Θεωρίες Συνομωσίας: πήγαμε στη Σελήνη;

 

H θέση ορισμένων υπαλλήλων της NASA.

Όλος ο θόρυβος σχετικά με τη Σελήνη ξανα αναζωπυρώθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2001 όταν ο τηλεοπτικός δίαυλος Fox μετέδωσε μια εκπομπή με τίτλο «Θεωρία συνομωσίας: Πήγαμε στη Σελήνη;”. Καλεσμένοι στην εκπομπή ισχυρίστηκαν ότι η τεχνολογία της NASA το 1960 δεν ήταν επαρκής για μια πραγματική προσσελήνωση. Και έτσι, αγχωμένοι να κερδίσουν τη διαστημική κούρσα για τη Σελήνη με όποιο τρόπο μπορούσαν, η NASA σκηνοθέτησε το πρόγραμμα Απόλλων σε κινηματογραφικά στούντιο. Τα πρώτα βήματα του Νίλ Αρμστρονγκ σε ένα άλλο κόσμο, οι βόλτες του σεληνιακού ρόβερ, ακόμα και η βολή γκόλφ του Άλαν Σέπαρντ πάνω από το Φρα Μάουρο – ήταν όλα φτιαχτά!

Ευτυχώς οι Σοβιετικοί δεν το σκέφτηκαν πρώτοι. Θα μπορούσαν να σκηνοθετούσαν την δική τους ψεύτικη προσσελήνωση και πραγματικά να έφερναν σε δύσκολη θέση τον ελεύθερο Κόσμο!

Σύμφωνα με την εκπομπή, η NASA ήταν ένας γκαφατζής παραγωγός κινηματογραφικών ταινιών πριν από 30 χρόνια. Για παράδειγμα οι ειδήμονες της εκπομπής «Θεωρία Συνομωσίας» επισήμαναν μια φαινομενική ανακολουθία στις εικόνες του Απόλλων: Οι εικόνες των αστροναυτών που μεταδόθηκαν από τη Σελήνη δεν συμπεριελάμβαναν άστρα στο σκοτεινό σεληνιακό ουρανό – ένα εμφανές σφάλμα της παραγωγής! Τι συνέβη; Ξέχασαν οι σκηνοθέτες της NASA να εμφανίσουν τους αστερισμούς;;

Οι περισσότεροι φωτογράφοι ήδη ξέρουν την απάντηση. Είναι δύσκολο να συλλάβεις κάτι πολύ φωτεινό και κάτι άλλο πολύ αμυδρό στο ίδιο κομμάτι φίλμ – τυπικά φωτοευαίσθητα τμήματα φιλμ δεν έχουν αρκετή «δυναμική ακτίνα». Οι αστροναύτες που βημάτιζαν πάνω στο φωτεινό σεληνιακό έδαφος μέσα στις φωτισμένες από τον ήλιο διαστημικές στολές κυριολεκτικά ήταν εκτυφλωτικοί. Η ρύθμιση της κάμερας με την κατάλληλη έκθεση για μια εκτυφλωτική διαστημική στολή θα έκανε φυσικά τα άστρα στο φόντο της εικόνας πολύ αμυδρά για να απεικονιστούν.

Ορίστε και ένα ακόμα: Οι εικόνες των αστροναυτών του Απόλλων να στήνουν την Αμερικανική Σημαία στη Σελήνη δείχνουν την σημαία να λυγίζει και να κυματίζει. Πως μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο; Εξάλλου, δεν υπάρχει αεράκι στη Σελήνη…

Δεν χρειάζεται κάθε κυματιστή σημαία αεράκι – τουλάχιστον όχι στο διάστημα. Όταν οι αστροναύτες φύτευαν τη δοκό της σημαίας την περιέστρεφαν εμπρός και πίσω για να διεισδύσει καλύτερα στο σεληνιακό έδαφος (οποιοσδήποτε που έχει στήσει ένα αιχμηρό πάσαλο σκηνής θα ξέρει πως γίνεται). Και έτσι φυσικά η σημαία κυμάτιζε! Το ξετύλιγμα ενός κομματιού τυλιγμένου υφάσματος με αποθηκεμένη στροφορμή θα οδηγήσει φυσικά σε κυματισμούς και ρίγες – δεν απαιτείτε αεράκι!

Το ντοκιμαντέρ του Fox συνέχισε με αρκετά ακόμα απατηλά σημεία. Μπορείτε να βρείτε λεπτομερείς απαντήσεις σε καθένα από αυτά στο BadAstronomy.com και την ιστοσελίδα Moon Hoax (Αυτές είναι ανεξάρτητες ιστοσελίδες οι οποίες δεν σπονσάρονται από την NASA)

Η καλύτερη απάντηση στους ισχυρισμούς για «σεληνιακή φάρσα», όμως είναι η κοινή λογική. Οι αποδείξεις ότι το πρόγραμμα Απόλλων πράγματι συνέβη είναι συγκλονιστικές. Μια ντουζίνα αστροναυτών (φορτωμένοι με κάμερες) περπάτησαν στην Σελήνη μεταξύ 1969 και 1972: 9 απ’αυτούς είναι ακόμα ζωντανοί και μπορούν να καταθέσουν την εμπειρία τους. Ούτε γύρισαν από τη Σελήνη με άδεια χέρια. Όπως και ο Κολόμβος που μετέφερε ορισμένους εκατοντάδες ιθαγενείς πίσω στην Ισπανία ως απόδειξη για την άφιξη του στο Νέο Κόσμο, έτσι και οι αστροναύτες του Απόλλων μετέφεραν συνολικά 841 λίβρες Σεληνιακών πετρωμάτων πίσω στη Γη.

«Τα σεληνιακά πετρώματα είναι απολύτως μοναδικά», λέει ο Δρ. Ντέιβιντ Μακέι, Επικεφαλής επιστήμονας για την Πλανητική Επιστήμη και Εξερεύνηση, στο Διαστημικό κέντρο Τζόνσον της NASA (JSC). Ο Μακέι είναι μέλος της ομάδας που επιβλέπει τις Εγκαταστάσεις Εργαστηρίων των Σεληνιακών Δειγμάτων στο JSC όπου βρίσκονται και οι περισσότερες Σεληνιακές πέτρες. «Διαφέρουν από τις Γήινες πέτρες σε πολλά σημεία», πρόσθεσε.

«Για παράδειγμα», εξηγεί ο Δρ. Μαρκ Νόρμαν, ένας Σεληνιακός Γεωλόγος στο Πανεπιστήμιο της Τασμανίας, «Τα σεληνιακά δείγματα δεν έχουν σχεδόν καθόλου νερό παγιδευμένο μέσα στην κρυσταλλική τους δομή, και κοινές ουσίες όπως ορυκτά αργίλου τα οποία είναι πανταχού παρόντα στη Γη, είναι εντελώς απόντα στα σεληνιακά πετρώματα»

«Έχουμε βρει σωματίδια νέου γυαλιού στα Σεληνιακά πετρώματα τα οποία δημιουργήθηκαν από εκρηκτική ηφαιστειακή δραστηριότητα και από προσκρούσεις μετεωριτών εδώ και 3 δισεκατομμύρια χρόνια», πρόσθεσε ο Νόρμαν. «Η παρουσία νερού στη Γη καταστρέφει γρήγορα τέτοιο ηφαιστειακό γυαλί μέσα σε λίγα εκατομμύρια χρόνια. Αυτές οι πέτρες πρέπει να προέρχονται από τη Σελήνη!»

Στην Εικόνα: Ένα γυάλινο μικροσφαιρίδιο (περίπου 0.6mm σε διάμετρο) που δημιουργήθηκε από μια μετεωρική πρόσκρουση στο σεληνιακό έδαφος. Χαρακτηριστικά στην επιφάνεια όπως γυάλινες πιτσιλιές, λειωμένα τμήματα ορυκτών, και μικροκρατήρες που δημιουργήθηκαν από διαδικασίες διαστημικής αποσάθρωσης πάνω στην επιφάνεια της Σελήνης. Εικόνα SEM από τον Nτ. Σ. Μακέι (NASA Photo S71-48109)

Ευτυχώς δεν χρειάζονται όλες οι αποδείξεις ένα πτυχίο στη Χημεία και στη Γεωλογία για να εκτιμηθούν καταλλήλως. Ένα μέσο άτομο κρατώντας μια Σεληνιακή πέτρα στο χέρι του μπορεί απλά να δει ότι το δείγμα ήρθε από άλλο κόσμο.

«Οι σεληνιακές πέτρες του Απόλλων είναι διάστικτες με πάρα πολλούς μικροσκοπικούς κρατήρες από μικρομετεωρικές προσκρούσεις», εξηγεί ο Μακέι. Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο σε πέτρες από ένα πλανήτη με λίγη ή καθόλου ατμόσφαιρα… όπως η Σελήνη.

Τα μετεωροειδή είναι μικροσκοπικά στίγματα από σκόνη κομητών τα οποία πετούν μέσα στο διάστημα με ταχύτητες που συχνά ξεπερνούν τα 50.000 μίλια ανά ώρα – δέκα φορές πιο γρήγορα από μια σφαίρα! Μεταφέρουν μια σημαντική ορμή, αλλά είναι επίσης εξαιρετικά εύθραυστα. Τα Μετεωροειδή που χτυπούν την ατμόσφαιρα της Γης καταθρυμματίζονται στα αραιά στρώματα του αέρα πάνω από την στρατοσφαιρά μας. (Κάπου-κάπου σε σκοτεινές νύχτες μπορείτε να τα δείτε – ονομάζονται «διάττοντες αστέρες» -ή πιο κοινώς- «πεφταστέρια»). Αλλά η Σελήνη δεν διαθέτει ατμόσφαιρα για να την προστατεύσει. Οι μικροσκοπικές διαστημικές σφαίρες οργώνουν κατευθείαν τις Σεληνιακές πέτρες, σχηματίζοντας ολοφάνερα μικροσκοπικούς κρατήρες-μινιατούρες.

«Υπάρχουν αρκετά μουσεία, συμπεριλαμβανομένου και του Σμιθόνιαν και άλλα, στα οποία οι επισκέπτες μπορούν να αγγίξουν και να εξετάσουν βράχους από τη Σελήνη», λέει ο Μακέι. «Μπορείτε να δείτε τους μικροσκοπικούς κρατήρες-μινιατούρες από μόνοι σας.»

Στην εικόνα: Mε το χαϊδευτικό όνομα «Μπίγκ Μούλει» αυτός ο 11.7 κιλών Σεληνιακός βράχος ήταν ο μεγαλύτερος που έφεραν στη Γη οι αστροναύτες του Απόλλων. Η μία πλευρά του «Μπίγκ Μούλει» είναι διάστικτη από στίγματα προσκρούσεων μικρομετεωριτών. Από κάτω: Mια μεγεθυσμένη εικόνα διαμέτρου 1mm που δείχνει μικροσκοπικούς κρατήρες μαζί με μαύρο γυαλί περικυκλωμένο από μια λευκή άλω που δημιουργείται λόγω της βίαιης πρόσκρουσης στην πέτρα.

Όπως τα μετεωροειδή συνεχώς βομβαρδίζουν την Σελήνη έτσι και οι κοσμικές ακτίνες, και αφήνουν την «υπογραφή τους» πάνω στα Σεληνιακά πετρώματα επίσης. «Υπάρχουν ισότοπα στα Σεληνιακά πετρώματα, ισότοπα που κανονικά δεν βρίσκουμε στη Γη, τα οποία έχουν δημιουργηθεί από πυρηνικές αντιδράσεις με της υψηλής ενέργειας κοσμικές ακτίνες», λέει ο Μακέι. Η Γη γλιτώνει από αυτή την ακτινοβολία λόγω της προστατευτικής μας ατμόσφαιρας και μαγνητόσφαιρας.

Ακόμα και εάν οι επιστήμονες ήθελαν να φτιάξουν κάτι σαν Σεληνιακό βράχο, βομβαρδίζοντας τον με υψηλής ενέργειας ατομικούς πυρήνες, δεν θα μπορούσαν! Οι πιο ισχυροί επιταχυντές σωματιδίων στη Γη δεν μπορούν να ενεργοποιήσουν σωματίδια ώστε να φτάσουν σε ισχύ τις πιο ισχυρές κοσμικές ακτίνες, οι οποίες επιταχύνονται με φυσικό τρόπο από τα ωστικά κύματα των υπερκαινοφανών και εντός των βίαιων πυρήνων των γαλαξιών.

Πράγματι, επισήμανε ο Μακέι, η προσπάθεια απομίμησης μιας Σεληνιακής πέτρας με τέτοιο τρόπο ώστε να ξεγελάσει μια διεθνή στρατιά από επιστήμονες είναι πιο δύσκολη και από το Σχέδιο Μανχάταν. «Θα ήταν πολύ ευκολότερο, απλά να πάμε στη Σελήνη και να τη μαζέψουμε!», κατέληξε.

Και εδώ γενάτε μια πρωτότυπη ιδέα. Πήγε η NASA στην Σελήνη για να συλλέξει δείγματα για μια στημένη Προσσελήνωση; Είναι μια ενδιαφέρουσα διαστροφή της θεωρίας συνομωσίας την οποία οι παραγωγοί της Τηλεόρασης θα μπορούσαν να λάβουν υπ’όψιν για το επόμενο τους επεισόδιο της «Σεληνιακής Φάρσας»

«Έχω εδώ στο γραφείο μου μια τρίμετρη στοίβα από επιστημονικά βιβλία γεμάτη με εργασίες επιστημόνων σχετικά με τα Σεληνιακά πετρώματα του Απόλλων», πρόσθεσε ο Μακέι. «Ερευνητές σε χιλιάδες εργαστήρια έχουν εξετάσει τα δείγματα του Απόλλων από τη Σελήνη – ούτε μια εργασία από αυτές δεν αμφισβητεί την προέλευση τους! Και αυτοί δεν είναι όλοι τους υπάλληλοι της NASA. Δανείσαμε δείγματα σε επιστήμονες από δεκάδες χώρες [οι οποίοι δεν έχουν κανένα λόγο να συνεργαστούν σε μία απάτη]»

Ακόμα και ο Δρ.Ρόμπερυ Παρκ, διευθυντής του Γραφείου της Ουάσιγκτον του Συλλόγου Αμερικανών Φυσικών, και ένας κατακριτής του επανδρωμένου διαστημικού προγράμματος της NASA, συμφωνεί με την διαστημική υπηρεσία σε αυτό το θέμα. «Ο όγκος τον φυσικών αποδείξεων ότι οι άνθρωποι πράγματι πάτησαν στη Σελήνη είναι απλά σαρωτικός»

«Το κανάλι Fox καλό θα είναι να συνεχίσει την παραγωγή Καρτούν», συμφώνησε ο Μαρκ Νόρμαν. «Είμαι μεγάλος οπαδός των Σίμπσον!»
https://andromedios.blogspot.com

Η αληθινή φύση της σελήνης και το σύστημα του ανθρώπινου ελέγχου...

 

«Ό,τι ζει στη γη, άνθρωποι, ζώα, φυτά, είναι τροφή για το φεγγάρι... Όλες οι κινήσεις, οι ενέργειες και οι εμφανίσεις των ανθρώπων, των ζώων και των φυτών εξαρτώνται και ελέγχονται από το φεγγάρι…. Το μηχανικό μέρος της ζωής μας εξαρτάται από το φεγγάρι, υπόκειται στο φεγγάρι. Εάν αναπτύξουμε συνείδηση και θέληση μέσα μας και υποβάλουμε τη μηχανική μας ζωή και σε αυτήν όλες τις μηχανικές μας εκδηλώσεις, θα ξεφύγουμε από τη δύναμη του φεγγαριού.»

Georges I. Gurdjieff

Ενώ ο Ντέιβιντ Άικ ήταν ο πρώτος που έκανε δημοφιλή την έννοια της σελήνης ως σύστημα ελέγχου ("Moon Matrix"), δανείστηκε τις γνώσεις του από άλλους χωρίς να αναφέρει τις πηγές του.

Η υπόθεση είναι ότι ο Icke είναι θυρωρός και αποκρύπτει ορισμένες πληροφορίες. Οι εσωτερικές έννοιες για το φεγγάρι χρονολογούνται από διάφορες αποκρυφιστικές ομάδες και ο Ρώσος μυστικιστής Γκουρτζίεφ ήταν ο πρώτος που τις διατύπωσε με σαφείς όρους. Ήταν το 1914 όταν δημοσιοποίησε αυτή την έννοια και τότε ήταν η εποχή της εμφάνισης του αποκρυφισμού σε όλες τις δημόσιες σφαίρες της ζωής, συμπεριλαμβανομένης της Θεοσοφίας, της Ανθρωποσοφίας κ.λ

 

Το περίεργο είναι ότι πριν από αυτές τις αποκρυφιστικές ομάδες στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα, δεν υπήρχε σαφής έννοια της σελήνης ως τεχνητής δομής σχεδιασμένης να ελέγχει την ανθρώπινη πνευματική ανάπτυξη.

Οι πρώτες δύο (λεπτές) ενδείξεις για το φεγγάρι ως δομή ελέγχου ήταν εμφανείς

•           1) ένα βιβλίο του 1883 από τον AP Sinnet με τίτλο Εσωτερικός Βουδισμός , και

•           2) Fragments of Forgotten History (1885), και τα δύο συνδεδεμένα με τον αμφίβολο Blavatsky.

Φαίνεται ότι οι δημοσιεύσεις οδήγησαν σε έναν  εσωτερικό αγώνα μεταξύ διαφορετικών παρατάξεων της Θεοσοφίας:

Το 1883, το AP Sinnet δημοσίευσε τον Εσωτερικό Βουδισμό, ένα βιβλίο που έγινε μπεστ σέλερ παρά το εσωτερικό του περιεχόμενο. Δύο χρόνια αργότερα, το 1885, το βιβλίο ήταν ήδη στην πέμπτη έκδοσή του. Το βιβλίο περιείχε λανθασμένες πληροφορίες και η Μυστική Δοξασία του Μπλαβάτσκυ συνέχισε σε αυτό το μονοπάτι των συγκεχυμένων ή λανθασμένων πληροφοριών - σαφώς από ένα πλεονέκτημα που ήθελε να διαγράψει τις διδασκαλίες της Παρόρμησης του Χριστού.

,

Αυτό πυροδότησε αντιδράσεις. Το 1893 ο άγνωστος CG Harrison παρέδωσε έξι (πιθανότατα εμπνευσμένες) διαλέξεις με βαθύ εσωτερικό περιεχόμενο.

Σε αυτές τις διαλέξεις, ο Χάρισον επιτίθεται κατά μέτωπο στον Μπλαβάτσκι ως ελεγχόμενη αντιπολίτευση:

 

Με άλλα λόγια, έχει στόχο να δημιουργήσει έναν ανταγωνισμό με την Καθολική Εκκλησία, και όσοι πιστεύουν ότι «κανείς δεν μπορεί να βάλει άλλο θεμέλιο από αυτό που τίθεται» θα κάνουν καλά να θέσουν τα θεμέλια της θεοσοφικής πίστης και της θεοσοφικής πρακτικής. και οι αξιώσεις της Θεοσοφικής Εταιρείας για καθολικότητα.

Όσο για την ίδια τη Μαντάμ Μπλαβάτσκι, ελπίζω να δείξω, υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι αγνοούσε σε μεγάλο βαθμό τις αληθινές πηγές της έμπνευσής της. ότι ήταν ένα όργανο στα χέρια αδίστακτων προσώπων που έκαναν κατάχρηση των αξιοσημείωτων χαρισμάτων της και, σαν να λέγαμε, τα εκμεταλλεύονταν για δικούς τους σκοπούς• και ότι όσο περισσότερα είναι γνωστά για τη φύση της σύγκρουσης που μαίνονταν γύρω από την ατυχή προσωπικότητά της, θα θεωρείται περισσότερο ως θύμα παρά ως αμαρτωλή.

Επιπλέον, ελπίζω να δείξω ότι, παρά τις τεράστιες γνώσεις της (τις οποίες πήρε από τον ουρανό, ξέρει πού, αλλά σχεδόν σίγουρα όχι από το Θιβέτ), μερικές φορές επιδεικνύει μια εξαιρετική άγνοια που είναι δύσκολο να εξηγηθεί χωρίς να μιλήσει με συνειδητή πρόθεση εξαπάτησης οι αμύητοι. Το «απόκρυφο δόγμα» τους είναι επίσης εξαιρετικά ελαττωματικό, τόσο ως προς την κοσμογένεσή τους όσο και ως προς την ανθρωπογένεσή τους, ειδικά το τελευταίο. Επιπλέον, είναι χρωματισμένο και διαποτισμένο από προσωπικότητα σε βαθμό που μειώνει σοβαρά την αξία του ως επιστημονικού έργου.

Ο Γκουρτζίεφ δεν συνδέθηκε ποτέ άμεσα με τους Θεοσοφιστές και ανέπτυξε τις ιδέες του ανεξάρτητα. Το δόγμα του Τέταρτου Δρόμου, το οποίο ξεκίνησε με τον Γκουρτζίεφ, υποθέτει ότι ο άνθρωπος είναι τροφή για το φεγγάρι και ότι ό,τι κάνουμε ελέγχεται άμεσα από το φεγγάρι και κυριολεκτικά κατευθύνουμε το φεγγάρι με τη συμπεριφορά ή την τροφή μας.

Ο Γκουρτζίεφ είπε ότι ήταν ο πρώτος που μίλησε δημόσια αυτή την αλήθεια και ότι ήταν από καιρό γνωστή και θεωρήθηκε μυστική γνώση στους εσωτερικούς κύκλους.

Αλλά σε όλη την ιστορία, το φεγγάρι συνδέθηκε πάντα με τη σκοτεινή πλευρά του ανθρώπου και με τον κάτω κόσμο («τρέλα»), επομένως η γενική σύνδεση από μόνη της είναι αρκετά προφανής. Η αστρολογία θεωρούνταν αξιόπιστη επιστήμη από τους προγόνους μας και θεωρούνταν δεδομένο ότι ο άνθρωπος επηρεαζόταν από τα ουράνια σώματα. Θεωρήθηκε ότι κάθε άνθρωπος συνδέθηκε κυρίως με ένα συγκεκριμένο ουράνιο σώμα, συμπεριλαμβανομένου του φεγγαριού - τουλάχιστον σύμφωνα με μια αμφίβολη μεσαιωνική πηγή που ονομάζεται  Hausbuch von Schloss Wolfegg . Αν και αυτό το βιβλίο είναι μια ανθρωπιστική πλαστογραφία, πιθανότατα βασίστηκε στις αρχαίες παραδόσεις και επομένως περιέχει έναν πυρήνα αλήθειας.

Όλοι είμαστε εξοικειωμένοι με τον όρο  Lunacy  και  Lunatic Asylums  - ήταν ακόμη και μέρος της επίσημης γλώσσας με τους νόμους Lunacy στην Αγγλία:  Lunacy Act - Wikipedia

Η έλευση των φρενοκομείων από το 1800 περίπου θα μπορούσε να εξηγηθεί από αλλαγές στη σύνθεση του κόσμου μας που οδήγησαν σε κυριαρχία της σεληνιακής ενέργειας και πνευματική πτώση της ανθρωπότητας.

Πιστεύω ότι ο Γκουρτζίεφ ήταν ο πρώτος που επανέφερε μια ιδέα για το φεγγάρι που χάθηκε κατά τον τελευταίο κατακλυσμό. Το πρόβλημα είναι ότι οι σκέψεις του Γκουρτζίεφ για το φεγγάρι είναι πιθανό να περιέχουν πολλά λάθη και να μας προσφέρουν μόνο μια διαστρεβλωμένη άποψη για αυτό που κάποτε πιστεύαμε ότι ήταν η αλήθεια. Ενώ θεωρώ ότι ο Γκουρτζίεφ είναι μια από τις πιο αξιόπιστες φιγούρες του αποκρυφιστικού κινήματος, εξακολουθεί να είναι σκιερός.

Υπάρχει επίσης μια  αναφορά  στο φεγγάρι σε ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο του Mark Hedsel,  The Zelator : «Στα τέλη του περασμένου αιώνα ήρθε μια εκπληκτική αποκάλυψη, λόγω της διχόνοιας μεταξύ των μελών των κρυφών σχολείων. Πληροφορίες που είχαν φυλάξει ζηλότυπα τα πιο κλειστά μέλη του Τάγματος δόθηκαν στη δημοσιότητα. Τα μυστήρια που αποκαλύφθηκαν αφορούσαν ένα πολύ βαθύτερο επίπεδο γνώσης από αυτό που μέχρι τώρα είχε παρουσιαστεί ως εξωτερικό από τα σχολεία, ακόμη και σε αυτή τη φωτισμένη εποχή.» Το ίχνος του κυνισμού του φαινόταν να περνά απαρατήρητο.

 

"Το θέμα εδώ δεν είναι να τεκμηριώσουμε πώς ήρθε στο κοινό μια τόσο βαθιά εσωτερική ιδέα - ή ακόμα και να κρίνουμε αν ήταν σοφό να φέρουμε αυτήν την ιδέα στο κοινό. Όλα αυτά έχουν καλυφθεί στη βιβλιογραφία - και αν κάποιος από εσάς θα ήθελε να συνεχίσει, θα σας δώσω μερικούς τίτλους αργότερα.

,

Εν ολίγοις, αυτό που δημοσιοποιήθηκε στα σχολεία κατά τη διάρκεια αυτής της σύγκρουσης ήταν η αλήθεια ότι το φεγγάρι μας είναι ένα είδος αντίθεσης σε μια άλλη σφαίρα που παραμένει αόρατη στο συνηθισμένο μάτι. Αυτή η αντισταθμισμένη σφαίρα ονομάζεται Όγδοη Σφαίρα στους εσωτερικούς κύκλους.

,

Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί με αυτά τα λόγια, γιατί παρά τα όσα μόλις είπα, αυτή η ίδια η περιοχή δεν είναι σφαίρα, ούτε φεγγάρι. Ακόμα κι αν τα τοποθετήσετε πίσω από τη φυσική σελήνη, αυτό δεν είναι σωστό, γιατί στον κόσμο των πνευμάτων οι χώροι και οι αποστάσεις είναι διαφορετικοί. Η αλήθεια είναι ότι αυτή η όγδοη σφαίρα δεν έχει καμία σχέση με ό,τι γνωρίζουμε στο φυσικό επίπεδο, και όμως πρέπει να χρησιμοποιήσουμε λέξεις από το δικό μας λεξιλόγιο αν θέλουμε να δηλώσουμε την ύπαρξή της.

Αν χρησιμοποιούσαμε μια λέξη που ταιριάζει καλύτερα σε αυτή τη σφαίρα, θα έπρεπε στην πραγματικότητα να την ονομάσουμε κενό. Σίγουρα το κενό είναι πιο κατάλληλος όρος από τη σφαίρα, γιατί η Όγδοη Σφαίρα απορροφά τα πράγματα στη δική τους σκιώδη ύπαρξη.

,

Αυτή η σφαίρα είναι χαμηλότερη στην κλίμακα της ύπαρξης από την έβδομη σφαίρα (που είναι η γη). Λειτουργεί ως ένα είδος δαιμονικού αγωγού για να ρουφήξει ορισμένες εκφυλισμένες πνευματικές μορφές στη Γη μέσα στο μώλωμά της. Είναι μια σκιώδης σφαίρα που ελέγχεται από σκιερά όντα. Ωστόσο, το γεγονός ότι είναι πλάσματα σκιάς δεν θα πρέπει να μας κάνει να υποτιμήσουμε ή να υποτιμήσουμε τις ικανότητες και την ευφυΐα τους. Από πολλές απόψεις είναι πιο έξυπνοι από τους ανθρώπους, γιατί δεν περιορίζονται από τη δύναμη της αγάπης όπως η ανθρωπότητα.

,

Η λειτουργία αυτής της Όγδοης Σφαίρας είναι πολύπλοκη. Οι κάτοικοί του -αυτά τα σκιερά όντα για τα οποία είναι σπίτι- επιθυμούν να κατοικήσουν τη σφαίρα τους με ανθρωπότητα ή (ακριβέστερα) με ανθρώπινες ψυχές. Για το σκοπό αυτό, έχει δημιουργήσει κάτι που ονομάζεται τερματικά στη γη: αυτά τα τερματικά είναι κανάλια ψυχής που απορροφούν στο κατώτερο βασίλειο μια συγκεκριμένη μορφή υλοποιημένης πνευματικής ενέργειας που παράγεται στο γήινο επίπεδο.

Οι πιο συνηθισμένες περιστάσεις στις οποίες λαμβάνει χώρα αυτή η υλοποίηση ή η γενιά είναι σε συνεδρίες και άλλα μέρη όπου οι άνθρωποι προσπαθούν να ανακατευτούν με τα κατώτερα αιθερικά επίπεδα, αντίθετα με τον κοσμικό νόμο.

Μια άλλη αναφορά σε ένα σύστημα που κλέβει τους ανθρώπους από την πολύτιμη ενέργεια της ζωής τους μπορεί να βρεθεί στα βιβλία του Robert A. Monroe (ο οποίος πιθανότατα συνδέθηκε με τη CIA με κάποιο τρόπο).

 

Ονόμασε  τη ζωτική ενέργεια των ανθρώπων "Loosh" και περιέγραψε επίσης ότι βλέπει τεράστιες δομές που μοιάζουν με σωλήνα που μετέφεραν την ενέργεια που παράγεται από τους ανθρώπους στη Γη σε άλλο μέρος :

Η γη, φαίνεται, ήταν το δημιούργημα ενός «κάποιου» που ήρθε από «κάπου» για να καλλιεργήσει αυτή την άθλια καλλιέργεια. Προφανώς, το Loosh έχει μεγάλη αξία στο Somewhere, αλλά σχετικά σπάνιο και δυσεύρετο. Αυτός ο κάποιος που ήρθε από κάπου ήταν το ον/οντότητα/νοημοσύνη που δημιούργησε το γήινο σύστημα ζωής που βλέπουμε σε αυτόν τον πλανήτη σήμερα.

Κατά τη διάρκεια των πειραμάτων, ανακαλύφθηκε ότι ο Loosh απελευθερώθηκε σε πολύ μη επεξεργασμένη κατάσταση ως φυσικό υποπροϊόν του κύκλου ζωής άνθρακα-οξυγόνου στη Γη.

Αν και η ταινία Moonfall δεν αναφέρει καμία από τις παραπάνω εσωτερικές γνώσεις, νομίζω ότι είναι καλή πληροφορία υπόβαθρο να υποθέσουμε ότι οι κυρίαρχες δυνάμεις κατέχονται από το φεγγάρι. Κατά τη γνώμη μου, τα αποκρυφιστικά κινήματα διέδωσαν ορισμένες αλήθειες πριν από 100 χρόνια, επειδή ήταν μια εποχή που η ελίτ της εξουσίας δεν ήταν τόσο καλή όσο σήμερα στο να κρατά ορισμένα πράγματα εντελώς μυστικά.

Σε πιο επιφανειακό επιστημονικό επίπεδο, ορισμένα περίεργα γεγονότα έχουν ήδη τεκμηριωθεί:

•           Από τη δική μας οπτική γωνία, το φεγγάρι έχει το ίδιο μέγεθος με τον ήλιο. Αλλά οι επιστήμονες το εξηγούν λέγοντας ότι το φεγγάρι είναι απλώς 400 φορές πιο κοντά σε εμάς από τον ήλιο και επίσης 400 φορές μικρότερο, οπότε είναι λογικό στη θεωρία. Αλλά ακόμα κι αν το πιστέψει κανείς (που δεν πρέπει), θα ήταν μια αξιοσημείωτη σύμπτωση που απαιτεί εξήγηση.

•           Το φεγγάρι μας δείχνει πάντα την ίδια πλευρά, υποδηλώνοντας ότι εγκαταστάθηκε τεχνητά.

•           Υπάρχουν αναφορές ότι το φεγγάρι είναι κούφιο και ακούγεται σαν κοίλο κουδούνι.

Όλες αυτές οι βασικές παρατηρήσεις χρησιμοποιούνται - χαριτολογώντας - σε μια νέα ταινία του Roland Emmerich ως βάση για την ιστορία.

Στην ταινία, το φεγγάρι είναι μια γιγάντια κούφια σφαίρα Dyson που τροφοδοτείται από έναν λευκό νάνο, που αποθηκεύει τον γενετικό κώδικα για τη σπορά πλανητών όπως η Γη σαν μια γιγάντια κιβωτός.

 

Ο Roland Emmerich βλέπει την ταινία του ως μια μεταφορά για τους κινδύνους της κλιματικής αλλαγής και επομένως είναι απόλυτα σύμφωνη με την τρέχουσα πολιτική προπαγάνδα. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι ο Έμεριχ είναι Τέκτονας 33 βαθμών.

Ενώ η ίδια η ταινία δεν προσφέρει τίποτα καινούργιο και γελοιοποιεί ως ένα βαθμό τους συνωμοσιολόγους, εισάγει την ιδέα ότι το φεγγάρι είναι ένα τεχνητό κατασκεύασμα και ότι, τελικά, οι συνωμοσιολόγοι έχουν πραγματικά δίκιο. Φυσικά, όπως συμβαίνει πάντα αυτές τις μέρες, αυτό συνδέεται με τη διασκεδαστική ιδέα της τεχνητής νοημοσύνης, η οποία έχει αντικαταστήσει την εξωγήινη απειλή στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας.

Στο τέλος της ταινίας, η «συνείδηση» ενός ανθρώπου ανεβάζεται στο φεγγάρι, αναιρώντας την ψυχή, στο πνεύμα του μετανθρωπισμού. Και όπως πάντα, διαδίδεται το ηλιοκεντρικό, μηδενιστικό μοντέλο της γης μας που είναι αρκετό για να κρατήσει τους ανθρώπους στον ύπνο.Βλέπω τις (καλές) ιστορίες επιστημονικής φαντασίας και φαντασίας να περιέχουν στοιχεία που λαχταρούν οι άνθρωποι, αλλά αυτά δεν πρέπει να αποτελούν μέρος της επίσημης αφήγησης για το πώς λειτουργεί ο κόσμος μας.

 

Αυτά τα βιβλία και οι ταινίες συχνά περιέχουν διάφορες πτυχές που έχουμε χάσει συλλογικά - κυρίως την ιδέα ότι υπάρχει ένα βαθύτερο νόημα στη ζωή, ότι υπάρχουν αόρατοι κόσμοι που δεν γίνονται άμεσα αντιληπτοί και ότι υπάρχουν περισσότερα στη ζωή από τον υλικό κόσμο.

Οι υποτιθέμενες φανταστικές ιστορίες φαντασίας σχετίζονται σαφώς με τη δική μας ιστορία - η «μαγεία» θεωρούνταν αληθινή στο παρελθόν, πριν από την Εκκλησία και τη σύγχρονη επιστήμη, και διώκονταν.

Είναι σαφές ότι ο κόσμος της επίσημης αφήγησης για τη φύση του κόσμου μας είναι τόσο βαρετός που είναι αδύνατο να χρησιμοποιηθεί αυτή η πραγματικότητα ως βάση για μια ενδιαφέρουσα ιστορία - επίσημα τίποτα δεν συμβαίνει εκτός από μια αργή, τυχαία εξέλιξη.

 

Η απειλή της κλιματικής αλλαγής είναι η έννοια που πλησιάζει περισσότερο στην επικείμενη καταστροφή - αλλά παραμένει πολύ αφηρημένη και επίσης όχι πολύ αξιόπιστη, επειδή η ιδέα της  σταδιακής αλλαγής  είναι τόσο ριζωμένη στον πολιτισμό μας. Νομίζω λοιπόν ότι οι άνθρωποι που προσπαθούν να μας πουλήσουν την ιδέα της κλιματικής αλλαγής χρησιμοποιούν τις συλλογικές μας αναμνήσεις από το καταστροφικό παρελθόν μας για να μας χειραγωγήσουν, και αυτή η ταινία δεν διαφέρει.

Μια ταινία για την άνοδο της στάθμης της θάλασσας κατά 20 εκατοστά (αν και η στάθμη της θάλασσας στην πραγματικότητα δεν ανεβαίνει ούτε λίγο) και ότι μερικοί άνθρωποι έχουν περισσότερα προβλήματα στην καθημερινή ζωή λόγω του ελαφρώς θερμότερου καιρού και πρέπει να μετακινηθούν στην ενδοχώρα ή να αγοράσουν κλιματισμό. δεν πουλάει καλά.

...pravda tv

ΗΛΙΟΣ,ΣΕΛΗΝΗ ΚΑΙ ΑΙΘΕΡΑΣ[Η ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ,Η ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ]

Ήλιος, Σελήνη και Αιθέρας : Η μυθολογία, η αστρονομία και τα μυστήρια του Σύμπαντος των Αρχαίων Ελλήνων

Στην Ελληνική μυθολογία ο Ήλιος ήταν προσωποποιημένος ως θεότητα, τον οποίο ο Όμηρος αντιστοιχεί στον ηλιακό Τιτάνα Υπερίωνα. Άλλες πηγές αναφέρουν πως ο Ήλιος είναι γιος του Υπερίωνα από την αδελφή του Θεία. Ο Ήλιος οδηγούσε το πύρινο άρμα του στον ουρανό. Έχει δύο αδελφές, την θεά του φεγγαριού Σελήνη και της θεά της αυγής Ηώ. Πολλοί πιστεύουν πως ο Απόλλων έγινε ο Ολύμπιος “ηλιακός θεός”. Ο αντίστοιχος του Ηλίου στην Ρωμαϊκή μυθολογία είναι ο Σολ. Η γνωστότερη ιστορία στην οποία συμμετέχει ο Ήλιος είναι αυτή του γιου του Φαέθοντα, ο οποίος σκοτώθηκε οδηγώντας το ηλιακό άρμα. Ο Ήλιος αναφερόταν και με το επίθετο Ήλιος Πανόπτης (αυτός που βλέπει τα πάντα). Ο Ήλιος λατρευόταν σ´ολόκληρη την Πελοπόννησο, ενώ ιδιαίτερα στη Ρόδο κάθε χρόνο διοργανώνονταν γυμναστικά πρωταθλήματα προς τιμήν του. Το νησί πιστευόταν πως το ανέσυρε από τη θάλασσα ο Ήλιος. Σ’αυτόν ήταν αφιερωμένος και ο Κολοσσός της Ρόδου. Ο Ήλιος απεικονιζόταν συχνά ως φωτοστεφανωμένος νεαρός σε άρμα, φορώντας έναν μανδύα και με μία υδρόγειο και ένα καμουτσίκι. Οι κόκορες και οι αετοί συνδέονταν με τον Ήλιο. Στην Οδύσσεια ο Οδυσσέας και το επιζών πλήρωμά του καταφτάνουν σε ένα νησί, αφιερωμένο στον θεό Ήλιο, το οποίο η Κίρκη ονομάζει Υπερίωνα αντί για Ήλιο. Εκεί φυλάσσονταν τα ιερά κόκκινα Βόδια του Ηλίου. Παρόλες τις προειδοποιήσεις του Οδυσσέα, οι άντρες του ασεβώς σκότωσαν και έφαγαν μερικά από αυτά. Οι φύλακες του νησιού, κόρες του Ηλίου, το είπαν στον πατέρα τους και αυτός κατέστρεψε το πλοίο τους και όλους τους άντρες εκτός από τον Οδυσσέα. Ο Σωκράτης απολογούμενος αναφέρει τον θεό Ήλιο στην προσπάθειά του να αποδείξει ότι είναι θεοσεβούμενος. Ο αντίστοιχος του Ηλίου στην Ρωμαϊκή μυθολογία ήταν ο Σολ. Λατρευόταν ως Σολ Ιντίγκες. Ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Ηλιογάβαλος εισήγαγε από την Συρία τη θεότητα Ελ Γκαμπάλ , η οποία αφομοιώθηκε με την ρωμαϊκή του Σολ Ινβίκτους (Sol Invictus, “ο ανίκητος Ήλιος”). Ο Απόλλων όπως παρουσιάζεται στον Όμηρο, με ασημένιο τόξο δεν έχει ηλιακά χαρακτηριστικά. Αλλά μέχρι τους Ελληνιστικούς χρόνους ο Απόλλων είχε συνδεθεί στενά με τον ήλιο θρησκευτικά. Το επίθετό του Φοίβος αποδόθηκε αργότερα από τους Λατίνους ποιητές και στον θεο Ήλιο Σολ. Οι παλαιότερες αναφορές στον Απόλλωνα ως ταυτοποιημένο με τον θεό Ήλιο εμφανίζονται στα αποσπάσματα του έργου του Ευριπίδη Φαέθων. Σ’ ολόκληρο το έργο ο Ήλιος φαίνεται να παρουσιάζεται ως ξεχωριστός από τον Απόλλωνα αλλά σε έναν λόγο κοντά στο τέλος του έργου η Κλυμένη, μητέρα του Φαέθοντα, θρηνεί το χαμό του παιδιού της από τον Ήλιο τον οποίο οι άνθρωποι ορθώς αποκαλούν Απόλλωνα (Απόλλων κατανοήθηκε με τη σημασία Απολλύων “Καταστροφέας”). Η ταύτιση έγινε κοινός τόπος σε φιλοσοφικά κείμενα και εμφανίζεται στα γραπτά του Παρμενίδη, Εμπεδοκλή, Πλουτάρχου και του Κράτη Θηβών μεταξύ άλλων ενώ εμφανίζονται και σε Ορφικά κείμενα. Ο Ψευδο-Ερατοσθένης γράφει για τον Ορφέα: Αλλά έχοντας πάει κάτω στον Άδη για τη σύζυγό του και βλέποντας τι είδους πράγματα υπήρχαν εκεί, δεν συνέχισε να λατρεύει τον Διόνυσο, από τον οποίο ήταν γνωστός, αλλά πίστευσε πως ο Ήλιος είναι ο μεγαλύτερος των θεών, ο Ήλιος στον οποίο επίσης απευθυνόταν ως Απόλλωνα. Ξυπνώντας κάθε νύχτα γύρω στα χαράματα και ανεβαίνοντας στο βουνό Παγκαίον περίμενε την ανατολή του ηλίου, ώστε να τον δει πρώτος. Γι´αυτό, ο Διόνυσος, νευριασμένος μαζί του, έστειλε τις Βασσαρίδες, όπως αναφέρει ο Αισχύλος ο τραγωδός. Τον ξέσκισαν και διασκόρπισαν τα μέλη. Ο Απόλλων και ο Ήλιος είναι σχεδόν παντού ξεχωριστοί. Ο θεός Ήλιος, ο γιος του Υπερίωνα, με το ηλιακό του άρμα, αν και αποκαλείται Φοίβος δεν αποκαλείται Απόλλων εκτός από σκόπιμες μη-παραδοσιακές ταυτοποιήσεις. Οι Ρωμαίοι ποιητές συχνά αναφέρονταν στον θεό Ήλιο ως Τιτάν.
Η Σελάνα ή Σελήνη ήταν ελληνική θεά, κυρία της σεληνιακής ψυχής. Το όνομά της ετυμολογείται από το σέλας (φως). Στην Ελληνική μυθολογία η Σελήνη, ή Μην (από τη σεληνιακή μηνολόγηση) ή Πασιφάη (στη Λακωνία), είναι τιτανική οντότητα, Κατά την Θεογονία του Ησιόδου η Σελήνη είναι κόρη του Υπερίωνα και της Θείας και αδελφή της Hούς (Αυγής), και του Ηλίου, ο οποίος τη φωτίζει αιώνια λόγω της αδελφότητάς τους. Απεικονίζεται συνήθως ως θηλυκή μορφή με μία ημισέληνο ως στέμμα και έφιππη ή οδηγώντας άρμα με φτερωτούς ίππους. Άλλοτε οι περιγραφές την θέλουν να οδηγεί μια αγέλη βοών και το ημισεληνιακό της στέμμα συσχετισμένο με τα κέρατα του ταύρου. Διασχίζει κυκλοτερώς τον ουρανό όμοια με τον αδελφό της, πάνω σε άρμα που σέρνουν δύο ημίονοι, ίπποι ή ταύροι, κατά το ένα μέρος τους λευκοί και κατά το άλλο μαύροι, αλληγορία του ότι μόνο η μία πλευρά της σεληνιακής επιφάνειας φωτίζεται από το ηλιακό φως. Εσμιξε με τον Αέρα με τον οποίο και γέννησε μία μόνο θυγατέρα, τη Δρόσο, με τον Θεό Δία (αττική παράδοση) από τον οποίο γέννησε την Πανδία (εκ του παν-δίος, δηλ. πανθειοτάτη), με τον Θεό Πάνα (αρκαδική λατρεία Λυκαίου όρους), με τον θνητό Ενδυμίωνα με τον οποίο γέννησε 50 κόρες, όσοι και οι σεληνιακοί μήνες της κάθε Ολυμπιάδας και, τέλος, με τον αδελφό της Ήλιο (ύστερη αρχαιότητα που διασώζει ο Κόιντος ο Σμυρναίος). Είναι η πρώτη και η μόνη σεληνιακή Θεά στην αρχαιότερη ποίηση. Τα επίθετα που της αποδίδονται είναι Αίγλη, Πασιφάη, Μήνη και Φοίβη. Με την εξέλιξη της μυθολογίας και άλλες Θεές συσχετίσθηκαν με τη Σελήνη, όπως η Εκάτη, η Άρτεμις, και η Ήρα. Τα σύμβολα της Σελήνης ήταν ο χρυσός, κυρίως όμως ο άργυρος, τα κέρατα, ο σεληνιακός μηνίσκος, ο τροχός, ο δίσκος κ.ά. Ιερά ζώα της Σελήνης θεωρούνταν ο σκύλος, ο λέων (παράδοση λέοντος της Νεμέας), το βόδι και ο πετεινός, που φέρονταν να εμφανίζονται ως ακόλουθοι της Σελήνης στο πέρασμά της κατά τη νύχτα και το λυκαυγές. Σημειώνεται ότι ο Σεληνιακός μηνίσκος αποτέλεσε ιδιαίτερο σύμβολο της αρχαίας πόλης του Βυζαντίου στη Κωνσταντινούπολη το οποίο και υιοθετήθηκε στη συνέχεια από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και δι΄ αυτής μεταδόθηκε σε όλους τους μουσουλμάνους όπου και φέρεται σήμερα σε πολλές εθνικές σημαίες, εθνόσημα και αραβικά βασιλικά σύμβολα. Επίσης τα σύμβολα της Σελήνης έχουν υιοθετηθεί στην χριστιανική αγιογραφία είτε ως διακοσμητικά στοιχεία χώρου, είτε και ως σύμβολα Αγίων όπως π.χ. στην αγιογραφία της Αγίας Αικατερίνης, των Ευαγγελιστών κ.λπ. Η Σελήνη λατρευόταν σε όλο σχεδόν τον ελληνικό χώρο. Ιδιαίτερα όμως σπουδαία ιερά της ήταν στην αρχαία Σπάρτη στο μαντείο των Σπαρτιατών στις Θαλάμες της Λακωνίας. Επίσης και στη Ρώμη υπήρχε σπουδαίο ιερό επί του Αβεντίου λόφου όπου και έκαιγε "ακοίμητος λυχνία" όλη τη νύχτα.
Αιθέρας σύμφωνα με την αρχαία και την μεσαιωνική αντίληψη ήταν το υλικό που γέμιζε τον χώρο του σύμπαντος γύρω από την γήινη σφαίρα. Στο παρελθόν χρησιμοποιήθηκε η ιδέα του αιθέρα για να εξηγηθούν φαινόμενα διάδοσης του
φωτός ιδέα που απορρίφθηκε μετά το πείραμα των Μάικελσον και Μόρλεϋ. Το πείραμα αυτό απέδειξε ότι το φως ταξιδεύει με σταθερή ταχύτητα, ως εκ τούτου ο αιθέρας δεν υπάρχει. Η ιδέα της ύπαρξης του αιθέρα ήταν αποδεχτή μέχρι το συγκεκριμένο πείραμα, ενώ την ιδέα της ύπαρξής του εισήγαγαν οι αρχαίοι Έλληνες, ως το πέμπτο στοιχείο, την πεμπτουσία. Ο αιθέρας ήταν το πέμπτο στοιχείο, μαζί με τη φωτιά, τον αέρα, το νερό και τη γη, από τα οποία ήταν φτιαγμένος ο κόσμος. Ενώ τα προηγούμενα στοιχεία δομούσαν τον κόσμο των ανθρώπων, ο αιθέρας πίστευαν ότι δομούσε τον ουρανό, τους πλανήτες, τα άστρα και γενικά τον υπόλοιπο κόσμο. Ο αιθέρας πίστευαν ότι είχε το σχήμα του κανονικού δωδεκάεδρου, γιατί ήταν το μοναδικό κανονικό στερεό του οποίου το ανάπτυγμα δεν αναλυόταν σε ορθογώνια ή ισοσκελή τρίγωνα. Έτσι, του απέδιδαν ξεχωριστές ιδιότητες, αφού ο κόσμος τον οποίο δομούσε ήταν ιδανικός και η κατοικία των θεών. Η ιδέα αυτή για τον αιθέρα διατηρήθηκε και στο Μεσαίωνα με την Αλχημεία.
Οι Έλληνες πολλούς αιώνες ή και χιλιετίες προ Χριστού ήξεραν να ερμηνεύσουν τα αστρικά φαινόμενα και τον ουράνιο θόλο. Μάλιστα αναφέρονται απόπειρες ουρανίων χαρτογραφήσεων ήδη κατά την Β΄ χιλιετία προ Χριστού. Με την πρόοδο στην επιστήμη, αυξήθηκαν και οι απαιτήσεις όχι μόνον τής Ανθρωπότητας, αλλά και τών ιδίων τών αστρονόμων. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι δειλά δειλά, σε ορισμένες περιπτώσεις, κάποιοι αστρονόμοι παρουσίαζαν το έργο τους υπό μορφήν ποιήματος. Το φαινόμενο αυτό απαντάται και στην Ιατρική, τής οποίας πολλοί εκπρόσωποι έπραξαν το ίδιο. Δεν πρέπει να μάς εκπλήσσει καθόλου, διότι η επιστήμη για τον Έλληνα εμπεριέχει το στοιχείο τής καλλιτεχνίας. Την Αστρονομία ανέπτυξαν και προώθησαν σπουδαίες μορφές τού ελληνικού πνεύματος. Ως πρώτος σοφός και - μεταξύ άλλων ιδιοτήτων του, αστρονόμος θεωρείται κατά τούς μυθικούς χρόνους ο Κένταυρος Χείρων. Άλλος από τούς πρωτεργάτες τής Αστρονομίας υπήρξε ο επίσης μυθολογικός Άτλας. Ακόμη, ο Ορφέας ως θεοποιημένη [υπαρκτή] μορφή, ίσως από την πόλη "Πίμπλα" τής Πιερίας. Όμοιας αίγλης έχαιραν οι ανάλογοι τού Ορφέα Μουσαίος από την Ελευσίνα, Παλαμήδης, και άλλοι. Τα ίδια συμβαίνουν και με τον Όμηρο, καθώς και με τον Ησίοδο από την Άσκρα τής Βοιωτίας, στα φιλολογικά έργα τών οποίων διαφαίνονται γνώσεις Αστρονομίας. Εν συνεχεία ο Φώκος από τη Σάμο, ο Θαλής ο Μιλήσιος [: απ' τη Μίλητο τής Μικράς Ασίας], ο Θεόδωρος από την Σάμο, και ο Αναξίμανδρος απ' τη Μίλητο, όλοι τους κατά τον έβδομο προς έκτο αιώνα προ Χριστού, ο Αναξιμένης από τη Μίλητο, έκτος π.Χ. αιώνας, ο Πυθαγόρας από την Σάμο και η σύζυγός του Θεανώ από τον Κρότωνα τής Μεγάλης Ελλάδας τον έκτο προς πέμπτο προ Χριστού αιώνα, ο Ίππασος από το Μεταπόντιο τής Μεγ. Ελλάδος, επίσης τον έκτο προς πέμπτο π.Χ. αι., οι περίπου σύγχρονοί του Φιλόλαος από τον Κρότωνα ή τον Τάραντα και Παρμενίδης από την Ελέα τής Μεγ. Ελλάδας, ο Αναξαγόρας από τις Κλαζομενές τής Μ. Ασίας τον πέμπτο αι. π.Χ., ο Άρπαλος, Ε΄ π.Χ. αιώνας, ο Οινοπίδης από την Χίο, ίδιος αιώνας, όπως και η Αγλαονίκη από την Θεσσαλία, ο Διογένης ο Απολλωνιάτης [: ίσως από την Απολλωνία τής Κρήτης], ο Έκφαντος από τις Συρακούσες, ο Μέτων από την Αθήνα, όλοι αυτοί κατά τον Ε΄ πάντα αιώνα π.Χ., ο Εύδοξος από την Κνίδο τής Μ. Ασίας, Δ΄ αι. π.Χ., ο Πυθέας από την Μασσαλία, τον ίδιον αιώνα, ο Φίλιππος από τον Οπούντα τής Φθιώτιδος, Δ΄ π.Χ. αι., καθώς και ο Ηρακλείδης από την Ηράκλεια τού Πόντου, και ο Ελικών από την Κύζικο τής Μ. Ασίας, ομοίως τον Δ΄ αιώνα π.Χ., ο Αρίσταρχος από την Σάμο κατά τον Δ΄ προς Γ΄ π.Χ. αι., ο Αρχιμήδης από τις Συρακούσες τής Μεγ. Ελλάδας τον Γ΄ π.Χ. αι., όπως κι ο Κόνων απ' τη Σάμο, ο Ερατοσθένης, ο επονομαζόμενος "Πένταθλος", από την Κυρήνη τον τρίτο έως δεύτερο αι. π.Χ., ο Απολλώνιος από την Πέργη τής Παμφυλίας στη Μ. Ασία, Γ΄ προς Β΄ π.Χ. αιώνας, ο Ίππαρχος απ' τη Νίκαια τής Βιθυνίας στη Μικρά Ασία, Β΄ π.Χ. αι., ο Σέλευκος από τη Σελεύκεια, Β΄ αι. π.Χ., ο Ποσειδώνιος από την Απάμεια τής Συρίας, Β΄ προς Α΄ αι. π.Χ., την ίδια περίοδο και ο Υψικλής ο Αλεξανδρέας, και ο Γέμινος ο Ρόδιος, ο Σωσιγένης απ' την Αλεξάνδρεια τον πρώτο π.Χ. αι., ο Πτολεμαίος Κλαύδιος από την Πτολεμαΐδα ή από το Πηλούσιο τής Αιγύπτου τον δεύτερο μετά Χριστόν αιώνα, ο αυτοκράτορας Ιουλιανός τον Δ΄ μ.Χ. αι., ο Θέων και η θυγατέρα του Υπατία, και οι δύο από την Αλεξάνδρεια κατά την μεταβατική από την Αρχαιότητα στο Βυζάντιο εποχή τού Δ΄ αιώνα μ.Χ., υπήρξαν εκείνοι οι οποίοι προβίβασαν την ελληνική Αστρονομία σε υψηλά επίπεδα. Στα κείμενα τού Ορφέως υποδηλώνονται στοιχεία αστρονομικού και κοσμογονικού ενδιαφέροντος μαζί με κάποιες νύξεις ηλιοκεντρικού περιεχομένου. Στον Παλαμήδη αποδίδεται η διαίρεση τού χρόνου σε μήνες, ημέρες, και ώρες. Ο Θαλής ή ο Κένταυρος Χείρων ήταν ο κατασκευαστής τής ουράνιας σφαίρας, κάτι αντίστοιχο προς την υδρόγειο σφαίρα αλλά με απεικονίσεις ουρανίων αστερισμών. Αργότερα οι Εύδοξος, Αναξίμανδρος, Αρχιμήδης, Ίππαρχος, κ.ά. βελτίωσαν ή τροποποίησαν εκείνη την σφαίρα. Ο Φώκος ανακάλυψε τον αστερισμό τής Μικράς Άρκτου.
Κι ενώ στον ελληνικό κόσμο έλαβε χώρα τέτοιος οργασμός δημιουργίας και πνεύματος, δεκαπέντε έως είκοσι αιώνες αργότερα, τις αναφερθείσες θεωρίες τών Ελλήνων αστρονόμων τις έκλεψαν πάμπολλοι και πολυποίκιλοι Ευρωπαίοι όπως ο Πολωνός Nicolaus Copernicus [: "Mikolaj Kopernik" στα πολωνικά και "Κοπέρνικος" επί το ελληνικότερον], ο οποίος μελετούσε συστηματικά τα ελληνικά κείμενα και ήξερε αρχαία ελληνικά, ο Γερμανός Johannes Kepler, ο Ιταλός Galileo Galilei, κ.ά., και τις παρουσίασαν ως δικές τους. Και πληροφόρησαν την κοινή γνώμη ότι η Γη είναι πλανήτης και μάλιστα σφαιρικός, ο οποίος περιστρέφεται περί τον Ήλιο και περί τον άξονά του, κλπ, κλπ! Για τη σωστή άσκηση τής Αστρονομίας και την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων, είχαν ιδρυθεί τα αστεροσκοπεία. Τέτοια υπήρχαν στη Μήλο, στον Ταΰγετο, στην Κνίδο και την Κύζικο τής Μικράς Ασίας, στην Αθήνα, στην Αλεξάνδρεια, στην Ρόδο, και αλλού. Τα όργανα που χρησιμοποιούντο στην Αστρονομία ήταν πολλά και με πολλές μορφές το καθένα: η διόπτρα, ο γνώμων, ο αστρολάβος, το ηλιοτρόπιο ή σκιάθηρο, οι κρίκοι [: ισημερινός και τροπικός], ο παραλλακτικός χάρακας, ο πόλος, το πλανησφαίριο, η πλινθίδα, η σκάφη, ο περίφημος "υπολογιστής τών Αντικυθήρων" [Φυσική - Μηχανική], και πολλά άλλα. Με τα όργανα εκείνα υπολογίζονταν το ύψος και οι θέσεις τών αστέρων, οι εκλειπτικές συντεταγμένες τους, το ύψος και η απόκλιση τού Ήλίου, η φαινομενική διάμετρος και οι συντεταγμένες Ηλίου και Σελήνης, το αζιμούθιο, η απόσταση τού Ηλίου από το ζενίθ κατά την μεσημβρία, οι γωνίες τις οποίες σχημάτιζαν οι ηλιακές ακτίνες με την κατακόρυφο τού τόπου, οι κινήσεις Γης, Ηλίου, και Σελήνης σε διάφορες φάσεις, κλπ.
Ενδείξεις από αναφορές σε αρχαία ελληνικά κείμενα μας λένε ότι κάποτε η Σελήνη δεν υπήρχε στον ουρανό. Και μάλιστα για να δηλώσουν την πανάρχαια εποχή που ιδρύθηκε η Λυκόσουρα, στην ορεινή Αρκαδία της Ελλάδας, η πρώτη πόλη που είδε το φως του ήλιου στη Γη, λένε ότι «ιδρύθηκε τότε που δεν υπήρχε Σελήνη στον Ουρανό». Γενικά τους αρχαίους Αρκάδες τους αποκαλούσαν «προσέληνους», επειδή υπήρξαν στην περιοχή αυτή πριν εμφανιστεί η Σελήνη στον ουρανό. «Προσέληνοι οι Αρκάδες και προσεληνίς το θηλυκόν», γράφει ο Στέφανος Βυζάντιος. «Αι νύμφαι της Αρκαδίας απεκαλούντο και αυτές προσελήνιδες», αναφέρει το λεξικό του Ησυχίου Αλεξανδρέως. «Προσέληνοι Ηρόδοτος τους Αρκάδας ούτω λέγει, τουτέστιν αρχαίους προ της σελήνης», γράφει το λεξικό του Σουίδα. Αργοναυτικά του Απολλώνιου του Ρόδιου: «Αρκάδες οι και πρόσθε σεληναίης υδέονται ζώειν, φηγόν έδοντες εν ούρεσιν...». Ο Απολλώνιος αναφέρεται σε μία εποχή στην οποία «δεν υπήρχαν όλες οι ουράνιες τροχιές», πριν από τη γενιά του Δευκαλίωνα και της Πύρρας, δηλαδή πριν τον κατακλυσμό. Τότε που δεν υπήρχε Σελήνη, οι μόνοι άνθρωποι που υπήρχαν ήταν οι Πελασγοί οι οποίοι ζούσαν στα βουνά της Αρκαδίας. Ο Δημόκριτος και ο Αναξαγόρας δίδασκαν ότι υπήρξε εποχή όπου η Γη δεν είχε τη Σελήνη! Ευστάθιος, εκκλησιαστικός συγγραφέας και φιλόσοφος: «Δοκεί δε φασί, παλαιότατα έθνη Ελλήνων είναι τα Αρκαδικά, διό και προσέληνοι ελέγοντο οι Αρκάδες, όπερ, φασίν, Ίππυς ο Ρηγίνος πρώτον αυτούς εκάλεσε». Οβίδιος «... οι Αρκάδες κατείχαν τη χώρα τους πριν από τη γέννηση του Διός» και «το γένος τους είναι παλαιότερο από την Σελήνη». Ο Πλούταρχος που αφήνει υπόνοιες για πανάρχαια κατοίκηση της Σελήνης: «Διά τι τας εν τοις υποδήμασι σεληνίδας, οι διαφέρειν δοκούντες ευγένεια φορούσιν; πότερον, ως Κάστωρ φησί, σύμβολον έστι τούτο της λεγόμενης οικήσεως επί της σελήνης και ότι μετά την τελευτήν αύθις αι ψυχαί την σελήνην υπό πόδας έξουσιν, ή τοις παλαιοτάτοις τουθ' υπήρχε, εξαίρετον, ούτοι δ’ήσαν Αρκάδες των απ’ Ευάνδρου Προσελήνων λεγομένων».
Ο Αρίσταρχος έγραψε πολλές εργασίες, οι περισσότερες από τις οποίες δεν διασώθηκαν. Η θεωρία του όμως για τον Ηλιο ως κέντρο του Ηλιακού Συστήματος μαρτυρείται κατά αδιαμφισβήτητο τρόπο από διάφορους αρχαίους συγγραφείς, όπως ο Αρχιμήδης1, ο Στοβαίος 2 και ο Πλούταρχος 3, ώστε να μην υπάρχει καμία αμφιβολία για την πατρότητά της. Εξάλλου ο Αρίσταρχος είναι ο εφευρέτης του σκαφίου, δηλαδή μιας μορφής ηλιακού ρολογιού, με το οποίο κατόρθωσε να προσδιορίσει τη στιγμή της αληθούς μεσημβρίας σε έναν τόπο (και να ορίσει γενικότερα την ώρα κατά τη διάρκεια μιας ηλιοφανούς ημέρας), το γεωγραφικό πλάτος του, την τιμή της λόξωσης της εκλειπτικής, την ημερήσια απόκλιση του Ηλιου και τις ημέρες των ισημεριών και ηλιοστασίων ενός έτους (του 281 π.Χ.). Μαζί με τον Ηρακλείδη τον Πόντιο (τον επονομαζόμενο και Ποντικό) θεωρείται από τους πρώτους που εξήγησαν την ημερήσια περιστροφή της ουράνιας σφαίρας ως αποτέλεσμα της αξονικής περιστροφής της Γης. Επίσης εξήγησε τη διαδοχή των εποχών ως αποτέλεσμα της κλίσεως του άξονα περιστροφής της Γης ως προς το επίπεδο της εκλειπτικής. Είναι ο πρώτος έλληνας αστρονόμος που έδωσε την ακριβέστερη τιμή της φαινόμενης διαμέτρου του Ηλιου και της Σελήνης. Φαίνεται ότι είχε μια κάποια αντίληψη των πραγματικά μεγάλων αποστάσεων των αστέρων, έναν από τους οποίους θεωρούσε τον Ηλιο. Ο Αρίσταρχος περί το 288 ή 287 π.Χ. διεδέχθη τον Θεόφραστο στην θέση του αρχηγού της Περιπατητικής Σχολής, θέση που διατήρησε επί οκτώ έτη.Επιπλέον ο Αρίσταρχος επινόησε μια πολύ αξιόλογη μέθοδο προσδιορισμού των σχετικών αποστάσεων του Ηλιου και της Σελήνης από τη Γη (με μονάδα μέτρησης των αποστάσεων τη διάμετρο της σεληνιακής τροχιάς). Το αποτέλεσμα, βέβαια, ήταν 20 φορές μικρότερο του ακριβούς, χρησιμοποιήθηκε όμως επί αρκετές εκατονταετίες από τότε, η δε μέθοδος υπολογισμού αποδεικνύει ότι ο Αρίσταρχος είχε την ικανότητα γεωμετρικής θεώρησης των ουράνιων φαινομένων. Ακόμη ο Αρίσταρχος επινόησε μια εξίσου σημαντική μέθοδο προσδιορισμού των σχετικών διαστάσεων των τριών αυτών σωμάτων. Από τις γνωστές (και περίπου ίσες μεταξύ τους) φαινόμενες διαμέτρους του Ηλιου και της Σελήνης κατόρθωσε να υπολογίσει τις διαμέτρους των δύο σωμάτων (με μονάδα μέτρησης τη γήινη διάμετρο). Ισως η ανακάλυψη ότι η πραγματική διάμετρος του Ηλιου είναι εικοσαπλάσια της σεληνιακής διαμέτρου, σε συνδυασμό με το ότι η απόσταση του Ηλιου από τη Γη είναι εικοσαπλάσια της απόστασης της Σελήνης από τη Γη οδήγησε τον Αρίσταρχο στο συμπέρασμα ότι ο Ηλιος και όχι η Γη αποτελεί το κέντρο του κόσμου. Η εισήγηση της ηλιοκεντρικής θεωρίας αποδεικνύει ότι ο Αρίσταρχος μπορούσε να κρίνει με σαφήνεια και να εξηγήσει σωστά τα υπό παρατήρηση ουράνια φαινόμενα, χωρίς να επηρεάζεται από τις ­ επί αιώνες παραδεκτές αλλά εσφαλμένες ­ αντιλήψεις και δοξασίες των συγχρόνων του. Εξάλλου, η επινόηση και χρήση του σκαφίου αποδεικνύει ότι μπορούσε με επιτυχία όχι μόνο να λύνει θεωρητικά τα αστρονομικά προβλήματα αλλά και να εφευρίσκει και να χρησιμοποιεί τα κατάλληλα όργανα, ήταν δηλαδή και ένας επιδέξιος παρατηρητής των ουράνιων φαινομένων. Ουσιαστικά ο Αρίσταρχος είναι ο πατέρας και θεμελιωτής της Αστρονομίας, με βάση τη λογική σκέψη και όχι τις θρησκευτικές δοξασίες. Η στιγμή της Αναγέννησης. Από τα παραπάνω προκύπτει ότι ο Αρίσταρχος πρώτος εισηγήθηκε την αποδεκτή σήμερα ηλιοκεντρική θεωρία και θεμελίωσε την Αστρονομία πάνω στη λογική σκέψη, άποψη την οποία, δυστυχώς, μια μερίδα της διεθνούς αστρονομικής κοινότητας, είτε δικαιολογημένα από άγνοια είτε ακόμη και αδικαιολόγητα, δεν φαίνεται να συμμερίζεται απολύτως. Δυστυχώς για την ηλιοκεντρική θεωρία, θερμοί υποστηρικτές της γεωκεντρικής θεωρίας με εισηγητή τον επίσης Σάμιο Πυθαγόρα, ήταν επιστήμονες του κύρους ενός Αριστοτέλη, ενός Ιππάρχου ή ενός Πτολεμαίου... Συνεπώς, η επαναστατική ιδέα του Αρίσταρχου δεν ήταν δυνατό να γίνει αποδεκτή. Περιέπεσε στη λήθη ­ χωρίς πάντως να ξεχασθεί εντελώς ­ ως την εποχή της Αναγέννησης, οπότε στα 1543, περίπου δύο χιλιετίες αργότερα, δικαιώθηκε από τον διάσημο πολωνό αστρονόμο Nicolaus Copernicus. Αν και ο Κοπέρνικος απλώς ανέσυρε από την αφάνεια την ηλιοκεντρική θεωρία, επαναλαμβάνοντας έτσι τις ιδέες του Αρίσταρχου, εν τούτοις φέρεται σήμερα ως ο εισηγητής της ηλιοκεντρικής θεωρίας, μάλιστα δε το δεκτό σήμερα ηλιοκεντρικό σύστημα εξακολουθεί να ονομάζεται διεθνώς «Κοπερνίκειο» και όχι «Αριστάρχειο», όπως θα έπρεπε.
Ο Αιθήρ κατά τους αρχαίους Έλληνες αποτελούσε την πρωταρχική, προϋπάρχουσα και δημιουργό δύναμη της ύλης και της Ζωής. Τη ζωοποιό ενέργεια εκπορευομένη εκ της ψυχής των πάντων! Έχει δωδεκαεδρική μορφή! Είναι η πηγή και η έδρα της ζωογόνας θερμότητας καθώς και ο πατέρας (ο δημιουργός δηλαδή) των Νεφών. Είναι αυτός που ζεσταίνει τη Γη και τις ψυχές των ανθρώπων. Αναφερόταν ως το άνω τμήμα του ουρανού (και ως επίθετο δήλωνε το ουράνιο) το καθαρό και διαυγές που φωταυγεί αλλά και μεταφέρει το φως! Είναι η πανάρχαια ενέργεια που “καίει” και φωταυγεί και βρίσκεται σε κατάσταση συνεχούς κινήσεως περιστροφικής σπειροειδούς κυκλικής! Ως αιθερικό, μεταφορικά, εννοούσαν το κομμάτι εκείνο το ιερό του πνεύματος των ανθρώπων, το τέλειο το θεϊκό το άριστο. Επίσης μας λένε ότι τα ουράνια σώματα “πλέουν” μέσα στα κύματα του αιθέρα και ότι ο αιθέρας είναι ουσιαστικά το δομικό υλικό τους. Οι Αρχαίοι συνδέουν την αίσθηση της όρασης με τον αιθέρα και ο Πλούταρχος μας λέει ότι εκ φύσεως (και όχι εξ άλλης αιτίας) ο αιθέρας κινείται σπειροειδώς. Σε αρκετά σημεία της γραμματείας αναφέρεται ότι ο αιθέρας σχετίζεται με τις καιρικές συνθήκες και ειδικότερα με τη βροχή, καθώς και με το κλίμα μιας περιοχής, καθώς και ότι η Γη περιβάλλεται από αιθερικό στρώμα κέλυφος.
Όπως φάνηκε και από την αρχαία ελληνική θεώρηση η περιγραφή του αιθέρα είναι όμοια της οργόνης του Βίλχελμ Ράιχ. Ουσιαστικά αναφέρονται στην ίδια και την αυτή ενέργεια με εκπληκτική ομοιότητα στην περιγραφή και τις ιδιότητές της. Ο ίδιος ο Ράιχ στις απόρρητες σημειώσεις του που ήρθαν στο φως το 2012 με το βιβλίο “Where’s the Truth?” σελ. 9, αναφέρει γεμάτος ενθουσιασμό ότι ανακάλυψε τον αιθέρα: “I have discovered the ether”. Για να προσθέσει αμέσως μετά ότι αυτή η ανακάλυψη θα του προκαλέσει πολύ μεγάλους μπελάδες. “This will cause me a terrible amount of trouble”. Κάποια στιγμή οι φυσικοί οι γιατροί, οι βιολόγοι, οι ψυχίατροι και γενικότερα, οι επιστήμονες που ασχολούνται με τη δημόσια υγεία ίσως ξεπεράσουν τις οικονομικές εξαρτήσεις και τις διανοητικές αγκυλώσεις τους και ξανά-ανακαλύψουν την αλήθεια. Τότε εξ’ ανάγκης θα παραδεχθούν τα λάθη τους. Η ανθρωπότητα βρίσκεται στην αυγή μιας νέας περιόδου. Ας ελπίσουμε ότι θα βρεθούν οι κατάλληλοι άνθρωποι και τα μέσα για να κάνει αυτό το άλμα από τον μηχανιστικό καπιταλιστικό κόσμο στο φυσικό και κοσμικό πολιτισμό. Και γιατί όχι, για ακόμη μία φορά, η αρχή μπορεί να γίνει από την πατρίδα μας! Η ελεύθερη ενέργεια είναι η ενέργεια του μέλλοντος και όπως όλα δείχνουν δεν θα αργήσει η εποχή που θα την κάνουμε όλοι κτήμα μας ώστε να διδαχθούμε και να θεραπευτούμε από αυτή.
Πηγή: http://www.mousaios.gr/ο-βίλχελμ-ράιχ-η-οργόνη-αιθήρ-και-οι-αρ/#l8
http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=128754
http://e-stymfalia.gr/index.php/el/optikoakoustiko-yliko/dimosiefseis/226-oi-proselinoi-arkades-kai-i-latreia-tou-ermi
http://ellinon-pnevma.blogspot.gr/2010/07/blog-post_23.html
https://el.m.wikipedia.org/wiki/Σελήνη_(μυθολογία)

https://el.m.wikipedia.org/wiki/Ήλιος_(μυθολογία)

https://el.m.wikipedia.org/wiki/Αιθέρας_(ουσία)

 

ΤΑ ΑΙΝΙΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ

Τό Αρθρο είναι τού Γιάννη Σαρλά

Τα αινίγματα της Σελήνης...

Καιρός να δραπετεύσουμε απ’ τη μιζέρια της καθημερινότητας και να πετάξουμε ψηλά. Να ταξιδέψουμε με το νου μας μέχρι την...διαστημική γειτονιά μας. Στο πανέμορφο φεγγαράκι μας. Στο καταφύγιο των απανταχού ρομαντικών και ερωτευμένων! Πόσο όμως...φυσική είναι η ομορφιά που διαθέτει; Και επιπλέον, μήπως αποτελεί καταφύγιο και...κάποιων άλλων;

Με μια προσεκτική ερευνητική ματιά, μοιάζει σαν όλα τα περίεργα φαινόμενα του κόσμου, να έχουν συγκεντρωθεί στο φυσικό (;) μας δορυφόρο. Θα προσπαθήσω να παρουσιάσω συνοπτικά και όσο πιο περιεκτικά γίνεται για να μην κουράσω, κάποια μόνο, απ' τα παράδοξα στοιχεία, τα οποία λαμβάνουν χώρα στη Σελήνη. Σκοπός του ταξιδιού μας; Αυτό καθ’ αυτό το ταξίδι! Θέτοντας κίνητρα για περαιτέρω έρευνα και προβληματισμό.

1) Και πρώτα – πρώτα, η Σελήνη μας δεν θα έπρεπε καν να βρίσκεται εκεί που βρίσκεται. Ο Ισαάκ Ασίμωφ, ο μεγάλος αυτός αστρονόμος και συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας του προηγούμενου αιώνα,υπελόγισε, ότι η ελκτική δύναμη, που ασκεί ο Ήλιος πάνω στη Σελήνη είναι διπλάσια από αυτήν, που της ασκεί η Γη, σύμφωνα με τον Νόμο της Παγκόσμιας Έλξης, πράγμα που σημαίνει ότι ο Ήλιος, φυσιολογικά, θα έπρεπε να είχε αποσπάσει τη Σελήνη από τη Γη. Φαίνεται όμως, ότι κάτι την κρατάει καρφωμένη στη θέση της. Γι' αυτό και ο Ασίμωφ, κατέληξε στο συμπέρασμα, ότι η Σελήνη δεν είναι φυσιολογικός δορυφόρος της Γης.

2) Η Σελήνη έχει βρεθεί πολύ μακριά απ' τη Γη. Οι αποστάσεις, με βάση τις οποίες ένας δορυφόρος περιστρέφεται γύρω από έναν πρωτεύοντα πλανήτη, έχουν να κάνουν και με την απόσταση ασφαλείας, που κρατάει ο δορυφόρος από τον πλανήτη για να μην καταστραφεί από τις παλιρροιακές δυνάμεις, οι οποίες αναπτύσσονται εξ' αιτίας της βαρυτικής έλξης, που ασκείται μεταξύ των σωμάτων. Η απόσταση αυτή είναι γνωστή σαν «όριο του Ρος».Το όριο του Ρος για τo δίδυμο Γη-Σελήνη είναι 18.261 χιλιόμετρα. Αν η Σελήνη πλησιάσει ή περάσει αυτή την απόσταση, θα διαλυθεί από τις παλιρροιακές δυνάμεις της Γης. Η Σελήνη όμως, βρίσκεται σε μέση απόσταση...384.000 χιλιόμετρα από τη Γη, δηλαδή 21 φορές μακριά από το όριο του Ρος της Γης, (!) όταν οι πλησιέστεροι δορυφόροι των άλλων πλανητών βρίσκονται 1,5 φορά μακριά από το όριο του Ρος του κάθε πλανήτη.

3) Η Σελήνη είναι επίσης ο μοναδικός δορυφόρος του ηλιακού μας συστήματος, ο οποίος περιστρέφεται σχεδόν στο επίπεδο της εκλειπτικής (κλίση 5 μοίρες), όταν όλοι οι υπόλοιποι δορυφόροι περιστρέφονται γύρω από το ισημερινό επίπεδο κάθε πλανήτη. Έχει βρεθεί δηλαδή σε τέτοιο σημείο, ούτως ώστε τα τρία σώματα Ήλιος, Γη και Σελήνη να βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο! Εξ' αιτίας αυτής της μοναδικότητας, το σύστημα Γης-Σελήνης θεωρείται σαν «διπλό σύστημα πλανητών». Με άλλα λόγια, η Σελήνη είναι δορυφόρος και πλανήτης ταυτόχρονα!

4) Εντελώς «συμπτωματικά», η φαινόμενη διάμετρος της Σελήνης είναι ίση με τη φαινόμενη διάμετρο του Ηλίου. Συγκεκριμένα, ηφαινόμενη διάμετρος της Σελήνης από τη Γη είναι: Τόξο εφαπτομένης διαμέτρου/απόσταση, δηλαδή Arc tan (3476/ 384000) = 0,52°. Ομοίως, η φαινόμενη διάμετρος του Ήλιου είναι:Arc tan (1375000/ 149900000) = 0,52°. Δηλαδή οι δυο δίσκοι φαίνονται ακριβώς ίσοι για τον παρατηρητή από τη Γη! Αυτό έχει ως συνέπεια να δημιουργείται το καταπληκτικό φαινόμενο των ολικών ηλιακών εκλείψεων!

5) Ένα από τα πλέον μείζονα μυστήρια της συμπεριφοράς της Σελήνης είναι, ότι ο δορυφόρος μας ακολουθεί μιαν αμιγώς κυκλική τροχιά, μοναδική σε ολόκληρο το ηλιακό μας σύστημα! Εάν η Σελήνη είχε δεσμευτεί από την έλξη της Γης τότε θα είχε υιοθετήσει μιαν επιμήκη, ελλειψοειδή τροχιά, όπως οι δορυφόροι άλλων πλανητών. Επιπλέον, στρέφει πάντοτε την ίδια πλευρά της προς τη Γη, εμφανίζει δηλαδή σύγχρονη τροχιά. Η Σελήνη κατά συνέπεια, περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της σε ίσο χρόνο, στον οποίο περιφέρεται και γύρω από τη Γη. Σε ακριβώς 29,53 ημέρες!

Κατ' αντιπαραβολή, φανταστείτε έναν παρατηρητή, ο οποίος κάθεται στο κέντρο ενός τραπεζιού ενώ κάποιος άλλος γυρίζει γύρω-γύρω απ' το τραπέζι, κατά τέτοιον τρόπο, ούτως ώστε αυτός που κάθεται στο τραπέζι να βλέπει πάντοτε το ανφάς του προσώπου αυτού, που περιστρέφεται γύρω του. Αυτή η συγκεκριμένη τροχιά δίνει αρκετά πλεονεκτήματα σε κάποιον που θα αποφάσιζε να...κρυφτεί (λέμε τώρα ) στη Σελήνη!

Η θεατή πλευρά αποτελεί φυσική ασπίδα της αθέατης πλευράς της Σελήνης στις εκπομπές ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας.Όταν οι αποστολές Απόλλων, βρίσκονταν σε τροχιά γύρω απ' τη Σελήνη και περνούσαν πίσω απ' την αθέατη πλευρά, στο Χιούστονσήμαινε συναγερμός! Η επαφή με το διαστημόπλοιο χάνονταν για αρκετά λεπτά, οι επικοινωνίες διεκόπτονταν τελείως και στη Γη είχαν...μαύρα μεσάνυχτα για την κατάσταση αλλά και την...ύπαρξη του διαστημοπλοίου. Συνεπώς, με αυτόν τον τρόπο η αθέατη πλευρά προστατεύεται από μια φυσική ασπίδα.

6) Η Σελήνη είναι κομματάκι...μεγάλη για να αποτελεί φυσικό δορυφόρο της Γης! Μεγάλη, όσο κανείς άλλος δορυφόρος του ηλιακού μας συστήματος σε σχέση με τον πρωτεύοντα πλανήτη του. Με διάμετρο 3.476 χιλιόμετρα φαντάζει πολύ μεγάλη μπροστά στα12.756 χλμ της Γης (έχει αναλογία διαμέτρων με τη Γη 1:4), όταν οι μεγάλοι δορυφόροι Γανυμήδης του Δία και Τιτάνας του Κρόνουέχουν αντίστοιχα αναλογία διαμέτρων 1:30 και 1:27.


7) Σχετικά τώρα με την ηλικία της Σελήνης... Χμμ.. Πάνω από το 99% των σεληνιακών βράχων που εξετάστηκαν κάτω από ανάλυση, προσδιορίσθηκε, ότι είναι αρχαιότεροι από το 90% των πιο αρχαίων βράχων που βρέθηκαν στη Γη. Ορισμένα δείγματα μάλιστα, σύμφωνα με την άποψη αρκετών επιστημόνων, είναι πιο παλιά και απ' τον Ήλιο! Και σημειώστε, ότι οι Σεληνιακές θάλασσες, απ' όπου προήλθαν τα περισσότερα δείγματα είναι νεότεροι σχηματισμοί της Σελήνης! Σαφώς λοιπόν, η παρούσα ηλικιακή ανακολουθία μεταξύ Γης και Σελήνης, όπου αποδεδειγμένα πλέον η δεύτερη δείχνει να προϋπάρχει της πρώτης, καταρρίπτει και την επικρατούσα θεωρία σχηματισμού της Σελήνης από τη σύγκρουση ενός πλανητοειδούς με τη Γη.

8) Αν και προσωπικά δεν είμαι λάτρης των θεωριών περί κούφιας Γης και κούφιων πλανητών εν γένει, μιας και εμφανίζουν τρομερές αδυναμίες κυρίως από πλευράς Μηχανικής Φυσικής, (η επίδραση της βαρύτητας θα έκανε τον φλοιό του εκάστοτε πλανήτη νακατέρρεε ως...χάρτινος πύργος) πιστεύω όμως, πως θα πρέπει επιτέλους η NASA να βγει και να εξηγήσει για ποιόν λόγο η Σελήνη αντηχούσε σαν....καμπάνα στα επαναλαμβανόμενα πειράματα των αποστολών Απόλλων 12,14,15,16 και 17, όπου οι αστροναύτες πέταξαν από ορισμένο ύψος εξοπλισμό, που προσέκρουσε στην επιφάνεια του φεγγαριού και δημιούργησε δονήσεις, οι οποίες διαρκούσαν κάθε φορά για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα (άνω της μιας ώρας). Τα σεισμικά κύματα, που δημιουργήθησαν, ενεφάνισαν συμπεριφορά (ταχύτητα 9,5 km/secσε βάθος 32 km) ανάλογη της κινήσεώς τους μέσα από υλικό με πολύ καλή αγωγιμότητα, όπως τα μέταλλα! Επίσης, περιμένω...εδώ και χρόνια απ' τη NASA να δώσει μιαν εξήγηση για τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν οι αστροναύτες στο να τρυπήσουν την επιφάνεια της Σελήνης...

9) Παρατηρώντας τη γεωλογία ή καλύτερα τη γεωμορφολογία του φεγγαριού, θα διαπιστώσει κανείς, ότι παρουσιάζεται σαν κάτι να του...γύρισε τα μέσα έξω. Σαν γάντι. Τα βαρύτερα υλικά, τα οποία θα έπρεπε κανονικά να βρίσκονταν στον πυρήνα, όπως είναι για παράδειγμα τα λιωμένα μέταλλα, ενυπάρχουν στη επιφάνειά του, στις Σεληνιακές θάλασσες, κάτω απ' τη σκόνη. Γιατί όμως και η αθέατη όψη της Σελήνης δεν εμφανίζει θάλασσες αλλά μόνο βουνά και κρατήρες;

10) Τί είναι αλήθεια όλες αυτές οι περίεργες κατασκευές, σχήματα και απεικονίσεις, οι οποίες έχουν φωτογραφηθεί τόσο απ' τις διαστημικές αποστολές της NASA, όσο και από αστρονόμους εδώ στη Γη αλλά και από ιδιώτες ερασιτέχνες αστρονόμους και παριστάνουν αρμονικά γεωμετρικά σχήματα, όπως ο τριγωνικός κρατήρας Ουκέρτ, οπενταγωνικός Πρόκλος, ο εξαγωνικός Πυθαγόρας και τόσοι άλλοι και τέλος δομές, οι οποίες να θυμίζουν τεχνουργήματα κάποιου πολιτισμού, όπως σήραγγες, γέφυρες και τείχη; Δείτε εδώ για παράδειγμα:

http://www.lunaranomalies.com

http://www.cosmicparadigm.com/Cities_Found_on_the_Moon.html

http://paranormal.about.com/library/weekly/aa030899.htm

Επίσης, πασίγνωστα είναι τα λεγόμενα Transient LunarPhenomena ή TLP's, τα οποία περιλαμβάνουν λάμψεις, αντανακλάσεις και ανεξήγητες αλλαγές στο χρώμα ή στο σχήμα, που συμβαίνουν πάνω στην επιφάνεια της Σελήνης. Γνωρίζετε, ότι αρκετά από τα χιλιάδες TLP’s, τα οποία έχουν παρατηρηθεί στην Σελήνη σχετίζονται με εκπομπές αερίων από κοιλότητες (το τονίζω κοιλότητες) στο εσωτερικό της; Iδίως στους κρατήρες Αρίσταρχοκαι Κέπλερ, τα διετή δεδομένα, που συνέλεξε o φασματογράφος του διαστημικού σκάφους Lunar Prospector είναι ενδεικτικά αυτής της δραστηριότητας. Αναρωτιέμαι λοιπόν, πώς γίνεται η NASA να συνεχίζει να θεωρεί γεωλογικά νεκρή τη Σελήνη, όταν εκπέμπει φυσικό αέριο από το εσωτερικό της...

Μιαν ιδέα για τα παραπάνω φαινόμενα θα πάρετε εδώ:

http://www.daviddarling.info/encyclopedia/T/TLP.html

Όπως όμως για όλα – ή σχεδόν για όλα – τα προβλήματα, η λύση τους φαίνεται να υπάρχει – πού αλλού – στα αρχαία Ελληνικά κείμενα. Οι μεγάλες μορφές της Ελληνικής αρχαιότητας γνώριζαντην αλήθεια για τον δορυφόρο μας, όπως γνώριζαν και πολλές άλλες αλήθειες. Οι Ορφικοί ύμνοι εμπεριέχουν θαυμαστές πληροφορίες για όλα τα επιστημονικά θέματα και ιδιαίτερα για την αστρονομία. Θέλετε να μάθετε τί αναφέρει ο Ορφεύς για την Σελήνη; Πως έχει «βουνά, πολιτείες και σπίτια...!» Τί άλλο είπε ο Ορφέας; Πως «η Σελήνη έχει στέρεο έδαφος και θεϊκούς κατοίκους!» Και αυτά, τα αναμετέδωσαν με την σειρά τους ο Πλούταρχος, ο Διογένης Λαέρτιος αλλά και άλλοι Έλληνες σοφοί.

Η φλόγα της σοφίας όμως δεν έσβησε ποτέ από την χώρα μας. Ο θρύλος της σύγχρονης Ελληνικής αστρονομίας Κωνσταντίνος Χασάπης ενέδωσε στον πειρασμό να αναλύσει τους Ορφικούς ύμνους κάτω απ’ το φως των σημερινών γνώσεων. Απέδειξε λοιπόν, ότι ο Ορφέας ήξερε να υπολογίζει τις εκλείψεις, τα ηλιοστάσια και τις ισημερίες. Εγνώριζε επίσης, πως η εναλλαγή των εποχών οφείλεται στην κλίση του άξονα περιστροφής της Γης και της κινήσεώς της γύρω απ’ τον Ήλιο. Οι παραπάνω όμως γνώσεις θα ήταν αδιανόητες εάν ο αρχαίος μας αστρονόμος αγνοούσε το πραγματικό σχήμα της Γης καθώς και την κίνησή της γύρω απ’ τον εαυτό της και γύρω απ’ τον Ήλιο, πράγμα που δεν συνέβαινε σύμφωνα με την άποψη του σύγχρονου Έλληνα αστρονόμου.

Με βάση την ανάλυση του δρος Χασάπη κατά την διδακτορική διατριβή, που είχε τίτλο «Οι Ορφικοί Ύμνοι και η Αστρονομία κατά την Β' χιλιετηρίδα Π.Χ.», οι Έλληνες ήδη στην δεύτερηπροΧριστιανική χιλιετηρίδα είχαν συλλάβει την ηλιοκεντρική ιδέα ενώ χρησιμοποιούσαν σεληνιακό ημερολόγιο με δώδεκα μήνες. Εγνώριζαν όλες τις φάσεις της Σελήνης, τις κινήσεις των πλανητών και τον νόμο της Παγκόσμιας Έλξης των σωμάτων!

Ο μέγας μύστης Πυθαγόρας βασιζόμενος στις πληροφορίες του Ορφέα αναφέρει σχετικά με τη Σελήνη, ότι «κατοικείται από θεϊκά όντα, όμοια με τους κατοίκους της Γης. Στην Σελήνη υπάρχουν όλα όσα βλέπουμε στη Γη με την μόνη διαφορά, ότι οι σεληνιακές μέρες είναι δεκαπέντε φορές μεγαλύτερες από τις δικές μας!». Η παραπάνω αποκάλυψη προκαλεί μεγάλη έκπληξη κυρίως για τον τρόπο με τον οποίον οι πρόγονοί μας ήταν σε θέση να γνωρίζουν, ότι η Σεληνιακή ημέρα διαρκεί δύο εβδομάδες.

Αυτό, που παραμένει γνωστό, είναι πως ο μεγάλος Πυθαγόρας έμεινε περισσότερο από είκοσι χρόνια στην Αίγυπτο, όπου ίσως εξ' αιτίας της μορφολογίας του εδάφους της, το μυημένο ιερατείο διετηρούσεπανάρχαιες γνώσεις, τις οποίες και ενεφάνιζε ως διδασκαλίες «θεών». Και βέβαια, ο νους μας πηγαίνει αμέσως στον διάλογο μεταξύ του Αιγύπτιου ιερέα της Σαϊδος και του Σόλωνος, όταν ο τελευταίος επισκέφθηκε την Αίγυπτο. Διάλογο, τον οποίον διασώζει ο Πλάτωνστον «Τίμαιό» του και φέρει τον ιερεά να λέγει στον Σόλωνα πως:«εσείς οι Έλληνες μοιάζετε σαν να είστε για πάντα παιδιά. Διότι απ’ τις πολλές καταστροφές είτε από πλημμύρες είτε από άλλα αίτια, που συνέβησαν στην πατρίδα σας, έχετε χάσει την ροή της γνώσης, η οποία όμως υπάρχει ατόφια και φυλάσσεται εδώ από καταβολής κόσμου». 

«Προσέλληνοι Ηρόδοτος τους Αρκάδας ούτω λέγει, τουτέστιν αρχαίους προ της Σελήνης» γράφει το λεξικό του Σουίδα.Υπήρξαν δηλαδή οι Αρκάδες πριν απ' την εμφάνιση της Σελήνης στον ουρανό! Το ίδιο αναφέρει και ο Απολλώνιος ο Ρόδιος σταΑργοναυτικά του αλλά και ο Παυσανίας στα Αρκαδικά του.Παρόμοιες αναφορές έχουμε από τον Πλούταρχο, τον Οβίδιο, τον Ιππόλυτο και τον Λουκιανό ενώ ο Δημόκριτος και ο Αναξαγόραςδίδασκαν ότι υπήρχε μιά εποχή όπου η Γη ήταν χωρίς φεγγάρι.

Θα καταλήξω στον Νεοπλατωνικό φιλόσοφο Πρόκλο, ο οποίος λέγει:«Μήσαντο δ' άλλην γαίαν απείρατον, ην τε σελήνην αθάνατοι κλήζουσιν, επιχθόνιοι δε τε μήνην, η πολλ' ούρε έχει, πολλ' άστεα πολλά μέλαθρα». Δηλαδή: «Μελέτησαν μιαν άλλην Γη, άγνωστη, την οποίαν οι αθάνατοι ονομάζουν Σελήνη, οι δε κάτοικοι της Γης Μήνην και η οποία έχει πολλά όρη, πολλές πόλεις, πολλά μέγαρα.

Από την πανάρχαια λέξη Μήνην, φαίνεται να προέρχεται και η λέξη μήνας, ο οποίος και διαρκεί περίπου όσο μια περιφορά της Σελήνης γύρω από τη Γη, τα...έμμηνα των γυναικών, που συγχρονίζονται με την περίοδο περιφοράς της Σελήνης γύρω απ' τη Γη, όπως επίσης και οι Αγγλικές λέξεις moon και month!

Υπάρχουν αρκετά καλά βιβλία για κάποιον, που θέλει να ψάξει, με αναρίθμητα στοιχεία για το όλο ζήτημα, τα οποία βεβαίως αντιτίθενται στο λεγόμενο «ακαδημαϊκό ...ιερατείο» που θέλει κάθε εξαγγελία της NASA νομοτέλεια! Ενδεικτικά αναφέρω την«Εξωγήινη Αρχαιολογία» του Γεωργίου Κασιμάτη, «Τα μυστικά της Σελήνης» του Don Wilson και το «Το μυστήριο της Σελήνης» του Σωτήρη Σοφιά.

Για όποιον σπεύσει να κατηγορήσει τον Don Wilson ως...παραμυθά, έχω να του πω, ότι το μόνο που έκανε ήταν να αναμασήσει την θεωρία δύο Ρώσων αστροφυσικών, του Μιχαήλ Βάζιν και του Αλεξάντερ Στσερμπάκωφ, οι οποίοι σε ένα άρθρο τους, που δημοσιεύθηκε σε επίσημο κυβερνητικό έντυπο τον Ιούλιο του 1970αλλά και σε συμπληρωματική επιστημονική μελέτη το 1976,υπεστήριξαν πως η Σελήνη είναι ένας τεχνητά μετασκευασμένος πλανητοειδής, κούφιος στο εσωτερικό του και δεν αποκλείεται να αποτελεί στην πραγματικότητα ένα διαστημόπλοιο, κατασκευασμένο από λογικά όντα κάποιου μακρινού ηλιακού συστήματος, τα οποία και απεφάσισαν να αναχωρήσουν μαζί με τον...πλανήτη, όταν διεπίστωσαν πως οι συνθήκες στην διαστημική γειτονιά τους ήταν τέτοιες, που θα έθεταν σε κίνδυνο την επιβίωσή τους. Μετά από ένα πολύ μεγάλο ταξίδι, κατά τη διάρκεια του οποίου το φυσικό αυτό διαστημόπλοιο άντεξε όλες τις συγκρούσεις με τους μετεωρίτες και τους αστεροειδείς, με τους οποίους ήρθε σε επαφή, προσήρθε στο ηλιακό μας σύστημα, «παρκάροντας» στο συγκεκριμένο σημείο λίγο έξω απ’ τη Γη και υιοθετώντας κυκλική τροχιά γύρω απ’ τον πλανήτη μας!

Η εν λόγω «τρελή» εκ πρώτης όψεως θεωρία, περιγράφει το πώς ακριβώς έλαβε χώρα αυτή η τεχνολογική επεξεργασία, σύμφωνα με την οποίαν «άδειασε» το εσωτερικό του πλανητοειδούς από την λάβα και τα βαρέα μέταλλα, που αντλήθησαν απ’ τον πυρήνα, όχι μόνο για να δημιουργηθεί ο κατάλληλος κατοικήσιμος χώρος αλλά παράλληλα για να ενισχυθεί η εξωτερική επιφάνεια, ούτως ώστε να αντέχει στις προσκρούσεις των μετεωριτών. Οι δυό επιστήμονες γράφουν: «Οι λεγόμενες σεληνιακές θάλασσες δεν είναι τίποτε άλλο από ενισχύσεις του εξωτερικού φλοιού, που κατεσκευάσθησαν χάρη στην άντληση της λάβας απ’ τον πυρήνα. Οι θάλασσες αυτές δεν είναι τίποτε περισσότερο από εκρήξεις των δοκών αντιστήριξης, που ενίσχυσαν τα αδύνατα σημεία του φλοιού».

Βεβαίως, η παραπάνω θεωρία των δύο Ρώσων βασίζεται σε πληθώρα δεδομένων και επιστημονικών ενδείξεων, που ενυπάρχουν στον δορυφόρο μας, για τις οποίες, όπως είπα και πριν, η NASA δεν έχει δώσει ακόμη πειστικές εξηγήσεις. Το σημαντικότερο όμως με αυτή τη θεωρία είναι, ότι εμφανίζεται απόλυτα συμβατή με όλα τα τα περίεργα και ανεξήγητα φαινόμενα, που παρατηρούνται στον δορυφόρο μας, μερικά μόνο απ’ τα οποία σας ανέφερα παραπάνω. Όλα μοιάζουν να δένουν μεταξύ τους...

Με βάση τα στοιχεία, τα οποία προσέφεραν οι διαστημικές αποστολές, οι παλαιότερες θεωρίες για τη Σελήνη τινάχτηκαν στον αέρα. Αντιθέτως, όλα τα νέα στοιχεία συνηγορούν, ότι η Σελήνη δεν αποτελεί – στο σύνολό της τουλάχιστον – ένα φυσιολογικό ουράνιο σώμα.

Θα πρέπει εδώ να επισημάνω, ότι εάν επιχειρήσουμε να εξετάσουμε με σοβαρή ερευνητική ματιά την παραπάνω θεωρία του διαστημοπλοίου, δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να την μελετήσουμε αποσπασματικά δυιλίζοντάς την με επιστημονική προσέγγιση μόνο μέσα απ’ τον χώρο της αστροφυσικής αλλά να την εντάξουμε σε μιαν ολιστική θεώρηση, στην οποία θα εμπεριέχεται το σύνολο της Συμπαντικής γνώσης, που έχει γίνει έως τώρα κατανοητή απ’ τον ανθρώπινο νου. Αυτού του είδους η προσέγγιση, η οποία κάπου αγγίζει τα όρια και της φιλοσοφίας, μας θέτει κάποια αμείλικτα ερωτήματα.

Για να μπορέσουν για παράδειγμα, κάποιες οντότητες να επιταχύνουν ένα τέτοιο ουράνιο σώμα με ένα 20% της ταχύτητας του φωτός, (ακόμα και με 10%) θέτωντάς το σε ταχύτητα δίνης (ένα σώμα διαμέτρου σχεδόν τρεισήμισι χιλιάδων χλμ. και ανάλογης μάζας, όπως η Σελήνη) και ταξιδεύοντας με αυτήν την ταχύτητα για εκατοντάδες, χιλιάδες, ίσως και εκατομμύρια χρόνια, αυτό σημαίνει, ότι τα επίπεδα της ενέργειας, που χρησιμοποίησαν θα ήταν πρακτικώς ανεξάντλητα. Γιατί λοιπόν, από τη στιγμή που διαθέτεις άφθονη ενέργεια, να μπεις στον κόπο να κάνεις όλο αυτό το εγχείρημα και να μην επιχειρήσεις να κατασκευάσεις σκουλικότρυπες ας πούμε, (όπου έχει αποδειχτεί μαθηματικά, ότι μπορούν να κατασκευαστούν εάν δαπανήσεις την αντίστοιχη ενέργεια) και να στείλεις, όπου εσύ θέλεις, σύντομα και με ασφάλεια τους κατοίκους σου;

Τα ρομπότ σου θα συλλέξουν από τους αεριώδεις πλανήτες τον άνθρακα και θα δημιουργήσουν νέες, τεράστιες πολιτείες,οπουδήποτε! Με σωστή τεχνογνωσία, εξελιγμένη τεχνολογία και το επαρκές ενεργειακό δυναμικό, φαντάζουν πιο εύκολα αξιοποιήσιμες άλλες λύσεις, έστω και εάν πρόκειται να καταστραφεί ο ίδιος ο πλανήτης.

Να μην λησμονούμε όμως, ότι το παραπάνω ερώτημα το έθεσε η δική μου λογική. Η ανθρώπινη. Η οποία δεν είναι απαραίτητο να ταυτίζεται με την λογική και τον τρόπο σκέψης άλλων όντων, ξένων προς το ανθρώπινο είδος...

Σαν Βιολόγος, δεν θα μπορούσα να μην επισημάνω μια αρκετά σημαντική αδυναμία, που εμφανίζει η θεωρία των Βαζίν και Στσερμπάκωφ. Γνωρίζουμε, πως όλα τα έμβια πλάσματα αυτού του πλανήτη (και όχι μόνο τα θηλυκά των ανθρώπων) χρησιμοποιούν την άμπωτη και την παλίρροια και φυσικά τους κύκλους της Σελήνης για να ρυθμίσουν τους κύκλους αναπαραγωγής τους, με αποτέλεσμα να προσαρμόζουν την συμεριφορά τους σύμφωνα με τον δορυφόρο μας. Αυτό συμβαίνει και στα σφουγγάρια αλλά και σε ένα σημαντικό ποσοστό από τα φυτά. Κάποια απ’ αυτά τα χιλιάδες είδη, που χρησιμοποιούν την Σελήνη για να πολλαπλασιαστούν εμφανίζουν χρονική διάρκεια εξέλιξης 300 εκατομμύρια έτη. Τίθεται κατά συνέπεια το ερώτημα: Πότε ακριβώς τοποθετήθηκε η Σελήνη σ’ αυτήν την ακριβή θέση με αυτήν την τροχιά;

Η επιστημονική λογική υπαγορεύει να βρίσκεται εκεί πάνω από 500.000.000 χρόνια δηλαδή κοντά στην προκάμβρια περίοδο.Αυτό όμως έρχεται σε αντίθεση με τις αρχαίες γραφές των Ελλήνων, οι οποίοι όπως είδαμε αφήνουν να εννοηθεί πως ο δορυφόρος μας έχει αφιχθεί λίγο πριν το 15.000 π. Χ. Θεωρητικά, αυτή η άφιξη θα μπορούσε να ταυτίζεται με τον κατακλυσμό του Ωγύγου ή του Δευκαλίωνα ή με την καταστροφή της Ατλαντίδας, όπου η βαρυτική έλξη της Σελήνης ακόμα και στο σημείο, στο οποίο βρίσκεται (21 φορές πίσω απ’ το όριο του Ρος) θα προκαλούσε τεράστιες καταστροφές, ηφαιστειακές εκρήξεις, σεισμούς και ίσως και καταβυθίσεις ηπείρων.

Η καταστροφή μάλιστα της Ατλαντίδος συνδέεται από πολλούς ερευνητές με την αλλαγή της φοράς του Ρεύματος του Κόλπου, (Gulf Stream) το οποίο ερχόμενο σε επαφή με τις ακτές τηςΒόρειας Ευρώπης, αύξησε την θερμοκρασία της και κατέστησε συμβατή τη ζωή και τον εποικισμό φυλών στην Β.Δ. Ευρώπη και τηνΣκανδιναυία, οι οποίες έως το 15.000 π.Χ. ίσως και λίγο πιο σύγχρονα, βρίσκονταν σε εποχή παγετώνων. Η Βιολογία δεν αποκλείει την αλλαγή των κύκλων αναπαραγωγής των ειδών σε σχέση με κάποιο περιβαλλοντικό ερέθισμα. Η μεταβατική αυτή περίοδος όμως θα είναι δύσκολη και αρκετά χρονοβόρα...



Καλύτερα όμως να σταματήσω την ανάλυση της θεωρίας του διαστημοπλοίου μιας και δεν είναι αυτός ο σκοπός της συγγραφής του παρόντος άρθρου. Βεβαίως, εάν αποδειχτεί τελικά, πως η Σελήνη αποτελεί διαστημόπλοιο τότε αυτόματα επιλύεται και το τεράστιο πρόβλημα της ταυτότητας των UFO (καθώς και η προέλευσή τους) τα οποία δεν αποτελούν μόνο φαινόμενο της εποχής μας αλλά μια μόνιμη παρουσία καθ’ όλη την εξέλιξη της ανθρώπινης ιστορίας. Και αυτό διότι το παράδοξο των τόσο συχνών εμφανίσεων σχεδόν μας απαγορεύει να αποδεχτούμε, ότι τα UFO προέρχονται από μακρινούς πλανήτες, οι οποίοι απέχουν εκατομμύρια έτη φωτός απ’ την γη μας. (Εκτός και αν μπορούν κατά βούληση να «χρησιμοποιούν» το λεγόμενο χωροχρονικό συνεχές ή ιδιότητες άλλων διαστάσεων για τα ταξίδια τους).

Στην φιλοσοφία υπάρχει ο περίφημος κανόνας του Όκκαμ. Ο κανόνας αυτός λέει, πως εάν για ένα πρόβλημα υπάρχουν περισσότερες από μία αξιόλογες λύσεις τότε η πιο απλή είναι και η πιο σωστή. Ο μεγάλος αστροφυσικός Morris Jessup στο βιβλίο του «Η υπόθεση για τα UFO» μεταφέρει τον ίδιο κανόνα και στον χώρο της επιστήμης. Η πιο απλή εξήγηση ενός φαινομένου είναι και η καλύτερη...

Δεν θέλω να σας κουράσω άλλο. Θα υποβάλλω μόνο το εξής ερώτημα: Γιατί οι Αμερικανοί δεν ξαναπήγαν στο φεγγάρι; Όλοι γνωρίζουμε, πως μετά την επανδρωμένη διαστημική πτήση Απόλλων 17, η οποία έλαβε χώρα το 1972, δεν πραγματοποιήθησαν νέες αποστολές. Σύμφωνα με την NASA, ο λόγος ήταν ότι «δεν υπήρχε κάτι νέο που θα μπορούσε να μαθευτεί» (!!!) από τις επισκέψεις στη Σελήνη και έτσι ολόκληρο το πρόγραμμα Απόλλων μπήκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Κατ’ ανάλογο τρόπο, η αποστολήLuna 24 ήταν η τελευταία αποστολή των Ρώσων στο φεγγάρι το1976, η οποία έφερε μαζί της αρκετά δείγματα σεληνιακού εδάφους.



Θα μπορούσε κάποιος να ισχυρισθεί, ότι οι οικονομικοί λόγοι ματαίωσης ανάλογων προγραμμάτων δεν ήταν διόλου ευκαταφρόνητοι. Όντως, το κόστος ενός επανδρωμένου προγράμματος, ξεκινώντας από τον αρχικό σχεδιασμό έως και την τελευταία λεπτομέρεια της εκτέλεσης του είναι αρκετά μεγάλο ακόμα και για μιαν οικονομία σαν την Αμερικανική. Παρ’όλα αυτά, η NASA για πάνω από τριάντα χρόνια, συνέχιζε να επενδύει δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια οργανώνοντας αποστολές σε τροχιά γύρω απ’ την Γη (κάνοντας ούτε λίγο ούτε πολύ κύκλους γύρω από τον πλανήτη μας) αντί για την επιστημονική εξερεύνηση της Σελήνης. Μήπως κάτι την απέτρεψε;








Πάντως, εξετάζοντας το όλο διάβημα τελείως πρακτικά, θα λέγαμε, πως ένα ταξίδι στη Σελήνη, με όλη τη δυσκολία και τη σύνθεση της προσπάθειας που χρειάζεται, είναι στην πραγματικότητα πολύ λιγότερο εντυπωσιακή υπόθεση από όσο φανταζόμαστε. Ίσως είναι πολύ πιο απλό από μια επιχείρηση, ας πούμε, στα βάθη των ωκεανών. Σχετικά με το θέμα των καυσίμων, οι απαιτούμενες ποσότητες είναι αρκετά μικρότερες από όσες θα φανταζόταν κανείς για ένα ταξίδι αντίστοιχης απόστασης επί της Γής, μιας και ουσιαστική κατανάλωση καυσίμου υπήρχε μόνο στη φάση της εκτόξευσης από τη Γη (με πυραύλους-φορείς και απορριπτόμενες δεξαμενές καυσίμων) και σε εκείνη της αποσελήνωσης. Το κυρίως κομμάτι του ταξιδιού ήταν εφικτό χάρις στις δυνάμεις αδράνειας και την έλλειψη τριβής στο διαστημικό χώρο, εκτός από μικροδιορθώσεις που λάμβαναν χώρα από μικρούς κινητήρες μεγέθους αντίστοιχου με αυτούς ενός μεγάλου τηλεκατευθυνόμενου μοντέλου.

Κατά συνέπεια, η κατανόηση και η κατάκτηση του δορυφόρου μας θα είχε αρκετά συνεπακόλουθα οφέλη στην κούρσα του ανθρώπου για την εξερεύνηση του διαστήματος μιας και η Σελήνη θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως βάση για μελλοντικές εξορμήσεις προς τους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος και γιατί όχι πέρα απ’ αυτό.

Μόλις πρόσφατα, ανεκοινώθη η πρόθεση τόσο απ’ την NASA όσο και από την ESA, (Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία) για την πραγματοποίηση νέων αποστολών μέσα στην ερχόμενη δεκαετία. Αυτό δηλαδή, που έπρεπε να είχε συνεχισθεί 30 χρόνια πριν. (Διότι προσωπικά αρνούμαι να πιστέψω, ότι η εξερεύνηση του κοντινότερου σε εμάς ουρανίου σώματος και καταλύτης για την περαιτέρω εξερεύνηση του διαστήματος για λογαριασμό ολόκληρης της ανθρωπότητας, ήταν ένα παιχνίδι εντυπώσεων και μόνο, μέσα στα πλαίσια του Ψυχροπολεμικού κλίματος, που επικρατούσε τότε μεταξύ Αμερικανών και Σοβιετικών. Υπάρχει βέβαια και η άλλη...λύση. Να είμαι αθεράπευτα ρομαντικός!) Την εκτέλεση των εξαγγελθέντων προγραμμάτων θα αναλάβουν ρομπότ καθώς και αυτοματοποιημένα διαστημόπλοια ενώ οι άνθρωποι δεν θα επιστρέψουν στην Σελήνη τουλάχιστον μέχρι το έτος 2020.

Δεν ξέρω πόσοι από εσάς, που διαβάζετε αυτές τις γραμμές ακούγατε ορισμένα στοιχεία για πρώτη φορά...Αυτό, που θέλω να σας πω είναι, ότι δεν επιχειρώ να πείσω κανέναν για το παραμικρό. Απλά δοκίμασα να δώσω κίνητρα, ούτως ώστε μια μέρα να μπορέσουμε να αποκωδικοποιήσουμε τους γρίφους του δορυφόρου μας, λύνοντας τα μυστήρια, που τον συνοδεύουν. Μυστήρια, τα οποία δυστυχώς μένουν καλά σφαλισμένα έως και σήμερα αφού οι επιστήμονες δεν κατάφεραν να αποκρυπτογραφήσουν...

Ο ορισμός του αναζητητού είναι η χωρίς παρωπίδες, εξαρτήσεις ή σκοπιμότητες, αναζήτηση της αλήθειας. Αλήθεια, η οποία κάποιες φορές προσπερνάται ή γίνεται αόρατη (σαν τα...τζάμια) διότι ουσιαστικά δεν θέλουμε να την δούμε τυφλωμένοι από τις εγωιστικές στρεβλώσεις της ανθρώπινης φύσης. Που νομίζει, πως τα ξέρει όλα...

Έχει ξανασυμβεί χιλιάδες φορές στο παρελθόν. Πρόσφατο παράδειγμα το 1903. Όταν έως και την τελευταία στιγμή, οι...ξερόλες του επιστημονικού ιερατείου της εποχής, (καθώς και οι ειδικοί επιστήμονες του Scientific American) ειρωνεύονταν τουςαδερφούς Wright, που σε λίγο θα επιχειρούσαν την πρώτη πτήση τους με αεροπλάνο, λέγοντάς τους, ότι σε καμία περίπτωση δεν είναι δυνατόν να πετάξει κάτι, το οποίο είναι...βαρύτερο απ’ τον αέρα! (Καλά, τις...κουκουβάγιες δεν τις είχαν δει;) Μεχρι εκεί έφτανε το μυαλό τους...

Κατ’ ανάλογο τρόπο, πρέπει κι εμείς πάντοτε να έχουμε στο δικό μας μυαλό το δόγμα, πως δεν τα γνωρίζουμε όλα. Η επιστημονική γνώση διαρκώς εξελίσσεται. Νέα δεδομένα ανακύπτουν. Σαφώς και υπάρχουν ζητήματα, τα οποία δεν μπορούν να γίνουν κατανοητά με τις έως τώρα υπάρχουσες γνώσεις της επιστήμης. Αντί λοπόν να απορρίπτουμε, καλό θα ήταν να προτείνουμε. Και οπλισμένοι με κριτική σκέψη, ερευνητική διάθεση, έχοντας παράλληλα ως λειτουργικά εργαλεία την επιστημονική συνέπεια και μεθοδολογία, να ξεκινήσουμε την αναζήτησή μας. Βήμα βήμα. Αφήνοντας πάντα ένα παράθυρο ανοιχτό. Ειδάλλως εμποδίζουμε αυτήν καθ’ αυτή την εξέλξη της επιστήμης. Και την ανθρώπινη πρόοδο...

Αρκεί να θυμηθούμε τα λόγια του μεγάλου Niels Bohr, του πατέρα της ατομικής ενέργειας, ο οποίος όταν κάποτε του παρουσίασαν μια απίθανη θεωρία, είπε το εξής: «Η θεωρία αυτή είναι τρελή. Αλλά όχι αρκετά τρελή για να είναι αληθινή!»

Διότι η πιο ισχυρή φαντασία είναι τελικά η πραγματικότητα...

ΠΗΓΗ: Τα αινίγματα της Σελήνης... http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2011/09/blog-post_7617.