Επαν-ανακάλυψις Ηφαίστου – 5
άπου εδώ τελειώνει το καθαρά επιστημονικό μέρος της -όπως την πρότεινα- προσπάθειας προς εντοπισμό του πλανήτη Ηφαίστου. Βέβαια, με την προϋπόθεση ότι θα μας βοηθήσουν στο 100% τα επιστημονικά μας όργανα, καί ότι θα έχουμε έστω μιά «τυχερή ψαριά»· δηλαδή, να πέσουμε κατ’ ευθείαν σε -ορατή από τη Γή- διέλευση του Ηφαίστου μπροστά από τον Ηλιακό δίσκο, χωρίς ν’ αναγκαστούμε να περιμένουμε επί χρόνια, ώστε να συμβεί αυτή.στ. Συζητήσεις ακαδημαϊκού διαλείμματος
Όμως, πρίν το κλείσιμο του παρόντος, υπάρχουν ακόμη αρκετά θέματα προς συζήτηση. Μερικά τα έθεσα στο κείμενο, τα υπόλοιπα τέθηκαν στα σχόλια – αλλά θα τα συζητήσουμε όλα. Τουλάχιστον, θα εκθέσω τη δική μου άποψη… η οποία, ποτέ δεν ισχυρίστηκα ότι είναι το 100% της αλήθειας.
Ας τα δούμε, όσο μπορούμε διεξοδικώς.
i. Γιατί (πρέπει να) έχουμε 12 ζώδια καί (άρα) 12 κυριάρχους αυτών
Δεν υπάρχει προφανής λόγος προς τούτο (προφανής, λέω), παρεκτός του ότι οι 360 μοίρες του κύκλου διαιρούνται μιά χαρά με το 12. Άλλο τόσο, όμως, δεν υπάρχει ούτε προφανής λόγος να έχουμε 360 μοίρες στον κύκλο! (Καί όντως, μιά «σχολή» του Πυροβολικού των ηπαπαραίων μετράει τον κύκλο σε τετρακοσιοστά – με τα ανάλογα σκοπευτικά όργανα.)
Όποιος ενδιαφέρεται, μιά καλή -κι ευκολοχώνευτη- εξήγηση (γιά τα 360άρια καί τα 7άρια καί τα 12άρια) θα βρεί στο θρυλικό πιά μυθιστόρημα: «Ο Τρυποκάρυδος», του Τόμ Ρόμπινς.
Εν πάσει περιπτώσει, εμάς μας ενδιαφέρει η -όποια- εξήγηση μέσα στο Ελληνικό Γίγνεσθαι.
Ειλικρινά, δεν τη γνωρίζω. Αλλά γνωρίζω το εξής: ότι τα ζώδια (καί γενικώς όλοι οι αστερισμοί) παραμένουν τέτοια, όσο τα «απλανή» άστρα δεν αλλάζουν θέση πέρα από κάποια όρια. Έχω διαβάσει, πάντως, έχει υπολογιστεί (λένε), ότι (με μεγάλη μετακίνηση των απλανών, κατά τις χιλιετίες) τα ζώδια αλλάζουν μορφή πέραν αναγνωρίσεως στα σύν / πλήν 200,000 (διακόσιες χιλιάδες) χρόνια από σήμερα. Άρα, έξω απ’ αυτά τα χρονικά πλαίσια «αχρηστεύονται».
Επίσης, λέγεται ότι τα δώδεκα ζώδια δίνουν -πάντα μέσα στο Ελληνικό Γίγνεσθαι- ένα είδος κώδικα «ηθικής διδασκαλίας» (κι ίσως όχι μόνον), όταν τα «διαβάζουμε» κατά την ορθή φορά επί τρία ερμηνευτικά επίπεδα, καί κατά την ανάστροφη επί επίσης τρία. (Δυστυχώς, δεν έχω ενδιατρίψει τόσο πολύ σ’ αυτό το θέμα, ώστε να σας πω κι άλλα.)
Άρα, τί συμπεραίνουμε εδώ;
Ότι πρίν από καμιά διακοσαριά χιλιάρικα χρόνια, οι τότε πανάρχαιοι ημών σοφοί, γιά να βοηθήσουν το έθνος μας στην πορεία του προς το μέλλον, έθεσαν τις βάσεις ενός ηθικού ( ; ) συστήματος γραμμένου στον ουρανό (άρα, τελείως ανεπηρέαστου από ανθρωπογενείς αλλοιώσεις)… ενός τρόπου ζωής (θα λέγαμε), γιά τα επόμενα τετρακόσιες χιλιάδες (;;; ) χρόνια… με διάταξη, όμως, γιά την οποία αγνοώ τελείως το γιατί αυτή, κι όχι άλλη. Καί, δυστυχώς, αγνοώ καί το σκεπτικό τους.
Δηλαδή, δεν μπορώ να σας διαφωτίσω στο γιατί 12 ζώδια. Πρόκειται, άρα γε, γιά Μαθηματικά, τα οποία σήμερα αγνοούμε;… Γιά κάποιες κρυμμένες συμμετρίες (πχ δωδεκάεδρο) ;… Υφίσταται άλλος λόγος;… Δεν γνωρίζω.
Απλώς, εκλαμβάνω ως ορθή αυτή την άποψη· ξεκινάω απ’ αυτήν, καί δοκιμάζω να δώ πού οδηγεί.
ii. Ονοματολογία πλανητών Ηλιακού μας Συστήματος
Έτερο θέμα, γιά το οποίο έχω σκοτάδια μαύρα!
- Όχι μόνον ως προς το ποιός έδωσε τα έξι πρώτα ονόματα (συν Ήλιο, συν Σελήνη), καί γιατί…
…Αλλά καί γιατί, αφού ξεκινάμε με ονόματα θεών καί θεαινών του Ολύμπου…
- …αφ’ ενός δεν τηρούμε την Ολύμπια ιεραρχία…
- …κι αφ’ ετέρου, γιατί δεν συνεχίζουμε έτσι!
Εδώ, βέβαια, προκύπτει το μέγα ερώτημα γιατί ο Ουρανός κι ο Ποσειδών ονομάστηκαν έτσι· αφού, αν υποτεθεί ότι οι ορατοί διά γυμνού οφθαλμού πλανήτες πήραν ονόματα λόγωι μελέτης (επί χιλιετίες) «συμπεριφορικού μοντέλου», γιά τούτους εδώ δόθηκε όνομα κατ’ ευθείαν.
Έμπνευση; Ή ξεπατικωτούρα από τίποτε αρχαία χειρόγραφα των αρχαίων ημών, κρυμμένα ανά τις μυστικές βιβλιοθήκες των «μπετατζήδων» ανά τον κόσμο; Μάλλον το δεύτερο, να υποθέσω…
Σημειώστε, πάντως, ότι ενώι μέχρι πρόσφατα η ονοματοδοσία του Πλούτωνα ήταν ένα μυστήριο, πρόσφατα (στη Γουΐκι) μας έσκασε μύτη …ενδεκάχρονον προπολεμικόν κοράσιον, με διασυνδέσεις με τας Οξφόρδας, του οποίου η περί ονόματος πρόταση τελικά υιοθετήθηκε!
Μπάααα!!!… Τί λέτε;! Κανείς δεν το δασκάλεψε, το παιδί!
[Παρένθεση:
Μυστήριο, όντως. Το όνομα του Πλούτωνα, εννοώ.
Αυτός που βρήκε τον Πλούτωνα, ο Κλαϋντ Τόμποου, απέφευγε συστηματικώς το ερώτημα της ονοματοδοσίας στις διαλέξεις που έδινε. Μόνο μιά φορά είπε ότι το έδωσε, επειδή η μικρή κόρη του λάτρευε τον σκύλο Πλούτο στα Μικυμάους του Ντίσνεϋ.
Έλα, όμως, που ο σκύλος ονομάστηκε έτσι αρκετούς μήνες μετά, αφού πρώτα ονομάστηκε «Πλούτων» ο πλανήτης!!! (Ο λεγάμενος κόπρος είχε πρώτα βαφτιστεί «Ρόβερ».) Διαβάστε, παρακαλώ, το άρθρο της Γουΐκι.
Ούτε τον Τόμποου τον δασκάλεψε κανείς! lol!!!]
Εν πάσει περιπτώσει, υφίσταται ακόμη μία πολύ ενδιαφέρουσα πιθανότητα γιά τα ονόματα των πλανητών – πάντα μέσα στο Ελληνικό Γίγνεσθαι:
Όπως έχει διατυπώσει κατ’ επανάληψη ο Παλαιός, το Σύμπαν μοιάζει μ’ ένα τεράστιο μυαλό. Το ίδιο καί οι αστερισμοί, μοιάζουν με εγκεφαλικές δομές. Οπότε, πηγαίνοντας προς τα κάτω, φτάνουμε (κλασματομορφικώς, ίσως; ) στο ανθρώπινο μυαλό.
Επομένως… μήπως τα συγκεκριμένα ονόματα τα υπαγορεύει το ίδιο το Σύμπαν, ή ενδεχομένως τα επέβαλαν κάποιοι πανάρχαιοι ημών σοφοί, επειδή αυτά έχουν την πρέπουσα θέση μέσα σ’ αυτό το πλέγμα συμπαντικών νευρώνων; Μήπως έχουν κάποιες σχέσεις σημαίνοντος-σημαινομένου (κι όχι μόνον αυτές, ενδεχομένως), που επιβάλλουν τη συγκεκριμένη ονοματοδοσία, ταυτόχρονα υποκρύπτοντας άλλα πράγματα – περί των οποίων δεν πήραμε χαμπάρι κάν;
Μήπως με αυτά καί μόνον αυτά τα ονόματα (κι όχι άλλα) «παίρνει μπρός» καί δουλεύει το οικοδόμημα;…
Άλλως τε, μην ξεχνάτε ότι η σκέψη οδηγεί τη γλώσσα, αλλά κι η γλώσσα οδηγεί τη σκέψη!… Μιά πανάρχαιη διαπίστωση, που την (ξανα)πήραν χαμπάρι οι «υπερεσίες» εδώ καί μισόν αιώνα, καί βγάλανε διάφορα παραπροϊόντα (πχ εκπαίδευση πρακτόρων με ύπνωση, νευρογλωσσιακό προγραμματισμό, κτλ).
Κανείς δεν ξέρει! Αλλά δεν μπορούσα να παραλείψω ν’ αναφέρω κι αυτή την εκδοχή.
Μην ξεχνάτε καί την τελευταία εφεύρεση των επιστημόνωνε, τη λεγόμενη «Φυσική της Πληροφορίας» (δες πχ εδώ κι εδώ). Φαίνεται πως ακόμη κι αυτοί αρχίζουν να παίρνουν χαμπάρι τα προηγούμενα!
iii. Μπορεί να υπάρξει Ήφαιστος στα πλαίσια της σημερινής Φυσικής;
Μπορεί καί παραμπορεί!
Όπως μπορεί καί η τροχιά του να έχει μεγάλη κλίση, ως προς το επίπεδο της εκλειπτικής. Δεν αλλάζει ριζικά κάτι, όσον αφορά τη γενικώτερη εικόνα του Ηλιακού μας Συστήματος.
Προσωπικά, αναρωτήθηκα εάν οι πόλοι του Ήλιου είναι ψυχρότεροι του ηλιακού ισημερινού· ωστόσο, ένα ψάξιμο στα ιντερνέτια αποδείχτηκε μάλλον απογοητευτικό: βρήκα μονάχα μιά δημοσίευση του 1955, στην οποία οι πόλοι υπολογίζονται ψυχρότεροι κατά περίπου 100 βαθμούς Κελσίου. (Καί με σφάλμα σύν ή πλήν 18 βαθμούς – να χαρώ εγώ ακρίβεια!!! ) Ένα τίποτε, δηλαδή, όσον αφορά τις χιλιάδες καί εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου, που δονούν τον υπόλοιπο Ήλιο.
Εάν, πάντως, η διαφορά ήταν σημαντική, τότε θα μπορούσα να εξηγήσω την τροχιά-«τραινάκι του λούνα-πάρκ» του Ηφαίστου ως «αυτο-οργανωνόμενο ( ; ) φυσικό σύστημα». (Παναπεί: αντίδραση του πλανήτη, γιά να μην ξεροψήνεται. Στην οποία αντίδραση -αν υφίστατο- θα έπρεπε να υπολογίζουμε καί ταχεία ιδιοπεριστροφή, γιά τον ίδιο λόγο· δηλαδή, αποφυγή του ξεροψησίματος.) Αλλά καί με -επί της ουσίας- ομοιομορφία της θερμοκρασίας σ’ όλη την ηλιακή επιφάνεια, πάλι πιστεύω ότι η τροχιά του Ηφαίστου είναι αυτή, που υπέθεσα εξ αρχής.
Συμπερασματικώς, δεν βλέπω κάποιο σοβαρό εμπόδιο (από πλευράς Φυσικής), ώστε να μην υπάρχει ο Ήφαιστος.
iv. Φέρεται ό Ήφαιστος περίεργα, όπως η Σελήνη;
Αυτό δεν το γνωρίζουμε, αλλά κατά 99% ναί.
Η Σελήνη όντως φέρεται περίεργα, καί δεν εννοώ μονάχα τη σχέση περιόδου περιστροφής της (γύρω απ’ τη Γή) καί ιδιοπεριστροφής της, το περίφημο 1 προς 1. Εννοώ καί το «παράδοξο Ασίμωφ» (αν θυμάμαι καλά, ο Ασίμωφ ήταν ο πρώτος που το παρατήρησε), όπου ο Ήλιος ασκεί στη Σελήνη μεγαλύτερη έλξη, απ’ όση η Γή. Άρα, ξεκινώντας από οποιαδήποτε έκλειψη Ηλίου (όπου Γή-Σελήνη-Ήλιος είναι συνευθειακά σώματα), η Σελήνη θα έπρεπε ν’ αρχίσει να διαγράφει εξωστρεφή σπείρα αυξανόμενης ακτίνας, φεύγοντας τελικά απ’ την τροχιά της Γής.
Κοιτάξτε:
Με δεδομένες:
- τις μάζες Ήλιου / Γής / Σελήνης,
- τις αποστάσεις Ήλιου-Γής καί Γής-Σελήνης,
- καί την παγκόσμια σταθερά της βαρύτητας (μαζί με τον νόμο βαρυτικής έλξης του Νεύτωνα, πάνω δεξιά στη σελίδα του συνδέσμου),
Δηλαδή, ο Ήλιος εξασκεί στη Σελήνη τέτοια έλξη, που είναι μεγαλύτερη απ’ το διπλάσιο όσης εξασκεί στη Σελήνη η Γή! Αυτό συμβαίνει ακόμη καί σε περιπτώσεις σεληνιακών εκλείψεων, όπου η απόσταση μεγαλώνει (προστίθενται ευθέως οι αποστάσεις Ήλιου-Γής καί Γής-Σελήνης).
Παρατήρησε, τώρα, αναγνώστη μου, σε αριθμούς την τρομακτική διαφορά δύναμης, που εξασκεί ο Ήλιος στη Σελήνη… όπου στις μεν ηλιακές εκλείψεις (όπου η απόσταση Γής-Σελήνης αφαιρείται ευθέως από την απόσταση Ήλιου-Γής) έπρεπε να την έχει πρό πολλού ξεκολλήσει απ’ την τροχιά της (όπως ξεκολλάει η ζηλιάρα σύζυγος τα μαλλιά της ερωμένης του αχαΐρευτου), στις δέ σεληνιακές (όπου προστίθεται καί η έλξη της Γής στη Σελήνη) έπρεπε να την έχει πρό πολλού στουκάρει απάνω στη Γή!!! (Άν, μάλιστα, πετύχαινε πλάααατςςς!!! καραμπάμ κέντρο το κωλοχανείο της πλατείας Συντάγματος, τί υπέροχα που θά ‘τανε! Καρα-lol!!!)
Εφ’ όσον, όμως, δεν συμβαίνουν αυτά, καί δεν εξηγούνται με τη σημερινή Φυσική, τότε σαφώς «παίζει» κάτι άλλο…
…γιά το οποίο κανείς δεν έχει ιδέα.
Κολπάκια του αιθέρα; ίσως. Πάντως, ό,τι καί να είναι (το αίτιο, που κρατάει τη Σελήνη σε τροχιά γύρω απ’ τη Γή), τέτοιες παραδοξότητες απαντώνται παντού στο Ηλιακό μας Σύστημα. (Σας έχω υποσχεθεί σχετικό άρθρο! θυμάστε; ) Κι αν δεν πρόκειται γιά επεμβάσεις των Φαεθωνιανών, τότε από πραγματική Φυσική δεν ξέρουμε την τύφλα μας!
v. Ανάγκη γιά μιά νέα Φυσική
Καί το ρωτάτε, πως υπάρχει τέτοια ανάγκη;
Το θέμα, όμως, είναι ποιός την ξεκινάει τη νέα Φυσική – καί γιατί.
Έχω εξηγήσει ότι οι όντως μεγαλοφυΐες, δηλαδή τα άτομα που θα μπορούσαν να πάνε την επιστήμη ένα βήμα μπροστά (κι ένα επίπεδο πιό πάνω), ασφυκτιούν μέσα στο ακαδημαϊκό κατεστημένο, όπου -μέσωι των επιστημών- εξυπηρετούνται σκοπιμότητες πολιτικής, καί εσχάτως καί θρησκευτικής φύσεως. (Θα σας εξηγήσω παρακάτω, πού το πάει το Σέρν με το σωματίδιο του Χίγγζ.) Παναπεί, αν ο επιστήμων δεν είναι «δικός μας», προκοπή δεν βλέπει.
Οι υπόλοιποι, τώρα, οι «δικοί τους», όσο έξυπνοι κι αν είναι, είναι άτομα που μιά ζωή κοιτάζουν να περνάνε εξετάσεις με καλούς βαθμούς, καί να παίρνουν συστατικές επιστολές γιά καριέρα. Αλλά, αν το βιβλίο γράφει ότι ο γάϊδαρος πετάει, δεν το αμφισβητούν. Κι ακόμη κι αν δούν το προφανές λάθος, δεν τους νοιάζει να το διορθώσουν.
Όμως, το να αναβάλουν τη βαθειά κατανόηση της Φυσικής γιά τα γεράματά τους (όταν, υποτίθεται, θα έχουν άνεση χρόνου κι ελευθερία έκφρασης – καί θα κουβεντιάζουν φιλοσοφικώς πως τη Φυσική στο καφενείο με ομοϊδεάτες τους), είναι ένα σχέδιο που δεν δουλεύει. Ό,τι μάθει ο «μέσος άνθρωπος» (κ’άν νομπελίστας ή), στα νιάτα του! Ελάχιστες είναι οι περιπτώσεις, όπου γέροι έχουν νεανικά μυαλά, ευέλικτα – καί διαρκώς μαθαίνουν νέα πράγματα, κοιτάζοντάς τα με εξαιρετικά κριτική ματιά. Όμως, αυτοί οι βαθμοθήρες που είπαμε πρίν, δεν ανήκουν σ’ αυτή την περίπτωση. Καμμένα χαρτιά είναι, όσον αφορά τον θείο σπινθήρα της βαθειάς κατανόησης – κι ας μην έχουν αυταπάτες!
Άρα, από προσωπικό, τζίφος. Θ’ αργήσουμε να (ξανα)δούμε κάποιον πραγματικόν πνευματικόν γίγαντα στην επιστήμη αυτή.
Τώρα, γιατί να εφευρεθεί μιά νέα Φυσική;
- Αν μιλάμε γιά έναν ονειρικό κόσμο, όπου οι επιστήμονοι δουλεύουν γιά το καλό της ανθρωπότητας κτλ κτλ θρίχες από ισλαμογενειάδες, η νέα Φυσική θα εφευρεθεί (οφείλει να εφευρεθεί), γιά να καλύψει τις ατέλειες της τωρινής.
- Αν, όμως, μιλάμε γιά την πραγματικότητα, δεν χρειάζεται να εφευρεθεί τίποτε απολύτως.
Όμως, νέα Φυσική όντως υπάρχει, έστω καί στα σπάργανα. Πάντα ξεκινάνε νέα πράγματα, αλλά προσέξτε: όχι στα πανεπιστήμια, αλλά μονάχα στα στρατιωτικά ερευνητικά κέντρα. Κι αυτή η νέα Φυσική δεν είναι γιά τον κοσμάκη.
Ή, μάλλον, είναι, αλλά όχι γιά το καλό του.
Τώρα, τί είδους Φυσική θα είναι αυτή η νέα – αν κι όποτε υπάρξει; σε τί πρέπει να δώσει περισσότερη σημασία;
(συνεχίζεται)
πλούστατα, επειδή τα διάφορα μέρη του διαγράμματος αντιστοιχούν στο πώς ο ανιχνευτής μας «βλέπει» τον Ήφαιστο κατά τις διάφορες φάσεις της ημέρας.
