Η ΜΕΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΕΠΟΧΗ...

Η ΜΕΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΕΠΟΧΗ..

Γράφει η  vasiliskos s
... Θέλω να ονειρευτώ πως οράματα και ιδέες παραμένουν ζωντανές, αλλά δεν μπορώ να κοροϊδέψω κανέναν ούτε τον εαυτό μου..

Γερνάω κι είμαι από τους επιζώντες της "ανθρώπινης" εποχής..  Εκείνης της εποχής με τα άσχημα και τα ωραία, με τα εύκολα και τα δύσκολα τυλιγμένα όμως όλα με σάρκα και αίμα να χτυπάει στις φλέβες. Ζωντανά. 

Πάει καιρός που τα καλώδια αντικατέστησαν τις φλέβες, όπως οι οθόνες των τραπεζών αντικατέστησαν το χρήμα, όπως το μεταλλαγμένο αντικατέστησε τα κανονικά τρόφιμα, όπως οι υπολογιστές και τα τηλέφωνα,  αντικατέστησαν την ανθρώπινη επαφή...

Πάει καιρός που οι άνθρωποι ψήφιζαν κι έβγαιναν καλές ή άσχημες κυβερνήσεις από τις κάλπες τους, και τσακωνόντουσαν στα καφενεία, βγαίναν με πανώ στους δρόμους, ή κατέβαζαν τα ρολά να απεργήσουν γνωρίζοντας ότι κάτι από όλα αυτά έβγαζε κάποιο νόημα...

Τώρα ξέρουν πως είναι ανώφελο. Δεν υπάρχουν κυβερνήσεις, ούτε κόμματα. Δεν έχει σημασία τι ψηφίζουν, τι θέλουν, τι ονειρεύονται. Η νέα ταινία που αναδύεται στις αίθουσες της παγκόσμιας παράνοιας δεν λέγεται " Όλα είναι δρόμος" λέγεται "Όλα είναι τράπεζα" Αργά ή γρήγορα το γελοίο παραμύθι του έχουμε ακόμα πατρίδες και κυβερνήσεις πρέπει να τελειώσει...

Πρέπει να παραδεχτούμε όσο κι αν μας πονάει πως είμαστε οι τελευταίοι άνθρωποι.... Η κοινωνία των ζωντανών νεκρών είναι ήδη εδώ. Παρελάζει. Είναι καιρός να παραδώσουμε την εξουσία σε αυτούς που πραγματικά την έχουν χωρίς ηλίθιους διαμεσολαβητές για να μπορέσουμε να αναγνωρίσουμε την ακριβή θέση μας πλέον στο χάρτη...

Μαρία δεν υπάρχει ο μπακάλης.. υπάρχει η αλυσίδα σούπερ μάρκετ...
Δεν υπάρχει ο ράφτης .. ο τσαγκάρης υπάρχουν οι πολυχώροι μαζικής αγοραστικής εκμετάλλευσης..
Δεν υπάρχει το σινεμαδάκι... υπάρχουν οι χώροι μαζικής αποβλάκωσης...
Δεν υπάρχει το τηλεφώνημα που περιμένεις να ακούσεις τη φωνή του, υπάρχει ένα μήνυμα με αυτόματη γραφή..
"Γιαπωνέζοι βρικόλακες με καλώδια στο αίμα...." όπως είχε πει ο Τζιμάκος τότε που ακόμα όλοι γλεντάγανε με το αθάνατο κρασί της μεταπολίτευσης και του Τσοβολα δώστα όλα...

Τρόφιμα, νερό, αέρα, καύσιμα, ρούχα, παπούτσια, τηλεπικοινωνίες, μεταφορές και τη υγεία σου τα ορίζουν και στα πουλάνε σε ότι τιμή θέλουν πεντακόσια άντε χίλια άτομα πάνω στο πλανήτη. Ναι αυτή η ελάχιστη χούφτα ανθρώπων που ούτε τη φάτσα τους δεν ξέρεις, ορίζουν πια τη ζωή όλων. Συμπεριλαμβανομένων των ανδρείκελων που ψηφίζεις.

Που έβγαλα αυτό τον αριθμό?  Ούτε από κάποια σελίδα συνομοσιολόγων , ούτε από τίποτα το παράξενο... αν ανοίξεις το Forbes και μπεις στη λίστα των πλουσιότερων ανθρώπων στο κόσμο τόσοι είναι κι αν δεις τις ακριβώς κατέχουν θα πρέπει να είσαι βλαμμένος για να πιστεύεις ότι υπάρχει κάτι που μπορεί να ορίσει το μέλλον εκτός από αυτούς...

Είμαστε οι απόβλητοι που ζουν έξω από τη πόλη τους στο "Απόδραση από τη Νέα Υόρκη" το έχεις δει?
Είμαστε τα ζόμπι που περιφέρονται έξω από τις πολυτελείς κατοικίες "στο Land of the dead" το έχεις δει?
Είμαστε οι ηλίθιοι που δε φοράνε τα γυαλιά με κανένα τρόπο στο They live το έχεις δει?
Είμαστε το υλικό για τις κονσέρβες που θα φτιάχνονται στο μέλλον όταν όλα τα υπόλοιπα θα έχουν μαραθεί για πάντα όπως στο Soylent Green το έχεις δει?

Για ποια επέτειο να γράψω? Ξέρετε είμαι σε μια ηλικία που η εξέλιξη με ανάγκασε να έχω αναπτύξει αναγκαστικά δυο εαυτούς. Κι όσοι είναι στην ηλικία 50+  μπορούν να νοιώσουν αυτό που λέω. Ο ένας μου εαυτός έχει σαν πρώτη ανάμνηση το πατέρα μου που με πήρε στα χέρια για να μου δείξει πως στο σπίτι είχαμε φέρει μια νέα συσκευή που λεγόταν ηλεκτρικό ψυγείο....

Καταλαβαίνετε τι έχει συμβεί? Δεν το έζησε αυτό κάποιος που είναι εκατό χρονών. Το έζησε ένας άνθρωπος που είναι σήμερα 57... 

Και μέσα σε μισό αιώνα... περάσαμε από τις πρώτες ηλεκτρικές συσκευές, τις επαναστάσεις και τους Μάηδες τα Γούντστοκ και τα τραγούδια για ελευθερία των απανταχού Πολυτεχνείων, τον έρωτα και τα γλέντια μέχρι το ξημέρωμα, τις πορείες και τις απεργίες, τα σινεμαδάκια με το πασατέμπο και τα μυρωδάτα φαγητά τις Κυριακές,  τις εφηβικές επαναστάσεις και τα μεγάλα οράματα, τις ντισκοτέκ τις παλιές και τα πάρτι στη Βουλιαγμένη, το ξύλο στο Χημείο και τις μοικάνες, τους πυρετούς το σαββατόβραδο και τις νυχτερινές ξάπλες στις παραλίες, το αμαρτωλό τσιγαριλίκι και τα ξεραμένα από τα ρόλευ μαλλιά στα κομμωτήρια,  το μεροκάματο το μισθό σε πραγματικό χρήμα.... κι αν συνεχίσω θα πρέπει να έχω τέσσερις αναρτήσεις για να περιγράψω...

στην εποχή της μαζικοποιημένης παράνοιας.... Κοιτάζω γύρω μου και δεν βλέπω πια ανθρώπους με συνήθειες αλλά .. φωτοκόπιες ενός συγκεκριμένου μοντέλου που βγάζει ασταμάτητα κάποιο εργοστάσια που αγνοώ που βρίσκεται, τι είναι ποιος κινεί τις μηχανές του...

Ο ένας μου εαυτός γνώρισε τις προσωπικότητες και την ιδιαιτερότητα τους... ο άλλος πρέπει να συνηθίσει τη "μόδα" Τη μόδα που είναι φασόν, ένα κουστούμι για όλους με ελάχιστες παραλλαγές.
Τη κατευθυνόμενη είδηση. Σήμερα κλαίμε για αυτό αύριο γελάμε με αυτό και ξανά από την αρχή...
Τη κατευθυνόμενη δυστυχία..
Σήμερα παίζει το μοντέλο είμαι δυστυχισμένος γιατί είμαι χοντρός..
Αύριο θα παίξει το αυτοκτονώ γιατί μου έκαναν ,μπούλινγκ...
Μετά θα παίξει το παίρνω αναβολικά για να κάνω κοιλιακούς...
Ύστερα θα αγωνιώ για το ποιος καραγκιόζης θα νικήσει σε ένα ηλίθιο ριάλιτυ...
Μόλις μου δώσουν το σύνθημα θα στριμωχτώ με τα άλλα πρόβατα της μαύρης Παρασκευής να βουτήξω μπιχλιμπιδια που θα με κάνουν να νοιώθω ζωντανός...

Μοιάζει να τα ισοπεδώνω όλα, όμως δεν είναι έτσι .. τώρα φαίνεται πως κάτι διαφέρει, αύριο δεν θα υπάρχει πια καμιά διαφορά... αύριο θα έχει εξαφανιστεί κάποια στιγμή και η τελευταία διαφορετικότητα....

Οι δυστοπικές κοινωνίες που οραματίστηκαν οι συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας δεν απέχουν πλέον τόσο.. είναι ήδη εδώ απλά εμείς αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή βρισκόμαστε ακριβώς στο τελευταίο σκαλοπάτι πριν πηδήξουμε μέσα στο χάος τους... Υπάρχουν ακόμα αυτοί οι νέοι και οι άλλοι.. αυτοί οι εργαζόμενοι και οι άλλοι, αυτοί οι θεατές και οι άλλοι, αυτοί οι ψηφοφόροι και οι άλλοι... αλλά πολύ σύντομα αυτή η μειοψηφία που ονομάζεται σε κάθε κατηγορία "και οι άλλοι" δεν θα υπάρχει. Θα σβήσει. 

Θα έρθει μια εποχή που οι άνθρωποι δεν θα πηγαίνουν σε κανένα μαγαζί θα ψωνίζουν μόνο από τις οθόνες και γι΄αυτό δεν θα χρειάζονται οι υπάλληλοι (και όλα αυτά τα εκατομμύρια που πριν είχαν δουλειά θα πεταχτούν στα σκουπίδια)

Θα έρθει μια εποχή που δεν θα υπάρχει καθόλου υπαρκτό χρήμα (δηλαδή χαρτονόμισμα) και όλοι όσοι δεν θα μπορούν να εξασφαλίσουν μια κάρτα πολύ απλά θα πεθάνουν από τη πείνα ή θα ζουν από τα σκουπίδια των υπόλοιπων...

