(προηγούμενο)

β-1. Τότε, ποιός;

Ο ένας δεν μας κάνει, ο άλλος δεν μας κάνει, ο παράλλος δεν μας κάνει! Μας βρωμάνε, μας ξυνίζουνε… ‘Ντάξ’! (Άσε που είναι καί πεθαμένοι! 🙂 ) Τότε, ποιός γιά ηγέτης μας;

Ας διατυπώσουμε καλύτερα το ερώτημα:

Τί θέλουμε απ’ τον ηγέτη, ώστε να τον αποδεχθούμε πλήρως;

Θέλουμε να περνάει επιτυχώς ορισμένες εξετάσεις. Ορισμένα τέστ. Που να δείχνουν το επίπεδο ενός ανθρώπου. Ειδικά κάποιου, που ενδιαφέρεται ν’ αναλάβει την ηγεσία της χώρας μας.

. . . . . . . . . . .

β-2. Οι εξετάσεις

Ισχύει απολύτως το ότι στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις.

Κακό αυτό, διότι… δηλώνεις πολιτικός; είσαι πολιτικός! Δηλώνεις ηγέτης; είσαι ηγέτης! Κι ας μην ξέρουν τέτοιοι «ηγέτες» (ΓΑΠατα, Αλεκσάκια, κουκλοχαιρετάκια, Νιάου, κτλ) να δέσουν ούτε τα βρακιά τους.

Όθεν, κάποια στιγμή πρέπει να σοβαρέψουν τα πράγματα· κι όποιος θέλει να ηγείται της Ελλάδας, να περνάει οπωσδήποτε ορισμένα τέστ.

Είναι σίγουρο ότι οι συντριπτικά περισσότεροι των σημερινών γιαλαντζή «ηγετών» θα κοπούν. Αλλά, όπως καί νά ‘χει, ξεκινάμε.

. . . . . . . . . . .

  • Πρώτη ερώτηση: Ποιές είναι οι δέκα σημαντικώτερες συνθήκες, που υπέγραψε η Ελλάδα, ή καί που την αφορούν;

Όχι εξυπνάδες με ψάξιμο στο Διαδίκτυο, καί τέτοια! Απάντηση εδώ καί τώρα! (Τις ξέρουν; Παπάρια ξέρουν.)

Βέβαια, κάποιοι πιό πονηροί θα βάλουν τις γραμματείες τους να ψάξουν, καί να τους φέρουν τις απαντήσεις έτοιμες, ενδεχομένως γιά να μου την πούν. Δεν μετράει! Τώρα, λέμε. Ατάκα κι επί τόπου.

Πάμε, όμως, στην

  • Ερώτηση δεύτερη: Ποιά ήταν τα δέκα σημαντικώτερα λάθη των Ελλήνων, που κόστισαν πανάκριβα στην Ελλάδα, κυρίως σε αίμα;

Άμ, εδώ πουλάκια μου δεν έχει ψάξιμο με το Γκούγκλ! Ή έχεις ξεσκιστεί στο διάβασμα επάνω σ’ αυτά τα θέματα, καί δή παιδιόθεν, ή δεν έχεις! Ή το κατέχεις το σπόρ, ή δεν το κατέχεις! Δεν υπάρχουν ενδιάμεσες καταστάσεις. Εδώ, γενικόλογες απαντήσεις, τύπου: «ο Πελοποννησιακός Πόλεμος», δεν μετράνε. Λεπτομέρειες, λεβέντες μου! Λεπτομερή περιγραφή θέλω! Πότε, πώς, γιατί! Άμα σας βαστάει να μου πάτε κόντρα σ’ αυτά τα θέματα, ώ «ηγέτες», εδώ είμαι!

Αλλοιώς, στα σπίτια σας, «ηγέτες»!

Όποιος θέλει να ηγείται αυτής της χώρας, πρέπει καί να μπορεί να σηκώνει το βάρος της Ιστορίας της! Πρέπει να έχει συνειδητοποιήσει πως η Ελλάδα έχει μιά εξακριβωμένη ιστορία τουλάχιστον 200,000 (διακοσίων χιλιάδων) ετών σε πολιτισμό. (Δεν βάζω στη συζήτηση ευρήματα παλαιοτέρων εποχών, όπως πχ τον Αρχάνθρωπο των Πετραλώνων.) Άρα, δεν μιλάμε γιά ηγεσία καποιανής τυχαίας χώρας· κάθε άλλο.

Αλλοιώς, ας πάει γιά πιττόγυρα.

[Καί πού ‘σαι, μανδάμ Μελετηρή! Φαντάζεσαι τη γελοιότητα να πήγαινε ο Μέσσι να μάθει ποδόσφαιρο στα σαρανταφεύγα του, όπως δήλωσες εσύ ότι θα μάθεις από πολιτική στην ηλικία σου; Έ; Καταλαβαίνεις τί τούβλο πέταξες; ]

Επειδή, τώρα, πολλοί θα πούνε ότι ο ηγέτης δεν είναι ανάγκη να είναι τόσο διαβαστερός, ‘ντάξ’, δεν διαφωνώ· αλλά πάμε, λοιπόν, σε ερώτηση που δεν απαιτεί διάβασμα – αν κι είναι εξ ίσου παλούκι:

  • Ερώτηση τρίτη: Τί σκοπεύεις να κάνεις, ώ «ηγέτα», με ΝΑΤΟ καί «Ε»Ε;

Θα μας βγάλεις απ’ αυτές τις συμμορίες, καί δή από την καί κατ’ όνομα Ατλαντο-Πυθωνική; Θα μας κρατήσεις μέσα; Αν ναί, γιατί; Κι αν πάλι όχι, γιατί;

Καί τί θα κάνεις με ηπαπαραίους, Γερμανούς, τουρκαλάδες, Οξαποδουήλ, Βαλκάνιους θρασείς γείτονες; Είσαι έτοιμος ν’ αντιμετωπίσεις αυτά τα ερπετά (καί με ποιόν τρόπο), ή έφτασε το σκατό σου στην κάλτσα, καί μόνο με την αναφορά των ονομάτων τους;

Καί με τις τεκτονικές στοές, τί σκοπεύεις να κάνεις, «ηγέτη»; Έ;

. . . . . . . . . . .

Μικρή διακοπή εδώ.

Είναι φανερό πως -σύμφωνα μ’ αυτά τα κριτήρια- είναι ανεπαρκείς, όχι μόνον οι πολιτικοί της πλάκας, που …δεν ανέφερε ο ΠΛ (Γιωργάκια κι Αλεκσάκια είναι διά τον όνον καβάλλα), όχι μόνον αυτοί, που ανέφερε (μόνον ο Νατσιός κάπως το παλεύει από ιστορικές γνώσεις, αν καί προβλέπω να μένει …μετεξεταστέος στα δικά μας τεστάκια), αλλά καί τα «ηρωοποιημένα» αστέρια, τα αντικείμενα της προσωπολατρείας των οπαδών της (ας πούμε…) άκρας Δεξιάς, τουτέστιν Κασιδιάρης, Μιχαλολιάκος, καί λοιποί παρόμοιοι. Ούτε αυτοί κάνουν γιά ηγέτες! (*) Είναι φανερό, πως δεν περνάνε τα τέστ. Επίσης, δεν τυγχάνουν πρόσωπα κοινής αποδοχής. (Όχι ότι οι λοιποί τυγχάνουν, αλλά εδώ έχουμε τους «κακούς» του έργου· ένας λόγος παραπάνω.)

. . . . . . . . . . .

[ (*) Άτομο:

  • που δεν απαντάει στα ίσα στον βαλτό αρδ: «- Τί με απασχολείτε με τέτοιες ερωτήσεις, κύριε; Είμαι εγώ κηδεμόνας κανενός Ρουπακιά, ή άλλων μελών του κόμματος; Ενήλικες είναι, ας αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του! Κι ας κάνουν η Αστυνομία κι η Δικαιοσύνη σωστά τη δουλειά τους· εμένα, ως τί μ’ ανακατεύετε;»,
  • ή που δεν αντιγυρίζει ότι -άμα το πάμε έτσι- καί η Νουδού είναι εγκληματική οργάνωση, λόγωι Τεμπονέρα, καί δή η πρώτη διδάξασα,
  • αλλά αντίθετα σηκώνει το αναστηματάκι του καί λέει πομπωδώς τρείς μέρες πρό των εκλογών: «- Αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη!»,

όχι ηγέτης δεν είναι, αλλά ούτε καί πρέπει καλά-καλά να του επιτρέπονται τα δικαιώματα του εκλέγειν καί του εκλέγεσθαι, λόγωι μειωμένου καταλογισμού.

Βέβαια, κάποιος άλλος, πιό καχύποπτος από μένα, θα έλεγε ότι ο τύπος ήταν βαλτός γιά ζημιά: ν’ ακούει ο Έλληνας τη λέξη «εθνικισμός», καί να φεύγει τρέχοντας.]

. . . . . . . . . . .

Κι ακόμη…

  • Ερώτηση τέταρτη: Με ποιόν τρόπο, καί πόσο γρήγορα σκοπεύει ο ηγέτης να δώσει απάντηση στα τρία μείζονα προβλήματα κάθε κράτους, της Ελλάδας εν προκειμένωι, ήτοι: (α) διατροφικό, (β) ενεργειακό, (γ) αμυντικό;

Από διατροφή, καλούτσικα πάμε. Αλλά από ενέργεια, άντε πες στους Γερμανούς να χώσουν τις ανεμογεννήτριες εκεί που ξέρουν! Μπορείς; Κι από άμυνα καί οπλικά συστήματα…

…Να συνεχίσουμε την κουβέντα, ή να τ’ αφήσουμε καλύτερα;

Εν πάσει περιπτώσει,

  • Ερώτηση πέμπτη: Ποιά τα σχέδια του όποιου ηγέτη γιά το μέλλον της Ελλάδας;

Δηλαδή, τί σκοπεύει να κάνει, σε ποιό εδαφικό / πληθυσμιακό εύρος σκοπεύει να κινηθεί, καί με ποιόν χρονικόν ορίζοντα; Δηλαδή, να πάρουμε τημΜπόλιν καί τέλος; Αυτό είναι το όνειρο της Ελλάδας; Ή να φτάσουμε στα όρια της πάλαι ποτέ παρουσίας των Ελλήνων – μέχρι την Ιρλανδία καί τις Φερόες, φέρ’ ειπείν; Κι αν ναί, γιατί; Κι αν πάλι όχι, γιατί;

Παρενθετικώς: έχουμε ήδη εξηγήσει εδώ, ότι την Κωνσταντινούπολη, αν κάποια μέρα μας την παραχωρήσουν καί τη δεχθούμε (προφητείας το ανάγνωσμα, γάρ), θα τη δεχθούμε αυστηρώτατα υπό ορισμένους όρους, εκ των ούκ άνευ. Ο κυριώτερος: παντί τρόπωι άδεια από μή Ελληνικό πληθυσμό, κι ας πάνε να βαφτιστούνε την τελευταία στιγμή όσοι μωαμεθανοί γουστάρουν. Μας είναι αδιάφορο. Η είσοδος στην Πόλη ακόμη κι αυτών των φρεσκοβαφτισμένων, θα τους απαγορευθεί επί ποινήι θανάτου. Επίσης, έχουμε εξηγήσει ότι η Πόλη δεν είναι ούτε το άλφα, ούτε το ωμέγα των γεωπολιτικών σχεδίων της Ελλάδας.

. . . . . . . . . . .

Έτσι, λοιπόν, κι οποιανού τ’ αρέσει. Οποιανού δεν τ’ αρέσει, να κάτσει στη γωνιά του. Ηγέτης δεν γίνεσαι με υπεύθυνη δήλωση καί θεώρηση γνησίου υπογραφής στο ΚΕΠ της γειτονιάς σου. Ούτε με κομματικό όχλο αλαλάζοντα καί χειροκροτούντα από κάτω απ’ το μπαλκόνι.

Πρέπει να εκπληρώνεις όλα τα παραπάνω κριτήρια.

. . . . . . . . . . .

β-3. Οι συνεργάτες

Όπως καταλαβαίνετε, ο ηγέτης δεν μπορεί να κάνει μόνος του ουδέ το παραμικρό. Χρειάζεται συνεργάτες. Σωστούς συνεργάτες, κι όχι άτομα σε στύλ: «είδαμε φώς καί μπήκαμε». Όχι το ετερόκλητο σκουπιδαριό, που μαζεύεται στα κόμματα, μπάς καί φάει κρατικά λεφτά με δέκα μασέλες. (Καί μπας καί βρεί να γ@μήσει.)

Αυτή η αναγκαιότητα, αυτομάτως προκαλεί τη σκέψη ότι καί οι συνεργάτες πρέπει να βρίσκονται στο ίδιο, ή σε κοντινό επίπεδο με τον ηγέτη. Επίσης, πρέπει να διαθέτουν (όπως κι αυτός) ευστροφία, ικανότητα ανά πάσα στιγμή ουσιαστικής ομιλίας χωρίς χειρόγραφο, καί εί δυνατόν ψυχικές ικανότητες. (Ευκταίον, αν καί όχι τελείως απαραίτητο στην παρούσα φάση.)

Εν ολίγοις, αναγκαστικά πάμε σε αυτό που έχω διατυπώσει παλιότερα… Που το γατόνι της ανάλυσης της κοινωνικής λειτουργίας, ο Μποτίλιας, τό ‘πιασε στον αέρα:

. . . . . . . . . . .

«…Μήπως ένας χαρισματικός ηγέτης;

Κατά την εκτίμησή μου μια τέτοιου είδους προσδοκία δεν ευσταθεί. Δεν είναι δυνατόν, οι αναγκαίες ωθήσεις προς αυτήν την κατεύθυνση να δοθούν από ένα μεμονωμένο πρόσωπο, άσχετα από τις ιδιαίτερες ικανότητες, που μπορεί αυτός να διαθέτει.

Αναμφίβολα, η παρέμβαση χαρισματικών προσωπικοτήτων είναι απαραίτητη σε αυτήν την πορεία. Όμως ένας αποδοτικός ηγέτης, που εξασφαλίζει μακροπρόθεσμη προοπτική, δεν μπορεί να είναι άτομο, αλλά μια συνεκτική ομάδα, που διαθέτει την ικανότητα να επεκτείνεται λειτουργικά και την προνοητικότητα να αναπαράγεται στην πορεία τού χρόνου με εύστοχη μέθοδο.

Σε αυτήν αρμόζει να μετέχουν σε συλλογική βάση άνθρωποι με διαφορετικά χαρίσματα, ώστε να καλύπτεται συνδυαστικά ένα ευρύ φάσμα αρμοδιοτήτων και αναγκών. Αυτοί καλούνται στην συνέχεια, να επιλέξουν το κατάλληλο πρόσωπο, το οποίο να διαθέτει και το απαραίτητο χάρισμα, για να το εκτοξεύσουν από κοινού στην προμετωπίδα ενός ισχυρού γοήτρου, εκπονώντας από κοινού την επεξεργασία και την προώθηση των στοχεύσεων.»

(Σχόλιό του, στην εξής ανάρτηση του φίλου Διόδοτου.)

. . . . . . . . . . .

Μ’ άλλα λόγια, πάμε αναγκαστικά σε φυλετικό ιερατείο, ή άλλως αριστοσυμβούλιο, με σταθερή χρονική συνέχεια καί συνέπεια. (Το διαθέταμε κάποτε, αλλά διασκορπίστηκε στους τέσσερεις ανέμους. Καί μή με ρωτάτε γιατί. Αυτά τα «γιατί» ψάχνω να βρώ εδώ καί καιρό, κι απάντηση πουθενά.)

Μόνο μέσα σε τέτοιο περιβάλλον μπορεί να έρθει να δράσει αποτελεσματικώς ο κάθε Μεγαλέξανδρος / «αναστηθησόμενος».

Αλλά δεν θα χρειαστεί. (Ο Μεγαλέξανδρος.)

. . . . . . . . . . .

γ. Δίκτυο

Πάμε, τώρα, σ’ ένα άλλο ερώτημα, στρατιωτικής / πολεμικής φύσεως:

Τί θα έκανε ο κάθε καλός στρατηγικός νούς, προκειμένου τα ολιγάριθμα στρατεύματά του να μην έχουν ούτε γρατσουνιά, αλλά να προξενήσουν μέγιστη βλάβη στον εχθρό;

Θα τα έκρυβε με αποτελεσματικό τρόπο, παράλληλα διεξάγοντας ανταρτοπόλεμο.

Επομένως, τί πρέπει να γίνει στην περίπτωση της Ελλάδας, που θέλουν να την κατασπαράξουν από χίλιες μεριές;… Τί γίνεται ήδη;

Αυτό, ακριβώς, που καταλάβατε. Απόκρυψη των πράγματι ικανών παιδιών της!

Σ’ αυτό το όχι καί τόσο ταπεινό ιστολόγιο, το έχουμε γράψει εδώ καί καιρό: μήν περιμένετε τον σούπερ αρχηγό να έρθει να σας οδηγήσει στον Παράδεισο, καί μήν κάθεστε αδρανείς μέχρι τότε (που νομίζετε πως θα σκάσει μύτη). Γιατί; Διότι όσα άτομα αγαπάμε την Ελλάδα, συμμετέχουμε (γνωρίζοντάς το, ή όχι) σ’ ένα αόρατο δίκτυο, κινούμενο καί καθοδηγούμενο «άνωθεν». Την κατάλληλη στιγμή θα δεχθήτε το κάλεσμα (όσοι κι όσες δεν το έχετε ήδη δεχθεί), καί θα καταλάβετε. Λίγη υπομονή ακόμη!

Οι πολλοί αρχηγοί θ’ αναδειχθούν στην πράξη· καί λόγωι ικανοτήτων, καί λόγωι εμπειρίας, καί λόγωι ανάγκης. (…Να ξεπεράσουν την …ανάγκη!) Κάτσε να ξεκινήσουν καθ’ άπασα την Ελλάδα οι ταραχές από οπλισμένους «επενδυτές» καί τζίπσυζ, καί τα λέμε ποιός είναι (κι αν είναι) «αρχηγός», με δέκα σωματοφύλακες από γύρω του!

Στο τέλος, πάντως, όλα τα υποδίκτυα θα σχηματίσουν το ενιαίο δίκτυο Ελλήνων κι Ελληνίδων. Πάμε σ’ άλλες εποχές, κυρίες καί κύριοι! Ανεβαίνουμε επίπεδο! Ήδη ξεφύγαμε από το προσωποκεντρικό / «ηγετοκεντρικό» μοντέλο του παρελθόντος, καί μεταβαίνουμε καθαρά στο δικτυοκεντρικό.

Μιλάμε πλέον γιά δίκτυο μυαλών καί ψυχών, απέναντι στο οποίο ο εχθρός δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτε!

ΤΕΛΟΣ

. . . . . . . . . . .

Υγ 1: Εάν νομίζετε ότι ο Μέγας Αλέξανδρος γεννήθηκε όπως γεννήθηκε άντε έτσι γιούργια, επειδή απλά ο πατέρας του κι η μάνα του έκαναν έρωτα μέσα σε ιερό τόπο, ψάξτε το λιγάκι καλύτερα.

Δεν θέλω να επεκταθώ, αλλά η προετοιμασία του χρειάστηκε κι άλλες ζωές του, προγενέστερες.

Υγ 2: Αυτή την εποχή παρακολουθώ στο Νέτφλιξ μιά τηλεοπτική σειρά, τη Manifest. Παρουσιάζει πολλά καί ενδιαφέροντα, μεταξύ των οποίων ένα δίκτυο μυαλών των επιβατών μιάς συγκεκριμένης πτήσης, που πέρασε μέσα από ηλεκτρομαγνητική θύελλα, που -ως αποτέλεσμα- τους έκανε τα μυαλά ώπα! – με την καλή έννοια. (Το δίκτυο μυαλών δεν είναι καινούργια ιδέα, ούτε αποκλειστικά δική μου.)

Βέβαια, γιά να κολακέψει το αρχικό καί woke κοινό της, τα συμμετέχοντα στο δίκτυο άτομα αποτελούν ένα πολυφυλετικό σύνολο, όπως είναι ο πληθυσμός των ΗΠΑ. (Η δέ ομοφυλοφιλία ‘κεί μέσα δίνει καί παίρνει.) Αλλά, θα έλεγα, ότι λέηζερ με δέκα, εκατό, χίλια χρώματα είναι απλά ανέφικτο!… αν πιάνετε τον υπαινιγμό.

Υγ 3: Αν, παρά το κατεβατό που έγραψα, εξακολουθείτε να ψάχνετε «ηγέτες» εκεί έξω, χάνετε τον χρόνο σας μεγαλοπρεπώς. Είναι, ακόμη, φανερό πως προσευχές / λιβάνια / κομποσχοίνια, ηγέτη δεν φτιάχνουνε – αν δεν περνάει τις εξετάσεις που αναφέραμε.

Βλέπετε, προσφάτως μας έσκασε κι άλλος μύθος του είδους, ότι έρχεται -λέει- έτερος σούπερ ηγέτης του κομποσχοινιού, ονόματι Ιωάννης εκ πενίας. Αυτός, λέει, θα φανεί την τελευταία στιγμή. ‘Ντάξ’, έξυπνο αυτό το στοιχείο, γιά να μην χλευάσουμε το παραμύθι εξ αρχής. Αλλά, πόσο θα προχωρήσει μόνος του; Πού θα φτάσει; Αυτά δεν τα σκέφτηκαν οι παραμυθάδες. (Αλλά, θα μου πείς, ο λαός, στον οποίο απευθύνονται, δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις προσεγμένων αφηγήσεων – μέτρια η νοημοσύνη του, γάρ. Ούτε αναρωτιέται γιά το πόθεν τέτοιων παραμυθιών.)

Κι είναι ο Τζώννυς αυτός, ξαναλέει, ανώτερος των Αποστόλων!!!

Ρέ, άειντ’ από ‘κεί! Είπαμε να λέτε παραμύθια, αλλά όχι καί τέτοιες χοντροκοπιές!

[…Να σας πώ, όμως, τη μαύρη μου αλήθεια; το σκέφτομαι σοβαρά. Λέω να πάρω σβάρνα όσους Γιάννηδες έχω γνωστούς καί φίλους, καί να ρωτάω: «- Ρέ, μπας κι είσ’ εσύ ο ‘προφητευόμενος εκ πενίας’;» Κι άμα με ρωτάει πώς μού ‘ρθε αυτό, θα του απαντάω ότι εγώ είμαι …ο απροφήτευτος εκ πείνας, οπότε να μου κανονίσει κανένα ρουσφετάκι!  🙂