Σύμφωνα με έναν μεσαιωνικό θρύλο, ο Πανδρόσος, ηταν αρχαίος Έλληνας βασιλιάς της Ηπείρου,που βασίλευε πάνω σε μια σκλαβωμένη κοινότητα Τρώων αρκετά χρόνια μετά τον Τρωικό Πόλεμο. Ο θρύλος περιγράφει πώς ο βασιλιάς ηττήθηκε και πώς οι Τρώες κατόρθωσαν να δραπετεύσουν. Όμως, ποια είναι η προέλευση αυτής της ιστορίας και υπάρχει άραγε κάποιο ιστορικό υπόβαθρο;
Παρά το γεγονός ότι ο πρωταγωνιστής είναι Έλληνας βασιλιάς, η αφήγηση δεν προέρχεται από την αρχαία Ελλάδα, αλλά από τη μεσαιωνική Βρετανία. Η πρώτη γνωστή αναφορά στον Πανδράσο βρίσκεται στο έργο Historia Regum Britanniae («Ιστορία των Βασιλέων της Βρετανίας») του Τζέφρι του Μονμάουθ, γραμμένο γύρω στο 1137. Οι μεσαιωνικοί Βρετανοί πίστευαν ότι κατάγονταν από τους Τρώες. Έτσι, το έργο του Μονμάουθ αφηγείται την πτώση της Τροίας και την πορεία των επιζώντων προς την Ιταλία, παρακολουθώντας εν μέρει την ελληνική και ρωμαϊκή παράδοση. Ωστόσο, προσθέτει ένα στοιχείο που δεν απαντάται στις αρχαίες πηγές: τον ήρωα Βρούτο, απόγονο του Αινεία, ο οποίος ίδρυσε τη Βρετανία και έγινε γενάρχης των Βρετανών. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο εμφανίζεται και ο Πανδράσος ως ο πρώτος αντίπαλος του Βρούτου, όταν εκείνος εγκατέλειψε την Ιταλία και ξεκίνησε το ταξίδι που, σύμφωνα με τον θρύλο, θα οδηγούσε στην ίδρυση της Βρετανίας.
Σύμφωνα με τον Μονμάουθ, ο Βρούτος, εξόριστος από την Ιταλία, έφτασε στην Ελλάδα, όπου βρήκε μια ομάδα σκλαβωμένων Τρώων, απογόνων του Έλενου, γιου του Πριάμου. Ο συγγραφέας αφηγείται ότι, μετά την καταστροφή της Τροίας, ο Πύρρος, γιος του Αχιλλέα, είχε αιχμαλωτίσει τον Έλενο και άλλους Τρώες, κρατώντας τους σε δουλεία για να εκδικηθεί τον θάνατο του πατέρα του. Την εποχή που ο Βρούτος έφτασε στην Ήπειρο, την εξουσία πάνω σε αυτούς τους Τρώες είχε ο Πανδρόσος. Οι αιχμάλωτοι ζούσαν κοντά στον ποταμό Ακάλονα, που ταυτίζεται συνήθως με τον ποταμό Αχέροντα στη βορειοδυτική Ελλάδα.
Ο Βρούτος εντάχθηκε στην κοινότητα των Τρώων και σύντομα κέρδισε την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό τους, αναδεικνυόμενος σε ηγέτη τους. Με την παρότρυνσή τους, αποφάσισε να τους απελευθερώσει. Έτσι, τους οδήγησε στα κοντινά δάση και έστειλε επιστολή στον Πανδρόσο, ζητώντας είτε να τους δοθεί η ελευθερία τους και η δυνατότητα να ζήσουν εκεί, είτε να τους επιτραπεί να φύγουν από τη χώρα. Η απάντηση του Πανδρόσου ήταν να κηρύξει πόλεμο. Όμως, η σύγκρουση κράτησε λίγο. Οι Τρώες παγίδευσαν τον ελληνικό στρατό στα δάση και τον αιφνιδίασαν, ενώ μια νυχτερινή επίθεση στο στρατόπεδο του Πανδρόσου κατέληξε σε ολοκληρωτική συντριβή των δυνάμεών του. Ο ίδιος ο βασιλιάς αιχμαλωτίστηκε, αλλά δεν εκτελέστηκε. Ο Βρούτος τον εξανάγκασε να παραχωρήσει επίσημα την ελευθερία των Τρώων, οι οποίοι έφυγαν από την Ελλάδα παίρνοντας μαζί τους πλούσια λάφυρα. Μάλιστα, ο Βρούτος νυμφεύθηκε την κόρη του Πανδρόσου, την Ιγνώγη.
Αν και η μορφή του Πανδρόσου είναι πιθανότατα μυθική, η ιδέα μιας τρωικής κοινότητας στην Ήπειρο βρίσκει κάποια στήριξη σε αρχαίες αναφορές. Πηγές μιλούν για τους Πελασγούς, οι οποίοι ταυτίζονταν συχνά με τους Τυρρηνούς ή Ετρούσκους. Ο Ησίοδος μάλιστα αναφέρει ότι ο Οδυσσέας απέκτησε από την Κίρκη έναν γιο που βασίλευε στους Τυρρηνούς, τοποθετώντας τους στην περιοχή της Δωδώνης και κοντά στα ιερά νησιά των Παξών. Δεδομένου ότι οι Ετρούσκοι θεωρούσαν τους εαυτούς τους απογόνους των Τρώων, είναι πιθανό κάποια ομάδα που ζούσε στην Ήπειρο να διατηρούσε τέτοια παράδοση καταγωγής. Ωστόσο, δεν διαθέτουμε στοιχεία για τους βασιλείς της Ηπείρου στην υποτιθέμενη εποχή του Πανδράσου, επομένως η ιστορική του ύπαρξη παραμένει αβέβαιη. Συνολικά, αν και ο θρύλος δεν μπορεί να αποδειχθεί, το σκηνικό του —μια κοινότητα με τρωική καταγωγή στην περιοχή του Αχέροντα— είναι συμβατό με ορισμένα αρχαία δεδομένα. Έτσι, η ιστορία του Πανδρόσου και του Βρούτου, αν και φανταστική, πατά σε έδαφος που οι μεσαιωνικοί συγγραφείς θεώρησαν πιθανό. https://www.himara.gr/
**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου