ΕΥΔΑΙΜΟΝ ΤΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ,ΤΟ Δ ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΤΟ ΕΥΨΥΧΟΝ ΚΡΙΝΟΜΕΝ...…

[Το μπλόγκ δημιουργήθηκε εξ αρχής,γιά να εξυπηρετεί,την ελεύθερη διακίνηση ιδεών και την ελευθερία του λόγου...υπό το κράτος αυτού επιλέγω με σεβασμό για τους αναγνώστες μου ,άρθρα που καλύπτουν κάθε διάθεση και τομέα έρευνας...άρθρα που κυκλοφορούν ελεύθερα στο διαδίκτυο κι αντιπροσωπεύουν κάθε άποψη και με τά οποία δεν συμφωνώ απαραίτητα.....Τά σχόλια είναι ελεύθερα...διαγράφονται μόνο τά υβριστικά και οσα υπερβαίνουν τά όρια κοσμιότητας και σεβασμού..Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές..]




Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ινδιάνοι. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ινδιάνοι. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 10 Ιουλίου 2022

«Μετά από 900 πυρηνικές δοκιμές στη γη μας, οι ΗΠΑ θέλουν να μας καθαρίσουν εθνοτικά»: η ιθαγενής Αμερικανική φυλή Shoshone «Το πιο πυρηνικά βομβαρδισμένο έθνος στον πλανήτη»...

 


«Μετά από 900 πυρηνικές δοκιμές στη γη μας, οι ΗΠΑ θέλουν να μας καθαρίσουν εθνοτικά»: γνωρίστε το πιο βομβαρδισμένο έθνος στον κόσμο

Η γη του γηγενούς αμερικανικού έθνους μετατράπηκε σε χώρο πυρηνικών δοκιμών. Τώρα, υποφέρουν από ασθένειες

φωτο: Γυναίκες χορεύτριες στη συγκέντρωση του βουνού Yucca.

«Το πιο πυρηνικά βομβαρδισμένο έθνος στον πλανήτη» είναι η ανεπιθύμητη διάκριση που διεκδικεί η ιθαγενής Αμερικανική φυλή Shoshone. Αυτό είχε καταστροφικές συνέπειες για την κοινότητα και το RT μίλησε με έναν αγωνιστή που αγωνίζεται για δικαιοσύνη.

«Καταλαμβάνουν τη χώρα μας, μας κλέβουν τις ευκαιρίες και αναμένεται να πεθάνουμε εξαιτίας αυτού. Εξακολουθούμε να προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε και να κατανοήσουμε τι μας συνέβη και να βρούμε τρόπους να το σταματήσουμε, να το διορθώσουμε και να αποτρέψουμε να συμβεί στο μέλλον».

Η φωνή του Ian Zabarte είναι θυμωμένη αλλά δεν παραπαίει καθώς περιγράφει τη σκληρή μοίρα του λαού του, των ιθαγενών της Αμερικής που για δεκαετίες έχουν υποστεί - με οποιοδήποτε μέτρο - τις πιο αδιανόητες φρικαλεότητες, όλες τις οποίες διαπράττει η κυβέρνησή τους στην Ουάσιγκτον. 

Ο Zabarte, 57 χρόνων, είναι ο κύριος άνδρας των Δυτικών Μπάνδων του Έθνους Shoshone και πρωτοστατεί σε μια εκστρατεία για να αποκαλύψει αυτό που περιγράφει ως «εθνοκάθαρση» “ethnic cleansing” της φυλής του.

Η γη Shoshone εκτείνεται από την Κοιλάδα του Θανάτου στην έρημο Μοχάβε στην ανατολική Καλιφόρνια μέχρι το πάρκο Yellowstone στο Ουαϊόμινγκ. Αλλά το 1951 οι ΗΠΑ άρχισαν τις δοκιμές πυρηνικών όπλων στην επικράτεια του Δυτικού Σοσόουν, στους χώρους δοκιμών της Νεβάδα (τώρα γνωστοί ως Τοποθεσία Εθνικής Ασφάλειας της Νεβάδα). Το Shoshone μπορεί τώρα να ισχυριστεί ότι είναι το πιο πυρηνικά βομβαρδισμένο έθνος στον πλανήτη.

Σε μια περίοδο μόλις 40 ετών, έγιναν 928 δοκιμές - περίπου 100 στην ατμόσφαιρα και περισσότερες από 800 υπόγειες - με αποτέλεσμα πυρηνική πτώση περίπου 620 κιλοτόνων, σύμφωνα με μια μελέτη του 2009. Συγκριτικά, υπήρχαν 13 κιλοτόνια κρούσης όταν η Χιροσίμα βομβαρδίστηκε το 1945.

Αυτός είναι προφανώς ένας τεράστιος κίνδυνος για την υγεία και ο Zabarte, ο οποίος ζει στο Λας Βέγκας αλλά διευθύνει ένα θεραπευτικό κέντρο στην Κοιλάδα του Θανάτου, είναι κατανοητά θυμωμένος. Παρόλο που είναι ελκυστικός και φιλικός, μια αίσθηση οργής εισχωρεί τακτικά στη φωνή του καθώς γίνεται πιο ζωηρός (animated) για τις αδικίες που έχουν υποστεί οι άνθρωποί του. Αλλά ποτέ δεν πέφτει σε αυτολύπηση. υπάρχει πάντα μια ατσάλινη αύρα περιφρόνησης.

Οι Shoshone υπέγραψαν τη Συνθήκη του Ruby Valley το 1863, η οποία παρέδωσε ορισμένα δικαιώματα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Όμως δεν εγκατέλειψαν τη γη τους. «Δεν θα είχαμε υπογράψει μια συνθήκη που θα κατέληγε στην τελική καταστροφή μας», είπε ο Zabarte στο RT.     http://www.nativeweb.org/pages/legal/shoshone/ruby_valley.html

Σύμφωνα με τη φυλή, το πρόγραμμα δοκιμών της Ουάσιγκτον έχει σκοτώσει χιλιάδες ανθρώπους, με πολλούς από τότε να έχουν αναπτύξει μια σειρά από καρκίνους και ασθένειες.

Το δέρμα του παππού του Zabarte έπεσε λόγω αυτοάνοσης ανεπάρκειας και πέθανε αμέσως μετά από καρδιακή προσβολή. Άλλα μέλη της οικογένειας είχαν τοποθετήσει βηματοδότες σε πολύ μικρές ηλικίες, ενώ τα δίδυμα του ξαδέρφου του πέθαναν σε ηλικία 11 ετών.

«Η οικογένειά μου έχει υψηλή συχνότητα καρκίνου του θυρεοειδούς, αλλά δεν παρακολουθούμε αυτά τα άτομα – δεν έχουμε την ικανότητα» , εξήγησε.

«Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θέλουν να μελετήσουν τις δικές μας δυσμενείς συνέπειες για την υγεία. [Δεν θα ήταν διαφορετικό από τη ναζιστική Γερμανία που μελετούσε τις συνέπειες στην υγεία των δοκιμών τους στους Εβραίους. Αυτό απέχει πολύ από το σωστό. Πρέπει να το κάνουμε μόνοι μας και χρειαζόμαστε βοήθεια».

Οι Shoshone δεν έχουν ιατρικό εξοπλισμό ή βάσεις δεδομένων υπολογιστών για να παρακολουθούν τους ανθρώπους τους. Άρα οι θάνατοι από ύποπτες καταστάσεις γενικά δεν καταγράφονται. Επιπλέον, οι Shoshone είναι, κατά παράδοση, περήφανοι άνθρωποι, επομένως δεν μιλούν όλοι ανοιχτά για τα θέματα υγείας τους.

Αν και οι πυρηνικές δοκιμές πέρασαν υπόγεια το 1962, ακόμη και αυτό δεν ήταν ασφαλές.

Όπως εξήγησε ο Zabarte, «Αν και πήγε υπόγεια, έλαβε χώρα εξαερισμός και δεν ξέρουμε πού πήγε αυτή η πτώση».

Αυτό επιβεβαιώνεται από το περιστατικό Mighty Oak , μια λανθασμένη δοκιμή που κατέστρεψε εξοπλισμό αξίας 32 εκατομμυρίων δολαρίων τον Απρίλιο του 1986.

https://www.nytimes.com/1987/05/23/us/us-reports-the-details-of-botched-nuclear-tests.html

 Ήταν εβδομάδες πριν το Τσερνόμπιλ και οι ειδικοί ισχυρίζονται ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ εξαέρωσε την ακτινοβολία κάτω από το κάλυμμα που όλοι θα υπέθεταν ότι ήταν από το Σοβιετική καταστροφή.

https://www.upi.com/Archives/1986/08/07/DOE-used-Chernobyl-to-cover-up-radiation-scientist-says/6181523771200/?u3L=1

«Το Υπουργείο Ενέργειας δεν το θεωρεί ατύχημα επειδή απελευθέρωσε με το χέρι το αέριο μέσα στον υπόγειο θάλαμο όπου πυροδοτήθηκε το όπλο. Γύρισε τον κόσμο και κέρδισε την ακτινοβολία του Τσερνομπίλ πίσω στις Ηνωμένες Πολιτείες», ισχυρίστηκε ο Zabarte.

Φυσικά, οι ΗΠΑ δεν είναι η μόνη χώρα που έχει πραγματοποιήσει πυρηνικές δοκιμές. Το Ηνωμένο Βασίλειο χρησιμοποίησε επίσης τη γη Western Shoshone, σε 24 δοκιμές που ήταν κοινές επιχειρήσεις με τις ΗΠΑ.Η Γαλλία ολοκλήρωσε 210 πυρηνικές δοκιμές στην Αλγερία και τον Νότιο Ειρηνικό από το 1960 έως το 1996 .  Και η Σοβιετική Ένωση χρησιμοποίησε την τοποθεσία Semipalatinsk στο Καζακστάν μέχρι το 1989 για να πραγματοποιήσει τις δοκιμές της.  https://www.nature.com/articles/d41586-019-01034-8

Όμως, ακόμη και μέχρι σήμερα, πολλές μυστικές δραστηριότητες συνεχίζονται στη γη Shoshone, όπως αποδεικνύεται από τις πτήσεις της JANET που πετούν τακτικά από το Λας Βέγκας προς την ταξινομημένη περιοχή 51. (Το διακριτικό κλήσης σημαίνει Just Another Non-Existent Terminal).

Υπάρχει επίσης το επίμαχο ζήτημα του  Yucca Mountain Nuclear Waste Repository , το οποίο σχεδιάστηκε για πρώτη φορά το 1987 και αργότερα εγκρίθηκε από την κυβέρνηση Ομπάμα, το οποίο οι Shoshone έχουν σταματήσει. Προορίζεται για την αποθήκευση ραδιενεργών αποβλήτων υψηλής ραδιενέργειας.http://www.yuccamountain.org/

Ο Zabarte έχει μια μελέτη του Υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ για το έργο, το οποίο λέει ότι αναφέρεται στην «πολιτιστική διαλογή» που ορίζεται ως «μια κατάσταση αναγκαστικής επιλογής στην οποία μια εθνική ομάδα αντιμετωπίζει την απόφαση να κατατάξει σε σημασία εξίσου αξιόλογους πολιτιστικούς πόρους που θα μπορούσαν να επηρεαστούν από ένα προτεινόμενο αναπτυξιακό έργο».

Στη συνέχεια δηλώνει ότι αυτή η διαλογή θα μπορούσε να είναι «συναισθηματικά επιβαρυντική για τον Ινδό». Τα Ηνωμένα Έθνη υποστήριξαν αυτούς τους ισχυρισμούς σε μια έκθεση του 2006 και ο Zabarte πιστεύει ότι ενσωματώνουν τέλεια τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο λαός του.  https://www.refworld.org/pdfid/45c30ba90.pdf

«Έχουμε μια σκόπιμη ενέργεια από την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών για να διαλύσει τους τρόπους ζωής του λαού μου, της οικογένειάς μου, σε σχέση με την περιουσία μας, την ιερή γη μας.

«Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν αναπτύξει μια συστηματική διαδικασία για να μας καθαρίσουν εθνοτικά από αυτή τη γη, έτσι ώστε να πάρουν όλα τα κέρδη και να τα δώσουν σε άλλους Αμερικανούς» , είπε . «Για να αποδείξουμε τη γενοκτονία πρέπει να σκεφτούμε, ποια είναι η πρόθεση; Είναι η κουλτούρα της μυστικότητας, αυτή είναι η πρόθεση».

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς η ζωή των Shoshone έχει εξαλειφθεί ήρθε το 1971 με τον νόμο Wild Free-Roaming Horses Act.

https://www.blm.gov/sites/blm.gov/files/programs_wildhorse_history_doc1.pdf

 Όπως εξήγησε ο Zabarte: «Οι πολιτικοί στην Ουάσιγκτον καθόρισαν τα ινδιάνικα άλογά μας ως άγρια ​​και άρχισαν να κυνηγούν τους κτηνοτρόφους μας, οι οποίοι έχουν εγγυημένο δικαίωμα ως κυνηγοί ή βοσκοί σύμφωνα με τη συνθήκη να έχουν ζώα.

«Το Γραφείο Διαχείρισης Γης των Ηνωμένων Πολιτειών αποφάσισε ότι τα άλογά μας, οι αγελάδες μας, τα ζώα μας κατέστρεφαν τη γη. Αλλά η γη καταστράφηκε από τις δοκιμές πυρηνικών όπλων και η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών κατηγόρησε τον λαό Shoshone».

Δεν υπάρχει οικονομία ή βιώσιμος τρόπος ζωής και η πλησιέστερη πόλη απέχει 80 μίλια. «Δεν έχω τίποτα στην κράτηση μου για να επιστρέψω», είπε ο Zabarte, ο οποίος μπορεί να εντοπίσει τους άμεσους απογόνους του στην περιοχή Kawich, όπου στεγάζεται η περιοχή 51. «Μου έκλεψαν τα άλογα, μου έκλεψαν τα προς το ζην. Δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας, δεν υπάρχουν ευκαιρίες. οι Ηνωμένες Πολιτείες έκλεψαν την οικονομία μας, το κυνήγι, το ψάρεμά μας… και μας έκαναν καταπατητές στη χώρα μας».

Αλλά η κράτηση αποτελεί μόνο ένα μικρό μέρος ολόκληρης της γης Shoshone. Τα υπόλοιπα χρησιμοποιούνται από την αμερικανική κυβέρνηση και τον πληθυσμό, μερικές φορές άθελά τους. Οι άνθρωποι αγοράζουν σπίτια και ζουν σε γη που οι Shoshone πιστεύουν ότι θα έπρεπε να ελέγχουν – αλλά όλος ο φόρος από την οικονομική δραστηριότητα πηγαίνει στις ΗΠΑ. Οι Shoshone δεν έχουν καμία αξίωση πάνω σε αυτό.

«Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούν να αποδείξουν την ιδιοκτησία τους, αλλά έρχονται στη χώρα μας και παρέχουν χρήματα από φόρους στην πολιτεία της Νεβάδα, και η πολιτεία της Νεβάδα παίρνει αυτά τα χρήματα και τα παρέχει σε κάθε άλλη μονάδα τοπικής αυτοδιοίκησης που δεν είναι Shoshone, και εμείς δεν παίρνουμε τίποτα. Αυτό είναι φορολογία χωρίς αντιπροσώπευση», είπε ο Zabarte.

Παρά την προφανή αίσθηση αδικίας, αισθάνεται την υποχρέωση να προειδοποιήσει τους Αμερικανούς που ζουν ή περνούν από το έθνος των Σοσών για τον κίνδυνο που παρουσιάζει.

«Ο παππούς μου πάντα έλεγε, «μην σηκώνεις σκόνη» λόγω των ραδιενεργών κρουσμάτων. Νοιάζομαι για αυτούς τους ανθρώπους λόγω αυτής της συνθήκης ειρήνης και φιλίας και έχω την υποχρέωση να παρέχω βοήθεια και παρηγοριά σε άλλους Αμερικανούς που περνούν από εκεί. Αλλά τους βλέπω να σηκώνουν σκόνη στα οχήματά τους εκτός δρόμου και είναι πολύ πιθανό να εκτίθενται. Υπάρχει πλουτώνιο και σε πολλές στέγες των σπιτιών τους».

Το κλειδί για τον Zabarte είναι η συνειδητοποίηση. Όσο περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν την ιστορία της γης και κατανοούν το ζήτημα, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα ουσιαστικής δράσης. Αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει την παροχή ιατρικής παρακολούθησης και την παροχή συμβουλών στην επόμενη γενιά πώς να προστατευθούν.

Ο Zabarte θέλει επίσης να χτίσει δυναμική, ώστε οι Shoshone, συμπεριλαμβανομένου του γιου του, να έχουν πρόσβαση σε όλη τη γη τους και να δημιουργήσουν μια λειτουργική οικονομία που ταιριάζει με τις παραδόσεις τους.

«Πρέπει να συνεχίσουμε να ενημερώνουμε τους ανθρώπους μας ότι η επόμενη γενιά δεν έχει ασφαλές μέρος για να ζήσει. έχουμε αυτές τις μικροσκοπικές επιφυλάξεις και είναι αποικίες που δημιουργήθηκαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Υπάρχουν μόνο στο βαθμό που οι Ηνωμένες Πολιτείες παρέχουν τη χρηματοδότηση. Δεν έχουμε τρόπους να επιβιώσουμε στη γη μας».

Είναι ένας άνθρωπος σε αποστολή και έχει θυσιάσει τη ζωή του για να επωμιστεί αυτό το βάρος. «Έχω αξιοπρέπεια και η οικογένειά μου έχει αξιοπρέπεια και γι' αυτό παλεύω. Αυτές οι a**holes  δεν πρόκειται να ξεφύγουν με αυτό.»

