Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου. (Σχεδιασμός: Palestine Chronicle)
Η ισραηλινή γενοκτονία στη Γάζα, μαζί με τους κλιμακούμενους περιφερειακούς πολέμους που έχει πυροδοτήσει, έφερε δύο ανατριχιαστικές αλήθειες στο επίκεντρό μας: πρώτον, το Ισραήλ υπονομεύει σκόπιμα και επιθετικά την ασφάλεια και τη σταθερότητα ολόκληρης της Μέσης Ανατολής και, δεύτερον, το Ισραήλ είναι εντελώς ανίκανο να επιβιώσει μόνο του.
Αυτοί οι δύο ισχυρισμοί, αν και φαινομενικά διακριτοί, είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι. Γιατί αν αυτοί που στηρίζουν αδυσώπητα το Ισραήλ -στρατιωτικά, πολιτικά και οικονομικά- αποσύρουν τελικά την υποστήριξή τους, η Μέση Ανατολή δεν θα είναι η πυριτιδαποθήκη που ήταν εδώ και δεκαετίες, μια κατάσταση που έχει επιδεινωθεί καταστροφικά από τις 7 Οκτωβρίου 2023.
Αν και δεν υπάρχει πρόθεση υπεραπλούστευσης, η ωμή πραγματικότητα είναι ότι το μόνο που θα χρειαζόταν είναι το Ισραήλ να αποσυρθεί από τη Γάζα, επιτρέποντας στην κατεστραμμένη, χτυπημένη από γενοκτονία Λωρίδα την παραμικρή ευκαιρία να θεραπευτεί. Πάνω από 56.000 Παλαιστίνιοι, συμπεριλαμβανομένων περισσότερων από 17.000 παιδιών και 28.000 γυναικών, έχουν σφαγιαστεί βάναυσα από την έναρξη αυτού του πολέμου, ένας τρομακτικός απολογισμός που αναμένεται να αυξηθεί δραματικά όταν τελικά διεξαχθούν εκτεταμένες έρευνες για τους αγνοούμενους.
Μόνο τότε θα μπορούσε να ξεκινήσει η διαδικασία επιστροφής σε κάποια επίφαση ομαλότητας, όπου τα αναφαίρετα δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού πρέπει να υπερασπιστούν σθεναρά μέσα σε ένα διεθνές σύστημα που οικοδομείται, τουλάχιστον θεωρητικά, πάνω στον ακλόνητο σεβασμό των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του διεθνούς δικαίου.
Το αποτρόπαιο ρητό «η ισχύς κάνει το σωστό» θα πρέπει να διαγραφεί εντελώς από οποιαδήποτε μελλοντική πολιτική εξίσωση. Οι χώρες της Μέσης Ανατολής, τόσο οι αραβικές όσο και οι μουσουλμανικές, πρέπει επιτέλους να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων, εντείνοντας αποφασιστικά τις προσπάθειές τους για να βοηθήσουν τους αδελφούς τους και να διασφαλίσουν ότι το Ισραήλ είναι ανίσχυρο να διαιρέσει τις τάξεις τους.
Για το Ισραήλ, αυτό το αίτημα είναι απλά αδύνατο, ένα μη-αρχικό και, κατανοητό, από την αποικιακή του προοπτική. Γιατί?
«Η εισβολή είναι μια δομή, όχι ένα γεγονός», έχει υποστηρίξει περίφημα ο σημαντικός μελετητής Patrick Wolfe. Αυτή η βαθιά δήλωση σημαίνει κατηγορηματικά ότι οι πόλεμοι του Ισραήλ, ξεκινώντας με την εθνοκάθαρση της Παλαιστίνης, τη Νάκμπα, του 1948, και όλους τους επόμενους πολέμους και στρατιωτικές κατοχές, δεν ήταν τυχαίες ιστορικές συμπτώσεις, αλλά μάλλον αναπόσπαστα συστατικά μιας διαρκούς δομής εξουσίας σχεδιασμένης για την εξάλειψη του αυτόχθονου πληθυσμού.
Αυτό καθιστά απλώς ψευδή την ιδέα ότι η συμπεριφορά του Ισραήλ μετά τις 7 Οκτωβρίου οδηγήθηκε αποκλειστικά από εκδίκηση και στερήθηκε στρατηγικής. Είμαστε ίσως δικαιολογημένοι που δεν καταλάβαμε αρχικά αυτή τη διάκριση, δεδομένης της φρικτής, ανείπωτης φύσης των ισραηλινών ενεργειών στη Γάζα και της απτής αίσθησης διεστραμμένης ευχαρίστησης που φαίνεται να αντλεί το Ισραήλ από τις καθημερινές δολοφονίες αθώων ανθρώπων.
Ωστόσο, η γλώσσα που προερχόταν από το Ισραήλ ήταν ανατριχιαστικά σαφής σχετικά με τα πραγματικά κίνητρά του. Όπως δήλωσε ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου στις 7 Οκτωβρίου 2023, «θα μετατρέψουμε τη Γάζα σε έρημο νησί».
Αυτό ήταν πάντα ένα εγγενές, αμετάβλητο μέρος της αποικιακής δομής του Ισραήλ, και θα παραμείνει έτσι αν δεν χαλιναγωγηθεί αποφασιστικά. Αλλά ποιος έχει τη θέληση και τη δύναμη να χαλιναγωγήσει το Ισραήλ;
Το Ισραήλ λειτουργεί μέσω ενός δικτύου υποκινητών, ευεργετών που εδώ και καιρό βλέπουν την ύπαρξη του Ισραήλ ως ένα απαραίτητο αποικιακό φρούριο που εξυπηρετεί τα συμφέροντα της δυτικής αποικιοκρατίας.
«Η σύνδεση μεταξύ του ισραηλινού λαού και του αμερικανικού λαού είναι βαθιά στα κόκαλα. (…) Είμαστε ενωμένοι στις κοινές μας αξίες», δήλωσε ο Τζο Μπάιντεν με εντυπωσιακή πεποίθηση τον Ιούλιο του 2022.
Χωρίς καν να μπει στον κόπο να αμφισβητήσει αυτές τις «κοινές αξίες» που με κάποιο τρόπο επιτρέπουν στο Ισραήλ να διαπράξει γενοκτονία, ενώ οι ΗΠΑ την υποστηρίζουν ενεργά, ο Μπάιντεν ήταν αναμφισβήτητα ειλικρινής στην έντονη απεικόνισή του ότι η σχέση μεταξύ των δύο χωρών υπερβαίνει την απλή πολιτική. Άλλοι δυτικοί ηγέτες παπαγαλίζουν τυφλά την ίδια αντίληψη.
Η εξελισσόμενη γενοκτονία, ωστόσο, ώθησε ορισμένες δυτικές -και ένα πλήθος μη δυτικών- κυβερνήσεων να μιλήσουν θαρραλέα εναντίον του ισραηλινού πολέμου, του Νετανιάχου και της εξτρεμιστικής ιδεολογίας του με τρόπους άνευ προηγουμένου από την ίδρυση του Ισραήλ. Για ορισμένες από αυτές τις χώρες, ιδίως την Ισπανία, τη Νορβηγία, την Ιρλανδία και τη Σλοβενία, μεταξύ άλλων, ο παροιμιώδης «δεσμός» είναι αποδεδειγμένα «εύθραυστος» και η υποστήριξή τους σίγουρα δεν είναι «αδιαμφισβήτητη».
Υπάρχουν διάφορες θεωρίες ως προς το γιατί ορισμένες δυτικές κυβερνήσεις τολμούν να αμφισβητήσουν το Ισραήλ, ενώ άλλες αρνούνται πεισματικά. Πέρα από αυτή τη σημαντική συζήτηση, η ρήξη του δεσμού μεταξύ του Ισραήλ και της Δύσης είναι απολύτως κρίσιμη, όχι μόνο για να επικρατήσει επιτέλους μια δίκαιη ειρήνη, αλλά και για την ίδια την επιβίωση του παλαιστινιακού λαού.
Οι σχεδόν 21 αγωνιώδεις μήνες της αδυσώπητης ισραηλινής γενοκτονίας μας έχουν διδάξει ένα βάναυσο μάθημα: το Ισραήλ είναι, τελικά, ένα υποτελές κράτος, εντελώς ανίκανο να διεξάγει τους δικούς του πολέμους, να υπερασπιστεί τον εαυτό του ή ακόμα και να διατηρήσει τη δική του οικονομία χωρίς την άμεση, μαζική υποστήριξη των ΗΠΑ και άλλων.
Πριν από τον πόλεμο, υπήρχαν περιστασιακά ξεσπάσματα από Ισραηλινούς αξιωματούχους που διακήρυσσαν ότι το Ισραήλ είναι μια ανεξάρτητη χώρα, όχι «άλλο ένα αστέρι στη σημαία των ΗΠΑ». Αυτές οι φωνές έχουν έκτοτε φιμωθεί σε μεγάλο βαθμό, και έχουν αντικατασταθεί από ένα συνεχές ρεύμα ικεσιών και ικεσιών προς τις ΗΠΑ να έρθουν σε διάσωση του Ισραήλ.
Ενώ οι Παλαιστίνιοι συνεχίζουν να στέκονται με θρυλικό θάρρος για να αντισταθούν στην ισραηλινή στρατιωτική κατοχή και το απαρτχάιντ, εκείνοι που ενδιαφέρονται πραγματικά για το διεθνές δίκαιο, τη δικαιοσύνη και την ειρήνη πρέπει να αναλάβουν αποφασιστική δράση αντιμετωπίζοντας άμεσα τις κυβερνήσεις που επιμένουν να βοηθούν το Ισραήλ να διατηρήσει τη γενοκτονία στη Γάζα και την αποσταθεροποίηση της Μέσης Ανατολής.
Κυβερνήσεις όπως η Ισπανία και άλλες κάνουν αυτό που πολλοί δεν περίμεναν μόλις πριν από χρόνια: ο Ισπανός πρωθυπουργός Πέδρο Σάντσεθ υποστηρίζει σθεναρά την αναστολή της Συμφωνίας Σύνδεσης ΕΕ-Ισραήλ, μιας εκτεταμένης εμπορικής συμφωνίας που ισχύει από το 2000, λόγω της «καταστροφικής κατάστασης της γενοκτονίας».
Εάν περισσότερες τέτοιες κυβερνήσεις υιοθετούσαν μια παρόμοια, ασυμβίβαστη στάση, το Ισραήλ θα πνιγόταν, τουλάχιστον από την απόκτηση των ίδιων των δολοφονικών όπλων που χρησιμοποιεί για να πραγματοποιήσει τη βάρβαρη γενοκτονία του.
Είναι συλλογική μας ευθύνη να βαδίζουμε στενά πίσω από τέτοιες θαρραλέες φωνές και να απαιτούμε ασυμβίβαστη λογοδοσία, όχι μόνο από το Ισραήλ, αλλά και από εκείνους που υποστηρίζουν ενεργά την ισραηλινή αποικιοκρατική δομή των εποίκων.
**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου