ΟΙ ΔΥΟ ΠΛΕΥΡΕΣ ΤΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ
(Ή τα δύο ερμηνευτικά μοντέλα που βοηθούν στην κατανόηση των αλλαγών ενός φοβερά πολύπλοκου κόσμου και τους παραλογους πολέμους τύπου Ουκρανίας)
Δεν είναι εύκολο να κατανοήσεις τον απόλυτο παραλογισμό που επικρατεί τώρα "εκεί έξω", πέρα δηλαδή από τα όρια της δικής μας παρακμής που επιταχύνεται από το σύστημα Μητσοτάκης ΑΕ-greek mafias.
Βρισκομαστε μέσα σε έναν ταχέως μεταβαλλόμενο κόσμο, που δεν θα κατανοείς το "γιατί" και το "πώς" αλλάζει
πραγματικά και όχι σύμφωνα με τις εικόνες παζαριού εδαφών που προβάλουν όλα τα ΜΜΕ για να μην γίνει αντιληπτό τι συμφωνείται πίσω από τον μπερντέ των "διεθνών σχέσεων" κάποιων κλόουνς που δήθεν διαπραγματευονται όρους ειρήνης ή ασφαλειας.
Γι αυτό πρέπει να λάβεις υπόψη σου τα διδάγματα από παρόμοια ιστορικά ανάλογα από την δυναμική σχέση δύο μόνο παραγοντων της πραγματικής οικονομιας:

Των κυριαρχων νομισμάτων και

Του στρατηγικού καυσίμου που κινεί την οικονομία αυτού του πλανήτη.
ΓΙΑ ΤΑ ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ
Πρέπει πάντα να κρατάς κατά νου:

Το πιο μεγάλο σε διάρκεια νόμισμα, ο Αιγυπτιακός στατήρας που αντιστοιχούσε σε συγκεκριμένο βάρος σιταριού, έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την παγκοσμιοποίηση μερικών χιλιετιών υπό την Αίγυπτο. Ενεργειακό ήταν αυτό το αρχαίο νόμισμα, αφού και η τροφή είναι ενέργεια, απαραίτητη την εποχή ισχύος του για να διατηρηθεί η χειρονακτικά ενέργεια των σκλάβων.

Τον ρόλο της ανακάλυψης μιας σημαντικής φλέβας αργύρου στο Λαύριο ως στοιχείο ανάδειξης της ισχύος της Αθηναϊκής Δημοκρατίας και της δυνατότητας της να ασκήσει εξωτερική πολιτική για να ελέγξει το εμπόριο της Μεσογείου, χωρίς την επίδραση του χρυσού του Πέρση ηγεμόνα.

Τη θέση που κατείχε για αιώνες μετά Βυζαντινός Σόλιδος, που λειτούργησε ως παγκόσμιο νόμισμα που κυκλοφορούσε ακόμα και στις πιο μακρινές γωνιές του γνωστού κόσμου. Ως το «δολλάριο του Μεσαίωνα», η ευρέως διαδεδομένη προβολή και χρήση του αντανακλούσε τη δύναμη, την ευημερία και την επιρροή της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ως διαμετακομιστικό κέντρο ανάμεσα στην Ανατολή και την Δύση.

Τον ρόλο του αργύρου από τον Νέο Κόσμο ως της νομισματικής ουσίας που τροφοδότησε την παγκόσμια θαλάσσια επέκταση της Ισπανικής Αυτοκρατορίας και την απαράμιλλη εμβέλεια των υπερωκεανικών εμπορικών της δικτύων.

Την άνοδο της λίρας στερλίνας ως το κορυφαίο παγκοσμιο νόμισμα μετά την καταστροφή της Ισπανικής Αρμαδας στον κόσμο που κυριαρχούσε το δουλεμπόριο, για να χρηματοδοτηθεί μετά απο τα κέρδη του η πρώτη βιομηχανική επανάστασή, με βάση το κάρβουνο. Αλλά και στην άνοδο του Λονδίνου, ως του κορυφαίου χρηματοοικονομικού κόμβου του κόσμου στην εποχή της «Pax Britannica», αφού η Βρετανία βγήκε νικήτρια και από τους Ναπολεόντειους Πολέμους. Τίποτε δεν θα είχε γίνει από αυτά αν στα μυαλά του τότε κόσμου δεν κυριαρχούσε η αντίληψη ότι η χρυσή λίρα είναι τόσο σταθερή σε περιεκτικοτητα χρυσού όσο και η άκαμπτη αυτοκρατορία που την έκοβε.

Την κήρυξη του Α Παγκόσμιου πολέμου λόγω του άκαμπτου "κανόνα του χρυσού", που πυροδότησε τις ενδο-οικογενειακές αντιθέσεις των ευρωπαϊκών αποικιοκρατικών χωρών στην προσπάθεια τους να καταλάβουν "καλύτερες θέσεις στον Ήλιο" του Νότου, απ' όπου και ο χρυσός και οι πρώτες ύλες για την ανάπτυξη τους.

Την προσαρμογή του διεθνούς νομισματικού καθεστώτος του Bretton Woods με το δολάριο ΗΠΑ ‒υποστηριζόμενο από χρυσό‒ ως τον ακρογωνιαίο λίθο του, ως αποτέλεσμα μιας διαχειριζόμενης ηγεμονικής μετάβασης προς το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Στην πραγματικότητα, η μετέπειτα αμερικανική γεωπολιτική, στρατηγική και στρατιωτική ηγεσία του Δυτικού Κόσμου στον Ψυχρό Πόλεμο δεν μπορεί να εξηγηθεί χωρίς τον κρίσιμο ρόλο που διαδραμάτισαν οι συναλλακτικές συμφωνίες που προέκυψαν από το Bretton Woods. Σε αυτό το πλαίσιο, η Ουάσιγκτον έφερε στην τροχιά της μεγάλο μέρος της Δυτικής Ευρώπης και της Ιαπωνίας μέσω της προσφοράς πρόσβασης στις καταναλωτικές αγορές της, της απεριόριστης ικανότητας συμμετοχής στο διεθνές εμπόριο (ευγενική προσφορά του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ), μιας γενναιόδωρης προσφοράς πιστώσεων για την επανενεργοποίηση της οικονομικής ζωτικότητας και ένα σταθερό αποθεματικό νόμισμα ως διεθνές δημόσιο αγαθό. Μπορούσε να το κάνει αυτό η Ουάσιγκτον επειδή σχεδόν όλος ο παγκόσμιος χρυσός είχε συσσωρευθεί στα θησαυροφυλάκια της για να ανοικοδομηθεί δύο φορές η Ευρώπη και μία η Ασία μετά τις καταστροφές των δύο παγκόσμιων συράξεων.

Την αμερικανική απειλή να καταρρίψει τη λίρα στερλίνα για να αναγκάσει την αποχώρηση των βρετανικών στρατευμάτων από την Αίγυπτο στο πλαίσιο της κρίσης του Σουέζ, ως μια χειρουργική στρατηγική που σχεδιάστηκε για να αποφευχθεί η διάλυση του ΝΑΤΟ. Ο συμβιβασμός επέτρεψε την δημιουργία των καταφύγων του μαύρου χρήματος και των ελίτ σε παλιές Βρετανικές κτήσεις μέσω ενός πολύπλοκο συστήματός διασύνδεσης παρατραπεζων (funds και λοιπά συναφή ευαγή ιδρύματα) με το τραπεζικό σύστημά μέσω του City του Λονδίνου.

Τον ρόλο της αποσύνδεσης του δολαρίου από τον χρυσό το 71, που είχε σαν αποτέλεσμα την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης και την επικράτηση της νεοφιλελεύθερης σχολής σκέψης στην παγκοσμιοποίηση που εκαθιδρύθηκε γα τα επόμενα 70 χρόνια.

Την δημιουργία του ευρώ ως έργο του γαλλογερμανικού άξονα με στόχο την επίσπευση της διαδικασίας της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, χωρίς αυτή όμως να έχει ολοκληρωθεί ποτέ λόγω της απόλυτης ενεργειακής εξάρτησης της Ευρώπης από τις δύο πρώην Υπερδυνάμεις του προηγούμενου Ψυχρού Πολέμου, που συνεχίζεται.

Το ενδιαφέρον για την επαναφορά της ονομαστικής αξίας των πωλήσεων ιρακινού πετρελαίου από ευρώ σε δολάριο ως ένας από τους βασικούς μοχλούς πίσω από την αγγλοαμερικανική εισβολή στο Ιράκ το 2003.

Την "Ελληνική κρίση" του 2010, ως μέσου συνέτισης των BRICS, που είχαν τότε εκδηλώσει την πρόθεση τους το 2009 να αντικαταστησουν το προβληματικό μετα την κρίση του 08 δολάριο με το ευρώ στις διεθνείς τους συναλλαγές. Αρκούσε ένα "χτύπημα" στον αδύναμο κρίκο του ευρώ, εμάς, για να πάψει αυτό να είναι απειλή.
Και τα πιο πρόσφατα, που συνήθως περνάνε στα "ψιλά" του καθημερινού ενδιαφέροντος επί των τεκταινόμενων:

Tο σχέδιο του ISIS να ξεκινήσει ένα σύστημα τριμεταλλικών νομισμάτων προκειμένου να αμφισβητήσει το δυτικό χρήμα. Χαμηλής μεν εμβέλειας αλλά ικανό να χαρακτηρίσει το κατασκεύασμα της CIA ως τρομοκράτη πριν από την 9/11.

Την νεα συσσώρευση αποθεμάτων χρυσού (από κράτη όπως η Κίνα, η Ρωσία, η Ινδία και η Τουρκία) επειδή αντιπροσωπεύει ένα σκληρό περιουσιακό στοιχείο με εγγενή αξία που είναι πέρα από τον άμεσο έλεγχο της Δύσης. Αλλά και επειδή αυτά τα κράτη σκοπεύουν να συνεργαστούν τώρα μέσω ενός νέου ψηφιακού νομίσματος συναλλαγών, που θα καθορίζει την τιμή του από τα επι μέρους εθνικά νομίσματα αλλά και εμπορεύματα. Οπως πχ το φυσικό αέριο, το κοβάλτιο, το σιτάρι και, για ψυχολογικούς λόγους, και τον χρυσό. Δηλαδή:

Το νέο "αντιδολάριο" που ετοιμάζει ο Πούτιν για να αντικαταστήσει το αμερικανικό δολάριο ως κυρίαρχο στις συναλλαγές του οικονομικού νότου, που είναι και η πραγματική αιτία και διακύβευμα του σερνόμενου πολέμου στην Ουκρανία.

Τα νέα ψηφιακά "ενεργειακά νομίσματα" των ΗΑΕ και της Νιγηρίας αλλά και το σε προετοιμασία κοινό νόμισμα της Αφρικής AUA, με πολλά κοινά τεχνικά χαρακτηριστικά με τα λεγόμενα "κρυπτονομίσματα" και με αντίκρυσμα τους κάποια μέταλλα στο υπέδαφος ή τις kWh μορφών ενέργειας.

H αυξανόμενη διεθνής προβολή του γιουάν ως ένδειξη της αυξανόμενης δύναμης, πλούτου και επιρροής του Πεκίνου σε παγκόσμια κλίμακα

H εξάρτηση των αποκαλούμενων «κρατών "ταραξίες"» - Ιράν, Βόρεια Κορέα και Βενεζουέλα - από "κρυπτονομίσματα" για τον μετριασμό των επιπτώσεων των κυρώσεων της Ουάσιγκτον. Αλλά και των γνωστών κρατών πλυντηρίων, όπως η Τουρκία, κάθε μορφής μαύρου χρηματος που κινεί την οικονομία της σήμερα με αυτά.

Η ανάδειξη μιας σχετικής "νομισματικής αυτονομίας" από όλα πιο πάνω για τις εγχρηματες συναλλαγές στον ψηφιακό κόσμο του internet, μέσω μη τραπεζικών "νομισμάτων" που λειτουργούν καλύτερα, ασφαλέστερα και φθηνότερα απ ότι τα συμβατικά αντίστοιχα σε αυτό το περιβάλλον συναλλαγών.

H σημασία της ανάπτυξής της λεγόμενης ΑΙ ως ενσωματωμένου μηχανισμού στα κεντροποιημένα ή αποκεντρωμένα ψηφιακά μέσα συναλλαγών ως μηχανισμός "ορθολογικότερης" παρακολούθησης της ροής του από όποιον ελέγχει τους αλγορίθμους αυτής της ΑΙ.

Η περίεργη συμπεριφορά μεγαθήριων τύπου Blackrock αλλά και πολιτικών (πχ της οικογένειας Κένεντι) ως προς την προετοιμασία του αντικαταστάτη του δολαρίου (τουλάχιστον στον μισό πλανήτη), με ψηφιακό "κρυπτονόμισμα" αντικρισμένου με την αξία των μετοχών εταιριών υπο τον έλεγχο 2-3 mega-funds, επί των οποίων έχουν επενδυθεί πχ αυτά τα 13,5τρισ τελείως αεράτου χρήματος ή τοξικών παραγώγων του που διαχειρίζεται η Blackrock.

Η μεταφορά της πολιτικής ισχύος από το τραπεζικό σύστημα στο πιο αποτυχημένο προϊόν του, το σκιώδες παρατραπεζικό σύστημα των funds, αυτο που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ συμβαίνει τωρα πυροδοτώντας γεωπολιτικές εξελίξεις δεν είναι ούτε απλή αλλά ούτε και χωρίς ωδίνες διαδικασία για να γεννηθεί ένα πολύ σάπιο νέο τέρας, που μας γυρίζει πολύ πίσω, προς τον φεουδαρχικό Μεσαίωνα.
O νεοφιλελευθερισμός ver2.0 είναι επί θύραις και σχεδιάζεται να ολοκληρωθεί πάνω σε μια ψηφιακή μεταρρύθμιση, μια δήθεν "πράσινη" ανάπτυξη και ένα reArm, κομμένα και ραμμένα επί των προδιαγραφών αυτού του σχεδίου.
Έτσι, όλα αυτά επί των οποίων γίνονται τώρα οι νομισματικοί πόλεμοι, εξηγούν και την πραγματική αιτία του Ουκρανικού πολέμου, που δεν λέει να τελειώσει, και της ενεργειακής κρίσης που προηγήθηκε της Ρωσικής εισβολής, την διένεξη των άκροδεξιών Ισραήλ και Ιραν στην Μέση Ανατολή αλλά και τις κρίσεις που ακολουθούν. Πλέον δεν αποκλείονται και νέες επισιτιστικές λόγω της συμμετοχής του σιταριού ως μέρος της αξίας των αναδυόμενων νέων νομισμάτων των BRICS+.
Ετσι, περισσότερο από ποτέ, ο τομέας του χρήματος έχει γίνει σήμερα μια σφοδρή αρένα του παγκόσμιου στρατηγικού ανταγωνισμού, στον οποίο τα νομίσματα, τα νομισματικά περιουσιακά στοιχεία (κλασσικά ή ψηφιακά) και τα χρηματοοικονομικά μέσα μπορούν να λειτουργήσουν ως όπλα, ασπίδες και στόχοι. Μια αινιγματική και εξαιρετικά περίπλοκη πραγματικότητα που πρέπει να κατανοηθεί από τους σύγχρονους πολιτικούς, αλλά και τούς πολεμιστές της καθημερινής επιβίωσης και τους επαγγελματίες στρατηγούς των συμβατικών πολέμων στην εποχή της μετα-παγκοσμιοποίησης, αν θέλουν να επιβιώσουν.
Αναμφισβήτητα, τα νομίσματα και ο νομισματικής πόλεμος σε εξέλιξη από το 21, είναι πολύ σημαντικά για τους χώρους μάχης-αιχμής για να αφεθούν μόνο στους οικονομολόγους, τους χρηματοδότες και τους κεντρικούς τραπεζίτες.

Η άμεση όμως επιθετική εμπλοκή των χρημάτων ως όπλου και αιτία σε σύγκρούσεις, απελευθέρωσε ένα επικίνδυνο (για τους κατέχοντες) τζίνι, που ήδη είναι έξω από το μπουκάλι του και δεν υπάρχει τρόπος να το βάλεις τώρα πίσω. Την αντίληψη ότι το χρήμα πρέπει πλέον να αντικατοπτρίζει κάτι πιο αληθινό (πχ την διαθέσιμη ενέργεια ή τον ελεύθερο χρόνο των ανθρώπων από την εργασία τους ή έστω τις εμμονές του καπιταλισμού σε αξίες μετοχών), σε σχέση με τα σημερινά νομίσματα που αντικρίζονται μόνο με αέρα κοπανιστό: κάποια δάνεια και δάνεια επί των δανείων. Το τζίνι ξεπήδησε μόνο όταν έγινε αντιληπτό που οδηγεί η υπερχρέωση ισχυρών κρατών, όπως οι ΗΠΑ ή η Γαλλία, αν συνεχιστεί και άλλο το σύστημα της διόγκωσης των κρατικών χρεών ως του μόνου μέσου παροχής ρευστότητας στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Σε καταρρεύσεις!
Ως εκ τούτου, οι αναλυτές αξιολογούν εάν, ως ισχυρός καταλύτης διαρθρωτικών αλλαγών, η τρέχουσα περίοδος αυξανόμενης αναταραχής μπορεί τελικά να οδηγήσει σε «πολυπολικότητα νομισμάτων» ή/και σε διχασμό ή σε πλήρη κατακερματισμό των διεθνών οικονομικών ή σε κολοσιαίες καταρρεύσεις αν δεν γίνει τίποτα ή αν γίνουν έστω και μικρά λάθη από τους πολιτικούς.

Είναι θέμα χρόνου για να γίνει απολογισμός αυτού του πολέμου που πυροδοτεί όλους τους άλλους και το ρολόι χτυπά. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, η τελική μοίρα του διεθνούς νομισματικού συστήματος θα αντικατοπτρίζει τη μελλοντική διαμόρφωση της παγκόσμιας τάξης επί του φυσικού και του ψηφιακού πεδίου. Εξάλλου, οι τροχιές αυτών των δύο, της νομισματικής και της γεωστρατηγικής αρχιτεκτονικής, εξελίσσονταν πάντα, από την εποχή της αρχαίας Αιγύπτου, συμβιωτικά. Και οι δύο είναι κυριολεκτικά οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος!
ΤΟ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΚΑΥΣΙΜΟ

Το δεύτερο που χρήζει προσοχής, είναι ότι οι "καταρρεύσεις" όλων των προηγούμενων αυτοκρατοριών, πυροδοτηθηκαν πάντα και από την αλλαγή του παγκόσμιου "στρατηγικού καυσίμου" που κινεί σε κάθε εποχή την οικονομία αυτού του πλανήτη. Τούς δούλους, τα ξύλα, το κάρβουνο, το πετρέλαιο και, τώρα, το φυσικό αέριο ως μεταβατικού προς το επόμενο.
Το "δημοκρατικό" υδρογόνο, το πρώτο καύσιμο που θα μπορεί να παραχθεί από τον οποιοδήποτε οπουδήποτε, χωρίς να απαιτούνται μετά πολύπλοκοι γεωπολιτικοί σχηματισμοί και τα στρατεύματα επί του εδάφους, για να ελέγξουν την ροή της ενέργειας.
Αυτό το τελευταίο, είναι τώρα η κρυμμένη όψη κάτω από την δεύτερη του νομισματικού πολέμου σε εξέλιξη.
Ο έλεγχος ή όχι της ροής της ενέργειας μέσα από τις ιεραρχικές δομές που διαμόρφωσε ο προηγούμενος αιώνας. Όλα τα άλλα είναι σκέτες βυζαντινολογίες ή βαρετές επαναλήψεις χασμοδιών από ούτε-ούτε-δεν-δεν χωρίς απολύτως καμία πρόταση επί του "τι να κάνουμε" στα νέα διακυβεύματα αυτού του αιώνα, που πάλι συνοψίζονται στο δίλημμα "δημοκρατία ή αυταρχισμός".

Με αυτά μόνο τα δύο κατά νου, τον ρόλο των μετασχηματισμών του χρήματος και της ενεργειας, ισχυρίζομαι ότι ίσως μπορoύμε να καταλάβουμε κάπως καλύτερα τι γίνεται τώρα εκεί έξω, για να μπορείς να ρωτάς και εσύ, κάπως αυτάρεσκα:
Και εγώ να ανταπαντώ μετά:
Το "τι να κάνουμε?", μπας και επιβιώσουμε ως κράτος τώρα, αφού δεν αρκούν πλέον γι αυτό μόνο κάποιοι πολιτικοί "κατ' ανάθεση". Αλλά το "Συν Αθηνά και χείρα κινει" από όσο το δυνατόν και περισσότερους αντιλαμβάνονται το "τι παίζει" πραγματικά εκεί έξω.
Και όπως όλοι οι ισχυρισμοί, αποδεικνύονται ή ανταπιδεικνύονται μόνο στην πράξη.
**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου