Η Γενοκτονία των Ποντίων

 

Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π.

Στίγμα ανεξάλειπτο στην ιστορική εκπόρευση του ελληνισμού, η γενοκτονία των Ποντίων αποτελεί μια απο τις οδυνηρότερες στιγμές μας, υπονίζοντας με εγκαυστικό τρόπο, το προαιώνιο μίσος των Τούρκων για τους Έλληνες, αλλά και την βίαια και αιμοσταγή ιστορική τους παρουσία.

Πολύ έγλωττα εδώ τα λόγια του Αμερικανού πρόξενου στην Σμύρνη Τζών Χόρτον «Απο άκρου εις άκρον σε όλη την επικράτεια των Τούρκων, πάντα υπήρχε μια κηλίδα αίματος για να θυμίζει την βάρβαρη παρουσία τους». Η γενοκτονία των Ποντίων έλαβε χώρα κατά την περίοδο (1916-1923) και είχε ως τραγικό επακόλουθο την φρικιαστική δολοφονία 353.000 ανθρώπων, στην δεύτερη μεγαλύτερη γενοκτονία του αιώνα μας. Αλλά ας επιχειρήσουμε μια προσέγγιση στον όρο γενοκτονία. Ο όρος αυτός εισήχθη με επίσημο τρόπο στο δημόσιο διάλογο, μέσα απο την ιστορική δίκη της Νυρεμβέργης, που εκδίκασε τα εγκλήματα πολέμου της ναζιστικής ηγεσίας το 1945. Και ο όρος αποδίδει την μεθοδευμένη εξολόθρευση μιας φυλετικής, θρησκευτικής, ή εθνικής ομάδας. Αποτελεί ένα έγκλημα ειρηνικής περιόδου.Το κίνητρο για την γενοκτονία μιας ομάδας δεν είναι η εμπλοκή της σε πολεμικές ενέργειες, αλλά τα εθνικά, φυλετικά ή θρησκευτικά χαρακτηριστικά που φέρει. Και στην προκείμενη πρίπτωση των Ελλήνων του Πόντου, η ιδιότητα που επέσυρε την δολοφονία τους ήταν ότι ήσαν έλληνες και χριστανοί. Ας δούμε όμως εξελικτικά την πορεία του ποντιακού ελληνισμού, μέχρι την διάπραξη της γεντοκτονικής εξόντωσής του.

Απαρχή της εξόντωσης των ελλήνων του Πόντου, είναι η άλωση της Κωνσταντινούπολης. Επτά χρόνια αργότερα απο την άλωση της πόλης, θα ακολουθήσει η άλωση της Τραπεζούντας το 1461. Απο αυτό το ιστορικό ορόσημο θα ξεκινήσουν οι βιαιότητες, οι διωγμοί, η θρησκευτική τρομοκρατία, η εθνολογική αλοίωση με τις αλλεπάλληλες προσπάθειες εξισλαμισμού, οι σφαγές, μέχρι να φτάσουμε στην κορύφωση της δραματικής εξόντωσης του ελληνισμού των Ποντίων, με την φρικιαστική γενοκτονία του. Η υποδούλωση του Πόντου μπορεί ιστορικά να χωριστεί σε τρείς περιόδους. Η πρώτη περίοδος εκκινά με την άλωση της Τραπεζούντας το 1461 και αποπερατώνεται στα μέσα του 17-ου αιώνα. Σ΄αυτά τα ιστορικά όρια οι Τούρκοι υιοθετούν μια σχετικά παθητική στάση έναντι των ελλήνων του Πόντου.

Η δεύτερη περίοδος εκκινά στα μέσα του 17-ου αιώνα και εκτείνεται μέχρι το τέλος του πρώτου ρωσοτουρκικού πολέμου. Χαρακτηριστικό γνώρισμα αυτής της περιόδου σ΄ ότι αφορά την συμπεριφορά των Τούρκών, είναι η θρησκευτική βία που ασκούν στους χριστιανικούς πληθυσμούς του Πόντου και κατατείνει στον εξισλαμισμό των  Ελλήνων. Και πράγματι σε σημαντικό βαθμό, οι Τούρκοι κατορθώνουν να εξισλαμήσουν ένα μεγάλο κομμάτι του ελληνισμού, προσβλέποντας στην πολιτική ποδηγέτηση των ελλήνων του Πόντου.

Η τρίτη και τελευταία περίοδος αποπερα-τώνεται το 1922 όπου και κλιμακώνεται η γενοκτονία και επιμερίζεται σε δυο υπο-περιόδους. Η πρώτη υποπερίοδος εκκινά με την συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή το 1774. Κύριο χαρακτηριστικό της είναι η μεθοδευμένη προσπάθεια των διοικητικών αρχών της Τουρκίας να εφαρμόζουν αντι-δημοκρατικούς νόμους εις βάρος των ελλήνων, με στόχο την παρεμπόδιση της ελεύθερης ανάπτυξης και δημιουργικής παρουσίας τους στον Πόντο. Η δεύτερη υποπερίοδος εκκινά το 1908 και κύριο γνώρισμά της έχει την ραγδαία ανάπτυξη του τουρκικού πληθυσμού με γεωμετρική πρόοδο, στην περιοχή του Πόντου. Πάραυτα όλα τα χρόνια που έχουν μεσολαβήσει απο την άλωση της Σαμψούντας, δεν έχουν επιφέρει το προσδοκώμενο αποτέλεσμα, που είναι η εκδίωξη και η εθνολογική αλοίωση του ελληνισμού του Πόντου. Έτσι το κίνημα των Νεοτούρκων με αρχηγό τιν χαρισματικό Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ που εν των μεταξύ έχει ανελιχθεί στην πολιτική σκηνή της Τουρκίας, προβληματίζεται στην εφαρμογή της τελικής λύσης, που θα φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα και δεν είναι άλλη απο την συστηματική ομαδική δολοφονία των Ποντίων.

Το σχέδιο ωστόσο για την γενοκτονία των Ποντίων καταστρώνεται απο τους Νεότουρκους το 1911. Θα πραγματοποιηθεί την περίοδο του Α΄ παγκοσμίου πολέμου και θα ολοκληρωθεί απο τον ηγέτη των Νεοτούρκων Κεμάλ πασά, την περίοδο (1919-1923). Η απόφαση του σχεδίου της δολοφονίας των Ποντίων θα ληφθεί το 1911 στη Θεσσαλονίκη – τραγική ειρωνεία – στο διεξαχθέν Συνέδριο του Νεοτουρκικού Κομιτάτου «Ένωση και Πρόοδος», το οποίο είχε ιδρυθεί το 1889.Κεντρικό μέλημα της απόφασης του συνεδρίου τότε, ήταν η κάθαρση της  Μικράς Ασίας απο τις διάφορες εθνότητες και ο πλήρης έλεγχός της απο τους Νεότουρκους, που κατ΄επίφασιν ευαγγελίζονταν τον εκδημοκρατισμό και τις μεταρρυθμί-σεις, στην υστερούσα Τουρκία του Σουλτάνου. Την αποφασισθείσα εθνοκάθαρση των Ποντί-ων, οι Νεότουρκοι θα την ξεκινήσουν με την αναγκαστική επιστράτευση όλου του ενεργού πληθυσμού των Ποντίων απο 15 έως 45 ετών, στα περίφημα «Τάγματα Εργασίας» (amele taburu). Με την μεθόδευση αυτή οι Τούρκοι έστελναν όσους δεν κατατάσσονταν στο στρατό, σε κατασκευαστικά έργα, οδοποιίας, γεφυριών, σε λατομεία, ορυχεία, εξορύξεις κ.λ.π. στα βάθη της ανατολής και εκεί τεχνηέντως τους εξόντωναν με την πείνα, τα βασασνιστήρια, τις κακουχίες και τη εξαντλητική και αδιάκοπη εργασία. Χιλιάδες Έλληνες κακοποιημένοι και εγκαταλελειμμένοι ζώντας και δουλεύοντας σε απάνθρωπες συνθήκες, άφησαν την τελευταία τους πνοή και τα κόκαλά τους, στα περιβόητα «τάγματα εργασίας». Τα «amele taburu» θεωρήθηκαν διεθνώς σαν η πιο μεθοδευμένη μαζική εξόντωση πληθυσμού τότε στην ανθρωπότητα και ονομάστηκαν χαρακτηρισικά «Λευκή Σφαγή» (Massacre Blanc).

Στο ίδιο μήκος κύμματος τρομοκρατίας οι Τούρκοι με έντεχνο τρόπο έθεταν δεσμευτικούς φραγμούς στους έλληνες να ασκήσουν τα επαγγέλματά τους, ενώ απαγόρευαν συνάμα στους μουσουλμάνους να συνεργάζονται επαγγελματικά με τους έλληνες. Και προεβλέπετο ποινή απο τις στρατιωτικές αρχές, για όσους παρενέβαιναν τον νόμο. Ενώ την ηθική τρομοκρατία των Ελλήνων, συνόδευαν συγκροτημένες επιθέσεις στα ελληνικά χωριά, φόνοι, βιασμοί, ληστείες, απαγχονισμοί, και κάθε είδους βιαιοπραγία. Παρεπόμενο αυτών των εξοντωτικών μεθοδεύσεων που προμήνυαν και τις επερχόμενες μαζικές δολοφονίες, ήταν να εξαναγκαστούν πολλοί έλληνες να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές εστίες του Πόντου και των Μικρασιατικών παραλίων. Αλλά και σ΄αυτή την φυγή τους πρός την ελευθερία, οι Τούρκοι φρόντιζαν με καλοσχεδιασμένες μεθοδεύσεις να τους οδηγήσουν στο θάνατο. Τους απαγόρευαν κατά την φυγή τους, να πάρουν μαζί τους έστω και στοιχειώδη χρειαζούμενα για το ταξίδι απο τα υπάρχοντά τους. Το αποτέλεσμα άφευκτο. Πείνα, σωματική και ηθική εξάντληση, θάνατος. Σύνδρομη και διαπλαστική της δολοφονικής αυτής μεθόδευσης των Τούρκων είναι μια έκθεση της ελληνικής πρεσβείας του Ιουνίου του 1915 που αναφέρει «Οι εκτοπιζόμενοι από τα χωριά τους δεν είχαν δικαίωμα να πάρουν μαζί τους ούτε τα απολύτως αναγκαία. Γυμνοί και ξυπόλητοι, χωρίς τροφή και νερό, δερόμενοι και υβριζόμενοι, όσοι δεν εφονεύοντο οδηγούντο στα όρη από τους δημίους τους. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς πέθαιναν κατά την πορεία από τα βασανιστήρια. Το τέρμα του ταξιδιού δεν σήμαινε και τέρμα των δεινών τους, γιατί οι βάρβαροι κάτοικοι των χωριών, τους παρελάμβαναν για να τους καταφέρουν το τελειωτικό πλήγμα …».

Εμφανής πρόθεση των Τούρκων ήταν με τις λεηλασίες, τους βιασμούς, τους πυρπολισμούς και την τρομοκρατία, να επιτύχουν την εθνολογική κάθαρση των ελληνικών περιοχών και να επιτευχθεί έτσι ο πλήρης εκτουρικισμός τους. Έχει σημάνει ήδη η ώρα του αφανισμού των ελλήνων. Τραγικό ιστορικό ορόσημο το 1919, οπότε και ξεκινά ο μεθοδευμένος πολυεπίπεδος και περισσότερο βίαιος απο ποτέ, διωγμός των ελλήνων.

Στις 19 Μαίου ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στην Σαμψούντα και ξεκινά η δεύτερη βιαιότερη περίοδος της γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού. Ο Κεμάλ που διψά για αίμα και διάστικτος απο μίσος εναντίων των ελλήνων καθώς είναι, με την αρωγή του νεοτουρκι-κού κομιτάτου, ιδρύει την μυστική οργάνωση «Mutafai Milliye»  και ενσπείρει το μίσος εναντίων των ελλήνων. Ρίχνονται τα σχέδια του ολοκληρωτικού αφανισμού του Ποντιακού ελληνισμού. Είχε παρέλθει το διάβα ολόκληρων αιώνων, μετά την ιστορικά οδυνηρή κατάληψη της Σαμψούντας  και ωστόσο είχαν μείνει άσβεστες οι εστίες του ελληνισμού στον Πόντο και την Ιωνία. Και τώρα μόλις σε λίγα χρόνια, ο Κεμάλ κατόρθωνε να αφανίσει τον ελληνισμό του Πόντου και της Ιωνίας και μαζί τους έναν πολιτισμό που είχε αποτυπώσει αδρά τον ίσκιο του στην οικουμένη. Απέλπιδα οδός σωτηρίας για τους τραγικούς έλληνες του Πόντου απέναντις στις φρυκαλέες βιαιότητες των Τούρκων εναντίον τους, ήταν η οργάνωση αντάρτικου και η καταφυγή στα βουνά για να τους πολεμήσουν. Και να προστα-τεύσουν έτσι στον βαθμό που ήταν εφικτό, τους αμάχους και τα γυναικόπαιδα. Και είναι βέβαιον ότι τα αθώμα θύματα της τουρκικής γενοκτονικής θηριωδίας, θα ήταν κατά πολύ περισσότερα, αν το γενναίο αντάρτικο που οργανώθηκε στα βουνά, απο ατόμητους ήρωες του Πόντου, δεν έθετε στοιχειωδώς φραγμό στις αιμοσταγείς επελάσεις των Τούρκων στα ελληνικά χωριά.

Αφότου ο Κεμάλ ανήλθε στη εξουσία οι θηριωδίες των Τούρκων και οι διωγμοί προσέλαβαν πολύ μεγαλύτερη έκταση. Προκειμένου μάλιστα να διευκολυνθεί στο εθνοκτόνο κατά των ελλήνων έργο του, συστήνει στα χωριά του Πόντου τα περίφημα «έκτακτα δικαστήρια ανεξαρτησίας» παρωδία δικαστηρίων προφανώς, που με συνοπτικές διαδικασίες καταδίκα-ζαν τους τοπικούς ηγέτες των Ποντίων, ως «εχθρούς της Τουρκίας» και εν συνεχεία με τον μανδύα της νομιμοφάνειας τους οδηγούσαν στην εκτέλεση. Και δυστυχώς με την θανάτωση και των τελευταίων εναπομεινάντων εστιών αντίστασης, ο ποντιακός ελληνισμός όδευε στο τέλος του. Η φοβερή γενοκτονία στον Πόντο, ήταν απόρροια του σχεδίου του τουρκικού εθνικισμού για κάθαρση της οθωμανικής αυτοκρατορίας, απο τις γηγενείς εθνότητες. Και το τρομερό αυτό σχέδιο ευοδώθηκε με την γενοκτονία των χριστιανικών λαών, των Ελλήνων και των Αρμενίων που για αιώνες ζούσαν σ΄αυτές τις περιοχές. Όσοι γλίτωσαν απο το φονικό λεπίδι των αιμοσταγών τσετών του Κεμάλ, εξωθήθηκαν σε βαίαη εγκατάλειψη των πατρογονικών τους εστιών στον Πόντο και στην Ιωνία. Ενώ για τους Κούρδους που συνέχισαν να μένουν στα εδάφη της οθωμανικής αυτοκρατορίας ως μουσουλμανικές εθνότητες, τους επεβλήθη ο αναγκαστικός εκτουρκισμός τους. Οι αριθμοί σ΄ ότι αφορά τους ελληνικούς πληθυσμούς στον Πόντο είναι πολύ εύγλωττοι και χαρακτηριστικοί των μαζικών φόνων-γενοκτονίας που έλαβαν χώρα. Λίγο πρίν τον Α΄παγκόσμιο πόλεμο ο Πόντος αριθμούσε 700.000 έλληνες. Και με το πέρας του 1923 είχαν δολοφονηθεί 353.000 άτομα.

Μια σημαντική παράμετρος που θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας στην τραγική γενοκτονία του ποντιακού ελληνισμού είναι ότι οι Ρώσοι συνέδραμαν πολιτικά το κίμημα των Νεοτούρκων και τον Κεμάλ, ιδίως κατά τα πρώτα στάδια της προσπάθειας εδαραίωσής τους. Η πολιτική αυτή στήριξη ίσως να ήταν στα πλαίσια της αμοιβαιότητας, δοθέντος ότι το παντουρκικό κίνημα που υπήρξε πολύ ανθηρό στην Σοβιετική Ένωση την περίοδο έκσπασης της Οκτωβριανής επανάστασης, προσέτρεξε ηθικά και πολιτικά την επανάσταση των Μπολσεβίκων. Παρείχαν λοιπόν πολιτική στήριξη οι Ρώσοι στους Νεοτούρκους, ενώ τους προμήθευαν, με όπλα, χρήματα, αλλά και στρατιωτική τεχνογνωσία με υψηλού επιπέδου στρατιωτικούς συμβούλους. Ο ιθύνων μάλιστα στρατιωτικά νούς της αντεπίθεσης των τουρκικών  στρατευμάτων εναντίον των ελληνικών το 1921, ήταν ο Μ. Φρούνζε στρατιωτι-κός εντεταλμένος των Ρώσων. Και μ΄ αυτή την έννοια οι μαρτυρίες του για τις σφαγές που έλαβαν χώρα έχουν ξεχωριστή βαρύτητα.

Με παραστατική ενάργεια λοιπόν ο Μ. Φρούνζε γράφει στην μαρτυρία του «Συναντήσαμε μια μικρή ομάδα από 60-70 Έλληνες, οι οποίοι μόλις είχαν καταθέσει τα όπλα. Όλοι τους είχαν εξαντληθεί στο έπακρο… Άλλοι έμοιαζαν κυριολεκτικά με σκελετούς. Αντί για ρούχα κρέμονταν από τους ώμους τους κάτι απίθανα κουρέλια. Στο κέντρο της ομάδας βρίσκονταν ένας ψηλός κι’ αδύνατος παπάς, φορώντας το καλυμαύχι του… Φυσούσε κρύος αέρας και όλη η ομάδα κάτω από τα σπρωξίματα των συνοδών-στρατιωτών, κατευθυνόταν με πηδηματάκια προς τη Χάβζα. Μερικοί όταν μας αντίκρυσαν, άρχισαν να κλαίνε δυνατά ή μάλλον να ουρλιάζουν, μια και ο ήχος που ξέφευγε από τα στήθη τους, έμοιαζε περισσότερο με ουρλιαχτό κυνηγημένου ζώου». Σχολιάζοντας ακόμα ο Φρούνζε τις ωμότητες καις τους φόνους των τουρκικών αποσπασμάτων σημειώνει εστιάζοντας στην πολιτική του Τοπάλ Οσμάν «…όλη αυτή η πλούσια και πυκνοκατοικημένη περιοχή της Τουρκίας, ερημώθηκε σε απίστευτο βαθμό. Απ’ όλο τον ελληνικό πληθυσμό των περιοχών της Σαμψούντας, της Σινώπης και της Αμάσειας απόμειναν μόνο μερικές ανταρτοομάδες που περιπλανιόντουσαν στα βουνά. Εκείνος που έγινε περισσότερο γνωστός για τις θηριωδίες του ήταν ο αρχηγός των Λαζών Οσμάν Αγάς, ο οποίος πέρασε δια πυρός και σιδήρου με την άγρια ορδή του όλη την περιοχή».

Για τους απίστευτης έκτασης φόνους που έλαβαν χώρα στην Σαμψούντα είχε ενημερωθεί και ο Ρώσος πρέσβης στην Άγκυρα Αράλοβ απο τον στρατηγό Φρούνζε. Ο τελευταίος του διεμήνυσε ότι είχε δει αμέτρητους έλληνες που είχαν δολοφονηθεί «βάρβαρα σκοτωμένους Έλληνες – γέρους, παιδιά, γυναίκες». Ενημέρωσε ακόμα τον Αράλοβ ότι θα έρχονταν αντιμέτωπος με πλήθος δολοφονημένων Ποντίων, τους οποίους είχαν βαίαια σύρει απο τα σπίτια τους στου δρόμους και τους είχαν φονεύσει εκεί. Ο σοβιετικός πρέσβης Αράλοβ προφανώς θορυβημένος και αισθανόμενος ενοχές για την τροπή που είχαν πάρει τα πράγματα, είχε θίξε το θέμα σε συνομιλία του με τον ίδιο τον Κεμάλ. Σημειώνει ο Αράλοβ αποκαλυπτικά «Του είπα (του Κεμάλ) για τις φρικτές σφαγές των Ελλήνων που είχε δει ο Φρούντζε και αργότερα εγώ ο ίδιος. Εχοντας υπ’ όψη μου τη συμβουλή του Λένιν να μην θίξω την τουρκική εθνική φιλοτιμία, πρόσεχα πολύ τις λέξεις μου…” Ο Κεμάλ αντιπαρήλθε τις αρνητικές δοαπιστώσεις του Φρούνζε: “Ξέρω αυτές τις βαρβαρότητες. Είμαι κατά της βαρβαρότητας. Εχω δώσει διαταγές να μεταχειρίζονται τους Έλληνες αιχμαλώτους με καλό τρόπο… Πρέπει να καταλάβετε τον λαό μας. Είναι εξαγριωμένοι. Ποιοί πρέπει να κατηγορη-θούν για αυτό; Εκείνοι που θέλουν να ιδρύσουν ένα “Ποντιακό κράτος” στην Τουρκία…».

Αλλά πολύ παραστατικός για τους ανηλεείς φόνους των Τούρκων κατά των Ποντίων είναι ο Φρούνζε στο βιβλίο του «Αναμνήσεις απο την Τουρκία». Σχολιάζει «Από τους 200.000 Έλληνες που ζούσανε στη Σαμψούντα, τη Σινώπη και την Αμάσεια έμειναν λίγοι μόνο αντάρτες που τριγυρίζουν στα βουνά. Το σύνολο σχεδόν των ηλικιωμένων, των γυναικών και των παιδιών εξορίστηκαν σε άλλες περιοχές με πολύ άχημες συνθήκες. Πληροφορήθηκα ότι οι Τσέτες του Οσμάν Αγά (σ.τ.σ. Τοπάλ Οσμάν) έσπειραν τον πανικό στην πόλη Χάβζα. Έκαψαν, βασάνισαν και σκότωσαν όλους τους Έλληνες και Αρμένιους που βρήκαν μπροστά τους. γκρέμισαν όλες τις γέφυρες. Παντού υπήρχαν σημάδια γκρεμίσματος. Η διαδρομή από την πόλη Καβάκ προς το πέρασμα Χατζηλάρ θα μείνει για πάντα στη μνήμη μου όσο θα ζω. Σε απόσταση 30 χιλιομέτρων συναντούσαμε μόνο πτώματα. Μόνο εγώ μέτρησα 58. Σ’ ένα σημείο συναντήσαμε το πτώμα μιας ωραίας κοπέλλας. Της είχανε κόψει το κεφάλι και το τοποθέτησαν κοντά στο χέρι της. Σε κάποιο άλλο σημείο υπήρχε το πτώμα ενός άλλου ωραίου κοριτσιού, 7-8 χρονών, με ξανθά μαλιά και γυμνά πόδια. Φορούσε μόνο ένα παλιό πουκάμισο. Απ’ ότι καταλάβαμε, το κοριτσάκι καθώς έκλαιγε, έχωσε το πρόσωπό του στο χώμα, δολοφονημένο από το κάρφωμα της λόγχης του φαντάρου».

Η ηθικά ειδεχθής δολοφονία του Ποντιακού ελληνισμού στίγμα ανεξάλειπτο για την πολιτισμένη ανθρωπότητα, ήταν αναπόσπαστο κομμάτι του μεθοδικά οργανωμένου σχεδίου, εξόντωσης όλων των μειονοτήτων, της πάλαι ποτέ παντοδύναμης οθωμανικής αυτοκρατορίας. Πολιτικό και στρατιωτικό σχέδιο που ξεκίνησε με τον πρώτο διωγμό του 1914 και αποπερατώθηκε με την συντριβή του ελληνισμού το 1922. Το τουρκικό κράτος ακόμα και σήμερα, έναν αιώνα περίπου απο το ασύλληπτο αυτό έγκλημα κατά των Ελλήνων, αρνείται εμμανώς να αναγνωρίσει την Γενοκτονία των Ποντίων, πολλώ μάλον που διατείνεται στην πολιτισμένη ανθρωπότητα, ότι έχει κάνει βήματα εκδημοκρατισμού, προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για να επιτύχει την ένταξή του στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Και όταν τα ιστορικά στοιχεία είναι αδιάσειστα για τις θηριωδίες, το μακελειό και τις σφαγιές που διέπραξε εναντίον των Ποντίων οι Τούρκοι, τα ερμηνεύει κυνικά ως παράπλευρες απώλειες του πολέμου. Η οδυνηρή ιστορική πραγματικότητα όμως είναι αδιάψευστη. Οι Τούρκοι κατά του Ποντιακού ελληνισμού διέπραξαν το δεύτερο μεγαλύτερο γενοκτονικό έγκλημα, που έλαβε ποτέ χώρα στην ανθρωπότητα.

Αλλά απελπιστικά καθυστερημένη έναντι του ιστορικού της χρέους πρός την πατρίδα και τον Ποντιακό ελληνισμό, υπήρξε και η μακαρίως υπνώτουσσα ελληνική πολιτεία, Που χαμένη μέσα στους δαιδάλους των λεπταίσθητων – και εν τέλει αναποτελεσματικών ως η ζωή αποδεικνύει, διότι παραφράσσοντας τον παροιμιόμυθο «Ο Τούρκος και αν εγέρασε και αν άλλαξε το μαλλί του, ούτε τη γνώμη άλλαξε, ούτε την κεφαλή του» –  διπλωματικών ισορροπιών  και στα αβυσσαλέα ακόλουθα φοβικά της σύνδρομα, απέφευγε επιμελώς να αναγνωρίσει επίσημα των Γενοκτονία των Ποντίων. Χρειάστηκε να περάσουν οκτώ δεκαετίες και να φθάσουμε στο 1994, για να ψηφίσει στις 24 Φεβρουαρίου του 1994, την 19 Μαΐου ως ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των ελλήνων του Πόντου την περίοδο (1916-1923). Και έτσι έστω και καθυστηρημένα αποκατάστηθε ιστορικά το αδικοχαμένο αίμα του Ποντιακού ελληνισμού, που στα βάθη της Ασίας για αιώνες πολιτισμικά προβάδιζε και διεκήρυτε έργω και όχι λόγω, την ηθική και πνευματική ευημερία των Ελλήνων. Παράλληλα όμως αποκαταστάθηκε και η θρυμματισμμένη ιστορική ενότητα του ελληνισμού. Η άμβλυνση και ηθική απομείωση της οποίας, στόχευε ευθέως απο οργανωμένα εθνομηδενιστικά συμφέρον-τα του εξωτερικού – οι ρίζες των οποίων φθάνουν στα πολυπόλοκαμα, παγκόσμια χρηματο-πιστωτικά δίκτυα διακυβέρνησης του σύγχρονου κόσμου – στην ιστορική και γεωγραφική συρρίκνωση του ελληνισμού. Αναδεικνύοντας με την αποκατάσταση αυτή για μια ακόμη φορά, σε έναν κόσμο διαρκώς εξελισσόμενο, ότι ο κενρικός πυρήνας της πνευματικής και πολιτισμικής του εκπόρευσης, είναι πάντα ελληνικός.

Οι Έλληνες του Πόντου, με τον μαρτυρικό τους θάνατο-Γενοκτονία στις προαιώνιες πατρογονικές εστίες της ευλογημένης γης του Πόντου και της Ιωνίας, διατράνωσαν στην αχανή λεωφόρο του χρόνου, την πολιτισμική και πνευματική αλκή του ελληνισμού. Σήμερα πολύ περισσότερο απο ποτέ, που ο ελληνισμός κλυδωνίζεται απο την επαπειλούμενη οικονομική χρεοκοπία, με την επαγόμενη πολιτισμική και πνευματική μας κατάπτωση, οφείλουμε να αντλήσουμε ηθικές δυνάμεις, απο την ιστορικά μεγαλουργό παρουσία των Ελλήνων στα ιερά χώματα του Πόντου και να προβούμε σε μια δυναμική πολιτισμική και ηθικοπνευματική αντεπίθεση, στο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο γίγνεσθαι. Το οφείλουμε πάνω απο όλα στο ηρωϊκό αίμα των μαρτύρων του έθνους μας, των αλησμόνητων ακριτών της γλυκιάς πατρίδας του Πόντου.   https://www.pemptousia.gr/

**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων.

Ηγέτες που Παραπλανούν – Χειραγωγοί και Χειραγωγούμενοι

 

Από τον Mark Keenan

Στη σύγχρονη εποχή, οι αθεϊστικές κυβερνήσεις της εταιρικής και οικονομικής παγκόσμιας τάξης έχουν χάσει από τα μάτια τους τι πραγματικά χρειάζεται για την ευημερία του πληθυσμού. Για δεκαετίες, διάφορες πολιτικές τύπου «παγκόσμιας τάξης» που προέρχονται από τα Ηνωμένα Έθνη (ΟΗΕ) και το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF). και πακέτα χρέους που προέρχονται από ιδιωτικές διεθνείς τραπεζικές συναλλαγές έχουν υιοθετηθεί από τις κυβερνήσεις του κόσμου δήθεν για την ευημερία του πληθυσμού, όπως για να τους σώσουν από την υποτιθέμενη φρίκη της κλιματικής αλλαγής που προκαλείται από το CO2, από μια ψεύτικη πανδημία ή από ενορχηστρωμένα σενάρια οικονομικής άνθησης-κατάρρευσης-διάσωσης. Ωστόσο, αυτές οι πολιτικές και οι οικονομικές «διασώσεις» που ξεκίνησαν μοιάζουν περισσότερο με «πέτρινες βάρκες» – πολλές από αυτές τις βάρκες έχουν βυθιστεί ή βυθίζονται, συμπαρασύροντας μαζί τους και τον γενικό πληθυσμό.

Αυτό είναι εμφανές σε πολιτικές που επηρεάζουν τις ζωές σχεδόν όλων στον πλανήτη – πολιτικές που πάντα σημαίνουν ότι πρέπει να πληρώσετε για την «επίλυση του τελευταίου κατασκευασμένου προβλήματος» μέσω ενός νέου φόρου, ενός νέου κανονισμού ή μιας αλλαγής στην ελευθερία ή τον τρόπο ζωής σας.

Πάρτε για παράδειγμα τις πολιτικές που βασίζονται στην ψευδή επιστήμη της κλιματικής αλλαγής που προκαλείται από το CO2 ή το μεθάνιο· συμπεριλαμβανομένης της ανοησίας ότι οι γαλακτοπαραγωγοί πρέπει να μειώσουν τον αριθμό των αγελάδων για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής (δηλαδή να μειώσουν τις εκπομπές μεθανίου). Καθώς όλο και περισσότεροι μικροί αγρότες χρεοκοπούν λόγω αυξημένων δαπανών και κανονισμών, οι μεγάλες εταιρείες αγοράζουν και αυξάνουν τον έλεγχό τους στο σύστημα τροφίμων και απελευθερώνουν ακόμη περισσότερα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα.

Ποιος μπορεί να ξεχάσει την ψεύτικη πανδημία Covid-19, τα lockdown και τον μαζικό ζημιογόνο εμβολιασμό που ακολούθησε, δείτε επίσης το βιβλίο No Worry No Virus. Στη συνέχεια, υπάρχουν οι συνεχιζόμενοι παραπλανητικοί στόχοι βιώσιμης ανάπτυξης των "νωμένων Εθνών που περιλαμβάνουν την Ατζέντα 2030, οι οποίοι υπαγορεύουν πώς ολόκληρος ο παγκόσμιος πληθυσμός πρέπει να ζήσει τη ζωή του και ποιες ιδεολογίες πρέπει να αποδεχτεί.

Υπάρχει επίσης το γεγονός ότι η ενεργειακή απόδοση της ενέργειας που επενδύεται (EROEI) για την ηλιακή και αιολική ενέργεια είναι πολύ χαμηλή για να είναι βιώσιμη στις περισσότερες τοποθεσίες και σενάρια και, ως εκ τούτου, η ανασύσταση και η ανοικοδόμηση του παγκόσμιου ενεργειακού και βιομηχανικού συστήματος για την απαλλαγή της οικονομίας από τις ανθρακούχες εκπομπές αποτελεί σπατάλη τεράστιων ποσοτήτων ορυκτών καυσίμων (δεν είναι περίεργο που ο τομέας επιδιώκει επιδοτήσεις). Παρά τις δεκαετίες κρατικών επιδοτήσεων, η αιολική ενέργεια παρέχει λιγότερο από το 5% της παγκόσμιας ενέργειας και η ηλιακή μόλις το 1%.

Μια άλλη εξαπάτηση είναι σε σχέση με τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, δείτε επίσης το άρθρο Τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα είναι ψεύτικος περιβαλλοντισμός. Τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα εξακολουθούν να κινούνται με ηλεκτρική ενέργεια που παράγεται από ορυκτά καύσιμα και πιθανότατα θα συνεχίσουν να κινούνται. Η κατασκευή δυνητικά εκατοντάδων εκατομμυρίων νέων ηλεκτρικών αυτοκινήτων και μπαταριών ηλεκτρικών αυτοκινήτων συνεπάγεται τη συνέχιση της εκτεταμένης εξόρυξης και επεξεργασίας σπάνιων γαιών, όπως το λίθιο, το ρόδιο και το κοβάλτιο, τα οποία αποτελούν περιορισμένο πόρο. Η εξόρυξη και επεξεργασία σπάνιων γαιών έχει αποδειχθεί ότι ρυπαίνει τη γη, τον αέρα και τα υδάτινα συστήματα, όπως τα ποτάμια. Επιπλέον, υπάρχουν ορισμένες περιπτώσεις ηλεκτρικών αυτοκινήτων που καίγονται και εκρήγνυνται, λόγω προβλημάτων μπαταρίας ή βραχυκυκλώματος, δείτε αυτό το βίντεο Η συγκλονιστική αλήθεια για τις πυρκαγιές EV που πρέπει να γνωρίζετε και πώς να επιβιώσετε από ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο που εκρήγνυται

Η κοινωνία έχει επίσης βιώσει δεκαετίες οικονομικών τεχνασμάτων μέσω της τραπεζικής χρέους χρημάτων, καθώς και της ψεύτικης επιστήμης και της αθεϊστικής ή διεστραμμένης ιδεολογίας που διδάσκεται στα σχολεία παγκοσμίως κ.λπ. Για περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με αυτές τις φάρσες και τις απάτες, δείτε επίσης τα βιβλία που είναι διαθέσιμα εδώ στην ιστοσελίδα Reality Distinguished From Illusion.

Πέτρινες βάρκες

Οι βάρκες από πέτρες κατασκευάζονται από απώτερους κρυμμένους από τα φώτα της δημοσιότητας και εκτοξεύονται από μη εκλεγμένους θεσμούς όπως ο ΟΗΕ και το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ. Στη συνέχεια, οι μεγαλομισθωμένοι εθνικοί και διεθνείς πολιτικοί («ναι» της θεσμικής χρηματοκρατίας) λένε στο κοινό ότι πρέπει να ανέβουν στις πέτρινες βάρκες ή να πνιγούν. (Ποιος μπορεί να ξεχάσει το κλείδωμα του Covid και τις εντολές εμβολιασμού που υποτίθεται ότι μας έσωσαν όλους από τον επικείμενο θάνατο). Μετά από προσεκτικότερη εξέταση, μπορεί κανείς να δει ότι η κάτω πλευρά του σκάφους είναι κατασκευασμένη από πέτρα, ωστόσο, σχεδόν κανείς δεν θέλει να βουτήξει στο νερό και να κοιτάξει κάτω από το σκάφος, επειδή όλοι οι άλλοι περπατούν μέχρι το διάδρομο και ένα μεγάφωνο φωνάζει "Ελάτε στο πλοίο".

«Οι ηγέτες που έχουν πέσει στην άγνοια και που παραπλανούν τους ανθρώπους κατευθύνοντάς τους στο μονοπάτι της καταστροφής είναι στην πραγματικότητα, επιβιβάζονται σε μια πέτρινη βάρκα, όπως και εκείνοι που τους ακολουθούν τυφλά... Αυτοί που παραπλανούν τους ανθρώπους πηγαίνουν στην κόλαση... Η ανθρωπότητα πρέπει πρώτα να εγκαταλείψει τους ψεύτικους ηγέτες που παρουσιάζουν πέτρινες βάρκες» – Αρχαία Βεδική γραφή (Srimad Bhagavatam Canto 6, Κεφάλαιο 7, Κείμενο 14, μετάφραση από τα σανσκριτικά από τον Srila Prabhupada)

Ενώ οι απώτερες ελίτ θεσπίζουν παιχνίδια υλικής ή πολιτικής εξουσίας που προωθούν την οικονομική κυριαρχία και την πολιτική τους εξουσία, μεγάλο μέρος του γενικού πληθυσμού γίνεται πιο μπερδεμένο, αποδυναμωμένο, χτυπημένο από τη φτώχεια, ελεγχόμενο ή απογοητευμένο από ατελείωτους κανονισμούς ή κυβερνητικές πολιτικές. Ωστόσο, πολλοί φοβούνται να πηδήξουν από τη βάρκα μήπως οι φίλοι τους στη βάρκα γελάσουν μαζί τους, και επίσης πολλοί δεν ξέρουν κολύμπι. Έτσι, σχεδόν όλοι εξαρτώνται από το όλο και πιο αυταρχικό και περιοριστικό κυβερνητικό «σύστημα» που τους έχει επιβληθεί.

Μίλησα πρόσφατα με έναν ντόπιο αγρότη, ο οποίος μου είπε ότι ξοδεύει τόσο πολύ χρόνο κάνοντας ανόητες γραφειοκρατικές εργασίες και ξοδεύοντας χρήματα για να ανταποκριθεί σε γελοίους κανονισμούς που το επάγγελμα δεν αξίζει πλέον τον χρόνο του και κανένας από τους γιους δεν θα σκεφτόταν να αναλάβει ένα τόσο χρονοβόρο επάγγελμα.

Ωστόσο, δεν ξεγελώνται ή χειραγωγούνται όλοι οι άνθρωποι από τους χειραγωγούς. Εκείνοι που έχουν ισχυρότερη συνείδηση και βλέπουν μέσα από τα ψέματα. Τίποτα σημαντικό δεν συμβαίνει τυχαία σε έναν κόσμο που ελέγχεται από εταιρείες. Χωρίς χρήματα, σχεδιασμό και οργάνωση, καμία από τις παραπάνω εκδηλώσεις δεν θα ήταν δυνατή. Είναι θέμα εξουσίας. Υπάρχουν εκείνοι που χειραγωγούν για να προωθήσουν μια συγκεκριμένη ατζέντα ή προσωπικό συμφέρον και εκείνοι που επιτρέπουν στον εαυτό τους να χειραγωγούνται. Αυτό είναι πιο αποτελεσματικό όταν οι στοχευόμενοι άνθρωποι δεν γνωρίζουν ότι χειραγωγούνται. Τα εθελοντικά γρανάζια στο μηχάνημα είναι ευκολότερο να αντιμετωπιστούν από τα αναγκαστικά.

Κλιματική φάρσα CO2 - οι παραπλανημένοι

Ποιοι ήταν οι βασικοί παίκτες ή οι παραπλανητές που προώθησαν τη φάρσα της κλιματικής κρίσης; Τα βιβλία μου CO2 Climate Hoax – How Bankers Hijacked the Real Environment Movement and Transcending the Climate Change Deception Towards Real Sustainability εμβαθύνουν σε αυτό το θέμα, συμπεριλαμβανομένου του ρόλου του ιδιωτικού τραπεζικού τομέα, του Προέδρου Ομπάμα, του Αλ Γκορ, διαφόρων ιδρυμάτων και ακαδημαϊκών.

Με αυτή την ατζέντα συνδέονται οι παραπλανητικοί Στόχοι Βιώσιμης Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών που περιγράφηκαν σε προηγούμενο άρθρο. Επίσης, ευθυγραμμισμένη με την ατζέντα του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή είναι η ατζέντα «επαναφοράς» του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ που ξεκίνησε επίσημα το 2020. Η ατζέντα επαναφοράς του WEF έχει πωληθεί ως λύση στα κατασκευασμένα προβλήματα της κλιματικής αλλαγής και του Covid-19. Αυτή είναι η εγελιανή διαλεκτική τακτική: κατασκευάστε ένα πρόβλημα που πρέπει να γίνει αντιληπτό, ενθαρρύνετε μια δημόσια αντίδραση και στη συνέχεια δώστε τη λύση. Η λύση είναι στην πραγματικότητα η υλοποίηση των αρχικών στόχων που θα αντιμετώπιζαν δημόσια αντίσταση, αλλά τώρα η πολιτική ή η ατζέντα μπορεί να εφαρμοστεί δημόσια ως η «λύση» στο «αντιληπτό πρόβλημα».

Παραπλανημένος από το σύγχρονο Matrix

Οι σύγχρονες κυβερνήσεις, και υποταγμένες στις μεγάλες εταιρείες και τις ιδιωτικές μεγα-τράπεζες, αντί για τους ανθρώπους που υποτίθεται ότι υπηρετούν, έχουν επίσης υποβαθμιστεί ηθικά. Στη σύγχρονη εποχή, η κατασκευασμένη μήτρα της οικονομίας, της κυβέρνησης, των τραπεζών και της εταιρικής εξουσίας είναι μια αντανάκλαση μιας κουλτούρας κυριαρχίας. Ολόκληρη η «κυρίαρχη πραγματικότητα» αποτελείται από τις λεγόμενες ελίτ που κατέχουν ή ελέγχουν τα μεγα-εταιρικά μέσα ενημέρωσης, τις μεγα-τράπεζες και τη βιομηχανία των μεγάλων εταιρειών.

Μέσω της χρηματοδοτούμενης από την κυβέρνηση εκπαίδευσης, των τηλεοπτικών εκπομπών και του εταιρικού ελέγχου των μέσων μαζικής ενημέρωσης, έχουμε κατηχηθεί σε ένα είδος εταιρικής-κομμουνιστικής-καταναλωτικής κουλτούρας. Πρέπει να εξαρτηθούμε από το σύστημα, μέσω του διαδρόμου εργασίας ή της κοινωνικής πρόνοιας, να πληρώσουμε περισσότερους φόρους και να είμαστε αλυσοδεμένοι στο χρέος, αντί να γίνουμε ανεξάρτητα αυτοδύναμοι στις κοινότητές μας και στις τοπικές περιοχές. Οι αυτοδύναμες κοινότητες αποτελούν απειλή για την κουλτούρα ελέγχου των λεγόμενων «εξουσιών που υπάρχουν». Επιπλέον, έχουμε εκπαιδευτεί να δεχόμαστε ότι ορισμένες πτυχές της κοινωνίας μας είναι ανέγγιχτες αλήθειες που δεν πρέπει να συζητούνται.

Η ζωή επικεντρώνεται γύρω από την επιδίωξη ψευδαισθήσεων που τροφοδοτούνται από ψεύτικα μάντρα, όπως «πρέπει να φτάσουμε στο καθαρό μηδέν μέχρι το 2050» ή «το να γίνεις πλούσιος θα σου φέρει ευτυχία». Οι μάζες αναγκάζονται να μπουν στο διάδρομο της «φυλής των αρουραίων» και να ξυπνήσουν, να φάνε, να εργαστούν, να κοιμηθούν, να επαναλάβουν, να πεθάνουν, χωρίς ποτέ να εξετάσουν ότι είμαστε πραγματικά εδώ στη Γη ή ποιος είναι ο πραγματικός σκοπός της ζωής μας. Η υπακοή σε θεσμούς και ιδέες, που δεν είναι καθόλου αυτό που φαίνονται, είναι «αναμενόμενη». Η χειραγώγηση σημαίνει ότι κάποιος είναι, δυστυχώς, μέρος της χειραγώγησης, έχοντας αποδεχθεί αυτόν τον ρόλο μέσα σε μια σκηνοθετημένη κοινωνική κατασκευή χωρίς να τον αμφισβητεί. Μια κοινωνική κατασκευή που διαστρεβλώνει την πραγματικότητα για να σε διαστρεβλώσει.

Η αξία της αρχαίας γνώσης

Είμαι από καιρό μελετητής τόσο των πρώτων χριστιανικών όσο και, ακόμη παλαιότερων, βεδικών κειμένων. Σε πολύ αρχαίους χρόνους, σύμφωνα με αρχαία ινδοευρωπαϊκά βεδικά κείμενα που προηγούνται του Χριστιανισμού, καλοί βασιλιάδες και 1Αγ Οι ταξικοί άνθρωποι που ακολουθούσαν τον λόγο του Θεού στις «πρωτότυπες» (όχι αλλοιωμένες) γραφές, εξασφάλιζαν τη δίκαιη λειτουργία της κοινωνίας, στην οποία κάθε άτομο είχε το δικαίωμα και την ευκολία να αναπτύξει τις πλήρεις φυσικές δυνάμεις και ικανότητές του, και όλοι προστατεύονταν και προνοούσαν. Αυτό το αρχαίο βεδικό σύστημα ονομάζεται varnasrama-dharma. (Εξακολουθεί να υπάρχει σήμερα χιλιάδες χρόνια αργότερα, αλλά σε μια διαστρεβλωμένη μορφή που δεν είναι σωστή.) Σε αυτούς τους αρχαίους πολιτισμούς, οι ιδιότητες της αλήθειας, του καθήκοντος, της καλοσύνης και της πνευματικής πραγμάτωσης ήταν υψίστης σημασίας.

Αυτά τα αρχαία κείμενα περιγράφουν ότι πριν από περίπου 5.000 χρόνια η ανθρωπότητα εισήλθε σε μια εποχή υποβάθμισης κατά την οποία οι δαιμονικές δυνάμεις έγιναν κυρίαρχες, αλλά ότι η ανθρωπότητα πρέπει να αποκηρύξει αυτή την υποβάθμιση και να αναπτύξει ιδιότητες αλήθειας, καλοσύνης και σεβασμού για τον Θεό. Γιατί περιγράφεται σε κείμενα όπως η Μπαγκαβάτ Γκίτα και η Σριμάντ Μπαγκαβατάμ (μεταφράσεις από τα σανσκριτικά από τον Σρίλα Πραμπουπάντα) ότι ο σκοπός της ανθρώπινης ζωής δεν πρέπει να βασίζεται στην απληστία και τον υπερβολικό υλισμό, αλλά, μάλλον, είναι να ζήσει μια ζωή με συνείδηση του Θεού και, τελικά, να κατανοήσει την Υπέρτατη αιτία της ίδιας της ζωής, τον Θεό.

Περιγράφεται περαιτέρω ότι στα αρχαία κείμενα της Μπαγκαβάτ Γκίτα και της Μαχαμπαράτα ότι μια μεγάλη μάχη έλαβε χώρα μεταξύ των κακών βασιλιάδων και των καλών βασιλιάδων και ότι το κακό νικήθηκε. Ωστόσο, καθώς περνούσαν οι αιώνες οι καλοί βασιλιάδες υποβαθμίζονταν καθώς το κακό εξαπλωνόταν και η ηθική μειωνόταν. Αυτά τα αρχαία κείμενα παρέχουν μια εικόνα για τις ανθρώπινες προκλήσεις και την υποβάθμιση στην ανατρεπτική και συγκεχυμένη κουλτούρα του σήμερα, είτε πρόκειται για κυβερνητικές πολιτικές, ανατρεπτικές και διεστραμμένες εταιρικές-κομμουνιστικές ιδεολογίες, είτε για την παραγόμενη από τα εταιρικά μέσα ενημέρωσης «πραγματικότητα» στην οποία ζούμε σήμερα.

Η πολιτική γροθιά και το σόου της Τζούντι

Όταν προσπαθούμε να αλλάξουμε το σημερινό σύστημα προς το καλύτερο σχηματίζοντας αντίπαλα πολιτικά κινήματα και αναζητώντας ψήφους, όσο καλοπροαίρετο κι αν είναι αυτό, στην πραγματικότητα παίζουμε σε ένα στημένο παιχνίδι στο οποίο κερδίζουν πάντα οι αφέντες του χρήματος ή οι λεγόμενες ελίτ. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι στη σημερινή εποχή ολόκληρο το πολιτικό δημοκρατικό σύστημα είναι μια απάτη, ένα είδος γροθιάς και επίδειξης τζουντί για τις μάζες. Παρά τα διάφορα έγκυρα ζητήματα που αντιμετωπίζει ο λαός, τόσο η λεγόμενη αριστερά όσο και η λεγόμενη δεξιά του πολιτικού φάσματος είναι επίσης σε μεγάλο βαθμό εκδηλώσεις μιας στρατηγικής διαίρει και βασίλευε. Εν τω μεταξύ, όταν κάποιος παρακολουθεί το χρήμα μπορεί να δει ότι και οι δύο «πλευρές» συνήθως ελέγχονται, χρηματοδοτούνται ή εξαρτώνται από την ίδια ομάδα αφεντικών του χρήματος, ιδιωτικών τραπεζιτών ή οικονομικών ελίτ που ελέγχουν την οικονομία και το ίδιο το χρηματικό σύστημα χρέους.

Στις ΗΠΑ, αυτό φάνηκε όταν ο Πρόεδρος Ομπάμα, ένας Δημοκρατικός, διαχειρίστηκε μια μαζική διάσωση ιδιωτικών τραπεζών (διάβαζε ενορχηστρωμένη μεταφορά τρισεκατομμυρίων σε ιδιωτικές τράπεζες) το 2010. και στη συνέχεια ο πρόεδρος Τραμπ, ένας Ρεπουμπλικάνος, χορήγησε ένα πακέτο διάσωσης πολλών τρισεκατομμυρίων (μεταφορά πλούτου στην εταιρεία διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων Blackrock) το 2020, υπό την κάλυψη μιας ψεύτικης πανδημίας. Στην πραγματικότητα και οι δύο είναι υπόχρεοι, όχι στους ψηφοφόρους, αλλά σε μια ιδιωτική τραπεζική κλίκα. Τα βιβλία Demonic Economics και Transcending the Climate Change Deception καλύπτουν επίσης αυτό το θέμα.

Επιπλέον, ο Πρόεδρος Obama υπήρξε υπέρμαχος της φάρσας για το CO2 για το κλίμα· και ο πρόεδρος Τραμπ υπήρξε πρωταθλητής και υποστηρικτής των εμβολίων Covid-19, τα οποία έχουν βλάψει πολλούς ανθρώπους. Δείτε επίσης αυτό το άρθρο του καθηγητή Michel Chossudovsky Το «φονικό εμβόλιο» του Covid. ή το βιβλίο μου No Worry No Virus.

Και οι δύο πολιτικοί δίνουν καλογραμμένη υποκριτική υποστήριξη στις αντίστοιχες βάσεις ψηφοφόρων τους, οι οποίοι, παρασυρμένοι από ισχυρούς σεναριακούς λόγους και ηχητικά λόγια, πιστεύουν αφελώς ότι αν το κόμμα τους μπορεί απλώς να κερδίσει τις επόμενες εκλογές, τότε όλα θα αλλάξουν. Εν τω μεταξύ, οι «παρασκηνιακοί» που έχουν την πραγματική πολιτική εξουσία εφαρμόζουν τα σχέδιά τους για τη διαμόρφωση της κοινωνίας, ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα εκλέγεται. Οι εκλογές είναι απλώς βιτρίνα, ή μια οφθαλμαπάτη δημοκρατίας.

Ψεύτικη επιστήμη

Η παρούσα κατάσταση της ανθρώπινης κοινωνίας είναι ενδεικτική της συνείδησης των δημόσιων ηγετών και πολιτικών. Πόσοι από αυτούς τους πολιτικούς είναι απλώς σκλάβοι του κυβερνητικού τρένου; Πόσοι από αυτούς τους πολιτικούς που αναζητούν θέση φαινομενικά δεν γνωρίζουν τη διαφορά μεταξύ πραγματικής επιστήμης και ψεύτικης επιστήμης; Νοιάζονται πραγματικά ή απλώς «ακολουθούν τη γραμμή» της εταιρικής και οικονομικής ορθοδοξίας; Οι αφέντες του χρήματος, οι μεγάλες εταιρείες, οι μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες κ.λπ., εκπροσωπούνται καλά στους διαδρόμους της εξουσίας με τη μορφή ομάδων «ειδικών» συμβούλων με εταιρικές διασυνδέσεις.

Μέσα στο πολιτικό τσίρκο, η πραγματική επιστήμη έχει σφετεριστεί από πολλές ψεύτικες επιστήμες (συμπεριλαμβανομένης της ψεύτικης επιστήμης του κλίματος), την εταιρική κερδοσκοπία και την ανατρεπτική ιδεολογία. Οι σύγχρονοι επιστήμονες που εργάζονται για διαστημικές υπηρεσίες κάνουν ακόμη και συνεχείς ισχυρισμούς ότι έχουν κατασκευάσει και στείλει οχήματα στο φεγγάρι, ωστόσο, αυτός είναι ένας άλλος ψευδής ισχυρισμός από διαστημικές υπηρεσίες που έχουν λάβει αμέτρητα δισεκατομμύρια χρήματα φορολογουμένων. Δείτε αυτό το άρθρο Στοιχεία σχετικά με τις προσγειώσεις της NASA στη Σελήνη, ανεξήγητες ατέλειες: Τι είναι η πραγματικότητα; Τι είναι η ψευδαίσθηση;

Η επιστήμη έχει γίνει ό,τι θέλουν να είναι οι αθεϊστικές δυνάμεις της εταιρικής παγκόσμιας τάξης. Σε τι χρησιμεύει η επιστήμη αν δεν λαμβάνει υπόψη τον Θεό; Και σε τι χρησιμεύει η σύγχρονη επιστήμη αν δεν προσπαθεί να ικανοποιήσει πραγματικά την ανθρώπινη κατάσταση; Μια κατάσταση που δεν είναι μόνο υλική, αλλά πνευματική.

Δυστυχώς, βλέπουμε ότι οι περισσότεροι σύγχρονοι θρησκευτικοί θεσμοί έχουν υιοθετήσει πλήρως την ψεύτικη επιστήμη της σύγχρονης εποχής. Για παράδειγμα, ο Πάπας του Ρωμαϊκού Βατικανού είναι υπέρμαχος της κλιματικής αλλαγής που προκαλείται από το CO2. Σύμφωνα με πρόσφατο ενημερωτικό δελτίο του ιδρύματος Climate Intelligence CLINTEL: «Ο Πάπας Φραγκίσκος περιέγραψε τις απόψεις του για την κλιματική αλλαγή σε δύο εγκυκλίους, Laudato Si' (2015) και Laudate Deum (2023). Συνοπτικά, ο Πάπας φοβάται ότι ο κόσμος στον οποίο ζούμε καταρρέει και μπορεί να πλησιάζει στο οριακό σημείο λόγω της κλιματικής αλλαγής. Στην πραγματικότητα, ο Πάπας ανακοίνωσε στις εγκυκλίους του ότι υπάρχει μια «παγκόσμια κλιματική κρίση».

Μόνο ο αθεϊσμός επιτρέπεται στη σύγχρονη επιστήμη;

Ένα άλλο θέμα που πρέπει να σημειωθεί είναι η θεωρία της νεοδαρβινικής εξέλιξης, η επιστήμη της οποίας απομυθοποιείται διεξοδικά στο βιβλίο Godless Fake Science. Θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί ότι τα πανεπιστήμια με χριστιανική κληρονομιά θα εξέθεταν αυτή την εσφαλμένη θεωρία, ωστόσο, σημειώνω ότι φαινομενικά όλα τα χριστιανικά πανεπιστήμια υποστηρίζουν την ψευδή επιστήμη της νεοδαρβινικής εξέλιξης. Και διάφοροι ακαδημαϊκοί που έχουν επισημάνει ελαττώματα στη θεωρία έχουν ακόμη απολυθεί ή εξοστρακιστεί από επιστημονικά ιδρύματα που εξαρτώνται από κυβερνητικά και εταιρικά χρήματα.

Φαίνεται ότι η υλική αθεϊστική επιστήμη είναι το μόνο παιχνίδι στην πόλη. Ο Σρίλα Πραμπουπάντα, ένας μεγάλος άγιος και μελετητής της βεδικής παράδοσης δήλωσε: «ακόμα κι αν ένας υλιστής επιστήμονας μπορούσε να μετρήσει όλα τα άτομα στο σύμπαν, θα ήταν ακόμα ανίκανος να καταλάβει τον Θεό». Οι αθεϊστές επιστήμονες δεν μπορούν να απαντήσουν στο ερώτημα από πού προήλθαν οι πόροι της φύσης, ο υπέρτατα σχεδιασμένος κόσμος και το απέραντο σύμπαν. Αρνούνται την ύπαρξη του Θεού, ως υπέρτατου σκοπού και δημιουργού. Το σύγχρονο κίνημα του «ευφυούς σχεδιασμού» που περιλαμβάνει πολλούς επιστήμονες έχει κάνει ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά σε ορισμένους τομείς φαίνεται να έχει διεισδύσει και από πτυχές της ψεύτικης επιστήμης.

Οι αθεϊστές επιστήμονες έχουν προωθήσει φανταστικές θεωρίες για να εξηγήσουν την τελική αιτία για το πώς το σύμπαν και η ανθρώπινη ζωή ήρθαν σε ύπαρξη. Αυτές οι θεωρίες περιλαμβάνουν, τη «μεγάλη έκρηξη» και τη «νεοδαρβινική εξέλιξη». Στο βιβλίο Godless Fake Science παραθέτω στοιχεία και επιστημονικές μαρτυρίες από επιστήμονες και ερευνητές που αποδεικνύουν ότι αυτές είναι πολύ λανθασμένες θεωρίες. Ωστόσο, αυτές οι θεωρίες συνεχίζουν να προωθούνται ανεξέλεγκτα στα εκπαιδευτικά συστήματα που χρηματοδοτούνται από την κυβέρνηση παγκοσμίως.

Οι κυβερνήσεις και οι αθεϊστές επιστήμονες αγνοούν την επιστήμη της αρχικής πνευματικής αιτίας, του Θεού. Η αρχική πνευματική αιτία αναφέρεται ως Θεός στην αρχική χριστιανική λογοτεχνία. Η αρχική αιτία αναφέρεται επίσης ως Θεός και εξηγείται με μεγάλη λεπτομέρεια στις αρχαίες βεδικές λογοτεχνίες, όπως η Βεδάντα Σούτρα, η οποία προηγείται της εμφάνισης του Ιησού Χριστού και του σύγχρονου Χριστιανισμού κατά χιλιάδες χρόνια. Το βιβλίο Godless Fake Science απαριθμεί πολλούς διάσημους επιστήμονες του παρελθόντος που κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι «ο Θεός υπάρχει». Μέχρι η σύγχρονη επιστήμη να αγκαλιάσει αυτή την αιώνια αλήθεια και την επιστήμη της πνευματικότητας, η εκπαίδευση της κοινωνίας θα βυθιστεί στην απάτη και το δόγμα.

Συγγραφέας: Ο Mark Keenan, είναι πρώην επιστήμονας στο Τμήμα Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής της κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου και στο Τμήμα Περιβάλλοντος των Ηνωμένων Εθνών. Είναι επιστημονικός συνεργάτης του Κέντρου Έρευνας για την Παγκοσμιοποίηση (CRG). Είναι συγγραφέας των παρακάτω βιβλίων που διατίθενται στο amazon.com:

 Reality Distinguished From Illusion

**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων.

Όνειρα: Συστροφή του μυαλού ή μάγος του ασυνείδητου

 

"The Running Time", μια ονειρική ελαιογραφία του Σαλβαδόρ Νταλί 1931

Από Hans-Jörg Müllenmeister

Τα όνειρα είναι σαν μυστηριώδεις αγγελιοφόροι από έναν άλλο κόσμο – φευγαλέες σκιές, γεννημένες στο σκοτάδι της νύχτας, που μας καταλαμβάνουν στο φως της ημέρας. Ακόμη και στην αρχαία Αίγυπτο, θεωρούνταν το κλειδί για τη σοφία, τους χρησμούς του μέλλοντος και τα σημάδια σε αβέβαιους καιρούς. Οι πολιτισμένοι λαοί της αρχαιότητας αναγνώρισαν το βαθύτερο νόημα των ονείρων και έκαναν καθήκον τους να σηκώσουν τα πέπλα τους.

Η αρχαιότητα παρήγαγε ακόμη και επαγγελματίες διερμηνείς ονείρων: ιερείς και σοφούς που ερμήνευαν τις εικόνες των ονείρων σαν κρυμμένο ψίθυρο από τα βάθη. Ο Έλληνας γιατρός Ιπποκράτης (460 έως 370 π.Χ.) αναγνώρισε στα νυχτερινά οράματα ένα εξαιρετικό διαγνωστικό βοήθημα – σαν το σώμα να αποκάλυπτε τα μυστικά των ασθενειών του ενώ κοιμόταν. Η σημερινή αναλυτική ψυχολογία έχει απομυθοποιήσει μεγάλο μέρος αυτής της μυστικιστικής μαγείας. Αρχέτυπα, σύμβολα και το συλλογικό ασυνείδητο προσγειώθηκαν από τη νηφάλια επιστήμη. Αλλά ένα πράγμα παραμένει μυστηριώδες: Γιατί ονειρευόμαστε; Τι κάνει τα όνειρα, ειδικά στα θηλαστικά, κεντρικό μέρος της εξελικτικής ιστορίας τους; Ίσως τα όνειρα να είναι κάτι περισσότερο από απλές αντανακλάσεις του νου. Θα μπορούσαν να είναι πρωτοπόροι μιας άγνωστης πραγματικότητας που υπερβαίνει τον χώρο και τον χρόνο; Ας ανιχνεύσουμε αυτή τη γοητεία κριτικά και ταυτόχρονα με περιέργεια. Είναι τα όνειρα απλώς νοητικές κατασκευές – ή αληθινοί μάγοι που φωτίζουν το ασυνείδητο;

Ερμηνεία ονείρου – Σίγκμουντ Φρόιντ (1856 έως 1939)

Ενώ οι αρχαίοι χρόνοι έβλεπαν συχνά τα προφητικά όνειρα ως προβλέψεις ασθένειας ή μοίρας, οι σύγχρονοι καιροί ανέτρεψαν αυτή την άποψη. Ο Σίγκμουντ Φρόιντ αναγνώρισε σε ένα όνειρο ένα παράθυρο στις πιο κρυφές γωνιές της ψυχής. Σύμφωνα με τη θεωρία του, τα όνειρα είναι μια έκφραση καταπιεσμένων επιθυμιών και συγκρούσεων που δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν συνειδητά στην κατάσταση εγρήγορσης. Για τον Φρόιντ, τον ιδρυτή της ψυχανάλυσης, τα όνειρα ήταν ο βασιλικός δρόμος προς το ασυνείδητο – ένα κλειδί για τη θεραπεία της ψυχικής ασθένειας. Ο Φρόιντ πίστευε ότι τα όνειρα φέρνουν στο φως μυστικές επιθυμίες και συναισθήματα που καταπιέζονται κατά τη διάρκεια της ημέρας – είτε από φόβο είτε από σύγκρουση με τους κοινωνικούς κανόνες.

Οι σεξουαλικές επιθυμίες και οι βίαιες φαντασιώσεις είχαν ιδιαίτερη σημασία γι 'αυτόν. Μέσω του ελεύθερου συνειρμού, ο Φρόιντ προσπάθησε να αναλύσει το περιεχόμενο των ονείρων και να αποκρυπτογραφήσει το κρυμμένο νόημά του. Ωστόσο, το δικό του «φροϋδικό λάθος» – παραβλέποντας τον εθισμό του στα ναρκωτικά – παραμένει μια αξιοσημείωτη λεπτομέρεια της ιστορίας του. Σύμφωνα με τον Φρόιντ, τα όνειρα εκπληρώνουν ανάγκες χωρίς να χρειάζεται να τις ζήσουν στην πραγματικότητα. Τα συμβολικά όνειρα ήταν εξαιρετικά σημαντικά γι 'αυτόν: τα δωμάτια αντιπροσώπευαν τα "δωμάτια των γυναικών", η αναρρίχηση σκαλοπατιών συμβόλιζε σεξουαλικές φαντασιώσεις και το κερί έγινε σύμβολο του φαλλού. Αλλά ακόμη και στην εποχή του Φρόιντ, υπήρχαν συνάδελφοι που αμφισβήτησαν την ύπαρξη τέτοιων σαφών συμβόλων ονείρων. Σήμερα, αυτές οι θεωρίες δεν έχουν σημασία ούτε στην ψυχολογία ούτε στη σύγχρονη ψυχανάλυση.

Ερμηνεία των ονείρων – Carl Gustav Jung (1875 έως 1961)

Ο Carl Gustav Jung, μαθητής και αργότερα κριτικός του Σίγκμουντ Φρόιντ, ανέπτυξε τη δική του προσέγγιση στην ερμηνεία των ονείρων, η οποία διέφερε πολύ από τις έννοιες του Φρόιντ. Ενώ ο Φρόιντ έβλεπε τα όνειρα ως έκφραση προσωπικών και καταπιεσμένων συγκρούσεων, ο Γιουνγκ τα έβλεπε ως μια πολύ ευρύτερη, καθολική πτυχή. Για αυτόν, τα όνειρα δεν ήταν μόνο ένα παράθυρο στην ατομική ψυχή, αλλά και στο συλλογικό ασυνείδητο – μια βαθιά δεξαμενή αρχετυπικών εικόνων και συμβόλων που συνδέει όλους τους ανθρώπους. Ο Jung πίστευε ότι τα όνειρα είναι συχνά συμβολικά και έχουν καθολικά πρότυπα που υπερβαίνουν το προσωπικό επίπεδο. Αρχέτυπα όπως ο ήρωας, η μητέρα ή η σκιά εμφανίζονται στα όνειρα και αντικατοπτρίζουν βασικές ανθρώπινες εμπειρίες.

Σε αντίθεση με τον Φρόιντ, ο οποίος απέδωσε κυρίως τα σύμβολα των ονείρων σε σεξουαλικές ή επιθετικές παρορμήσεις, ο Γιουνγκ τόνισε την πνευματική και μεταμορφωτική δύναμη του κόσμου των ονείρων. Για τον Jung, τα όνειρα ήταν ένα μονοπάτι προς την εσωτερική ολοκλήρωση και την επιδίωξη της ολότητας – ένα είδος ασυνείδητου οδηγού για την προσωπική ανάπτυξη. Ενώ ο Φρόιντ ευνοούσε την τεχνική του ελεύθερου συνειρμού για την ερμηνεία των ονείρων, ο Γιουνγκ ευνοούσε μια βαθύτερη συμβολική ανάλυση. Είδε τα όνειρα ως γέφυρα μεταξύ συνειδητού και ασυνείδητου, ως εργαλείο αυτογνωσίας και ως μέσο κατανόησης ανεπίλυτων συγκρούσεων και εύρεσης δημιουργικών λύσεων. Οι δύο στοχαστές είχαν τις διαφορές τους, αλλά οι προσεγγίσεις τους στην ερμηνεία των ονείρων εξακολουθούν να διαμορφώνουν τη σύγχρονη ψυχολογία και ψυχανάλυση σήμερα. Ο Jung έφερε μια μυστικιστική και φιλοσοφική άποψη στην έρευνα των ονείρων, η οποία συμπλήρωσε τη μεθοδολογική και ψυχοδυναμική άποψη του Freud με συναρπαστικό τρόπο.

Η ερμηνεία των ονείρων σήμερα – Αναλυτική Ψυχοθεραπεία

Ακόμη και στη σημερινή αναλυτική ψυχοθεραπεία, η οποία βασίζεται στις αρχές της ψυχανάλυσης, η ερμηνεία των ονείρων παραμένει ένα πολύτιμο εργαλείο. Αν και τα όνειρα δεν έχουν πλέον την κεντρική θέση που είχαν στην εποχή του Φρόιντ, εξακολουθούν να θεωρούνται σημάδι για καταπιεσμένες συγκρούσεις και αποσυνδεδεμένες πτυχές της συνείδησης - και επομένως το κλειδί για την προέλευση των ψυχολογικών προβλημάτων. Τα όνειρα και οι αναφορές τους είναι σαν μαγικές πύλες στην υποκειμενική εμπειρία κατά τη διάρκεια του ύπνου, ένα σύμπαν αναμνήσεων και συναισθημάτων. Στη σύγχρονη έρευνα, ωστόσο, μιλάμε όλο και περισσότερο για «συνείδηση ονείρων». Το όνειρο διερευνάται σε δύο επίπεδα: βασική έρευνα και εφαρμοσμένη έρευνα.

Η βασική έρευνα ρωτά: "Πώς λειτουργεί η συνείδηση;" Τα όνειρα προσφέρουν ένα μοναδικό πεδίο πειραματισμού εδώ, επειδή επιτρέπουν στον εγκέφαλο να δημιουργήσει έναν κόσμο εμπειρίας – απαλλαγμένο από εξωτερικές επιρροές. Ιδιαίτερα τα διαυγή όνειρα ανοίγουν πρωτοποριακές δυνατότητες: Ο ονειροπόλος αποκτά επίγνωση του κόσμου των ονείρων του και μπορεί ακόμη και να αντιδράσει σε εξωτερικά ερεθίσματα. Αλλά τα όνειρα δεν είναι μόνο καθρέφτες αυτού που έχει βιωθεί, αλλά και σπίθες δημιουργικότητας. Το ερώτημα «Γιατί ονειρευόμαστε;» παραμένει ένα μυστήριο που ανοίγει την πόρτα σε εξελικτικές εικασίες.

Όνειρα – το κλειδί για ένα υγιές μυαλό

Τι συμβαίνει όταν το νυχτερινό θέατρο ύπνου χάνει την ισορροπία του λόγω διαταραχών; Το ροχαλητό και οι διακοπές της αναπνοής, όπως στην αποφρακτική άπνοια ύπνου, μπορούν να συντομεύσουν δραστικά τις φάσεις REM και βαθύ ύπνο. Ο κόσμος των ονείρων ξεθωριάζει – μια απώλεια που θα έπρεπε να μας ανησυχεί. Τα μυστικά των ονείρων παραμένουν συναρπαστικά μέχρι σήμερα. Είναι τα όνειρα απλώς ένα υποπροϊόν του ύπνου που εξυπηρετεί τη σωματική και ψυχική αναγέννηση; Ή είναι μάλλον ένα νυχτερινό εργαστήριο συναισθημάτων στο οποίο ο εγκέφαλός μας λειτουργεί μέσω συναισθηματικών εμπειριών και συγκρούσεων – μια θεραπεία στη σκιά του σκότους;

Αλλά τα όνειρα θα μπορούσαν να είναι κάτι πολύ περισσότερο: ο κρυπτογραφημένος αρχειοφύλακας του υποσυνείδητου μας, ο οποίος οργανώνει και ενισχύει τις μνήμες. Ίσως είναι ο αόρατος φύλακας που γυαλίζει το μυαλό μας με ακρίβεια ή ένα μυστικό στρατόπεδο εκπαίδευσης όπου προβάρουμε κινδύνους και ξεπερνάμε προκλήσεις. Για τα δημιουργικά μυαλά, τα όνειρα είναι συχνά μια πηγή έμπνευσης - ένα μαγικό εργαστήριο που φέρνει λύσεις και ιδέες στη ζωή. Απλά σκεφτείτε τα οράματα μεγάλων καλλιτεχνών και επιστημόνων που άλλαξαν τον κόσμο στα όνειρα. Είναι λοιπόν τα όνειρά μας η κρυμμένη ιδιοφυΐα του μυαλού μας;

Όνειρα: Ανεξάντλητες πηγές έμπνευσης

Τα όνειρα έχουν την εκπληκτική ικανότητα να διευρύνουν τα όρια της φαντασίας μας και να φέρνουν στο φως πρωτοποριακές ιδέες – ειδικά όταν βουτάμε βαθιά σε ένα θέμα. Δημιουργούν μια σύνδεση μεταξύ του υποσυνείδητου μυαλού μας και του κόσμου της δημιουργικής σκέψης, όπως αποδεικνύεται από τις συναρπαστικές ιστορίες οραματικών προσωπικοτήτων. Ο Friedrich August Kekulé, ο οποίος ανακάλυψε τη δομή του μορίου βενζολίου, ονειρεύτηκε ένα φίδι να δαγκώνει την ουρά του - ένα εντυπωσιακό σύμβολο που ενέπνευσε την επαναστατική ιδέα του για ένα δακτυλιοειδές μόριο. Ο Dmitri Mendeleev, ο δημιουργός του περιοδικού πίνακα, είχε την έμπνευση σε ένα όνειρο να τακτοποιήσει τα χημικά στοιχεία σύμφωνα με το ατομικό τους βάρος - μια λάμψη έμπνευσης που άλλαξε την επιστήμη.

Ο Niels Bohr βρήκε επίσης έμπνευση στα όνειρά του: η κοσμική αρμονία του ηλιακού συστήματος τον οδήγησε στην ιδέα των τροχιών ηλεκτρονίων γύρω από τον ατομικό πυρήνα. Ο James Watson, ένας από τους ανακαλύπτες της διπλής έλικας του DNA, ονειρευόταν παράλληλες σπείρες που τον οδήγησαν στην αποκρυπτογραφημένη δομή του DNA. Ο Elias Howe, ο εφευρέτης της ραπτομηχανής, οραματίστηκε μια αιχμή δόρατος με μια τρύπα σε ένα όνειρο και μετέφερε αυτό το όραμα στη βελόνα της ραπτομηχανής. Ακόμη και ο Σαλβαδόρ Νταλί σκόπιμα άντλησε από τα όνειρά του για να δημιουργήσει τα σουρεαλιστικά αριστουργήματά του - από τα περίφημα ρολόγια που λιώνουν στο "The Persistence of Memory" σε άλλες εμβληματικές δημιουργίες. Όλες αυτές οι ιστορίες αποδεικνύουν πόσο ισχυρά όνειρα μπορούν να απελευθερώσουν τη δημιουργικότητά μας – είναι μια γέφυρα προς ιδέες που αλλάζουν την πραγματικότητά μας.

Ζώα στην αγκαλιά του Μορφέα – μια ονειρική ιδέα;

Δεν μπορούμε να ρωτήσουμε τα ζώα ευθέως για τα όνειρά τους – δυστυχώς, δεν μιλούν «όνειρο». Παρ 'όλα αυτά, πολλές ενδείξεις δείχνουν ότι και αυτοί βυθίζονται σε άλλες καταστάσεις συνείδησης όταν ο κόσμος γύρω τους σιωπά. Τα θηλαστικά μοιράζονται παρόμοιες φάσεις ύπνου μαζί μας, στις οποίες ο εγκέφαλος φωτίζεται από εσωτερικές δραστηριότητες. Μύες που τρέμουν, βλέφαρα που φτερουγίζουν και μια καρδιά που χτυπά με νέους ρυθμούς – μοιάζει σαν να ξεκινούν ένα ταξίδι σε άγνωστους κόσμους. Η κατάσταση είναι διαφορετική με τα θαλάσσια θηλαστικά: τα δελφίνια και οι φάλαινες κοιμούνται μισοξύπνιοι. Ενώ το ένα ημισφαίριο του εγκεφάλου είναι σε ηρεμία, το άλλο παραμένει ενεργό – ένα συναρπαστικό φαινόμενο που ονομάζεται μονοημισφαιρικό μοτίβο ύπνου. Αυτό τους επιτρέπει να αναπνέουν, να αποφεύγουν τον κίνδυνο και να εξακολουθούν να βιώνουν μια κατάσταση ηρεμίας. Οι φάσεις REM τους, οι οποίες συνήθως θεωρούνται «ονειροχρόνος» για τον άνθρωπο, συμβαίνουν μόνο για λίγο ή καθόλου. Πιθανώς, βυθίζονται σε άλλες διαστάσεις της δραστηριότητας της συνείδησης. Ακόμη και οι αράχνες μας εκπλήσσουν με συμπεριφορά ύπνου. Ορισμένα είδη συσπώνται, τεντώνουν τα πόδια τους ή κινούν τα μάτια τους – ένα είδος φάσης mini-REM. Το αν ονειρεύονται ή επιδιώκουν κάποια άλλη εσωτερική δραστηριότητα παραμένει άλυτο. Αλλά η ιδέα ότι οι αράχνες θα μπορούσαν να υφαίνουν τα δικά τους «νήματα ονείρων» κάνει τη φύση να φαίνεται ακόμα πιο μαγική.

Όνειρα: Το σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης του υποσυνείδητου

Περνάμε περίπου πέντε χρόνια της ζωής μας σε όνειρα – ακόμα κι αν δεν μπορούμε πάντα να τα θυμηθούμε το επόμενο πρωί. Για παράδειγμα, ονειρευόμαστε το ιπτάμενο όνειρο (ένδειξη δύναμης, ικανότητας, θετικής ψυχικής κατάστασης), το όνειρο εξετάσεων (φόβος αποτυχίας), το όνειρο πτώσης (υπαρξιακός φόβος) ή το γυμνό όνειρο (ντροπή, φόβος έκθεσης).

Εάν τα όνειρα έχουν βίαιο περιεχόμενο και αυτοί οι άνθρωποι συνεχίζουν να ονειρεύονται μια επίθεση που πρέπει να αποκρούσουν, αυτό μπορεί να υποδηλώνει μια νευροεκφυλιστική ασθένεια όπως η νόσος του Πάρκινσον, αλλά μπορεί να μην διαγνωστεί για δεκαετίες - ένα εκπληκτικό φαινόμενο, διαταραχή συμπεριφοράς ύπνου REM. Βασικά, ισχύουν τα εξής: Κατά τη διάρκεια του ύπνου, ο εγκέφαλος δεν σβήνει απλά, αλλά συνεχίζει να είναι ενεργός. Ο τύπος δραστηριότητας διαφέρει από την κατάσταση εγρήγορσης: ορισμένες περιοχές του εγκεφάλου κλείνουν τη δουλειά τους, ενώ άλλες ξεκινούν πραγματικά. Μια περιοχή του εγκεφάλου που ονομάζεται ιππόκαμπος είναι σημαντική για τη μνήμη. Κατά τη διάρκεια του ύπνου, η δραστηριότητα εκεί αλλάζει με τέτοιο τρόπο ώστε οι πληροφορίες που απορροφώνται κατά τη διάρκεια της ημέρας να επεξεργάζονται περαιτέρω και να μεταφέρονται σε άλλες περιοχές του εγκεφάλου για αποθήκευση.

Τι καθορίζει τι ονειρευόμαστε;

Τα όνειρα είναι αισθησιακές εμπειρίες που είναι στενά συνυφασμένες με την καθημερινότητά μας. Όσο πιο φρέσκα είναι τα γεγονότα της ημέρας, τόσο πιο πιθανό είναι να βρουν το δρόμο τους στα όνειρά μας - αλλά συχνά με δημιουργική μεταμφίεση. Κάνοντάς το αυτό, αντανακλούν εξίσου συγκρούσεις και χαρούμενες εμπειρίες. Ο εγκέφαλος λειτουργεί με πλήρη ταχύτητα κατά τη διάρκεια της φάσης ύπνου REM, δημιουργώντας ένα χώρο για συναισθηματική επεξεργασία, εδραίωση μνήμης και δημιουργική επίλυση προβλημάτων. Ακόμη και στα ζώα και τα έμβρυα, αυτές οι διαδικασίες είναι μετρήσιμες, γεγονός που υπογραμμίζει την παγκόσμια σημασία των ονείρων. Οι σύγχρονες προσεγγίσεις βλέπουν τα όνειρα ως ένα στάδιο επεξεργασίας αναμνήσεων και συναισθημάτων. Η νευροεπιστήμη προσφέρει συναρπαστικές γνώσεις: τα ηλεκτροεγκεφαλογραφήματα (EEGs) μετρούν την εγκεφαλική δραστηριότητα κατά τη διάρκεια του ύπνου, ειδικά κατά τη διάρκεια της φάσης REM, και δείχνουν πώς οι νευρικές διεργασίες διαμορφώνουν τα όνειρα.

Αυτά τα ευρήματα μας βοηθούν να αποκρυπτογραφήσουμε τη σχέση μεταξύ ύπνου, ψυχικής ευεξίας και λειτουργίας της συνείδησης. Στην ψυχοθεραπεία, τα όνειρα χρησιμεύουν ως καθρέφτης των ενδόμυχων συγκρούσεων, φόβων και επιθυμιών μας. Ορισμένες προσεγγίσεις ενθαρρύνουν τους πελάτες να προβληματιστούν δημιουργικά σχετικά με το περιεχόμενο των ονείρων, προκειμένου να προωθήσουν την προσωπική ανάπτυξη. Τα διαυγή όνειρα – η συνειδητή εμπειρία και ο έλεγχος των ονείρων – προσφέρουν επίσης πολλά υποσχόμενες ευκαιρίες για δημιουργικότητα και επίλυση προβλημάτων. Η έρευνα των ονείρων παραμένει ένας συνεχώς εξελισσόμενος κλάδος που μας διδάσκει πόσο αλληλένδετα είναι τα όνειρα με την ευημερία και την ψυχική μας υγεία.

«Πρωτο-όνειρα» στη μήτρα: Η προσχολική ηλικία του εγκεφάλου

Επιστημονικά στοιχεία δείχνουν ότι τα έμβρυα περνούν από ορισμένα στάδια ύπνου στη μήτρα, συμπεριλαμβανομένου του ύπνου REM. Παρά την ακόμη ατελή ανάπτυξη του πρώιμου εγκεφάλου, δείχνει ήδη εντυπωσιακή νευρωνική δραστηριότητα – μια ένδειξη ενός είδους «πρωτο-ονείρου» (από την ελληνική: prôtos, «πρώτη»).

Αυτές οι πρώιμες φάσεις REM θα μπορούσαν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην ενίσχυση των νευρικών συνδέσεων και στην προετοιμασία του νευρικού συστήματος για τον κόσμο. Θα μπορούσε αυτό να είναι ένα είδος προκαταρκτικής άσκησης για την επεξεργασία των αρχικών αισθητηριακών εντυπώσεων, ακόμη και αν εξακολουθούν να είναι περιορισμένες; Είναι μια παιχνιδιάρικη προετοιμασία, παρόμοια με την προσχολική ηλικία, στην οποία τα παιδιά μαθαίνουν τα βασικά για μεταγενέστερες προκλήσεις; Ο εμβρυϊκός εγκέφαλος εκπαιδεύεται με στοιχειώδη τρόπο, για να το πω έτσι, για τις πιο σύνθετες δεξιότητες που θα χρειαστούν στο μέλλον.

Φαίνεται ότι η φύση προετοιμάζει συστηματικά το αγέννητο παιδί για το «δημοτικό σχολείο» της ζωής. Συχνά, το βαθύτερο νόημα των εξελικτικών μηχανισμών αποκαλύπτεται μόνο με την πάροδο του χρόνου. Τα όνειρα είναι ένα από εκείνα τα αρχαία φαινόμενα που υπάρχουν εδώ και εκατομμύρια χρόνια – πιθανώς ουσιαστικής σημασίας για τα έμβια όντα. Παρόλο που δεν κατανοούμε ακόμη πλήρως την ακριβή λειτουργία των ονείρων, υπάρχουν πολλά που υποδηλώνουν ότι είναι απαραίτητα για την ανάπτυξη και την επιβίωση. Θα μπορούσε να μας συνδέσει με μια αρχαία, κοινή εμπειρία - μια εξελικτική κληρονομιά που είναι βαθιά ριζωμένη στη φύση μας.

Τα όνειρα του χθες είναι η ελπίδα του σήμερα και η αυριανή πραγματικότητα

Το συναρπαστικό – και ταυτόχρονα τρομακτικό – με τα όνειρά μας είναι ότι είναι μέχρι στιγμής τα τελευταία ανέγγιχτα «σκηνώματα» του μυαλού μας στα οποία είμαστε πραγματικά «ελεύθεροι». Αν αυτό το όριο σπάσει μια μέρα, θα αντιμετωπίσουμε μια ριζική μεταμόρφωση της αντίληψής μας για την ιδιωτική ζωή και την εσωτερική προστασία. Με την αυξανόμενη γνώση σχετικά με τους μηχανισμούς των ονείρων, υπάρχει ο κίνδυνος παράγοντες όπως οι υπηρεσίες πληροφοριών να προσπαθήσουν να επηρεάσουν ή ακόμα και να ανακρίνουν ανθρώπους στην κατάσταση των ονείρων - ένα σενάριο που παραβιάζει βαθιά όλες τις ηθικές αρχές.

Οι τεχνολογίες για τον έλεγχο των ονείρων και τη χειραγώγηση της συνείδησης βρίσκονται ακόμα σε πειραματικό στάδιο, αλλά η έρευνα σχετικά με τα διαυγή όνειρα ή τη στοχευμένη ανάκληση ονείρων δείχνει το αυξανόμενο ενδιαφέρον για τη διαμόρφωση και την αποκρυπτογράφηση των ονείρων πιο συνειδητά. Ωστόσο, η ιστορία μας διδάσκει ότι η καινοτομία συχνά γίνεται μέσο εξουσίας σε λάθος χέρια – εις βάρος της ηθικής. Η σκέψη ότι μια μέρα θα κάνουμε τα όνειρα εντελώς χειραγωγήσιμα εγείρει έναν τρομακτικό αριθμό ζοφερών ερωτημάτων. Η ρήση του Γκαίτε «Ένας καλός άνθρωπος στη σκοτεινή του παρόρμηση, γνωρίζει καλά το σωστό μονοπάτι» μπορεί να ισχύει για πολλούς, αλλά για τους διαβόητους κακοποιούς παραμένει μια κενή ελπίδα.

Ωστόσο, τα όνειρά μας αξίζουν μεγαλύτερη εκτίμηση, επειδή αποτελούν μέρος της ζωής μας από τότε που αρχίσαμε να ονειρευόμαστε στη μήτρα – πολύ πριν αναλάβει ο νους. Αυτοί οι ονειρικοί κόσμοι, πέρα από τις συνειδητές σκέψεις, επεξεργάζονται τις εντυπώσεις και αφήνουν «ίχνη» από την ακούραστη δραστηριότητα του εγκεφάλου μας. Όταν ονειρευόμαστε, μπαίνουμε στις πιο κρυφές γωνιές του μυαλού μας και ανακαλύπτουμε μυστικά για τον εαυτό μας που ήταν προηγουμένως άγνωστα σε εμάς. Τέτοια όνειρα είναι ένα μοναδικό δώρο που μας δίνει ελπίδα, διορατικότητα και τη δύναμη να μετατρέψουμε τα οράματά μας σε πραγματικότητα.  https://www.anderweltonline.com/

**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων.

ΘΑ ΣΥΝΕΛΘΟΥΜΕ ΑΡΑΓΕ ΠΟΤΕ Σ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ;;;ΘΑ ΠΑΨΕΙ ΠΟΤΕ,Ο ΚΟΜΠΛΕΞΙΣΜΟΣ,Η ΜΙΖΕΡΙΑ,,Η ΑΚΡΙΣΙΑ,Ο ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ,ΝΑ ΣΥΝΟΔΕΥΕΙ ΚΑΘΕ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗς ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΜΑΣ ΖΩΗΣ;;;;;;

 

Νίκος Σταθόπουλος

ΡΕ ΤΙ "ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟ" ΜΙΣΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ!!!!.............

ενώ η Κλαυδία, με μια υπέροχη, ξεχωριστή, μοναδικής ταυτότητας συμμετοχή, ΚΑΙ την αισθητική του αντιδραστικότατου woke κάνει σμπαράλια ΚΑΙ τον γνήσιο ανθρωποκεντρισμό(δύο φύλα...) αποκαθιστά ΚΑΙ την αυθεντική ελληνικότητα αναδεικνύει ΚΑΙ το καυτό ζήτημα των Γενοκτονιών/Βίαιων Ξεριζωμών θέτει:

απαξιώνεται ενορχηστρωμένα από μια "προοδευτική" κουλτούρα που βρίσκει το όριό της, και εκεί αυτοκαταργείται, στην εθνικότητα.............

πέρυσι δεν διεξαγόταν Γενοκτονία;...

γιατί αποθεώθηκε το "εναλλακτικό-πειραματικό" μπουρδοκατασκεύασμα τα τα τα;...επειδή η "καλλιτέχνις" χασμουρήθηκε;(αλλά μετά ζήτησε συγγνώμη δια της μεθόδου των εξηγήσεων!!...,)..........

ή μήπως επειδή έθυσεν στο βωμό του Woke κάνοντας κολλητιλίκια με το δυστυχισμένο υβριδικό "ΤΟ";...........

πέρυσι γιατί δεν ξέσπασε σάλος εν Ελλάδι ενάντια "στο πλυντήριο":δεν σφάζονταν σωρηδόν παλαιστινιάκια;..........

και γιατί επιλεκτικά αυτό το ευρείας εμβέλειας πανηγυράκι;...το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ δεν είναι "πλυντήρια";..........

όταν ΠΑΟ και ΟΣΦΠ παίζουν με Μακάμπι γιατί δεν είναι λαϊκό αίτημα η άρνηση συμμετοχής;...........

κοροιδευόμαστε μωρέ;...είδα εδώ στο fb , βαρύγδουπους κομμουνισταράδες να γιορτάζουν χουλιγκάνικα επιτυχίες του Ολυμπιακού του κυρίου Noor1 "είναι ο Καπιταλισμος, ηλίθιε!".....,μπα, σφάλλω, εκεί δεν είναι "πλυντήριο", είναι "σκάφη του λαού"!!...........

η ουσία βρίσκεται στο ότι η Κλαυδία εστίασε στο ελληνικό χρώμα χωρίς καμιά μουσειακή μονοχνωτίλα και νεκροφιλία...αυτό "πόνεσε"!.........

η συνείδηση Προσώπου κ Ρίζας ως παγκόσμιο μήνυμα, που ξεφτιλίζει την εγχώρια αριστερά του ΤΑΧΑ "διεθνισμού", πρώτα τη noborderική αριστερά και μετά όλη που δυσκολεύεται στον ζωτικής σημασίας απογαλακτισμό.............

πριν από την Αριστερά, κάτι σαν προπομπός, ήταν ο Λιάγκας που έβλεπε στην Κλαυδία μια "αποτυχημένη κακομοίρα", καλλιεργώντας μία χυδαία συνείδηση Ευρωθεάματος!.....η Κλαυδία καλλιτέχνιζε "αιρετικά", δεν έδειχνε κώλο, δεν αγκάλιαζε ό,τι "ΤΟ" περιφερόταν με λογότυπα Πολυεθνικών στο βρακάκι του........

τώρα η Αριστερά, "διακριτικά κ ευγενικά", πάει να μπαζώσει(παλιά μου τέχνη κόσκινο....) την Κλαυδία, τρέμοντας στην ανακάλυψη ενός ισχυρού εθνοκεντρικού ρεύματος ριζών με καλλιτεχνική πολιτικότητα και καθαρή επίγνωση των επαναλαμβανόμενων εγκλημάτων.............

και κάτι τελευταίο...γιατί οι προβολείς στο σιωνιστικό "χασάπικο" αποκλειστικά και όχι στην γαμ@@ένη Ουκρανία με το Τάγμα Αζόφ, την απαγορευμένη Αριστερά, και την πρόκληση μιας ανθρωποσφαγής;...γιατί αποδοχή της και όχι μποϊκοτάζ;...εδώ δεν είναι "πλυντήριο" η Γιουροβίζιον;...ή μήπως κάνοντας επιλεκτική "αγανάκτηση" εντείνουμε τη βία κατά του Πούτιν τον οποίο επισκέφθηκε ο όντως μακελάρης Νετανιάχου;.....

**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων.