Η ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΤΟΥ Γ ΡΑΙΧ

Το χαρτί του εγγράφου είναι παλιό και φθαρμένο, το δακτυλογραφημένο κείμενο αρχίζει να ξεθωριάζει. Αλλά η έκθεση EW-Pa 128 της στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών των ΗΠΑ μέσα σ’ αυτό, είναι το ίδιο παγερή όσο την ημέρα που γράφτηκε το Νοέμβριο του 1944.
Το έγγραφο, επίσης γνωστό ως Red House Report, είναι μια λεπτομερής έκθεση της μυστικής συνεδρίασης στο Maison Rouge Hotel στο Στρασβούργο στις 10 Αυγούστου 1944. Εκεί, Ναζί αξιωματούχοι συγκρότησαν μια ομάδα από την ελίτ της Γερμανικής βιομηχανίας, πάνω σε ένα σχέδιο για τη Γερμανία μετά τον πόλεμο, που θα προετοίμαζε την επιστροφή των Ναζί στην εξουσία και για να εργαστούν για μια «ισχυρή γερμανική αυτοκρατορία». Με άλλα λόγια: το τέταρτο Ράιχ!
Η ναζιστική Γερμανία εξήγαγε τότε τεράστια ποσά κεφαλαίων σε ουδέτερες χώρες. Γερμανικές επιχειρήσεις είχαν δημιουργήσει ένα ισχυρό δίκτυο εταιρειών στο εξωτερικό, με αποτέλεσμα η γερμανική οικονομία να ανακάμψει σύντομα μετά το 1945.
Το Τρίτο Ράιχ σε επίπεδο στρατού είχε ηττηθεί, αλλά οι ισχυροί τραπεζίτες και βιομήχανοι της ναζιστικής εποχής, επανεμφανίστηκαν ως δημοκράτες και σύντομα ευημερούσαν στη νέα Δυτική Γερμανία. Εκεί εργάστηκαν για ένα νέο σχέδιο: την ευρωπαϊκή οικονομική και πολιτική ολοκλήρωση: την Ευρωπαϊκή Ένωση!

Δείτε στο You Tube το βίντεο ντοκουμένο με τίτλο Revealed: The secret report that shows how the Nazis planned a Fourth Reich ...in the EU

Αναλυτικά: Σε άρθρο της Daily Mail, ο Adam Lebor αποκαλύπτει την άκρως απόρρητη έκθεση EW-Pa 128 της στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών των ΗΠΑ, γνωστή και ως The Red House Report, η οποία περιγράφει τις λεπτομέρειες της μυστικής συνάντησης της ηγεσίας των Ναζί στο Maison Rouge Hotel στο Στρασβούργο, στις 10 Αυγούστου 1944, οι οποίοι γνωρίζοντας πως η Γερμανία ήταν στα πρόθυρα της στρατιωτικής ήττας, συνωμότησαν για τη δημιουργία ενός τέταρτου Ράιχ - μια πανευρωπαϊκή οικονομική αυτοκρατορία βασισμένη σε μια ευρωπαϊκή κοινή αγορά.
Οι ισχυρότεροι ναζί βιομήχανοι είχαν διαταχθεί από τον αξιωματούχο των SS Obergruppenfuhrer Scheid να συγκροτήσουν κοινό μέτωπο οι εταιρείες τους στο εξωτερικό και να προβάλλονται ως δημοκράτες, ώστε να επιτευχθεί η οικονομική διείσδυση και να θέσουν τα θεμέλια για την επανεμφάνιση του ναζιστικού κόμματος, γράφει ο Lebor.
Οι πλούσιοι ναζί βιομήχανοι, όπως ο Alfried Krupp της Krupp και ο βιομήχανος Friedrich Flick, καθώς και κορυφαίες εταιρείες όπως η BMW, η Siemens και η Volkswagen, εργάστηκαν για την οικοδόμηση μιας νέας πανευρωπαϊκής αυτοκρατορίας. Σύμφωνα με τον ιστορικό Dr Michael Pinto-Duschinsky, "η συνέχεια της οικονομίας της Γερμανίας και των οικονομιών της μεταπολεμικής Ευρώπης είναι εντυπωσιακή. Ορισμένες από τις ηγετικές οικονομικές φυσιογνωμίες των Ναζί έγιναν οικοδόμοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης. "
Στον τραπεζικό τιτάνα Hermann Abs, ο οποίος συμμετείχε στο Διοικητικό Συμβούλιο της Deutsche Bank κατά την άνοδο των Ναζί, και μέλος του εποπτικού συμβουλίου της IG Farben, (της εταιρείας που κατασκεύαζε τους φούρνους στα στρατόπεδα συγκεντωσης) ανατέθηκε η κατανομή της οικονομικής ενίσχυσης του σχεδίου Marshall και η ανασυγκρότηση της γερμανικής βιομηχανίας! Το 1948 κιόλας, η γερμανική οικονομία είχε ανακάμψει, γράφει ο Lebor.
«Είναι μεγάλης σημασίας, το ότι ο Abs ήταν επίσης μέλος της Ευρωπαϊκού Συνδέσμου για την Οικονομική Συνεργασία το 1946. Η δράση της συνεργασίας αυτής αποσκοπούσε στη δημιουργία μιας κοινής αγοράς, τον πρόδρομο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. "
Ο Ευρωπαϊκός Σύνδεσμος για την Οικονομική Συνεργασία αναπτύσσει πολιτικές για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση που αντικατόπτριζε εκείνες που προτείνονταν από τους Ναζί μόλις λίγα χρόνια νωρίτερα.
Στο βιβλίο "Ο κύκλος της Ευρώπης" του Rodney Atkinson παρέχεται μια λίστα από πολιτικές που προτείνονται από τους Ναζί και διακρίνεται η ομοιότητά τους με τη σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση.

* Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα
* Ευρωπαϊκό Νομισματικό Σύστημα
* Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Συναλλαγματικών Ισοτιμιών
* Europabank (Βερολίνο)
* Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (Φρανκφούρτη)
* Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Αρχής
* Επιτροπή των Περιφερειών
* Κοινή πολιτική για την απασχόληση
* Κοινωνικό κεφάλαιο
* Οικονομική και εμπορικές συμφωνίες
* Ενιαία Αγορά

Αυτές οι τρεις δακτυλογραφημένες σελίδες αποτελούν μια υπενθύμιση ότι η σημερινή κίνηση προς ένα ευρωπαϊκό ομοσπονδιακό κράτος είναι συνυφασμένα με τα σχέδια των SS και των Γερμανών βιομηχάνων, οι οποίοι σχεδίαζαν στο τέταρτο Ράιχ μια οικονομική και όχι στρατιωτική αυτοκρατορία"
Ο ναζισμός με την ΕΕ έχουν κάποιες πολύ ανησυχητικές ομοιότητες. Πράγματι, και τα δύο είναι αλληλένδετα μεταξύ τους, όταν η προέλευση της ΕΕ μπορεί να αναχθεί απευθείας στους Ναζί.
Ήδη από το 1955, μέσα από έγγραφα του Ομίλου Bilderberg που διέρρευσαν αργότερα φαίνεται η ημερήσια διάταξη για τη δημιουργία μιας ευρωπαϊκής κοινής αγοράς και του ενιαίου νομίσματος «ευρώ». Ένας από τους ιδρυτές της αρχικής ομάδας ήταν ο Prince Bernhard, πρώην αξιωματικός των SS.
Αλλά το ιδεολογικό πλαίσιο για την Ευρωπαϊκή Ένωση πηγαίνει ακόμη πιο πίσω, στη δεκαετία του 1940 όταν κορυφαίοι οικονομολόγοι Ναζί και ακαδημαϊκοί περιέγραφαν στο σχέδιο μια ενιαία ευρωπαϊκή οικονομική κοινότητα, μια ατζέντα που ακολουθήθηκε μετά το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.
Το 1940 στο βιβλίο «Η Ευρωπαϊκή Κοινότητα», ο Ναζί υπουργός Οικονομίας και εγκληματίας πολέμου Walther Funk έγραψε για την ανάγκη δημιουργίας μιας «Κεντρικής Ευρωπαϊκής Ένωσης» και ενός «Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου» αλλά και για τις σταθερές συναλλαγματικές ισοτιμίες, δηλώνοντας ότι "Δεν υπάρχει έθνος στην Ευρώπη που να μπορεί να επιτύχει το υψηλότερο δυνατό επίπεδο της οικονομικής ανεξαρτησίας χωρίς να είναι συμβατό με όλες τις κοινωνικές απαιτήσεις ... Ο σχηματισμός των πολύ μεγάλων οικονομικών κοινοτήτων ακολουθεί το φυσικό νόμο της εξέλιξης .... διακρατικών συμφωνιών στην Ευρώπη. Πρέπει να είναι σε ετοιμότητα να ταυτίσει το έθνος τα δικά του συμφέροντα με αυτά της Ε.Κ."
Ο ακαδημαϊκός ναζί Heinrich Hunke έγραψε ότι η κλασική εθνική οικονομία έχει πεθάνει και ότι τώρα πια μιλάμε για ευρωπαϊκή οικονομία. Η τύχη και η έκταση της ευρωπαϊκής συνεργασίας εξαρτάται από ένα νέο ενιαίο οικονομικό πρόγραμμα.
Ο ναζί Gustav Koenig παρατήρησε ότι: «έχουμε μια πραγματική Ευρωπαϊκή Κοινότητα πριν από την αποστολή μας ... Είμαι πεπεισμένος ότι αυτή η προσπάθεια της Κοινότητας θα κρατήσει κι ύστερα από τη λήξη του πολέμου».
Το 1940, ο υπουργός Προπαγάνδας Γιόζεφ Γκέμπελς διέταξε τη δημιουργία της "Μεγάλης Κλίμακας Οικονομικής Ενοποίησης της Ευρώπης," πιστεύοντας ότι "σε πενήντα χρόνια οι άνθρωποι δε θα σκέφτονται με γνώμονα τις χώρες." Ακριβώς μετά από 53 χρόνια η Ευρωπαϊκή Ένωση ιδρύθηκε με τη σημερινή της μορφή.
Η δημιουργία ενός πανευρωπαϊκού ομοσπονδιακού οικονομικού υπερκράτους υποστηρίχτηκε από τους ναζί Ribbentrop, Quisling και Seyss-Inquart, οι οποίοι μίλησαν για «τη νέα Ευρώπη της αλληλεγγύης και της συνεργασίας μεταξύ όλων των λαών της που θα βρει ταχέως αυξανόμενη ευημερία όταν απουσιάζουν τα εθνικά οικονομικά όρια.»
Αξίζει να τονίσουμε ότι έχουν επανειλημμένα προσπαθήσει τον αποκλεισμό της "επικίνδυνης και ανεξέλεγκτης μπλογκόσφαιρα" σε μια προσπάθεια περιορίσουν την ελευθερία του λόγου στο Διαδίκτυο. Σύμφωνα με την απόφαση 1999 του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου (υπόθεση 274/99), είναι παράνομο να επικρίνουν την ΕΕ και η ΕΕ είναι σε μια αποστολή για την απαγόρευση οποιουδήποτε εθνικού πολιτικού κόμματος που δεν θα συμβιβαστεί με το ευρωπαϊκό ομοσπονδιακό υπερκράτος.
Η πλειονότητα από τους έχοντες την εξουσία στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι ναζί, μάλιστα, αυτοαποκαλούνται δίκαιοι και φιλελεύθεροι που εργάζονται για την «γενικότερο καλό». Ωστόσο, η Ευρωπαϊκή Ένωση από τη φύση της είναι ολοκληρωτική, διότι αποσκοπεί στην αφαίρεση εξουσίας από τις εθνικές κυβερνήσεις. Επιδιώκει, επίσης, να αφαιρέσει το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου σε όποιον ασκεί επιρροή με την κριτική του σε αυτή την κοινοτική ατζέντα.
Το γεγονός ότι η ΕΕ είναι ένα πνευματικό τέκνο των ναζιστών οικονομολόγων και βιομηχάνων, που θεσμοθετήθηκε ως μέσο διατήρησης δικτατορικής εξουσίας και στη συνέχεια τέθηκε σε εφαρμογή από ένα πρώην ναζί που εργάζονταν υπό την αιγίδα της Ομάδας Bilderberg το 1955, ερμηνεύει το ότι το σύνολο του συστήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι δηλητηριασμένο από τους στόχους του ολοκληρωτισμού.
πηγηOlymbia.gr

ΑΡΙΟΙ,ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ,ΙΠΠΟΤΕς ΤΗς ΔΥΣΗς ΚΑΙ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΣ...Μέρος Γ΄

ΠΑΡΕΚΒΑΣΗ Η ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΗ

Εκτός από τη σβάστικα, χαρακτηριστικό σύμβολο του Εθνικοσοσιαλισμού υπήρξε το μοτίβο «ξίφος και στεφά­νι νίκης», το οποίο αξιοποιήθηκε από τη συνολική προ­παγανδιστική τέχνη του, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το γλυπτό σύμπλεγμα που φιλοτέχνησε ο Γιόζεφ Τόρακ για την επίστεψη του Πεδίου του Αρεως της Νυρεμβέρ­γης, το οποίο εμπνέεται άμεσα από την αρχαία ελληνική τέχνη. Οι φιγούρες που το αποτελούν συνθέτουν ένα αέ­τωμα κλασικής μορφής και η θεματολογία του - εμπνευ­σμένη από το ηρωικό στοιχείο - είναι ίδιας σύλληψης με αυτή πολλών αετωμάτων ναών της αρχαίας Ελλάδας.

Ας τη συγκρίνουμε με τα δύο αετώματα του ναού του Δία της Ολυμπίας. Στο ανατολικό αέτωμα της Ολυμπίας παριστάνεται η προετοιμασία της ιπποδρομίας μεταξύ Πέλοπα και Οινόμαου, κριτής της οποίας είναι ο Δίας, ύψιστος των θεών και εκπρόσωπος της δικαιοσύνης. Στιβαρά σώματα (θεών, ανθρώπων και αλόγων), όπως και στη σύνθεση του Τόρακ. Και στις δύο συνθέσεις, το ηρωικό στοιχείο είναι ο κυρίαρχος χώρος της καλλιτε­χνικής σύλληψης. Υπάρχει όμως μια σημαντική διαφο­ρά: οι ελληνικές μορφές κυριαρχούνται από μια βαθιά αγωνία για την έκβαση του αγώνα, η οποία παραμένει σ' ένα επίπεδο συγκρατημένης νευρικότητας που εκφράζε­ται με μια βαθιά αυτοσυγκέντρωση κα μια τραγική ακι­νησία.

Αντίθετα, οι μορφές του Τόρακ ζουν την πληρότητα ε­νός θριάμβου μέσα από μια έξαρση κοινοτικού πνεύμα­τος: οι πολεμιστές είναι τέσσερις, αλλά όχι «αυθύ­παρκτοι». Ο καθένας τους κρατά από ένα μόνο «τμήμα» της πολεμικής εξάρτησης (ξίφος, ασπίδα, χαλινάρια α­λόγων), χάρη στην οποία έχει επέλθει «ήδη» ο θρίαμβος Που «προσωποποιείται» στην κεντρική μορφή της Νίκης.

Το δυτικό αέτωμα απεικονίζει τη μυθική μάχη μεταξύ Λαπίθων και Κενταύρων με «κριτή» τον Απόλλωνα, θεό του φωτός. Στη σύνθεση του Τόρακ, ο Απόλλωνας, ο δω­ρικός θεός του φωτός και του πολέμου, αντικαθίσταται από τη Νίκη και οι Λαπίθες (σύντροφοι του Πειρίθου) α­πό τους Αριους Γερμανούς «ήρωες». Το αέτωμα της Ολυμπίας συμβολίζει την τιμή και το δίκαιο που αποκα­τέστησαν οι Λαπίθες, εξοντώνοντας τους «ανθρώπους-κτήνη» Κενταύρους, όπως οι Νέοι Γερμανοί «αποκα­τέστησαν» την τιμή και το δίκιο της ράτσας τους, εξο­ντώνοντας τους «υπάνθρωπους» και τους κάθε είδους συνεργούς τους. Είναι βέβαια καταφανές πως σε όλο αυ­τόν το συμβολισμό, το βιολογικό στοιχείο εξαίρεται πολλαπλά: στο ζεύγος «εύρωστος ήρωας - τιμητής της δικαιοσύνης» αντιπαρατίθεται το ζεύγος «κτηνάνθρωπος- καταπατητής του δικαίου». Ο ίδιος ο Απόλλωνας συνδυάζει «κάλλος» και «ισχύ», στοιχεία που, στο σύ­μπλεγμα του Τόρακ, λειτουργούν ως προϋποθέσεις της «παρουσίας» της Νίκης, η οποία αντιστοιχεί στον Απόλ­λωνα.

Υπάρχει όμως μια βαθιά διαφορά μεταξύ των δύο συνθέσεων. Ενώ στο ελληνικό αέτωμα οι «αντίπαλοι» Κένταυροι απεικονίζονται και μάλιστα σε πράξεις βίας, στο έργο του Τόρακ υπάρχουν μόνο οι «Ιδικοί» (Ημέτεροι). Οι «Άλλοι» δεν υφίστανται! Η Διαφορά ε­ξαφανίζεται φαντασιακά και απομένει για να απεικονι­στεί μόνο το επιθυμητό αποτέλεσμα: η ολοσχερής εξαφά­νιση του Άλλου, του Διαφορετικού, του Εχθρού...

Η γενική τεχνοτροπία και η θεματική σύλληψη του έρ­γου του Τόρακ αποπνέει τον ίδιο ηρωισμό με εκείνο των αετωμάτων της Ολυμπίας. Αλλά το πνεύμα είναι ριζικά διαφορετικό. Οι δύο ελληνικές γλυπτές συνθέσεις είναι τραγικές: απεικονίζουν την προετοιμασία για την επιτέ­λεση της ηρωικής πράξης (ανατολικό αέτωμα), ή την επι­τέλεση αυτή καθαυτή της ηρωικής πράξης (δυτικό αέτω­μα). Δηλαδή τα συγκινησιακά φορτισμένα στάδια, όπου χρειάζεται και η αυστηρότερη αυτοπειθαρχία από μέ­ρους των «ηρώων». Αντίθετα, η εθνικοσοσιαλιστική σύνθεση απεικονίζει το αποτέλεσμα της ηρωικής πρά­ξης: φιλοτεχνημένη σε μια περίοδο κατά την οποία η Γερμανία δεν μπορούσε με κανέναν τρόπο να θεωρηθεί ως «θριαμβευτής» κατά του Εχθρού (1938: ούτε τα κρε-ματόρια είχαν συστηματοποιηθεί, ούτε ο πόλεμος είχε αρχίσει), εκφράζει απλώς τη ρατσιστική φαντασίωση της τελειότητας, προβάλλοντας «μυθικά» το μέλλον στο πα­ρόν.
Ι.ΛΟΥΚΑΣ

Συνεχίζεται......