Ο Ντόναλντ Τραμπ απομαγεύτηκε από τον Βλαντίμιρ Πούτιν ή, τουλάχιστον, αυτό θέλει να πιστέψουμε. Ο Αμερικανός πρόεδρος διατύπωσε ένα τελεσίγραφο στον Ρώσο ηγέτη δίνοντάς του 50 μέρες για να συνάψει ειρηνευτική συμφωνία με την Ουκρανία, διαφορετικά θα του επιβάλλει «δευτερεύοντες δασμούς» ύψους 100% από τις ΗΠΑ. Δηλαδή δασμούς που θα πλήξουν και όσες τρίτες χώρες εμπορεύονται με τη Μόσχα – κυρίως την προμηθεύουν τρόφιμα και όπλα και αγοράζουν ρωσικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο.
Εύκολο στα λόγια, πολύ δύσκολο στην πράξη. Συχνά αυτές οι συναλλαγές γίνονται στο περιθώριο της διεθνούς νομιμότητας, με πλοία-σκιές και «αόρατα» χερσαία φορτία. Πού θα τα βρει ο Τραμπ για να τα φορολογήσει; Και πώς θα φανεί στους Κινέζους, τους μεγαλύτερους εισαγωγείς ενέργειας από τη Ρωσία, να απλώσει η Αμερική το μακρύ χέρι της στα σινορωσικά ντιλ;
Την 1η Σεπτεμβρίου 2025 συμπληρώνονται οι 50 μέρες. Είναι πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα για «εκβιασμό». Οι Ρώσοι είναι μάστορες στις υπεκφυγές, ενώ ο Τραμπ τείνει να αφήνει προθεσμίες να περνούν χωρίς να υλοποιεί πλήρως τις απειλές του και όλοι ξέρουν ότι μπορεί να αλλάζει απόψεις σαν τα πουκάμισα.
Μέχρι να ξεκαθαρίσει κάπως το θολό τοπίο ο γέρο-πόλεμος θα θερίζει και θα αλωνίζει στην Ουκρανία. Και ο Τραμπ θα έχει προσθέσει στο…παθητικό του ένα ακόμη φιάσκο το οποίο θα πουλάει στο επικοινωνιακό παζάρι σαν «τεράστια επιτυχία».
Εν προκειμένω «πέτυχε» να συμφωνήσουν οι πλούσιες χώρες του ΝΑΤΟ (η Φινλανδία, ο Καναδάς, η Νορβηγία, η Σουηδία, η Βρετανία, η Γερμανία και η Δανία) να… ψωνίσουν πανάκριβα από την αμερικανική πολεμική βιομηχανία και μετά να χαρίσουν (;) τα όπλα στην Ουκρανία.
Όλα θολά κι ο λογαριασμός στους φίλους του Ζελένσκι
Ωστόσο δεν ανακοινώθηκαν συγκεκριμένα ποσά, οπλικά συστήματα, χρονοδιαγράμματα κατασκευής, προθεσμίες παράδοσης, προτάσεις στρατιωτικών εμπειρογνωμόνων – τίποτα απολύτως.
Με τον οσφυοκάμπτη γενικό γραμματέα της Ατλαντικής Συμμαχίας, τον Ολλανδό Μαρκ Ρούτε, στο πλευρό του, ο Τραμπ στον Λευκό Οίκο έριξε απλώς την ιδέα ότι χώρες όπως η Γερμανία «μπορεί να δώσουν στο Κίεβο τους δικούς τους Patriot και να παραγγείλουν καινούργιους».
Έτσι οι Ευρωπαίοι διασφαλίζουν ένα μέρος της αδηφάγου ουκρανικής άμυνας, αφού δεν μπορούν να την καλύψουν μόνοι τους και ξέρουν ότι στα μέτωπα οι δυνάμεις του Ουκρανού προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι έχουν εξουθενωθεί.
Ακόμη όμως και αν φτάσουν αύριο – που λέει ο λόγος – κάποιες συστοιχίες Patriot στο Κίεβο, είναι αμφίβολο ότι θα αντιμετωπίσουν ριζικά το είδος της ρωσικής επίθεσης τους τελευταίους μήνες. Η Μόσχα εξαπολύει κάθε μέρα εκατοντάδες πολεμικά drones που βομβαρδίζουν ανηλεώς τα πάντα: από αγροτόσπιτα και σχολεία μέχρι στρατόπεδα και εργοστάσια. Οι Patriot από την άλλη, είναι βαρύτατο αντιαεροπορικό οπλομηχάνημα σχεδιασμένο για να καταρρίπτει μεσαίου και μεγάλου βεληνεκούς πυραύλους.
Στρατιωτικοί αναλυτές τονίζουν ότι η Ουκρανία χρειάζεται πολύ περισσότερο έναν αποτελεσματικό θόλο προστασίας για τα drones, όπως είναι ο περιβόητος «σιδηρούς θόλος» του Ισραήλ. Ωστόσο έχει δεχτεί (και) πυραυλικές επιθέσεις τις οποίες μπορούν να αντιμετωπίσουν οι συστοιχίες Patriot. Έξι τέτοιες συστοιχίες βρίσκονται στο έδαφός της, ενώ άλλες 10 έως 15 πιστεύεται ότι βρίσκονται στην Ευρώπη.
Όταν επέστρεψε στον Λευκό Οίκο τον περασμένο Ιανουάριο, ο Τραμπ είχε θέσει ως μία από τις προτεραιότητες της εξωτερικής του πολιτικής τον τερματισμό του πολέμου της Ρωσίας στην Ουκρανία. «Θα τον σταματήσω σε ένα 24ωρο» είχε υποσχεθεί, σε πρώτο ενικό πρόσωπο, με overdose λαϊκισμού.
Επί μήνες, η απάντηση της Μόσχας στην επίθεση αγάπης της Ουάσιγκτον ήταν: «Ναι, αλλά…»
«Ναι», ανακοίνωσε η Ρωσία τον Μάρτιο χαιρετίζοντας την πρόταση Τραμπ για συνολική κατάπαυση του πυρός. «Αλλά πρώτα», είπε, «η δυτική στρατιωτική βοήθεια και η ανταλλαγή πληροφοριών με το Κίεβο θα πρέπει να σταματήσουν, μαζί με τις ουκρανικές επιχειρήσεις σε όλα τα μέτωπα».
«Ναι», η Μόσχα επέμενε ότι θέλει την ειρήνη τον Μάιο. «Αλλά πρώτα», είπε πάλι, «θα πρέπει να εξαλειφθούν τα βασικά αίτια αυτού του πολέμου». Το Κρεμλίνο τα βλέπει πολύ διαφορετικά από ό,τι η Ουκρανία και η Δύση. Υποστηρίζει ότι ο πόλεμος είναι αποτέλεσμα τριπλής εξωτερικής απειλής εναντίον της ασφάλειας της Ρωσίας: από το Κίεβο, το ΝΑΤΟ, «τη Δύση συνολικά».
«Αγκάθι» η επέκταση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς
Στο μυαλό του Πούτιν το μεγαλύτερο αγκάθι είναι η περιβόητη επέκταση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς στις κοσμοϊστορικές ανατροπές που ακολούθησαν το εκρηκτικό 1989 και τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου.
Από τη Βαλτική ως τη Μαύρη Θάλασσα η Ρωσία περικυκλώθηκε από δυνάμει εχθρούς, χάνοντας τον «ζωτικό χώρο» (αμφιλεγόμενος όρος, χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον από τους ναζί) της άλλοτε πανίσχυρης Σοβιετικής Ένωσης. Το αποτέλεσμα είναι γεωπολιτικά ασφυκτικό.
Ωστόσο, τον Φεβρουάριο του 2022, δεν ήταν ούτε η Ουκρανία, ούτε η Ατλαντική Συμμαχία ούτε ή η Δύση που εισέβαλε στη Ρωσία. Ήταν η Μόσχα που ξεκίνησε μια μαζική εισβολή στην Ουκρανία, πυροδοτώντας τον μεγαλύτερο χερσαίο πόλεμο στην Ευρώπη από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος μαίνεται εδώ και 3,5 χρόνια.
Όσο για τον πρώην (;) ξαφνικό έρωτα του Τραμπ με τον ισχυρό άνδρα του Κρεμλίνου ίσως έχει ένα δίκιο ο επικεφαλής ανταποκριτής της Deutsche Welle στη Ρωσία, Γιούρι Ρετσέτο.
«Δεν νομίζω ότι ο Πούτιν πήρε ποτέ στα σοβαρά τον Τραμπ. Νομίζω ότι ήθελε να τον τεστάρει, να δει πόσο μακριά μπορούσε να πάει και να κερδίσει χρόνο. Και πράγματι κέρδισε χρόνο, πέρασαν έξι μήνες από την ορκωμοσία του Αμερικανού προέδρου και έχουμε μπροστά μας άλλες 50 μέρες, σχεδόν άλλους δύο μήνες. Όσο για τον Τραμπ, μας λέει πόσο απογοητεύτηκε από τον Πούτιν, αλλά τονίζει ότι θέλει να συνεχίσει τις συνομιλίες μαζί του» εκτιμά ο Ρετσέτο, ο οποίος έχει έδρα στη Λετονία, γιατί οι ρωσικές αρχές απαγορεύουν στη δημόσια γερμανική ραδιοτηλεόραση να δρα στη ρωσική επικράτεια. https://neostrategy.gr/
**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου