Προς τον μεταδυτικό κόσμο

 

του Βιντσέντζο Κόστα*

Πολλοί φοβούνται, και φοβόμουν κι εγώ εδώ και πολύ καιρό, μια παγκόσμια σύγκρουση. Αλλά πιστεύω τώρα ότι αυτό δεν είναι πιθανό, αν και φυσικά παραμένει δυνατό. Η Ρωσία δεν θα επιδιώξει κλιμάκωση, δηλαδή δεν θα επιδιώξει να διευρύνει τη σύγκρουση. Θα απαντήσει χτύπημα για χτύπημα, αλλά διατηρώντας χαμηλό προφίλ. Και η Κίνα δεν θα πιέσει στο ζήτημα της Ταϊβάν. Θα διατηρήσει τη σωστή πίεση, αλλά δεν θα προχωρήσει σε στρατιωτικές επιχειρήσεις.

Γιατί δεν θα το κάνουν;

Επειδή είναι πλέον προφανές ότι η συλλογική Δύση έχει εισέλθει σε μια κρίσιμη φάση. Η κριτική είναι εκείνη η φάση στην οποία ό, τι κι αν κάνετε, κάθε ενέργεια για την επίλυση εσωτερικών κρίσιμων παραγόντων παράγει περισσότερα προβλήματα από όσα λύνει. Με έναν πολύ σύντομο και κακώς τεκμηριωμένο τρόπο:

1. Η Κίνα, η Ρωσία και πολλές άλλες χώρες προχωρούν τώρα, με τον απαραίτητο χρόνο, σε μια κατάσταση «αποσύνδεσης». Για τις χώρες BRICS, το θέμα είναι να συνεχίσουν να συνεργάζονται με τις ΗΠΑ και την ΕΕ, αλλά χωρίς να κάνουν τις οικονομίες τους να εξαρτώνται από τις ΗΠΑ και την ΕΕ.

2. Αυτό καθίσταται αναγκαίο από το γεγονός ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν εσωτερικά συστημικά προβλήματα που οδηγούν τη χώρα σε μια άνευ προηγουμένου κρίση: 1) εντελώς ανισόρροπο ισοζύγιο πληρωμών, 2) χρέος εκτός ελέγχου, 3) αποβιομηχάνιση, 4) διαδικασία αποδολαριοποίησης που βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη.

3. Για να περιοριστεί αυτή η διαδικασία, οι Ηνωμένες Πολιτείες (και ο Trump είναι μόνο το ηλίθιο πρόσωπο ενός ανώνυμου και δομικού φαινομένου) πρέπει να φορτώσουν τα εσωτερικά τους προβλήματα σε άλλες χώρες. Οι δασμοί είναι μια αναγκαιότητα, όχι κάτι κακό. Και όμως, δημιουργούν άλλα κρίσιμα ζητήματα.

4. Το πιο σημαντικό είναι αυτό: οι ΗΠΑ γίνονται ένας αναξιόπιστος εταίρος για άλλες χώρες, οι οποίες προσπαθούν να «αποσυνδέσουν» τις οικονομίες τους από τις ΗΠΑ. Οι BRICS είναι μια εναλλακτική λύση και δεν υπάρχουν άλλες. Μια εναλλακτική λύση που γίνεται όλο και πιο ελκυστική ακόμη και για χώρες που παραδοσιακά βρίσκονταν σε τροχιά γύρω από την οικονομία των ΗΠΑ.

Οι χώρες της Λατινικής Αμερικής θα ωθηθούν προς αυτή την κατεύθυνση, και μαζί τους η Ισπανία, η οποία εν πάση περιπτώσει διατηρεί στενές επαφές με αυτές τις χώρες. Αλλά ακόμη και πιστοί σύμμαχοι όπως η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα θα πρέπει να επανεξετάσουν τη θέση τους. Προς το παρόν, διατηρούν μια αμφιταλαντευόμενη θέση, για να αποφύγουν πολύ αρνητικές επιπτώσεις. Οι μοναρχίες του Κόλπου μετατοπίζουν ήδη, προσεκτικά, τον άξονά τους.

Ο μεταδυτικός κόσμος γεννιέται. Ο Τραμπ είναι απλώς ένας διαμεσολαβητής, επιταχύνει μια δομική διαδικασία.

Δεν υπάρχει ανάγκη για παγκόσμιο πόλεμο: για τις χώρες BRICS, αρκεί απλώς να αφήσουν τα πράγματα να πάρουν την πορεία τους. Η Δύση θα τυλιχτεί με το σχοινί που η ίδια υφαίνει.

5. Οι χώρες (όπως η ΕΕ) που δεν μπορούν να αποσυνδεθούν θα είναι αυτές που θα πρέπει να μεταφέρουν πόρους στις Ηνωμένες Πολιτείες. Πρώτα απ 'όλα, χρήματα, μέσω της αγοράς όπλων, υγροποιημένου αερίου, προϊόντων που θα αγοράσουμε ενάντια σε κάθε λογική αγοράς (ο Trump θέλει οι Ιάπωνες να αγοράσουν αμερικανικά αυτοκίνητα ... τι να πω).

Για να μεταφέρουμε ευρωπαϊκούς πόρους στις "νωμένες Πολιτείες, θα πρέπει να μεταφέρουμε πόρους από την κοινωνική πρόνοια στις στρατιωτικές δαπάνες, αλλά και να επωμιστούμε όλο και πιο υψηλό ενεργειακό κόστος. Αυτό θα αποφέρει τρία πράγματα:

1) Η παραγωγή στην Ιταλία (και την Ευρώπη) θα γίνει ασύμφορη και τα προϊόντα μας θα είναι όλο και λιγότερο ανταγωνιστικά:

2) Η αγοραστική δύναμη του ιταλικού και ευρωπαϊκού πληθυσμού θα μειωθεί προοδευτικά

3) Όλα αυτά θα δημιουργήσουν μείωση των φορολογικών εσόδων, με όλα όσα ακολουθούν.

6. Ο στόχος που επιδιώκει ο Trump με τους δασμούς δεν είναι στην πραγματικότητα οι δασμοί. Αυτό θα ήταν παράλογο, διότι θα σήμαινε να αναγκάσουμε τους Αμερικανούς να πληρώνουν περισσότερους φόρους. Ο σκοπός που επιδιώκει είναι απλός: να επανεκκινήσει την εγχώρια παραγωγή και να αναγκάσει όσους θέλουν να πουλήσουν στις Ηνωμένες Πολιτείες να ΠΑΡΑΓΩΓΟΥΝ στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτό που η ιταλική κυβέρνηση δυσκολεύεται να καταλάβει είναι ακριβώς αυτό το σημείο. Ο Trump δεν ενδιαφέρεται για μια λογική συμφωνία: ενδιαφέρεται για εκείνους που θέλουν να πουλήσουν στις ΗΠΑ για να καταλάβουν ότι πρέπει να μεταφέρουν την παραγωγή εκεί. Ο στόχος του, όπως ήταν επίσης του Μπάιντεν και του Μπλίνκεν, είναι να καταστρέψει την ευρωπαϊκή βιομηχανική δύναμη.

7. Προκειμένου να επιβιώσει, η Ευρώπη δεν πρέπει να πει αποσύνδεση, αλλά να δημιουργήσει διαφορετικές σχέσεις με τις BRICS. Αλλά αυτό, δεδομένης της ευρωπαϊκής άρχουσας τάξης, είναι απίθανο και θα γίνεται όλο και πιο δύσκολο. Όσο περισσότερο ενδίδετε στις Ηνωμένες Πολιτείες, τόσο πιο εξαρτημένοι θα γίνεστε και η δυνατότητα αυτόνομων οικονομικών πολιτικών θα καταστεί αδύνατη.

8. Στη διαδικασία αυτή, η ΕΕ θα διασχίζεται όλο και περισσότερο από ασυμβίβαστα συμφέροντα. Τα συμφέροντα της Γαλλίας και της Ιταλίας είναι αντίθετα και ενώ είναι εύκολο για τον Macron να κάνει μια μεγάλη φωνή, για τη Meloni να κάνει μια μεγάλη φωνή, χωρίς να έχει μια εναλλακτική στρατηγική, θα σήμαινε την καταδίκη ολόκληρων τομέων και τομέων σε θάνατο (για παράδειγμα ο αγροδιατροφικός τομέας etv). Η Μελόνι δεν ήθελε να πεθάνει Κινέζα. Θα πεθάνει και θα κάνει τη χώρα να πεθάνει και αυτό είναι. Το πρόβλημά του δεν είναι ότι είναι φασίστας και όλες οι άλλες ανοησίες: το πρόβλημά του είναι ότι δεν έχει όραμα, κανένα σχέδιο. Έτσι, είναι καταδικασμένη να παίζει πάντα το παιχνίδι της κάλυψης της διαφοράς και να παίζει (και να κάνει τη χώρα να παίζει) το παιχνίδι των άλλων (θα ήταν και θα είναι το ίδιο με πιθανές μελλοντικές κεντροαριστερές κυβερνήσεις ή ευρείες συμφωνίες, οι οποίες είναι όλο και πιο πιθανές).

9. Γιατί είναι; Χρειαζόμαστε μια πολιτική και πολιτιστική δύναμη που να παρουσιάζει έναν διαφορετικό τρόπο κατανόησης της ιστορίας και του ρόλου της χώρας μας (και της Ευρώπης) σε έναν αλλαγμένο κόσμο. Δεν είναι μόνο η Μελόνι: το μεγαλύτερο πρόβλημα παραμένει ο Σέρτζιο Ματαρέλα. Είναι γέρος, σκέφτεται με αρχαϊκές κατηγορίες, ζει σε έναν κόσμο που δεν υπάρχει εδώ και δεκαετίες και συνδέεται με ένα αποτυχημένο πολιτικό σχέδιο, θαμμένο από την ιστορία.

Είναι επομένως απαραίτητο να προετοιμάσουμε μια διαφορετική εννοιολογική τάξη, αγκυροβολημένη στη νέα πραγματικότητα του μετα-δυτικού κόσμου, επειδή μπορούμε να έχουμε μέλλον μόνο αν συμβαδίσουμε με την ιστορία και κάνουμε το βήμα που μας ζητά η ιστορία.  https://www.lantidiplomatico.it/

**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων