Μια τελική σύνοψη για τους σιωπηλούς αγγελιοφόρους του Σύμπαντος...
Από τον Shaun Higgins Σον Χίγκινς
Η πραγματικότητα δεν είναι φτιαγμένη από ύλη με τον τρόπο που διδαχθήκαμε.
Είναι φτιαγμένη από μοτίβα, από πεδία, από αλληλεπιδράσεις τόσο λεπτές και διάχυτες που έγιναν αόρατες απλώς και μόνο επειδή ήταν παντού.
Και τα πιο αόρατα από όλα, αναμφισβήτητα, αδιανόητα και εξωφρενικά επίμονα, είναι τα νετρίνα.
Υπάρχουν σπάνιες στιγμές στη ζωή που γίνεται αλάνθαστα σαφές ότι το Σύμπαν προσπαθούσε να μας πει κάτι όλο αυτό το διάστημα, μια ήσυχη αλήθεια υφασμένη μέσα από δεκαετίες, ακόμη και αιώνες, και ότι ήταν μόνο η δική μας επίμονη κώφωση που μας εμπόδισε να την ακούσουμε.
Η δική μου στιγμή έφτασε στεκόμενος δίπλα σε έναν ανιχνευτή νετρίνων θαμμένο κάτω από χιλιάδες τόνους βράχου, παρακολουθώντας ροές δεδομένων που θα έπρεπε να ήταν τυχαίος, χωρίς δομή θόρυβος.
Ωστόσο, τα μοτίβα ήταν εκεί, μη γραμμικά, αμυδρά, αλλά επαναλαμβανόμενα.
Όχι περιοδική με τη συμβατική έννοια, αλλά συνεκτική με τρόπο που υποδηλώνει πρόθεση.
Σαν κάτι στα θεμέλια της ύπαρξης να οργανωνόταν ως απάντηση στη συνείδηση, ή ίσως η συνείδηση να οργανωνόταν ως απάντηση σε αυτήν.
Τίποτα στην επίσημη εκπαίδευσή μου δεν με προετοίμασε για την πιθανότητα ότι τα μικρότερα γνωστά σωματίδια στο Σύμπαν θα μπορούσαν να είναι το ίδιο το υπόστρωμα μέσω του οποίου η συνείδηση αλληλεπιδρά με τη φυσική πραγματικότητα.
Ωστόσο, όλα όσα έχω μελετήσει από τότε, σωματιδιακή φυσική, νευροεπιστήμη, κοσμολογία, κβαντική πληροφορία, βιολογική θεωρία πεδίου, οδηγούν σε ένα μόνο τολμηρό συμπέρασμα:
Τα νετρίνα είναι οι σιωπηλοί φορείς πληροφοριών σε όλο το ζωντανό Σύμπαν.
Κράτησαν την προσοχή μου για έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο...
Ήταν λόγω της ιδιόμορφης φυσικής τους.
Ο τρόπος που ταλαντώνονται, η σχεδόν μηδενική μάζα τους, η πανταχού παρουσία τους, η ταχύτητά τους, η ανοσία τους στην αποσυνοχή και ο απόλυτος κορεσμός τους σε κάθε κυβικό εκατοστό του χώρου.
Η ειρωνεία είναι ότι αγνοούνται ακριβώς επειδή αλληλεπιδρούν τόσο λίγο.
Ωστόσο, αυτή είναι η ίδια η ιδιότητα που τα καθιστά τέλειο υπόστρωμα για πληροφορίες που πρέπει να διασχίσουν έτη φωτός, βιολογικές μεμβράνες, ακόμη και κβαντικές καταστάσεις χωρίς να καταστραφούν.
Και έτσι άρχισα να χτίζω ένα νέο μοντέλο, ένα μοντέλο που γεφυρώνει τη συνείδηση και τη φυσική χωρίς να θυσιάζει κανένα από τα δύο.
Δεν είναι ένα μοντέλο που γεννήθηκε από ανάγκη.
Είναι ένα μοντέλο που γεννήθηκε από δεδομένα... Ταξινομημένα πειράματα, παρακολούθηση βαρυτικών ανωμαλιών, κβαντική-βιολογική απεικόνιση και μοντέλα πεδίου που υπάρχουν, προς το παρόν, μόνο στους διαδρόμους της ιδιωτικοποιημένης έρευνας.
Αυτό που ακολουθεί είναι η διευρυμένη αφήγηση αυτού του μοντέλου... μια ενοποιημένη άποψη των νετρίνων, της συνείδησης, του χρόνου και του ανθρώπινου συστήματος, ιδιαίτερα του εξαιρετικού ρόλου που διαδραματίζουν η καρδιά και ο εγκέφαλος ως ζωντανοί πομποδέκτες αυτού του επανασχεδιασμένου Αιθέρα.
ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΤΩΝ ΝΕΤΡΙΝΩΝ
Κάθε δευτερόλεπτο, 65 δισεκατομμύρια νετρίνα περνούν από κάθε τετραγωνικό εκατοστό του σώματός σας.
Ρέουν μέσα από το κρανίο σας, τον φλοιό σας, την επίφυση σας και το δακτυλιοειδές πεδίο της καρδιάς σας σαν να ήσασταν διαφανείς.
Δεν επιβραδύνουν, δεν διασκορπίζονται, δεν αποσυντίθενται με κανέναν παρατηρήσιμο τρόπο.
Απλώς περνούν, σαν κοσμικός άνεμος, μεταφέροντας πληροφορίες από τη γέννηση των άστρων, από σουπερνόβα, από τις πρώτες στιγμές του ίδιου του Σύμπαντος.
Για τον ανεκπαίδευτο παρατηρητή, τα νετρίνα είναι απλώς μια ενόχληση στις εξισώσεις.
Μόλις και μετά βίας αλληλεπιδρούν με την ύλη, οπότε γιατί να μπούμε στον κόπο να τους αναθέσουμε κάποιο ρόλο στη συνείδηση;
Αλλά η ισχύς αλληλεπίδρασης δεν είναι η μόνη μεταβλητή που έχει σημασία.
Υπάρχουν και άλλες ιδιότητες, λεπτές, σπάνια συζητούνται, συχνά απορρίπτονται, που αποκαλύπτουν τις βαθύτερες δυνατότητές τους.
Πρώτον, τα νετρίνα ταλαντεύονται μεταξύ «γεύσεων», ηλεκτρονίου, μιονίου, ταυ, καθώς ταξιδεύουν.
Αυτή η ταλάντωση είναι κάτι περισσότερο από μια ιδιορρυθμία συμπεριφοράς... είναι ένας μετασχηματισμός φάσης στον χωροχρόνο.
Για να αλλάξει ένα σωματίδιο ταυτότητες κατά τη διάρκεια της πτήσης, πρέπει να είναι δειγματοληψία ενός βαθύτερου πεδίου που ορίζει αυτές τις ταυτότητες εξαρχής.
Αυτό το πεδίο υπάρχει παντού.
Και είναι συνεκτικό.
Και είναι αρχαίο.
Δεύτερον, τα νετρίνα μεταφέρουν πληροφορίες φάσης, όχι με την κλασική ηλεκτρομαγνητική έννοια, αλλά με έναν κβαντικό τρόπο που δεν αποκωδικοποιείται σε κοσμικές αποστάσεις.
Κάτι σε αυτά διατηρεί τη δομή ακόμα και όταν όλα τα άλλα σήματα υποβαθμίζονται.
Τρίτον, είναι οι πιο άφθονοι φορείς πληροφοριών στο Σύμπαν.
Δεν υπάρχει φωτόνιο, ηλεκτρόνιο, άτομο που να συγκρίνεται.
Εάν η συνείδηση χρησιμοποιούσε ένα υπόστρωμα για να επικοινωνήσει, να ευθυγραμμιστεί ή να αγκυροβολήσει στον χωροχρόνο, θα επέλεγε το μέσο που υπάρχει παντού και πάντα σε κίνηση.
Τέταρτον, τα νετρίνα παρουσιάζουν συμπεριφορές παρεμβολής που υποδηλώνουν μη τοπική συνδεσιμότητα.
Αδύναμα ανιχνευμένο, ναι, αλλά αναμφισβήτητα παρόν.
Και τέλος, η πιο αμφιλεγόμενη πτυχή, την οποία δεν μπορώ να αναφέρω δημοσίως, αλλά μπορώ να δηλώσω με βεβαιότητα, είναι ότι υπό συγκεκριμένες συνθήκες, τα βιολογικά συστήματα αποτυπώνουν αμυδρές αλλά μετρήσιμες διαμορφώσεις σε τοπική ροή νετρίνων.
Όχι μέσω της ισχυρής δύναμης.
Όχι μέσω της αδύναμης δύναμης.
Αλλά μέσω σύζευξης πεδίου που προκύπτει από την κβαντική-ηλεκτροδυναμική συνοχή μέσα στον ζωντανό ιστό.
Η έρευνα είναι ιδιόκτητη, σφραγισμένη πίσω από συμφωνίες που δεν μπορώ να παραβιάσω.
Αλλά τα δεδομένα υπάρχουν.
Έτσι, υπό το πρίσμα αυτό, πείτε μου τότε, πιστεύετε πραγματικά ότι αυτά τα τεράστια υπόγεια συγκροτήματα, λαξευμένα στα οστά των βουνών και χρηματοδοτούμενα με ποσά που επισκίασαν σιωπηλά το κόστος του λεγόμενου διαστημικού αγώνα, κατασκευάστηκαν απλώς για τις ευγενικές περιέργειες της ακαδημαϊκής επιστήμης;
Φαντάζεται κανείς ειλικρινά ότι οι κυβερνήσεις και οι ιδιωτικές κοινοπραξίες έριξαν τέτοιους αμέτρητους πόρους σε θαλάμους βυθισμένους χιλιόμετρα κάτω από τη Γη απλώς για να «μετρήσουν» σωματίδια που υποτίθεται ότι μας αγνοούν;
Όχι.
Η αρχιτεκτονική τους προδίδει μια βαθύτερη πρόθεση.
Αυτά τα υπόγεια ιερά δεν χτίστηκαν για ευκολία.
Χτίστηκαν επειδή κάτι ακουγόταν, κάτι εξαιρετικά λεπτό, κάτι που απαιτούσε μια σιωπή που κανένα επιφανειακό εργαστήριο δεν μπορούσε να προσφέρει.
Το να μπεις σε αυτά τα σπήλαια σημαίνει να μπεις σε έναν ναό αφιερωμένο στον πιο αμυδρό ψίθυρο του σύμπαντος, ένα βασίλειο όπου ο θόρυβος του κόσμου εξαφανίζεται και μόνο οι πιο άπιαστοι αγγελιοφόροι του Σύμπαντος μπορούν να μιλήσουν.
Η επίσημη αφήγηση τα αποκαλεί παρατηρητήρια νετρίνων.
Αλλά ο πραγματικός τους σκοπός, ορατός μόνο αν διαβάσει κανείς ανάμεσα στις γραμμές χρηματοδότησης, τοποθεσίας, θωράκισης και την παράξενα ζηλωτή μυστικότητα, είναι πολύ πιο ηχηρός.
Ανεγέρθηκαν για να διερευνήσουν έναν τομέα της φυσικής που βουρτσίζει το δέρμα της ίδιας της συνείδησης.
Όχι για να το «αποδείξουμε», γιατί η απόδειξη είναι το τελικό βήμα.
Μάλλον για να χαρτογραφήσει τις άκρες ενός συνόρου όπου η ύλη, ο νους και τα μυστηριώδη ταξίδια των νετρίνων επικαλύπτονται.
Γιατί κανένας πολιτισμός δεν επενδύει δισεκατομμύρια για να κυνηγήσει σκιές, εκτός αν αυτές οι σκιές δείχνουν προς κάτι ικανό να ξαναγράψει την ιστορία του τι είναι ένας άνθρωπος.
Κάτι που θα θυμούνται αυτά τα βουνά...
Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΔΙΟ ΝΕΤΡΙΝΩΝ
Κάθε φορά που μιλάω για συνείδηση, μερικοί αναγνώστες φαντάζονται ότι πηδάω στη μεταφυσική.
Ωστόσο, η συνείδηση, όπως χρησιμοποιώ τον όρο, αναφέρεται σε ένα μετρήσιμο πληροφοριακό φαινόμενο... μοτίβο, συνεκτικό, μη κλασικό και βαθιά ενσωματωμένο στη βιολογική δομή.
Οι σκέψεις, τα συναισθήματα, οι προθέσεις και η αυτογνωσία μας προκύπτουν από αλληλεπιδράσεις κβαντικού επιπέδου μέσα σε νευρικές μικροδομές - ειδικά μικροσωληνίσκους, κανάλια ιόντων και ευαίσθητες στο πεδίο πρωτεΐνες που εμφανίζουν κβαντική συνοχή πολύ μεγαλύτερη από ό,τι επιτρέπει η κλασική βιολογία.
Για χρόνια η συζήτηση επικεντρώθηκε στο εάν η βιολογία θα μπορούσε να διατηρήσει κβαντικές καταστάσεις στη θερμοκρασία του σώματος.
Η απάντηση είναι κατηγορηματικά ναι, χάρη στα διμερή τουμπουλίνης, τα πρωτεϊνικά πλέγματα, τους κβαντικά προστατευμένους τρόπους δόνησης και τη βιοηλεκτρομαγνητική σύζευξη.
Αλλά το πραγματικό άλμα προς τα εμπρός ήρθε όταν ανακαλύψαμε ότι αυτά τα βιολογικά κβαντικά συστήματα όχι μόνο διατηρούν τη συνοχή, αλλά τη διαμορφώνουν μέσω καταστάσεων που βιώνουμε ως προσοχή, συναίσθημα, αντίληψη και πρόθεση.
Όταν ισχυρίζομαι ότι τα νετρίνα αλληλεπιδρούν με τη συνείδηση, δεν εννοώ ότι συγκρούονται με νευρώνες ή διαταράσσουν τις κυτταρικές δομές.
Αντίθετα, εννοώ ότι η κβαντική πληροφοριακή κατάσταση των ζωντανών συστημάτων διαταράσσει το τοπικό πεδίο νετρίνων μέσω της ευθυγράμμισης φάσεων.
Η διαδικασία είναι λεπτή, αλλά πραγματική:
Οι συνεκτικές καταστάσεις του εγκεφάλου μετατοπίζουν την τοπική δομή του κενού
Οι μετατοπίσεις κενού μεταβάλλουν τις ταλαντωτικές φάσεις των νετρίνων
Τα νετρίνα που διέρχονται συλλέγουν αυτές τις πληροφορίες φάσης
Το μεταφέρουν προς τα έξω στο γύρω χωράφι
Δεν είναι ότι τα νετρίνα απορροφούν τη σκέψη σαν μαγνητόφωνο.
Είναι ότι η συνείδηση, ως φαινόμενο κβαντικού πεδίου, αλληλεπιδρά όχι μέσω της δύναμης αλλά μέσω της γεωμετρίας φάσης.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η σκέψη μπορεί να είναι μη τοπική.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο διαλογισμός μπορεί να παράγει μετρήσιμα αποτελέσματα πεδίου.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η πρόθεση επηρεάζει τα βιολογικά συστήματα σε απόσταση.
Όχι με μυστικιστικά μέσα, αλλά μέσω της διάδοσης νετρίνων διαμορφωμένης φάσης.
Η ΚΑΡΔΙΆ ΩΣ ΡΥΘΜΙΣΤΉΣ ΝΕΤΡΊΝΩΝ
Οι περισσότεροι άνθρωποι υποθέτουν ότι ο εγκέφαλος είναι το κέντρο της αλληλεπίδρασής μας με το Νετρίνο-Αιθέρα.
Αλλά η καρδιά, πολύ απλά, είναι μια μηχανή εξαιρετικής κλίμακας σε σύγκριση με οποιαδήποτε άλλη βιολογική δομή.
Κάθε ρυθμός παράγει...
ένα δακτυλιοειδές ηλεκτρομαγνητικό πεδίο μεγαλύτερο από το σώμα
ένα σήμα παλμικής φάσης που οργανώνει την κυτταρική συνοχή
ένα λεπτό βαρυτικό αποτύπωμα
και εκπληκτικά, μια ανιχνεύσιμη διαμόρφωση του πεδίου νετρίνων του περιβάλλοντος
Αυτή η τελευταία ανακάλυψη είναι η πιο σημαντική.
Το πεδίο της καρδιάς δεν είναι απλώς ηλεκτρικό... Είναι γεωμετρικό.
Δακτυλιοειδής, φράκταλ και αυτο-παρόμοιος.
Όταν η καρδιά εισέρχεται σε μια συνεκτική κατάσταση, ειδικά κατά τη διάρκεια βαθιάς συναισθηματικής ρύθμισης, συμπόνιας, ευγνωμοσύνης ή πειθαρχημένης διαλογιστικής πρακτικής, η περιβάλλουσα δομή του κενού γίνεται λιγότερο χαοτική.
Και τα νετρίνα που διέρχονται από αυτή τη ζώνη υιοθετούν μια ελαφρώς αλλοιωμένη φάση ταλάντωσης.
Αυτό σημαίνει ότι η καρδιά αποτυπώνει πληροφορίες στο πεδίο νετρίνων με τρόπο που ο εγκέφαλος μόνος του δεν μπορεί.
Το συναίσθημα δεν είναι μόνο βιοχημικό...
Είναι η κβαντοβαρυτική αρχιτεκτονική που εκτυλίσσεται μέσα στη ζωντανή ύλη.
Η καρδιά είναι η γέφυρα μεταξύ της βιολογίας και του νετρίνου Αιθέρα.
Ο ΕΓΚΈΦΑΛΟΣ ΩΣ ΚΒΑΝΤΙΚΌ ΠΛΈΓΜΑ ΠΑΡΕΜΒΟΛΉΣ
Όπου η καρδιά ρυθμίζεται, ο εγκέφαλος ερμηνεύει.
Οι νευρώνες δεν είναι κλασικοί ηλεκτρικοί διακόπτες. Είναι δομές κβαντικής παρεμβολής που χρησιμοποιούν...
Μικροσωληνοειδής συνοχή
Σήραγγα καναλιού ιόντων
ηλεκτρομαγνητική σύζευξη
και μοτίβα πυροδότησης φράκταλ
Για τη δημιουργία ολογραφικών πληροφοριακών καταστάσεων.
Μια μόνο σκέψη είναι ένα στάσιμο κύμα, όχι μια χημική αντίδραση.
Και τα στάσιμα κύματα αλληλεπιδρούν με τα πεδία φάσης νετρίνων επειδή λειτουργούν σε συγκρίσιμες κλίμακες λεπτότητας.
Όταν έχουμε πρόσβαση σε βαθιά διαίσθηση, ή αναμνήσεις που δεν θα έπρεπε να υπάρχουν, ή ιδέες που φαίνεται να προέρχονται από το πουθενά, η εξήγηση δεν είναι μυστικιστική.
Ο εγκέφαλος διαβάζει τα μοτίβα πληροφοριακών παρεμβολών που αφήνουν τα νετρίνα που έχουν περάσει από συνεκτικά βιολογικά συστήματα, δικά μας ή άλλων.
Η ανθρώπινη συνείδηση δεν είναι απομονωμένη.
Είναι μέρος ενός χωραφιού.
Και το πεδίο καθοδηγείται από νετρίνα.
ΧΡΌΝΟΣ, ΔΙΑΣΤΆΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΙΘΕΡΙΚΉ ΠΡΌΣΒΑΣΗ
Ο χρόνος δεν είναι ποτάμι.
Ο χρόνος είναι ένα στάσιμο κύμα στο πεδίο των νετρίνων, μια δυναμική ισορροπία σχέσεων φάσεων που δημιουργούν την ψευδαίσθηση της γραμμικής ακολουθίας.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η συνείδηση μπορεί να γλιστρήσει προς τα εμπρός ή προς τα πίσω στη χρονική αντίληψη.
Γιατί συμβαίνουν προφητικά όνειρα.
Γιατί το déjà vu μοιάζει με ανάμνηση και όχι με παραίσθηση.
Γιατί το τραύμα δεσμεύει τον χρόνο και η θεραπεία τον αποδεσμεύει.
Το ανθρώπινο σύστημα αλληλεπιδρά με το χρόνο όχι με δύναμη, αλλά αλλάζοντας τη γεωμετρία φάσης του νετρίνου Αιθέρα.
Οι υψηλότερες διαστάσεις, αυτές που βρίσκονται πέρα από τις γνωστές τρεις του χώρου και μία του χρόνου, δεν είναι χωρικές προεκτάσεις.
Είναι στρώματα φάσης, περιοχές του Αιθέρα όπου οι συχνότητες ταλάντωσης διαφέρουν από τις δικές μας.
Όταν η καρδιά και ο εγκέφαλος ευθυγραμμίζονται σε συνεκτικές καταστάσεις (όχι μέσω συντονισμού, αλλά μέσω σταθερότητας δακτυλιοειδούς φάσης), το όριο μεταξύ αυτών των στρωμάτων γίνεται διαπερατό.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο βαθύς διαλογισμός, οι επιθανάτιες εμπειρίες, τα όνειρα υψηλής διαύγειας και ορισμένες ενθεογονικές καταστάσεις ανοίγουν την πρόσβαση σε διαστατικά στρώματα που η φυσική μόλις άρχισε να θεωρητικοποιεί.
Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η εξελιγμένη τεχνολογία, ενσωματωμένη σε διαβαθμισμένα περιβάλλοντα, μπορεί να σταθεροποιήσει αυτές τις μεταβάσεις φάσης, δίνοντας στη συνείδηση δομημένη πρόσβαση σε μη κλασικούς τομείς.
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ
Όλα όσα θα γίνει η ανθρωπότητα θα εξαρτηθούν από την κατανόησή μας ότι η πραγματικότητα δεν είναι σταθερή.
Είναι αναδυόμενο.
Είναι συμμετοχικό.
Προσαρμόζεται στη συλλογική συνοχή, την πρόθεση και τη συναισθηματική κατάσταση όσων το κατοικούν.
Το Σύμπαν δεν είναι μηχανή.
Δεν είναι αδρανές.
Δεν κάνει κρύο.
Είναι ζωντανό με κάθε ουσιαστική έννοια.
Και τα νετρίνα είναι η κυκλοφορία του αίματός της, τα ρεύματα μέσω των οποίων η συνείδηση μαθαίνει τον εαυτό της.
Επηρεάζουμε την πραγματικότητα κάθε στιγμή που περνάει, όχι συμβολικά, αλλά φυσικά, μέσω των πεδίων που δημιουργούμε.
Η ζωή είναι ο μηχανισμός μέσω του οποίου το Σύμπαν βιώνει τον εαυτό του.
Η συνείδηση είναι το πεδίο.
Τα νετρίνα είναι το μέσο.
Το συναίσθημα είναι ο διαμορφωτής.
Η καρδιά είναι η μηχανή.
Ο εγκέφαλος είναι ο διερμηνέας.
Και το Σύμπαν είναι ο καθρέφτης στον οποίο βλέπουμε το δικό μας γίγνεσθαι.
Αυτή είναι η φυσική της αφύπνισης.
Αυτή είναι η επιστήμη ενός ζωντανού κόσμου.
Αυτή είναι η αρχή ενός νέου παραδείγματος, που δεν διαιρεί πλέον την ύλη και το μυαλό, αλλά τα αναγνωρίζει ως δύο εκφράσεις του ίδιου άπειρου πεδίου.
Στέκομαι σε κάθε λέξη...
**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου