ΕΥΔΑΙΜΟΝ ΤΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ,ΤΟ Δ ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΤΟ ΕΥΨΥΧΟΝ ΚΡΙΝΟΜΕΝ...…

[Το μπλόγκ δημιουργήθηκε εξ αρχής,γιά να εξυπηρετεί,την ελεύθερη διακίνηση ιδεών και την ελευθερία του λόγου...υπό το κράτος αυτού επιλέγω με σεβασμό για τους αναγνώστες μου ,άρθρα που καλύπτουν κάθε διάθεση και τομέα έρευνας...άρθρα που κυκλοφορούν ελεύθερα στο διαδίκτυο κι αντιπροσωπεύουν κάθε άποψη και με τά οποία δεν συμφωνώ απαραίτητα.....Τά σχόλια είναι ελεύθερα...διαγράφονται μόνο τά υβριστικά και οσα υπερβαίνουν τά όρια κοσμιότητας και σεβασμού..Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές..]




Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα κόμματα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα κόμματα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2024

Αισχρό πάρτι με τις κομματικές επιχορηγήσεις εις βάρος της κοινωνίας, δόθηκαν 32 εκατ. σε 9 μήνες στα κόμματα της Βουλής

 kommata_3.png

Αυτά συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα 2.0 του Μητσοτάκη - Τσίρκο Medrano η Ελληνική πολιτική σκηνή

Μπορεί ο Ελληνικός λαός να μαστίζεται στη μεγάλη του πλειοψηφία από την ανεργία, την ακρίβεια και τον υψηλό πληθωρισμό, έχοντας φτάσει σε σημείο να απαιτείται ένας ολόκληρος βασικός μισθός για την ενοικίαση ενός διαμερίσματος σε μέση περιοχή της Αττικής, αυτό δε φαίνεται όμως να επηρεάζει στο ελάχιστο το πάρτι εκατομμυρίων που έχει στηθεί εδώ και δεκαετίες με τις κρατικές επιχορηγήσεις των κομμάτων.

Σύμφωνα με την απόφαση του Υπουργείου Εσωτερικών με Αριθμό Πρωτοκόλλου 64962, ποσό ύψους 15.000.000 ευρώ μοιράστηκε στους δικαιούχους πολιτικούς σχηματισμούς την περασμένη εβδομάδα, και μάλιστα ως τακτική τετραμηνιαία δόση.
Αν στο ποσό αυτό προσθέσουμε τις κρατικές χρηματοδοτήσεις που δόθηκαν για τις ανάγκες των κομμάτων τους μήνες Φεβρουάριο και Ιούνιο, ύψους 11.849.640 και 3.949.800 ευρώ αντίστοιχα, και συνυπολογίσουμε τα 2.080.192 ευρώ που διατέθηκαν ως έκτακτη εκλογική επιχορήγηση για τη διεξαγωγή των Ευρωεκλογών, εύκολα καταλήγουμε ότι σε ένα διάστημα μικρότερο των εννιά μηνών ποσό μεγαλύτερο των 32.000.000 ευρώ έχει μεταφερθεί από τα κρατικά στα κομματικά ταμεία.
Τα νούμερα πραγματικά ζαλίζουν.
kommataa_1.png

Πως έχουν κατανεμηθεί μέχρι στιγμής οι κρατικές επιχορηγήσεις

Πάνω από 12 εκατομμύρια ευρώ για το χρεοκοπημένο κυβερνών κόμμα της ΝΔ με δάνεια 475 εκατομμύρια που δεν μπορεί να αποπληρώσει...

Ποσό που ξεπερνά τα 12 εκατομμύρια ευρώ έχει εισρεύσει από την αρχή του έτους στα κομματικά ταμεία του χρεοκοπημένου κυβερνώντος κόμματος.
Η τελευταία μάλιστα δόση, που μπήκε στα ταμεία του κόμματος την περασμένη εβδομάδα, άγγιξε τα 5.563.335 ευρώ.
Τα νούμερα μπορεί να ζαλίζουν, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι σε θέση να βελτιώσουν την άθλια οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκεται τα τελευταία χρόνια το χρεοκοπημένο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.
Όπως δείξαμε σε πρόσφατο άρθρο, το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας έχει 475 εκατ. βραχυπρόθεσμα δάνεια, ενώ μέσα σε ένα χρόνο τα δάνεια του κόμματος αυξήθηκαν κατά 50 εκατομμύρια ευρώ, από 425 εκατ. ευρώ σε 475 εκατ. ευρώ για το 2023, και θα ξεπεράσουν τα 500 εκατ. για το 2024.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και οι συνεργάτες του μάλλον έχουν καταστεί ειδήμονες στο πως να εκτινάσσουν και το κομματικό τους χρέος, πέρα από το εθνικό.
Όταν τα ταμειακά διαθέσιμα του κόμματος είναι μόλις 4,6 εκατομμύρια ευρώ, και ένας πρωτοετής φοιτητής είναι σε θέση να καταλάβει ότι τα δάνεια του κόμματος δε θα αποπληρωθούν ΠΟΤΕ.
Η Νέα Δημοκρατία είναι ένα χρεοκοπημένο κόμμα.
Ο ισολογισμός της θα πρέπει να διδάσκεται στα πανεπιστήμια σχετικά με το πως θα μπορέσετε με πιθανότητες 100% να χρεοκοπήσετε μια εταιρία.

Ποσό 5.835.562 ευρώ για το ΣΥΡΙΖΑ με τους μπλοκαρισμένους τραπεζικούς λογαριασμούς

Η εικόνα δεν είναι καλύτερη όταν περάσουμε στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης τον ΣΥΡΙΖΑ.
Περισσότερα από 5,8 εκατομμύρια ευρώ έχουν εισρεύσει το τελευταίο έτος στα κομματικά ταμεία του ΣΥΡΙΖΑ, με την τελευταία δόση να αγγίζει τα 2.659.570 ευρώ.
Παρά τον πακτωλό κρατικού χρήματος που εισρέει χωρίς διακοπή στα ταμεία του κόμματος, την περασμένη εβδομάδα πληροφορηθήκαμε ότι οι λογαριασμοί του κόμματος είναι προσωρινά μπλοκαρισμένοι, ενώ προμηθευτής κινήθηκε νομικά προκειμένου να διευθετηθούν οι οφειλές για τις υπηρεσίες που παρείχε στο κόμμα, οι οποίες ξεπέρασαν τα 200.000 ευρώ.

Ποσό μεγαλύτερο των 4 εκατ. ευρώ για το ΠΑΣΟΚ των πολλαπλών ΑΦΜ

Ποσό μεγαλύτερο των 4 εκατομμυρίων ευρώ έχει εισπράξει από την αρχή του χρόνου το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής.
Εντύπωση προκαλεί το ότι παρά την επιστροφή του ονόματος ΠΑΣΟΚ και του πράσινου ήλιου, σε κάθε ΦΕΚ που αφορά κομματικές χρηματοδοτήσεις υπάρχει ειδική υποπαράγραφος για την περίπτωση του ΠΑΣΟΚ, στην οποία αναφέρεται ότι το ποσό της κρατικής χρηματοδότησης επιμερίζεται ανάμεσα σε ΠΑΣΟΚ και Κίνημα Αλλαγής, με τη μερίδα του λέοντος να κατανέμεται στο ΚΙΝΑΛ.
Οι πολυάριθμες αλλαγές ονομάτων και ΑΦΜ είναι πολύ πιθανό να σχετίζονται με τα υπέρογκα χρέη του κόμματος και την αδυναμία αποπληρωμής τους.
kommata_2.png
Ποσό 1,7 εκατ στους παράνομους Σπαρτιάτες

Ποσό 1,7 εκατομμυρίων ευρώ που για τους Σπαρτιάτες που βρίσκονται στη Βουλή παράνομα σύμφωνα με την τελευταία απόφαση του Α1 τμήματους του Αρείου Πάγου
Μέσα σε όλα αυτά, έχουμε και την περίπτωση των Σπαρτιατών, οι οποίοι εξακολουθούν να εισπράττουν εκατομμύρια ευρώ κρατικού χρήματος, παρότι το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας έκρινε ομόφωνα ότι το κόμμα δεν επιτρέπεται να συμμετέχει σε εκλογικές διαδικασίες, λόγω του ότι σκοπεύει στην ανατροπή του δημοκρατικού πολιτεύματος με βίαια μέσα.
Σύμφωνα με την πρόσφατη, ομόφωνη απόφαση του Α1 τμήματος του Αρείου Πάγου: «Το κόμμα Σπαρτιάτες προωθεί μια πολιτική που δεν σέβεται τη δημοκρατία και στοχεύει στην αποδυνάμωση και κατάλυση του δημοκρατικού πολιτεύματος και των θεσμών του κράτους δικαίου, ιδίως με τη χρήση βίας ή την προτροπή άσκησης βίας, καθώς και τη δικαιολόγηση αυτής, την προώθηση ολοκληρωτικών ιδεολογιών, τη διάδοση ρατσιστικών και μισαλλόδοξων ιδεών και ξενοφοβίας, την επιδοκιμασία εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, το μίσος κατά προσώπων και ομάδων, ενέργειες και διακηρύξεις που απειλούν την ειρηνική συμβίωση των κοινωνικών ομάδων στη χώρα».
Παρά την απόφαση κόλαφος του Ανωτάτου Δικαστηρίου της χώρας, η κυβέρνηση και το Υπουργείο Εσωτερικών φαίνεται ότι δε σέβονται στη συγκεκριμένη περίπτωση τις αποφάσεις της δήθεν ανεξάρτητης δικαιοσύνης, αφού έχουν πριμοδοτήσει από την αρχή του χρόνου το προσωποπαγές μόρφωμα του Βασίλη Στίγκα με ένα ποσό που αγγίζει το 1.700.000 ευρώ, με την τελευταία δόση να ανέρχεται σε 788.067 ευρώ.
Όπως μάλιστα πρώτοι αποκαλύψαμε, οι Σπαρτιάτες έλαβαν και ειδική εκλογική αποζημίωση ύψους 60.000 ευρώ για τη διενέργεια των ευρωεκλογών στις οποίες τους απαγορεύτηκε να συμμετέχουν.
Αυτά συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα 2.0 του Μητσοτάκη.

Τσίρκο Medrano η Ελληνική πολιτική σκηνή

Εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ από τα κρατικά ταμεία χαρίζονται σε κόμματα που δε θα αποπληρώσουν ποτέ τα χρέη τους, σε κόμματα με μπλοκαρισμένους τραπεζικούς λογαριασμούς, σε κόμματα με πολλαπλά ΑΦΜ, σε κόμματα που ο Άρειος Πάγος αποφάνθηκε πως βρίσκονται παράνομα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.
Την ίδια στιγμή τα Ελληνικά νοικοκυριά στενάζουν κάτω από τα βάρη της ανεργίας, της ακρίβειας, της υπερφορολόγησης και του υψηλού πληθωρισμού.
Αν κάποιοι ένιωσαν έκπληξη βλέποντας την αποχή να αγγίζει το 60% στις πρόσφατες ευρωεκλογές του Ιουνίου, μάλλον δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι η πολιτική σκηνή τη στιγμή αυτή στην Ελλάδα θυμίζει κακοστημένη παράσταση τσίρκου.

www.bankingnews.gr

Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2024

Πρωτοφανές !!!όλα τα παλιά κόμματα καταρρέουν!Η Ελλάδα θα γίνει... Ολλανδία στο πολιτικό σκηνικό με ακραίο κατακερματισμό

 


Φθορά στην κυβέρνηση αλλά και σε όλα τα παλιά κόμματα της ελληνικής βουλής - Το σχέδιο Μητσοτάκη με μόνο σύμμαχο τον Χατζηδάκη

Η ΔΕΘ 2024 για την κυβέρνηση Μητσοτάκη έβγαλε ένα συγκεκριμένο συμπέρασμα: Ότι δεν υπάρχει αφήγημα για την πορεία της χώρας και κανείς δεν μπορεί να συγκινηθεί με το στόχο Μητσοτάκη ότι θα γίνουμε Ευρώπη το 2027 διότι οι ανισότητες είναι πολλές και δεν μπορούν να αλλάξουν για πολλά χρόνια.

Φθορά στην κυβέρνηση αλλά και σε όλα τα παλιά κόμματα της ελληνικής βουλής

Όμως, πέρα από την έλλειψη στέρεου αφηγήματος, βλέπουμε τη χώρα να οδηγείται σιγά σιγά σε αχαρτογράφητα νερά.
Εξηγούμαστε. Είναι η πρώτη φορά στην ελληνική πολιτική σκηνή που η κυβέρνηση έχει φθορά και τα ποσοστά της βαίνουν μειούμενα και την ίδια ώρα, αποδεκατίζεται και η αντιπολίτευση.
Ουσιαστικά, όπως λένε πολιτικοί αναλυτές, πάμε σε μία κατάσταση

γενικευμένης φθοράς και απαξίωσης του πολιτικού συστήματος.


Σε τροχιά φθοράς χωρίς αναστροφή τάσης η ΝΔ έως το 2027

Στην πραγματικότητα, βλέπουμε ότι η ΝΔ μετά από 5 χρόνια διακυβέρνησης βρίσκεται χαμηλά κάτω από το 25% χωρίς δυνατότητα να αυξήσει τα ποσοστά της από την στιγμή που έχει ακόμα άλλα 3 χρόνια με μεγάλα μέτωπα.
Την ίδια ώρα, υπάρχει μία απαξίωση και για τα κόμματα της Κεντροαριστεράς.
Στον ΣΥΡΙΖΑ έχουμε μία ολοκληρωτική αποκαθήλωση του Κασσελάκη και τo κόμμα να πηγαίνει κατευθείαν σε μονοψήφια ποσοστά.
Στο ΠΑΣΟΚ υπάρχει μία προσδοκία ότι μπορεί να έχουμε μία νέα ηγεσία, όμως, σε περίπτωση επανεκλογής Ανδρουλάκη πάλι θα μιλάμε για ένα κλειστό κόμμα που δεν θα μπορεί εύκολα να ξεπεράσει το 15%.
Στο χώρο της Δεξιάς βλέπουμε ένα κόμμα, την Ελληνική Λύση του Βελόπουλου να έχει ξεχωρίσει και ένα κόμμα της Α. Λατινοπούλου που μπορεί να έχει σημαντική άνοδο στην εθνικές εκλογές.

Τι συμβαίνει στην Ολλανδία

Το πολιτικό σκηνικό θυμίζει έντονα την Ολλανδία όπου το πρώτο κόμμα «Εργατικοί-Πράσινοι» του GL - PvdA έφεραν ένα 21,67% και έπονταν τα υπόλοιπα κόμματα όπως το ακροδεξιό PVV του Wilders με 16,97%, το φιλελεύθερο-συντηρητικό VVD του Mark Rutte με 11,35% καθώς και άλλα κόμματα.
Κυβέρνηση δεν σχημάτισε το πρώτο κόμμα όμως συνεργάστηκαν δεξιά, φιλελεύθερα και ακροδεξιά κόμματα σε μία κυβέρνηση πιο δεξιά από ποτέ.
Βεβαίως, στην Ελλάδα η κατάσταση είναι διαφορετική και το εκλογικό σύστημα δεν ευνοεί καθόλου συνεργασίες χωρίς το πρώτο κόμμα, όμως, αν η ΝΔ δεν ανακτήσει το πολιτικό έδαφος που έχει χάσει όλο αυτό το διάστημα θα αναγκαστεί να συγκυβερνήσει – και είναι το πιο πιθανό σενάριο.
Πάντως, με βάση τις επικρατούσες δημοσκοπήσεις βλέπουμε ολλανδοποίηση του ελληνικού πολιτικού σκηνικού και χωρίς καμία αισιόδοξη πρόβλεψη ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης είτε από τα αριστερά είτε από τα δεξιά να θέλουν να συγκυβερνήσουν με τον Κ. Μητσοτάκη.

Το σχέδιο Μητσοτάκη με μόνο σύμμαχο τον Χατζηδάκη

Έχουμε ξαναγράψει ότι αν ο Κ. Μητσοτάκης φτάσει στο 2027 να μην έχει αυτοδυναμία και είναι πολύ μακριά από αυτήν, τότε σε περίπτωση συγκυβέρνησης θα βρεθεί εκτός εξουσίας.
Θα αναζητηθεί μία συγκυβέρνηση με πρωθυπουργό άλλο πολιτικό πρόσωπο.
Το σχέδιο Μητσοτάκη ήταν να «βγάλει από τη μέση» εν δυνάμει πολιτικούς αντιπάλους του, όπως τον Απόστολο Τζιτζικώστα που έστειλε στην Κομισιόν, όπως τον Νίκο Δένδια που θέλει να στείλει στην Προεδρία της Δημοκρατίας όμως εκείνος δεν δέχεται.
Σκοπός του να αφήσει χώρο στο Κώστα Χατζηδάκη που είναι προσωπικός του φίλος και πρόσωπο εμπιστοσύνης.
Όμως, σε ένα τέτοιο ρευστό πολιτικό περιβάλλον κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα τι θα γίνει.
Ο Χατζηδάκης απλά δεν τραβάει θα φέρει την ΝΔ στο 20%... ίσως και χαμηλότερα...

Ο ρόλος του Δένδια

Ρόλο θα παίξει σίγουρα ο Νίκος Δένδιας που απέρριψε την Προεδρία της Δημοκρατίας και έχει σαφή στόχο την ηγεσία της ΝΔ.
Θα μπορούσε να ηγηθεί μία συγκυβέρνησης με δεξιά χαρακτηριστικά, λένε κάποιοι, δηλαδή με συνεργασία της ΝΔ με άλλα δεξιά κόμματα.
Όμως, θα μπορούσαμε να έχουμε και συνεργασία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό κοινής αποδοχής με προοδευτικά χαρακτηριστικά.
Το σίγουρο είναι ότι το 2027 με την πορεία που βλέπουμε να παίρνει το πολιτικό σκηνικό και με ένα αβέβαιο και ρευστό διεθνές σκηνικό, με τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ, με τον πόλεμο στην Ουκρανία, την στροφή της Ευρώπης στα δεξιά, τίποτα δεν θα είναι το ίδιο...

Μαξιμιλιανός
www.bankingnews.gr

Τρίτη 3 Σεπτεμβρίου 2024

ΕΚΕΙ ΠΟΥ Ο ΜΕΛΑΝΣΟΝ,ΤΑ ΕΚΑΝΕ ΘΑΛΑΣΣΑ,Η ΒΑΓΚΕΝΚΝΕΧΤ ΤΑ ΕΚΑΝΕ ΣΩΣΤΑ.....

 


Ζαρα Βαγκενκνεχτ
Είναι το κόμμα της Ζαρα Βαγκενκνεχτ συντηρητικό και ξενοφοβο,όπως το παρουσιάζουν οι ακροκεντρωοι αλλά και το "γνωστό " τμήμα της Αριστεράς που στηρίζει συνήθως έμμεσα τους ακροκεντρωους;
Ούτε λίγο ούτε πολύ, μέσω της θεωρίας των δύο άκρων, όλοι αυτοί βάζουν στην ίδια ζυγαριά το κόμμα αυτό με το κόμμα AFD που όντως έχει ισχυρά ακροδεξιά στοιχεία,αλλά είναι και προϊόν της οικονομικής και κοινωνικής καθίζησης της γερμανικής κοινωνίας.
Όχι, το νέο κόμμα της Βαγκενκνεχτ ( καλό είναι κάποια στιγμή να το ονομάσουνε κάπως αλλοιως ) είναι σε γενικές γραμμές η Αριστερά όπως θα έπρεπε να είναι σήμερα στην Δύση. Με τις υπαρκτές συνθήκες και όχι τις ιδεώδεις.
- Νοιάζεται για τους φτωχούς Γερμανούς και τις κοινότητες τους σε συνθήκες οξείας οικονομικής κρίσης πολύ περισσότερο από ο,τι για την πολιτική ορθότητα και την επικέντρωση στα άπειρα φύλα και στο να ονομάζουμε τους ανθρώπους με ουδέτερο άρθρο η τι έκανε η ιντερσεξ αθλήτρια στο Παρισι. Καλα κάνει.Η κανονική Αριστερά ως το 1990 ,προτού πολλά αριστερά κόμματα και κομματιδια γίνουν βαπορακια των ΜΚΟ και της παγκοσμιοποίησης ,αυτό βασικά έκανε.Κανω λάθος; αν λοιπόν τα παραπάνω είναι " συντηρητισμός", που βέβαια και δεν είναι, είναι σωστός " συντηρητισμός".Με αυτήν την έννοια και η προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων συντηρητισμός είναι μπρος στην αναδιάρθρωση του κεφαλαίου.Αυτο δεν λένε οι νεοφιλελεύθεροι εδώ και σαράντα χρόνια; όταν προστατεύουμε κάτι που σωστά υφίσταται ,είμαστε συντηρητικοί; και αυτοί που θέλουν να καταλυσουν δεσμούς και ποιότητες του ανθρώπινου είδους εδώ και χιλιάδες χρόνια όπως πχ η και βιολογική γονεικοτητα είναι επαναστάτες; Ε τότε και το να μην γίνουμε μηχανές ως είδος, συντηρητικό δεν είναι; επαναστάτης είναι μόνο ο Elon Musk.
- Αν η ουσία της Αριστεράς είναι το κοινωνικό και το εργασιακό πρόβλημα και όχι κυρίως οι δικαιωματικες ευαισθησίες των ανωτερομεσαίων στρωμάτων, η Βαγκενκνεχτ είναι πολύ πιθανά το μοναδικο πειστικό σχημα της Αριστεράς στην Ευρώπη και μάλιστα,όπως φάνηκε, πολύ επιτυχημένο. Αντί να χαρούμε, πρέπει να το αποδομησουμε; Τότε θεωρήστε Αριστερά τους Πράσινους που είναι τίγκα woke και πλήρως σκυλιά του πολέμου. Η το Die Linke που έκανε πως και πως να τα βρει για χρόνια με την σοσιαλδημοκρατία.
- Δεν ντρέπεται να αναφέρεται στην γερμανική εθνική ταυτότητα.Ειναι αυτό μεμπτό; γιατί πρέπει να ντρέπονται οι Έλληνες που είναι Έλληνες ,οι Γερμανοί που είναι Γερμανοί κλπ; άλλο το ζήτημα της εθνικής αυτογνωσίας και άλλο το ζήτημα της αυτομαστιγωσης επειδή ανήκει κάποιος σε μια εθνική κοινότητα. Άλλο να δέχεσαι πλήρως την γερμανική ευθύνη για τον ναζισμό και άλλο να ντρέπεσαι που είσαι Γερμανός η ο,τι αλλο.Ούτε οι μετανάστες πρέπει να ντρέπονται ούτε οι αυτόχθονες για αυτό που ειναι.Αυτο είναι ο σωστός και μόνος αντιρατσισμος.
- Είναι ,αν και όχι όσο θα έπρεπε, κατά της γερμανικής ανάμειξης στον αντιρωσικο πόλεμο και τα δις για τον ναζί Ζελενσκυ, ενώ το Die Linke είναι ευθυγραμμισμένο grosso modo με το κόμμα του πολέμου. Είναι το BSW ουσιαστικά το μόνο αντιπολεμικό κόμμα στην Γερμανία.
- Μεταναστευτικό.Ειναι λάθος να ονομάζουμε το κόμμα της Βαγκενκνεχτ ξενοφοβικό η ρατσιστικό η ο,τι άλλο. Ούτε υποκινεί σε αντίθεση προς τους υφιστάμενους μετανάστες και πρόσφυγες ούτε τίποτε,όσο γνωρίζω. Αυτό που λέει,και σωστά το λέει, είναι ότι σε μια Γερμανία που χειμαζεται κοινωνικά λόγω των κυρώσεων πρέπει να υπάρχουν όρια εφεξής στην μετανάστευση. Από την σκοπιά των συμφερόντων των λαϊκών τάξεων, ακόμη και των υφιστάμενων ήδη στην Γερμανία μεταναστών και προσφύγων, αυτό μου φαίνεται πολύ λογικό. Τους ρώτησε κανείς τους φτωχούς στην Γερμανία ;
Αυτό που ενοχλεί κάποιους ως προς τον Συνασπισμό Ζαρα Βαγκενκνεχτ και την πολύ επιτυχή καταγραφή του, είναι ότι δεν ακολουθεί την συνταγή των woke,δυτικοδουλων ατομικιστικων και κοσμοπολίτικων, φιλοιμπεριαλιστικων αριστερών κομμάτων στην Ευρώπη. Ότι έχει λαικοτητα.Καλά κάνει και για αυτό πάει και καλά εκεί ιδίως οπου είναι η μεγαλύτερη φτώχεια - στην πρώην Ανατολική Γερμανία.Αν θα συνεχίσει καλά, αυτό μένει να το δούμε.
Εκεί που ο Μελανσον, δυστυχώς, τα έκανε θάλασσα, η Βαγκενκνεχτ τα έκανε πολύ σωστά.
Όλες οι αντιδράσεις

Πέμπτη 4 Ιουλίου 2024

Ο μύθος της Ακροδεξιάς!!!



Του Νίκου Ιγγλέση 

Η μεγάλη νίκη της Μαρίν Λεπέν και του κόμματός της Rassemblement National (RN) – σχεδόν διπλασίασε τα ποσοστά του – στις γαλλικές βουλευτικές εκλογές της 30ης Ιουνίου θα τροφοδοτήσει περαιτέρω την έντονη συζήτηση που έχει αρχίσει, πολύ πριν τις ευρωεκλογές, για την άνοδο της Ακροδεξιάς. 65n

Σε μια εβδομάδα (7/7), στο δεύτερο καθοριστικό γύρο των εκλογών, θα φανεί αν το RN εξασφαλίσει ή όχι την απόλυτη πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση και θα ορίσει τον νέο πρωθυπουργό της Γαλλίας. Και στο βάθος έρχεται ο Τραμπ στις αμερικανικές εκλογές του Νοεμβρίου.

Το τελευταίο διάστημα δεν υπάρχει άρθρο, ανάλυση ή συνέντευξη που να μην αναφέρεται στην Ακροδεξιά. Στις συντριπτικά περισσότερες περιπτώσεις, η αναφορά αυτή επισημαίνει τους κινδύνους για τους θεσμούς της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και τους φόβους επανεμφάνισης του φασισμού – ναζισμού.

Γίνεται μια συστηματική, οργανωμένη και μεγάλης έκτασης προπαγάνδα για να ανακληθούν στο συλλογικό υποσυνείδητο μνήμες και φοβίες του παρελθόντος. Τί όμως αντιπροσωπεύει η λεγόμενη Ακροδεξιά; Γιατί δέχεται τέτοια τεράστια επίθεση από τους αυτοαποκαλούμενους δεξιούς -κεντροδεξιούς, αριστερούς – κεντροαριστερούς, πράσινους – οικολόγους και άλλες συστημικές δυνάμεις που τοποθετούνται ενδιάμεσα αυτών; Ποιο είναι τελικά στην εποχή μας το πολιτικό διακύβευμα;

Τους τελευταίους αιώνες, από τη Γαλλική Επανάσταση και μετά, δεξιά χαρακτηρίζονταν τα συντηρητικά κόμματα που επιδίωκαν τη διατήρηση του status quo. Τα κόμματα αυτά υπερασπίζονταν την κρατική – εθνική  κυριαρχία, την καπιταλιστική οικονομία, τις υπάρχουσες κοινωνικές και παραγωγικές σχέσεις καθώς και τις θρησκευτικές και πολιτιστικές αξίες κάθε λαού.

Αντίθετα, αριστερά χαρακτηρίζονταν τα κόμματα που επιδίωκαν (μεταρρυθμιστικά ή επαναστατικά) την αλλαγή του status quo, σύμφωνα με τις εξελισσόμενες κοινωνικές ανάγκες. Τα κόμματα αυτά αποσκοπούσαν στην ανατροπή ή στον κρατικό έλεγχο (με κεϋνσιανικές πολιτικές) του καπιταλιστικού συστήματος παραγωγής, στην αναδιανομή του πλούτου, στον περιορισμό των ταξικών διαχωρισμών και την απελευθέρωση από τα κοινωνικά στερεότυπα. Γι’ αυτό και αποκλήθηκαν προοδευτικά.

Στην Ελλάδα, μέχρι τη Γερμανική κατοχή το 1940, η αντιπαράθεση Δεξιάς – Αριστεράς είχε τη μορφή της αντιπαράθεσης Βασιλικών – Βενιζελικών.

Η Δεξιά συχνά επεδίωκε να επιτύχει τους πολιτικούς στόχους της με αυταρχικές μεθόδους, ενίοτε με στρατιωτικά πραξικοπήματα. Η Αριστερά, από την πλευρά της, με μαζικά κινήματα που ενίοτε εξελίσσονταν σε λαϊκές επαναστάσεις. Η Δεξιά εμφανιζόταν ως πατριωτική και η Αριστερά ως διεθνιστική ( οι προλετάριοι δεν έχουν πατρίδα). Όμως, από το 1917 ένα τμήματα της Αριστεράς (η κομμουνιστική) απέκτησε «πατρίδα», τη Σοβιετική Ένωση, μέχρι που αυτή κατέρρευσε το 1991.

Στη σημερινή εποχή, ιδιαίτερα από τη δεκαετία του ’90, που ο καπιταλισμός πέρασε σ’ ένα νέο στάδιο, αυτό της παγκοσμιοποίησης (globalization), οι έννοιες Δεξιά και Αριστερά έχουν τελείως αλλάξει περιεχόμενο. Η Δεξιά υιοθέτησε προστάγματα της Αριστεράς και η Αριστερά αυτά της Δεξιάς.

Δεξιά και Αριστερά αποτελούν πλέον στυλοβάτες της παγκοσμιοποίησης που έχει ως βασικούς πυλώνες της την ελεύθερη διακίνηση των κεφαλαίων, την ελεύθερη διακίνηση αγαθών – υπηρεσιών και την ελεύθερη διακίνηση ανθρώπων (μετανάστευση) προκειμένου να δημιουργηθεί μια ενιαία παγκόσμια αγορά και μια κοινή καταναλωτική κουλτούρα, όπως απαιτούν οι ανάγκες του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και των πολυεθνικών επιχειρήσεων. Σήμερα το κύριο εμπόδιο στις πολιτικές τής παγκοσμιοποίησης είναι τα κράτη – έθνη με τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους.

Τώρα είναι η Δεξιά που επιδιώκει να ανατρέψει το status quo. Η εθνική κυριαρχία υποβαθμίζεται συστηματικά και μεγάλα τμήματά της παραχωρούνται σε υπερεθνικούς οργανισμούς, όπως η ΕΕ και η Ευρωζώνη. Τα κρατικά σύνορα γίνονται διαπερατά για τις μεταναστευτικές ροές. Οι στρατηγικές υποδομές και επιχειρήσεις εκποιούνται σε ιδιώτες – το κράτος αποδυναμώνεται. Η εγχώρια παραγωγή του αγροτικού τομέα, της βιοτεχνίας και της βιομηχανίας εγκαταλείπεται απροστάτευτη (χωρίς δασμούς και φόρους) στο διεθνή ανταγωνισμό. Η ιστορική ταυτότητα του έθνους υποβαθμίζεται και η ομοιογενής κοινωνία μετατρέπεται σε πολυπολιτισμική. Οι ιστορικές αναφορές, ο αξιακός κώδικας, η θρησκεία, τα ήθη και τα έθιμα και οι πολιτιστικές αξίες κάθε έθνους θεωρούνται παρωχημένα – αντιδραστικά κατάλοιπα. Η Δεξιά έγινε και αυτή διεθνιστική. Το ερώτημα είναι: Πώς μπορεί να υπάρχει Ακροδεξιά όταν δεν υφίσταται Δεξιά;

Προς την ίδια κατεύθυνση ενεργεί και το συντριπτικά μεγαλύτερο τμήμα της αυτοαποκαλούμενης Αριστεράς. Στον παλαιότερο διεθνισμό της προστέθηκε ο εθνομηδενισμός και ο κάθε είδους δικαιοματισμός π.χ. για τους οικονομικούς μετανάστες, για τις σεξουαλικές ιδιαιτερότητες κ.α.. Η γκλομπαλιστική Αριστερά ταυτίζεται με όλες τις βασικές πολιτικές επιλογές της παγκοσμιοποίησης. Για τη Δεξιά και την Αριστερά υπάρχει μια μόνο κυρίαρχη ιδεολογική και πολιτική πρόταση που την ονομάζουν «πολιτική ορθότητα».

Απέναντι σ’ αυτόν τον οδοστρωτήρα της αποδόμησης και διάλυσης των εθνών, των ταυτοτήτων, των ηθικών αξιών, των οικονομικών και εργασιακών δεδομένων, των κοινωνικών σταθερών και της εθνικής ασφάλειας, ήταν αναπόφευκτο να αναπτυχθούν έντονες αντιδράσεις. Σ’  όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρώπης εμφανίστηκαν κόμματα με θέσεις ενάντια στην παγκοσμιοποίηση ή έστω ενάντια σε κάποιες από τις εκφάνσεις της.

Τα κόμματα αυτά προτάσσουν την αποκατάσταση της εθνικής κυριαρχίας, την ανάπτυξη της εγχώριας οικονομίας, την προάσπιση της ομοιογένειας του πληθυσμού, αντιτάσσονται στις μεταναστευτικές ροές και δεν επιθυμούν τη μετατροπή των κοινωνιών τους σε πολυπολιτισμικές, τάσσονται κατά της αποκαλούμενης «πράσινης μετάβασης» και προασπίζονται τις πατροπαράδοτες πολιτιστικές αξίες. Με άλλα λόγια, θέλουν οι λαοί τους να διατηρήσουν τις ταυτότητές τους.

Σύσσωμοι Δεξιά – κεντροδεξιά, Αριστερά – κεντροαριστερά και λοιποί κατηγορούν τα κόμματα αυτά ως ακροδεξιά, εθνικιστικά, αυταρχικά, λαϊκιστικά, ευρωσκεπτικιστικά, ρατσιστικά, ομοφοβικά, ως φίλα διακείμενα στον Πούτιν και τον Τράμπ. Τα κόμματα αυτά μπορούν να χαρακτηριστούν μόνο ως πατριωτικά, αφού υπερασπίζονται τα εθνικά συμφέροντα ενάντια στο διεθνισμό της παγκοσμιοποίησης.

Η προπαγάνδα των γκλομπαλιστών επισείει τον κίνδυνο εμφάνισης ενός νέου Μουσολίνι ή Χίτλερ. Αλλά, ο φασισμός – ναζισμός κυριάρχησε σε κάποιες χώρες της Ευρώπης την περίοδο του Μεσοπολέμου, μετά την επικράτηση της ρωσικής επανάστασης του 1917 και ήταν η απάντηση της τότε αστικής και μικροαστικής τάξης στον κίνδυνο του μπολσεβικισμού και της κολεκτιβοποίησης. Σήμερα τέτοια απειλή δεν υφίσταται, άρα δεν υπάρχει η κοινωνική βάση για αναβίωση φασιστικών ή ναζιστικών κομμάτων και καθεστώτων. Αντίθετα, η σύγχρονη απειλή για την ελευθερία, τη δημοκρατία και την αξιοπρέπεια των λαών προέρχεται από τον ιδεολογικό, πολιτικό, οικονομικό και πολιτιστικό ολοκληρωτισμό της παγκοσμιοποίησης.

Δεν αρκούν όμως οι κάθε είδους χαρακτηρισμοί για την ανάσχεση της αντίδρασης στην παγκοσμιοποίηση. Πρόσφατα, εμφανίστηκαν αρκετά άρθρα και αναλύσεις, που τοποθετούν τα λεγόμενα ακροδεξιά κόμματα εντός του υπάρχοντος συστήματος ή τα κατατάσσουν στο παρασύστημα, δηλαδή, στο παρακράτος. Αν όμως συμβαίνει αυτό, γιατί αυτή η λυσσώδης πολεμική εναντίον τους; Τι μπορεί να φοβάται το σύστημα από ένα δικό του «παρακράτος»;

Στην Ευρώπη, τα πατριωτικά κόμματα δεν έχουν σχηματίσει κάποια Διεθνή, όπως ήταν παλαιότερα η «Κομμουνιστική Διεθνής». Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, που εκλέχτηκε πρόσφατα, συγκροτούν τρεις διαφορετικές ομάδες (ECR – Μελόνι, ID – Λεπέν  και το Fidesz του Όρμπαν με άλλους). Τα κόμματα αυτά έχουν μεν κοινές ιδεολογικοπολιτικές αναφορές, αλλά το καθένα καθορίζει την τακτική του ανάλογα με τα μείζονα προβλήματα κάθε χώρας, τους πολιτικούς συσχετισμούς και τις αναγκαίες συμμαχίες, προκειμένου να αυξήσει την εκλογική δύναμή του ή να αναλάβει την εξουσία.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία αποτελεί άλλο ένα καθοριστικό πεδίο αντιπαράθεσης μεταξύ του κυρίαρχου συστήματος και των πατριωτικών κομμάτων, γιατί η Ρωσία είναι μια χώρα εκτός του πλαισίου της παγκοσμιοποίησης. Στην Ιταλία η Μελόνι στηρίζει μεν τη στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία, αλλά αντιτίθεται στην αποστολή στρατευμάτων, ο Β. Όρμπαν της Ουγγαρίας  απέρριψε την οποιαδήποτε αποστολή οπλικών συστημάτων στο Κίεβο και η AfD (Εναλλακτική για τη Γερμανία) αντιτίθεται στη συνέχιση του πολέμου και ζητάει την αποκατάσταση των σχέσεων με τη Μόσχα.

Στην Ελλάδα, είναι να απορεί κανείς με κάποιους δημοσιογράφους και αναλυτές που ενώ έχουν ταχθεί υπέρ της Ρωσίας στον πόλεμο στην Ουκρανία ταυτόχρονα επιτίθενται σ’ όλα τα, κατ’ αυτούς, ακροδεξιά κόμματα που στην ουσία είναι σύμμαχοι της Μόσχας, με τα ίδια επιχειρήματα που χρησιμοποιούν οι γκλομπαλιστές. Πολιτική ανεπάρκεια, κόλλημα σε ιδεοληψίες του περασμένου αιώνα ή βλακεία;

 Πηγή : www.ellinikiantistasi.gr