Θα έρθει μια εποχή που δεν θα υπάρχει πλέον ούτε δημόσια περίθαλψη ούτε δημόσια παιδεία κι έτσι μόνο όποιος θα έχει τη κάρτα που λέγαμε θα μπορεί να γιατρευτεί ή να σπουδάσει το παιδί του...

Δεν είναι μακριά πλέον όλα αυτά. Ήρθαν.

Μια επέτειος σαν τη σημερινή λοιπόν, δεν είναι στα μάτια των περισσότερων τίποτα διαφορετικό από μια οποιαδήποτε γιορτή της παρελθούσης ανθρώπινης ιστορίας... το 21, το 40, το 73... είναι νούμερα... για τα νούμερα που γίναμε....

Δεν τα ισοπεδώνω.. απλά βλέπω.  Παρατηρώ. 

Η μετά ανθρώπινη εποχή είναι εδώ. Καλωσορίστε τον τραπεζίτη της γειτονιάς σας και κοιτάξτε να πιάσετε φιλίες με κάποιον που να μπορεί να σας δώσει αύριο όταν δεν θα υπάρχει ούτε δουλειά, ούτε τίποτα, μια κάρτα στη ζούλα... για να περνάτε στη κυρίως πόλη και να βρίσκετε κανένα αποφάγι στα σκουπίδια να στανιάρετε...

Ξέσκισε η πόρνη η ιστορία αρχαία οράματα
τώρα για σέρβις μας ξαποστέλνει και για χαμόμηλο
την παρθενιά της επανορθώσαμε σφιχτά με ράμματα
την κουβαλήσαμε και μας κουβάλησε στον ανεμόμυλο

Σε αυτό το δυστοπικό μέλλον θα γεννηθούν νέου είδους επαναστάσεις.. Θα γεννηθούν νέους είδους τακτικές για τους ελάχιστους που δεν θα έχουν υποκύψει που ακόμα δεν γνωρίζουμε.  Πάντα βρίσκει κάποιος διεξόδους αν θέλει, απλά θα είναι πολύ δύσκολα όλα. Θα χρειάζεται μεγάλο ψυχικό σθένος και φαντασία για να μπορείς να ξεφύγεις από τη μαζικοποιημένη εκτέλεση...

Στο Φαρενάιτ 451 ήταν μια κοινωνία που είχαν απαγορευτεί όλα τα βιβλία. Οι επαναστάτες είχαν βρει τρόπο να διατηρήσουν τη γνώση... Κάθε ένας μάθαινε ένα βιβλιο απέξω κι έτσι μπορούσε και το μάθαινε στα παιδιά... Κι έπαιρνε το όνομα του βιβλίου. Αυτός θα ήταν η Ιλιάδα, ο άλλος Το έγκλημα και τιμωρία κι εκείνος εκεί Ταξίδι στα άστρα...

Στο they live βρήκαν τα γυαλιά... και τα έφτιαχναν σε μαζική παραγωγή, τα γυαλιά που μπορούσες να διακρίνεις τους ανθρώπους από τα τέρατα...

Στα παιδιά των ανρθώπων βρέθηκε μια μοναδική κοπελίτσα που κατάφερε να μείνει έγκυος και να γεννήσει το πρώτο παιδί της ελεύθερης εποχής....

Θα υπάρξουν τεχνάσματα, αλλά για να υπάρξουν πρέπει από τώρα να γαλουχηθούν παιδιά που να έχουν αυτές τις αντοχές... πρέπει να μεταδώσουμε όσοι μείναμε τα βιβλία μας στους επόμενους....

  vasiliskos s

Ο ΒΡΩΜΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΟΣΙΩΝΙΣΤΩΝ ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ...ΤΟ ΥΟΧΕΙΡΙΟ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ ΚΑΙ Ο ΑΤΟΛΜΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ...

Τι συνέβη πραγματικά στο Πολυτεχνείο; Ποιοί το οργάνωσαν και γιατί

Μηνάς Γ. Μαλακός

Ο βρώμικος ρόλος των Εβραιοσιωνιστών, το «υποχείριο» Ιωαννίδης και ο άτολμος Παπαδόπουλος!


