Η μυστική ιστορία του Σαλαφισμού και της Μουσουλμανικής Αδελφότητας

 

Μέλη της Τεκτονικής Στοάς “Αστέρας της Ανατολής” (“Star of the East”), η οποία ιδρύθηκε στο Κάιρο το 1871 και ανήκε στη δικαιοδοσία της Ηνωμένης Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας (UGLE), δηλαδή στον αγγλικό Ελευθεροτεκτονισμό

Από την εποχή της εκστρατείας του Γάλλου Αυτοκράτορα, Ναπολέοντα Βοναπάρτη (Napoleon Bonaparte), το 1798, στην Αίγυπτο, και καθ’ όλη τη διάρκεια του 19ου αιώνα, οι Μεγάλες Δυνάμεις της Ευρώπης, ιδιαιτέρως η Βρετανία και η Γαλλία, αγωνίζονταν και ανταγωνίζονταν για τη γεωστρατηγική επιβολή τους στην ευρύτερη Μέση Ανατολή.

Στο πλαίσιο του “Ανατολικού Ζητήματος” (όπως έχει αποκληθεί η διαχείριση της παρακμής και της διάλυσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας εκ μέρους των ευρωπαϊκών Μεγάλων Δυνάμεων), οι ευρωπαϊκές Μεγάλες Δυνάμεις ασχολήθηκαν συστηματικά με τη διαμόρφωση της σύγχρονης ισλαμικής σκέψης, τη διαχείριση ιδεολογικών και πολιτικών οργανώσεων στον ισλαμικό κόσμο, και χρησιμοποίησαν διάφορους διανοουμένους και διάφορες αποκλειστικές ομάδες διανόησης εκείνης της εποχής, όπως ήταν η αδελφότητα του Ελευθεροτεκτονισμού.

Σε εκείνη την εποχή, που δεν υπήρχαν οι σημερινοί θεσμοί των “δεξαμενών σκέψης” (think tanks), των μη-κυβερνητικών οργανώσεων (ΜΚΟ), και των αποκλειστικών πολιτικών λεσχών, διάφορες Στοές του Ελευθεροτεκτονισμού έπαιζαν τέτοιους ρόλους, αλλά, ακόμα και σήμερα (που οι ανώτερες κοινωνικές ομάδες έχουν συγκροτήσει πολύ πιο εξειδικευμένες και επιλεκτικές αποκλειστικές ομάδες), μπορούμε (τουλάχιστον σε μεσαίο κοινωνικό επίπεδο), να ομιλούμε περί της “γεωπολιτικής του Ελευθεροτεκτονισμού“.

Σαλαφισμός

Στα τέλη του 19ου αιώνα, το βρετανικό κατεστημένο, ιδίως ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών, Λόρδος Σάλσμπουρι (Lord Salisbury) και ο Λόρδος Τσόρτσιλ (Lord Churchill), προκειμένου να προωθήσουν τα γεωστρατηγικά τους σχέδια για τη Μέση Ανατολή και, ειδικώς, για τη διαχείριση των νέων πηγών ενέργειας και των νέων διεθνών εμπορικών οδών, ιδίως μέσω της Διώρυγας του Σουέζ, δεν δίστασαν να χρησιμοποιήσουν τον Σαλαφισμό (Salafism) και τον ιδρυτή του, τον Τζαμάλ αντ-Ντιν αλ-Αφγκάνι (Jamal ad-Din al-Afghani, 1838–97), ως “περιουσιακά στοιχεία” (“assets”) των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών και της βρετανικής διπλωματίας.

Ο όρος “Σαλαφίγια” υποδηλώνει την επιστροφή στις παραδόσεις των “ευσεβών προκατόχων” (“σαλάφ”). Η γεωγραφική κοιτίδα του Σαλαφισμού είναι η Αίγυπτος, όπου ο Σαλαφισμός, ως ένα ιδιαίτερο, αυτοτελές κίνημα του σουνιτικού Ισλάμ, δημιουργήθηκε και οργανώθηκε κυρίως από τον αλ-Αφγκάνι. Θεολογικώς, ο Σαλαφισμός συνδέεται στενά με την άρχουσα θρησκευτική ελίτ του Ουαχαμπισμού στη Σαουδική Αραβία.

Ο αλ-Αφγκάνι πίστευε ότι έπρεπε να υπάρχει μια ηθικιστική και νομικιστική θρησκεία για τη διαχείριση των μαζών, ενώ θεωρούσε ότι στις ελίτ άρμοζε μια εκλεπτυσμένη αθεϊστική αλήθεια. Στην Αίγυπτο, ο αλ-Αφγκάνι, αρχικώς, εντάχθηκε στην τοπική τεκτονική Στοά “Αστέρας της Ανατολής” (“Star of the East”), η οποία ιδρύθηκε στο Κάιρο το 1871 και ανήκε στη δικαιοδοσία της Ηνωμένης Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας (UGLE), δηλαδή στον αγγλικό Ελευθεροτεκτονισμό. Μάλιστα, ο Βρετανός υποπρόξενος στο Κάιρο, ο Raphael Borg, ο οποίος ήταν τέκτων, παρότρυνε τον αλ-Αφγκάνι και τον στενό κύκλο των οπαδών του να ενταχθούν στη Στοά “Αστέρας της Ανατολής”, ώστε ο αγγλικός Ελευθεροτεκτονισμός να παρέχει το ιδεολογικό πλαίσιο, και να ασκεί επιρροή, για τη διαμόρφωση της σύγχρονης ισλαμικής σκέψης.

O σεβάσμιος διδάσκαλος αλ-Αφγκάνι

Το 1878, ο αλ-Αφγκάνι έγινε ο Σεβάσμιος Διδάσκαλος (δηλαδή ο πρόεδρος) εκείνης της Στοάς, στην οποία ανήκαν διακεκριμένα μέλη της αιγυπτιακής ελίτ, όπως ο Τεουφίκ Πασάς (Tewfik Pasha), ο Σερίφ Πασάς (Sherif Pasha), ο Μπούτρος Πασάς Γκάλι (Boutros Pasha Ghali) κ.ά. Όταν οι προϊστάμενοι του αλ-Αφγκάνι, στον λεγόμενο Σκωτικό Τύπο του Τεκτονισμού, συνειδητοποίησαν τις αθεϊστικές τάσεις του αλ-Αφγκάνι, τον απέβαλαν από τον Σκωτικό Τύπο, και όταν ο αλ-Αφγκάνι διαπίστωσε ότι δεν μπορούσε να πολιτικοποιήσει τη Στοά “Αστέρας της Ανατολής”, με τον τρόπο που επιθυμούσε, δημιούργησε τη δική του τεκτονική Στοά στο Κάιρο, μια “εθνική Στοά” (“μαφιφάλαν ουατανίγιαν”), υπό την αιγίδα της Μεγάλης Ανατολής της Γαλλίας (η οποία αποτελεί την ηγέτιδα δύναμη του γαλλικού Ελευθεροτεκτονισμού και, σε αντίθεση προς το βρετανικό τεκτονικό κατεστημένο, δεν απαιτεί από τα υποψήφια μέλη της να προβούν σε θρησκευτικού τύπου δηλώσεις και είναι ανεκτική προς αθεϊστικές απόψεις).

Ο αλ-Αφγκάνι ενθάρρυνε τους οπαδούς του σαλαφιστικού μεταρρυθμιστικού κινήματός του να ενταχθούν στη νεοσύστατη Στοά του, που αποτελούσε ένα νέο ρεύμα ισλαμικού Ελευθεροτεκτονισμού (πηγή “Afghani and Freemasonry in Egypt”, σελ. 25–35). Επειδή, ο αλ-Αφγκάνι αντιμετώπιζε και χρησιμοποιούσε τη θρησκεία ως ένα πολιτικοκοινωνικό εργαλείο, δεν τον ενδιέφερε η πνευματικότητα καθ’ εαυτή, ούτε η βαθιά καλλιέργεια της ανθρώπινης ψυχής, αλλά η διαχείριση των υπαρξιακών φοβιών και ανησυχιών, των δεισιδαιμονιών και των ηθών των μαζών, για την εξυπηρέτηση πολιτικών σκοπιμοτήτων. Με αυτό το σκεπτικό και με αυτά τα κίνητρα, δημιούργησε το σαλαφιστικό μεταρρυθμιστικό κίνημα.

Ο Σαλαφισμός ενστερνίζεται τον κυριολεκτισμό (literalism), ως τον ενδεδειγμένο τρόπο ερμηνείας των ισλαμικών θρησκευτικών γραφών, απορρίπτοντας τον συμβολικό και τον αλληγορικό τρόπο προσέγγισης των ισλαμικών θρησκευτικών γραφών, παρότι, όπως επισημαίνουν οι μουσουλμάνοι μυστικιστές και ιδίως οι σούφι, το ίδιο το Κοράνιο αναφέρεται στη διάκριση μεταξύ του “ζαχίρ” (“zahir”) και του “μπατίν” (“batin”): το “ζαχίρ” είναι το εξωτερικό, φαινομενικό, φυσικό, και παροδικό πεδίο, ενώ το “μπατίν” είναι το εσωτερικό, πραγματικό, πνευματικό, και αιώνιο πεδίο.

Μέσω του κυριολεκτισμού, ο Σαλαφισμός οδηγεί σε ένα τεχνοκρατικό, στενόμυαλο θρησκευτικό σύστημα, το οποίο μοιάζει με τον βιβλικό κυριολεκτισμό ή βιβλικισμό των προτεσταντών και ιδίως των λεγόμενων ευαγγελικών (Evangelicals). Εξού και, από τη σκοπιά του αγγλοσαξονικού κατεστημένου, ο αλ-Αφγκάνι θεωρείται εκπρόσωπος του “ισλαμικού μοντερνισμού” (“Islamic modernism”). Γενικώς, ως αποτέλεσμα του κυριολεκτισμού, έτσι και στο σαλαφισμό, κάθε θρησκευτικό κείμενο χάνει τις εσώτερες, υπαρξιακές διαστάσεις του και εκπίπτει σε μια ηθική και νομική συνταγή, η οποία διευκολύνει το κοινωνικό κατεστημένο να οργανώσει και να διαχειριστεί μια κοινωνία (για εισαγωγή στην ισλαμική πολιτική σκέψη, βλ. P. Bearrman, Th. Bianquis, C. E. Bosworth, E. van Donzel, and W. P. Heinrichs, “Encyclopedia of Islam”, second edition, 12 τόμοι, Leiden: E. J. Brill, 1960–2005).

Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του ως “περιουσιακό στοιχείο” του συστήματος των βρετανικών υπηρεσιών πληροφοριών, ο αλ-Αφγκάνι καθοδηγούνταν από δύο Βρετανούς ειδικούς στο Ισλάμ και στον αποκρυφισμό, συγκεκριμένα, από τον Γουίλφριντ Σκέιουεν Μπλαντ (Wilfrid Scawen Blunt) και τον Έντουαρντ Μπράουν (Edward G. Browne). Ο Γουίλφριντ Σκέιουεν Μπλαντ ήταν ένας Βρετανός κατάσκοπος και οριενταλιστής (δηλαδή, μελετητής των ανατολικών πολιτισμών), στον οποίο ο Σκωτικός Τύπος του αγγλικού τεκτονικού συστήματος είχε αναθέσει να οργανώσει τεκτονικές δομές στη Μέση Ανατολή και στην Περσία (για να λειτουργούν ως κατασκοπευτικοί κόμβοι και δίκτυα πολιτιστικής διπλωματίας), και ο Έντουαρντ Μπράουν ήταν ο κορυφαίος οριενταλιστής της Βρετανικής Αυτοκρατορίας του 19ου αιώνα.

Το 1885, ο αλ-Αφγκάνι πήγε στο Λονδίνο μαζί με τον Γουίλφριντ Σκέιουεν Μπλαντ και παρέμεινε εκεί για περίπου τρεις μήνες. Ο αλ-Αφγκάνι και το δίκτυό του υποστήριζαν τη Βρετανική Αυτοκρατορία εναντίον των Οθωμανών και διαδραμάτισαν έναν σημαντικό ρόλο στην υποδαύλιση μιας εξέγερσης η οποία, το 1882, προσέφερε το πρόσχημα για τη βρετανική στρατιωτική επέμβαση στην Αίγυπτο για την “προστασία” της Διώρυγας του Σουέζ, η οποία ολοκληρώθηκε με μια επίσημη εισβολή και κατοχή που μετέτρεψαν την Αίγυπτο σε βρετανική αποικία.

Το 1899, ο Μουχάμαντ Αμπντού (Muhammad Abduh, 1849–1905), ο οποίος ήταν ο πιο διακεκριμένος μαθητής του αλ-Αφγκάνι και μέλος της προαναφερθείσας τεκτονικής Στοάς “Αστέρας της Ανατολής”, διορίστηκε Μέγας Μουφτής της Αιγύπτου και επιβλήθηκε ως η υπέρτατη αυθεντία στο ισλαμικό δίκαιο στην Αίγυπτο από τον Ίβελιν Μπάριν (Evelyn Baring), 1ο Κόμη του Κρόμερ (1st Earl of Cromer), ο οποίος ήταν ο γενικός πρόξενος της Μεγάλης Βρετανίας στην Αίγυπτο από το 1833 έως το 1907, δηλαδή και κατά την περίοδο της κατάληψης της Αιγύπτου από τη Μεγάλη Βρετανία (ας σημειωθεί, ότι κατά πάγια παράδοση, τα βρετανικά προξενεία λειτουργούσαν και ως τοπικοί σταθμοί των βρετανικών υπηρεσιών πληροφοριών).

Μουσουλμανική Αδελφότητα

Ο Μουχάμαντ Ρασίντ Ρίντα (Muhammad Rashid Rida), ελευθεροτέκτων και διακεκριμένος εκπρόσωπος του κινήματος του ισλαμικού μοντερνισμού, ήταν ο μέντορας του Αιγύπτιου λογίου και ιμάμη Χασάν αλ-Μπάνα (Hassan al-Banna, 1906–49), ο οποίος ίδρυσε τη Μουσουλμανική Αδελφότητα (Muslim Brotherhood). Τα ιστορικά κέντρα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας είναι η Αίγυπτος, το Σουδάν, η Συρία, η Παλαιστίνη, ο Λίβανος, και η Βόρεια Αφρική.

Η Μουσουλμανική Αδελφότητα ιδρύθηκε το 1928, με τη γενναία χρηματοοικονομική υποστήριξη που της παρασχέθηκε από τη Βρετανική Εταιρεία της Διώρυγας του Σουέζ (British Suez Canal Company), και ενστερνίστηκε το πρότυπο του δυτικού εθνικισμού και τη νεωτερική σκέψη περί ορθολογικής ιστορικής δράσης και προοδευτικών μεταρρυθμίσεων.

Για τα επόμενα τουλάχιστον είκοσι πέντε έτη της ιστορίας της, η Μουσουλμανική Αδελφότητα χρησιμοποιήθηκε από Βρετανούς διπλωμάτες και κατασκόπους ως ένα εργαλείο της βρετανικής εξωτερικής πολιτικής, και, περιστασιακώς, ο Χασάν αλ-Μπάνα χρηματοδοτήθηκε και από το γερμανικό ναζιστικό καθεστώς προκειμένου να προσφέρει ορισμένες υπηρεσίες στις γερμανικές μυστικές υπηρεσίες στη Μέση Ανατολή. Ο Χασάν αλ-Μπάνα ίδρυσε τη Μουσουλμανική Αδελφότητα στα πρότυπα του Ελευθεροτεκτονισμού, στον οποίο ήταν μυημένος ο μέντοράς του, ο Μουχάμαντ Ρασίντ Ρίντα, και συνδύασε τη λογική μιας αποκλειστικής μυητικής αδελφότητας με την πολιτική βία.

Ο διακεκριμένος Γάλλος γεωπολιτικολόγος και ερευνητικός δημοσιογράφος, Τιερί Μεϊσάν (Thierry Meyssan), έχει αποκαλύψει ότι, στις αρχές της δεκαετίας του 1950, οι μυστικές υπηρεσίες της Βρετανίας και των Η.Π.Α. άρχισαν να χρησιμοποιούν τη Μουσουλμανική Αδελφότητα για να δολοφονούν πρόσωπα τα οποία αντιστέκονταν στην αγγλοσαξονική πολιτική, και, στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και σε όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, χρησιμοποιούσαν ορδές ένοπλων τζιχαντιστών οι οποίοι ανήκαν στη Μουσουλμανική Αδελφότητα για να πολεμούν εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης στο Αφγανιστάν και στον Καύκασο ως μισθοφόροι της Δύσης.

Επιπλέον, σύμφωνα με την έρευνα που έχει διεξαγάγει ο Μεϊσάν (όπ.π.), οι Μουσουλμάνοι Αδελφοί, από τη δεκαετία του 1990, έχουν χρησιμοποιηθεί από την άρχουσα ελίτ του ευρωατλαντικού συστήματος ως κοινωνικοί ταραξίες και πράκτορες υποκίνησης εξεγέρσεων εναντίον αραβικών καθεστώτων που δεν είναι αρεστά στην άρχουσα ελίτ του ευρωατλαντικού συστήματος.

Φώτο: Μέλη της Τεκτονικής Στοάς “Αστέρας της Ανατολής” (“Star of the East”), η οποία ιδρύθηκε στο Κάιρο το 1871 και ανήκε στη δικαιοδοσία της Ηνωμένης Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας (UGLE), δηλαδή στον αγγλικό Ελευθεροτεκτονισμό. Η στοά σταμάτησε τις δραστηριότητες της και διαγράφηκε από τον Κατάλογο της Ενωμένης Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας στις 8 Δεκεμβρίου 1965.

Αυτή η ενέργεια ήταν μέρος της ευρύτερης παρακμής του Τεκτονισμού στην Αίγυπτο κατά τα μέσα του 20ού αιώνα, παρακμή που επηρεάστηκε από πολιτικές αλλαγές και μεταβαλλόμενες στάσεις απέναντι σε οργανισμούς που συνδέονται με το εξωτερικό.

του Νικόλα Λάου

https://newsprime.gr/

**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων.

Αυτή η σκοτεινή σχέση μεταξύ Ιουδαϊσμού και Τεκτονισμού. Η καταγγελία του Radio Vichy (1943)

Εκδόθηκε από το Radio Vichy την Τρίτη 4 Μαΐου 1943 από τις 9.40 μ.μ. έως τις 9.50 μ.μ., αυτή η ομιλία αντιπροσωπεύει μια σαφή και ριζοσπαστική καταγγελία των ενεργειών του Τεκτονισμού και, ειδικότερα, του απόκρυφου δεσμού του με τον μαχητικό Ιουδαϊσμό, που εκπροσωπείται από το ισχυρό Τάγμα του Β'. ναι Μπρίθ. Προτείνουμε ολόκληρη τη συζήτηση εδώ για λόγους μελέτης. Καλή ανάγνωση!

Η συμπαιγνία Ελευθεροτεκτονισμού και Ιουδαϊσμού αποδεικνύεται σθεναρά σήμερα, παρά τις υπερβολικά ενδιαφέρουσες διαμαρτυρίες Εβραίων και Τεκτονών, που προσπαθούν να αποφύγουν το γεγονός, μη μπορώντας πλέον να το αρνηθούν.

Ας επισημάνουμε, καταρχάς, τη στενή σχέση που ενώνει τη μασονική ιδεολογία με την εβραϊκή ιδεολογία και, σχετικά, εδώ ένα απόσπασμα από ένα βιβλίο, που κυκλοφόρησε από Εβραίους το 1861, δηλαδή σε μια εποχή που κανείς δεν μπορούσε ενδιαφέρεστε για την ερώτηση, αφού το θέμα αγνοήθηκε. Αυτό το βιβλίο, που έχει γίνει πολύ σπάνιο σήμερα, είχε τον τίτλο La Verité israelite . Σε αυτό θα μπορούσατε να διαβάσετε:

« Για πολύ καιρό, χάρη στην πρόοδο των εθίμων και των δημοσίων ελευθεριών, ο Τεκτονισμός έπαψε να είναι μια μυστηριώδης κοινωνία, εξαναγκασμένη, από τον φόβο και την τυραννία των αρχαίων κυβερνήσεων, σε μια συνετή αφάνεια. Οι αρχές και τα δυνατά σημεία του είναι γνωστά στο κοινό εδώ και πολύ καιρό, ακόμα κι αν είναι δύσκολο να εκτιμηθούν οι στόχοι και το πνεύμα του. Τώρα αυτό το πνεύμα είναι το πνεύμα του Ιουδαϊσμού στις πιο θεμελιώδεις πεποιθήσεις του. Είναι δικές του ιδέες. Είναι η γλώσσα του. είναι σχεδόν ο οργανισμός του. Όταν πλησιάζω το ιερό όπου εκτελείται το έργο του Τεκτονικού τάγματος, ακούω τα ονόματα του Σολομώντα και τις αναμνήσεις του Ισραήλ να αντηχούν από παντού. Αυτοί οι συμβολικοί πυλώνες είναι οι στήλες του ναού όπου οι εργάτες του Χιράμ έπαιρναν καθημερινά τους μισθούς τους. Ολόκληρη η μασονική παράδοση με μεταφέρει πίσω στη μεγάλη εκείνη εποχή κατά την οποία ο Εβραίος μονάρχης, εκπληρώνοντας την υπόσχεση του Δαβίδ, του πατέρα του, ύψωσε στον Θεό του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ ένα θρησκευτικό μνημείο αντάξιο του Δημιουργού των ουρανών και της γης. παράδοση που συμβολίζεται από εκπληκτικές εικόνες που εκτείνονται πέρα ​​από τα όρια της Παλαιστίνης και ολόκληρου του κόσμου, διατηρώντας όμως το ανεξίτηλο ίχνος και το ισχυρό αποτύπωμα της προέλευσής του. […] Η ελπίδα που στηρίζει και ενισχύει τον Τεκτονισμό είναι αυτή που φωτίζει και ενισχύει τον επίπονο δρόμο του, δείχνοντάς του βέβαιο θρίαμβο στο μέλλον. Θα υπάρξει η έλευση των μεσσιανικών χρόνων, που δεν είναι τίποτε άλλο από την επίσημη παρατήρηση και την οριστική διακήρυξη των αιώνιων αρχών της αδελφοσύνης, η ένωση όλων των καρδιών και κάθε προσπάθεια προς το συμφέρον του καθενός και όλων, η στέψη αυτού του υπέροχου οίκου προσευχής για όλους τους λαούς, των οποίων η Ιερουσαλήμ θα είναι το κέντρο και το θριαμβευτικό σύμβολο ».

Υπάρχει, λοιπόν, αυτή τη στιγμή μια στενή συνεργασία και, όπως μπορεί να αντιληφθεί κανείς μετά από ένα τέτοιο απόφθεγμα, αυτή η συνεργασία είναι προς όφελος των Εβραίων. […] Ανακαλύπτουμε, λοιπόν, στον Ιουδαϊσμό και τον Τεκτονισμό, αυτή την ίδια τάση προς τη θεοποίηση του ανθρώπου, και μπορούμε να παρατηρήσουμε πώς αυτές οι πεποιθήσεις είναι αντίθετες με εκείνες του Χριστιανισμού. Έτσι, βρίσκουμε παντού συμμάχους ενάντια στον Τεκτονισμό και τους Εβραίους, εμψυχωμένους από το ίδιο πνεύμα εξέγερσης.

Τόσο ο Τεκτονισμός όσο και ο Ιουδαϊσμός έχουν τον ίδιο ανταγωνισμό ενάντια στις μοναρχίες και εναντίον οποιασδήποτε κυβέρνησης ενός ατόμου που δεν συλλέγει τη μοναδική δικαιολόγησή του από τη λαϊκή θέληση των αριθμών. [...] Τέλος, στις δύο τάσεις του Τεκτονισμού, του ορθολογισμού και του αποκρυφισμού , βρίσκουμε τις δύο όψεις της εβραϊκής ψυχής, όπως μας επισημαίνει ο Bernard Lazare, ένας από τους Ισραηλινούς συγγραφείς που κατάλαβε και έκανε γνωστό καλύτερα το εβραϊκό ζήτημα.

[…] Σήμερα οι Εβραίοι είναι πολυάριθμοι στον Τεκτονισμό και η επιρροή τους θεωρείται σε πολλά μέρη πανταχού παρούσα, ειδικά στην Κεντρική Ευρώπη.

Προσθέτουμε ότι υπάρχει ένα παγκόσμιο τάγμα, το Τάγμα του B'nai B'rith , το οποίο είναι ένας διεθνής Τεκτονισμός που προορίζεται αποκλειστικά για Εβραίους. Ιδρύθηκε στη Νέα Υόρκη το 1843 και περιλαμβάνει 492 στοές και 10 μεγάλες στοές σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Γερμανία, την Αυστρία, την Ουγγαρία, την Τσεχοσλοβακία, την Αίγυπτο και την Παλαιστίνη. Είναι σε σχέση με την Ισραηλιτική Συμμαχία και με όλες τις άλλες εβραϊκές οργανώσεις και αντιπροσωπεύει μια πολύ μυστική και ιδιαίτερα ισχυρή τάξη στη διεθνή πολιτική. οι ηγέτες του διαδραματίζουν κυρίαρχο ρόλο στην Αμερική, τη σημερινή έδρα των διεθνών οικονομικών, ενώ η επιρροή τους ασκείται στον Πρόεδρο Franklin Delano Roosevelt μέσω της συνοδείας του, που αποτελείται κυρίως από Εβραίους μεγιστάνες, όπως οι: Henry Morgenthau, Felix Frankfurter, Rabbi Stephen Wise, Bernard. Baruch και Samuel Rosenman.

Υποστηρίζουμε επίσης ότι άλλα εβραϊκά στοιχεία που συνδέονται περισσότερο ή λιγότερο με τον Ιουδαϊσμό, γοητευμένα από το πνεύμα του και από την Καμπάλα, συνέβαλαν στη διαμόρφωση του Τεκτονισμού, αλλά θα ήταν ωστόσο πρόωρο να επιβεβαιώσουμε ότι είναι εβραϊκής καταγωγής. Στη δημιουργία του συμμετείχαν οι Γνωστικοί, οι αλχημιστές, οι Προτεστάντες ντεϊστές της αγγλικής σχολής του John Toland, οι Illuminati της Βαυαρίας, οι εγκυκλοπαιδιστές, δηλαδή με μια λέξη όλοι οι οπαδοί της «φυσικής θρησκείας».

Συμπερασματικά, μπορεί να υποστηριχθεί ότι υπάρχει ανοιχτά, μεταξύ Εβραίων και Ελευθεροτέκτονων, μια αντιχριστιανική επιθυμία για δράση, άλλοτε με επικράτηση της άμεσης εβραϊκής επιρροής και του μασονικού δόγματος, άλλοτε με έμμεση επιρροή που προέρχεται από τις θεμελιώδεις ιδέες που περιέχει και προέρχονται από την εβραϊκή Καμπάλα.

---

Radio Vichy---ardire-org

Ο ΑΝΤΙΜΑΣΟΝΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΕΙΣ ΟΠΛΑΡΧΗΓΟΣ....

ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ ο δολοφονηθείς αντιμασόνος....

Ο Οδυσσέας αποκτά από νωρίς στρατιωτική και οικονομική δύναμη και γίνεται ο πρώτος της Ανατολικής Στερεάς, υπηρετώντας πιστά τα αντιοθωμονικά συμφέροντα του Αλή, μέχρι το 1818. Εκείνη τη χρονιά "φτάνει η ώρα"και μυείται στη Φιλική Εταιρία από τους αδερφούς Πετμεζά αποκτώντας πρόσβαση σε αρχαία και μεσαιωνικά ελληνικά κείμενα, που ίσως ο μέσος Έλληνας ούτε σήμερα δεν έχει!

Πράγμα που μπορεί να αντιληφτεί κανείς αν μελετήσει τις σωζόμενες επιστολές του. Χαρακτηριστικότερη αυτών είναι η επιστολή στον πολιτικό Α. Λόντο (http://www.katiousa.gr/.../odysseas-androutsos-palikari.../), στην οποία αναπτύσσει μια ρητορικότατη επιχειρηματολογία, χρησιμοποιώντας τα λεγόμενα «Περί Σωκράτους δαψονίου» του Πλάτωνα και τα «Περί ενανθρωπίσεως του Λόγου» του Μεγάλου Αθανασίου! Άρα εκτός από το στρατιωτικό και οικονομικό "οπλοστάσιο", ο Οδυσσέας αρματώνεται και με ένα πλούσιο γνωστικό, μυστικιστικό και ηθικό υπόβαθρο γύρω από την τέχνη του πολέμου, την στρατηγική και την Ιστορία του τόπου του.

Ο Ανδρούτσος αναλαμβάνει αμέσως τον νέο του ρόλο στις προπαρασκευαστικές ενέργειες του Αγώνα, ορκιζόμενος πίστη στο Γένος μέχρι θανάτου! Προτείνει κατ'επανάληψη στον ίδιο τον Αλή Πασά τον εκχριστιανισμό του και την συμμετοχή του στον Αγώνα εναντίον του Σουλτάνου, σύμφωνα με το παμβαλκανικό, απελευθερωτικό "όνειρο του Ρήγα"που προέβλεπε τον ξεσηκωμό όλων των βαλκανικών λαών, με επίκεντρο τον ελληνικό πολιτισμό.

Βοηθά τον Αλή για τελευταία φορά στην πολιορκία των Ιωαννίνων από τα Οθωμανικά στρατεύματα, στοχεύοντας σε μια Ορθόδοξη ελληνοαλβανική συμμαχία, που αποτυγχάνει λόγω του Ομέρ Βρυώνη, που πείθει τον Αλή να αρνηθεί να γίνει χριστιανός. Αυτή η άρνηση είναι ιστορικά και η αρχή του τέλους του Πασά των Ιωαννίνων. Ετσι ο Ανδρούτσος αναχωρεί για τον νότο με άλλους 1500 μάχιμους Ελληνες...

Ο ρόλος του Τεκτονισμού στον Αγώνα

Πίσω από τη στρατηγική, τις ηρωικές μάχες του Αγώνα, το λαϊκό αίμα και τις θυσίες για την απελευθέρωση του Γένους, εξ αρχής υπήρξε ένα καθοριστικό παρασκήνιο σε επίπεδο κατευθυνόμενης πολιτικής, διπλωματίας, ευρωπαϊκου ελέγχου, τεκτονικών ομάδων και μυστικών εταιριών.

Η ίδια η Φιλική Εταιρία βασίζει την εσωτερική οργάνωση της σε τεκτονικά πρότυπα προσαρμοσμένα στην ιδιοσυγκρασία των Ελλήνων.

Αν και παρ'όλη την τεκτονική ιδιότητα ορισμένων ιδρυτών όπως ο Εμανουήλ Ξάνθος που μετανιώνει αργότερα γι'αυτή, η Εταιρία δεν υπήρξε ποτέ παράρτημα του Τεκτονισμού. Σύμφωνα με τον Ε. Λιακόπουλο στο βιβλίο του "Ο Τεκτονισμός στην Ελλάδα", η Φιλική Εταιρία «δεν αποτέλεσε ποτέ κέντρο ουσιαστικών αποφάσεων, ούτε είχε σχεδιαστεί για να λειτουργήσει σαν μηχανισμός πολιτικών ζυμώσεων».

Γι αυτό, «και μόνο η τύχη της Φιλικής Εταιρίας αρκεί να επιβεβαιώσει ότι αυτή δεν ήταν παράρτημα τεκτονικό». Χαρακτηριστικό αντιμασωνικό είναι το γεγονός, πως για να μυηθεί κάποιος στην Εταιρία θα έπρεπε να είναι απαραίτητα Ορθόδοξος με ελληνική καταγωγή.

Από το 1822 ως το 1825 όλα τα υπάρχοντα του Οδυσσέα φυλάσσονται στο απάτητο Άντρο του, τη Μαύρη Τρούπα της Βελίτσας. Ο Ανδρούτσος εκμεταλλευόμενος τη φυσική θέση της σπηλιάς, την μετατρέπει σε ένα κυριολεκτικά απόρθητο τόπο, ικανό να φιλοξενήσει τον ίδιο και τους ανθρώπους του, για μεγάλο χρονικό διάστημα, αν χρειαστεί.

Προμηθεύεται και αποθηκεύει στο σπήλαιο όσα αγαθά θα χρειάζονταν οι άνθρωποι του, ακόμα και αν πολιορκηθούν, πράγμα που αποδεικνύεται από τον κατάλογο λαφύρων που κατάσχει η κυβέρνηση από τη Μαύρη Τρούπα. Προαισθανόμενος το τέλος του, η παράδοση λέει πως ο Οδυσσέας προνοεί και κρύβει το μεγαλύτερο μέρος του θησαυρού του σε τόπο που μόνο εκείνος θα μπορούσε να είχε πρόσβαση και σπάνιοι άντρες, αντίστοιχοι της δικιάς του σωματικής κατατομής και ευφυΐας.

Την κρυψώνα του Θησαυρου δεν την γνωρίζει κανείς! Ούτε η μάνα του, ούτε η γυναίκα του, ούτε ο γαμπρός του, ο γνωστός Άγγλος τυχοδιώκτης, Εδουάρδος Τρελόνι. Ο Ανδρούτσος ποντάρει στην πιθανότητα πως θα πραγματοποιηθεί η δίκη και πως θα επιστρέψει ξανά στη σπηλιά του. Πράγμα όμως, που δεν συμβαίνει ποτέ...

Τοπικοί θρύλοι λένε πως χρησιμοποίησε ως βοηθό του στο κρύψιμο του θησαυρού, τον πιστό του νέγρο υποτακτικό που τον ακολουθούσε παντού, μοναδικό μάρτυρα της κρυψώνας, τον οποίο σκοτώνει και θάβει ο ίδιος με τιμές ήρωα.

Μια άλλη εκδοχή θέλει τον θησαυρό να τον καταχράζεται ο Άγγλος γαμπρός του. Εδουάρδος Τρελόνι, ο οποίος μετά την δολοφονία του Αντρούτσου χωρίζει την αδερφή του, την οποία έχει παντρευτεί από συμφέρον μόνο και μόνο για να βρίσκεται κοντά στον Οδυσσέα και στα χρήματα.

Φεύγει για την Αγγλία νύχτα, με καράβι που μεταφέρει ελληνικές αρχαιότητες και ξαναπαντρεύεται ζώντας βασιλικά μέχρι το τέλος της ζωής του...

Το μόνο σίγουρο πάντως είναι πως δεν βρέθηκαν ποτέ ούτε γρόσια ούτε λίρες κατά την παράδοση του σπηλαίου στη κυβέρνηση, πράγμα που κατά καιρούς πυροδότησε και πυροδοτεί έρευνες από διάφορους φιλόδοξους θησαυρόθήρες για την ανεύρεση επιτέλους του θρυλικού «θησαυρού του Ανδρούτσου»...

...στη πλάτη του ελληνικού ονείρου στήνονται τρεις πολιτικές παρατάξεις, βάσει της κρομγουελικής δομής του διαίρει και βασίλευε, για να διαπραγματευθούν την πορεία της ελληνικής ανεξαρτησίας. Έχοντας τον τεκτονικό μηχανισμό των Μεγάλων Δυνάμεων ως τη βασική τους σκακιέρα, παίζουν πάνω της την τύχη των Ελλήνων, πράγμα που ο ίδιος ο Οδυσσέας αντιλαμβάνεται από νωρίς και αντιδρά πρώτος πριν κι από τους Νικηταρά, Μακρυγιάννη, Παπαφλέσσα και Κολοκοτρώνη, θυσιάζοντας όπως θα δούμε τελικά τη ζωή του για την πραγματική ελευθερία.

• Η Γαλλική μερίδα θα προσαρτήσει το «αστικο-δημοκρατικό ρεύμα», το σοσιαλιστικότερο της εποχής. Τους προοδευτικούς λόγιους και οπλαρχηγούς που ιδεολογικά εμπνέονται από τον γαλλικό φιλελευθερισμό, αλλά πολιτικά στηρίζονταν στη ρωσική κρατική μηχανή. Με πρωτοπόρους τους Ζακυνθινούς αδερφούς Βιτάλη και τον αντιπρόσωπο της Φιλελληνικής Εταιρίας των Παρισίων, στρατηγό Ρος, πιέζουν προς την συνταγματική μοναρχία με βασιλιά τοπ δευτερότοκο γιο του Δούκα της Ορλεάνης, Νέμουρους ή τον δεκάχρονο Λουδοβίκο Κάρολο, δημιουργώντας το γαλλικό κόμμα, με κύριο πολιτικό εκφραστή του τον Ιωάννη Κωλέττη.

• Από την άλλη, ο πρώτος Τέκτων της Ελλάδος, Διονύσιος Ρώμας, ιδρύει μεταξύ άλλων στη Ζάκυνθο τη τεκτονική στοά αγγλικών συμφερόντων «Αναγεννηθείς Φοίνιξ» που θα παίξει καθοριστικό ρόλο στο στήσιμο της ελληνικής πολιτικής σκακιέρας. Μαζί με τους Τέκτονες Στεφάνου και Δραγώνα, και σε συνεργασία με τον Άγγλο διοικητή της Επτανήσου Άνταμ δημιουργούν την αγγλική μερίδα, με κύριο πολιτικό εκφραστή της τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο.

Το αγγλικό κόμμα χειραγωγεί από την μια το «συντηριτικό-συμβιβαστικό ρεύμα» των εφοπλιστών των νήσων και των πλούσιων Φαναριωτών και από την άλλη, «το αντιδραστικό ρεύμα» των κοτζαμπάσιδων και των τσιφλικάδων που έχαναν σταδιακά την παλαιά τους εξουσία.

• Η ρωσική μερίδα στηρίζεται από τους φιλοκαποδιστριακούς Ζαίμη, Θεοτόκη, Τουρτούρη, αδερφούς Παπαγιαννόπουλους και τον Ιγνάτιο επίσκοπο Ουγγροβλαχίας. Αυτό το κόμμα που προέβλεπε εν αγνοία του Καποδίστρια, να κυβερνήσει εκείνος την Ελλάδα με βοήθεια από τον Τσάρο και την Ορθόδοξη σύμπραξη των ομόδοξων ρωσικών Εκκλησιών, υπήρξε ο πιο αδύναμος τελικά πόλος επιρροής γιατί δε στηριζόταν στον τεκτονικό μηχανισμό, σε αντίθεση με τα ισχυρά κόμματα Αγγλικό και Γαλλικό.

Μια άλλη πληγή της απομάκρυνσης των Ελλήνων από την ρωσική βοήθεια ήταν η προδοσία της Μεγάλης Αικατερίνης στον Ρώσο τουρκικό πόλεμο, οταν άφησε στο έλεος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας τους Έλληνες συμμάχους της. Αίσθημα όχι και τόσο δίκαιο μακροπρόθεσμα, μιας και στη συνθήκη Κιουτσούκ - Καϊναρτζή οφείλεται η απίστευτη οικονομική ανάπτυξη των προεπαναστατημένων Ελλήνων...

Παρ'όλα αυτά ο Καποδίστριας διορίζεται παραδόξως πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδος.

Ο λόγος αυτός της καθαρότητας του ρωσικού κόμματος από τεκτονικές μηχανορραφίες ήταν η βασική αιτία αυτό το κόμμα να αφομοιώσει σιγά-σιγά πολλούς απογοητευμένους οπλαρχηγούς και αγωνιστές όπως τον Νικηταρά, τον Ανδρούτσο και τον Καραϊσκάκη.

Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ο Κολοκοτρώνης, που ενώ ξεκίνησε αρχικά να στηρίζει την αγγλική παράταξη ως μυημένος τέκτων στον «Αναγεννώμενο Φοίνικα», μεταπήδησε στο ρωσικό κόμμα και κατέληξε να φωνάζει, σαν τον Εμανουήλ Ξάνθο, «πως ότι είναι να κάνωμε, Θα το κάνωμε μόνοι μας».

Η μυστική εταιρία του Οδυσσέα Ανδρούτσου

Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος από την άλλη δεν υπήρξε ποτέ Τέκτων. Στηρίζει παρ'όλ αυτά για ένα μικρό χρονικό διάστημα τους προοδευτικότερους Γάλλους που είχαν μεγαλύτερη επιρροή στη Ρούμελη και ιδρύει, όπως συνέβαινε την εποχή εκείνη, την δικιά του πατριωτική, μυστική εταιρία, με τις συστάσεις του Νέγρη.

Μετά την αποδυνάμωση της Φιλικής Εταιρίας πολλοί αγωνιστές με δύναμη και κύρος δημιουργούν τις δικές τους πατριωτικές μυστικές εταιρίες, με σκοπό την αληθινή αντικαταστάτρια της Φιλικής και εγγυούνταν πως δεν θα εμπλακούν σε πάθη και συμφέροντα που χώριζαν την πολιτική από την στρατιωτική ηγεσία.

Όλες αυτές οι "ιδιωτικές"εταιρίες χωρίς τεκτονικές πλάτες αποτυγχάνουν του εγχειρήματος τους η μια μετά την άλλη και μετατρέπονται πολύ γρήγορα σε εταιρίες πρακτόρων και δολοφόνων, όπως π.χ. η εταιρία Αδελφότης, των Γαλανόπουλου, Βαρβόγλη και Μποταϊτη, που στρέφεται συνωμοτικά κατά του Κολοκοτρώνη.

Έτσι ο ξενοκίνητος Τεκτονισμός στην Ελλάδα κερδίζει όλο και περισσότερο την πολιτική ηγεσία, οδηγώντας τη χώρα προς τον εμφύλιο και το διαίρει και βασίλευε.

H αντίστοιχη πατριωτική, μυστική εταιρία του Οδυσσέα ονομάζεται Γεροπυριόβολος του Ολύμπου και σε αυτήν ανήκε και ο Καραϊσκάκης.

Ο Γεροπυριόβολος του Ολύμπου διέπεται από τις ιδεολογικές αρχές του Οδυσσέα Ανδρούτσου που συνέκλιναν στη «Χάρτα του Ρήγα», προσπαθώντας να δημιουργήσει συνθήκες παμβαλκανικού ξεσηκωμού, στα πλαίσια επανάστασης της Βυζαντινής - Ρωμαίικης Αυτοκρατορίας.

Ο πραγματικός ξεσηκωμός στη Μολδοβλαχία, με τον Αλέξανδρο Υψηλάντη και τους Ιερολοχίτες, έχει αποτύχει και η μεταφορά του στη παλαιά Ελλάδα ώστε να δημιουργηθεί ένα εθνοκράτος - προτεκτοράτο των Μεγάλων Δυνάμεων είναι πια γεγονός. Ο Οδυσσέας αντιλαμβάνεται την Αγγλογαλλική, τεκτονική, συνομωσία εναντίον της Ελλάδος και την επερχόμενη χρηματοπιστωτική χρεοκρατία των δανείων και ψάχνει, επί ματαίω, τρόπους εμπλοκής αρχικά του Αλή Πασά, και μετέπειτα των Αλβανών -Ορθοδόξων και Αλεβίτων- αλλά και των Σέρβων στην Επανάσταση.

Από τους τελευταίους, συνομιλεί με Μλάντιτς, Προντάνοβιτς και Χρήστο Ντάνκοβιτς που αγωνίζονται στο πλευρό τον Ελλήνων όπως ακριβώς είχε κάνει ο Γεωργάκης Ολυμπιος και άλλοι αγωνιστές στη Σερβία, το 1804 και μετά. Οι Σέρβοι αξιωματικοί μυούνται στην Φιλική και σε άλλες εταιρίες και ενώ θεωρείται δεδομένη η συνεπανάσταση του ηγέτη τους, Μίλος Ομπρένοβιτς, η έκβαση του ελληνικού Αγώνα και τα μεγάλα συμφέροντα αλλάζουν τα δεδομένα, με τους Βενετσιάνους να παίζουν για άλλη μια φορά καθοριστικό ρόλο.

Ο Νέγρης, ο Κωλέτης και ο γαλλοκρατουμενος Άρειος Πάγος που είναι η βασική, πολιτική αρχή της Ρούμελης πληροφορούνται τις αντιευρωπαϊκές κινήσεις του Ανδρούτσου και συνεργάζονται με τους κοτζαμπάσιδες εχθρούς του οπλαρχηγού για να τον βγάλουν από την μέση και να τον αντικαταστήσουν το γρηγορότερο.

Το αυτό πράττουν και οι Αγγλόφιλοι του Μαυροκορδάτου από την Πελοπόννησο που φοβούνται τη απίστευτη λαϊκή επιρροή του. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως γι αυτόν τον ήρωα και τα κατορθώματα του γράφτηκαν τα περισσότερα δημοτικά τραγούδια της εποχής. Φοβούνται ακόμα πιο πολύ την πολυμήχανη αντίληψη του δημοφιλή οπλαρχηγού και βλέπουν στο πρόσωπο του τον πιθανό εκφραστή του ρωσικού κόμματος και την ενδυνάμωση του.

Βέβαια το πατριωτικό ιδεολόγημα του Οδυσσέα ξεπερνά ακόμα και την ρωσική εμπλοκή, θέλοντας να σκαρώσει τους Βαλ κανικούς πολέμους έναν αιώνα πριν και κατασκευάζοντας ένα πανβαλκανικό, βυζαντινό κράτος στην Ενδιάμεση Περιοχή, λύνοντας έτσι το Ανατολικό Ζήτημα πριν την οριστική διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας...

Η δολοφονία του "Λιονταριού της Ρούμελης"

Οι δολοφόνοι του, επιχειρούν πρώτα δια της πλαγίας οδού. Ο "Λέοντας της Ρούμελης"είναι άπιαστος. Στήνουν μια σειρά από δολοφονικές απόπειρες εναντίον του που όλες αποτυγχάνουν. Οι κυριότερες είναι τρεις. Η πρώτη από κάποιο Μπούσγο, που του ζητούν οι πρόκριτοι της Λιβαδειάς να τον δολοφονήσει. Η δεύτερη στο καράβι του καπετάν-Αντώνη Βισβίζη με ενέδρα που παραγγέλλει ο Κωλέτης και η τρίτη από τους Αγγλους δολοφόνους του Μαυροκορδάτου.

Σε επιστολή του Οδυσσέα, που διασώθηκε, παραπονιέται πως τρεις φορές η Κυβέρνηση αποπειράθηκε να τον δολοφονήσει και ότι, ενώ και τις τρεις φορές έπιασε τους δράστες και τους παρέδωσε στις Αρχές, αυτοί αφέθηκαν ελεύθεροι.

Ο ίδιος γράφει πως «οι κυβερνήτες μας από τότε που πήραν το δάνειο, δεν σκέπτονται άλλο τίποτα, απ’ το να δολοφονούν εκείνους που υπερασπίζονται τα δίκαια του λαού... χρησιμοποιούν τα χρή ματα του δανείου όχι για τις ανάγκες του πολέμου... είκοσι ως τριάντα άνθρωποι έχουν πληρωθεί από τους ελεεινούς κυβερνήτες και τριγυρίζουν για να βρουν ευκαιρία να με δολοφονήσουν... θα αναγκαστώ να προτιμήσω τον τουρκικό ζυγό...»!

Ο Ανδρούτσος είναι ο μόνος που αντιλαμβάνεται πως οι οθωμανικές συνθήκες για τον ελληνισμό είναι πιο γόνιμες από την εθνικοποίηση ενός αγγλικού, οικονομικού προτεκτοράτου. Βλέπει την παγκόσμια τάξη πραγμάτων της νέας Αγγλοσαξωνικής Αυτοκρατορίας σε σύγκριση με την γερασμένη Οθωμανική, που οδεύει στο τέλος της. Βλέπει τον κίνδυνο εκ Δυσμών και δύο αιώνες μπροστά! Βλέπει το σήμερα!

Η σκληρή ιδιοσυγκρασία του και η απείθαρχη ορμή του για την απελευθέρωση της Ελλάδος από πάσης φύσεως αρχή τον καθιστούν πραγματικό γεωπολιτικό γνώστη, που προτείνει στον ίδιο τον Γέρο του Μοριά την ριψοκίνδυνη στροφή προς την καθ'ημάς Ανατολή, μέχρι να πέσει ο γερασμένος και αδύναμος μουσουλμάνος γίγαντας με τα πήλινα πόδια. Ηταν θέμα χρόνου, όποιο κι αν ήταν το τίμημα.

Πριν το Γένος χαθεί στην σκληρή αγκαλιά της Δύσης από τον χειρότερο αυριανό αγγλικό ζυγό... Λέει χαρακτηρι στικά στον Κολοκοτρώνη, πως ορκιστήκαμε στο «Ελευθερία ή Θάνατος» και όχι στο «Ανεξαρτησία ή Θάνατος» (ή στο «Ασφάλεια ή Θάνατος»... ΠΒ).

Οι εχθροί του αλλάζουν σχέδιο και ψάχνουν κατηγορητήριο ωστε να δικασουν τον Οδυσσέα. Τον απομονώνουν πολιτικά και τον εξοντώνουν στρατιωτικά με μοναδική κατηγορία πως "εφόσον δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας". Του αφαιρούν τον βαθμό του και θέτουν σε κυκλοφορία φήμες ότι έρχεται από τον Μοριά ο Υψηλάντης με το Νικηταρά για να τον συλλάβουν, ενώ αντιθέτως έρχονταν για να εμποδίσουν την κάθοδο του Δράμαλη.

Ήθελαν να τον αναγκάσουν να φτάσει στα άκρα από την απελπισία του και να καταφύγει -σαν άλλος Αλκιβιάδης-στους Τούρκους, για να του κολλήσουν αμετάκλητα τη ρετσινιά του προδότη. Πράγμα που δεν έγινε ποτέ βέβαια! Επικηρύσσεται το κεφάλι του με 5000 γρόσια από τον Κωλέττη και αφορίζεται για λαϊκίστικους λόγους από τον επίσκοπο Ιωσήφ, υπουργό Εκκλησιαστικών. Ο Μακρυγιάννης πληροφορείται τις φήμες και τον ενημερώνει... «Ενώθηκαν σε ένα σώμα να σε βαρέσουνε, να μείνουν αυτοί στο ποδάρι σου.»

Οι εχθροί του Οδυσσέα βασίζονται προσχηματικά στα λεγόμενα "καπάκια". Στις προφορικές, ψεύτικες συνθήκες και πληροφορίες με τα οποία ο Ανδρούτσος συχνά εξαπατούσε τους Τούρκους, εξυπηρετώντας τον Αγώνα, όπως έπρατταν εκείνη την εποχή όλοι οι οπλαρχηγοί.

Οι εχθροί του, ωστόσο, είναι τόσο άνανδροι και άτιμοι που ανακαλούν την επικήρυξη και τον αφορισμό του παρακαλώντας τον οπλαρχηγό, λίγους μήνες μετά, να ανακόψει την κάθοδο του Δράμαλη. Από την άλλη ο ίδιος παραμένει τόσο ανδρείος και τίμιος που κτυπά τον Δράμαλη και τον εφοδιασμό του, ενώ είχε χίλιους δύο λόγους ζωής και θανάτου να αρνηθεί.

Τον Ιανουάριο του 1823, που αρχίζει ο πρώτος ελληνικός εμφύλιος πόλεμος, αποφεύγει να πάρει μέρος, διαλύοντας τα υπολείμματα της στρατιάς του Δράμαλη στην Ακρατα.

Το τέλος του σπουδαίου αυτού ήρωα ήταν άδικο και φριχτό! 'Οντας περήφανος και έχοντας εμπιστοσύνη στην ελληνική δίκαιοσύνη, παραδίδεται αμαχητί στο πρώην πρωτοπαλίκαρο του, τον Γκούρα, για να δικαστεί ως «ύποπτος για μυστικές συμφωνίες με τους Τούρκους», κατ'εντολή του Κωλέτη.

Οδηγείται έτσι ως κρατούμενος από την σπηλιά του, τη Μαύρη Τρούπα της Βελίτσας, σε κελί της Ακροπόλεως Αθηνών! Δίκη φυσικά δε γίνεται ποτέ! Κάποιοι θέλουν να βγάλουν απλά από τη μέση τον "Σταυραετό της Ρούμελης"! Ο Κωλέτης, υποχείριο των ξένων δανειστών, παραγγέλλει στο πρώην πρωτοπαλίκαρο του, τον Γκουρα την δολοφονία του Οδυσσέα, τάζοντας του τη θέση του και εκείνος συνθηματικά γράφει εντολή θανάτου στον επίσης πρώην σύντροφο του Οδυσσέα, Μαμούρη: «Πούλα γρήγορο το λάδι γιο να μη πέσει η τιμή του και χαθεί»...

Οι δολοφόνοι του, τέσσερεις τον αριθμό, οι Μαμούρης, Τριαναταφυλλίνας, Τζαμάλας και ο στρατιώτης Θεοχάρης από το Λιδορίκι, μπαίνουν τη νύχτα προς ξημέρωμα, 4 προς 5 Ιουνίου 1825, στο κελί του Οδυσσέα. Πρέπει να τον σκοτώσουν με τα χέρια και με πέτρες και όχι με όπλα και μαχαίρια, για να φανεί αυτοκτονία. Όμως δεν μπορούν να τον κάνουν καλά κι ας είναι αλυσοδεμένος και πληγωμένος!

Η στιχομυθία που ακολουθεί είναι χαρακτηριστική: «Ξέρω πολύ καλά ποιοι είστε και γιατί ήρθατε εδώ μέσα. Ξέρω πολύ καλά ποιος σας έστειλε. Αν μου λύνατε το ένα χέρι θα βλέπατε ποιος είμαι κι εγώ.

Αυτές εδώ τις σαπιοκοιλιές δε τις συνερίζομαι, αλλά εσύ μωρέ Γιάννη γιατί;».

Του κάνουν το φριχτό «στρίψιμο» των γεννητικών οργάνων, του χτυπάνε με πέτρα τα γεννητικά όργανα και το πρόσωπο, τον στραγγαλίζουν και μετά τον ρίχνουν από τον Ιερό βράχο, κάτω -συμβολικά χωρίς να ξέρουν...- από τον ναό της Απτέρου Νίκης! Ο ιατροδικαστής αλλάζει το αρχικό ιατροδικαστικό πόρισμα κατόπιν πιέσεως και γράφει αυτοκτονία!

Μετά από 38 ολόκληρα χρόνια, ο φύλακας Κωνσταντίνος Καλατζής που άλλαξαν το μοιραίο βράδυ οι φονιάδες του, καταθέτει όλη την αλήθεια στην ελληνική δικαιοσύνη για την απάνθρωπη δολοφονία του ήρωα!

Ήρωας ή προφήτης;

Πιο σπουδαίο λοιπόν κι απ'την ανδρεία του και την πολυμήχανη αντίληψη του αναδεικνύεται το ήθος του ελεύθερου "Σταυραετού"! Δεν έπεσε από εχθρικό βόλι! Κανείς δεν τον κατάφερε! Ούτε από εμφύλιο χέρι! Κάλιο να ψόφαγε παρά να έριχνε σε Ρωμιό, όπως έλεγε!

Δολοφονήθηκε άνανδρα ενώ παραδόθηκε στη κυβέρνηση οικιοθελώς για να δικαστεί! Καθαρός ουρανός αστραπές δε φοβάται!

Καθαρός ουρανός που σκοτείνιασε γιατί πήρε πρέφα τις πολιτικές μηχανορραφίες των καλαμαράδων στις ξένες αυλές, τα βρόμικα παιχνίδια των Μεγάλων Δυνάμεων και το ξεπούλημα της Ρωμιοσύνης! Κατάλαβε από νωρίς πως η Ελλάδα θα έπεφτε σε χειρότερο ζυγό από τον Τούρκικο! Και έτσι έγινε! Έλεγε συνέχεια χαρακτηριστικά τη φράση "οι καλαμαράδες θα μας φάνε το κεφάλι".

Ένα μήνα σχεδόν μετά από τη δολοφονία του ο Οδυσσέας Ανδρούτσος επιβεβαιώνεται άκρως προφητικός. H Ελλάδα δυστυχώς δεν διοικείται από 'Ελληνες! Ο Ιμπραήμ με τον αιγυπτιακό του στόλο εισβάλει στη Πελοπόννησο και καταπνίγει την Επανάσταση, που αποτυγχάνει σκόπιμα για δεύτερη φορά, μετά την Μολδοβλαχία. Οι Μεγάλες Δυνάμεις, με επικεφαλής την Αγγλία, για τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα εισηγούνται στους Τέκτονες πολιτικούς της Ελλάδος την υπογραφή της Συνθήκης Υποτέλειας (Act of Submission) στη Βασίλισσα, ώστε να σώσουν την Ελλάδα από τον Ιμπραήμ.

Οι πολιτικοί και ορισμένοι οπλαρχηγοί υπογράφουν στις 24 Ιουλίου του 1825 αυτή τη Συνθήκη της ντροπής όπου η χώρα βαφτίζεται αγγλικό προτεκτοράτο, πουλώντας την ελευθερία της, για την ανεξαρτησία της. Επιβάλλονται τα πρώτα αγγλικά δάνεια για την ανάπτυξη της χώρας και η σκόπιμη κακοδιαχείριση τους, για να θεμελιωθεί η χιονοστιβάδα του σημερινού χρέους.

Ακολουθεί μετά από καιρό η ναυμαχία του Ναβαρίνου όπου οι ξένες δυνάμεις Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία νικούν για χάρη της Ελλάδος τον αιγυπτιακό στόλο και, μετά από τέσσερα χρόνια πολιτικών ζυμώσεων και την δολοφονία του Καποδίστρια, επιβάλουν τον ανήλικο Βαυαρό Όθωνα ως πρώτο βασιλιά του προτεκτοράτου και την χρόνια χρεοκρατία των δανείων και του δυτικού ελέγχου που υπομένουμε μέχρι σήμερα, ως νεοραγιάδες...

* * * *

ΠΗΓΗ περιοδικό Τρίτο μάτι τεύχος 194

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Στρατηγού Μακρυγιάννη, ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ

1. [http://users.uoa.gr/.../tributes/makriyannis/index.htm]

Έντνουαρτ Τρελόνι, ΜΕ ΤΟΝ ΒΥΡΩΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΝΤΡΟΥΤΣΟ

Κωνσταντίνου Παπαρηγόπουλου, ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ

Σπυρίδωνα Τρικούπη, ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ

Ιωάννη Λουκά, ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΑΣΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Τ. Βουρνάς, ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΕΩΤΕΡΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

https://vdocuments.mx/-5695d3211a28ab9b029cecf3.html

NT. Κονόμου, Ο ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΡΩΜΑΣ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΑ

Γ.Κορδάτος, Ο ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ ΚΑΙ Η ΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ

https://docplayer.gr/35974499-Rigas-feraios-kai-valkaniki...

Ε. Λιακόπουλος, Ο ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΕΛΛΑΔΑ

Θεόδωρος Δημοσθ. Παναγόπουλος, ΤΑ ΨΙΛΑ ΓΡΑΜ ΜΑΤΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

https://dlscrib.com/queue/-_5a301594e2b6f5b9598c4590_pdf...

IΜΧΑ -Ίδρυμα Μελετών Χερσονήσου του Αίμου, ΣΥ ΝΕΡΓΑΣΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΣΕΡΒΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ 1804-1830

Δημήτρης Κιτσίκης, ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ

Δημήτρη Κιτσίκη, Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΜΠΕΚΤΑΣΙΣΜΟΥ-ΑΛΕΒΙΣΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ

ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΠΑΠΥΡΟΣ-ΛΑΡΟΥΣ ΜΠΡΙΤΑ-ΝΙΚΑ

ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗ

ΑΡΧΕΙΟ ΒΑΛΛΕΙΑΝΙΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ

Από τόν

Πανορμίτης Σπανός

Κινέζοι Ελευθεροτέκτονες Πίσω από το APEC και την Επίσκεψη Αφιερώματος του Xi Jinping στο Σαν Φρανσίσκο

Άρθρο του Leo Zagami

Την Τετάρτη, οι Πρόεδροι Τζο Μπάιντεν και Σι Τζινπίνγκ θα συναντηθούν στο Σαν Φρανσίσκο στο περιθώριο της   Συνόδου Κορυφής Οικονομικής Συνεργασίας Ασίας-Ειρηνικού (APEC) .

       Η γραμματέας Τύπου του Μπάιντεν, Karine Jean-Pierre, δήλωσε ότι θα συζητήσουν τη «συνεχιζόμενη σημασία της διατήρησης ανοιχτών γραμμών επικοινωνίας» και πώς οι δύο μεγάλες οικονομικές και στρατιωτικές δυνάμεις «μπορούν να συνεχίσουν να διαχειρίζονται υπεύθυνα τον ανταγωνισμό και να συνεργάζονται όπου ευθυγραμμίζονται τα συμφέροντά μας  ,  ιδίως διακρατικές προκλήσεις που επηρεάζουν τη διεθνή κοινότητα».

       Η συνάντηση της 15ης Νοεμβρίου θα είναι  η δεύτερη πρόσωπο με πρόσωπο συνάντηση που  έχει ο Μπάιντεν με τον Σι από την έναρξη της προεδρίας του και θα πραγματοποιηθεί στο τέλος ενός έτους που γνώρισε σπειροειδή σχέσεις, ειδικά μετά το φιάσκο και την κατάρριψη του Φεβρουαρίου.

       Εν τω μεταξύ, η προοδευτική ηγεσία της πόλης στο μολυσμένο από εγκλήματα Σαν Φρανσίσκο έχει αναλάβει μια τεράστια προσπάθεια να βελτιώσει την εικόνα της πόλης για την εκδήλωση, προσπαθώντας να αλλάξει τους καλυμμένους δρόμους , απαλλάσσοντας προσωρινά τους άστεγους και όλα  τα υπαίθρια αγορές ναρκωτικών. Αυτά τα μέτρα εφαρμόστηκαν ως βραχυπρόθεσμη λύση ενόψει της συνόδου κορυφής του παγκόσμιου εμπορίου που θα πλημμυρίσει την πόλη με παγκόσμιους ηγέτες και εταιρικά στελέχη που αρχίζει σήμερα. 

       Η ετήσια  σύνοδος κορυφής Οικονομικής Συνεργασίας Ασίας-Ειρηνικού στο Σαν Φρανσίσκο είναι η μεγαλύτερη διεθνής εκδήλωση σε αυτή την πόλη από τότε που οι παγκόσμιοι ηγέτες συγκεντρώθηκαν εκεί το 1945 για να υπογράψουν τη χάρτα για τη δημιουργία των διαβόητων Ηνωμένων Εθνών με βάση τη Νέα Παγκόσμια Τάξη. Πολλά έχουν αλλάξει μέσα σε 78 χρόνια, συμπεριλαμβανομένων των ριζοσπαστών αριστερών στο Δημαρχείο που έχουν ωθήσει αποτυχημένες πολιτικές «αποχρηματοδότησης της αστυνομίας» που έχουν μετατρέψει τμήματα της περιοχής σε μια εκτός ελέγχου, μολυσμένη από το έγκλημα  κόλαση . 

       Η New York Post  επιβεβαίωσε ότι οι άνθρωποι στο Δημαρχείο άρχισαν να σπρώχνουν «ναρκομανείς, εμπόρους και άστεγους» από το κέντρο της πόλης σε άλλα μέρη της πόλης, σε μια προσπάθεια που ορισμένοι πιστεύουν ότι είναι να κρύψουν τις αποτυχημένες πολιτικές τους από τη διεθνή κοινότητα κατά τη διάρκεια του APEC. . 

       Τόσοι πολλοί από εσάς θα αναρωτιέστε γιατί η συνάντηση μερικών από τους πιο ισχυρούς ανθρώπους στον κόσμο πραγματοποιείται στο Σαν Φρανσίσκο, σίγουρα όχι μια κατάλληλη πόλη για αυτό το ιστορικό γεγονός. Λοιπόν, η απάντηση είναι ότι η έδρα μιας από τις πιο ισχυρές κινεζικές οργανώσεις που διαμορφώνεται στα αγγλικά ως «The Chinese Freemasons», επίσης γνωστή ως The Vast Family (Hongmen) ή Hall of Universal Justice (Chee Kong Tong), βρίσκεται στο Σαν. Φραγκίσκο. [1] 

       Το Chee Kong Tong, ή Gee Kung Tong, είναι μια κινεζική μυστική εταιρεία που ιδρύθηκε το 1880, η προέλευση της οποίας μπορεί να εντοπιστεί στο The  Tiandihui , την  Εταιρεία Ουρανού και Γης , που ονομάζεται επίσης  Hongmen , μια κινεζική αδελφική οργάνωση που χτίστηκε από τους Κινέζους Illuminati και ιστορικά μυστικοπαθής λαϊκή θρησκευτική αίρεση που χτίστηκε σύμφωνα με τη θρησκευτική αίρεση των  Μινγκ ,  πιστών  του Λευκού Λωτού , που θεωρείται από την προγονική τους οργάνωση των Tiandihui. Καθώς το Tiandihui εξαπλώθηκε σε διάφορες κομητείες και επαρχίες, διακλαδίστηκε σε πολλές ομάδες και έγινε γνωστό με πολλά ονόματα. 

       Οι Χονγκμέν, ή Κινέζοι Ελευθεροτέκτονες όπως τους αποκαλούσαν, τους οποίους έχω καλύψει στον τόμο 2 των  Εξομολογήσεων μου είναι μια μυστική κοινωνία αφιερωμένη αρχικά στην ανατροπή της δυναστείας των Μαντσού (δυναστεία Qing 1644–1911) στην Κίνα και στην πιθανή επανίδρυση της ο Μινγκ. Τελικά κατέληξαν στην ανατροπή της δυναστείας των Τσινγκ και έγιναν γνωστές ως Τριάδες, αλλά αντί να επανεγκαταστήσουν τη δυναστεία των Μινγκ κατέληξαν να διευκολύνουν την άνοδο του Μάο Τσε Τουνγκ και το κομμουνιστικό καθεστώς που κατέλαβε την Κίνα το 1949. Την ίδια στιγμή, οι Χονγκμέν εξακολουθούν να ελέγχουν Ταϊβάν μέχρι σήμερα, με τα περισσότερα μέλη τους να είναι επικεφαλής του στρατού της Ταϊβάν.

       Το Τσι Κουνγκ Τονγκ ήταν αρχικά μια από τις πέντε φατρίες των Χονγκμεν που είχαν συσταθεί σε διαφορετικές πόλεις. Κάθε μία από αυτές τις φατρίες βοήθησε να συγκεντρωθούν χρήματα μέσω τυχερών παιχνιδιών, οίκων ανοχής και πωλήσεων οπίου για τη χρηματοδότηση της αντεπίθεσης στην Κίνα. Με την ένταξη σε αυτήν την ένωση, αν ήσασταν Κινέζοι που ζούσατε στο εξωτερικό, ήταν λιγότερο πιθανό να επιστρέψετε στην Κίνα, όπου η συμμετοχή στον κινεζικό Τεκτονισμό ισοδυναμούσε με θάνατο εάν η ιδιότητα μέλους σας είχε ανακαλυφθεί πριν από το 1911. Ως αποτέλεσμα, το Τσι Κουνγκ Τονγκ εξακολουθεί να είναι πολύ μυστική κοινωνία, με 36 ορκισμένους όρκους, μυστικά τελετουργικά χαιρετισμού και κωδικές λέξεις. Τα μεγαλύτερα μέλη συνήθως στρατολογούν νεότερα μέλη που ένιωσαν τη φωτιά για επαναστατική αλλαγή στην Κίνα που τελικά εκδηλώθηκε με τη δημιουργία της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας (ΛΔΚ). Στη σύγχρονη εποχή, οι τριάδες υποστηρίζεται από καιρό ότι έχουν διασυνδέσεις με την κυβέρνηση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας.

       Σήμερα, έχουν ακόμη και ένα πολιτικό κόμμα στην ηπειρωτική Κίνα, που ονομάζεται  Κόμμα Zhi Gong  (Κινεζικά: «Κόμμα Συμφερόντων της Κίνας») ένα από τα οκτώ δευτερεύοντα πολιτικά κόμματα στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας που είναι υποχείρια στο Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΚ). ) και εκπροσωπήθηκε στην Πολιτική Συμβουλευτική Διάσκεψη του Κινεζικού Λαού (CPPCC).

Αλλά όπως γράφουν στη  Wikipedia :  Το Κόμμα Zhi Gong της Κίνας προέρχεται από την οργάνωση Hung Society στο εξωτερικό «Hung Society Zhigong Hall» ή «Chee Kung Tong», που εδρεύει στο Σαν Φρανσίσκο των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτή η οργάνωση ήταν ένας από τους βασικούς υποστηρικτές του Sun Yat-sen στις επαναστατικές προσπάθειές του να ανατρέψει τη δυναστεία Qing.

       Το Σαν Φρανσίσκο ήταν αρχικά το σπίτι του πρώτου Tong στις Ηνωμένες Πολιτείες. σχηματίστηκε ως αντίδραση στην εχθρότητα που αντιμετώπισαν οι Κινέζοι μετανάστες από τους Αμερικανούς εργάτες κατά την άφιξή τους στην Αμερική. Στα απομνημονεύματα του Bill Lee,  The Chinese Playground , που θυμίζει τις δραστηριότητες της Συμμορίας Tong στο Σαν Φρανσίσκο, δηλώνει ότι η καταπίεση που αντιμετώπισαν οι Κινέζοι μετανάστες τους οδήγησε να στραφούν στον Tong για προστασία. Αν και είναι αλήθεια ότι η Tong προσέφερε προστασία, δεν είναι σαφές εάν αυτή η προστασία αναγκάστηκε να αποκτήσει τον έλεγχο της περιοχής για τη διανομή των πολλών παράνομων δραστηριοτήτων της ομάδας που συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Κατά τη διάρκεια της επιδημίας πανώλης στην Chinatown του Σαν Φρανσίσκο το 1900, οι Έξι κινεζικές εταιρείες συνέστησαν το σχέδιο εμβολιασμού στα μέλη τους και τη λαβίδα. Αμφισβητώντας την αποτελεσματικότητα των εμβολιασμών, πολλοί Κινέζοι κάτοικοι της Chinatown αρνήθηκαν τους εμβολιασμούς. Αρκετές λαβίδες έφτασαν στο σημείο να απειλήσουν να βλάψουν όσους εμβολιάστηκαν, καθώς και την κινεζική ηγεσία που το ενέκρινε. [2]

Σε αυτό το πλαίσιο, το Chee Kung Tong ιδρύθηκε ως μια αποκλειστικά ανδρική αδελφότητα με σκοπό την προώθηση των κινεζικών αξιών, εθίμων και των ιδανικών της δημοκρατίας μέσα σε ένα στενό δίκτυο αδελφότητας που έχει δεσμούς που χρονολογούνται από τριακόσια χρόνια στην Κίνα. . Η εταιρεία θεωρείται η παλαιότερη οργάνωση με κινεζικές ρίζες που ιδρύθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες. [2]

Οι Chee Kung Tong αναγνωρίζονται περισσότερο για την πολιτική τους υποστήριξη στον  Δρ. Sun Yat-Sen , ο οποίος θεωρείται ο «Πατέρας του Έθνους» στη σημερινή Δημοκρατία της Κίνας (Ταϊβάν) και ο «Πρόδρομος της Επανάστασης» στην Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, αλλά σήμερα είναι επίσης γνωστοί για τους εγκληματικούς δεσμούς τους με το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ, όπως αποδεικνύεται από το σκάνδαλο που ανάγκασε τον Leland Yin Yee να παραιτηθεί, ο οποίος υπηρέτησε ως μέλος της Γερουσίας της Πολιτείας της Καλιφόρνια για την Περιφέρεια 8, η οποία κάλυπτε μέρη του Σαν Φρανσίσκο και της Χερσονήσου, και κάποτε ήταν ο δεύτερος υψηλόβαθμος Δημοκρατικός της Συνέλευσης της Πολιτείας της Καλιφόρνια.

Ο Sun Yat-Sen ξεκίνησε μια εκστρατεία για την ανατροπή των ηγεμόνων Manchu της δυναστείας Qing. Το 1904, πραγματοποιήθηκε μια συνάντηση μεταξύ του Τσι Κουνγκ Τονγκ και του Σουν Γιατ-Σεν στη Χαβάη. Ο σκοπός της συνάντησης ήταν να συγκεντρώσει την εθνικιστική υποστήριξη για μια μελλοντική επανάσταση που θα γινόταν το 1911. Η κοινωνία βοήθησε επίσης στην εκστρατεία του Sun Yat-Sen σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες. Τα κεντρικά γραφεία του Chee Kung Tong γνωστό και ως Κινέζοι Ελευθεροτέκτονες με έδρα στην 36–38 Spoffard Alley στο Σαν Φρανσίσκο της Καλιφόρνια χρησίμευαν ως προσωρινό σπίτι για τον Sun Yat-sen ενώ ζούσε στην εξορία, που εξακολουθεί να θεωρείται η καρδιά της Chinatown του Σαν Φρανσίσκο. Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος που ο Σι Τζινπίνγκ δέχτηκε να συμμετάσχει στην εκδήλωση Οικονομικής Συνεργασίας Ασίας-Ειρηνικού που πραγματοποιείται στο Σαν Φρανσίσκο και ζήτησε κρυφά από τους διοργανωτές να επισκεφθούν την έδρα του Τσι Κουνγκ Τονγκ για να αποτίσουν φόρο τιμής στον λεγόμενο «Πρόδρομο του the Revolution», ο οποίος ήταν, στην πραγματικότητα, εγκληματίας, όπως περιγράφει ο συγγραφέας και ερευνητής Martin Booth στο βιβλίο του  The Dragon Syndicates , ένας εγκληματίας που αφού απέκτησε παράνομα την αμερικανική υπηκοότητα όταν προσποιήθηκε ότι γεννήθηκε στη Χαβάη (εμπνέοντας πιθανώς τις μελλοντικές ΗΠΑ Πρόεδρος Ομπάμα), χρησιμοποίησε το χρόνο του στο Σαν Φρανσίσκο για να συνδεθεί με όλες τις κοινωνίες της Τριάδας των ΗΠΑ, με τη σιωπηρή υποστήριξη του Che Kung Tong   Shan Chu  στο Σαν Φρανσίσκο, για τον οποίο ξαναέγραψε τα συντάγματα της κοινωνίας με τέτοιο τρόπο ώστε να γίνουν αυστηρότεροι τον έλεγχό της σε υποκαταστήματα που ιδρύθηκαν σε όλη τη δυτική Αμερική.  

Η κινεζική Νέα Παγκόσμια Τάξη που έχω αποκαλύψει στο  Confessions of an Illuminati Volume 7: From the Occult Roots of the Great Reset to the Populist Roots of The Great Reject,  συναντάται στο Σαν Φρανσίσκο σε τέσσερις ημέρες στην Οικονομική Συνεργασία Ασίας-Ειρηνικού με την υποστήριξη του κινεζικού Τεκτονισμού, γνωστός και ως Hongmen.  Για να μάθετε περισσότερα για τον Κινεζικό Τεκτονισμό που δεν έχει καμία ομοιότητα, εκτός από το όνομα, με τους Δυτικούς Τέκτονες, συντονιστείτε στο THE LEO ZAGAMI SHOW Σάββατο, 11 Νοεμβρίου 2023, με τους Leo & Christy Zagami LIVE στις 5 μ.μ. PST (6 μ.μ. MT/ 7 μ.μ. CST/8 μ.μ. EST) εξερευνώντας το Illuminati Occult όπως ποτέ άλλοτε.

---

 https://www.jstor.org/stable/44985779

  https://en.wikipedia.org/wiki/Tong_(organization)

https://leozagami.com/