ΑΘΑΝΑΤΟΣ ΡΕ ΜΑΓΚΑ!!!ΑΘΑΝΑΤΟΣ!!!!

 

*Φ.ΟΥΤΕ ΠΟΥ ΣΕ ΕΝΟΙΑΖΕ ΠΟΥ ΦΕΥΓΕΙΣ ΚΑΙ ΜΑΓΚΙΑ ΣΟΥ...Εσυ ο Τελευταίος Ελληνας,με τους καημούς ολου του εθνους στήν καρδιά και την ιερη τρέλλα στά μάτια...Εσυ που εδειξες σ ολο τον κόσμο πως η πορεία τών Ελληνων ηρώων πρός τήν αθανασία ,ειναι ενα τσιγάρο δρόμος!!!!

Νίκος Σταθόπουλος

ΚΑΤΕΒΑ ΡΕ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΣΤΟ!....που σκαρφάλωσες με λαϊκιστικό νταηλίκι να πουλήσεις μούρη "εγώ δε μασάω" και με την τσιγαριά στο στόμα απευθείας από την παλιά γυφτογειτονιά με τα μπουγαδόνερα, και μας ανάγκασες να γινόμαστε γελοίοι που είδαμε καθαρά τον φονιά κρατικό αξιωματούχο και το κάναμε γαργάρα....ανίδεος από Πολιτική και Διεθνισμό και Διάλογο, αδαές εθνίκι της παλιομοδίτικης μαγκιάς, τάραξες τα νερά της ειρηνικής συνύπαρξης και των πολιτισμένων επικοινωνιών, καλά τα είχαμε ταιριάξει ρε αυθάδη...εμείς ρε τσαμπούκι δεν θέλουμε 'Ηρωες, γιατί ζωή σημαίνει συμβιβασμός και "μάλιστα κύριε", εμείς δεν θέλουμε Αντίσταση γιατί πολιτική σημαίνει "το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του" και "λήθη στο παρελθόν των ερίδων", εμείς δεν θέλουμε Αξιοπρέπεια γιατί ηθική σημαίνει "φρόνιμα και τακτικά πάω μ' εκείνον που νικά", εμείς δεν θέλουμε Αυταπάρνηση γιατί υπεράνω όλων το Τομάρι μας σε μια απόλυτη ναρκισσιστική νιρβάνα και κατανάλωση, εμείς δεν θέλουμε Θάνατο για "ανώτερα ιδανικά" γιατί αυτά είναι αρχαίες χαζορομαντικές φαντασιοπληξίες, εμείς δεν θέλουμε Λεβεντιά γιατί αυτό είναι ένα φασιστικό ιδίωμα...εμείς θέλουμε "εναλλακτικά υποκείμενα αεθνικής αυτοσυνειδησίας" που θα "αυτοπραγματώνονται" στην πίσω αυλή Πολυεθνικών και Διεθνών Πορνείων Ευ Ζην...εσύ τραμπούκο, ήσουν με το Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια και παράσερνες τη νεολαία σε μουχλιασμένες κουλτούρες δοτικότητας : εμείς - ας πάει να πνιγεί η Πατρίδα, να καεί στη μεταμοντέρνα Ιερά Εξέταση η Θρησκεία, να γίνει ξενοδοχειακό μπουρ@@λο η Οικογένεια, αρκεί να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο επιδιδόμενοι στο μόνο "ανώτερης αξιολογίας" άθλημα που γμωρίζουμε, το 'Αγιο Πήδημα...άσε που το "φαλλικό σύμβολο" όπου έκανες τη χορογραφία σου, ενεργοποιεί συνειρμούς που θα έκαναν τα Εξάρχεια να ξεκαρδίζονται και την Αριστερά να στέλνει ερωτόλογα στον Ζάεφ και τον Ερντογάν...αρκετά με σένα!...το κακό είναι που αυτός ο κωλολαός δε λέει να σε ξεχάσει και να σε αντικαταστήσει με κάνα Ζακ, και κάναμε τόσα για να "ξεβρομίσει" το μυαλό, αυτός ο κωλολαός επιμένει ο κερατάς να σε θυμάται, να κλαίει θυμωμένος, να "γονατίζει και το αίμα σου να φιλά", να σωπαίνει με κείνη την πένθιμη μελαγχολία όπου αντηχούν αδιάλειπτα ΑΘΑΝΑΤΟΣ - ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!

Ήταν τρελός, γι' αυτό και τού πρεπε η δόξα,
κι αυτοί τον πρόδωσαν με θάνατου φιλί .
Ενός τρελού πάντα μπροστά τραβάει η λόξα,
για να φοβούνται και να κρύβονται οι δειλοί.
Ήταν τρελός, γι' αυτό τον ξέχασαν οι αγύρτες,
σαν το τσιγάρο του στα χείλη η ζωή.
Από τι φτιάχνονται των προδοτών οι φύτρες,
και δεν τιμούνε όσους έχουνε φωνή...

Τρελό αδέλφι μου, έγινες ντέρτι μου,
σ' ένα τραγούδι πόσο θάρρος να στριμώξω;
Γίνε σημαία μου κι έλα παρέα μου,
αυτούς στον σβέρκο μου που κάθισαν να διώξω.
Στα μαύρα χόρευε με δοξαριές θανάτου,
ούτε τον ένοιαζε που φεύγει και μαγκιά του.

Ήταν τρελός κι αυτοί χαράμισαν μια σφαίρα,
γιατί οι δειλοί πάντα τους άοπλους χτυπούν.
Μα, αυτός αθάνατος γυρίζει στον αγέρα
κι αυτοί οι αθάνατοι δεν φεύγουν, πάντα ζουν!.

Τρελό αδέλφι μου, έγινες ντέρτι μου,
σ' ένα τραγούδι πόσο θάρρος να στριμώξω;
Γίνε σημαία μου κι έλα παρέα μου,
αυτούς στον σβέρκο μου που κάθισαν να διώξω.
Στα μαύρα χόρευε με δοξαριές θανάτου,
ούτε τον ένοιαζε που φεύγει και μαγκιά του.

Τρελό αδέλφι μου, έγινες ντέρτι μου,
σ' ένα τραγούδι πόσο θάρρος να στριμώξω;
Γίνε σημαία μου κι έλα παρέα μου,
αυτούς στον σβέρκο μου που κάθισαν να διώξω.
Στα μαύρα χόρευε με δοξαριές θανάτου,
ούτε τον ένοιαζε που φεύγει και μαγκιά του.

ΑΠΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ....

ΑΠΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Ποῦ πᾶς, ῥέ μαλάκα; Θὰ σὲ σκοτώσουν.......
 


Τα τελευταία λόγια που άκουσε αυτός ο 26χρονος ανεπίδεκτος μαθήσεως ειρηνευτικών και διαλλακτικών πολιτικών, ήταν αυτά. Μία καθημερινή συμβουλή φίλων καθώς περνάς τον δρόμο χωρίς να κοιτάξεις δεξιά και αριστερά. Η φωνή που σε κάνει να κοκαλώσεις και να συμμορφωθείς. Αυτός απλά πέρασε τον δρόμο.

Έχουμε φθάσει δυστυχώς σε ένα σημείο που ακόμα κι αν θεωρούμε ηρωική μέσα μας την αυθόρμητη κίνηση ενός νεαρού, η κυτταρίτιδα του μυαλού μας εξαπλώνεται με τα χρόνια και στην ψυχή μας. Αποτέλεσμα έχει να αναλύουμε ορθολογιστικά μία προσωπική απόφαση κάποιου και να καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ίσως να ήταν μαλάκας επειδή έφυγε νωρίς, επειδή με την αυθόρμητη κίνησή του να έφερνε τα πράγματα με τους γείτονες σε δύσκολη θέση, γιατί η μαγκιά δεν βγήκε για κανέναν σε καλό, γιατί καλύτερα να σε πούνε βολεμένο παρά εθνικιστή.

Ίσως αυτό που δεν καταλαβαίνουμε μεγαλώνοντας, είναι ότι κανείς εθνικιστής δεν πέθανε στην νεότερη ιστορία υπέρ του έθνους και κανείς διαλλακτικός δεν κέρδισε τίποτε από την πολύ κουβέντα. Γενικώς οι δύο αυτές συνομοταξίες μαλλιοτραβιούνται άνευ λόγου με «σημαίες και με τραγούδια» κρυμμένοι πίσω από ομαδούλες που ανάλογα την κομματική και ιδεολογική ταυτότητα είτε κρατάνε πανό είτε κρατάνε ρόπαλα, είτε κεράκια.

Ο Σολωμού την κοπάνησε από την ομάδα την ώρα που έπρεπε και πυροβόλησε την κάμερα, που αποθανάτιζε την στιγμή, με το τσιγάρο του. Ίσως να θεωρούμε ότι η άγνοιά του ήταν αυτή που τον παρακίνησε να σπάσει τον κλοιό των κυανόκρανων,αλλά μας απέδειξε περίτρανα ότι το πρόβατο όταν το πάρει απόφαση δεν χαμπαριάζει ούτε τα τσομπανόσκυλα, ούτε τους λύκους. Όμως τελικά, αυτός ο 26χρονος είχε την στιγμιαία σοφία που ακόμη και ο χρόνος δεν την δίνει σε όλους απλόχερα. Ο Σολωμός Σολωμού σκοτώθηκε για τον Τάσο Ισαάκ και ο Τάσος Ισαάκ για να σώσει έναν συνάνθρωπό του. Ένας κύκλος που δεν περικλείει το έθνος εθνικιστικά και που βάζει την ανθρώπινη δικαιοσύνη σε διεθνές επίπεδο. Γιατί την γεωγραφική «γραμμή» την αντέχεις, την γραμμή όμως από την καρδιά μέχρι το μυαλό, ως σοφός, την καταργείς.

Μένει μόνο η φωνή των δίπλα: «Πού πας, ρε μαλάκα, θα σε σκοτώσουν…» να αντηχεί σαν πρώιμος επικήδειος και ίσως εν τέλει να ήταν αυτό που πραγματικά ήθελε να ακούσει. Σαν να ανέβαινε σε μία μοτοσυκλέτα χωρίς κράνος κάνοντας προσπεράσεις ανάμεσα σε νταλίκες. Ένα τσιγάρο δρόμος ήταν όλο κι όλο μέχρι την αιωνιότητα.
ἁπλὸς ἄνθρωπος (simple man)

ΑΠΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Ποῦ πᾶς, ῥέ μαλάκα; Θὰ σὲ σκοτώσουν.......
 


Τα τελευταία λόγια που άκουσε αυτός ο 26χρονος ανεπίδεκτος μαθήσεως ειρηνευτικών και διαλλακτικών πολιτικών, ήταν αυτά. Μία καθημερινή συμβουλή φίλων καθώς περνάς τον δρόμο χωρίς να κοιτάξεις δεξιά και αριστερά. Η φωνή που σε κάνει να κοκαλώσεις και να συμμορφωθείς. Αυτός απλά πέρασε τον δρόμο.

Έχουμε φθάσει δυστυχώς σε ένα σημείο που ακόμα κι αν θεωρούμε ηρωική μέσα μας την αυθόρμητη κίνηση ενός νεαρού, η κυτταρίτιδα του μυαλού μας εξαπλώνεται με τα χρόνια και στην ψυχή μας. Αποτέλεσμα έχει να αναλύουμε ορθολογιστικά μία προσωπική απόφαση κάποιου και να καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ίσως να ήταν μαλάκας επειδή έφυγε νωρίς, επειδή με την αυθόρμητη κίνησή του να έφερνε τα πράγματα με τους γείτονες σε δύσκολη θέση, γιατί η μαγκιά δεν βγήκε για κανέναν σε καλό, γιατί καλύτερα να σε πούνε βολεμένο παρά εθνικιστή.

Ίσως αυτό που δεν καταλαβαίνουμε μεγαλώνοντας, είναι ότι κανείς εθνικιστής δεν πέθανε στην νεότερη ιστορία υπέρ του έθνους και κανείς διαλλακτικός δεν κέρδισε τίποτε από την πολύ κουβέντα. Γενικώς οι δύο αυτές συνομοταξίες μαλλιοτραβιούνται άνευ λόγου με «σημαίες και με τραγούδια» κρυμμένοι πίσω από ομαδούλες που ανάλογα την κομματική και ιδεολογική ταυτότητα είτε κρατάνε πανό είτε κρατάνε ρόπαλα, είτε κεράκια.

Ο Σολωμού την κοπάνησε από την ομάδα την ώρα που έπρεπε και πυροβόλησε την κάμερα, που αποθανάτιζε την στιγμή, με το τσιγάρο του. Ίσως να θεωρούμε ότι η άγνοιά του ήταν αυτή που τον παρακίνησε να σπάσει τον κλοιό των κυανόκρανων,αλλά μας απέδειξε περίτρανα ότι το πρόβατο όταν το πάρει απόφαση δεν χαμπαριάζει ούτε τα τσομπανόσκυλα, ούτε τους λύκους. Όμως τελικά, αυτός ο 26χρονος είχε την στιγμιαία σοφία που ακόμη και ο χρόνος δεν την δίνει σε όλους απλόχερα. Ο Σολωμός Σολωμού σκοτώθηκε για τον Τάσο Ισαάκ και ο Τάσος Ισαάκ για να σώσει έναν συνάνθρωπό του. Ένας κύκλος που δεν περικλείει το έθνος εθνικιστικά και που βάζει την ανθρώπινη δικαιοσύνη σε διεθνές επίπεδο. Γιατί την γεωγραφική «γραμμή» την αντέχεις, την γραμμή όμως από την καρδιά μέχρι το μυαλό, ως σοφός, την καταργείς.

Μένει μόνο η φωνή των δίπλα: «Πού πας, ρε μαλάκα, θα σε σκοτώσουν…» να αντηχεί σαν πρώιμος επικήδειος και ίσως εν τέλει να ήταν αυτό που πραγματικά ήθελε να ακούσει. Σαν να ανέβαινε σε μία μοτοσυκλέτα χωρίς κράνος κάνοντας προσπεράσεις ανάμεσα σε νταλίκες. Ένα τσιγάρο δρόμος ήταν όλο κι όλο μέχρι την αιωνιότητα.
ἁπλὸς ἄνθρωπος (simple man)