Σαν εισαγωγή
Τα γεγονότα του Πολυτεχνείου τον Οκτώβριο του 1973 έχουν τόσο διαστρεβλωθεί, που για τις νέες γενιές θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να μάθουν πέρα από τα ηρωικά των πρωταγωνιστών του τα παρασκήνια, τι τέλος πάντων ήταν αυτό το Πολυτεχνείο και ποιοί ήταν οι σκηνοθέτες του, πράγματα μέχρι σήμερα άγνωστα.
Το περίφημο αυτό Πολυτεχνείο ήταν ένα είδος παρδαλής επανάστασης με σκοπό το Regime Change, την αλλαγή καθεστώτος, ένα θέμα για το οποίο έχω γράψει σ‘ αυτή την ιστοσελίδα πολλά άρθρα. Και έγινε, με σκοπό να ρίξει τον ανεπιθύμητο πλέον στον σιωνιστικό Ηγεμόνα Γεώργιο Παπαδόπουλο και να επαναφέρει τους άχρηστους πολιτικούς στην εξουσία, αυτούς που βλέπουμε από τότε μέχρι να κυβερνάν τον τόπο μας, ο ένας χειρότερος από τον αλλο. 
Η προπαγάνδα έχει διαστρεβλώσει Πολυτεχνείο, όμως και κάποια άλλα ντουκουμέντα που δήθεν ρίχνουν φως δεν το φωτίζουν πλήρως. Ένα τέτοιο είναι και το Πόρισμα Τσεβά. Το διάβασα με προσοχή και διαπίστωσα ατέλειες, που οφείλονται στον τρόπο λειτουργίας του μικροαστικού εγκεφάλου του Έλληνα. Ο Τσεβάς ήταν έναν ευσυνείδητος δημόσιος υπάλληλος, που στο πόρισμά του κατέγραψε με λεπτομέρειες τα „γεγονότα του Πολυτεχνείου¨, πολλά από δεύτερο χέρι. Υποθέτει επίσης, ότι οι ελεύθεροι σκοπευτές που πυροβολούσαν τον κόσμο ανήκαν στην ΚΥΠ, αγνοώντας, ότι στην Ελλάδα δρούν πράκτορες της Μοσσάντ, της CΙΑ και άλλων ξένων μυστικών υπηρεσιών, που ακριβώς σε περιπτώσεις μιας προσχεδιασμένης κίνησης για την αλλαγή καθεστώτος παίζουν καθοριστικό ρόλο. Του Τσεβά έλειπαν του οι γνώσεις λειτουργίας του σιωνιστικού συστήματος που κυβερνά τον κόσμο. Χωρίς τέτοιες γνώσεις όμως, πορίσματα και αποφάσεις πολιτικών οδηγούν σε λάθος συμπεράσματα. Διαβάστε το εδώ: Πόρισμα Τσεβά
Δρ. Εμμανουήλ Σαρίδης
Και τώρα το άρθρο του Μηνάς Γ. Μαλακός
Συνεχίζουμε την παράθεση αποκαλυπτικών άρθρων για την περίοδο που κατέληξε στα γεγονότα του Πολυτεχνείου, με την ελπίδα πως θα διαφωτιστούν ορισμένες άγνωστες πτυχές τους: Άλλωστε αυτός είναι ο στόχος μας, να προσφέρουμε „τροφή για σκέψη“ στους αναγνώστες και όχι να τους φανατίζουμε με (κομματικά) συνθήματα, αποκρύπτοντάς τους την αλήθεια ή γράφοντας την μισή (ακόμα χειρότερα!).
Αυτόν τον σκοπό έχει και αυτή η ανάρτηση, όσο κι αν ενοχλούνται κάποιοι. Συνιστούμε σε όλους να διαβάσουν και τις άλλες 3 παρόμοιες που ακολουθούν, για να έχουν μια πλήρη εικόνα για το τι πραγματικά συνέβη τότε:
Ο ρόλος του Σιωνισμού στην επιβολή του Ιωαννίδη το 1973 με τα γεγονότα του Πολυτεχνείου – Η σχέση με τον Πόλεμο του Γιόμ Κιπούρ τον Οκτ. του 1973 και τη Διχοτόμηση της Κύπρου το καλοκαίρι του 1974Στίς 6 Οκτωβρίου του 1973 στο Ισραήλ γιόρταζαν το Γιόμ Κιπούρ, μία εβραική γιορτή. Αυτή τη μέρα διάλεξαν ο Αιγύπτιος Ανουάρ Σαντάτ και ο Σύριος Άσσαντ για να τους επιτεθούν. Το Ισραήλ δεν περίμενε αυτή την επίθεση παρ’ όλο που είχε πληροφορίες γιά αυτήν. Οι εχθροπραξίες κράτησαν περίπου ένα μήνα γιά να καταλήξουν σε ειρηνευτική συμφωνία στις 19 Νοεμβρίου του 1973. Στό διάστημα αυτό οι Αιγύπτιοι κατόρθωσαν να πάρουν πίσω τη χερσόνησσο του Σινά που είχαν χάσει το 1967, στον πόλεμο των έξη ημερών. Ένας από τους παράγοντες της ήττας των Ισραηλινών ήταν η άρνηση του Έλληνα δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλου να χρησιμοποιηθούν οι βάσεις της Ελλάδος γιά τον ανεφοδιασμό και τις επιχειρήσεις του Ισραήλ. Οι Ισραηλινοί πήραν την απόφαση πως ο Παπαδόπουλος πρέπει να ανατραπεί. Ένας δεύτερος λόγος που οι Ισραηλινοί ήθελαν την ανατροπή του Παπαδόπουλου ήταν πως είχε αρνηθεί να εκτελέσει την εντολή που του έδωσαν να οργανώσει πραξικόπημα στην Κύπρο κατά του Μακαρίου. Σύμφωνα με το καθεστώς που επικρατούσε στην Κύπρο κάτι τέτοιο θα ήταν εγκληματικό μιά και θα αποτελούσε ανοιχτή πρόσκληση στους Τούρκους, που ήταν εγγυήτρια δύναμη, να επέμβουν στην Κύπρο, και αυτό ο Παπαδόπουλος το γνώριζε. Ο Παπαδόπουλος εκείνη την περίοδο, ύστερα από διεθνείς πιέσεις που είχαν ασκηθεί, είχε παραχωρήσει την πολιτική εξουσία στην κυβέρνηση Μαρκεζίνη, με εντολή την διεξαγωγή εκλογών τον Φεβρουάριο του 1974.
Χρειαζόταν όμως γιά την ανατροπή του ένα πρόσχημα, καί το πιό βολικό ήταν η επάνοδος στη δημοκρατία. Με αυτό το πρόσχημα οργανώθηκαν τα γεγονότα του Πολυτεχνείου τα οποία και κατάφεραν τον σκοπό τους, που δεν ήταν άλλος από την ανατροπή του δικτάτορα Παπαδόπουλου που είχε γίνει ανυπάκουος στίς εντολές των σιωνιστών, και την αντικατάσταση του από τον δικτάτορα Ιωαννίδη, που ήταν «υπάκουος». Ο Μοσέ Νταγιάν καί πάλι ήρθε στην Αθήνα τον Νοέμβριο του 1973 γιά να επιβλέψει τα επεισόδεια του Πολυτεχνείου που ξεκίνησαν δικοί του άνθρωποι (Δαμανάκη, Λαλιώτης, Τζουμάκας). Τελικά με την επέμβαση Ισραηλινών κομάντος ντυμένων με ελληνικές στολές επεβλήθη το καθεστώς του εκλεκτού των Ισραηλινών, Ιωαννίδη και στις 25 Νοεμβρίου ορκίστηκε η κυβέρνηση Ανδρουτσόπουλου. Το πρώτο και μεγαλύτερο βήμα γιά την τραγωδία της Κύπρου είχε γίνει. Είχαν βρεί το όργανο που θα έκανε πραξικόπημα κατά του Μακαρίου καί θα άνοιγε την πόρτα γιά την επέμβαση της Τουρκίας, σαν εγγυήτριας δύναμης, στην Κύπρο το καλοκαίρι του 1974.
Αξίζει τον κόπο να δούμε πως περιγράφει τα γεγονότα του Πολυτεχνείου ο συγραφέας Αθανάσιος Στριγγάς στο βιβλίο του «Παγκόσμιοι Εντολοδότες», Εκδόσεις Νέα θέσις, Αθήνα 1993, σελ 539)
Οι αθέατες πλευρές του Πολυτεχνείου – 17 Νοεμβρίου 1973
Τή νύχτα στις 14 Νοεμβρίου 1973, ο Ισραηλινός στρατηγός Μοσέ Νταγιάν έφτασε στην Αθήνα. Εγκαταστάθηκε στο σπίτι του γαμπρού του Δημ. Ιωαννίδη, του γιατρού Αλαζράκη. Από εκεί έστειλε μήνυμα στον Ιωαννίδη να είναι έτοιμος. «Η ώρα έφθασε. Όλα είναι έτοιμα.» Την επομένη, 15 Νοεμβρίου, το γιώτ «Απόλλων» ιδιοκτησίας της εταιρίας OTC, η οποία ήταν ιδιοκτησία της CIA, έφθασε στόν Πειραιά. Το γιώτ, πρίν τη μετατροπή του, ήταν μονάδα του βρετανικού πολεμικού ναυτικού. ¨Ηταν εξοπλισμένο με πανίσχυρο ασύρματο, τέλεια εργαστήρια καί αναρίθμητους φακέλους. Είκοσι κομάντος συμπλήρωναν το ειδικό πλήρωμα του σκάφους. Από τον Πειραιά έπλευσε προς τα ανοιχτά του Σουνίου, όπου καί περίμενε ανενόχλητο. Στο μεταξύ έκαναν τις ανάλογες επαφές τους, κυρίως με τον στρατηγό Νταγιάν, ο οποίος ήταν σε συνεχή επαφή με Έλληνες πολίτες για την υπόθεση του Πολυτεχνείου. Η κύρια επαφή του Νταγιάν, εκτός από Ιωαννίδη – Αραπάκη – Μπονάνο, ήταν με τον Γιάγκο Πεσματζόγλου, ο οποίος τότε ήταν μέλος της λέσχης Μπίλντενμπεργκ γιά την Ελλάδα. Είχε αναλάβει το πολιτικό σκέλος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. ¨Ηταν ο ενδιάμεσος μεταξύ των επικεφαλής των φοιτητών, του στρατηγού Νταγιάν και της λέσχης Μπίλντενμπέργκ.
Ο Πεσματζόγλου είχε άμεση επαφή, κυρίως μέ τρία πρόσωπα, από τους φοιτητές της εξέγερσης. Η μία είναι σήμερα αρχηγός αριστερού κόματος (χωρίς να το γράφει ο Στριγγάς φωτογραφίζει τη Μαρία Δαμανάκη) καί οι άλλοι δύο στελέχη καί Βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης (χωρίς να το γράφει ο Στριγγάς φωτογραφίζει τον Κώστα Λαλιώτη καί τον Στέφανο Τζουμάκα). Με την ελπίδα καί την ευχή πως θα βγουν καί θα καταγγείλουν δημόσια τα γεγονότα εκείνης της νύχτας από την πλευρά τους, όπως εκείνοι τα έζησαν, υπόσχομαι αν δεν μιλήσουν οι ίδιοι, να δημοσιεύσω στο επόμενο βιβλίο μου τα ονόματα τους. Τα χαράματα της 16ης Νοεμβρίου, έφθασαν χίλιοι κομμάντος από τις Βρυξέλλες, με εντολή να συμμετάσχουν στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Όλοι μεταφέρθηκαν από τη βάση του Ελληνικού στη Γεωγραφική Υπηρεσία Στρατού, στο Πεδίο του Άρεως. Τους μοιράσθηκαν Ελληνικές στρατιωτικές και αστυνομικές στολές καί περίμεναν διαταγή να επέμβουν. Εκτός απο όπλα, είχαν στην κατοχή τους ασύρματο, συγχρονισμένο με εκείνον του γιώτ «Απόλλων», απ’ όπου περίμεναν την διαταγή για επέμβαση.
Ο στρατιωτικός που είχε αναλάβει την εποπτεία όλων των ανδρών, ήταν ο υποστράτηγος Χουήζερ του ΝΑΤΟ, αλλά και έμπιστος της Τριμερούς Επιτροπής. Την νύχτα της 16ης Νοεμβρίου, οι κομάντος του ΝΑΤΟ διατάχτηκαν από τον υποστράτηγο Χουήζερ, να ακροβολιστούν στο Πεδίο του Άρεως και να περιμένουν διαταγές. Οι είκοσι κομάντος που περίμεναν στο γιώτ, διατάχτηκαν να πάνε με λέμβους στη στεριά, να καταλάβουν το σπίτι του Γεώργιου Παπαδόπουλου, να κόψουν τα τηλέφωνα του και να απαγορεύσουν στο δικτάτορα κάθε επαφή με τον έξω κόσμο. Να συνεννοηθούν μετά με τους Έλληνες «συναδέλφους» τους και να περιμένουν διαταγή, για να αποχωρήσουν. (Οι είκοσι κομάντος είχαν ντυθεί με Ελληνικές στρατιωτικές στολές). Όταν νύχτωσε, οι κομάντος έφθασαν στην ακτή και από εκεί με στρατιωτικά τζίπ κατευθύνθηκαν προς το σπίτι του δικτάτορα Παπαδόπουλου. Οι άλλοι έφυγαν «κατά ομάδες» από τη Γεωγραφική Υπηρεσία καί ακροβολίστηκαν στο Πεδίο του Άρεως. Αργότερα, όταν το τάνκ έσπασε την πόρτα του Πολυτεχνείου, οι κομμάντος βρίσκονταν ήδη μέσα. Στις εφιαλτικές στιγμές που ακολούθησαν οι ΝΑΤΟικοί κομάντος χτυπούσαν αδιάκριτα. Σκότωσαν, έσφαξαν, έσπασαν ωμοπλάτες και όταν πιά ο ‘εχθρός’ είχε ‘νικηθεί’, ένα στρατιωτικό σφύριγμα του επί κεφαλής, τους επανέφερε στην τάξη. Ανασυντάχθηκαν καί όπως είχαν έρθει, έφυγαν αθόρυβα. Σε μία ώρα απογειώνονταν από τη βάση του Ελληνικού, με προορισμό τις Βρυξέλλες. Χίλια δολλάρια ‘μπόνους’ πήρε ο καθένας, γιά εκείνη τη βραδυά. Το ίδιο έγινε και με τους είκοσι. Διατάχθηκαν να επιστρέψουν στο γιώτ. Ξημερώματα στις 18 Νοεμβρίου 1973, το γιώτ «Απόλλων», έπλεε ανοιχτά, με προορισμό την Βαρκελώνη.
Ο στρατηγός Νταγιάν, αφού ενέκρινε τον κατάλογο των νέων υπουργών, τακτοποίησε και άλλες μικρές λεπτομέρειες καί ανεχώρησε αθόρυβα για το Ισραήλ από όπου είχε έρθει. Οι τρείς (οι δύο κύριοι καί η κυρία), Έλληνες αυτοί, ‘συνελήφθησαν’ από την ασφάλεια, για να γράψουν υποθήκες. Πριν την επέμβαση του τανκ όμως, αυτοκίνητο με συμβατικούς αριθμούς της Αμερικανικής Πρεσβείας νωρίς το βράδυ της 16ης Νοεμβρίου, τους παρέλαβε από την πόρτα του Πολυτεχνείου που βλέπει προς την Στουρνάρη και τους μετέφερε στην πρεσβεία, στο γραφείο του σταθμάρχη της CIA. Μετά από μισή ώρα συζητήσεων και «διαβουλεύσεων», το ίδιο αυτοκίνητο τους μετέφερε πάλι πίσω. ¨Οταν μπήκαν στο κτίριο του Πολυτεχνείου, σε ελάχιστα λεπτά το τανκ έσπαζε την πόρτα. Ο Γιάγκος Πεσματζόγλου, παρέμεινε στην Αθήνα φυσικά, μετά, σαν «καμμένο χαρτί». Δεν ήταν δυνατόν να χρησιμοποιηθεί αλλού, και σήμερα είναι Ευρωβουλευτής, όπου … «βουλεύεται Ευρωπαικά» καί διάγει βίον αξιοπρεπή.
Μηνάς Γ. Μαλακός
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΤΕ ΜΕ ΠΡΟΣΟΧΗ ΤΟ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ ΤΩΝ „ΝΕΩΝ“, πασίγνωστων για τις πρακτορίστικες τακτικές τους ανά τις δεκαετίες: Μία μόλις ημέρα (!!!) μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, ανακοινώνει την „ΑΙΦΝΙΔΙΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ“, επειδή „πιέζεται από φίλους του“!!!
Από τότε „ζέσταιναν“ τη συγκεκριμένη…σούπα, σε περίοδο Χούντας μάλιστα! Κι όλα αυτά κάτω από τη μύτη του Παπαδόπουλου, που είχε „χαλαρώσει“ τη λογοκρισία στις εφημερίδες, με αποτέλεσμα εκείνες να προετοιμάζουν καταστάσεις και να…προφητεύουν τα μελλούμενα, όπως κάνουν και σήμερα!
Φυσικά, δεν χρειάζεται να πούμε ΠΟΙΟΙ ΕΔΩΣΑΝ ΑΥΤΗ ΤΗΝ „ΕΙΔΗΣΗ“ στη συγκεκριμένη εφημερίδα…!

Δημοσιεύτηκε 17th November 2012 από τον χρήστη alithiasto fos

https://alithiastofos.blogspot.de/2012/11/blog-post_4718.html

---

Rubrik: Thema/Θέμα

Μηνάς Γ. Μαλακός

 17. November 2016

---

ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΟΥΝΤΑ ΣΤΗ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ....

 

Leonidas C. Aposkitis

 

ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΟΥΝΤΑ ΣΤΗ ΝΕΑ ΤΑΞΗ

«.... είμαστε 'μεις τα παιδιά εκείνων που το '56 κατέβαιναν στους δρόμους της Αθήνας για την Αυτοδιάθεση της Κύπρου και που πήραμε απ' τους γονιούς μας εντολή να θυσιαστούμε για την ελευθερία της ....αυτή την εντολή έχουμε δώσει κι εμείς στα δικά μας παιδιά.... μην ακούτε αυτούς που σας ψιθυρίζουν ότι δεν χρειαζόμαστε ήρωες.... η θυσία αποτελεί ηθική προτροπή σε όλους τους λαούς, σε όλες τις θρησκείες, σε όλες τις ιδεολογίες ....»
Λάμπρος Παπαδημητράκης, Σκηνοθέτης, Εκφωνητής στον Ραδιοφωνικό Σταθμό του Πολυτεχνείου
Σαράντα πέντε χρόνια κλείσανε εφέτος από τον Νοέμβρη του ’73, την ηρωϊκή «μεγαλοβδομάδα» του σύγχρονου Ελληνισμού. Τις ημέρες εκείνες που η φωτεινή δύναμη της νέας γενηάς σήκωσε την Ελλάδα λίγο ψηλότερα... «καθώς τα ατίμητα άλογα του Δία ολόρτα σηκώνονται άμα νιώσουν στην οπλή τους τον οχτρό», όπως λέει ο Άγγελος Σικελιανός στο ποίημά του Προς την Άνω Ελλάδα.
Στην συνέχεια, το μεγάλο «Όχι» των φοιτητών και της ελληνικής νεολαίας πνίγηκε στο αίμα της Κύπρου, ξεθώριασε από τον ψεύτικο «θρίαμβο» της μεταπολίτευσης, παραμορφώθηκε από την σαθρή μυθολογία του εκσυγχρονισμού, που πάνω της χτίστηκαν οι καρριέρες των νέων αφεντικών, και βούλιαξε στον βάλτο της τρόϊκας και του ευρώ.
Ήταν από τότε, που η υπό εκκόλαψη Νέα Τάξη είχε βάλει στο στόχαστρό της την Ελλάδα. Γιατί τα γεγονότα του 1973 δεν εντάσσονται μόνο στο λυκόφως του Ψυχρού Πολέμου, αλλά αποτέλεσαν μια πρώτη πράξη, και το μοντέλο ακόμα, για τις ανατροπές που θα ακολουθούσαν τις επόμενες δεκαετίες με στόχο την ευρωατλαντική επικυριαρχία στον μετασοβιετικό κόσμο. Το σχέδιο του εσωτερικού πραξικοπήματος, που τέθηκε σε εφαρμογή, το είδαμε να επαναλαμβάνεται πολλές φορές με τις «έγχρωμες επαναστάσεις" στα Βαλκάνια, την Ευρασία, με την Αραβική «Άνοιξη» κ.ά.... Εκμετάλλευση μιας λαϊκής εξέγερσης από πυρήνα οργανωμένων πρακτόρων, ανάδειξη των μελλοντικών ηγετών και, πάνω απ’ όλα, χειραγώγηση της Κοινής Γνώμης.
Αποφασιστική ήταν η δράση των αθέατων «παγκόσμιων σκηνοθετών»: CIA, DIA, Μοσσάντ, το αόρατο «ωκεανογραφικό» πλοίο Apollo 2 του ΝΑΤΟ, οι κομμάντος των «μαύρων επιχειρήσεων» από τις Βρυξέλλες που ήρθαν στην Αθήνα και συμμετείχαν στα γεγονότα... Και άλλες ενέργειες που δεν μαθεύτηκαν ποτέ. Το 1972, ο εκλεγμένος πρόεδρος της Χιλής, Σαλβατόρε Αλλιέντε, είχε δώσει την εξήγηση για το ποιος πραγματικά αποφασίζει: «Οι βασικές οικονομικές και στρατιωτικές αποφάσεις των χωρών παίρνονται από ...«διεθνείς οργανώσεις» που δεν εξαρτώνται από καμμιά χώρα και που οι δραστηριότητές τους δεν ελέγχονται από καμμιά Βουλή ή από τις λαϊκές μάζες...». Λίγες ημέρες πριν από το Πολυτεχνείο, τον Σεπτέμβριο του ’73, πλήρωσε κι αυτός με την ζωή του αυτή την τραγική αλήθεια.
Συμπληρώθηκαν, λοιπόν, σαράντα πέντε χρόνια από την ημέρα που απέναντι στο ανθελληνικό δόγμα της χούντας "υποταγή-τυραννία-προδοσία" απάντησε η φωτισμένη νεολαία του Πολυτεχνείου με το πανανθρώπινο σύνθημα: Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία… Ένα τρίπτυχο τόσο επίκαιρο και σήμερα που η φρίκη της διεθνούς κλεπτοκρατίας, του ισοπεδωτικού καπιταλισμού και του ενδοτικού εθνομηδενισμού αναμετριέται πάλι με τα σωθικά του Ελληνισμού. Είναι γι’ αυτό τον λόγο που οι δωσίλογοι και τα κάθε είδους φερέφωνα της Νέας Τάξης προσπαθούν να σβήσουν από την εθνική μνήμη τον Νοέμβρη του ’73, να απαξιώσουν την Γενηά του Πολυτεχνείου. Επειδή είναι πάντα επικίνδυνη, όσο και αν την εκμεταλλεύτηκαν πολύ οι κυνικοί εξουσιαστές που χρησιμοποίησαν την εξέγερση για να φέρουν χειρότερη δουλεία και ξεπούλημα και θανατικό. Και τώρα προσπαθούν να της φορτώσουν την παρακμή και την διαφθορά επειδή κάποιοι εξαργύρωσαν, λέει, και «με μεγάλο τόκο» την συμμετοχή τους στην εξέγερση του ‘73.
Υπήρξαν, βέβαια, τα «λαμόγια» και είναι γνωστοί. Επώνυμοι… Ήταν, όμως, «τρεις». Και οι άλλοι είναι χίλιοι-δεκατρείς. Οι άλλοι, οι ανώνυμοι, οι σιωπηλοί, οι αντιστεκόμενοι, οι παντοτινά στρατευμένοι στο όραμα της εθνικής ανεξαρτησίας και στο σύνθημα «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες». Σε αυτούς ανήκει το «Πολυτεχνείο» και τα πολλά «Πολυτεχνεία» του μέλλοντος που αναπόφευκτα θάρθουν, καθώς η παγκόσμια χούντα έχει δείξει τα νύχια της.

=======

ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

  Γράφει ο Ναύαρχος Ε.Α.   Κώστας Βουλγαράκης

- «Λαέ πεινάς, γιατί τους προσκυνάς»!!
- «Ένας είναι ο Αρχηγός, ο κυρίαρχος λαός»!!
- «Έξι χρόνια αρκετά, δεν θα γίνουνε επτά»!!
- «Ψωμί, παιδεία, ελευθερία»!!
- «Λαέ πολέμα, σου πίνουνε το αίμα»!!
Αυτά είναι τα «συνθήματα του Πολυτεχνείου» το 1973, που ηχούσαν από τα μεγάφωνα και τον πειρατικό ραδιοσταθμό. Τα συνθήματα αυτά, όλοι εμείς οι παλαιότεροι, ηλικίας 60 – 70 ετών, λίγο έως πολύ, τα βιώσαμε, τα φωνάξαμε σε κάθε ευκαιρία και αφορμή, για μια 10ετία τουλάχιστον ακόμα …. πωρωμένοι και παρασυρμένοι, από ένα ακόρεστο «επαναστατικό οίστρο»!!
Ήταν συνθήματα, που πήγαζαν βαθιά μέσα από την ψυχή μας και δονούσαν τα σωθικά μας!! Συνθήματα αυθορμητισμού, πάθους και οργής, κατά πάντων που θεωρούσαμε ότι μας φταίει και ότι είναι υπαίτιος της εκάστοτε κατάστασης και της καταπίεσης μας!!
Το θέμα είναι, ότι αυτοί που στην πραγματικότητα βίωναν, όλη αυτή την καταπίεση της Χούντας, δηλαδή οι γονείς μας και γενικά οι εργαζόμενοι και οικογενειάρχες 40άρηδες και άνω, δεν ήταν αυτοί που εμπνεύστηκαν και φώναξαν αυτά τα συνθήματα ….. φοβούμενοι ίσως τις συνέπειες για τις δουλειές, για τις οικογένειες τους και για την τύχη και το μέλλον των παιδιών τους!!
Τα φώναξαν όμως η νεολαία, μαθητές και φοιτητές …. με διαφορετικά ίσως κίνητρα, απ’ ότι των γονιών τους, μέσα στον νεανικό ενθουσιασμό τους και στην έλλειψη επίγνωσης κινδύνων και συνεπειών, της ηλικίας των!!
Όμως οι συνθήκες της εξέγερσης, ήταν ώριμες κοινωνικά και ίσως πλέον μεθοδικά προετοιμασμένες από τον ξένο παράγοντα, ο καθένας βέβαια για τους λόγους του, τις αιτίες και τους στόχους του ….. και απλά, έλλειπε το έναυσμα, ποιος δηλαδή θα ανάψει το φιτίλι!!
Και το φιτίλι το άναψαν οι νέοι, μέσα στην τρέλα τους και …. ίσως εν αγνοία τους!!
Η ουσία είναι, ότι μπήκαν γερές βάσεις για την επίτευξη των στόχων της κοινωνίας, ένα (1) χρόνο αργότερα …. αφού προηγουμένως βέβαια, ο ξένος παράγοντας είχε πετύχει και ολοκληρώσει, τους δικούς του στόχους!!
Κάθε εξέγερση, κάθε επανάσταση, ακόμα και η νίκη με το τρόπαιο της, έχει πάντα βαρύ τίμημα!! Όλα κοστίζουν και μετά από κάθε εξέγερση, πάντα θα υπάρχουν …… τα θύματα ….. οι χαμένοι ….. και οι κερδισμένοι!!
Η Ιστορία, πάντα καταγράφει τα γεγονότα εκείνα, με το στυλό των νικητών και αποδίδει τις ευθύνες, με τη σφραγίδα των νικητών (πάντα και παντού)!!
Εγώ τότε, ήμουνα 15 χρονών στα Χανιά και έζησα αυθεντικά αυτό τον παλμό της εξέγερσης, που απλώθηκε αστραπιαία παντού, σ’ όλη την Ελλάδα …. και κατέλαβε τα πάντα και τους πάντες!!
Σήμερα 45 χρόνια μετά, μέσα από πολλά βιώματα, εμπειρίες και μια βίαιη επαγγελματική ωρίμανση, αλλά και με το χάρισμα του στοχασμού που μου προσδίδει η επαφή με τη θάλασσα ….. σκέπτομαι, αξιολογώ και ξανα-ζυγίζω τα γεγονότα εκείνα!!
- Τελικά, ποιο ήταν το νόημα, το πραγματικό νόημα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, σκέπτομαι και ξανασκέπτομαι εδώ και πολλά χρόνια, κοιτάζοντας ….. την Μεταπολιτευτική πραγματικότητα!!
Κερδίσαμε ή χάσαμε … και αν κερδίσαμε, ποιοι ωφελήθηκαν …. και αν χάσαμε, ποιοι ζημιώθηκαν!?
ΚΑΝΕΝΑΣ δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι, η εξέγερση αυτή των νέων του Πολυτεχνείου, ήταν ένα ορόσημο, που έγραψε Ιστορία, που παρήγαγε ένα σωρό γεγονότα και αποτελέσματα, ότι ήταν μια πράξη τρέλας και αυτοθυσίας, τα αποτελέσματα της οποίας δύσκολα ζυγιάζονται …. και σίγουρα, όχι όσο θα ζουν οι πρωταγωνιστές τους!!
«Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία»!!
Ναι και στην περίπτωση αυτή, σίγουρα υπήρξε και αρετή και τόλμη, από τη νεολαία του Πολυτεχνείου!!
Μπορεί η ελευθερία να μην ήρθε την επόμενη μέρα, καθώς τη Χούντα του Παπαδόπουλου, διαδέχθηκε μια νέα πιο στυγνή και «πιο διαχωρίσιμη» από τον ξένο παράγοντα Χούντα του Ιωαννίδη, αλλά όμως οι προϋποθέσεις της ελευθερίας μας, της ελευθερίας ΟΛΩΝ μας, είχαν ήδη δρομολογηθεί, αφού όμως πρώτα θα έπρεπε να πληρώσουμε …. το ανάλογο τίμημα …. και ίσως και να καθοριστούν από τότε, τα οφίτσια ανταμοιβής, αυτών των «ορισμένων» ηρώων, αυτού του ιστορικού εγχειρήματος!!
Η «τόλμη» όμως, είναι πάντα …. στιγμιαία, μετριέται και εκδηλώνεται σε μια δεδομένη στιγμή και σίγουρα, κανένας δεν μπορεί να την αμφισβητήσει ότι στους νέους τότε υπήρξε και ήταν άφθονη και σίγουρα πολύ περισσότερη, απ’ ότι διέθεταν οι ωριμότεροι, οι σοβαροί και συνετοί της εποχής εκείνης!!
Η «αρετή» όμως αντίθετα, μετριέται, αναγνωρίζεται και αποδεικνύεται …. μόνο σε βάθος χρόνου!!
Αποδεικνύεται με τη γενικότερη στάση του πρωταγωνιστή ενός επιτεύγματος, μιας πράξης, απέναντι σ’ αυτήν και στις συνέπειες της και στη διαχείριση που της επιφυλάσσει!! Η αγνότητα μιας πράξης, μετριέται απ’ αυτό που θα σου αναγνωρίσουν οι άλλοι και όχι απ’ αυτό που εσύ θα προβάλεις!! Ο ηρωισμός μιας πράξης, κρίνεται απ’ αυτά που έχασες, που θυσίασες και όχι απ’ αυτά που κέρδισες!! Η θυσία, κοστολογείται μόνο στις συνειδήσεις …. και ο πραγματικός ήρωας, ανταμείβεται, από τρεις αράδες στην Ιστορία και ένα κλαδί ελιάς από την κοινωνία!!
Οι ήρωες της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, έγραψαν την ιστορία τους …. και ακολούθησαν την τύχη τους!!
Και εμείς όμως, οι απλοί θεατές, κερδίσαμε την ελευθερία μας, απαλλαχτήκαμε από τη δυσάρεστη Χούντα και στο βωμό αυτό, πληρώσαμε …. και πληρώνουμε το δικό μας τίμημα, με νεκρούς, με Εθνικές απώλειες, με πολύ δάκρυ και πόνο, καθημερινά και ίσως και για τα εγγόνια μας ακόμα!!
Θα περίμενε κανείς, εκείνα τα συνθήματα της εποχής του Πολυτεχνείου, έκτοτε να θαφτούν στο παρελθόν και στη λήθη της Ιστορίας και να μη ξανα-γίνουν ποτέ …. μα ποτέ πια επίκαιρα!!
Η θυσία του Πολυτεχνείου και το κυριολεκτικό, το πραγματικό νόημα του, θα ήταν ….. να μη νιώθεις ποτέ πια την ανάγκη, να φωνάξεις με πάθος και οργή, ξανά τα ίδια αυτά τα ίδια συνθήματα, που το δημιούργησαν!!
«Για να θυμούνται οι παλιοί και να ….. προσέχουν οι νεότεροι»!!

 

 

 

Ο Παλαμήδης και το ζατρίκιον ως αλληγορία του ελληνικού τεκτονικού Ναού…

Λεωνίδας Πατσουράκος

Η πεντάλφα (χρυσή τομή) είναι το σύμβολο των πυθαγορείων και πως βρίσκεται κρυμμένη τόσο στον Παρθενώνα όσο και στην μεγάλη πυραμίδα. Που μαζί με το 9γραμμα, δηλ. τα 9 ψηφία του δεκαδικού συστήματος συνιστούν την διδασκαλία για τις 3εις αναπνευστικές φάσεις (την τριπλή μονάδα: εισπνοή -παύση- εκπνοή ή πνεύμα-ψυχή-προσωπικότητα) τα οποία αναλυτικά εξετάζει ο Πορφύριος στις εννεάδες λειτουργίες του 9πέταλου λωτού-δισκοπότηρου της ψυχής. Τα 9 πέταλα του ψυχικού άνθους (αιτιώδους σώματος) διατεταγμένα σε τρεις ομόκεντρους κύκλους ή χορούς είναι τα γνωστά-άγνωστα αγγελικά τάγματα των νεοπλατωνικών που επιβιώνουν στην παγκόσμια θεολογία ή μαθηματική λατρεία του δεκαδικού συστήματος.
Ο εσωτερικός κύκλος αποτελείται από ευθείες ή ουράνια σερπετά (Σεραφικούς Δράκους), Κάβειρους ή Χερουβικούς Βούδες-Βόδια δηλ. σπείρες εξέλιξης και, Θρόνους (ουροβόρους ή κύκλους, τα τμήματα της σπείρας).
Ένας Θρόνος ή κυκλικός λωτός είναι η τριπλή πνευματική μας Μονάδα εγκατεστημένη στο κέντρο του εννέα > εν+νοείν που καλείται Ναός > Νους > Ναυς
Η κατασκευή του Ναού ή Νεώς (πλοίου* της σωτηρίας για κάποιον που πνίγεται) συνιστά μια απεικόνιση του σύμπαντος των φυλετικών γνώσεων, συνειδητών και ασυνείδητων που αντικρίζουμε στον χώρο γύρω μας.
Ο Ναός λοιπόν είναι η μαθηματική αρχιτεκτονική απεικόνιση των λειτουργικών μερών του Νου μας. Προκειμένου να συνειδητοποιήσουμε στην λειτουργία του. Τον τρόπο που εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε στον εγκέφαλό μας την εικόνα του κόσμου, χρησιμοποιώντας την παγκόσμια βάση των τροφικών δεδομένων του πληροφορικού DNA. Διαμελισμένο στην κυβική συμμετρία των 14ων μερών του άρτου=σώματος και του αίματος=οίνου του διαμελισμένου Διόνυσου-Χρηστού…
Η κατασκευή του Ναού-Νεώς ως μιας κιβωτού του Νώε>Νου ή γνώσεων (Μουσείου) ή ενός γνωσιολογικού αστρολογικού κύβου δύο τριγωνικών πυραμίδων συνιστά την αναπαράσταση ενός ΦαΛλού > ΦύΛακα-φορέα των δύο όρχεων με τα σπέρματα.
Το πρότυπο του ελευθεροτεκτονισμού μας έγινε ιδιαίτερα γνωστό στον χρυσό αιώνα της αθηναϊκής δημοκρατίας όταν οι πολίτες οργανωμένοι σε δήμους-συντεχνιών έκτισαν τον Παρθενώνα. Όπως συνέβη χιλιετίες αργότερα στον ναό της γαλλικής πόλης της Σαρτρ…
Αυτά συμβαίνουν όταν ανακαλούνται οι μνήμες της Ατλαντίδας-Αιγύπτου στα Καβείρια-Ελευσίνια μυστήρια μιας εσωτερικής Σχολής: δημοκρατίας αγγέλων ελευθεροτεκτόνων Συλφίδων. Το υπέδειξε ο Σπαρτιάτης έφορος Σθενελαΐδας, στις ιστορίες του Θουκυδίδη…
Τι μνήμες αυτές είδαμε έκπληκτοι να εμφανίζονται πάλι στις μέρες μας στα κείμενα και τις εικονογραφήσεις του θεοσοφιστή Ληντμπήτερ… Στην εικόνα ο ελευθεροτεκτονικός ελληνικός Ναός όπου κάθε παρευρισκόμενος είναι ένας κίονας
Τι παραπάνω χρειάζεται για να εννοήσουμε πως πρόκειται για γνώσεις που μας προσφέρει απλόχερα το Προμηθεϊκό-Εωσφορικό πνεύμα των πολιτισμών της "ιδεατής-θεοσοφικής πλανητικής αλύσου" της Αφροδίτης (χρυσής τομής), επικουρούμενο από το αντίστοιχο πνεύμα του Ερμή που μετέφερε τον πολιτισμό των πυραμίδων.
Ποια μασονία λοιπόν και ποιος ελευθεροτεκτονισμός ?. Όλα δώρα είναι από τις ουράνιες πόλεις των αγγέλων-ιδεών. Αλίμονο όμως στα έθνη που χρησιμοποιούν τις θείες ιδέες για ίδιον όφελος, θα έχουν την τύχη των τέκνων της Νιόβης…
* Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Τέκτονας (Τέκτων) είναι γνωστός ο πατέρας του Φερέκλου. (< ο φέρων κλώνο προς τους επόμενους, ο Λυκόφρων > ο φέρων φως)
Ο Τέκτονας αναφέρεται στην Ιλιάδα, όπου γενεαλογείται ως γιος του Αρμόνου, από τον οποίο αποκαλείται και «Αρμονίδης». Ο Τέκτονας δίδαξε στον Φέρεκλο τη ναυπηγική τέχνη, κι έτσι ο τελευταίος μπόρεσε να κατασκευάσει το πλοίο (Ναό) με το οποίο ο Πάρις (το παρόν) έφερε την Ωραία Ελένη (Ιδέα) από τη Σπάρτη (των σπαρτών ή στοιχείων) στην Τροία (Τρώες > η πεπτική οκτάβα).
Ο μεγάλος επινοητής στην Ιλιάδα όμως είναι ο Παλαμήδης, "Βούδας-Προμηθέας" του ελληνικού αλφαβήτου, ο οποίος ξεγελάστηκε (αντικαταστάθηκε) από τον πανούργο "Ερμή-Οδυσσέα"...
Με καταγωγή από το Ναύπλιο θεωρείται επίσης εφευρέτης της ναυτιλίας, των φάρων των μέτρων και των σταθμών, των νομισμάτων, καθώς και της διαίρεσης του χρόνου σε ώρες, ημέρες και μήνες, αλλά και παιχνιδιών αθυρμάτων ή στρατηγημάτων όπως το σκάκι. Ας μην λησμονούμε πως η Σκακιέρα είναι η απεικόνιση του πύρινου νοητικού εδάφους στο κύριο μέρος του τεκτονικού Ναού...
Άλλος μεγάλος ομηρικός κατασκευαστής είναι ο πυγμάχος** Επειός υιός του Πανοπέα από τους Φλεγύες της Φωκίδας ο ξυλουργός του Δούρειου Ίππου. Δηλ. της σκεπτομορφής- Κένταυρου με την οποία εισήλθαν στο Ίλιον της καρδιακής πεπτικής λειτουργίας, όπου η πεπτική οκτάβα του αιθέρα γίνεται αισθητηριακή, ξεκινά δηλ. η οκτάβα των εντυπώσεων στο 9γραμμα.
Η γενεαλογία του από τον πανόπτη οφθαλμό και τον Φλεγύα πατέρα του Ιξίωνα γενάρχη των Κενταύρων δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες.
** πυγμαχία ονόμαζαν οι αρχαίοι την ρητορική αντιπαράθεση, όπως καλλιγραφία ονομάζουν οι ανατολικοί την ξιφασκία…
Δεν νομίζω πως χρειάζεται ιδιαίτερο σχολιασμό η επίσκεψη του Οδυσσέα στον ελευθεροτεκτονικό Ναό ταμείο-καρδία των 12 ανέμων-πετάλων του Αιόλου (ιπποτιάδη) τέκνου του Ιππότη ως πρότυπο του Αρθούρου και των 12 ιπποτών-ζωδίων της στρογγυλής τράπεζας…
Ούτε το γεγονός πως ελευθεροτέκτονες Φιλικοί έδωσαν υπόσταση στο νεοελληνικό κράτος-έθνος μας

Ο Παλαμήδης και το ζατρίκιον ως αλληγορία του ελληνικού τεκτονικού Ναού…
 Θα υπαινιχτώ πως ο Παλαμήδης είναι στην πραγματικότητα ο Προμηθέας (προμηθευτής) και ο Οδυσσέας είναι ο Ερμής, που τον καρφώνει στον βράχο της ατίμωσης κατ εντολή του Κρονίδη και της Στύγας. Δηλαδή της Ατρόπου μοίρας που υποχρεώνει όλους να εκπληρώσουν την μοίρα τους…
Το θέμα είναι εντελώς απόκρυφο αλλά επειδή ζούμε στην εποχή όπου τα μυστικά τα φωνάζουμε από τις στέγες των σπιτιών, αλλά κανείς δεν τα ακούει μέσα στην οχλοβοή του νου, παρά μόνο οι νόμιμοι αποδέκτες των μυστικών. Ομολογώ πως δεν θα υπήρχε περίπτωση να οδηγηθώ σε έναν τέτοιο παραλληλισμό αν δεν είχα την εσωτερική εμπειρία της ονειρικής αλφαβητικής παλάμης του Κάβειρου Προμηθέα-Βούδα. (βλέπε εικόνα)
Όπως έχουμε αναφέρει πολλάκις, η θέα μιας κανονικής πεντάλφα-παλάμης στο όνειρο σημαίνει την πυθαγόρεια Υ-Γ-Ε-Ι-Α, δηλ. τον έλεγχο του νοητικού φορέα ως υπεύθυνου για κάθε φυσική ασθένεια…
Ο Παλαμήδης (< παλάμη < παλμός ) εφόσον εφηύρε γράμματα συνδέεται με την παλάμη-πεντάλφα των αιθερικών στοιχείων τα οποία αναπαράγει ο παλμός των φωνογραμμάτων της ομιλίας μας…
Ο Προμηθέας είναι λοιπόν ο πεσμένος-ενσαρκωμένος Λόγος (atman, ο πνευματικός σπινθήρας) και ο Ερμής είναι η λέξη που καρφώνει-θυσιάζει τον ουράνιο Ταύρο=Βούδα της σκέψης με τα καρφιά=λέξεις στον βράχο της υλικής Αφής: το ζώδιο του Ζυγού, όπου ο Λόγος εξατομικεύεται σε σάρκα...
Έτσι στα Κύπρια έπη που συμπληρώνουν πολλά σημεία της διήγησης του Ομήρου αναφέρεται πως όταν ο στρατός των Αχαιών πεινούσε κατά την πολύχρονη πολιορκία της Τροίας. Έστειλαν τον Οδυσσέα στην Θράκη να βρει σιτάρι. Γύρισε όμως άπρακτος. Σαν τον ειρωνεύτηκε ο Παλαμήδης, ο Οδυσσέας του απάντησε ότι ούτε και εκείνος θα τα κατάφερνε, όσο έξυπνος και αν ήταν. Τότε ο Παλαμήδης πήγε ο ίδιος στην Θράκη και γύρισε με μεγάλα φορτώματα…
Το ζώδιο του σταριού είναι η Παρθένος Δήμητρα η πάροχος του απόκρυφου μυστηριακού φωτός και η Θράκη > η θρησκεία των Κάβειρων (Ηφαίστου-Δήμητρας-Ερμή) …
Επειδή λοιπόν ο Παλαμήδης έκλεψε το φως των σιτηρών προγράφηκε από τον Κρονίδη φύλακα της Στύγας-Ειμαρμένης που δρα με όργανο τον πανούργο Ερμή-Οδυσσέα.
Το θέμα υποτίθεται πως το έχουν εξαντλήσει οι ομηριστές, εξετάζοντας πολλαπλώς την καταδίκη του σοφότατου Παλαμήδη ως Σωκράτη*. Όμως ο Παλαμήδης είναι τέκνο της Ωκεανίδας Νύμφης Φιλύρας του κάλλους των γραμμάτων. Δηλ. αδελφός του Κένταυρου Χείρωνα που αντικατέστησε τον Προμηθέα μετά την απελευθέρωσή του. Γεγονός που δείχνει την απόκρυφη σχέση του πυρός-πυραμίδας που βρίσκεται εγκλωβισμένη στον κύβο των 64ων γεγονότων του βίου μας. Σχέση που δυστυχώς παραμένει ανέγγιχτη από τους αμύητους στην γεωμετρία φιλολόγους…
Οι τραγικοί υπέδειξαν πως ο προμηθεϊκός γεωμετρικός-καβαλιστικός μύθος παραμένει ολοζώντανος μέσα στην κάθε οικογένεια. Εφόσον ο Οίακας ο αδελφός του Παλαμήδη που είχε ορκισθεί να εκδικηθεί τους αρχηγούς της Τρωικής Εκστρατείας για τη θανάτωση του Παλαμήδη με λιθοβολισμό, έπεισε τη σύζυγο του Αγαμέμνονα, την Κλυταιμνήστρα, να δολοφονήσει τον άντρα της μόλις αυτός θα επέστρεφε από την Τροία.
*Ο Παλαμήδης καταδικάστηκε επειδή κατηγορήθηκε από τον Οδυσσέα πως μηχανευόταν την προώθηση του φίλου του Αχιλλέα (η λίμπιντο) στην καρδιακή-λεόντεια αρχηγία του στρατεύματος (ο Αγαμέμνων). Αυτή η δομή των γεγονότων όμως αναγνωρίζεται εύκολα στην φιλία του Εωσφόρου- Σωκράτη με τον ερωτιδέα Διόνυσο Αλκιβιάδη. Υποδεικνύοντας την πτώση του Λόγου στην σεξουαλικότητα και την τραγική θυσία της προκειμένου να αντιστραφεί η ροή της Ζωής-προσοχής... (η επιστροφή του Ασώτου).
Όσοι έχουν γεωμετρικό νου ας εννοήσουν πως ο κύβος του ερμητικού 4=2+2 είναι το 4Χ4Χ4=64. Αριθμός που περιγράφεται στον οφθαλμό Wajet των 6 μερών του ΄Ωρου-Ρα, στους 64 συνδυασμούς των 6γράμμων του Ι-Τσινγκ όπως και στις 6 φιγούρες του σκακιού-ζατρικίου των 64 θέσεων του Παλαμήδη…

Η απολογία του Σωκράτη-Παλαμήδη και ο θάνατος του τέκτονα διδασκάλου*.
 Κάποιες διευκρινιστικές νύξεις με αποδέκτες όποιους μπορούν να το παρακολουθήσουν.
Ο τεκτονικός ναός είναι η ονειρική-αλχημική λειτουργία. Στον ναό γίνονται δεκτοί ως μαθητές όσοι θυμούνται τα όνειρά τους, δηλ. αυτοί που έχουν δώσει το πρώτο σοκ της αυτοενθύμησης στο 9γραμμα. Ενώ ο βαθμός του διδασκάλου αναφέρεται στην αυτοπαρατήρηση του δεύτερου σοκ..., δηλ. στην έναρξη της αλχημικής οκτάβας των εντυπώσεων η οποία γίνεται προσιτή σε όσους αφυπνίζονται και συμμετέχουν με την ημερήσια συνείδηση τους στην ονειρική εξέλιξη.

Η έναρξη της υπηρεσίας του διδασκάλου βεβαιώνεται στην θέα της κανονικά σχηματισμένης πυθαγόρειας πεντάλφα-παλάμης των Ιδαίων Δακτύλων ή 5 αιθερικών ανέμων-Βουδών στο ονειρικό Άργος της πολυόφθαλμης Αγοράς.
Ακολουθεί η συνομιλία-διδασκαλία της αφυπνισμένης σωκρατικής συνείδησης με τα καθημερινά πρόσωπα της αγοράς, που δεν είναι άλλα από τις νοητικές μας αντιπροσωπείες που συναντούμε στα κρυμμένα πάθη των συνανθρώπων μας.
Όταν ολοκληρωθεί ο αστρολογικός-πολιτειακός κύκλος των επαφών με τα 12 μέρη-δήμους, η ουσία (αγελάδα Ιώ) γεννά τον Έπαφο (απτή μορφή) στην Αίγυπτο-Ατλαντίδα.
Ο Έπαφος και η γυναίκα του η Κασσιόπη μας κάνουν γνωστή την φύση της νοητικής ΔουΛείας μας στα είΔωΛα…
Οπότε ο διδάσκαλος αναγνωρίζοντας την πλάνη στην οποία ευρίσκεται εξαιτίας του γεγονότος πως διαθέτει μια μορφή (ειδωλοποιητική γεννήτρια), οδηγείται στον τελετουργικό του θάνατο από τον Γραμματέα, και τους δύο Επόπτες του Ναού. Που είναι τα τρία σημεία που συνιστούν το ορθ. τρίγωνο των Μοιρών ή δομητικών εξουσιών της κυβικής Πόλης -Ναού (διοικητική, νομοθετική, δικαστική).
*Η μανία κάποιων να πιστεύουν πως ο μύθος του θανάτου του Χιράμ (τέκτονα διδασκάλου) είναι εφεύρεση μασόνων είναι τόσο αστεία όσο και η προσπάθεια του Ιωάννη να διδάξει αλχημεία στον ναό της Εφεσίας Αρτέμιδας.
Ενδεικτικά αναφέρω πως οι 3εις Αξιωματικοί του Ναού είναι καταγραμμένοι ως Αγαμέμνονας-Οδυσσέας-Υπηρέτης στην δίκη του Παλαμήδη ή ως Άνυτος, Μέλητας, Λύκωνας στην δίκη του Σωκράτη ή ως Πιλάτος-Καϊάφας-Ιούδας στην δίκη του Χριστού. Ενώ στον μασονικό μύθο του Χιράμ ακόμα τους ψάχνουν (το κρατάνε κρυφό) ….

 

 

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΘΝΟΥΣ-ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ...

Βασίλης Στοϊλόπουλος

Εκδήλωση για τις σχέσεις Έθνους-Κράτους και Εκκλησίας.
Στη φιλόξενη αίθουσα «Ρήγας Βελεστινλής» πραγματοποιήθηκε απόψε μια ακόμη, άκρως ενδιαφέρουσα εκδήλωση του κινήματος «ΑΡΔΗΝ». Αυτή τη φορά αναφορικά με τις διαχρονικές σχέσεις Έθνους-Κράτους και Εκκλησίας, αλλά και για το τι κρύβεται πίσω από την πρόσφατη αναγγελία του «χωρισμού» τους - σε συνδυασμό με την επιχειρούμενη συνταγματική αναθεώρηση. Στο πάνελ ήταν εξαιρετικοί ομιλητές από το χώρο της Εκκλησίας, της νομικής επιστήμης, του πανεπιστημίου και της δημοσιογραφίας, ενώ ακολούθησε γόνιμος και ζωντανός διάλογος. Μερικές από τις επισημάνσεις των ομιλητών :
• Πίσω από τα χαμόγελα και τις φιλοφρονήσεις της πολιτικής και εκκλησιαστικής ηγεσίας («το νερό που μπήκε στο αυλάκι») επιχειρούνται :
α) η πλήρης αποσύνδεση της ιστορικά διαμορφωμένης σχέσης Ορθοδοξίας και Ελληνικού Έθνους και μεταμόρφωση του τελευταίου σε έναν άθρησκο και εν τέλει σε άθεο πληθυσμό ενός χώρου - στο πλαίσιο της πανθρησκείας / πολυθεΐας, που επιδιώκουν οι θιασώτες της παγκοσμιοποίησης. Πρόκειται για «έγκλημα» κατά της Εκκλησίας, του Έθνους, της Πίστης και της Παράδοσης.
β) η «εξουθένωση του ράσου», αλλά και το «κλείδωμα» του κυβερνητικού αφηγήματος για τουλάχιστον «10.000 κενές θέσεις στο δημόσιο», κάτι που μοιάζει με προμελετημένο σχέδιο.
γ) η δημιουργία «ουδετερόθρησκου» κράτους με μεταφυσικούς όρους από έναν ελλαδικό (δεξιό και αριστερό) αντικληρικαλισμό που είναι μεταπρατικός και παρασιτικός, εμπνευσμένος από τη δυτική πνευματική αποικιοκρατία.
• Πρόκειται για ασέβεια του Ελληνικού Συντάγματος και καταστρατήγησης του ισχύοντος Νόμου 590/1977, που ως καταστατικός χάρτης της Εκκλησίας καθορίζει, «εν συναλληλία» και συμπόρευση Κράτους και Εκκλησίας - και υπέρ του ελληνικού λαού - θέματα κοινού ενδιαφέροντος (παιδεία, εμψύχωση στρατού, γάμοι κλπ) και επισημαίνει την προστασία της Εκκλησίας από το Κράτος.
• Η Ορθοδοξία ενοχλεί πολλούς ξένους διότι διαφοροποιεί τους Έλληνες από την υπόλοιπη Ευρώπη, γι αυτό και γίνεται στόχος. Πουθενά αλλού δεν υπάρχει τέτοια ιστορική ταύτιση Εκκλησίας και Έθνους όσο στην Ελλάδα (π.χ. ο εξισλαμισμός ισοδυναμούσε με εκτουρκισμό)
• Σε αυτήν την «ψευτοσυζήτηση-έκτρωμα» Τσίπρα – Ιερώνυμου η Εκκλησία αμφισβητείται ευθέως ως υφιστάμενο ΝΠΔΔ, και λόγω της «επισφαλούς» κρατικής επιχορήγησης/επιδόματος που θα λαμβάνει μετατρέπεται σε ΝΠΙΔ. Σήμερα υπάρχουν τουλάχιστον άλλα 1700 ΝΠΙΔ, όπου κυριαρχεί «ζουγκλωειδή κατάσταση» και το «χρήμα χάνεται σε περίεργες διαδρομές», γεγονός που επισήμαναν και οι «Τροϊκανοί». Η μετατροπή της Εκκλησίας σε «εξευγενισμένη» ΜΚΟ έχει βέβαια το «πλεονέκτημα» να έχει ίδια έσοδα που δεν θα ελέγχεται η προέλευσή τους.
• Ανάλογες ρυθμίσεις ασφαλούς μισθοδοσίας του Ιερού Κλήρου (ως ΝΠΔΔ) με την Ελλάδα έχουν και άλλες χώρες της Ευρώπης (π.χ. Βέλγιο, Νορβηγία), που εξασφαλίζουν όχι μόνο τη μισθοδοσία αλλά και ασφαλιστικό/συνταξιοδοτικό, υγειονομικό κλπ. των ιερέων.
• Από το 1834 και την βαυαρική αντιβασιλεία παρουσιάζεται από συγκεκριμένους κύκλους «ο μύθος της εκκλησιαστικής περιουσίας», ο οποίος μύθος και η κρατική "λεηλασία της εκκλησιαστικής περιουσίας" έχει τεκμηριωθεί σε πολλά βιβλία (βλ. Στήβεν Ράνσιμαν κ.α.) .
• Η μοίρα της Ελλάδας ήταν πάντα ταυτισμένη με την Ορθοδοξία και μόνο με αυτή την ταυτοπροσωπία μπορεί το ελληνικό έθνος να υπάρξει και μελλοντικά. Διαφορετικά ελλοχεύει «ο κίνδυνος της ιστορικής έκλειψης».
Όπως φάνηκε στην εκδήλωση η ρήση «Να προσέχει η Ορθοδοξία» (από τους Ιησουίτες) που είπε ο Βεζίρης Ραγίπ Πασά προς τον Πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης, ήδη τον 18ο αιώνα, έγινε και πάλι επίκαιρη. Σε συνέχεια του «Σημιτισμού», ο Τσίπρας και οι σύντροφοί του έχουν κάθε λόγο να επιχειρούν το «Βατερλώ της Εκκλησίας». Όσο για την Εκκλησία και τους φορείς της Ιεροσύνης ισχύει ανέκαθεν πως «εάν δεν αδικούμε εμείς τον εαυτό μας, κανείς δεν μπορεί να μας βλάψει».
Το θέμα ασφαλώς αφορά όλους τους Έλληνες που πρέπει ν΄ αντιδράσουν κατά του «εκτρώματος», με μπροστάρηδες ασφαλώς τους κληρικούς και τις οικογένειές τους που θίγονται άμεσα.

Ο ΣΥΡΙΖΑΝΘΡΩΠΟΣ......

Ο Συριζάνθρωπος…

Στα πλαίσια της δουλειάς μου, συνομιλώ καθημερινά με στελέχη του Σύριζα. Υπουργούς, βουλευτές, κομματικούς ινστρούχτορες και υψηλούς κρατικούς αξιωματούχους. Δεν παύουν να με εκπλήσσουν. Δεν παριστάνουν τους ευτυχείς και τους ατάραχους, είναι. Διαθέτουν απόλυτη σιγουριά για τον εαυτό τους και για τις κυβερνητικές προοπτικές του κόμματος τους και μετά τις εκλογές. Κάτι πίνουν.

Εγώ έχω πλέον πεισθεί ότι το 2015 γεννήθηκε στην Ελλάδα ένα εντελώς καινούριο είδος ανθρώπου. Ο Συριζάνθρωπος. Διαθέτει ατσάλινο χαρακτήρα μη επηρεαζόμενο από τις εξωτερικές συνθήκες, δικό του Θεό που μετέτρεψε σε εκκλησίες του όλο το κράτος και έναν φανατισμό που όμοιο του βρίσκει κανείς μόνο στις φονταμενταλιστικές γκρούπες της Μέσης Ανατολής. Ο Συριζάνθρωπος δεν ακούει τίποτα και δεν τον επηρεάζει απολύτως τίποτα…

Από αντιμνημονιακός έγινε ο μνημονιακότερος της χώρας. Δεν τον νοιάζει.

Από αντιευρωπαίος μεταβλήθηκε σε διαπρύσιο κολλητό του ευρωπαϊκού κατεστημένου. Κανένα πρόβλημα.

Από αντιφασίστας κατάντησε να συγκυβερνά τέσσερα χρόνια με την ακροδεξιά. Αδιαφορεί.

Από αντιαμερικανός έγινε οπαδός και υπηρέτης του Τραμπ. Σκασίλα του.

Από ριζοσπάστης αριστερός έβαλε μέσα σε μια νύχτα τον μανδύα του σοσιαλδημοκράτη. Όλα καλά.

Από εχθρό των διοδίων γέμισε τους δρόμους με μπάρες και από πολέμιο των πλειστηριασμών μεταβλήθηκε σε συνειδητό πολλαπλασιαστή τους. Ε και;

Τώρα, στην τελική ευθεία προς τις εκλογές, τον βλέπω πάλι να προχωρά με την σιγουριά ενός υπνοβάτη.

Αρνείται να κοιτάξει την κοινωνία, αρνείται να δει τα σημάδια της λαϊκής καταδίκης. Ό,τι κι αν του πεις, όσα κι αν του επισημάνεις, αυτός μένει σίγουρος και απαθής. Διαθέτει μια μεταφυσικού τύπου βεβαιότητα ότι όλα θα πάνε καλά γι αυτόν, ότι με κάποιο άγνωστο τρόπο θα διατηρήσει την εξουσία που κατέχει. Δεν υπάρχει κανένα πολιτικό ή κοινωνικό μήνυμα ικανό να διαπεράσει την πανοπλία του.

Οι δημοσκοπήσεις τον στέλνουν αναφανδόν στην αντιπολίτευση με 10 μονάδες διαφορά. Δεν τις πιστεύει.

Κάθε μέρα οι κοινωνικές τάξεις κάνουν διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες. Χασκογελά όταν τους βλέπει.

Στην Μακεδονία τα ποσοστά του κινδυνεύουν να είναι μονοψήφια. Το ξεχνά μόλις το ακούσει.

Η πραγματική οικονομία γύρω του μαραζώνει μέσα σε ένα τέλμα. Αυτός βλέπει ανάπτυξη και ευημερία.

Στις εκλογές σωματείων και συλλόγων παθαίνει την μια πανωλεθρία μετά την άλλη. Δεν δίνει σημασία.

Μόλις οι υπουργοί του βρεθούν μέσα σε κόσμο, τρώνε κράξιμο. Δεν τον νοιάζει, τα ρίχνει όλα στην ακροδεξιά.

Κοντολογίς, ζει σ’ έναν δικό του κόσμο.

Θεός του είναι η παρέα του Μαξίμου και οι υπερφυσικές της ικανότητες. Ευαγγέλιο του οι άσσοι που θα τραβήξει ο Αλέξης απ’ το μανίκι του, οι διορισμοί, τα επιδόματα και η αμέριστη συμπαράσταση των (άλλοτε τοκογλύφων) ευρωπαίων στο πειθήνιο κόμμα του.

Τροφή του οι καθημερινές σοφιστείες των non papers του Μαξίμου και τα ελάχιστα μεμονωμένα θετικά νούμερα που ανακαλύπτουν μέσα σ’ έναν ωκεανό αρνητικών επιδόσεων.

Μόλις χθες ένας απ’ αυτούς μου παρουσίασε το 10% αύξηση των οικοδομικών αδειών (λόγω AirBnB και χρυσής κάρτας) ως απόδειξη κραταιάς οικονομικής ανάπτυξης της χώρας.

Τσουλάει ήδη στην κατηφόρα, αλλά αυτός είναι βέβαιος ότι κάθε μέρα ξανασκαρφαλώνει προς την νέα κατάκτηση της εξουσίας. Είναι σαν υπνοβάτης. Μόνο το χαστούκι το βράδυ των εκλογών θα τον ξυπνήσει.

Απότομα.

Δημήτρης Καμπουράκης

Liberal

Τι πίστευε ο Νίκος Ζαχαριάδης για τις σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας; .....

Τι πίστευε ο Νίκος Ζαχαριάδης για τις σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας;

 

Τι πίστευε ο Νίκος Ζαχαριάδης για τις σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας;

«Είναι αναρίθμητα τα παραδείγματα που δείχνουν ότι ταγοί και απλοί στρατευόμενοι της εκκλησιαστικής ιεραρχίας πάλευαν και με το ντουφέκι στο χέρι στο πλευρό του λαού και ότι και μοναστήρια είχαν μεταβληθεί σε μπαρουταπαθήκες και λαϊκά φρούρια»!..

ΟΠΟΙΟΣ διαβάσει την εφημερίδα «Χριστιανική» της Πέμπτης 12 Ιανουαρίου 2006, όπου υπάρχει μία μακροσκελής Ανοικτή Επιστολή του ως Καθηγητού Σ. Π. Ζερβού προς τον τότε Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Γεώργιο Παπανδρέου, για το θέμα Κράτους-Εκκλησίας, μεταξύ άλλων θα διαβάσουμε και τα εξής εκπληκτικά:

«Ας δούμε, τώρα, πώς αντιμετώπιζε την Ορθοδοξία, το 1945, ο τότε Γ.Γ. του ΚΚΕ Νί­κος Ζαχαριάδης. Αυτός, που από νεαρός, πίστεψε στον Μαρξισμό-Λενινισμό, άφησε την οικογενειακή του οικονομική άνεση, έγι­νε εκούσια εργάτης, αγωνίστηκε ισόβια και ανυποχώρητα για τις πεποιθήσεις του, πέ­ρασε ένα μεγάλο μέρος της ζωής του (26 χρόνια) στις φυλακές (5 χρόνια στην τεταρτοαυγουστιανή Ελλάδα), τα ναζιστικά στρα­τόπεδα συγκεντρώσεως (4 χρόνια) και εξό­ριστος (17 χρόνια, από την μετασταλινική σοβιετική ηγεσία) στη Σιβηρία και, τελικά, δολοφονήθηκε, με εντολή της σοβιετικής η­γεσίας, την 1-8-1973.

Το 1991, ο γιος του και η κόρη του θα μπορέσουν να μεταφέρουν τον νεκρό του (που είχε μείνει αδιάλυτος) στην Ελλάδα. Θα θαφτεί στο Α' Νεκροτα­φείο Αθηνών. Στον τάφο του, σύντροφοι του και στην σιβηριανή εξορία, θα μιλήσουν με παλλόμενη συγκίνηση, θαυμασμό και πνοή. Θα θυμήσουν ότι έλεγε: «Δεν μπορεί κάποι­ος να είναι καλός κομμουνιστής αν δεν εί­ναι πρώτα καλός πατριώτης». Προσθέτω: Η πεποίθηση του αυτή εξηγεί το πώς τόλμησε, το πρωτοφανές για ηγέτη Κ. Κ. μετά το Γερμανοσοβιετικό Σύμφωνο και πριν απ' την ναζιστική εισβολή στην Σοβιετική Ένωση, να στείλει την παλλόμενη πατριωτική επιστολή του της 31-10-1940 στον Λαό μας ».

Στην συνέχεια ο Καθηγητής κ Ζερβός μας θυμίζει ένα κύριο άρθρο του Ν. Ζαχαριάδη υπό τον τίτλο: «Ορθοδοξία», που εγράφη στην πρώτη σελίδα του «Ριζοσπάστη» της 9ης Σεπτεμβρίου 1945 και το οποίο, ούτε λίγο ούτε πολύ, έλεγε μεταξύ άλλων ότι:

«Το ξάπλωμα και η επικράτηση της Ορθοδοξίας στις χώρες της Ανατολικής και Νοτιοανατολικής Ευρώπης καθώς και στην Μικρασία και Μέση Ανατολή, ανταποκρίνεται ιστορικά στην αντίδραση που προκαλούσαν οι τάσεις για πνευματική, πολιτική και οικονο­μική επέκταση και επιβολή του δυτικού ρωμαϊκού κράτους και του καθολικισμού-παπισμού. Mα η επικράτηση αυτή δεν οφείλεται μονάχα σε αρνητικά αίτια. Έχει και θετικά βάθρα, γιατί χωρίς να παραγνωρίζουμε τις τοπικές και εθνικές ιδιομορφίες, η Ορθοδο­ξία ιδεολογικά-πνευματικά ανταποκρίνεται σε μια νοοτροπία λαϊκή, σ’ έναν ιδεολογικό ψυχικό δεσμό, που ο Ευρωπαίος κοσμοπολί­της ονομάζει «ανατολικό πνεύμα» και ο ξεπε­σμένος και έκφυλος Λεβαντίνος περιφρονεί, μα που συγκεντρώνει και εκφράζει εσωτερι­κή λαϊκή ενότητα και εκδηλώνει ανώτερα ιδε­ώδη και χαρίσματα, άσχετα αν στα χρόνια ε­κείνα της μεσαιωνικής κατάστασης και του α­σιατικού δεσποτισμού του Βυζαντίου κάνουν την εμφάνιση τους με μορφή θρησκευτικο-εκκλησιαστική.

Εδώ θα πρέπει επίσης να τονίσουμε ότι η Ορθόδοξη Ανατολική Εκκλησία και η Χριστια­νική θρησκεία γενικότερα, όπως την εκφρά­ζει η Εκκλησία αυτή, παίξαν όχι μόνο στη Ρω­σία μα και στα Βαλκάνια έναν προοδευτικό ρόλο τόσο σαν παράγοντας που διευκόλυνε και επιτάχυνε την εθνική διαμόρφωση, συ­σπείρωση και ανάπτυξη, παρέχοντας της ενι­αία ιδεολογικά πλαίσια, όσο και σαν στοιχείο που στα χρόνια του εξανδραποδισμού και της σκλαβιάς κάτω από την οθωμανική τυ­ραννία, συνέτεινε σημαντικά και ουσιαστικά στον εθνικοαπελευθερωτικό τότε αγώνα πα­ρά την αντίδραση και προδοσία που έκαναν σημαντικοί και σημαίνοντες παράγοντες και κορυφές της Ορθοδοξίας ιδιαίτερα στο Φανάρι. Είναι αναρίθμητα τα παραδείγματα που δείχνουν ότι ταγοί και απλοί στρατευόμενοι της εκκλησιαστικής ιεραρχίας πάλευαν και με το ντουφέκι στο χέρι στο πλευρό του λαού και ότι και μοναστήρια είχαν μεταβληθεί σε μπαρουταπαθήκες και λαϊκά φρούρια».

Με σεβασμό και τιμή
ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΝ. ΣΑΚΚΕΤΟΣ
Τετάρτη, 14 Νοεμβρίου 2018

 https://www.sakketosaggelos.gr/Article/11260/?fbclid=IwAR0b0dq70K-SNXxm698RHghYIxp8YSKZb3p7T8OoinK5Giky0vhxbN8wvy0