Του Σπύρου Γκουτζάνη *
Αν κάτι τείνει να καταστεί κοινός τόπος στον πολιτικό διάλογο των ημερών, είναι ότι η φετινή ΔΕΘ είναι η πλέον κρίσιμη για τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, καθώς, όπως όλα δείχνουν, ήταν η τελευταία του. Το βασικό ερώτημα πλέον δεν είναι αν θέλει – αυτό είναι βέβαιο – αλλά αν μπορεί να φτάσει μέχρι το τέλος αποδυναμωμένος, αποσταθεροποιημένος και εν πολλοίς απαξιωμένος από τη διογκούμενη κοινωνική δυσαρέσκεια, από τα σκάνδαλα και από τις αρνητικές εξελίξεις στα εθνικά θέματα.
Καθώς οι μετρήσεις πριν από την άνοδο στη Θεσσαλονίκη έδειχναν τη Ν.Δ. στη ζώνη του 20% (21,3% έδωσε η Interview, 18,7% η τελευταία κυλιόμενη του Ιουλίου), οι δυνατότητες ανάταξης είναι περιορισμένες. Το 25% πλέον αρχίζει και φαντάζει απρόσιτο, ακόμη κι αν το πακέτο που ανακοίνωσε αποδώσει πολιτικά οφέλη.
Στο δίλημμα που επαναφέρουν το κυβερνητικό επιτελείο και τα ενσωματωμένα ΜΜΕ – «Μητσοτάκης ή χάος» –, μετά και τις εξελίξεις στον ΟΠΕΚΕΠΕ, η απάντηση όλο και συχνότερα είναι «καλύτερα το χάος» ή «ο Μητσοτάκης είναι το χάος».
Το επιχείρημα ότι σε ένα ταραγμένο διεθνές περιβάλλον η κυβέρνηση εξασφαλίζει τη σταθερότητα της χώρας έχει καταρρεύσει από τις αποτυχίες της σε όλα τα πεδία της διεθνούς πολιτικής και από τις συνεχείς υποχωρήσεις έναντι της Τουρκίας, που επισύρουν πλέον την κατηγορία της υποχωρητικότητας και του ενδοτισμού. Αυτό δεν είναι σταθερότητα· είναι διαρκής έκπτωση της χώρας δίχως τέλος.
Ο Μητσοτάκης ως … μπολσεβίκος κατά της διαπλοκής
Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο ο Κυριάκος Μητσοτάκης καταφεύγει στα συμφέροντα που δήθεν τον πολεμάνε, έτοιμος να εμφανιστεί σαν… μπολσεβίκος κατά του μεγάλου κεφαλαίου, μέρος του οποίου αποτελούν ο ίδιος και η οικογένειά του.
Το είχε πει και παλιότερα, όταν μια μερίδα των μέσων ενημέρωσης – υπό την πίεση που ασκούσε η κοινή γνώμη με αφορμή τα Τέμπη – του άσκησε την επιβεβλημένη ελάχιστη κριτική: «Δεν συγκυβερνάμε με επιχειρηματικά συμφέροντα». Ο πρωθυπουργός έχει αλλεργία στην κριτική.
Φυσικά τα συμφέροντα δεν πολεμάνε τον Κυριάκο. Αυτό που διαφαίνεται είναι ότι πλέον αίρουν τη σκανδαλώδη υποστήριξη που του παρείχαν και η οποία είχε ως αποτέλεσμα τη νόθευση του δημοκρατικού πολιτεύματος. Ο ένας λόγος είναι ότι, όπως λένε μεταξύ τους, «ο Κυριάκος είναι πια πολύ ακριβός» – ό,τι κι αν εννοούν.
Στο επίπεδο των μέσων ενημέρωσης το συγκρότημα Μαρινάκη ασκεί σταθερά κριτική. Σε άλλο μεγάλο φιλοκυβερνητικό συγκρότημα, η μεν εφημερίδα αναδεικνύει αντιπολιτευτικά θέματα που άπτονται της συντηρητικής της φυσιογνωμίας, ενώ στα ηλεκτρονικά μέσα η γραμμή λέγεται ότι είναι πια 50-50. Μικρότερης εμβέλειας συγκροτήματα επίσης διαφοροποιούν τη στάση τους, αλλά φυσικά πόρρω απέχουν ακόμη από το να είναι «αντικυβερνητικά».
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ο πρωθυπουργός που είχε την πιο εκτεταμένη, διαρκή και σκανδαλώδη στήριξη – ούτε το καθεστώς Σημίτη δεν απόλαυσε κάτι τέτοιο. Οποιαδήποτε μετατόπιση μεγάλων και μικρότερων μέσων ενημέρωσης θα επιφέρει αντίστοιχες μετατοπίσεις της κοινής γνώμης, που όμως δεν μπορεί να αντέξει.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν κινδυνεύει να πέσει από την κριτική αλλά από τη δημοσιοποίηση των σκανδάλων. Λέγεται ότι επιχειρηματίας των ΜΜΕ ανέφερε σε συνάντηση ότι αν δεν υπάρξουν εξελίξεις από τα άλλα μέτωπα, θα δημοσιοποιήσει το «σκάνδαλο του Ταμείου Ανάκαμψης με τα ονόματα των υπουργών που εμπλέκονται». Το τι θα πράξουν οι επιχειρηματίες που ευνοήθηκαν από τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι ανοιχτό· μια νέα ισορροπία δεν θα πρέπει να αποκλείεται.
Η αποδόμηση από τον Βαγγέλη Μαρινάκη
Όσα ανέφερε ο Βαγγέλης Μαρινάκης στο Συνέδριο του Economist συνιστούν πολιτική παρέμβαση· το εάν απηχούν και αντίστοιχες φιλοδοξίες μένει να φανεί.
Είπε: «Αναφέρατε πριν τους δείκτες. Έχουμε δει ότι οι δείκτες τα πάνε πολύ καλά διότι τους συγκρίνουμε με τον πυθμένα, με τη βάση. Αν το συγκρίνεις με το μηδέν, πάντα πας προς τα πάνω. Από την άλλη πλευρά, μία οικογένεια, μία μέση ελληνική οικογένεια φτάνει στις 20 του μηνός και δεν της φτάνουν τα λεφτά. Αυτό είναι κάτι που η κυβέρνηση δεν έχει αντιμετωπίσει με επιτυχία. Δεν έχει προστατεύσει τον ελληνικό λαό διότι, σύμφωνα και με τη Eurostat, είμαστε η τελευταία χώρα μαζί με τη Βουλγαρία με το χαμηλότερο πραγματικό εισόδημα. Αυτό είναι ένα πραγματικό πρόβλημα.
Το δεύτερο πρόβλημα: Βλέπουμε μεγάλη διαφθορά. Πολλά σκάνδαλα διαφθοράς, όπως του ΟΠΕΚΕΠΕ. Βλέπουμε ότι, αντί να έχουμε μία κυβέρνηση η οποία μπορεί να επιλύσει αυτά τα προβλήματα και να αφήσει τους δικαστές να κάνουν τη δουλειά τους, υπάρχει συγκάλυψη. Αυτό δεν βοηθά. Και λόγω όλων αυτών των γεγονότων βλέπουμε ότι οι δημοσκοπήσεις για την κυβέρνηση, τα νούμερα, είναι πολύ χαμηλά, οπότε δεν είμαι αισιόδοξος όσο εσείς για την τρίτη θητεία».
Εσωτερική αποσταθεροποίηση
Ένα από τα δύσκολα θέματα που έχει μπροστά του ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι η εξέλιξη στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. Θεωρείται πλέον βέβαιο ότι η συμπληρωματική δικογραφία της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας θα περιλαμβάνει τα ονόματα δέκα βουλευτών που εμπλέκονται, εκ των οποίων επτά ή οκτώ είναι της Ν.Δ.
Τι θα πράξει ο πρωθυπουργός; Φυσικά θα ψηφίσει υπέρ της άρσης της ασυλίας τους όταν θα έρθει το θέμα. Πέραν αυτού όμως; Θα τους διαγράψει από την Κοινοβουλευτική Ομάδα, οπότε θα απωλέσει τη δεδηλωμένη; Ή θα κυβερνά με μια πλειοψηφία που θα βασίζεται σε υπόδικους βουλευτές;
Υπό το βάρος των εξελίξεων, ο Κυριάκος Μητσοτάκης αυξάνει την πίεση στους βουλευτές για να περιορίσει τις διαφοροποιήσεις. Εν ολίγοις, το επιχείρημά του είναι ότι αν πάει σε εκλογές, οι μισοί από τους 155 που έχει σήμερα δεν θα εκλεγούν. Από την άλλη, οι βουλευτές νιώθουν πλέον ότι αν συνεχίσουν να τον στηρίζουν άνευ όρων – όπως, π.χ., στην ψηφοφορία για τον ΟΠΕΚΕΠΕ –, θα τους πάρει μαζί του στην πτώση του.
Ο Μητσοτάκης και η καλύβα του Χότζα
Με το βλέμμα στραμμένο στις κάλπες εμφανίστηκε ο πρωθυπουργός στην ΔΕΘ, αφού οι εξαγγελίες του είναι στοχευμένες στον πρόσκαιρο εντυπωσιασμό και στην βελτίωση της δημοσκοπικής του εικόνας και δεν βασίζονται σε αλλαγές, ή μεταρρυθμίσεις που θα επιφέρουν άνοδο του βιοτικού επιπέδου σε βάθος χρόνου.
Άλλωστε τα οφέλη από 50 έως 150 ευρώ τον μήνα από την μείωση της άμεσης φορολογίας σε εισοδήματα από 20.000 έως 50.000 ευρώ, έχουν ήδη εξανεμιστεί από το κύμα ακρίβειας του καλοκαιριού που θα συνεχιστεί όπως προβλέπεται και το φθινόπωρο. Περισσότερο μοιάζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης να επιδιώκει τον εντυπωσιασμό της κοινής γνώμης, ποντάροντας και στα συστημικά μέσα ενημέρωσης που θα λειτουργήσουν σαν πολλαπλασιαστές στις περιορισμένης εμβέλειας διορθώσεις που ανήγγειλε.
Ο πρωθυπουργός από το βήμα της ΔΕΘ εμφανίστηκε αμετανόητος και πιστός στην ίδια συνταγή στην οικονομία που αύξησε τις κοινωνικές ανισότητες και μείωσε το επίπεδο διαβίωσης της πλειονότητας των πολιτών, και “σταθερός” όπως είπε στην ίδια εξωτερική πολιτική, που οδήγησε στην υποβάθμιση της χώρας και στις υποχωρήσεις έναντι της Τουρκίας.
Η πρακτική του πρωθυπουργού θυμίζει το ανέκδοτο με τον Χότζα και την καλύβα: Αφού κράτησε στα ίδια υψηλά επίπεδα την άμεση φορολογία για έξι χρόνια και επιβάρυνε περαιτέρω το μέσο εισόδημα με την ανεξέλεγκτη ακρίβεια και τους έμμεσους φόρους, τώρα ανακοινώνει περιορισμένες ελαφρύνσεις για κάποιες κατηγορίες εισοδημάτων.
Κάπως έτσι όπως ανέφερε για εισοδήματα μέχρι 20.000 ευρώ και δύο παιδιά το όφελος θα είναι 600 ευρώ, δηλαδή 50 ευρώ τον μήνα. Ποια οικογένεια με δύο παιδιά επιβιώνει με εισόδημα 20.000 τον χρόνο; Για εισόδημα μέχρι 30.000 ευρώ που είναι πιο ρεαλιστικό το όφελος θα είναι 1.200 ευρώ, κέρδος 100 ευρώ τον μήνα, δηλαδή από 7.200 θα πέσει στα 6.000, ήτοι θα συνεχίσει για εισόδημα 2.500 ευρώ τον μήνα να πληρώνει 500 ευρώ φόρο. Ένα εισόδημα 50.000 ευρώ που τώρα πληρώνει περί τις 14.000 ευρώ φόρο, θα οφεληθεί περίπου 1700 ευρώ, λιγότερο από 150 ευρώ τον μήνα στα περίπου 1200 που πληρώνει.
Προφανώς οι υπεύθυνοι του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης έκαναν μία σύνθετη άσκηση, συνδύασαν τα εισοδηματικά κλιμάκια με τις κατηγορίες των ψηφοφόρων τους, από τις οποίες είχαν δεχθεί το προηγούμενο διάστημα έντονες διαμαρτυρίες. Παράλληλα θέλησαν να “φουσκώσουν” τις εντυπώσεις με την μείωση της φορολογίας για τους νέους, που είναι αμφίβολο εάν έχουν τα εισοδήματα που απαιτούνται για τις ελαφρύνσεις τους. Ποιος νέος μέχρι 25 ετών έχει εισόδημα 20.000 ευρώ;
Δίχως να εξαγγείλει παρεμβάσεις για τον έλεγχο της ακρίβειας και πολύ περισσότερο για την μείωση των τιμών στην κατανάλωση, στο ρεύμα και στα ενοίκια, είναι αμφίβολο εάν οι εξαγγελίες του θα έχουν αποτέλεσμα. Οι μειώσεις στην άμεση φορολογία είναι πολύ πιθανόν να εξανεμιστούν από τις επόμενες αυξήσεις των τιμών και την υψηλή έμμεση φορολογία.
Παράλληλα ο Μητσοτάκης δεν ανακοίνωσε καμία παρέμβαση στην αγορά εργασίας και τις συλλογικές συμβάσεις ως μηχανισμό προσαρμογής των μισθών, αντίθετα με νεοφιλελεύθερη εμμονή επιτέθηκε στους συνδικαλιστές.
Ούτε βέβαια για την αντιμετώπιση της στεγαστικής κρίσης ανακοίνωσε κάποιο εκτεταμένο πρόγραμμα. Το εάν η μείωση της φορολογίας των υψηλών εισοδημάτων από ενοίκια οδηγήσει σε δήλωση των πραγματικών αξιών και σε αντίστοιχη μείωση, είναι επίσης εξαιρετικά αμφίβολο. Σε κάθε περίπτωση ακόμη και αν λειτουργήσει ως κίνητρο για τις δηλώσεις αξιών θα ευνοήσει τους ιδιοκτήτες.
Σταθερά στην λάθος πλευρά της Ιστορίας
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέλησε να εμφανίσει ότι η πολιτική του της εξαετίας δικαιώθηκε με μόνο μελανό σημείο ότι δεν αντιμετώπισε όσο αποτελεσματικά θα ήθελε τις “παθογένειες”, όπως βάπτισε την διαφθορά που γιγαντώθηκε επί των ημερών του. Αντιπαρήλθε τα ελληνοτουρκικά και κατέφυγε στους εξοπλισμούς (Ragale και Belharra) που αυτόχρημα και άνευ άλλου, εκλαμβάνονται ως τεκμήριο πατριωτισμού.
Επανέλαβε δε την πίστη του στην λάθος πλευρά της Ιστορίας που σηματοδοτεί η στάση του στο Ουκρανικό με την επίκληση του Κυπριακού. Δήλωσε δε ότι με την στήριξη του Ζελένσκι παραμένει στον πυρήνα της ΕΕ, δείχνοντας ότι αυξάνει την απόσταση από την πολιτική Τραμπ.
Τα περί αφετηρίας για το 2027 μικρή σημασία έχουν, αφού οι πολιτικές εξελίξεις εν πολλοίς δεν περνούν πλέον από τον έλεγχο του. Δεν είναι πάντως δίχως σημασία ότι θυμήθηκε “την παράταξη” στην οποία αναφέρθηκε περισσότερες από μία φορές, ίσως υπό τον φόβο του Αντώνη Σαμαρά. Υπαινικτική αναφορά έκανε στον άλλοτε φίλο του επιχειρηματία που πρόσφατα του άσκησε κριτική, λέγοντας ότι «Όταν υπάρχει βούληση το κράτος μπορεί να τα βάλει με οποιονδήποτε όσο ισχυρός και αν είναι».
Κατέφυγε για μία ακόμη φορά στην πολιτική σταθερότητα και ζήτησε από την αντιπολίτευση “ο τόνος των κομματικών διαφωνιών να είναι πιο χαμηλός”. Την ίδια στιγμή τους επιτέθηκε λέγοντας ότι “το παρόν πολιτικό σκηνικό δυσκολεύεται να υπηρετήσει τις ανάγκες των καιρών και αυτή είναι και η απάντηση μου στο υποκριτικό επιχείρημα περί δήθεν ανυπαρξίας ενός αξιόπιστου πόλου στην άλλη όχθη”.
Το βασικό ερώτημα παραμένει: είναι επαρκείς οι εξαγγελίες του για να αναστρέψουν την πτωτική πορεία στην οποία βρίσκεται η κυβέρνηση από τις ευρωεκλογές και μετά; Ενδεχομένως να επιφέρουν πρόσκαιρη δημοσκοπική διόρθωση για να υπερβεί την ζωή του 20% στην οποία βρίσκεται τώρα η κυβέρνηση. Το να ανατρέψει όμως την κατάσταση με την ίδια συνταγή που τον οδήγησε στην παρατεταμένη υποχώρηση μάλλον είναι δύσκολο.
Ο σημερινός ένοικος του Μαξίμου σε κανένα σενάριο δεν είναι μέρος της λύσης
Η γνωστή πλέον αβρότητα των Ελλήνων δημοσιογράφων στην καθιερωμένη συνέντευξη στην ΔΕΘ –πλην ελαχίστων εξαιρέσεων– δεν διέσωσε την εικόνα του Κυριάκου Μητσοτάκη που εμφανίστηκε ωσάν να έχει πάρει διαζύγιο από την δύσκολη πραγματικότητα που βιώνουν οι Έλληνες πολίτες και να μην αντιλαμβάνεται την δύσκολη θέση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μέσα σε ένα μεταβαλλόμενο διεθνές περιβάλλον.
Οι παροχές του Κυριάκου Μητσοτάκη ήδη αντιμετωπίζονται ακόμη και από το εσωτερικό της Κοινοβουλευτικής Ομάδας ως “too little too late” για να μεταστρέψουν την συσσωρευμένη δυσαρέσκεια των ψηφοφόρων τους, με την οποία ήλθαν αντιμέτωποι τους καλοκαιρινούς μήνες. Οι ανησυχίες για την επόμενη ημέρα δεν κόπασαν, αν κρίνουμε από τις πρώτες εκτιμήσεις των βουλευτών, μάλλον η αναζήτηση ενισχύεται.
Κάποιες από τις απαντήσεις του πρωθυπουργού εμπίπτουν στην κατηγορία των κατά συνθήκη ψευδών – π.χ. θα εξαντλήσει την τετραετία, δεν σκοπεύει να αλλάξει τον εκλογικό νόμο, δεν δίνει δαχτυλίδι διαδοχής. Βαραίνουν επίσης οι ερωτήσεις που δεν έγιναν, αλλά κι όταν καίρια ζητήματα εθίγησαν από τους δημοσιογράφους, ο Κυριάκος Μητσοτάκης απέφυγε να δώσει καθαρές απαντήσεις.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η αντιμετώπιση της ακρίβειας, η στεγαστική κρίση, οι μυστικές συναντήσεις Ελλήνων και Τούρκων για προετοιμασία διμερούς συμφωνίας, η υποχωρητικότητα στην υπόθεσης της ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας-Κύπρου, το κόστος συμμετοχής στον πόλεμο στην Ουκρανία, η προβληματική λειτουργία του τραπεζικού τομέα και υποχρηματοδότηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Εάν μείνουμε στο οικονομικό σκέλος της παρουσίας του στη ΔΕΘ, ο πρωθυπουργός δεν παρουσίασε ένα σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, μία αλλαγή του μείγματος ενεργειακής πολιτικής, ή μία σταθερή ενίσχυση των μικρομεσαίων εισοδημάτων, τα οποία διαβρώνονται συνεχώς από την ακρίβεια και την έμμεση φορολογία.
Σε άλλη πραγματικότητα ο Κυριάκος
Συνολικά εμφανίστηκε ωσάν η Ελλάδα να είναι σε καλό δρόμο και να μην χρειάζεται έστω προσαρμογή εάν όχι συνολική επανατοποθέτηση. Ενδεικτικό της αμηχανίας του είναι ότι δεν απάντησε στην ερώτηση για την Νομική Σχολή Πάτρας (είχε πει ότι δεν χρειαζόμαστε άλλους δικηγόρους, αλλά τώρα χορηγεί άδειες για τρεις ιδιωτικές νομικές σχολές!) ή για τη σύσταση της ΕΕ να μειωθεί ο ΦΠΑ, την οποία μάλλον προσποιήθηκε ότι δεν γνώριζε.
Η όλη παρουσία ήταν εστιασμένη στο να δημιουργήσει πρόσκαιρες εντυπώσεις που θα επιφέρουν, μετά και από την πολλαπλασιαστική ισχύ των συστημικών μέσων ενημέρωσης, δημοσκοπική ανάκαμψη μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου και να τροφοδοτήσει το επόμενο αφήγημα ότι η κυβέρνηση επιστρέφει σε ανοδική τροχιά και χτυπάει ξανά το 30%! Ήδη στήνεται το αφήγημα ότι “Ο Μητσοτάκης κέρδισε τις εντυπώσεις στην ΔΕΘ και έδειξε ότι δεν είναι παραιτημένος, αντίθετα ότι είναι σκληρός παίχτης και θα μείνει για να δώσει τη μάχη».
Τι μπορεί να κάνει; Να πάει σε εκλογές με τη ΝΔ στο 20% για να πάρει 25%; Και μετά; Ή να παραδώσει την πρωθυπουργία, δίχως εγγυήσεις, αφού κανείς δεν μπορεί να του τις προσφέρει, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί και να τον κυνηγήσουν για τα ουκ ολίγα σκάνδαλα της εξαετίας του; Αναγκαστικά θα μείνει μέχρι το τέλος ελπίζοντας και προσπαθώντας να μην γίνει κίνηση ανατροπής του.
Η αυτοπεποίθηση και η απαξίωση που έδειξε για τα σενάρια διαδοχής του μάλλον είναι ένδειξη προς την αντίθετη κατεύθυνση. Όπως και ότι συνέδεσε τον Αλέξη Τσίπρα με την διαπλοκή, κάνοντας λόγω για «χρυσούς χορηγούς στο rebranding που επιχειρεί». Το λέει ο Κυριάκος Μητσοτάκης που ακόμη δεν έχει εξηγήσει ποιος πληρώνει χρόνια τώρα τον Γκρίνμπεργκ εάν όχι οι δικοί του χρυσοί χορηγοί.
Θα αναστραφεί η πτωτική πορεία;
Το γενικότερο ερώτημα είναι: Θα αναστραφεί η πτωτική πορεία της ΝΔ, επειδή μία κατηγορία ψηφοφόρων θα ωφεληθεί από τις φορολογικές μειώσεις –φυσικά δεν συνιστούν μεταρρύθμιση– από 50 έως 150 ευρώ τον μήνα και θα εξανεμιστούν από το επόμενο κύμα ακρίβειας στα σούπερ μάρκετ. Δηλαδή η οικογένεια που θα ωφεληθεί 100 ευρώ το μήνα θα πάει του χρόνου διακοπές; Θα είναι ικανοποιημένοι οι πολίτες που για να αντιμετωπίσουν το αυξημένο κόστος ζωής θα αυξήσουν τις ώρες εργασίας από 8 σε 13, θυσιάζοντας και τον ελεύθερο χρόνο που τους έχει απομείνει; Τι θα κάνει στην επόμενη ψηφοφορία στη Βουλή για τον ΟΠΕΚΕΠΕ ή για το επόμενο σκάνδαλο που θα του φέρει η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία; Θα παραδίδει ο επόμενος γενικός γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας σφραγισμένα τα ψηφοδέλτια στους βουλευτές ή θα καταργήσει εντελώς την ψηφοφορία;
Άραγε έπεισε το σχεδόν ένα εκατομμύριο δυσαρεστημένων ψηφοφόρων της ΝΔ που δεν πήγαν στην κάλπη, επειδή θυμήθηκε ρητορικά την “παράταξη” και απευθύνθηκε στους Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά, τους οποίους ουσιαστικά τον πρώτο και τυπικά τον δεύτερο τους έδιωξε; Το άνοιγμα στον Αντώνη Σαμαρά με την επίκληση της προσωπικής του τραγωδίας, ήδη απορρίπτεται με θυμό από το περιβάλλον του πρώην πρωθυπουργού ως υποκρισία.
Τα περί δήθεν μοναξιάς του εκάστοτε πρωθυπουργού και των διαφορετικών απόψεων με τους Αντώνη Σαμαρά και Κώστα Καραμανλή εντείνουν την απαξία των δύο πρώην, τους οποίους ποτέ δεν άκουσε και ουδέποτε συμβουλεύτηκε. Αντίθετα τους αντιμετώπιζε με την αλαζονεία του 40%. Αυτή είναι η πραγματικότητα και δεν αλλάζει με λόγια. Το εσωτερικό ρήγμα στη “γαλάζια” παράταξη είναι βαθιά και δεν κρύβεται.
Δυσαρέσκεια, αλλά…
Η συνολική παρουσία του πρωθυπουργού δεν έπεισε τους οικονομικούς και πολιτικούς παράγοντες ότι είναι διατεθειμένος και ικανός να κάνει μία επαναχάραξη πορείας που να πείθει ότι αξίζει να συνεχίσουν την στήριξη που του παρέχουν. Μπορεί να απαξιώνει εκ των προτέρων τους “χρυσούς χορηγούς” του Αλέξη Τσίπρα, αλλά τα λόγια του είναι ένδειξη ότι αυτοί εγκατέλειψαν τον ένοικο του Μαξίμου. Είναι κοινό μυστικό ότι μέχρι τώρα ήταν δικοί του χορηγοί.
Αλλά και στο εσωτερικό του κόμματος οι βουλευτές ήταν μουδιασμένοι μετά τον κύκλο της ΔΕΘ. Δεν προκάλεσε καλή εντύπωση η τοποθέτησή του στο ζήτημα των μετεκλογικών συνεργασιών, το οποίο για πρώτη φορά άφησε ανοικτό, παραπέμποντας στην λαϊκή ετυμηγορία. «Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τους συσχετισμούς το 2027. Είναι τοπίο στην ομίχλη που δεν μπορεί να απαντηθεί από μένα αυτή τη στιγμή. Ο κόσμος θα αποφασίσει αν επιθυμεί μονοκομματική κυβέρνηση ή κυβέρνηση συνεργασίας». Μόνο που ακόμη και ο Νίκος Ανδρουλάκης, στον οποίο αναφέρθηκε με διαφορετικό τρόπο από τον Αλέξη Τσίπρα, βάζει σαν πρώτο όρο για την συμμετοχή σε κυβέρνηση συνεργασίας να μην είναι πρωθυπουργός ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Ο σημερινός ένοικος του Μαξίμου είναι πλέον το βασικό πρόβλημα, σε κανένα σενάριο δεν είναι μέρος της λύσης. Αντίθετα τα πεπραγμένα του εγκλωβίζουν τα σενάρια διεξόδου. Εν κατακλείδι για τη ΝΔ ο μόνος τρόπος να μην τους συμπαρασύρει στην πτώση του είναι να του δείξουν την έξοδο, όσο και αν απέρριψε τα ευφάνταστα σενάρια. Και μάλλον έχει δίκιο που τα απέρριψε, επειδή οι “γαλάζιοι” βουλευτές δεν έχουν δείξει ότι έχουν τη δυνατότητα να πραγματοποιήσουν “αλλαγή καπετάνιου εν πλω”.
* Ο Σπύρος Γκουτζάνης είναι δημοσιογράφος
Πηγή: Αυγή, slpress.gr https://neostrategy.gr/
**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων
