Η γεωκεντρική άποψη του κόσμου ανάγεται στους προϊστορικούς πολιτισμούς

 

Τζέισον Μέισον

Η γεωκεντρική κοσμοθεωρία, η οποία επανέρχεται στο προσκήνιο σήμερα, ότι η γη βρίσκεται στο κέντρο του σύμπαντος και είναι στατική, έχει τις ρίζες της σε αρχαίους ή και προϊστορικούς πολιτισμούς που υπήρχαν πριν από τη γραπτή παράδοση. Πολλοί αρχαίοι πολιτισμοί, συμπεριλαμβανομένων των Βαβυλωνίων, των Αιγυπτίων και των Ελλήνων, υιοθέτησαν αυτή την κοσμοθεωρία. Οι αρχαίοι Έλληνες ήταν οι πρώτοι που πρότειναν μια επίσημη γεωκεντρική κοσμοθεωρία, με τον Εύδοξο να επεξεργάζεται το πρώτο μοντέλο ενός γεωκεντρικού σύμπαντος γύρω στο 380 π.Χ. Αυτό το μοντέλο αργότερα βελτιώθηκε από τον Αριστοτέλη και αναπτύχθηκε περαιτέρω από τον Κλαύδιο Πτολεμαίο στο έργο του "Almagest", που δημοσιεύθηκε τον 2ο αιώνα μ.Χ.

Το γεωκεντρικό μοντέλο των Ελλήνων ήταν ευρέως διαδεδομένο και υπήρχε για σχεδόν 1.500 χρόνια. Με άλλα λόγια, πολύ περισσότερο από το ηλιοκεντρικό μοντέλο που είναι αποδεκτό σήμερα. Επί του παρόντος, το γεωκεντρικό μοντέλο θεωρείται ότι έχει ξεπεραστεί από το ηλιοκεντρικό μοντέλο, το οποίο τοποθετεί τον ήλιο στο κέντρο του ηλιακού μας συστήματος. Παρ 'όλα αυτά, ορισμένες σύγχρονες ομάδες ερευνητών εξακολουθούν να βασίζονται σε μια γεωκεντρική άποψη, συχνά σε συνδυασμό με άλλες πεποιθήσεις, όπως η υπόθεση ότι η Γη είναι επίπεδη.

Τελευταίος αλλά εξίσου σημαντικός, ο Γαλιλαίος Γαλιλέι (1564 – 1642) παρείχε ισχυρές αποδείξεις για τον ηλιοκεντρισμό. Οι παρατηρήσεις του έδειξαν ότι δεν περιστρέφονται όλα γύρω από τη Γη, γεγονός που έθεσε υπό αμφισβήτηση το γεωκεντρικό μοντέλο. Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία υποστήριξε σθεναρά τη γεωκεντρική άποψη του κόσμου και ο ηλιοκεντρισμός συνάντησε αρχικά σφοδρή αντίσταση. Η υπεράσπιση του ηλιοκεντρικού μοντέλου από τον Γαλιλαίο οδήγησε στη δίκη και τον κατ' οίκον περιορισμό του από την Ιερά Εξέταση το 1633.

Αλλά δεν είναι ακόμα σαφές ποιο σύστημα είναι πραγματικά σωστό, και μόνο λίγοι άνθρωποι το γνωρίζουν αυτό. Σύμφωνα με τη γενική θεωρία της σχετικότητας, η επιλογή του πλαισίου αναφοράς είναι αυθαίρετη. Με απλά λόγια, αυτό σημαίνει ότι σύμφωνα με αυτή την επιστημονική ιδέα, και τα δύο συστήματα είναι σωστά και κανένα από αυτά δεν είναι λάθος, είναι απλώς θέμα αποδοχής. Το ηλιοκεντρικό μοντέλο είναι ευρέως αποδεκτό από την επιστημονική κοινότητα και αποτελεί τη βάση της σύγχρονης αστρονομίας και αστροφυσικής, η οποία αντιμετωπίζει πλέον σχεδόν άλυτα προβλήματα.

Τα προγράμματα σπουδών και η επιστημονική βιβλιογραφία χρησιμοποιούν κυρίως το ηλιοκεντρικό μοντέλο. Ενώ η θεωρία της σχετικότητας καθιστά την επιλογή ενός πλαισίου αναφοράς αυθαίρετη, το ηλιοκεντρικό μοντέλο προτιμάται στην επιστημονική πρακτική κυρίως λόγω της απλότητάς του. Το γεωκεντρικό μοντέλο, αν και ιστορικά σημαντικό, θεωρείται επιστημονικά ξεπερασμένο επειδή δεν παρέχει μια πρακτική και ακριβή περιγραφή του ηλιακού συστήματος και του σύμπαντος, λένε οι σκεπτικιστές.

Αλλά σύμφωνα με τη θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, η επιλογή του πλαισίου αναφοράς είναι αυθαίρετη. Αυτό σημαίνει ότι οποιοδήποτε σημείο στο σύμπαν, τόσο η Γη όσο και ο Ήλιος, μπορούν να επιλεγούν ως κέντρο και οι νόμοι της φύσης παραμένουν έγκυροι μέσα σε αυτό το πλαίσιο αναφοράς. Επομένως, από θεωρητική άποψη, ένα γεωκεντρικό σύστημα αναφοράς είναι εξίσου έγκυρο με ένα ηλιοκεντρικό. Η αρχή της ισοδυναμίας στη γενική σχετικότητα δηλώνει ότι ένα ομοιόμορφα επιταχυνόμενο πλαίσιο αναφοράς δεν μπορεί να διακριθεί από ένα βαρυτικό πεδίο. Αυτό σημαίνει ότι ένα γεωκεντρικό πλαίσιο αναφοράς μπορεί να θεωρηθεί έγκυρο αν κάποιος υποθέσει ότι ολόκληρο το σύμπαν επιταχύνεται σε σχέση με τη Γη. Αυτό σημαίνει επίσης ότι ένα γεωκεντρικό μοντέλο είναι μαθηματικά ικανό να κάνει τις ίδιες προβλέψεις με ένα ηλιοκεντρικό μοντέλο. Είναι δυνατή η μετατροπή των εξισώσεων κίνησης από ηλιοκεντρικό σε γεωκεντρικό πλαίσιο αναφοράς. Αυτός ο μετασχηματισμός μπορεί να οδηγήσει σε ίσες προβλέψεις, καθιστώντας δύσκολο να ευνοηθεί ένα μοντέλο που βασίζεται αποκλειστικά σε μαθηματικά επιχειρήματα.

Ο Τύχο Μπράχε (Tycho Brahe, 1546 - 1601) ήταν Δανός αστρονόμος γνωστός για τις εκτεταμένες αστρονομικές παρατηρήσεις του, οι οποίες έθεσαν τις βάσεις για μεταγενέστερους αστρονόμους όπως ο Γιοχάνες Κέπλερ. Το τυχωνικό μοντέλο γεωκεντρικότητας, που προτάθηκε από τον Tycho Brahe, συνδυάζει στοιχεία τόσο της ηλιοκεντρικής όσο και της γεωκεντρικής κοσμοθεωρίας. Σε αυτό το μοντέλο, η Γη βρίσκεται στο κέντρο, η Σελήνη περιφέρεται γύρω από τη Γη και ο Ήλιος περιφέρεται επίσης γύρω από τη Γη, ενώ οι άλλοι πλανήτες περιστρέφονται γύρω από τον Ήλιο. Αυτό το μοντέλο μπορεί πραγματικά να εξηγήσει πολλά παρατηρούμενα φαινόμενα και είναι από πολλές απόψεις μαθηματικά ισοδύναμο με το ηλιοκεντρικό μοντέλο, επειδή στην πραγματικότητα παρέχει τις ίδιες προβλέψεις και θεωρείται επαρκές.

Από την οπτική γωνία ενός ανθρώπινου παρατηρητή στη Γη, ο ήλιος και τα αστέρια φαίνεται να κινούνται γύρω από τη Γη και η ίδια η Γη φαίνεται ακίνητη και στατική. Αυτή η αντιληπτή πραγματικότητα μπορεί να προσφέρει μια έγκυρη βάση για ένα γεωκεντρικό μοντέλο. Η φαινομενική κίνηση των ουράνιων σωμάτων μπορεί να εξηγηθεί εξίσου καλά και από τα δύο μοντέλα. Τοπικές παρατηρήσεις στη Γη, όπως η φαινόμενη ημερήσια περιστροφή του ουρανού στο στερέωμα, μπορούν να εξηγηθούν και από τα δύο μοντέλα. Το γεωκεντρικό μοντέλο μπορεί να υποθέσει ότι ολόκληρο το σύμπαν περιστρέφεται γύρω από τη Γη, κάτι που είναι ουσιαστικά συνεπές με την υπόθεση ότι η Γη περιστρέφεται γύρω από τον άξονά της, όπως συμβαίνει στο ηλιοκεντρικό μοντέλο. Δεδομένου ότι η Γη περιστρέφεται με την ίδια ταχύτητα όλη την ώρα, δεν υπάρχει καμία αλλαγή, γι 'αυτό υποτίθεται ότι δεν αισθανόμαστε την κίνηση, ισχυρίζονται οι ερευνητές. Η περιστροφή δεν έχει αποδειχθεί ποτέ σε κανένα διαθέσιμο βίντεο διαστημικών ανιχνευτών!

Το γεωκεντρικό μοντέλο συμφωνεί με τις άμεσες αντιλήψεις ενός γήινου παρατηρητή. Ενώ το ηλιοκεντρικό μοντέλο εξηγεί τα παρατηρούμενα φαινόμενα πιο απλά, η πολυπλοκότητα του γεωκεντρικού μοντέλου μπορεί να θεωρηθεί ως φιλοσοφική απόφαση και όχι ως επιστημονικό λάθος. Ορισμένοι θεωρητικοί υποστηρίζουν ότι η πολυπλοκότητα του γεωκεντρικού μοντέλου αντικατοπτρίζει την πολύπλοκη φύση του σύμπαντος. Ορισμένες ερμηνείες του διαστελλόμενου σύμπαντος μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να υποστηρίξουν μια γεωκεντρική άποψη. Για παράδειγμα, η ιδέα ότι το σύμπαν είναι ομοιογενές σε μεγάλες κλίμακες μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να ισχυριστεί ότι κάθε σημείο μπορεί να θεωρηθεί κέντρο. Το ίδιο και η γη. Πολλές εφαρμογές αστρονομικού λογισμικού και πλανητάρια εξακολουθούν να χρησιμοποιούν ένα γεωκεντρικό μοντέλο για να αναπαραστήσουν τις θέσεις των ουράνιων σωμάτων όπως εμφανίζονται από τον παρατηρητή στη Γη. Αυτό είναι χρήσιμο αφενός για εκπαιδευτικούς σκοπούς και αφετέρου για παρατήρηση.

Το γεωκεντρικό μοντέλο έχει μακρά ιστορία που είναι βαθιά ενσωματωμένη στις πολιτιστικές και φιλοσοφικές παραδόσεις. Αυτό το ιστορικό πλαίσιο μπορεί να του δώσει κάποια νομιμότητα. Μερικοί σύγχρονοι ερευνητές συνεχίζουν να υποστηρίζουν τον γεωκεντρισμό. Αν και αυτές οι απόψεις δεν είναι ευρέως αποδεκτές στην επιστημονική κοινότητα, προσφέρουν μια διαφορετική προοπτική για τη φύση του σύμπαντος που είναι έγκυρη. Για πολλές πρακτικές και τοπικές παρατηρήσεις, τα γεωκεντρικά και ηλιοκεντρικά μοντέλα μπορούν να δώσουν ισοδύναμα αποτελέσματα. Η φαινομενική κίνηση των ουράνιων σωμάτων μπορεί να εξηγηθεί και από τα δύο μοντέλα, γεγονός που καθιστά το γεωκεντρικό μοντέλο πιο χρήσιμο σε ορισμένα πλαίσια. Το γεωκεντρικό μοντέλο μπορεί επίσης να περιγράψει με ακρίβεια τα τοπικά φαινόμενα που παρατηρούνται από τη Γη, όπως η καθημερινή περιστροφή του ουρανού και οι φάσεις της σελήνης.

Ενώ το ηλιοκεντρικό μοντέλο είναι η επικρατούσα επιστημονική συναίνεση, το γεωκεντρικό μοντέλο παραμένει σχετικό και ισχυρό σε ορισμένα επιστημονικά και πρακτικά πλαίσια. Η εφαρμογή του στη ναυσιπλοΐα, την αστρονομία και σε εξειδικευμένους τομείς δείχνει τη διαρκή αξία του. Η γεωκεντρική κοσμοθεωρία ήταν ιστορικά παρούσα σε διάφορες μορφές και πολιτισμούς σε όλη την ανθρώπινη ιστορία, με κάποιες πρώιμες αναφορές που χρονολογούνται από περίπου το 35.000 π.Χ. και πιο επίσημες περιγραφές που εξελίσσονται κατά τις επόμενες χιλιετίες.

Οι παλαιότερες γνωστές πηγές πηγαίνουν πίσω περισσότερο από 37.000 χρόνια. Βρίσκουμε στοιχεία σε ζωγραφιές σπηλαίων του σπηλαίου Lascaux ότι οι πρώιμοι ανθρώπινοι πολιτισμοί της προϊστορίας απεικόνιζαν μια ακίνητη γη στην τέχνη τους, υποδηλώνοντας γεωκεντρικές απόψεις. Γύρω στο 10.000 π.Χ., έργα τέχνης από την προδυναστική περίοδο της Αιγύπτου δείχνουν μια γη σε σχήμα δίσκου που μπορεί να θεωρηθεί ακίνητη. Η αιγυπτιακή κοσμολογία συχνά τοποθετούσε τη Γη στο κέντρο του σύμπαντος, με τον ήλιο και άλλα ουράνια σώματα σε τροχιά γύρω του. Ο θεός Ρα συχνά απεικονιζόταν ως ο θεός του ήλιου που ταξίδευε στον ουρανό.

Ο μύθος του Enuma Elish στη μυθολογία των Σουμερίων περιγράφει τον κόσμο με γερά θεμέλια και επίπεδη οροφή, υποδηλώνοντας μια κοσμοθεωρία με επίκεντρο τη Γη που είναι περίπου 5.500 ετών. Οι Βαβυλώνιοι και οι συγγραφείς του Έπους του Γκιλγκαμές χρησιμοποίησαν το γεωκεντρικό μοντέλο για τους αστρονομικούς υπολογισμούς τους στην αρχαία αστρονομία της Εγγύς Ανατολής μέχρι και 3.800 χρόνια πριν. Περίπου την ίδια περίοδο, τα κείμενα των Χετταίων περιέγραφαν τον κόσμο ως μια επίπεδη, κυκλική πλατφόρμα που υποστηρίζεται από κίονες, με τον ουρανό και τον κάτω κόσμο πάνω και κάτω αντίστοιχα.

Τα πρώτα γνωστά γραπτά στοιχεία ενός πιο ανεπτυγμένου γεωκεντρικού μοντέλου μπορούν να βρεθούν στην αρχαία ελληνική αστρονομία, ειδικά στα έργα του Πυθαγόρα, του Παρμενίδη και του Αριστοτέλη, δηλαδή γύρω στο 570 έως 320 π.Χ. Αυτή η χρονική κλίμακα υποδηλώνει ότι οι μελετητές όλων των ηλικιών είναι απόλυτα πεπεισμένοι για την κεντρική θέση της γης για περίπου 40.000 χρόνια.

Από την άποψη ενός γήινου παρατηρητή, ο ήλιος, το φεγγάρι και τα αστέρια φαίνεται να περιστρέφονται γύρω από τη γη. Αυτή η άμεση αντίληψη ήταν μια ισχυρή βάση για το γεωκεντρικό μοντέλο. Η καθημερινή αλλαγή ημέρας και νύχτας και η ετήσια αλλαγή των εποχών εξηγούνταν εύκολα από το γεωκεντρικό μοντέλο, το οποίο υποθέτει ότι η Γη είναι ακίνητη και τα ουράνια σώματα κινούνται γύρω της.

Πολλοί αρχαίοι πολιτισμοί, όπως είπα, είχαν γεωκεντρικά μοντέλα που ήταν βαθιά ριζωμένα στις κοσμολογίες και τις θρησκευτικές πεποιθήσεις τους. Το γεωκεντρικό μοντέλο υποστηρίχθηκε αργότερα από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία μέχρι την Επιστημονική Επανάσταση, η οποία το είδε ως συμβατό με τη βιβλική αφήγηση και την ιδέα του ανθρώπου ως το κέντρο του έργου της δημιουργίας του Θεού. Το κύρος και η επιρροή της εκκλησίας έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη διατήρηση της γεωκεντρικής κοσμοθεωρίας.

Η καθιέρωση της ηλιοκεντρικής κοσμοθεωρίας και η ευρύτερη επιστημονική επανάσταση ήταν μια σταδιακή διαδικασία που εκτεινόταν από τον 16ο έως τον 18ο αιώνα. Ενώ προσωπικότητες όπως ο Γαλιλαίος Γαλιλέι γνώρισαν σημαντική αντίσταση από την εκκλησία τον 17ο αιώνα, η επιρροή της εκκλησίας στην επιστήμη δεν εξαφανίστηκε εντελώς ακόμη αργότερα. Το ηλιοκεντρικό μοντέλο καθιερώθηκε οριστικά και μόνιμα μόλις τον 19ο αιώνα μέσω της ανάπτυξης μιας σταδιακής αποδοχής της λεγόμενης επιστημονικής μεθόδου. Έτσι, μόνο για λίγο λιγότερο από 200 χρόνια. Προηγουμένως, η εκκλησία είχε πιθανώς υιοθετήσει τις ιδέες της από τη συνέχιση της ελληνικής και ρωμαϊκής παράδοσης. Ρωμαίοι λόγιοι και αστρονόμοι όπως ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος και ο Κλαύδιος Πτολεμαίος υιοθέτησαν και τελειοποίησαν το ελληνικό γεωκεντρικό μοντέλο.

Αλλά βρίσκουμε επίσης τη γήινη κοσμοθεωρία σε όλους τους άλλους σημαντικούς πολιτισμούς της αρχαιότητας. Τα βεδικά κείμενα από την Ινδία περιγράφουν ένα γεωκεντρικό σύμπαν με τη γη στο κέντρο του. Οι Ινδοί αστρονόμοι, ενώ πρότειναν κάποιες ηλιοκεντρικές ιδέες, προσχώρησαν σε μεγάλο βαθμό σε ένα γεωκεντρικό μοντέλο. Κινέζοι αστρονόμοι ανέπτυξαν ένα γεωκεντρικό μοντέλο στην αρχαία Κίνα που περιελάμβανε την έννοια μιας Γης στο κέντρο του σύμπαντος γύρω από το οποίο περιστρέφεται ο ουρανός. Αυτό το μοντέλο χρησιμοποιήθηκε για τη δημιουργία ημερολογίων και την πρόβλεψη ουράνιων γεγονότων. Ήταν μια σφαιρική Γη στο κέντρο του σύμπαντος.

Ο πολιτισμός των Μάγια είχε μια εξελιγμένη κατανόηση της αστρονομίας και η κοσμολογία του συχνά τοποθετούσε τη Γη στο κέντρο του σύμπαντος. Παρατήρησαν και τεκμηρίωσαν τις κινήσεις του ήλιου, της σελήνης και των πλανητών. Οι Αζτέκοι είχαν επίσης μια γεωκεντρική άποψη του σύμπαντος, με τη Γη στο κέντρο και τον ουρανό να κινείται γύρω από αυτό. Η κοσμολογία τους ήταν στενά συνδεδεμένη με τις θρησκευτικές και μυθολογικές πεποιθήσεις τους. Οι Ίνκας είχαν γεωκεντρική άποψη του σύμπαντος και διεξήγαγαν εκτεταμένες αστρονομικές παρατηρήσεις. Χρησιμοποίησαν αυτές τις παρατηρήσεις για να δημιουργήσουν ημερολόγια και να ευθυγραμμίσουν την αρχιτεκτονική τους με ουράνια γεγονότα.

Οι μελετητές του αρχαίου ισλαμικού κόσμου συνέχισαν επίσης να μελετούν και να αναπτύσσουν το γεωκεντρικό μοντέλο. Συνέβαλαν σημαντικά στην αστρονομία, συμπεριλαμβανομένων βελτιώσεων στο σύστημα του Πτολεμαίου. Αλλά το βασικό γεωκεντρικό πλαίσιο παρέμεινε και ήταν η κυρίαρχη κοσμολογική άποψη καθ 'όλη τη διάρκεια του Μεσαίωνα στην Ευρώπη. Επηρεάστηκε έντονα από τα έργα του Αριστοτέλη και του Πτολεμαίου και έτσι ενσωματώθηκε στη χριστιανική θεολογία. Το γεωκεντρικό μοντέλο διδασκόταν στα πανεπιστήμια και αποτέλεσε τη βάση για την κατανόηση του κόσμου μέχρι τον 16ο αιώνα!

Από αρχαιοτάτων χρόνων, ο άνθρωπος γοητεύτηκε από την ανακάλυψη της προέλευσης του κόσμου. Ομοίως, επηρεάστηκε κυρίως από τις ιδέες του ότι μια θεϊκή δύναμη δημιούργησε το σύμπαν και τα πάντα σε αυτό. Για παράδειγμα, οι αρχαίοι Έλληνες ανέπτυξαν μερικές από τις πρώτες γνωστές θεωρίες σχετικά με την προέλευση του σύμπαντος. Πίστευαν ότι αν οι ουρανοί είναι θεϊκοί και οι θεοί δημιούργησαν τον άνθρωπο, τότε σίγουρα το σύμπαν πρέπει να είναι γεωκεντρικό, δηλαδή η γη είναι το κέντρο του σύμπαντος και επομένως και η ανθρωπότητα, η οποία αντιστοιχούσε σε όλες τις καθημερινές παρατηρήσεις.  https://jason-mason.com/

**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων

Οι παγκοσμιοποιητές στοχεύουν σε μια παγκόσμια θρησκεία: Η εκπαίδευση είναι ένα από τα βασικά εργαλεία τους για την εφαρμογή της

 

Rhoda Wilson

Οι παγκόσμιοι ηγέτες εργάζονται για να δημιουργήσουν μια ενοποιημένη παγκόσμια θρησκεία που δίνει προτεραιότητα στη «Μητέρα Γη» και υπονομεύει τον Ιουδαιοχριστιανισμό.

Αυτή η νέα παγκόσμια θρησκεία στοχεύει στον επαναπροσδιορισμό της ηθικής, αντικαθιστώντας τις παραδοσιακές αξίες με έμφαση στον περιβαλλοντισμό και τις «κοινές αξίες».

«Πουθενά δεν είναι πιο προφανής η ώθηση για το κίνημα της ενιαίας θρησκείας και πνευματικότητας από ό, τι στα εκπαιδευτικά προγράμματα που υποστηρίζονται από τον ΟΗΕ σε όλο τον κόσμο», γράφει ο Alex Newman.

Βασικοί παίκτες, συμπεριλαμβανομένου του Βατικανού, των Ηνωμένων Εθνών και των δισεκατομμυριούχων παγκοσμιοποιητών, ηγούνται αυτής της προσπάθειας, η οποία επιδιώκει να ενώσει όλες τις θρησκείες κάτω από μια ενιαία ομπρέλα. Ο στόχος είναι να δημιουργηθεί μια «Νέα Παγκόσμια Τάξη» με ένα «Ηνωμένα Έθνη Θρησκειών».

Ο απώτερος στόχος αυτών των προσπαθειών είναι να δημιουργηθεί ένα νέο πνευματικό και ηθικό σύστημα, διαχωρισμένο από τη βιβλική παράδοση, και να ενώσει την ανθρωπότητα κάτω από μια παγκοσμιοποιημένη ατζέντα, με την Ατζέντα 2030 του ΟΗΕ και τους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης να χρησιμεύουν ως θεμέλιο.

Θρησκείες του κόσμου ενωθείτε!

Σημείωση: Όλοι οι υπερσύνδεσμοι και οι πόροι που περιλαμβάνονται παρακάτω έχουν προστεθεί από το The Exposé.

Από τον Alex Newman, 1 Ιουλίου 2025

Υπάρχει μια παγκόσμια προσπάθεια να ενωθούν οι θρησκείες του κόσμου. Όχι γύρω από τον Δημιουργό των Ουρανών και της Γης, φυσικά. Αυτό θα ήταν διχαστικό, αν όχι εντελώς μισητό. Εξάλλου, όπως υποστήριξε ο αείμνηστος Πάπας Φραγκίσκος μόλις πέρυσι, οι διαφορετικές θρησκείες είναι ακριβώς όπως οι διαφορετικές γλώσσες, όλες εκφράζουν το θείο. «Όλες οι θρησκείες είναι μονοπάτια προς τον Θεό», ισχυρίστηκε ο Φραγκίσκος. Ο πρώτος Ιησουίτης ποντίφικας, συγγραφέας της βαθιά αμφιλεγόμενης περιβαλλοντικής εγκυκλίου Laudato Si' ήταν ίσως ο κορυφαίος δημόσιος υποστηρικτής της «ενότητας» μεταξύ των θρησκειών του κόσμου. Αλλά δεν ήταν μόνος.

Η ενότητα που επιδιώκουν τόσοι πολλοί θρησκευτικοί και πολιτικοί ηγέτες – το τρίτο πόδι του σκαμνιού για μεγάλης κλίμακας παγκόσμια μεταμόρφωση που περιγράφεται στο «Κλίμα τυραννίας» – πρέπει να βασίζεται στην ανησυχία για τη «Μητέρα Γη» και τις «κοινές αξίες». Οι παγκοσμιοποιητές στη θρησκευτική σφαίρα το έχουν καταστήσει σαφές εδώ και πολλά χρόνια. Όλα και όλοι είναι ευπρόσδεκτοι, εκτός από εκείνους που έχουν ακραίες απόψεις που είναι ασυμβίβαστες με αυτή την παγκόσμια ενότητα για χάρη του πλανήτη – απόψεις όπως η ιδέα ότι ο Ιησούς είναι η οδός και όχι η οδός.

Η ίδια ανησυχία περιγράφηκε από την ιδρύτρια της Lucifer Publishing Company, Alice Bailey. ένας αποκρυφιστής του οποίου τα γραπτά έπαιξαν βαθύ ρόλο στη διαμόρφωση του ΟΗΕ και του σημερινού παγκόσμιου πνευματικού κινήματος. Ο Μπέιλη, ο οποίος ισχυριζόταν ότι διοχέτευε τα πνεύματα των «Αναληφθέντων Διδασκάλων», πίστευε στην ενοποίηση όλων των θρησκειών κάτω από μια «παγκόσμια συνείδηση». Το μεγαλύτερο εμπόδιο: αυτό που περιέγραψε ως τη «μεγάλη αίρεση της χωριστικότητας». Οι Χριστιανοί και οι Ιουδαίοι, φυσικά, το γνωρίζουν αυτό ως την οδηγία του Θεού να «είναι άγιοι, γιατί εγώ είμαι άγιος».

Η συνεργασία με το Βατικανό και παράλληλα με το Βατικανό στις «διαθρησκευτικές» προσπάθειες για τη διάσωση της Μητέρας Γης είναι ένα καλά χρηματοδοτούμενο και ταχέως αναπτυσσόμενο παγκόσμιο δίκτυο θρησκευτικών οργανώσεων. Χρηματοδοτούμενα από τα Ηνωμένα Έθνη, δισεκατομμυριούχους παγκοσμιοποιητές και αμέτρητες κυβερνήσεις, αυτά τα ιδρύματα καλύπτουν όλο το φάσμα: διαθρησκευτικά, παγανιστικά, ισλαμικά, πανθεϊστικά, πνευματικά και πολλά άλλα. Τι τους ενώνει; Όλοι εργάζονται ανοιχτά για να φέρουν την ανθρωπότητα σε αυτό που πολλοί παγκόσμιοι ηγέτες αποκαλούν Νέα Παγκόσμια Τάξη.

Ένα βασικό μέρος της μετάβασης στη νέα τάξη είναι ο επαναπροσδιορισμός της ηθικής. Πουθενά αυτό δεν ήταν σαφέστερο από ό,τι στη σύνοδο κορυφής του ΟΗΕ για το κλίμα στην Αίγυπτο το 2022. Πριν καν ξεκινήσει η Διάσκεψη των Μερών της Σύμβασης-Πλαισίου των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή (COP27), το Αναπτυξιακό Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών δημοσίευσε μια έκθεση με τίτλο «Αβέβαιοι καιροί, ασταθείς ζωές: Διαμορφώνοντας το μέλλον μας σε έναν μεταβαλλόμενο κόσμο», περιγράφοντας την έκκληση για ένα νέο σύστημα ηθικής και ηθικής.

Επικαλούμενη «εξελικτικές διαδικασίες και ηθική συλλογιστική» (π.χ. ο Μωυσής έλαβε τις Δέκα Εντολές στο Όρος Σινά) που μπορεί να οδήγησαν σε «τρέχουσες συμπεριφορές και θεσμούς», η έκθεση του ΟΗΕ υποστηρίζει ότι οι «αβέβαιοι καιροί» και οι «νέες προκλήσεις» σημαίνουν ότι είναι καιρός για κάτι νέο. Οι άνθρωποι και οι κοινωνίες, εξηγεί το έγγραφο του ΟΗΕ, πρέπει να «υιοθετήσουν θεμελιώδεις αλλαγές στις επιλογές», οδηγώντας τους ανθρώπους να «ενεργούν σύμφωνα με νέους ηθικούς κώδικες» που υποτίθεται ότι θα είναι πιο κατάλληλοι για τη διάσωση του παγκόσμιου περιβάλλοντος.Οι προσπάθειες να εισαχθούν αυτοί οι νέοι ηθικοί κώδικες ήταν εμφανείς παντού. Στην πραγματικότητα, αμέσως μετά την αποβίβαση από το αεροπλάνο στο Σαρμ ελ-Σέιχ, αυτός ο συγγραφέας συνάντησε ένα γιγαντιαίο πλακάτ του ΟΗΕ με ένα παράξενο μήνυμα σχετικά με αυτό το θέμα από το αρχαίο παγανιστικό αιγυπτιακό έγγραφο «Η δήλωση της αθωότητας πριν κριθεί πριν από την κλίμακα της Ma'at και την είσοδο στη μετά θάνατον ζωή». Μεταξύ άλλων μηνυμάτων σχετικά με την αμαρτία, το έγγραφο υποστήριζε ότι θα έπρεπε να επιτραπεί σε κάποιον να εισέλθει στη μετά θάνατον ζωή επειδή «δεν έχω μολύνει το νερό ή τη γη».

Πινακίδα στο Διεθνές Αεροδρόμιο του Σαρμ ελ Σέιχ Καλώς ήρθατε στην Αίγυπτο Η αυγή της συνείδησης Πηγή Ο Νέος Αμερικανός

Ακόμη και πριν γίνουν τόσο κραυγαλέες, οι θρησκευτικές αποχρώσεις των δολοπλοκιών του ΟΗΕ για το κλίμα και τη βιωσιμότητα ήταν ήδη σαφείς. Η τσαρίνα του ΟΗΕ για το κλίμα Κριστιάνα Φιγκέρες άνοιξε τη σύνοδο κορυφής της COP το 2010 με μια προσευχή στην Ixchel - τη θεά των Μάγια του κανιβαλισμού, των ανθρωποθυσιών και του πολέμου. Το 2012, το διάσημο άγαλμα του Χριστού Λυτρωτή με θέα το Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας, φωτίστηκε με πράσινο φως για τη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την Αειφόρο Ανάπτυξη. Ο τότε επικεφαλής της Διακυβερνητικής Επιτροπής του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή, Rajendra Pachauri, δήλωσε περίφημα το 2015: «Για μένα, η προστασία του πλανήτη Γη, η επιβίωση όλων των ειδών και η βιωσιμότητα των οικοσυστημάτων μας είναι κάτι περισσότερο από μια αποστολή. Είναι η θρησκεία μου και το ντάρμα μου».

Κατά τη διάρκεια της συνόδου κορυφής του ΟΗΕ για το κλίμα στην Αίγυπτο, ο Πάπας Φραγκίσκος γιόρτασε την «Πλατφόρμα Δράσης Laudato Si». Το έγγραφο αυτό, που κυκλοφόρησε ένα χρόνο πριν από τη σύνοδο κορυφής, «προωθεί την οικολογική μετατροπή και τον τρόπο ζωής που συνάδει με αυτήν», δήλωσε ο Φραγκίσκος. «Ενθαρρύνω αυτή την κρίσιμη αποστολή για το μέλλον της ανθρωπότητας, έτσι ώστε να μπορεί να καλλιεργήσει σε όλους μια συγκεκριμένη δέσμευση για τη φροντίδα της Δημιουργίας», πρόσθεσε ο αείμνηστος ποντίφικας, περιγράφοντάς την ως ένα «ταξίδι που στοχεύει στην ανταπόκριση στην κραυγή της γης».

Πάπας Φραγκίσκος

Αυτή η δήλωση ήταν ένα τέλειο σκηνικό για τα αποκαλυπτήρια των νέων «Δέκα Εντολών» στην κορυφή του όρους Σινά, ενώ η επίσημη σύνοδος κορυφής του ΟΗΕ συνεχιζόταν νοτιότερα στη χερσόνησο του Σινά. Μετά από μια περίεργη «τελετή κλιματικής μετάνοιας» με βασικούς θρησκευτικούς ηγέτες από διαφορετικές θρησκευτικές παραδόσεις από όλο τον κόσμο, αποκαλύφθηκαν οι πράσινες πινακίδες που καλούσαν για μια νέα κατανόηση της ηθικής. «Συμπόνια», υποστήριζε ο νέος δεκάλογος, σημαίνει «να νιώθεις τον πόνο της γης».

Σε συνέντευξή του στο The New American, ο διευθύνων σύμβουλος του Τμήματος Ειρήνης James Sternlicht, συνδιοργανωτής των θρησκευτικών εκδηλώσεων COP27, προχώρησε ακόμη περισσότερο. Αφού επαίνεσε τις «νέες Δέκα Εντολές της κλιματικής αλλαγής», ο Sternlicht έδωσε μια εικόνα για το επόμενο έργο του ΟΗΕ και των φίλων του: «Ένα Τρίτο Σύμφωνο πάνω στο οποίο εργαζόμαστε μεταξύ ανθρωπότητας και δημιουργίας, ότι θα επικεντρωθούμε εκ νέου σε εκείνα τα στοιχεία των διδασκαλιών από όλες τις θρησκείες που μας δείχνουν προς την κατεύθυνση της επίλυσης των προβλημάτων που έχουμε δημιουργήσει. έτσι ώστε να μπορέσουμε να οικοδομήσουμε αυτή την πραγματική Βασιλεία των Ουρανών εδώ στη Γη».

Εξωτερικοί παρατηρητές που είναι βαθιά σκεπτικοί και επικριτικοί για την ώθηση έχουν επισημάνει αυτήν ακριβώς τη φρασεολογία. «Το παγκόσμιο διαθρησκευτικό κίνημα, γιατί αυτό είναι, επιδιώκει να δημιουργήσει έναν νέο παγκόσμιο πολιτισμό – να οικοδομήσει τον Παράδεισο στη Γη μέσω της συλλογικής ειρήνης και ενότητας – και βλέπει τον εαυτό του ως την ηθική και δεοντολογική φωνή για το σκοπό αυτό, δουλεύοντας παράλληλα και υποστηρίζοντας τα Ηνωμένα Έθνη», προειδοποίησε ο χριστιανός συγγραφέας Carl Teichrib. Ένας από τους κορυφαίους ερευνητές σε αυτόν τον τομέα που παρακολουθεί τακτικά διαθρησκειακά και πνευματικά συνέδρια σε όλο τον κόσμο. «Πράγματι, οραματίζεται τον εαυτό της ως τον ηθικό και πνευματικό βραχίονα της παγκόσμιας κοινότητας».

Μιλώντας στο The New American, ο Teichrib, συγγραφέας του πρωτοποριακού βιβλίου «Game of Gods: The Temple of Man in the Age of Re-Enchantment», σημείωσε ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους συμβαίνει αυτό. Αυτές περιλαμβάνουν την ένωση πνευματικών και θρησκευτικών ηγετών γύρω από βασικά θέματα της ημερήσιας διάταξης όπως η «κλιματική αλλαγή» και η «βιωσιμότητα», τη συνεργασία τους με τον ΟΗΕ και άλλους οργανισμούς για τη δημιουργία ή την ενεργοποίηση πρωτοβουλιών και εκστρατειών και, στη συνέχεια, την προώθηση αυτών των ατζέντες στους οπαδούς και τις εκκλησίες τους. Αυτό τρέφεται από τον εαυτό του, καθώς οι θρησκευτικοί και πνευματικοί παίκτες αγωνίζονται για μια «θέση στο παγκόσμιο τραπέζι» για να βοηθήσουν στην απόκτηση επιρροής.

Για τους χριστιανούς, υπάρχουν σημαντικές επιπτώσεις, παρόλο που, όπως επισημαίνει ο Teichrib, υπάρχουν μυριάδες χριστιανικές ομάδες που υποστηρίζουν άμεσα αυτό που αποκαλεί «αιτία της παγκόσμιας ενότητας». Ίσως το πιο σημαντικό, «[το κίνημα] υπονομεύει τον ισχυρισμό αλήθειας του Ιησού Χριστού, γιατί το διαθρησκειακό κίνημα ισχυρίζεται αναγκαστικά ότι όλες οι θρησκείες είναι έγκυρες εκφράσεις πνευματικών αληθειών», εξήγησε. «Σπέρνει επίσης σύγχυση στην εκκλησία, καθώς οι λαϊκοί τώρα έρχονται σε αντίθεση με την ηγεσία που εμμένει στον διαθρησκευτικό προοδευτισμό». Τέλος, εμποδίζει τον στόχο των παγκόσμιων ιεραποστολών, πρόσθεσε, επισημαίνοντας την αποδυνάμωση του ευαγγελισμού σε βασικά έγγραφα από χριστιανικές ομάδες που επικεντρώνονται στο «διαθρησκευτικό» εργο

Παρά την έλλειψη προσοχής των μέσων ενημέρωσης, οι παγκοσμιοποιητές σημειώνουν μεγάλη πρόοδο. Από τον επαναπροσδιορισμό της αμαρτίας μέχρι την περιθωριοποίηση των λεγόμενων εξτρεμιστών που δεν θα ακολουθήσουν την ατζέντα, το κίνημα για την οικοδόμηση και την ενδυνάμωση των «Ηνωμένων Εθνών των Θρησκειών» κάνει βαθιά σημαντικές αλλαγές όσον αφορά την πνευματικότητα. Και ενώ πολλοί από τους πιστούς δεν έχουν ιδέα ότι οι ηγέτες τους εμπλέκονται, οι εκτιμήσεις δείχνουν ότι δισεκατομμύρια - από Χριστιανούς και Εβραίους μέχρι Μουσουλμάνους και παγανιστές - ακολουθούν θεσμούς που προωθούν την ατζέντα.

Μία από αυτές τις οργανώσεις, οι Θρησκείες για την Ειρήνη, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή αυτών των προσπαθειών. Περιγράφεται ως «ο ΟΗΕ των θρησκειών» από τον τότε ηγέτη του, πρώην γραφειοκράτη του ΟΗΕ για τον έλεγχο του πληθυσμού Δρ Azza Karam, η στολή ισχυρίζεται ότι περιλαμβάνει «όλες τις θρησκείες». «Το σκεφτόμαστε ως τα Ηνωμένα Έθνη των θρησκειών», δήλωσε ο Karam. «Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν κράτη μέλη ή κυβερνήσεις, οι Θρησκείες για την Ειρήνη έχουν μέλη θρησκευτικά ιδρύματα – όλα τα θρησκευτικά ιδρύματα, που εκπροσωπούν όλες τις θρησκείες, [και] εκπροσώπους από όλες τις θρησκευτικές παραδόσεις όπου δεν υπάρχουν θεσμοί».

Ενώ αυτός ο ισχυρισμός μπορεί να είναι μια μικρή υπερβολή - πολλοί ευαγγελικοί πάστορες και ιδρύματα δεν θα πιαστούν νεκροί να συνεργάζονται με αυτήν την ομάδα - είναι αλήθεια ότι η οργάνωση έχει ευρεία συμμετοχή και εμβέλεια. Ιδρύθηκε το 1970 και έχει λάβει τεράστια χρηματοδότηση από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, τον ΟΗΕ, ανατρεπτικούς δισεκατομμυριούχους, συμπεριλαμβανομένων των Ροκφέλερ και του Τζορτζ Σόρος και πολλές άλλες πηγές. Και η ατζέντα της είναι πολύ σαφής: Ενώστε τις θρησκείες του κόσμου πίσω από την ατζέντα του ΟΗΕ.

Το 2019, η ομάδα συναντήθηκε στη Γερμανία και υιοθέτησε μια δήλωση που καλούσε όλες τις θρησκευτικές κοινότητες να είναι «ευθυγραμμισμένες με την επίτευξη των SDGs [Στόχοι Βιώσιμης Ανάπτυξης του ΟΗΕ]». Αυτοί οι στόχοι, όπως συζητήθηκαν στο «A Climate of Tyranny», περιλαμβάνουν την οικοδόμηση ενός παγκόσμιου οικονομικού και πολιτικού συστήματος εντελώς αντίθετου με τις αμερικανικές παραδόσεις. Και όμως, οι Θρησκείες για την Ειρήνη δεν μπορούσαν να χορτάσουν το σχέδιο του ΟΗΕ. «Δεσμευόμαστε για την ανθρώπινη ανάπτυξη, όπως ορίζεται στους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης», ανέφερε η ομάδα στην τελική της δήλωση.

Άλλοι βασικοί οργανισμοί περιλαμβάνουν το Κοινοβούλιο των Θρησκειών του Κόσμου, ένα από τα μεγαλύτερα διαθρησκευτικά δίκτυα στον κόσμο. Ο Teichrib, ο οποίος έχει παρακολουθήσει τις συναντήσεις του, εξήγησε ότι αυτός ο οργανισμός, που ιδρύθηκε το 1893, χρησίμευσε ως «εφαλτήριο για τον σύγχρονο διεθνισμό της Δύσης». Προφανώς, η μόνη θρησκευτική ή πνευματική άποψη που δεν είναι ευπρόσδεκτη στο ποίμνιο είναι η «διχαστική» θέση από τη Βίβλο ότι ο Ιησούς Χριστός είναι η Οδός, η οποία απεικονίζεται ως «ακραία».

Επίσης, κρίσιμης σημασίας για την παγκόσμια κίνηση προς τη θρησκευτική ενότητα γύρω από τα ήθη και τις αρχές της παγκοσμιοποίησης είναι το Διαθρησκευτικό Φόρουμ της G20, η Πρωτοβουλία των Ηνωμένων Θρησκειών, το Συνέδριο των Ηγετών των Παγκόσμιων και Παραδοσιακών Θρησκειών, ο Ναός της Κατανόησης, το Παγκόσμιο Συνέδριο Θρησκειών, η Συμμαχία των Πολιτισμών των Ηνωμένων Εθνών, η Επιτροπή Θρησκευτικών ΜΚΟ στα Ηνωμένα Έθνη, το Παγκόσμιο Συμβούλιο Θρησκευτικών Ηγετών, η Διαθρησκειακή Συμμαχία, το Διαθρησκειακό Ινστιτούτο Ηλίας, το Ποντιφικό Συμβούλιο για τον Διαθρησκειακό Διάλογο, το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, η Παγκόσμια Ευαγγελική Συμμαχία και πολλά άλλα.

Ακόμη και ο ίδιος ο Ο"Ε εργάζεται επ' αυτού. Μία από τις σημαντικότερες παγκόσμιες πρωτοβουλίες στην προσπάθεια σφετερισμού της θρησκείας για την παγκοσμιοποίηση και τον ψευδο-περιβαλλοντισμό είναι η πρωτοβουλία «Πίστη για τη Γη» του Περιβαλλοντικού Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών ("UNEP"). Το σλόγκαν του σχεδίου δίνει την ατζέντα: «η θρησκεία ενώνεται για τον πλανήτη». Και ο επικεφαλής της πρωτοβουλίας, ο διευθυντής Iyad Abumoghli, ήταν επίσης διαφανής σχετικά με τους στόχους. «Ογδόντα πέντε τοις εκατό του παγκόσμιου πληθυσμού πιστεύει σε μια πίστη ή μια θρησκεία, και η δύναμη αυτού είναι τεράστια», είπε σε ένα βίντεο που προωθεί το σχέδιο. «Μπορούμε να το αξιοποιήσουμε αυτό κινητοποιώντας τους θρησκευτικούς ηγέτες και τους πιστούς για την προστασία της Γης».

Στην ιστοσελίδα της, η ομάδα είναι επίσης σαφής σχετικά με τους στόχους της. «Ένας από τους κύριους στόχους της πρωτοβουλίας Πίστη για τη Γη είναι η στρατηγική συνεργασία με οργανώσεις που βασίζονται στην πίστη (FBO) και η κινητοποίηση των θρησκευτικών ηγετών και της θρησκευτικής κοινότητας σε μια αποτελεσματική εταιρική σχέση για τη συλλογική επίτευξη των Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης (SDGs) και την εκπλήρωση των στόχων της Ατζέντας 2030», ανέφερε η υπηρεσία του ΟΗΕ σχετικά με τη θρησκευτική της εμβέλεια, αναφερόμενη στην αμφιλεγόμενη Ατζέντα 2030 που οι ηγέτες του ΟΗΕ έχουν ονομάσει «masterplan για την ανθρωπότητα».

Πριν από δύο χρόνια, η ομάδα του ΟΗΕ κυκλοφόρησε ακόμη και ένα βιβλίο, «Πίστη για τη Γη: Μια έκκληση για δράση», υποστηρίζοντας ότι οι θρησκείες του κόσμου συμφωνούν βασικά με την περιβαλλοντική ατζέντα του ΟΗΕ. Και η αποστολή του είναι πολύ απλή: «Να ενθαρρύνει, να ενδυναμώσει και να συνεργαστεί με οργανώσεις που βασίζονται στην πίστη ως εταίρους, σε όλα τα επίπεδα, για την επίτευξη των Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης και την εκπλήρωση της Ατζέντας 2030». Ο οργανισμός συνεργάζεται με το Κοινοβούλιο των Θρησκειών του Κόσμου και άλλες ομάδες που υποστηρίζονται από τον ΟΗΕ και εργάζονται για την ενοποίηση των θρησκευτικών κινημάτων του κόσμου υπό τη σημαία του ΟΗΕ.

Το UNEP υπήρξε επίσης ιδιαίτερα δραστήριο για την επίτευξη αυτού του στόχου. Το περασμένο καλοκαίρι, συγκέντρωσε το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, το Μουσουλμανικό Συμβούλιο των Πρεσβυτέρων και το Συμβούλιο Ραβίνων της Νέας Υόρκης για να υπογράψουν τη δέσμευση «Υπεύθυνη χρηματοδότηση για το κλίμα – Μια ηθική επιταγή και ευθύνη προς όλα τα παιδιά και τον ζωντανό κόσμο», καλώντας όλες τις τράπεζες να ευθυγραμμιστούν πίσω από την ατζέντα του ΟΗΕ. Ο επικεφαλής του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες, πρώην ηγέτης της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, γιόρτασε «αυτή τη σημαντική πρωτοβουλία που βασίζεται στην πίστη», σημειώνοντας ότι «οι άνθρωποι, οι κοινότητες και οι οργανώσεις πίστης έχουν την επιρροή που απαιτείται για να πραγματοποιηθεί αυτή η μετάβαση».

Σε συνέντευξή του στο The New American στην COP29 στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν, ο άνθρωπος που μαστίζεται από σκάνδαλα και ξεκίνησε το σχέδιο, ο Νορβηγός σοσιαλιστής και τότε επικεφαλής του UNEP Έρικ Σόλχαϊμ, ήταν ωμός. «Νομίζω ότι υπάρχει μεγάλη έλξη σε αυτό, επειδή οι θρησκευτικοί ηγέτες είναι τόσο σημαντικοί στη ζωή των ανθρώπων παντού στον κόσμο και μπορούν να διαδραματίσουν βασικό ρόλο στην ερμηνεία του μηνύματος για έναν καλύτερο, πιο πράσινο, θερμότερο κόσμο σε όλους», είπε.

Καθ 'όλη τη διάρκεια της συνέντευξης, ο Solheim μίλησε για το ρόλο των θρησκευτικών ηγετών στη δέσμευση των εκκλησιών τους για τη βιωσιμότητα, ισχυριζόμενος - ψευδώς - ότι όλες οι θρησκείες, συμπεριλαμβανομένου του Χριστιανισμού, δίνουν προτεραιότητα στην προστασία της φύσης. Κατά ειρωνικό τρόπο, το ντροπιασμένο αφεντικό του UNEP έσφαξε τις Γραφές, ισχυριζόμενο μάλιστα – και πάλι, ψευδώς – ότι το Βιβλίο της Αποκάλυψης περιλαμβάνει μια μεγάλη παγκόσμια πλημμύρα. Στην πραγματικότητα, η Αγία Γραφή τελειώνει με ένα όραμα ενός κόσμου που κάηκε στην κρίση πριν από τη δημιουργία ενός Νέου Ουρανού και μιας Νέας Γης. Ο Solheim επίσης επανειλημμένα διαλαλούσε την αφήγηση της «Μητέρας Γης», μια έννοια ριζωμένη στον παγανισμό και τον πανθεϊσμό και όχι στη βιβλική παράδοση.

Εκτός από τον βιβλικό χριστιανισμό, όλες οι θρησκείες είναι περισσότερο από ευπρόσδεκτες μέσα στην παγκοσμιοποιημένη σκηνή. Το 2016, ο τότε Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Μπαν Κι-μουν τίμησε την πιο ιερή ημέρα για τους βουδιστές, λέγοντας ότι η σοφία του Βούδα θα μπορούσε να βοηθήσει να «διαφωτιστεί ο κόσμος» και να προωθηθεί η Ατζέντα 2030. «Ο ιερός εορτασμός της Ημέρας του Βεσάκ προσφέρει μια ανεκτίμητη ευκαιρία να αναλογιστούμε πώς οι διδασκαλίες του Βουδισμού μπορούν να βοηθήσουν τη διεθνή κοινότητα να αντιμετωπίσει πιεστικές προκλήσεις», δήλωσε ο Μπαν. «Η πρόκλησή μας είναι να εφαρμόσουμε τη σοφία του Βούδα στα πραγματικά προβλήματα του κόσμου μας σήμερα».

Αυτές οι ιδέες είναι πλέον καθιερωμένες στις συνόδους κορυφής του ΟΗΕ για το κλίμα. Στην COP28 στο Ντουμπάι, ένας συνασπισμός κορυφαίων παγκόσμιων θρησκευτικών ηγετών εξέδωσε δήλωση από το «περίπτερο πίστης» ακριβώς στην καρδιά της συνόδου κορυφής. Ισχυριζόμενοι ότι η πίστη τους ενσταλάζει ένα «ιερό καθήκον» να «αγαπάμε» το «οικοσύστημα που μας αγκαλιάζει», οι υπογράφοντες που ισχυρίζονται ότι εκπροσωπούν θρησκείες όπως το Ισλάμ, ο Καθολικισμός, ο Ορθόδοξος Χριστιανισμός, ο Ιουδαϊσμός, ο Ινδουισμός, ο Σιχισμός και ο Βουδισμός δεσμεύτηκαν να «αντιμετωπίσουν από κοινού» την υποτιθέμενη «παγκόσμια κλιματική κρίση».

Πουθενά αλλού δεν είναι πιο εμφανής η ώθηση για το κίνημα της ενιαίας θρησκείας και πνευματικότητας από ό, τι στα εκπαιδευτικά προγράμματα που υποστηρίζονται από τον ΟΗΕ σε όλο τον κόσμο, πολλά από τα οποία συνδέονται άμεσα με τη βιωσιμότητα και την κλιματική αλλαγή. Στην ατζέντα του ΟΗΕ για τον 21ο αιώνα, το 100ετές σχέδιο του ΟΗΕ που συχνά αποκαλείται «Ατζέντα 21», κεφάλαιο 36, τμήμα 3 της παγκόσμιας συμφωνίας εξηγεί ότι η εκπαίδευση είναι απαραίτητη για να κάνει τους ανθρώπους να συμμορφωθούν με το νέο παγκόσμιο σύστημα που επιβάλλεται στην ανθρωπότητα.

«Η εκπαίδευση είναι κρίσιμη για την προώθηση της αειφόρου ανάπτυξης», εξηγεί η Ατζέντα 21. «Τόσο η τυπική όσο και η μη τυπική εκπαίδευση είναι απαραίτητες για την αλλαγή της στάσης των ανθρώπων». Ίσως ακόμη πιο δυσοίωνο, το κεφάλαιο για την εκπαίδευση λέει ότι θα πρέπει να περιλαμβάνει και την «πνευματική» ανάπτυξη και ότι αυτό το πνευματικό-βιώσιμο πρόγραμμα «θα πρέπει να ενσωματωθεί σε όλους τους κλάδους». Φυσικά, οι αξίες και οι στάσεις που αναζητούνται είναι θεμελιωδώς ασυμβίβαστες με τις βιβλικές παραδόσεις.

Το «Παγκόσμιο Βασικό Πρόγραμμα Σπουδών» του ΟΗΕ, που αναπτύχθηκε από τον Βοηθό Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ Robert Muller και προωθήθηκε ως πρόγραμμα για κάθε παιδί σε κάθε χώρα, είναι ένα τέλειο παράδειγμα αυτού. Στον πρόλογο του εγχειριδίου του δασκάλου για το πρόγραμμα, ο Muller, γνωστός ως ο «πατέρας της παγκόσμιας εκπαίδευσης», ρίχνει μια βόμβα. «Η βασική φιλοσοφία στην οποία βασίζεται η Σχολή Robert Muller θα βρεθεί στις διδασκαλίες που εκτίθενται στα βιβλία της Alice A. Bailey από τον Θιβετιανό δάσκαλο, Djwhal Khul», λέει ο Muller, μια αναφορά στον ιδρυτή της Lucifer Publishing Company και τον πνευματικό μέντορα που ισχυρίστηκε ότι διοχέτευε.

Οι παγκοσμιοποιητές μεθοδικά σφετερίζονται, ενώνουν και οπλοποιούν τη θρησκεία και τους θρησκευτικούς θεσμούς με το πρόσχημα της σωτηρίας της «Μητέρας Γης». Στόχος τους είναι να ενώσουν την ανθρωπότητα κάτω από ένα νέο πνευματικό και ηθικό σύστημα εντελώς διαχωρισμένο από τη βιβλική παράδοση που παρήγαγε τον Χριστιανικό κόσμο και τις Ηνωμένες Πολιτείες – και να καταστρέψουν την άνευ προηγουμένου ελευθερία, ευημερία και ειρήνη που ήταν ο καρπός αυτής της παράδοσης. Όλοι οι άνθρωποι καλής θέλησης πρέπει να αντισταθούν σε αυτή τη διαβολική ατζέντα πριν να είναι πολύ αργά.

Σχετικά με τον συγγραφέα

Ο Alex Newman είναι βραβευμένος διεθνής δημοσιογράφος, εκπαιδευτικός, συγγραφέας, ομιλητής και τηλεοπτικός και ραδιοφωνικός παρουσιαστής. Είναι αρχισυντάκτης του περιοδικού The New American και παρουσιαστής της ραδιοφωνικής εκπομπής «Behind The Deep State» του The New American σε εθνικό επίπεδο. Υπηρετεί επίσης ως πρόεδρος της Liberty Sentinel Media.

Κεντρική εικόνα: 'A World Core Curriculum For Global Education: Framework of Our Global Knowledge' από τη Σχολή της Προαιώνιας Σοφίας, η οποία προηγουμένως είχε μια διαδικτυακή διεύθυνση «www.unol.org». Το UNOL είναι συντομογραφία του United Nations Online: "ένα μοντέλο ΟΗΕ για ανθρώπους όλων των ηλικιών". https://expose-news.com/

**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων

Ντούγκιν live: «Οι σημερινοί ηγέτες του Ισραήλ ανοίγουν τις πύλες της κόλασης»

 

Αλεξάντρ Ντούγκιν

Τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στους Αγίους Τόπους, όχι μόνο τώρα, αλλά από τα μέσα του εικοστού αιώνα, έχουν εξαιρετική σημασία. Η δημιουργία του εβραϊκού εθνικού κράτους του Ισραήλ στο έδαφος της Παλαιστίνης, το οποίο ήταν υπό βρετανική εντολή μετά τη διαίρεση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δεν ήταν μόνο μια πολιτική πράξη. Σε αντίθεση με τη δημιουργία και τη διαίρεση της Τσεχοσλοβακίας ή την πτώση της ΕΣΣΔ, που ήταν αναμφίβολα σημαντικά γεγονότα, αυτό που συμβαίνει στους Αγίους Τόπους έχει ασύγκριτα μεγαλύτερο μέγεθος, δήλωσε ο διευθυντής του Ινστιτούτου του Τσάργκραντ, φιλόσοφος Αλεξάντρ Ντούγκιν.

Για τις τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες – τον Ιουδαϊσμό, το Ισλάμ και τον Χριστιανισμό – δεν είναι απλώς ζήτημα εδάφους ή περιθωριακών περιοχών, μακριά από οποιαδήποτε πολιτική. Είναι μάλλον ένας καθρέφτης της παγκόσμιας ιστορίας. Αυτές οι παραδοσιακές θρησκείες θεωρούσαν ότι στην Ιερουσαλήμ και τους Αγίους Τόπους υπήρχε μια κάθετη γραμμή που συνέδεε τον ουρανό, τον επίγειο κόσμο και την κόλαση. Η είσοδος στον παράδεισο και η είσοδος στην κόλαση ήταν εκεί.

Η ιδέα της παράδοσης της Παλαιστίνης στους Εβραίους, η οποία εξαπλώθηκε πριν από περίπου εκατό χρόνια, και ειδικά μετά τις θηριωδίες του Χίτλερ στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, φαινόταν μια αρκετά λογική απόφαση. Πολλοί λαοί έχουν τα δικά τους εθνικά κράτη, αλλά οι Εβραίοι όχι. Δεν επρόκειτο μόνο για τη γη, αλλά για τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου εβραϊκού εθνικού κράτους, με το οποίο τελικά πολλοί, συμπεριλαμβανομένου του Στάλιν, συμφώνησαν. Και έτσι δημιουργήθηκε το κράτος του Ισραήλ. Αλλά το πιο σημαντικό πράγμα σχετικά με το σχέδιο του ΟΗΕ για τη διχοτόμηση της Παλαιστίνης παραβλέφθηκε. Είναι η εκπλήρωση προφητειών που έχουν απόλυτη σημασία για την εβραϊκή θρησκεία: ότι μετά από δύο χιλιάδες χρόνια προσκυνήματος και διασποράς, οι Εβραίοι επιστρέφουν στη Γη της Επαγγελίας.

Και αυτό συνέβη. Οι Άγιοι Τόποι παραδόθηκαν σε μία μόνο θρησκεία, τον Ιουδαϊσμό. Γνωρίζουμε πολύ καλά πώς συμπεριφέρθηκαν οι Εβραίοι σε αυτή τη γη. Στην αρχή, όλοι τους αντιμετώπιζαν με συμπόνια, ήταν θύματα. Αλλά τότε άρχισαν να δείχνουν την άλλη πλευρά τους όλο και περισσότερο. Ένα πρόσφατο παράδειγμα. Αυτή τη στιγμή, ένα μεγάλο σκάνδαλο βράζει στις Ηνωμένες Πολιτείες γύρω από την υπόθεση παιδεραστίας του Epstein, τον βομβαρδισμό του Ιράν, την κλιμάκωση κατά της Ρωσίας, τη δολοφονία του Kennedy και παντού γίνεται λόγος για το Ισραήλ. Ξαφνικά, αποδεικνύεται ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες κυβερνώνται από το Ισραήλ, αλλά και από ένα σκληρό, απάνθρωπο Ισραήλ, το οποίο κανείς δεν γνώριζε πριν.

Αυτό το Ισραήλ πραγματοποιεί εθνοκάθαρση στη Γάζα, επιτίθεται στο κυρίαρχο κράτος του Ιράν για να μην έχει πυρηνικά όπλα, παρόλο που τα κατέχει. Φέρνει στην εξουσία στη Συρία τον δήμιο και τρομοκράτη Ash-Sharaa και στη συνέχεια, γνωρίζοντας ότι είναι δολοφόνος, αρχίζει να βομβαρδίζει την παλιά Δαμασκό. Τίθεται το ερώτημα: σε ποιον έχει εμπιστευτεί η ανθρωπότητα αυτό το έδαφος, το οποίο είναι ο καθρέφτης του κόσμου; Φαίνεται ότι οι σημερινοί ισραηλινοί ηγέτες δεν ανοίγουν τις πύλες του παραδείσου, αλλά τις πύλες της κόλασης. Εν ολίγοις, αυτό που συμβαίνει σήμερα στη Μέση Ανατολή είναι εξαιρετικά απειλητικό.

Και το πιο σημαντικό: γιατί εμείς, οι εκπρόσωποι της μονοθεϊστικής χριστιανικής πίστης, παραδώσαμε στους Εβραίους αυτή τη γη ιερή για όλους μας, χριστιανούς και μουσουλμάνους, ώστε να μπορέσουν να την κυριαρχήσουν ολοκληρωτικά; Το 1947, ο ΟΗΕ πέρασε ένα ψήφισμα σύμφωνα με το οποίο η Ιερουσαλήμ θα πρέπει να παραμείνει μια διεθνής πόλη υπό την κηδεμονία του ΟΗΕ. Αλλά οι Σιωνιστές δεν έδωσαν προσοχή σε αυτό και ενήργησαν με έναν εντελώς απροσδόκητο τρόπο.

Αυτή η συμπεριφορά ενός λαού που μέχρι χθες θεωρούνταν θύμα και σεβαστός, αποκάλυψε ξαφνικά μια εντελώς διαφορετική πτυχή. Εμφανίστηκε το τερατώδες πρόσωπο μιας απολύτως απάνθρωπης, τρομοκρατικής και σκληρής δύναμης, η οποία με πονηριά και κακία κυβερνά άλλους λαούς, καταστρέφει τους αντιφρονούντες, καταστρέφει τα ιερά άλλων πολιτισμών, πραγματοποιεί ίντριγκες και εξαλείφει φυσικά τους πολιτικούς και στρατιωτικούς ηγέτες άλλων χωρών. Εν ολίγοις, κάνει ό, τι θέλει.

Και αυτό, φυσικά, μας κάνει να σκεφτούμε πολλά πράγματα. Σχετικά με την εποχή στην οποία ζούμε. Η θρησκευτική ερμηνεία των γεγονότων που λαμβάνουν χώρα στους ιερούς τόπους των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών δεν μπορεί να περιοριστεί στο πετρέλαιο, το φυσικό αέριο, τα hedge funds, τις τιμές του πετρελαίου, την αξία του bitcoin ή οποιαδήποτε πολιτική ίντριγκα. Είναι κάτι πολύ πιο σημαντικό και θεμελιώδες

**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων

Ο Μεντβέντεφ σε συνέντευξή του για την επέτειο της Διάσκεψης του Πότσνταμ & παραλληλισμοί με το σήμερα

 

Στις 17 Ιουλίου 1945, πριν από 80 χρόνια, ξεκίνησε η Διάσκεψη του Πότσνταμ, στην οποία συμμετείχαν οι αρχηγοί κυβερνήσεων της ΕΣΣΔ, των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας. Η συνάντηση έθεσε τα θεμέλια για τη μεταπολεμική παγκόσμια τάξη, η οποία, ωστόσο, δεν επρόκειτο να διαρκέσει.

Η Διάσκεψη του Πότσνταμ άνοιξε το δρόμο για τον Ψυχρό Πόλεμο

Σε συνέντευξή του στο TASS για την επέτειο της Διάσκεψης του Πότσνταμ στις 17 Ιουλίου 2025, ο αναπληρωτής πρόεδρος του ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας, Ντμίτρι Μεντβέντεφ, πολιτικός και δικηγόρος, περιέγραψε τα πιο σημαντικά μαθήματα που θα είχε πάρει η Ρωσία από αυτό το ιστορικό γεγονός. Επεσήμανε παραλληλισμούς σχετικά με την τρέχουσα κατάσταση και την κυρίαρχη ιδεολογία στην Ουκρανία και στη συλλογική Δύση.

Το κείμενο της συνέντευξης με τον Ντμίτρι Μεντβέντεφ από το TASS σε γερμανική μετάφραση

Ερώτηση: Οι αποφάσεις της Διάσκεψης του Πότσνταμ σύντομα παραβιάστηκαν από τους συμμάχους της Σοβιετικής Ένωσης και τον πρώην αντιχιτλερικό συνασπισμό. Ταυτόχρονα, το Λονδίνο ανέπτυξε την Επιχείρηση Αδιανόητο, ένα πολεμικό σχέδιο εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης [σημείωση του συντάκτη: σχέδιο που ο Τσώρτσιλ είχε αναθέσει τον Μάιο του 1945 για να νικήσει την ΕΣΣΔ με τη βοήθεια 100.000 πρώην μελών της Βέρμαχτ, μεταξύ άλλων, αλλά θα απαιτούσε τη χρήση πυρηνικών όπλων των ΗΠΑ]. Η δολιότητα αντιπροσωπεύει την ουσία της Δύσης;

Μεντβέντεφ: Η επέτειος της Διάσκεψης του Πότσνταμ προσφέρει την ευκαιρία να κρατήσουμε ψηλά τον καθρέφτη του παρελθόντος στο παρόν μας. Ωστόσο, αυτή η εικόνα πρέπει να ιδωθεί με τα «σωστά γυαλιά» – χωρίς να είναι αφελής – ώστε να μην αντιληφθεί τα γεγονότα του Ιουλίου του 1945 απομονωμένη από τη μακραίωνη στάση των ευρωπαϊκών ή, γενικότερα, των δυτικών ελίτ απέναντι στη χώρα μας.

Η αναθεώρηση ή η παραβίαση των αποφάσεων της Διάσκεψης του Πότσνταμ ήταν απλώς η συνέχιση της δυτικής πολιτικής έναντι της Ρωσίας από την προπολεμική περίοδο, αν όχι πολύ νωρίτερα:

Από την εποχή του Μεγάλου Πέτρου, όταν η Ρωσία άρχισε να διαμορφώνεται ως ευρωπαϊκή δύναμη, υπήρξε μια σταθερή τάση προς εχθρότητα, δυσπιστία και προσπάθειες αποδυνάμωσης της χώρας μας στις ενέργειες της Δύσης. Με τη μορφή διαφόρων συνασπισμών, [οι δυτικές χώρες] προσπάθησαν να μετατρέψουν τη Ρωσία σε θετή κόρη της Ευρώπης, επιτρέποντας μόνο μέχρι το κατώφλι του πανευρωπαϊκού σπιτιού και της επανεκπαίδευσης:

Προσπάθησαν να επιβάλουν έναν δευτερεύοντα ρόλο στη χώρα μας στα ευρωπαϊκά και αργότερα και στα παγκόσμια πράγματα – αλλά μάταια!

Για τις δυτικές ελίτ, μια ανεξάρτητη και ισχυρή Ρωσία ήταν πάντα μια ιστορική ανωμαλία και μια πολύ αποτελεσματική απόρριψη της ιδέας της υποτιθέμενης «πολιτιστικής ανωτερότητας» τους. Ο φόβος και η αποστροφή στο διάλογο με άλλα έθνη οδηγούν πάντα σε ατιμία και επιθετικότητα. Για το λόγο αυτό, οι δυτικές ελίτ έχουν επανειλημμένα προσπαθήσει να απομονώσουν τη Ρωσία προκειμένου να ανταποδώσουν τις προηγούμενες αποτυχίες τους.

Η Διάσκεψη του Πότσνταμ του 1945 δεν ήταν ένα προοίμιο για διαρκή ειρήνη, αλλά μάλλον άνοιξε το δρόμο για τον Ψυχρό Πόλεμο. Οι σημερινές εξελίξεις – ένας πόλεμος δι' αντιπροσώπων, αν όχι ένας πραγματικός πόλεμος με τη χρήση δυτικών πυραύλων και δορυφορικής αναγνώρισης, πακέτων κυρώσεων και ηχηρών δηλώσεων για τη στρατιωτικοποίηση της Ευρώπης – αντιπροσωπεύουν απλώς άλλη μια προσπάθεια να καταστραφεί η «ιστορική ανωμαλία» που τόσο απεχθάνονται η Δύση και η χώρα μας.

Η Διάσκεψη του Πότσνταμ μας δίδαξε έτσι ότι οι σχέσεις με τη Δύση δεν πρέπει να βασίζονται σε αυταπάτες:

Η προδοτική φύση της Δύσης και η διαστρεβλωμένη και εντελώς ξεπερασμένη αίσθηση ανωτερότητάς της είναι ακόμα εμφανείς!

Θα πρέπει, συνεπώς, να ενεργήσουμε αναλόγως και να απαντήσουμε με όλα τα μέσα, προβλέποντας ακόμη και προληπτικά χτυπήματα εάν είναι απαραίτητο. Η Διάσκεψη του Πότσνταμ ήταν ένα σημαντικό μάθημα ιστορίας για εμάς! Αντλήσαμε διδάγματα από τη Διάσκεψη του Πότσνταμ. Και σήμερα, όπως και το 1945, η χώρα μας αγωνίζεται όχι μόνο για την προστασία των συνόρων της, αλλά και για την προώθηση της ιδέας μιας δίκαιης παγκόσμιας τάξης!

Ερώτηση: Στη Διάσκεψη του Πότσνταμ διατυπώθηκαν για πρώτη φορά τα τρία «D» – αποστρατιωτικοποίηση, αποναζιστικοποίηση και εκδημοκρατισμός της Γερμανίας. Μπορούν οι προσεγγίσεις που περιγράφονται εκεί να μεταφερθούν στη σημερινή Ουκρανία; Και ποιο "D" πιστεύετε ότι θα μπορούσε να προστεθεί ή / και να προσαρμοστεί;

Μεντβέντεφ: Τα τρία «D» – αποστρατιωτικοποίηση, αποναζιστικοποίηση και εκδημοκρατισμός – αναπτύχθηκαν εναντίον της ναζιστικής Γερμανίας ως επιτιθέμενου κράτους που κατέστρεψε την παγκόσμια τάξη. Φυσικά, υπάρχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ του [γερμανικού] Ράιχ του 1945 και της σημερινής Ουκρανίας όσον αφορά την κλίμακα, την παγκόσμια θέση, ακόμη και την επίσημη κυβερνητική ιδεολογία.

Ωστόσο, υπάρχει μια σαφής ομοιότητα:

• Πρώτον, υπάρχει μια κρίση ταυτότητας με προφανή δανεισμό από ναζιστικά σύμβολα. Υπάρχει μια λατρεία συνεργατών και ιδεολόγων των Ναζί, καθώς και σβάστικες και εμβλήματα κρανίων σε στρατιωτικές στολές και τεθωρακισμένα οχήματα μάχης, για να μην αναφέρουμε άλλες αναφορές στο Τρίτο Ράιχ. Η σημερινή ιδεολογία βασίζεται στο μίσος προς τους γείτονες και καλεί σε αγώνα «μέχρι τέλους». Όλα αυτά υποστηρίζονται από την κυβέρνηση και εξαπλώνονται σε όλη την κοινωνία. Επιπλέον, υπάρχει η στρατιωτικοποίηση της κοινωνίας, με ένοπλες ομάδες που κατέχουν όχι μόνο στρατιωτικές αλλά και πολιτικές λειτουργίες, μερικές από τις οποίες μπορούν να ελεγχθούν ανεπαρκώς μόνο από το κράτος.
• Δεύτερον, υπάρχει μια μονοπώληση της εξουσίας με όλο και πιο σαφή σημάδια δικτατορίας. Με το πρόσχημα του πολέμου, οι εκλογές ακυρώθηκαν, ακτιβιστές της αντιπολίτευσης διώχθηκαν ή φυλακίστηκαν και η ελευθερία της έκφρασης καταργήθηκε.
• Τρίτον, η οικονομία βρίσκεται σε παρακμή. Όπως και το Τρίτο Ράιχ στους τελευταίους μήνες του, η σημερινή Ουκρανία βρίσκεται σαφώς σε μια οικονομική και ηγετική κρίση που καταπολεμάται αποκλειστικά μέσω εξωτερικής χρηματοδότησης και ρητορικής κινητοποίησης.

Όλα αυτά εξακολουθούν να δίνουν σημασία στην ιδέα των τριών "Ds"!

Η αποστρατιωτικοποίηση δεν θα ήταν τιμωρία για την Ουκρανία, αλλά μια ευκαιρία να πάψει να χρησιμεύει ως παιχνίδι για τα αιματηρά γεωπολιτικά παιχνίδια εξουσίας άλλων, τα οποία πολύ συχνά στρέφονται μόνο εναντίον της ίδιας της Ουκρανίας. Για το λόγο αυτό, επίσης, το καθεστώς του αδέσμευτου αποτελεί ουσιαστικό συστατικό της αποστρατιωτικοποίησης της χώρας. Επιπλέον, η εξάλειψη των παράλογων αμυντικών δαπανών θα απελευθέρωνε πρόσθετα κεφάλαια για την ανοικοδόμηση της κατεστραμμένης οικονομίας.

Η αποναζιστικοποίηση ή η απο-μπαντεροποίηση δεν είναι μια πράξη εκδίκησης, αλλά μια μακροχρόνια αντιπαράθεση μεταξύ της δημόσιας συνείδησης και της ιστορικής μνήμης. Οι λαοί των χωρών μας και πολλών άλλων πρώην σοβιετικών δημοκρατιών μοιράζονται ένα κοινό ιστορικό πεπρωμένο. Αυτή η κοινή κληρονομιά έχει τεράστιες δυνατότητες – όχι μόνο για ειρηνικές σχέσεις γειτονίας, αλλά και για συνεργασία και κοινή ανάπτυξη.

Ο εκδημοκρατισμός σημαίνει κάτι περισσότερο από εκλογές – περιλαμβάνει την αποκατάσταση:

• νομικά ιδρύματα,
• ελευθεροτυπία,
• του διαγωνισμού,
• της διάκρισης των εξουσιών.

Εάν αυτοί οι μηχανισμοί είχαν παραμείνει πλήρως λειτουργικοί στην Ουκρανία, η ιστορία της Ουκρανίας από το 2014 θα είχε πάρει μια πολύ πιο ευνοϊκή πορεία!

Στα τρία "Ds" θα ήθελα να προσθέσω ένα τέταρτο "D" σήμερα: αποπαρασιτοποίηση ή διαχωρισμός. Οι κάτοικοι των εδαφών που ελέγχονται επί του παρόντος από τη λεγόμενη Ουκρανία πρέπει να μάθουν να ζουν ανεξάρτητα και να αναλάβουν την ευθύνη των πράξεών τους. Διαφορετικά, μια παρασιτική Ουκρανία δεν θα είχε καμία πιθανότητα να αποκαταστήσει την κρατική της υπόσταση.

Ερώτηση: Σε αντίθεση με τη Σοβιετική Ένωση, οι δυτικές χώρες δεν πραγματοποίησαν στην πραγματικότητα τη διαδικασία αποναζιστικοποίησης της Γερμανίας, σε αντίθεση με τις συμφωνίες του Πότσνταμ. Πρέπει αυτό το γεγονός όχι μόνο να επιβεβαιωθεί στη ρωσική ιστοριογραφία, αλλά να τονιστεί ανάλογα; Μπορεί η μεταπολεμική Δύση να θεωρηθεί μυστικός συνεργός στη διατήρηση του εθνικοσοσιαλισμού μετά το 1945;

 Μεντβέντεφ: Έχω θίξει αυτό το ζήτημα αρκετές φορές στις ομιλίες και τα άρθρα μου. Πριν από τον πόλεμο, οι δυτικές δυνάμεις προώθησαν και υποστήριξαν το ναζιστικό καθεστώς του Χίτλερ και μετά την ήττα των φασιστών στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, έκαναν ό, τι μπορούσαν για να συνεχίσουν την επιβίωση αυτής της ιδεολογίας.

Αντί να εφαρμόσουν πραγματικά μέτρα αποναζιστικοποίησης στα εδάφη υπό τον έλεγχό τους, οι δυτικοί «σύμμαχοί» μας αρκέστηκαν σε επιφανειακά και απρόθυμα μέτρα.

Οι περισσότεροι ναζί εγκληματίες που δικάστηκαν με τη συμμετοχή των δυτικών δικαστικών αρχών τα πήγαν ελαφρά, έλαβαν εξαιρετικά επιεικείς ποινές ή αμνηστεύτηκαν μόλις λίγα χρόνια μετά τον πόλεμο. Ούτε αυτοί, ούτε οι απόγονοί τους ούτε οι στενοί έμπιστοί τους στερήθηκαν την πρόσβαση σε θέσεις εξουσίας:

Οι συνέπειες αυτής της εκπληκτικής «ανοχής» προς τους ναζί εγκληματίες, σε συνδυασμό με μια φανατική και υστερική ρωσοφοβία, μπορούν να γίνουν αισθητές ακόμα και σήμερα.

Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τις χώρες που υπηρέτησαν τον Χίτλερ ως χρήσιμους ή αναλώσιμους πόρους: τις χώρες της Βαλτικής, την Πολωνία και την Ουκρανία, οι οποίες υιοθέτησαν μια μπαντεριστική [σύμφωνα με τον Στεπάν Μπαντέρα] ταυτότητα.

Πολλές υψηλόβαθμες προσωπικότητες στη Γερμανία εξακολουθούν να είναι περήφανες για τους φασίστες προγόνους τους και τους μιμούνται τόσο στη ρητορική όσο και στις πολιτικές τους. Ένα εντυπωσιακό παράδειγμα αυτού είναι η πρόσφατη δήλωση του Γερμανού υπουργού Άμυνας Μπόρις Πιστόριους ότι η χώρα του είναι έτοιμη να σκοτώσει «Ρώσους στρατιώτες» στην «ανατολική πλευρά» και πάντα να αντιμετωπίζει τη Ρωσία «από θέση ισχύος».

Οι δηλώσεις του καγκελάριου Friedrich Merz, άμεσου απογόνου των Ναζί, δεν είναι λιγότερο τρομακτικές!

Όλα αυτά αντανακλούν την υποκρισία εκείνων των αυτοαποκαλούμενων «αντιφασιστών» που αρέσκονται να λένε ότι ο παππούς τους «πέθανε ηρωικά σε στρατόπεδο συγκέντρωσης μετά από πτώση από ένα παρατηρητήριο!»

Θα ήθελα να σας υπενθυμίσω ότι ο Πρόεδρός μας έχει δηλώσει κατηγορηματικά: η Ρωσία δεν έχει καμία πρόθεση να πάει σε πόλεμο εναντίον του ΝΑΤΟ ή της [ΕΕ] να «επιτεθεί στην Ευρώπη». Τέτοιοι ισχυρισμοί από δυτικούς πολιτικούς είναι εντελώς ανοησίες. Θα ήθελα να προσθέσω ότι αυτές οι ανοησίες κυκλοφορούν σκόπιμα στον χώρο της πληροφόρησης προκειμένου να αποσταθεροποιηθεί μια ήδη δύσκολη κατάσταση. Είναι ένα άλλο μέτωπο στον ανοιχτό πόλεμο της Δύσης εναντίον μας.

Αναμφίβολα, όλα αυτά τα γεγονότα πρέπει να έρθουν στο φως και δεν πρέπει να κρυφτούν κάτω από το χαλί. Το ρητό «η ιστορία είναι ο δικαστής» ισχύει μόνο εάν είναι γνωστά όλα τα γεγονότα και οι περιστάσεις που απαιτούνται για μια τέτοια απόφαση. Εξάλλου, όπως γνωρίζουμε, οι στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού ήταν οι τελικοί δικαστές των Ναζί της χιτλερικής Γερμανίας.

***

Μετάφραση: OUR-CENTRAL EUROPE  https://www.unser-mitteleuropa.com/

**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων