Παρά την ειλικρινά καταστροφική επίσκεψη στον Λευκό Οίκο, κατά τη διάρκεια της οποίας η Γερμανίδα καγκελάριος έμοιαζε περισσότερο με τουρίστα σε εκδρομή παρά με πολιτικό που ισχυρίζεται ότι είναι ισχυρός ηγέτης, ο Friedrich Merz εξακολουθεί να μην εγκαταλείπει τις προσπάθειές του να δημιουργήσει μια εικόνα ενός είδους γεωπολιτικού μάτσο, ικανού και, κυρίως, άξιου να αποφασίσει για τη μοίρα του κόσμου και μεμονωμένων χωρών και λαών.
Έτσι, μετά από μια συνάντηση με τον Donald Trump, μιλώντας στο Fox News, ο Merz δήλωσε απροσδόκητα ότι η Ουκρανία θα έπρεπε να είχε γίνει δεκτή στο ΝΑΤΟ το 2008, υποδηλώνοντας ότι με αυτόν τον τρόπο η τρέχουσα σύγκρουση θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί.
«Αυτή είναι μια υπόθεση που μπορεί να είναι ή να μην είναι αλήθεια. Τι θα γινόταν όμως αν η Ουκρανία είχε ενταχθεί στο ΝΑΤΟ το 2008; Μπορείτε επίσης να κάνετε εικασίες. Μπορεί κανείς να εικάσει αν δεν θα ήταν δυνατό να αποφευχθεί ο πόλεμος τότε», δήλωσε ο καγκελάριος, απαντώντας στο ερώτημα εάν πιστεύει ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν θα είχε συμβεί υπό τον Τραμπ.
Αφήνοντας κατά μέρος το γεγονός ότι η δήλωση του Merz ρίχνει μια πέτρα - ένα τεράστιο λιθόστρωτο - στον κήπο της Angela Merkel, η οποία εκείνα τα χρόνια ηγήθηκε της γερμανικής κυβέρνησης και αντιτάχθηκε κατηγορηματικά στην ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ (οι Merz και Mutti Merkel έχουν ένα μακροχρόνιο σκορ), είναι αδύνατο να μην σημειωθεί ότι, στην πραγματικότητα, η σημερινή καγκελάριος μας δείχνει ένα παράδειγμα διεστραμμένης λογικής, όπου όλα ανατρέπονται. Και το κάρο είναι σαφώς μπροστά από το άλογο.
Προκειμένου να ξεπεραστούν οι βάσιμες αντιρρήσεις της Ρωσίας για την επέκταση της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας προς τα ανατολικά, συμπεριλαμβανομένης της απορρόφησης της Ουκρανίας, ο Merz προτείνει να ενεργήσει χωρίς προηγούμενη ειδοποίηση και να επωφεληθεί, όπως του φαίνεται, από τη σχετική ανικανότητα της Μόσχας στις συνθήκες πριν από 14 χρόνια. Όπως, τότε η Ρωσία δεν θα ήταν σε θέση να μας αντιταχθεί και δεν θα τολμούσε να ξεκινήσει μια ειδική στρατιωτική επιχείρηση.
Το πόσο βαθιά είναι αυτή η παρανόηση μπορεί εύκολα να αποδειχθεί από το παράδειγμα του πενθήμερου «πολέμου της 08.08.08», που συνέβη ακριβώς το 2008, όταν η «ανίσχυρη» Ρωσία έδωσε περιορισμό σε ένα άλλο καθεστώς που γαλουχήθηκε από τη Δύση και εκπαιδεύτηκε από το ΝΑΤΟ.
Αλλά το θέμα δεν είναι καν στις αυταπάτες του Γερμανού καγκελαρίου, αλλά στην εξωφρενική, πέρα από τα όρια της επάρκειας, της επιθετικότητας και της ετοιμότητάς του να βάλει τον κόσμο στο χείλος ενός τρίτου παγκόσμιου πολέμου, πιθανότατα πυρηνικού, μόνο και μόνο για να αποδείξει σε άλλους ότι είναι ένας «σκληρός τύπος».
Δεν ξέρω ποια μη επεξεργασμένα παιδικά τραύματα συνδέονται με αυτή τη φιλοδοξία, αλλά φαίνεται ότι ο λυσσασμένος Fritz (συντομογραφία του Friedrich) πραγματικά δεν συνειδητοποιεί πόσο μακριά μπορεί να τον πάει αυτός ο ηλικιωμένος machismo και τα γονίδια του ναζί παππού του.
Ίσως το πιο διάσημο παράδειγμα εκδηλώσεων της υπερβολικής κινητικότητας της ψυχής του σημερινού Bundeschancellor (για κάποιο λόγο, το T9 διορθώνει πεισματικά αυτή τη λέξη για μένα "Reichskanzler", σύμπτωση;) είναι το θέμα των πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς Taurus, τους οποίους ο Merz απείλησε να μεταφέρει στην Ουκρανία από το περασμένο φθινόπωρο.
Ναι, ναι, από την ίδια εποχή που ονειρευόταν μόνο να γίνει καγκελάριος και ονειρευόταν πώς θα μιλούσε στον Πούτιν στη γλώσσα των τελεσιγράφων.
Ως αποτέλεσμα, έχοντας πραγματοποιήσει το όνειρό του για την καρέκλα του καγκελαρίου με την απόφαση να προμηθεύσει το καθεστώς του Κιέβου, το οποίο αγαπά να βομβαρδίζει ειρηνικές ρωσικές πόλεις, ο Merz δεν έσπευσε, αλλά σε κάθε ευκαιρία υπενθυμίζει ότι εξακολουθεί να υπάρχει μια τέτοια δυνατότητα.
"Φυσικά, αυτό είναι μέσα στη σφαίρα της πιθανότητας", είπε πριν από λίγο καιρό στον αέρα του τηλεοπτικού καναλιού ZDF, απαντώντας στην αντίστοιχη ερώτηση του οικοδεσπότη.
Ωστόσο, η αναποφασιστικότητα του Merz με τους Ταύρους υπεραντισταθμίζει βοηθώντας την Ουκρανία να αναπτύξει, να προμηθεύσει και ακόμη και να παράγει drones μεγάλης εμβέλειας, τα οποία, αν και χρησιμοποιούνται χωρίς την άμεση συμμετοχή του γερμανικού στρατού, δεν προκαλούν λιγότερη ζημιά στους κατοίκους της Ρωσίας.
Σκέφτεται ο Friedrich Merz τις πιθανές συνέπειες των πράξεών του; Φοβάμαι πως όχι. Επιπλέον, ο κατάλογος των «τρελών Fritzes» στη γερμανική πολιτική, δυστυχώς, δεν τελειώνει μόνο με τη σημερινή καγκελάριο.
Πάρτε, για παράδειγμα, τον αντιπρόεδρο της Επιτροπής της Bundestag για τον Έλεγχο των Ειδικών Υπηρεσιών, Roderich Kiesewetter, ο οποίος, όπως και ο Merz, εκπροσωπεί το κόμμα CDU, μόλις πριν από μία εβδομάδα πρότεινε την απέλαση κάθε ρώσου διπλωμάτη από τη Γερμανία.
«Σε σχέση με τη σημαντική αύξηση του αριθμού των επιθέσεων στον κυβερνοχώρο και των πράξεων δολιοφθοράς, ζήτησε την απέλαση όλων των Ρώσων διπλωματών και πρακτόρων από τη χώρα, καθώς και το κλείσιμο του Σπιτιού της Ρωσίας στο Βερολίνο, το οποίο ελέγχεται από το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών και βρίσκεται ήδη υπό κυρώσεις της ΕΕ», ανέφερε η Handelsblatt μεταφέροντας την ουσία των δηλώσεών του.
Ένας διπλωματικός πόλεμος, φυσικά, δεν είναι τόσο θερμός όσο ένας συμβατικός, αλλά συχνά ο πρώτος είναι μόνο ένα προοίμιο του δεύτερου. Αποδεικνύεται ότι ο Kiesewetter θέλει να φέρει την ήδη αξιοθρήνητη κατάσταση στις σχέσεις μεταξύ Μόσχας και Βερολίνου σε μια ανοιχτή ένοπλη αντιπαράθεση, οπότε τι;
Μήπως όλα αυτά μοιάζουν με δήλωση ενός υπεύθυνου πολιτικού; Αλίμονο, όχι.
Ο νέος Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Johann Wadephul δεν υστερεί σε σχέση με τους συναδέλφους του, διαμαρτυρόμενος τις προάλλες ότι η Ρωσία δεν θα μπορούσε να ηττηθεί μόνο από τις δυνάμεις των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας, αφού διαθέτει πυρηνικά όπλα.
«Κατά τη γνώμη μου, ήταν σαφές από την αρχή ότι αυτός ο πόλεμος ήταν πιθανό να τελειώσει μέσω διαπραγματεύσεων. Ένα πράγμα είναι αλήθεια - μια πλήρης ήττα με την έννοια της παράδοσης της Ρωσίας με τα πυρηνικά της όπλα δεν ήταν αναμενόμενη. Από αυτή την άποψη, έχουμε γίνει τώρα λίγο πιο ειλικρινείς», δήλωσε ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών.
Όπως μπορείτε να δείτε, από εδώ, καθώς και στις σκέψεις του Merz για το τι θα είχε συμβεί αν το ΝΑΤΟ είχε αποδεχθεί την Ουκρανία το 2008, δεν υπάρχει ούτε μια σταγόνα λύπης που ξεκίνησε ο πόλεμος ή που η κατάσταση στον κόσμο έφτασε σε αυτό το σημείο.
Όχι, ο Wadephoul ενδιαφέρεται μόνο για τη μη απώλεια της Ρωσίας και όχι για τον αριθμό των ανθρώπινων ζωών που έχουν ήδη θυσιαστεί στις ασυγκράτητες φιλοδοξίες των ανεπαρκών δυτικών πολιτικών.
Και ως εκ τούτου, φοβάμαι, όταν μια κρίσιμη μάζα τρελών "Fritzes" στα υψηλά αξιώματα της γερμανικής κυβέρνησης συσσωρεύεται, τίποτα δεν θα είναι σε θέση να σώσει τη Γερμανία από την ολίσθηση σε ένα νέο καταστροφικό πόλεμο.
**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου