσάκι ενισχύει την αίσθηση ότι η Ευρώπη βρίσκεται σε κρίσιμο σταυροδρόμι, με την Ελλάδα να αποτελεί παράδειγμα της αποτυχίας των πολιτικών ελίτ.  https://difernews.g

**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων

ΟΤΙ ΘΑ ΗΘΕΛΕΣ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΌΛΕΜΟ ΤΩΝ ΝΟΜΙΣΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΠΥΡΟΔΟΤΗΘΗΚΕ ΜΕ ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ, ΕΝΑΣ ΦΡΑΓΚΛΙΝΟΣ, ΜΙΑ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΠΡΌΑΓΕΛΟΣ ΤΟΥ SAPIENS 3.

 

Post2Post

ΟΤΙ ΘΑ ΗΘΕΛΕΣ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΌΛΕΜΟ ΤΩΝ ΝΟΜΙΣΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΠΥΡΟΔΟΤΗΘΗΚΕ ΜΕ ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ, (και ντρέπεσαι να το ρωτήσεις), ΕΝΑΣ ΦΡΑΓΚΛΙΝΟΣ, ΜΙΑ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΠΡΌΑΓΕΛΟΣ ΤΟΥ SAPIENS 3.

Όταν ο Φράνκλιν Ρούσβελτ είπε την δεκαετία του 1930 στους οικονομικούς του συμβούλους ότι επρόκειτο να βγάλει τις ΗΠΑ από τον κανόνα του χρυσού, αυτοί τρόμαξαν.

"Ο πρόεδρος, οδηγεί έτσι τη χώρα σε ανεξέλεγκτο πληθωρισμό και πλήρες χάος", είπε ένας από αυτούς. Ένας άλλος είπε ότι ήταν «το τέλος του δυτικού πολιτισμού». Οι σύμβουλοι του Ρούσβελτ δεν ήταν όμως τίποτα αντιδραστικοί με άγρια τρελαμένα ​​μάτια αλά οπαδοί του Τραμπ. Απλώς η άποψή τους ήταν η τότε συμβατική σοφία.

Ο κανόνας του χρυσού, σχεδόν όλοι συμφώνησαν τότε, ήταν ο φυσικός τρόπος για να δημιουργήσεις νέα νομίσματα. Σύμφωνα με τους κανόνες του, όποιος ήθελε μπορούσε να ανταλλάξει χαρτονομίσματα για μια σταθερή ποσότητα χρυσού. Στις ΗΠΑ, τα 20,67 $ έδιναν μια ουγγιά χρυσού, κάθε χρόνο. Αυτή η αμετάβλητη αξία ήταν η όλη ουσία του κανόνα του χρυσού. Αφαιρέστε το χρυσό και τα χρήματα θα ήταν προφανώς απλώς άχρηστο χαρτί με κάτι τυπωμένο πάνω του. Αυτός ο κανόνας ήταν τόσο ισχυρός που δεν τόλμησε κανείς απόγονος του Λενιν, την ίδια εκείνη εποχή, να τον αμφισβητήσει σοβαρά προτείνοντας κάποιον άλλο τρόπο παραγωγής του χρήματος.

Αυτή η Καθολική κοσμοθεωρία αποδείχθηκε όμως εντελώς λανθασμένη! Η προσκόλληση στον κανόνα του χρυσού ήταν μέρος των αιτιών του Α Παγκόσμιου Πολέμου αλλά και όσων δημιούργησαν τη Μεγάλη Ύφεση της δεκαετίας του 30 εξαρχής . Η μερική αποχώρησή του δολαρίου από την απόλυτη σύνδεση το 1933 ήταν ένα ουσιαστικό βήμα προς την οικονομική ανάκαμψη μετά το κραχ του 29.

Γιατί λοιπόν οι σύμβουλοι του Ρούσβελτ, και οι περισσότεροι από τους κορυφαίους οικονομολόγους της εποχής, τυφλώθηκαν από την αφοσίωσή τους στον χρυσό;

Υπάρχει αυτό το λάθος σκέψης που κάνουμε σχεδόν πάντα όλοι με τα χρήματα. Ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούν τα χρήματα σε κάθε δεδομένη στιγμή φαίνεται σαν μέρος της φυσικής τάξης, όπως αυτής με το νερό ή τη βαρύτητα. Οποιαδήποτε εναλλακτική στον τρόπο λειτουργίας των χρημάτων φαίνεται σαν κάποιο παράλογο παιχνίδι ή κάτι εγγενώς επικίνδυνο.

Έπειτα , έρχεται κάποιο πολιτικό ή τεχνολογικό ή οικονομικό σοκ και ξαφνικά υπάρχει κάτι νέο: χαρτονομίσματα που υποστηρίζονται από μέταλλο, ή χαρτονομίσματα που υποστηρίζονται από ένα δάνειο ή από τίποτα, ή είναι απλά αριθμοί σε μια οθόνη. Πολύ σύντομα, συνηθίζουμε τα νέα χρήματα με την νέα τους μορφή. Φαίνεται σαν τη φυσική κατάσταση των πραγμάτων, και οτιδήποτε άλλο είναι ανοησία.

Ίσως βρισκόμαστε όμως πάλι στο κατώφλι μιας από αυτές τις αλλαγές τώρα. Είναι αδύνατο να πούμε με βεβαιότητα πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα, αλλά η ιστορία παρέχει μερικές βαθιές γνώσεις σχετικά με το τι πρέπει να μας κάνει να αισιοδοξούμε για το μέλλον των χρημάτων - και τι πρέπει να μας φοβίζει για να μην βρεθούμε τελικά οι Έλληνες με τίποτα γρόσια πάλι στην τσέπη.

Το χρήμα ως τεχνολογία

Γύρω στο 100 μ.Χ., ένας Κινέζος αξιωματούχος της αυλής άλεσε έναν πολτό από φλοιό μουριάς, κουρέλια και δίχτυα και εφηύρε το χαρτί. Μερικούς αιώνες αργότερα, γύρω στο 1100, κάποιος —ίσως ένας βουδιστής μοναχός που είχε βαρεθεί να γράφει το ίδιο ιερό κείμενο ξανά και ξανά— χάραξε ένα ιερό κείμενο σε ένα ξύλο και επινόησε την εκτύπωση.

Λίγους αιώνες μετά, ένας έμπορος στην πρωτεύουσα του Σετσουάν ξεκίνησε να λύσει ένα άλλο πρόβλημα: τα χρήματα που χρησιμοποιούσαν οι πελάτες του ήταν τρομερά. Ήταν ως επί το πλείστον σιδερένια νομίσματα και χρειαζόταν ενάμιση κιλό σίδηρο για να αγοράσει ένα κιλό αλάτι. .

Έτσι ο έμπορος είπε στους πελάτες του ότι μπορούσαν να αφήσουν τα νομίσματά τους στο μαγαζί του, μπορούσαν να τον εμπιστευτούν. Σε αντάλλαγμα, τους έδωσε μια επιταγή αξίωσης—ένα κομμάτι χαρτί που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την ανάκτηση των νομισμάτων οπότε το επιθυμήσουν ή για να τα ανταλλάξουν με τρόφιμα του εμπόρου. Οι άνθρωποι άρχισαν να χρησιμοποιούν οι ίδιοι τις επιταγές αξίωσης για να αγοράσουν πράγματα και εκτος του μαγαζιού του εν λόγω εμπόρου και έτσι γεννήθηκαν τα χαρτονομίσματα. Ήταν μια τεράστια επιτυχία!

Πολύ σύντομα, η κυβέρνηση ανέλαβε την επιχείρηση της εκτύπωσης χαρτονομίσματος και εξαπλώθηκε η μόδα γρήγορα σε όλη την Κίνα. Στο χαρτονόμισμα απεικονίζονταν η φάτσα του αυτοκράτορα και τα σύμβολα του, δίνοντας έτσι θέση στο κύρος την θέση της πίστης. Σε μια εποχή που δεν υπήρχαν μηχανοποιημένες μεταφορές, η ικανότητα μετακίνησης της αξίας σε μερικά κομμάτια χαρτιού - αντί για ένα βαγόνι γεμάτο μεταλλικά νομίσματα - ήταν μια σημαντική ανακάλυψη.

Το χαρτονόμισμα βασιζόταν στο χαρτί και την εκτύπωση, που ήταν ένα είδος υψηλής τεχνολογίας της τότε εποχής. Αλλά το ίδιο το χαρτονόμισμα ήταν επίσης μια νέα τεχνολογία - ένα εργαλείο που έκανε το εμπόριο ευκολότερο. Αυτό οδήγησε σε αυξημένη ανταλλαγή ιδεών και περισσότερη οικονομική εξειδίκευση, που με τη σειρά του σήμαινε ότι οι άνθρωποι μπορούσαν να καλλιεργήσουν περισσότερα τρόφιμα και να φτιάχνουν περισσότερα πράγματα. Τα χαρτονομίσματα βοήθησαν την Κίνα να γίνει πλουσιότερη. Ταυτόχρονα, αυτή η νέα τεχνολογία περιείχε κινδύνους - σήμαινε ότι οι κυβερνώντες μπορούσαν να τυπώσουν πολλά χρήματα, κάτι που μερικές φορές οδηγούσε σε καταστροφικό πληθωρισμό.

Σήμερα, οι νέες τεχνολογίες μάς επιτρέπουν να μετακινούμε χρήματα χρησιμοποιώντας τους υπερυπολογιστές που έχουμε στις τσέπες μας. Τα επόμενα χρόνια, η τεχνολογία θα οδηγήσει σε ακόμη πιο δραματικές αλλαγές στα χρήματα, καθώς ο πλήρης αντίκτυπος των κρυπτονομισμάτων γίνεται όλο και πιο σαφής και στο νομισματικό αλλά και στις αλλαγές του τρόπου οργάνωσης των πάντων σε πιο αποκεντρωμένη βάση. Όπως και το χαρτονόμισμα, αυτές οι νέες τεχνολογίες θα συνεχίσουν να φέρνουν νέες ευκαιρίες, αποτελεσματικότητα και κινδύνους.

Τα χρήματα είναι και δημόσια και ιδιωτικά

Μια βασική δυναμική που πρέπει να παρακολουθήσετε καθώς εξελίσσεται το ψηφιακό νόμισμα (που ίσως ακόμα να μην το κατανοείτε πλήρως) είναι η ένταση μεταξύ των κυβερνήσεων και του κάθε Στουρνάρα και των ιδιωτικών εταιρειών τύπου Facebook ή ενώσεων από πιτσιρικάδες . Το θέμα αυτής της ανάρτησης τρέχει σαν χρυσή κλωστή όμως σε όλη την ιστορία του χρήματος για να ψυχανεμιστεί που αυτή θα καταλήξει.

Σκεφτείτε την περίπτωση όμως της Ελλάδας στα μέσα του 19ου αιώνα, όταν σχεδόν κάθε τράπεζα μπορούσε να τυπώσει το δικό της χαρτονόμισμα. Το ξεκίνησε η Εθνική Τράπεζα βάζοντας τον ιδρυτή της τον Σταύρου να απεικονίζεται. Ακολούθησε η Τράπεζα ΗπειροΘεσσαλίας και η Ιονική μετά την ενσωμάτωση των Επτανήσων και η Τράπεζα Ανατολής, του Συγγρού (που τις ακυρωμενες μετοχές της κουβαλάει ακόμα ο Σώρρας για να βρει κάπου 600δισ, ξερωγώ)

Το χαρτονόμισμα των 2 δραχμών από την Εθνική είχε τον Σταύρου στο μπροστινό μέρος. το χαρτονόμισμα των 5 δραχμών από την Τράπεζα Θεσσαλίας είχε μια εικόνα με κάτι στάχυα, η δραχμή της Ιονικής μια Αθηνά. Κάποια στιγμή, οι ιδιωτικές τράπεζες τύπωναν περισσότερα από 20 διαφορετικά είδη χρημάτων, όλα με το όνομα "δραχμή"και με ίση αξία μεταξύ τους.

Αυτή ήταν ακόμα η εποχή που το χαρτονόμισμα ήταν επιταγή απαίτησης για χρυσό ή ασήμι που διατηρούσε στα σεντούκια της. Αν μια τράπεζα κατέρρεε, η πολύτιμη επιταγή απαίτησης ήταν ξαφνικά απλώς ένα κομμάτι χαρτί, με μια εικόνα της Αθηνάς.

Τα πράγματα απλοποιήθηκαν το 1929 με την ίδρυση της Τράπεζας της Ελλάδας από τον Ελ. Βενιζέλο, που εξέδωσε δραχμές με ενιαίο look από τις δραχμές που κατέθεσαν σε αυτήν οι ιδιωτικές εμπορικές τράπεζες. Όμως, ακόμη και όταν η ποικιλία του χαρτονομίσματος μειώθηκε, τα χρήματα που δημιουργήθηκαν από ιδιωτικές τράπεζες εξακολουθούσαν να υφίστανται και να κυκλοφορούν κανονικά μέχρι και το 1941. Αποσύρθηκαν τελικά από τον τρομερό πληθωρισμό που προκάλεσαν οι Γερμανοί με εκείνο το κατοχικό δάνειο που ακόμα μας χρωστάνε και την επισιτιστική κρίση της Κατοχής .

Σήμερα όμως μετά από το 1971, οι τράπεζες δημιουργούν νέο χρήμα μόνο από... αέρα κοπανιστό κάθε φορά που δίνουν ένα δάνειο. Αυτά τα χρήματα, που είναι αποθηκευμένα ως υπόλοιπα σε λογαριασμούς όψεως και ταμιευτηρίου, δεν διαφέρουν τόσο από τα χαρτονομίσματα που χρησιμοποιούσαν για την εκτύπωση. Και στον 21ο αιώνα, οι καταθέτες μπορούν να χάσουν τα χρήματά τους όταν μια τράπεζα κατέρρεε - ακριβώς όπως οι πρόγονοί τους που έμειναν κρατώντας άχρηστα κομμάτια χαρτιού με τυπωμένη μια Αθηνά.

Μόνο στη δεκαετία του 1950, όταν η κυβέρνηση άρχισε να ασφαλίζει τις περισσότερες τραπεζικές καταθέσεις, αυτός ο κίνδυνος μειώθηκε κάπως . Με άλλα λόγια, οι σύγχρονες τράπεζες δημιουργούν χρήματα που με τη σειρά τους είναι εγγυημένα από την κυβέρνηση μέσω της αναιμικής συμμετοχής της στην Τράπεζα της Ελλάδας, και τώρα και της ΕκΤ. Όμως και οι κεντρικές Τράπεζες δεν είναι και τελείως κρατικές. Ιδιωτικότατες είναι!

Αυτά τα χρήματα που κυκλοφορούν τώρα είναι δημόσια ή ιδιωτικά; Θα μπορούσες να ρωτήσεις αν δεν ντρεποσουν

Είναι και τα δύο αφού τα αρχικά νομίσματα εκδίδονται σήμερα από ένα δάνειο που κάνει μια ιδιωτική τράπεζα και το ανταλλάσσει μετά με δραχμές (τώρα ευρώ), που το τυπώνει η κεντρική τράπεζα ! Και μετά, μέσω μιας διελκυστίνδα διατραπεζικών δανείων και ασφαλίστρων, παράγουν 15 έως 130 φορές αεράτα χρήματα (τα γνωστά derivatives) με αντίκρυσμα το αρχικό δάνειο.

Τα ψηφιακά νομίσματα

Ο κάποτε ηγέτης παγκοσμίως στις ψηφιακές πληρωμές και την τεχνολογική καινοτομία, οι ΗΠΑ έχουν ήδη ξεπεραστεί από τον κορυφαίο παγκόσμιο αντίπαλό τους, την Κίνα,, καθώς και μεγάλο μέρος του βιομηχανικού και του αναπτυσσόμενου κόσμου στον πιο νευραλγικό τομέα για τον καθορισμό της γεωπολιτικής ισχύος του καθένα: Τον νομισματικό. Αλλά όχι μόνο.

Οι Μπαχάμες ανακοίνωσαν πρόσφατα την ενσωμάτωση του ψηφιακού Sand Dollar τους σε χρηματιστήριο, ενώ η Αυστραλία, η Μαλαισία, η Σιγκαπούρη και η Νότια Αφρική προχωρούν με το πρώτο διασυνοριακό πρόγραμμα ανταλλαγής ψηφιακών νομισμάτων κεντρικής τράπεζας στον κόσμο υπό την εποπτεία της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών (BIS ), η οποία είναι γνωστή ως η κεντρική τράπεζα των κεντρικών τραπεζών.

Το ίδιο κάνουν τώρα μεταξύ τους ή Ρωσία και το Ιράν για να αποφύγουν τις κυρώσεις που τους επέβαλαν οι Δυτικοί.

Μόλις πριν λίγους μήνες η Τζαμάικα ακολούθησε με το δικό της ψηφιακό νόμισμα της Κεντρικής της Τράπεζας, που θα χρησιμοποιηθεί αρχικά για την διανομή οικονομικής βοήθειας σε ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού της. Ακολουθούν σχεδόν όλες οι χώρες της Λατινικής Αμερικής με το sur, που θα τους απαλλάξει από τους εκβιασμούς της Ουάσιγκτον και του ΔΝΤ.

Οι 54 χώρες τις Αφρικής φαίνεται ότι κάνουν την έκπληξη με το κοινό τους ψηφιακό νόμισμα, το AUA, ,που θα το αντικριζουν με τα μεταλλευτικά τους αποθέματα (και όχι εξορυγμενα εμπορεύματα) για να χρηματοδοτουν με αυτό την ανάπτυξη τους ενδογενώς και χωρίς δάνεια από το ΔΝΤ της Δύσης ή το αντίστοιχο που στήθηκε στο Πεκίνο για να γίνει ο νέος σερίφης στην θέση του σερίφη.

Από το 2018 κυκλοφορεί στα ΗΑΕ το πρώτο κρατικό εξωτραπεζικό ψηφιακό "νόμισμα" που παράγεται σε σχέση με την ενέργεια που εξάγουν. Από το τέλος του 20, το amber χρησιμοποιείται και για το διασυνοριακό εμπόριο των Εμιράτων με την Σ. Αραβία.

Το Νεπάλ θέλει να γίνει η πρωτεύουσα των τεχνολογιών των ψηφιακών νομισμάτων, τίτλο που επιδιώκει και το Dubai και η Λιθουανία.

Πλήρες ψηφιακό νόμισμα κεντρικής Τράπεζας (CBDC) κυκλοφόρησε το 21 η πετρελαιοπαραγωγός Νιγηρία ως ψηφιακή ρεπλικα του κλασσικού, ενώ προς την ίδια κατεύθυνση ακολουθούν η Σουηδία, η Ρωσία, η Ινδία, η Τουρκία και άλλες 47 κεντρικές Τράπεζες σε όλο τον κόσμο που κάνουν τώρα τα σχετικά πειράματα ανακύκλωσης των αεράτων νομισματων τους με ψηφιακά.

Στην ΕΕ το ψηφιακό ευρώ καρκινοβατουσε μέχρι πέρσι, παρά τις εξαγγελίες, παρ' όλο που η ΕΕ έχει το πλέον εξελιγμένο πλέγμα κανονισμών και νόμων στον κόσμο και για την νομιμοποίηση της παραγωγής και τις συναλλαγές με κρατικά ή ιδιωτικά ψηφιακά νομίσματα, αλλά και το ισχυρότερο πλαίσιο προστασίας των προσωπικών δεδομένων και των ψηφιακά συναλλασσόμενων στο διαδίκτυο. Η εμμονή των νεοφιλελέ ηγετισκων της να αντικρισουν και το ψηφιακό ευρώ μέσα στον στενό δημοσιονομικό κορσέ της Συνθήκης του Μαστριχτ ισοδυναμεί με την ίδια νοητική κατάσταση των συμβούλων του Ρούσβελτ. Τώρα τρέχει η Λαγκαρντ να το εισάγει, χωρίς όμως να ξέρει γιατί.

Άγνωστο ακόμα πώς ακριβώς το ρωσικό ρούβλι θα συνδεθεί με την ενέργεια από τους υδρογονάνθρακες που πουλάει έμμεσα ή άμεσα στην ΕΕ και με ποιο τρόπο θα παραχθεί από κοινού από την Οικονομική Ένωση της Ευρασίας και την Κίνα ένα νέο κοινό νόμισμα των ΒRICS+, που φιλοδοξεί να αντικαταστήσει το δολάριο στις μεταξύ τους συναλλαγές. Οι ενδείξεις δείχνουν ότι αυτό θα είναι ψηφιακό και η τιμή του θα καθορίζεται από ένα καλάθι επί μέρους κλασσικων νομισμάτων των χωρών αυτής της ζώνης και με την αξία κάποιων κρίσιμων εμπορευμάτων. Όπως το φυσικό αέριο, το σιτάρι, η σόγια και μέταλλα.

Έτσι, εκτός του χώρου των ιδιωτικών κρυπτονομισμάτων όπου τις εξελίξεις τις ορίζουν κυρίως νεοφυείς αμερικανικές εταιρείες και κοινότητες χρηστών και προγραμματιστών στις ΗΠΑ και την ΕΕ, τα κράτη σε όλο τον κόσμο κάνουν σημαντικά βήματα στην ανάπτυξη του ψηφιακού μέλλοντος του χρήματος — με την υποστήριξη των κυβερνήσεων και την υποστήριξη ισχυρών κεντρικών τραπεζών. Με εξαίρεση τις ΗΠΑ που ακόμα κάνουν βουντού για να αποφύγουν το κακό που θα τους εύρει αν πάρουν όλοι χαμπάρι ότι το δολάριο δεν είναι πλέον το μοναδικό κυρίαρχο παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα. Τώρα αυτο το βουντού γίνεται και με εθνικιστικές κοτσάνες του τύπου "να επιστρέψουν τα 17.000.000 (ολα όλα) bitcoins στις ΗΠΑ" μπας και σωθούνε από ότι τους περιμένει ή με κάτι stanlecoins για να φορτβσουν το δημόσιοχρεος τους, πριν το κανουν"Κουγκι". Ή για να κερδίσουν τον χαμένο χρόνο της τελευταίας 10ετιας σε σχέση με τον κύριο ανταγωνιστή τους στην Ασία που προηγείται (παρα τα λάθη του) και σε αυτόν τον τομέα, και προλάβει η Blackrock να εισάγει το νέο της νόμισμα αντικρυσμένο με μετοχές εισηγμενων εταιρειών της Wallstreet που ελέγχει.

Η "ηγεσία" σε αυτόν τον τομέα θα έχει συνέπειες για περισσότερα από απλώς τις πληρωμές: οι γεωπολιτικές φιλοδοξίες, η οικονομική ανάπτυξη, η χρηματοοικονομική ένταξη και η ίδια η φύση του χρήματος θα μπορούσαν όλα να υπαγορεύονται από το ποιος ηγείται της κούρσας καθορισμού των νέων κανόνων παραγωγής και κυκλοφορίας του ψηφιακού χρήματος.

Έτσι βρίσκεται σε εξέλιξη ένας Παγκόσμιος Νομισματικός πόλεμος από το 2021, που ξεκίνησε 8-9 μήνες πριν από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και δεν πρόκειται να λήξει εντός μερικών ωρών, εβδομάδων ή μηνών, όπως έταξε ο Τραμπ στους αδαείς υποστηρικτές του και για το Ουκρανικό. Ο επικείμενος συμβιβασμός Τραμπ-Πούτιν για τις τιμές του πετρελαίου και τις εδαφικές παραχωρήσεις Ουκρανικού εδαφών στην Ρωσία δεν πρόκειται να τον σταματήσουν, αφού ανοίγει ήδη ένας νέος κύκλος εμπορικών πολέμων δια των περίφημων Τραμπικών δασμών Τώρα όχι στον (υποτιθέμενο) εχθρό της Δύσης, την Ρωσία, αλλά σε χώρες της Δύσης!

Γιατί γίνονται όλα αυτά?

Γιατί όλοι γνωρίζουν ότι γύρω στο 2030 το 60% του παγκόσμιου εμπορίου θα γίνεται στο ίντερνετ της τρίτης γενιάς, το λεγόμενο web3.0. Σε αυτό οι χρήστες θα ανταμείβονται ή θα πληρώνουν για ότι κάνουν χρησιμοποιώντας ιδιωτικά ψηφιακά "νομίσματα" (ψηφιακά πάγια) με συναλλαγές που δεν απαιτούν καμία τράπεζα.

Έτσι όλα σχεδόν τα κράτη σπεύδουν για να προετοιμάσουν, μέσω των Κεντρικών τους τραπεζών, ψηφιακό χρήμα, μήπως με αυτό καταφέρουν να κερδίσουν τον άκρως απειλητικό ανταγωνισμό κοινοτικών ή ιδιωτικών εξωτραπεζικων "νομισμάτων" νέας τεχνολογίας.

Μάχη επιβίωσης δίνουν οι απόγονοι του εμπόρου από το Σετσουάν. Γνωρίζουν ότι στο νέο διαδίκτυο δεν απαιτούνται πλέον! Αντικαθίστανται από κάτι περίεργα νέα οχήματα χρηματοδότησης της οικονομίας που λέγονται DeFi (Decentralized Finance), που λειτουργούν χωρίς διοίκηση πάνω σε ένα κομμάτι κώδικα προγραμματισμού (smart contracts) που ενσωματώνει όλους τους κανόνες που έχει αποδεχτεί η κοινότητα των χρηστών που το έχει δημιουργήσει, άρα και το εμπιστεύεται στην διενέργεια πράξεων πίστης. Δηλαδή δάνεια, χορηγήσεις, πληρωμές κλπ.

Αδύνατη εκεί η παραχάραξη ή ο πληθωρισμός λόγω της πλήρους διαφάνειας κάθε συναλλαγής ή τραπεζικής πράξης που εξασφαλίζουν κάτι τεχνολογίες που λέγονται blockchain, που ήρθαν ακριβώς για να υποστηρίξουν δίκτυα διαμοιραζόμενης πίστης στο κάθε τι που εφαρμόζεται απάνω τους.

Ο Νέος Ψυχρός Πόλεμος μ.Ο. ( μετά το Ουκρανικό)

Το επίδικο διακύβευμα αυτού του πολέμου είναι ο έλεγχος της ροής του φυσικού αερίου μέσω αγωγών (μέχρι το 50) και η παραγωγή και διανομή νέου χρήματος σε τρεις κυρίες μεγάλες ζώνες:

Την ζώνη του δολαρίου, όπου θα συνεχίσει να κυριαρχεί το τεχνολογικά καθυστερημένο δολάριο επί νομισμάτων που θα συνεχίσουν να παράγονται από δάνεια (κλασικά ή ψηφιακά-CBDC stablecoins)

Την ζώνη της Ευρασιας-Κινας που θα χρησιμοποιείται ένα μάλλον πιο εξελιγμένο νόμισμα αντiκρυσμένο με ένα "καλάθι" κλασσικών νομισμάτων και εμπορευμάτων, κυρίως ενεργειακών, τροφής και μετάλλων.

Το διαδίκτυο, όπου τα νομίσματα των προηγούμενων ζωνών θα προσπαθούν να ελέγξουν ιδιωτικά εξωτραπεζικά ψηφιακά πάγια, που κυρίως θα παράγονται από τον χρόνο των εκεί χρηστών δια της ανταμοιβής τους.

Ποιος θα κερδίσει στο τέλος?, θα ρωτήσεις.

Που θες να ξέρω? Εγώ ένας απλός και ταπεινός αναλυτής συστημάτων που αρέσκεται ότι ξέρει να το μοιράζεται είμαι. Όχι μάντης της εξέλιξης συστημάτων πριν αυτά καταρρεύσουν γισ να αναδειχθεί κάτι άλλο, νέο στην θέση τους.

Συνήθως, σε αυτές τις περιπτώσεις, κερδίζουν όσοι, εκτός από την Αθηνά, κουνάνε λίγο και τα χεράκια τους.

Αυτό απαντάει εν μέρει, και σε ένα ευφυέστατο ερώτημα που έθεσε ο Makis Andronopoulos στο τελευταίο βιβλίο του "Sapiens3 κόντρα στον Μετανθρωπο" όπου αναρωτήθηκε : Υπάρχει αλγόριθμος που καθορίζει την Ιστορία? "

Ευτυχώς, όπως είναι γνωστό στα μαθηματικά από το 1935, δεν υπάρχει ούτε μπορεί να υπάρξει! Η δυναμική του ελάχιστου γίνεται κυρίαρχη δύναμη όταν το πράγμα γίνεται τόσο πολύπλοκο.

Όπως τώρα η διεθνής οικονομία που μεταλλάσσεται γρήγορα προς ένα νέο τύπο μέσων συναλλαγών μετα την κατάρρευση του νεοφιλελευθερισμού νο1 και της αντίστοιχης παγκοσμιοποίησης, όσο και που η επιδιωκόμενη διάσωση της παρτίδας προς εναν νεοφιλελευθερισμό νο2 επι εθνικισμών να καταρρεύσει και αυτή. Ότι και να κάνει ο Τράμπ και οι βασταζοι του, τετοια διάσωση είναι αδύνατη. Για να δημιουργηθεί αμέσως μετά μια νέα ισορροπία εκεί που δεν την περίμενες !

Με την καλημέρα μου στους κανονικούς μόνο ανθρώπους, τους σημερινούς προγόνους του Sapiens3. Δηλαδή αυτούς που δεν το παίζουν ούτε Μετάνθρωποι, απόγονοι των Νεάντερταλ σύμβουλοι ή χειροκροτητές του Τραμπ, ούτε τα περιμένουν όλα από ένα τεχνολογικό ή συμβατικό Μεσία.

**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων