ΕΥΔΑΙΜΟΝ ΤΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ,ΤΟ Δ ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΤΟ ΕΥΨΥΧΟΝ ΚΡΙΝΟΜΕΝ...…

[Το μπλόγκ δημιουργήθηκε εξ αρχής,γιά να εξυπηρετεί,την ελεύθερη διακίνηση ιδεών και την ελευθερία του λόγου...υπό το κράτος αυτού επιλέγω με σεβασμό για τους αναγνώστες μου ,άρθρα που καλύπτουν κάθε διάθεση και τομέα έρευνας...άρθρα που κυκλοφορούν ελεύθερα στο διαδίκτυο κι αντιπροσωπεύουν κάθε άποψη και με τά οποία δεν συμφωνώ απαραίτητα.....Τά σχόλια είναι ελεύθερα...διαγράφονται μόνο τά υβριστικά και οσα υπερβαίνουν τά όρια κοσμιότητας και σεβασμού..Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές..]




Τρίτη 22 Ιουλίου 2025

Οι απόψεις των ανθρώπων και η κοινωνική μηχανική----Το πείραμα ΠΙΤΕΣΤΙ,ενα τρομακτικο πείραμα ελέγχου νου και αποδόμησης προσωπικότητας,απο το κομμουνιστικό καθεστώς της Ρουμανίας

  


Από τον Juan Manuel de Prada

Σε ένα ιδιαίτερα αξιοθρήνητο απόσπασμα του Κοινωνικού Συμβολαίου του, ο Ρουσσώ αναφέρεται χωρίς δισταγμό στην ανάγκη διαμόρφωσης της «κοινής γνώμης» με έναν επαγόμενο τρόπο: «Η βούληση είναι πάντα σωστή, αλλά η κρίση που την καθοδηγεί δεν διευκρινίζεται πάντα. Πρέπει να τον κάνεις να δει τα αντικείμενα όπως είναι. Όλοι χρειάζονται εξίσου οδηγούς. Μερικοί πρέπει να αναγκαστούν να συμμορφώσουν τη θέλησή τους με τη λογική τους. Πρέπει να διδάξεις τους άλλους να αναγνωρίζουν τι θέλουν». Και, λίγο αργότερα, ο Ρουσσώ στηρίζει αυτό το επαίσχυντο όραμα του ανθρώπου με ένα κακό απόφθεγμα: «Η διόρθωση των απόψεων των ανθρώπων και των εθίμων τους θα εξαγνιστεί».

Για να επιστεγαστεί μια άσκηση κοινωνικής μηχανικής που αλλάζει τις συνήθειες των ανθρώπων, μετατρέποντάς τους σε ένα εύκολα χειραγωγούμενο κοπάδι, είναι πρώτα απαραίτητο να διορθώσουμε τις «απόψεις» τους. Και πώς «διορθώνετε» τις απόψεις των ανδρών; Στα ολοκληρωτικά καθεστώτα του παρελθόντος, η φόρμουλα ήταν πολύ απλή: χρησιμοποιήθηκε η τεχνική του σφυριού, η οποία χτύπησε συντριπτικά τις μήνιγγες των φτωχών υποταγμένων ανθρώπων, μέχρι να συνθλιβούν οι ψυχές τους: οι πολιτικοί κομισάριοι επανέλαβαν σαν παπαγάλοι το δόγμα της υποχρεωτικής συμμόρφωσης. Η πανταχού παρούσα επίσημη προπαγάνδα ενδιαφερόταν να της υπενθυμίζει κάθε στιγμή. Και τα γκλομπ ήταν υπεύθυνα για τη διδασκαλία των αντιφρονούντων. Αλλά αυτή η μέθοδος, χαρακτηριστική των ολοκληρωτικών καθεστώτων, δεν είναι ευπαρουσίαστη στα δημοκρατικά καθεστώτα, τα οποία διακηρύσσουν μια προσποιητή "ελευθερία γνώμης"· Ούτε είναι αποτελεσματικό και λειτουργικό, αφού το δόγμα που επιβάλλεται με βία ή ακόμα και αναγκαστικά καταλήγει να εντοπίζεται ακόμη και από τους πιο βαρετούς ανθρώπους, οι οποίοι προσπαθούν να απαλλαγούν από την επιρροή του (επειδή κανείς δεν θέλει να εκφοβίζεται και να του λένε τι να σκεφτεί). Έτσι, τα δημοκρατικά καθεστώτα έχουν δοκιμάσει άλλα, πιο εξελιγμένα συστήματα για να διορθώσουν τις απόψεις των ανθρώπων.

Για να γίνει αυτό, πρέπει κανείς να δημιουργήσει αυτό που ο Μαρκούζε ονόμασε «μοναδική διάσταση σκέψης», ενσταλάζοντας στους ανθρώπους την απατηλή πεποίθηση ότι σκέφτονται για τον εαυτό τους, ενώ στην πραγματικότητα κατευθύνονται από άλλους. Μια τέτοια ψευδαίσθηση δημιουργείται κάνοντας τα άτομα να «εσωτερικεύσουν» ή να κάνουν δικά τους μια σειρά από πολιτιστικά παραδείγματα που τους επιβάλλει το σύστημα, να τα μετατρέψουν σε παθητικά, κομφορμιστικά και αγελαία όντα, υποταγμένα σε συνθήματα που συγχέουν με εκφράσεις που προέρχονται από τη θέλησή τους (αυτή τη θέληση που ο απατεώνας του Ρουσσώ θεωρούσε πάντα «σωστή», ακόμα κι αν χρειαζόταν «οδηγούς» για να κατευθύνει την «κρίση» του). Για να επιτευχθεί αυτή η «ενιαία διάσταση της σκέψης», διατηρώντας παράλληλα την οφθαλμαπάτη ότι υπάρχει ένας ιερός πλουραλισμός, τα δημοκρατικά καθεστώτα περιορίζουν τις ιδέες που μπορούν να υποβληθούν σε συζήτηση ή αντιπαράθεση, επιβάλλοντας θεμελιώδεις προϋποθέσεις που παραμένουν σιωπηρές ή ανέκφραστες. Μια φωνή δίνεται σε ανθρώπους που μοιράζονται τις ίδιες προϋποθέσεις που ωστόσο δεν διατυπώνονται ποτέ. Και τίθενται σε «συζήτηση» προσποιούμενα εκ μέρους των ιδεολογικών διαπραγματευτών που βρίσκονται σε διαμάχη, πάντα για δευτερεύοντα ζητήματα (αν και παρουσιάζονται με πολλή τρομακτική μεγαλοστομία, έτσι ώστε να φαίνεται ότι είναι αρχέγονα ζητήματα), με τόσο πικρό ζήλο και μια εμφάνιση διαφωνίας τόσο σπινθηροβόλα και τριγμό που οι αφελείς άνθρωποι νομίζουν ότι υπερασπίζονται αντίθετες θέσεις (ενώ στην πραγματικότητα συμφωνούν στις βασικές αρχές). Όπως έχει επισημάνει ο Νόαμ Τσόμσκι, «ο έξυπνος τρόπος για να κρατήσουμε τους ανθρώπους παθητικούς και υπάκουους είναι να περιορίσουμε αυστηρά το φάσμα της αποδεκτής γνώμης, αλλά να επιτρέψουμε την οργισμένη συζήτηση εντός αυτού του φάσματος (συμπεριλαμβανομένης της προώθησης κριτικών και διαφωνούντων απόψεων). Αυτό δίνει στους ανθρώπους την αίσθηση ότι υπάρχει ελεύθερη σκέψη, παρόλο που οι υποθέσεις του συστήματος ενισχύονται συνεχώς από τα όρια που επιβάλλονται στο φάσμα της συζήτησης.Κάθε άποψη που έρχεται σε αντίθεση με τις θεμελιώδεις προϋποθέσεις στις οποίες βασίζεται το σύστημα, κάθε σκέψη που υπερβαίνει τα όρια που επιβάλλονται στη συζήτηση, καταλήγει να φιμώνεται. Για κάποιο χρονικό διάστημα, συμμετέχοντας σε αυτά τα βρώμικα τέλματα των μέσων ενημέρωσης όπου εκπροσωπείται μια επίφαση συζήτησης, κατάφερα να καμουφλάρω τις απόψεις μου διαλύοντας τις ανταγωνιστικές ιδεολογίες μέσω της χρήσης σύνεσης και ακόμη και της πειθαρχίας του απόκρυφου. Αλλά αργά ή γρήγορα σας απορροφούν, ανακαλύπτουν ότι είστε ένα επικίνδυνο στοιχείο και σας αποβάλλουν. Αυτό είνα όλο, παιδια   https://noticiasholisticas.com.ar/

**********

ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΠΙΤΕΣΤΙ 


 Η βασική αρχή του πειράματος βασίστηκε στην πεποίθηση ότι ο καθένας θα μπορούσε να αγκαλιάσει τα ιδανικά του νέου καθεστώτος υπό τη σωστή πίεση. Τα βασανιστήρια, αν και σωματικά, επικεντρώνονταν περισσότερο στο να σπάσουν την ψυχή του θύματος για να το μετατρέψουν σε αβουλο ον. Η ταπείνωση ήταν ένα βασικό εργαλείο, ιδιαίτερα καθώς τα θύματα ήταν αντίπαλοι της κομμουνιστικής ιδεολογίας, είτε φιλελεύθεροι, μέλη του Αγροτικού Κόμματος, λεγεωνάριοι ή θρησκευόμενοι – τόσο Χριστιανοί όσο και Εβραίοι.

'Ο,τιδήποτε στο παρελθόν μπορούσε να προσφέρει οποιοδήποτε είδος καταφύγιο έπρεπε να υποτιμηθεί. Τότε ήταν η καταστροφή της αγάπης για την οικογένεια, με σκοπό να απομονώσει εντελώς το θύμα στη δική του μιζέρια, στερημένο από θρησκεία, αγάπη για την πατρίδα και οικογένεια.
Αυτό θα έσπαγε την αλυσίδα που ενώνει μια κοινότητα εθνικής σκέψης και δίνει νόημα σε έναν εθνικό αγώνα.
Όταν το άτομο αποκόπηκε έτσι από την ιστορία, την πίστη και την οικογένειά του, το τελικό βήμα για την «επανεκπαίδευση» του ήταν να καταστρέψει την ύπαρξή του ως προσωπικότητα, ως άτομο.
Αυτό, για το θύμα, ήταν να αποδειχθεί το πιο επώδυνο βήμα από όλα και ονομάστηκε «ξεσκέπασή του.
Το "Ξεσκέπασμα" ήταν ο τελικός στόχος. Μόλις αποκαλύφθηκε ο κρατούμενος, η ανάκαμψη του μυαλού του θα μπορούσε να ξεκινήσει.
Το μονοπάτι προς την αποκάλυψη ήταν πέρα από βάναυσο και διεφθαρμένο, και χωρίστηκε σε τρία διαφορετικά στάδια. Κατά τη διάρκεια του πρώτου σταδίου, οι κρατούμενοι χτυπούσαν και βασανίζονταν συχνά ενώ ανακρίνονταν έντονα για προηγούμενες αμαρτίες, πολλές από τις οποίες κατασκευάστηκαν πλήρως από τους κρατούμενους σε προσπάθειες να σταματήσει ο πόνος.
Το δεύτερο στάδιο, που ονομάστηκε εσωτερική αποκάλυψη, οι κρατούμενοι ενθαρρύνθηκαν να καρφώσουν ουσιαστικά άλλους κρατούμενους που υποτίθεται ότι ήταν λιγότερο αφοσιωμένοι από αυτούς στη διαδικασία επανεκπαίδευσης, απομονώνοντάς τους ουσιαστικά ο ένας από τον άλλον.
Και τέλος, στο τρίτο στάδιο, οι κρατούμενοι αναγκάστηκαν να απαρνηθούν δημοσίως όλους τους προηγούμενους δεσμούς με την πίστη, την ιδεολογία, ακόμα και τους φίλους και την οικογένεια. Όλα αυτά έγιναν επανειλημμένα και διεστραμμένα, με την αναγκαστική βλασφημία να παίζει μεγάλο ρόλο στον προγραμματισμό.
Δημιουργήθηκαν και άλλες αρνητικές συσχετίσεις με χριστιανική πίστη και πρακτική, με τους φρουρούς να χρησιμοποιούν κουβάδες με ούρα και σ@@, τόσο ως μυστήρια, όσο και ως μεθόδους πνιγμού.
Τέτοια βασανιστήρια έγιναν επίσης για να εξαχθούν ψευδείς ομολογίες από τους κρατούμενους σχετικά με τις οικογένειες και τους φίλους τους, καθώς και για να ξαναγράψουν τα προσωπικά ιστορικά των φυλακισμένων, ώστε φυσικά να νιώθουν ότι δεν είχαν πουθενά αλλού να στραφούν παρά μόνο προς το νέο τους μέλλον, διαμορφωμένο από το κομμουνιστικό δόγμα. '
----
Λίγο μετά τη σύσταση της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Ρουμανίας το 1947, οι φυλακές Πιτέστι έγινε τόπος αυτού που έχει χαρακτηριστεί ως το μεγαλύτερο πρόγραμμα πλύσης εγκεφάλου σε ολόκληρο το Ανατολικό Μπλοκ της μεταπολεμικής Ευρώπης, με 5.000 ανθρώπους να υποβάλλονται στο πείραμα κατά τη διάρκεια των δύο ετών λειτουργίας του.
Τα πειράματα δεν έγιναν με τη δολοφονία των υποκειμένων κατά νου.
Η ρουμανική κυβέρνηση ήθελε να δει αν ήταν δυνατόν κυριολεκτικά να εξαγνίσει τον εγκέφαλο από παλιές θρησκευτικές ή ιδεολογικές πεποιθήσεις που ήταν αντίθετες με την κομμουνιστική ιδεολογία, να τις αντικαταστήσει με νέες πεποιθήσεις και τελικά να ξαναγράψει την προσωπικότητα του ατόμου του οποίου το μυαλό είχε καθαριστεί.
Περιττό να πούμε ότι κατέστρεψε τα υποκείμενα από μέσα προς τα έξω.
---
- Ο Ρουμάνος συγγραφέας Dumitru Bacu, του οποίου το βιβλίο The Anti-Humans: Student Re-Education in Romanian Prisons τεκμηριώνει τα βασανιστήρια των ανθρώπων που είχαν φυλακιστεί στις φυλακές Πιτέστι.
Οι πραγματικοί άνθρωποι που είναι υπεύθυνοι που επέτρεψαν ενα τέτοιο πειραμα να συμβεί ,ποτέ δεν βρέθηκαν υπεύθυνοι. Και πράγματι, τα μέλη της ρουμανικής μυστικής αστυνομίας, της Securitate, που επέβλεπαν το πείραμα, έλαβαν όλοι ελαφριές ποινές φυλάκισης.


  **Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων

Δεν υπάρχουν σχόλια: