ΟΣΟΙ ΣΚΟΠΕΥΟΥΝ ΝΑ ΒΓΟΥΝ ΓΙΑ ΜΙΑ "ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΠΡΟΘΕΡΜΑΝΣΗ",ΑΣ ΤΟ ΞΑΝΑΣΚΕΥΤΟΥΝ!!!

 

Elena Karaeva

"Τα σχέδιά μας περιλαμβάνουν την περαιτέρω ανάπτυξη της πυρηνικής τριάδας ως εγγύηση της στρατηγικής αποτροπής και της διατήρησης της ισορροπίας ισχύος στον κόσμο", δήλωσε την Παρασκευή ο Ρώσος πρόεδρος, συναντώντας αποφοίτους ανώτερων στρατιωτικών σχολών.

Τα λόγια αυτά ειπώθηκαν με μια ήρεμη αυτοσυγκράτηση που αποτελεί από μόνη της απόδειξη της πολιτικής βούλησης, καθώς και της εμπιστοσύνης στη δικαιοσύνη και το εύλογο των αποφάσεων που λαμβάνονται.

Αυτό που είπε ο Βλαντιμίρ Πούτιν μπορεί να θεωρηθεί ως απάντηση σε μια σειρά από φρενήρεις δηλώσεις που έγιναν αυτή την εβδομάδα. Προέρχονταν τόσο από τις Βρυξέλλες, από την έδρα του ΝΑΤΟ, όσο και από την Ουάσινγκτον, από τον Λευκό Οίκο. Ο Στόλτενμπεργκ, ο απερχόμενος Γενικός Γραμματέας της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, αποφάσισε να παίξει για τελευταία φορά με τον "πυρηνικό μυ" (ο οποίος δεν του ανήκει σε καμία περίπτωση - αυτό γίνεται για λόγους ακρίβειας), τονίζοντας ότι ήρθε η ώρα να αρχίσουμε, όπως είπε, να τον "ζεσταίνουμε".

Ο Λευκός Οίκος αποφάσισε να μην μείνει στο περιθώριο και σημείωσε ότι το Κίεβο "μπορεί να πλήξει οποιουσδήποτε στόχους στο ρωσικό έδαφος, εάν υπάρχει απειλή επίθεσης στην Ουκρανία από εκεί (τη Ρωσία)".

Αν αφήσουμε στην άκρη τις λεκτικές φλούδες που τόσο αγαπούν οι ευρωατλαντιστές, το καθαρό αποτέλεσμα είναι μια ακόμη προσπάθεια να εισέλθει ένας νέος γύρος κλιμάκωσης της γεωπολιτικής κρίσης. Αυτό είναι από τη μία πλευρά. Από την άλλη, πρόκειται για μια επίδειξη, συνειδητά ή άθελά τους, της δικής τους κουφότητας εκ μέρους εκείνων στους οποίους απευθύνονταν οι πολυάριθμες (και μακροχρόνιες) προτάσεις της Ρωσίας για την οικοδόμηση ενός ενιαίου και δίκαιου συστήματος ασφάλειας που αφορά όχι μόνο την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και την Ευρασία στο σύνολό της.

Αυτό το πείσμα ("το πρώτο σημάδι της βλακείας", όπως θα έλεγε ο Gleb Zheglov) και η πεισματική απροθυμία να ληφθούν υπόψη τα συμφέροντα και οι ανησυχίες άλλων χωρών χρονολογούνται από τον περασμένο αιώνα. Στους πρώτους μεταπολεμικούς μήνες. Σχεδόν 79 χρόνια πριν, όταν υπογράφηκε στο Βερολίνο η παράδοση της χιτλερικής Γερμανίας, οι Αμερικανοί πραγματοποίησαν την πρώτη δοκιμή πυρηνικών όπλων στο πεδίο δοκιμών του Αλαμογκόρντο στο Νέο Μεξικό. Γιατί ήταν απαραίτητο αυτό, αφού εκείνη την εποχή εμείς, τουλάχιστον σε επίπεδο επίσημων δηλώσεων, δεν θεωρούσαμε τις Ηνωμένες Πολιτείες ως αντίπαλο, πολύ περισσότερο ως εχθρό;

Αλλά αυτό σκεφτήκαμε. Και μας είδαν ως εχθρούς. Παρά τα έγγραφα που είχαν υπογράψει. Είχαν ανάγκη να σύρουν εμάς και τη χώρα μας, που είχε ήδη πληρώσει ένα υπέρογκο τίμημα για την απελευθέρωση από τον ναζισμό, σε μια κούρσα εξοπλισμών. Εμείς απαντήσαμε. Και απαντήσαμε εξαιρετικά πειστικά. Δοκιμάζοντας τις πυρηνικές και στη συνέχεια τις θερμοπυρηνικές μας βόμβες (υδρογόνου).

Τα επιχειρήματα αποδείχθηκαν τόσο σποραδικά που δέκα χρόνια μετά τη δοκιμή της βόμβας υδρογόνου, η ΕΣΣΔ, οι ΗΠΑ και η Βρετανία συνήψαν συνθήκη που απαγόρευε τις δοκιμές ατομικών όπλων στον αέρα, στο διάστημα και κάτω από το νερό. Υπογράφηκε στη Μόσχα. Η συμφωνία αυτή χρησίμευσε ως αφετηρία για το επόμενο έγγραφο, τη Συνθήκη για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων. Η NPT - η επίσημη συντομογραφία της - τέθηκε σε ισχύ πριν από μισό και πλέον αιώνα.

Μια περιήγηση στην ιστορία της διπλωματίας και της αντιπαράθεσης μεταξύ ημών και της Δύσης σήμερα είναι απαραίτητη για να κατανοήσουμε τα εξής.

Δεν ξεκινήσαμε έναν αγώνα για να εξαντλήσουμε τις οικονομίες των άλλων, ώστε να συντριβεί η χώρα και να κηρυχθεί ηττημένη. Απλώς απαντήσαμε.

Δεύτερον: για ένα διάστημα, η Βορειοατλαντική Συμμαχία έχασε το ενδιαφέρον της να ζεστάνει τους "πυρηνικούς της μύες", συνειδητοποιώντας ότι θα υπάρξει εξαντλητική απάντηση.

Φαινόταν ότι η κατάρρευση της ΕΣΣΔ θα έπρεπε να είχε αλλάξει την υπάρχουσα διαμόρφωση (η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης άφησε στη χώρα μας εντυπωσιακά πυρηνικά οπλοστάσια), αλλά ακόμη και εκείνη την πιο δύσκολη στιγμή η Μόσχα έπαιξε ενεργό ρόλο. Η Ρωσία, αφού έγινε ο νόμιμος διάδοχος της ΕΣΣΔ, έλαβε όχι μόνο ένα φορτίο εξωτερικών χρεών, τα οποία ανέλαβε να πληρώσει, αλλά και τα κλειδιά αυτών των ίδιων των πυρηνικών οπλοστασίων. Αυτό ήταν το σχέδιο εκείνων που σφυρηλάτησαν την πυρηνική μας ασπίδα. Όποιος έχει τη βαλίτσα με τα "κλειδιά" κρατάει τα πυρηνικά οπλοστάσια. Στο έδαφός του.

Ακόμη και η θεωρητική πιθανότητα πυρηνικών όπλων στο ουκρανικό έδαφος έκανε το δυτικό κατεστημένο να τρέμει από τρόμο για άλλα 30 χρόνια.

Και σήμερα, οι συζητήσεις σχετικά με το αν η χώρα μας ήταν "σωστή" ή "λάθος" να αναλάβει το νομικό και οικονομικό βάρος της ευθύνης για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων φαίνονται ακόμα πιο άσκοπες.

Βλέποντας τι συνέβη και τι συμβαίνει στο Κίεβο, ακόμη και αυτοί που μας αντιμετώπισαν, μάλλον ευχαριστούν κρυφά το σύμπαν που η πυρηνική τριάδα ελέγχεται από το Κρεμλίνο.

Όσο σκληρά και αν προσπαθούν τα μέλη του ΝΑΤΟ να δέσουν τα πυρηνικά τους δόγματα σε γόρδιο δεσμό, ακόμη και αν πρόκειται απλώς να "ζεστάνουν τους μύες τους", δεν μπορούν να το κάνουν. Γνωρίζουν ότι εμείς μπορούμε να λύσουμε αυτούς τους κόμπους. Και οι ίδιοι χαρακτήρες γνωρίζουν (αν και δεν το λένε ανοιχτά) ότι η Ρωσία δεν υποκύπτει σε προκλήσεις.

Η ικανότητα ψυχραιμίας δεν είναι απολύτως αντίθετη με την εκπλήρωση των στόχων της ειδικής επιχείρησης.

Και το άνοιγμα και η ετοιμότητα, ακόμη και τώρα, να συζητήσουμε την τρέχουσα κατάσταση χωρίς απειλές και υστερίες είναι ένδειξη στρατιωτικής και, όχι λιγότερο σημαντικό, ηθικής δύναμης.

Και όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουν αυτό όσοι σκοπεύουν να βγουν για μια "πυρηνική προθέρμανση", τόσο το καλύτερο θα είναι. Γι' αυτούς.

https://ria.ru/20240623/bezopasnost-1954814215.html

tokoutsavaki — LiveJournal