ΜΕΡΟΣ Γ΄..ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΣΟΥΛΕΙΜΑΝ ΚΑΙ ΠΩςΚΑΤΕΛΗΦΘΗ Η ΚΥΠΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΘΩΜΑΝΟΥΣ
Ενώ η οικογένεια Νάσι, εκτός του Ιωσήφ ή Ζοάο, βρίσκεται ήδη στην Ραγκούσα (Ντουμπρόβνικ), το παγκόσμιο εμπορικό-κατασκο-πευτικό δίκτυο πληροφοριών του Ζοάο Μιγκέζ ή Ιωσήφ Νάσι, λειτουργεί νυχθημερόν, κομίζοντας πληροφορίες, τις οποίες ο ίδιος αξιολογεί, και, κανονίζει αναλόγως την πορεία του. Εφ' όσον η από-φασις της οικογενείας ήτο η μετακό-μισις εις την Οθωμανική Αυτοκρα-τορία και μάλιστα στην Κωνστα-ντινούπολη, το δίκτυο πληρο-φοριών ήτο και εκεί σε πλήρη ανάπτυξη. Οι Νάσι θέλουν να έχουν έγγυρη πληροφόρηση, για την Οθωμανική κυβέρνησι, τον Σουλτάνο, την οικονομία, τον στρατό και κυρίως την κατάσταση του εβραϊσμού της Αυτοκρατορίας. Από τα χρόνια της διαμονής τους στην Αμβέρσα, όπως είδαμε, είχαν ήδη ανοίξει τον δρόμο των εβραίων προσφύγων προς την οθωμανική επικράτεια. Αυτό φυσικά, δεν έγινε τυχαία. Έγινε με πολύ προσεκτική πολιτική σκέψη και ανάλυση των εθνικο-κοινωνικών δεδομένων της Υψηλής Πύλης. Οι πληροφορίες εμπίστων πρακτόρων, ήταν καθο-ριστικές. 
Οι έμπιστοι αυτοί πρά-κτορες, σε αγαστή συνεργασία με τους Νάσι, έχουν την δύναμη να προκαθορίσουν τις πολιτικές εξελίξεις στην οθωμανική αυτο-κρατορία. Γνωρίσαμε ήδη έναν τέτοιο έμπιστο πράκτορα της οικο-γενείας Νάσι, ο οποίος ταυτόχρονα ήτο ιατρός του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς. Πρόκειται για τον γιατρό Μοσέ Χαμόν. Ουσιαστικά, η οικογένεια Χαμόν είναι αυτοκρα-τορικοί γιατροί για τρείς τουλάχιστον γενεές. Ο Μοσέ Χαμόν βέβαια, έχει κι άλλο λόγο να είναι έμπιστος των Νάσι, αφού όπως είδαμε, θέλει να παντρέψη τον γιό του με την κόρη της Ντόνα Γκρασίας. Πάντως, σαν έμπιστος του Σουλτάνου, είχε πρόσβαση σε υψηλού επιπέδου πληροφόρηση αλλά και την δυνα-τότητα να επηρεάζη τον Σουλτάνο υπέρ του λαού του.
Οι έμπιστοι αυτοί πρά-κτορες, σε αγαστή συνεργασία με τους Νάσι, έχουν την δύναμη να προκαθορίσουν τις πολιτικές εξελίξεις στην οθωμανική αυτο-κρατορία. Γνωρίσαμε ήδη έναν τέτοιο έμπιστο πράκτορα της οικο-γενείας Νάσι, ο οποίος ταυτόχρονα ήτο ιατρός του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς. Πρόκειται για τον γιατρό Μοσέ Χαμόν. Ουσιαστικά, η οικογένεια Χαμόν είναι αυτοκρα-τορικοί γιατροί για τρείς τουλάχιστον γενεές. Ο Μοσέ Χαμόν βέβαια, έχει κι άλλο λόγο να είναι έμπιστος των Νάσι, αφού όπως είδαμε, θέλει να παντρέψη τον γιό του με την κόρη της Ντόνα Γκρασίας. Πάντως, σαν έμπιστος του Σουλτάνου, είχε πρόσβαση σε υψηλού επιπέδου πληροφόρηση αλλά και την δυνα-τότητα να επηρεάζη τον Σουλτάνο υπέρ του λαού του.
Η ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΣΟΥΛΕΙΜΑΝΤα χρόνια που οι Νάσι ασχολούνται με τους Οθωμανούς, είναι χρόνια ακμής των Τούρκων. Υπό την ηγεσία του ικανού και μεγαλωμένου στα στρατόπεδα Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς, τα όρια της αυτο-κρατορίας επεξετάθησαν σε τρείς ηπείρους, και με την κατάληψη του Βελιγραδίου, το 1521 και της Ρόδου το 1522, άνοιξε ο δρόμος για μεγαλύτερες κατακτήσεις, επιβεβαιώνοντας την ισχύ των Οθωμανών στους Δυτικούς και καθιερώνοντας την οθωμανική αυτοκρατορία σαν μεγάλη δύναμη και εφιάλτη των δυτικών. Μετά την άλωση της Ρόδουν θα αρχίσουν και τελικά θα καρποφορήσουν οι τουρκικές προσπάθειες γιά έλεγχο του Αιγαίου. Κατακτώντας δε το μεγαλύτερο τμήμα της Ουγγαρίας, θα φθάσουν ως την Βιέννη. Εκτός όμως από τις στρατιωτικές επιτυχίες, ο Σουλεϊμάν κατάφερε να περιβάλη την αυτοκρα-τορία με ενιαίο διοικητικό σύστημα και δημιούργησε νομικό-δικαιικό σύστημα. Στο διοικητικό αυτό σύστημα, οι Τούρκοι είναι στρατιωτικοί και γαιοκτήμονες αλλά υστερούν στο εμπόριο. Δεν επιθυμούν να διακινείται το εμπόριο από χριστιανούς ραγιάδες και έτσι δημιουργείται πρόσφορο έδαφος γιά εβραίους. Οι Τούρκοι γνωρίζουν ότι η Δύση κυνηγά τους εβραίους και ότι οι ίδιοι τους προσφέρουν άσυλο. Για αντάλλαγμα, οι εβραίοι θα βοηθήσουν την οικονομία και τις τέχνες, δημιουργώντας μια απαραίτητη, στην μοντέρνα αυτοκρατορία, αστική τάξη και ζούν στην Τουρκία με ασφάλεια, αφού είναι πολύ δύσκολο να ευημερήσουν στην Δύση. Το εβραϊκό αδιέξοδο, (δηλ. ή ζωή στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ή ιερά εξέταση στην Δύση), και οι γνώσεις και ικανότητές τους, τους καθιστούν απαραίτητους στους Οθωμανούς οι οποίοι προτιμούν την φιλία και συνεργασία των εβραίων έναντι των χριστιανών θεωρώντας ότι υπάρχει καλύτερη σχέσις εμπιστοσύνης. Φυσικά, οι Οθωμανοί δεν μπορούσαν να έχουν καμμία εμπιστοσύνη στους κατακτημένους Έλληνες ή Σέρβους. Οι εβραίοι τελικά προσφέρονται και παρουσιάζονται σαν μια πιό αξιόπιστη και αξιόλογη επένδυση.
Βασιζόμενοι, οι Οθωμανοί, σε τέτοιες συμβατικές και απλοϊκές σκέψεις, δείχνοντας απεριόριστη εμπιστοσύνη στους Εβραίους, δημιουργούν την πολιτική τους αλλά θα το πληρώσουν ακριβά, όπως θα δούμε.
Ο παγκόσμιος εβραϊσμός, υπό την καθοδήγηση των Νάσι, μετακινείται στην Οθωμανική αυτοκρατορία και για έναν άλλο λόγο. Διότι, θα είναι πιό κοντά στο Ισραήλ, όπου τελικά καταλήγει ο σιωνιστικός σχεδι-ασμός των Νάσι. Η δημιουργία εβραϊκού κράτους κυριαρχεί στην σκέψη των εβραίων όπου τώρα, υπό την αρχηγία των Νάσι, υπάρχουν πιθανότητες επιτυχίας. Εξ άλλου, από τους 160.000 εβραίους που εδιώχθησαν από την Ισπανία, πάνω απ' τους μισούς κατέληξαν στην Τουρκία και περίπου 18.000 στην Θεσσαλονίκη. Θεωρούν την εγκα-τάστασή τους σ' αυτά τα εδάφη σαν διάδρομο και πύλη προς Παλαιστίνη.
Οι εβραίοι λοιπόν, αποκτούν οικονομική δύναμη, ελέγχοντας τις διάφορες τέχνες και διακινώντας αγαθά. Διορίζονται σύμβουλοι και γιατροί και μεταφραστές. Με αυτές τις δυνατότητες, αφού έχουν επιρροή, κερδίζουν φορολογικές ελαφρύνσεις και απαλλαγές και δημιουργούν το γνωστό πλέγμα εξαρτήσεως σε όλη την αυτοκρατορία. Δηλαδή, κάνουν την Αυτοκρατορία και τον Σουλτάνο να νομίζουν ότι δεν υπάρχει μέλλον χωρίς αυτούς. Πείθουν τελικά, ότι είναι απολύτως απαραίτητοι και «δώρο Θεού» στους Τούρκους. Ακριβώς ότι προσπαθούν να κάνουν παγκοσμίως και σήμερα!!!!
Ιδού οι ρίζες της «μεγάλης» Τουρκο-ισραηλινής φιλίας!!!!ΣΟΥΛΕΙΜΑΝ Ο ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΗΣ. Περιγράφοντας τον Σουλεϊμαν τον Α' τον Μεγαλοπρεπή, βλέπουμε έναν υψηλόσωμο άνδρα, σεβάσμιο και επιβλητικό, με πρόσωπο που βλέποντάς το, δημιουργούσε δέος. Εστέφη αυτοκράτωρ το 1520, σε ηλικία 26 ετών, διαδεχόμενος τον πατέρα του Σελήμ Α'. Μεγάλωσε στα στρατόπεδα, όπως είπαμε, και είχε τις ικανότητες να επιλέγη ικανούς συνεργάτες και να αξιολογεί σωστά τις πληροφορίες των συμβούλων του. Ήταν ευνοημένος από την μοίρα διότι εκληρονόμησε από τον πατέρα του, γεμάτο θησαυροφυλάκιο, μία πειθαρχημένη χώρα και έναν ικανό, έμπειρο, αήττητο και αξιόμαχο στρατό. Είχε την ικανότητα, αυτά τα δώρα να τα αξιοποιήση προς ώφελος της αυτοκρατορίας, οδηγώντας την στην ακμή της δόξας και της δυνάμεώς της. Διπλασίασε το χρήμα του με απάνθρωπη όμως φορολογία. Έκτισε πολλά δημόσια κτήρια και κοινωφελή έργα όπως υδραγωγεία, γέφυρες και δρόμους. Στην εξωτερική πολιτική, σαν πολέμιος της Αυστροουγγαρίας, συνήψε συμμαχία με την Γαλλία. Μια απαραίτητη συμμαχία και για τις δύο μεγάλες αυτές δυνάμεις. Την συμμαχία αυτή ενεπνεύσθη και εφήρμοσε ο ελληνικής καταγωγής, εκ Πάργας, μεγάλος βεζύρης του, ο γλωσσομαθέστατος και ικανότατος στην διοίκηση στρατού και κράτους, Ιμπραήμ Πασάς.
Μερικούς μήνες μετά την σημαντικότατη αυτή συμφωνία, το 1536, ο Ιμπραήμ δολοφονείται και την θέση του καταλαμβάνει ο γαμπρός και ευνοούμενος της σουλτάνας Ροξυλάνης, ο Ρουστάμ Πασάς. Η Ντόνα Γκρασία δεν θα ήθελε έναν βεζύρη σαν τον Ιμπραήμ, και εδώ βλέπουμε ταύτιση συμφερόντων της σουλτάνας και της οικογενείας Νάσι, η οποία ταύτιση οδήγησε στο να χάση η αυτοκρατορία έναν μοναδικό ηγέτη σαν τον Ιμπραήμ.
Παρακάτω θα δούμε ποιοί καθοδηγούν την φιλόδοξη σουλτάνα.
Κάθε άνθρωπος, όσο ικανός και να είναι, έχει και ελαττώματα. Άλλα ελαττώματα κοστίζουν ακριβά και άλλα όχι. Το ελάττωμα του Σουλεμάν, κόστισε στους Οθωμανούς πανάκριβα, και έγινε αίτιο της παρακμής και των απωλειών τους. Το ελάττωμά του ήταν η μεγάλη αδυναμία του στο χαρέμι. Στον ποδόγυρο, όπως θα λέγαμε σήμερα.
Στα χρόνια του και εξ αιτίας του, το χαρέμι απέκτησε λόγο στα πολιτικά ζητήματα. Οι ευνοούμενες χανούμισες, έφθασαν στο σημείο να διορίζουν κρατικούς λειτουργούς αλλά και να επιτυγχάνουν διάφορα «ρουσφέτια». Αυτή η αδυναμία του, μέσω του δικτύου πρακτόρων, έγινε αμέσως γνωστή στους Νάσι οι οποίοι ήξεραν τα πάντα από πρώτο χέρι. Κυρίως για την Ρωσσίδα Χουρέμ ή Ρωζαλάνα ή Ρωξυλάνη, η οποία ήτο η ευνοουμένη και η οποία ασκούσε τεράστια επιρροή στον σουλτάνο και μέσω αυτού στα πολιτικά πράγματα και επενέβαινε στις αυτοκρατορικές υποθέσεις. Ήταν η πρώτη φορά που Οθωμανός αυτοκράτωρ εδέχετο επιδράσεις και επιρροές από γυναίκα. Και από τότε τους έγινε συνήθεια!!!
Αξίζει να διερευνήσουμε το κατά πόσο οι εβραίοι χρησιμοποίησαν αυτό το ελάττωμα και επηρέσαν τον σουλτάνο μέσω του χαρεμιού. Η κυρα-ΕστέρΠολλές εβραίες κυκλοφορούσαν στην αυτοκρατορική αυλή με σκοπό να διδάξουν και να εμπορευθούν. Έκαναν κάθε δουλειά, από μοιρολογήτρες ώς οτιδήποτε μπορεί να πουλήση μια γυναίκα.
Οι χανούμισες τις χρησιμοποιούσαν για να μάθουν να κεντούν και να υφαίνουν, να μακιγιάρονται, να χρησιμοποιούν και να αγοράζουν αρώματα κλπ. Σταδιακά, οι γυναίκες αυτές έγιναν τελείως απαραίτητες στις χανούμισες και δωροδοκούσαν τους ευνούχους φύλακες για άμεση πρόσβαση στα άδυτα του χαρεμιού. Όπως γράφουν οι ιστορικοί εκείνης της εποχής, οι εβραίες αυτές, τις έκαναν ότι ήθελαν αφού μπορούσαν να ικανοποιήσουν κάθε επιθυμία των χανουμισών που ήταν φυλακισμένες σε χρυσό κλουβί. Επίσης, μεταπουλούσαν κοσμήματα και τιμαλφή, τα οποία αγόραζαν από τις χανούμισες σε χαμηλές τιμές. Φυσικά, οι αιχμάλωτες δεν ήξεραν ποτέ τις τρέχουσες τιμές! Στα χρόνια αυτά, η πιό διάσημη εβραία που μπαινόβγαινε στο χαρέμι με σκοπό το κέρδος ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ, ήταν η περίφημη κυρά-Εστέρ. Άνδρας της ήταν ο ραβίνος Ελιά Χανδαλί, ο οποίος την άφησε χήρα στα 25 περίπου χρόνια της. Κατάφερε και έγινε δεκτή στο χαρέμι και απαραίτητη στις χανούμισες. Τις προμήθευε ότι επιθυμούσαν, τις βοηθούσε στους τοκετούς, μετέφερε κάθε είδους μηνύματα και εθεωρείτο τελείως έμπιστη των γυναικών του χαρεμιού. Χρησιμοποιώντας αυτές τις κοπέλλες, αποσπά πλήρη φορολογική απαλλαγή και εύφημο μνεία από τον ίδιο τον Σουλτάνο, ο οποίος επηρεάζετο από τις γυναίκες του. Το σουλτανικό φιρμάνει του 1539 απαλλάσσει ακόμη και τους απογόνους της (3 αγόρια) από φορολογία, αλλά, της δίνει το δικαίωμα να έχη απόλυτη νόμιμη πρόσβαση στο χαρέμι. Γνωρίζοντας πολύ καλά την αδυναμία αυτή του σουλτάνου, η κυρά-Εστέρ, δέχεται πλούσια δώρα, διορίζοντας διάφορους σε διάφορες δημόσιες θέσεις, χρησιμοποιώντας την επιρροή των χανου-μισών. Έτσι, αποκτά τεράστια οικονομική αλλά κυρίως πολιτική δύναμη, αφού όλοι οι επίσημοι υποκλίνονται μπροστά της, επιζητώντας την εύνοιά της, καθότι όλοι γνωρίζουν πως εναντίωση μαζί της μπορεί να σημαίνει το τέλος τους. Γίνεται χρήσιμη για πολλούς και κυρίως για τον λαό της αλλά και τους Νάσι. Ο μεγάλος πλούτος της την καθιστά ρυθμιστικό παράγοντα των εβραϊκών κοινοτήτων και οι ραβίνοι χρησιμοποιούν τον νόμο όπως αυτή θέλει...
Ανάμεσα στην κυρά-Εστέρ, τον γιατρό του σουλτάνου και άλλους παρατρεχάμενους της σουλτανικής αυλής, οι Νάσι έχουν πληροφόρηση άριστη σχετικά με ότι θέμα κινείται στην Υψηλή Πύλη. Με αυτό τον τρόπο, διαθέτοντας και πλούσια εμπειρία, καταφέρνουν να σχεδιάσουν με μεγάλη ακρίβεια και ικανότητα, τον τρόπο και χρόνο μεταβιβάσεώς τους στην Κωνσταντινούπολη. Οι μετακινήσεις της οικογενείας συνοδεύονται ....όλως ....συμπτωματικώς- με γεγονότα υψίστης σημασίας. Ο ΔΙΑΔΟΧΟΣ ΤΟΥ ΣΟΥΛΕΙΜΑΝΟ Μωάμεθ Β' ο Πολιορκητής, θεμελιωτής ουσιαστικά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όρισε σαφέστατα τον τρόπο ανακηρύξεως σουλτάνων από τους διαδόχους. Συγκεκριμένα, η υποθήκη ή εντολή του έλεγε: «οιοσδήποτε από τους γιούς μου ή εγγονούς μου έρθει στην εξουσία μπορεί να θυσιάση τα αδέλφια του για να εξασφαλίση την ηρεμία του κόσμου». Ο Σουλεϊμάν είχε τρία παιδιά, τον Μουσταφά, τον Βαγιαζήτ και τον Σελήμ. Αυτά τα παιδιά μεγάλωναν σε ένα περιβάλον το οποίο διαρκώς τα αξιολογούσε όσον αφορούσε τις ικανότητές τους. Ο αυτοκρατορικός γιατρός και η κυρά-Εστέρ, τα εγνώριζαν άριστα και επίσης τα αξιολογούσαν... Ο πρωτότοκος, ο Μουσταφά, κληρονομικώ δικαιώματι, θα κυβερνούσε και μάλλον θα «θυσίζε» τ' αδέρφια του.
Ο Μουσταφά, γεννημένος το 1516, ήταν γιός της πρώτης σουλτάνας, της Γκιούλμπαχάρ (Ανοιξιάτικο Ρόδο). Επροορίζετο να διαδεχθή τον πατέρα του. Δεν ήτο ένας τυχαίος άνδρας. Είχε ισχυρότατη προσωπικότητα, ήτο αξιοσέβαστος, πολεμικότατος, και, κατά τα λεγόμενα της εποχής εκείνης, είχε όλα τα προτερήματα του πατρός του χωρίς όμως τα ελαττώματά του. Είχε επιβληθεί στον στρατό, και ελατρεύετο από τον στρατό και τους γενιτσάρους. Το μέλλον της αυτοκρατορίας προεβλέπετο λαμπρότατο, υπό την ηγεσία του.
Ο Σουλτάνος Μουσταφά όμως, δεν θα ήταν το άβουλο πιόνι στα χέρια των δολοπλόκων Νάσι και αυτοί, μέσω του γνωστού κυκλώματος, το εγνώριζαν καλά. Το πρόβλημα θα το μεταφέρουν στην φιλόδοξη και ανόητη Ροξυλάνη. Η οποία, προφανώς επηρεασμένη από τους γνωστούς κύκλους, επείσθη ότι ένα τα δικά της παιδιά έπρεπε να γίνη σουλτάνος. Ένας σουλτάνος βολικός για τις σιωνιστικές επιδιώξεις των Νάσι. Καταφέρνει και πείθει τον ηδυπαθή Σουλεϊμάν ότι ο Μουσταφά συνωμοτεί εναντίον του. Στην προσπάθειά της συμμετέχει και ο Ρουστάμ Πασάς, τον οποίο αντιπαθούσε ο Μουσταφά και θα τον «απέλυε». Σε μία εκστρατεία κατά των Περσών, το μοιραίο 1553, ο Μουσταφά καλείται στο αυτοκρατορικό κατάλυμα στο Εργελή. Εκεί δολοφονείται, και αμέσως στασιάζουν οι γενίτσαροι, εξαγριωμένοι από την άνανδρη και άδικη δολοφονία. Θαρρεί κανείς ότι διαισθάνθηκαν την τεράστια απώλεια για την αυτοκρατορία.
Με τεράστια δυσκολία και δωροδοκίες καταστέλεται η εξέγερση των γενιτσάρων, αφού όμως στην θέση του Ρουστάμ διορίζεται ο Αχμέτ Πασάς. Ένα από τα δύο παιδιά της Ρωξυλάνης θα γίνη σουλτάνος. Και μετά την έλευση της οικογενείας, το 1533, θα αποφα-σισθή ποιός από τους δύο που απέμειναν.
Η ΠΟΡΕΙΑ ΚΑΙ ΑΦΙΞΙΣ ΤΩΝ ΝΑΣΙ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΕνώ αυτά συμβαίνουν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, η οικογένεια, πλήν του Ιωσήφ ή Ζοάο, στις αρχές του 1533 βρίσκεται στην Ραγκούσα (Ντουμπρόβνικ), Εκεί γίνονται δεκτοί με τιμές από την τοπική εξουσία. Το έδαφος είχαν προλειάνει οι τοπικοί αντιπρόσωποι του εμπορικού οίκου των. Ο λόγος της μεγαλοπρεπούς υποδοχής ήτο μόνο οικονομικός. Η Ντόνα Γκρασία είχε εκμισθώσει μια ολόκληρη περιοχή του λιμένος, στην οποία αυτή και πράκτορές της φορτωεκφόρτωναν τεράστιες ποσότητες εμπορευμάτων, αφήνοντας μεγάλα ποσά φόρων εκτελωνισμού και ενοικίων στην πόλη. Το αντάλλαγμα ήταν η συμφωνία για μη κατασχέσεις για κανένα λόγο (π.χ. Ιερά Εξέτασις) και η πληρωμή με 6μηνη εξόφληση. Οι αρχές της Ραγκούσας τίμησαν την συμφωνία τους. Και μάλιστα επέτρεψαν στους αντιπροσώπους της να κατοικούν εκτός της εβραϊκής συνοικίας.
Από την Ραγκούσα, η οικογένεια κατηφορίζει με μεγαλοπρέπεια, στην Θεσσαλονίκη. Η Θεσσαλονίκη, αποτελεί τώρα έναν εβραϊκό μικρόκοσμο, μιάς και υπάρχουν συναγωγές και πρόσφυγες από παντού. Κανείς δεν δούλευε το Σάββατο, τηρώντας τον νόμο. Ούτε και στο λιμάνι κανείς ξεφόρτωνε πλοία αυτή την ημέρα. Υπήρχε εβραϊκή κυριαρχία στην πόλη. Η οικογένεια δημιούργησε συναγωγή στην πόλη και αγόρασε ακίνητα. Στην Θεσσαλονίκη ξεκουράστηκαν αλλά και χρησιμοποίησαν τον χρόνο τους για να προετοιμάσουν την φαντασμαγορική και εντυπωσιακή τους είσοδο στην Κωνσταντινούπολη. Την είχαν ανάγκη τέτοιου είδους υποδοχή, για να κάνουν αισθητή την παρουσία τους, να εντυπωσιάσουν τους απολίτιστους Τούρκους, να δώσουν στους εβραίους το μήνυμα ότι ήρθαν οι ηγέτες τους και να γίνουν δεκτοί από τον Σουλτάνο, περίπου σαν αρχηγοί κράτους. Ήταν ένα καλοστημένο παιγνίδι. Και όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη ανταποκρίθηκαν όπως όριζε το σχέδιο. Ακόμη και ο Σουλτάνος, παραμυθιασμένος από τον γιατρό του, πίστευε ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι δέχεται θείο δώρο. Την άνοιξη λοιπόν, η οικογένεια Νάσι, εισέρχεται θριαμβευτικά στην Πόλη. Τέσσερεις καλοδουλεμένες και πανέμορφες άμαξες κουβαλούν τα μέλη της οικογενείας. Ακολουθούν πολλά κάρα με την συνοδεία και τις οικοσκευές. 40 έφιπποι οπλισμένοι άνδρες προστατεύουν την περιουσία. Οι εβραίοι της Κωνσταντινουπόλεως, παρακολουθούν την «παρέλαση» εκστατικοί. Ήδη η οικογένεια είχε ξοδεύσει αρκετά χρήματα για φιλανθρωπίες, απαραί-τητες για την δημιουργία καταλλήλου θετικού κλίματος. Δημιουργήθηκε λοιπόν «αυθόρμητα» κλίμα γιορταστικό εκείνη την ημέρα....Η παρέλαση τερματίσθηκε στην κατοικία-ανάκτορο που πλέον θα αποτελούσε την μόνιμη κατοικία της οικογένειας και ήταν στον Γαλατά ή στο Πέρα. Η κατοικία ήταν σαν ένα μικρό ανάκτορο με μεγάλο κήπο και μαγευτική θέα στην θάλασσα. Σ' αυτή την επιβλητική έπαυλη εδέχοντο υψηλούς ξένους, αξιωματούχους, επισήμους, αντιπροσώπους κλπ και έδιδαν καθημερινώς τροφή σε 80 ζητιάνους. Μπορεί να ήταν ένα σπίτι σε οθωμανικό έδαφος, με κλειστούς δεσμούς με την υψηλή Πύλη, αλλά, οι κάτοικοί του ζούσαν σαν να ήταν δυτικοί και οι υπηρέτες εντύνοντο και εφέροντο αναλόγως. Μιλούσαν μεταξύ τους Ισπανικά και ζούσαν σαν Ιταλοί ή Ισπανοί. Φυσικό επόμενο, διότι δεν ήρθαν εδώ για ποιοτική ζωή αλλά εξ ανάγκης αφ' ενός και λόγω σιωνισμού αφ' ετέρου. Απλώς, έπειθαν τους Τούρκους για το αντίθετο.
Αμέσως επεβλήθησαν ως αρχηγοί των πολυπληθών εβραίων και άρχισαν την σιωνιστική δράση. Επέστρεψαν επισήμως στον ιουδαϊσμό και πήραν πλέον τα εβραϊκά ονόματα Νάσι. Συμπεριεφέροντο περίπου ως αρχηγοί κράτους και συνεχώς περιεβάλοντο από σοφούς, γιατρούς, επισκέπτες, υπηρέτες, συμβούλους κλπ δημιουργώντας την Αυλή τους. Ενισχύουν τις ραβινικές σχολές και τις Ιουδαϊκές σχολές. Ακολούθως, η Ντόνα Γκρασία ξεκαθαρίζει το θέμα της περιουσίας της με την ανηψιά της, την Γκρασία σύζυγο Σαμουήλ Νάσι και την μητέρα της. Μετά αρκετές χρονοβόρες προσεγγίσεις, οι ραβίνοι αποφασίζουν να λύσουν την διαφορά υπέρ της Ντόνας Γκρασίας. Όποιος κατέχει χρήματα, όπως φαίνεται, κερδίζει τον νόμο.
Η Οθωμανική Αυλή είχε κάθε συμφέρον να λυθή ευνοϊκά υπέρ της το ζήτημα αυτό, διότι προσέβλεπαν ΑΦΕΛΩΣ στην τεράστια περιουσία της. Ούτε μπορούσαν να διανοηθούν το μέγεθος της ικανότητος και εμπειρίας της οικογενείας στο να επενδύει και να «εξαφανίζει» τα χρήματα. Πάντως, για αρκετό διάστημα μετά την άφιξη της Γκρασίας, τεράστιες ποσότητες ειδών δεκινούντο, μάλλον επιδεικτικά, για να ηρεμήσουν οι αχόρταγοι, αδηφάγοι και άπληστοι Τούρκοι Αξιωματούχοι. Ακόμη και δικά της πλοία είχε η οικογένεια για να μεταφέρη βαμβάκι, μαλλί, πιπέρι και σίτο στην Ευρώπη και κυνηγημένους εβραίους και ρούχα, υφάσματα και άλλα βιομηχανικά είδη στην Τουρκία. Το κέντρο των εμπορικών δραστηριοτήτων τους, προς ικανοποίηση των Οθωμανών, μεταφέρθηκε στην Πόλη και τα πρακτορεία τους, με αποκλειστικά εβραίους ως προσωπικό, ευρίσκονται σε όλες τις πόλεις του κόσμου. Φυσικό επόμενο, ο σουλτάνος να εγγυάται προσωπικά όλα τα φορτία. Ετσι, όταν φορτία εχάνοντο ή κάποιοι υπάλληλοί τους ευρίσκοντο αιχμάλωτοι πειρατών, επενέβαινε ο ίδιος ο Σουλτάνος υπέρ αυτών...
Τοιουτοτρόπως, ο πλούτος τους ηύξανε με μεγάλους ρυθμούς.ΙΩΣΗΦ ΝΑΣΙ Ο ΕΘΝΟΣΩΤΗΡΗ οικογένεια λοιπόν συνεχίζει το έργο της με ασφάλεια. Ο Ζοάο Μιγκέζ ή Ιωσήφ Νάσι είχε παραμείνει για δουλειές στην Ευρώπη. Η απόφασίς του γιά εγκατάσταση στην Πόλη ήταν γνωστή. Απέμενε, η οικογένειά του να προλειάνη το έδαφος για την μεγαλοπρεπή και φαντασμαγορική έλευσή του, και την δημιουργία «θρύλου» γύρω απ' το όνομά του, για να πιστέψουν οι άξεστοι Οθωμανοί ότι έρχεται ο Σωτήρ. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία ευρίσκετο στην επεκτατική της ακμή. Ο στρατός ήταν μάχιμος και ετοιμοπόλεμος, υποσχόμενος θριάμβους. Ο Σουλεϊμάν ήταν σε διαρκή πολεμική ετοιμότητα με τις χριστιανικές δυνάμεις της Δύσεως. Ήταν μία αντιπαλότητα που πιθανώς να είχε απρόβλεπτες συνέπειες και που επέβαλε συμμαχίες σαν αυτή με την Γαλλία. Σαφώς χρειζόταν έμπειρους και ικανούς συνεργάτες-πολιτικούς σαν τον άτυχο ελληνικής καταγωγής Ιμπραήμ. Εκλείπαντας ο Ιμπραήμ, αφήνει χώρο σε κάποιον σαν τον Νάσι. Κάθε πληροφορία και γνώση περί των ικανοτήτων, δυνατοτήτων, αδυναμιών, πολιτικής καταστάσεως, εθνικών στόχων, οικονομικής βάσεως και στρατιωτικής ισχύος των αντιπάλων είναι απαραίτητη για τους Οθωμανούς. Οι Οθωμανοι γνωρίζουν την διαφορετικότητά τους απ' τους δυτικούς σε όλους τους τομείς και χρειάζονται έναν "δυτικότροπο", ο οποίος θα τους βοηθά να κατανοούν την δύση. Για όλα τα παραπάνω, παρουσιασμένα με δραματικούς τόνους και εμφατικά στον Σουλτάνο, πείθουν ότι ο Νάσι θα καλύψη όλα τα κενά. Πράγματι, φαίνεται ότι οι υπηρεσίες ενός ανδρός ο οποίος είναι φίλος του αυτοκράτορος των Γάλλων, ιππότης κεχρισμένος από τον ίδιο τον αυτοκράτορα των Αψβούργων, γνώστη όλων απολύτως των βασιλικών αυλών και των οίκων των ευγενών της Ευρώπης, με την μοναδική ικανότητα να ελίσσεται ανάμεσά τους και να τους έχει όλους δεμένους με εξαρτήσεις κυρίως οικονομικές, είναι σαν δώρο εξ ουρανού. Αν δε, σε όλα αυτά προσθέσουμε το ότι οι Νάσι παρουσιάζονται στην Κωνσταντινούπολη σαν κυνηγημένοι, η εμπιστοσύνη των Οθωμανών σε αυτούς είναι απόλυτη διότι θεωρούν δεδομένο τον πατιωτισμό των μια και δεν μπορούν να έχουν άλλη πατρίδα. Αυτές οι πεποιθήσεις των Οθωμανών όμως, εξυπηρετούν απόλυτα τις σιωνιστικές επιδιώξεις των ικανοτάτων ραδιούργων Νάσι. Οι οποίοι εξ άλλου, δεν θα αφήσουν καμμία ευκαιρία χαμένη για να εκδικηθούν τις χριστιανικές δυνάμεις για την συμπεριφορά τους έναντι των εβραίων. Η εκδικητική αυτή μανία, θα συντελέση σε ένα ποσοστό, στην καταστροφή τους.
Επομένως, με την έλευση του «εθνοσωτήρα» Νάσι, και οι Οθωμανοί αλλά και η οικογένεια, ο καθένας γιά δικούς του λόγους, είναι απόλυτα ευχαριστημένοι και ικανοποιημένοι. Οι πιθανοί ουσιαστικοί αντίπαλοί τους, οι οποίοι θα είχαν αντιληφθεί τις πραγματικές προθέσεις τους, ο Ιμπραήμ Πασά και ο πανάξιος διάδοχος Μουσταφά -όλως ....συμπτωματικώς!!!- είναι νεκροί. Ο δρόμος λοιπόν είναι ανοικτός ΟΙ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙΔεν θα έφευγε όμως και το τελευταίο μέλος της οικογενείας από την Ευρώπη, πριν ρίξει τον σπόρο γιά ένα κανονικό ευρωπαϊκό ανακάτωμα. Όλως συμπτωματικώς, τα ευρωπαϊκά μεταρρυθμιστικά κινήματα, του Λουθήρου, του Ζβίγγλιου και του Καλβίνου, ανδρώνονται μετά το 1515, επί μεσουρανήματος των Νάσι. Ο Λούθηρος και ο Ζβίγγλιος εκλείπουν σχετικά νωρίς από το προσκήνιο. Ο πρώτος το 1546 και ανεκάτωσε την καρδιά της αυτοκρατορίας των Αψβούργων και ο δεύτερος το 1531 αφήνοντας έργο στην Ελβετία. Απομένει λοπόν ο Καλβίνος, ο οποίος θα λειτουργήση στην Ελβετία αρχικώς και αργότερα κυρίως στην πρωτεύουσα των χριστιανών κρυφο-εβραίων την Αμβέρσα, στον βορρά της Γαλλικής Αυτοκρατορίας. Παραμένει μυστήριο το πού βρέθηκε χρηματοδότηση για την εξάπλωση του Καλβινισμού μέσω μεγάλου αριθμού ιεροκηρύκων, σταλμένων απ' τον ίδιο σε όλον τον κόσμο.
Στο έργο των μεταρρυθμιστών, οι εβραίοι βρήκαν έναν σύμμαχο (ή ταύτιση συμφερόντων). Ως γνω-στόν, οι μεταρρυθμισταί δημιουργήθηκαν και απέκτησαν οπαδούς, διότι ξεκίνησαν πολεμική κατά του Πάπα και της τελείως διεφθαρμένης Καθολικής Εξουσίας. Συγκεκριμένα, η αντίδρασίς τους ξεκίνησε από τα γελοιωδέστατα παπικά «συγχωροχάρτια». Με ενθουσιασμό λοιπόν οι εβραίοι, ταλανισμένοι από την μη ανοχή των καθολικών καθώς και την τραγική Ιερά Εξέταση, παρακολουθούν την χριστιανική διαμάχη.
Δεν είναι όμως η διαμάχη η οποία τους ενδιαφέρει πρωτίστως. Πολύ περισσότερο τους ενδιαφέρει το ίδιο το περιεχόμενο της μεταρρυθμιστικής διδασκαλίας. Όπως ήδη γνωρίζουμε, οι εβραίοι εξαναγκάσθηκαν να γίνουν χριστιανοί στα φανερά για να μείνουν στην χριστιανική Ευρώπη. Στα σπίτια τους, όσο ήτο δυνατόν, διετήρουν την εβραϊκή πίστη.
Σαν χριστιανοί, ήταν υποχρεωμένοι, για να μην δίδουν υποψίες, να τηρούν με ευλάβεια και άψογη τυπικότητα το τελετουργικό της Καθολικής εκκλησίας. Αυτό το τελετουργικό περιελάμβανε πράγματα τελείως αντίθετα αλλά και βλάσφημα για τους Ιουδαίους. Για παράδειγμα, η αναπαράστασις φυσικών προσώπων, όπως εικόνες και αγάλματα, είναι τελείως απαγορευμένα στους Ιουδαίους. Γι' αυτό και δεν είχαν καμμία σχέση, σαν λαός, με τις εικαστικές τέχνες, (έως ότου ανεκάλυψαν την «μοντέρνα τέχνη», μέσω Γκούγκενχάιμ, για να μπορούν να εκφράζονται, έστω θολά).
Επίσης, σαν χριστιανούς, θα τους εξυπηρετούσε αν δεν υπήρχαν τα πατερικά κείμενα, οι βίοι των Αγίων κλπ. Ακριβώς όλα αυτά που έθιγαν τους κρυφο-εβραίους χριστιανούς ήρθαν να καταργήσουν οι μεταρρυθμίσεις. Σαφέστερα, καταργούν τις εικόνες-αγιογραφίες και τα αγάλματα, χρησιμοποιούν ΜΟΝΟ την παλαιά και κενή διαθήκη, «αποκαθηλώνουν» τους Αγίους, καταργούν τα μυστήρια κρατώντας μόνο την βάπτιση και την κοινωνία, (όχι όμως με το νόημά της), δεν αποδέχονται «ιερά» λείψανα, δεν τηρούν τυπικά, όπως νηστείες κλπ αλλά, και καταδικάζουν τα καλογερικά τάγματα και τον μοναχισμό. Επίσης καταργούν την ιερότητα της Κυριακής. Καταλήγουν δε σε έναν ιουδαιοχριστιανισμό ο οποίος είναι ουσιαστικά γνήσιος ιουδαϊσμός σύν κενή διαθήκη. Έτσι, οι κρυφο-εβραίοι χριστιανοί που θα τους υποστηρίξουν, θα είναι κοντά στην επιθυμητή πίστη τους. Στην αρχή των μεταρρυθμιστικών κινημάτων, αρκεί και μόνον η χρηματοδότησις των μεταρρυθμι-στών, πράγμα που αν επικρατούσε θα ανκούφιζε πραγματικά τους εβραίους. Και, όλως συμπτωματικώς, οι μεταρρυθμισταί επεκράτησαν.
Πρέπει, έχοντας εμβαθύνει στα παραπάνω, να μελετήσουμε ένα χαρακτηριστικό φαινόμενο, το οποίον καθορίζει τον εβραϊκό τρόπο δράσεως.
Το 1992, «γιορτάσθηκαν» παγκοσμίως, τα 500 έτη του διωγμού των εβραίων απ' την Ισπανία. Στην αρχή της σειράς των άρθρων είδαμε ότι ο διωγμός ήτο καθαρά θρησκευτικός. Πράγματι, όποιος εβαπτίζετο, ΔΕΝ ΕΔΙΩΚΕΤΟ. Οι εβραίοι υπέστησαν τα πάνδεινα για την διατήρηση της πίστεώς των. Έχουμε περιπτώσεις αυτοκτονιών και θυσιών για να αποφύγουν υποχρεωτική αλλαγή πίστεως. Εφθασαν στο σημείο να εξισώνουν τον γενιτσαρισμό των Οθωμανών, με την αρπαγή κάποιων παιδιών εβραϊκών οικογενειών, μόνο στην Πορτογαλία, με σκοπό να γαλουχηθούν χριστιανικά, γιά να τονίσουν την φρίκη του παιδομαζώματος.
Γεγονός είναι ότι εδιώχθησαν αμείλικτα και επεβίωσαν σαν εβραίοι, μόνο χάρις στην ικανότητα της φυλής τους. Χάρις δε στους Νάσι, οι διωγμένοι έβρισκαν δουλειές, μετανάστευαν στην Τουρκία και είχαν παντού στηρίγματα μέσω του πολιτικο-εμπορικού δικτύου του Οίκου Μεντέζ. Ένα μεγάλο μέρος των διωγμένων, είδαμε ότι εγκατεστάθη στην Αμβέρσα. Αργότερα, η Αμβέρσα γίνεται Καλβινικό κέντρο. Επικεφαλής του Καλβινικού κινήματος στις Κάτω Χώρες, με κατάπληξη βλέπουμε να είναι οι κρυφο-εβραίοι.
Ηγέτης είναι κάποιος Μάρκος Περέζ από Σαραγόσσα, του οποίου ο πατέρας, Λούης Περέζ, πρωτοστατούσε εξ αρχής. Γνωρίζουμε σαν ηγετική μορφή τον επίσης κρυφο-εβραίο Μαρτίν Λοπέζ ντε Βιλλανουέβα (θείος του μεγάλου «Γάλλου» λογοτέχνη Μισέλ ντε Μονταίν).
Ο προβληματισμός που προκύπτει αυθόρμητα είναι ότι άν ήθελαν να είναι χριστιανοί θα ζούσαν στην Ισπανία, χωρίς διωγμούς, προπηλακισμούς, εξευτελισμούς, μετακινήσεις, κυνηγητά καί θα κρατούσαν τις περιουσίες τους και δεν θα τολμούσε να τους βλάψη κανείς. Όμως, χρηματοδότησαν αλλά και εστήριξαν με δικούς τους ανθρώπους μία νέα αίρεση-θρησκεία, ΘΥΣΙΑΖΟΝΤΑΣ στον βωμό του εθνικού συμφέροντος κάποιους δικούς τους ανθρώπους.
Δηλαδή, όταν απεφασίσθη ότι το εθνικό συμφέρον επέβαλε την υπέρτατη θυσία, της ΑΠΟΚΟΠΗΣ από τον εβραϊσμό, κάποιοι ΘΥΣΙΑΣΘΗΚΑΝ.
Αυτό είναι εκπληκτικό, και κάνει κάποιον να αναρωτηθή άν οι εβραίοι ξαναδημιούργησαν θρησκείες ή αιρέσεις και στο παρελθόν, ΘΥΣΙΑΖΟΝΤΑΣ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ εφ' όσον το επέβαλε το γενικό εθνικό συμφέρον.....Τέλος πάντων, αυτό ήταν το κλίμα της εποχής που δημιούργησαν και εκμεταλλεύθηκαν οι Νάσι πριν εγκατασταθούν πλησίον του Ισραήλ. Όσπου ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, και, αφού τακτοποιήθηκαν όλες οι υποθέσεις κατά τον ευνοϊκότερο τρόπο, στις αρχές του 1554, ο Ζοάο Μιγκές ή Ιωσήφ Νάσι, εισέρχεται, ως αρχηγός κράτους, στην Κωνσταντινούπολη......ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Βασιζόμενοι, οι Οθωμανοί, σε τέτοιες συμβατικές και απλοϊκές σκέψεις, δείχνοντας απεριόριστη εμπιστοσύνη στους Εβραίους, δημιουργούν την πολιτική τους αλλά θα το πληρώσουν ακριβά, όπως θα δούμε.
Ο παγκόσμιος εβραϊσμός, υπό την καθοδήγηση των Νάσι, μετακινείται στην Οθωμανική αυτοκρατορία και για έναν άλλο λόγο. Διότι, θα είναι πιό κοντά στο Ισραήλ, όπου τελικά καταλήγει ο σιωνιστικός σχεδι-ασμός των Νάσι. Η δημιουργία εβραϊκού κράτους κυριαρχεί στην σκέψη των εβραίων όπου τώρα, υπό την αρχηγία των Νάσι, υπάρχουν πιθανότητες επιτυχίας. Εξ άλλου, από τους 160.000 εβραίους που εδιώχθησαν από την Ισπανία, πάνω απ' τους μισούς κατέληξαν στην Τουρκία και περίπου 18.000 στην Θεσσαλονίκη. Θεωρούν την εγκα-τάστασή τους σ' αυτά τα εδάφη σαν διάδρομο και πύλη προς Παλαιστίνη.
Οι εβραίοι λοιπόν, αποκτούν οικονομική δύναμη, ελέγχοντας τις διάφορες τέχνες και διακινώντας αγαθά. Διορίζονται σύμβουλοι και γιατροί και μεταφραστές. Με αυτές τις δυνατότητες, αφού έχουν επιρροή, κερδίζουν φορολογικές ελαφρύνσεις και απαλλαγές και δημιουργούν το γνωστό πλέγμα εξαρτήσεως σε όλη την αυτοκρατορία. Δηλαδή, κάνουν την Αυτοκρατορία και τον Σουλτάνο να νομίζουν ότι δεν υπάρχει μέλλον χωρίς αυτούς. Πείθουν τελικά, ότι είναι απολύτως απαραίτητοι και «δώρο Θεού» στους Τούρκους. Ακριβώς ότι προσπαθούν να κάνουν παγκοσμίως και σήμερα!!!!
Ιδού οι ρίζες της «μεγάλης» Τουρκο-ισραηλινής φιλίας!!!!ΣΟΥΛΕΙΜΑΝ Ο ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΗΣ. Περιγράφοντας τον Σουλεϊμαν τον Α' τον Μεγαλοπρεπή, βλέπουμε έναν υψηλόσωμο άνδρα, σεβάσμιο και επιβλητικό, με πρόσωπο που βλέποντάς το, δημιουργούσε δέος. Εστέφη αυτοκράτωρ το 1520, σε ηλικία 26 ετών, διαδεχόμενος τον πατέρα του Σελήμ Α'. Μεγάλωσε στα στρατόπεδα, όπως είπαμε, και είχε τις ικανότητες να επιλέγη ικανούς συνεργάτες και να αξιολογεί σωστά τις πληροφορίες των συμβούλων του. Ήταν ευνοημένος από την μοίρα διότι εκληρονόμησε από τον πατέρα του, γεμάτο θησαυροφυλάκιο, μία πειθαρχημένη χώρα και έναν ικανό, έμπειρο, αήττητο και αξιόμαχο στρατό. Είχε την ικανότητα, αυτά τα δώρα να τα αξιοποιήση προς ώφελος της αυτοκρατορίας, οδηγώντας την στην ακμή της δόξας και της δυνάμεώς της. Διπλασίασε το χρήμα του με απάνθρωπη όμως φορολογία. Έκτισε πολλά δημόσια κτήρια και κοινωφελή έργα όπως υδραγωγεία, γέφυρες και δρόμους. Στην εξωτερική πολιτική, σαν πολέμιος της Αυστροουγγαρίας, συνήψε συμμαχία με την Γαλλία. Μια απαραίτητη συμμαχία και για τις δύο μεγάλες αυτές δυνάμεις. Την συμμαχία αυτή ενεπνεύσθη και εφήρμοσε ο ελληνικής καταγωγής, εκ Πάργας, μεγάλος βεζύρης του, ο γλωσσομαθέστατος και ικανότατος στην διοίκηση στρατού και κράτους, Ιμπραήμ Πασάς.
Μερικούς μήνες μετά την σημαντικότατη αυτή συμφωνία, το 1536, ο Ιμπραήμ δολοφονείται και την θέση του καταλαμβάνει ο γαμπρός και ευνοούμενος της σουλτάνας Ροξυλάνης, ο Ρουστάμ Πασάς. Η Ντόνα Γκρασία δεν θα ήθελε έναν βεζύρη σαν τον Ιμπραήμ, και εδώ βλέπουμε ταύτιση συμφερόντων της σουλτάνας και της οικογενείας Νάσι, η οποία ταύτιση οδήγησε στο να χάση η αυτοκρατορία έναν μοναδικό ηγέτη σαν τον Ιμπραήμ.
Παρακάτω θα δούμε ποιοί καθοδηγούν την φιλόδοξη σουλτάνα.
Κάθε άνθρωπος, όσο ικανός και να είναι, έχει και ελαττώματα. Άλλα ελαττώματα κοστίζουν ακριβά και άλλα όχι. Το ελάττωμα του Σουλεμάν, κόστισε στους Οθωμανούς πανάκριβα, και έγινε αίτιο της παρακμής και των απωλειών τους. Το ελάττωμά του ήταν η μεγάλη αδυναμία του στο χαρέμι. Στον ποδόγυρο, όπως θα λέγαμε σήμερα.
Στα χρόνια του και εξ αιτίας του, το χαρέμι απέκτησε λόγο στα πολιτικά ζητήματα. Οι ευνοούμενες χανούμισες, έφθασαν στο σημείο να διορίζουν κρατικούς λειτουργούς αλλά και να επιτυγχάνουν διάφορα «ρουσφέτια». Αυτή η αδυναμία του, μέσω του δικτύου πρακτόρων, έγινε αμέσως γνωστή στους Νάσι οι οποίοι ήξεραν τα πάντα από πρώτο χέρι. Κυρίως για την Ρωσσίδα Χουρέμ ή Ρωζαλάνα ή Ρωξυλάνη, η οποία ήτο η ευνοουμένη και η οποία ασκούσε τεράστια επιρροή στον σουλτάνο και μέσω αυτού στα πολιτικά πράγματα και επενέβαινε στις αυτοκρατορικές υποθέσεις. Ήταν η πρώτη φορά που Οθωμανός αυτοκράτωρ εδέχετο επιδράσεις και επιρροές από γυναίκα. Και από τότε τους έγινε συνήθεια!!!
Αξίζει να διερευνήσουμε το κατά πόσο οι εβραίοι χρησιμοποίησαν αυτό το ελάττωμα και επηρέσαν τον σουλτάνο μέσω του χαρεμιού. Η κυρα-ΕστέρΠολλές εβραίες κυκλοφορούσαν στην αυτοκρατορική αυλή με σκοπό να διδάξουν και να εμπορευθούν. Έκαναν κάθε δουλειά, από μοιρολογήτρες ώς οτιδήποτε μπορεί να πουλήση μια γυναίκα.
Οι χανούμισες τις χρησιμοποιούσαν για να μάθουν να κεντούν και να υφαίνουν, να μακιγιάρονται, να χρησιμοποιούν και να αγοράζουν αρώματα κλπ. Σταδιακά, οι γυναίκες αυτές έγιναν τελείως απαραίτητες στις χανούμισες και δωροδοκούσαν τους ευνούχους φύλακες για άμεση πρόσβαση στα άδυτα του χαρεμιού. Όπως γράφουν οι ιστορικοί εκείνης της εποχής, οι εβραίες αυτές, τις έκαναν ότι ήθελαν αφού μπορούσαν να ικανοποιήσουν κάθε επιθυμία των χανουμισών που ήταν φυλακισμένες σε χρυσό κλουβί. Επίσης, μεταπουλούσαν κοσμήματα και τιμαλφή, τα οποία αγόραζαν από τις χανούμισες σε χαμηλές τιμές. Φυσικά, οι αιχμάλωτες δεν ήξεραν ποτέ τις τρέχουσες τιμές! Στα χρόνια αυτά, η πιό διάσημη εβραία που μπαινόβγαινε στο χαρέμι με σκοπό το κέρδος ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ, ήταν η περίφημη κυρά-Εστέρ. Άνδρας της ήταν ο ραβίνος Ελιά Χανδαλί, ο οποίος την άφησε χήρα στα 25 περίπου χρόνια της. Κατάφερε και έγινε δεκτή στο χαρέμι και απαραίτητη στις χανούμισες. Τις προμήθευε ότι επιθυμούσαν, τις βοηθούσε στους τοκετούς, μετέφερε κάθε είδους μηνύματα και εθεωρείτο τελείως έμπιστη των γυναικών του χαρεμιού. Χρησιμοποιώντας αυτές τις κοπέλλες, αποσπά πλήρη φορολογική απαλλαγή και εύφημο μνεία από τον ίδιο τον Σουλτάνο, ο οποίος επηρεάζετο από τις γυναίκες του. Το σουλτανικό φιρμάνει του 1539 απαλλάσσει ακόμη και τους απογόνους της (3 αγόρια) από φορολογία, αλλά, της δίνει το δικαίωμα να έχη απόλυτη νόμιμη πρόσβαση στο χαρέμι. Γνωρίζοντας πολύ καλά την αδυναμία αυτή του σουλτάνου, η κυρά-Εστέρ, δέχεται πλούσια δώρα, διορίζοντας διάφορους σε διάφορες δημόσιες θέσεις, χρησιμοποιώντας την επιρροή των χανου-μισών. Έτσι, αποκτά τεράστια οικονομική αλλά κυρίως πολιτική δύναμη, αφού όλοι οι επίσημοι υποκλίνονται μπροστά της, επιζητώντας την εύνοιά της, καθότι όλοι γνωρίζουν πως εναντίωση μαζί της μπορεί να σημαίνει το τέλος τους. Γίνεται χρήσιμη για πολλούς και κυρίως για τον λαό της αλλά και τους Νάσι. Ο μεγάλος πλούτος της την καθιστά ρυθμιστικό παράγοντα των εβραϊκών κοινοτήτων και οι ραβίνοι χρησιμοποιούν τον νόμο όπως αυτή θέλει...
Ανάμεσα στην κυρά-Εστέρ, τον γιατρό του σουλτάνου και άλλους παρατρεχάμενους της σουλτανικής αυλής, οι Νάσι έχουν πληροφόρηση άριστη σχετικά με ότι θέμα κινείται στην Υψηλή Πύλη. Με αυτό τον τρόπο, διαθέτοντας και πλούσια εμπειρία, καταφέρνουν να σχεδιάσουν με μεγάλη ακρίβεια και ικανότητα, τον τρόπο και χρόνο μεταβιβάσεώς τους στην Κωνσταντινούπολη. Οι μετακινήσεις της οικογενείας συνοδεύονται ....όλως ....συμπτωματικώς- με γεγονότα υψίστης σημασίας. Ο ΔΙΑΔΟΧΟΣ ΤΟΥ ΣΟΥΛΕΙΜΑΝΟ Μωάμεθ Β' ο Πολιορκητής, θεμελιωτής ουσιαστικά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όρισε σαφέστατα τον τρόπο ανακηρύξεως σουλτάνων από τους διαδόχους. Συγκεκριμένα, η υποθήκη ή εντολή του έλεγε: «οιοσδήποτε από τους γιούς μου ή εγγονούς μου έρθει στην εξουσία μπορεί να θυσιάση τα αδέλφια του για να εξασφαλίση την ηρεμία του κόσμου». Ο Σουλεϊμάν είχε τρία παιδιά, τον Μουσταφά, τον Βαγιαζήτ και τον Σελήμ. Αυτά τα παιδιά μεγάλωναν σε ένα περιβάλον το οποίο διαρκώς τα αξιολογούσε όσον αφορούσε τις ικανότητές τους. Ο αυτοκρατορικός γιατρός και η κυρά-Εστέρ, τα εγνώριζαν άριστα και επίσης τα αξιολογούσαν... Ο πρωτότοκος, ο Μουσταφά, κληρονομικώ δικαιώματι, θα κυβερνούσε και μάλλον θα «θυσίζε» τ' αδέρφια του.
Ο Μουσταφά, γεννημένος το 1516, ήταν γιός της πρώτης σουλτάνας, της Γκιούλμπαχάρ (Ανοιξιάτικο Ρόδο). Επροορίζετο να διαδεχθή τον πατέρα του. Δεν ήτο ένας τυχαίος άνδρας. Είχε ισχυρότατη προσωπικότητα, ήτο αξιοσέβαστος, πολεμικότατος, και, κατά τα λεγόμενα της εποχής εκείνης, είχε όλα τα προτερήματα του πατρός του χωρίς όμως τα ελαττώματά του. Είχε επιβληθεί στον στρατό, και ελατρεύετο από τον στρατό και τους γενιτσάρους. Το μέλλον της αυτοκρατορίας προεβλέπετο λαμπρότατο, υπό την ηγεσία του.
Ο Σουλτάνος Μουσταφά όμως, δεν θα ήταν το άβουλο πιόνι στα χέρια των δολοπλόκων Νάσι και αυτοί, μέσω του γνωστού κυκλώματος, το εγνώριζαν καλά. Το πρόβλημα θα το μεταφέρουν στην φιλόδοξη και ανόητη Ροξυλάνη. Η οποία, προφανώς επηρεασμένη από τους γνωστούς κύκλους, επείσθη ότι ένα τα δικά της παιδιά έπρεπε να γίνη σουλτάνος. Ένας σουλτάνος βολικός για τις σιωνιστικές επιδιώξεις των Νάσι. Καταφέρνει και πείθει τον ηδυπαθή Σουλεϊμάν ότι ο Μουσταφά συνωμοτεί εναντίον του. Στην προσπάθειά της συμμετέχει και ο Ρουστάμ Πασάς, τον οποίο αντιπαθούσε ο Μουσταφά και θα τον «απέλυε». Σε μία εκστρατεία κατά των Περσών, το μοιραίο 1553, ο Μουσταφά καλείται στο αυτοκρατορικό κατάλυμα στο Εργελή. Εκεί δολοφονείται, και αμέσως στασιάζουν οι γενίτσαροι, εξαγριωμένοι από την άνανδρη και άδικη δολοφονία. Θαρρεί κανείς ότι διαισθάνθηκαν την τεράστια απώλεια για την αυτοκρατορία.
Με τεράστια δυσκολία και δωροδοκίες καταστέλεται η εξέγερση των γενιτσάρων, αφού όμως στην θέση του Ρουστάμ διορίζεται ο Αχμέτ Πασάς. Ένα από τα δύο παιδιά της Ρωξυλάνης θα γίνη σουλτάνος. Και μετά την έλευση της οικογενείας, το 1533, θα αποφα-σισθή ποιός από τους δύο που απέμειναν.
Η ΠΟΡΕΙΑ ΚΑΙ ΑΦΙΞΙΣ ΤΩΝ ΝΑΣΙ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΕνώ αυτά συμβαίνουν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, η οικογένεια, πλήν του Ιωσήφ ή Ζοάο, στις αρχές του 1533 βρίσκεται στην Ραγκούσα (Ντουμπρόβνικ), Εκεί γίνονται δεκτοί με τιμές από την τοπική εξουσία. Το έδαφος είχαν προλειάνει οι τοπικοί αντιπρόσωποι του εμπορικού οίκου των. Ο λόγος της μεγαλοπρεπούς υποδοχής ήτο μόνο οικονομικός. Η Ντόνα Γκρασία είχε εκμισθώσει μια ολόκληρη περιοχή του λιμένος, στην οποία αυτή και πράκτορές της φορτωεκφόρτωναν τεράστιες ποσότητες εμπορευμάτων, αφήνοντας μεγάλα ποσά φόρων εκτελωνισμού και ενοικίων στην πόλη. Το αντάλλαγμα ήταν η συμφωνία για μη κατασχέσεις για κανένα λόγο (π.χ. Ιερά Εξέτασις) και η πληρωμή με 6μηνη εξόφληση. Οι αρχές της Ραγκούσας τίμησαν την συμφωνία τους. Και μάλιστα επέτρεψαν στους αντιπροσώπους της να κατοικούν εκτός της εβραϊκής συνοικίας.
Από την Ραγκούσα, η οικογένεια κατηφορίζει με μεγαλοπρέπεια, στην Θεσσαλονίκη. Η Θεσσαλονίκη, αποτελεί τώρα έναν εβραϊκό μικρόκοσμο, μιάς και υπάρχουν συναγωγές και πρόσφυγες από παντού. Κανείς δεν δούλευε το Σάββατο, τηρώντας τον νόμο. Ούτε και στο λιμάνι κανείς ξεφόρτωνε πλοία αυτή την ημέρα. Υπήρχε εβραϊκή κυριαρχία στην πόλη. Η οικογένεια δημιούργησε συναγωγή στην πόλη και αγόρασε ακίνητα. Στην Θεσσαλονίκη ξεκουράστηκαν αλλά και χρησιμοποίησαν τον χρόνο τους για να προετοιμάσουν την φαντασμαγορική και εντυπωσιακή τους είσοδο στην Κωνσταντινούπολη. Την είχαν ανάγκη τέτοιου είδους υποδοχή, για να κάνουν αισθητή την παρουσία τους, να εντυπωσιάσουν τους απολίτιστους Τούρκους, να δώσουν στους εβραίους το μήνυμα ότι ήρθαν οι ηγέτες τους και να γίνουν δεκτοί από τον Σουλτάνο, περίπου σαν αρχηγοί κράτους. Ήταν ένα καλοστημένο παιγνίδι. Και όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη ανταποκρίθηκαν όπως όριζε το σχέδιο. Ακόμη και ο Σουλτάνος, παραμυθιασμένος από τον γιατρό του, πίστευε ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι δέχεται θείο δώρο. Την άνοιξη λοιπόν, η οικογένεια Νάσι, εισέρχεται θριαμβευτικά στην Πόλη. Τέσσερεις καλοδουλεμένες και πανέμορφες άμαξες κουβαλούν τα μέλη της οικογενείας. Ακολουθούν πολλά κάρα με την συνοδεία και τις οικοσκευές. 40 έφιπποι οπλισμένοι άνδρες προστατεύουν την περιουσία. Οι εβραίοι της Κωνσταντινουπόλεως, παρακολουθούν την «παρέλαση» εκστατικοί. Ήδη η οικογένεια είχε ξοδεύσει αρκετά χρήματα για φιλανθρωπίες, απαραί-τητες για την δημιουργία καταλλήλου θετικού κλίματος. Δημιουργήθηκε λοιπόν «αυθόρμητα» κλίμα γιορταστικό εκείνη την ημέρα....Η παρέλαση τερματίσθηκε στην κατοικία-ανάκτορο που πλέον θα αποτελούσε την μόνιμη κατοικία της οικογένειας και ήταν στον Γαλατά ή στο Πέρα. Η κατοικία ήταν σαν ένα μικρό ανάκτορο με μεγάλο κήπο και μαγευτική θέα στην θάλασσα. Σ' αυτή την επιβλητική έπαυλη εδέχοντο υψηλούς ξένους, αξιωματούχους, επισήμους, αντιπροσώπους κλπ και έδιδαν καθημερινώς τροφή σε 80 ζητιάνους. Μπορεί να ήταν ένα σπίτι σε οθωμανικό έδαφος, με κλειστούς δεσμούς με την υψηλή Πύλη, αλλά, οι κάτοικοί του ζούσαν σαν να ήταν δυτικοί και οι υπηρέτες εντύνοντο και εφέροντο αναλόγως. Μιλούσαν μεταξύ τους Ισπανικά και ζούσαν σαν Ιταλοί ή Ισπανοί. Φυσικό επόμενο, διότι δεν ήρθαν εδώ για ποιοτική ζωή αλλά εξ ανάγκης αφ' ενός και λόγω σιωνισμού αφ' ετέρου. Απλώς, έπειθαν τους Τούρκους για το αντίθετο.
Αμέσως επεβλήθησαν ως αρχηγοί των πολυπληθών εβραίων και άρχισαν την σιωνιστική δράση. Επέστρεψαν επισήμως στον ιουδαϊσμό και πήραν πλέον τα εβραϊκά ονόματα Νάσι. Συμπεριεφέροντο περίπου ως αρχηγοί κράτους και συνεχώς περιεβάλοντο από σοφούς, γιατρούς, επισκέπτες, υπηρέτες, συμβούλους κλπ δημιουργώντας την Αυλή τους. Ενισχύουν τις ραβινικές σχολές και τις Ιουδαϊκές σχολές. Ακολούθως, η Ντόνα Γκρασία ξεκαθαρίζει το θέμα της περιουσίας της με την ανηψιά της, την Γκρασία σύζυγο Σαμουήλ Νάσι και την μητέρα της. Μετά αρκετές χρονοβόρες προσεγγίσεις, οι ραβίνοι αποφασίζουν να λύσουν την διαφορά υπέρ της Ντόνας Γκρασίας. Όποιος κατέχει χρήματα, όπως φαίνεται, κερδίζει τον νόμο.
Η Οθωμανική Αυλή είχε κάθε συμφέρον να λυθή ευνοϊκά υπέρ της το ζήτημα αυτό, διότι προσέβλεπαν ΑΦΕΛΩΣ στην τεράστια περιουσία της. Ούτε μπορούσαν να διανοηθούν το μέγεθος της ικανότητος και εμπειρίας της οικογενείας στο να επενδύει και να «εξαφανίζει» τα χρήματα. Πάντως, για αρκετό διάστημα μετά την άφιξη της Γκρασίας, τεράστιες ποσότητες ειδών δεκινούντο, μάλλον επιδεικτικά, για να ηρεμήσουν οι αχόρταγοι, αδηφάγοι και άπληστοι Τούρκοι Αξιωματούχοι. Ακόμη και δικά της πλοία είχε η οικογένεια για να μεταφέρη βαμβάκι, μαλλί, πιπέρι και σίτο στην Ευρώπη και κυνηγημένους εβραίους και ρούχα, υφάσματα και άλλα βιομηχανικά είδη στην Τουρκία. Το κέντρο των εμπορικών δραστηριοτήτων τους, προς ικανοποίηση των Οθωμανών, μεταφέρθηκε στην Πόλη και τα πρακτορεία τους, με αποκλειστικά εβραίους ως προσωπικό, ευρίσκονται σε όλες τις πόλεις του κόσμου. Φυσικό επόμενο, ο σουλτάνος να εγγυάται προσωπικά όλα τα φορτία. Ετσι, όταν φορτία εχάνοντο ή κάποιοι υπάλληλοί τους ευρίσκοντο αιχμάλωτοι πειρατών, επενέβαινε ο ίδιος ο Σουλτάνος υπέρ αυτών...
Τοιουτοτρόπως, ο πλούτος τους ηύξανε με μεγάλους ρυθμούς.ΙΩΣΗΦ ΝΑΣΙ Ο ΕΘΝΟΣΩΤΗΡΗ οικογένεια λοιπόν συνεχίζει το έργο της με ασφάλεια. Ο Ζοάο Μιγκέζ ή Ιωσήφ Νάσι είχε παραμείνει για δουλειές στην Ευρώπη. Η απόφασίς του γιά εγκατάσταση στην Πόλη ήταν γνωστή. Απέμενε, η οικογένειά του να προλειάνη το έδαφος για την μεγαλοπρεπή και φαντασμαγορική έλευσή του, και την δημιουργία «θρύλου» γύρω απ' το όνομά του, για να πιστέψουν οι άξεστοι Οθωμανοί ότι έρχεται ο Σωτήρ. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία ευρίσκετο στην επεκτατική της ακμή. Ο στρατός ήταν μάχιμος και ετοιμοπόλεμος, υποσχόμενος θριάμβους. Ο Σουλεϊμάν ήταν σε διαρκή πολεμική ετοιμότητα με τις χριστιανικές δυνάμεις της Δύσεως. Ήταν μία αντιπαλότητα που πιθανώς να είχε απρόβλεπτες συνέπειες και που επέβαλε συμμαχίες σαν αυτή με την Γαλλία. Σαφώς χρειζόταν έμπειρους και ικανούς συνεργάτες-πολιτικούς σαν τον άτυχο ελληνικής καταγωγής Ιμπραήμ. Εκλείπαντας ο Ιμπραήμ, αφήνει χώρο σε κάποιον σαν τον Νάσι. Κάθε πληροφορία και γνώση περί των ικανοτήτων, δυνατοτήτων, αδυναμιών, πολιτικής καταστάσεως, εθνικών στόχων, οικονομικής βάσεως και στρατιωτικής ισχύος των αντιπάλων είναι απαραίτητη για τους Οθωμανούς. Οι Οθωμανοι γνωρίζουν την διαφορετικότητά τους απ' τους δυτικούς σε όλους τους τομείς και χρειάζονται έναν "δυτικότροπο", ο οποίος θα τους βοηθά να κατανοούν την δύση. Για όλα τα παραπάνω, παρουσιασμένα με δραματικούς τόνους και εμφατικά στον Σουλτάνο, πείθουν ότι ο Νάσι θα καλύψη όλα τα κενά. Πράγματι, φαίνεται ότι οι υπηρεσίες ενός ανδρός ο οποίος είναι φίλος του αυτοκράτορος των Γάλλων, ιππότης κεχρισμένος από τον ίδιο τον αυτοκράτορα των Αψβούργων, γνώστη όλων απολύτως των βασιλικών αυλών και των οίκων των ευγενών της Ευρώπης, με την μοναδική ικανότητα να ελίσσεται ανάμεσά τους και να τους έχει όλους δεμένους με εξαρτήσεις κυρίως οικονομικές, είναι σαν δώρο εξ ουρανού. Αν δε, σε όλα αυτά προσθέσουμε το ότι οι Νάσι παρουσιάζονται στην Κωνσταντινούπολη σαν κυνηγημένοι, η εμπιστοσύνη των Οθωμανών σε αυτούς είναι απόλυτη διότι θεωρούν δεδομένο τον πατιωτισμό των μια και δεν μπορούν να έχουν άλλη πατρίδα. Αυτές οι πεποιθήσεις των Οθωμανών όμως, εξυπηρετούν απόλυτα τις σιωνιστικές επιδιώξεις των ικανοτάτων ραδιούργων Νάσι. Οι οποίοι εξ άλλου, δεν θα αφήσουν καμμία ευκαιρία χαμένη για να εκδικηθούν τις χριστιανικές δυνάμεις για την συμπεριφορά τους έναντι των εβραίων. Η εκδικητική αυτή μανία, θα συντελέση σε ένα ποσοστό, στην καταστροφή τους.
Επομένως, με την έλευση του «εθνοσωτήρα» Νάσι, και οι Οθωμανοί αλλά και η οικογένεια, ο καθένας γιά δικούς του λόγους, είναι απόλυτα ευχαριστημένοι και ικανοποιημένοι. Οι πιθανοί ουσιαστικοί αντίπαλοί τους, οι οποίοι θα είχαν αντιληφθεί τις πραγματικές προθέσεις τους, ο Ιμπραήμ Πασά και ο πανάξιος διάδοχος Μουσταφά -όλως ....συμπτωματικώς!!!- είναι νεκροί. Ο δρόμος λοιπόν είναι ανοικτός ΟΙ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙΔεν θα έφευγε όμως και το τελευταίο μέλος της οικογενείας από την Ευρώπη, πριν ρίξει τον σπόρο γιά ένα κανονικό ευρωπαϊκό ανακάτωμα. Όλως συμπτωματικώς, τα ευρωπαϊκά μεταρρυθμιστικά κινήματα, του Λουθήρου, του Ζβίγγλιου και του Καλβίνου, ανδρώνονται μετά το 1515, επί μεσουρανήματος των Νάσι. Ο Λούθηρος και ο Ζβίγγλιος εκλείπουν σχετικά νωρίς από το προσκήνιο. Ο πρώτος το 1546 και ανεκάτωσε την καρδιά της αυτοκρατορίας των Αψβούργων και ο δεύτερος το 1531 αφήνοντας έργο στην Ελβετία. Απομένει λοπόν ο Καλβίνος, ο οποίος θα λειτουργήση στην Ελβετία αρχικώς και αργότερα κυρίως στην πρωτεύουσα των χριστιανών κρυφο-εβραίων την Αμβέρσα, στον βορρά της Γαλλικής Αυτοκρατορίας. Παραμένει μυστήριο το πού βρέθηκε χρηματοδότηση για την εξάπλωση του Καλβινισμού μέσω μεγάλου αριθμού ιεροκηρύκων, σταλμένων απ' τον ίδιο σε όλον τον κόσμο.
Στο έργο των μεταρρυθμιστών, οι εβραίοι βρήκαν έναν σύμμαχο (ή ταύτιση συμφερόντων). Ως γνω-στόν, οι μεταρρυθμισταί δημιουργήθηκαν και απέκτησαν οπαδούς, διότι ξεκίνησαν πολεμική κατά του Πάπα και της τελείως διεφθαρμένης Καθολικής Εξουσίας. Συγκεκριμένα, η αντίδρασίς τους ξεκίνησε από τα γελοιωδέστατα παπικά «συγχωροχάρτια». Με ενθουσιασμό λοιπόν οι εβραίοι, ταλανισμένοι από την μη ανοχή των καθολικών καθώς και την τραγική Ιερά Εξέταση, παρακολουθούν την χριστιανική διαμάχη.
Δεν είναι όμως η διαμάχη η οποία τους ενδιαφέρει πρωτίστως. Πολύ περισσότερο τους ενδιαφέρει το ίδιο το περιεχόμενο της μεταρρυθμιστικής διδασκαλίας. Όπως ήδη γνωρίζουμε, οι εβραίοι εξαναγκάσθηκαν να γίνουν χριστιανοί στα φανερά για να μείνουν στην χριστιανική Ευρώπη. Στα σπίτια τους, όσο ήτο δυνατόν, διετήρουν την εβραϊκή πίστη.
Σαν χριστιανοί, ήταν υποχρεωμένοι, για να μην δίδουν υποψίες, να τηρούν με ευλάβεια και άψογη τυπικότητα το τελετουργικό της Καθολικής εκκλησίας. Αυτό το τελετουργικό περιελάμβανε πράγματα τελείως αντίθετα αλλά και βλάσφημα για τους Ιουδαίους. Για παράδειγμα, η αναπαράστασις φυσικών προσώπων, όπως εικόνες και αγάλματα, είναι τελείως απαγορευμένα στους Ιουδαίους. Γι' αυτό και δεν είχαν καμμία σχέση, σαν λαός, με τις εικαστικές τέχνες, (έως ότου ανεκάλυψαν την «μοντέρνα τέχνη», μέσω Γκούγκενχάιμ, για να μπορούν να εκφράζονται, έστω θολά).
Επίσης, σαν χριστιανούς, θα τους εξυπηρετούσε αν δεν υπήρχαν τα πατερικά κείμενα, οι βίοι των Αγίων κλπ. Ακριβώς όλα αυτά που έθιγαν τους κρυφο-εβραίους χριστιανούς ήρθαν να καταργήσουν οι μεταρρυθμίσεις. Σαφέστερα, καταργούν τις εικόνες-αγιογραφίες και τα αγάλματα, χρησιμοποιούν ΜΟΝΟ την παλαιά και κενή διαθήκη, «αποκαθηλώνουν» τους Αγίους, καταργούν τα μυστήρια κρατώντας μόνο την βάπτιση και την κοινωνία, (όχι όμως με το νόημά της), δεν αποδέχονται «ιερά» λείψανα, δεν τηρούν τυπικά, όπως νηστείες κλπ αλλά, και καταδικάζουν τα καλογερικά τάγματα και τον μοναχισμό. Επίσης καταργούν την ιερότητα της Κυριακής. Καταλήγουν δε σε έναν ιουδαιοχριστιανισμό ο οποίος είναι ουσιαστικά γνήσιος ιουδαϊσμός σύν κενή διαθήκη. Έτσι, οι κρυφο-εβραίοι χριστιανοί που θα τους υποστηρίξουν, θα είναι κοντά στην επιθυμητή πίστη τους. Στην αρχή των μεταρρυθμιστικών κινημάτων, αρκεί και μόνον η χρηματοδότησις των μεταρρυθμι-στών, πράγμα που αν επικρατούσε θα ανκούφιζε πραγματικά τους εβραίους. Και, όλως συμπτωματικώς, οι μεταρρυθμισταί επεκράτησαν.
Πρέπει, έχοντας εμβαθύνει στα παραπάνω, να μελετήσουμε ένα χαρακτηριστικό φαινόμενο, το οποίον καθορίζει τον εβραϊκό τρόπο δράσεως.
Το 1992, «γιορτάσθηκαν» παγκοσμίως, τα 500 έτη του διωγμού των εβραίων απ' την Ισπανία. Στην αρχή της σειράς των άρθρων είδαμε ότι ο διωγμός ήτο καθαρά θρησκευτικός. Πράγματι, όποιος εβαπτίζετο, ΔΕΝ ΕΔΙΩΚΕΤΟ. Οι εβραίοι υπέστησαν τα πάνδεινα για την διατήρηση της πίστεώς των. Έχουμε περιπτώσεις αυτοκτονιών και θυσιών για να αποφύγουν υποχρεωτική αλλαγή πίστεως. Εφθασαν στο σημείο να εξισώνουν τον γενιτσαρισμό των Οθωμανών, με την αρπαγή κάποιων παιδιών εβραϊκών οικογενειών, μόνο στην Πορτογαλία, με σκοπό να γαλουχηθούν χριστιανικά, γιά να τονίσουν την φρίκη του παιδομαζώματος.
Γεγονός είναι ότι εδιώχθησαν αμείλικτα και επεβίωσαν σαν εβραίοι, μόνο χάρις στην ικανότητα της φυλής τους. Χάρις δε στους Νάσι, οι διωγμένοι έβρισκαν δουλειές, μετανάστευαν στην Τουρκία και είχαν παντού στηρίγματα μέσω του πολιτικο-εμπορικού δικτύου του Οίκου Μεντέζ. Ένα μεγάλο μέρος των διωγμένων, είδαμε ότι εγκατεστάθη στην Αμβέρσα. Αργότερα, η Αμβέρσα γίνεται Καλβινικό κέντρο. Επικεφαλής του Καλβινικού κινήματος στις Κάτω Χώρες, με κατάπληξη βλέπουμε να είναι οι κρυφο-εβραίοι.
Ηγέτης είναι κάποιος Μάρκος Περέζ από Σαραγόσσα, του οποίου ο πατέρας, Λούης Περέζ, πρωτοστατούσε εξ αρχής. Γνωρίζουμε σαν ηγετική μορφή τον επίσης κρυφο-εβραίο Μαρτίν Λοπέζ ντε Βιλλανουέβα (θείος του μεγάλου «Γάλλου» λογοτέχνη Μισέλ ντε Μονταίν).
Ο προβληματισμός που προκύπτει αυθόρμητα είναι ότι άν ήθελαν να είναι χριστιανοί θα ζούσαν στην Ισπανία, χωρίς διωγμούς, προπηλακισμούς, εξευτελισμούς, μετακινήσεις, κυνηγητά καί θα κρατούσαν τις περιουσίες τους και δεν θα τολμούσε να τους βλάψη κανείς. Όμως, χρηματοδότησαν αλλά και εστήριξαν με δικούς τους ανθρώπους μία νέα αίρεση-θρησκεία, ΘΥΣΙΑΖΟΝΤΑΣ στον βωμό του εθνικού συμφέροντος κάποιους δικούς τους ανθρώπους.
Δηλαδή, όταν απεφασίσθη ότι το εθνικό συμφέρον επέβαλε την υπέρτατη θυσία, της ΑΠΟΚΟΠΗΣ από τον εβραϊσμό, κάποιοι ΘΥΣΙΑΣΘΗΚΑΝ.
Αυτό είναι εκπληκτικό, και κάνει κάποιον να αναρωτηθή άν οι εβραίοι ξαναδημιούργησαν θρησκείες ή αιρέσεις και στο παρελθόν, ΘΥΣΙΑΖΟΝΤΑΣ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ εφ' όσον το επέβαλε το γενικό εθνικό συμφέρον.....Τέλος πάντων, αυτό ήταν το κλίμα της εποχής που δημιούργησαν και εκμεταλλεύθηκαν οι Νάσι πριν εγκατασταθούν πλησίον του Ισραήλ. Όσπου ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, και, αφού τακτοποιήθηκαν όλες οι υποθέσεις κατά τον ευνοϊκότερο τρόπο, στις αρχές του 1554, ο Ζοάο Μιγκές ή Ιωσήφ Νάσι, εισέρχεται, ως αρχηγός κράτους, στην Κωνσταντινούπολη......ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
