Απεικόνιση της ιστορίας του Ιπποκράτη που αρνείται τα δώρα του Αχαιμενίδη αυτοκράτορα Αρταξέρξη. Πίνακας του Girodet, 1792. Credit: Public Domain
από τον GUEST CONTRIBUTOR
Πρόσφατα, στο Μαντουράι της Ινδίας, ο Κοσμήτορας του Ιατρικού Κολλεγίου Μαντουράι απομακρύνθηκε αφού οι μαθητές έδωσαν τον Maharshi Charak Shapath, έναν αρχαίο Ινδικό όρκο για τους γιατρούς, αντί του συνηθισμένου εθιμικού όρκου του Ιπποκράτη.
Τον Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους, η Εθνική Ιατρική Επιτροπή (NMC) συνέστησε στον Maharshi Charak Shapath να αντικαταστήσει τον όρκο του Ιπποκράτη σε ιατρικές σχολές σε όλη την Ινδία.
Ωστόσο, ο Υπουργός Υγείας της Ένωσης της Ινδίας, Δρ Mansukh Mandaviya είπε ότι δεν θα επιβληθεί σε φοιτητές ιατρικής και, αντίθετα, θα είναι προαιρετικό αφού ο Ινδικός Ιατρικός Σύλλογος (IMA) απέρριψε αυτήν την τροποποίηση.
Η ειρωνεία είναι ότι αυτό είναι μάλλον πολύ περιττό, καθώς ο Kanishka ήταν ένας πλήρως εξελληνισμένος βασιλιάς που προστάτευε τον Maharishi Charak και τον έκανε γιατρό της αυλής του. Αλλά το ερώτημα είναι, αν ισχύει κάτι τέτοιο, τότε γιατί να αντικατασταθεί ο όρκος του Ιπποκράτη από τον Maharishi Charak Shapath;
Στην πραγματικότητα, δεν χρειάζεται μια τέτοια αλλαγή, καθώς είναι γνωστό ότι το αρχαιοελληνικό σύστημα ιατρικής και η Αγιουρβέδα συνυπήρχαν στην Ινδία. Πράγματι, για αιώνες, και οι δύο προωθούν από κοινού την ευγενή υπόθεση της υγείας σε ολόκληρη την Ινδία.
Ελληνική Ιατρική, ή Unani Tibb
Η ιατρική Unani αναπτύχθηκε στην αρχαία Ελλάδα και βασίζεται στις διδασκαλίες του Ιπποκράτη και του Γκάλεν.
Ο αρχαιότερος και επικρατέστερος όλων είναι ο Ασκληπιός, ο οποίος απεικονίζεται ως αρχηγός της φυλής και επιδέξιος επουλωτής πληγών - παρά ως επαγγελματίας της ιατρικής - αφού οι γιατροί δεν φαινόταν να εκτιμώνται ιδιαίτερα εκείνη την εποχή.
Στην ομηρική εποχή, οι γιατροί ήταν κατώτερου επιπέδου και θεωρούνταν τεχνίτες παρά ευγενείς. Στην Οδύσσεια, οι γιατροί τοποθετούνται σε μια τάξη με άλλους πλανόδιους εργάτες και στο ομηρικό έπος, ο Ασκληπιός δεν αναγνωρίζεται καν ως γιος του θεού Απόλλωνα (Όμηρος, 1925).
Μόνο μετά το 700 π.Χ., με τον μύθο του Ασκληπιείου που διηγείται ο Ησίοδος και πολλοί άλλοι, ο Ασκληπιός γίνεται γιος του θεού Απόλλωνα και επομένως ημιθεός.
Αυτή η αναβάθμιση της θέσης του Ασκληπιού σηματοδότησε αναβάθμιση της ιατρικής και ταυτόχρονο επαναπροσανατολισμό της ιατρικής περίθαλψης, σύμφωνα με τον Γιάννη Τούντα από το Κέντρο Ερευνών Υπηρεσιών Υγείας, Τμήμα Υγιεινής και Επιδημιολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Ο Ασκληπιός αντιπροσωπεύει τη θεραπευτική πτυχή των ιατρικών τεχνών. Από όλα τα παραδοσιακά ιατρικά συστήματα που εφαρμόζονται σήμερα, η αρχαία ελληνική ιατρική έχει τα περισσότερα κοινά με την Αγιουρβέδα, το αρχαίο ινδικό σύστημα ιατρικής.
Και τα δύο συστήματα βασίζονται συνταγματικά και ασχολούνται με τη σχετική ισορροπία ορισμένων ζωτικών υγρών ή χιούμορ και τις αλλαγές στον τρόπο ζωής, όπως απαιτείται για την ενίσχυση της υγείας. Κάθε χιούμορ, ή dosha όπως αποκαλείται στην Ινδία, έχει τον δικό του βασικό συνταγματικό τύπο και υπάρχουν μικτές.
Ο Ιπποκράτης χρησιμοποίησε την έννοια των τεσσάρων χιούμορ. Αν και οι βάσεις της χυμικής φυσιολογίας και παθολογίας είχαν ήδη τεθεί από τους προκατόχους του, ο Ιπποκράτης έφερε τελικά τη θεωρία των τεσσάρων χιούμορ στην κλασική της μορφή.
Κατά τον 13ο έως τον 17ο αιώνα, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, η αρχαία ελληνική ιατρική είχε την ακμή της στην Ινδία.
Μεταξύ εκείνων που έκαναν πολύτιμες συνεισφορές σε αυτό το σύστημα την καθορισμένη χρονική περίοδο ήταν, για να αναφέρουμε μόνο μερικούς, τους Abu Bakr bin Ali Usman Kashani, Sadruddin Dimashqui, Bahwa bin Khwas Khan, Ali Geelani, Akbar Arzani και Mohammad Hashim Alvi Khan.
Επί του παρόντος, το αρχαίο ελληνικό σύστημα ιατρικής, με τους δικούς του αναγνωρισμένους επαγγελματίες, νοσοκομεία και εκπαιδευτικά και ερευνητικά ιδρύματα, αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του εθνικού συστήματος παροχής υγειονομικής περίθαλψης της Ινδίας.
Η κυβέρνηση της Ινδίας παρέχει αυξανόμενη υποστήριξη και κεφάλαια για την πολλαπλή ανάπτυξη της αρχαίας ελληνικής ιατρικής καθώς και άλλων εγχώριων ιατρικών συστημάτων για να αξιοποιήσει πλήρως αυτά τα συστήματα στην υγειονομική περίθαλψη και την παράδοση στις μάζες.
Αρχές Ελληνικής Ιατρικής
Ο Ιπποκράτης είπε κάποτε: «Το σώμα του ανθρώπου έχει από μόνο του αίμα, φλέγμα, κίτρινη χολή και μαύρη χολή. Αυτά συνθέτουν τη φύση του σώματος, και μέσω αυτών αισθάνεται πόνο ή απολαμβάνει υγεία. Τώρα, απολαμβάνει την πιο τέλεια υγεία όταν αυτά τα στοιχεία είναι δεόντως αναλογικά το ένα με το άλλο ως προς τη σύνθεση, τη δύναμη και τον όγκο, και όταν αναμειγνύονται τέλεια. Ο πόνος γίνεται αισθητός όταν ένα από αυτά τα στοιχεία είναι ελαττωματικό ή υπερβολικό ή απομονώνεται στο σώμα χωρίς να συνδυάζεται με όλα τα άλλα». — Η Φύση του Ανθρώπου
Σύμφωνα με το βιβλίο Hippocrates in a World of Pagans and Christians, του O. Temkin, η αντίληψη των αρχαίων Ελλήνων για την υγεία και την ασθένεια βασιζόταν στη θεωρία των τεσσάρων λεγόμενων υγρών.
Αυτά ήταν αίμα, φλέγμα, κίτρινη χολή και μαύρη χολή. Με τη σειρά τους, αυτά βασίστηκαν στη θεωρία των τεσσάρων στοιχείων —φωτιάς, γης, νερού και αέρα— και των τεσσάρων αντίστοιχων ιδιοτήτων τους—θερμότητας, ξηρότητας, υγρασίας και κρύου.
Όλες αυτές οι θεωρίες έχουν ως αφετηρία τον αριθμό τέσσερα. Ο αριθμός τέσσερα είχε μεγάλη σημασία για την Πυθαγόρεια φιλοσοφία, η οποία κυριάρχησε στην προ-σωκρατική περίοδο.
Η Οικογένεια Τουρκιστάν, Ισχυροί Υποστηρικτές της Ελληνικής Ιατρικής
Πολλοί αιώνες αργότερα, αυτό το σύστημα ιατρικής εξελίχθηκε σε ένα περίτεχνο ιατρικό σύστημα με τις προσπάθειες των Αράβων, όπως ο Ραζές, ο Αβικέννας, ο Αλ-Ζαχράβι και ο Ιμπνε-Ναφίς μεταξύ άλλων.
Οι κύριοι πρόγονοι της οικογένειας στην οποία ανήκε και κατάγεται ο Hakim Ajmal Khan, ένας μεγάλος μελετητής της αρχαίας ελληνικής ιατρικής στην Ινδία, ήταν κάτοικοι του Kashgar, της διάσημης πόλης του Τουρκιστάν στην Κεντρική Ασία, που βρίσκεται σήμερα στη σύγχρονη Κίνα.
Ο πρόγονός του, που ήρθε στην Ινδία, κατείχε ηγετική θέση στην υπηρεσία του αυτοκράτορα Μπαμπούρ. Όταν ο Μπαμπούρ εισέβαλε στην Ινδία, ο πρόγονος του Χακίμ Ατζμάλ Χαν έλαβε την εντολή των χιλίων αλόγων.
Ήταν στενός σύντροφος σε όλες τις περιπέτειες του Αυτοκράτορα. Ο Hakim Mahmud Khan ήταν ο πατέρας του Hakim Ajmal Khan και ο Hakim Sharif Khan ήταν ο επίτιμος παππούς του.
Ο Χακίμ Ατζμάλ Χαν είχε μια πολύ μεγάλη αρχαία ελληνική ιατρική πρακτική όχι μόνο στο Δελχί αλλά σε ολόκληρη τη βόρεια Ινδία και άνθρωποι σε όλη την Ινδία στράφηκαν και συμβουλεύονταν αυτόν.
Το σπίτι του στο Δελχί ήταν διάσημο για την ανοιχτόκαρδη φιλοξενία του. Επί των ημερών του, η Σχολή της Unani (Ελληνικής) Ιατρικής στο Δελχί γιορτάστηκε όχι μόνο στο ίδιο το Δελχί, αλλά σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή, την Εγγύς Ανατολή, ακόμη και μέχρι την Κωνσταντινούπολη, το Κάιρο και τη Μποχάρα.
Σύμφωνα με τον CF Andrews, υποστηρικτή της ελευθερίας της Ινδίας από τη βρετανική κυριαρχία, υπήρχαν φοιτητές από χώρες τόσο μακρινές όπως το Τουρκιστάν και οι Πρώην Γιουγκοσλαβικές Δημοκρατίες στο «Tibbiya» — το κολέγιο της ελληνικής ιατρικής της οικογένειας Τουρκιστάν.
Ο Τουρκιστάν Διδάκτωρ Ελληνικής Ιατρικής
Ο Hakim Ajmal Khan ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην αρχαία ελληνική ιατρική υπό τον Hakim Abdul Jamil του Siddiqui Dawakhana στο Δελχί. Ο Hakim Ajmal Khan πίστευε ότι τα ελληνικά και αγιουρβεδικά ιατρικά συστήματα πρέπει να συνεργάζονται παράλληλα.
Για το σκοπό αυτό, ίδρυσε το Ayurveda and Unani (ελληνικό) κολλέγιο Tibbiya στο Karol Bagh στο Δελχί.
Ο Ajmal Khan ταξίδεψε αρκετά, και φυσικά ήταν στην Κωνσταντινούπολη που έμεινε περισσότερο. Εκεί, διασκέδασε και του δόθηκε η άδεια να δει όλα όσα θα τον βοηθούσαν στην ίδρυση μιας ιατρικής σχολής στο Δελχί.
Η επίσκεψη στην Κωνσταντινούπολη του έκανε μόνιμη εντύπωση και, στην πραγματικότητα, μετά την επίσκεψή του στην Κωνσταντινούπολη άρχισε το βαθύτερο ενδιαφέρον του για το τουρκικό ζήτημα που αφορούσε τη διατήρηση του Οθωμανικού Χαλιφάτου.
Πέρασε επίσης πολλές μέρες στο Κάιρο και επισκέφτηκε το Ελ Αζχάρ. Και στην Αίγυπτο και στην Τουρκία, βρήκε πολλούς από τους παλιούς του μαθητές και ξαναγνωρίστηκαν. Του έγινε η πιο θερμή υποδοχή.
Ο Hakim Ajmal Khan έδειξε έντονο ενδιαφέρον για την προώθηση της επέκτασης της αρχαίας ελληνικής ιατρικής στη συνέχεια, και έτσι ίδρυσε στην πραγματικότητα συνολικά τρία ιδρύματα.
Το πρώτο ήταν το Central College στο Δελχί ενώ το δεύτερο ήταν το Hindustani Dawakhana, το ιατρείο του για τα ελληνικά φάρμακα. Το τρίτο από αυτά ήταν το Ayurveda and Unani (ελληνικό) Tibbiya College στο Karol Bagh στο Νέο Δελχί.
Ένα άλλο ίδρυμα στο οποίο ο Hakim Ajmal Khan συνέβαλε καθοριστικά στην ίδρυση ήταν το μουσουλμανικό Πανεπιστήμιο Aligarh στο Aligarh στην πολιτεία Uttar Pradesh. Αυτό ήταν υπό τη διεύθυνση του Sir Syed Ahmed Khan, το οποίο εξακολουθεί να έχει ένα κολέγιο Tibbiya με το όνομά του.
Σε αντίθεση με την πιο παραδοσιακή σχολή Lucknow, ο Hakim Ajmal Khan πρότεινε την απορρόφηση των δυτικών ιδεών και εννοιών στο ελληνικό σύστημα ιατρικής.
Λειτουργούν Ινδικά Κολλέγια Αφιερωμένα στην Ελληνική Ιατρική Σχολή
Υπάρχουν αρκετές ιατρικές σχολές αφιερωμένες στη μελέτη της αρχαίας ελληνικής ιατρικής τέχνης στην Ινδία. Το Εθνικό Ινστιτούτο Unani (Ελληνική) Ιατρικής (NIUM) Bangalore είναι ένας αυτόνομος οργανισμός υπό την ινδική κυβέρνηση που λειτουργεί από το 2004.
Αυτό το ινστιτούτο αναπτύσσεται περαιτέρω ως μοντέλο μεταπτυχιακών σπουδών, διδασκαλίας, κατάρτισης και έρευνας στο αρχαίο ελληνικό σύστημα ιατρικής.
Υπάρχουν επί του παρόντος σαράντα έξι ιατρικά κολέγια στην Ινδία που διδάσκουν αρχαία ελληνική ιατρική σύμφωνα με την Εθνική Επιτροπή για το Ινδικό Σύστημα Ιατρικής, ένα καταστατικό όργανο που συστάθηκε βάσει του Νόμου NCISM του 2020.
Η αρχαία ελληνική ιατρική σχολή έχει λάβει επίσημη κρατική προστασία στην Ινδία και το κράτος διαδραματίζει ενεργό ρόλο στην προώθησή της.
Ως εκ τούτου, όπως πολλά άλλα ελληνικά στοιχεία στην Ινδία, ακόμη και η αρχαία ελληνική ιατρική έχει επηρεαστεί από την τοπική γνώση. Πράγματι, αυτό είναι ενδεικτικό της εξέλιξης της γνώσης ανά τους αιώνες, αποτέλεσμα της οποίας είναι τα χρόνια και τα χρόνια της ανταλλαγής και της φροντίδας.
Ο Arunansh B Goswami είναι δικηγόρος, ιστορικός και πολιτικός σύμβουλος με έδρα το Νέο Δελχί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου