ΕΥΔΑΙΜΟΝ ΤΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ,ΤΟ Δ ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΤΟ ΕΥΨΥΧΟΝ ΚΡΙΝΟΜΕΝ...…

[Το μπλόγκ δημιουργήθηκε εξ αρχής,γιά να εξυπηρετεί,την ελεύθερη διακίνηση ιδεών και την ελευθερία του λόγου...υπό το κράτος αυτού επιλέγω με σεβασμό για τους αναγνώστες μου ,άρθρα που καλύπτουν κάθε διάθεση και τομέα έρευνας...άρθρα που κυκλοφορούν ελεύθερα στο διαδίκτυο κι αντιπροσωπεύουν κάθε άποψη και με τά οποία δεν συμφωνώ απαραίτητα.....Τά σχόλια είναι ελεύθερα...διαγράφονται μόνο τά υβριστικά και οσα υπερβαίνουν τά όρια κοσμιότητας και σεβασμού..Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές..]




Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Θεσσαλονίκη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Θεσσαλονίκη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2022

Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 26 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1912!!!ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΜΑΣ!!



ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΥΡΑΓΑΝΗΣ

Η 26η Οκτωβρίου έχει διπλή σημασία για τη Θεσσαλονίκη, καθώς πρόκειται τόσο για τη γιορτή του Αγίου Δημητρίου, πολιούχου αγίου της πόλης, όσο και για την ημερομηνία απελευθέρωσής της κατά τη «Μεγάλη Εξόρμηση» του Πρώτου Βαλκανικού Πολέμου.

Η απελευθέρωση της πόλης, μετά από αιώνες τουρκοκρατίας, αποτελεί για πολλούς το αποκορύφωμα των Βαλκανικών Πολέμων: Η «νύμφη του Θερμαϊκού» διεκδικήθηκε τόσο από τον ελληνικό όσο και τον βουλγαρικό στρατό (που επεδίωκε την υλοποίηση της Μεγάλης Βουλγαρίας της συνθήκης του Αγίου Στεφάνου), σε μια «κούρσα-θρίλερ» με στόχο την κατάκτηση της πόλης- για την οποία μάλιστα σημειώθηκε και η πρώτη μεγάλη αντιπαράθεση ανάμεσα στον Ελευθέριο Βενιζέλο και στον αρχιστράτηγο και διάδοχο του θρόνου, Κωνσταντίνο, που αργότερα θα έρχονταν αντιμέτωποι σε αυτό που έμελλε να ονομαστεί «Εθνικός Διχασμός».


Η πορεία προς τη Θεσσαλονίκη

Με τον ελληνικό στρατό και το πολεμικό ναυτικό αναδιοργανωμένα και έτοιμα για τη «ρεβάνς» του «Μαύρου '97» (του ατυχούς πολέμου του 1897) – και έχοντας στο μεσοδιάστημα λάβει χώρα η αντιπαράθεση με τους Βούλγαρους κομιτατζήδες κατά τον Μακεδονικό Αγώνα- η Ελλάδα εισήλθε στον πόλεμο στις 5 Οκτωβρίου του 1912, στο πλευρό των Βαλκανικών Συμμάχων, πρώτο εκ των οποίων είχε κηρύξει τον πόλεμο εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το Μαυροβούνιο, στις 23 Σεπτεμβρίου. Με τον βουλγαρικό στρατό να επιχειρεί προς την ανατολική Θράκη και τον σερβικό προς Σκόπια και Μοναστήρι, το ελληνικό σχέδιο περιελάμβανε προέλαση προς Μακεδονία (με στόχο τη Θεσσαλονίκη) και Ήπειρο (με στόχο τα Γιάννενα).

Η Στρατιά Θεσσαλίας, απωθώντας τουρκικά τμήματα κατέλαβε στις 6 Οκτωβρίου την Ελασσόνα και συνέχισε την προέλασή της. Η πρώτη μεγάλη μάχη δόθηκε στις 9 Οκτωβρίου, με τις ελληνικές δυνάμεις να επιτίθενται κατά των Τούρκων στο Σαραντάπορο: Τρεις μεραρχίες επιτέθηκαν κατά μέτωπο, ενώ μία άλλη, με υπερκερωτική ενέργεια, έφτασε στα νώτα της τοποθεσίας, εξαναγκάζοντας τους Τούρκους να υποχωρήσουν προς τα Σέρβια και την Κοζάνη, εγκαταλείποντας όλο το υλικό και το πυροβολικό τους.

Η 4η Μεραρχία συνέχισε την καταδίωξη, εισερχόμενη στα Σέρβια στις 10 Οκτωβρίου, ενώ παράλληλα τμήματα της Ταξιαρχίας Ιππικού κατέλαβαν την Κοζάνη στις 11 Οκτωβρίου. Ακολούθως, η Στρατιά Θεσσαλίας στράφηκε προς τα ανατολικά, με στόχο την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης.

«Σας το απαγορεύω!»

Είχε προηγηθεί η αντιπαράθεση μεταξύ του Διαδόχου Κωνσταντίνου και του Βενιζέλου, καθώς ο Διάδοχος επιθυμούσε ο στρατός να κατευθυνθεί προς τα βόρεια, προς το Μοναστήρι, με σκοπό να συναντήσει τις δυνάμεις του σερβικού στρατού- ωστόσο ο Βενιζέλος θεώρησε επιτακτική την ανάγκη να μην υπάρξει καμία καθυστέρηση στην πορεία προς τη Θεσσαλονίκη, την οποία πλησίαζαν ήδη οι Βούλγαροι. Τα τηλεγραφήματα τα οποία αντάλλαξαν οι δύο άνδρες που καθόρισαν την πορεία της ελληνικής ιστορίας κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα έμειναν στην ιστορία, αποτελώντας ένα προοίμιο του Εθνικού Διχασμού.

Βενιζέλος: «Αναμένω να μοι γνωρίσετε την περαιτέρω διεύθυνσιν, ην θα ακολουθήση η προέλασις του στρατού Θεσσαλίας. Παρακαλώ μόνον να έχετε υπ' όψιν ότι σπουδαίοι πολιτικοί λόγοι επιβάλλουσι να ευρεθώμεν μίαν ώρα ταχύτερον εις την Θεσσαλονίκην».

Κωνσταντίνος: «Ο στρατός δεν θα οδεύση κατά της Θεσσαλονίκης. Εγώ έχω καθήκον να στραφώ κατά του Μοναστηρίου, εκτός αν μου το απαγορεύετε».

Βενιζέλος: «Σας το απαγορεύω!»

Ο Βενιζέλος δεν έμεινε εκεί: Ανησυχώντας για την έκβαση των επιχειρήσεων, απευθύνθηκε στον βασιλιά, Γεώργιο Α', προκειμένου να καμφθεί η αντίσταση του Διαδόχου και να διασφαλιστεί η προέλαση του στρατού προς τη Θεσσαλονίκη.

Η μάχη των Γιαννιτσών, το κατόρθωμα του Βότση και η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης

Ο προελαύνων ελληνικός στρατός απελευθέρωσε τη Βέροια και την Κατερίνη στις 16 Οκτωβρίου- ενώ στις 18 του μήνα τα ελληνικά όπλα έδωσαν μια πρώτη «γεύση» στις τουρκικές δυνάμεις που υπερασπίζονταν την Θεσσαλονίκη, σε ένα παράτολμο εγχείρημα, όταν το τορπιλοβόλο αρ.11, με κυβερνήτη τον υποπλοίαρχο Νικόλαο Βότση, διείσδυσε τη νύχτα απαρατήρητο στο λιμάνι – ξεγλιστρώντας από τα τουρκικά πυροβολεία- και τορπίλισε το τουρκικό πολεμικό «Φετίχ ι Μπουλέντ», καταφέροντας στη συνέχεια να διαφύγει. Επρόκειτο για ένα γεγονός που επηρέασε το ηθικό των οθωμανικών δυνάμεων, αλλά και τον Χασάν Ταχσίν Πασά, διοικητή της 8ης Στρατιάς του Αυτοκρατορικού Οθωμανικού Στρατού της Μακεδονίας- που, όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, ήταν ο άνθρωπος - «κλειδί» για την τελική παράδοση της Θεσσαλονίκης στον ελληνικό στρατό.


Η κρίσιμη μάχη για την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης δόθηκε στα Γιαννιτσά, στις 19 και 20 Οκτωβρίου: Η τοποθεσία είχε επιλεγεί από τους Τούρκους αξιωματικούς ως τοποθεσία που ευνοούσε τη διεξαγωγή αμυντικής μάχης, καθώς είχε στα νώτα τον Αξιό και στα πλευρά το Πάικο και τη λίμνη των Γιαννιτσών. Τη θέση υπερασπιζόταν η 14η Μεραρχία Σερρών, συν δυνάμεις που είχαν υποχωρήσει από το Σαραντάπορο.

Στην ελληνική πλευρά τα πράγματα ήταν ιδιαίτερα πιεστικά, καθώς είχε γίνει γνωστό πως ο βουλγαρικός στρατός κατευθυνόταν επίσης προς τη Θεσσαλονίκη. Ως εκ τούτου, αν και το επιτελείο δεν είχε επαρκείς πληροφορίες για τη σύνθεση και το μέγεθος της τουρκικής δύναμης, αποφασίστηκε η άμεση επίθεση, με 6 μεραρχίες συν την Ταξιαρχία Ιππικού και το απόσπασμα Ευζώνων Κωνσταντινοπούλου. Η επίθεση άρχισε στις 19 του μήνα, με τις 1η, 2η, 3η, 4η και 6η Μεραρχίες στον άξονα βόρεια της λίμνης και την 7η Μεραρχία, την Ταξιαρχία Ιππικού και το απόσπασμα ευζώνων Κωνσταντινοπούλου, στον άξονα νότια της λίμνης. Το μεσημέρι η 6η Μεραρχία είχε φτάσει στις Αμπελιές, η 4η στον Μυλότοπο, η 1η και η 2η στην Καρυώτισσα και η 3η στο Μελίσσι. Ακολούθησε γενική επίθεση κατά των τουρκικών θέσεων, με αποτέλεσμα τη διάσπαση των εχθρικών γραμμών. Οι ελληνικές δυνάμεις έφτασαν έξω από τα Γιαννιτσά, διακόπτοντας τις επιχειρήσεις για τη νύχτα και συνεχίζοντας το πρωί της 20ής. Η τουρκική δύναμη άρχισε να συμπτύσσεται, ωστόσο οι ελληνικές δυνάμεις δεν πρόλαβαν να περάσουν έγκαιρα τον Λουδία, με αποτέλεσμα το ασφαλές πέρασμα του Αξιού από τα υποχωρούντα οθωμανικά στρατεύματα.

Ο ελληνικός στρατός ήταν πλέον κοντά στη Θεσσαλονίκη και η διαπραγμάτευση για την παράδοσή της άρχιζε: Στις 25 Οκτωβρίου, οι Ευρωπαίοι πρόξενοι της Θεσσαλονίκης και ο Τούρκος στρατηγός Σαδήκ συνάντησαν τις ελληνικές εμπροσθοφυλακές έξω από την πόλη, προτείνοντας την παράδοση υπό όρους – και συγκεκριμένα την απόσυρση του τουρκικού στρατού, με όλο τον οπλισμό του, στο Καραμπουρνού. Η πρόταση απορρίφθηκε από τον Κωνσταντίνο, αντιπροτείνοντας την παράδοση του αφοπλισμένου τουρκικού στρατού, με τους αξιωματικούς να διατηρούν τα ξίφη τους. Για να λάβει απάντηση έδωσε προθεσμία δέκα ωρών.

Σημειώνεται πως η εν λόγω εξέλιξη των γεγονότων είχε τρομοκρατήσει τον Βενιζέλο, ο οποίος περίμενε κατάληψη της πόλης το απόγευμα της 25ης – αλλά πληροφορήθηκε τα περί διαπραγματεύσεων και προθεσμιών. Φοβούμενος κατάρρευση της πολιτικής του και σύνορα στον Αξιό, απέστειλε νέα τηλεγραφική διαταγή προς τον Κωνσταντίνο:

«Αρχηγόν στρατού: Παραγγέλεσθε να αποδεχθήτε την προσφερομένην υμίν παράδοσιν της Θεσσαλονίκης και να εισέλθετε εις ταύτην άνευ χρονοτριβής. Καθιστώ υμάς υπεύθυνον δια πάσαν αναβολήν, έστω και στιγμής»

Ωστόσο, η άποψη του Κωνσταντίνου ήταν διαφορετική, καθώς έδινε προτεραιότητα στην εξουδετέρωση της μαχητικής ικανότητας της τουρκικής δύναμης που είχε απέναντί του:

«Εγώ οφείλω προ παντός άλλου να καταστήσω ακίνδυνον τον απέναντί μου τουρκικόν στρατόν» ήταν η δήλωσή του στους προξένους.

Σε κάθε περίπτωση, η απάντηση του Ταχσίν Πασά δεν άργησε να έρθει, καθώς σύντομα κατέφθασε έγγραφο στο οποίο αναφερόταν ότι οι όροι του Κωνσταντίνου είχαν γίνει αποδεκτοί, με τον Διάδοχο να αποστέλλει τους αξιωματικούς του επιτελείου του, Βίκτορα Δούσμανη και Ιωάννη Μεταξά, στην πόλη για την υπογραφή των σχετικών πρωτοκόλλων, που περιελάμβαναν την παράδοση της πόλης και του τουρκικού στρατού- δύναμης 26.000 ανδρών, με 70 πυροβόλα, 30 πολυβόλα και 1.200 ζώα. Στις 26 Οκτωβρίου- ανήμερα της γιορτής του Αγίου Δημητρίου – η Θεσσαλονίκη ήταν και επίσημα ελληνική.

Η δολοφονία του βασιλιά και ο δρόμος προς τον Β' Βαλκανικό

 Το πρωί της 27ης εισήλθε στην πόλη ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Δαγκλής και εγκαταστάθηκε στο Διοικητήριο, ενώ ο Ίων Δραγούμης με τον μακεδονομάχο λοχαγό Αθανάσιο Εξαδάκτυλο ύψωσαν την ελληνική σημαία στον εξώστη του ελληνικού προξενείου. Παράλληλα, ελληνικές μονάδες εισέρχονταν στην πόλη και λάμβαναν θέσεις γύρω της. Στις 28 του μήνα μπήκε στην πόλη ο Διάδοχος με τους επιτελείς του, και στις 29 κατέφθασε ο βασιλιάς Γεώργιος - ο οποίος θα δολοφονούνταν τον Μάρτιο, λίγους μήνες μετά, από τον Αλέξανδρο Σχινά στην οδό Βασιλίσσης Όλγας. Πίσω από τη συγκεκριμένη δολοφονία θεωρείται ότι βρίσκονταν οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες, που ήθελαν να ανεβεί στον θρόνο ο γερμανόφιλος Κωνσταντίνος.


Όσον αφορά στη βουλγαρική προέλαση προς τη Θεσσαλονίκη: Από τις 26 Οκτωβρίου ο Κωνσταντίνος είχε στείλει μήνυμα προς το Βούλγαρο στρατηγό Θεοδωρώφ που κατευθύνονταν με μία μεραρχία προς τη Θεσσαλονίκη, ότι η πόλη είχε ήδη απελευθερωθεί και ότι μπορούσε να διαθέσει τις δυνάμεις του σε άλλες επιχειρήσεις. Ωστόσο ο Θεοδωρώφ έστειλε απεσταλμένο αξιωματικό στον Ταχσίν Πασά ζητώντας του να υπογράψει πρωτόκολλο παράδοσης της Θεσσαλονίκης, παρόμοιο με εκείνο που μόλις είχε συνάψει με τους Έλληνες, επιδιώκοντας να εμφανιστεί ως συναπελευθερωτής της πόλης. Ο Ταχσίν αρνήθηκε και μάλιστα ζήτησε την προστασία του ελληνικού στρατού επειδή μονάδες του που είχαν ήδη παραδοθεί στους Έλληνες δέχονταν βουλγαρικές επιθέσεις.

Η βουλγαρική δύναμη έφτασε έξω από τη Θεσσαλονίκη στις 28 Οκτωβρίου, με τον Θεοδωρώφ να ζητά να μπει μέσα στην πόλη για να στρατοπεδεύσει. Εν τέλει επετράπη η είσοδος δύο βουλγαρικών ταγμάτων. Πρακτικά, μπήκε στην πόλη ένα σύνταγμα.

Μετά την παράδοση της Θεσσαλονίκης, ο Ελληνικός Στρατός στράφηκε προς τη Δυτική Μακεδονία, όπου διαδοχικά απελευθέρωσε τη Φλώρινα, την Καστοριά και την Κορυτσά. Όσον αφορά στα Γιάννενα, μετά από μακρά πολιορκία (με κύριο τουρκικό προπύργιο το οχυρό του Μπιζανίου), ελληνική επίθεση στις 20 Φεβρουαρίου 1913 είχε αποτέλεσμα την άνευ όρων παράδοση του Εσάτ Πασά στις 21 του μήνα. Ο ελληνικός στρατός κινήθηκε βορειότερα στη συνέχεια και μέχρι τις 5 Μαρτίου είχε απελευθερώσει τη Βόρεια Ήπειρο- από την οποία όμως αναγκάστηκε να αποσυρθεί, καθώς, όπως αποφασίστηκε από τις Μεγάλες Δυνάμεις, θα παραχωρούνταν στο νεοσύστατο αλβανικό κράτος.

Με τη Συνθήκη του Λονδίνου, η Τουρκία παραιτήθηκε από όλα τα εδάφη της στη Βαλκανική Χερσόνησο. Αυτό που έμενε ήταν η διανομή τους – και οι διαφορές ήταν μεγάλες, με βουλγαρικά τμήματα να προκαλούν επεισόδια σε βάρος Ελλήνων και Σέρβων στη Μακεδονία. Οι δύο χώρες υπέγραψαν στις 19 Μαΐου συμμαχία κατά της βουλγαρικής απειλής, εν όψει της επικείμενης σύγκρουσης.


Η βουλγαρική επίθεση τελικά ήρθε στις 16 Ιουνίου χωρίς κήρυξη πολέμου, κατά των ελληνικών δυνάμεων σε Νιγρίτα και Παγγαίο και κατά των Σέρβων σε Γευγελή και Ιστίπ. Ο ελληνικός και ο σερβικός στρατός αντέδρασαν άμεσα: Ο Δεύτερος Βαλκανικός Πόλεμος είχε αρχίσει, και θα διαρκούσε έναν μήνα, ο οποίος χαρακτηρίστηκε από ιδιαίτερα σκληρές μάχες, με αποκορύφωμα αυτήν του Κιλκίς - Λαχανά (19-21 Ιουνίου), όπου ο ελληνικός στρατός, κατόπιν φονικής μάχης, διέσπασε τις εχθρικές γραμμές, εξαναγκάζοντας τον βουλγαρικό στρατό σε υποχώρηση και απειλώντας τον με ολοκληρωτική εξόντωση (ωστόσο η 7η Μεραρχία δεν κατέλαβε έγκαιρα τη γέφυρα του Στρυμόνα, αποτυγχάνοντας να μπλοκάρει την εχθρική υποχώρηση προς τις Σέρρες).

Η Βουλγαρία ζήτησε ανακωχή στις 18 Ιουλίου και στις 28 του ίδιου μήνα, μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις στο Βουκουρέστι, υπέγραψε τη συνθήκη ειρήνης, τερματίζοντας τον Δεύτερο Βαλκανικό Πόλεμο, με την Ελλάδα να αποκτά την ανατολική Μακεδονία. Η «Μεγάλη Εξόρμηση» είχε τελειώσει - ωστόσο ήταν μόνο η αρχή της περιπέτειας του Ελληνισμού στον 20ό αιώνα, καθώς ο χρόνος μετρούσε αντίστροφα για την έκρηξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου- και μετέπειτα τη Μικρασιατική Εκστρατεία.

Πηγές

«Οι Βαλκανικοί Πόλεμοι»- Περιοδικό Ιστορία

Βαλκανικοί Πόλεμοι (1912-1913) από τη Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού / ΓΕΣ.

Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού

www.istoria.gr

 https://www.huffingtonpost.gr/

Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2019

Η παράδοση της Θεσσαλονίκης στον ελληνικό στρατό τον Οκτώβριο του 1912.....

Η παράδοση της Θεσσαλονίκης στον ελληνικό στρατό τον Οκτώβριο του 1912

«Ωρα 4.39 εσπέρας, ο Ταχσίν πασάς μοι έστειλεν επιστολήν δι΄  αξιωματικού δηλών μοι ότι δέχεται τας προτάσεις μου. Όθεν διέκοψα αμέσως την προέλασιν και απέστειλα δύο αξιωματικούς προς σύνταξιν σχετικού πρωτοκόλλου καταθέσεως των όπλων και παραδόσεως της πόλεως, προ της οποίας ευρίσκονται ήδη τα στρατεύματα ημών. Κωνσταντίνος». (τηλεγράφημα του αρχιστρατήγου προς τον βασιλιά και τον πρωθυπουργό Ελ. Βενιζέλο το απόγευμα της 26ης Οκτωβρίου 1912).
apelef12-makedonia
Όλες οι ελληνικές εφημερίδες δημοσιεύουν με διθυραμβικά πρωτοσέλιδα ρεπορτάζ  την είσοδο του ελληνικού στρατού στη Θεσσαλονίκη. 

apelef12-akropolis
Το πρωτόκολλο παράδοσης της Θεσσαλονίκης στον ελληνικό στρατό υπογράφτηκε στο Διοικητήριο (κτήριο του υπουργείου Μακεδονίας Θράκης), μετά την τηλεγραφική εντολή του πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου προς τον αρχιστράτηγο του στρατού διάδοχο του θρόνου Κωνσταντίνο «να αποδεχθήτε την προσφερομένην υμίν παράδοσιν της Θεσσαλονίκης και να εισέλθητε εις ταύτην άνευ χρονοτριβής». Το ιστορικό πρωτόκολλο με δέκα άρθρα, γραμμένο στη γαλλική γλώσσα, υπέγραψαν τελικά ο αρχηγός του τουρκικού στρατού Χασάν Ταχσίν πασάς και από πλευράς των Ελλήνων οι πληρεξούσιοι αξιωματικοί του αρχιστρατήγου Κωνσταντίνου Β. Δούσμανης και Ι. Μεταξάς. Η παράδοση της πόλης έγινε άνευ όρων και σύμφωνα με το άρθρο 3 του πρωτοκόλλου «Η πόλις της Θεσσαλονίκης παραδίδεται στον ελληνικό στρατό ως την συνομολόγηση της ειρήνης». Βέβαια οι Έλληνες φάνηκαν γενναιόδωροι και έδωσαν το δικαίωμα στους ανώτερους Τούρκους στρατιωτικούς να διατηρήσουν τα ξίφη τους και να είναι ελεύθεροι στη Θεσσαλονίκη (αρθρο 4). Επίσης όλοι οι ανώτεροι πολιτικοί αξιωματούχοι και υπάλληλοι του βιλαετίου θα είναι ελεύθεροι (άρθρο 5) . Ήταν το τέλος ενός αγωνιώδους σύρε έλα των διαπραγματευτών ανάμεσα στο τουρκικό τότε Διοικητήριο και το ελληνικό επιτελείο του Κωνσταντίνου που είχε εγκατασταθεί στην ιστορική βίλα Μοδιάνο, στη Γέφυρα (το παλιό Τόψιν), που στεγάζει σήμερα το Μουσείο των Βαλκανικών Πολέμων.
image019
Ο στρατηγός της 8ης τουρκικής στρατιάς Χασάν Ταχσίν πασάς υπογράφει το πρωτόκολλο παράδοσης της Θεσσαλονίκης στον ελληνικό στρατό. Ζωγραφικός πίνακας του γιου του Κενάν Μεσαρέ.
apelef12-protokol Το πρωτόκολλο παράδοσης της Θεσσαλονίκης
apelef12-protokol-leptom
Οι υπογραφές του πρωτοκόλλου. Αριστερά του Χασάν Ταχσίν πασά  και δεξιά των πληρεξουσίων αξιωματικών του Κωνσταντίνου Βασ. Δούσμανη και Ιωαν.  Μεταξά.  

Η παράδοση στους Έλληνες -γιατί προέλαυνε και ο βουλγαρικός στρατός με σκοπό να μπει πρώτος στην πόλη- οφείλεται, πέρα από τις στρατιωτικές αδυναμίες του τουρκικού στρατού, στα φιλελληνικά αισθήματα του Τούρκου στρατηγού που είχε σπουδάσει σε ελληνικό γυμνάσιο στα Γιάννενα και προτίμησε να παραδώσει την πόλη στους Έλληνες. Όπως σημειώνει ο στρατηγός Δούσμανης στα απομνημονεύματά του, «η σύνταξις της συμβάσεως και η υπογραφή επερατώθη περί την 1.30 μετά μεσονύκτιον (της 27ης), εσυμφωνήσαμεν όμως να θέσωμεν ως ημερομηνίαν την 26ην Οκτωβρίου, διότι εξ υπαιτιότητος των Τούρκων εβραδύναμεν να συναντηθώμεν…»
Από τις πρώτες πρωινές ώρες οι ξένοι ανταποκριτές που βρίσκονταν στη Θεσσαλονίκη και παρακολουθούσαν τις εξελίξεις του βαλκανικού πολέμου, έκαναν γνωστή την είσοδο του ελληνικού στρατού στη διεθνή κοινή γνώμη. Το πρώτο τηλεγράφημα του αυστριακού πρακτορείου ειδήσεων έγραφε: «Ταύτην την στιγμήν αγγέλλεται ότι η Θεσσαλονίκη παραδοθείσα κατελήφθη υπό του ελληνικού στρατού».
apelef12-regos
Πίνακας  του ζωγράφου Πολύκλειτου Ρέγκου που παριστάνει την είσοδο του βασιλιά Γεωργίου και του διαδόχου Κωνσταντίνου στη Θεσσαλονίκη. Ο πίνακας βρίσκεται στη Λέσχη Αξιωματικών Φρουράς Θεσσαλονίκης.

Οι πρώτοι της δόξας
Σύμφωνα με τους ιστορικούς, ο πρώτος Έλληνας αξιωματικός που μπήκε στην πόλη ήταν ο υπομοίραρχος Κωνσταντίνος Μανωλκίδης, ο οποίος επικεφαλής ενός μικρού αποσπάσματος διέσχισε έφιππος την Εγνατία το βράδυ τη 26ης Οκτωβρίου, τέσσερις ώρες πριν από την υπογραφή της συμφωνίας, ενώ εκατοντάδες έκπληκτοι Θεσσαλονικείς ακολουθούσαν τον έφιππο αξιωματικό. Ο Μανωλκίδης είχε διαταγή να παραλάβει και να συνοδεύσει τους Τούρκους αξιωματικούς προς το ελληνικό στρατηγείο στο Τόψιν (σημ. Γέφυρα), στο πλαίσιο των ελληνοτουρκικών διαπραγματεύσεων για την παράδοση της πόλης. Διανυκτέρευσε μάλιστα το βράδυ στο ξενοδοχείο «Όλυμπος Παλάς», στην πλατεία Ελευθερίας, ενώ πολλοί Έλληνες κάτοικοι τη πόλης συνωστίζονταν στις τζαμαρίες του ξενοδοχείου για να δουν από κοντά τον ένστολο Έλληνα αξιωματικό.
apelef12-eisoatu
Τμήματα του ελληνικού στρατού εισέρχονται από τη σημερινή  οδό 26ης Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη. 

Από τα μεσάνυχτα ακόμη της 26ης Οκτωβρίου είχαν εισέλθει τα πρώτα τμήματα των μακεδονομάχων πολεμιστών με επικεφαλής τον Κων. Μαζαράκη. Μετά την υπογραφή της συμφωνίας, μια ίλη του 1ου συντάγματος Ιππικού υπό τον ίλαρχο Βερύκιο έφτασε ως την πλατεία Ελευθερίας. Τμήματα της έβδομης μεραρχίας κατέλαβε το Διοικητήριο και άλλα δημόσια κτήρια, ενώ ο Θεσσαλονικιός Αλέξανδρος Ζάννας ύψωσε με τη βοήθεια ενός ναυτόπουλου την ελληνική σημαία στον ιστό του Λευκού Πύργου. Το μεσημέρι της 27ης Οκτωβρίου μπήκαν επίσημα στην πόλη, υπό δυνατή βροχή, τα πρώτα τμήματα του ελληνικού στρατού που έγιναν δεκτά με ενθουσιασμό από χιλιάδες Θεσσαλονικείς που πανηγύριζαν για την απελευθέρωσή τους.
apelef12-kleomenhs-001
Η είσοδος στη Θεσσαλονίκη του μεράρχου Κλ. Κλεομένους και του επιτελάρχη Ι. Νεγρεπόντη το πρωί της 27ης Οκτωβρίου. 

Μεταφέρουμε από το βιβλίο του Σπύρου Κουζινόπουλου «Το Μεγάλο άλμα, η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης», ένα απόσπασμα από μια πολύτιμη μαρτυρία του παλιού πολεμιστή Χαρίλαου Χαρίση από τις πρώτες ώρες του ελληνικού στρατού στη Θεσσαλονίκη.
«Προηγούντο περί τους είκοσι σαλπιγκτάς και έπετο ο αξιωματικός σημαιοφόρος με αναπεπταμένην την σημαίαν και τους παραστάτας εφ’ όπλου λόγχην. Ηκολούθει έφιππος ο συνταγματάρχης Κωνσταντινόπουλος και αυτόν ηκολούθουν οι λόχοι. Όλοι με γυμνά τα ξίφη των με πρόσωπα ηλιοκαμένα και λάμποντα απο ψυχικήν χαράν… Τριακόσιοι μαθηταί με τα μπλε πηλήκια και ένα πλήθος Ελλήνων περικυκλώσαμε και ανεμίζοντας τα πηλήκια στον αέρα, ζητωκραυγάζαμε έξαλλοι. Ζήτω η Ελλάς, Ζήτω ο Διάδοχος, Ζήτω ο γενναίος ελληνικός στρατός. Ολοι φιλήσαμε την πολεμικήν σημαίαν με δάκρυα χαράς. Και επειδή δεν ήτο δυνατόν να σφίξουμε το χέρι του έφιππου συνταγματάρχη, άλλοι θωπεύαμε τις μπότες του και όλοι μαζί βαδίζοντες μεταξύ των τετράδων των ευζώνων και έχοντες εν κύκλω τον συνταγματάρχην, εζητωκραυγάζαμε συνεχώς…».
apelef12-kartpostal-001
Η είσοδος των ελληνικών στρατιωτικών τμημάτων προκάλεσε μοναδικές εκρήξεις χαράς και ρίγη έξαλλου ενθουσιασμού. Έχουμε πολλές περιγραφές από αυτές τις συγκλονιστικές στιγμές που έζησε η πόλη, από δημοσιογράφους, λογοτέχνες και στρατιωτικούς, ενώ εντυπωσίαζε το γεγονός πού είχαν βρεθεί σε λίγες μόνο ώρες αμέτρητες ελληνικές σημαίες οι οποίες είχαν υψωθεί στα μπαλκόνια!.
Οι πανηγυρισμοί της απελευθέρωσης
Οι πανηγυρισμοί κορυφώθηκαν την επομένη, Κυριακή 28 Οκτωβρίου, όταν έφθασε στο σιδηροδρομικό σταθμό ο αρχιστράτηγος διάδοχος του θρόνου Κωνσταντίνος. Του έγινε μεγαλειώδης υποδοχή και έφιππος με τη συνοδεία του κατευθύνθηκε στο Διοικητήριο όπου δέχτηκε τις αρχές της πόλης και τους ξένους προξένους στη Θεσσαλονίκη.
Τη Δευτέρα 29 Οκτωβρίου με ειδικό τρένο από τη Βέροια έφτασε στην πόλη ο βασιλιάς Γεώργιος, όπου τον υποδέχτηκαν οι αρχές και χιλιάδες κόσμου που είχε παραταχθεί κατά μήκος των πεζοδρομίων ως την βίλα Χατζηλαζάρου, στην περιοχή της Ανάληψης, όπου κατέλυσε η βασιλική οικογένεια. «Ολόκληρος η πόλις, έγραφαν οι εφημερίδες, είχε διακοσμηθεί πλουσίως και εορταστικώς, από πρωίας δε, παρά την πίπτουσαν βροχήν, είχε προσλάβει όψιν πρωτοφανώς πανηγυρικήν». Η λαμπρή δοξολογία για την απελευθέρωση της πόλης, «χοροστατούντος του μητροπολίτου Γενναδίου και παρουσία του ανωτάτου άρχοντος, της βασιλικής οικογενείας, των τοπικών και προξενικών αρχών και πλήθους ενθουσιώδους λαού», έγινε στην εκκλησία του Αγίου Μηνά στις 30 Οκτωβρίου. Ο βασιλιάς Γεώργιος Α΄ επισφράγισε την κατάληψη της Θεσσαλονίκης με την είσοδό του και τη μόνιμη παραμονή του στην πόλη ως την ανεξιχνίαστη ακόμη δολοφονία του το Μάρτιο του 1913.
apelef12-georg
Ο βασιλιάς Γεώργιος Α’ και ο αρχιστράτηγος Κωνσταντίνος εισέρχονται με το επιτελείο τους στη Θεσσαλονίκη. 

Στον ελληνικό στρατό, που συνέχισε την προέλαση στα ενδότερα, παραδόθηκαν 25.000 οπλίτες της 8ης τουρκικής στρατιάς και 1.000 αξιωματικοί. Επίσης περιήλθαν στους Έλληνες ως λάφυρα πολέμου 70 πυροβόλα, 30 πολυβόλα, 7.000 τυφέκια, 1.200 ίπποι και άφθονα υλικά επιμελητείας. Από τις παραμονές κιόλας της απελευθέρωσης της πόλης, πολλοί μουσουλμάνοι κάτοικοι της Θεσσαλονίκης, αντιλαμβανόμενοι τις εθνικοπολιτικές εξελίξεις και αλλαγές στη Μακεδονία, έπαιρναν το δρόμο της προσφυγιάς…
Χ.ΖΑΦ.
apelef12-eisodosgeo
Εξαιρετική λεπτομερή καταγραφή των γεγονότων με πλούσια εικονογράφηση κάνει ο Γιάννης Μέγας στο βιβλίο του «Η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης 1912-13. Εικονογραφημένη εξιστόρηση», University Studio Press, 2011. Οι περισσότερες φωτογραφίες του θέματος είναι από τη συλλογή του Γ. Μέγα, τον ευχαριστώ θερμά για την  ευγενή παραχώρηση.  
 Δείτε το σπουδαίο ντοκιμαντέρ του Φώτου Λαμπρινού «Το Πανόραμα του Αιώνα» , το τμήμα που αναφέρεται στους Βαλκανικούς πολέμους και την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης.
https://www.thessmemory.gr/author/xristoszafiris/

Τετάρτη 22 Νοεμβρίου 2017

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΧΑΣΑΝ ΤΑΧΣΙΝ ΠΑΣΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ...

Ο ρόλος του Χασάν Ταχσίν Πασά στην Απελευθέρωση της Θεσσσαλονίκης, 26 Οκτωβρίου 1912
Χασάν Ταχσίν Πασάς (1845 – 1918) και η Απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης (26 Οκτωβρίου 1912)


Η παράδοση της Θεσσαλονίκης στους Έλληνες τον Οκτώβριο του 1912 και όχι στους Βουλγάρους οφείλεται, εν πολλοίς, στον Βορειοηπειρώτη Αρχιστράτηγο της 8ης Στρατιάς του οθωμανικού αυτοκρατορικού στρατού, Χασάν Ταχσίν Πασά!  Γεννημένος στη Μεσσαριά της Βορείου Ηπείρου, εξ’ ου και το επίθετο των παιδιών και εγγονών του Μεσαρέ, ανελίχθηκε γρήγορα στις υψηλές διοικητικές και στρατιωτικές θέσεις της οθωμανικής αυτοκρατορίας, σε μια εποχή εμφύλιων σπαραγμών μεταξύ του σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ και των Νεότουρκων, οι οποίοι με τη συνδρομή του στρατού –ανάμεσα στους αξιωματικούς που υποστήριξαν τους Νεότουρκους ήταν και ο Χασάν Ταχσίν πασάς και ο μέντοράς του, Μαχμούτ Σεφκέτ πασάς- εκθρόνισαν τον σουλτάνο Αβδούλ Χαμίτ το 1909. Ο αιμοσταγής σουλτάνος εξορίστηκε στη Θεσσαλονίκη στη Βίλλα Αλλατίνη(!) Στη συνέχεια σε βιαιότητες και διωγμούς ολόκληρων πληθυσμών επιδόθηκαν οι Νεότουρκοι. Από το νεοτουρκικό κομιτάτο «Ένωση και Πρόοδος» ξεπήδησε και ο φιλόδοξος Θεσσαλονικιός αξιωματικός Μουσταφά Κεμάλ , ενώ ως το 1911 ήταν ακόμη υπό τις διαταγές του Χασάν Ταχσίν Πασά στο Καραμπουρνού. 


Σύμφωνα με τον Στρατηγό Λεωνίδα Σπαή, ο Αρχιστράτηγος που παρέδωσε τη Θεσσαλονίκη στους Έλληνες, υπογράφοντας το επίσημο, δεσμευτικό πρωτόκολλο, ήταν Έλληνας στην καταγωγή. Προερχόταν από ελληνική οικογένεια που είχε εξισλαμισθεί από τον 18ο αιώνα.  Διόλου απίθανο αν σκεφθούμε ότι πολλοί μουσουλμάνοι ακόμη και σήμερα στην Τουρκία έχουν ελληνική καταγωγή ή είναι πρώην χριστιανοί. Πόσο μάλλον την εποχή της οθωμανικής αυτοκρατορίας, όπου τα πολλά και διαφορετικά έθνη των Βαλκανίων συνυπήρχαν και η Κωνσταντινούπολη όριζε τους αξιωματούχους της με βάση το θρήσκευμα, τις ικανότητες στη διπλωματία και τη γνώση ξένων γλωσσών…! Ένας από τους γιούς του Χασάν Ταχσίν ήταν ο φημισμένος ζωγράφος, ο ζωγράφος των Βαλκανικών Πολέμων, ο Γιαννιώτης , Κενάν Μεσαρέ. Ο γιός του Κενάν,  Ίνης Μεσαρέ υποστήριζε ότι η γιαγιά του, Χατιτζέ Ελμάζ, ήταν ελληνικής καταγωγής. Σίγουρο είναι το γεγονός ότι όλη η οικογένεια είχε λαμπρή μόρφωση και ο Ταχσίν πασάς είχε σπουδάσει στη Ζωσιμαία Ακαδημία Ιωαννίνων, η οποία καλλιέργησε το κοσμοπολίτικο και φιλελεύθερο πνεύμα του.  Επίσης ανήκε στο τάγμα των Μπεχτασήδων – Αλεβιτών, που αποτελεί τη φιλελεύθερη, ανεκτική και προοδευτική πλευρά του ισλαμισμού.


Το σύνολο σχεδόν των Νεοτούρκων ήταν Ελευθεροτέκτονες ή Μπεχτασήδες. Το σύνολο πάλι των Αλβανών αξιωματούχων της αυτοκρατορίας ήταν Αλεβί – Μπεχτασήδες. Οι μυστικιστικές αυτές παρατάξεις είναι κλαδιά του ίδιου δέντρου που ποτίζεται από πολλές πηγές γνώσης. Οι ηθικές αρχές του Μπεχτασισμού ανιχνεύονται στα φιλοσοφικά και θρησκευτικά ρεύματα άλλων λαών και εποχών, μεταξύ των οποίων οι Νεοπλατωνικοί και οι Ταλμουδιστές. Όλοι οι άμεσοι συνεργάτες του Χασάν Ταχσίν Πασά, οι φίλοι του, το περιβάλλον του, ο μέντοράς του Σεφκέτ Πασάς, οι Νεότουρκοι, το μεσαίο και ανώτερο προσωπικό του στρατεύματος, οι ανώτεροι κρατικοί λειτουργοί της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, καταγράφονται από τους ιστορικούς ως Τέκτονες, Μπεχτασήδες ή Ντονμέ.  Ο ίδιος ήταν διαποτισμένος από την ελληνική παιδεία και τη γαλλική κουλτούρα του ευρωπαϊκού διαφωτισμού. Εμφορούνταν από τα ιδανικά του εκσυγχρονισμού και της ανύψωσης της κοινωνίας στην οποία ζούσε και την οποία υπηρετούσε από τις θέσεις εξουσίας που κατείχε.  Η φιλία του με σημαντικά πρόσωπα της Ελληνικής κοινωνίας υπήρξε καθοριστική για τη μετέπειτα στάση του. Από τις «Αναμνήσεις» του Αλέξανδρου Ζάννα συνάγεται ότι ο Ταχσίν Πασάς ήταν από παλιά αδελφικός φίλος με τον πατέρα του, ιατρό Δημήτριο Ζάννα, ο οποίος ήταν βλάχικης καταγωγής από το Λιβάδι του Ολύμπου, με βαθιά ριζωμένη ελληνική εθνική συνείδηση και μεγάλη πατριωτική δράση. Οι δυό τους παρέμειναν φίλοι μέχρι τέλους, σχέση που διατήρησαν επίσης και τα παιδιά τους. Αργότερα ο Κενάν Μεσαρέ δημιούργησε αδελφική φιλία με τον εξαίρετο φωτογράφο Γιώργο Λυκίδη, ανεκτίμητο φωτοτεκμηρωτή της Θεσσαλονίκης του μεσοπολέμου και μετέπειτα.




Ο εξαιρετικός ερευνητής και συγγραφέας, Χρίστος Χριστοδούλου, στο έργο του για τον Χασάν Ταχσίν πασά αναφέρει λεπτομέρειες για τη ζωή του ανθρώπου που σφράγισε με τη στάση του το ελληνικό μέλλον της Θεσσαλονίκης. Ο Αρχιστράτηγος του οθωμανικού στρατού υπηρέτησε σε πολλές καίριες, για την αυτοκρατορία, θέσεις: Κρήτη, Κύπρο, Υεμένη, Συρία, Ιωάννινα, Θεσσαλονίκη.  Το 1895, στις ανασκαφές που έγιναν στην πεδιάδα της Μεσαράς της Κρήτης, όπου και  ανακαλύφθηκαν οι μαρμάρινες πλάκες με τους Νόμους της Γόρτυνας, η γνωστή Δωδεκάδελτος, η συμβολή του Διοικητή Ηρακλείου Χασάν Ταχσίν πασά στη διάσωση και αποκατάστασή τους ήταν καθοριστική. Στην ολέθρια για τους Έλληνες πολεμική αναμέτρηση με τους Τούρκους στην Ελασσόνα και στο Δομοκό το 1897, επικεφαλής του τουρκικού στρατού ήταν ο Χασάν Ταχσίν πασάς. Ο ίδιος ήταν κατά τον Α’ Βαλκανικό πόλεμο (1912)  ο Αρχιστράτηγος της 8ης  τουρκικής στρατιάς που ηττήθηκε από τους Έλληνες κατά την αστραπιαία και νικηφόρο προέλασή τους στο Σαραντάπορο και στα Γιαννιτσά. Η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης ήταν προ των πυλών…


Στις 27 Οκτωβρίου 1912, στο Διοικητήριο της Θεσσαλονίκης, ο Χασάν Ταχσίν πασάς συμφωνούσε με τους όρους παράδοσης που είχαν θέσει οι απεσταλμένοι αξιωματικοί του Διαδόχου Κωνσταντίνου, Βίκτωρ Δούσμανης και Ιωάννης Μεταξάς. Στη σύνταξη του Πρωτοκόλλου παράδοσης της πόλης στον ελληνικό στρατό, εργάστηκαν ο γιος και υπασπιστής του,  λοχαγός Κενάν, ο  Ίων Δραγούμης και ο Τζελάλ Μπέης.  Στο Διοικητήριο ήρθαν και Βούλγαροι …απρόσκλητοι, για να διεκδικήσουν κομμάτι της Θεσσαλονίκης.  Ο Χασάν Ταχσίν όμως τους απάντησε: «Μία Θεσσαλονίκη υπάρχει κύριοι και αυτήν την παρέδωσα στους Έλληνες που ήταν αντίπαλοί μου σε όλα τα πεδία της μάχης από το Σαραντάπορο και τα Γιαννιτσά ως εδώ. Εσάς δεν σας είδα πουθενά. Δεύτερη Θεσσαλονίκη δεν υπάρχει για να την παραδώσω και σε εσάς».


Στο Πρωτόκολλο γράφτηκε ως ημέρα παράδοσης η 26η Οκτωβρίου, η ημέρα του πολιούχου Αγίου Δημητρίου. Επιδόθηκε την επόμενη μέρα στον διάδοχο βασιλιά Κωνσταντίνο στην έπαυλη –ιδιοκτησίας Μοδιάνο-  Τόπσιν,  στο χωριό Γέφυρα,  με απεσταλμένους του Χασάν πασά και με παρουσία εκπροσώπων των Μεγάλων Δυνάμεων. Οι Τούρκοι κατηγόρησαν τον στρατηγό τους ότι παρέδωσε την πόλη αμαχητί. Μάλιστα καταδικάστηκε ερήμην από τουρκικό δικαστήριο εις θάνατον με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. Η κυβέρνηση Ελ. Βενιζέλου έδωσε στον ίδιο και στην οικογένειά του την ελληνική υπηκοότητα. Τα παιδιά του έζησαν στην Ελλάδα, στην Τουρκία, στην Αλβανία. Εγγόνια του ζουν σήμερα στην Αθήνα. Ο Χασάν Ταχσίν Πασάς πέθανε στην  Ελβετία, όπου και ετάφη στο νεκροταφείο των ετερόδοξων της Λωζάννης. Στη συνέχεια τα οστά του ίδιου και των παιδιών του μεταφέρθηκαν στο Μπεχτασικό Κοιμητήριο Τριανδρίας Θεσσαλονίκης και τα τελευταία χρόνια στο Τόψιν, στον αύλειο χώρο του σημερινού Μουσείου Βαλκανικών Πολέμων. http://cantftory.blogspot.gr/2016/07/26-1912.html

Κυριακή 12 Νοεμβρίου 2017

ΓΚΕΜΙΤΖΗΔΕΣ,ΟΙ ΒΑΡΚΑΡΗΔΕΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ...

ΟΙ ΒΑΡΚΑΡΗΔΕΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (Γκεμιτζήδες )
Οι Γκεμιτζήδες της Θεσσαλονίκης (солунските гемиџии)  που σε ελεύθερη μετάφραση έγιναν γνωστοί σαν βαρκάρηδες και σε πιο ελεύθερη μετάφραση "μπουρλοτιέρηδες" ήταν μια ολιγομελής οργάνωση που ιδρύθηκε το 1897 από απόφοιτους του Εξαρχικού (Βουλγαρικού) Γυμνασίου Αρρένων της Θεσσαλονίκης, ήταν «μαθητευόμενοι επαναστάτες», μηδενιστές που όπως οι ίδιοι διακήρυτταν: « … εγκατέλειψαν τα όρια της έννομης τάξης και σάλπαραν με μια βάρκα στις ελεύθερες και άγριες θάλασσες της παρανομίας…». Στην πραγματικότητα λειτουργούσαν ως φράξια στα πλαίσια του VMRO ( Βερχοφιστές).



 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η  ΦΥΡΟΜ, τους Γκεμιτζήδες της Θεσσαλονίκης, τους τιμά σαν ήρωες με αγάλματα.

 Οι ενέργειες αυτής της ολιγομελούς ομάδας ήταν μια ανθελληνική προβοκάτσια στα πλαίσια του ελληνο-βουλγαρικού ανταγωνισμού για τη διεκδίκηση της Μακεδονίας από την υπό διάλυση οθωμανική αυτοκρατορία. Οι βούλγαροι «πόνταραν» στο (σλαβο-) μακεδονικό «άλογο» το οποίο εύκολα θα μπορούσαν στη συνέχεια να δαμάσουν.  Ήταν δε προπομπός μέσα στα πλαίσια της προετοιμασίας για την εξέγερση του Ίλιντεν. 
Προσπάθησαν να εμφανιστούν σαν μηδενιστές με το σύνθημα «ούτε θεός- ούτε αφέντης» αλλά στην πραγματικότητα λειτουργούσαν ως φράξια στα πλαίσια του VMRO ( Βερχοφιστές).
Η δράση τους μέχρι την κρίσιμη στιγμή δείχνει μια εξάρτηση από την Βουλγαρία, συγκεκριμένα :
Αρχικός σκοπός της ομάδας ήταν η δολοφονία του σουλτάνου στην Κωνσταντινούπολη. Για την προετοιμασία αυτού του χτυπήματος, μέλος της ομάδας πήγε στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί, με τη μεσολάβηση του γραμματέα της Βουλγαρικής Εξαρχίας Dimitar Lyapov, ήρθε σε επαφή με Αρμένιους επαναστάτες.
Σε αυτές τις επαφές έγινε φανερό πως ήταν αδύνατη η υλοποίηση του φιλόδοξου σχεδίου. Έτσι, αποφάσισαν την από κοινού ανατίναξη των κτιρίων της Οθωμανικής Τράπεζας στην Πόλη και τη Θεσσαλονίκη.
Όμως το Σεπτέμβριο του 1900, η οθωμανική αστυνομία συνέλαβε αρκετά μέλη της ομάδας, τα οποία φυλακίστηκαν.



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η δίκη των βομβιστών.
Το 1901, απελάθηκαν στη Βουλγαρία, κατόπιν πιέσεων της βουλγαρικής κυβέρνησης. Την ίδια χρονιά, μέλος των Γκεμιτζήδων, μαζί με τα υπόλοιπα μέλη βουλγαροαρμενικής ομάδας, σκοτώθηκε σε αψιμαχία με Τούρκους, κοντά στην Αδριανούπολη.
Το 1902, οι Γεμιτζήδες ήταν έτοιμοι και πάλι για δράση, αυτή τη φορά με σχέδιο βομβιστικών επιθέσεων στην Αδριανούπολη, Βελεσά (Βέλες) και άλλες πόλεις. Και αυτή τη φορά, όμως τα σχέδιά τους ματαιώθηκαν, όταν οι Οθωμανοί κατέσχεσαν το δυναμίτη που προοριζόταν για την επιχείρηση, στο Δεδέ Αγάτς ( Αλεξανδρούπολη).
Η οθωμανική επιχείρηση είχε υλοποιηθεί σε συνεργασία με τον αρχηγό της βουλγαρικής Ανώτατης Μακεδονικής Επιτροπής (ΒΜΑRC -Bulgarian Macedonian-Adrianople Revolutionary Committees), Μπόρις Σαράφωφ.
Έτσι οι Γεμιτζήδες περιόρισαν τους στόχους τους στη Θεσσαλονίκη, όπου και μετέβησαν αργότερα συνεχίζοντας τον σχεδιασμό των επιθέσεων.
Στις 17 Απριλίου του 1903 (π. ημερ.) στη Θεσσαλονίκη ξέσπασαν ταραχές με μία σειρά βομβιστικών επιθέσεων κατά τουρκικών και όχι μόνο στόχων.


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Μερικοί από τους "βαρκάρηδες της Θεσσαλονίκης".

 
ΑΝΑΤΙΝΑΞΗ ΓΟΥΑΝΤΑΛΚΙΒΙΡ
Στον λιμένα της Θεσσαλονίκης ανατινάζεται το γαλλικό επιβατηγό πλοίο «Γουανταλκιβίρ» (Guadalquidir), της Γαλλικής εταιρίας Messageries Maritimes,  λίγο πριν τον απόπλου του για Κωνσταντινούπολη (11:20 πμ) , όπου εκτελούσε τη συγκοινωνιακή αυτή γραμμή. Οι Θεσσαλονικείς στην αρχή νομίζουν ότι «Καζανλάρ πατλαντί» δηλαδή «σκάσανε τα καζάνια».
Ο Shatev, ένας εκ της ομάδας, αφηγήται:
«Νωρίς το πρωί, μόνο με μία βαλίτσα, βγήκα από το σπίτι και πήρα μια άμαξα για το λιμάνι. Στη βαλίτσα είχα μερικά πουκάμισα, εσώρουχα, κάλτσες και δύο μικρούς τόμους των Αθλίων του Βίκτωρος Ουγκό. Ο δυναμίτης γύρω στα 10 με 12 κιλά, κομμένος σε μικρές τετράγωνες πλάκες τυλιγμένες σε χασέ, ήταν κρυμμένος στις δύο εσωτερικές πλευρές της βαλίτσας».
Η αντίδραση του πλοιάρχου είναι να ρίξει το πλοίο σε μία ξέρα ώστε να αποφευχθεί η βύθιση του (από εκεί θα το ρυμουλκήσει το Ολλανδικού ατμόπλοιου Penelope, ώστε να μη πέσει στον Λευκό Πύργο) και με την βοήθεια του πληρώματος καταφέρνει να κατεβάσει τις σωστικές λέμβους ενώ η πυρκαγιά εξαπλώνεται με δαιμονισμένη ταχύτητα, σε βοήθεια έσπευσε εκτός του Penelope και το σκάφος ΣΟΥΕΖ το οποίο προσπάθησε να σβήσει την φωτιά. Υπήρξαν πολλοί τραυματισμοί από το πλήρωμα και το φορτίο αξίας ενός εκατομμυρίου γαλλικών φράγκων  καταστράφηκε ολοσχερώς.

Ο Γάλλος πρόξενος Steeg γράψει στην αναφορά του την 7η Μαΐου

«Όλη η δουλειά έμοιαζε να έχει στηθεί από άπειρα χέρια».


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Σκίτσο της εποχής από την ανατίναξη του Guadalquidir.

 ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΕ ΤΡΑΙΝΟ
Γίνηκε την ίδια ημέρα  βομβιστική επίθεση σε τραίνο που μετέφερε 300 επιβάτες από την Αδριανούπολη στην Θεσσαλονίκη. Το τραίνο βρισκόταν στη στροφή ανάμεσα από τον κεντρικό σταθμό έξω από την πόλη, εκρήγνυνται τρία κιλά μελανίτη, που είχαν τοποθετήσει στις γραμμές. Η αμαξοστοιχία έπαθε μικρές ζημιές.
ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΦΩΤΑΕΡΙΟΥ

Την επομένη ημέρα υπήρξε βομβιστική επίθεση δέχθηκε το εργοστάσιο φωταερίου της Θεσσαλονίκης με συνέπεια να βυθιστεί η πόλη στο σκοτάδι. Αλλά χωρίς να υποστεί μεγάλες ζημιές.
ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ

Έγιναν εκρήξεις βομβών σε διάφορα μέρη της πόλης της Θεσσαλονίκης, σε δρόμους, σε πλατείες και καταστήματα, μεταξύ των οποίων στο ελληνικό καφενείο Αλάμπρα, σ΄ ένα επίσης ελληνικό ζυθοποιείο και διάφορα άλλα σημεία. Πλήγησαν το Grand Hotel , το al Xambra και το  Boshnakov-Ann.


 

 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η σύραγγα που οδηγούσε στην οθωμανική τράπεζα.

 ΑΝΑΤΙΝΑΞΗ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΚΑΙ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΛΕΣΧΗΣ
Το σοβαρότερο χτύπημα των Γκεμιτζήδων ήταν η ανατίναξη της οθωμανικής τράπεζας και της παραπλήσιας γερμανικής λέσχης που υπέστησαν ολοκληρωτική καταστροφή από δυναμίτες που είχαν τοποθετηθεί σε υπόγεια σήραγγα που από μακρού ετοιμάζονταν για το σκοπό αυτό.
Η ανατίναξη του μεγάρου της Οθωμανικής Τράπεζας επετεύχθηκε με την κατασκευή υπόνομου που άρχιζε από ένα μπακάλικο ενοικιασμένο από βούλγαρο και έφθανε κάτω από το μέγαρο, τα δε χώματα αποσύρονταν από μυημένους πελάτες βούλγαρους ως ψώνια μέσα σε χαρτοσακούλες.
Η Οθωμανική Τράπεζα βρισκόταν σε κτίριο στην οδό Φράγκων (σήμερα στεγάζεται το Κρατικό Ωδείο), μετά την έκρηξη η πρόσοψή της δεν θύμιζε τίποτα από το μεγαλοπρεπές κτίριο. 
Τα τραπεζιτικά αποθέματα σε τουρκικές λίρες έμειναν ακεραία και μεταφέρθηκαν σε τουρκικό θωρηκτό, ενώ οι συναλλαγές για πολλές  μέρες γινόντουσαν στο δρόμο.
Η γερμανική λέσχη κατέρρευσε και ζημιές έπαθε το γειτονικό ξενοδοχείο «Κολόμπο»
 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ότι απέμεινε από την οθωμανική τράπεζα.
ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ
 Αμέσως μετά την δεύτερη ημέρα των επεισοδίων κηρύχθηκε στη πόλη της Θεσσαλονίκης και στην ευρύτερη περιοχή στρατιωτικός νόμος.
Των βομβιστικών  επεισοδίων ακολούθησαν μάχες σώμα με σώμα στην βουλγαρική συνοικία της πόλης, μεταξύ Βουλγάρων εξτρεμιστών και Οθωμανών στρατιωτών κατά τις οποίες υπήρξαν δεκάδες θύματα μεταξύ των οποίων και Έλληνες.
Συνελήφθησαν εκατοντάδες Βούλγαροι που οδηγήθηκαν  στις φυλακές, από τις ανακρίσεις που έγιναν διαπιστώθηκε ότι δράστες αυτών των εξτρεμιστικών επιθέσεων ήταν μια δεκαμελής, κατ΄ άλλους δωδεκαμελής, αναρχική ομάδα με το όνομα «βαρκάρηδες» ή «πλήρωμα», τουρκικά "gemidzhii", εξελληνισμένα «γεμιτζήδες», (γεμί = σκάφος).
Οι ανακοινώσεις σχετικά με τον αριθμό των θυμάτων και των συλλήψεων τις μέρες των γεγονότων υπήρξαν μέσο έκφρασης πολιτικών σκοπιμοτήτων και διεκδικήσεων. Οι οθωμανικές αρχές ανέφεραν 15 νεκρούς, οι ελληνικές 300 και οι βουλγαρικές 1.000. Δεν έλειψαν επίσης και οι μυθιστορηματικές περιγραφές ομαδικών τάφων σε στρατιωτικά νεκροταφεία. Με την ίδια λογική ο αριθμός των συλλήψεων κυμάνθηκε στον Τύπο από 100 έως 2.500.Πρόκειται ασφαλώς για τη μοναδική περίπτωση οργανωμένης και εκτεταμένης τρομοκρατικής ενέργειας στη νεότερη ιστορία της πόλης της Θεσσαλονίκης. Ο αντίκτυπος των βουλγαρικών βομβών διαμόρφωσε την κοινή γνώμη στην Ευρώπη αλλά και τις βαλκανικές χώρες, υπήρξαν πλήθος ανταποκρίσεων με πλούσιο φωτογραφικό υλικό.
 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Σκίτσο από τις συμπλοκές στην πόλη της Θεσσαλονίκης.

 ΠΟΙΟΙ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΠΟΙΑ Η ΤΥΧΗ ΤΟΥΣ
Την δεκαμελή ομάδα των «γεμιτζήδων» αποτελούσαν οι:

Βλαδίμηρ Πίνγκωφ (Vladimir Pingov) (1885, Βελεσσά - 1903). Σκοτώθηκε την πρώτη ημέρα των επεισοδίων.
Γεώργη Μπογδάνωφ (1882, Βελεσσά - ). Συνελήφθη, φέρεται να πέθανε εξόριστος.
Δήμηταρ Μέτσεφ (1870, Βελεσσά - 1903). Σκοτώθηκε στα επεισόδια.
Ήλια Τράτσκωφ (1885, Βελεσσά - 1903). Σκοτώθηκε στη διάρκεια των επεισοδίων.
Κωσταντίν Κύρκωφ, (Kirkov) (1881, Βελεσσά - 1903). Συνομήλικος με τον Τζόρνταν Ποπτζόρνταν, σκοτώθηκε λίγες μέρες μετά τα επεισόδια.
Μάρκο Μποσνάκωφ (Mark Boshnakov) (1878, Αχρίδα - 1915). Θεωρούνταν αξιωματικός (σύνδεσμος) του βουλγαρικού στρατού. Συνελήφθη το 1908 και εξορίστηκε στη Βουλγαρία. Πέθανε το 1915.
Μίλαν (Arsov) Άρσωφ, (1886, Οράοβετς Βελεσσών - ). Ο νεότερος της ομάδας, συνελήφθη, φέρεται να πέθανε εξόριστος.
Παύελ Σάτεφ (Pavel Satev) (1882, Κράτοβο -1951). Διέφυγε τη σύλληψη, φέρεται ο εμπρηστής του πλοίου. Το 1910 φέρεται να επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη και να εργάστηκε ως καθηγητής. Στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο υπήρξε συνεργάτης του Τίτο. Δολοφονήθηκε το 1951 στη Γιουγκοσλαβία.
Ιορδάν (Pop Jordan) Ποπιορδάν, (1881, Βελεσσά - 1903). Ο ιθύνων νους της οργάνωσης, σκοτώθηκε στα επεισόδια.
Τσβέτκο (Cvetko) Τράϊκωφ (1878 Ρέσνα - 1903). Σκοτώθηκε στα επεισόδια.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ τόμος 14 εκδόσεις ΔΟΜΗ
Οι βαρκάρηδες της Θεσσαλονίκης του Γιάννη Μέγα Εκδοτικός Οργανισμός Π. Κυριακίδη
http://pluton22.blogspot.gr/2014/10/blog-post_27.html

Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2013

ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΩΝ ΝΤΟΝΜΕΔΩΝ[οι ψυχοϊστορικές συνδέσεις τους και η γεωπολιτική στόχευσή τους ]Μέρος Α

Γράφει ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΓΑΤΣΙΑς 
-01-. Το μυστικό όνομα της Θεσσαλονίκης.
Ο τόπος αυτός που ζούν εκτός από μένα, άλλοι ενάμισυ εκατομμύριο, άς πούμε, άνθρωποι, [αληθινά, μάλλον, δεν τους μέτρησε κανένας], έχει, όπως όλοι οι τόποι, πολλά μυστικά. Μην βιαστείτε να υποτιμήσετε την δήλωσή μου που ακολουθεί, ότι τα «μυστικά» αυτού του τόπου, είναι όχι μόνο περισσότερα, αλλά και πολύ πιο «τσουχτερά» από τα όποια άλλα μυστικά έχουν οι υπόλοιποι τόποι της Υδρογείου.


Για να καταδειχθεί κάτι τέτοιο, χρειάζεται απλώς να αναφερθούν λεπτομερώς όλα τα «μυστικά» όλων των τόπων της Γης, ώστε συγκρητικά να διαπιστώσουμε την οξύτητα ποιοτικώς και τον όγκο ποσοτικώς των σαλονικιών μυστικών σε αντιπαραβολή με τα όποια «άλλα». Κάτι τέτοιο όμως δεν μπορεί εύκολα να γίνει, ούτε κι αποτελεί στόχο μου σ’ αυτό το άρθρο. Το ότι το δηλώνω, ωστόσο, έχει την σκοπιμότητά του.

Σαλονικιός, είναι ο κάτοικος της Θεσσαλονίκης. Αμ δε! Αυτό είναι το πρώτο μυστήριο με τους «κοσμοπολίτες» σαλονικιούς που οι περισσότεροι ούτε ζωγραφιστή δεν την έχουν δεί ποτέ στην ζωή τους, αυτή την περίεργη «Δεύτερη Ιερουσαλήμ». Λοιπόν, για να μην μακρυγορούμε, σαλονικιός δεν είναι μόνο ο «κάτοικος της Θεσσαλονίκης», ο Θεσσαλονικεύς ή Θεσσαλονικιός. Ούτε το «Σαλονίκη» είναι λέξη ελληνική. Πρωτίστως είναι λέξη εβραϊκή, προερχόμενη από την κακοποιημένη λέξη Θεσσαλονίκη, όπως και το σαλονικιός είναι εβραϊκή κακοποίηση της ελληνικής λέξης θεσσαλονικιός.
Εάν σήμερα δεν δίνουμε και πολύ προσοχή σ’ αυτό, ένεκα της γνωστής έκπτωσης και καταστροφής της γλώσσας «μας», αυτό δεν παίζει κανέναν ρόλο στο ψυχοϊστορικό φάκτουμ [= γεγονός], για την σκοπιμότητα εκείνων που πρωτοδημιούργησαν την παραφθαρμένη λέξη Σαλανίκ, ή Σελόν, και τα παράγωγά τους σαλανιξή και σαλανικλέρ. Κι αυτοί ήταν αρχικά οι σεφαρδίτες ισπανοεβραίοι. Πάλι καλά δηλαδή που δεν μας την έκαναν Σαλάν ή Σαλάμ, κατά το Γιερού Σαλάμ [η Ιερουσαλήμ εκείνων, ή τα Ιερά Σόλυμα καθ’ ημάς], εφόσον κατ’ αυτούς «ίρ» [= πόλις], και «σαλάμ» [= της Ειρήνης].
Η «Δεύτερη Ιερουσαλήμ» των εβραίων λοιπόν, ονομάστηκε χαϊδευτικά απ’ τους ίδιους και: «Μάννα του Ισραήλ». Κι επειδή σαν πρωτόρθαν ή πρωτοκουβαλήθηκαν απ’ τον οθωμανό Σουλτάνο οι διωγμένοι πρόσφυγες εβραίοι, ήσαν ντίπ φτωχοί και εξαθλιωμένοι [τότε], η Θεσσαλονίκη πήρε την προσωνυμία «Φτωχομάννα». Κι όπως το θέλει το γνωστο λαϊκό ασμάτιον, η Φτωχομάννα Θεσσαλονίκη, βγάζει «τα καλλίτερα παιδιά»!
-02- Τα «παιδιά» της «Σαλονίκης».
Επαναλαμβάνω ότι δεν πρόκειται για «ελληνόπουλα». Διότι παιδιά «μπενί» της «Σελόν», οι Μπενισελόν ή Μπενζελόν ή Βενι-ζελόν, είναι αποκλειστικώς και μόνον εβραίοι και τίποτε άλλο. Εβραιόπουλα μιας εβραϊκής, δεύτερης Ιερουσαλήμ, «φτωχής» και Μάννας του Ισραήλ, πόλεως. Μιας πόλης δηλαδή που «πολλοί» την θεωρούν δικιά «τους».
Υπενθυμίζω απλώς τους κακούς γείτονες, που αμέτι μουχαμέτι «θεωρούν» [= βλέπουν] στην Θεσσαλονίκη «μας», το [ψεύτικο] «σπίτι» του ντονμέ [= εβραίου], «Πατέρα των… Τούρκων», [Μουστάφα Κεμάλ Πασά Ατά Τούρκ] και τους ανοίγεται η όρεξη. Αλλά είναι κι άλλοι ενδιαφερόμενοι: π.χ. οι αλβανοί, επειδή λέει, ο Μεγαλέξανδρος είχε «ιλλυρική» καταγωγή, και οι Νότιοι Σλαύοι [Γιουγκοσλαύοι, Σέρβοι], οι οποίοι την χρειάζονται «γιατί δεν έχουν … λιμάνι»! ή επί Δουσσάν την «είχαν» κτλ. Ενδιαφέρονται και οι Βούλγαροι και είναι γνωστές οι εθνικές μας περιπέτειες με τους άθλιους αυτούς «Πρώσσους των Βαλκανίων».


Ιδιαίτερα ωστόσο την Σαλονίκη, την «ποθεί» το μόρφωμα των αμερικανοεβραίων, το λομπροζικό προτεκτοράτο της διακίνησης ναρκωτικών και βάση αποσταθεροποίησης της Ευρώπης, που «επίσημα» δεν έχει «όνομα» ακόμα, και αποτελεί «παγκόσμια πρώτη» στα διεθνή χρονικά, ένα «νύν» κράτος [;], όσο ξεφτιλισμένο κι αν είναι, να ονομάζεται «πρώην»! Διότι επισήμως αυτό [!] είναι το «όνομα» της Φύρομ [= Φόρμερ Γιουγκοσλάβιαν ριπάμπλικ όβ Ματσιντόνια, αγγλιστί, ή «Πρώην Γιουγκοσλαυϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας», όπως κάκιστα έσπευσαν ημέτεροι κρεττίνοι να μεταφράσουν. Άλλο Ματσιντόνια, όμως, άλλο Μακεδονία. Σε καμμιά περίπτωση το Ματσιντόνια δεν ταυτίζεται με το Μακεδονία, αλλά ασφαλώς τούτη δεν είναι η μόνη βλακεία των ημετέρων διπλωματών και πωλητικών].


Προσοχή να μην στάξη η ουρά του Μικυμάους. Διότι εκείνο το μυστικό που δεν ξέρουν οι ημέτεροι ελληνολάτρεις είναι ακριβώς τούτο: ότι δηλαδή δεν υφίσταται καμμιά «προδοσία». Οι εξωνημένοι «ηγέτες» μας, εδώ και δυό αιώνες, δεν είναι πλέον ρωμηοί. Πρόκειται για μασκαρεμένους [φύσει ή θέσει] ντονμέδες, που κάνουν απλώς την δουλειά τους, όσο καλλίτερα μπορούν. Γι’ αυτό και θα αποκαλύψουμε τους συνδετικούς ψυχοϊστορικούς κρίκους στην αλυσσίδα των συνεχόμενων «εθνικών» καταστροφών μας από τα βάθη του χρόνου, καθώς και τα τεκταινόμενα σχέδια που τρέχουν ή, όπως πιο «κομψά» λέγεται, αποτελούν την στόχευση των ιθυνόντων.
-03- Μια ματιά στους Σαλονικιούς του… Ισραήλ.
Στο Ισραήλ μαθαίνουμε ότι σήμερα οι κάτοικοί του, μιλάνε ιβρίτ [= εβραϊκά]. Λέγεται ότι νεκρανάστησαν μια γλώσσα δυό χιλιάδων χρόνων. Μεγάλη απάτη. Σχεδόν κανείς εβραίος δεν μιλούσε «εβραϊκά», ούτε πριν δυό και δυόμισυ, αν θέλετε, χιλιάδες χρόνια. Οι εβραίοι εκείνων των εποχών, μιλούσαν αιγυπτιακά, βαβυλωνιακά, ελληνικά, λατινικά, ό,τι άλλο, εκτός από «εβραϊκά». Η γλώσσα της Βίβλου δεν είναι τα εβραϊκά, αλλά τα αραμαϊκά. Δικαίως οι επιστήμονες μαρτυρούν ότι ελάχιστα απολιθώματα της λεγόμενης «εβραϊκής», τεκμηριώνονται στο βιβλικό λεξιλόγιο.


Εάν υποθέσουμε ότι πριν δυό χιλιετίες, αυτό που μιλούσαν οι εβραίοι ήταν «εβραϊκά», πάλι οι ίδιοι οι εβραίοι απέρριψαν ήδη αυτή την απάτη, με την έκδοση από το γνωστό παγκοσμίως Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, το 1982, του διάσημου πονήματος του εβραίου Γιώζεφ Γιεχούντα «Χήμπριου ίζ γκρήκ» [= Τα εβραϊκά είναι ελληνικά] που προλογίζει ο σοφός γλωσσολόγος Σαούλ Λεβίν.


Εβραϊκά ή αραμαϊκά, πέστε το όπως θέλετε, όταν πάνω στο σταυρό, μια απ’ τις σπάνιες φορές, ο Χριστός, είπε τα γνωστά λειτουργικά λόγια του ψαλμού, «Ηλί Ηλί λαμά σαβαχθανί» [Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί μ’ εγκατέλειψες;], οι εβραίοι δεν κατάλαβαν εβραϊστί, ούτε την λέξη Θεός [= ελ]! και σχολίασαν ότι «τον Ηλία φωνάζει αυτός…». Γιατί; Αυτό συνέβη διότι τρείς αιώνες πριν τον Χριστό, ελάχιστοι ήταν οι εβραίοι που μπορούσαν ήδη να προσεγγίσουν ακόμα κι αυτά τα λειτουργικά τους κείμενα και γι’ αυτόν τον λόγο άλλωστε ο έλληνας Φαραώ της Αιγύπτου Πτολεμαίος, πραγματοποίησε για χατήρι των εβραίων τον μεγάλο άθλο που είναι γνωστός ως Μετάφραση των Εβδομήκοντα [Ο΄].


Δεν υπάρχει «εβραϊκή» γλώσσα και ποτέ δεν υπήρξε. Πρόκειται για μια θλιβερή αυταπάτη των όποιων «ερευνητών» και μια εξοργιστική εξαπάτηση εκ μέρους των όποιων «ενδιαφερομένων» και τούτο το ζήτημα λήγει εδώ, για να πάμε παρακάτω.


Τίθεται ζήτημα μεταγραφής ή απόδοσης ελληνιστί των διαφόρων «εβραϊκών» ονομάτων, προσωπικοτήτων και τόπων, είτε της βιβλικής είτε της μεταγενέστερης, ακόμα και της σύγχρονης ημών, «εβραϊκής» παράδοσης. Τούτο έχει να κάνει τόσο με τις εγγενείς δυσκολίες που έχουν μεταγραφές ή αποδόσεις ονομάτων οποιασδήποτε άλλης «γλώσσας» σε ετέρα γλώσσα, όσο και με το φαινόμενο της συχνής αλλαξονυμίας των εβραίων ειδικώς, εις τρόπον ώστε πολλοί εξ αυτών να καταγράφονται ακόμα κι επισήμως με πλήθος ονομασιών, ή να διατηρούν ταυτοχρόνως άλλη ονομασία «εντός» της φυλετικής τους κοινότητας κι εντελώς άλλη στις δημόσιες σχέσεις τους με τις κοινωνίες των γκοείμ [= των μη-εβραίων] με τους οποίους συνεργάζονται. Κι επειδή οι κοινωνίες των γκοείμ είναι «πολλές» και εξ επόψεως γλωσσικής, διεσπασμένες σε πλήθος γλωσσών, ο κοσμοπολίτης εβραίος, είναι εξαναγκασμένος να προσαρμόζει το όνομά του, αντίστοιχα, στις γλωσσικές ομάδες με τις οποίες συνυπάρχει.


Αρκετές φορές, για λόγους «ασφαλείας» ο εβραίος κρίνει σκόπιμο να μην αποκαλύψει τα πραγματικά στοιχεία της ταυτότητάς του και ιδιαίτερα το «κανονικό» του εβραϊκό όνομα, καθότι αισθάνεται ότι «κινδυνεύει» και σ’ ορισμένες περιπτώσεις αυτό δεν βοηθά καθόλου τα επιχειρηματικά του σχέδια, ιδιαίτερα όσα εξ αυτών ενέχονται συνωμοτικού χαρακτήρος.


Το θέμα τούτο είναι τεράστιο και δεν προτίθεμαι εδώ να το εξαντλήσω. Απλώς θεωρώ απαραίτητη τούτη την μικρή εισαγωγή για την προσέγγιση του ονόματος του πρώτου και σπουδαιότερου εβραίου ντονμέ [τουρκιστί: αλλαξοπιστήσαντα] που από «εβραίος» έγινε «τούρκος», για την ακρίβεια, επί οθωμανοκρατίας μετεστράφη από καμπαλιστής ιουδαίος μεσσίας, σε τυπικό σουνίτη καπουτζήμπαση [= θυρωρό] του Σουλτάνου, διατηρώντας ωστόσο μυστικά την παραδοξολογία του, την οποία διετήρησαν και κάποιες χιλιάδες οπαδών του ντονμέδων, οι οποίοι ηκολούθησαν το παράδειγμά του.


Οι ντονμέδες, επέσυραν φυσικά, το μίσος των τέως ομοθρήσκων τους εβραίων, οι οποίοι ούτε λίγο ούτε πολύ τους θεώρησαν προδότες και απόβλητους από την πατρώα τους πίστη. Αλλά κι ως ένα μεγάλον βαθμό τράβηξαν επάνω τους το μίσος και την δυσπιστία των μουσουλμάνων, οι οποίοι αντελήφθηκαν σε ικανοποιητικό βαθμό ότι αυτοί οι μεταστραφέντες εβραίοι, δεν έγιναν ποτέ αληθινοί μουσουλμάνοι. Λοιπόν, υποκρίνονται, για να πετύχουν επιτυχέστερα την διείσδυσή τους στις ισλαμικές κοινότητες, και ως δούρειος ίππος, να τις ανατρέψουν ενδεχομένως, ή να τις χειραγωγήσουν εκ των έσω.


Οι μουσουλμάνοι γενικώς εχθρεύονται τους ντονμέδες, που έχουν ιδιαίτερα, δικά τους τζαμιά, θαύουν τους νεκρούς τους μόνο σε αποκλειστικά δικά τους κοιμητήρια, και παντρεύονται μόνο μέλη της ξεχωριστής τους κοινότητας. Από κοινωνική, οικονομική και πολιτική άποψη επίσης, οι ντονμέδες έχουν έναν πανίσχυρο και ηγετικό ρόλο, στην σημερινή κεμαλική Τουρκία, κι όχι μόνον.


Ενταγμένοι δηλαδή οι ντονμέδες, μέσα σε πανίσχυρες και διεθνείς απόκρυφες οργανώσεις, είναι φυσικό να διαθέτουν άριστο δίκτυο πληροφοριών, ικανότητα αναρρίχησης στον κοινωνικό ιστό και δυνατότητα προφανώς ελέγχου των όποιων αντιδράσεων εναντίον τους, εφ’όσον ένα από τα ακαταμάχητα ατού που διατηρούν στην κεμαλική Τουρκία, είναι ο πλήρης έλεγχος του Τύπου, αρχής γενομένης από την επανάσταση των Νεοτούρκων, η οποία ήταν αποκλειστικά δικό τους κατόρθωμα.


Ο «πατέρας» των τούρκων, ο Κεμάλ Ατατούρκ, ήταν ένας τέτοιος ντονμές και σήμερα, πλήθος ερευνητών έχει αρχίσει «να κελαηδάει» γι’ αυτήν την πονεμένη ιστορία, και το περιτύλιγμα στο καλά τυλιγμένο «μυστικό», έχει ξετυλιχτεί για τα καλά. Και μαθαίνουμε ότι όλο και περισσότερα, αξιόλογα και ηγετικά στελέχη, του νεοτουρκικού κομιτάτου, της κεμαλικής και της σημερινής Τουρκίας, είναι τέτοιοι ντονμέδες.


Ντονμέδες με άριστες διεθνείς σχέσεις στα ηγετικά σημερινά πλανηταρχικά κέντρα, στις ΗΠΑ, στο Σίτυ, στο Βατικανό κι όπου αλλού φτάνει ο νους του ανθρώπου. Μάλιστα, γίνεται ευρέως λόγος για τους ντονμέδες «της Δύσης», το πανίσχυρο τουρκοεβραϊκό «λόμπυ», που δεν ελέγχει απλώς τις ΗΠΑ, είναι οι… ΗΠΑ, καθόσον οι ντονμέ οφ δη γουέστ, ελέγχουν απόλυτα τα κέντρα των αποφάσεων της Υπερδύναμης, που επιδεικνύει ιδιαιτέρα «αδυναμία» μόνον απέναντί τους.


Ντονμέδες ελέγχουν κι άλλα «κρατικά» μορφώματα σε διαφορετικό βαθμό, ή επηρρεάζουν σημαντικά την πολιτική τους. Το Ισραήλ, οι «μπανανίες» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που εκουσίως απεκδύθηκαν των εθνικών τους δικαιωμάτων, και μεταξύ τούτων, το πρωτοστατούν σε τουρκοφυλοφιλία ελλαδικό προτεκτοράτο, αλλά και τριτοκοσμικά μορφώματα σ’ όλες τις ηπείρους της γης, π.χ. η Ανατολασία [του προφήτη Όργουελλ], συνυπολογισμένης της Κίνας, Ιαπωνίας κτλ, ή και η Κοινοπολιτία «Ανεξαρτήτων» [;] Κρατών, όπως λέγεται κατ’ ευφημισμόν η Ρωσσία, και τα εναπομείναντα σ’ αυτήν κατεχόμενα ξένα εδάφη, της άλλοτε κραταιάς δουλοκτητικής της αυτοκρατορίας, μ’ έναν λόγο όλα μά όλα τα «έθνη» της Υφηλίου, «σέβονται» ή «φοβούνται» υπερβολικά τους ντονμέδες. Γιατί;


Το πρώτο δεκαήμερο του Φεβρουαρίου 2007, ήρθε να επισκεφθεί το σπίτι των παπούδων του στην Θεσσαλονίκη ο υποψήφιος της Γαλλικής Προεδρίας Σαρκοζύ. Οι παππούδες του ήταν ντονμέδες. Λίγες μέρες πρίν, ο Τζέμ, υπουργός εξωτερικών της σύγχρονης Τουρκίας, μας αφήνει γειά. Στα οχτάστηλα των ΜΜΕ, διεθνώς, γίνεται λόγος επίσης για την ντονμέδικη προέλευσή του και για πολλούς πολλούς άλλους, πολλοί των οποίων το «παίζουν» ακόμα και …χριστιανοί!


-04- Χριστιανοί ντονμέδες;!
Φαίνεται παράδοξο, αντιφατικό και άσχετο. Εκ πρώτης όψεως δεν μπορεί με τον «χριστιανισμό», οι Σαλονικιοί ντονμέδες να έχουν κάποια σχέση! Κι όμως, έλα ντέ που εκατό χρόνια μετά τον Σαμπετάϊ, εμφανίστηκε κάποιος παλαβός στην Πολωνία ονόματι Γιάκομπ Φράνκ ο οποίος, ούτε λίγο ούτε πολύ, ισχυρίστηκε ότι είναι ενσάρκωση του ξεχασμένου για έναν ολόκληρον αιώνα «μεσσία» της Σαλονίκης, στα αζήτητα.


Ό,τι κόλπο έκανε ο Σαμπετάϊ Τζβή με τους «μουσουλμάνους», το ίδιο κόλπο γκρόσσο, επεχείρησε έναν αιώνα μετά, η ενσάρκωσίς του, ο ομοϊδεάτης του, καμπαλιστής Φράνκ. Οι φρανκιστές, είναι ακριβώς το αντίστοιχο των τούρκων ντονμέδων, οι χριστιανοί ντονμέδες, οι οποίοι με την σχετική «βοήθεια» των Ρότσιλντς, διείσδυσαν στα τέως χριστιανικά έθνη της Δύσης και τα ποδηγετούν.


Σύγχρονος του Φράνκ, συνεργάτης του στο Μέγα Έργον, στην επιδίωξη της κοσμοκρατορίας, οργανωτής και διάδοχός του, υπήρξε ο κρυπτοεβραίος ιησουίτης Αντάμ Βαϊσχάουπτ ο οποίος δημιούργησε τους λεγόμενους «βαυαρούς» ιλλουμινάτους οι οποίοι με την σειρά τους γέννησαν όλες τις γνωστές και άγνωστες επαναστάσεις και αναταραχές των τριών τελευταίων αιώνων. Αυτοί κλιμάκωσαν βάσει σχεδιασμού τις παγκόσμιες και διεθνείς ανθρωποσφαγές, αυτοί ίδρυσαν τα απάνθρωπα και εγκληματικά καθεστώτα είτε ολοκληρωτικής μορφής [φασισμός, κομμουνισμός], είτε ψευτο-«δημοκρατικής» κατάντιας.

-05- Να δούμε τι λένε και οι «ίδιοι».
Κρίνω βασικό να ερευνήσουμε στις δικές «τους» πηγές για να δούμε τι ισχυρίζονται οι ίδιοι: Μανιχαίοι, Βογόμηλοι, Καθαροί, Παυλικιανοί, Παταρένοι, Αλλουμπράντος, Τισσεράντες, Μομόνοι, Ναίτες, Ροδόσταυροι, Καμπαλιστές, Μασσώνοι, Θεοσοφιστές, Ανθρωποσοφιστές, Ταλμουδιστές, Σατανιστές, Αναρχιστές, Κομμουνιστές, Μεσσιανιστές, Σιωνιστές, Σαββατιανοί, Φρανκιστές, Ρωσσελιστές, Τροτσκυστές, Ιλλουμινάτοι, Ιησουήτες, Γιακωβίνοι, Ντονμέδες, Σαλονικιοί –όλοι οι Κρυπτοεβραίοι δηλαδή οι οποίοι διά μέσου των αιώνων «συνδέονται» με σταθερά σημεία επαφής και διαδοχής, καθώς παραδίδουν η μια συμμορία την σκυτάλη στην άλλη, στον δρόμο που οδηγεί στην επικράτηση του Εωσφορισμού επί γής.


Το μόνο ερώτημα που έχω είναι από ποιούς να πρωταρχίσω. Να δούμε το θέμα «χρονολογικά»; Κάτι τέτοιο μπορεί να ενδιαφέρει την «ιστορία», αλλά αφήνει παντελώς αδιάφορη την Ψυχοϊστορία. Να δούμε το θέμα «ποσοτικά», δηλαδή ως προς το μέγεθος του κακού ή της κλιμάκωσης που είχε εκάστη των κρυπτοεβραϊκών οργανώσεων; ή «ποιοτικά», δηλαδή κατά βαθμίδα εσωτερικής σπουδαιότητος εκάστης των οργανώσεων τούτων;


Κάτι τέτοιο θα ενδιέφερε οπωσδήποτε τις ψυχρές και άψυχες εγκυκλοπαιδικές γνώσεις, αλλά θα χάναμε εμείς την εικόνα που αναζητούμε μιάς σταθεράς Γεωπολιτικής του Κακού διά μέσου των αιώνων, καταναλωνόμενοι σε λεπτομέρειες και απλώς θα συσσωρεύαμε γνώσεις για «περίεργα» και ασύνδετα συμβάντα. Επιλέγω λοιπόν ως κύρια μέθοδο, της ενασχόλησής μου με το πρόβλημα της έκθεσης των κρυπτοεβραϊκών οργανώσεων, την ίδια ακριβώς τακτική, που ακολουθούν και οι ίδιες: τον Χαοτισμό.


Εξηγώ: οι δίχως αμφιβολία, επιμελημμένες και άριστα σχεδιασμένες συνομωτικές κινήσεις, στρατηγικές και επί μέρους τακτικές των κρυπτοεβραίων, από ψυχοϊστορική άποψη, ερμηνεύονται χαοτικά, ακριβώς το ίδιο που συμβαίνει δηλαδή με την επίλυση της διατροφής σήμερα της Νέας Υόρκης, μιάς μεγαλούπολης 20 εκατομμυρίων στομάτων που πρέπει ολημερίς κι ολονυκτίς να «τρώνε». Πώς διατρέφονται οι άνθρωποι αυτοί; πώς επιλύεται επιτυχώς, επιτυχέστατα μάλλον, μέχρι σήμερα το μεγάλο πρόβλημα της διατροφής τους;


Βάσει «προγραμματισμού»; Τούτο θα ήταν καταστροφικό και αμέσως θα εμφανίζονταν τα δυό κύρια και ανεπιθύμητα δεδομένα: απ’ την μια η Φρίκη για «ελλείψεις» κι από την άλλη ο Τρόμος για τα «υπερπλεονάζοντα» τρόφιμα, το οικονομικό κόστος της ζημιάς, οι χωματερές που πρέπει να πεταχτούν κτλ. Γι’ αυτό συνειδητά και πολύ σωστά οι αμερικανικές κυβερνήσεις άφησαν την επίλυση του προβλήματος της διατροφής της Νέας Υόρκης στον Χαοτισμό και μέχρι σήμερα κανένα πρόβλημα δεν υπήρξε, κι όλα λειτουργούν «ρολόϊ».


Ο οποιοσδήποτε «προγραμματισμός» στο θέμα αυτο θα οδηγούσε σε βεβαία καταστροφή, όπως διαπιστώσαμε εξ άλλου στους συνεχείς προγραμματισμούς των Μπολσεβίκων επί 70 χρόνια, με τα πενταετή «πλάνα» τους, που τους «πλανέψαν» και κατά δεκάδες εκατομμύρια πεθαίναν οι άνθρωποι από πείνα, κι η κραταιά Ρωσσία που ήταν κάποτε ο σιτοβολώνας της Ευρώπης, μετετράπη σε ένα τεράστιο δεσμωτήριο εξαθλιωμένων και πεινασμένων μονίμως, προλεταρίων «ίσων» μεταξύ τους, καθότι υπήρχαν και οι νομενκλατουρίστες εβραίοι, περισσότερο «ίσοι» από τους άλλους. Μήπως έτσι δεν επιζεί και το σημερινό κακοφτιαγμένο προτεκτοράτο της Ελλάδας; Ο προγραμματισμός ή ο χαοτισμός διέπουν την εθνική μας ζωή, σε όλους, μα όλους! τους «τομείς»;


Και επιζούμε. Είναι ένα θαύμα που «εθνικά» επιζούμε, σε πείσμα των δυνάμεων που επιζητούν οπωσδήποτε «κάτι άλλο». Ακόμα κι αυτός ο «μάγος» των σχεδιασμών, ο ντονμές Αμπραχάμ Μπενελάζαρ [Χένρυ Κίσσινγκερ], το φέρει βαρέως που «εκεί στην ανατολική Μεσόγειο οι έλληνες μας παρενοχλούν και πρέπει να ξεμπερδεύουμε μαζί τους, τσακίζοντάς τους την γλώσσα, την θρησκεία, κτλ».



-06- ΟΑδάμ Weishaupt κι οι Πεφωτισμένοι του.
Να ξεκινήσουμε λοιπόν, βλέποντας τι λένε οι ίδιοι. Σύμφωνα με την Μασονική Εγκυκλοπαίδεια λοιπόν, [του Α. Mackey, Βιρτζίνια, 1966, σελ. 474], ο Αδάμ Weishaupt, ίδρυσε τους Πεφωτισμένους [Illuminati] της Βαυαρίας την 1η Μαΐου του 1776, στις αρχές της σταδιοδρομίας του ως ιησουΐτης. Αρχικά ονόμασε την οργάνωσή του «Αδελφότητα των Τελείων» [Perfectibilists], της οποίας οργανώσεως ο «φανερός σκοπός ήταν, μέσω της αμοιβαίας αλληλοβοήθειας των μελών της, να επιτύχει τον υψηλότερο πιθανό βαθμό ηθικής και αρετής, ώστε να θέσει τα θεμέλια για τον ανασχηματισμό του κόσμου, που θα προκύψει από την ένωση των καλών ατόμων, τα οποία θα αντιτάξουν στο κακό, την ηθική πρόοδο».


Αλλά ποιος ήταν ο Βαϊσχάουπτ; Σύμφωνα με την Μασονική Εγκυκλοπαίδεια [του Α. Mackey, σελ. 1099], ο Αδαμ Weishaupt γεννήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου του 1748 στο Ingoldstadt και εκπαιδεύθηκε από τους ιησουίτες. Ο διορισμός του ως καθηγητού του Φυσικού και του Κανονικού Δικαίου στο πανεπιστήμιο Ingoldstadt το 1775, σε μια θέση δηλαδή που κατέχονταν ως τότε μόνον από κάποιον κληρικό, προσέβαλε καίρια την εκκλησιαστική παράδοση. Στην συνέχεια «οι κοσμοπολίτικες απόψεις του, και η καταδίκη εκ μέρους του της θρησκοληψίας και της δεισιδαιμονίας των ιερέων, δημιούργησε ένα αντιτιθέμενο κίνημα στον πανεπιστημιακό χώρο. Αυτό το κίνημα ακριβώς μπορούμε να πούμε ότι ήταν η αρχή της οργάνωσης των Πεφωτισμένων [Illuminati]».


Λαλίστατη η Μασονική Εγκυκλοπαίδεια [του Α. Mackey, σελ. 475], όπως βλέπουμε, μας παρέχει ένα σωρό ενδιαφέρουσες αλλά άχρηστες λεπτομέρειες. Την εποχή εκείνη, [λέει], ο Weishaupt δεν ήταν μασόνος, αλλά κατοπινά υπέστη την μασονική μύηση στο Μόναχο, στην Στοά Theodor zum Rath, το 1777. Η μασονική ιδιότητα δεν ήταν προϋπόθεση για να γίνει κάποιος μέλος των ιλλουμινάτων, αλλά, στην ιεραρχία του συστήματός τους, ο 4ος, ο 5ος και ο 6ος βαθμός μύησης αντιστοιχούσαν ουσιαστικά στους τρείς πρώτους βαθμούς του Συμβολικού Ελευθεροτεκτονισμού. Αν και το δεξί χέρι του Βαϊσχάουπτ, ο Κνίγγε, [Baron Von Knigge], υποστήριξε ότι το ιεραρχικό σύστημα των ιλλουμινάτων έχει συνολικά δέκα βαθμούς, φαίνεται ότι οι τελευταίοι δύο βαθμοί, [ο 9ος κι ο 10ος], δεν εμφανίστηκαν ποτέ στα πεπραγμένα της οργάνωσης.


Το Τάγμα των ιλλουμινάτων αρχικώς υπήρξε πολύ δημοφιλές, και ενέγραψε τουλάχιστον δύο χιλιάδες μέλη στους καταλόγους του. Στοές Πεφωτισμένων εγκαθιδρύθηκαν στην Γαλλία, στο Βέλγιο, στην Ολλανδία, στην Δανία, στην Σουηδία, στην Πολωνία, στην Ουγγαρία, και στην Ιταλία. Ο Knigge, που ήταν ένα από τα πιό προεξέχοντα επιτελικά μέλη, και συντάκτης των περισσότερων βαθμών της οργάνωσης, ήταν θρησκεύον άτομο, και δεν θα είχε συνεργήσει ποτέ, όπως έχει κατηγορηθεί, στην «κατάργηση του χριστιανισμού». Αλλά δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, ότι στο πέρασμα του χρόνου οι καταχρήσεις είχαν κορυφωθεί στους κόλπους της οργάνωσης και ότι από την επιρροή κάποιων ανάξιων ατόμων, συνέβη τέτοια αλλοίωση, ώστε να δοθεί τροφή στις κατηγορίες του Barruel και του Robison, [= σύγχρονοι των βαυαρέζων ιλλουμινάτων ερευνητές που απεκάλυψαν την σατανική δράση των Πεφωτισμένων].


Τέλος, οι μασσώνοι ισχυρίζονται πως, τα Κυβερνητικά διατάγματα ενάντια στους Ιλλουμινάτους, στις 22 Ιουνίου 1784, που καταδίκαζαν σε καταστολή το Τάγμα, εκ μέρους του Εκλέκτορα της Βαυαρίας, επανελήφθησαν τον Μάρτιο και τον Αύγουστο του 1785, και το Τάγμα άρχισε να φθείνει, ώστε μέχρι το τέλος του δέκατου όγδοου αιώνα είχε πάψει εντελώς να υπάρχει. Δεν φαίνεται να άσκησε καμμιά ευνοϊκή επιρροή στην μασονία, ούτε δυσμενή επίδραση για τον Τεκτονισμό γενικώς είχε η διάλυσίς του. Το ¶ΤοΤΤ1785, ο Weishaupt στερήθηκε την καθηγητική του έδρα και διώχτηκε από την χώρα. Κινήθηκε προς Gotha όπου πέθανε το 1811, [δές: Albert G. Mackey, Encyclopedia of Freemasonry, Richmond, Virginia: Macoy Publishing, 1966, σελ. 1099].


Να δούμε κι αλλού. Θα διαπιστώσουμε ωστόσο μια φοβερή πενία πληροφοριών στα «επίσημα» κείμενα για τον «πολύ» κόσμο. Με το σταγονόμετρο, λοιπόν, η εγκυκλοπαίδεια Britannica αναφέρεται στην υπόθεση. Ελάχιστος λόγος γίνεται για τους ιλλουμινάτους, αφού, όλο κι όλο βρήκα μόνον δυό αναφορές, σε εντελώς άσχετα άρθρα. Στην πρώτη περίπτωση γίνεται λόγος για την ύπαρξη κάποιων "πυρήνων Πεφωτισμένων", σε ένα άρθρο, σχετικό με την Ιταλία του 18ου αιώνα, ότι δηλαδή οι ιλλουμινάτοι στην Ιταλία, ήσαν δημοκρατικά ελεύθερα πνεύματα [freethinkers], «επηρεασμένοι από την οργάνωση που ίδρυσε στην Βαυαρία ο Adam Weishaupt», [δές: Encyclopedia Britannica, 15η έκδοση, τόμος 22, σελ. 223, στήλη 2b].


Στην δεύτερη περίπτωση, σε ένα άλλο άρθρο, σχετικά με το ρωμαιοκαθολικισμό, οι ιλλουμινάτοι χαρακτηρίζονται ως "ορθολογιστική μυστική κοινωνία", [δές: έ.α., τόμος 26, σελ. 937, στήλη 2b]. Γιατί άραγε τόση φτώχεια πληροφοριών; Μήπως οι συντάκτες της Μπριτάνικας θεωρούν ότι πρόκειται για μια ασήμαντη οργάνωση με μηδαμινό ρόλο στην ροή της ιστορίας και της κοινωνικής ανάπτυξης; Ή μήπως είναι τόσο ισχυρή η δύναμη σήμερα των Πεφωτισμένων ώστε να αποτρέπουν την διαρροή οποιασδήποτε σημαντικής πληροφορίας γι’ αυτούς;


Τι απ’ τα δυό ισχύει; Μάλλον το δεύτερο, αφού ο ερευνητής John M. Roberts μας πληροφορεί ότι "οι Illuminati ήταν η πρώτη οργάνωση που χρησιμοποίησε τους προϋπάρχοντες μηχανισμούς, της διαβρωθείσης και χειραγωγούμενης απ’ αυτούς, μυστικής οργάνωσης των ελευθεροτεκτόνων, με βάση τα σχέδια που είχαν καταστρώσει, για να επιτύχει διάφορες πολιτικές ανατροπές», [δές: J. M. Roberts, The Mythology of Secret Societies, New York: Charles Scribner's Sons, 1972, σελ. 123-4].


Με την γνώμη αυτή συντάσσεται κι ο καταξιωμένος ερευνητής Christopher McIntosh, στο έργο του «Ο Ροδοσταυρισμός και η εποχή της Λογικής», [The Rose Cross and the Age of Reason, Leiden, E. J. Brill, 1992], που επισημαίνει, με ακαταμάχητα στοιχεία, την διεθνή ανατρεπτική δύναμη που απέκτησαν οι Πεφωτισμένοι και γι’ αυτόν τον λόγο την τεράστια επίδρασή τους στην διαμόρφωση της νεότερης ιστορίας. Αλλά κι εδώ, υπάρχουν «αντιρρήσεις». Έτσι, έγινε προσπάθεια αμέσως! [το 1993], να υποτιμηθούν οι αποκαλύψεις του C. McIntosh από κάποιον αρχιμασσώνο, μιας αποκλειστικά «ερευνητικής» Στοάς, [της Quatuor Coronati, Lodge No. 2076], και ένθερμο «συνήγορο» των ιλλουμινάτων, τον Robert Gilbert, ο οποίος, έκανε «κριτική» από μασσωνική σκοπιά στο έργο του C. McIntosh και θεωρεί ότι: «ο Christopher McIntosh στις μελέτες του, υπερεκτιμά την δύναμη και την σημασία των Ιλλουμινάτων», χωρίς βέβαια να μπαίνει στον κόπο να υποδείξει με ανάλογα επιχειρήματα γιατί το ισχυρίζεται αυτό, [δές: Christopher McIntosh, The Rose Cross and the Age of Reason Leiden, E.J. Brill, 1992, reviewed by Robert Gilbert in the Transactions of Quatuor Coronati Lodge No. 2076, London: Butler & Tanner Ltd. 1993 σελ. 188, κεφ. Illuminati].


Κοντολογίς, περί Ιλλουμινάτων υπάρχουν δυό εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις. Οι μασσώνοι συγγραφείς κάνουν από καθόλου μέχρι ελάχιστα λόγο για τους Πεφωτισμένους. Κι όταν μιλάνε γι’ αυτούς, έχουν την τάση να υποβαθμίζουν το ζήτημα και να προσφέρουν ορισμένες φορές, «τεκμηριωμένα στοιχεία» ότι τάχα οι βαυαροί Illuminati δεν ήταν τίποτα περισσότερο από «μια περίεργη ιστορική υποσημείωση» και ότι «δεν υπάρχουν καθόλου στοιχεία ότι οι Illuminati επέζησαν των ιδρυτών τους», δηλαδή μας λένε, ούτε λίγο ούτε πολύ πως μόλις εξαφανίστηκε ο Βαϊσχάουπτ, εξαφανίστηκε και η οργάνωσή του!


 ¶Βεβαίως, αυτή είναι η άποψη των μασόνων «συγγραφέων», που ακολουθούν μια κοινή γραμμή στο θέμα αυτό, τουλάχιστον σε κείνα τα έργα τους που προορίζονται για τους χαμηλόβαθμους «αδελφούς», ή τους βεβήλους, [= εμάς όλους, όσοι δεν είμαστε …μασσώνοι!], και προφανώς, «άλλα» πράγματα ισχυρίζονται σε «ειδικά», φωτισμένα, και «διαφωτιστικά» κείμενά τους, που αφορούν και προορίζονται για τους ηγετικούς τους κύκλους. Οι μη-μασόνοι, ανεξάρτητοι θεωρητικοί μελετητές, της Παγκόσμιας συνωμοσίας σήμερα, εν τούτοις, δεν «μασάνε» το κουτόχορτο των μασόνων και με σταθερότητα και επιμονή, δημοσιεύουν τα πορίσματα των ερευνών τους, σ’ όλες σχεδόν τις χώρες της Υφηλίου, όπου καταδεικνύεται τις περισσότερες φορές, αναμφισβήτητη και άριστα τεκμηριωμένη σύνδεση μεταξύ των Ιλλουμινάτων, των Φραγκομασόνων [= Freemasons], της Τριμερούς Επιτροπής, του διεθνούς Σιωνισμού [= zionism], του Κομμουνισμού, του Βατικανού κτλ, με στόχευση όλων αυτων να «προσφέρουν» στα Πεφωτισμένα αφεντικά τους, την παγκόσμια κυριαρχία.
-07- Οι απόψεις του Δρα Henry Makow.
Με βάση τις μαρτυρίες ενός σύγχρονου ιλλουμινάτου αποστάτη, ο ερευνητής Δρ Henry Makow, έκανε μια πολύ καλή δουλιά σχετικά με την περίεργη αυτή  συνωμοσία  που σφυριλατεί τα σατανικά σχέδια ορισμένων κυρίαρχων κύκλων με στόχο την κατασκευή ενός παγκόσμιου "τέταρτου Ράιχ". Προφανώς αξίζει να δούμε μερικές από τις αποκαλύψεις αυτές.


Οι Πεφωτισμένοι στις ΗΠΑ σήμερα, δεν είναι περισσότεροι από το 1% του πληθυσμού και έχουν διεισδύσει σε όλα τα κοινωνικά ιδρύματα, προετοιμαζόμενοι συγκεκαλυμμένα για ένα στρατιωτικό πραξικόπημα. Πρόκειται για μια σαδιστική σατανική λατρεία που «προστατεύεται» μάλιστα από τους πλουσιότερους και ισχυρότερους ανθρώπους στον κόσμο. Οι άνθρωποι αυτοί, που κατά ένα μεγάλο μέρος τους, είναι ομοφυλόφιλοι και παιδόφιλοι, τελούν συχνά θυσίες ζώων και εκτελούν πρακτικές στις οποίες συγκαταλέγονται και τελετουργικές δολοφονίες ανθρώπων. Ελέγχουν την περιβόητη CIA και την Μασονία. Ιδεολογικά διέπονται από τις αρχές της άριας «υπεροχής» [supremacist] και η ηγεσία τους μιλά την γερμανική γλώσσα. Συμπαθούν ιδιαίτερα τους εβραίους προδότες [= apostates] που συνεργάζονται μαζί τους. Ελέγχουν την παγκόσμια κυκλοφορία φαρμάκων, το επίσημο και ανεπίσημο εμπόριο όπλων, την πορνογραφία και την πορνεία.


Ισχυρές ενδείξεις υπάρχουν επίσης ότι δικά τους κατορθώματα είναι πολλές πολιτικές δολοφονίες, και η «τρομοκρατία», συμπεριλαμβανομένων των γεγονότων της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 κτλ. ¶¶Έχουν διεισδύσει στην κυβέρνηση, και στο κράτος σε εθνικό επίπεδο, στην εκπαίδευση, στους χρηματοδοτικούς οργανισμούς, στην θρησκεία και τα ΜΜΕ. Με βάση την Ευρώπη, προγραμματίζουν μια "παγκόσμια τάξη" που θα κάνει τις προηγούμενες προσπάθειές τους, ναζισμό και κομμουνισμό, να μοιάσουν με παιδική χαρά [picnics]. Μια άλλη λεπτομέρεια για τους Ιλλουμινάτους είναι ότι «αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι πολύ ευτυχείς».


Οι αποκαλύψεις αυτές ε¶¶Οξηγούν προφανώς γιατί τα παιδιά μας δεν διδάσκονται πλέον τις πολιτικές αξίες, γιατί εθίζονται στην ομοφυλοφυλία και στην βία, και γιατί "ο πολιτισμός μας" οδεύει στο νιχιλισμό [= μηδενισμό] και στην σεξουαλική διαστροφή. Δίχως καμμιά αμφιβολία, ο George W. Bush και η κυβέρνησή του είναι Ιλλουμινιστές, μαζί με ένα μεγάλο μέρος της παγκόσμιας "ελίτ" που συμμετέχουν σ’ αυτή την εγκληματική συνωμοσία. Εκείνο που εντυπωσιάζει ιδιαίτερα είναι η μύηση στα σχέδια των  ιλλουμινάτων, ¶¶από την παιδική ηλικία, ορισμένων μελλοντικών στελεχών τους, που από τα παιδικά τους χρόνια ενθαρρύνονται να πάνε στίς νομικές σχολές και τις ιατρικές επιστήμες, ενώ ¶¶άλλοι ενθαρρύνονται να σπουδάσουν δημοσιογραφία, με εξασφαλισμένες υποτροφίες.
Οι σημερινές «πεποιθήσεις» των ιλλουμινιστών θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν γενικώς, ότι κινούνται στα πλαίσια του «Διαφωτισμού». Αλλά είναι βασικά εωσφοριστές [Luciferian], και διδάσκουν τους οπαδούς τους ότι οι ρίζες της οργάνωσής τους, ανάγονται στις αρχαίες μυστηριακές θρησκείες της Βαβυλώνος, της Αιγύπτου, και του κελτικού Δρυϊδισμού [druidism]. Διατηρούν μια έντονα μυστική και απόκρυφη πειθαρχία. Ορισμένες ομάδες τους μάλιστα, κατά τόπους λατρεύουν φανερά, διάφορες αρχαίες θεότητες όπως τον EL, ή "Baal", και την "Ashtarte", ή την Ίσιδα και τον Όσιρι, ενώ άλλες διδάσκονται την Μαγεία.
Στους ανώτερους κύκλους οι Πεφωτισμένοι μαθαίνουν ότι ο Weishaupt ¶¶δεν είναι ο δημιουργός τους, αλλά τον άνθρωπο αυτόν τον επέλεξαν αυτοί, ως βιτρίνα [= figurehead], και του υπέδειξαν τι ακριβώς έπρεπε να κάνει! Κορυφαία στελέχη του Τάγματος μάλιστα, εντοπίζονται ήδη ανάμεσα στους Τραπεζίτες κατά την διάρκεια των Σταυροφοριών, δηλαδή τους Ναίτες ιππότες [= Templars], που χρηματοδοτούσαν τους βασιλείς της Ευρώπης.


Ειδικότερα, στην σημερινή εποχή, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι κατανεμημένες σε επτά γεωγραφικές περιοχές. Κάθε περιοχή έχει μυστικές τοποθεσίες όπου έχουν οργανωθεί στρατιωτικές ομάδες και κρυφές βάσεις, [στρατόπεδα] που είναι κρυμμένα σε απομακρυσμένες, και απομονωμένες περιοχές ή στα μεγάλα ιδιωτικά κτήματα. Αυτές οι βάσεις χρησιμοποιούνται περιοδικά για να διδάσκεται και να εκπαιδεύεται η νέα γενιά των ιλλουμινάτων σε στρατιωτικές τεχνικές, σε πάλη σώμα με σώμα, στον έλεγχο του πλήθους, στην χρήση των όπλων, και όλες τις μορφές του πολέμου. Γιατί; Είναι φανερό ότι οι ιλλουμινάτοι γνωρίζουν καλά ότι τόσο η κυβέρνηση των ΗΠΑ, καθώς και οι υπόλοιπες κυβερνήσεις των εθνών της γής, κάποια δεδομένη στιγμή, προορίζονται να καταρρεύσουν. Μάλιστα αυτές οι «προγραμματισμένες καταρρεύσεις», θα εμφανιστούν με διαφόρους τρόπους, που θα αναλύσουμε στην συνέχεια.

-08- Η οικονομική φρίκη.
Οι Illuminati έχουν προγραμματίσει πρώτα απ’ όλα, μια οικονομική κατάρρευση μπροστά στην οποία οποιαδήποτε άλλη «μεγάλη οικονομική κρίση» θα μοιάζει με πικνίκ. Αυτό θα εμφανιστεί μέσω πολλών αλλαγών τακτικής των μεγάλων τραπεζών και των χρηματοδοτικών οργανισμών του κόσμου, μέσω του χειρισμού των αποθεμάτων, και μέσω των αλλαγών του «κυμμαινόμενου» σημερινού επιτοκίου. Οι περισσότεροι άνθρωποι έτσι, θα εμφανιστούν χρεωμένοι στις κυβερνήσεις, δέσμιοι χρεών στις τράπεζες, στις πιστωτικές κάρτες, κ.λπ. Οι κυβερνήσεις με την σειρά τους, θα εξαναγκαστούν να απαιτήσουν όλα τα χρέη «αμέσως», αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι θα είναι ανίκανοι να πληρώσουν και εξ αιτίας αυτού, θα οδηγηθούν σε πτώχευση. Αυτό θα προκαλέσει τον γενικευμένο οικονομικό πανικό, ο οποίος θα εμφανιστεί ταυτόχρονα παγκοσμίως, αλλά οι ιλλουμινιστές θα ενισχύονται σταθερά από εκείνους που θα ελέγχουν όλο το χρήμα.
Δεν φαίνεται πιθανό κάτι τέτοιο; Οπωσδήποτε είναι οφθαλμοφανές ότι θα συμβεί αν και δεν γνωρίζουμε επακριβώς το χρονικό πλαίσιο των κλιμακούμενων γεγονότων. Υποτίθεται ωστόσο ότι εάν κάποιος είναι ελεύθερος από χρέη, και δεν οφείλει τίποτα στην κυβέρνηση ή σε πιστωτές, θα βρίσκεται τότε σε πλεονεκτική θέση. Οι μόνες επενδύσεις που θα έχουν αξία τότε, θα είναι σε χρυσό, ο οποίος για¶για άλλη μια φορά θα αποτελέσει μια παγκόσμια σταθερή οικονομική βάση, ενώ τα ευρώ και τα δολάρια, κι οποιοδήποτε άλλο νόμισμα, θα είναι εντελώς άχρηστο, όπως συνέβη ήδη στις διάφορες εθνικές οικονομίες σε πολεμικές περιόδους.
Στην συνέχεια ¶¶¶θα επακολουθήσουν στρατιωτικά πραξικοπήματα, κατά τόπους, δεδομένου ότι οι κυβερνήσεις θα βρεθούν μπροστά σε μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης και αναγκαστικά θα προσφύγουν στην κήρυξη στρατιωτικού νόμου. Οι άνθρωποι, στα περισσότερα κράτη, θα βρεθούν σε ένα πρωτοφανές καθεστώς αναρχίας, και οι κυβερνήσεις θα δικαιολογούν τα έκτακτα μέτρα που λαμβάνουν, ως απαραίτητα για να ελεγχθεί η κοινωνική κρίση και να προστατευτούν οι πολίτες. Για τον λόγο αυτόν λοιπόν, οι Πεφωτισμένοι εκπαίδευσαν ειδικά, διάφορους στρατιωτικούς ηγέτες, ώστε οι άνθρωποί τους, κάτω από κατάλληλη καθοδήγηση, να χρησιμοποιήσουν όπλα και τεχνικές ελέγχου του πλήθους, για να εφαρμόσουν εκείνη την δεδομένη στιγμή, τα σχέδιά τους. Οι στρατιωτικές «πεφωτισμένες οργανώσεις», που σήμερα υπάρχουν μάλλον κρυφά, προϊόντος του χρόνου, θα οργανωθούν ακόμη καλλίτερα και φανερά, σε κάθε τόπο, με ¶¶τους επικεφαλής «ηγέτες» για την διαχείρηση της επερχόμενης κρίσης, εις τρόπον ώστε η «φανερή ιεραρχία» θα απεικονίζει σε λίγον καιρό αρκετά, την υφιστάμενη ήδη σήμερα, «συγκεκαλυμμένη ιεραρχία».


Στις ΗΠΑ, το 1% του πληθυσμού λοιπόν, είτε ανήκει στους ιλλουμινάτους, είτε είναι ενταγμένο σε ελεγχόμενες απ’ αυτούς οργανώσεις, ειδικευμένες στην χρήση, πολεμικών, ψυχολογικών κτλ τεχνικών, που εφαρμόζουν οι διάφορες «παραστρατιωτικές» ομάδες.
Στην κορυφή της «Πεφωτισμένης ηγεσίας» σήμερα, διακρίνουμε αρκετούς τραπεζίτες, όπως: οι Rockefellers, οι Mellon, οι Carnegie, οι Rothschilds, κλπ. Ήδη υφίσταται στο παρόν, ένα ¶¶"Ανώτατο Παγκόσμιο Συμβούλιο", ως πρωτότυπο αυτού που θα κυβερνήσει στο άμεσο μέλλον, όταν η Νέα Παγκόσμια Τάξη [NWO: νιού γουώρλντ όρντερ] εδραιωθεί. Τα μέλη του «Διευθυντηρίου» τούτου, συναντιόνται σε κανονική βάση για να συζητήσουν σχετικά με χρηματοδοτήσεις, κατευθύνσεις, πολιτικές, κλπ, και για να επιλύσουν προβλήματα και διάφορες επιπλοκές που εμφανίζονται. Η οικογένεια των Rothschild στην Αγγλία, και ο «κλάδος» της στην Γαλλία, έχουν μια πολύ καλή θέση, στο Διευθυντήριο αυτό, όπως κι ένας απόγονος της δυναστείας των Αψβούργων, [ο Όττο Φόν Hapsburg], προεδρεύων, μεταξύ εκλεκτών γόνων παλιών φεουδαρχικών οικογενειών «ευγενών» της Αγγλίας και της Γαλλίας. Η οικογένεια των Rockefeller, υπεύθυνη για «ζητήματα των ΗΠΑ», κρατά ένα καλό κάθισμα επίσης, σ’ αυτό το πεφωτισμένο «Διευθυντήριο». ¶¶¶Τα μέλη του λοιπόν, είναι πάρα πολύ, πλούσια και ισχυρά. ¶¶Επίσης, κάθε τέκνο των ηγετών ιλλουμινάτων, λαμβάνει ειδική εκπαίδευση «προετοιμασίας», εννοείται, κατάλληλη, για τον ρόλο που θα αναλάβει στο μέλλον, και «μυείται» αρμοδίως με σειρά όρκων, αναγνωρίσεις συνθημάτων, διάκριση εξουσιών κτλ, σε πλαίσια τυφλής υποταγής στους στόχους του Τάγματος.


Η ηγεσία των Ιλλουμινάτων πληροφορεί παιδιόθεν τα μέλη τους ότι κατάγονται τάχα από «βασιλικές γραμμές αίματος» [bloodlines], αλλά και πέραν τούτου είναι κάτοχοι μιας συνεχούς «απόκρυφης» κληρονομιάς. Συνεπώς, έχουμε να κάνουμε δύο «δικαιώματα» εξουσίας: ένα «Ανοικτό δικαίωμα» που φαίνεται σε διάφορους «τίτλους» ευγενείας ή τιμητικές δημόσιες «διακρίσεις», και ένα "Κρυμμένο δικαίωμα» που αφορά την εωσφορική πριγκηπική καταγωγή και την ακραία απόκρυφη δύναμη. Κάποιες φορές και τα δύο «δικαιώματα» είναι δυνατόν να συνυπάρχουν ταυτόχρονα, όπως στην περίπτωση του πρίγκηπα της Ουαλίας.


Δεν τίθεται ωστόσο «μπέρδεμα» στην αυστηρή τήρηση της ιεραρχίας ως προς το ποιάς εθνικότητος ή ποιάς οικογένειας τα μέλη βρίσκονται υψηλότερα στην πυραμιδοειδή ιεράρχηση. Πέρα απ’ τα απλά «πιόνια», μέσα στην «αδελφότητα» [= Bruderheist] των ιλλουμινάτων, που είναι για να «υπακούν» και να εκτελούν τις αποφάσεις, αυτοί που «λαμβάνουν» τις αποφάσεις π.χ. στην Γερμανία, είναι οι απόγονοι τόσο της ανοβεργιανής όσο και της αψβουργιανής δυναστείας. Τούτοι, γενικώς θεωρούνται ως μια από τις ισχυρότερες φάρες στα πλαίσια του αποκρυφισμού. Η αντίστοιχη βρετανική ιεράρχιση ξεκινά από την σειρά διαδοχής της νύν βασιλικής οικογένειας. Όμως, είναι βέβαιον ότι η βρετανική βασιλική οικογένεια βρίσκεται «υπό» τους Rothschilds οι οποίοι είναι τα αληθινά αφεντικά και κυβερνούν ολόκληρο τον βρετανικό «κλάδο» στην απόκρυφη σφαίρα της Πυραμιδοειδούς Ιεραρχίας, ακόμα κι αν φαινομενικά, το «Κοινοβούλιο», τύποις, κυβερνά τη χώρα «ανοιχτά». Στην Γαλλία, πάλι, οι απόγονοι των βασιλικών οικογενειών είναι με παρόμοιο τρόπο, επικεφαλής της απόκρυφης Ιεραρχίας, αλλά ο γαλλικός κλάδος των Rothschilds, «βασιλεύει» πάνω κι απ’ αυτούς κι από οποιουσδήποτε «άλλους», στην χώρα.

-09- Οι Ιλλουμινάτοι στις ΗΠΑ
Οι ιλλουμινάτοι των ΗΠΑ γενικώς, θεωρούνται «κατώτεροι», και νεώτεροι, από τους ιλλουμινάτους των ευρωπαϊκών κλάδων. Θα λέγαμε ότι η Γερμανία, η Γαλλία, και το Ηνωμένο Βασίλειο, διαμορφώνουν μια «τριανδρία» που κυβερνά τον ευρωπαϊκό ιλλουμινισμό. Η «νέα» Ρωσσία, [όπως και η τέως ΕΣΣΔ], θεωρείται σημαντικός εταίρος, και έχει τις ισχυρότερες στρατιωτικές ομάδες. Εικάζεται ότι στην Ρωσσία έχει χορηγηθεί η «τέταρτη» θέση, στα πλαίσια της Νέας Παγκόσμιας Τάξης, δηλαδή μια θέση «ανώτερη» απ’ ό,τι δόθηκε στις ΗΠΑ που «καταλαμβάνουν» την 9η ή 10η θέση της Παγκόσμιας ιλλουμινισμένης ιεραρχίας.


Γενικώς, οι απόγονοι των προηγούμενων κυβερνουσών οικογενειών [= η Παλιά Τάξη, οι ευγενείς, οι γαλαζοαίματοι], συμπεριλαμβάνονται στην απόκρυφη ηγεσία, μαζί με τις νεώτερες, [οικονομικά ισχυρές δυναστείες των Ντονμέδων ή Σαββατιανών, τραπεζιτών και καπιταληστών]. Δεν υπάρχει κανένας «μαρξισμός» στην φιλοσοφία των Πεφωτισμένων. Η Κίνα ταξινομείται στην ιεράρχηση, μετά από την Ρωσσία, κατόπιν το Βατικανό, η Τουρκία και το Ισραήλ, κι ακολουθούν οι ΗΠΑ. Βεβαίως, ένα σημαντικό μέρος της σημερινής Αμερικανικής ηγεσίας θα «βρεθεί» στην Ευρώπη, όταν θα εμφανισθεί η αλλαγή του παγκόσμιου στάτους κβό κατά τα σχέδια των ιλλουμινάτων, και είναι όντως πολλοί σήμερα οι μυημένοι «αμερικανοί» που έχουν τα σπίτια τους σε ευρωπαϊκά εδάφη. Είναι από κείνους που εθίστηκαν στις «μεταβαλλόμενες υπηκοότητες ολονυκτίς», όπως λέγεται ήδη στις ΗΠΑ για άτομα π.χ. σαν τον Αμπραχάμ Μπενελάζαρ ή Χένρυ Κίσσινγκερ κλπ εξπέρ του είδους.
Η Ρωσία θα είναι η στρατιωτική βάση και η «καρδιά» των σπουδαιότερων εκτελεστικών μέτρων, δεδομένου ότι οι στρατιωτικοί διοικητές των εκεί δρώντων ιλλουμινιστών, θεωρούνται οι καλύτεροι στον κόσμο, και πολύ πειθαρχημένοι. Η εξιλλουμινισμένη Κίνα, λόγω των ριζών της στον ασιατικό αποκρυφισμό, και εξαιτίας του μεγάλου πληθυσμού της, θεωρείται επίσης «υψηλότερη» δύναμη από τις ΗΠΑ. Αλλά πάλι, η πραγματική «δύναμη», θα κατοικοεδρεύει στην Ευρώπη, όπου ανέκαθεν βρίσκονταν κι εξακολουθεί να σέρνεται ο εγκέφαλος του Πεφωτισμένου Φιδιού-10- Τα Ηνωμένα Έθνη.

Τα λεγόμενα Ηνωμένα Εθνη, δημιουργήθηκαν από τους ιλλουμινάτους, όπως και η προκάτοχός τους ΚΤΕ [= Κοινωνία Των Εθνών], στο πρώτο μισό του περασμένου [20ού] αιώνα, προκειμένου να χρησιμεύσουν να υπερνικηθεί ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια σε μια «παγκόσμια» κυβέρνηση. Πρόκειται για το εμπόδιο που αφορά στον εθνικισμό, ή την «υπερηφάνεια» που έχουν οι λαοί για την χώρα τους. Κι αυτό δεν ήταν μια «δημοφιλής» αντίληψη όταν πρωτοεισήχθη και χρειάστηκαν πολλά χρόνια, πόλεμοι και καταστροφές, για να τσακισθεί η αίσθηση της «εθνικής υπερηφάνειας», βοηθούντων φυσικά στον σκοπό αυτό των λεγόμενων ΜΜΕ ή ΜΜΑ [μέσων μαζικής αποβλάκωσης], που πιπίλιζαν στον νού των ανθρώπων αυτή την «ιδέα» με τον πιο χοντροκομένο τρόπο.


Τα σημερινά Ηνωμένα Εθνη, ωστόσο, είναι μια «προετοιμασία», αλλά δεν είναι η πραγματική «πεφωτισμένη» δύναμη στον κόσμο, και θα καταντήσουν σχεδόν «ασήμαντα» [ως οργανισμός], όταν θα δημιουργηθεί η Νέα Κοσμική Τάξις [αγγλιστί: NWO, νιού γουώρλντ όρντερ]. Τότε θα αποκαλυφθούν οι «πραγματικές» [= απόλυτα εξιλλουμινισμένες] αντιπροσωπείες των εθνών.


Ως τότε ο ΟΗΕ θα επιτελεί τον ρόλο του ως «μέσον» για το ευρύ κοινό, να γίνει αποδεκτή η ιδέα μιας "παγκόσμιας κοινότητας" και συγκεκριμένα «μιας» προκαθορισμένης παγκόσμιας κοινότητας. Η ΚΤΕ κι ο ΟΗΕ λοιπόν είναι τα προστάδια του ιλλουμινισμένου NWO.  Συνεχίζεται