Κάτω από την πλατιά παλίρροια της ανθρώπινης ιστορίας ρέουν τα ύπουλα υπόγεια ρεύματα των μυστικών κοινωνιών, τα οποία συχνά καθορίζουν στα βάθη τις αλλαγές που λαμβάνουν χώρα στην επιφάνεια.
- Α.Ε. Waite1
Οι μυστικές κοινωνίες και οι απόκρυφες αδελφότητες δραστηριοποιούνται στα παρασκήνια των παγκόσμιων γεγονότων εδώ και χιλιάδες χρόνια; Αυτοί οι φύλακες της μυστικής σοφίας διαμορφώνουν την ανάπτυξη της ανθρώπινης συνείδησης και επηρεάζουν το πεπρωμένο των εθνών; Οι κρυμμένοι δάσκαλοι της απόκρυφης γνώσης ενδυναμώνουν και διεισδύουν σε ορισμένα πολιτικά, πολιτιστικά, πνευματικά και οικονομικά κινήματα, σε εκπλήρωση ενός αρχαίου σχεδίου; Μήπως οι μεγάλες αναταραχές, οι πόλεμοι και οι επαναστάσεις του ανθρώπου, καθώς και οι πρωτοποριακές ανακαλύψεις του στην επιστήμη, τη λογοτεχνία, τη φιλοσοφία και τις τέχνες, είναι αποτέλεσμα ενός «κρυμμένου χεριού»; Μπορούμε να αποκωδικοποιήσουμε την ιστορία και να βρούμε τη μυστηριώδη διεπαφή μεταξύ πολιτικής και αποκρυφισμού, αποκαλύπτοντας έτσι τους πραγματικούς κινητήριους μοχλούς και ταραξίες στον σύγχρονο κόσμο μας;
Ο Γερμανός φιλόσοφος Όσβαλντ Σπένγκλερ προειδοποίησε για έναν «ισχυρό ανταγωνισμό» μεταξύ ομάδων ανθρώπων «τεράστιας διάνοιας» που ο «απλός πολίτης ούτε παρατηρεί ούτε κατανοεί». Πίσω στο 1930 ο Ralph Shirley, εκδότης του London Occult Review, του κορυφαίου περιοδικού εσωτερικών επιστημών της Βρετανίας, υποστήριξε «την υποψία ότι οι τάξεις του αποκρυφισμού εργάζονται κρυφά για την αποσύνθεση και την επανάσταση. Η θετική απόδειξη με τη μορφή μιας ομάδας αποκρυφιστών που εργάζονται με αυτόν τον στόχο ήρθε πρόσφατα στην αντίληψη του παρόντος συγγραφέα.
Ο υποστράτηγος Φούλερ, πρώην μαθητής του Άλιστερ Κρόουλι, ο οποίος είχε δεσμούς με τη βρετανική στρατιωτική υπηρεσία πληροφοριών, έγραψε για μια ύπουλη δύναμη που χρησιμοποιεί «Μαγεία και Χρυσό» προσπαθώντας «να κερδίσει την παγκόσμια κυριαρχία κάτω από έναν εκδικητικό Μεσσία, όπως προειπώθηκε από το Ταλμούδ και την Καμπάλα». Ο πρώην επικεφαλής του Φούλερ, Κρόουλι, εργάστηκε ως μυστικός πράκτορας τόσο για τη Βρετανία όσο και για τη Γερμανία, αν και οι Βρετανοί χειριστές του σημείωσαν την «αναξιοπιστία» του, προειδοποιώντας ότι θα πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο σε επιχειρήσεις κατασκοπείας με τη μέγιστη προσοχή. Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, το γερμανικό Υπουργείο Εξωτερικών ζήτησε κρυφά από τον αποκρυφιστή Gustav Meyrink να γράψει ένα μυθιστόρημα κατηγορώντας τους Ελευθεροτέκτονες της Γαλλίας και της Ιταλίας για το ξέσπασμα του πολέμου.
Η Μαντάμ Μπλαβάτσκυ πίστευε ότι η καθολική κοινωνία των Ιησουιτών είχε μεταφέρει την έδρα της από την ήπειρο στην Αγγλία, όπου σχεδίαζαν να βυθίσουν τον άνθρωπο στην παθητική άγνοια και να εγκαθιδρύσουν τον «Παγκόσμιο Δεσποτισμό». Η ιδρύτρια της Θεοσοφικής Εταιρείας, μια γυναίκα με τεράστια διάνοια και εμπειρία από πρώτο χέρι των μυστικών κοινωνιών, προειδοποίησε:
Οι σπουδαστές του Αποκρυφισμού θα πρέπει να γνωρίζουν ότι ενώ οι Ιησουίτες έχουν επινοήσει με τα τεχνάσματά τους να φτιάξουν τον κόσμο γενικά, και οι Άγγλοι ειδικότερα πιστεύουν ότι δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως η Μαγεία και γελούν με τη Μαύρη Μαγεία, αυτοί οι έξυπνοι και πανούργοι μηχανορράφοι κρατούν οι ίδιοι μαγνητικούς κύκλους και σχηματίζουν μαγνητικές αλυσίδες με τη συγκέντρωση τηςσυλλογικής τους ΘΕΛΗΣΗΣ. και όταν έχουν κάποιο ειδικό αντικείμενο να επηρεάσουν ή οποιοδήποτε συγκεκριμένο και σημαντικό πρόσωπο να επηρεάσουν. 2
Η Γαλλική Επανάσταση, μία από τις σημαντικότερες πολιτικές αναταραχές της Ευρώπης, ήταν σε μεγάλο βαθμό έργο μασονικών στοών αφιερωμένων στην ανατροπή της μοναρχίας και στο τέλος της καθιερωμένης καθολικής θρησκείας. Στο Proofs of a Conspiracy (1798), ο John Robison έδειξε ότι οι πολιτικές λέσχες και οι επιτροπές αλληλογραφίας κατά τη διάρκεια της επανάστασης, συμπεριλαμβανομένης της περίφημης Λέσχης των Ιακωβίνων, ξεπήδησαν από αυτές τις μασονικές στοές.
Η επιρροή στην ιστορία του μυστικισμού, του αποκρυφισμού και των μυστικών κοινωνιών γενικά απορρίπτεται από τους δυτικούς ακαδημαϊκούς. Οι ιστορικοί επιλέγουν να αγνοήσουν αυτή την πτυχή επειδή πιστεύουν ότι δεν έχει πραγματική σημασία για την παγκόσμια πολιτική. Στην πραγματικότητα, μόνο μέσω της αναγνώρισης του ρόλου και της επιρροής του «απόκρυφου υπεδάφους» μπορούν τα σημαντικά παγκόσμια γεγονότα να κατανοηθούν πλήρως και να τοποθετηθούν στην πραγματική ιστορική τους προοπτική.
Ατλαντισμός Στίχοι Ευρασιανισμός
Οι μυστικές κοινωνίες και οι δάσκαλοι της απόκρυφης σοφίας εντοπίζουν με συνέπεια την προέλευσή τους πίσω στην αυγή του πολιτισμού. Μέσα στον ιουδαιοχριστιανικό πολιτισμό, τα κρυφά σχολεία μιλούν για τον Αδάμ, τον Σηθ, τον Μωυσή και τους Πατριάρχες ως μυημένους μιας θεϊκής σοφίας που πέρασε προσεκτικά από τη μια γενιά στην επόμενη. Άλλες αποκρυφιστικές ομάδες κοιτάζουν πίσω πέρα από την αρχαία Αίγυπτο και τις μυστηριακές σχολές της Ελλάδας, στη χαμένη ήπειρο της Ατλαντίδας. Άλλοι πάλι εντοπίζουν τη γενεαλογία τους στη Σουμερία ή τη Βαβυλώνα και τις μυστηριώδεις πεδιάδες της Ταρταρίας.
Εξετάζοντας τους μύθους, τους θρύλους και τις απόκρυφες ιστορίες της ανθρωπότητας συναντάμε αμέτρητες αναφορές σε έναν εξαφανισμένο αρχέγονο πολιτισμό. Ο λαμπρός Γάλλος μεταφυσικός Rene Guenon έγραψε για έναν μεγάλο υπερβόρειο πολιτισμό που άνθισε γύρω από τον Αρκτικό Κύκλο και τα φυλάκιά του Shambhala στην Ανατολή και την Ατλαντίδα στη Δύση. Ο Πλάτωνας έγραψε για την Ατλαντίδα, περιγράφοντάς την ως την καρδιά μιας μεγάλης και ισχυρής αυτοκρατορίας η οποία, λόγω της αδιάκριτης ανάμειξης των «γιων του Θεού» με «τα παιδιά των ανθρώπων», υπέστη «βίαιους σεισμούς και πλημμύρες» και «εξαφανίστηκε κάτω από τη θάλασσα». Σύμφωνα με την απόκρυφη παράδοση, η Ατλαντίδα έφτασε στο τέλος της μετά από μια μακρά περίοδο χάους και καταστροφής, σύμφωνα με τα λόγια της Μαντάμ Μπλαβάτσκυ, επειδή «η φυλή της Ατλαντίδας έγινε έθνος κακών μάγων». Η Ατλαντίδα καταστράφηκε από μια συνωμοσία κακών μάγων που είχαν πάρει τον έλεγχο της ισχυρής ηπείρου.
Πολύ πριν από το οριστικό τέλος της Ατλαντίδας, μεγάλες μεταναστεύσεις έλαβαν χώρα σε διάφορα κέντρα της γης. Σε έναν μύθο μας λένε για ένα δίκαιο υπόλοιπο που ταξιδεύει από τον Αρκτικό Κύκλο στη Σαμπάλα, στην απομακρυσμένη σταθερότητα της Κεντρικής Ασίας. Άλλοι θρύλοι υποστηρίζουν ότι οι Άτλαντες επιζώντες ίδρυσαν τον αρχαίο αιγυπτιακό πολιτισμό.
Η Victoria LePage, συγγραφέας μιας από τις πιο ολοκληρωμένες μελέτες για τη Σαμπάλα, εξηγεί πώς η Ατλαντίδα και η Σαμπάλα είναι κάτι περισσότερο από απλές γεωγραφικές τοποθεσίες:
Στη λαογραφία η Ατλαντίδα και η Σαμπάλα συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους ως χαρισματικές εικόνες της επιθυμίας της καρδιάς, δύο λαμπεροί αντικατοπτρισμοί που βρίσκονται στον πιο μακρινό ορίζοντα της ανθρώπινης λαχτάρας, ανέφικτοι, πάντα υποχωρούν καθώς τους πλησιάζουμε. Στην καλύτερη περίπτωση, όχι περισσότερο από ιδανικές καταστάσεις συνείδησης που ποτέ δεν πραγματοποιήθηκαν. Αλλά η σύνδεσή τους φαίνεται να έχει μια πολύ πιο πραγματική και ιστορικά συγκεκριμένη βάση από αυτό. Η μυητική παράδοση επιβεβαιώνει ότι και οι δύο έχουν υπάρξει πραγματικά, ο ένας στη δυτική θάλασσα, ο άλλος στα ανατολικά βουνά, ως ακρογωνιαίοι λίθοι αυτού που κάποτε ήταν ένα δίκτυο κέντρων Σοφίας που βρίσκονται σε ένα μεγάλο δίκτυο εξουσίας που εκτείνεται σε όλο τον κόσμο. Επιπλέον, η Σαμπάλα εξακολουθεί να υπάρχει μέσα σε ένα πλαίσιο που περιμένει επανενεργοποίηση. 3
Προκειμένου να προσδιορίσουμε τις ιστορικές δραστηριότητες των μυστικών κοινωνιών πρέπει να εκτιμήσουμε την προέλευση μιας πολύ ισχυρής ιδέας. Η απόκρυφη παράδοση μιλά για τη Σαμπάλα ως το θετικό κέντρο της Αδελφότητας του Φωτός και την Ατλαντίδα το αρνητικό κέντρο των κακών μάγων, των Αδελφών της Σκιάς. Όπου κι αν κοιτάξουμε, βλέπουμε τη διαίρεση των μυστικών κοινωνιών και των απόκρυφων προσπαθειών σε αυτά τα δύο αντιτιθέμενα «Τάγματα». Όλα τα αποκρυφιστικά κινήματα και διδασκαλίες εξυπηρετούν αναπόφευκτα είτε το «Τάγμα της Ευρασίας» είτε το «Τάγμα του Ατλαντισμού», με τα αντίστοιχα συμβολικά κέντρα της Σαμπάλα και της Ατλαντίδας. Κρυμμένα πίσω από ένα πλήθος διαφορετικών μορφών και αντιπροσωπευόμενα από μια σειρά ανυποψίαστων παραγόντων επιρροής, αυτά τα δύο κέντρα – η Σαμπάλα και η Ατλαντίδα – αντιπροσωπεύουν δύο διαφορετικές παρορμήσεις στην ανθρώπινη εξέλιξη.
Ιδωμένος από τη σκοπιά της ιερής γεωγραφίας, στον σημερινό ιστορικό μας κύκλο, ο ατλαντισμός είναι ο θρίαμβος των πιο καταστροφικών και διαβολικών στοιχείων στον πολιτισμό της Δύσης. Μια σύγχρονη αυθεντία στην ιερή γεωγραφία και γεωπολιτική παρατηρεί:
Η ιερή γεωγραφία στη βάση του «συμβολισμού του διαστήματος» παραδοσιακά θεωρεί την Ανατολή ως «γη του Πνεύματος», την παραδεισένια γη, τη γη της πληρότητας, της αφθονίας, την ιερή «πατρίδα» στο πληρέστερο και τελειότερο είδος της. Συγκεκριμένα, αυτή η ιδέα αντικατοπτρίζεται στο Βιβλικό κείμενο, όπου αντιμετωπίζεται η ανατολική διάθεση της «Εδέμ».
Ακριβώς αυτή η κατανόηση είναι ιδιόμορφη και σε άλλες Αβρααμικές παραδόσεις (Ισλάμ και Ιουδαϊσμός), καθώς και σε πολλές μη Αβρααμικές παραδόσεις – Κινεζικές, Ινδουιστικές και Ιρανικές. "Η ανατολή είναι η έπαυλη των θεών", δηλώνει ο ιερός τύπος των αρχαίων Αιγυπτίων, και η ίδια λέξη "ανατολή" ("neter" στα αιγυπτιακά) σήμαινε ταυτόχρονα "θεός". Από την άποψη του φυσικού συμβολισμού, η Ανατολή είναι ο τόπος όπου ανατέλλει ο ήλιος, το Φως του Κόσμου, υλικό σύμβολο της Θεότητας και του Πνεύματος.
Η Δύση έχει το αντίθετο συμβολικό νόημα. Είναι η «χώρα του θανάτου», ο «άψυχος κόσμος», η «πράσινη χώρα» (όπως την αποκαλούσαν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι). Η Δύση είναι «η αυτοκρατορία της εξορίας», «ο λάκκος των απορριφθέντων», σύμφωνα με την έκφραση των ισλαμιστών μυστικιστών. Η Δύση είναι «αντι-Ανατολή», η χώρα της παρακμής, της υποβάθμισης, της μετάβασης από το φανερό στο μη εκδηλωμένο, από τη ζωή στο θάνατο, από την πληρότητα στην ανάγκη κ.λπ. Δυτικά είναι ο τόπος όπου πηγαίνει ο ήλιος, όπου "βυθίζεται". 4
Ρωσία &; το μαγικό σύμπαν
Η Ρωσία, γεωγραφικά η μεγαλύτερη χώρα στη γη, κατέχει μια μοναδική θέση στη μελέτη της ανθρώπινης ιστορίας, παρέχοντάς μας ένα παράθυρο στον κόσμο των μυστικών κοινωνιών, των αποκρυφιστών δασκάλων και των υπόγειων πολιτικών ρευμάτων.
Οι ιδέες και οι πρακτικές που προέρχονται από τη μαγεία και τον αποκρυφισμό ήταν πάντα μέρος της ρωσικής ζωής. Τον δέκατο έκτο αιώνα ο Τσάρος Ιβάν IV συμβουλεύτηκε μάγους και γνώριζε την απόκρυφη σημασία των πολύτιμων λίθων που τοποθετήθηκαν στο προσωπικό του. Η βασιλεία του ήταν το αποκορύφωμα του ονείρου της οικοδόμησης ενός προφητικού, θρησκευτικού πολιτισμού στην ανατολική χριστιανική παράδοση του Βυζαντίου. Περιτριγυρισμένος από μυστικές εντολές αποκαλυπτικών μοναχών, ο Ιβάν είδε τον εαυτό του ως κληρονόμο των Ισραηλιτών βασιλιάδων και προσπάθησε να μεταμορφώσει τη ρωσική ζωή σύμφωνα με τη μαγική του άποψη για την πραγματικότητα. Ο Ιβάν ήταν πεπεισμένος ότι το ρωσικό έθνος είχε μια ειδική αποστολή να επιτύχει, τίποτα λιγότερο από τη λύτρωση του κόσμου.
Το 1586, ο τσάρος Boris Godunov προσέφερε τον τεράστιο μισθό των 2000 αγγλικών λιρών ετησίως, με ένα σπίτι και όλες τις προμήθειες δωρεάν, στον John Dee, τον Άγγλο μάγο και αρχηγό κατασκοπείας, για να εισέλθει στην υπηρεσία του. Ο γιος του Dee, Δρ Arthur Dee, ο οποίος όπως και ο πατέρας του ήταν αλχημιστής και Ροδόσταυρος, πήγε στη Μόσχα για να εργαστεί ως γιατρός. Ο Mikhail Romanov, ο πρώτος τσάρος της δυναστείας Romanov, φέρεται να ανέβηκε στο θρόνο με τη βοήθεια του Δρ Arthur Dee και βρετανών πρακτόρων. Πριν από την άνοδό τους στην εξουσία, οι Ρομανόφ κατηγορήθηκαν από τους εχθρούς τους ότι ασκούσαν μαγεία και κατείχαν απόκρυφες δυνάμεις.
Ο θρυλικός κόμης του Σαιν Ζερμαίν, που περιγράφεται ως αλχημιστής, κατάσκοπος, βιομήχανος, διπλωμάτης και Ροδόσταυρος, ενεπλάκη σε διάφορες πολιτικές ίντριγκες στη Ρωσία και ήταν, σύμφωνα με τον Nicholas Roerich, «μέλος της αδελφότητας των Ιμαλαΐων». Το 1755 ταξίδεψε σε όλη την Ευρασία για να μελετήσει αποκρυφιστικές διδασκαλίες και μπορεί ακόμη και να επισκέφθηκε το Θιβέτ. Λέγεται ότι ενώ μελετούσε τον αποκρυφισμό στην Κεντρική Ασία, ο κόμης εισήχθη στις μυστικές τελετές της ταντρικής σεξουαλικής μαγείας, οι οποίες του παρείχαν μια τεχνική για να παρατείνει τη νεολαία του. Συμμετείχε επίσης σε κατασκοπευτικές επιχειρήσεις εναντίον της διαβόητης Βρετανικής Εταιρείας Ινδιών. Ο Σαιν Ζερμαίν ίδρυσε δύο μυστικές κοινωνίες που ονομάζονταν Ασιάτες Αδελφοί και Ιππότες του Φωτός. Ήδη από το 1780 προειδοποίησε τη Μαρία Αντουανέτα ότι ο γαλλικός θρόνος κινδύνευε από μια διεθνή συνωμοσία των «Αδελφών της Σκιάς». Οι φήμες συνέχισαν να κυκλοφορούν για πολλά χρόνια μετά τον υποτιθέμενο θάνατό του ότι ο Σαιν Ζερμαίν ήταν ακόμα ζωντανός, εργαζόμενος στα παρασκήνια της ευρωπαϊκής πολιτικής ή μελετώντας αποκρυφιστικά δόγματα στην Κεντρική Ασία.
Η Δύση συναντά την Ανατολή
Οι απόκρυφες δυνάμεις φαίνεται να είναι θέμα εθνικής ιδιοσυγκρασίας... Η Ρωσία τείνει να παράγει μάγους - άνδρες ή γυναίκες που εντυπωσιάζουν με την πνευματική τους εξουσία. κανένα άλλο έθνος δεν έχει πνευματικό ισοδύναμο του Τολστόι και του Ντοστογιέφσκι, ή ακόμα και των Ροζάνοφ, Μερεζκόφσκι, Σολόβιεφ, Φεντόροφ, Μπερντάεφ, Σεστόφ. Σίγουρα κανένα άλλο έθνος δεν έχει πλησιάσει στο να παράγει κάποιον σαν την Μαντάμ Μπλαβάτσκυ, τον Γκρέγκορι Ρασπούτιν ή τον Τζορτζ Γκουρτζίεφ. Κάθε ένα είναι εντελώς μοναδικό.
- Colin Wilson, Ο Αποκρυφισμός
Η διαδικασία σύνθεσης των αποκρυφιστικών παραδόσεων της Ανατολής και της Δύσης φαίνεται στο έργο της Helena Petrovna Blavatsky, ιδρύτριας της Θεοσοφικής Εταιρείας και συγγραφέα του magnus opus The Secret Doctrine. Γεννημένη ως Helena von Hahn, κόρη ρωσικής στρατιωτικής οικογένειας και ξαδέλφη του μελλοντικού Ρώσου πρωθυπουργού κόμη Witte, είναι πραγματική απεσταλμένη του Ευρασιατικού Τάγματος. Ο Nevill Drury λέει για τον Ρώσο αποκρυφιστή:
Η κύρια συμβολή της στη μυστικιστική σκέψη ήταν ο τρόπος με τον οποίο προσπάθησε να συνθέσει την ανατολική και δυτική φιλοσοφία και θρησκεία, παρέχοντας έτσι ένα πλαίσιο για την κατανόηση της παγκόσμιας αποκρυφιστικής διδασκαλίας. 5
Η Μαντάμ Μπλαβάτσκυ ταξίδεψε σε όλη την Ασία και την Ευρώπη, εντάχθηκε στην εθνική επαναστατική πολιτοφυλακή του Γκαριμπάλντι, πολεμώντας στη μάχη της Μεντάνα, στην οποία τραυματίστηκε σοβαρά. Στα τέλη της δεκαετίας του 1870, λίγο μετά τη δημοσίευση του πρώτου της βιβλίου Isis Unveiled, ένα συναρπαστικό κατηγορητήριο της σύγχρονης δυτικής θρησκείας ως πνευματικά χρεοκοπημένης, μετακόμισε από τις Ηνωμένες Πολιτείες στην Ινδία, όπου η έδρα της Θεοσοφικής Εταιρείας παραμένει μέχρι σήμερα.
Το 1891 ο μελλοντικός τσάρος Νικόλαος Β, στην εταιρεία του μυστικιστή ευρασιατικού μελετητή πρίγκιπα Ukhtomsky, επισκέφθηκε την έδρα της θεοσοφικής έδρας στο Adyar. Η περιγραφή του πρίγκιπα Ukhtomsky για την κοινωνία είναι αποκαλυπτική:
Με την επιμονή της Ε.Π.Μπλαβάτσκυ (Ε.Π.Μπλαβάτσκυ), μιας Ρωσίδας κυρίας που γνώριζε και είχε δει πολλά, ξεπήδησε η ιδέα της δυνατότητας, ακόμη και της αναγκαιότητας, της ίδρυσης μιας κοινωνίας θεοσοφιστών, ερευνητών της αλήθειας με την ευρύτερη έννοια της λέξης, με σκοπό να στρατολογήσει μύστες όλων των δογμάτων και φυλών, να διεισδύσει βαθύτερα στα πιο μυστικά δόγματα των ανατολικών θρησκειών. της προσέλκυσης των Ασιατών σε αληθινή πνευματική κοινωνία με μορφωμένους ξένους στη Δύση, της διατήρησης μυστικών σχέσεων με διάφορους αρχιερείς, ασκητές, μάγους και ούτω καθεξής. 6
Η κυρία Μπλαβάτσκυ ήθελε να ενώσει την Κεντρική Ασία, την Ινδία, τη Μογγολία, το Θιβέτ και την Κίνα, προκειμένου – με τη συμμετοχή της Ρωσίας – να δημιουργήσει μια μεγάλη ευρασιατική δύναμη ικανή να αντιταχθεί στις βρετανικές φιλοδοξίες. Ταξιδεύοντας σε όλη την Ινδία, η Μπλαβάτσκυ αναστατώθηκε κατά της βρετανικής κυριαρχίας και βρέθηκε να κατηγορείται από τις αποικιακές αρχές ως Ρωσίδα κατάσκοπος. Ο πρίγκιπας Ukhtomsky είδε την υποστήριξη για την Ευρασία στην «ετοιμότητα των Ινδών να ομαδοποιηθούν κάτω από τη σημαία της παράξενης βόρειας γυναίκας». Πίστευε ότι η Μαντάμ Μπλαβάτσκυ είχε αναγκαστεί να εγκαταλείψει την Ινδία λόγω «της καχυποψίας των Άγγλων».
Ήδη από το 1887 η Ε.Π.Μπλαβάτσκυ είχε γίνει θέμα συζήτησης στη «μυστικιστική Πετρούπολη» και έλαβε την περίβλεπτη υποστήριξη του φίλου του Ουχτόμσκι, του μυστηριώδους Θιβετιανού Δρ Μπαντμάεφ, που σύντομα έγινε διαβόητος για την εύνοια που έλαβε στη ρωσική αυτοκρατορική αυλή και τη σχέση του με τον Ρασπούτιν. Η αδελφή της κυρίας Μπλαβάτσκυ επέμεινε ότι ο Ρώσος Ορθόδοξος Μητροπολίτης Κιέβου είχε αναγνωρίσει το ψυχικό χάρισμα της νεαρής Ελένης και την προειδοποίησε να χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις της με διακριτικότητα, καθώς ένιωθε βέβαιος ότι της δόθηκαν για κάποιον ανώτερο σκοπό.
Ο Δρ Stephan A. Hoeller, μελετητής της συγκριτικής θρησκείας και Γνωστικός Επίσκοπος, μας υπενθυμίζει ότι η Μπλαβάτσκυ
ήταν μια αληθινή κόρη της Μητέρας Ρωσίας. Μερικοί πιστεύουν ότι η ζωή και ο χαρακτήρας της αντιστοιχούν έντονα στο αρχέτυπο του παραδοσιακού ρωσικού περιπλανώμενου ιερού προσώπου, γνωστού ως staretz (κυριολεκτικά «παλιού»), που υποδηλώνει έναν περιπλανώμενο, μη κληρικό ασκητή ή προσκυνητή, ο οποίος ταξιδεύει στην ύπαιθρο, προτρέποντας τους ανθρώπους σχετικά με πνευματικά θέματα, μερικές φορές με έναν αναμφισβήτητα ανορθόδοξο τρόπο. 7
Μετά το θάνατο της Ε.Π.Μπλαβάτσκυ στο Λονδίνο το 1891, η Θεοσοφική Εταιρεία τέθηκε υπό τον αυστηρό έλεγχο των Άγγλων αποκρυφιστών Annie Besant και C.W. Leadbeater, επιβεβαιωμένου Βρετανού ιμπεριαλιστή. Ο ευρασιατικός προσανατολισμός που δόθηκε στην πρώιμη Θεοσοφία από την Ε.Π.Μπλαβάτσκυ διακυβεύτηκε από την επιρροή του Βρετανικού Τεκτονισμού και του εσωτερικού Υψηλού Αγγλικανισμού του Leadbeater. Στον μεγάλο αγώνα των μάγων, η ευρασιατική ώθηση βρήκε νέους ιστορικούς παράγοντες στη Δύση, μεταξύ των οποίων και ο περίφημος γαλλικός μάγος Papus.
Μεγάλη μάχη των μάγων
Όταν ο 19ος αιώνας θα έχει τελειώσει, ένας από τους Αδελφούς του Ερμή θα έρθει από την Ασία για να ενώσει ξανά την ανθρωπότητα.
–Νοστράδαμος
Ο Papus, μαζί με τον Oswald Wirth και τον De Guaita, ονειρεύτηκαν να ενώσουν τους απανταχού αποκρυφιστές σε μια αναβιωμένη Ροδοσταυρική αδελφότητα, μια διεθνή αποκρυφιστική τάξη στην οποία ήλπιζαν ότι η Ρωσική Αυτοκρατορία θα έπαιζε ηγετικό ρόλο ως γέφυρα μεταξύ Ανατολής και Δύσης.
Papus ήταν το ψευδώνυμο του Δρ Gerard Encausse (1865-1916), μαθητή του Joseph Saint-Yves d'Alveydre (1842-1910), μυημένου της Γαλλικής Γνωστικής Εκκλησίας και συχνά υποκινητή πολλών από τις αποκρυφιστικές ομάδες της εποχής του. Ένας από τους πιο διάσημους αποκρυφιστές του τέλους του αιώνα, ήταν ο ιδρυτής της Ερμητικής Σχολής στο Παρίσι, η οποία προσέλκυσε πολλούς Ρώσους φοιτητές, και διηύθυνε την κορυφαία γαλλική αποκρυφιστική επιθεώρηση, L'Initiation. Ο Papus ήταν επίσης επικεφαλής δύο μυστικών κοινωνιών, της L'Ordre du Martinisme και της L'Ordre Kabbalistique de la Rose-Croix.
Όταν ο Ρώσος Τσάρος και η Τσαρίνα επισκέφθηκαν τη Γαλλία το 1896, ήταν ο Παπούς που τους έστειλε χαιρετισμό εκ μέρους των «Γάλλων Πνευματιστών», ελπίζοντας ότι ο Τσάρος θα «απαθανατίσει την Αυτοκρατορία του με την πλήρη ένωσή της με τη Θεία Πρόνοια». Αυτός ο χαιρετισμός θύμιζε τις ελπίδες των μυστικιστών την εποχή της Ιεράς Συμμαχίας του Τσάρου Αλέξανδρου Α'.
Ο Παπούς έκανε την πρώτη του επίσκεψη στη Ρωσία το 1901 και γνώρισε τον Τσάρο. Γρήγορα ίδρυσε μια στοά του Μαρτινιστικού Τάγματος του στην Αγία Πετρούπολη με τον Τσάρο ως πρόεδρο των «Άγνωστων Ανωτέρων» που την έλεγχαν. Ο ιστορικός James Webb λέει ότι ο Papus «απλώς αναβίωσε μια αφοσίωση σε μια φιλοσοφία που είχε ανθίσει στη Ρωσία στις αρχές του 18ου και 19ου αιώνα πριν κατασταλεί».
Ως ο σημαντικότερος μαθητής του Saint-Yves d'Alveydre, ο Papus γνώριζε τον βασικό ρόλο που έπρεπε να διαδραματίσει η Ρωσία στην ενοποίηση της Ευρασίας και το απόκρυφο πεπρωμένο της ως Αυτοκρατορία του Τέλους, την εξωτερική εκδήλωση της αινιγματικής δύναμης της «Βόρειας Σαμπάλα».
Μέσω του Papus η αυτοκρατορική οικογένεια γνώρισε τον φίλο και πνευματικό μέντορά του Master Philippe (Nizier Anthelme Philippe). Ένας ειλικρινής χριστιανός μυστικιστής, του δόθηκε βαθμός και τιμές από τον Ρώσο Τσάρο και διατήρησε επαφή με την αυτοκρατορική αυλή μέχρι το θάνατό του το 1905.
Ο Παπούς επέστρεψε στην Αγία Πετρούπολη το 1905, όπου φημολογήθηκε ότι, παρουσία του αυτοκρατορικού ζεύγους, επικαλέστηκε το πνεύμα του πατέρα του τσάρου, Αλέξανδρου Γ ', ο οποίος προσέφερε πρακτικές συμβουλές για το χειρισμό μιας πολιτικής κρίσης.
Τόσο ο Δάσκαλος Φίλιππος όσο και ο Πάπους έπαιξαν σημαντικό πολιτικό ρόλο στη ρωσική αυλή. Όχι μόνο συμβούλευαν τον Τσάρο για κρατικές υποθέσεις, αλλά διατηρούσαν επαφή με σημαίνοντες Ρώσους μυημένους του Μαρτινιστικού Τάγματος, μεταξύ των οποίων δύο θείοι του Τσάρου και πολυάριθμοι συγγενείς. Ο Γερμανός αποκρυφιστής Rudolf Steiner, ο οποίος είχε τους δικούς του μαθητές στο γερμανικό Γενικό Επιτελείο, ακολούθησε την αποστολή των δύο Γάλλων, ενοχλημένος από την «εκτεταμένη επιρροή του Papus στη Ρωσία». Ισχυρός υποστηρικτής της συμμαχίας μεταξύ Γαλλίας και Ρωσίας, ο Papus προειδοποίησε τον Τσάρο για μια διεθνή συνωμοσία με στόχο την παγκόσμια κυριαρχία.
Πίστευε ότι η αχανής Ρωσική Αυτοκρατορία ήταν η μόνη δύναμη ικανή να αποτρέψει τη συνωμοσία των «Αδελφών της Σκιάς». Παρότρυνε επίσης τον Τσάρο να προετοιμαστεί για τον επερχόμενο πόλεμο με τη Γερμανία, που τότε κατασκευαζόταν από απειλητικές δυνάμεις στο Βερολίνο. Σύμφωνα με μια αφήγηση, υποσχέθηκε στην αυτοκρατορική οικογένεια ότι, η μοναρχία των Ρομανόφ θα προστατευόταν όσο ζούσε. Όταν η είδηση του θανάτου του έφτασε στην Αλεξάνδρα το 1916, έστειλε ένα σημείωμα στον σύζυγό της (τότε διοικούσε τα ρωσικά στρατεύματα στο μέτωπο στον Α 'Παγκόσμιο Πόλεμο) που περιείχε τις λέξεις «Ο Παπούς είναι νεκρός, είμαστε καταδικασμένοι!» 8
Ο Papus προώθησε το Μαρτινιστικό Τάγμα του ως αντίβαρο στις μασονικές στοές, οι οποίες, πίστευε, ήταν στην υπηρεσία του βρετανικού ιμπεριαλισμού και των διεθνών οικονομικών συνδικάτων. Από τα έγγραφά του είναι γνωστό ότι παρείχε τεκμηρίωση στις ρωσικές αρχές σχετικά με τις μασονικές δραστηριότητες στη Ρωσία και την Ευρώπη. Ο Papus καταδίκασε τον Ελευθεροτεκτονισμό ως αθεϊστικό σε αντίθεση με τον εσωτερικό Χριστιανισμό του Μαρτινιστικού Τάγματος. Στηλίτευσε «την εποχή του σκεπτικισμού, της λατρείας των υλικών μορφών, που τόσο ζωτικά χρειάζεται μια ειλικρινά χριστιανική αντίδραση, ανεξάρτητη από όλα τα ιερατεία». Λίγο μετά την επιστροφή του από την πρώτη του επίσκεψη στη Ρωσία το 1901, μια σειρά άρθρων εμφανίστηκε στον γαλλικό Τύπο για τα οποία ο Papus ήταν σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνος. Προειδοποίησαν για μια «κρυφή συνωμοσία», την ύπαρξη της οποίας το κοινό αγνοούσε εντελώς, και για τις μηχανορραφίες ενός μοχθηρού οικονομικού συνδικάτου που προσπαθούσε να διαταράξει τη γαλλορωσική συμμαχία. Το κοινό είναι τυφλό στις πραγματικές δυνάμεις της ιστορίας:
Δεν βλέπει ότι σε όλες τις συγκρούσεις, είτε προκύπτουν εντός είτε μεταξύ εθνών, υπάρχουν στο πλευρό των φαινομενικών δρώντων κρυμμένοι υποκινητές που με τους ιδιοτελείς υπολογισμούς τους κάνουν αυτές τις συγκρούσεις αναπόφευκτες.
Όλα όσα συμβαίνουν στη συγκεχυμένη εξέλιξη των εθνών προετοιμάζονται έτσι μυστικά με στόχο την εξασφάλιση της υπεροχής λίγων ανθρώπων. Και είναι αυτοί οι λίγοι άνδρες, άλλοτε διάσημοι, άλλοτε άγνωστοι, που πρέπει να αναζητηθούν πίσω από όλες τις δημόσιες εκδηλώσεις.
Τώρα, σήμερα, η υπεροχή εξασφαλίζεται από την κατοχή χρυσού. Είναι τα οικονομικά συνδικάτα που κρατούν αυτή τη στιγμή τα μυστικά νήματα της ευρωπαϊκής πολιτικής...
Πριν από μερικά χρόνια ιδρύθηκε έτσι στην Ευρώπη ένα χρηματοπιστωτικό συνδικάτο, σήμερα παντοδύναμο και του οποίου ο υπέρτατος στόχος είναι να μονοπωλήσει όλες τις αγορές του κόσμου και το οποίο για να διευκολύνει τις δραστηριότητές του πρέπει να αποκτήσει πολιτική επιρροή.
Τα εμπνευσμένα από τον Papus άρθρα στην Echo de Paris αποκάλυψαν το ρόλο της Βρετανικής Μυστικής Υπηρεσίας, η οποία αποκαλύφθηκε ότι βρίσκεται πίσω από τον Βρετανικό Τεκτονισμό, για να απομονώσει και να αποδυναμώσει τη Ρωσία. Στη Γαλλία οι Βρετανοί πράκτορες επικεντρώθηκαν στην αντιρωσική προπαγάνδα, ενώ στη Ρωσία χρησιμοποίησαν «οικονομικά τεχνάσματα» για να διεισδύσουν σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας. Απαιτείτο κάθε προσπάθεια «για να διατηρηθεί ο Ρώσος αυτοκράτορας – τόσο πιστός και τόσο γενναιόδωρος – από τα κακά... [του] συνδικάτου των χρηματοδοτών... η οποία επί του παρόντος ελέγχει τις τύχες της Ευρώπης και του κόσμου».
Ο μυστηριώδης Θιβετιανός
Αγία Πετρούπολη... Το 1905 ήταν ίσως το μυστικιστικό κέντρο του κόσμου.
- Colin Wilson, Ο Αποκρυφισμός
Ο Shamzaran (Pyotr) Badmaev ήταν Μογγόλος του Buriat που είχε μεγαλώσει στη Σιβηρία και ασπάστηκε τη Ρωσική Ορθοδοξία με τον Αλέξανδρο Γ ́ να ενεργεί ως νονός του. Απέκτησε σημαντική επιρροή στο Υπουργείο Εξωτερικών και ο Τσάρος του απένειμε τον τίτλο του Μυστικού Συμβούλου. Ο Badmaev ήταν γνωστός ως γιατρός της θιβετιανής ιατρικής, βοτανολόγος και θεραπευτής, ο οποίος θεράπευε ασθενείς της υψηλής κοινωνίας στη μοντέρνα κλινική του «Oriental Medicine» στην Αγία Πετρούπολη. Περιγραφόμενος από έναν Ρώσο ιστορικό ως «μία από τις πιο μυστηριώδεις προσωπικότητες της εποχής» και «κύριος της ίντριγκας», ο Badmaev απολάμβανε στενή σχέση με τον μυστικιστή θεραπευτή Rasputin.
Γνωστός ως «ο Θιβετιανός», ο Badmaev ονειρευόταν την ένωση της Ρωσίας με τη Μογγολία και το Θιβέτ. Συμμετείχε σε ατελείωτα έργα με στόχο τη δημιουργία μιας μεγάλης ευρασιατικής αυτοκρατορίας. Η ιστορική αποστολή της Ρωσίας, πίστευε, βρισκόταν στην Ανατολή, όπου προοριζόταν να ενώσει τους βουδιστικούς και μουσουλμανικούς λαούς, ως αντίβαρο στη δυτική αποικιοκρατία. Ο Badmaev περιέγραψε το όραμά του σε μια έκθεση του 1893 προς τον Τσάρο Αλέξανδρο Γ 'με τίτλο «Τα καθήκοντα της Ρωσίας στην ασιατική Ανατολή». Η σημαντική πολιτική του εμπειρία εξασφάλισε την υποστήριξη των μογγολικών φυλών στον Ρωσο-ιαπωνικό πόλεμο.
Σε επιστολή του στις 19 Δεκεμβρίου 1896, ο Badmaev έγραψε στον Τσάρο Νικόλαο Β': «... Οι δραστηριότητές μου έχουν ως στόχο η Ρωσία να έχει μεγαλύτερη επιρροή από άλλες δυνάμεις στην Ανατολή της Μογγολίας-Θιβέτ-Κίνας». Ο Badmaev εξέφρασε ιδιαίτερη ανησυχία για την επιρροή της Αγγλίας στην Ανατολή, δηλώνοντας σε ειδικό υπόμνημα:
Το Θιβέτ, το οποίο –ως το υψηλότερο οροπέδιο της Ασίας– κυβερνά την ασιατική ήπειρο, πρέπει αναμφίβολα να βρίσκεται στα χέρια της Ρωσίας. Με την εντολή αυτού του σημείου, η Ρωσία θα είναι σίγουρα σε θέση να κάνει την Αγγλία πιο συμμορφωμένη.
Ο Badmaev γνώριζε τον θρύλο, δημοφιλή στη Μογγολία, την Κίνα και το Θιβέτ, για τον «Λευκό Τσάρο» που θα ερχόταν από το Βορρά (από τη «Βόρεια Σαμπάλα») και θα αποκαθιστούσε τις παρακμιακές πλέον παραδόσεις του αληθινού Βουδισμού. Ανέφερε στον Τσάρο Νικόλαο Β ́ πως «οι Μπουριάτ, οι Μογγόλοι και ιδιαίτερα οι λάμα... επαναλάμβαναν πάντα ότι είχε έρθει η ώρα να επεκταθούν τα σύνορα του Λευκού Τσάρου στα ανατολικά...»
Ο Badmaev είχε στενή σχέση με έναν υψηλά ιστάμενο Θιβετιανό, τον λάμα Agvan Dordzhiyev, δάσκαλο και έμπιστο του 13ου Δαλάι Λάμα. Ο Dordzhiyev εξίσωσε τη Ρωσία με το επερχόμενο Βασίλειο της Σαμπάλα που προβλέπεται στα κείμενα Kalachakra του Θιβετιανού Βουδισμού. Ο λάμα άνοιξε τον πρώτο βουδιστικό ναό στην Ευρώπη, στην Αγία Πετρούπολη, σημαντικά αφιερωμένο στη διδασκαλία του Καλατσάκρα. Ένας από τους Ρώσους καλλιτέχνες που εργάστηκαν στο ναό της Αγίας Πετρούπολης ήταν ο Nicholas Roerich, ο οποίος είχε εισαχθεί στο μύθο της Σαμπάλα και της ανατολικής σκέψης από τον λάμα Dordzhiyev. Ο George Gurdjieff, ένας άλλος μυστηριώδης άνθρωπος που είχε αντίκτυπο στον δυτικό μυστικισμό, γνώριζε τον πρίγκιπα Ukhtomsky, τον Badmaev και τον λάμα Dordzhiyev. Ήταν ο Γκουρτζίεφ, που κατηγορήθηκε από τους Βρετανούς ότι ήταν Ρώσος κατάσκοπος στην Κεντρική Ασία, μαθητής των μυστηριωδών Θιβετιανών;
«Εκπαιδεύω νέους άνδρες σε δύο πρωτεύουσες – το Πεκίνο και την Πετρούπολη – για περαιτέρω δραστηριότητες», είχε γράψει ο Δρ Badmaev στον Τσάρο Νικόλαο Β'.
Μυστικιστικός Αναρχισμός
Η κυριαρχία του «θιβετιανού» έφτασε πέρα από την αυτοκρατορική αυλή στη ρωσική διανόηση και ακόμα πιο μακριά στον υπόγειο κόσμο της κατασκοπείας και της επαναστατικής πολιτικής. Ένα από τα πνευματικά κινήματα την εποχή των πολιτικών αναταραχών του 1905 ονομαζόταν «Μυστικιστικός Αναρχισμός». Δύο από τους κορυφαίους εκπροσώπους του ήταν ο ποιητής και συγγραφέας Viacheslav Ivanov και ο George Chulkov, και οι δύο συνεργάτες του Δρ Badmaev. Ο Chulkov, όπως και ο «Θιβετιανός», περιγράφεται ως ένα ασυνείδητο μέσο που μεταδίδει μυστηριώδεις δυνάμεις.
Ένα ριζοσπαστικό πολιτικό δόγμα που στόχευε στη συμφιλίωση της ατομικής ελευθερίας και της κοινωνικής αρμονίας, ο Μυστικιστικός Αναρχισμός βασίστηκε στις ιδέες του Friedrick Nietzsche. Αυτό δεν προκαλεί έκπληξη αν λάβουμε υπόψη τη θετική άποψη του Νίτσε για τη Ρωσία ως το αντίθετο της παρακμιακής Δύσης και την εκτίμηση του Γερμανού φιλοσόφου για τον Βουδισμό και τον πολιτισμό της Ανατολής.
Σύμφωνα με την ιστορικό Bernice Glatzer Rosenthal, οι Μυστικιστές Αναρχικοί, πεπεισμένοι «ότι αόρατες δυνάμεις καθοδηγούν τα γεγονότα εδώ στη γη, πίστευαν ότι η πολιτική επανάσταση αντανακλούσε ανακατατάξεις στην κοσμική σφαίρα και ότι ένας νέος κόσμος ελευθερίας, ομορφιάς και αγάπης ήταν επικείμενος».
Υποστηρίζοντας την κατάργηση όλων των εξωτερικών αρχών και όλων των περιορισμών στο άτομο – κυβέρνηση, νόμος, ηθική, κοινωνικά έθιμα – ήταν αδιάφοροι για τα νομικά δικαιώματα ως απλώς «τυπικές ελευθερίες» και αντιτάχθηκαν στα συντάγματα και τα κοινοβούλια υπέρ της sobornost». Με τον όρο sobornost εννοούσαν μια ελεύθερη κοινότητα ενωμένη με αγάπη και πίστη, τα μέλη της οποίας διατηρούν την ατομικότητά τους (σε αντίθεση με τον ατομικισμό, την αυτοεπιβεβαίωση εκτός ή κατά της κοινότητας).
Θεμελίωσαν αυτό το ιδανικό στην αντίληψή τους για το «μυστικιστικό πρόσωπο», την ψυχή ή την ψυχή, η οποία επιδιώκει την ένωση με τους άλλους και αναγνωρίζει τον εαυτό της ως μικρόκοσμο του μακρόκοσμου, σε αντίθεση με το «εμπειρικό πρόσωπο», το εγώ ή το εγώ, το οποίο επιβάλλεται μακριά ή ενάντια στους άλλους. Η επίκληση και η ανάπτυξη αυτού του «μυστικιστικού προσώπου» θα καθιστούσε εφικτή μια «νέα οργανική κοινωνία» ενωμένη με αόρατους εσωτερικούς δεσμούς αγάπης (έρωτα, όχι αγάπης), «μυστικιστικής εμπειρίας» και θυσίας – το ακριβώς αντίθετο της φιλελεύθερης κοινωνίας, βασισμένη στο κοινωνικό συμβόλαιο και το αμοιβαίο προσωπικό συμφέρον και χαρακτηριζόμενη από ορθολογικό λόγο. 9
Ο μυστικιστικός αναρχισμός είναι μια εντελώς ευρασιατική κοινωνικοπολιτική ιδέα. Εδώ έχουμε ένα απόκρυφο μοτίβο σε μια σύγχρονη μορφή: Ο μεγάλος αγώνας του εμπειρικού, πλουτοκρατικού δυτικού πολιτισμού, ενάντια στη μυστικιστική, θυσιαστική κουλτούρα της Ευρασίας. Με αποκρυφιστικούς όρους είναι η σύγκρουση της παρόρμησης της «Σαμπάλα» με τους αποστάτες του «Ατλάντειου πολιτισμού». Η Αδελφότητα του Βόρειου Φωτός μάχεται με τους Αδελφούς της Σκιάς, εξωτερική εκδήλωση του μακροχρόνιου πολέμου μεταξύ των φορέων του Είναι και του Μη-Όντος.
Ο Nicholas Berdyaev, ο Dmitri Merezhkovsky, η Zenaida Hippius, ο Valerri Briusov, ο Mikhail Kuzmin, ο Alexandre Blok, ο Vasili Rozanov, μαζί με πλήθος άλλων Ρώσων ποιητών, συγγραφέων και καλλιτεχνών, μετέδωσαν διαφορετικές πτυχές του μυστικιστικού αναρχισμού και του ευρασιατικού οράματος. Όταν στα χρόνια πριν από την Επανάσταση ο Δάσκαλος των Σούφι Ιναγιάτ Χαν επισκέφθηκε τη Ρωσία, βρήκε πολλά να επαινέσει στον «ανατολικό τύπο μαθητείας που είναι φυσικός για το έθνος».
Ο Μερεζκόφσκι είδε τη δυνατότητα ανάπτυξης μιας «νέας θρησκευτικής συνείδησης» από τους δύο ιδιόρρυθμους ρωσικούς τύπους που εκπροσωπούνταν από τον Τολστόι και τον Ντοστογιέφσκι. Ο Τολστόι υποστήριζε έναν πανθεϊστικό μυστικισμό της σάρκας και ο Ντοστογιέφσκι τις πιο ασκητικές πνευματικές αξίες. «Σε αυτή τη Ρωσία ο "Άνθρωπος-Θεός" θα φανερωθεί στον δυτικό κόσμο και ο "Θεάνθρωπος" για πρώτη φορά στον Ανατολικό, και θα είναι, για εκείνους των οποίων η σκέψη ήδη συμφιλιώνει και τα δύο ημισφαίρια, το "Ένα στα δύο"».
Μετά την Μπολσεβίκικη Επανάσταση, ο Μπλοκ αντιπαρέβαλε τη νέα Ρωσία με τη Δύση. Αποκάλεσε τη Ρωσία «Σκύθη», δηλαδή το νέο, φρέσκο έθνος του οποίου το πεπρωμένο ήταν να αμφισβητήσει την παρακμάζουσα Δύση:
Είμαστε οι Σκύθες, είμαστε οι Ασιάτες... Αιώνες των ημερών σας δεν είναι παρά μια ώρα για εμάς, Ωστόσο, σαν υπάκουοι σκλάβοι, έχουμε κρατήσει μια ασπίδα μεταξύ δύο εχθρικών φυλών - της Ευρώπης και των ορδών των Μογγόλων... Από τον πόλεμο και τη φρίκη ελάτε στην ανοιχτή αγκαλιά μας, Η αγκαλιά των συγγενών, Βάλτε το παλιό σπαθί μακριά όσο υπάρχει χρόνος, Χαιρετήστε μας αδέρφια... Αχ, Παλαιέ Κόσμε, πριν χαθείς, έλα στο αδελφικό μας συμπόσιο.
Ο ποιητής Nikolai Kliuev και ο νεαρός φίλος του Sergei Esenin παρουσίασαν απόκρυφες εικόνες και ευρασιατικά θέματα στο έργο τους. Στα τέλη του 1917 ο Κλιούεφ (1887-1937), προφήτης και απεσταλμένος της Ευρασίας, έγραψε:
Είμαστε ο οικοδεσπότης των sunbearers.
Στο κέντρο του σύμπαντος θα
ανεγείρουμε ένα εκατονταώροφο, φλογερό σπίτι.
Η Κίνα και η Ευρώπη, ο Βορράς και ο Νότος
θα έρθουν στην αίθουσα σε έναν στρογγυλό χορό συμπαικτών
για να ταιριάξουν μαζί την Άβυσσο και τη Ζενίθ.
Νονός τους είναι ο ίδιος ο Θεός και η μητέρα τους είναι η Ρωσία
.
Ο προστατευόμενος του Κλιούεφ, Εσένιν (1895-1925), λαχταρούσε το τέλος του παλιού κόσμου και την αντικατάστασή του από έναν νέο, και μάλιστα διακήρυξε ένα νέο θρησκευτικό ρεύμα που ονομάζεται «Αγγελισμός», με σαφείς ρίζες στον ρωσικό γνωστικισμό. Χαιρέτισε τόσο τον Χριστό όσο και τον Γκαουτάμα τον Βούδα ως ιδιοφυΐες επειδή ήταν άνθρωποι «λόγων και πράξεων». Σε ένα γράμμα προς έναν φίλο, ο Εσένιν έγραψε:
Άνθρωποι, κοιτάξτε τον εαυτό σας, δεν αναδύθηκαν οι Χριστοί από εσάς, και δεν μπορείτε να είστε Χριστοί; Μπορώ με τη δύναμη της θέλησης να μην είμαι Χριστός...; Πόσο παράλογη είναι όλη μας η ζωή. Μας παραμορφώνει από την κούνια και αντί για αληθινούς ανθρώπους αναδύεται κάποιο είδος τέρατος.
Προειδοποίησε τις Ηνωμένες Πολιτείες, γι 'αυτόν το σύμβολο όλων των μη ρωσικών και ορθολογιστικών πηγών, να μην διαπράξουν το λάθος της «απιστίας» και να αγνοήσουν το νέο «μήνυμα» από τη Ρωσία, καθώς ο δρόμος προς τη νέα ζωή είναι μόνο μέσω της Ρωσίας. Ένας φίλος έγραψε πως ο Εσένιν και οι συνάδελφοί του «Σκύθες» ποιητές ήθελαν μια «εμβάθυνση της πολιτικής επανάστασης προς την κοινωνική» και κατέληξαν να θεωρούν τον ρωσικό μαρξισμό ως «χονδροειδή». Πριν από το θάνατό του, ο Εσένιν πείστηκε ότι οι «δυνάμεις του κακού» είχαν σφετεριστεί την Επανάσταση και οι Μπολσεβίκοι πρόδωσαν την αποστολή της Ρωσίας.
Ο διάσημος ποιητής Νικολάι Κλιούεφ γνώριζε τόσο τον Δρ Badmaev όσο και τον Γκριγκόρι Ρασπούτιν, και όπως ο τελευταίος είχε μυηθεί σε μια μυστική σχολή χριστιανικού σεξουαλικού μυστικισμού με ομοιότητες με τη θιβετιανή τάντρα και τον ινδικό σιβαϊσμό. «Με αποκαλούσαν Ρασπούτιν», έγραψε ο Κλιούεφ σε ένα ποίημα του 1918. Η πνευματικότητα του Κλιούεφ ήταν βαθιά ριζωμένη στην παράδοση των Ρώσων θρησκευτικών αντιφρονούντων όπως οι Παλαιοί Πιστοί, οι Khlysty και οι Skoptsy, οι οποίοι σχημάτιζαν ένα πραγματικό υπόγειο ποτάμι μεταξύ των απλών ανθρώπων. Ο Κλιούεφ παραδέχτηκε πόσο αμφισβητήθηκε από έναν πρεσβύτερο Khlyst να «γίνει Χριστός», εισήχθη στη μυστική κοινότητα των «αδελφών Dove». Με τη βοήθεια «διαφόρων ανθρώπων μυστικής ταυτότητας», ο Κλιούεφ ταξίδεψε σε όλη τη Ρωσία συμμετέχοντας σε μυστικές τελετές και απορροφώντας τις απόκρυφες παραδόσεις της ρωσικής Ανατολής.
Στα ποιήματά του ο Κλιούεφ προσπάθησε να μεταφέρει το μυστικιστικό πνεύμα της Ευρασίας. Ήταν προφήτης της Belovodia, το όνομα που δόθηκε από τους Ρώσους Παλαιούς Πιστούς στον αναμενόμενο επίγειο παράδεισο παρόμοιο με τη Σαμπάλα. Ο Κλιούεφ οραματίστηκε μια ριζική μεταμόρφωση της Ρωσίας που θα επέφερε μια αταξική κοινωνία όπου η αγροτική κουλτούρα θα θριάμβευε επί της βιομηχανοποίησης, του καπιταλισμού και της γενικής μηχανοποίησης της ζωής. Εξέφρασε την ανησυχία του για τους κινδύνους του άψυχου δυτικού πολιτισμού σε μια επιστολή του 1914 προς έναν φίλο:
Κάθε μέρα πηγαίνω στο άλσος – και κάθομαι εκεί δίπλα σε ένα μικρό εκκλησάκι – και το αιωνόβιο πεύκο, αλλά μια ίντσα στον ουρανό, σε σκέφτομαι... Φιλώ τα μάτια σου και την αγαπημένη σου καρδιά... Ω, μητέρα ερημιά! Παράδεισος του πνεύματος... Πόσο μισητός και μαύρος φαίνεται όλος ο λεγόμενος πολιτισμένος κόσμος και τι θα έδινα, τι Γολγοθά θα άντεχα – για να μην καταπατήσει η Αμερική την αυγή με τα μπλε φτερά... πάνω στην παραμυθένια καλύβα.
Ο Ρώσος φιλόσοφος Nicholas Berdyaev διατύπωσε το όραμα που μοιράζονταν οι προεπαναστατικοί Ρώσοι στοχαστές καθώς και η πολιτιστική ελίτ, όταν έγραψε για το τέλος του δυτικού ορθολογισμού και τη γέννηση μιας νέας εποχής του πνεύματος που θα γινόταν μάρτυρας του αγώνα του Χριστού και του Αντίχριστου. Είδε τη δημοτικότητα των μυστικιστικών και αποκρυφιστικών δογμάτων ως απόδειξη της προσέγγισης αυτής της Νέας Εποχής και ζήτησε έναν «νέο ιππότη». «Ο άνθρωπος δεν είναι μια μονάδα στο σύμπαν, που αποτελεί μέρος μιας παράλογης μηχανής, αλλά ένα ζωντανό μέλος μιας οργανικής ιεραρχίας, που ανήκει σε ένα πραγματικό και ζωντανό σύνολο». Οι επιθέσεις του Berdyaev στις δυτικές υλιστικές αξίες αντανακλούσαν μόνο μια άποψη που υποστηρίζεται ευρέως από τη ρωσική κοινωνία. Γράφοντας στην εξορία στις αρχές της δεκαετίας του 1930 παρατήρησε:
Ο ατομικισμός, η «εξατομίκευση» της κοινωνίας, η υπέρμετρη κτητικότητα του κόσμου, ο απεριόριστος υπερπληθυσμός και η ατέλειωτη ανάγκη των ανθρώπων, η έλλειψη πίστης, η αποδυνάμωση της πνευματικής ζωής, αυτές και άλλες είναι οι αιτίες που συνέβαλαν στην οικοδόμηση αυτού του βιομηχανικού καπιταλιστικού συστήματος που άλλαξε το πρόσωπο της ανθρώπινης ζωής και έσπασε το ρυθμό του με τη φύση.
Ταξίδι στη Σαμπάλα
Ο Nicholas Roerich ήταν ένας άνθρωπος που έφερε δόξα στον [ρωσικό] λαό μας. Είναι εκπρόσωπος του πολιτισμού μας και της κουλτούρας του, ένας από τους πυλώνες του.
- Μιχαήλ Γκορμπατσόφ
Ο Nikolai Konstantinovitch Roerich (1874-1947) είχε εισαχθεί στην ιδέα της Σαμπάλα ενώ εργαζόταν για την κατασκευή του πρώτου βουδιστικού ναού που χτίστηκε ποτέ στην Ευρώπη. Προσωπικά εξοικειωμένος με την προεπαναστατική διανόηση της Ρωσίας, ο Roerich έγινε ένας πολύ σεβαστός και παραγωγικός καλλιτέχνης. Μελετητής των έργων της Μαντάμ Μπλαβάτσκυ ο Ρέριχ πίστευε στην υπερβατική ενότητα των θρησκειών – στην ιδέα ότι μια μέρα ο βουδιστής, ο μουσουλμάνος και ο χριστιανός θα συνειδητοποιούσαν ότι τα ξεχωριστά δόγματά τους ήταν φλούδες που έκρυβαν την αλήθεια μέσα τους. Μεταξύ 1925 και 1928, ο Roerich πραγματοποίησε πέντε αξιοσημείωτες αποστολές μέσω της Κεντρικής Ασίας, εστιάζοντας στη μυστηριώδη περιοχή μεταξύ των Ουραλίων και των Ιμαλαΐων, την περιοχή που θεωρείται ως η καρδιά της Ευρασίας. Οι παραδόσεις και οι θρύλοι που συνάντησε ο Roerich στα ταξίδια του περιγράφονται στα βιβλία Altai-Himalaya, Heart of Asia και Shambhala.
Στην παράδοση του Θιβετιανού Βουδισμού, η Σαμπάλα είναι η κρυμμένη γη στην οποία οι διδασκαλίες της ταντρικής σχολής Kalachakra («Τροχός του Χρόνου») διατηρούνται στην πιο αγνή τους μορφή. Ο Roerich ανακάλυψε ότι η Σαμπάλα του Θιβετιανού Βουδισμού δεν είναι πολύ διαφορετική από το μύθο της Belovodia που διατηρείται από τους Ρώσους χριστιανούς μυστικιστές. Ένας πρεσβύτερος της αίρεσης των Παλαιών Πιστών εκμυστηρεύτηκε στον Roerich:
Σε μακρινές χώρες, πέρα από τις μεγάλες λίμνες, πέρα από τα ψηλότερα βουνά, είναι ένας ιερός τόπος όπου ανθίζει όλη η αλήθεια. Εκεί μπορεί κανείς να βρει την υπέρτατη γνώση και τη μελλοντική σωτηρία της ανθρωπότητας. Και αυτό το μέρος ονομάζεται Belovodia, που σημαίνει τα λευκά νερά. 10
Ο Nicholas Roerich έγραψε πώς σε μια επίσκεψη στην πρωτεύουσα της Μογγολίας Ulan-Bator στη δεκαετία του 1920, άκουσε στρατιώτες-επαναστάτες να τραγουδούν:
Ο πόλεμος της Βόρειας Σαμπάλα.
Ας πεθάνουμε σε αυτόν τον πόλεμο
Για να ξαναγεννηθούμε
Ως Ιππότες του Κυβερνήτη της Σαμπάλα.
Με τον όρο «Βόρεια Σαμπάλα» εννοούμε τη Ρωσία-Ευρασία. Στο βιβλίο του Καρδιά της Ασίας, ο Roerich όρισε τη Σαμπάλα όχι τόσο ως ένα επερχόμενο βασίλειο αλλά ως ένα γεγονός - μια νέα εποχή για την ανθρωπότητα της οποίας η Σαμπάλα και η Belovodia είναι διαχρονικά σύμβολα:
Έχετε παρατηρήσει ότι η έννοια της Σαμπάλα ανταποκρίνεται στις φιλοδοξίες της πιο σοβαρής δυτικής επιστημονικής έρευνάς μας. Στην προσπάθειά τους, οι ανατολικές πειθαρχίες της Σαμπάλα και τα καλύτερα μυαλά της Δύσης, που δεν φοβούνται να κοιτάξουν πέρα από τις ξεπερασμένες μεθόδους, ενώνονται.
Ο Roerich ποτέ δεν αμφέβαλε για τον κρίσιμο ρόλο που θα έπαιζε η Ρωσία στη συγκέντρωση της ευγενέστερης σοφίας τόσο της Ανατολής όσο και της Δύσης. Στη Ρωσία θα προέκυπτε μια νέα σύνθεση και μια νέα αυγή για την ανθρωπότητα, ούτε αποκλειστικά δυτική ούτε εξ ολοκλήρου ανατολική, αλλά πραγματικά ευρασιατική. Το 1940, καθώς ο κόσμος βρέθηκε βυθισμένος στον πόλεμο, ο Roerich διέκρινε τις πρώτες αναλαμπές μιας Νέας Εποχής και έγραψε:
Ο ρωσικός λαός έχει συσσωρεύσει μεγάλες πέτρες. Προς θαυμασμό όλων, δεν έχτισαν πύργο της Βαβέλ, αλλά έναν ρωσικό πύργο. Ένα Κρεμλίνο Ηλιοφόρων με εκατό πύργους... Ακούστε – αυτό είναι το μέλλον και πόσο λαμπερό είναι!»
Ένα χρόνο αργότερα, το 1941, σχολίασε:
Όλος ο κόσμος σπεύδει προς τον Αρμαγεδδώνα. Όλοι είναι μπερδεμένοι. Όλοι δεν είναι σίγουροι για το μέλλον. Αλλά ο ρωσικός λαός έχει βρει την πορεία του και με μια ισχυρή πλημμύρα ρέει προς το λαμπρό μέλλον του.
«Πρέπει να μου δώσεις προσοχή για να με δεις»
Το λαμπρό μέλλον της ανθρωπότητας, όπως η Σαμπάλα, βρίσκεται στο κατώφλι. Ένα αόρατο κολέγιο ανδρών και γυναικών σε κάθε εποχή και έθνος το έχουν δει και ανταποκρίθηκαν στην παρόρμηση. Ζώντας στα πρώτα χρόνια μιας νέας χιλιετίας, γινόμαστε μάρτυρες της εξέλιξης ενός αρχαίου σχεδίου. Ακριβώς όπως δεν υπάρχει μέρα χωρίς νύχτα, έτσι δεν υπάρχει και αυθεντική Νέα Εποχή χωρίς την παραχάραξή της. Και όπως το σκοτάδι πρέπει να δώσει τη θέση του στη νέα αυγή, έτσι και η σημερινή μας Σκοτεινή Εποχή θα παρέλθει στο μεγάλο φως της «Βόρειας Σαμπάλα».
Πίσω από το κουβάρι των σημερινών γεγονότων ολοκληρώνεται η αρχαία μάχη. «Σε καιρό πολέμου», είπε ο απεσταλμένος του ατλαντισμού Ουίνστον Τσώρτσιλ, «η αλήθεια είναι τόσο πολύτιμη που πρέπει πάντα να την παρακολουθεί ένας σωματοφύλακας ψεμάτων». Ενδυναμωμένες από τους κακούς Μάγους της Ατλαντίδας, οι δυτικές μυστικές κοινωνίες βρίσκονται σε κατάσταση απόκρυφου πολέμου με το Τάγμα της Ευρασίας.
Περιμένουμε την άφιξη της Νέας Εποχής της Σαμπάλα, την εκδίωξη των Αδελφών της Σκιάς από τα κυβερνητικά και οικονομικά κέντρα της γης και το τέλος του κακού κάρμα που κληρονομήθηκε από το σκοτάδι της Ατλαντίδας.
Η Αλίκη Μπέιλη, η οποία περιέγραψε τη Σαμπάλα ως «το ζωτικό κέντρο στην πλανητική συνείδηση» και τη συσχέτισε με τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, προφήτευσε επίσης τον ειδικό ρόλο της Ρωσίας στην εισαγωγή της αληθινής Νέας Εποχής:
Έξω από τη Ρωσία... θα αναδυθεί αυτή η νέα και μαγική θρησκεία για την οποία σας έχω πει τόσο συχνά. Θα είναι το προϊόν της μεγάλης και επικείμενης Προσέγγισης που θα λάβει χώρα μεταξύ της Ανθρωπότητας και της Ιεραρχίας. Από αυτά τα δύο κέντρα πνευματικής δύναμης, στα οποία το φως που λάμπει πάντα μέσα και από την Ανατολή θα ακτινοβολήσει τη Δύση. Ολόκληρος ο κόσμος θα πλημμυρίσει με την ακτινοβολία του Ήλιου της Δικαιοσύνης. Δεν αναφέρομαι εδώ, σε σχέση με τη Ρωσία, στην επιβολή οποιασδήποτε πολιτικής ιδεολογίας, αλλά στην εμφάνιση μιας μεγάλης και πνευματικής θρησκείας, η οποία θα δικαιολογήσει τη σταύρωση ενός μεγάλου έθνους και η οποία θα εκδηλωθεί και θα επικεντρωθεί σε ένα μεγάλο και πνευματικό Φως, το οποίο θα κρατηθεί ψηλά από έναν ζωτικό Ρώσο εκφραστή της αληθινής θρησκείας – αυτόν τον άνθρωπο για τον οποίο πολλοί Ρώσοι αναζητούν. Και ποιος θα είναι η δικαίωση μιας αρχαιότερης προφητείας. 11
Υποσημειώσεις:
1. Arthur Waite, Η πραγματική ιστορία των Ροδόσταυρων
2. Επιστολές της Ε.Π.Μπλαβάτσκυ όπως αναφέρονται στο The Occult Establishment του James Webb
3. Victoria Le Page, Shambhala: Η συναρπαστική αλήθεια πίσω από τον μύθο του Shangri-la
4. Αλέξανδρος Ντούγκιν
5. Nevill Drury, Λεξικό του μυστικισμού και των εσωτερικών παραδόσεων, 1992
6. Όπως αναφέρεται στο The Harmonious Circle του James Webb
7. Stephan A. Hoeller, "Ε.Π.Μπλαβάτσκυ: Γυναίκα του μυστηρίου και ήρωας της συνείδησης," The Quest, Φθινόπωρο 1991
8. Stephan A. Hoeller, "Εσωτερική Ρωσία", Gnosis Magazine, No.31, Άνοιξη 1994
9. The Occult in Russian And Soviet Culture, επιμέλεια Bernice Glatzer Rosenthal
10. Nicholas Roerich, Καρδιά της Ασίας
11. Alice Bailey, Προφητείες του D.K.
© New Dawn Magazine και ο αντίστοιχος συγγραφέας.
