Ιδού ο τόπος όπου οφείλεις
την ψυχή με θάρρος να οπλίσεις
Ιδού ο Εωσφόρος...
Δάντης Αλιγκιέρι 'Κόλαση' (Η Θεία Κωμωδία)
Στο τελευταίο πραγματικά μεγάλο έργο της Παλαιάς Λογοτεχνίας ο Δάντης ονομάζει τον Εωσφόρο και Δίττη, επειδή είναι "διττός": ο μισός μέσα στον πάγο του τελευταίου κύκλου, ο μισός έξω. Όταν έπεσε ο Έκπτωτος Άγγελος από τα ιλιγγιώδη ύψη των ουρανών, καρφώθηκε με το κεφάλι στον πάγο του έσχατου κύκλου της Κόλασης και βγήκε ο μισός από την άλλη πλευρά. Υπαινιγμός του Δάντη για τον Βόρειο και Νότιο Πόλο της Γης, τις παγωμένες εσχατιές του πλανήτη που καλύπτονταν από μυστήριο αρκετούς αιώνες.
Η Θεία Κωμωδία είναι ένα έργο-τοιχογραφία αλληγοριών, όπως όλα τα μέχρι τότε έργα. Παρουσιάζει ένα ολόκληρο φιλοσοφικό σύστημα, που όλως περιέργως συμβολίζει την πραγματικότητα! Γιατί άραγε, ενστικτωδώς, ακόμα και σήμερα όταν αναφέρεται κανείς σε κάτι πνευματικό και ιδεώδες το προσδιορίζει ως "πάνω", ενώ αντιθέτως το θανάσιμο και το σκοτεινό το προσδιορίζει ως "κάτω"; Αφού δεν υπάρχει "πάνω" και "κάτω" στο σύμπαν... Ναι, αλλά υπάρχουν "υψηλές" και "χαμηλές" συχνότητες! Ο Αϊνστάιν είχε διατυπώσει με ακρίβεια το γεγονός πως αυτό που αποκαλούμε "ύλη" δεν υπάρχει στ' αλήθεια. Υπάρχουν συχνότητες. Δονήσεις. Όλο το σύμπαν είναι μια κλίμακα συχνοτήτων. Όσο πιο υψηλές είναι κάποιες συχνότητες τόσο λιγότερο αντιληπτές γίνονται. Η ύλη (το ίδιο μας το σώμα, ο Κόσμος) δεν είναι παρά μια συχνότητα τόσο χαμηλή, που μπορεί να γίνει αντιληπτή από τις αισθήσεις. Οι πιο υψηλές συχνότητες είναι ο χώρος των ιδεών. Γίνονται αντιληπτές μόνο εν ονείρω, ή ίσως σε κάποια ανεπαίσθητα και αγαθοεργά γυρίσματα της τύχης. Όμως υπάρχουν και συχνότητες ΑΚΟΜΑ χαμηλότερες από την αντιληπτή ως "ύλη", τις οποίες επίσης δεν αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις λόγω βαθύτητας. Τις αντιλαμβανόμαστε κι αυτές μόνο εν ονείρω: είναι οι συχνότητες των εφιαλτών. Τα τοπία της κόλασης.
ΥΓ: Πέρα απ' τους συμβολισμούς, ο Δάντης υπήρξε ιδιαιτέρως οξύς στο θέμα της ευθύνης του ατόμου απέναντι στον εαυτό του και τον κόσμο: Ένας συγκεκριμένος και ζοφερός Κύκλος της Κόλασης επιφυλάσσεται για όσους έμειναν ουδέτεροι και δεν πήραν θέση σε καιρούς μεγάλης ηθικής κρίσης.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αδικία από το να έχεις ίση απόσταση και απ' το δίκαιο και απ' το άδικο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου