Στον «Μποτίλια»

Ένα όνειρο… μέσα σε μιά εκτός προγράμματος μεταμεσημβρινή σιέστα.

. . . . . . . . . . .

Ήταν, λέει, απόγευμα μιανής ηλιόλουστης καλοκαιρινής ημέρας. Σε μιά ακροποταμιά με αμμώδες έδαφος. Σ’ ένα ρηχό καί μικρό ποτάμι.

Εγώ στη μία την όχθη, κι απέναντι καλαμιές. Αλλά -απέναντι- κι ένας πύθωνας, που είχε γραπώσει έναν κάστορα, καί τον έσφιγγε… τον έσφιγγε…

(Συγχωρέστε με, δεν είμαι ζωγράφος. Στο όνειρο, ο πύθωνας ήταν άλλος τόσος.)


Δεν τρέφω ιδιαίτερο οίκτο γιά τα ερπετά, οπότε δεν μ’ ένοιαζε αν ο πύθωνας θά ‘μενε νηστικός. Αντιθέτως, συμπαθώ τα μάλα τους πλησιέστερους συγγενείς μας, τα θηλαστικά.

Διέσχισα, λοιπόν, γρήγορα το αβαθές ποτάμι…

…κρατώντας στα χέρια μου έναν υδραυλικό γρύλλο αυτοκινήτου. (…Όπως έδειχνε το όνειρο.)

Πλησίασα το σύμπλεγμα· ο πύθωνας, όμως, δεν έδωσε καμμία σημασία. (Προείχε στην προσοχή του ο υποψήφιος μεζές.)

Έβαλα τον γρύλλο ανάμεσα σε μιά σπείρα του φιδιού, κι άρχισα ν’ ανοίγω τα σκέλη του τρομπάροντας με τον μοχλό. Το φίδι αισθάνθηκε την πίεση στα παΐδια του, αλλά νόμισε πως αντιστέκεται ο κάστορας! Κι έτσι, έσφιξε όσο μπορούσε περισσότερο.

Όμως, ο γρύλλος δεν αστειεύεται· όταν παράνοιξε, η (αντιστεκόμενη) σπονδυλική στήλη του πύθωνα έσπασε μ’ ένα παρατεταμένο «κρρρράαααακκκ!!!», το φίδι ψόφησε, κι ο κάστορας έφυγε ελεύθερος.

. . . . . . . . . . .

«Χάππυ έντ», βέβαια, αλλά τί σήμαιναν όλ’ αυτά;

Χμ… καταφυγή στο Διαδίκτυο γιά απαντήσεις στο φυσικό πεδίο – που είναι οι πρώτες, που πάντα πρέπει να ψάχνουμε.

Οι κάστορες είναι δύο ειδών, λέει. Οι μεν ζούνε (κυρίως) στις ηπαπάρα, οι δέ στας βορείους Ευρώπας. Η βίδρα, που ζή στην Ελλάδα, είναι λιγάκι συγγενής τους (είναι αμφότερα ζώα ημιϋδρόβια), αλλά διαφέρουν στο ότι η βίδρα είναι σαρκοφάγα, κι ο κάστορας φυτοφάγος· καί περίπου με το μισό της μέγεθος καί βάρος. Εάν δούμε, τώρα, την κατανομή τους ανά έδαφος, θα δούμε ότι στην Ελλάδα δεν έχουμε κάστορες. (Ίσως είχαμε προπολεμικά, εξ ού καί «Καστοριά». Αλλά σήμερα, όχι.)

Οι πύθωνες, πάλι, δεν ζούν στην Ελλάδα. Παρεκτός αν κάποιος ολιγόμυαλος κάτοικος της χώρας μας έχει πύθωνα ως κατοικίδιο (λες καί χάθηκαν τα γατόσκυλα), τον βαρεθεί, καί τον αμολήσει στην ύπαιθρο… αλλά, σ’ αυτή την περίπτωση, το φίδι θα έχει ψοφήσει μέχρι τα μέσα Οκτωβρίου. Ως τροπικό, δεν αντέχει τον καιρό (το ψύχος) της Ελλάδας. Επίσης, οι πύθωνες δεν ζούν εκεί, που ζή ο κάστορας.

Άρα, το όλο όνειρο ήταν καθαρά συμβολικό, μή έχοντας σχέση με την πραγματικότητα.

Τί συμβόλιζε, όμως;

. . . . . . . . . . .

Ας είναι καλά μιά ψυχή, που μου επεσήμανε ότι ο Κάστωρ (με κεφαλαίο) είναι ένα από τα λαμπρά αστέρια του αστερισμού των Διδύμων! Ο δέ Πύθων (επίσης με κεφαλαίο) ξέρουμε πολύ καλά τί σημαίνει γιά μας, τους Έλληνες.

Άρα, το όλον έχει να κάνει με τον αστερισμό των Διδύμων… ίσως με κάποιο άτομο στο ζώδιο των Διδύμων, πιθανώτατα γεννημένο με τον Ήλιο περίπου στις μοίρες του Κάστορα. ( Υπολογίζω περίπου 23-25 Διδύμων, δηλαδή κάπου ανάμεσα από 13 έως 15 Ιουνίου.)

Που, λογικά, αυτό το άτομο κινδύνευε από το ιερατείο του Πύθωνα!… καί το έσωσε η αφεντιά μου, με καταντίπ «ντουβαρίσιο» τρόπο! 🙂

Τώρα, βέβαια, μπορεί να είναι καί κάποιο γεγονός, που μας περιμένει επάνω σ’ αυτές τις ημερομηνίες· ίσως μιά προβοκάτσια των Πυθώνειου ιερατείου, με αφορμή την οποία κάποιος θα το τελειώσει μία καί καλή, αυτό το ιερατείο. Ή θα το αποτελειώσουν κάποιοι, ως ομάδα (όχι μονάχα ένας). (Αν είναι καί η υψηλότης μου απ’ ανάμεσα, μεγάλη μου τιμή!… Απίθανο, βέβαια, αλλά ποτέ δεν ξέρεις! 🙂 )

Λέγεται, λοιπόν, ανά τα ιντερνέτια κάτι γιά έναρξη του Γ’ ΠΠ στις 18 του μήνα, αλλά προσωπικά δεν το υποστηρίζω. Ωστόσο, με λίγη υπομονή (να περάσουν οι ελάχιστες μέρες, που μας χωρίζουν), θα δούμε αν θα γίνει κάτι – καί τί. (Πάντως, στις 14 του μήνα, ημέρα Παρασκευή, ξεκινάει το φετεινό «Ευρω-κύπελλο» εθνικών ποδοσφαιρικών ομάδων.)

. . . . . . . . . . .

Ή άνθρωπος (μάλλον Δίδυμοι στο ζώδιο) που κινδυνεύει τον έσχατο κίνδυνο, λοιπόν, ή γεγονός μέσα στην περίοδο των Διδύμων με τον ίδιο ακριβώς συμβολισμό (έσχατος κίνδυνος), αλλά γιά όλη την ανθρωπότητα.

Ή απλά κάποιος αλαφροΐσκιωτος ανόητος, που τρώει σκόρδα καί τον πιάνει υπνηλία, ως μή ώφειλε – καί βλέπει τερατώδη όνειρα.

Εν πάσει περιπτώσει, το αφήνω εδώ να υπάρχει.

. . . . . . . . . . .

Υγ 1: Το απόγευμα της Δευτέρας, 03/06/2024, που ροχάλιζα κι έβλεπα πύθωνες καί τα ρέστα, η Αφροδίτη έκανε μιά σύνοδο ντάγκα καταπάν’ στον Ήλιο… καί πού, παρακαλώ; ακριβώς ανάμεσα στα κέρατα του (αστερισμού του) Ταύρου!

Αφροδίτη, έ; «Αρχαίες απόκρυφες γνώσεις»!… Χωρίς αμφιβολία πλέον: ο αρχαίος Πύθων ήταν. Όχι πραγματικό οφείδιον, που πήγαινε να μεζεδιάσει πραγματικόν κάστορα. Αλλά δεν έχω ξεκαθαρίσει αν πρόκειται γιά άνθρωπο-θύμα, ή «θυματοποιό» γεγονός.

. . . . . . . . . . .

Υγ 2: Μπορεί (χωρίς πλάκα) να μας ειδοποιεί με τον τρόπο της η Άτερ! Να προφυλαχτούμε· να πάρουμε τα μέτρα μας. (Στην οποία περίπτωση μάλλον πρόκειται γιά γεγονός. Όχι άνθρωπο, που κινδυνεύει.)

Θες από τα βάθη των αιώνων, θες από τη σημερινή της ενσάρκωση… αν καί -ειλικρινά!- ακόμη δεν έχω εντοπίσει ποιά είναι σήμερα. Η ταύτισή της με την Πεννάρα ήταν απλώς ένα λογοτεχνικό εύρημα· αν καί πολλές φορές ενσαρκωνόμαστε μέσα στη φωλιά του εχθρού, γιά να μαζέψουμε εμπειρίες γιά την τελική μάχη. (Ναί, μ’ αυτό υπονοώ πως ίσως η Πεννάρα δεν είναι Αγγλίδα ως ψυχή, αλλά δική μας. Άσχετο το πού ενσαρκώθηκε στα χρόνια μας.)

. . . . . . . . . . .

Υγ 3: Υποψιάζομαι πως το θέμα έχει κι άλλο βάθος. Επομένως, καλό θα ήταν να δούμε καί τις διελεύσεις κάποιων αστεροειδών τη στιγμή του ονείρου.

Το καλύτερο (δωρεάν) πρόγραμμα γι’ αυτή τη δουλειά, είναι το Cartes du Ciel (όχι το Stellarium), αλλά οι τελευταίες του εκδόσεις έχουν κάποιο bug καί δεν εγκαθίστανται σε Ubuntu-based Linux, σαν το δικό μου. Συνεπώς, δεν μπορώ να δω τίποτε.

Αν κάποιος αναγνώστης έχει Ms-Windows, κι ήθελε να κάνει την έρευνα, που δεν μπορούμε να κάνουμε εμείς (ελπίζω η παρούσα έκδοση του