8-1-2022  https://www.rt.com/usa/543541-us-nuclear-tests-shoshone-nation/

http://hellenicrevenge.blogspot.com


Τρίτη 5 Μαΐου 2020

ΕΝΑ ΛΑΘΟΣ ΕΚΑΝΑΝ ΟΙ ΙΝΔΙΑΝΟΙ!!!ΚΑΙ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ!!

.....
*Έπειδή δεν μαθαίνουμε από την ιστορία μας,ας μάθουμε από την ιστορία των αλλων...Αυτοί οι υπερήφανοι ανθρωποι δεν υπάρχουν πιά...και οσοι επέζησαν,αφομοιώθηκαν βιαίως η ζούν ως ξένοι στον τόπο τους-κάποιοι ελάχιστοι-,ως προστατεύομενο είδος...ΕΝΑ ΛΑΘΟΣ ΕΚΑΝΑΝ....ΕΝΑ!!!!
 Η εικόνα ίσως περιέχει: 2 άτομα, άτομα στέκονται, άλογο, κείμενο και υπαίθριες δραστηριότητες

 …….
Στην ιστορία του πλανήτη ,με πολύ πάνω από εκατό εκατομμύρια γηγενείς κατοίκους (Ινδιάνους) της Αμερικανικής Ηπείρου δολοφονημένους αλλά και οδηγημένους στο θάνατο από κακουχίες και ασθένειες, που τις μετέφεραν οι ευρωπαίοι άποικοι κατακτητές, είναι η μεγαλύτερη βουβή γενοκτονία. Μια διαδικασία εξαφάνισης ιθαγενών πληθυσμών που ξεκίνησε με την άφιξη του Κολόμβου το 1492 στη «Νέα Γη» και συνεχίζεται μέχρι και τις μέρες μας με ποικίλους τρόπους. Κυρίως από τις συνεχείς αιματηρές εκτοπίσεις των γηγενών από τα εδάφη τους, προκειμένου να εποικιστούν από τους «πολιτισμένους» δυτικούς εισβολείς…
Η Γη τους, που ήταν ο απ’ αρχής παράδεισος τους, έγινε στη συνέχεια η κατάρα τους και μαγνήτης για τους απρόσκλητους κονκισταδόρες άρπαγες, τα εύφορα εδάφη, οι πεδιάδες, τα ποτάμια και κυρίως τα σπλάχνα της «Νέας Γης», που έκρυβαν τεράστιες ποσότητες χρυσού και αργύρου. Ενώ στη συνέχεια οι απόγονοι των αποίκων, συνεχίζοντας μέχρι και σήμερα τις εκτοπίσεις των γηγενών, βάζουν χέρι στον ορυκτό πλούτο, ανακαλύπτοντας νέα βιομηχανικά μέταλλα και σε εξαγώγιμα γεωργικά προϊόντα όπως καφές, κακάο, μπανάνες, ξυλεία, κ.α.!
Μια ατελείωτη, άγρια λεηλασία με το πρόσχημα πάντα του εκπολιτισμού και εκχριστιανισμού των κάθε άλλο παρά αγρίων και απολίτιστων γηγενών κατοίκων της Αμερικανικής Ηπείρου. Γενοκτονία ιθαγενών φυλών, που σύμφωνα με ειδικούς πανεπιστημιακούς μελετητές, αυτές πέρασαν στη Νέα Γη από το Βερίγγειο Πορθμό, πριν από εννέα έως και δεκαπέντε χιλιάδες χρόνια! Φυλές που ανέπτυξαν το δικό τους πολιτισμό με μονοφωνική μουσική, με ποίηση των Τσερόκι, των Ιροκουά, των Κβακιούτλ, των Ναβάχο, των Σιού και άλλων! Πολλές από αυτές είχαν ακόμα και γραπτό λόγο, όπως και συμβόλαια διοίκησης (σύνταγμα). Λάτρευαν τη φύση μορφοποιώντας την σε θεότητες! Οι εισβολείς ισοπέδωσαν θαυμάσια εμβληματικά κτίσματα ντόπιου πολιτισμού…
συνέχεια εδώ   https://www.corfupress.com/2019/%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bb%ce%b5%cf%83/%ce%bd%ce%af%ce%ba%ce%bf%cf%82-%ce%bc%ce%b7%cf%84%cf%83%ce%b9%ce%ac%ce%bb%ce%b7%cf%82/%ce%b7-%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%b1%ce%bb%cf%8d%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b7-%ce%b3%ce%b5%ce%bd%ce%bf%ce%ba%cf%84%ce%bf%ce%bd%ce%af%ce%b1/

Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2019

ΤΖΕΡΟΝΙΜΟ,Ο ΑΔΑΜΑΣΤΟΣ ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΩΝ ΑΠΑΤΣΙ....

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ, το 1909, πεθαίνει ο θρυλικός Τζερόνιμο, ο αρχηγός των εξεγερμένων Ινδιάνων...πεθαίνει συμβιβασμένος, ηττημένος, ζώντας σαν κλόουν στα τσίρκα των αποικιοκρατών, εμπορευόμενος αναμνήσεις και αξεσουάρ των ιθαγενών..πεθαίνει αλκοολικός, μέσα σε μια μιζέρια, έχοντας δώσει επικές μάχες, καθοδηγημένος από το μίσος για τα εγκλήματα των "πολιτισμένων" λυκάνθρωπων και για την άγρια σφαγή της οικογένειάς του...σύμβολο της ατομικής αναρχίζουσας αντίστασης, με τη λογική του ανένδοτου παρτιζάνου, και πικρά εγκαταλειμμένος από τους οικείους του, από τους συντρόφους του, που έβλεπαν στο πάθος του έναν τυφλό αντιρεαλιστικό μηδενισμό..ενώ ο δικός τους "ρεαλισμός", εθελόδουλα υπάκουος έναντι των "τετελεσμένων", οδήγησε σε μια εξοντωτική αφομοίωση, σε μια ευνουχιστική γραφικοποίηση...συμβιβάστηκε, ο Αρχηγός..έβγαλε τα φτερά και έσβησε τα πολεμικά χρώματα, φορώντας τα, σαν στολή, όταν χόρευε πανηγυριώτικα στα σόου των νέων "ντόπιων"..μπήκε σε τριπάκια επιβίωσης αλλά και κερδοσκοπίας,,,κάπως όμως σαν σαρκασμός όλα αυτά, σαν μια πικρότατη περιφρόνηση, σαν ένα αδιέξοδο όπου το προσωπικό διατηρούσε μια αγωνία ακεραιότητας...αντιφατικά πράγματα, ναι, σίγουρα..που επιβάλλονται όταν ένας λαός παραιτείται από τη συλλογική αντίσταση και αποδέχεται τη μοίρα της απαξίωσης και της "προσαρμογή'
==========================================================================

Ο αδάμαστος αρχηγός των Απάτσι, Τζερόνιμο

Ο ανυπότακτος πολεμιστής που έσκυψε το κεφάλι για να σώσει τη φυλή του


 
Ο αδάμαστος αρχηγός των Απάτσι, Τζερόνιμο



Όταν πέθανε ο γενναίος αρχηγός των Απάτσι, ένας θρύλος γεννιόταν που έμελλε να διαρκέσει γενιές και γενιές ως σύμβολο αντίστασης απέναντι στην καταπίεση.
Το απαράμιλλο κουράγιο και η αποφασιστικότητα του Τζερόνιμο θα έκαναν φυσικά πολλά περισσότερα από το να γίνουν πολεμική ιαχή στα στόματα των αμερικανών αλεξιπτωτιστών, κι αυτό γιατί η ζωή του μεγάλου αρχηγού διατήρησε άσβεστο το πνεύμα της φυλής του κατά τις τελευταίες και απεγνωσμένες στιγμές των εκκαθαριστικών επιχειρήσεων που θα ονόμαζε βολικά ο λευκός «Ινδιάνικοι Πόλεμοι».
Ο Τζερόνιμο αντιστάθηκε στις κατακτητικές επιδρομές Μεξικανών και Αμερικανών στα εδάφη της φυλής του ήδη από τα γεννοφάσκια του. Η παροιμιώδης έχθρα που ένιωθε για τους Μεξικανούς που σκότωσαν τη γυναίκα και τα παιδιά του ξεπερνιόταν μόνο από την απέχθειά του για τον αποικιοκρατικό επεκτατισμό των Αγγλοσαξόνων, που κατέλαβαν τελικά την πατρώα γη το 1848.
Κι έτσι, όταν η σκληροτράχηλη φυλή του οδηγήθηκε στους ομοσπονδιακούς καταυλισμούς της Αριζόνα στα μέσα της δεκαετίας του 1870, ο μεγάλος αρχηγός θα έπιανε και πάλι δουλειά οδηγώντας τα παλικάρια του σε μια σειρά από αποδράσεις που θα σφυρηλατούσαν τον μύθο του και θα έφερναν ντροπή και ταπείνωση στην κυβέρνηση των ΗΠΑ.
Ο Τζερόνιμο αναγκάστηκε να παραδοθεί τελικά στον αμερικανικό στρατό το 1886, βλέποντας τον θρύλο του να μεγαλώνει, καθώς παρέμεινε ο γνωστότερος Ινδιάνος της Βόρειας Αμερικής παρά την αιχμαλωσία του κατά τις δυο τελευταίες δεκαετίες της ζωής του.
Ο ήρωας των Απάτσι απαθανατίστηκε στην αμερικανική ιστορία ως ο ανυπότακτος που δεν κατέθετε ποτέ τα όπλα της ελευθερίας και συνέχιζε τον αγώνα την ώρα που οι δικοί του αποδέχονταν την ήττα.
O μεγάλος αρχηγός δεν αναπαύεται όμως εν ειρήνη ακόμα και σήμερα: Εκατό χρόνια μετά τον θάνατό του σε στρατιωτικό καταυλισμό της Οκλαχόμα, το πνεύμα του περιπλανιέται αδικαίωτο, καθώς τα λείψανά του δεν έχουν αποτεθεί σε αξιοπρεπή τάφο στη γενέθλια γη, δίπλα στο δέντρο όπου είχε τυλιχτεί άλλοτε ο ομφάλιος λώρος του…
Πρώτα χρόνια

Ο άντρας που θα έμενε γνωστός ως Τζερόνιμο γεννιέται τον Ιούνιο του 1829 σε φαράγγι της σημερινής Αριζόνα (τότε έδαφος του Μεξικού) ως Γκογιαθλέ (ή Γκογιαλέ), «Αυτός που Χασμουριέται» δηλαδή. Το τέταρτο από τα δέκα παιδιά της φαμίλιας των Τσιρικάουα Απάτσι διέθετε πλούσια αθλητικά χαρίσματα και διακρίθηκε στο κυνήγι ήδη από τα μικράτα του. Ο θρύλος της φυλής του τον θέλει να κατασπαράζει την καρδιά του πρώτου ελαφιού που σκότωσε, για να αποκτήσει ταχύτητα και αντοχή στο κυνήγι.
Για τα παιδικά του χρόνια δεν είναι και πολλά γνωστά, ξέρουμε όμως ότι πολέμησε καβάλα στο άλογό του από όταν μπόρεσε να ιππεύσει, κι αυτό γιατί οι Απάτσι της περιοχής δεν κινδύνευαν μόνο από τους Μεξικανούς, αλλά και από τους ορκισμένους εχθρούς Ναβάχο και Κομάντσι.

Οι συχνές επιδρομές στους καταυλισμούς των εχθρικών φυλών ήταν εξάλλου καθημερινότητα για τους Απάτσι, όπως και οι επιθέσεις σε μεξικανικούς οικισμούς. Ως απάντηση, η μεξικανική κυβέρνηση επικήρυξε τα σκαλπ των Απάτσι και πρόσφερε πια τη σεβαστή αμοιβή των 25 δολαρίων για κάθε ερυθρόδερμο κεφάλι. Όχι ότι αυτό αποθάρρυνε βέβαια τον σκληροτράχηλο Γκογιαθλέ και μέχρι τα 17 του χρόνια είχε ηγηθεί τεσσάρων πετυχημένων επιδρομών.
Η θέση του στο πολεμικό συμβούλιο της φυλής ήταν πια εξασφαλισμένη και ο νεαρός απολάμβανε τον σεβασμό των ηλικιωμένων. Την ίδια εποχή ο πολεμιστής ερωτεύεται την Alope, οι δυο τους γίνονται ζευγάρι και αποκτούν τελικά τρία παιδιά.

Και τότε ήταν που θα χτυπούσε η συμφορά…
Ο Γκογιαθλέ πεθαίνει, ο Τζερόνιμο γεννιέται

Τον Μάρτιο του 1858, οι Απάτσι του Τζερόνιμο έλειπαν από τον καταυλισμό καθώς είχαν στρατοπεδεύσει έξω από το αστικό κέντρο της περιοχής για το απαραίτητο εμπόριο και την ανταλλαγή αγαθών. Επιστρέφοντας στον οικισμό, οι πολεμιστές αντικρίζουν ένα αποτρόπαιο θέαμα: μεξικανικά στρατεύματα είχαν παραβεί το σύμφωνο ειρήνης και επιτέθηκαν στα γυναικόπαιδα, σφαγιάζοντας όποιον βρήκαν μπροστά τους. Ανάμεσα στους αναίτια δολοφονημένους ήταν η σύζυγος του Γκογιαθλέ, τα τρία του παιδιά καθώς και η μητέρα του.
Σύμφωνα με την παράδοση των Απάτσι, ο Γκογιαθλέ έκαψε τα υπάρχοντα της φαμίλιας του και εγκατέλειψε τη φυλή του, περιπλανώμενος μόνος στις εσχατιές της Αριζόνα για περισσότερο από έναν χρόνο. Κάποια στιγμή επέστρεψε στον καταυλισμό του, αν και πλέον δεν ήταν ο ίδιος άντρας: ο Γκογιαθλέ είχε παραμερίσει και πλέον είχε κάνει την εμφάνισή του ο σκληροτράχηλος πολεμιστής και ορκισμένος εκδικητής Τζερόνιμο!

Τα γενέθλια εδάφη ήταν τώρα χώματα ποτισμένα με αίμα και μίσος και η εκδίκηση ήταν η μόνη που θα έσωζε την τιμή του πολεμιστή. Στα συμβούλια με τις συμμαχικές φυλές ηγείται των συζητήσεων και πείθει πολλούς να ξεθάψουν το τόμαχοκ του πολέμου. Σύντομα θα βρεθεί με μια δύναμη 200 νοματαίων στο πλευρό του με σκοπό να κυνηγήσουν τους μεξικανούς στρατιώτες που είχαν ξεπαστρέψει τα γυναικόπαιδα των Απάτσι.
Οι αιματοβαμμένες επιχειρήσεις του Τζερόνιμο και της εκδικητικής στρατιάς του έμελλε να κρατήσουν μια ολόκληρη δεκαετία, 10 χρόνια βεντέτας και μαχών δηλαδή κατά των μεξικανικών αρχών. Σε μια τέτοια μάχη, αν πιστέψουμε τον θρύλο, ο αρχηγός των ερυθρόδερμων δέχτηκε τρεις σφαίρες αλλά συνέχισε να μάχεται λυσσαλέα και να ορμά στους μεξικανούς στρατιώτες οπλισμένος μόνο το μαχαίρι του. Έντρομος ο εχθρός, αρχίζει να προσεύχεται στον Άγιο Ιερώνυμο («Τζερόνιμο» στα ισπανικά). Ο Γκογιαθλέ ήταν τώρα γνωστός στον εχθρό ως Τζερόνιμο, αν και η θεία βοήθεια δεν ήρθε ποτέ: ο ινδιάνος τιμωρός τους σκότωσε όλους και πήρε τελικά εκδίκηση για τη σφαγή της οικογένειάς του.

Οι συνεχείς πολεμικές επιχειρήσεις εναντίον των Μεξικανών σύντομα περιλάμβαναν πια και τα χλομά πρόσωπα των ΗΠΑ, καθώς οι λευκοί είχαν αρχίσει εδώ και καιρό να επεκτείνουν τις κτήσεις τους επικίνδυνα κοντά στα προγονικά εδάφη των Απάτσι. Κι έτσι από τις αρχές της δεκαετίας του 1850, το πρόσωπο του εχθρού άλλαξε άρδην: ο Μεξικο-Αμερικανικός Πόλεμος είχε λήξει το 1848 και οι ΗΠΑ προσάρτησαν μεγάλα τμήματα μεξικανικών εδαφών, περιλαμβανομένων και πολλών παραδοσιακών περιοχών των Απάτσι.
Ταυτοχρόνως, είναι τα χρόνια του «κίτρινου πυρετού» που χτύπησε τις Νοτιοδυτικές Πολιτείες των ΗΠΑ, όταν ανακαλύφθηκε η πρώτη φλέβα χρυσού στην περιοχή. Η ινδιάνικη γη καταπατούταν πλέον από χρυσοθήρες και αποίκους, κάτι που οδήγησε σε τεταμένες σχέσεις λευκών και Ινδιάνων. Οι Απάτσι του Τζερόνιμο κλιμάκωσαν τις επιθέσεις τους κατά του λευκού επεκτατισμού και τόσο τα καραβάνια όσο και τα τρένα δεν ήταν πια ασφαλή.

Και τότε (1874) ο αρχηγός της φυλής και πεθερός του Τζερόνιμο, ο σεβάσμιος Κοτσίσε, διαβλέποντας το ζοφερό μέλλον για τον λαό του που κοντοζύγωνε, έκανε την κίνηση που θα απογοήτευε τον γαμπρό του όσο τίποτα: τον κάλεσε να σταματήσει τις επιδρομές κατά των λευκών και αποδέχθηκε την πρόταση της αμερικανικής κυβέρνησης για την ίδρυση καταυλισμού Απάτσι σε ένα από τα ιερά μέρη των εδαφών της φυλής.
Μέσα σε λίγα χρόνια όμως πέθανε ο Κοτσίσε και η κυβέρνηση των ΗΠΑ αθέτησε την υπόσχεσή της, καθώς οι ιεροί τόποι των Απάτσι ήταν εδάφη-φιλέτα για τους αποίκους που συνέρρεαν πια κατά χιλιάδες στην περιοχή. Οι Απάτσι εκτοπίστηκαν εκ νέου σε άλλο καταυλισμό στα βόρεια, αν και ο Τζερόνιμο είχε ξεμείνει πίσω με μια χούφτα αντρών, βρίσκοντας καταφύγιο στα βουνά. Ξέχειλος τώρα από οργή, έπεισε πολλούς Απάτσι να προσχωρήσουν στο αντάρτικο στράτευμά του, καθώς είχαν πειστεί ότι ήταν καλύτερο να ζουν ελεύθεροι και κυνηγημένοι παρά σκλαβωμένοι σε καταυλισμούς λευκών.

Ένα νέο κύμα εκδικητικής βίας ενορχηστρώθηκε κατά των χλομών προσώπων με τη διχαλωτή γλώσσα, από το οποίο η τρομακτική φήμη του Τζερόνιμο γιγαντώθηκε: όχι μόνο απέδιδε ο ανταρτοπόλεμός του, αλλά και παρέμενε ελεύθερος και ωραίος! Από προσωποποίηση της εκδίκησης ο Τζερόνιμο ήταν πια σύμβολο αντίστασης, κάτι που ενέπνευσε τη φυλή του και ένας ικανοποιητικός αριθμός Τσιρικάουα τον ακολουθεί πιστά στο ανελέητο κυνηγητό του κατά των λευκών.
Οι Γιάνκηδες προσπαθούν απέλπιδα να συλλάβουν τον μεγάλο αρχηγό, αν και αυτός διαφεύγει συνεχώς τη σύλληψη. Η καλή γνώση των πατρογονικών εδαφών και το αλάθητο ένστικτο του Τζερόνιμο οδηγεί τις αμερικανικές δυνάμεις συνεχώς στην αποτυχία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η περίπτωση που τον περικύκλωσαν σε μια σπηλιά που είχε μόνο μία έξοδο: όταν αναγκάστηκαν να εισβάλουν τελικά στο λαγούμι, ανακάλυψαν πως ο Τζερόνιμο είχε διαφύγει και το χειρότερο ήταν πως ποτέ δεν ανακάλυψαν από πού!

Ο συνεχής ανταρτοπόλεμος με λευκούς και Μεξικανούς έχει ωστόσο επηρεάσει αναπόφευκτα τους μαχητές αλλά και τον ίδιο τον αρχηγό: υπολογίζεται πως στο τέλος είχε ξεμείνει με μόλις 35 συντρόφους και 100 γυναίκες, την ίδια στιγμή που για την αιχμαλωσία του είχαν επιστρατευτεί 5.000 στρατιώτες (το 1/4 της συνολικής αμερικανικής δύναμης!) αλλά και 500 ανιχνευτές.
Ο ομοσπονδιακός στρατός κατάφερε να τον αιχμαλωτίσει τελικά το 1877 και τον έστειλε στον καταυλισμό των Απάτσι της Αριζόνα (Σαν Κάρλος). Αν και δεν είχε πει ακόμα την τελευταία του λέξη: έπειτα από τέσσερα ντροπιαστικά για τον ίδιο χρόνια στον καταυλισμό, ο Τζερόνιμο αποδρά τον Σεπτέμβριο του 1881!
Φυγάς και ήρωας

Ελεύθερος και πάλι, ο Τζερόνιμο και μια μικρή ομάδα από τσιρικάουα μαχητές επιδόθηκαν σε επιδρομές κατά του αμερικανικού στρατού. Κατά τη διάρκεια των επόμενων πέντε ετών, ο μεγάλος αρχηγός των Απάτσι θα επιδίδονταν σε μια λυσσαλέα μάχη κατά των χλομών προσώπων, κρατώντας μόνος του ζωντανό τον ινδιάνικο πόλεμο κατά των ΗΠΑ. Αν και ήταν οι τελευταίες στιγμές της άνισης αυτής μάχης.
Η αμερικανική κυβέρνηση εκδίδει νέο φιρμάνι εναντίον του και πλέον τα ομοσπονδιακά στρατεύματα είναι για άλλη μια φορά στο κατόπι του. Τώρα όμως η στρατιωτική επιχείρηση ακολουθείται από δημοσιογράφους, καθώς ο ερημίτης ηγέτης των γηγενών Αμερικανών είχε εν τω μεταξύ μετατραπεί σε ζωντανό θρύλο των ΗΠΑ! Για τους Ινδιάνους ήταν το διαπρεπές σύμβολο της αντίστασης και για τους λευκούς σωστός φόβος και τρόμος.

Η ομάδα του έκανε συνεχώς επιδρομές στις πόλεις και τα χωριά τρομοκρατώντας τα χλομά πρόσωπα. Κάθε μέρα δημοσιευόταν μια ακόμα επίθεση του Ινδιάνου που έσπερνε τον θάνατο. Ο Τύπος τον αποκαλούσε τώρα «ο χειρότερος Ινδιάνος που έζησε ποτέ» και του απέδιδε μυθικές δυνάμεις.
Τότε εμφανίστηκε στο προσκήνιο ο μεθοδικός υπολοχαγός Τσαρλς Γκέιτγουντ: μιλούσε τη γλώσσα των Απάτσι, γνώριζε πολύ καλά τις συνήθειές τους και είχε φοβερή υπομονή. Ο αξιωματικός κυνήγησε την ομάδα των Ινδιάνων χωρίς σταματημό. Δεν τους άφηνε να πάρουν ανάσα. Πια δεν είχαν χρόνο ούτε για επιδρομές ούτε και να βρουν φαγητό μπορούσαν. Οι Απάτσι άρχισαν να εξαντλούνται και ο Τζερόνιμο συνειδητοποίησε κάποια στιγμή ότι αν συνέχιζε, θα έθετε σε κίνδυνο τις ζωές των υπολοίπων.

Ο θρυλικός Ινδιάνος παραδόθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 1886, όντας ο τελευταίος Τσιρικάουα που κατέθεσε τα όπλα, αν και όχι χωρίς αντάλλαγμα: ο στρατηγός Νέλσον Μάιλς του υποσχέθηκε προσωπικά πως θα παραχωρούσε σε αυτόν και την αντάρτικη συμμορία του εκτάσεις στην Αριζόνα όπου θα μπορούσαν να ζουν ελεύθεροι…
Ο διασημότερος αιχμάλωτος πολέμου

Για άλλη μια φορά όμως η διχαλωτή γλώσσα του λευκού έκανε την εμφάνισή της, καθώς η τέχνη της εξαπάτησης ήταν στο τσεπάκι του ευρωπαίου αποίκου του Νέου Κόσμου. Κι έτσι αντί για την ελευθερία του, ο Τζερόνιμο περιφέρεται από φυλακή σε φυλακή και περνά τον χρόνο του σε καταναγκαστικά έργα στα κολαστήρια της Φλόριντα.

Όχι μόνο δεν τους επέτρεψαν να επιστρέψουν στα πατρώα εδάφη, αλλά χώρισαν τον Τζερόνιμο από τους υπόλοιπους. Αφού παρέμεινε έγκλειστος στη Φλόριντα για δύο χρόνια, μεταφέρθηκε αργότερα σε αγροτικές φυλακές της Αλαμπάμα και στο Φορτ Σιλ της Οκλαχόμα τελικά. Εκεί λέγεται ότι προσπάθησε να πλησιάσει και να μάθει την κουλτούρα των λευκών, αν και εγκατέλειψε λέει την προσπάθεια αφού διαπίστωσε πως οι πολιτισμικές διαφορές ήταν αξεπέραστες.

Τα χρόνια έχουν όμως περάσει και η νοσταλγία για τα άγια χώματα της πατρίδας του έχουν αφήσει εμφανώς το σημάδι τους στον πάλαι ποτέ κραταιό Τζερόνιμο. Το μίσος και η εκδίκηση έχουν καταλαγιάσει τώρα μέσα του και ο ίδιος συναινεί σε πράγματα που θα φάνταζαν άλλοτε αδιανόητα.

Την ίδια στιγμή, ο κόσμος που είχε εντυπωσιαστεί με τον θρύλο του Ινδιάνου ζητούσε τώρα να τον δει από κοντά και ήταν έτοιμος να πληρώσει τσουχτερό εισιτήριο για να θαυμάσει τον ανυπότακτο Τζερόνιμο. Η φήμη του είχε ξεπεράσει αυτή του μισητού εχθρού και έφτανε πια στα όρια της λατρείας.

Σαν άγριο θηρίο στο κλουβί, ο Τζερόνιμο ποζάρει στους τουρίστες που συρρέουν στον ινδιάνικο καταυλισμό-φυλακή και εμφανίζεται αυτοπροσώπως σε εκθέσεις πουλώντας σουβενίρ και φωτογραφίες του. Τον Μάρτιο του 1905, συμμετέχει καβαλάρης στην παρέλαση της τελετής ορκωμοσίας του αμερικανού προέδρου Θεόδωρου Ρούσβελτ παρελαύνοντας στην κεντρική λεωφόρο της Ουάσιγκτον. Αν και λίγες ημέρες αργότερα ούτε ο αμερικανός πρόεδρος θα αποδεικνυόταν πρόθυμος να τον αφήσει να περάσει τις τελευταίες του στιγμές ελεύθερος…

Την ίδια χρονιά διηγείται την αυτοβιογραφία του στον βιογράφο του και κάνει τακτικές δημόσιες εμφανίσεις, παίρνοντας τώρα μέρος σε φαντασμαγορικά σόου της Άγριας Δύσης και επιδεικνύοντας τις πολεμικές του δεξιότητες. Σκιά του εαυτού του πια και καταναλωτικό προϊόν για την τέρψη των λευκών, ο Τζερόνιμο γίνεται ζωντανό έκθεμα: οι τουρίστες τον λατρεύουν, βγάζουν φωτογραφίες μαζί του και αγόραζαν σωρηδόν τα αναμνηστικά των Απάτσι. Είναι μια σωστή τουριστική ατραξιόν.

Έτσι πέρασε ο μεγάλος αρχηγός τα τελευταία είκοσι χρόνια της ζωής του στο καθεστώς της αιχμαλωσίας: ντροπιασμένος από τις ορδές των τουριστών που πλήρωναν εισιτήριο για να δουν από κοντά τα αντικείμενα της καθημερινής ζωής των Απάτσι και ακόμα τσουχτερότερο αντίτιμο για να αγοράσουν ένα καπέλο, ένα τόξο ή μια φαρέτρα όμοια με εκείνα του αδάμαστου αρχηγού των Απάτσι.

Έτσι έσβησε ο Τζερόνιμο, μαραζωμένος από την απραξία και την αιχμαλωσία. Τον Φεβρουάριο του 1909, προσβλήθηκε από πνευμονία και λίγες μέρες αργότερα, στις 17 του μήνα, άφησε την τελευταία του πνοή. Μέρες προτού εκπνεύσει, εξομολογήθηκε στο στενό περιβάλλον του πως είχε μετανιώσει για την απόφασή του να παραδοθεί: «Δεν έπρεπε να παραδοθώ», είπε στον ανιψιό του στο νεκροκρέβατό του, «έπρεπε να παλέψω μέχρι την τελευταία μου πνοή».

Ο Γκογιαθλέ που τον έμαθε ο κόσμος ως Τζερόνιμο ενταφιάστηκε στο κοιμητήριο αιχμαλώτων πολέμου του Φορτ Σιλ χωρίς να καταφέρει να επιστρέψει στα γενέθλια εδάφη της Αριζόνα ούτε νεκρός
Newsbeast