Ένας καταδικασμένος μαρξιστής που έγινε ιμάμης κηρύττει τώρα τζιχάντ σε ένα τζαμί του Ντάλας, αποδεικνύοντας ότι το Ισλάμ έχει γίνει το πιο ισχυρό όπλο της Αριστεράς για να καταστρέψει την Αμερική εκ των έσω.
Μια φορά κι έναν καιρό, οι εχθροί της Δύσης αποκαλούσαν τους εαυτούς τους κομμουνιστές. Τώρα, αυτοαποκαλούνται μουσουλμάνοι.
Έχουν ανταλλάξει τον Μαρξ με τον Μωάμεθ – το σφυροδρέπανο με την ημισέληνο και το αστέρι. Και το πεδίο της μάχης έχει μετατοπιστεί από την ταξική πάλη στην πολιτισμική τζιχάντ.
Αλλά ο στόχος; Ακόμα το ίδιο: η καταστροφή των Ηνωμένων Πολιτειών, της Δύσης, του «λευκού ανθρώπου», του Ισραήλ, του «καπιταλισμού», του Χριστιανισμού, της ατομικής ελευθερίας – και οτιδήποτε άλλο πάνω στο οποίο είναι χτισμένος ο δυτικός πολιτισμός.
Κανείς δεν απεικονίζει αυτή τη σύγκλιση πιο καθαρά από τον «Ιμάμη Τζιχάντ Αμπντουλμουμίτ», πρώην μέλος του Μαύρου Απελευθερωτικού Στρατού και των μαρξιστικών ομάδων των Μαύρων Πανθήρων, ο οποίος δηλώνει περήφανα ότι φυλακίστηκε για «απαλλοτριώσεις τραπεζών», ένας αποστειρωμένος όρος για ένοπλη ληστεία, δεσμευμένος να χρηματοδοτήσει τον πόλεμό του στην Αμερική. Εξακολουθεί να φοράει αυτό το έγκλημα σαν σήμα τιμής. Η μόνη του λύπη; Ότι ο μαρξισμός δεν ήταν αρκετά ισχυρός για να τελειώσει τη δουλειά.
Έτσι βρήκε κάτι ισχυρότερο: το Ισλάμ.
Και δεν ήταν μόνος.
Στις 2 Μαΐου 2025, αμέσως μετά τις βραδινές προσευχές στην Ισλαμική Ένωση του Βόρειου Τέξας (IANT) στο Ρίτσαρντσον του Τέξας, ο Μουμίτ ενώθηκε με τον συνάδελφό του Ιμάμη Ραχίμ Οκασιόα, πρώην μέλος του Κόμματος των Νέων Λόρδων, για να ηγηθεί μιας μεγάλης εκδήλωσης κατήχησης με τίτλο «Από τον μαρξισμό στο Ισλάμ: Ο επαναστατικός δρόμος προς τον Αλλάχ».
Η εκδήλωση φιλοξενήθηκε από τον ιμάμη Khalid Griggs και τον Δρ Asif Hirani και υποστηρίχθηκε από ριζοσπαστικές ισλαμικές οργανώσεις, συμπεριλαμβανομένου του Ισλαμικού Κύκλου της Βόρειας Αμερικής (ICNA) Dallas Chapter, του ICNA Council for Social Justice και του MABL (Muslim Alliance for Black Lives).
Αλλά το ICNA δεν είναι απλώς μια τοπική φιλανθρωπική οργάνωση με ένα όμορφο λογότυπο. Είναι ο αμερικανικός βραχίονας του Jamaat-e-Islami, ενός σουνιτικού κινήματος της Νότιας Ασίας με σαφή αποστολή: την παγκόσμια εγκαθίδρυση της ισλαμικής κυριαρχίας. Ιδρύθηκε το 1968 και ενσωματώθηκε το 1987 στη Νέα Υόρκη, το ICNA δηλώνει ανοιχτά ότι στόχος του είναι «να επιτύχει την ευχαρίστηση του Αλλάχ μέσω της εγκαθίδρυσης του ισλαμικού συστήματος σε αυτή τη γη». Σε απλά αγγλικά: ισλαμική υπεροχή, όχι ειρηνική συνύπαρξη.
Αυτό δεν ήταν διάλεξη. Ήταν κήρυξη πολέμου, ιδεολογικού, δημογραφικού και πνευματικού.
Παρακολουθήστε παρακάτω καθώς ο ιμάμης Τζιχάντ Αμπντούλ Μουμίτ και ο Δρ Ασίφ Χιράνι τα παρουσιάζουν όλα με δικά τους λόγια, εκθέτοντας πώς το Ισλάμ έχει αντικαταστήσει τον μαρξισμό ως τη νέα μηχανή της επανάστασης ενάντια στη Δύση.
Για τον ιμάμη Τζιχάντ, το Ισλάμ δεν έχει να κάνει με την πίστη. Πρόκειται για κατάκτηση. Εκεί όπου ο μαρξισμός απέτυχε να γκρεμίσει την Αμερική, το Ισλάμ, με τη θεϊκή εντολή του, την παγκόσμια εμβέλειά του και το ενσωματωμένο πολιτικό σύστημα, προσφέρει μια δεύτερη ευκαιρία για πλήρη κυριαρχία.
Από ληστείες τραπεζών μέχρι το Κοράνι. Από τις μαρξιστικές σφαίρες στο νόμο της Σαρία. Ο πόλεμος εναντίον της Δύσης δεν σταμάτησε ποτέ. Απλώς άλλαξε σημαίες.
Δείτε την αρχική έκθεση του RAIR Foundation USA σχετικά με την εκδήλωση: "Warning Texas: Radical Alliance Between Marxism and Islam Exposed at ICNA Dallas Event".
Επιλέγοντας το «τζιχάντ» ως όνομα, όχι ως μεταφορά
Δεν επέλεξε το όνομα «Ιμάμης Ειρήνη». Επέλεξε τον Ιμάμη Τζιχάντ.
Αυτό δεν είναι ασήμαντο. Στην πραγματικότητα, σας λέει τα πάντα. Δεν βλέπει το Ισλάμ ως θρησκεία με τη δυτική έννοια. Το βλέπει ως τον απόλυτο ιδεολογικό πολιορκητικό κριό, ένα συνολικό σύστημα διακυβέρνησης και κυριαρχίας με θεϊκή εξουσία. Όχι μόνο η θεωρία του ανθρώπου για την επανάσταση, όπως ο μαρξισμός, αλλά το σχέδιο του Θεού για κατάκτηση.
Αυτό δεν είναι απλώς μια πνευματική μεταστροφή. Είναι μια τακτική επανευθυγράμμιση.
Από τον Διαλεκτικό Υλισμό στον Διαλεκτικό Tawheed
Καθ 'όλη τη διάρκεια της συζήτησής του, ο ιμάμης Τζιχάντ επανειλημμένα πλαισιώνει το Ισλάμ με μαρξιστικούς όρους, αλλά του δίνει ένα θεϊκό πλεονέκτημα.
- Λέει ότι η καταπίεση ισούται με δυσπιστία.
- Λέει ότι η κεντρική διαλεκτική της ύπαρξης δεν είναι πλούσιοι εναντίον φτωχών, αλλά Ισλάμ εναντίον kufr, πίστη εναντίον δυσπιστίας.
- Λέει ότι οι μουσουλμάνοι μπορούν να ζήσουν στην Αμερική μόνο αν η πρόθεσή τους είναι να την κατακτήσουν ιδεολογικά. Αν ο στόχος τους είναι η αφομοίωση, είναι χαράμ, ή απαγορεύεται ακόμη και να είναι εδώ.
Αυτή είναι η ρητορική του πολέμου, όχι της συνύπαρξης.
Παραλληλίζει ρητά το Ισλάμ με έναν τυφώνα και λέει ότι δύο τυφώνες δεν μπορούν να φυσήξουν ταυτόχρονα. Το Ισλάμ και η Δύση δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Το ένα πρέπει να καταστρέψει το άλλο. «Ποια καταιγίδα θα επικρατήσει;» ρωτάει.
Η απάντηση είναι ξεκάθαρη σε αυτόν: το Ισλάμ.
Ο μόνιμος στρατός της τζιχάντ εναντίον μαρξιστικής αποτυχίας
Συγκρίνει τη μουσουλμανική ummah με έναν «μόνιμο στρατό», που προσεύχεται ενωμένος κάθε Παρασκευή, με εκατομμύρια ισχυρούς. Στη συνέχεια, χλευάζει την αδυναμία των μαρξιστικών και αριστερών κινημάτων σε σύγκριση.
«Δεν υπάρχει μαρξιστική οργάνωση», λέει, «που να μπορεί να ταιριάξει με τον αριθμό των μουσουλμάνων που συγκεντρώνονται για να προσευχηθούν κάθε εβδομάδα».
Αυτό είναι κρίσιμο. Ο μαρξισμός του πρόσφερε οργή. Το Ισλάμ του δίνει κλίμακα. Του δίνει δομή. Του δίνει θεϊκή νομιμοποίηση για τον ίδιο πόλεμο, που τώρα επανασυσκευάζεται ως ιερό καθήκον.
Σας λέει ξεκάθαρα: το Ισλάμ είναι το καλύτερο όπλο.
Προσωρινοί σύμμαχοι, απόλυτοι εχθροί: Όταν το Ισλάμ στρέφεται προς τα αριστερά
Αυτό που βλέπουμε στο μήνυμα του Ιμάμη Τζιχάντ δεν είναι μοναδικό. Είναι μια επανάληψη της ιστορίας.
Η μαρξιστική-ισλαμική συμμαχία έχει από καιρό χρησιμεύσει ως ένας γάμος ευκαιρίας, δύο επαναστατικών δυνάμεων που συνεργάζονται για να ανατρέψουν έναν κοινό εχθρό: τη Δύση, τον κοσμικό χαρακτήρα, τη φιλελεύθερη δημοκρατία ή τον καπιταλισμό. Αλλά όταν κατακαθίσει η σκόνη, το ένα πάντα καταβροχθίζει το άλλο.
Πάρτε για παράδειγμα το Ιράν, 1979: Αριστεροί επαναστάτες και ισλαμιστές φονταμενταλιστές εργάστηκαν χέρι-χέρι για να ανατρέψουν τον σάχη. Για μια σύντομη στιγμή, το κομμουνιστικό όνειρο για μεγαλύτερη ελευθερία και λαϊκό έλεγχο φαινόταν εφικτό. Αλλά μόλις καταλήφθηκε η εξουσία, η ισλαμική επανάσταση του Χομεϊνί στράφηκε εναντίον των πρώην συμμάχων της, εκκαθαρίζοντας τους μαρξιστές κατά δεκάδες χιλιάδες μέσω εκτελέσεων, φυλακίσεων και αναγκαστικών εξαφανίσεων. Η αριστερά είχε ξεπεράσει τη χρησιμότητά της. Η σαρία αντικατέστησε τον σοσιαλισμό.
Το ίδιο μοτίβο επαναλαμβάνεται, αυτή τη φορά στην Αμερική. Οι ριζοσπάστες αριστεροί φωνάζουν για «κοινωνική δικαιοσύνη», ενώ οι μουσουλμάνοι επαναλαμβάνουν «αντιαποικιακά» συνθήματα. Αλλά όπως καθιστά σαφές ο ιμάμης Τζιχάντ, το Ισλάμ δεν συνυπάρχει. Κατακτά.
«Δύο τυφώνες δεν μπορούν να φυσήξουν ταυτόχρονα».
— Ιμάμης Τζιχάντ, λεπτό 34
Και με το λεπτό 34:30, το καθιστά σαφές: Οι μουσουλμάνοι είναι ένας μόνιμος στρατός, μεγαλύτερος σε αριθμό και πιο ενωμένος από οποιονδήποτε μαρξιστικό ή αριστερό σχηματισμό. Ο μαρξισμός, υπονοεί, ήταν ένα μέσο για την επίτευξη ενός σκοπού. Το Ισλάμ είναι η τελική καταιγίδα.
Αυτό δεν είναι θεωρητικό. Είναι στρατηγική.
Συνεχίζοντας τον πόλεμο – απλά με διαφορετική σημαία
Τίποτα στην κοσμοθεωρία του Ιμάμη Τζιχάντ δεν έχει αλλάξει εκτός από τη σημαία κάτω από την οποία πολεμά. Οι βασικές πεποιθήσεις του παραμένουν:
- Η Δύση είναι ο εχθρός.
- Το σχόλιό του υπονοεί ότι βλέπει την Αμερική ως ένα σύστημα που πρέπει να διαλυθεί ή να αναδιαμορφωθεί υπό ισλαμική διακυβέρνηση.
- Οι λευκοί είναι εγγενώς καταπιεστικοί.
- Ο σιωνισμός και η «λευκή υπεροχή» είναι εναλλάξιμοι όροι.
- Ο ένοπλος αγώνας είναι έγκυρος και έντιμος.
- Ο ταξικός πόλεμος έχει γίνει απλά πολιτισμικός πόλεμος.
Το μαρξιστικό όνειρο της «ισότητας» καθώς προσπαθούν να το πουλήσουν έχει αντικατασταθεί από το ισλαμικό όνειρο της υποταγής. Η επαναστατική φαντασίωση του «λαού» έχει εγκαταλειφθεί υπέρ της «ούμα». Ωστόσο, ο εχθρός παραμένει ο ίδιος.
Και τώρα ισχυρίζεται ότι πιστεύει ότι ο Αλλάχ διατάζει τον πόλεμο.
Φυλετική υπεροχή και ισλαμικός κανόνας: Η υποκρισία
Εδώ είναι που γίνεται τόσο γελοίο όσο και τρομακτικό.
Ενώ ο Ιμάμης Τζιχάντ καταφέρεται εναντίον της λευκής υπεροχής, φαίνεται να αγνοεί ή να μην θέλει να παραδεχτεί ότι οι ισλαμικές γραφές τονίζουν επανειλημμένα τη λευκότητα του Μωάμεθ και την κατωτερότητα των μαύρων:
- Ο Μωάμεθ περιγράφηκε ως «κοκκινωπός-λευκός» σε πολλά χαντίθ του Σαχίχ (Bukhari 3547, Muslim 2330).
- Τα μαύρα σκυλιά περιγράφονται ως διάβολοι (Sunan al-Nasa'i 750).
- Ο Προφήτης φέρεται να είπε να υπακούει ακόμη και σε έναν «Αιθίοπα σκλάβο του οποίου το κεφάλι μοιάζει με σταφίδα» (Bukhari 1:11:662).
Αυτές δεν είναι σκοτεινές περιθωριακές πηγές. Αυτά είναι έγκυρα ισλαμικά κείμενα.
Ωστόσο, ο ιμάμης Τζιχάντ, όπως πολλοί δυτικοί προσήλυτοι, φαίνεται να βλέπει το Ισλάμ όχι για αυτό που είναι, αλλά για αυτό που θέλει να είναι: ένα χάδι για να συντρίψει την Αμερική με. Ένα ιερό όχημα για τη συνέχιση της επανάστασης. Και ίσως ξέρει. Το Ισλάμ επιτρέπει την taqiyya – ψέματα σε μη μουσουλμάνους για να προστατεύσει το Ισλάμ και να προωθήσει τους στόχους του. Στον πόλεμο του Ιμάμη Τζιχάντ, η αλήθεια είναι διαπραγματεύσιμη. Η νίκη δεν είναι.
Δεν απορρίπτει τη Δύση λόγω της αδικίας της. Τα δικά του λόγια υποδηλώνουν ότι απορρίπτει τη Δύση όχι από αδικία, αλλά επειδή βλέπει το Ισλάμ ως ένα ανώτερο σύστημα που προορίζεται να το αντικαταστήσει.
Το πραγματικό δόγμα του Ισλάμ, με τα λόγια του
Στα 23 λεπτά, ο ιμάμης Τζιχάντ παραδέχεται ευθέως ότι οι μουσουλμάνοι επιτρέπεται να ζουν στην Αμερική μόνο εάν η πρόθεσή τους είναι να «ιδρύσουν το Deen» - δηλαδή, να εφαρμόσουν τον ισλαμικό νόμο και να εξισλαμίσουν την κοινωνία. Οποιαδήποτε προσπάθεια ειρηνικής διαβίωσης σύμφωνα με τον αμερικανικό νόμο απαγορεύεται.
Δεν το κρύβει αυτό. Το διδάσκει.
Στο λεπτό 34:00, δηλώνει ότι το Ισλάμ και το kufr δεν μπορούν να συνυπάρξουν, επαναλαμβάνοντας, και πάλι, την αναλογία «δύο τυφώνες». Η Αμερική πρέπει να γίνει ανάρπαστη. Τι θα το αντικαταστήσει; Μια εναλλακτική λύση με γνώμονα τη Σαρία.
Στις 34:30, αποκαλεί τους μουσουλμάνους «μόνιμο στρατό», υπενθυμίζοντας διακριτικά στο ακροατήριό του τον αριθμό, την ενότητα και τον σκοπό τους. Αυτή δεν είναι πνευματική γλώσσα. Αυτή είναι μια μαχητική οργάνωση.
Στο 36:25, αναφέρεται σε ένα Χαντίθ όπου η μάχη με τα χέρια σας είναι «η ισχυρότερη πράξη πίστης». Όταν ρωτήθηκε πώς πρέπει να αντιδράσουν οι μουσουλμάνοι υπό τον Τραμπ, είναι ντροπαλός, αλλά αφήνει υπαινιγμούς. Αναφέρει την «Τέχνη του Πολέμου» του Sun Tzu. Το μήνυμά του είναι σαφές: ο πόλεμος είναι μακρύς, στρατηγικός και συνεχής.
Προτρέπει τους μουσουλμάνους να προετοιμαστούν ήσυχα – να εκπαιδευτούν, να διαβάσουν, να δυναμώσουν. Αλλά ο στόχος παραμένει ο ίδιος: η τελική ανατροπή του kufr – δηλαδή, των συστημάτων, των ανθρώπων και των εθνών που απορρίπτουν ή αντιστέκονται στο Ισλάμ.
Από το τουφέκι του πάνθηρα στο σπαθί του προφήτη
Ο ιμάμης Τζιχάντ είναι μέρος ενός αναπτυσσόμενου κινήματος: μαρξιστές γεννημένοι στη Δύση, φυλετικοί επαναστάτες, ριζοσπάστες και αναρχικοί που έχουν συνειδητοποιήσει ότι το Ισλάμ πετυχαίνει εκεί όπου απέτυχαν τα παλιά δόγματά τους.
Και πουθενά δεν είναι αυτή η μετατόπιση πιο ορατή από ό, τι μέσα στις φυλακές της Αμερικής.
Πίσω από τα κάγκελα, ο Μαρξ κάποτε κυβερνούσε τα μυαλά των θυμωμένων και εκείνων που ένιωθαν στερημένοι από τα πολιτικά τους δικαιώματα. Όχι πια. Τώρα, το ισλαμικό da'wah κυριαρχεί στο ιδεολογικό πεδίο μάχης: χρηματοδοτείται από τους φορολογούμενους, προστατεύεται από τα δικαστήρια και προωθείται ως «θρησκευτική αποκατάσταση». Οι μαύροι κρατούμενοι που κάποτε ευθυγραμμίζονταν με τους Πάνθηρες τώρα λαμβάνουν Κοράνια και εγγράφονται σε τζιχαντιστική κατήχηση υπό το πρόσχημα της πνευματικής μεταρρύθμισης. Το κράτος δεν καταστέλλει πλέον τους ριζοσπάστες. Τους χορηγεί.
Ο Μαρξ είναι έξω. Ο Mohammad είναι μέσα. Και το σύστημα πληρώνει για αυτό.
Γιατί? Επειδή το Ισλάμ:
- Παρέχει ένα ολοκληρωμένο σύστημα που περιλαμβάνει το νόμο, τη διακυβέρνηση, την οικονομία και την τιμωρία.
- Πλαισιώνει τον κόσμο ως μια κοσμική πάλη μεταξύ καλού και κακού, ή μεταξύ πίστης και δυσπιστίας.
- Δικαιολογεί την κατάκτηση ως θεϊκά εντεταλμένη.
- Τιμωρεί την αποστασία, τη διαφωνία και την απόκλιση με θάνατο.
- Προσφέρει έναν έτοιμο στρατό 1,9 δισεκατομμυρίων πιστών.
Εν ολίγοις, το Ισλάμ δεν επικρίνει μόνο τη Δύση. Στόχος της είναι να την θάψει. Και προσήλυτοι όπως ο ιμάμης Τζιχάντ μας λένε, με απόλυτη σαφήνεια, ότι ο πόλεμος έχει ήδη αρχίσει.
Δεν πρόκειται για μετατροπή. Είναι μια βαθμονόμηση.
Πρέπει λοιπόν να σταματήσουμε να προσποιούμαστε ότι πρόκειται για πίστη. Ο μαρξισμός υποσχέθηκε επανάσταση. Το Ισλάμ το προστάζει και τιμωρεί τον δισταγμό με πύρινη κόλαση.
Αυτό δεν είναι μετάνοια.
Αυτό δεν είναι πνευματική εξέλιξη.
Αυτό δεν είναι ένα τόξο λύτρωσης.
Αυτή είναι η οπλοποίηση της θρησκείας για επαναστατική κατάκτηση – η τακτική αναβάθμιση της μαρξιστικής ιδεολογίας σε κάτι πολύ πιο επικίνδυνο: ένα θεοκρατικό πολεμικό δόγμα με παγκόσμια εμβέλεια.
Η κόκκινη σημαία έχει γίνει πράσινη. Το δρεπάνι αντικαταστάθηκε από το σπαθί. Το μανιφέστο του Κορανίου.
Και αν δεν ξυπνήσουμε και δεν αντιμετωπίσουμε αυτή τη σύγκλιση, θα κατακτηθούμε από αυτήν. https://rairfoundation.com/
**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου