ΕΥΔΑΙΜΟΝ ΤΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ,ΤΟ Δ ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΤΟ ΕΥΨΥΧΟΝ ΚΡΙΝΟΜΕΝ...…
[Το μπλόγκ δημιουργήθηκε εξ αρχής,γιά να εξυπηρετεί,την ελεύθερη διακίνηση ιδεών και την ελευθερία του λόγου...υπό το κράτος αυτού επιλέγω με σεβασμό για τους αναγνώστες μου ,άρθρα που καλύπτουν κάθε διάθεση και τομέα έρευνας...άρθρα που κυκλοφορούν ελεύθερα στο διαδίκτυο κι αντιπροσωπεύουν κάθε άποψη και με τά οποία δεν συμφωνώ απαραίτητα.....Τά σχόλια είναι ελεύθερα...διαγράφονται μόνο τά υβριστικά και οσα υπερβαίνουν τά όρια κοσμιότητας και σεβασμού..Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές..]
Τετάρτη 1 Ιανουαρίου 2025
ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ!!!ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!!!
Δευτέρα 1 Ιανουαρίου 2024
ΣΤΟ ΚΑΤΩΦΛΙ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΧΡΟΝΙΑΣ
Γράφει ο ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΚΛΑΔΑΣ botilastopelagos
Αγαπητοί φίλοι και φίλες,
εύχομαι ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ σε όλους.
1. ΑΤΕΝΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ
Στα χρόνια που προηγήθηκαν οι κοινωνία έζησε μια άνευ προηγουμένου επίθεση τού κατεστημένου εναντίον της με ποικίλους τρόπους, με αποτέλεσμα τι χαμόγελο και η ελπίδα να έχουν εκλείψει για την πλειοψηφία των ανθρώπων, ενώ οι περισσότεροι αναμένουν ακόμη μεγαλύτερη επιδείνωση των καταστάσεων.
Από μια δεύτερη ανάγνωση των εξελίξεων όμως οι προοπτικές δεν είναι καθόλου ζοφερές για το μέλλον, σε αντίθεση με όσα δείχνει η επιφάνεια των πραγμάτων. Η φύση τού δυτικού “πολιτισμού” έχει αποκαλυφθεί πλήρως, ως ένα σύστημα που στοχεύει ενάντια στην ευημερία, την ελευθερία, την ηθική και συνειδησιακή εξύψωση των ανθρώπων. Οι μηχανισμοί επιβολής βίας αυτού τού συστήματος απέδειξαν στην πράξη, ότι αυτό που αποσκοπούν, είναι η αυθαίρετη μετατροπή σε μπάζα μεγάλων περιοχών τού πλανήτη κατά το δοκούν, η επιβολή τής κυριαρχίας τού μίσους μεταξύ των λαών, η κατάργηση τής κυριαρχίας των εθνών και η προσάρτησή τους σε ένα παγκόσμιο δυστοπικό κέντρο. Τι ίδιο το σύστημα επέλεξε εκουσίως κατά την διάρκεια των δύο προηγούμενων δεκαετιών να καταστρέψει την οικονομική του βάση, με στόχο να επιφέρει μια αίσθηση πανικού στούς πολίτες, για να τούς οδηγήσει σε πλήρη αμηχανία και νοητική αγκύλωση, ώστε αυτοί να αποδεχθούν παθητικά τα σχέδια επιβολής τού αρμαγεδώνα. Ταυτοχρόνως αξαπολύθηκε από τα εωσφορικά ιερατεία τής δύσεως μια κατά μέτωπον επίθεση ενάντια στούς μέχρι πρότινος ισχύοντες κοινωνικούς θεσμούς και νόρμες ηθικής. Η ομοφυλοφιλία και το εμπόριο παιδιών για υποτιθέμενες υιοθεσίες θεσμοθετήθηκαν στις δυτικές χώρες, ως δήθεν προωθημένη εγγύηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και σφράγισαν τις προσωπικές επιλογές μεγάλου μέρους των κομματικών ιθυνόντων, καταδεικνύοντας στην πράξη, ότι η στοχευμένη πολυδιάσπαση τής κοινωνίας με ιδεολογήματα και παραταξιακούς φανατισμούς διαμορφώνει τον ονειδισμό της, ποδοσφαιροποιώντας την πολιτική σκέψη. Εξ ίσου παραπλανητική και απάνθρωπη υπήρξε η παρέμβαση τού εωσφορισμού στα πλαίσια των ισχυόντων θρησκειών σε παγκόσμιο επίπεδο. Η παρέμβαση αυτή είχε σαν στόχο να μετατραπούν οι αντίστοιχοι θρησκευτικοί θεσμοί σε υποχείρια επιβολής των επιλογών τού κατεστημένου. Από χώροι, που εκ φύσεως καλούνται να λειτουργήσουν ως φυτώρια τής πνευματικής ανάπτυξης τω ανθρώπων, τής καλλιέργειας τής αγάπης, τής συμπόνοιας τής αμοιβαίας αλληλεγγύης μεταξύ των προσώπων, των κοινωνικών ομάδων, των λαών και των φυλών τού πλανήτη, μετατράπηκαν σε σημαντικό βαθμό σε κυψέλες ανάπτυξης μισαλλοδοξίας και προώθησης συγκρουσιακών προγραμματισμών, που προπαγανδίζουν την αμοιβαία εξόντωση. Πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτήν την κατεύθυνση διεκπεραίωσε η δύση, με την ατζέντα τής “σύγκρουσης των πολιτισμών” τού σάμουελ χάττινγκτον, ενισχυόμενη κατά πόδας από την προπαγάνδα των σιωνιστών, ότι όσοι δεν ανήκουν στο σινάφι τους είναι ζώα και αρμόζει να υφίστανται την χειρότερη δυνατή μεταχείριση, ενώ εξίσου απάνθρωπη στάθηκε η προπαγάνδα και η πρακτική των ισλαμοφασιστικών κυκλωμάτων, που παρεισέφρησαν και στις δυο κατευθύνσεις τού ισλάμ, την σουνιτική και την σιιτική. Η εργαλειοποίηση των ιδεολογιών και των θρησκειών οδήγησε στην ηθική απαξίωση των κάθε είδους ταγών και ιθυνόντων τού πάλαι ποτέ κατεστημένου, ενώ η ανθρωπότητα καλείται στο κατώφλι τής νέας χρονιάς να βρει ένα νέο βηματισμό, στην βάση τής αποκατάστασης των διαχρονικών αξιών. Τα κάθε λογής τερτίπια, που σκαρφίζεται και προτείνει το κατεστημένο, ως μοντέλα οικονομικής και κοινωνικής αναπαραγωγής, όπως η επιβολή των ενέσιμων δηλητηρίων, η ψευδεπίγραφη “κλιματική αλλαγή”, η ατζέντα λοάτκι και η μετατροπή των ανθρώπων σε βιολογικά ρομπότ με τον “μετανθρωπισμό”, προσκρούουν πλέον στην σύνολη και πλήρη αναγούλα των κοινωνιών, που αρνούνται να συμβαδίσουν με τα συστημικά σενάρια. Και ενώ ένα τεράστιο κύμα διεθνούς αφύπνισης διογκώνεται όλο και περισσότερο ενάντια στα συστημικά σενάρια και προγραμματισμούς, ένα πολύ μεγάλο μέρος των κοινωνιών παραμένει εγκλωβισμένο στην απόγνωση και στην έλλειψη προοπτικής, με αποτέλεσμα την έξαρση των ναρκωτικών, την μετατροπή των κέντρων των μεγάλων πόλεων σε μέρη αθλιότητος αστέγων, την υπερβολική εκδήλωση οπαδικής βίας, την έξαρση τής ενδοοικογενειακής βίας με αλλεπάλληλους φόνους και την κυριαρχία των εγκληματικών συμμοριών, που προβαίνουν σε εκτελέσεις παντού κατά το δοκούν.
Η πρώτη ημέρα αυτού τού χρόνου σφραγίζεται από την ζοφερή απειλή τού σιωνισμού και των δυτικών υπηρετών τους, να μετατρέψουν την υφήλιο σε πυρηνικό ολοκαύτωμα, μαγαρίζοντας σε απεριόριστο βαθμό τον εορταστικό χαρακτήρα αυτής τής ημέρας. Υπό την απειλή τής ρίψης πυρηνικών όπλων εφαρμόζουν δυτικοί και σιωνιστές τον πλέον ειδεχθή εκβιασμό σε βάρος τής σύνολης ανθρωπότητος, με την καταδίκη στο μαρτύριο τής πείνας και τής δίψας εκατομμυρίων αθώων ανθρώπων στην Γάζα και την ισοπέδωση αυτής τής περιοχής με βομβαρδισμούς. Αυτή την κατάσταση υφίσταται με σφιγμένα δόντια σύνολη η ανθρωπότητα, βλέποντας την φοβερή επιθετικότητα τού εωσφορικού θηρίου, στην φάση που αυτό οδεύει προς την τελειωτική του εξόντωση. Γι αυτό τον λόγο εκδηλώθηκαν εχθές οι εορτασμοί τής πρωτοχρονιάς σε πολύ περιορισμένο βαθμό σε παγκόσμιο επίπεδο, καθώς η ανθρωπότητα αισθάνεται να βρίσκεται υπό ομηρία στην πρακτική ενός σχετικά περιορισμένου αριθμού εωσφοριστών. ΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΒΕΒΑΙΟ. ΣΤΟΝ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΟ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΗΔΗ ΝΑ ΑΝΑΤΕΛΕΙ, ΔΕΝ ΧΩΡΑΝΕ ΜΟΡΦΩΜΑΤΑ ΟΠΩΣ Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΟΥ ΕΩΣΦΟΡΙΣΜΟΥ, Ο “ΔΥΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ”, ΟΙ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΠΟΛΕΜΩΝ, Η ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΙΑ ΠΟΥ ΚΑΛΛΙΕΡΓΟΥΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΚΛΙΚΕΣ, Η ΕΠΙΒΟΛΗ ΔΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΛΑΩΝ ΑΠΟ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΚΛΙΚΕΣ, Η ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΚΑΡΤΕΛ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΙΑΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ, ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΕΣ, ΟΙ ΠΑΙΔΟΒΙΑΣΜΟΙ, Η ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΩΝ ΑΝΩΜΑΛΩΝ ΣΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΘΕΣΜΟΥΣ, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΔΥΤΙΚΟΥ ΟΠΛΟΣΤΑΣΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΙΔΙΑΚΟΥ ΜΟΡΦΩΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ, ΠΟΥ ΘΑ ΕΚΛΕΙΨΟΥΝ ΟΛΟΣΧΕΡΩΣ ΚΑΙ ΑΝΕΠΙΣΤΡΕΠΤΙ, ΑΡΧΗΣ ΓΕΝΟΜΕΝΗΣ ΚΑΤΑ ΤΟ ΣΩΤΗΡΙΟΝ ΕΤΟΣ, ΠΟΥ ΠΛΕΟΝ ΔΙΑΝΥΟΥΜΕ.
2. ΟΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΤΟΥΣ
Παρά την ζοφερή εικόνα τής κατάστασης που χαρακτηρίζει την σημερινή πρωτοχρονιά, μια σύντομη απαρίθμηση των θετικών εξελίξεων που έχουν συντελεσθεί ήδη, μπορεί να πείσει, ότι η συσπείρωση και η ενεργοποίηση των κοινωνιών με στόχο την χειραφέτηση, την απελευθέρωση, την συνειδησιακή τους ωρίμανση και την πνευματική τους ανάταση μπορεί να αποδώσει τα μέγιστα και μάλιστα από πολύ ευνοϊκότερες θέσεις σε σχέση με το παρελθόν.
- Ήδη από το 2015 φάνηκε ξεκάθαρα στα μέτωπα τής Συρίας, ότι η υπεροπλία των δυτικών είναι πλέον τελείως ξεπερασμένη από τα Ρωσικά οπλικά συστήματα, οπότε η δύση δεν έχει άλλη επιλογή, από το να υποστεί την τελειωτική ήττα μέσα σε μια πορεία. Οι Ρώσοι έχουν δηλώσει βέβαιοι για την ολοκλήρωση αυτής τής πορείας και εργαζόμενοι επί μακρόν για την επίτευξη και ολοκλήρωσή της, έχουν εξαγγείλλει, ότι αυτή θα συντελεστεί με ομαλό τρόπο. Αναφερόμενοι σε "ομαλό” τρόπο δεν αποκλείουν επί μέρους συγκρούσεις, όπως συμβαίνει στην Ουκρανία, οι οποίες οδηγούν βήμα προς βήμα στην ολοκληρωτική οικονομική και στρατιωτική χρεωκοπία των δυτικών. Με αυτόν τον όρο εννοούν, ότι δεν πρόκειται να μπορέσουν οι εωσφοριστές να επιβάλλουν τα σχέδιά τους για ένα 3.ΠΠ, όπως εξήγγειλαν το 1871 και κλιμάκωσαν τις καταστάσεις για την επιβολή του με τούς δυο προηγούμενους παγκοσμίους πολέμους. Έχοντας διαπιστώσει, ότι έχει υποστεί ήδη βαριά διάβρωση η κεφαλή τού τέρατος, προωθούν μεθοδικά και άλλα βήματα, μέχρι να επέλθει η τελειωτική του κατάρρευση.
- Ενώ η δυτική μονοκρατορία καταρρέει ημέρα με την ημέρα, νέες πανίσχυρες δυνάμεις επιχειρούν πλέον στα πλαίσια τής διεθνούς πολιτικής, που στα πλαίσια ενός πολυπολικού κόσμου εκμηδενίζουν την δυτική κυριαρχίας σε όλους τούς τομείς.
- Ολόκληροι ήπειροι αποτινάσσουν πλέον την βάναυση κυριαρχία των δυτικών, που τις είχε μετατρέψει σε απέραντα πτωχοκομεία λιμοκτονούντων. Στην Αφρική σαρώνει ο άνεμος ελευθερίας την μια χώρα μετά την άλλη, ενώ οι γάλλοι τα μάζεψαν κακήν κακώς και ξεκουμπίστηκαν από τον Νίγηρα και η Λατινική Αμερική ορθώνει πλέον το ανάστημά της στην καταρρέουσα δύση. Το φιάσκο τής Αργεντινής, με τον λεγάμενο, που επιμένει στην δυτική υποδούλωση αυτής τής χώρας, πρόκειται να καταγραφεί ως το τελευταίο ανέκδοτο στις ταλαιπωρίες αυτής τής πολύπαθους χώρας, πριν ο πληθυσμός τής τοποθετήσει πίσω από τα κάγκελα και τούς τελευταίους "σωτήρες", που εκθειάζουν τον πινοσέτ.
- Παραφωνία στο όλο σκηνικό είναι ο εκβιασμός, που εξασκούν οι πέντε ανώμαλοι τού σιονισμού ενάντια στα εκατομμύρια των γειτονικών χωρών. Το ερώτημα είναι, μέχρι πότε θα έχουν αυτοί την ανοχή τού εσωτερικού πληθυσμού, σε ένα κόσμο που αλλάζει με γεωμετρική ταχύτητα, καθώς και το ποιος θα τούς ορμήσει πρώτος. Είναι να μην ξεκινήσει το ξήλωμα τού πουλόβερ. Η Συμμαχία Αντιδυνάμεων ακολουθεί την πρακτική τής σήψης. Και η πτωμαΐνη, που εκπέμπει πλέον το μόρφωμα σκεπάζει όλη την οικουμένη. Όταν ξεκινήσουν τα άγρια ραπίσματα, δεν θα βρεθεί ούτε ένας στην οικουμένη να τούς λυπηθεί.
3. NOMEN EST OMEN
Το τέλος τής περασμένης χρονιάς σφραγίστηκε από τον θάνατο τριών διεθνών καθαρμάτων, που απεργάστηκαν τον εξανδραποδισμό τής οικουμένης, σημαίνοντας το τέλος τού παλιού κόσμου. Αυτή η συγχρονικότητα δείχνει το τέλος τής εποχής των πολιτικών κανιβάλων και την είσοδο σε μια νέα παγκόσμια γεωπολιτική κατάσταση, που θα λειτουργήσει προς όφελος τής ανθρωπότητος. κίσιγκερ, σόιμπλε και νελόρ απεργάστηκαν την βίαιη υποταγή τής ανθρωπότητος στο στρατοκρατικό και χρηματιστικό κατεστημένο, πτωχοποιώντας και ποδοπατώντας με νοσηρή αλαζονεία, ότι βρέθηκε κάτω από την επικυριαρχία τους.
Το νοσηρό κατεστημένο τής Ελλάδος είναι τόσο ρυπαρό, που σιχαίνεται πλέον κάποιος να εξασκήσει κριτική σε αυτό. Οι πλάτες αυτών που τούς στηρίζουν σύντομα θα πάνε περίπατο, αφήνοντας τους χωρίς τις ασπίδες των πραιτοριανών στην δικαιοδοσία τής λαϊκής δικαιοσύνης. Σύντομα δεν θα υπάρχουν περιοχές για να αποδράσουν αυτοί, όπως συνέβει σε άλλες περιπτώσεις στο παρελθόν, με ελικόπτερα. Οπότε, τότε θα φανεί, πόσο απροσμέτρητα δειλό είναι το θρασύ βλέμμα και οι προκλητικές εκφράσεις, που εφαρμόζουν προς ώρας.
Από τις 20 Ιανουαρίου με την είσοδο τού Πλούτωνα στον Υδροχόο θα καταγραφεί ως κοσμικό δεδομένο το άνοιγμα τής αυλαίας σε όσους προσβλέπουν σε ένα καλύτερο κόσμο. Και η παρουσία τού Κρόνου στο τελευταίο ζώδιο τού ζωδιακού κύκλου, των Ιχθύων σηματοδοτεί την λήξη κάθε παρωχημένης σχέσης και διαδικασίας. Στα χέρια τής κοινωνίας θα περάσει σύντομα η σκυτάλη των αλλαγών, ώστε να μπορέσει να πραγματώσει αυτή την απόφασή της να οικοδομηθεί ένας νέος υγιής κόσμος, ή να παραμείνει εγκλωβισμένη στα παλαιά σχήματα τής αυταπάτης και των εμμονών. Σε αυτά τα πλαίσια καλούνται οι πάντες να επιλέξουν. Και πρώτιστα οι αποφασισμένοι καλούνται να εντείνουν τις προσπάθειές τους.
ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΑΠΗΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΦΙΛΕΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ.
Ήθη και έθιμα της Πρωτοχρονιάς: Το ρόδι και η βασιλόπιτα
Γράφει η Γιώτα Χουλιάρα
Από αρχαιοτάτων χρόνων, ο εορτασμός του νέου έτους αποτελούσε σημαντική εορτή για τους λαούς και συνδεόταν με ήθη και έθιμα που είχαν ως σκοπό να φέρουν την καλοτυχία και να πάρουν μακριά ό,τι κακό είχε σηματοδοτήσει η προηγούμενη χρονιά. Για το λόγο αυτό, η Πρωτοχρονιά, ή αρχιχρονιά, ή πρώτη του έτους ή αρχιμηνιά, θεωρείται μια ημέρα με ιδιαίτερη δυναμική αλλά και κομβικό χρονικό σημείο για τα όνειρα, τις ελπίδες και τα σχέδια λαών και πολιτισμών.
Οι Βυζαντινοίθεωρούσαν πως ό,τι έκανες αυτή την ημέρα, θα το έκανες όλο το χρόνο, γι΄αυτό φρόντιζαν να περνούν ευχάριστα την 1η Ιανουαρίου (η οποία λεγόταν kalendae από τους Ρωμαίους) και μεταμφιέζονταν σε κάτι εύθυμο με σκοπό να κάνουν επισκέψεις σε φιλικά σπίτια. Μάλιστα δεν πήγαιναν με άδεια χέρια, αλλά πάντα κρατούσαν ένα μήλο ή ένα πορτοκάλι για να το προσφέρουν ως δώρο στο νοικοκύρη του σπιτιού. Αν και οι πατέρες της εκκλησίας ήθελαν να απομακρύνουν τους Χριστιανούς από τα έθιμα αυτά, κατάλοιπα των αρχαίων ελληνικών και ρωμαϊκών εορτών, πολλά έχουν παραμείνει αναλλοίωτα στο πέρασμα του χρόνου, λαμβάνοντας και το κατάλληλο πλέον χριστιανικό υπόβαθρο.
Ξεκινώντας λοιπόν από την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς με τα κάλαντα των παιδιών που έχουν την αφετηρία τους στα χελιδονίσματα της αρχαίας Ελλάδας (κάλαντα της εαρινής πρωτοχρονιάς), οι Έλληνες τηρούν ήθη και έθιμα που συνδέουν άρρηκτα το σήμερα με τις προσφορές του παρελθόντος, αποδεικνύοντας ότι μπορούμε, αν ανατρέξουμε στις όμορφες παραδόσεις, να έχουμε μέλλον.
Στις μέρες μας, η παράδοση θέλει να σπάμε το ρόδι κάθε πρωτοχρονιά για να εξασφαλίσουμε πλούτο, ευεξία και ευημερία όλο το χρόνο.
Το πρωί της Πρωτοχρονιάς, η οικογένεια πηγαίνει στην εκκλησία και ο νοικοκύρης κρατάει στην τσέπη του ένα ρόδι. Γυρνώντας σπίτι, πρέπει να χτυπήσει το κουδούνι της εξώπορτας – η παράδοση λέει πως δεν κάνει να ανοίξει ο ίδιος με το κλειδί του – και έτσι να είναι ο πρώτος που θα μπει μέσα στο σπίτι, για να κάνει το καλό ποδαρικό, με το ρόδι στο χέρι.
Μπαίνοντας μέσα, με το δεξί, σπάει το ρόδι πίσω από την εξώπορτα, το ρίχνει δηλαδή κάτω με δύναμη, για να σπάσει και να πεταχτούν οι ρώγες του παντού και ταυτόχρονα λέει: ”με υγεία, ευτυχία και χαρά το νέο έτος κι όσες ρώγες έχει το ρόδι, τόσες λίρες να έχει η τσέπη μας όλη τη χρονιά”.
Τα παιδιά μαζεμένα γύρω-γύρω κοιτάζουν οι ρώγες, αν είναι τραγανές και κατακόκκινες. Όσο γερές κι όμορφες είναι οι ρώγες, τόσο χαρούμενες κι ευλογημένες θα είναι οι μέρες που φέρνει μαζί του ο νέος χρόνος.
Οι αρχαίοι Έλληνες αγάπησαν πολύ το ρόδι και το αφιέρωσαν στη θεά Ήρα, προστάτιδα του γάμου. Βέβαια υπάρχει και ο μύθος που θέλει τη θεά της ομορφιάς και του έρωτα, Αφροδίτη, να φυτεύει την πρώτη ροδιά και να προσφέρει στους αγαπημένους της ρόδια ως δώρα αγάπης. Η ροδιά συμπεριλαμβάνεται στα επτά είδη δένδρων που αναφέρονται στη Βίβλο και θεωρείται καρπός ιερός σε όλες τις κυρίαρχες θρησκείες.
Όπως είναι κατανοητό, το ρόδι αποτελούσε ισχυρό σύμβολο του πάθους και της γονιμότητας, της ζωής και της ευκαρπίας, ενώ η συνήθεια να σπάζουν οι νεόνυμφοι ένα ρόδι στο κατώφλι του σπιτιού τους φαίνεται ότι κρατάει από τα ομηρικά χρόνια.
Περισσότερο συνδέθηκε με το μύθο της αρπαγής της Περσεφόνης από τον Πλούτωνα, καθώς ο θεός του Κάτω Κόσμου της πρόσφερε να φάει εφτά καρπούς και την έδεσε μαζί του με το ισχυρό δέσιμο που δημιουργεί το αρχετυπικό αυτό σύμβολο.
Στη συνέχεια το ρόδι ως σύμβολο συνδέθηκε με την καρποφορία της Γης και τον ερχομό της Άνοιξης καθώς το κόκκινο ζουμερό χρώμα του και οι πολλοί καρποί του κάτω από έναν μανδύα έδωσαν μια μυστικιστική χροιά στο φρούτο.
Το έθιμο της βασιλόπιτας
Ένα ακόμη αρχαίο ελληνικό έθιμο, είναι αυτό της βασιλόπιτας. Βασιλόπιτα ονομάζεται η πίτα που παρασκευάζεται τη παραμονή της Πρωτοχρονιάς και κόβεται (μοιράζεται) λίγο αφότου αλλάξει ο χρόνος ή στο μεσημεριανό τραπέζι της Πρωτοχρονιάς όπου συγκεντρώνεται όλη η οικογένεια.
Το έθιμο της βασιλόπιτας είναι πολύ παλαιό, προέρχεται από εκείνο το τελούμενο στην αρχαία ελληνική εορτή των «Κρονίων» προς τιμή του θεού Κρόνου (Χρόνου) και αργότερα των ρωμαϊκών «Σατουρναλίων», όπου έφτιαχναν γλυκά ή πίτες και τοποθετούσαν μέσα χρυσά ή αργυρά νομίσματα.
Σύμφωνα με τον Δημοσθένη (στο λόγο του Κατὰ Τιμοκράτους ) ο εορτασμός γινόταν τη νύκτα της 12ης μέρας του Εκατομβαιώνος. Ανήμερα της συγκεκριμένης γιορτής οι δούλοι είχαν αργία, μπορούσαν να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι με τους αφέντες τους και γενικότερα είχαν περισσότερη ελευθερία, σε ανάμνηση της Χρυσής Εποχής του ανθρώπινου γένους, όταν δεν υπήρχε δουλεία και βαριές εργασίες.
Στην Αθήνα ο εορτασμός γινόταν προς τιμή του Κρόνου και της Ρέας και διαρκούσε μια ημέρα. Η ημέρα αυτή ήταν αργία, αφού οι δημόσιες εργασίες (ή οι δημόσιες υπηρεσίες όπως θα λέγαμε σήμερα) παρέμεναν κλειστές και η βουλή δεν συνεδρίαζε.
Στο Κρόνιον Ιερό, στον Ιλισό, κοντά στο Ναό του Ολυμπίου Διός, τελούνταν οι ευχαριστήριες θυσίες για το τέλος της συγκομιδής. Σύμφωνα με τον Φιλόχορο, ο βωμός αυτός είχε χτιστεί από τον Κέκροπα, ο οποίος και όρισε ότι κάθε νοικοκυριό θα έπρεπε να προσφέρει θυσία στον Κρόνο στο τέλος της συγκομιδής των δημητριακών και των καρπών των δέντρων. Όρισε δε ότι, αυτή την ημέρα, οι δούλοι θα έπρεπε να κάθονται στο ίδιο τραπέζι με το αφεντικό ως αποζημίωση για τον τόσο κόπο που έκαναν στην συγκομιδή της σοδειάς.
Η γιορτή δεν περιελάμβανε αιματηρές θυσίες, ούτε και σφαγή ζώων. Γίνονταν όμως προσφορά άρτου και φρούτων. Είχε γενικά εξοχικό και αγροτικό χαρακτήρα. Ο Lucius Accius αναφέρει ότι γινόντουσαν στους αγρούς, ενώ ο Φολόχορος αναφέρει μόνο την εξοχή της Αττικής χωρίς ποτέ να αναφέρει την πόλη των Αθηνών.
Αργότερα, το αγροτικό στοιχείο της εορτής άρχισε να εκλείπει και τα Κρόνια θεωρούνταν γιορτή θορυβώδης και ημέρα ακολασιών, ιδιαίτερα από την υιοθέτηση της εορτής από τους Ρωμαίους ως Σατουρνάλια, προς τιμήν του ρωμαϊκού θεού Σατούρνους που αντικατέστησε τον Κρόνο. Η κακή τους φήμη επέζησε μέχρι τη βυζαντινή περίοδο. Μάλιστα ο Νικήτας Χωνιάτης (ο σημαντικότερος βυζαντινός ιστορικός του 12ου αιώνα, όντας αυτόπτης μάρτυρας της κατάληψης της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους στις 13 Απριλίου του 1204.) παρομοιάζει τη συμπεριφορά και τις ερωτικές περιπέτειες του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Ανδρόνικου του Κομνηνού με τις ακολασίες της γιορτής.
Η ορθόδοξη παράδοση συνέδεσε το έθιμο με τη βασιλόπιτα και την ιστορία του Άγιου Βασιλείου. Όταν στη Καισαρεία της Καππαδοκίας στη Μικρά Ασία που επίσκοπος ήταν ο Μέγας Βασίλειος ήλθε ο Έπαρχος της Καππαδοκίας με πρόθεση να λεηλατήσει τη περιοχή. Τότε ο Μέγας Βασίλειος ζήτησε από τους πλούσιους της πόλης του να μαζέψουν ό,τι χρυσαφικά μπορούσαν προκειμένου να τα παραδώσει ως ”λύτρα” στον επερχόμενο κατακτητή. Πράγματι συγκεντρώθηκαν πολλά τιμαλφή. Κατά την παράδοση όμως είτε επειδή μετάνιωσε ο έπαρχος, είτε επειδή έγινε θαύμα και ο Άγιος Μερκούριος με πλήθος Αγγέλων απομάκρυνε τον στρατό του, ο Έπαρχος απάλλαξε την πόλη από επικείμενη καταστροφή. Προκειμένου όμως ο Μέγας Βασίλειος να επιστρέψει τα τιμαλφή στους δικαιούχους, μη γνωρίζοντας σε ποιόν ανήκει τι, έδωσε εντολή να παρασκευαστούν μικροί άρτοι εντός των οποίων τοποθέτησε ανά ένα των νομισμάτων ή τιμαλφών και τα διένειμε στους κατοίκους την επομένη του εκκλησιασμού. Το γεγονός αυτό απέληξε σε διπλή χαρά από της αποφυγής της καταστροφής της πόλης και συνεχίσθηκε η παράδοση αυτή κατά τη μνήμη της ημέρας του θανάτου του (εορτή του Αγίου και του Μεγάλου Βασιλείου).
Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά, ψηλή μου δεντρολιβανιά
κι αρχή, κι αρχή καλός μας χρόνος,
εκκλησιά, εκκλησιά με τ΄ άγιο θρόνος.
Αρχή που βγήκε ο Χριστός, Άγιος και πνευματικός,
στη γη, στη γη να περπατήσει
και να μας, και να μας καλοκαρδίσει.
Άγιος Βασίλης έρχεται, άρχοντες το κατέχετε,
από, από την Καισαρεία, ζησ΄ αρχό, ζήσ′ αρχόντισσα κυρία.
Βαστάει εικόνα και χαρτί, με το Χριστό το Λυτρωτή,
χαρτί, χαρτί και καλαμάρι, δες και με, δες κι εμέ το παλικάρι.
Σ΄ αυτό το σπίτι που ΄ρθαμε, πέτρα, πέτρα να μη ραγίσει
κι ο νοικοκύρης του σπιτιού, χίλια, χίλια χρόνια να ζήσει!
Χρόνια Πολλά σε όλους και Καλή Χρονιά!
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στη στήλη της συγγραφέως στη Huffpost Greece
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ 2024!!Μέ υγεία,χαρά,ευτυχία δημιουργικότητα,τύχη!!και η Ελλαδα μας να λάμψει ξανά στό στερέωμα,οπως της πρέπει!!!
«Καινούργιε χρόνε, φέρε μας ξανά το παραμύθι
κι άναψε δυνατή φωτιά στο τζάκι το σβησμένο.Φέρε μας πάλι στην καρδιά το γέλιο της ελπίδας
την όμορφη απαντοχή για κείνα που θα ‘ρθούνε.
Κάποιο παιχνίδι, ένα πουλί, που να μιλά για Αγάπη
Μια κούκλα σαν Βασίλισσα, φέρε την στολισμένη
τ’ όμορφο τ’ αρχοντόπουλο, καβάλα στ’ άλογό του.
Καινούργιε χρόνε τ’ όνειρο, που οι καιροί το πήραν
κάνε απόψε να φανεί για μια στιγμή μπροστά μας.
Κι’ αν δεν μπορείς σ’ όλα αυτά τίποτα να μας φέρεις
που την ψυχή μας τη βαριά μια νύχτα ν’ αλαφρώσει
λυπήσου χρόνε τα παιδιά και μη τα ξεγελάσεις
σου τραγουδούν χαρούμενα και σε καλωσορίζουν,
Αρχιμηνιά κι’ αρχή χρονιά κι’ αρχή καλός μας Χρόνος…
Κυριακή 31 Δεκεμβρίου 2023
Ο ΧΡΟΝΟΣ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ!!
Roberto Pecchioli
Έχω τρομερή σχέση με το τέλος της χρονιάς. Ακόμα και ως παιδί δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί να γιορτάζουμε το πέρασμα του χρόνου. Οι παιδικοί φιλοσοφικοί προβληματισμοί δεν θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν τον ξορκισμό του θανάτου και, αντίθετα, την ανάγκη για ελπίδα, την ψευδαίσθηση μιας νέας αρχής. Ωστόσο, ήθελα να συμμετάσχω στην εκδήλωση της γέννησης του νέου έτους, που στον μαγεμένο μου κόσμο δεν σήμαινε μπαμ και τοστ, αλλά την πεποίθηση ότι ακριβώς τα μεσάνυχτα θα γινόταν μια πραγματική ρελέ ανάμεσα σε έναν αφοπλισμένο γενειοφόρο γέρο - τον παλιά χρονιά - και ένας τολμηρός νέος που πήρε τη θέση του τη νέα χρονιά.
Στην οικογένεια δεν επιτρεπόταν τα παιδιά να κάνουν «μεγάλα» πράγματα και έπρεπε να πάω για ύπνο τη συνηθισμένη ώρα. Θα ήταν η μητέρα μου που θα μου έλεγε, εκ των υστέρων, τι είχε συμβεί τη μαγική ώρα. Έφτασε λοιπόν η νέα χρονιά ερήμην μου. Η μητέρα μου μου είπε κάποτε ότι η παλιά χρονιά δεν ήθελε να φύγει, γιατί πίστευε ότι έπρεπε να κάνει πολλά πράγματα ακόμα, και ότι η νέα χρονιά, πιο δυνατή, τον έδιωξε με αγενή τρόπο, με το ραβδί. Ήμουν έξι χρονών και ο φτωχός γέρος ήταν μόνο ενός. Τον συμπονούσα –ίσως ήμουν αντιδραστικός από εκείνη την ημέρα– που τον έδιωξαν μετά από μόλις ένα χρόνο υπηρεσίας. Και τότε, γιατί ήταν ξεφτιλισμένος κι εγώ ακόμη μικρός; Παιδικά μυστήρια που αναδύονται στο τέλος κάθε χρόνου, ειδικά όταν η ηλικία προχωρά, ο χρόνος περνάει και νιώθω σαν να μοιάζω με την παλιά χρονιά.
Ωστόσο, πρέπει να υποταχτούμε σε συνήθειες και να κάνουμε κάποιες εκτιμήσεις στο τέλος του έτους. Βοηθούν οι στίχοι -όμορφοι και εκπληκτικοί- του Anno che, το τραγούδι του Lucio Dalla. Αγαπητέ φίλε, σου γράφω, αρχίζει (γράφω και στον εαυτό μου τότε) γιατί «η παλιά χρονιά τελείωσε τώρα, αλλά κάτι δεν πάει καλά εδώ». Ήταν το 1979 όταν κυκλοφόρησε το άλμπουμ και η απάτη ήταν ήδη ξεκάθαρη: «Αλλά η τηλεόραση είπε ότι η νέα χρονιά / θα φέρει μια μεταμόρφωση. Και όλοι περιμένουμε ήδη». Ο καλλιτέχνης προσποιείται ότι πιστεύει στις ελπίδες: «Θα είναι Χριστούγεννα τρεις φορές και γιορτή όλη μέρα, κάθε Χριστός θα κατέβει από το σταυρό, ακόμη και τα πουλιά θα επιστρέψουν. Θα υπάρχει φαγητό και φως όλο το χρόνο. ακόμη και οι βουβοί θα μπορούν να μιλήσουν ενώ οι κωφοί το κάνουν ήδη». Μυθοπλασία, ψευδαίσθηση, το μέλλον ως αναβολή ελπίδας. Ίσως το παιδί τότε να είχε δίκιο που δεν κατάλαβε: «δες αγαπητέ φίλε τι έχεις να επινοήσεις, να μπορείς να γελάς με αυτό, να συνεχίσεις να ελπίζεις».
Είναι αλήθεια: αφού σταματήσαμε να πιστεύουμε ότι η ζωή έχει νόημα, πρέπει να λέμε περισσότερα ψέματα, να εφευρίσκουμε ιστορίες που προσποιούνται ότι είναι αληθινές, μακρινούς παραδείσους για να αντέξουμε την ύπαρξη και να ξεχάσουμε το ολοένα λεπτότερο νήμα, που προορίζεται να σπάσει. Αυτό το γνώριζαν οι αρχαίοι, οι οποίοι επινόησαν τις Μοίρες - Μοίραι στα ελληνικά - κόρες του Δία και της Θέμιδος (Δικαιοσύνη), οι θεότητες που καθιέρωσαν το πεπρωμένο των ανθρώπων. Ήταν τρεις από αυτούς: ο ένας έστριβε το νήμα της ζωής. ο δεύτερος όρισε την τύχη και τη διάρκεια. ο τρίτος έκοψε την κλωστή. Ούτε οι θεοί δεν μπορούσαν να αλλάξουν τις αποφάσεις τους. Τελικά, η ζωή μας μπορεί να θεωρηθεί ως ο άνισος αγώνας ενάντια στη μοίρα και την παροδικότητα, σύμβολο της οποίας είναι το τέλος του ενός έτους και η αυγή του επόμενου.
Κάθε φορά που πρέπει να ελπίζουμε, να προσποιούμαστε ότι γιορτάζουμε για να ξεχάσουμε, να φανταστούμε νέα ξεκινήματα. Θα έπρεπε να είναι πιο εύκολο -αλλά δεν είναι, ο μηδενισμός κοστίζει ακριβά- για τον σύγχρονο δυτικό άνθρωπο, ο οποίος, έχοντας εγκαταλείψει όλες τις άλλες πεποιθήσεις, έχει προσκολληθεί στον μύθο της προόδου. Το αύριο θα είναι αναπόφευκτα καλύτερο από χθες. Γιατί λοιπόν να κοιτάξουμε πίσω, να παραμείνουμε προσκολλημένοι σε παραδόσεις, τρόπους ζωής, αξίες που η πρόοδος θα καταστήσει παρωχημένες, ακόμη και γελοίες αύριο; Για τον Jean Paul Michéa, οι θιασώτες της προόδου μοιάζουν με τον Ορφέα, τον μυθικό τραγουδιστή που προσπάθησε να επαναφέρει τη γυναίκα του Ευρυδίκη στην επίγεια ζωή. Συγκινημένοι από το τραγούδι του, οι Ερινύες, ζοφεροί φύλακες του Άδη -του κάτω κόσμου των αρχαίων- επέτρεψαν στον Ορφέα να πάρει μαζί του την Ευρυδίκη. Η προϋπόθεση ήταν να μην κοιτάξει ποτέ πίσω. Στις πύλες του Άδη ο Ορφέας δεν μπορούσε να αντισταθεί στην αμφιβολία: ήταν ακόμα πίσω του η Ευρυδίκη; Υπήρχε, αλλά η υπόσχεση αθετήθηκε και η κοπέλα επέστρεψε στο πεπρωμένο της.
Παράξενες σκέψεις, ροκανίδια μύθου που είναι καλό για να μην αντιμετωπίζεις την πραγματικότητα, μεταφορές, σύμβολα του ανθρώπινου αινίγματος, η παρανόηση του πεπρωμένου, η εξέγερση του σοφού ζώου ενάντια στην τάξη πραγμάτων, σύμβολο του οποίου είναι οι εορτασμοί του τέλους του χρόνου, η ταραχή. που σβήνει τις σκέψεις, τις προπόσεις, την προσταγμένη, πολλές φορές τρανταχτή χαρά, τις ανανεωμένες ελπίδες παρά τη βεβαιότητα ότι σύντομα θα διαψευστούν. Η παλιά χρονιά και η νέα χρονιά μοιάζουν πολύ, στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν. Τα εφεύραμε για να μετρήσουμε, μέσα από την πορεία του ήλιου, το μοναδικό αστέρι που βλέπουμε κάθε μέρα, μια αφαίρεση που ονομάζουμε χρόνο.
Ο αναγνώστης είναι ανυπόμονος: γιατί ξεφεύγει, γιατί αποφεύγει το θέμα του τίτλου; Το επόμενο έτος. Έχεις δίκιο, συνάδελφε αναγνώστη: παρεκκλίνομαι, περιφέρομαι γύρω από το θέμα γιατί το φοβάμαι. Η διάθεση είναι ίδια με αυτή του Leopardi στο The Night Song of a Wandering Shepherd of Asia. Τι κάνεις, Φεγγάρι στον παράδεισο, πες μου τι κάνεις, σιωπηλή Σελήνη; Η ερώτηση που κάνει είναι η ίδια που πεισματικά αποφεύγουμε, αγγίζουμε, κυνηγάμε κάθε στιγμή και ειδικά στην αλλαγή της χρονιάς: « Πες μου, φεγγάρι: τι αξίζει η ζωή του / στον βοσκό / η ζωή σου για σένα ? πες μου: πού τείνει αυτή η σύντομη περιπλάνησή μου, η αθάνατη πορεία σου; «Δηλαδή, γιατί κοπιάζουμε στα όρια του τίποτα, αφού πάψουμε να πιστεύουμε στον Θεό, ακόμη και με τη μορφή μιας υπόθεσης, πιθανότητας ή στοιχήματος ( παρ. του Blaise Pascal ).
Τι σημασία έχει για την επόμενη χρονιά; Μάλλον θα είναι παρόμοιο με αυτό που πήρε άδεια, που με τη σειρά του ακολούθησε άλλα χρόνια στο chiaroscuro, με επικράτηση του σκότους. Γι' αυτό διστάζω να πω τη γνώμη μου για το εγγύς μέλλον, να ξαναμπώ στην πραγματικότητα καταφεύγοντας στην παιδική ηλικία Eldorado ή στις μεταφορές του πολιτισμού του οποίου είμαι μεταθανάτιος κληρονόμος, αφού ο μεταμοντέρνος Ορφέας, γιος κανενός, έχει μάθει το μάθημά του και δεν κοιτάζει πια πίσω. Χωρίς να γνωρίζει το παρελθόν, κάνει κύκλους στο παρόν.
Για να πούμε την αλήθεια, το 2023 δεν θα είναι πολύ λυπηρό. Ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίστηκε, με το βάρος του θανάτου, της καταστροφής και του φόβου. Σε σύγκριση με πριν από ένα χρόνο, ακόμη και οι πιο ευκολόπιστοι κατάλαβαν ότι η ρωσική αρκούδα θα κερδίσει και ότι οι δυστυχείς «απλοί» Ουκρανοί (όχι οι υπηρεσιακές άρχουσες τάξεις...) είναι τα θύματα της δυτικής επιθυμίας να κρατήσουν τη Ρωσία υπό έλεγχο. Παλιά γεωπολιτική, νέες δικαιολογίες. Το επόμενο έτος θα δούμε πιθανώς αυτή τη σύγκρουση να τελειώνει και θα ανακαλύψουμε την έκταση των ερειπίων, τον αριθμό των θυμάτων, τον απολογισμό στο τέλος της λίστας.
Θα αξίζει τον κόπο; Όχι, βασική απάντηση. Ωστόσο, αν ήμασταν Black Rock, Vanguard, State Street ή κάποιος άλλος από τους δυτικούς οικονομικούς γίγαντες, θα σκεφτόμασταν διαφορετικά. Θα είχαμε αγοράσει την ουκρανική επικράτεια και τους πόρους της σε τιμές ευκαιρίας, θα κοιτούσαμε τα ερείπια και θα τρίβαμε τα χέρια μας προετοιμάζοντας την ανοικοδόμηση. Πόσες συμφωνίες και ανησυχίες: είναι πάντα έτσι μετά τους πολέμους. Και τι θα γίνει με εμάς, την Ιταλία που προμηθεύει όπλα; Όχι πολύ, φοβόμαστε. Η Γερμανία κερδίζει το Όσκαρ Χειρότερου Β' Ανδρικού Ρόλου. Για άλλη μια φορά αποστασιοποιήθηκε από τη φυσική συμφωνία με τη Ρώσο γείτονά της, στερημένη ενέργειας για τη μεταποιητική βιομηχανία της, ηττημένη από τον πολιτικοστρατιωτικό νανισμό, αποτέλεσμα της ήττας πριν από ογδόντα χρόνια. Η Ευρώπη θα έχει χάσει, ο Big Brother με τα αστέρια και τις ρίγες όχι. Σε δυσκολία σε όλα τα σενάρια του κόσμου, ενισχύει τη λαβή της στους Ευρωπαίους υποτελείς (ή δουλοπάροικους).
Θα ξυπνήσουν του χρόνου; Αμφιβάλλουμε, αν «το νόημα πρέπει να αντληθεί από τα γεγονότα». Επίσης, ευθυγραμμισμένοι και καλυμμένοι για την υποστήριξη της απεχθούς επιχείρησης στη Γάζα, του τελευταίου δηλητηριώδους καρπού του 2023, οι Ευρωπαίοι εγκαταλείπουν όλο και περισσότερο την ιστορία. Καλυμμένοι με χλευασμό, λίγο φτωχότεροι, τον επόμενο χρόνο θα αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της ενεργειακής κρίσης και θα σπάσουν νέα ρεκόρ στον αγώνα για να απαλλαγούν από τον πολιτισμό τους. Όλοι θα βιώσουν τις απολαύσεις του συμφώνου σταθερότητας Europoid, τη χρηματοοικονομική συμπίεση που θα αποτρέψει κάθε αυτόνομη πολιτική για χρόνια και θα εμπλουτίσει περαιτέρω τους (ψευδείς) οικονομικούς πιστωτές.
Η Ιταλία θα βιώσει τις απολαύσεις της ελεύθερης αγοράς ενέργειας. Αυξήσεις φυσικού αερίου εβδομήντα με ογδόντα τοις εκατό. Τον επόμενο χρόνο κάποιος θα πρέπει να επιλέξει αν θα ζεσταθεί ή θα δειπνήσει. Το επόμενο έτος η κυβέρνηση δεν θα αλλάξει. Αν γινόταν, μετά την κυβέρνηση Ντράγκι και την κυβέρνηση Ντράγκι-Ντραγκέτι (Ντράγκι συν Μελόνι και Τζορτζέτι) θα είχαμε το (ουπ...) ντουλάπι Dragh-schlein, με μπογιά ουράνιου τόξου και ένα δωμάτιο LGBT. Για τα υπόλοιπα, business, as usual , business as usual. Από την άλλη, πέθανε ο σχεδόν αιωνόβιος Ζακ Ντελόρ, ο αρχιτέκτονας της πραγματικής Ευρωπαϊκής Ένωσης και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο Γερμανός κολασμένος που στραγγάλισε την Ελλάδα το 2011. Σεβασμός στο τέλος του, όχι στη θεραπεία που επέβαλε: ο ασθενής πέθανε . Μόνο η μαζική μετανάστευση μείωσε την ανεργία, ο άρρωστος Έλληνας δεν έχει συνέλθει. Σίγουρα δεν είναι τυχαίο ότι το έθνος που εφηύρε τον ευρωπαϊκό πολιτισμό πριν από τριάντα αιώνες σκοτώθηκε πρώτο.
Η χρονιά που έρχεται θα φέρει το τέλος ακόμα πιο κοντά και αυτό που εκπλήσσει περισσότερο είναι η αδιαφορία, η αυτοκτονική ηδονία των τελευταίων followers. Ο Ορφέας, έχοντας γίνει ρευστός, δεν θα γυρίσει, δεν αγαπά πια την Ευρυδίκη, πράγματι δεν ξέρει καν ποια είναι. Τι θα μπορούσαν να αλλάξουν οι επόμενοι δώδεκα μήνες; Α, ναι, θα ανανεώσουμε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το πιο άχρηστο θεσμικό όργανο στη Γη, μια Μέκκα για τα επτακόσια μέλη του, τους βοηθούς τους και την πλούσια, παντοδύναμη γραφειοκρατία των Βρυξελλών. Θα διασκεδάσουμε με το μακρύ ταξίδι των αμερικανικών εκλογών, ανάμεσα σε χαμηλά χτυπήματα, την απόδειξη ότι η δημοκρατία είναι ολοένα και περισσότερο μια φάρσα και ότι στο επίκεντρο του χρήματος της αυτοκρατορίας και της κυριαρχίας του βαθέως κράτους, η συμμαχία μεταξύ βιομηχανίας, οικονομικών, στρατιωτικών μηχανισμών και ιδιωτικών γραφείων. Ένας πρόεδρος που προερχόταν από τον στρατό, ο Αϊζενχάουερ, το ανακάλυψε εις βάρος του ακόμη και το 1960. Οι προειδοποιήσεις του δεν εισακούστηκαν. Η ελευθερία της σκέψης, του τύπου και του λόγου θα υποστεί βαριές καταστολές. Η Ευρώπη είναι στην πρώτη γραμμή με το φίμωμα του νόμου για τις ψηφιακές υπηρεσίες.Ναρκωτικός ύπνος των θυμάτων: όσο κανείς δεν απαγορεύει τους εθισμούς που αγαπούν τόσο πολύ, το σεξ, τα ναρκωτικά, το αλκοόλ, τον τζόγο, τα ψηλά, τα «δικαιώματα».
Θα είναι ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε τους σπασμούς της Καθολικής εκκλησίας. Οι ιερείς κηρύττουν στην έρημο - την Boxing Day ήταν δώδεκα παρόντες, συμπεριλαμβανομένου του γραμματέα σας, για την πρωινή λειτουργία του επισκόπου του Chiavari - αλλά ακόμα καταφέρνουν να κάνουν ζημιά. Ποιος χρηματοδοτεί λαθρέμπορους, που φτιάχνει σκηνές της φάτνης στην εκκλησία με δύο μητέρες γύρω από το παιδί, που γράφει τους κανόνες για τις ευλογίες των ομοφυλοφίλων, που -ο καρδινάλιος Zuppi- λυπάται που η φάτνη είναι «διχαστική», αλλά δεν ξοδεύει λέξη για να την υπερασπιστεί. Θα διασκεδάσουμε βλέποντας τη νέα Εκκλησία να λειτουργεί, με την προϋπόθεση βέβαια ότι δεν είμαστε πιστοί. Αφού υπήρξε πρωταγωνιστής της ιστορίας για πολλούς αιώνες, και στη συνέχεια ανταγωνιστής για άλλους αιώνες, η Εκκλησία, έγραψε ένας απομονωμένος, οξυδερκής Ιταλός στοχαστής, ο Αντρέα Έμο, έγινε ένας ευγενής της ιστορίας, μια ηλικιωμένη κοκοτέ με βαρύ μακιγιάζ. η χαμηλή υπηρεσία μιας «δύναμης που δεν το θέλει πια» (PP Pasolini).
Οι κουδουνίστρες του ρολογιού στις 31 Δεκεμβρίου δεν θα αλλάξουν τα πράγματα μετά τα μεσάνυχτα. Η διαίσθηση των καλλιτεχνών είναι πιο καταιγιστική από τα πιστόλια των σοφών: «η χρονιά που έρχεται θα περάσει σε ένα χρόνο. Ετοιμάζομαι, αυτά είναι τα νέα».
Ρομπέρτο Πεκιόλι
https://www.ariannaeditrice.it/prodotti/george-soros-e-la-open-society
Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2023
"ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΕΧΕΙ ΕΝΑΝ ΗΘΙΚΟ ΣΚΟΠΟ"ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ[Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΑΗ-ΒΑΣΙΛΗΣ]!!!!!