Ένας διάλογος μεταξύ Ταγκόρ και Αϊνστάιν για τη φύση της πραγματικότητας!!

 

Στις 14 Ιουλίου 1930, ένας απίστευτος πλατωνικός διάλογος έλαβε χώρα στο Βερολίνο μεταξύ δύο μεγάλων μυαλών που εκπροσωπούσαν τόσο πολιτισμούς όσο και πεδία μελέτης, τα οποία πολλοί έχουν λανθασμένα υποθέσει ότι είναι πολικά αντίθετα μεταξύ τους.

Από τη μία πλευρά, ο επιστήμονας Άλμπερτ Αϊνστάιν, εκπροσωπώντας τον δυτικό πολιτισμό, είχε επιτύχει μερικά από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα φέρνοντας επανάσταση στη σχέση της ανθρωπότητας με τον ίδιο τον φυσικό χωροχρόνο.

Από την άλλη, ο Ινδός φιλόσοφος Rabindranath Tagore αντιπροσώπευε τον ανατολικό πολιτισμό και είχε γίνει παγκοσμίως γνωστός ως ποιητής, μουσικός και αφηγητής ιστοριών της υψηλότερης τάξης.

Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της εκτεταμένης ανταλλαγής τους, έγινε όλο και πιο σαφές ότι οι κατηγορίες που η σύγχρονη ακαδημαϊκή κοινότητα επιθυμούσε να επιβάλουν σε κάθε άνθρωπο ήταν εντελώς ανίκανες να εξηγήσουν γιατί και οι δύο ψυχές παρουσίασαν μια συνεργιστική σύγκλιση πάνω σε έννοιες που ένωσαν τη θνητή, πεπερασμένη ζωή τους με την αιώνια, αθάνατη, άπειρη θεότητα που εμποτίζει αξία, νόημα, σχήμα, σκοπό και αρμονία σε όλη τη δημιουργία.

Ενώ θα ήταν ψέμα να πούμε ότι δεν υπήρχαν σημεία διαφωνίας μεταξύ των δύο συμπαντικών διανοιών, αυτό που γίνεται εμφανές κατά τη διάρκεια του λόγου τους, είναι ότι η ποίηση και η επιστήμη όταν προσεγγίζονται με αγάπη δεν είναι ποτέ δύο, αλλά μάλλον διαφορετικές πλευρές της ίδιας ενότητας. Επιπλέον, κάθε φιλοσοφία που ισχυριζόταν ότι είχε διαρκή αξία μπορούσε να επιτευχθεί μόνο από επιστήμονες που είχαν γίνει ποιητές και ποιητές που είχαν γίνει επιστήμονες.

Κάντε κλικ εδώ για να ακούσετε την προηγούμενη ανάγνωση του "The Baul Singers from Bengal"

Για ηχογραφήσεις όλων των προηγούμενων αναγνώσεων και ολόκληρο το βιβλίο «Θρησκεία του Ανθρώπου» πατήστε εδώ.

Απομαγνητοφώνηση: 14 ΙΟΥΛΙΟΥ 1930 ΓΙΑ ΤΗ ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

Κοντά στο Πότσνταμ είναι ένα μικρό μέρος που ονομάζεται Caputh. Εκεί, πάνω σε ένα λόφο, βρίσκεται ένα καφέ ξύλινο σπίτι με κόκκινη κεραμοσκεπή. Κυκλικά, σαν φρουροί, στέκονται οι λεπτοί κορμοί των πεύκων. Στην ξύλινη βίλα κατοικεί ο μαθηματικός, Άλμπερτ Αϊνστάιν.

Περίπου στις 4 ένα πρόσφατο απόγευμα, ο Rabindranath Tagore περπάτησε κατά μήκος του αμμώδους μονοπατιού προς το σπίτι. Φορούσε ένα κοστούμι από μαλακό, μπλε ύφασμα. Έγειρε λίγο προς τα εμπρός καθώς περπατούσε και το ένα χέρι ήταν λυγισμένο πίσω από την πλάτη του. Δίπλα του στεκόταν γεροδεμένος, όρθιος ο Αϊνστάιν...

TAGORE: Έχετε ασχοληθεί με τα μαθηματικά, τις δύο αρχαίες οντότητες, το χρόνο και το χώρο, ενώ έχω δώσει διαλέξεις σε αυτή τη χώρα για τον αιώνιο κόσμο του ανθρώπου, το σύμπαν της πραγματικότητας.

Αϊνστάιν: Πιστεύετε στο θείο απομονωμένο από τον κόσμο;

ΤΑΓΚΟΡ: Όχι απομονωμένος. Η άπειρη προσωπικότητα του ανθρώπου κατανοεί το σύμπαν. Δεν μπορεί να υπάρξει τίποτα που δεν μπορεί να υπαχθεί στην ανθρώπινη προσωπικότητα, και αυτό αποδεικνύει ότι η αλήθεια του σύμπαντος είναι η ανθρώπινη αλήθεια.

Αϊνστάιν: Υπάρχουν δύο διαφορετικές αντιλήψεις σχετικά με τη φύση του σύμπαντος – ο κόσμος ως ενότητα που εξαρτάται από την ανθρωπότητα και ο κόσμος ως πραγματικότητα ανεξάρτητη από τον ανθρώπινο παράγοντα.

Ταγκόρ: Όταν το σύμπαν μας είναι σε αρμονία με τον άνθρωπο, το αιώνιο, το γνωρίζουμε ως αλήθεια, το αισθανόμαστε ως ομορφιά.

Αϊνστάιν: Αυτή είναι μια καθαρά ανθρώπινη αντίληψη του σύμπαντος.

Ταγκόρ: Αυτός ο κόσμος είναι ένας ανθρώπινος κόσμος – η επιστημονική του άποψη είναι επίσης αυτή του επιστημονικού ανθρώπου. Επομένως, ο κόσμος εκτός από εμάς δεν υπάρχει. Είναι ένας σχετικός κόσμος, που εξαρτάται για την πραγματικότητά του από τη συνείδησή μας. Υπάρχει κάποιο πρότυπο λογικής και απόλαυσης που του δίνει αλήθεια, το πρότυπο του αιώνιου ανθρώπου του οποίου οι εμπειρίες γίνονται δυνατές μέσω των εμπειριών μας.

Αϊνστάιν: Αυτή είναι μια συνειδητοποίηση της ανθρώπινης οντότητας.

ΤΑΓΚΟΡ: Ναι, μια αιώνια οντότητα. Πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε μέσα από τα συναισθήματα και τις δραστηριότητές μας. Συνειδητοποιούμε τον υπέρτατο άνθρωπο, ο οποίος δεν έχει ατομικούς περιορισμούς, μέσω των περιορισμών μας.

Η επιστήμη ασχολείται με αυτό που δεν περιορίζεται στα άτομα. Είναι ο απρόσωπος ανθρώπινος κόσμος των αληθειών. Η θρησκεία συνειδητοποιεί αυτές τις αλήθειες και τις συνδέει με τις βαθύτερες ανάγκες μας. Η ατομική μας συνείδηση της αλήθειας αποκτά παγκόσμια σημασία. Η θρησκεία εφαρμόζει αξίες στην αλήθεια και γνωρίζουμε την αλήθεια ως καλή μέσω της δικής μας αρμονίας με αυτήν. Αϊνστάιν: Η αλήθεια, λοιπόν, ή η ομορφιά, δεν είναι ανεξάρτητη από τον άνθρωπο;

ΤΑΓΚΟΡ: Όχι, δεν το λέω.

Αϊνστάιν: Αν δεν υπήρχαν πια άνθρωποι, το Apollo Belvedere δεν θα ήταν πλέον όμορφο;

ΤΑΓΚΟΡ: Όχι!

Αϊνστάιν: Συμφωνώ με αυτή την αντίληψη της ομορφιάς, αλλά όχι σε σχέση με την αλήθεια.

ΤΑΓΚΟΡ Γιατί όχι; Η αλήθεια πραγματοποιείται μέσω των ανθρώπων.

Αϊνστάιν: Δεν μπορώ να αποδείξω ότι η αντίληψή μου είναι σωστή, αλλά αυτή είναι η θρησκεία μου.

Η ομορφιά του Ταγκόρ βρίσκεται στο ιδανικό της τέλειας αρμονίας, που βρίσκεται στο παγκόσμιο ον. Η αλήθεια είναι η τέλεια κατανόηση του συμπαντικού νου. Εμείς οι άνθρωποι την προσεγγίζουμε μέσα από τα δικά μας λάθη και γκάφες, μέσα από τη συσσωρευμένη εμπειρία μας, μέσα από τη φωτισμένη συνείδησή μας. Πώς αλλιώς μπορούμε να γνωρίσουμε την αλήθεια;

Αϊνστάιν: Δεν μπορώ να αποδείξω, αλλά πιστεύω στο Πυθαγόρειο επιχείρημα, ότι η αλήθεια είναι ανεξάρτητη από τα ανθρώπινα όντα. Είναι το πρόβλημα της λογικής της συνέχειας.

Ταγκόρ: Η αλήθεια, η οποία είναι ένα με το παγκόσμιο ον, πρέπει να είναι ουσιαστικά ανθρώπινη. Διαφορετικά, οτιδήποτε εμείς οι άνθρωποι συνειδητοποιούμε ως αληθινό, ποτέ δεν μπορεί να ονομαστεί αλήθεια. Τουλάχιστον, η αλήθεια που περιγράφεται ως επιστημονική και η οποία μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω της διαδικασίας της λογικής – με άλλα λόγια, από ένα όργανο σκέψης που είναι ανθρώπινο. Σύμφωνα με την ινδική φιλοσοφία υπάρχει το Brahman, η απόλυτη αλήθεια, η οποία δεν μπορεί να συλληφθεί με την απομόνωση του ατομικού νου ή να περιγραφεί με λόγια, αλλά μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο με τη συγχώνευση του ατόμου στο άπειρό του. Αλλά μια τέτοια αλήθεια δεν μπορεί να ανήκει στην επιστήμη. Η φύση της αλήθειας για την οποία συζητάμε είναι μια εμφάνιση. Δηλαδή, αυτό που φαίνεται να είναι αληθινό στον ανθρώπινο νου, και επομένως είναι ανθρώπινο, και μπορεί να ονομαστεί Μάγια, ή ψευδαίσθηση.

Αϊνστάιν Δεν είναι ψευδαίσθηση του ατόμου, αλλά του είδους.

TAGORE: Το είδος ανήκει επίσης σε μια ενότητα, στην ανθρωπότητα. Επομένως, ολόκληρος ο ανθρώπινος νους συνειδητοποιεί την αλήθεια. ο ινδικός και ο ευρωπαϊκός νους συναντιούνται σε μια κοινή συνειδητοποίηση.

Αϊνστάιν: Η λέξη είδος χρησιμοποιείται στα γερμανικά για όλους τους ανθρώπους. Στην πραγματικότητα, ακόμη και οι πίθηκοι και οι βάτραχοι θα ανήκαν σε αυτό. Το πρόβλημα είναι αν η αλήθεια είναι ανεξάρτητη από τη συνείδησή μας.

Ταγκόρ: Αυτό που ονομάζουμε αλήθεια έγκειται στην ορθολογική αρμονία μεταξύ των υποκειμενικών και αντικειμενικών πτυχών της πραγματικότητας, οι οποίες ανήκουν και οι δύο στον υπερπροσωπικό άνθρωπο.

Αϊνστάιν: Κάνουμε πράγματα με το μυαλό μας, ακόμα και στην καθημερινή μας ζωή, για τα οποία δεν είμαστε υπεύθυνοι. Ο νους αναγνωρίζει πραγματικότητες έξω από αυτόν, ανεξάρτητες από αυτόν. Για παράδειγμα, κανείς δεν μπορεί να βρίσκεται σε αυτό το σπίτι, ωστόσο αυτό το τραπέζι παραμένει εκεί που είναι.

TAGORE: Ναι, παραμένει έξω από τον ατομικό νου, αλλά όχι τον συμπαντικό νου. Το τραπέζι είναι αυτό που γίνεται αντιληπτό από κάποιο είδος συνείδησης που κατέχουμε.

Αϊνστάιν: Αν κανείς δεν ήταν στο σπίτι, το τραπέζι θα υπήρχε το ίδιο, αλλά αυτό είναι ήδη παράνομο από τη δική σας άποψη, επειδή δεν μπορούμε να εξηγήσουμε τι σημαίνει, ότι το τραπέζι είναι εκεί, ανεξάρτητα από εμάς. Η φυσική μας άποψη σχετικά με την ύπαρξη της αλήθειας εκτός από την ανθρωπότητα δεν μπορεί να εξηγηθεί ή να αποδειχθεί, αλλά είναι μια πεποίθηση που κανείς δεν μπορεί να στερηθεί – ούτε καν τα πρωτόγονα όντα. Αποδίδουμε στην αλήθεια μια υπεράνθρωπη αντικειμενικότητα. Είναι απαραίτητη για μας – αυτή η πραγματικότητα που είναι ανεξάρτητη από την ύπαρξή μας και την εμπειρία μας και το μυαλό μας – αν και δεν μπορούμε να πούμε τι σημαίνει.

Ταγκόρ: Σε κάθε περίπτωση, αν υπάρχει κάποια αλήθεια απολύτως άσχετη με την ανθρωπότητα, τότε για εμάς είναι απολύτως ανύπαρκτη.

Αϊνστάιν: Τότε είμαι πιο θρήσκος από εσάς!

Ταγκόρ: Η θρησκεία μου βρίσκεται στη συμφιλίωση του υπερ-προσωπικού ανθρώπου, του παγκόσμιου πνεύματος, στη δική μου ατομική ύπαρξη.

/risingtidefoundation.net/

ΝΕΚΡΗ ΑΠΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ...

 

ΝΕΚΡΗ ΑΠΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

 Στις 10 Αυγούστου, οι αστυνομικές αρχές της Σικελίας βρήκαν το πτώμα μιάς έφηβης στην παραλία της πόλης Messina της Σικελίας. Η 16χρονη είχε πεθάνει από υπερβολική δόση ναρκωτικών και οι "φίλοι" της την είχαν εγκατέλειψει εκεί και είχαν εξαφανιστεί. Οι έρευνες κατέληξαν πως η κοπέλα ονομαζόταν Ιlaria Boemi. Το παρακάτω άρθρο περιγράφει τα πραγματικά αίτια του θανάτού της. 

Άρθρο του Maurizio Blondet

Μετάφραση-επιμέλεια: Ιωάννης Αυξεντίου

Είχε γεμίσει το προφίλ της στο Facebook από τις φωτογραφίες της, το κοριτσάκι που πέθανε στην αμμουδιά της Messina. Κοντινά πλάνα της πέρλας στην τρυπημένη γλώσσα της, μισοξυρισμένο  κεφάλι, όλα για να πείσει τους άλλους ότι υπάρχει...“Κοιτάξτε με, είμαι εδώ, είμαι ένα ενδιαφέρον άτομο! είμαι...dark!'' ήθελε να πει. Όχι φτωχό μου, δεν ενδιαφέρεις κανέναν. Με αυτή την αμφίεση της ''σκληρής'', με τα παιδικά μάτια που δεν κατάφερναν να κρύψουν τον τρόμο να είσαι εγκαταλελειμμένη σε αυτό τον κόσμο. Ήσουν πολύ συνηθισμένη, ήσουν standard, ήσουν μία από τις πολλές, ένα από τα πολλά τίποτα των ντισκοτέκ. Δεν ενδιέφερες ούτε τους φίλους σου, οι οποίοι μόλις έπεσες πάνω στην άμμο, το έσκασαν και για τρεις ημέρες δεν έλεγαν τίποτα, τρέμοντας σαν τα σκουλήκια-σαν σκουλήκια που είναι, μια που έτσι εκπαιδευτήκαν να γίνουν, με χασίς, εγωισμό, ναρκισσισμό, σεξουαλισμό, παραβατικότητα, με μία λέξη με ''Ελευθερία''.

Ήσουν μία από εκείνες τις μικρές σκλάβες εκείνων των ελευθεριών που σου δίδαξαν τα συστήματα της μιντιακής πειθούς. Την ελευθερία να κάνεις σεξ πριν καν μπορέσεις να νοιώσεις ένα βαθύ συναίσθημα. Το να κάνεις σεξ απλά γιατί το κάνουν όλες και έτσι πρέπει, διαφορετικά η ''παρέα'' θα σε αποκλείσει. Την ελευθερία να είσαι στην ''παρέα'' –που είναι το κατεξοχήν κοπάδι της σκλαβοποίησης. Ένας χώρος όπου οι μικρές, ανώριμες όπως εσύ, φτωχό γκρίζο ποντικάκι, συνθλίβονται και κυριαρχούνται από  επαίσχυντα όντα της ίδιας ηλικίας με εσένα. Ο χώρος αυτός είναι η αλυσίδα όπου ασκούνται ανυπόφορες και ταπεινωτικές πρακτικές… και εσείς -κοριτσάκια απελευθερωμένα- τις δέχεστε, κάνετε ''στοματικό σεξ'', παίρνετε ναρκωτικά, κάνετε οτιδήποτε σας πουν οι χωρίς τιμή νταήδες της παρέας  Διότι διαφορετικά ''σας αποκλείουν'' και δεν ξέρετε που να πάτε. Δεν διαθέτετε εφόδια, ούτε νοητικά, ούτε ηθικά, ούτε ψυχικά για να αντιμετωπίσετε τη μοναξιά.

Φωνάζετε βοήθεια, αλλά στο Facebook, μια κόλαση χλευασμού και προσβολών, ένα μέρος ανελέητης κριτικής που πληγώνει και σκοτώνει, ένα μέρος όπου χιλιάδες ασήμαντα ποντικάκια σαν εσένα  προτείνονται ως ''ενδιαφέροντα'' επειδή "μ'αρέσει Lady Gaga, οι Solar Sonika, ο Fabri Fibra, οι Rancore & dj Myke.”, κανείς δεν ακούει. Ανούσια  πάθη  για ανούσιες  μυθοπλασίες.

Χρειαζόταν κάποιος να σε καθοδηγήσει, κάποιος να σε πειθαρχήσει, καποιος να ξέρει να σου δώσει

μία κατεύθυνση, μία υπερηφάνεια να μην πεταχτείς στα σκουπίδια, γιατί ο μπαμπάς και η μαμά σε αγαπούν, για αυτούς είσαι σημαντική. Χρειαζόταν κάποιος που θα σου απαγόρευε εκείνες που κάποτε οι γονείς αποκαλούσαν ''κακές παρέες'', δεχόμενος ακόμη  και τις φωνές σου, τις εξεγέρσεις σου, αυτή είναι η "τέχνη του γονιού".

Αλήθεια, που ήταν οι γονείς σου; Για τρείς ημέρες, οι εφημερίδες δεν είπαν τίποτα. Η αστυνομία βρίσκει ένα σωματάκι πάνω στην αμμουδιά, ένα νεκρό περιστεράκι- και δεν καταφέρνει να μάθει αμέσως ποιό είναι. Θα χρειαστεί μερικές ημέρες για να φθάσει η έρευνα στους φίλους που το έσκασαν χωρίς να πουν τίποτα στους γονείς τους. Θα βρουν τον έμπορο ναρκωτικών από τις περιγραφές των "dark", οι ''σκληροί'' που τώρα πια τρέμουν,  αμέσως καταγγέλλουν: “Εμείς; Όχι! Τα ναρκωτικά της τα έδωσε μία με μωβ μπούκλες…”

Όμως οι γονείς σου, που είναι; Σε έψαξαν; Αγωνιούσαν για εσένα; Διαβάζω στις εφημερίδες ότι αρνούνται ότι είχαν προβλήματα και συγκρούσεις μαζί σου. Λογικό, αφού σε είχαν αφήσει να κάνεις ό,τι θέλεις και ως απόδειξη του καλού οικογενειακού κλίματος, ένας από τους τρείς αδελφούς (όλοι γεννημένοι από  τις προηγούμενες συμβιώσεις του πατέρα), δείχνει το μηχανάκι που μόλις είχαν χαρίσει στο κορίτσι...

Μάλιστα… Ο ''πατέρας'', είχε προηγούμενες συμβιώσεις, πάνω από μία. Και σίγουρα οι πολλαπλές ''μητέρες'' θα είχαν και αυτές τις ''εμπειρίες τους''. Ήπιαν με μεγάλες γουλιές την ελευθερία που τα μίντια εξυμνούν και που συμβουλεύουν οι διαφημίσεις. Στη Messina, στα απαίσια περίχωρα του άχρηστου  υποπρολεταριάτου, εκείνων  που  κάποτε αποκαλούντο ''Φτωχοί''  ή ''Ταπεινοί'' δεν λείπει ο σεξουαλικός  ελευθεριασμός και η παραβατικότητα…Χειραφετηθήκαν και αυτοί. Εν ολίγοις, έχασαν το Θεό, το Θεό στον οποίο πίστευαν, καλώς ή κακώς, οι παππούδες τους. Και έτσι τα έχασαν όλα.

Όπως όλος ο Ιταλικός λαός, που απαρνήθηκε το Θεό και δεν είναι πια τίποτα και βυθίζεται στο τίποτα της παρακμής του. Αλλά σε εκείνες τις συνοικίες, σε εκείνο το Νότο, τα πράγματα είναι χειρότερα: γιατί δεν είχαν τίποτε άλλο από το να ελπίζουν στο Θεό. Και τώρα ελπίζουν στον…ελευθεριασμό.

Βέβαια κακόμοιρο πλάσμα, ο πατέρας και οι μητέρες δεν μπορούσαν να σου διδάξουν τίποτα.Ούτε να σου επιβάλλουν την πειθαρχία που οι ίδιοι ποτέ δεν έμαθαν τι είναι, ούτε να σε εμποδίσουν να έχεις κακές παρέες, από αυτές που οι ίδιοι έχουν. Σου χάρισαν το μηχανάκι, τι άλλο ήθελες; Έτσι έφευγες και δεν τους ενοχλούσες, γιατί κι αυτοί έπρεπε να…''ζήσουν τη ζωή  τους''

Στις 21 Απριλίου, στο προφίλ σου στο Facebook, έγραψες: "Το σκοτάδι είναι πιο πυκνό και εγώ δεν μπορώ να βρω κάποιο νόημα".

Πράγματι, είχες δίκιο, φτωχό πλασματάκι πεθαμένο πάνω στην άμμο. Δεν έχει έννοια μια τέτοια ζωή. Χρειαζόταν κάποιος, κάποιος που εσύ θα αγαπούσες, που θα εκτιμούσες αρκετά ώστε να υπομείνεις τις συμβουλές ακόμη και τις απαγορεύσεις του-να σου μιλήσει για την έννοια της ζωής. Για την αγνότητα για την οποία διψούσες χωρίς να το γνωρίζεις, για να μην δίνεσαι, να μην πετιέσαι με τις άχρηστες συναναστροφές. Σε άφησαν ελεύθερη με το μηχανάκι. Έτσι πέθανες, σαν ένα βρώμικο κουρέλι βρεγμένο από τα κύματα, ένα περιστέρι με τα φτερά μουσκεμένα και σπασμένα. Είναι δύσκολο ακόμη  και να μάθουμε το όνομα σου. Ποια ήσουν; Κανένας. Μία ακόμη ασήμαντη ζωή.

Πέθανες από ελευθερία...

Θεόδοτος: ΝΕΚΡΗ ΑΠΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ (theodotus.blogspot.com)

Το παζάρι για την ελληνική βοήθεια στην Ουκρανία!!

 

Παιδί παίζει στα συντρίμμια ενός ρωσικού τανκ στο Χάρκοβο. Η πίεση ώστε να συνεχιστεί η ροή εξοπλισμών προς τις ουκρανικές δυνάμεις εντείνεται, με την Αθήνα να βρίσκεται στο επίκεντρο αφού τόσο η Ουάσιγκτον όσο και Ευρωπαίοι εταίροι της, κυρίως το Βερολίνο, θεωρούν ότι δεν έχει ακόμη παραχωρήσει όσα θα της αναλογούσαν στο πλαίσιο της διατλαντικής αλληλεγγύης. [Tyler Hicks / The New York Times]

Βασίλης Νέδος

Ευρωατλαντική πίεση για παροχή αντιαεροπορικών όπλων – Τι (δεν) μπορεί να δώσει η Αθήνα στο Κίεβο.

Η διαφαινόμενη παράταση του πολέμου στην Ουκρανία, αλλά και το σήμα που έστειλε πριν από λίγες ημέρες το Κογκρέσο επιβεβαιώνοντας τη διακομματική δέσμευση των ΗΠΑ με ένα πακέτο σημαντικής βοήθειας προς το Κίεβο, ασκούν με τον πιο εμφατικό τρόπο πίεση προς τους Ευρωπαίους να συνεχίσουν τη ροή εξοπλισμών και πυρομαχικών προς τις ουκρανικές δυνάμεις.Η πίεση είναι ιδιαίτερα έντονη, όπως έγινε σαφές και στην τελευταία συνεδρίαση υπό την αιγίδα των ΗΠΑ (Ukraine Defense Contact Group) την περασμένη Παρασκευή. Η Αθήνα βρίσκεται υπό διπλή πίεση, τόσο από την Ουάσιγκτον όσο και από τους εταίρους της σε επίπεδο Ε.Ε., κυρίως από το Βερολίνο, οι οποίοι θεωρούν ότι η Ελλάδα δεν έχει ακόμη παραχωρήσει όσα θα της αναλογούσαν στο πλαίσιο της διατλαντικής αλληλεγγύης.Eνα ενδιαφέρον στοιχείο των πιέσεων προς την Αθήνα έγκειται στο γεγονός ότι κανένας από τους συνομιλητές δεν θεωρεί ότι η ουκρανική άμυνα είναι δυνατόν να περιμένει μέχρι τις ευρωεκλογές. Οποια νέα παραχώρηση συστήματος ή πυρομαχικών θα πρέπει να γίνει άμεσα, καθώς ο πόλεμος συνεχίζεται και η ουκρανική άμυνα κλονίζεται.Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης σε σειρά συναντήσεων που είχε τους προηγούμενους, πολλούς μήνες ξεκαθάρισε στους συνομιλητές του ότι η Ελλάδα δεν είναι δυνατόν να παραχωρήσει συστήματα που αποδυναμώνουν την αεράμυνα της χώρας. Αλλωστε, το πρώτο αίτημα του Κιέβου προς την Αθήνα για ενίσχυση της ουκρανικής αεράμυνας δεν καταγράφηκε παρά μόλις λίγες ημέρες μετά τη ρωσική εισβολή

.Η προσφορά

Το τελευταίο χρονικό διάστημα οι Ελληνες αξιωματούχοι, σε όλα τα επίπεδα, υπογραμμίζουν ότι η χώρα μας συγκαταλέγεται σε εκείνες με την υψηλότερη κατά κεφαλήν προσφορά πυρομαχικών πυροβολικού προς την Ουκρανία, ωστόσο η συγκεκριμένη γραμμή αμφισβητείται ως ξεπερασμένη, καθώς πλέον η ανάγκη του Κιέβου για αντιαεροπορικά συστήματα είναι στην παρούσα φάση η πιο πιεστική.

Οι εταίροι ζητούν τον διαχωρισμό των αντιαεροπορικών συστημάτων από τα πυρομαχικά τους, ώστε να κάμψουν τις αρνήσεις της Ελλάδας σε ό,τι αφορά την προμήθεια αντιαεροπορικών βλημάτων ή πυραύλων.

 Στα τελευταία αιτήματα των Ουκρανών στην Αθήνα, πέρα από ανταλλακτικά και πυραύλους για μαχητικά F-16 και τη συνέχιση της υποστήριξης για το πυροβολικό, περιλαμβάνονταν αντιαεροπορικά συστήματα ρωσικής, και όχι μόνο, κατασκευής, και συγκεκριμένα S-300, SA-8 OSA/ΑΚ, Crotale και Hawk, ακόμη και αν αυτά έχουν βλάβες ή προβλήματα. Είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον ότι στη λίστα των Ουκρανών δεν περιλαμβάνονταν οι πολύτιμοι για την ελληνική αεράμυνα αντιαεροπορικοί πύραυλοι τύπου Patriot, την προσφορά των οποίων προς το Κίεβο απαίτησαν οι Γερμανοί.Η απαίτηση αυτή καταγράφεται ενώ οι Ισπανοί συζητούν ήδη με τους εταίρους τους στο ΝΑΤΟ την απόσυρση μιας πυροβολαρχίας πυραύλων τύπου Patriot που είναι εγκατεστημένη στην Τουρκία, με σκοπό να τη μεταφέρουν στην Ουκρανία. Αυτή η στάση αξιοποιείται ως πίεση προς την Ελλάδα, με το επιχείρημα ότι σχεδιάζεται να αφαιρεθούν αντιαεροπορικές δυνατότητες και από τη σύμμαχο Τουρκία, και ως εκ τούτου θα μπορούσε να προβεί σε μια ανάλογη κίνηση και η Αθήνα. Αποσιωπάται, βεβαίως, ότι για την Ελλάδα η απειλή δεν είναι αόριστη, ενώ οι ισπανικοί Patriot είναι εγκατεστημένοι στη νοτιοανατολική Τουρκία.Ως επιχείρημα εναντίον της Ελλάδας χρησιμοποιείται και η στάθμευση πυροβολαρχίας Patriot της Πολεμικής Αεροπορίας (Π.Α.) στη Σαουδική Αραβία τα τελευταία δυόμισι χρόνια. Αν και δεν συνδέεται ευθέως, είναι ενδιαφέρον και το αίτημα της Γαλλίας για την παροχή μίας συστοιχίας Crotale με σκοπό την ενίσχυση της αεράμυνας των Ολυμπιακών Αγώνων, την οποία, βεβαίως, η Αθήνα δεν μπορεί να αρνηθεί εύκολα. Δημιουργεί, ωστόσο, ένα προηγούμενο.Ακόμη πιο έντονες είναι οι πιέσεις προς την Αθήνα για την παραχώρηση των συστημάτων που είναι κατασκευής κρατών του πρώην ανατολικού μπλοκ. Σε αυτή την κατηγορία εμπίπτουν κάποια από τα συστήματα SA-8 OSA/ΑΚ και οι πιέσεις προς την κατεύθυνση της εξαγωγής τους είναι πραγματικές. Συγκεκριμένα, μία μοίρα από αυτά παρελήφθη το 1992 από την πρώην Ανατολική Γερμανία και, βεβαίως, το Βερολίνο ευχαρίστως θα έδινε την άδεια επανεξαγωγής (δηλαδή την άδεια τελικού χρήστη – end user license agreement) του συστήματος προς την Ουκρανία. Το βασικό πρόβλημα με τα OSA/AK είναι ότι αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της αεράμυνας περιοχής των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου έναντι πιθανής αεροπορικής απειλής. Και σε αυτή την περίπτωση η Αθήνα έχει, βεβαίως, ζητήσει την εξαγωγή τους έπειτα από αντικατάσταση. Είναι προφανές ότι οι εταίροι σε Ε.Ε. και ΝΑΤΟ πιέζουν και για την εξαγωγή των συστημάτων που αγοράστηκαν από τη Ρωσική Ομοσπονδία, ωστόσο σε αυτή την περίπτωση είναι σαφές ότι το Κρεμλίνο δεν θα δώσει… άδεια τελικού χρήστη για την Ουκρανία

Τα πυρομαχικά....

Η τρίτη γραμμή πιέσεων, στις οποίες η Αθήνα θα είναι πολύ δύσκολο να αντισταθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, είναι να προμηθεύσει στην Ουκρανία με αντιαεροπορικά βλήματα ή πυραύλους από το απόθεμα που διαθέτει για τη χρήση συστημάτων που ήδη χρησιμοποιούνται στο μέτωπο. Εν ολίγοις, οι εταίροι ζητούν τον διαχωρισμό των αντιαεροπορικών συστημάτων από τα πυρομαχικά τους, σε μια προσπάθεια να κάμψουν τις αρνήσεις της ελληνικής πλευράς. Δεν είναι σαφές αν αυτό μπορεί να ισχύσει για τα συστήματα αεράμυνας μεγάλης εμβέλειας, όπως είναι οι Patriot, οι οποίοι αποτελούν το πιο σκληρό γρανάζι της ελληνικής αντιαεροπορικής προστασίας.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Masanori Fukushima: O κορυφαίος γιατρός ογκολόγος απο την Ιαπωνία μιλάει για τους νέους «καρκίνους turbo» που παρουσιάστηκαν μετά το μαζικό εμβολιασμό κατά του Covid19!

 

Ο καθηγητής Φουκουσίμα θεωρείται ο πιο κορυφαίος ιατρός ογκολόγος στην Ιαπωνία, ηγήθηκε της ευθύνης για την καθιέρωση της ιατρικής ογκολογίας ως βασικής επιστήμης, και ‘ηταν πρωτοπόρος στην πρώτη κλινική εξωτερικών ασθενών για τον καρκίνο στο Πανεπιστήμιο του Κιότο. Η θητεία του στο Aichi Cancer Center Hospital και η καινοτόμος ηγεσία του στην έρευνα σε δραστικές ιατρικές εξελίξεις, ιδίως στη φαρμακοεπιδημιολογία, υπογραμμίζουν μια καριέρα αφιερωμένη στην αμφισβήτηση του status quo για χάρη της βελτίωσης της φροντίδας των ασθενών.Η πρώιμη κριτική του, που δημοσιεύτηκε στο «Nature» για πρώτη φορά το 1989, ( πριν από 35 χρόνια! ), τόνισε τους κινδύνους της άκριτης αποδοχής και διανομής φαρμάκων με μη αποδεδειγμένη αποτελεσματικότητα, αποκαλύπτοντας ένα βαθύ ελάττωμα στη διαδικασία έγκρισης φαρμακευτικών προϊόντων στην Ιαπωνία. Αυτή η γενναία αντιμετώπιση των φαρμακευτικών κανόνων πυροδότησε σημαντικές μεταρρυθμίσεις, δείχνοντας τη δέσμευσή του για την ασφάλεια των ασθενών έναντι του εφησυχασμού.

Αν δείτε τα κυρίαρχα μέσα μαζικής ενημέρωσης (που ελέγχονται απο την Pfizer) τα τελευταία χρόνια αλλα και τους παραπλανητικούς ιστοτόπους “ελέγχου γεγονότων”, απεικονίζουν τον καθηγητή Φουκουσίμα τα τελευταία χρόνια ως έναν ακόμη συνωμοσιολόγο. Αλλά όταν ακούτε για την ιστορία του, καταλαβαίνεις πως αυτό συνέβει πριν πάει ενάντια στην αφήγηση του «ασφαλούς και αποτελεσματικού», εμείς μπορεί να μη το γνωρίζουμε, το γνωρίζουν όμως και τον εμπιστεύονται οι Ιάπωνες που ξέρουν την ιστορία του.

Τι είπε για τους νέου τύπου “turbo καρκίνους“

Ο καθηγητής Fukushima υπογράμμισε την ανησυχητική εξέλιξη τον τελευταίων ετών που παρουσιάστηκε στο τομέα της ογκολογίας, γνωστή ως ” turbo καρκίνους “, η οποία προέκυψε μετά τη χρήση πειραματικής γονιδιακής θεραπείας mRNA. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι με αυτό τον τρόπο αποκαλλείται σε όλες τις χώρες, και ενώ ορισμένοι “ελεγκτές δεδομένων” μπορεί να απορρίψουν τους “Καρκίνους Turbo” ως ανύπαρκτη κατάσταση, όπως έχει κάνει η Wikipedia , στην πραγματικότητα αναφέρονται σε αυτό που ιατρικά αναγνωρίζεται ως Υπερπροοδευτική Νόσος. Επομένως, εάν συναντήσετε έναν καθυστερημένο, αγορασμένο και πληρωμένο ελεγκτή γεγονότων για τον όρο “Turbo καρκίνοι”, μπορείτε να τον κατευθύνετε στην Υπερπροοδευτική Νόσος του Καρκίνου.Όπως περιγράφει ο καθηγητής Φουκουσίμα, είναι «ένας τύπος που δεν τον είχαν δει προηγουμένως οι γιατροί, και χαρακτηρίζεται από την απίστευτα γρήγορη ταχύτητά του.» Μέχρι να εντοπιστούν τέτοιοι καρκίνοι, βρίσκονται ήδη «στο στάδιο τέσσερα – προχωρημένος καρκίνος». Ειναι περιττό να πούμε πως εμφανίζεται μόνο στους εμβολιασμένους…

Επιπλέον, ο καθηγητής Φουκουσίμα τονίζει ότι « συγκεκριμένοι τύποι καρκίνου, σε σχέση με τον εμβολιασμό, φαίνεται να παρουσιάζουν υπερβολική θνησιμότητα ». Ονομάζει συγκεκριμένα καρκίνους όπως ο « καρκίνος β αναστολέα, ο καρκίνος των ωοθηκών, ο καρκίνος του θυρεοειδούς », μαζί με τον « καρκίνο του οισοφάγου και του πνεύμονα », και κυρίως τον « καρκίνο του προστάτη στους άνδρες » ως ιδιαίτερα επηρεαζόμενους.Αυτή η αύξηση της θνησιμότητας των συγκεκριμένων τύπων καρκίνου μετά τον εμβολιασμό ” δεν μπορεί να εξηγηθεί απλώς από διαταραχές όπως η μη διαθεσιμότητα πρώιμων προληπτικών εξετάσεων λόγω της πανδημίας ή οι χαμένες ευκαιρίες για θεραπεία “, υποδηλώνοντας μια άμεση και ανησυχητική σχέση μεταξύ αυτών των περιπτώσεων “καρκίνου turbo” και τη γονιδιακή θεραπεία mRNA.

Στη συνέχεια, ο καθηγητής Φουκουσίμα μίλησε για μια πολύ θλιβερή περίπτωση που συνάντησε. Ένας νεαρός άνδρας, 28 ετών, που ήταν υγιής και δεν χρειαζόταν ποτέ γιατρό, πέθανε ξαφνικά. Αυτό συνέβη πέντε ημέρες αφότου έκανε το δεύτερο εμβόλιο Pfizer. Η γυναίκα του τον βρήκε νεκρό ένα πρωί. Η αστυνομία μετέφερε το σώμα του στο νοσοκομείο για νεκροψία, όπου ένας γιατρός διαπίστωσε κάτι σοκαριστικό. Η καρδιά του άντρα είχε γίνει τόσο μαλακή που διαλύθηκε.Αυτή η υπόθεση ανησύχησε πραγματικά τον καθηγητή Φουκουσίμα. Πιστεύει ότι δείχνει πόσο επικίνδυνο μπορεί να είναι το εμβόλιο, ειδικά για άτομα που ήταν υγιή και δεν είχαν καμία ασθένεια πριν. Πιστεύει ότι τέτοιοι αιφνίδιοι θάνατοι μετά τον εμβολιασμό είναι πολύ σοβαροί. Ο καθηγητής Φουκουσίμα είναι απογοητευμένος με την έλλειψη κάλυψης από τα μέσα ενημέρωσης για αυτά τα κρίσιμα ζητήματα.

Στη συνέχεια επισημαίνει ότι τώρα γινόμαστε μάρτυρες μιας ευρείας σειράς ασθενειών που εμφανίζονται όλο και πιο συχνά . Αυτό περιλαμβάνει αυτοάνοσες και νευροεκφυλιστικές ασθένειες, καρκίνο, λοιμώξεις, ακόμη και σπάνιες και δύσκολες καταστάσεις. Ασθένειες που προηγουμένως ήταν άγνωστες ή που σπάνια συναντούσαν οι γενικοί ιατροί γίνονται πλέον όλο πιο συχνές, εγείροντας σημαντική ανησυχία για τις απρόβλεπτες συνέπειες της πειραματικής γονιδιακής θεραπείας mRNA.Ο καθηγητής Φουκουσίμα επικρίνει την παγκόσμια στρατηγική εμβολιασμού του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ), την ενιαία προσέγγισή του ως θεμελιωδώς ελαττωματική δεδομένης της τεράστιας ποικιλομορφίας στην ιατρική υποδομή, τις πολιτιστικές πρακτικές και τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης σε όλες τις χώρες. Υποστηρίζει ότι η ποικιλομορφία στα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης και στα πολιτισμικά πλαίσια καθιστά την ιδέα μιας καθολικής εκστρατείας εμβολιασμού εντελώς παράλογη. Κάνοντας παραλληλισμούς με τα εμβόλια κατά της γρίπης, τα οποία θεωρεί ανεπιτυχή παρά τη μακροχρόνια προώθηση, αμφισβητεί εντελώς την αποτελεσματικότητα των «εμβόλιων» για τον COVID-19 και θεωρεί την επίμονη προώθηση των εμβολίων, παρά τις αντενδείξεις των κινδύνων τους, ως παράλογη και παρόμοια με λατρευτική συμπεριφορά παρά με επιστημονικό σκεπτικό.Εκφράζει περαιτέρω την ανησυχία του για τη δύναμη και τη διαδικασία λήψης αποφάσεων του ΠΟΥ, τονίζοντας ότι οι εθνικές κυβερνήσεις δεν πρέπει να υπολογίζουν αυτό τον οργανισμό για αποφάσεις που σχετίζονται με τα εμβόλια. Αναφέροντας το παράδειγμα των ποικίλων αποτελεσμάτων του COVID-19 σε χώρες της Μέσης Ανατολής, προτείνει ότι οι λιγότερο επιθετικές στρατηγικές εμβολιασμού έχουν συσχετιστεί με λιγότερα προβλήματα υγείας.

Ο καθηγητής Φουκουσίμα ισχυρίζεται επίσης ότι η ανάπτυξη του εμβολίου έγινε κάτω απο παρανοήσεις, κακή συμπεριφορά και αυτό που καταδικάζει έντονα ως «κακές πρακτικές της επιστήμης». Υποστηρίζει ότι τέτοιες ανήθικες επιστημονικές πρακτικές οδήγησαν στη δημιουργία ενός βασικά ελαττωματικού και παραπλανητικού προϊόντος . Κατά την άποψή του, αυτό δεν αντιπροσωπεύει απλώς μια αποτυχία, αλλά και μια ντροπή για την ανθρωπότητα, που καθοδηγείται από βασικούς θεσμούς όπως ο ΠΟΥ. Το κάλεσμα του καθηγητή Φουκουσίμα για δράση είναι μια έκκληση για την επιστήμη να επιστρέψει στα ηθικά θεμέλιά της και να εγκαταλείψει πρακτικές που θεωρεί εγκληματικές.

https://anazitiseis.gr/

Οι ΗΠΑ ενθαρρύνουν τον αλυτρωτισμό: Ζητούν αναγνώριση «μακεδονικής μειονότητος»!!!

 

Τι αναφέρει η έκθεσις του Σταίητ Ντηπάρντμεντ- Την χρήση του όρου «Μακεδονία» και την δια της πλαγιάς κατάργηση της Συμφωνίας των Πρεσπών προωθεί το εθνικιστικό VMRO-DPMNE μετά τις εκλογές της 8ης Μαΐου

Θέμα μακεδονικής μειονότητος εγείρουν οι Ηνωμένες Πολιτείες στην έκθεση του Στέιτ Ντιπάρντμεντ για τα ανθρώπινα δικαιώματα εν μέσω μάλιστα των κρίσιμων εκλογών που διεξάγονται στα Σκόπια, που όπως όλα δείχνουν θα επαναφέρουν το εθνικιστικό VMRO-DPMNE στην εξουσία.

• Μύρνα Νικολαΐδου

«Αν και το σύνταγμα και ο νόμος προέβλεπαν την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι, τα δικαστήρια συνέχισαν να επιβάλλουν νομικούς περιορισμούς σε ενώσεις αυτοπροσδιοριζόμενων εθνοτικών Μακεδόνων», αναφέρει εμφανώς επικριτικά η έκθεση του Στέιτ Ντιπάρντμεντ στο κεφάλαιο περί «ελευθερίας του συνεταιρίζεσθαι», ενισχύοντας τις εθνικιστικές κορώνες της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως, που κατέγραψε ηχηρή νίκη στις εκλογές της περασμένης Τετάρτης και πλέον έρχεται αντιμέτωπη και με τα αλβανικά κόμματα, τα οποία κάλεσαν ήδη τους πολίτες σε διαδηλώσεις κρατώντας σημαίες των ΗΠΑ αλλά και της Τουρκίας, που έχει κάνει μια θεαματική διείσδυση σε όλα τα Βαλκάνια. Η επαναφορά της εθνικιστικής ρητορικής στην γείτονα ανοίγει τις αλυτρωτικές ορέξεις και του «Ουράνιου τόξου» που είχε σιγήσει το τελευταίο διάστημα.

Η νίκη της υποψήφιας του VMRO-DPMNE, Gordana Siljanovska με 20 μονάδες διαφορά ‘έναντι του αντιπάλου της από το κυβερνών Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SDSM) και απερχόμενου πρόεδρου, Stevo Pendarovski (40% έναντι 20%), της δίδει ένα ισχυρό προβάδισμα εν όψει του β γύρου που αναμένεται να πραγματοποιηθεί στις 8 Μαΐου μαζί με τις βουλευτικές εκλογές, θέτοντας νέα δεδομένα στις σχέσεις με την Ελλάδα, την Βουλγαρία και φυσικά την ΕΕ. Είναι χαρακτηριστικό ότι τόσο η Siljanovska όσο και ο πρόεδρος του εθνικιστικού κόμματος VMRO-DPMNE και επικρατέστερος επόμενος πρωθυπουργός, Hristijan Mickoski, έχουν καταστήσει σαφές πως θα αναφέρονται στην χώρα τους ως «Μακεδονία».

«Όλοι όσοι επιθυμούν πραγματικά καλά για τη Μακεδονία πρέπει να ενωθούν και να μην περιοριστούμε μόνο στο πλαίσιο της Μακεδονίας, αλλά να δράσουμε περιφερειακά, να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον και να χρησιμοποιήσουμε κάθε μορφή συνεργασίας», δήλωσε η Siljanovska κατά την νικητήρια ομιλίας της.

Μετά την άσκηση του εκλογικού του δικαιώματος, ο Mickoski τόνισε ότι τώρα όλη η εξουσία είναι στα χέρια των πολιτών και οι εκατοντάδες που αποφάσισαν στο περασμένη περίοδο θα καταλήξουν στην σιωπή.

«Σήμερα είναι μια ξεχωριστή όμορφη ηλιόλουστη μέρα, μια μέρα που οι πολίτες πρέπει να βγουν και να ψηφίσουν, όταν όλη η εξουσία είναι στα χέρια των πολιτών. Αυτές οι λίγες εκατοντάδες που αποφάσισαν την τύχη των πολιτών το προηγούμενο διάστημα είναι πλέον ένα σιωπηλό γράμμα. Σήμερα, οι πολίτες είναι αυτοί που αποφασίζουν για το μέλλον των οικογενειών τους, το μέλλον της Μακεδονίας και των παιδιών τους. Γι’ αυτό το μήνυμά μου σήμερα είναι να βγούμε έξω, να ψηφίσουμε, ο καθένας να αφιερώσει 10 λεπτά από τον χρόνο του γιατί έτσι αποφασίζει το μέλλον των παιδιών του, της οικογένειάς του και το μέλλον της Μακεδονίας», είπε χαρακτηριστικά ο Mickoski, επαναλαμβάνοντας ξανά και ξανά το όνομα «Μακεδονία».

Η αντίδραση της Αθήνας

Αν και ο κ. Μίτσκοσκι κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου δεν έθεσε ευθαρσώς θέμα «καταγγελίας» της Συμφωνίας των Πρεσπών, το γεγονός και μόνο ότι οι κορυφαίοι θεσμικοί παράγοντες της χώρας -σε περίπτωση που επικρατήσουν- θα χρησιμοποιούν τον όρο «Μακεδονία» συνιστά αυτομάτως κατάφωρη παραβίαση της Συμφωνίας των Πρεσπών. Σε συνδυασμό δε με την απροθυμία αλλαγής των διαβατηρίων από μέρους των Σκοπίων (η προθεσμία έχει λήξει προ διμήνου και δεν θα δοθεί άλλη παράταση ), αναμένεται να προκαλέσουν την αντίδραση της Αθήνας το επόμενο διάστημα, αλλά και να βάλουν «ταφόπλακα» στην ευρωπαϊκή προοπτική των Σκοπίων, που έχει παγώσει λόγω της διενέξεως με την Σόφια.

Όσον αφορά τις ελληνικές υποχρεώσεις που απορρέουν από την Συμφωνία των Πρεσπών, διπλωματικές πηγές έχουν τονίσει κατ επανάληψη ότι είναι στα σχέδια της κυβερνήσεως να φέρει προς ψήφιση στην Βουλή τα τεχνικά μνημόνια με τα Σκόπια. Ωστόσο αυτό εξαρτάται από την τήρηση της Συμφωνίας των Πρεσπών και από την άλλη πλευρά, διαμηνύοντας ότι πρόκειται για μια διεθνή συμφωνία, η οποία δεν μπορεί να αλλάξει μονομερώς. Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, η Αθήνα επιφυλάσσεται να απαντήσει στις προκλήσεις Μιτσόσκι μετά τις εκλογές ώστε να μην φανεί ότι παρεμβαίνει στα εσωτερικά θέματα της χώρας. Σε κάθε περίπτωση εφόσον επιβεβαιωθούν αυτά τα πρώτα μηνύματα της κάλπης και στις εθνικές εκλογές που θα πραγματοποιηθούν στα Σκόπια σε δύο εβδομάδες, είναι σαφές ότι οι παράλογες όσο και ανιστόρητες διεκδικήσεις των Σκοπιανών έναντι της Ελλάδος θα επανέλθουν δριμύτερες. Και είναι θέμα χρόνου να θέσουν επιτακτικά και πάλι θέμα και «μακεδονικής μειονότητος» στην Ελλάδα, όπως έχει συμβεί άλλωστε και στο παρελθόν.

Το «Ουράνιο Τόξο»

Υπενθυμίζεται ότι λίγες ώρες μετά την υπογραφή της συμφωνίας των Πρεσπών το σλαβόφωνο κόμμα «Ουράνιο Τόξο» είχε ζητήσει την αναγνώριση «εθνικής μακεδονικής μειονότητας» στην Ελλάδα. Ο πολιτικός σχηματισμός με έδρα την Φλώρινα, που εκπροσωπεί μία ομάδα Σλαβόφωνων στην βόρεια Ελλάδα, είχε τότε χαρακτηρίσει «ημιτελή» την συμφωνία καθώς δεν αναγνώριζε «σύγχρονη μακεδονική εθνική ταυτότητα» στη χώρα μας. Είχε κατέλθει στις ευρωεκλογές του 2009 με την ονομασία ‘Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία – Ουράνιο Τόξο’, λαμβάνοντας στο σύνολο της ελληνικής επικράτειας 4.530 ψήφους (0,09%), ενώ στις ευρωεκλογές του 2019, απέσπασε ποσοστό της τάξεως του 0,11% δηλαδή 6.364 ψήφους- στις εφετινές δεν συμμετέχει.

Αν και ο πολιτικός σχηματισμός αδρανοποιήθηκε σχετικώς τα τελευταία λόγω της Συμφωνίας των Πρεσπών, οι προκλήσεις δεν σταμάτησαν και τον Νοέμβριο του 2021 168 διανοούμενοι από τα Σκόπια, οι περισσότεροι εκ των οποίων φιλικά προσκείμενοι στο εθνικιστικό VMRO-DPMNΕ, απηύθυναν «έκκληση στο δημοκρατικό ελληνικό και παγκόσμιο κοινό» να αναγνωρίσει «μακεδονική» μειονότητα στο έδαφός της.

«Σήμερα εμείς, οι Μακεδόνες με τιμή και αξιοπρέπεια, υπογράφοντες το μήνυμα, απαιτούμε την αναγνώριση της μακεδονικής μειονότητας ως υπόσχεση του κοινού μας δημοκρατικού μέλλοντος και της προόδου στα Βαλκάνια, που είναι αναπόσπαστο μέρος της Ευρώπης», ανέφερε το κείμενο, συνεχίζοντας: «Στα Βαλκάνια, η «μακεδονική» μειονότητα αναγνωρίζεται από τη Δημοκρατία της Σερβίας και τη Δημοκρατία της Αλβανίας, τις γειτονικές μας χώρες, αλλά δεν αναγνωρίζεται από τους άλλους γείτονές μας, τη Δημοκρατία της Βουλγαρίας και την Δημοκρατία της Ελλάδας. Η μοναδικότητα των «Μακεδόνων» στη διοικητική περιφέρεια της Μακεδονίας, την Ελληνική Δημοκρατία, επιβεβαιώνεται από την εγγραφή του μακεδονικού πολιτικού κόμματος. Είναι το πολιτικό κόμμα Ουράνιο Τόξο, με έδρα τη Λερίν το 1994». Σημειώνεται δε ότι αν και το «Ουράνιο Τόξο» επέκρινε την Συμφωνία των Πρεσπών, έχει επικροτήσει το γεγονός ότι «για πρώτη φορά η Ελλάδα αναγνωρίζει την μακεδονική γλώσσα» και την μακεδονική ταυτότητα».

Σε αυτό προστέθηκε λίγο αργότερα και η απόφασις του Πρωτοδικείου της Φλώρινας να αναγνωρίσει ως νόμιμο σωματείο, επί της Ελληνικής Επικράτειας, το «Κέντρο Μακεδονικής Γλώσσας», με έδρα τη Φλώρινα. To Μονομελές Πρωτοδικείο Φλώρινας στις 16 Μαρτίου 2023 με την υπ’ αριθ. 41/2023 απόφασή του, δικαίωσε το «Κέντρο Μακεδονικής Γλώσσας» και ενέκρινε τη σύσταση του, απορρίπτοντας τόσο την ανακοπή της Εισαγγελίας Φλώρινας (στην πρώτη απόφαση έγκρισης του σωματείου από τον Ειρηνοδίκη Φλώρινας) που υποστηρίχθηκε από 4 πρόσθετες παρεμβάσεις (Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, Φιλεκπαιδευτικός Σύλλογος Φλώρινας ο Αριστοτέλης και Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού) όσο και την τριτανακοπή που ασκήθηκε από τη Παμμακεδονική Ένωση Μακεδονικού Αγώνα Ελλάδος – Αυστραλίας. Η απόφαση του δικαστηρίου που άναψε «πράσινο φως» στην λειτουργία του συλλόγου με την επωνυμία «Κέντρο Μακεδονικής Γλώσσας», επισημαίνει μεταξύ άλλων ότι: «Τα σωματεία που συστήνονται για σκοπούς όπως λ.χ. για την επιδίωξη διαφόρων κοινωνικών η οικονομικών σκοπών, την προστασία της πολιτιστικής η πνευματικής κληρονομιάς την αναζήτηση της εθνικής ταυτότητας η την επιβεβαίωση της μιας μειονοτικής συνείδησης, είναι σημαντικά για την ομαλή λειτουργία της δημοκρατίας»!

Και η«Τουρκική Ένωση Ξάνθης»

Η απειλή για την Ελλάδα ωστόσο δεν έρχεται μόνο από τις αλυτρωτικές επιδιώξεις των Σκοπιανών που αναμένεται να «θεριέψουν» με τυχόν επικράτηση του εθνικιστικού VMPRO. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος προέρχεται από την γειτονική Τουρκία που θέτει συνεχώς ζήτημα «τουρκικής μειονότητος» στην Βόρειο Ελλάδα και ως φαίνεται με τις ευλογίες της Ουάσιγκτων. Και αυτό διότι η έκθεσις του Σταίητ Ντηπάρντμεντ για τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν έθεσε θέμα μόνο «μακεδονικής μειονότος», έκανε και εκτενή αναφορά και στις προσπάθειες εδραιώσεως «τουρκικής» στην Θράκη! Ιδού τι ακριβώς αναφέρει το συγκεκριμένο κεφάλαιο περί «ελευθερίας του συνεταιρίζεσθαι»: «Παρόλο που το σύνταγμα και ο νόμος προέβλεπαν την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι, τα δικαστήρια συνέχισαν να θέτουν νομικούς περιορισμούς σε ενώσεις αυτοπροσδιοριζόμενων εθνοτικών Μακεδόνων ή ενώσεις που περιλάμβαναν τον όρο «Τούρκοι» ως ενδεικτικό μιας συλλογικής εθνικής ταυτότητας. Η «Τουρκική Ένωση Ξάνθης» με έδρα τη Θράκη συνέχισε να λειτουργεί χωρίς νομικό καθεστώς, βάσει απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου του 2021 που αρνήθηκε την επίσημη εγγραφή της για «λόγους εθνικής ασφάλειας και δημόσιας τάξης». Αυτά λέει το Σταίητ Ντηπάρντμεντ, αγνοώντας την Συνθήκη της Λωζάννης και φυσικά τις συνεχείς προσπάθειες του τουρκικού προξενείου να θέσει τον μουσουλμανικό πληθυσμό της Κομοτηνής και Ξάνθης κάτω από την ομπρέλα της Άγκυρας.

Μάλιστα στις 14 Απριλίου με μία ανάρτηση στο Twitter το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών ευχήθηκε «χρόνια πολλά» στην «Τουρκική Ένωση Ξάνθης». Συγκεκριμένα με ένα μήνυμά του στο X (πρώην Twitter) το τουρκικό ΥΠΕΞ έγραψε χαρακτηριστικά: «Χρόνια πολλά για τα 97 χρόνια της Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης! Υποστηρίζουμε τον δίκαιο αγώνα της Ένωσης να χρησιμοποιήσει το όνομά της, σύμφωνα με τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων». Εξ άλλου η τουρκική προπαγάνδα για την δήθεν καταπάτηση των δικαιωμάτων της δήθεν τουρκικής μειονότητας καλά κρατεί, καθώς στις αρχές του χρόνου πραγματοποιήθηκε η πρεμιέρα της ταινίας για την ζωή του εθνικιστή ηγέτη της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης Αχμέτ Σαδίκ.

Η ταινία με τίτλο «Sadık Ahmet», γυρισμένη σε συνεργασία του TRT και της MCG Film, παρουσιάστηκε σε 180 αίθουσες την Παρασκευή 2 Φεβρουαρίου. Aφηγείται την ζωή και την πορεία του ιδρυτή του Σαδίκ, ο οποίος φιλοδοξούσε να εξελιχθεί, στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και αρχές του 1990, στον Ντενκτάς της Θράκης. Ο Σαδίκ δραστηριοποιήθηκε στην Κομοτηνή και επιδόθηκε σε πολιτικό αγώνα σε συνεργασία με την Άγκυρα, για την δήθεν “περιφρόνηση από το ελληνικό κράτος των πολλών δικαιωμάτων των Τούρκων της Δυτικής Θράκης που ζουν στην Ελλάδα”.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Σαδίκ παρουσιάζεται στην ταινία ως «Αρχηγός των Τούρκων της Δυτικής Θράκης»! Και τον μνημονεύει πάντα το τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών. Με αφορμή την 28η επέτειο του θανάτου του τον περασμένο Ιούλιο, το τουρκικό ΥΠΕΞ είχε γράψει στο Χ: «Μνημονεύουμε με ευγνωμοσύνη, σεβασμό και προσευχές τον ιδρυτή του Κόμματος Ισότητας, Ειρήνης και Φιλίας και αξέχαστο ηγέτη των Τούρκων της Δυτικής Θράκης, Γιατρό Σαδίκ Αχμέτ, στην 28η επέτειο του θανάτου του. Θα συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε τους ομογενείς μας στον δίκαιο αγώνα του οποίου ηγήθηκε ο Γιατρός Σαδίκ Αχμέτ και να υπερασπιζόμαστε όλα τα νόμιμα δικαιώματα της Τουρκικής Μειονότητας της Δυτικής Θράκης».

Και όλα αυτά ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη ο περίφημος ελληνοτουρκικός διάλογος για την εξομάλυνση των σχέσεων των δύο χωρών.

 (newsbreak.gr)

Ο ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!!

 

   Γράφει η ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΠΡΙΑΜΟΥ  

Χριστίνα Πριάμου

ΕΧΕΙ ΤΑΜΠΟΥ Η ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ?

Κι όμως ναι φίλοι μου, έχει ταμπού η αρχαία ελληνική ιστορία και η πλέον κορυφαία περίπτωσή της ονομάζεται Ιερός ή Τραπεζικός πόλεμος· γεγονός που γίνεται εξόχως εξόφθαλμο στην περίπτωση του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο οποίος ανέλαβε να «τιμωρήσει» τους Πέρσες για τη δολοφονία του πατέρα του Φιλίππου. Μελετώντας λοιπόν σε βάθος την υπόθεση αυτή, δεν γίνεται να μην αντιληφθεί κανείς ότι η επιχείρηση τιμωρίας που ανέλαβε να φέρει σε πέρας σχετίζονταν με την «Αποκατάστασης της νομισματικής ισοτιμίας», η οποία αρχίζει να καθίσταται ορατή από τη στιγμή που ανέλαβε να πείσει τους αρχηγούς της Ελληνικής αμφικτιονίας των πόλεων κρατών να λάβουν μέρος στην Περσική κατάκτηση. Έτσι λοιπόν όταν έφτασε στην Πελοπόννησο και απαίτησε την αρχηγία, την οποία είχαν παραχωρήσει προηγουμένως στον πατέρα του, ανταποκρίθηκαν οι πάντες στο αίτημά του, εκτός από τους Λακεδαιμονίους, οι οποίοι για λόγους γοήτρου (υποτίθεται), απάντησαν ότι δεν συνηθίζουν να ακολουθούν τους άλλους, αλλά να είναι ηγεμόνες τους. Στην πραγματικότητα όμως πίσω από την άρνηση των Λακεδαιμονίων κρύβονταν ο νομισματικός πόλεμος που ταλάνιζε ολόκληρο τον αρχαίο κόσμο, από την εποχή του βασιλιά Δαρείου Α΄ της Περσίας (521-486 π.Χ.), ο οποίος είχε δημιουργήσει μεγάλο πλήγμα στις ισοτιμίες των νομισμάτων, εξαιτίας του γεγονότος ότι κατάφερε και πέτυχε μέσα σε μια νύχτα να κατακτήσει εντελώς απροσδόκητα την άλλοτε κραταιά αυτοκρατορία του Ναβουχοδονόσορα, με αποτέλεσμα να λιώσει τρία τεράστια χρυσά αγάλματα που κοσμούσαν τους Βαβυλωνιακούς ναούς και να εκδώσει για πρώτη φορά στην ιστορία Περσικά κάλπικα νομίσματα, τους λεγόμενους «Δαρεικούς». Το γεγονός αυτό στάθηκε αφορμή ούτως ώστε να του δοθεί και το παρατσούκλι «κάπηλος», λόγω του γεγονότος ότι κατάφερε και δημιούργησε οικονομικό κραχ σε όλες τις οικονομίες του αρχαίου κόσμου, ενώ αυτός, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο είχε το προνόμιο να αντλεί κάθε χρόνο από τους φόρους και μόνον 14.560 τάλαντα ασημιού. Και τότε, όπως μας πληροφορεί ο Αριστοτέλης (Αθηναίων Πολιτεία), ο νομοθέτης Σόλων (639 - 559 π.Χ.) αναγκάστηκε να προβεί σε νομισματική υποτίμηση, επειδή η Αττική δραχμή που αποτελούσε το βασικό νόμισμα της κλασικής εποχής και η αξία της οποίας εξαρτιόταν από το ασήμι που είχε χρησιμοποιηθεί, είχε αποκτήσει αρκετά μικρότερη αξία. Τέτοιου είδους περιστατικά είχαν συμβεί πάρα πολλά κατά την αρχαιότητα, όχι μόνον από ιδιώτες αλλά από επίσημες αρχές, με αποτέλεσμα κάποιες πόλεις, όπως ήταν π.χ. η Αθήνα, η Φωκαία και η Μυτιλήνη να εκδώσουν ψηφίσματα που προέβλεπαν αυστηρές ποινές για τους παραχαράκτες. Ευθύνες καταλογίζονταν επίσης και στο κράτος που προωθούσε νοθευμένο νόμισμα μέσω του νομισματοκόπου του, οπότε σε περίπτωση που αποδεικνυόταν ότι τα νομίσματα είχαν κοπεί εσκεμμένα λιποβαρή, τότε προβλέπονταν η ποινή του θανάτου και πέραν τούτου το κράτος αναγκαζόταν να πληρώσει μεγάλη αποζημίωση στα άλλα κράτη που συμμετείχαν στην ένωση.

Πασχίζοντας να σας μυήσω στην αθέατη πλευρά της ιστορίας, θα σταθώ και στην επίσκεψη του Αλεξάνδρου στους Δελφούς όπου πήγε ως εκεί, δήθεν για να πάρει με το ζόρι χρησμό, και η γηραιά Πυθία προέβλεψε παρά την θέλησή της ότι «είναι αήττητος». Ωστόσο η αλήθεια είναι πως επρόκειτο για μια αναγκαία επίσκεψη, προκειμένου να διευθετηθούν οι τελευταίες λεπτομέρειες σχετικά με την αποπληρωμή του έντοκου δανείου που είχε λάβει ο ίδιος, ούτως ώστε να πραγματοποιηθεί η εκστρατεία, καθώς και άλλους ζητήματα, τα οποία σχετίζονταν με τον πραγματικό ρόλο που διενεργούσε το Μαντείο των Δελφών, το οποίο κατείχε τον κορυφαίο θεσμικό ρόλο της Κεντρικής Τράπεζας όλων των Ελληνικών πόλεων κρατών. Είναι γνωστό άλλωστε πως υπήρχαν προς φύλαξη εκεί όχι μόνον οι περίφημοι θησαυροί των Σιφνίων, Αθηναίων, Συρακουσίων και Κορινθίων κ.τ.λ, αλλά και άλλων 20 επιπλέον, μεταξύ των οποίων και των Μασσαλιωτών, επειδή ο τραπεζικός του ρόλος είχε επεκταθεί σε ολόκληρο σχεδόν τον Μεσογειακό κόσμο. Πέρα από τη φύλαξη, το ιερατείο φρόντιζε για την σωστή τήρηση των κανόνων του χρηματοπιστωτικού συστήματος, το οποίο είχε τις ρίζες του στους θαλασσοκράτορες Μινωΐτες και τις επαφές που είχαν αναπτύξει κατά τον 14ο αιώνα με τους λαούς της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Η μνα, η οποία είχε πάρει το όνομά της από τον βασιλιά Μίνωα στη Δύση και από τον σεληνιακό θεό Μην ή Σιν στην Ανατολή, που συνδέονταν με τον Κάτω κόσμο, την αγροτική οικονομία και θεωρούνταν χορηγός πλούτου και ασφάλειας στους πιστούς, είχε παγκόσμια εμβέλεια κατά τους επόμενους αιώνες, επειδή είχε καταστεί νομισματική μονάδα αναφοράς, τις υποδιαιρέσεις της οποίας είχαν υιοθετήσει όλα τα ελληνικά έθνη, υπολογίζοντας ότι μία χρυσή μνα ισοδυναμούσε με 433 περίπου γραμμάρια χρυσού και 60 μνες δημιουργούσαν ένα τάλαντο. Υπολογίζεται ότι ένα ασημένιο τάλαντο αντιστοιχούσε με κάπου έξι χιλιάδες ασημένιες δραχμές δηλαδή, ποσόν που επαρκούσε για τη μηνιαία μισθοδοσία 200 ανδρών που στελέχωναν μια αθηναϊκή τριήρη κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου. Κατά τον 6ο π. Χ. αιώνα δημιουργήθηκαν στην Ελλάδα και οι πρώτες ιδιωτικές τράπεζες, οι οποίες προσέλκυαν πλούσιους ιδιώτες, με το επιτόκιο των καταθέσεων να κυμαίνεται γύρω στο 10% και των δανείων περίπου στο 12%. Όσο μεγαλύτερος ήταν ο κίνδυνος για την απώλεια των χρημάτων που δάνειζαν οι τράπεζες, τόσο μεγάλωνε και το ύψος του επιτοκίου· έτσι λοιπόν το επιτόκιο στα ναυτοδάνεια έφτανε μέχρι και το 100% του ποσού, οπότε σε περίπτωση ναυαγίου η τράπεζα δεν είχε αξιώσεις από τους δανειζόμενους. Εκτός από καταθέσεις και δάνεια γνωρίζουμε επίσης πως οι τράπεζες διαχειρίζονταν περιουσίες, εξέδιδαν εντολές προς τρίτους και έδιδαν επιστολές για εξόφληση χρημάτων από άλλες τράπεζες με τις οποίες είχαν συνεργασία, σε οποιαδήποτε περιοχή και αν βρίσκονταν αυτές. Για τον έλεγχο και την ανταλλαγή των νομισμάτων χρησιμοποιούνταν οι αργυραμοιβοί, οι οποίοι έπαιρναν προμήθεια γύρω στο 5% - 6%. Τα ιερά των διαφόρων θεοτήτων, προκειμένου να προσελκύουν κόσμο απαιτούσαν μικρότερο επιτόκιο για τα δάνεια από εκείνο των ιδιωτικών τραπεζών, και για αυτόν το λόγο οι πολίτες προτιμούσαν ως πιο συμφέρουσα τη λήψη δανείου από κάποιο ναό, αλλά παρόλα αυτά δεν είχαν την αποδοχή του επιχειρηματικού κόσμου, λόγω της εξάρτησής τους από τις αρχές της πόλης, οι οποίες έπρεπε να δίνουν την συγκατάθεσή τους, οπότε οι χρονοβόρες διαδικασίες καθιστούσαν τις συναλλαγές ανέφικτες. Εκείνη τη χρονική περίοδο λοιπόν χτίστηκαν νέες πόλεις και παλάτια, χρηματοδοτήθηκαν βιοτεχνίες και εξοπλίστηκαν στρατοί· σε τελική ανάλυση η οικονομική ακμή και ο πλούτος έστειλε τους Πέρσες εμπόρους στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα οι Έλληνες να δανείζονται εντόκως και από αυτούς, καθώς έδιναν πιο ευέλικτους όρους αποπληρωμής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα απετέλεσε η Σπάρτη, η οποία κατά το 412 π. Χ. δανείστηκε 5.000 τάλαντα από την Περσία για να ναυπηγήσει πολεμικά πλοία με σταθερό επιτόκιο 33 %, αρκετά πιο συμφέρον δηλαδή από το 100% που απαιτούσαν οι Ελληνικές Τράπεζες. Επτά χρόνια αργότερα, το 405 π. Χ. δηλαδή, ο Λύσανδρος χρησιμοποίησε τα πλοία που ναυπήγησε με Περσικά κεφάλαια για να καταστρέψει ολόκληρο τον Αθηναϊκό στόλο, στους Αιγός ποταμούς, με αποτέλεσμα η Σπάρτη να καταστεί ηγεμονεύουσα δύναμη της Ελλάδας. Αυτός ήταν φυσικά και ο απόκρυφος λόγος για τον οποίο οι Σπαρτιάτες αρνήθηκαν να ταχθούν αργότερα στο πλευρό του Αλεξάνδρου, ελπίζοντας να τους χαριστούν χρέη από τους Πέρσες δανειστές, σε περίπτωση που νικούσαν οι ίδιοι φυσικά και όχι ο Αλέξανδρος.

Κάνοντας λόγο για ταμπού στην ελληνική ιστορία, δεν γίνεται να μην αναφερθεί κανείς και στους ιερούς πολέμους που οδήγησαν στην ΥΠΟΥΛΗ ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΤΩΝ ΚΙΡΡΑΙΩΝ ΜΕ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ, υπόθεση που ξεκίνησε από τη στάση των Θεσσαλών, οι οποίοι έχοντας επικρατήσει στα γειτονικά τους κράτη, κατάφεραν να εξασφαλίσουν τον έλεγχο του Δελφικού συμβουλίου, με αποτέλεσμα να χρησιμοποιούν για δικούς τους σκοπούς την Δελφική Αμφικτιονία, λόγω του γεγονότος ότι είχε υπάρξει ένας διακρατικός οργανισμός με έντονο θρησκευτικό χαρακτήρα, στον οποίο συμμετείχαν με ή χωρίς δικαίωμα ψήφου δώδεκα αντιπρόσωποι, που εκπροσωπούσαν όλες τις ελληνικές φυλές. Ωστόσο κύριο εμπόδιο για τον έλεγχο του Δελφικού μαντείου αποτελούσαν οι Φωκείς, που δεν είχαν ακόμα υποταχθεί ολοκληρωτικά από τους Θεσσαλούς και διατηρούσαν την αυτονομία τους στην πόλη Κρίσα και το επίνειό της την Κίρρα. Η πόλη της Κίρρας υπήρξε το πλησιέστερο λιμάνι στους Δελφούς, και επομένως οι προσκυνητές, που κατευθύνονταν στους Δελφούς μέσω τη θάλασσας, αποβιβάζονταν στο ανωτέρω λιμάνι, και κατόπιν ανέβαιναν οδικώς προς το μαντείο. Επειδή όμως την περίοδο εκείνη οι Κιρραίοι διενεργούσαν παράνομες ανταλλαγές στις ισοτιμίες των νομισμάτων, συναλλασσόμενοι με τους αλλοδαπούς προσκυνητές, η στάση των κατοίκων προκάλεσε τη σύμπηξη ενός διευρυμένου μετώπου εναντίον τους (κατά το 595 π.Χ. ή το 592 π.Χ.), με αποτέλεσμα το συμβούλιο της Αμφικτιονίας να κηρύξει «Ιερό Πόλεμο» κατά της Κίρρας, λόγω ασέβειας, ορίζοντας ως στόχους του πολέμου την καταστροφή των γαιών, την πώληση των κατοίκων ως δούλων, και την αφιέρωση της χώρας στον θεό Απόλλωνα.

Στην πραγματικότητα όμως η στάση των κατοίκων της Κίρρας δεν ήταν μοναδική εξαίρεση του κανόνα, καθώς υπήρχαν και άλλοι παραβάτες στον Ελληνικό χώρο, όπως ήταν π.χ. οι φορείς της Σπάρτης και της Θήβας, που χρησιμοποιούσαν ως βασικό νόμισμα τον Δαρεικό, προκειμένου να κατασκευάσουν πλοία, να συγκεντρώσουν ναυτικό, να εξοπλίσουν στρατό, κτλ., διακινδυνεύοντας σε περίπτωση που απαγορευόταν η χρήση του Περσικού νομίσματος, να βρεθούν ανά πάσα στιγμή εκτεθειμένοι στους δανειστές τους. Παρόλα αυτά ο πόλεμος ξεκίνησε από την Κίρρα, επειδή βρίσκονταν στους πρόποδες των Δελφών, με αποτέλεσμα ο δεκαετής πόλεμος να καταστήσει συμμάχους των Θεσσαλών τους Σικυώνιους της Πελοποννήσου και τους Αθηναίους, οι οποίοι εκπροσωπούνταν από τον νομοθέτη Σόλωνα. Όλοι αυτοί, αφού πολιόρκησαν στενά από στεριά και θάλασσα την Κίρρα, η πόλη υπέκυψε τελικά μόνον όταν οι πολιορκητές δηλητηρίασαν τις πηγές του ποταμού που τροφοδοτούσε με νερό την πόλη τους, χρησιμοποιώντας ως δηλητήριο τους χυμούς του ελλέβορου, ενός φυτού που φύονταν κοντά στις όχθες του ποταμού. Ο ελλέβορος προκάλεσε ακατάσχετη διάρροια στους υπερασπιστές της πόλης, με αποτέλεσμα να πεθάνουν πρώτα από όλους τα μικρά παιδιά και η πόλη να ερημωθεί. Οργανωτής αυτού του τόσο απάνθρωπου και ανήκουστου σχεδίου σύμφωνα με τον γεωγράφο Παυσανία ήταν ο Αθηναίος νομοθέτης Σόλων. Ωστόσο η ενέργειά του αυτή πέρασε στην επίσημη ιστορία ως μια προσπάθεια της Δελφικής αμφικτιονίας να καταστείλει την ύβρη των κατοίκων απέναντι στον Απόλλωνα, χάρη στις παρεμβάσεις του οποίου επετεύχθη η νίκη και το μαντείο των Δελφών απέκτησε ως επιβράβευση το Κρισαίο πεδίο, το οποίο χαρακτηρίστηκε εν συνεχεία ιερή τοποθεσία. Κατά το 457 π.Χ., επακολούθησε ένας δεύτερος ιερός πόλεμος, ο οποίος ξεκίνησε από τους Αθηναίους αυτή τη φορά, οι οποίοι, μετά τη νίκη τους κατά των Βοιωτών στα Οινόφυτα και έχοντας αποκτήσει τον έλεγχο της Βοιωτίας και την υποστήριξη των Φωκέων, προχώρησαν και απέσπασαν την πόλη των Δελφών από την Αμφικτιονία και την παραχώρησαν εν συνεχεία στους Φωκείς, όχι μόνον για να εξιλεωθούν ηθικά, αλλά για να αποκτήσουν έμμεσα τον έλεγχο του μαντείου. Η πράξη τους αυτή προκάλεσε την οργή της Σπάρτης, με αποτέλεσμα στα 448 π.Χ. να συγκρουστούν με τους Αθηναίους και παρότι κατάφεραν και κέρδισαν προσωρινά τον πόλεμο, λίγο καιρό αργότερα τους αντεπιτέθηκε ο Περικλής και παρέδωσε εκ νέου τον έλεγχο της πόλης στους Φωκείς.

Τα ιερά προβλήματα του χρηματοπιστωτικού συστήματος της χώρας δεν τέλειωσαν χρονικά εδώ, επειδή ξέσπασε κι ένας τρίτος Ιερός Πόλεμος, ο οποίος ξεκίνησε κατά το 362 π.Χ., έχοντας ως αφορμή και πάλι τους Φωκείς, οι οποίοι, έχοντας καταστεί σύμμαχοι των Θηβαίων αθέτησαν την υποχρέωσή τους να ενισχύσουν τον Θηβαϊκό στρατό, στην εκστρατεία που είχαν αναλάβει εναντίον της Πελοποννήσου. Τη στάση αυτή αποφάσισαν να την τιμωρήσουν οι Θηβαίοι, κατηγορώντας τους για ιεροσυλία στο Αμφικτιονικό συνέδριο, υποστηρίζοντας ότι είχαν καλλιεργήσει μέρος των ιερών κτημάτων των Δελφών. Το Αμφικτιονικό συνέδριο αποφάσισε αμέσως να τους επιβάλει βαρύ πρόστιμο, το οποίο οι Φωκείς αδυνατούσαν να πληρώσουν. Σε συνέλευση που συγκάλεσαν οι ίδιοι αγόρευσε ο Φιλόμηλος, πείθοντάς τους τελικά ότι το ποσό που καλούνταν να πληρώσουν ήταν υπέρογκο και ότι η μόνη τους επιλογή ήταν να καταλάβουν τους Δελφούς, ευελπιστώντας ότι με τον τρόπο αυτό θα πετύχαιναν να ακυρώσουν την απόφαση της Αμφικτιονίας. Στο συνέδριο που διενήργησαν οι Φωκείς εξέλεξαν τον Φιλόμηλο ως στρατηγό του ένοπλου αγώνα τους, ο οποίος αναζήτησε στην συνέχεια εξωτερική βοήθεια από τους Σπαρτιάτες, τους εχθρούς των Θηβαίων, οπότε εκείνοι τους προσέφεραν 15 τάλαντα για να επανδρώσουν και να εξοπλίσουν στρατό. Οι Φωκείς, αφού κατόρθωσαν να δημιουργήσουν ένα στρατό 5.000 αντρών, κατέλαβαν το μαντείο των Δελφών και κατέστρεψαν εν συνεχεία την στήλη πάνω στην οποία ήταν καταγεγραμμένη η απόφαση για την τιμωρία τους. Στη συνέχεια τα μέλη της Δελφικής Αμφικτιονίας κήρυξαν πόλεμο στους Φωκείς, δίνοντας την ηγεσία στην πόλη της Θήβας, στο πλευρό της οποίας είχαν συμπαραταχτεί οι Αθηναίοι, οι Σπαρτιάτες και οι τύραννοι των Θεσσαλικών Φερών. Τον πρώτο χρόνο του πολέμου οι Λοκροί της Άμφισσας προσπάθησαν να καταλάβουν το μαντείο, αλλά απωθήθηκαν από τις δυνάμεις του Φιλόμηλου, ο οποίος σκοτώθηκε τελικά ένα χρόνο αργότερα σε μία σύγκρουση εναντίον των Βοιωτών. Αυτός αντικαταστάθηκε στη συνέχεια από τον Ονόμαρχο, ο οποίος σύλησε τους θησαυρούς των Δελφών, προκειμένου να χρηματοδοτήσει έναν ισχυρό μισθοφορικό στρατό 20.000 πολεμιστών και 1000 ιππέων, και να οχυρώσει ταυτόχρονα και τις Φωκικές πολιτείες. Ύστερα εκστράτευσε εναντίον των Επικνημίδιων Λοκρών, της Δωρίδας, της Βοιωτίας και της Θεσσαλίας, προκαλώντας την ταυτόχρονη παρέμβαση της Αθηναϊκής Πολιτείας, η οποία κατά το 356 π. Χ., προκειμένου να διασφαλίσει την τήρηση της νομοθεσίας θέσπισε τους «Μετρονόμους», οι οποίοι ήταν «ορισθέντες» υπάλληλοι που παρακολουθούσαν τη σωστή τήρηση των «νομισματικών νόμων», καθώς και των «μέτρων», που αφορούσαν τα μέτρα και σταθμά. Στη συνέχεια κινήθηκε εναντίον των Φωκέων, ο Φίλιππος της Μακεδονίας αλλά κατά το 354 π.Χ. ηττήθηκε σε δύο μάχες, εξαιτίας της χρήσης καταπελτών που χτυπούσαν την Μακεδονική φάλαγγα. Αργότερα όμως κατάφερε να επιβληθεί των Φωκέων κατά το 353 π.Χ. συγκεκριμένα, στην μάχη που δόθηκε στο Κρόκιο Πεδίο που βρίσκονταν κοντά στον Παγασητικό κόλπο, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα ώστε να ξεπλένει το «μίασμα» της ιεροσυλίας, ρίχνοντάς τους κυριολεκτικά στη θάλασσα, αφού κατάφερε και εξόντωσε προηγουμένως ακόμα και τον αρχηγό τους Ονόμαρχο. Ύστερα κινήθηκε κατά της Φωκίδας, όμως η κάθοδός του ανησύχησε τους Αθηναίους που έσπευσαν να τον αντιμετωπίσουν στις Θερμοπύλες, καταφέρνοντας τελικά να διακόψουν την πορεία του. Την επόμενη χρονιά στρατηγός των Φωκέων κατέστη ο Φάλαιρος, ο οποίος, παρότι τους οδήγησε κατά της Βοιωτίας δεν κατάφεραν ουδέν, εκτός από του να διατηρήσουν τις κτήσεις τους. Η Φιλοκράτειος ειρήνη που υπογράφτηκε εντωμεταξύ ανάμεσα στους Αθηναίους και τους Μακεδόνες απομόνωσε ολοκληρωτικά τους Φωκείς, οπότε κατά το 346 π.Χ αναγκάστηκαν να παραδοθούν. Η χρηματική ποινή που τους επιβλήθηκε ήταν πάρα πολύ σκληρή, όχι μόνον επειδή υποχρεώθηκαν να πληρώνουν 60 τάλαντα ετησίως για να ξεπληρώσουν τους θησαυρούς που αφαίρεσαν από το μαντείο των Δελφών, αλλά τους αφαιρέθηκαν και οι δύο ψήφοι που είχαν στο Αμφικτιονικό συνέδριο, οι οποίες κατέληξαν τελικά στα χέρια του Φιλίππου που ενισχύθηκε σημαντικά έναντι των ανταγωνιστών του.

Ολοκληρώνοντας την θεματολογία, κατατίθεται εδώ ότι ο νομισματικός πόλεμος του αρχαίου κόσμου υπήρξε αδυσώπητος, και αυτός ήταν φυσικά ο λόγος για τον οποίο ο Αλέξανδρος εμφανίστηκε εκεί προγραμματισμένα, προκειμένου να διευθετηθούν στο χώρο του Βουλευτηρίου οι τελευταίες λεπτομέρειες σχετικά με την αποπληρωμή του έντοκου δανείου που είχε λάβει ούτως ώστε να πραγματοποιηθεί η εκστρατεία, καθώς και η διανομή των παχυλών χορηγιών που επρόκειτο να λάβουν όσοι αρχηγοί της κοινοπολιτείας είχαν χρηματοδοτήσει οικιοθελώς την προσπάθειά του, μόλις εκείνος κατόρθωνε ασφαλώς να κατακτήσει την Περσική αυτοκρατορία. Ωστόσο ποτέ δεν έμειναν ευχαριστημένοι και αυτός είναι τελικά ο λόγος που του τράβηξαν το χαλί κάτω από τα πόδια του. 

[Ιωάννη Λεονάρδου: «Μεταλλεία και μαντεία στην αρχαιότητα». Α.Γ. Κρασαντάκη :«Νομισματική Ιστορία και τα αρχαία νομίσματα της Κρήτης. Διόδωρος: Ιστορική Βιβλιοθήκη 5,65 και Στράβων: Γεωγραφικά Ι, C 473, ΙΙΙ, 22)].

Χριστίνα Πριάμου

     (1) Facebook