γράφει ο ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΚΛΑΔΑΣ [botilastopelagos ] ...παρακολουθείστε στήν πηγή του την συνέχεια του αρθρου,ανανεώνεται καθημερινά ΜΠΟΤΙΛΙΑ ΣΤΟ ΠΕΛΑΓΟΣ: ΠΤΥΧΕΣ ΤΗΣ ΧΘΟΝΙΑΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ - ΕΙΣΑΓΩΓΗ (bostopel.blogspot.com)
1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η χθόνια λατρεία αποτελεί συγκεκριμένο τύπο θρησκείας. Πριν αναφέρω οτιδήποτε σχετικά με αυτήν, καθορίζω τον τρόπο βάσει τού οποίου θα προσεγγίσω αυτό το ζήτημα, όχι μόνον για να προσδιορίσω την μεθοδολογική βάση τού χειρισμού που ακολουθεί, αλλά και για να καταδείξω δυο στοιχειώδη χαρακτηριστικά που αφορούν αυτήν την προβληματική.
Το πρώτον εξ αυτών αφορά την παντελή άρνηση τής διεθνούς επιστημονικής κοινότητας να ασχοληθεί με καίρια ζητήματα, που εγκύπτουν σαφέστατα στο αντικείμενο που την αφορά. Λόγω αυτής τής μόνιμης αρνήσεως απαξιούται σε σημαντικό βαθμό η επικρατώσα ιστορική επιστήμη, καθώς και την επιστήμη τής προϊστορίας, ένεκα τής παράκαμψης πληθώρας ιστορικών πηγών και ευρημάτων, ο χειρισμός των οποίων μοιραία οδηγεί εμπράκτως σε ριζικής σημασίας αποτίμηση εμπράκτων δεδομένων, που αφορούν την πορεία τού ανθρώπου από την πρωτόγονη περίοδο μέχρι την σύγχρονη εποχή.
Επί πλέον απαξιώνονται σφόδρα οι έδρες κλασικής φιλολογίας των φιλοσοφικών σχολών, λόγω τής εμμονής τους να πακάμτουν την μελέτη και αποτίμηση σημαντικών συγγραμμάτων τής Ελληνικής Γραμματείας. Ιδιαίτερη ευθύνη έχουν κάποιοι εκδοτικοί οίκοι τής Ευρώπης (όπως ο εκδοτικός οίκος “RECLAM“ τής Στουτγάρδης) που κατά την αναπαραγωγή των κειμένων και αποσπασμάτων των προσωκρατικών φιλοσόφων, φρόντισαν να μην συμπεριλάβουν χωρία αιχμής τού Εμποδοκλεους.
Χαρακτηριστικό είναι σχετικά, ότι πλείστα όσα πανεπιστήμια παραπέμπουν ολοσχερώς την ενασχόληση με το θρησκειολογικό υλικό, σε έδρες εθνολογίας, ως να επρόκειτο για λαογραφικού τύπου καταγραφή ηθών και εθίμων, που αφορούν σε βάση “φολκλόρ” κάποιους πρωτόγονους και απροσπέλαστους από την κοινωνική πρόοδο περιθωριακους κοινωνικούς σχηματισμούς.
Επί πλέον απαξιούνται οι θεολογικές σχολές των Ελλαδικών πανεπιστημίων και το σύνολο των θεολόγων που αποφοίτησαν από αυτές, τουλάχιστον ως προς το ζητούμενο να ασχοληθούν με το ζητούμενο τού θρησκειολογικού υλικού των μυητικών ταγμάτων, των αποκρυφιστικών ενώσεων και τού ελευθεροτεκτονισμού, απαξιώνοντας την σύνολη αντίστοιχη προβληματική, ως συνωμοσιολογικού τύπου ιδεασμό, που είναι ανάξιος επιστημονικής προσεγγίσεως.
Χαρακτηριστικό είναι, ότι παρότι έχουν εκπονηθεί στην πορεία των τελευταίων 150 ετών σημαντικότατα έργα από άκρως προικισμένους ερευνητές, που εγείρουν ανέτως το αίτημα αυστηρής και εμπεριστατωμένης επιστημονικότητος, οι παραπομπές σε αυτά από το ακαδημαϊκό κατεστημένο είναι περιθωριακές, άκρως επιλεκτικές και ουδέποτε αναφέρονται σε τελετουργικά αίματος με θύματα ανθρώπινες υπάρξεις. Ο ολίγες και ανεπαρκείς αναφορές περιορίζονται σε θυσίες ζώων.
Τέλος απαξιούται η πλειοψηφία των μελών τής παγκόσμιας ανθρώπινης αγέλης, η οποία αρνείται λόγω εγκεφαλικής παρασκευής να προσλάβει και να επεξεργαστεί νοητικά το οφθαλμοφανέστατο. Η ανθρώπινες προσληπτικές λειτουργίες είναι αναφανδόν επιλεκτικές. Όταν τα αισθητήρια όργανα ενός ανθρώπου προσλάβουν ένα εξωτερικό ερέθισμα ως γενική εικόνα, δεδομένου ότι η χωρητικότητα τού εγκεφάλου δεν επαρκεί για την ταυτόχρονη επεξεργασία των επί μέρους λεπτομερειών της, αυτή διοχετεύεται σε μια περιοχή, στην οποία λειτουργεί αποθηκευμένη μια κατηγοροποιημένη βιβλιοθήκη προτύπων. Εκεί λαμβάνει χώρα μια σύγκριση των επί μέρους λεπτομερειών τής πρόσληψης και οτιδήποτε δεν ανταποκρίνεται σε κάποιο πάγιο καταχωρημένο πρότυπο, προσπερνάται ολοσχερώς. Χαρακτηριστικό τής επιλεκτικής επεξεργασίας των αισθητηριακών αποτυπώσεων από τον εγκέφαλο είναι το κάτωθι βίντεο.
Συνέπεια τής επιλεκτικής πρόσληψης θα μπορούσε να είναι το αποτέλεσμα, η είσοδος σε ένα δωμάτιο ενός μικρού ελέφαντα ροζ χρώματος με τριπλή προβοσκίδα να μην γίνει αντιληπτή από την συντριπτική πλειοψηφία των παρευρισκομένων, επειδή αυτό το ενδεχόμενο θα παραβίαζε κατάφωρα την δεοντολογία των προσληπτικών τους λειτουργιών. Μια αντίστοιχη παρασκευή τής αντιληπτικής ικανότητος τής συντριπτικής πλειοψηφίας έχει επιβληθεί απέναντι στην πρόσληψη δεδομένων που αφορούν δρώμενα τής χθόνιας λατρείας. Χαρακτηριστικό είναι, ότι η εξαφάνηση περισσότερων από 500 παιδιών από το οφανοτροφείο "Αγία Βαρβάρα" στην περιοχή Αττικής , που συνέβη προ ετών και δημοσιεύθηκε στον καθημερικό τύπο, πέρασε σχεδόν τελείως απαρατήρητη από την κοινή γνώμη, ενώ θα έπρεπε να έχει προξενήσει θύελλα αντιδράσεων.
Τα μέλη τής επιστημονικής κοινότητας, τα οποία λόγω θέσεως υποτίθεται ότι διαθέτουν οξυδέρκεια μεγαλύτερη από αυτήν τού μέσου ανθρώπου και τάση να διεισδύουν στις βαθύτερες αιτιάσεις των φαινομένων, επιδεικνύουν ανέκαθεν την εμμονή με σχολαστικό τρόπο να μην να αναφέρονται και πολύ περισσότερο να μην υπεισέρχονται σε ζητήματα τής βάσης τής χθόνιας λατρείας, που είναι τα τελετουργικά αίματος και οι πρακτικές σεξουαλικής μαγείας. Η πλήρης και χωρίς εξαίρεση αποσιώπηση αυτών των δεδομένων οφείλεται στην από μακρόν έντεχνη επιβολή ενός καθεστώτος, που ταυτίζεται με το αυτονόητο και συνιστά τον κύριο κανόνα τού κοινωνικού μύθου που έχει επικρατήσει. Οι αντίστοιχες αναφορές να θεωρούνται ότι είναι βαθύτατα επιστημονικές και ότι παραβιάζουν στοιχειωδώς την λογική. Τα άτομα που αποτολμούν τέτοιες αναφορές έχει κατισχύσει να σταμπάρονται ως φαντασιόπληκτα, υποκείμενα σε παράφρονες ιδεασμούς και να θεωρούνται, ότι διακατέχονται από ψυχικά σύνδρομα στην βάση νοσηρών δυσλειτουργιών τής προσωπικότητός τους. Τέτοιες αντιλήψεις, καθώς και η γενικότερη ετοιμότητα να εντρίψει κάποιος θεωρητικά και να ψάξει σχετικά με την αφετηρία, την δομή και τις εκφάνσεις της ουσίας τής χθόνιας λατρείας, ανάγονται από τούς ελεγχόμενους μηχανισμούς προπαγάνδας και χειραγώγησης τού συστήματος σε υπερβολική καχυποψία, η οποία επιδιώκει να στρεβλώσει τα πραγματικά δεδομένα και να τα οδηγήσει σε εξωφρενικές κατευθύνσεις. Γι αυτό έχει επιβληθεί η πλήρης απαξίωση αυτών των πρακτικών, με την επικάλυψη τής όλης προβληματικής με τον όρο “συνωμοσιολογία”. Οπότε πάσα σχετική σοβαρή αναφορά από οποιοδήποτε μέλος τής επιστημονικής κοινότητας σε τέτοιου είδους θέματα συνεπάγεται την πλήρη ακαδημαϊκή του απαξίωση, με αποτέλεσμα να θεωρείται αυτός αποσυνάγωγος από το σύνολό της, θέτοντας σε άμεση διακινδύνευση το βόλεμα, το γόητρό, την μισθοδοσία του και κάθε άλλο προνόμιο, που τού εξασφαλίζει η ένταξή του σε αυτόν τον χώρο.
Αντιθέτως, η συνεπής εφαρμογή τής απλής λογικής είναι αυτή που επιβάλει την εντατικότατη ενασχόληση με τις κραυγαλέες εκφάνσεις τής χθόνιας λατρείας και να έχει εισχωρήσει στην ουσία της. Κάθε σοβαρό πανεπιστημιακό ίδρυμα, που σέβεται εμπράκτως την αποστολή τής επιστήμης, όφειλε να έχει ενσωματώσει στην διδασκαλία και την εμβάθυνση στην θεωρητική ιχνηλάτηση τής θρησκειολογίας ως ανεξάρτητης έδρας, δεδομένου ότι αυτή εκ των πραγμάτων δεν είναι δυνατόν να εξαντλείται με σημειώσεις στο περιθώριο θεολογικών, φιλοσοφικών, ιστορικών καθώς και φιλολογικών μελετών.
(Σε παρένθεση αξίζει να αναφερθεί, ότι είναι τεκμήριο πτώχευσης των εδρών θεολογίας των πανεπιστημίων, αλλά και κάποιων εδρών φιλοσοφίας, ότι αντί να ασχολείται το δυναμικό των καθηγητών τους με την επιστημονική επίρρωση τού αντικειμένου τους, εμμένουν αποκλειστικά στην προώθηση των δικών τους θρησκευτικών πιστεύω, με ιεραποστολικές διαθέσεις και τάση περιφρούρησης αυτού που θεωρούν δογματική καθαρότητα και προάσπισή του από πάσα τάση, που θεωρούν αιρετική. Πέραν αυτού, ο οίστρος που χαρακτηρίζει κάποιους καθηγητές, τούς οδηγεί στην διαμόρφωση ενός εν πολλοίς πρωτότυπου προσωπικού ιδιώματος, που ενώ πραγματικά εμβαθύνει εν μέρει στην θεολογική αποκατάσταση κάποιου δόγματος και αποκαθαρισμό του από εξωγενείς αλλοιώσεις, ταυτοχρόνως πρακτικά αυθαιρετεί επί επιστημονικής βάσεως, με την διαμόρφωση κάποιων άλλων απόψεων, που έχουν αφετηρία την ελλειπή γνώση τού αντικειμένου που πραγματεύονται και απολήγουν σε εξωπραγματικά συμπεράσματα. Το φαινόμενο αυτό δεν είναι εύκολο να ινηλατηθεί, δεδομένου ότι δίπλα στην εύστοχη αποκατάσταση δεδομένων, που επενεργεί εν μέρει σαφώς θετικότατο έργο, η πρόσμιξη σε αυτήν την πρακτική άλλων προσωπικών απόψεων, που δεν στηρίζονται επιστημονικά, ενώ εγείρεται αξίωση διατύπωσης θέσφατων αληθειών, συγκροτεί ένα μείγμα, μέσω τού οποίου, η γοητεία που εξασκεί η ορθή αποκατάσταση, επιφέρει ταυτοχρόνως σύγχυση έναντι άλλων βασικών διαδικασιών. Το συγκεκριμένο ζήτημα χρήζει ειδικής αναφοράς, που ίσως γίνει στο μέλλον).
Επί πλέον, η πρακτική τής χθόνιας λατρείας δεν αφορά αποκλειστικά τούς κλάδους των ανθρωπιστικών σπουδών, αλλά ενέχεται με δραματική παρέμβαση στα αντικείμενα μελέτης τής ανθρωπολογίας, τής βιοχημείας και τού ηλεκτρομαγνητισμού, ΩΣ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΠΟΥ ΔΙΕΠΕΙ ΑΜΕΣΑ Η ΕΜΜΕΣΑ ΜΕ ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΚΑΘΕ ΕΚΦΑΝΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΟΛΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ.
Η έντονη παρέμβαση τής χθόνιας λατρείας στα δεδομένα τής ανθρωπολογίας και τής βιοχημείας αφορούν τον τρόπο λειτουργίας τού ανθρώπινου εγκεφάλου και ειδικότερα τον τρόπο που λειτουργούν κάποιες άκρως σημαντικές παραισθησιογόνες ουσίες στην ανθρώπινη φυσιολογία, οι οποίες καταναλώνονται στις τελετουργίες της. Κυρίως η διμεθίλτρυπταμίνη (DMT) που αποτελεί την κυριότερη από αυτές έχει την ιδιότητα, όταν αυτή έρχεται σε επαφή με το ανθρώπινο αίμα, ένα σκέλος των διπλών δεσμών στον δακτύλιο τού άνθρακος που βρίσκεται στον μοριακό τύπο αυτής τής ενώσεως, να ανοίγει σχηματίζοντας δυο μικρές κεραίες ηλεκτρομαγνητικής πρόσληψης. Αυτό οδηγεί στην πρόσληψη ερεθισμάτων, τα οποία δεν γίνονται αντιληπτά μέσω τής οράσεως υπό συνήθεις συνθήκες. Επί πλέον στα μέρη, που τελούνται τελετουργικά χθόνιας λατρείας είναι εγκατεστημένα λατρευτικά αντικείμενα, που λειτουργούν ως κεραίες έναντι τής κοσμικής ακτινοβολίας, όπως τα ξόανα, οι οβελίσκοι και τα μενχίρ. Ενδιαφέρον έχει και ο εντοπισμός τού Ουμπέρτο Έκκο σχετικά με τον ρόλο που επιτελεί ο πύργος τού Άιφελ στα τελούρια ρεύματα, όπως περιγράφεται στο βιβλίο "Το Εκκρεμές τού Φουκώ". (Τον ίδιο ρόλο επιτελεί η βελόνα στη σύριγγα κατά την λήψη εναίσιμων σκληρών ναρκωτικών). Επί πλέον τα τελετουργικά τής χθόνιας λατρείας γίνονται μέσα σε υποχθόνια σπήλαια, που λειτουργούν ως ηλεκτρομαγνητικά φίλτρα για την κοσμική ακτινοβολία. Έτσι συσχετίζεται η χθόνια λατρεία με την ανθρωπολογία, την βιοχημεία και ηλεκτρομαγνητισμό.
Η συγκεκριμένη οπτική τής χθόνιας λατρείας σηματοδοτεί και την φύση τής συνωμοσιολογίας ως διεπιστημονικού κλάδου, που άπτεται περισσότερων επιστημονικών κατευθύνσεων, εφόσον η ενασχόληση με αυτήν αποτελεί, κατά την εκτίμησή μου, τον κύριο άξονά της. Οπότε η μελέτη τής χθόνιας λατρείας ωθεί σε επισταμένη μελέτη περισσότερων γνωστικών περιοχών, αλλά και οξεία παρατήρηση όσων συμβαίνουν, δεδομένου ότι τα τελετουργικά της γίνονται εν κρυπτώ.
Μέχρι πρόσφατα η ενασχόληση με το φαινόμενο είχε περιοριστεί σε κάποιες βιβλιακές μελέτες, οι οποίες από τα μέσα τής δεκαετίας τού '80 σταμάτησαν να γίνονται σε ακαδημαϊκά πλαίσια, αποκτώντας απερίφραστα συνωμοσιολογικό προσανατολισμό. Όμως μετά το 2016 το φαινόμενο ξεκίνησε να εμφανίζεται και στην τρέχουσα ειδησεογραφία, κυρίως την συστημική και μη εξαιρουμένης τής γερμανικής ειδησεογραφικής ναυαρχίδας DER SPIEGEL, πάντοτε με το σταμπάρισμα τής διάδοσης ψευδών ειδήσεων από την μεριά κακόβουλων συνωμοσιολόγων, σπάζοντας όμως την σιωπή που είχε επιβληθεί επί διάστημα χιλιετιών σχετικά με το φαινόμενο. Τα WikiLeaks δημοσίευσαν πρώτα το θέμα στην δημοσιότητα, με την παρουσίαση κάποιων e-mails τής Χίλαρι Κλίντον, που αφορούσε πρακτικές παιδοβιασμών από στελέχη τού Δημοκρατικού κόμματος, συμπεριλαμβανομένου και τού Μπάρακ Ομπάμα. Σύμφωνα με αυτά ο προσωπάρχης τού Λευκού Οίκου επί προεδρίας Κλίντον John Podesta φερόταν να επιβλέπει μια πιτσαρία, η οποία προμήθευε παιδιά σε υψηλά ιστάμενα πρόσωπα με στόχο την σεξουαλική τους κακοποίηση.
Έκτοτε και κυρίως με την ανάληψη τής προεδρίας από τον Ντόναλντ Τραμπ οι αντίστοιχες ειδήσεις ξεκίνησαν να κατακλύζουν τα μαζικά μέσα. Από τον ίδιο, αλλά και σημαντικά στελέχη τού περιβάλλοντός του, ξεκίνησε ένας καταιγισμός καταγγελιών σχετικά με την κακοποίηση παιδιών, η οποία δεν περιοριζόταν μόνο σεξουαλικά, αλλά επεκτεινόταν σε κάθε είδους ειδεχθή πολλαπλή κακοποίηση. Ήρθαν στην δημοσιότητα φωτογραφίες από τούνελ, στα οποία ήσαν παιδιά φυλακισμένα και κακοποιημένα μέσα σε κλουβιά, ενώ άλλες φωτογραφίες έδειχναν στρατιώτες των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ να τα σώζουν. Επί πλέον κυκλοφόρησαν κάποια βίντεο με πλοία τού ναυτικού των ΗΠΑ, τα οποία λειτουργούν ως πλωτά νοσοκομεία, στα οποία κακοποιημένα παιδιά δεχόντουσαν περίθαλψη.
Η όλη καμπάνια εστιαζόταν στην απάνθρωπη πρακτική κάποιων υψηλά ιστάμενων πολιτικών τού Δημοκρατικού κόμματος και επεκτεινόταν σε “καλλιτεχνικούς” κύκλους τού Χόλιγουντ. Αρκετές φορές έγινε μνεία ότι οι εν λόγω ένοχοι εμφορούντο από σατανισμό, χωρίς όμως να γίνεται μια σε βάθος ανάλυση τού φαινομένου, η οποία θα ξεκαθάριζε με σαφήνεια κατά πόσο επρόκειτο για κάποιο πρόσκαιρο βίτσιο μιας ιδιαίτερης ομάδας ανωμάλων ψυχικά ανθρώπων, όπως επικράτησε η γενική άποψη, ή κατά πόσο πρόκειται για μια διαχρονική πρακτική, που έχει βαθύτατες θρησκειολογικές ρίζες και ταλανίζει την ανθρωπότητα και στις πέντε ηπείρους.
Μετά την καλπονοθεία τού 2020 η αντίστοιχες αναφορές φθίνουν συνεχώς. Αξίζει να προσεχθεί, ότι ο DAVID ROBERT STEEL, που ανέδειξε συστηματικά και εμπεριστατωμένα το ζήτημα των τελετουργικών παιδοβιασμών και ανθρωποθυσιών, πέθανε “ξαφνικά” τον Αύγουστο τού 2021 από “κορωνοϊό”.
Προς ώρας επικρατεί σχετική ησυχία γύρω από το ζήτημα αυτό. Αναμφίβολα, η καμπάνια που ξεκίνησε το 2016 τάραξε νερά, που λίμναζαν για υπερβολικά μεγάλο διάστημα. Είναι προφανές, ότι στο “στράγγιγμα τού βάλτου” που υποσχέθηκε ο Ντόναλντ Τραμπ, ο στόχος τής καταστολής των κυκλωμάτων των τελετουργικών παιδοβιαστών βρίσκεται στις πρώτες θέσεις. Ο λόγος που έχει επικρατήσει σχετική σιγή σε σύγκριση με το προηγούμενα χρόνια γύρω από το θέμα, κρίνω ότι δεν μπορεί να ερμηνευτεί στην παρούσα φάση και πρέπει να περιμένουμε τις περαιτέρω εξελίξεις σχετικά. Δεν αμφιβάλλω, ότι η συγκεκριμένη εγκληματική πρακτική ενόχλησε ιδιαίτερα κάποια πρόσωπα, που κατείχαν υψηλές θέσεις, όπως ο στρατηγός Μάικελ Φλιν, εάν κρίνω από τις συνεχείς παρεμβάσεις τού γιού του τότε στο twitter, λόγω των οποίων δέχθηκε ο Φλιν έντονες επιθέσεις. Ο τρόπος, που ξεκίνησε και προχώρησε αυτή η καμπάνια, αφήνει σε μένα κάποια ερωτηματικά, για το κατά πόσο αυτή υπήρξε προσπάθεια κατευνασμού, στην φάση που η κυριαρχία τού διαδικτύου διευκόλυνε πάρα πολύ την διάδοση τού καταγγελτικού λόγου, ή κατά πόσο έχει οδηγήσει ο σκληρός συσχετισμός δυνάμεων στα πλαίσια τού συστήματος σε μια προσωρινή κάμψη αυτής τής καμπάνιας. Το σύστημα επιλέγοντας άλλα ζητήματα, που τα οδηγεί σε προπαγανδιστική έξαρση, μπορεί ακόμη να στρέφει σε συναισθηματική βάση τις διαθέσεις σε κατευθύνσεις που το εξυπηρετούν. Γι αυτό εμμένω στην εκτίμηση, ότι το ξεκαθάρισμα των καταστάσεων που επιδιώκεται, πρέπει να φτάνει σε βάθος, ώστε να περιορίζονται τα περιθώρια συνειδησιακού πισωγυρίσματος και συστημικών ελιγμών.
Αυτοί που επιβραβεύονται εκ των πραγμάτων για την δράση τους δίπλα στους ειλικρινείς και φιλόπονους ερευνητές, οι οποίοι προσπάθησαν να αναδείξουν την ουσία τής χθόνιας λατρείας, είναι οι αρχιτέκτονες που επινόησαν και επέβαλαν το μάτριξ χειραγωγήσεως. Αλλά η κατίσχυσή τους θα διαρκέσει μόνον μέχρι την παρέμβαση αυτών, που θα αποδειχθούν μάστορής τους.
Ο οποιοσδήποτε δικαιούται να αμφισβητήσει την ύπαρξη τού Θεού. Η ύπαρξη τού Θεού δεν αποδεικνύεται με λογικό τρόπο. Ο Πλάτων υποστήριξε, ότι η γνώση επαφίεται για τούς εναρέτους και ότι οι άνθρωποι μπορούν να προσεγγίσουν τα δεδομένα τού σύμπαντος μόνο μέσω αυτού που αποκάλεσε “εικώς λόγος”, δηλαδή αφαρμόζοντας την προσεγγιστική ικανότητα που αντιστοιχεί στα δικά τους μέτρα και αδυνατεί να συλλάβει την ουσία του. Με βάση την θεολογία των Μυστικών Πατέρων τής εκκλησίας η γνώση τού Θεού είναι αποφατική, στηριζόμενη στην αγνωσία. Ενώ η ουσία τού Θεού παραμένει πάντοτε απροσπέλαστη για τον άνθρωπο, αυτός αποκαλύπτεται μόνον μέσω των θείων ενεργειών, στις οποίες μπορεί να μετέχουν οι άνθρωποι με βάση την αγαπητική κοινωνία, η οποία έχει αφετηρία την πίστη και η οποία αποτελεί κατά τον Απόστολο Παύλο “πραγμάτων βεβαίωση μη ωρομένων”. Υπό αυτήν την οπτική, ούτε οι πιστοί, ούτε οι άπιστοι είναι σε θέση να παρέχουν μια λογική απόδειξη για την ύπαρξη ή μη τού Θεού. Πλην όμως ο Θεός είναι κάτι διαφορετικό από τις θρησκείες, εφόσον αυτές δεν χρήζουν αποδείξεως, δεδομένου ότι αποτελούν απτά, ρεαλιστικά δεδομένα, τα οποία δύνανται να τύχουν προσεγγίσεως, καταγραφής και μελέτης με πραγματιστικό τρόπο. Υπό αυτήν την έννοια αυτές μπορούν να αποτελούν αντικείμενα ορθολογιστικής μελέτης από τις επιστήμες. Η πραγματιστική επιστημονική μελέτη μπορεί κάλλιστα να καταγράψει τα δεδομένα τής όποιας θρησκείας και να επιχειρήσει ερμηνείες αυτών των δεδομένων στην βάση λογικών διεργασιών, χωρίς όμως να είναι σε θέση να αποφανθεί για τις μεταφυσικές προεκτάσεις της, ή να κρίνει την ορθότητα των υπερβατικών της ισχυρισμών.
Μέσα από αυτήν την σκοπιά, η προσέγγιση που θα επιχειρήσω στην χθόνια λατρεία, το καθεστώς και τα δρώμενά της, θα γίνει αποκλειστικά από χειροπιαστή, πραγματιστική σκοπιά, με βάση τούς κανόνες τής απλής λογικής επί θρησκειολογικής βάσεως, μέσω τις εξέτασης ιστορικών πηγών, ευρημάτων και μελετών, που εγείρουν επιστημονικό αίτημα. Έτσι, αυτή η πραγματεία διακατέχεται από αυστηρά ερευνητικό χαρακτήρα και απευθύνεται στον όποιον δήποποτε, ασχέτως των αντιλήψεων που αυτός μπορεί να έχει περί τής υπάρξεως ή μη τού Θεού και τού τρόπου που αυτός αρέσκεται να δομεί την προβληματική του, στηριζόμενος στην νοησιαρχία, ή σε μεταφυσικές υπερβατικού τύπου αναζητήσεις. Τα συγκεκριμένα πιστεύω μου δεν ενέχονται σε αυτήν την διερεύνηση, επιδιώκοντας στο μέτρο τού δυνατού μια αποστασιοποιημένη από ηθελημένους υποκειμενισμούς προσέγγιση. Υπό αυτήν την οπτική απορρίπτω εκ προοιμίου κάθε εμπαθή κριτική, στην βάση, ότι η προσπάθεια αυτή διέπεται από συνωμοσιολογικού χαρακτήρα ιδεασμούς και τα τοιαύτα. Χωρίς να αποκρύπτω, ότι είμαι ένθερμος θιασώτης τής συνωμοσιολογίας, παραμερίζω επί τού παρόντος κάθε αντίστοιχη προβληματική, εστιάζοντας σε χειροπιαστά δεδομένα με βάση την τυπική λογική. Και καλώ κάθε φίλο, ή φίλη, που αμφισβητεί την συγκεκριμένη εφαρμογή αυτής τής πρακτικής, να μού επιδείξει βάσει επιχειρημάτων τα σημεία που αυτή η πρακτική δεν τηρείται. Αποσκοπώ να καταδείξω απτά και οφθαλμοφανή δεδομένα, θέτοντας τον αναγνώστη ως συν-ζητητή ενώπιον ενωπίω.
2. Η ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΗΣ ΧΘΟΝΙΑΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΕΘΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ
Σχετικά με την χθόνια λατρεία έχει γίνει στο παρελθόν πληθώρα αναφορών από διαφορετικές οπτικές κάθε φορά, χωρίς όμως να υφίσταται μια ολοκληρωμένη αποτίμηση σε οργανικό σύνολο όσων συνάγουν αυτές οι μελέτες. Οι κύριες αφετηρίες των αντίστοιχων μελετών είναι η μελέτη των προτόγονων και των αρχαίων κοινωνιών με δεσπόζον το έργο τού Λ. Η. ΜΟΡΓΚΑΝ "Η ΑΡΧΑΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ", που εκδόθηκε το 1877 στην Νέα Υόρκη και που μαζί με το βιβλίο τού J.J. BACHOFEN με τίτλο "ΤΟ ΜΗΤΡΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ" από το 1861 θέτουν τις βάσεις τής όλης προβληματικής. Όμως το πρώτο και κύριο ξεκαθάρισμα και συστηματοποίηση σε θρησκειολογική βάση από την σκοπιά τής εθνολογίας έπιχειρεί το πολυσυζητημένο μνημειώδες βιβλίο τού J. G. FRASER "Ο ΧΡΥΣΟΣ ΚΛΩΝΟΣ", που συνιστά μια στέρεη βάση τής όλης προβληματικής, που είναι με άψογα συστηματικό τρόπο δομημένη. Εάν πρόκειται να ασχοληθεί κάποιος με ένα μόνον βιβλίο σχετικά με αυτό το ζήτημα είναι αναμφίβολα το βιβλίο τού Fraser. Γι αυτό είναι και εκείνο το βιβλίο που μελετήθηκε περισσότερο από κάθε άλλο γι αυτό το θέμα, ανοίγοντας στην κυριολεξία την αυλαία τής προβληματικής σε πολλούς ενδιαφερλομενους, επειδή ταξινομεί και συστηματικοποιεί λειτουργικότητες.
Συνεχίζεται...
Η ιδέα ότι οι άνθρωποι μπορεί να τιμούν ένα πραγματικό φίδι, όπως συμβαίνει κάποιες φορές στο Βουντού, ίσως να μοιάζει γελοία ή αποκρουστική. Κι όμως, αυτό ακριβώς συνέβαινε στην καρδιά του αρχαίου κόσμου: στην κλασική Αθήνα. Όπως μας πληροφορεί ο Ησύχιος, ο «οικουρός όφις», που ανήκε στην Αθηνά Πολιάδα («Πολιούχο»), κατοικούσε στο ιερό του αρχαίου ήρωα Ερεχθέα στην Ακρόπολη.[21]