(Με αφορμή) Τα πιγκουϊνάκια! – 3

 

ΜΕΡΟΣ Γ΄

ΕργΔημΕργ 

Κάτι ακόμη: δεν υπάρχουν απλανείς αστέρες.

Όλα τα αστέρια κινούνται, μόνο που μερικά κινούνται εξαιρετικά αργά, όπως τα βλέπουμε από τη Γή. Αλλάζουν θέση ενδεχομένως καί μετά από χιλιετίες, ή καί με ακόμη αργότερο ρυθμό. Συνεπώς, οι «απλανείς» αστέρες, οι οποίοι σχηματίζουν τους ζωδιακούς αστερισμούς, αλλάζουν κι αυτοί θέση.

Πόσο αργά, όμως, οι συγκεκριμένοι;

Έχει υπολογιστεί ότι οι ζωδιακοί αστερισμοί σχηματίστηκαν πρίν από 200,000 (διακόσιες χιλιάδες χρόνια) πρίν την εποχή μας, καί θα κρατήσουν το σχήμα τους γιά άλλο τόσο μετά την εποχή μας. Έξω από τα όρια αυτού του χρονικού διαστήματος (δηλαδή τα + – 200,000 χρόνια), τα σχήματά τους ήταν καί θα είναι «πέραν αναγνωρίσεως» (beyond recognition).

Άρα, αντιλαμβανόμαστε ότι το όλο οικοδόμημα της Αστρολογίας (ως «νευρωνικό δίκτυο», ως προχωρημένη Φυσική, ως ηθική διδασκαλία, ως ο,τιδήποτε άλλο του έχει αποδοθεί) κρατάει άλλο τόσο· δηλαδή, έχει αξία μέσα στα 400,000 αυτά χρόνια. Δηλαδή, ίσχυσε καί θα ισχύσει γιά ένα σύνολο 15 καί κάτι ψιλά πλήρων περιστροφών του άξονα της Γής, λόγωι της μεταπτώσεως. Δεκαπέντε φορές (σύν κάτι ακόμη, στο δεκαδικό μέρος) θα διανυθεί όλος ο κύκλος των «μεγάλων μηνών».

[Βέβαια, ο μεταπτωτικός κύκλος του άξονα της Γής θα συνεχίσει στο διηνεκές· απλώς, το φόντο του ουρανού -200 χιλιετίες μετά από σήμερα- δεν θα «ζωγραφίζεται» με τους ζωδιακούς αστερισμούς, όπως τους γνωρίζουμε. Εννοείται πως καί οι λοιποί αστερισμοί δεν θα μείνουν με μορφή αλώβητη.]

Στο σημείο αυτό, τώρα, η σκέψη σας είναι ελεύθερη να καλπάσει.

• Ποιός ή ποιοί ήσαν οι εφευρέτες του αστρολογικού οικοδομήματος;
• Πότε το εφηύραν / εμπλούτισαν / ολοκλήρωσαν;
• Άρα γε, να έχει σχέση με την εμφάνιση του homo sapiens (+ sapiens) ; (Ειρήσθω ότι η Γουΐκι τοποθετεί την εμφάνιση του sapiens στα 300 χιλιάδες χρόνια πρίν την εποχή μας, δηλαδή δίνει μιά κατοστάρα χιλιάδες χρόνια παραπάνω.) Να είναι, δηλαδή, μία (κυριολεκτικά) «άνωθεν» βοήθεια στην εξέλιξή του;
• Κι αν ναί, τότε ποιές υπέρτερες ευφυΐες το φτιάξανε, αφού ο sapiens ήταν πρωτόγονος;
• Καί γιατί η Γαία έσπευσε να διαμορφώσει ειδικά τον Ελλαδικό χώρο σύμφωνα με τον ζωδιακό κύκλο; (*)

…Ειλικρινά, δεν μπορώ να σας διαφωτίσω. Δεν γνωρίζω τις απαντήσεις, καί μακάρι να τις γνώριζα. Αλλά, βλέπετε καθαρά το πώς διεξάγεται η έρευνα: με καίρια ερωτήματα – καί μόνον. Αν τα διατυπώσεις (όπως πρέπει), ίσως κάποτε να φτάσεις καί στις απαντήσεις!

[(*) Εδώ, καταλαβαίνουμε, ίσως, το γιατί κάποιοι τόποι βοηθάνε πολύ την ψυχονοητική ανέλιξη των κατοίκων τους, ενώι άλλοι όχι. Καί μάλλον ανάμεσα στους πλέον ευνοημένους, είναι η Ελλάδα μας.

Εφ’ όσον, τώρα, η γεωδιαμόρφωση αυτή -κατά ζώδια- των Βορείων Σποράδων / Μαλιακού / κτλ (που την περιγράψαμε στο προαναφερθέν άρθρο «Της νύχτας οι ονειρικές σκέψεις») ισχύει μέχρι σήμερα, τότε αντιλαμβανόμαστε πως αυτή η παράξενη βοήθεια που μας παρέχεται, συνεχίζεται επίσης μέχρι σήμερα!

Με την ευκαιρία, σημειώστε πως ο τόπος μας δεν παρέχει μόνο ευκαιρία γιά ψυχονοητική ανάταση, αλλά προσφέρει κι άλλα, μή ανακοινώσιμα.

Τα κακά νέα είναι πως τα παραπάνω (λίαν ευνοϊκά χωρικό, χρονικό, αιθερικό περιβάλλοντα της Ελλάδας) τα οσμίζονται καί όσοι ξένοι κατά εποχές ήθελαν καί θέλουν να κατακτήσουν τη χώρα μας. Τα καλά νέα είναι πως τα καταλαβαίνουν μόνον ενστικτωδώς, όχι συνειδητώς· αν καί, παρ’ όλ’ αυτά, λυσσάνε. Γι’ αυτό, όμως, δεν θέλω κι εγώ να τους ανοίγω τα μάτια με τα γραπτά μου.]

στ. Μιά κουβέντα, που την πέταξε κάποτε

Σκιαγραφώντας το άρθρο, θυμήθηκα μιά μάλλον «ξεκάρφωτη» φράση του γνωστού μας «Τρισ-α-τέλειου», την οποία θεώρησα καλό να περιλάβω στο παρόν καί να τη σχολιάσω. Δεν θυμάμαι ούτε το πότε την έγραψε, ούτε το πού, ούτε με ποιά αφορμή. Ωστόσο, μου έκανε αρκετή εντύπωση, όθεν καί τη συγκράτησα στη μνήμη μου επί τόσα χρόνια μετά:

«- Κι αν ο Υδροχόος γίνει Λέων;»

Επειδή γνωρίζω αρκετά καλά αυτά τα θέματα, κατάλαβα αμέσως τη σημασία της. Δεν υπάρχει, βέβαια, καμμία περίπτωση ο Υδροχόος να γίνει Λέων· οι αστερισμοί είναι καλώς καθορισμένα ουράνια «οικόπεδα», καί δεν αλλάζουν ούτε σχήμα, ούτε θέση. (Εννοείται, μέσα στα χρονικά πλαίσια, που προαναφέραμε.) Μόνον ως λογοτεχνικό σχήμα μπορεί να λεχθεί αυτό.

Σε μιά τέτοια περίπτωση, εκείνο που θα συμβεί, θα είναι να τουμπάρει η Γή!

…Όπως ακριβώς τουμπάρουμε μιά γυάλινη κλεψύδρα με άμμο, που αδειάζει το πάνω δοχείο της.

Είναι κι αυτό το παιχνίδι με τα πιγκουϊνάκια!… που, αφού κάνουν τσουλήθρα, μετά δεν ξανανεβαίνουν στην κορυφή με κάποιον μηχανισμό αντίστροφης διαδρομής «φιδιού» ( = το ανερχόμενο φίδι του μακροκοσμικού κηρυκείου), αλλά από μία μάλλον απότομη σκάλα. Δηλαδή, συνειρμικώς: σάν να φτάνει η μεταπτωτική περιστροφή του άξονα της Γής στις 15° Υδροχόου, καί ξαφνικά να τουμπάρει ο πλανήτης μας, καί η περιστροφή να συνεχίζει από τις 15° Λέοντος! Καί να μην ακολουθείται η ομαλή διαδοχή των «μεγάλων μηνών» μετά τον Υδροχόο (Αιγόκερω, Τοξότη, Σκορπιού, κτλ κτλ – η σειρά πάντα είναι αντίστροφη της κανονικής.)

Ισχύει, όμως, αυτό;

Κατ’ αρχάς, είναι εφικτό;

Ίχνη «τουμπαρίσματος» των μαγνητικών πόλων της Γής μας, ναί, υπάρχουν· έχουν εντοπιστεί εργαστηριακώς σε κοιτάσματα πάγων. Αντιθέτως, ίχνη «τουμπαρίσματος» των γεωγραφικών πόλων της Γής, δεν υφίστανται.

[Άσχετο το τί -περί του αντιθέτου- κυκλοφορεί κατά καιρούς στην πιάτσα. (Επανα)Κυκλοφορεί επίσης -μετ’ επιμονής- καί το ότι η Γή είναι επίπεδη. Καί λοιπόν; ]

Βέβαια, συχνά-πυκνά εμφανίζονται κάποιοι βαρεμένοι, που ισχυρίζονται πως ναί, η Γή έχει τουμπάρει πολλές φορές στο παρελθόν. Μάλιστα, προσπαθούν να επικαλεστούν καί «επιστημονικά» τεκμήρια.

Αλλά…

Εδώ, θ’ ανοίξουμε μιά παρένθεση ίσως βαρετή (επειδή αυτά σας τα έχω ξαναπεί), αλλά μάλλον απαραίτητη:

Μήν δίνετε σημασία σε φανατικούς, που επικαλούνται την επιστήμη γιά να προωθήσουν τις ιδεοληψίες τους. Όχι επειδή αντιπαθώ τις επιστήμες, ειδικά τις εργαστηριακές (που τις υπεραγαπώ), αλλά: (α) τα δεδομένα αλλοιώνονται κατά το δοκούν, (β) ισχύει απολύτως η παροιμία: «- Άπιαστα πουλιά, χίλια στον παρά!» (άλλως: τρέχα γύρευε), (γ) στην εποχή μας οι τσαρλατάνοι τό ‘χουν παραξεφτιλίσει με τα ψέμματα. (Βλέπε πχ την κομπογιαννίτικη καί αλήτικη ψευδοϊατρική του κοροϊδοϊού.) Καί τούτο, επειδή (ψευδ)»επιστημονικώς» προωθούνται διάφορα αντιανθρώπινα αφηγήματα, όπως της «πράσινης ανάπτυξης» (με καταστροφή των δασών!), της «πανθρησκείας», κτλ κτλ.

Μ’ άλλα λόγια, γιά να δεχθείς ή να απορρίψεις την οποιαδήποτε (εντός, ή εκτός εισαγωγικών) επιστημονική πληροφορία, πρέπει να μπορείς να την ελέγξεις. Είναι, δηλαδή, καθαρά ζήτημα ελέγχου· είτε εργαστηριακού, είτε διά της λογικής. (**) Εάν, λοιπόν, δεν μπορείς να διεξάγεις ενδελεχή έλεγχο, απλώς προσπερνάς. Αλλά πάντα πρέπει να είσαι καχύποπτος: το βρώμικο χρήμα μπορεί να κάνει ακόμη καί καταξιωμένους επιστήμονες να κολυμπάνε στα σκατά του ψέμματος καί της προπαγάνδας. Άλλως τε, ο μακαρίτης ο Καστοριάδης είχε πεί πως, όποτε βλέπουμε «αυθεντία», να της εκτοξεύουμε έναν κεσέ με γιαούρτι κατάμουτρα.

Τους εξ αρχής ορατούς απατεώνες, βέβαια, τους παρατάμε μόνους τους να φωνασκούν. Τους λοιπούς ψευδεπιστήμονες, τους παρατάμε μετά τον έλεγχο. 

[ (**) Πολλάκις επαναληφθείς δημόσιος διάλογος δικός μου με κομπογιαννίτες:

«- Το εμβόλιο είναι αποτελεσματικό καί ασφαλές!»

«- Πού το ξέρεις; του έκανες χημική ανάλυση;»

«- Του έκαναν άλλοι!»

«- Εσύ, πού το ξέρεις; Του έκανες εσύ χημική ανάλυση;»

(Με ύφος) «…- Είναι αποτελεσματικό καί ασφαλές!»

(Κόλλησε η βελόνα του πικάπ· αλλά, το να συζητάς με βλάκα, είναι χαμένος κόπος καί χρόνος.) ]

Όθεν, οι θεωρίες περί του αν η Γή έχει φέρει τούμπα στο παρελθόν, πρέπει να ελέγχονται. Κι όχι μόνον αυτές· ΟΛΕΣ!!!

Κλείνει η παρένθεση.

Καί ποιές θεωρίες είν’ αυτές; Δεν θα μας κάνεις τις συστάσεις, βρέ συγγραφέα; 

Κοιτάχτε… Πρώτα θα κάνουμε μιά μικρή εισαγωγή στο θέμα.

Υπάρχουν κάτι επιδέξιοι πιτσιρικάδες, που ρίχνουν μία σβούρα στο πάτωμα, καί κάποια στιγμή την μαζεύουν με το χέρι τους, καί με μιά απότομη κίνηση …τη φέρνουν τούμπα! Η σβούρα συνεχίζει να γυρίζει – ανάποδα. Με το καρφί της προς τα πάνω.

_{(Κάπως έτσι, αλλά αυτές οι ΤΝ διέν πιαίρν’νι απού φλουϊέρα!}

_{Έλεγα δεν έλεγα εγώ «το καρφί προς τα πάνω»,}

_{το εργαλείο Sora του ChatGPT σχεδίασε αυτό που βλέπετε!}

_{Το δέ Grok του κυρ-Ήλον το έκανε ακόμη χειρότερα:}

_{έβαλε τη σβούρα να περιστρέφεται στην παλάμη του πιτσιρικά!}

_{Συνεπώς, το μή χείρον…)}

[Εννοείται πως η τριβή του επάνω εξογκώματός της με το χέρι του πιτσιρικά, είναι μεγαλύτερη από την τριβή της μύτης του καρφιού της σβούρας με οποιαδήποτε επιφάνεια, άρα η σβούρα θα σταματήσει πιό γρήγορα να περιστρέφεται, απ’ όσο θα διαρκούσε κανονικά το θέαμά της – περιστρεφόμενη επάνω στο καρφί της, δηλαδή.

Ωστόσο, δεν μας ενδιαφέρει το γιά πόσον χρόνο θα διαρκέσει η παράσταση της σβούρας, αλλά το γεγονός ότι η σβούρα τουμπάρει καί συνεχίζει να περιστρέφεται.]

Επειδή, τώρα, τα Μαθηματικά καί η Φυσική που διέπουν τις κινήσεις της ιδιοπεριστροφής της Γής είναι ακριβώς τα ίδια με τα αντίστοιχα γιά τη σβούρα (γιά την ακρίβεια, η Γή είναι σαν δύο σβούρες ομόρροπες καί αντικρυστές, εφαπτόμενες καρφί με καρφί), θεωρητικώς είναι δυνατόν να τουμπάρει η Γή. Όπως η σβούρα του επιδέξιου πιτσιρικά. Όμως, αυτό δεν έγινε ποτέ.

Δεν έχουμε καμμία ιστορική (μυθολογική) μαρτυρία γιά κάτι τέτοιο. Ακόμη καί οι πλανητικού επιπέδου καταστροφές, που κατέγραψαν η δική μας καί η Μαγιάνικη μυθολογίες, συνέβησαν με τον πλανήτη μας να συνεχίζει να γυρίζει όπως πάντα. Χωρίς τουμπάρισμα.

Εάν συνέβαινε κάτι τέτοιο, υπήρχαν δύο περιπτώσεις:

• Να συμβεί αργά, κάτω από ένα όριο ταχύτητας (θες διάρκεια σε μέρες, εβδομάδες, μήνες;…)
• Να συμβεί γρήγορα, πάνω από το ίδιο (ακόμη ακαθόριστο / αυθαίρετο) όριο ταχύτητας (θές διάρκεια σε λεπτά, ώρες;…)

Θα μπορούσαμε, βέβαια, να προσομοιώσουμε το φαινόμενο σε ηλεκτρονικό υπολογιστή, καί να βρούμε τις απαντήσεις που μας λείπουν (διάρκεια φαινομένου, κτλ). Ωστόσο, ο γράφων αδυνατεί αυτή τη στιγμή να διαθέσει χρόνο γιά κάτι τέτοιο.

Όπως καί νά ‘χει, στην πρώτη περίπτωση, όταν ο ένας από τους πόλους θα πλησίαζε σε κάθετη θέση σε σχέση με την αρχική του, θα ερχόταν φάτσα με τον Ήλιο, θα έλιωναν τελείως οι πάγοι του, καί θα γινόταν της τρελλής. Άσε που (μέχρι να ολοκληρωθεί το τουμπάρισμα) η μισή Γή θα είχε μόνιμα ηλιακό φώς ημέρας, κι η άλλη μισή ανυπαρξία φωτός νύχτας. Το φαντάζεστε επί κάποιες εβδομάδες οι άνθρωποι να χάνανε τον μπούσουλα με τις αλλοπρόσαλλες συνθήκες φυσικού φωτισμού;… καί μετά να βλέπανε τον Ήλιο ν’ ανατέλει από τη Δύση;

Έ, λοιπόν, δεν μαρτυρείται τίποτε τέτοιο, πουθενά.

Στη δεύτερη περίπτωση, ό,τι βρισκόταν επάνω στην επιφάνεια της Γής (άνθρωποι, ζώα, κινητά μή δεσμευμένα αντικείμενα), θα εκτοξευόταν στην ατμόσφαιρα με «ταχύτητα διαφυγής» (ίσως καί μεγαλύτερη), καί θα γινόταν πυροτέχνημα. Που σημαίνει ότι το μισό οξυγόνο της ατμόσφαιρας του πλανήτη μας θα καταναλωνόταν σε καύσεις.

Άντε, λοιπόν, να ζήσουν μετά όσοι βρισκόντουσαν μέσα σε κτίρια, καί επέζησαν με καρούμπαλα (καί κανέναν σπασμένο βραχίονα χεριού), διότι κουτούλησαν στα ταβάνια, αφού εκτοξεύτηκαν από τις καρέκλες τους. Αυτοί καί τα φυτά θα γλύτωναν… αν τελικά γλύτωναν καί από τους αμέτρητους τόνους νερού των θαλασσών, που θα τιναζόντουσαν ψηλά στον αέρα καί θα δημιουργούσαν ένα τεράστιο κύμα, που μετά πλάτς!… θα έσκαγε μέχρι τις κορυφές των Άλπεων!

Ούτε κάτι τέτοιο μαρτυρείται κάπου, σε κάποια Μυθολογία.

Θα το λέγανε, όμως, οι αρχαίες παραδόσεις, ή θα το κρύβανε, λόγωι μεγάλου τρόμου;

Θα το λέγανε. Εδώ κατέγραψαν το πώς είδαν οι τότε άνθρωποι στη Γή την έκρηξη του Φαέθωνα· αυτό δεν θα λέγανε;!

Εν πάσει περιπτώσει, τις ανόητες αυτές θεωρίες δεν τις έψαξα· αλλά τυχαίνει να γνωρίζω μία, διότι κάποτε πέρασε από το οπτικό μου πεδίο: είναι η θεωρία των «αλτήρων γυμναστικής» (dumbbells).

Τί λέει αυτή;

Λέει ότι, αν παραμαζευτούν πάγοι στους πόλους της Γής, θα αλλάξει η -σχετικώς ομαλή σημερινή- κατανομή μαζών (καί βάρους) του πλανήτη μας, και η Γή θα φέρεται σαν η μάζα της να έχει μαζευτεί σε δύο όγκους στους πόλους, όπως είναι οι αλτήρες γυμναστικής· οπότε θα περιπέσει σε αστάθεια, με αποτέλεσμα ίσως μέχρι καί να τουμπάρει.

Αυτή η θεωρία ήξερα ότι διατυπώθηκε κάπου το 1976, κι έχει μπεί πλέον στο αρχείο, διότι δεν στέκει. Διαπιστώνω, όμως (μετά από σύντομο διαδικτυακό ψάξιμο), ότι έχει «προγόνους» αρκετά παλιότερους (πρίν τον Β’ ΠΠ), που μιλάνε όχι γιά πλήρες τουμπάρισμα, αλλά γιά ταλαντευόμενη μετατόπιση των πόλων κατά 40° περίπου· λόγωι όχι υπερσυγκεντρώσεως πάγου στους πόλους, αλλά (γιά κάποιους λόγους) άνιση κατανομή μαζών στον φλοιό της Γής, με τρόπο σά να είχαμε υπερσυγκέντρωση πάγου στους πόλους. (Από πλευράς Μαθηματικών / Φυσικής, το ίδιο είναι. Τί χώματα, τί παγωμένο νερό!)

Εδώ μιά περιγραφή των θεωριών αυτών, καθώς καί το αρνητικό συμπέρασμα – δεν στέκουν, δηλαδή.

[…Ψιλοέκπληξη δοκίμασα, όταν διάβασα ότι γι’ αυτή την υπόθεση εξεδήλωσε ενδιαφέρον κι ο Αϊνστάϊν!…

…αν κ’ ίσως δεν θά ‘πρεπε, γνωρίζοντας γιά ποιά κρόνια συμμορία έκανε έρευνες. (Κι αυτός, κι άλλοι πολλοί.)

Βέβαια, εκείνο που ουσιαστικώς τους ένοιαζε «αυτούς» -κι εξακολουθεί να τους νοιάζει- να βρούν, είναι το πώς καταβυθίστηκε η (αρχαία πατρίδα τους, η) Ατλαντίδα, καί γιατί τα μαμμούθ βρέθηκαν κλεισμένα μέσα σε στρώματα πάγου, ενώ ακόμη μασουλούσαν φυτά. (Άρα, πολύ απότομη μεταβολή των καιρικών συνθηκών. Πότε, πώς, καί γιατί; Αν είναι έστω καί λίγο υποψιασμένοι, όντως θα έχουν ήδη συνδυάσει τα παγωμένα μαμμούθ με την καταβύθιση της Ατλαντίδας.)

Η απάντηση είναι ότι οι Έλληνες έλιωσαν το γεωλογικό υπόστρωμα της Ατλαντίδας (ώστε αυτή να βυθιστεί), αλλά η ισχύς των όπλων τους ήταν τόση, που ταυτόχρονα έλιωσε όλο το υπόστρωμα του πλανήτη μας… καί ολόκληρη η επιφάνεια της Γής «πατινάρησε» περίπου είκοσι μοίρες. Τα μαμμούθ είχαν ήδη αναπτύξει τρίχωμα, άρα ήδη ζούσαν σε ψυχρές χώρες, πχ από 45 μοίρες βορείου πλάτους καί πάνω (σημερινή Ρουμανία), καί βρέθηκαν ξαφνικά άλλες 20 μοίρες βορειότερα (Σιβηρία), όταν καί ψύχθηκε ο φλοιός καί σταθεροποιήθηκε ξανά. (Απλά, δεν πρόλαβαν να ξεφύγουν από τον «πυρηνικό χειμώνα», που ενέσκηψε αμέσως μετά, καί τα μετέβαλε σε παγάκια. Καί πού θα μπορούσαν να πάνε, τα κακόμοιρα;…)

Αυτά, κύριε Αϊνστάϊν!

Τώρα, το πώς το κατάφεραν αυτό οι τότε αρχαίοι ημών, σιγά μην το έλεγα δημοσίως, αν το ήξερα!  ]

Όθεν, ο Υδροχόος δεν θα γίνει ποτέ Λέων! Η ανθρωπότητα θα φάει στη μάπα διαδοχικώς καί τους λοιπούς «μεγάλους μήνες», μέχρι να ξαναπάει από τον Υδροχόο στον Λέοντα.

Τί να κάνουμε; Η υπομονή είναι αρετή! 

Διάλειμμα

Οι θεωρίες του τύπου «αναστροφή γεωγραφικών πόλων», «επίπεδη Γή», καί τα ρέστα, όταν δεν είναι καταφανώς ηλίθιες (όπως η δεύτερη), είναι παγίδες.

Γιατί;

Διότι παγιδεύουν τα ανήσυχα ερευνητικά μυαλά, που υποψιάζονται πως κάποιον λάκκο έχει η φάβα, σε χάσιμο χρόνου, ώστε ν’ αποδείξουν το πού βρίσκεται …ο λάκκος της φάβας! Κι όσο περισσότερο «συνομωσιολογικό» περιτύλιγμα διαθέτουν, τόσο χειρότερες είναι. Τόσο περισσότερο σε αποστραγγίζουν από χρόνο, ενέργεια, καί κέφια.

Τα ξανάπαμε: ναρκωτικά δεν είναι μόνον …τα ναρκωτικά. Είναι επίσης (καί κατά σειράν αυξανόμενης εξυπνάδας του αποδέκτη):

• το πορνό (γιά νοημοσύνες μέχρι δείκτη 80),
• οι αθλητικοί αγώνες, κυρίως το ποδόσφαιρο (γιά 81<iq<90),
• τα πτυχία (91<iq<140),
• καί η κατευθυνόμενη συνομωσιολογία (141<iq<όσο πάει).

[Βάλε καί τα ηλεκτρονικά: ζ’μαρφόουνζ, τάμπλετζ, υπολογιστές, παιχνιδομηχανές… Αυτά είναι υπερεθιστικά ναρκωτικά γιά κάθε μυαλό καί κάθε ηλικία· αλλά, καί μόνον που τα αναφέραμε, ξεφεύγουμε κατά πολύ από το θέμα μας.

Μόνο μιά πικρόχολη / θυμόσοφη παρατήρηση μαύρου χιούμορ: Όπως οι Δυτικοί μαστούρωναν τους Κινέζους με το όπιο επί κοντά έναν αιώνα, καί μάλιστα οι Κινέζοι αγόραζαν πανάκριβα κάτι, που ως πρώτη ύλη ήταν πάμφθηνο, έτσι καί οι Κινέζοι σήμερα μαστουρώνουν τους Δυτικούς με τα -ακριβά, έως πανάκριβα- ηλεκτρονικά, των οποίων η πρώτη ύλη είναι πάμφθηνη! Πλάκα δεν έχει; ]

Περιττό να προσθέσουμε το ότι οι κατευθυνόμενες «συνομωσίες» (που γεμίζουν ό,τι μπορεί να γεμίσει από σελίδες καί ιστοσελίδες) προέρχονται κατ’ ευθείαν από «υπερεσίες». Σκοπός τους, δέ, είναι, εκτός από το να παγιδεύουν τα ξυπνοπούλια στο να κυνηγάνε την ουρά τους, σαν τα γατάκια, να εμποδίζουν την προσοχή των όντως ευφυιών να πέσει εκεί, που πραγματικά αξίζει.

Τελικώς, το κακό συνοψίζεται στο ότι: άντε, καί πές ότι απέδειξες το λάθος μιάς τέτοιας δήθεν σοβαρής «συνομωσιολογικής» θεωρίας.

Ποιόν θα πείσεις;

Βλέπεις, ενώι εσύ μπορεί να είσαι έξυπνος καί σωστός αναλυτής, ο λόγος σου ΔΕΝ μετράει. Άντε, να καταφέρεις να πείσεις την παρέα σου, τα φιλαράκια σου, που σε ξέρουν καί τα ξέρεις χρόνια, κι έχουν καλή προαίρεση απέναντί σου. Αλλά, δυστυχώς, οι «άλλοι» έχουν στη διάθεσή τους πολύ χρόνο, πολύ χρήμα, καί πολύ προσωπικό… κι επιμένουν στο ψεύδος που διέσπειραν. Εάν, δέ, είσαι καί άμαθος από ψυχολογικό πόλεμο, τότε είναι που σε δημόσιο διάλογο θα σε κάνουν ρεζίλι ή/καί θα σε πλακώσουν στις βρισιές – ενώι οι ρεζίληδες καί τα σκουπίδια του υποκόσμου είναι αυτοί, όχι εσύ.

Ακριβώς το να προσπαθείς να πείσεις (περί της ορθότητας όσων πρεσβεύεις) τον κάθε παπάρα, που συναντάς στα φόρα / στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης / οπουδήποτε, είναι κάτι που δεν πρέπει να το κάνεις. Άσ’ τους στην πλάνη τους, να πάνε να πνιγούν. Διότι, έτσι καί ξανοιχτείς μαζί τους, θα καταπιείς αρκετή ποσότητα στεναχώριας στο τέλος, μιά που δεν θα πείσεις παρά ελάχιστους. Ίσως καί κανέναν.

ζ. Θα τελειώσει ποτέ το βάσανο;

Περιστροφική μετάπτωση του άξονα της Γής, παράλληλα με προϊούσα κατάπτωση των ηθών των ανθρώπων… άρα γε, θα τελειώσει ποτέ η δεύτερη;

Έτσι φαίνεται.

Πότε;

Στην εποχή του Υδροχόου.

Πώς το ξέρουμε;

Είναι γραμμένο.

Πού;

Χμ… εκεί που αναφέρεται ο νεροκουβαλητής! 

(συνεχίζεται)

**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων

(Με αφορμή) Τα πιγκουϊνάκια! – 2

ΜΕΡΟΣ Β΄

Πράγματι, η δομή του παιχνιδιού μας παραπέμπει ευθέως εδώ:

Δηλαδή στα φίδια του μακροκοσμικού κηρυκείου!

[Σημειώστε πως ο ζωδιακός εδώ πάλι απεικονίζεται «θεωρητικώς», ώστε να φανεί η συμμετρία των φιδιών.]

Η τσουλήθρα του παιχνιδιού είναι ακριβώς σαν τις αναδιπλώσεις των φιδιών του κηρυκείου: μία αριστερά, μία δεξιά. Γι’ αυτό έκανα τον συσχετισμό.

Τώρα, βέβαια, η διαδοχή των «μεγάλων μηνών» δεν είναι αριστερά-δεξιά, σαν πλοίο στην τρικυμία, αλλά κυκλική καί διαδοχική. Άρα, ενώι καταλαβαίνουμε πως κάπου πλησιάζουμε, πάλι κάτι μας λείπει. Άρα, πρέπει ακόμη μία φορά να βελτιώσουμε τη σκέψη μας.

. . . . . . . . . . .

Μιλούσαμε γιά ηθική κατάπτωση, έ; Ωραία, λοιπόν. Τότε, αυτή μας παραπέμπει ευθέως στον τομέα, με τον οποίο η ηθική σχετίζεται: με τη θρησκεία. Συνεπώς, πρέπει να δούμε τον άξονα των θρησκειών:

Ο άξονας που περνάει ακριβώς από τις 15 μοίρες του Λέοντα μέχρι τις 15 μοίρες του Υδροχόου, είναι ο άξονας (ακριβέστερα, ο καθρέφτης) των θρησκειών. Έχει την ιδιότητα να «κατοπτρίζει» σ’ έναν «μεγάλο μήνα» τη θρησκεία του πλανήτη του κατοπτρικού ζωδίου, τουλάχιστον γιά την Ελλάδα καί όσους πολιτισμούς επηρεάζονται αρκετά από την Ελλάδα (πχ Ευρώπη). Όπως βλέπετε, όμως, οι εποχές του Λέοντα καί του Υδροχόου είναι αυτοκατοπτρικές· δηλαδή, κατοπτρίζονται στον εαυτό τους.

Στον κύκλο του έτους, οι 15 μοίρες Λέοντα στο ορθόδοξο εορτολόγιο αντιστοιχούν στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος (6 Αυγούστου), όπου ο Χριστός έγινε λαμπρότερος από τον Ήλιο… καί δεν νομίζω ότι χρειάζεται επεξήγηση αυτό! Οι 15 μοίρες του Υδροχόου, πάλι, αντιστοιχούν στον εορτασμό του Μεγάλου Φωτίου, του πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως καί λογίου. (Δεν βρίσκω κάποιον συσχετισμό με όσα πραγματευόμαστε εδώ, αλλά δεν νομίζω πως έχει ιδιαίτερη σημασία.)

Στον κύκλο της μετάπτωσης του άξονα της Γής, οι μέν 15° Λέοντος αντιστοιχούν κάπου στο 9900 πΧ, οι δέ 15° Υδροχόου κάπου στο 3300 μΧ. (Ειδικά γιά τον Υδροχόο, κρατήστε το. Η εξήγηση παρακάτω.)

Βέβαια, στο κάτοπτρο των θρησκειών δεν έχουμε το «αριστερά-δεξιά» των φιδιών του κηρυκείου. Ωσότο, η έννοια «δεξιά-αριστερά» εξακολουθεί να υφίσταται… πράγμα που μας έκανε ν’ αναζητήσουμε την τρίτη αυτή μορφή του ζωδιακού, προκειμένου να βρούμε εξήγηση γι’ αυτά που μας απασχολούν.

Γιά να επαληθεύσουμε αν ισχύει αυτή η περίεργη σχέση κατοπτρισμού: γνωρίζουμε ότι στην εποχή του Κριού (ιστορική αρχαία Ελλάδα) είχαμε τη θρησκεία του Δία, ενώι σήμερα (εποχή Ιχθύων) βλέπουμε καθαρά πως έχουμε τη θρησκεία του Κρόνου.

[Αμφιβάλλετε ότι η θρησκεία μας είναι κρόνια; Καί η «Παλαιά Διαθήκη», γιά παράδειγμα, τί είναι;

Βέβαια, εμείς εδώ κρατάμε αρκετά από τη θρησκεία του Δία, καί λιγάκι περισσότερο από τη θρησκεία του Διονύσου. Αλλά κάτι «ο δούλος του Θεού», κάτι «εις κόλπους Αβραάμ», καί κάτι άλλα παρόμοια, δείχνουν Κρόνο. Έστω, ισχυρή κρόνια συνιστώσα.

Τώρα, ποιοί μας βάλανε καπέλλο τον Κρόνο καί πώς, δεν θα το συζητήσω. Πρώτον, διότι η κουβέντα πάει πολύ μακριά· καί δεύτερον, δεν θέλω τώρα να ξεκινήσω συζήτηση που θα δυσαρεστήσει πολύ άσχημα πεποιθήσεις ανθρώπων, με τους οποίους έχουμε σπουδαιότερο κι επείγοντα κοινό σκοπό – ήτοι, την απελευθέρωση της χώρας μας.]

Άρα, συνάγουμε το όλον εκ του μέρους. Δεν μπορούμε να κάνουμε καί διαφορετικά, άλλως τε· δεν έχουμε δεδομένα από το 5000, ή το 9000 πΧ, γιά παράδειγμα

Συνοψίζοντας, έχουμε:

• Εποχή Λέοντος (11000-8800 πΧ), θρησκεία του Ήλιου.
• Εποχή Καρκίνου (8800-6600 πΧ), θρησκεία του Ηφαίστου. (Ναί, υπάρχει ο συγκεκριμένος πλανήτης.)
• Εποχή Διδύμων (6600-4400 πΧ), θρησκεία της Αφροδίτης. (Η θρυλούμενη προϊστορική εποχή της «καλής» μητριαρχίας / γυναικοκρατίας; μάλλον.)
• Εποχή Ταύρου (4400-2200 πΧ), θρησκεία του Πλούτωνος.
• Εποχή Κριού (2200-0), θρησκεία του Διός.
• Εποχή Ιχθύων (0-2200 μΧ), θρησκεία του Κρόνου.
• Εποχή Υδροχόου (2200-4400 μΧ), θρησκεία του Ουρανού.

Καί ούτω καθ’ εξής. Ή, ίσως, καί όχι; (Δες αρκετά παρακάτω.)

Αν διαβάσουμε προσεκτικά τα Ομηρικά Έπη, θα δούμε ότι στην εποχή του Τρωϊκού…

————————————————

[…στο μεταίχμιο των εποχών Ταύρου-Κριού, το 2200 πΧ – καί μή μ’ αρχίσετε τώρα με το τί λένε οι φιλόλογοι γιά το 1200 πΧ, ως χρονολογία του πολέμου αυτού· σας έχω ήδη πεί παλιότερα ότι είναι χοντρό λάθος. Καί γιατί, περικαλώ, είναι λάθος; διότι -όπως σας ξαναείπα- δεν δικαιολογείται με τίποτε η απώλεια των καταλόγων με τα ονόματα αρχόντων / αρχιερέων / ηρώων πολεμιστών γιά 400 έτη, αν υποτεθεί ότι ο Όμηρος έγραψε κάπου το 800 πΧ. Είναι πολύ μικρό το διάστημα των τεσσάρων αιώνων, γιά να δικαιολογούνται σκοτάδια… Ξέρουμε καναδυό γενιές απογόνων των ομηρικών ηρώων, αλλά τίποτε πιό μετά. Όπως καί τίποτε πιό πρίν, πέρα από προπαππούδες το μέγιστο.

Επίσης, μή μ’ αρχίσετε με το ότι καί η αστρονομική Αρχαιολογία έχει εντοπίσει χρονολογίες γύρω στο 1200 πΧ (αστρονομικό φαινόμενο σε ταφή Πατρόκλου), άρα υποστηρίζονται σθεναρώς οι φιλολογικές σαχλαμάρες από την …μπιστήμη. Μέσα στα Έπη, έχουν βρεθεί (αστρονομικώς) καί χρονολογίες κάπου στο 3800 πΧ, άρα δεν μπορούμε να στηριχτούμε σε απόλυτο βαθμό στην αστρο-Αρχαιολογία. (Είπαμε, πρόκειται γιά συρραφή ποιημάτων διαφόρων εποχών.)

Τέλος, μή μ’ αρχίσετε τις αντιρρήσεις ότι τα Έπη είναι καί pattern, δηλαδή συγκεκριμένο πρότυπο τρόπου ζωής, που έχει επαναληφθεί με / σε πολλούς ήρωες, παλιότερους καί νεώτερους. Το ξέρω. Πάντως, Ο Τρωϊκός είναι του 2200 πΧ. Τέλος.

Μπορώ να σας πω κι άλλα επί του θέματος, αλλά δεν θέλω να μιλήσω δημοσίως. Το μόνο που θα πω, είναι ότι τα μεταίχμια των «μεγάλων μηνών» έχουν κάποιο ενεργειακό δυναμικό, που ερμηνεύεται με πολύ προχωρημένη Φυσική, μή υπάρχουσα σήμερα… καί δεν σκοπεύω ν’ ανοίξω τα μάτια κανενός.

Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι το ξέρανε, όμως… όπως το ήξερε κι ο σιχαμένος Προμηθέας, που πήγε κι έφτιαξε τους μέν Αμπορίτζινες στο μεταίχμιο των εποχών Καρκίνου-Διδύμων, καί τους «πρωτόπλαστους» στο μεταίχμιο των εποχών Διδύμων-Ταύρου. (Ναί, έζησε τόσο, κι άλλο τόσο, κι άλλο τόσο, κλωνοποιώντας τον εαυτό του.) Εσείς, τώρα, ως έξυπνα παιδιά, ποιά εποχή νομίζετε ότι σημαδεύει η χρονολογία δημιουργίας των «πρωτοπλάστων»; (Κατά αρκετούς χριστιανούς λογίους, κάπου ανάμεσα στο 4000 καί το 5000 πΧ.)

Αυτά, καί δεν συνεχίζω.]

————————————————

…έχουμε μιά θρησκεία των Ελλήνων της εποχής, η οποία το πολύ-πολύ ασκείται σε βωμούς στην ύπαιθρο. (Με προσφορές θυσιών με ψητά ζώα, κτλ.) Καί γεμάτη ξεγνοιασιά, μπορούμε να πούμε. Μέχρι καί όχι απλά ασέβεια, αλλά τρομερό θράσος απέναντι στους θεούς! (Βλέπε Διομήδη, που πληγώνει την Αφροδίτη καί τον Άρη.) Στο μεταξύ, πουθενά δεν βλέπουμε αυτό που σήμερα αποκαλούμε «μετάνοια», καί τα άλλα τα απίθανα «δούλος του Θεού», «σφάξε με αγά μ’ ν’ αγιάσω», καί τα ρέστα.

Αντιθέτως, στην Τροία έχουμε (μεγάλους) ναούς, στοιχείο το οποίο δεν υπάρχει στην κυρίως Ελλάδα της εποχής· κι αν υπάρχει, βρίσκεται σε πολύ πρωτόγονη μορφή.

[Μάλλον πρόκειται γιά τον «μεγαρικό τύπο» των πολύ παλαιών ναών, που λένε οι αρχαιολόγοι. Ωστόσο, παρά τον «μεγαρικό» χαρακτηρισμό, οι ναοί αυτοί είναι πολύ μικροί, σαν τα σημερινά ξωκκλήσια. Δείγμα ότι δεν προοριζόντουσαν γιά γιορτές με την πολυπληθή συμμετοχή όλης της κοινότητας, άρα οι γιορτές εξακολουθούσαν να είναι υπαίθριες.]

Οι ναοί της Ελλάδας, δηλαδή (αν υπήρχαν τότε), ήταν κάτι σαν ένας οικίσκος, όπου απλώς μαζεύανε καί τοποθετούσαν τα ιερά αντικείμενα, όπως τα παλλάδια. (Μετά το τέλος του Τρωϊκού Πολέμου, βέβαια, γέμισε ναούς καί η Ελλάδα. Προφανώς οι Τρωαδίτισσες παλλακίδες, που κουβάλησαν εδώ οι πανέξυπνοι οι δικοί μας, τους άλλαξαν τα μυαλά.)

Επίσης, στην Τροία υπάρχει αυστηρότητα, οι δέ θεοί τους έχουν πολύ σκοτεινούς κι εκδικητικούς χαρακτήρες. (Βλέπε πχ Απόλλων Σμινθεύς.) Σε σημείο να λές ότι δεν πρόκειται γιά τα ίδια θεία πρόσωπα με τα δικά μας. (Φαινομενικώς ήταν ίδια, στην πράξη το «ομόθρησκον» των Τρώων το είχε αλλοιώσει αγρίως το κρόνιο ιερατείο της Χαλδαίας, που εισχώρησε στο Ίλιον χάρη στην ανοχή του Πριάμου.)

Παρομοίως, αν κοιτάξουμε καί τις τοιχογραφίες της Σαντορίνης, ειδικά τη γυναίκα που λιβανίζει (στον ίδιο σύνδεσμο, στη σελίδα 65), θα καταλάβουμε ότι η θρησκεία ήταν περισσότερο οικιακή υπόθεση, παρά σύσσωμης ολόκληρης της κοινότητας. Η δέ όλη ατμόσφαιρα αποπνέει μιά ξεγνοιασιά· καμμία σχέση με τα «- Ού!» αυτό, «- Ού!» εκείνο, «- Ού!» το παράλλο, των αγριανθρώπων της ερήμου. (Ως Έλληνες, βέβαια, δεν τα χρειαζόμασταν κιόλας αυτά.)

Από την εποχή του Ομήρου, τώρα, φτάνουμε σιγά-σιγά στην κλασική εποχή της Ελλάδας, όπου ο Ζεύς είναι μέν ένας θεός τελείως χύμα (αν τον είχαμε φίλο σήμερα, όλο γιά μπύρες καί τσίπουρα θα πηγαίναμε! – καί στο ποδόσφαιρο, καί γιά γκόμενες!  ), αλλά ώρες-ώρες παίρνει ανάποδες καί αποδίδει δικαιοσύνη, όπως την κρίνει αυτός… πολλές φορές θεωρούμενη από τους ανθρώπους ως άδικη.

Νά πώς μπήκε σιγά-σιγά η αυστηρότητα στα της θρησκείας μας!… Κάτι λίγο οι -κρόνιοι- Γεφυραίοι, κάτι λίγο ο Ορφισμός, κάτι λίγο το χύμα καί ο κοσμοπολιτισμός της Ελληνιστικής Εποχής, καί φτάσαμε στο σημείο να έχουμε υιοθετήσει στραβές ιδέες βαρβάρων, κι αντί να χαιρόμαστε τη ζωή, να (αυτο)θεωρούμαστε σημέρα συνεχώς ένοχοι καί υπόλογοι γιά αμαρτίες ενώπιον του Θεού!…

Μ’ άλλα λόγια, ιδού πού οφείλεται ο κατήφορος του έθνους μας! Στο ότι πήραν τον κατήφορο οι θρησκείες μας.

[Βασικά, η μία θρησκεία μας, με τις διαφορετικές μορφές που έπαιρνε κατά εποχές, αλλά δεν θέλω να επεκταθώ. Ξεμακραίνουμε πολύ.]

Οφείλουμε εδώ να κάνουμε μιά παρένθεση:

Η παλαιότερη (μεσαιωνική, αναγεννησιακή, βικτωριανή…) Αστρολογία δεχόταν «συγκυριαρχία πλανητών». Δηλαδή, με την εξαίρεση του Λέοντα καί του Καρκίνου, ένας «πλανήτης» ήταν κυρίαρχος δύο ζωδίων. Καί ναί, αντικρυστών, αλλά στο κάτοπτρο των μηδέν μοιρών Λέοντα μηδέν μοιρών Υδροχόου. Δηλαδή, εκεί που ενώνονται τα στόματα καί οι ουρές των φιδιών του κηρυκείου. (Δηλαδή, στο προηγούμενο σχήμα του ζωδιακού που σας έδειξα, που είναι στραμμένο κατά 15 μοίρες δεξιά, ως προς το «κάτοπτρο των θρησκειών».) Έτσι:

• Ο Κρόνος ήταν συγκυρίαρχος στον Αιγόκερω καί τον Υδροχόο.
• Ο Δίας στον Τοξότη καί τους Ιχθύες.
• Ο Άρης στον Κριό καί τον Σκορπιό.
• Η Αφροδίτη στον Ζυγό καί τον Ταύρο. (Ακόμη σήμερα είναι.)
• Ο Ερμής στους Διδύμους καί την Παρθένο. (Ακόμη σήμερα είναι.)

Αυτή η συγκυριαρχία άρχισε να σπάζει μετά την ανακάλυψη του Ουρανού (καί του Ποσειδώνα, καί του Πλούτωνα), αλλά εξακολουθεί να ισχύει, όσον αφορά την Αφροδίτη καί τον Ερμή. Διότι ακόμη δεν έχουν επαν-ανακαλυφθεί στην εποχή μας ο Πάν (κύριος του Ταύρου – θα τον ξαναδούμε Μάρτιο-Απρίλιο του 2036) καί ο Ήφαιστος (κύριος της Παρθένου – θα τον ξαναδούμε κάπου στα μέσα Αυγούστου του 2119).

Ωστόσο, η (κατηφορική) πορεία της ηθικής καί της θρησκείας του λαού μας ακολούθησε καί ακολουθεί τους πραγματικούς «κυρίους» των «κατοπτρικών» ζωδιακών εποχών, κι όχι τους συγκυρίαρχους. Καί τούτο, διότι σ’ εκείνες τις μακρυνές εποχές (σε αντίθεση με τη σημερινή), τους ήξεραν. (Ξαναδές, αναγνώστη μου, στον αμέσως προηγούμενο σύνδεσμο, το πινακάκι με την απεικόνιση των πλανητών ως γραμμάτων του αλφαβήτου μας.)

Πώς τους ήξεραν, όμως, αφού δεν είχαν κάν σημερινά όργανα παρατηρήσεων; Μά, απλούστατα από γνώσεις φυλαγμένες από την προηγούμενη περίοδο υψηλού τεχνολογικού πολιτισμού, πρό του Κατακλυσμού του Δευκαλίωνος.

Δυό ακόμη λόγια (που τα θεωρώ εκ των ούκ άνευ), όσον αφορά την αμαρτία καί τη μετάνοια:

Ο κάθε άνθρωπος μέσα του έχει πρώτον συνείδηση, καί δεύτερον «διορθωτικούς μηχανισμούς». Έκανες το κακό στον άλλον; ζήτα μιά συγνώμη, έστω μασημένη, αλλά κυρίως κοίτα να διορθώσεις αυτό που έκανες. Πχ παραβίασες προτεραιότητα καί χτύπησες το αμάξι καποιανού, που δεν έφταιγε. Παραδέξου το, ζήτα συγνώμη, καί κοίτα να επανορθώσεις. Είν’ ανάγκη, δηλαδή, να φτάσεις στο σημείο να σου το επιβάλει αυτό ο εξομολόγος ιερέας; Δεν το αισθάνεσαι από μόνος σου; Τότε, αν χρειάζεσαι σπρώξιμο να φερθείς σωστά, είσαι υποκριτής καί αδιόρθωτος, καί καμμία εξομολόγηση δεν θα σου κάνει τίποτε, να σε φέρει προς το καλύτερο.

Αντιθέτως, σήμερα πολλοί έχουν την (κρόνια) υποκρισία, τον φαρισαϊσμό: είμαι εντάξει με τον παπά καί την εκκλησία, άρα είμαι γενικώς εντάξει, κι οι υπόλοιποι να πάτε να πνιγήτε! (Βλέπε πχ πολιτικούς, που σταυροκοπιούνται στις δοξολογίες των εθνικών επετείων, ενώι στην πραγματικότητα δεν πιστεύουν τίποτε απ’ αυτά.) Αυτό, βέβαια, όπως καταλαβαίνετε, δεν είναι καθόλου ελληνικό χαρακτηριστικό, άσχετο αν το έχει υιοθετήσει η πλειονότητα των ατόμων, που δηλώνουν θρήσκα.

[Καί λογικό είναι – εν μέρει: όταν συνεχώς σου επιβάλουν απαγορεύσεις, θα κοιτάξεις να ξεγελάσεις αυτούς που σου τις επιβάλλουν. Όπως θα κοιτάξεις να ξεγελάσεις καί τον εαυτό σου, τη συνείδησή σου.]

Άλλοι, πάλι, μετράνε κομποσχοίνια, τη στιγμή που καιγόμαστε καί μεταφορικά, καί κυριολεκτικά. Αυτουνούς δεν τους δίδαξε τίποτε η Ιστορία· που, ενώι ήταν ο Μεχμέτ ο Β’ έξω από τημΜπόλιν, οι τότε ομοϊδεάτες τους συζητούσαν γιά το φύλον των αγγέλων… (Αλλά τα όπλα δεν λέγανε να τα πιάσουν.) Τί να πεί κανείς γιά την ιδιόρρυθμη αυτή αδράνεια, που μέχρι κι ο Χριστός άρπαξε τον βούρδουλα, όταν χρειάστηκε να το κάνει!

Δεν λέω τίποτε περισσότερο. Είναι καθαρά θέμα, του κατά πόσον η σχέση μας με τον Θεό έχει πέσει μέσα στην κρόνια βρωμιά καί ανοησία· καί κατά πόσον μπορούμε να την καθαρίσουμε πάλι, γιά να λάμψει σαν χρυσός, όπως πολύ παλιά.

ε. Μά, καλά! Η Αστρολογία;

Καλά, ρέ απίθανε γραφιά! Πήραμε τον κατήφορο ως έθνος, επειδή το λέει η Αστρολογία, κι όχι απ’ το ξερό μας το κεφάλι; Καί δεν μπορούμε να το αλλάξουμε αυτό;

Χμ… Κοιτάχτε.

Το συμπέρασμα είναι ακριβώς αυτό που ρωτήσατε. (Η απάντηση καταφατική.) Αν θέλετε, 95% είναι «ένοχη» αυτή η παράξενη νομοτέλεια, καί 5% η άδεια γκλάβα του περισσότερου κοσμάκη. Αν, πάλι, θέλετε καί διαφορετικά ποσοστά, δεν θα τα χαλάσουμε.

Αλλά δεν είναι τόσο απλή η αιτιολόγησή του, του συμπεράσματος.

Η Αστρολογία είναι τόσο ένα σύστημα κανόνων (φυσικών / μαθηματικών), όσο καί μιά ας πούμε ηθική διδασκαλία. (Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, υπάρχουν βιβλία καί ιντερνέτια, να βρήτε ό,τι γουστάρετε επί του θέματος.) Καί όποιος την αποκαλεί «τσαρλατανισμό», είναι τελείως άσχετος με το θέμα, όπως καί τελείως άσχετος με τις προχωρημένες αναζητήσεις της Φυσικής. (Παρομοίως κι εδώ, δεν θ’ αναπτύξω ούτε το αν οι κινήσεις των αστρικών σωμάτων αλλάζουν το αιθερικό πεδίο – καί με ποιόν τρόπο.)

Βλέπετε, οι μέν αστερισμοί (κι όχι μονάχα οι ζωδιακοί) φέρονται σαν ενιαίο σύνολο, άσχετο αν τα αστέρια που τους αποτελούν, απέχουν διαφορετικές αποστάσεις από μας· άλλα σχετικά κοντά (σε διαστημική κλίμακα), κι άλλα πολύ μακριά. Ωστόσο, φέρονται σαν σύνολο· η προβολή τους στα μάτια μας, δηλαδή, που αποτελεί τον κάθε αστερισμό. («Ένα είδος νευρωνικού δικτύου» τη χαρακτηρίζει την ολότητα αυτή ο συγκάτοικος του παρόντος ιστολογίου. Πράγματι, κάπως έτσι φαίνεται να είναι.)

Αυτή την αλήθεια την ήξεραν οι αρχαίοι πολιτισμοί, γι’ αυτό έφτιαχναν επί του εδάφους απομιμήσεις αστερισμών με μενίρ, πυραμίδες, βωμούς, ναούς, πόλεις ολόκληρες… ώστε να τραβήξουν την «ενέργεια» του κάθε αστερισμού. (Που ο καθένας δίνει διαφορετική «ενέργεια»: άλλος βοηθάει τη σωματική δύναμη, άλλος την νοητική έμπνευση, καί ούτω καθ’ εξής.)

[Αυτό, βέβαια, σημαίνει ότι οι αστερισμοί δεν επιτρέπεται ν’ αλλάζουν. Μιά χαρά τους κατέγραψε ο Κλαύδιος Πτολεμαίος, όπως τους είχαν καθορίσει οι πρό αυτού αρχαίοι επί ποιός ξέρει πόσες χιλιετίες, άσχετο αν σε μεταγενέστερες εποχές από φιλοδόξους αστρονόμους προστέθηκαν κι άλλοι, ή έσπασαν μερικοί σε κομμάτια.]

Αυτή την αλήθεια, τώρα, δεν την ήξεραν μόνον οι αρχαίοι… αλλά (με κάποιον τρόπο) την ήξερε καί η ίδια η Γαία!… η οποία φρόντισε να διαμορφώσει σε προβολή αστερισμών ένα κομμάτι του Ελλαδικού χώρου. (Τα είπαμε!… Μόνο που πάλι δεν θα σας εξηγήσω το αίτιο.)

Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, πόσο σημαντικό είναι το θέμα των ζωδιακών αστερισμών, ώστε η ίδια η Φύση να μετασχηματίζει την Ελλάδα σε «φωτοτυπία» των αστερισμών από πάνω! Κάπου αποσκοπεί αυτό, βέβαια, αλλά η σημερινή ψηλομύτικη επιστήμη μας ούτε το καταλαβαίνει, ούτε θέλει να το καταλάβει. Γενικά, πάντως, θα λέγαμε ότι η άρνηση να δεί κάποιος το αστρολογικό μας περιβάλλον ισοδυναμεί με την άρνηση να δεχθούμε ότι χρειαζόμαστε τον αέρα που αναπνέουμε.

Συνεπώς, είτε το θέλουμε, είτε όχι, ακολουθούμε (καί) τη νομοτέλεια που μας επιβάλλει το Ηλιακό μας Σύστημα. Οπότε, τώρα είμαστε στην καθοδική φάση της, σχεδόν τέρμα κάτω, γι’ αυτό μας πήρε καί μας σήκωσε.

Αν με ρωτάτε, αν μπορούμε να το αλλάξουμε αυτό, η απάντηση είναι ναί, μπορούμε. Διότι κανένα άστρο δεν μας κόλλησε το πιστόλι στο κεφάλι, να κάνουμε οπωσδήποτε όσα θέλει αυτό.

Θα χρειαστεί, όμως (γιά την αλλαγή), να χρησιμοποιούμε στον υπέρτατο βαθμό το μυαλό που έχουμε.

Καθώς καί τη συνείδησή μας.

(συνεχίζεται)

**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων