ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΧΩΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ-Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ..

Ο Άγνωστος μοναχός - στρατιώτης του Θεού

Συγκρουσιακές οι φωνές γύρω απ’ τον τόπο του Αγίου Όρους. Συνέβησαν ‘πολλά και διάφορα’ όταν κάποια στιγμή κοσμικοί γραβατωμένοι και απόκοσμοι ρασοφόροι ομοτραπεζώθηκαν.
Θλιβερές ιστορίες … που οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί θέλουν να ξεχάσουν, όχι αδικαιολόγητα. Για τον απλό καθημερινό άνθρωπο που βιο-παλεύει με τον Σταυρό στο χέρι αυτές οι ιστορίες προσβάλλουν την ιερότητα της πίστης του και μολύνουν όλους τους καθάριους που κυκλοφορούν στα πέριξ.
Θλιβερές ιστορίες … που οι Μη Χριστιανοί πάντα θα θυμούνται, δυστυχώς δικαιολογημένα. Για έναν άνθρωπο που απέχει από θεολογικούς προβληματισμούς αυτές οι ιστορίες επιβεβαιώνουν τις υποψίες του γύρω απ’ τη σαθρότητα του όλου ‘οικοδομήματος’ και των ‘ενοίκων’ συλλήβδην.
Πού βρίσκεται, όμως, η αλήθεια; Όπως σχεδόν πάντα … κάπου στη μέση, καθώς το να ‘καίγονται τα χλωρά μαζί με τα ξερά’ είναι μια ισοπεδωτική πρακτική που συχνά βολεύει, αλλά αδικεί κατάφωρα.
Ένας νέος άνθρωπος επισκέφτηκε το Άγιο Όρος και μας περιγράφει το βίωμά του:

Η μοναστική πολιτεία του Αγίου Όρους αποτελεί το δέρμα στο οποίο περικλείεται το κορμί της Ορθοδοξίας, μια οφθαλμαπάτη της Ουράνιας Βασιλείας στα μετα-πτωτικά πρότυπα και μέτρα των πρωτόπλαστων απογόνων. Ένα επίγειο καθαρτήριο όπου δίνει παρηγοριά στον άνθρωπο όσο υπομένει την αναμονή στο κατώφλι της φθοράς.
Το μυθολογικό πεδίο της γιγαντομαχίας και αργότερα ιερός τόπος των θεών, για αιώνες φιλοξένησε την υπαρξιακή αγωνία για τα σιωπηρά επέκεινα, έως ότου εδραιώθηκε ως Θεομητορικό Περιβόλι. Το τελευταίο γνήσιο προπύργιο της πνευματικής καλλιέργειας και ανασυγκρότησης του υποτασικού παρόντος.
Κάτω από τη φυσική πυραμίδα του Άθωνα, η παράδοση του μοναχισμού ρίζωσε και σαν άμπελος παράγει το κρασί της αιώνιας αναζήτησης του Θεού. Το τεράστιο αυτό θησαυροφυλάκιο περιέχει κομμάτια του παρελθόντος καλά φυλαγμένα στα μπουντρούμια των επιβλητικών μοναστηριών, γραπτά και χειρόγραφα ανεκτίμητης αξίας, όπως και αντικείμενα ιστορικού και αρχαιολογικού ενδιαφέροντος εξίσου σημαντικά και μοναδικά, απόμακρα από τα αχόρταγα μάτια του στείρου υλισμού.
Παράλληλα, η μνημειώδης αρχιτεκτονική προκαλεί δέος, αφού το θεϊκό καλέμι φρόντισε να σκαλίσει βράχους στους οποίους ανάγλυφα οικοδόμησε βυζαντινά ξωκλήσια που στην όψη τους και μόνο θυμίζουν γίγαντες που μάχονται για τη σωτηρία. Μια μακέτα των Ουράνιων δωματίων επί της γης που ξέρει να κρατάει καλά κρυμμένα τα μυστικά και να προσφέρει σταγόνες της επίγευσης του Παραδείσου.
Όλα αυτά αποτελούν όαση για κάποιον που επισκέπτεται τον ιερό τόπο πρώτη φορά. H συνέχεια είναι εντελώς διαφορετική καθώς τότε ξεκινάει το πραγματικό παιχνίδι του χαμένου θησαυρού, η αναζήτηση του αγνώστου μοναχού, η αναζήτηση της θεϊκής παρηγοριάς. Η προσέγγιση της πνευματικότητας διαπερνά τον χώρο και τον χρόνο δημιουργώντας μια συνέχεια στην μοναστική παράδοση που κρατά για αιώνες. Τα αναρίθμητα λείψανα, που άφησαν τα καλογέρια πίσω τους, έντυσαν τη γη του Άθω με ανθρώπινο δέρμα που ματώνει και πληγώνεται στην προσμονή της νεκρανάστασης.
Στα κοινοβιακά μοναστήρια, όπου η κοινοκτημοσύνη ανθεί, έρχεται κανείς αντιμέτωπος με τη μυστηριακή ομορφιά και ουσία της λειτουργικής ανιδιοτέλειας, υπό το φως των κεριών και μόνο. Στις μεταμεσονύκτιες συναντήσεις Θεού και ανθρώπου οι απόκοσμες δοξολογίες συναναστρέφονται τις άγριες εικόνες Αγίων και ηττημένων θηρίων της όχι και τόσο μακρινής Αποκάλυψης.
Μια κοινή τράπεζα και ένας πνευματικός διάλογος φέρνουν τους επισκέπτες κοντά, ενώ τους απομακρύνουν από τις κοσμικές κατακρίσεις και το στοίχημα θεωρείται κερδισμένο. Πολλά τα οφέλη της ζύμωσης με την αυταπάρνηση της σύγχρονης καχυποψίας που από εξαίρεση έγινε κανόνας. Η καθημερινή, όμως, συναναστροφή με κόσμο, παρά την ισχυρή εξοικείωση στον χώρο και την ψυχική γαλήνη οδηγούν στην ανάγκη για περισσότερο φως, στην ερημιά και στο άγνωστο.
Στα βάθη του Θεοβάδιστου Περιβολιού το βήμα γίνεται αργό καθώς τα γόνατα κλειδώνουν στην ανάβαση του άγριου Γολγοθά και ο αποσυμβολισμός  των Γραφών παίρνει σάρκα και οστά. Η έρημος του Αγίου Όρους κάνει τον επισκέπτη να μοχθήσει για να δρέψει τους καρπούς των ριζωμένων εννοιών, και η απόλυτη ησυχαστική κατάνυξη των Βιβλικών κατοίκων συνταράσσει τα μύχια και σκοτεινά ένστικτα της ψυχής. Μικρές κόγχες στις καρδιές των ανυπότακτων βράχων, λίγα γαλόνια χώμα και καταρράκτες νηπτικής προσευχής φέρνουν σε άβολη θέση αυτόν που τα αντικρύζει.
Μοναχοί, ησυχαστές, ερημίτες, πολεμιστές και στρατιώτες του Θεού, εθισμένοι στα ευωδιαστά βάτα, στο θυμίαμα που αναδίδει η φύση στο χέρσο χώμα. Μοναδικό όπλο στα χέρια τους το κομποσκοίνι στον ατέρμονο πόλεμο κατά του υπερφίαλου έκπτωτου αγγέλου και του περιπαιχτικού ασκεριού του. Εδώ, το μετα-φυσικό και πραγματικό μπλέκουν και είναι δυσδιάκριτα τα όριά τους. Ο αδιάκοπος πόλεμος κρατά άσβεστη τη φλόγα της πίστης καθώς γνωρίζουν λίγοι και ταπεινά σιωπούν.
Εικόνες σκληρές αλλά συνάμα τόσο αληθινές, νεκροκέφαλα μοναχών κοσμούν παράθυρα και πέτρινες καμάρες, μνήμη θανάτου, μνήμη ματαιότητας για τη στενή διάνοια και κατάντια του ανθρώπινου εγωκεντρισμού. Αδιάκοπο το λάδι κρατάει άσβηστα τα καντήλια της σωτηρίας μπροστά στη μικρότητα της ανθρώπινης τάσης.
Όποιος αναζητά θαυματοποιούς στο Άγιο Όρος θα μείνει απογοητευμένος. Η προσέγγιση γίνεται μέσα από την παράδοση στην ενέργεια που διαπερνά τον χώρο και παραδίδει σιωπηλά μαθήματα στην εκλογικευμένη διάνοια. Τα μάτια της ψυχής και ο νους της πίστης αποτελούν οδηγό προς το θαύμα και τον μακαρισμό.
Άνθρωποι φθαρτοί επανδρώνουν το οχυρό της Ορθοδοξίας και ανεβαίνουν σκαλί σκαλί την κλίμακα της θέωσης σαν μάρτυρες μιας υπερκόσμιας αποκάλυψης πέρα από τον υποτιθέμενο πολιτισμό. Στο σχολείο του Θεού μαθητεύει η ταπείνωση και η από κτίσεως κόσμου προσμονή για το αναστάσιμο κοιμητήρι όπου όλα μπορούν να βρουν γιατρειά.
Τα αδύνατα παρά ανθρώποις, δυνατά παρά τω Θεώ εστίν.

Εμμανουήλ Πηλιτσίδης
- Πτυχιούχος του τμήματος Ιστορίας-Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής σχολής του Α.Π.Θ.
- Συγγραφέας του βιβλίου «Και εγένετο πτώσις» (εκδ. Ρώμη)
- Αναγνώστης του Macroskopio

ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΚΙ ΑΠΛΑ...

Periklis Danopoulos

 

Πολύ απλά και με λίγα λόγια:

-Οι από βορά και εξ'ανατολών γείτονες προβάλουν διαρκώς εδαφικές και όχι μόνο αξιώσεις
-Οι εκ δυσμών εταίροι,προβάλουν συνεχώς νέες οικονομικές αξιώσεις στα όρια της γενοκτονίας μέσω φτωχοποίησης του λαού
-η κυβέρνηση αλλά και όλο το μνημονιακό πολιτικό προσωπικό,εθελόδουλο και δοσιλογικό
-μας πάνε για εκλογές,όπου αν δεν πας να ψήφίσεις ενισχύεις τα μνημονιακά κόμματα και αν πας να ψηφίσεις δεν θα αλλάξει ριζικά τίποτα,όλοι θα εφαρμόσουν τα συμφω...νημένα μέτρα θανάτου
-ταυτόχρονα στην Ιταλία παίζονται σενάρια εξόδου από την ευροφυλακή,οι νέοι είναι στην πρωτοπορία...ενώ εδώ οι νέοι μας επιοινωνούν με το κινητό τους ακόμα και αν είναι δίπλα δίπλα
-σίγουρα έχω ξεχάσει πολλά ακόμα σημαντικά προβλήματα
Τι κάνουμε?Ήρθε το τέλος αυτού που γνωρίζαμε ως Ελλάδα και ο σταδιακός αφανισμός του Ελληνικού λαού? Μπήκαμε στο στάδιο της μηχανικής υποστήριξης η ακόμα τα ζωτικά όργανα λειτουργούν?
Τέλος προς όλους τους φίλους που αδυνατούν να κατανοήσουν την έννοια της προσέγγισης και του διαλόγου:
Τι έχει μεγαλύτερη σημασία,η επιβεβαίωση μοντέλων του παρελθόντος ή η οικοδόμηση του παρόντος και του μέλλοντος,με νέα μοντέλα αν χρειαστεί?Φτάνει το συναίσθημα(πατριωτισμός),για να γκρεμίσουμε τον εχθρό η πρέπει πρώτα να καταλάβουμε ότι όσα χάνουμε,όσα ξεπουλιούνται,χάθηκαν και ξεπουλήθηκαν από κάποιους στο όνομα της πατρίδας?
Και τέλος,όσοι συμφωνούμε στην ''πεζούλα μας'',γιατί δεν είμαστε εκεί να την υπερασπιστούμε?Με θυσίες ασφαλώς......

---Στο μεταξύ χθές,είχαμε και την επίθεση κατά του Μπουτάρη[ξέρετε εκείνου του κυριούλη που δήλωνε με εμφαση.."χέστηκα αν οι Τούρκοι έσφαξαν Ελληνες''],τον οποίο όμως οι Θεσσαλονικείς εψήφισαν...τεράστιο λάθος η επίθεση,καί δεν εχουν αδικο οι εκπρόσωποι των Ποντιακών σωματείων που από το πρωί,παρελαυνουν στα ΜΜΕ και την καταδικάζουν..

Νίκος Σταθόπουλος

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟΥΣ ΠΡΟΠΗΛΑΚΙΣΜΟΥΣ κατά του αλητόγερου Μπουτάρη, διάβασα σχόλιο σε ανάρτηση φίλου "όσοι σπέρνουν εθνικισμούς, θερίζουν θύελλες"...απίθανη ηλιθιότητα και υπόδειγμα "διεθνιστικής σκέψης" στα χρόνια της παγκοσμιοποίησης...ναι, ακροδεξιοί επιτέθηκαν στο παρακμιακό γερόντιο, και σίγουρα τέτοιοι φασιστικοί "ακτιβισμοί" "αγανακτισμένων" κοπής 60, είναι απαράδεκτοι...όχι γιατί αυτό το κάθαρμα έχει κάτι καλό πάνω του, αλλά γιατί έχει σημασία το ηθικό στίγμα και η πολιτικ...ή λογική της διαφωνίας
...όμως, ποιος παράγει τις "θύελλες";..η πατριωτική αντίθεση στους αποδομητικούς κοσμοπολιτισμούς, την οποία οι σκουριασμένοι "αντιεθνικιστές" χαρακτηρίζουν "εθνικισμό" για να καλύψουν την παγκοσμιοποιητική τους ενσωμάτωση;
...ποιος, με τον εθνομηδενισμό και την πολυπολιτισμική του αηθικότητα, προσβάλλει και απειλεί τον τόπο, επιτείνοντας την πολτοποίησή μας από τους οδοστρωτήρες του διεθνούς κεφαλαίου;
...ποιος σπρώχνει την κοινωνία στην ακροδεξιά απόγνωση και παρακμή, με τις άθλιες επαναστατικούρες του "δικαιωματισμού" και του noborderισμού;
...ποιος εκτρέφει μεθοδικά τη ΧΑ με όλα τα ελεεινά από CityPlaza μέχρι αριστερό κονόμι στις ΜΚΟ της Μόριας;
...ποιος προκαλεί με ελεεινή ανιερότητα, ορίζοντας το gaypride την ίδια ημέρα με τη Μνήμη της Γενοκτονίας;
...η αλαζονική σκατοκυρούλα, που έκανε το σχετικό σχόλιο, κάνει πως δεν βλέπει ότι το τέρας της φασιστικής βίας το γεννά και το συντηρεί η εξαχρειωμένη ράτσα της, αυτό το θλιβερό σκυλολόι χρεοκοπημένων ιδεοληπτικών που βρίσκουν κάθε "δικαίωμα" στα αρσενικά ξέκωλα του πιο σεξιστικού θεάματος, και βρίσκουν κάθε "αντιδραστικότητα" στην απλή αξίωση ενός λαού να γίνεται σεβαστή η ματωμένη μνήμη του...

-----Τι άλλο συνέβη χθές και απασχόλησε τα μάλα τους κατοίκους  της παρακμιακής Ελλάδας αλλά και της Κύπρου;;;Μα είχαμε γάμους!!!!πριγκιπικούς!!!και σε πρώτο πλάνο η θείτσα με τα λαχανί...η γιαγιά του Χάρι καλέεε..




Γιώργος Γκόντζος

Από τον Αλέκο Μιχαηλίδη
·
{..}Tiocfaidh ár lá είναι ιρλανδέζικη φράση που σημαίνει «θα έρθει η δική μας μέρα» και αναφέρεται στην ενωμένη Ιρλανδία, στην εθνική ολοκλήρωση. Παντρεύτηκε, λοιπόν, ο Χάρι με τη Μέγκαν. Ένα συνηθισμένο ζευγάρι που δεν ξέρει που πάνε τα τέσσερά του και ετοιμάζεται να ζήσει μια ζωή στα πούπουλα και να γεννήσει παιδιά που θα ονομαστούν δούκες και θα κολυμπούν στα πλούτη του παλατιού. Ο Χάρι ακουστά θα έχει την Κύπρο, ίσως μονάχα την Αγία Νάπα. Δεν ...θα έχει ιδέα τα διατάγματα της γιαγιάς του για τον Καραολή και τον Δημητρίου, για τον Παλληκαρίδη, τις σφαγές των αρμοστών και των κυβερνήτων, τα ολοκαυτώματα. Της έδωσε δε τη χαρά να τον δει γαμπρό και αυτό έπρεπε να το παρακολουθήσει ολόκληρος ο πλανήτης. Στην Κύπρο από τις συχνότητες του Sigma TV και από κάμποσες διαδικτυακές αναρτήσεις. Τέσσερις ώρες έδειχναν ζωντανά τον γάμο του πριγκιπικού ζεύγους. Για να συντηρείται η πλάνη ότι το Μπάκινγχαμ είναι ένα παλάτι βγαλμένο από παραμύθια του Άντερσεν με πρίγκιπες και πριγκίπισσες, χαρμόσυνες μελωδίες, κήπους και ψηλά καπέλα. Στην πραγματικότητα, είναι ένα παλάτι που εξέδιδε διατάγματα απαγχονισμών, εκτελέσεων, άπαρτχαϊντ, πολέμων και εισβολών, όπως κι αν το βλέπουν στα κανάλια ή στα κουτσομπολίστικα πάνελ. Καθώς, όσο και να συζητείται το συνολάκι της Ελισάβετ, η χαρά ή οι γκριμάτσες της, θα είναι πάντα εκείνη –η γιαγιά του γαμπρού– που έστειλε στην αγχόνη τον Καραολή, τον Δημητρίου, τον Ζάκο, τον Πατάτσο, τον Μιχαήλ, τον Κουτσόφτα, τον Παναγίδη και τον Μαυρομμάτη, τον Ευαγόρα, ο οποίος την στόχευσε από τη στέψη της το 1953. Θα είναι πάντα εκείνη που συνέτεινε στην καταστροφή χωρών όπως η Ινδία, η Κένυα, η Ιρλανδία, η Νιγηρία, η Σομαλία, η Νότια Αφρική, η Υεμένη, η Ζιμπάπουε και τόσες άλλες των οποίων οι πολίτες δεν απόλαυσαν ελευθερία, χώμα και νερό. Θα είναι εκείνη, που, αν και μοιάζει με καλή γιαγιά, ασέλγησε εις βάρος των λαών που στέναξαν κάτω από τη Βρετανική Αυτοκρατορία. Κι ας μην το καταλαβαίνουν οι επίδοξοι λόρδοι της εποχής και του τόπου μας. Ιστορία –μπροστά στην ηττημένη Χερ Μάτζεστυ– έγραψαν οι Μάου Μάου, ο Γκάντι, η ΕΟΚΑ, ο ΙΡΑ, ο Σαντς κι ο Αυξεντίου, που 10 Ιούνη 1955 παντρεύτηκε τη Βασιλού του στον Καραβά. Μακριά από ζωντανές μεταδόσεις έκπτωτων καναλιών και με το «καλό βόλι» του Παπάσταυρου στο νου και στην καρδιά του. Έτσι γίνονται οι γάμοι. Έτσι αγαπούν οι άνθρωποι. Με βόλια. Ελευθεριά. Tiocfaidh ár lá{..}...........

Ο ΖΑΒΟΣ,Η ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΚΑΙ Η ....ΤΡΑΓΙΚΗ ΤΟΥ ΑΠΩΛΕΙΑ....

Μια σημαντική απώλεια για τη διεθνή κοινότητα…[Η εγγραφή αφιερώνεται στον Παλαιό] 

Αυτές τις μέρες είχαμε μια διεθνή απώλεια. Το θάνατο του ισόβιου προέδρου ενός από τα μικρότερα κράτη του κόσμου, που όμως δεν έχει αναγνωρίσει ακόμη ο κακός ΟΗΕ. Ο ίδιος ΟΗΕ, που τελευταία δεν μας τα λέει καλά, μιας και δεν μας έχει πληροφορήσει για τους σκληρούς πολέμους που διεξάγονται στο Πακιστάν, στο Μαρόκο, ακόμη και στο μακρινό Νεπάλ, οι δυστυχισμένοι κάτοικοι των οποίων σπεύδουν με κάθε μέσο στην Ελλαδίτσα μας προκειμένου να αποφύγουν τις βόμβες…

 

Το προεδρικό μέγαρο

Τέλος πάντων, αυτά θα τα βρει ο Κοτζιάς (με τον Πάντζα), η ουσία όμως είναι ότι χάσαμε έναν ηγέτη διεθνούς ακτινοβολίας και κύρους. Και να ήταν μόνο αυτό; Με τον θάνατό του, ο πληθυσμός του κράτους του μειώνεται αμέσως κατά 50%. Κι αυτό διότι ο ίδιος με τη σύζυγό του, ήταν οι μοναδικοί «πολίτες» της περίεργης αυτής χώρας...

Αναφέρομαι στον μακαρίτη πλέον 88χρονο Eli Avivi, ο οποίος έγινε παγκοσμίως διάσημος όταν το 1971 ανακήρυξε το κτήμα του ανεξάρτητο κράτος, και αποσχίσθηκε από το Ισραήλ. Κάτι ανάλογο δηλαδή με την περίπτωση του δικού μας Βασίλη Τσιρώνη, που επίσης είχε ανακηρύξει ανεξάρτητο κράτος το διαμέρισμά του στο Παλαιό Φάληρο.

Ο Eli Avivi λοιπόν ονόμασε το δικό του κράτος, συνολικής έκτασης τρεισήμισι στρεμμάτων, Achzivland, και το έκανε μάλιστα δημοφιλή προορισμό των απανταχού χίπιδων.

Το εν λόγω κρατίδιο βρίσκεται στη Μεσόγειο, σε εδάφη του Ισραήλ, κοντά στα σύνορα με τον Λίβανο. Εκεί ήταν το παλαιστινιακό ψαροχώρι al-Zeeb, το οποίο οι Ισραηλινοί κατέλαβαν μαζί με την γύρω περιοχή κατά τον αραβοϊσραηλινό πόλεμο του 1948. Ο Avivi, που ως νέος είχε υπηρετήσει στο πολεμικό ναυτικό του Ισραήλ, έκανε κατάληψη σε μια παλιά καλύβα του χωριού παρέα με τη γυναίκα του, λίγο πριν οι Ισραηλινοί στείλουν τις μπουλντόζες με τις οποίες μετέτρεψαν την ευρύτερη περιοχή σε εθνικό πάρκο.

Το ζευγάρι αντιστεκόμενο στα εν λόγω σχέδια, έκαψε επιδεικτικά τα ισραηλινά του διαβατήρια και προχώρησε στην ανακήρυξη του κτήματός τους ως ανεξάρτητο κράτος ζητώντας μάλιστα την αναγνώριση από τον ΟΗΕ και την διεθνή κοινότητα επικαλούμενο τις αυθαιρεσίες και την καταστολή της ισραηλινής κυβέρνησης.

Στη συνέχεια διοργάνωσε μια ροκ συναυλία, στην οποία συρρεύσανε χιλιάδες «μπαφιασμένοι» απ’ όλο τον κόσμο, οι οποίοι στο θολωμένο τους μυαλό θεωρούσαν το ζευγάρι ως πρότυπο, και ως σύμβολο της «ελευθερίας». Ήταν και οι εποχές τέτοιες…

Αργότερα, οι Ισραηλινοί έκαναν πίσω και συμφώνησαν να αφήσουν τους δυο χίπιδες να ζήσουν το όνειρό τους, αρκεί να πλήρωναν κάποιο τίμημα στο ισραηλινό κράτος, κάτι το οποίο και έγινε, με τον Avivi να ανακοινώνει στη διεθνή κοινότητα την νέα σημαία του αυτόνομου κράτους του, με μια γοργόνα ως σύμβολο, και τον νέο εθνικό του ύμνο.

Η απήχηση του εν λόγω κρατιδίου με τις ουτοπικές του εκφάνσεις και τον μπόλικο μπάφο ήταν τεράστια, με αποτέλεσμα πάμπολλοι μαϊντανοί-σελέμπριτις της εποχής, ακόμη και πασίγνωστοι όπως η Sophia Loren και ο  Paul Newman, να σπεύσουν εκεί για να φωτογραφηθούν με τον πρόεδρο Avivi, ο οποίος διέθετε ακόμη και σφραγίδα εισόδου για τα διαβατήρια τους!

Ο λατρευτός πρόεδρος...

Σήμερα όμως το μέλλον του εκκεντρικού αυτού κρατιδίου μοιάζει αμφίβολο, αφού έχει έναν μόνο κάτοικο-πολίτη, την χήρα του εκλιπόντος ηγέτη, Ρίνα. Η 71χρονη όμως δεν το βάζει κάτω, ούτε σκέφτεται να μεταναστεύσει… αντιθέτως δηλώνει πως θα συνεχίσει το έργο του μακαρίτη, αναλαμβάνοντας η ίδια την προεδρία και συνεχίζοντας τον «όμορφο αγώνα» για έναν κόσμο χωρίς πολέμους, χωρίς φόρους, και χωρίς ασθένειες… κάτι σαν τον δικό μας τον Αλέξη δηλαδή, αλλά στο πιο χίπικο. Παράλληλα επεξεργάζεται σχέδιο ώστε το κρατίδιο να γίνει ένα είδος ιστορικού μνημείου, προς τιμήν του λατρευτού του προέδρου, και με σκοπό να αποτελέσει τουριστικό πόλο έλξης για όλους τους σιτεμένους πλέον χίπιδες που έχουν απομείνει, και γενικά για τους άπειρους σαλεμένους του πλανήτη.

Βέβαια, να μη ξεχνάμε, ότι εκτός από την παραπάνω περίπτωση, υπάρχουν ανάλογες κι αλλού, όπως π.χ. στη πολιτεία Γιούτα των ΗΠΑ, όπου ένας άλλος ζαβός, ο Zaq Landsberg είναι στη διαδικασία ίδρυσης του δικού του ανεξάρτητου κράτους, που το ονόμασε Zaqistan.

Ήδη προχώρησε στην έκδοση διαβατηρίων για τους πολίτες του, ενώ η δική του σημαία είναι κόκκινη με κίτρινο, και τα σύνορα του κράτους φυλάσσονται από ένα… τεράστιο ρομπότ! Το επίσημο σύνθημα του Zaqistan είναι «φτιάχνουμε κάτι από τίποτα», και το μεγάλο ζητούμενο είναι η χρηματοδότηση από τον ΟΗΕ ή έστω από τις ΗΠΑ.

Προς το παρόν όμως συνεχίζει να πληρώνει τους φόρους ιδιοκτησίας, καθώς και όλα τα άλλα απαραίτητα τέλη στην πολιτεία της Γιούτα, διότι όπως λέει, δεν μπορεί να κάνει αλλιώς, αφού σε αυτά τα ζητήματα (φορολόγηση, κλπ) τα αμερικανάκια δεν αστειεύονται, και κάτι κινήματα του στυλ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ πατάσσονται ακαριαία.

Strange Attractor     orthografos.blogspot.com/

Ο ΠΟΝΤΟΣ ΕΣΤΑΥΡΩΘΗ.ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ....

Ο Πόντος εσταυρώθη. Τετέλεσται» – Ο ιστορικός λόγος του Λεωνίδα Ιασονίδη, το 1922

 

Απόσπασμα από τον ιστορικό λόγο του Λεωνίδα Ιασονίδη που εκφωνήθηκε κατά το εθνικό μνημόσυνο υπέρ των σφαγιασθέντων Ποντίων κατά την περίοδο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στο ναό Αγίου Νικολάου του Γαλατά της Κωνσταντινούπολης, στις 24 Απριλίου 1922, χοροστατούντος του Οικουμενικού Πατριάρχη Μελετίου Μεταξάκη.
Παναγιώτατε, σεβασμιώτατοι, αξιότιμος ομήγυρις,
Μελανίστιος εκ πένθους η «Αργώ» παραπλέει τας ακτάς, ρίπτει κατά γης τη λύραν ο Ορφεύς, ο δε Ιάσων, στηρίζων περίλυπος την κεφαλήν επί του πηδαλίου της ολκάδος, χύνει δάκρυ θαλερόν. Αι Αμαζόνες παρά τον Θερμώδοντα διακόπτουσι τους ιππικούς, οι δε Μύριοι του Ξενοφώντος προ της Τραπεζούντος αναστέλλουσι τους γυμνικούς αυτών αγώνας.
Οι «τηλόθεν εξ Αλύβης, όθεν αργύρου εστί γενέθλη», της επαρχίας Χαλδίας και οι εκ Κρώμνης και οι εξ Αιγιαλού εθελονταί του Τρωικού Πολέμου της πατρίδος, άπωθεν διαπυνθανόμενοι την τραγικήν τελετήν, ολολύζουσιν ως νήπια «παρά θίν’ αλός ατρυγέτοιο».
Την πατρίδα του βλέπων πυρπολουμένην, τους άνδρας εξοριζομένους τα δε γυναικόπαιδα θνήσκοντα εκ πείνης, εγκαταλείπει Σινώπην την παλαίφατον Διογένης ο Κυνικός και, πρόσφυξ γενόμενος εν Ελλάδι, κυλίει τήδε κακείσε τον πίθον της προσφυγικότητος, κρατών δε φανόν ανά χείρας ζητεί τον άνθρωπον, όστις θα σώση τη γενέτειράν του.

Εις δημοσίαν πλατείαν της πατρίδος του, Αμασείας, βλέπων εν μία και μόνη ημέρα εστημένας 69 αγχόνας φεύγει ο Στράβων, περιπλανώμενος κοσμοπολίτης και απαρηγόρητος νοσταλγός.

Βασίλειος ο Μέγας και Γρηγόριος ο Θεολόγος περίτρομοι από τους γόους και τους στεναγμούς τών εν τω ναώ του Αγίου Γεωργίου Πατλαμά τουφεκιζομένων γυναικοπαίδων, διακόπτουσι, παρά την Κερασούντα, τη συγγραφήν της Φιλοκαλίας, από δε τους κλαυθμυρισμούς τών κατά των πετρών της Πουλαντζάκης και των Κοτυώρων συντριβομένων και συνθλωμένων νηπίων, Χρυσοστόμου του Ιωάννου στενάζει ο τάφος εν Κουκουσώ της επαρχίας Νεοκαισαρείας. Θρηνεί τον επιτάφιον θρήνον η Παναγία του Σουμελά, προσκόπτει και θρυμματίζεται ο ίππος του Αγίου Γεωργίου του Περιστερεώτα, επί πίνακι δε ζητείται η κεφαλή του ευθαρσούς Ιωάννου της Μονής του Βεζελώνος.
Αι Μυροφόροι αδελφαί Μακεδονία, Θράκη και Ιωνία και αι Ωκεανίδες Νύμφαι Κρήτη τε και Χίος και Μυτιλήνη, του πένθους περιβεβλημέναι τον πέπλον τον μελανόν, προσέρχονται εις το μνήμαν ζητούσαι τον Νεκρόν.
Προς τον Θεόν της Χριστιανοσύνης δεήσεις δεν αναπέμπονται πλέον, ο ήχος των κωδώνων δεν αντιλαλεί εις τους αιθέρας, εσίγησεν η ελληνική φωνή του Ευαγγελίου, δεν κελαρύζει ο ρύαξ, δεν ανθεί η φύσις, δεν κελαδούν τα πτηνά, ο Μάιος δεν είναι Μάιος. Εφέτος άνοιξιν δεν έχομεν, το παν απ’ άκρου εις άκρον πενθεί, διότι ο Πόντος απέθανεν. Ο Πόντος εσταυρώθη. Τετέλεσται. Ηλί, ηλί λαμά σαβαχθανί. Ποίος ο θρηνούμενος νεκρός;
Είναι υιός μονογενής της Ελλάδος με πολλάς αδελφάς, εν μεν χρόνοις μυθικοίς εκ πατρός Φρίξου γεννηθείς και διά της Αργοναυτικής Εκστρατείας του ελληνικού πολιτισμού εις Εύξεινον βαπτισθείς, εν δε τοις ιστορικοίς χρόνοις εκ Μιλήτου ορμηθέντες οι Ίωνες ίδρυσαν το 790 π.Χ. τη Σινώπην, αρχαιοτέραν του Βυζαντίου, είτα δε τας άλλας «Ελληνίδας», κατά έκφρασιν του τε Στράβωνος και του Ξενοφώντος, πόλεις, Ηράκλειαν, την Αμισόν, «Πειραιά» το πρώτον καλουμένην, την Ερμώνασσαν (Πλάτανα), την Τραπεζούντα, απάσας κατά τους εν λόγω ιστορικούς, οικουμένας καλώς, αξιολόγοις γυμνασίοις και αγοραίς και στοαίς κεκοσμημένας λαμπρώς, άνδρας δε εξενεγκούσας αγαθούς, φιλοσόφους, ποιητάς και συγγραφείς και μαθηματικούς και γραμματικούς.

Αυτός είναι ο Πόντος, ο από Ινεπόλεως μέχρι Κολχίδος διήκων και ένδον μέχρι Τοκάτης και Αμασείας την ακτίνα επεκτείνων.

Ο Πόντος αυτός, από Φιλίππου του Αποστόλου εκχριστιανισθείς, εστάθη το ακρότατον κατά της βαρβαρικής Ασίας προπύργιον, Ακρίτας και Βιγλάτωρ του πολιτισμού και του Χριστιανισμού γενόμενος επί αιώνας, αναχαιτίσας πολλάκις και ανακόψας τας των ασιατικών ορδών επιδρομάς, θαυμασιώτατον υπάρξας ορμητήριον των μεγάλων Βυζαντινών κατά των Περσών εκστρατείας και καθέδρα αυτοκρατορίας αναδειχθείς είκοσι Κομνηνών αυτοκρατόρων.
Ο Βυζαντινός Ελληνισμός, ακοίμητος φρουρός του παγκοσμίου πολιτισμού, με τον έναν οφθαλμόν, την Κωνσταντινούπολιν, έβλεπε τη Δύσιν, και με τον άλλον οφθαλμόν, την Τραπεζούντα, έβλεπεν όλη την Ανατολήν.
Η εξόρυξις του ενός οφθαλμού τη 29η Μαΐου 1453 μοιραίως επήνεγκε και την εξόρυξιν του ετέρου οφθαλμού τη 15η Αυγούστου 1461.
Σκότος βαθύ και λαίλαψ αγρία αιμοχαρούς τυραννίας ενέσκηψαν εις τον ορίζοντα την ελληνικόν, ο δε Πόντος, μη έχων πού να προσφύγη και τας του Τραπεζουντίου Βησσαρίωνος εν Ευρώπη υπέρ Σταυροφορίας τινός ενεργείας ιδών ναυαγήσασας, προς διαφύλαξιν της πίστεως του εθνισμού του, κατήλθεν εις την κατακόμβην, εκρύβη υπό κοιλίαν Αμνού της Εκκλησίας και κατώρθωσε διά των αιώνων να περισώση εαυτόν, πολλούς βεβαίως συντρόφους απολέσας εν στόματι Κικόνων και Λαιστρυγόνων και Κυκλώπων. Μουσουλμάνος εν τω φανερώ, χριστιανός δε εν τω κρυπτώ αυτός ο πολύκροτος Σταυριώτης, αυτός ο φαινομενικός «Ούτις», εκδηλωθείς και αποκαλυφθείς κατά τον ΙΘ΄ αιώνα και το αληθινόν αυτού όνομα διακηρύξας, κατώρθωσε τοιαύτην να δημιουργήση κοινωνικήν, εκκλησιαστικήν, σχολειακήν, εμπορικήν και οικονομικήν ανθηρότητητα, ευρρωστίαν και υπεροχήν απέναντι όλων των συνοίκων λαών, ώστε να προκαλή το μίσος, τον φθόνον και τη μανίαν του δυνάστου, όστις και απεφάσισεν, αυτόν Προμηθέα, τον φορέα του φωτός και του πολιτισμού, να πασσαλώση επί των απορρώγων βράχων του Καυκάσου, όπερ και έκαμε. [...]
Υπέρ τούτων, υπέρ των μυριάδων τούτων νεομαρτύρων, των ξίφει και πυρί και πείνη και ασθενεία και γυμνώσει και αγχόνη και σταυρώσει και ανασκολοπίσει και ατιμώσει και ακρωτηριάσει, εν τε τοις παραλίοις και τοις μεσογείοις, εν όρεσι και σπηλαίοις και ταις οπαίς της Γης και εν θαλάσσαις και ποταμοίς τελειωθέντων πατέρων και αδελφών ημών ετελέσθη το μνημόσυνον τούτο, ουχί βεβαίως ίνα λυθώσιν αι αμαρτίαι αυτών, διότι αυτών, ως αίμα άλλου Ιησού, εξήγνισε και εξήλειψε πάσαν αμαρτίαν και κατάραν, αλλ’ ίνα αυτούς μεν εθνομάρτυρας και αγίους ανακηρύξωμεν, τον ηρωισμόν απαθαυμάσωμεν, την ψυχικήν ευστάθειαν υμνήσωμεν, το υπέροχον αυτών παράδειγμα μιμηθώμεν, τας υστάτας εντολάς τηρήσωμεν και την παρά τω Θεώ μεσολάβησιν αυτών υπέρ λήξεως των δεινών ημών επικαλεσώμεθα.

Πολύ γαρ ισχύει δέησις δικαίου προς Κύριον ενεργουμένη.

Απέθανον, Παναγιώτατε, με το όνομα της Πίστεως και της πατρίδος εις τα χείλη, απέθανον μη δειλιάσαντες μηδέ λιποψυχήσαντες προς της αγχόνης, τους λόγους Σου προοιμιαζόμενοι, ότι «βίος δεν είναι χρυσός, ούτε μεταλλείον και ότι προτιμητέος ο Γολγοθάς του μαρτυρίου από τον ευτελή βίον της δουλείας». Έστω αιωνία η μνήμη των μαρτύρων, των γνωστών και των αγνώστων.
Και καθώς Παναγιώτατε, τοις Περικλέους ίχνεσι στοιχούντες οι Σύμμαχοι εθέσπισαν το θεσμόν του Μνημείου «τω Αγνώστω Στρατιώτη» ούτω επαναλαμβάνω σήμερον πανηγυρικώς την πρότασίν μου περί ανεγέρσεως «Μνημείου τω Αγνώστω Μάρτυρι» με την επιγραφήν: «Έλληνες αδελφοί, εάν δια τον εξιλασμόν μιας καταστάσεως και προς ευόδωσιν του όλου εθνικού αγώνος επεβάλλετο συνολική τις ερήμωσις και θυσία, αγογγύστως υφίσταται αυτήν, αρκεί άλλη Πατρίς να ορθοποδή».
Οι μάρτυρες Παναγιώτατε, ων σήμερον τη μνήμην επιτελούμεν, έν μόνον διατυπούσι παράπονον, διότι οι ισχυροί και οι κραταιοί, παρά τας πανηγυρικάς υποσχέσεις, εγκατέλειψαν αυτούς απροστατεύτους.
Οι Πόντιοι εζήτησαν άρτον και έλαβον πέτραν, εζήτησαν ιχθύν και έλαβον όφιν, εζήτησαν τη ζωήν και έλαβον το θάνατον, εζήτησαν την ελευθερίαν και έλαβον τη δουλείαν, Αρχάγγελον εζήτησαν και Δαίμων τοις εστάλη, βοήθειαν εζήτησαν και τα νώτα τοις εστράφησαν. [...]
Ναι, οικτίρουν ημάς, οίτινες κυλίομεν ως Σίσυφοι και Διογενείς τον πίθον της μαύρης και κακοδαίμονος προσφυγικότητος, ημάς, οίτινες απωλέσαμεν γενέτειραν ήτις ηυλόγει και καθηγίαζεν ημάς, κοιμητήριον ένθα εκοιμώντο τον νήδυμον οι πατέρες και αδελφοί ημών, σχολείον ένθα εδιδάχθημεν τον Θεόν, την Ιστορίαν, την Πατρίδα. Ημάς, οίτινες απωλέσαμεν φίλτρα ζωντανά, θρύλους και παραδόσεις, δι’ ων συνυφάνθη και ηγαπήθη η ζωή.

Ημάς, οίτινες απωλέσαμεν το παν εκτός της τιμής και της ελπίδος. Οι εχθροί ημών διεμερίσαντο τα ιμάτια ημών και επί τον ιματισμόν ημών [έβαλον] κλήρον.

Οι μεγάλοι νεκροί, υπέρ των οποίων ύψωσες, Παναγιώτατε, τας θεοδέκτους Σου ευχάς, λησμονήσαντες της αγχόνης και του μαρτυρίου τας φρικώδεις οδύνας μετ’ αγωνίας παρακολουθούσι την τύχην τών εν Πόντω υπολειφθέντων γυναικοπαίδων, των εν τοις μεσογείοις από 10-55 εξορίστων αρρένων, και των εν τοις Νέας Ρωσίας λιμοκτονούντων 50.000 Ποντίων.
Εσχάτως, Ποντία μήτηρ, περιφερόμενη μετά της κόρης της εις τας προκυμαίας της Νοβοροσκίσκης, έρριψεν την κόρην της ταύτην εις τη θάλασσαν, προτιμήσασα να την ιδή νεκράν, αλλά παρθένον, παρά χορτάτην, αλλ’ άνευ τιμής. Δεν είχον φάγει αι δυστυχείς από πέντε ήδη ημερών. Αδελφοί, πεινώμεν διότι πεινούν, πονούμεν διότι πονούν, ασθενούμεν διότι ασθενούν, γυμνητεύομε διότι γυμνητεύουν, επαιτούμεν διότι αποθνήσκουν.
Δότε μας ψωμίν. Δότε μας, διότι πεινώμεν, δότε μας, διότι, αν είναι γραφτό να αποθάνωμεν, επιθυμούμεν από τας χείρας σας, αδελφοί, να έχωμεν άρτον της Θείας Κοινωνίας. [...]

Έως πότε το όρνεο θα τρώγη τα σπλάγχνα του Προμηθέως; Δεν θα εμφανισθή κανένας Θησεύς, δεν θα ίδωμεν κανένα Ηρακλέα; Πού θα προσφύγωμεν, Παναγιώτατε;

Προσφεύγομεν προς την Εκκλησίαν, παρηγορίαν και σκέπην των Ελλήνων. Προσφεύγομεν προς τον αήττητον στρατόν μας, χαράν και ελπίδα της πατρίδος. Προσφεύγομεν προς τον εθνικόν Τύπον, όστις ως φωτοβόλος ατμομηχανή σύρει το συρμόν του Αλυτρώτου Γένους διά μέσου της ερεβώδους σήραγγος της δουλείας. Προσφεύγομεν προς τον υπερόχου διαισθήσεως θαυμάσιον της Κωνσταντινουπόλεως λαόν.
Προσφεύγουμε επίσης προς τους δολοφονηθέντας μάρτυρας, πρεσβείαις των οποίων πεποίθαμεν ακραδάντως ότι θα αρθή η πλαξ του τάφου η πιέζουσα το τίμιον σώμα του Εσταυρωμένου Ποντίου Ελληνισμού.
Όχι. Ο σταυρός εφ’ ου εκρεμάσθη ο Πόντος δεν είναι σταυρός του θανάτου Βαραβά, είναι σταυρός ζωής του Ιησού.
Ο τάφος, εν ω κείται ο νεκρός του Πόντου, δεν είναι μνήμα, είναι κατακόμβη, ην και άλλοτε εγνώρισεν επί αιώνας και εκ της οποία θα εξέλθη και πάλιν άθικτος η ζωή. Οι μάρτυρες είναι αι μυστικαί λιχνίαι, αι φωτίζουσαι την κατακόμβην της Πίστεως και της Πατρίδος.

Ο Πόντος, Παναγιώτατε, ποντίζεται, αλλά δεν καταποντίζεται. Οι Τούρκοι θάπτοντες τον Πόντον, εκ συγχύσεως και ταραχής, αφήκαν έξω την κεφαλήν του.

Και το μεν στόμα του κηρύττει το παράπονόν του προς τον πολιτισμένον κόσμον: «Ηλί, ηλί, λαμά σαβαχθανί», τα δε ώτα του ακούουν τας γνωστάς των πέριξ ημών ταύτη τη στιγμή πτερυγιζόντων εθνομαρτύρων φωνάς «Μη φοβού ότι κατησχύνθης, μηδέ εντραπής ότι ωνειδίσθης».
Εξεγείρου ανάστηθι εκ νεκρών. Ένδυσαι την δόξαν σου. Εκτίναξαι τον χουν και ανάστηθι. Έκδυσαι τον δεσμόν του τραχήλου σου και πλάτυνον τον τόπον της σκηνής σου.
Τότε και μόνον τότε τα θύματα της τουρκικής θηριωδίας θα κοιμηθούν τον ήσυχον της αιωνιότητος ύπνον υπό τον γλυκύν τριγμόν μιας πύλης υψηλής, η οποία θα κλείση, και μιας κλειστής η οποία θα ανοίξη. Και τότε, Παναγιώτατε, ωσανά εις τους μάρτυρας του Πόντου.
Αιωνία και αΐδιος αυτών η μνήμη.

Εν Κωνσταντινουπόλει, τη 24η Απριλίου 1922

• Πηγή: Ένας ιστορικός λόγος εκψωνηθείς εις τον Ι.Ν. του Αγίου Νικολάου του Γαλατά της Κωνσταντινουπόλεως την 24/4/1922, έκδ. Αργοναύται Κομνηνοί, Αθήνα. pontos news

"ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΙΛΙΝΤΕΝ";;;;;

Athanasios Efstathios Drougos

 

ΚΑΘΕΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΟΝΟΜΑΣΙΑ "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΙΛΙΝΤΕΝ"ΠΟΤΕ ΣΕ ΤΕΤΟΙΑ ΟΝΟΜΑΣΙΑ.

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΔΡ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ.Ε.ΔΡΟΥΓΟΣ


1)Η ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΠΕΡΑΝ ΤΟΥ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΥΠΟΒΟΛΙΜΙΑΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ, ΕΜΠΛΕΚΕΙ ΠΟΛΥΠΛΕΥΡΑ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΤΗΝ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ, Η ΟΠΟΙΑ ΕΠΙ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ ΜΕ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΧΕΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ 20-7-1903 ΣΤΟ ΚΡΟΥΣΕΒΟ. ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΥΟ ΚΡΑΤΗ ΓΙΟΡΤΑΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΑΛΟΓΕΣ ΤΙΜΕΣ.
2)ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΟΤΕ ΣΤΗΝ ΕΥΡΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ FYROM ΚΡΑΤΗΣΕ ΘΕΣΗ ,ΜΑΚΡΑΝ ΤΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ ΣΤΟΝ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΘΩΜΑΝΩΝ ΞΕΣΗΚΩΜΟ, ΥΠΟΛΟΓΙΣΙΜΑ ΣΤΕΛΕΧΗ ΟΠΩΣ Ο ΤΟΤΕ ΓΕΝΙΚΟΣ ΜΑΣ ΠΡΟΞΕΝΟΣ ΠΕΖΑΣ, Ο ΔΙΑΔΟΧΟΣ ΤΟΥ Κ.ΚΥΠΡΑΙΟΣ, ΚΑΙ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΚΑΡΑΒΑΓΓΕΛΗΣ ΤΑΧΘΗΚΑΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΑΓΡΟΤΟ-ΑΛΥΤΡΩΤΙΚΟΥ ΞΕΣΗΚΩΜΟΥ ΤΟΥ ΚΡΟΥΣΕΒΟ, ΟΙ ΨΕΥΤΟΜΑΚΕΔΟΝΕΣ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΧΡΟΝΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ ΔΕΝ ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ ΝΑ ΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΑΣ.
3)Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΙΛΙΝΤΕΝ /ΜΕΤΑΞΥ 20 ΙΟΥΛΙΟΥ ΚΙ 3 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1903 ΕΛΑΒΕ ΧΩΡΑ ΣΤΟ ΒΙΛΑΕΤΙ ΤΟΥ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ,ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ ΥΠΑΓΟΝΤΑΝ ΟΙ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΤΗΣ ΑΧΡΙΔΑΣ, ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ, ΤΟΥ ΚΙΤΣΕΒΟ, ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ, ΤΟΥ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ,ΤΗΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ . ΑΝ ΔΕΧΘΟΥΜΕ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΝ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΕ ΙΛΙΝΤΕΝ Η ΣΚΟΠΙΑΝΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΠΟΥ ΟΡΓΙΑΖΕΙ ΕΠΙ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΘΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΑΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΦΛΩΡΙΝΑΣ
4)ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΟΝΟΜΑ 3 ΟΡΩΝ. ΣΥΝΗΘΩΣ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑΣ ΛΕΞΗΣ. ΠΟΛΛΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΕΘΗΚΑΝ ΕΚΤΟΣ. ΠΧ ΔΕΝ ΛΕΝΕ ΛΑΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΚΟΝΓΚΟ Ή ΚΑΙ ΑΛΛΑ.ΛΕΝΕ ΚΟΝΓΚΟ ΚΑΙ ΕΝΝΟΟΥΝ ΤΟ ΚΟΝΓΚΟ-ΛΕΟΠΟΛΝΤΙΒ/ΚΙΝΣΑΣΑ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΧΡΗΣΤΑ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ 3 ΛΕΞΕΩΝ.
5)Η ΣΥΓΚΚΡΙΜΕΝΗ ΤΟΤΕ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ ΞΕΣΗΚΩΜΟ ΣΤΟ ΙΛΙΝΤΕΝ , ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ,ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΘΡΑΚΗ ,ΣΕ ΑΔΡΙΑΝΟΥΠΟΛΗ ,ΜΕ ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ ΣΕ ΘΡΑΚΙΚΑ ΕΔΑΦΗ.Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ,ΗΤΑΝ ΥΠΟΥΛΗ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΣΛΑΒΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΝΤΑΞΗΣ ΤΩΝ ΣΛΑΒΩΝ/ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ ΣΤΗΝ ΣΟΦΙΑ. ΗΤΑΝ ΥΠΟΥΛΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΕΠΕΚΤΑΣΗΣ ΤΩΝ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΩΝ ΟΡΙΩΝ ΤΟΥ ΝΕΟΣΥΣΤΑΤΟΥ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ.
6)Η ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ ΗΣΑΝ ΒΟΥΛΓΑΡΟΓΕΝΕΙΣ. ΕΝΩ ΤΟ ΠΛΑΣΑΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΣΥΝΘΗΜΑΤΟΣ "Η ΜΚΕΔΟΝΙΑ ΣΤΟΥΣ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ" ΣΤΟΧΕΥΕ ΣΤΗΝ ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ ΤΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ.ΜΕΣΩ ΚΡΟΥΣΕΒΟ ΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΕΘΕΤΑΝ ΥΠΟ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥΣ ΤΟ ΠΙΣΟΔΕΡΙ, ΤΟ ΝΥΜΦΑΙΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΜΕΧΡΙ ΚΙΛΚΙΣ ΚΑΙ ΣΕΡΡΕΣ.
7)ΣΕ ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΟ ΒΑΘΜΟ ΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΤΟΥ ΙΛΙΝΤΕΝ ΗΣΑΝ ΒΟΥΛΓΑΡΟΦΩΝΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ , ΕΝΩ ΟΡΙΣΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΕΙΧΑΝ ΥΠΗΡΕΤΗΣΕΙ ΣΤΟΝ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ.ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ ΑΝΑΦΕΡΩ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ(ΠΟΥ ΜΟΥ ΗΡΘΑΝ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ) ΤΟΥ ΝΤΑΜΙΕΝ ΓΚΡΟΥΕΦ, ΤΟΥ ΑΝΤΟΝ ΝΤΙΜΙΤΡΩΦ, ΤΟΥ ΚΡΙΣΤΟ ΤΑΤΑΡΤΣΕΦ, ΤΟΥ ΙΒΑΝ ΧΑΤΖΙΝΙΚΩΦ, ΤΟΥ ΠΕΤΑΡ ΠΑΠΑΡΣΩΦ, ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑ ΚΑΡΕΦ, ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΤΩΝ ΓΚΟΤΣΕ ΝΤΕΛΤΣΕΦ ΤΟΥ ΜΠΟΡΙΣ ΣΑΒΑΡΩΦ ΚΑΙ ΤΟΥ ΓΙΑΝΕ ΣΑΝΤΑΝΣΚΙ.Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΕΘΝΙΚΟ ΥΜΝΟ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ. ΔΙΕΚΔΙΚΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ. ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ Ο ΓΚΟΤΣΕ ΝΤΕΛΤΣΕΦ, ΕΝΩ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΟΥ ΣΤΙΠ ΣΤΑ ΣΚΟΠΙΑ ΦΕΡΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ.ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΩ ΝΕΥΡΟΚΟΠΙ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ.
8) Ο ΖΑΕΦ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΕΦΕΛΚΥΣΕΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΤΟΥ VMRO , ΜΕ ΟΝΟΜΑΣΙΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝΕ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΙΚΟ-ΙΣΤΟΡΙΚΟ-ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΛΥΤΡΩΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ , ΓΙΑ ΝΑ ΨΗΦΙΣΕΙ Ο ΠΡΩΗΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΟΥ , ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ.
9)ΑΙΘΗΣΗ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΜΕΧΡΙ ΣΤΙΓΜΗΣ,ΟΤΙ ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΡΟΤΑΘΕΝΤΟΣ ΟΝΟΜΑΤΟΣ , ΔΕΝ ΕΧΟΥΝΕ ΤΟΠΟΘΕΤΗΘΕΙ ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΤΟΥ ΤΕΤΟΒΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΕΡΙΟΧΩΝ ΚΟΥΜΑΝΟΒΟ-ΝΤΕΜΠΑΡ-ΓΚΟΣΤΙΒΑΡ ΚΑ.ΣΤΟ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟ ΟΝΟΜΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΛΕΟΝ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟΣ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ.
10)ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΕΣ ΜΟΥ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΦΕΡΟΥΝΕ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕ ΣΤΟΝ ΖΑΕΦ, ΤΗΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΟΥ, ΤΟ ΠΑΝΙΣΧΥΡΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΙΛΙΝΤΕΝ ΠΟΥ ΕΔΡΕΥΕΙ ΣΤΟ ΠΕΡΘ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΕΝΤΟΝΟΤΑΤΑ ΥΠΟΣΤΤΗΡΙΞΕΙ ΤΟΝ ΣΚΟΠΙΑΝΟ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ
ΓΙΑ ΠΟΛΛΟΣΤΗ ΦΟΡΑ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΑΣΧΕΤΟΣ ΚΑΙ ΑΔΙΑΒΑΣΤΟΣ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ-ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟΠΟΛΟΓΙΚΑ...........
***
Ιστορικά στοιχεία περισσότερα ,εδώ
https://www.huffingtonpost.gr/entry/demokratia-tes-makedonias-toe-ilinten-to-neo-onoma-poe-ferontai-na-proteinoen-ta-skopia_gr_5afeabafe4b0a046186a7c86

ΤΟ ΣΗΚΩΣΑΜΕ ΤΟ ΓΑΝΤΙ...

Το σηκώσαμε το γάντι…

  

ΕργΔημΕργ          

τον Βόλο μας μιά μέραααα περί-πατούσααα…
…Κι από πάνω πετούσαν Νατοϊκά αεροπλανάκια, που εκτοξεύανε δηλητήρια καί κάνανε παιχνίδια!
Δεν φτιάχνει ρίμα, αλλ’ αυτό ακριβώς έγινε. Το πρωϊνό της Τετάρτης, 15 Μαΐου 2018.

Οι γωνίες των κεμτρέηλς είναι ένα σχεδόν ακριβές 36άρι μοίρες (το άνοιγμα μιάς κορυφής της πεντάλφας), που περικλείει τον Ήλιο. Ωραίο παιχνιδάκι, που τους ξέφυγε κατά μόλις μία μοίρα. (Εργαστηριακώς ελεγμένο γεγονός με περιστροφή εικόνας.) Αλλά άνθρωποι είναι κι αυτοί, ρέ παιδί μου, καί το σφάλλειν ανθρώπινον.
Κι ο Εργοδότης από κάτω, να σημαδεύει το καπέλλο του στύλου φωτισμού, γιά να μη στραβωθεί το ccd του φωτογραφικού μηχανισμού του κινητού. (Οπότε, σας παραδίδω ένα καλλιτέχνημα!    )

Όμως…
Μόοοοοονον γιά τον φωτογραφικό μηχανισμό έγινε τόση φασαρία;
Δεν θα τό ‘λεγα! 
Τα υπονοούμενα της συγκεκριμένης φωτογραφίας θά ‘πρεπε να προξενήσουν σύγκρυο στ’ αφεντικά των ιπταμένων αλητών.
Λεβέντες μου, όταν θά ‘ρθ’ αυτή η ώρα, ούτε ψύλλος στον κόρφο σας!!! Μάχαιραν δίδετε, ρομφαίαν θα λάβετε! 

Υγ 1: Συγνώμη που δεν μπορώ να γίνω σαφέστερος δημοσίως. Κάτι λείπει απ’ την εικόνα, καί δεν θέλω να το/τα δώσω έτοιμο/α. Πάντως, αν η κρυφή τους βιβλιογραφία «αυτών» υπαινίσσεται πουθενά αυτά που υπαινίσσομαι εγώ (λίγο απίθανο, διότι οι αρχαίοι ημών δεν έκαναν τέτοιες επιπολαιότητες, ν’ αφήνουν γραπτά γιά τέτοια θέματα), έχουν ακόμη όλον τον καιρό να ζητήσουν εμπράκτως συγνώμη απ’ την Ελλάδα καί τους Έλληνες, διορθώνοντας όσα κακά μας έκαναν. (Καί δίνοντάς μας καί το κατιτίς μας παραπάνω, μήπως καί τους λυπηθούμε. Όταν…)
Αλλοιώς…
Υγ 2:  Γιά να φύγουν οι δήθεν απορίες των δήθεν απορούντων εξυπνάκηδων του εγχωρίου Διαδικτύου: τα αεροπλάνα αυτά απογειώνονται κατόπιν Νατοϊκών εντολών από τις βάσεις του Αβιάνο της Ιταλίας καί του Ραμμστάϊν της Γερμανίας. Οι οποίες είναι βάσεις πυρηνικού πολέμου, δηλαδή με αυξημένες πολεμικές δυνατότητες.
 

ΟΙ ΠΑΜΠΑΛΑΙΕΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ...

Κώστας Κουτσουρέλης

Δύο Γερμανοί διεθνείς ποδοσφαιριστές, τουρκικής καταγωγής, που την παραμονή των τουρκικών εκλογών για να αβαντάρουν τον Ερντογάν, ποζάρουν μαζί του και τον αποκαλούν «ο Πρόεδρός μας». Η ιστορία της "ενσωμάτωσης" των μουσουλμανικών πληθυσμών της Ευρώπης σε μια εικόνα.

Οι παμπάλαιες αυταπάτες... Στους Γότθους η Αρχαία Ρώμη, για να της ορκιστούν πίστη, χάριζε αγρούς καλλιεργήσιμους και πόστα στον στρατό. Στους τωρινούς ανατολίτες φοιδεράτους της, η νυν Ευρώπη χαρίζει διαβατήρια και κοινωνικά επιδόματα και φανέλες με το εθνόσημο. Και περιμένει η έκβαση η τελική να είναι αλλιώτικη...