ΝΤΟΥΚΓΙΝ....Το Ισραήλ ανοίγει απαγορευμένες πόρτες

 

Dugin στη μεγάλη κάθετη δομή που δεν πρέπει να αγγιχτεί.

Αλεξάντρ Ντουγκουίν

Τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στους Αγίους Τόπους τώρα, αλλά και από τα μέσα του 20ου αιώνα, είναι υψίστης σημασίας. Η ίδρυση του εβραϊκού εθνικού κράτους του Ισραήλ στο έδαφος της Παλαιστίνης, το οποίο ήταν υπό βρετανική εντολή μετά τη διχοτόμηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δεν ήταν μια απλή πολιτική πράξη. Σε αντίθεση με τη δημιουργία και τη διχοτόμηση της Τσεχοσλοβακίας ή την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, που ήταν αναμφίβολα σημαντικά γεγονότα, αυτό που συμβαίνει στους Αγίους Τόπους είναι ασύγκριτου μεγέθους.

Οι τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες στην Ιερουσαλήμ: το Δυτικό Τείχος για την εβραϊκή θρησκεία. το πανηγύρι του Αγίου Φωτός το Πάσχα για τους Ορθόδοξους Χριστιανούς και το Τέμενος Al-Aqsa για τους Μουσουλμάνους.

Για τις τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες – τον Ιουδαϊσμό, το Ισλάμ και τον Χριστιανισμό – δεν είναι απλώς ζήτημα μιας επικράτειας ή μιας περιοχής, ή των συνόρων μιας πολιτικής οντότητας. Είναι ο καθρέφτης της παγκόσμιας ιστορίας. Στις παραδοσιακές κοινωνίες που δομήθηκαν από αυτές τις θρησκείες, η Ιερουσαλήμ και οι Άγιοι Τόποι θεωρούνταν ότι διασχίζονταν από μια κάθετη γραμμή που συνδέει τον ουράνιο, τον γήινο και τον υπόγειο κόσμο. Η είσοδος στον παράδεισο και η είσοδος στην κόλαση.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αυτή η περιοχή ήταν κολοσσιαίας σημασίας για τους αρχαίους Εβραίους, για τους Χριστιανούς (εξ ου και οι Σταυροφορίες) και για τους Μουσουλμάνους, επειδή ήταν στην Ιερουσαλήμ που, σύμφωνα με το Κοράνι, ο Μωάμεθ απομακρύνθηκε για να οδηγηθεί στον ουρανό. Αυτή η κάθετη σύνδεση ουρανού και γης καθιστά δύσκολη τη ζωή αυτής της γης για τη συντριπτική πλειοψηφία της ανθρωπότητας που πρεσβεύει μονοθεϊστικές θρησκείες.

Τα ερωτήματα για το ποιος κατέχει τους Αγίους Τόπους και τι συμβαίνει εκεί – ειρήνη ή πόλεμος, με ή χωρίς εθνοτικές εκκαθαρίσεις, ποιοι άνθρωποι πολεμούν ποιους άλλους, ποιος συμπεριφέρεται ευγενικά, ποιος συμπεριφέρεται με ποταπό τρόπο, ποιος είναι δολοφόνος, ποιος είναι θύμα, ποιος επιτίθεται σε ποιον, πώς καθορίζονται τα σύνορα, ποια είναι η νομοθεσία αυτών των εδαφών; Όλα αυτά τα ερωτήματα δεν είναι δευτερεύοντα. Είναι προφανές ότι οποιοδήποτε πολιτικό σύστημα σε οποιαδήποτε περιοχή του κόσμου είναι σημαντικό για τους ανθρώπους που ζουν σε αυτό. Αλλά τα γεγονότα στην Ιερουσαλήμ είναι υψίστης σημασίας για όλους. Πολύ περισσότερο από, για παράδειγμα, την ύπαρξη των κρατών της Βαλτικής ή της Ουκρανίας, που μπορεί να υπάρχουν ή να μην υπάρχουν. Η σημασία τους είναι τοπική. Για την ανθρωπότητα στο σύνολό της, είναι η μοίρα της Παλαιστίνης και της Ιερουσαλήμ που είναι υψίστης σημασίας.

Η ιδέα να δοθεί η Παλαιστίνη στους Εβραίους, η οποία εξαπλώθηκε πριν από περίπου εκατό χρόνια, και ειδικά μετά τις θηριωδίες που διέπραξε ο Χίτλερ κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, φαινόταν να είναι μια απολύτως λογική λύση. Πολλοί λαοί έχουν το δικό τους εθνικό κράτος, αλλά όχι οι Εβραίοι. Αν και ήταν δυνατό να προταθεί μια άλλη περιοχή (και εξετάστηκαν τέτοιες επιλογές, συμπεριλαμβανομένης της εγκατάστασης των Εβραίων στην Ουγκάντα, μια αφρικανική χώρα). Δεν επρόκειτο απλώς για τη γη, αλλά για τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου εβραϊκού εθνικού κράτους, το οποίο πολλοί, συμπεριλαμβανομένου του Στάλιν, τελικά αποδέχτηκαν. Έτσι δημιουργήθηκε το κράτος του Ισραήλ.

Αλλά το πιο σημαντικό στοιχείο του σχεδίου του ΟΗΕ για τη διχοτόμηση της Παλαιστίνης έχει παραλειφθεί. Ήταν η εκπλήρωση προφητειών κεφαλαιώδους σημασίας για την εβραϊκή θρησκεία: μετά από δύο χιλιάδες χρόνια περιπλάνησης και διασποράς, οι Εβραίοι επέστρεφαν στη Γη της Επαγγελίας. Σκεφτείτε το: εμείς οι Σλάβοι δεν θυμόμαστε σχεδόν τι μας συνέβη πριν από χίλια χρόνια. Και εκεί, ένας λαός έζησε για δύο χιλιάδες χρόνια μακριά από την ιερή γη του. Είτε άξιζε αυτή η διασπορά είτε όχι, είναι θέμα θεολογίας, πρωτίστως της ιουδαϊκής θεολογίας, η οποία τη θεωρεί ως τιμωρία ή δοκιμασία, τη λεγόμενη γαλούτα, τη θεία τιμωρία για τον εξαγνισμό του εβραϊκού λαού. Έχει εξαγνίσει τον εαυτό του για δύο χιλιάδες χρόνια, και σύμφωνα με ορισμένες πεποιθήσεις θα ολοκληρώσει τον εξαγνισμό του και θα περάσει από τα βάσανα στη βασιλεία, από την ήττα στη νίκη, όταν έρθει η Μαχία, δηλαδή ο Εβραίος Μεσσίας. Ήταν τότε που οι Εβραίοι επέστρεψαν στη Γη της Επαγγελίας.

Και τώρα συνέβη. Δεν υπάρχει Μεσσίας, αλλά η επιστροφή των Ιουδαίων έχει πραγματοποιηθεί. Ως αποτέλεσμα, οι Άγιοι Τόποι δόθηκαν σε μία μόνο θρησκεία, τον Ιουδαϊσμό. Γνωρίζουμε πολύ καλά πώς συμπεριφέρθηκαν οι Εβραίοι σε αυτή τη γη. Στην αρχή, όλοι τους αντιμετώπιζαν με συμπόνια, ήταν θύματα. Αλλά στη συνέχεια άρχισαν να δείχνουν την άλλη πλευρά τους, και χειροτέρεψε μόνο με το χρόνο. Όσο περισσότερο φτάνει ο Μεσσίας, τόσο πιο σκληροί, βίαιοι και απάνθρωποι συμπεριφέρονται οι Εβραίοι σε αυτή τη γη που είναι ιερή για όλους μας. Μια απίστευτη πτυχή της ταυτότητάς τους αποκαλύπτεται.

Ένα πρόσφατο παράδειγμα. Αυτή τη στιγμή, ένα γιγαντιαίο πολύπλευρο σκάνδαλο ξεσπά στις Ηνωμένες Πολιτείες γύρω από την υπόθεση παιδεραστίας γύρω από τον Epstein, σχετικά με τον βομβαρδισμό του Ιράν, την κλιμάκωση των εντάσεων με τη Ρωσία μας, τη δολοφονία του Κένεντι και παντού, ο κύριος παράγοντας είναι το Ισραήλ. Οι λομπίστες του Ισραήλ στις Ηνωμένες Πολιτείες κατηγορούνται ότι θέτουν το Ισραήλ στην υπηρεσία τους και καλύπτουν όλες τις ενέργειές τους, είτε αμυντικές είτε επιθετικές. Χάρη στην επιρροή τους στην αμερικανική ελίτ. Ακόμα κι αν αυτές οι ενέργειες είναι ακατανόητες για τους ίδιους τους Αμερικανούς. Ξαφνικά αποδείχθηκε ότι η Αμερική κυβερνιόταν από το Ισραήλ, ένα σκληρό, απάνθρωπο Ισραήλ για το οποίο δεν γνωρίζουμε (ίσως έχει διατηρήσει κάτι από την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης).

Αυτό το Ισραήλ εκκαθαρίζει εθνοτικά τη Γάζα, επιτίθεται στο κυρίαρχο κράτος του Ιράν για να το εμποδίσει να αποκτήσει πυρηνικά όπλα, παρόλο που τα έχει το ίδιο. Έφερε στην εξουσία στη Συρία τον δήμιο και τρομοκράτη Ash-Sharaa (Al-Jolani), στη συνέχεια, γνωρίζοντας τη φύση του ως δολοφόνος και εκτελεστής, άρχισε να βομβαρδίζει την παλιά πόλη της Δαμασκού. Τίθεται το ερώτημα: σε ποιον έχει εμπιστευτεί η ανθρωπότητα αυτό το έδαφος, αυτόν τον καθρέφτη του κόσμου, αυτή την πόρτα στον παράδεισο και την κόλαση; Φαίνεται ότι οι σημερινοί ισραηλινοί ηγέτες ανοίγουν τις πύλες όχι του παραδείσου, αλλά της κόλασης. Και πράγματι, ισραηλινοί και ιρανικοί πύραυλοι πετούν πάνω από το πεδίο του Αρμαγεδδώνα και την ιερή γη της Συρίας. Εν συντομία, αυτό που συμβαίνει σήμερα στη Μέση Ανατολή σκιαγραφεί μια εξαιρετικά ζοφερή εικόνα.

Και πάνω απ' όλα, γιατί εμείς, οι εκπρόσωποι της μονοθεϊστικής χριστιανικής πίστης, παραχωρήσαμε στους Εβραίους αυτή τη γη ιερή για όλους μας, χριστιανούς και μουσουλμάνους, ώστε να έχουν πλήρη κυριαρχία πάνω της; Υπήρχαν τα ψηφίσματα του ΟΗΕ του 1947 που όριζαν ότι η Ιερουσαλήμ θα πρέπει να παραμείνει μια διεθνής πόλη υπό διεθνή κηδεμονία. Αλλά οι Σιωνιστές δεν έδωσαν προσοχή σε αυτό και ενήργησαν με έναν εντελώς απροσδόκητο τρόπο. Αυτή η συμπεριφορά ενός λαού που μόλις χθες θεωρήθηκε θύμα, στον οποίο εκφράστηκαν συλλυπητήρια, του οποίου η μνήμη του πόνου διατηρήθηκε από άλλους λαούς, αποκάλυψε ξαφνικά μια εντελώς διαφορετική πτυχή. Έχει αποκαλύψει το τερατώδες πρόσωπο μιας απολύτως απάνθρωπης, αντιανθρώπινης και σκληρής δύναμης, η οποία κυβερνά άλλους λαούς με πονηριά και δολιότητα, καταστρέφει όσους διαφωνούν, ανατινάζει τα ιερά άλλων πολιτισμών, πραγματοποιεί τερατώδεις ίντριγκες, εξαλείφει φυσικά τους πολιτικούς και στρατιωτικούς ηγέτες άλλων χωρών. Με μια λέξη, κάνει ό, τι θέλει.

Και αυτό, φυσικά, μας οδηγεί να σκεφτούμε πολλά πράγματα. Στους καιρούς που ζούμε. Η θρησκευτική ερμηνεία των γεγονότων που λαμβάνουν χώρα στους ιερούς τόπους των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών δεν μπορεί να περιοριστεί στο πετρέλαιο, το φυσικό αέριο, τα hedge funds, τις τιμές του πετρελαίου, την αξία του bitcoin ή οποιαδήποτε πολιτική ίντριγκα. Είναι κάτι πολύ πιο σημαντικό και θεμελιώδες.  

    Ευρωσυνέργειεs

**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων