Υπάρχει ένας ολόκληρος νόμιμος και καλά ερευνημένος κλάδος της ιατρικής που ονομάζεται ψυχονευρο-ανοσολογία που μελετά την επίδραση των σκέψεων και των συναισθημάτων στην ανθρώπινη βιοχημεία. Ο βιολόγος Δρ. Bruce Lipton εγκατέλειψε τη θέση του στο Πανεπιστήμιο για να συνεχίσει την έρευνά του σε αυτό το συναρπαστικό πεδίο.
Μέχρι πρόσφατα, η συμβατική ιατρική απέρριπτε τον ρόλο του νου στη λειτουργία του σώματος, εκτός από μια ενοχλητική εξαίρεση - το φαινόμενο εικονικού φαρμάκου, το οποίο δείχνει ότι το μυαλό έχει τη δύναμη να θεραπεύει το σώμα όταν οι άνθρωποι πιστεύουν ότι ένα συγκεκριμένο φάρμακο ή διαδικασία θα επιφέρει μια θεραπεία, ακόμα κι αν το φάρμακο είναι στην πραγματικότητα ένα χάπι ζάχαρης χωρίς γνωστή φαρμακευτική αξία. Οι φοιτητές ιατρικής μαθαίνουν ότι το ένα τρίτο όλων των ασθενειών θεραπεύεται μέσω της μαγείας του φαινομένου εικονικού φαρμάκου. Με περαιτέρω εκπαίδευση, αυτοί οι ίδιοι μαθητές θα καταλήξουν να απορρίψουν την αξία του νου στη θεραπεία επειδή δεν ταιριάζει στα διαγράμματα ροής του Νευτώνειου παραδείγματος. Δυστυχώς, ως γιατροί, θα αποδυναμώσουν άθελά τους τους ασθενείς τους με το να μην ενθαρρύνουν τη θεραπευτική δύναμη που είναι εγγενής στο μυαλό ». -Ο Δρ. Μπρους Λίπτον, « Αυθόρμητη Εξέλιξη »
Το φαινόμενο εικονικού φαρμάκου θεραπεύει το ένα τρίτο όλων των ασθενειών. Αυτό είναι ένα συγκλονιστικό στατιστικό στοιχείο - Σημαίνει ότι ένα ευρύ φάσμα προβλημάτων υγείας μπορεί να θεραπευτεί από το μυαλό μας! Στην πραγματικότητα, πολλές ασθένειες κυριολεκτικά δημιουργούνται, διατηρούνται και τελικά θεραπεύονται μέσω εντελώς μη φυσικών διαδικασιών που περιλαμβάνουν το μυαλό και τα συναισθήματα. Η ακμή, οι αλλεργίες, η στηθάγχη, η ρευματοειδής και εκφυλιστική αρθρίτιδα, το άσθμα, ο καρκίνος, το κοινό κρυολόγημα, ο διαβήτης, ο πυρετός, η σκλήρυνση κατά πλάκας, η νόσος του Πάρκινσον, η ασθένεια της ακτινοβολίας, η ναυτία, τα έλκη και πολλές άλλες ασθένειες έχουν θεραπευτεί χρησιμοποιώντας ένα απλό εικονικό φάρμακο. Αυτό φυσικά χτυπά ένα άλλο πλήγμα στη ρίζα του δυτικού ιατρικού παραδείγματος που παραδοσιακά διδάσκει την υγεία ως ένα καθαρά φυσικό βιοχημικό φαινόμενο. Οι μη σωματικές ψυχοσυναισθηματικές πτυχές της υγείας αγνοούνται περιφρονητικά.
« Σε πολλές περιπτώσεις οι ασθενείς θεραπεύονται απλώς παίρνοντας το εικονικό φάρμακο μόνο του και χωρίς κανένα γνήσιο υποστηρικτικό φάρμακο. Αυτό λειτουργεί επειδή ο ασθενής πιστεύει ειλικρινά, πέρα από κάθε αμφιβολία στο μυαλό του ασθενούς ότι το εικονικό φάρμακο είναι στην πραγματικότητα πραγματικό φάρμακο που θα τον θεραπεύσει. Σε αυτήν την περίπτωση, ο ασθενής έχει χρησιμοποιήσει υποσυνείδητα τη δική του φαντασία για τον εαυτό του, αλλά το αποτέλεσμα είναι ακριβώς το ίδιο, συχνά προς μεγάλη έκπληξη των γιατρών και όλων των άλλων ενδιαφερόμενων. πλήρης θεραπεία. Ο ασθενής οραματίστηκε τον εαυτό του ότι θεραπεύτηκε ως άμεσο αποτέλεσμα της λήψης αυτού που πιστεύουν ότι είναι ένα αποτελεσματικό φάρμακο, επηρεάζοντας με τη σειρά του την ενέργεια των εσωτερικών σωμάτων, εκδηλώνοντας έτσι ως μια παρατηρήσιμη θεραπεία μέσα στο φυσικό σώμα. Αυτή η διαδικασία φυσικά λειτουργεί αμφίδρομα και υπάρχουν άνθρωποι που αρρωσταίνουν άθελά τους λόγω της υποσυνείδητης χρήσης της δημιουργικής οπτικοποίησης και της φαντασίας γενικά και των διαδικασιών σκέψης γενικά. Αυτό συμβαίνει όταν ένα φυσιολογικά υγιές άτομο πιστεύει ακράδαντα ότι είναι ή θα έπρεπε να αρρωστήσει για κάποιο λόγο, ίσως από ενοχή, ή για παράδειγμα όπως συμβαίνει στην περίπτωση κάποιου που θεωρείται υποχόνδριος. Αυτή η πεποίθηση σε συνδυασμό με το άτομο υποσυνείδητα και πολύ συχνά εντατικά φαντάζεται και πιστεύει ότι είναι άρρωστο, θα προσελκύσει με τη σειρά του αυτή την ασθένεια ». -Adrian Cooper, « Η απόλυτη πραγματικότητα μας » (563-4)
Πειράματα έδειξαν ότι ακόμη και μια ένεση καφεΐνης θα κοιμίσει ασθενείς που είναι ευαίσθητοι στην καφεΐνη, αν πιστεύουν ότι λαμβάνουν ηρεμιστικό. Τα άτομα με πολλές προσωπικότητες μπορούν να αλλάξουν το χρώμα των ματιών, να απενεργοποιήσουν/να ενεργοποιήσουν τις αλλεργίες, ακόμη και να έχουν πολλαπλούς κύκλους εμμήνου ρύσεως για κάθε προσωπικότητα. Υπό ύπνωση, οι άνθρωποι μπορούν να ελέγξουν τον καρδιακό ρυθμό, τη θερμοκρασία του σώματος, την οπτική οξύτητα και να απομακρύνουν τα σημάδια και τα σημάδια. Εάν οι άνθρωποι είναι απλώς βιοχημικές μηχανές όπως διατείνεται το δυτικό ιατρικό παράδειγμα, και οι πεποιθήσεις/υποσυνείδητό μας δεν παίζουν κανένα ρόλο στη σωματική υγεία, πώς μπορούν να προκύψουν τέτοιες φυσικές επιδράσεις από μη φυσικές αιτίες;
« Μπορεί να μην πιστεύουμε ότι μια σκέψη θα μπορούσε να είναι αρκετή για να υπονομεύσει ένα ολόκληρο σύστημα, αλλά, στην πραγματικότητα, οι εσφαλμένες αντιλήψεις μπορεί να είναι θανατηφόρες. Εξετάστε την κατάσταση ενός ατόμου με ανορεξία. Ενώ οι συγγενείς και οι φίλοι αντιλαμβάνονται ξεκάθαρα ότι αυτό το άτομο με δέρμα και κόκκαλα είναι κοντά στο θάνατο, ο ανορεξικός κοιτάζει σε έναν καθρέφτη και βλέπει ένα χοντρό άτομο. Χρησιμοποιώντας αυτήν την παραμορφωμένη όψη, που μοιάζει με εικόνα σε έναν καθρέφτη διασκέδασης, ο εγκέφαλος του ανορεξικού επιχειρεί να ελέγξει μια κακώς αντιληπτή δραματική αύξηση βάρους, παρεμποδίζοντας τις μεταβολικές λειτουργίες του συστήματος. » -Ο Δρ. Μπρους Λίπτον, « Αυθόρμητη Εξέλιξη »
« Ακόμη και η χειρουργική επέμβαση έχει χρησιμοποιηθεί ως εικονικό φάρμακο. Στη δεκαετία του 1950, η στηθάγχη, ο επαναλαμβανόμενος πόνος στο στήθος και στο αριστερό χέρι λόγω μειωμένης ροής αίματος στην καρδιά, αντιμετωπίζονταν συνήθως με χειρουργική επέμβαση. Τότε κάποιοι πολυμήχανοι γιατροί αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν ένα πείραμα. Αντί να κάνουν τη συνηθισμένη χειρουργική επέμβαση, η οποία περιελάμβανε το δέσιμο της μαστικής αρτηρίας, έκοβαν τους ασθενείς και μετά απλώς τους έραβαν ξανά. Οι ασθενείς που υποβλήθηκαν στην εικονική χειρουργική επέμβαση ανέφεραν εξίσου μεγάλη ανακούφιση με τους ασθενείς που υποβλήθηκαν σε πλήρη χειρουργική επέμβαση .» -Μάικλ Τάλμποτ, « Το Ολογραφικό Σύμπαν » (90)
Ο ψυχολόγος Shlomo Breznitz στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο στην Ιερουσαλήμ πραγματοποίησε ένα πειραματικό πείραμα με πολλά στρατεύματα Ισραηλινών στρατιωτών. Κάθε στρατός έπρεπε να βαδίσει 40 χιλιόμετρα, αλλά σε διαφορετικές ομάδες δόθηκαν διαφορετικές πληροφορίες. Σε ορισμένες ομάδες είπαν ότι θα βαδίσουν 30 χιλιόμετρα, και αργότερα ενημερώθηκαν ότι είχαν άλλα 10 να διανύσουν, σε άλλες ομάδες είπαν ότι θα βαδίσουν 60 χιλιόμετρα, αλλά στη συνέχεια σταμάτησαν μετά από 40. Ορισμένες ομάδες είχαν τη δυνατότητα να δουν δείκτες απόστασης στην πορεία για να κρατήσουν παρακολουθήστε πόσο μακριά είχαν προχωρήσει. σε άλλες ομάδες δεν έδειξαν δείκτες απόστασης. Μόλις συμπληρώθηκαν τα 40 χιλιόμετρα, ο Μπρέζνιτς έκανε εξετάσεις αίματος και διαπίστωσε ότι τα επίπεδα της ορμόνης του στρες στο αίμα των στρατιωτών αντανακλούσαν πάντα τις προβολές τους και όχι την πραγματική απόσταση που διένυσαν. Αυτό το πείραμα δείχνει ένα άλλο παράδειγμα του σώματός μας που ανταποκρίνεται σωματικά όχι στην «πραγματικότητα» αλλά στην αντίληψή μας για την πραγματικότητα.
« Ακριβώς όπως οι θετικές σκέψεις μπορούν να θεραπεύσουν, οι αρνητικές - συμπεριλαμβανομένης της πεποίθησης ότι είμαστε ευαίσθητοι σε μια ασθένεια ή έχουμε εκτεθεί σε μια τοξική κατάσταση - μπορούν πραγματικά να εκδηλώσουν την ανεπιθύμητη πραγματικότητα αυτών των σκέψεων. Παιδιά από την Ιαπωνία που ήταν αλλεργικά σε ένα φυτό που μοιάζει με δηλητηριώδες κισσό συμμετείχαν σε ένα πείραμα όπου ένα φύλλο του δηλητηριώδους φυτού τρίβονταν στον ένα αντιβράχιο. Ως έλεγχος, ένα μη δηλητηριώδες φύλλο που μοιάζει με το τοξικό φυτό τρίβεται στον άλλο πήχη. Όπως ήταν αναμενόμενο, σχεδόν όλα τα παιδιά ξέσπασαν σε εξάνθημα στο χέρι που τρίβονταν με το τοξικό φύλλο και δεν είχαν καμία απάντηση στο φύλλο απατεώνων. Αυτό που δεν ήξεραν τα παιδιά ήταν ότι τα φύλλα είχαν εσκεμμένα λανθασμένη επισήμανση. Η αρνητική σκέψη να σε αγγίξει το δηλητηριώδες φυτό οδήγησε στο εξάνθημα που παρήγαγε το μη τοξικό φύλλο! Στην πλειονότητα των περιπτώσεων, δεν προέκυψε εξάνθημα από επαφή με το τοξικό φύλλο που θεωρήθηκε ότι ήταν ο αβλαβής έλεγχος. Το συμπέρασμα είναι απλό: οι θετικές αντιλήψεις ενισχύουν την υγεία και οι αρνητικές αντιλήψεις επιταχύνουν την ασθένεια. Αυτό το εντυπωσιακό παράδειγμα της δύναμης της πίστης ήταν ένα από τα ιδρυτικά πειράματα που οδήγησαν στην επιστήμη της ψυχονευροανοσολογίας .» -Ο Δρ. Μπρους Λίπτον, « Αυθόρμητη Εξέλιξη » « Η ικανότητά μας να ελέγχουμε το ολογραφικό σώμα διαμορφώνεται από τις πεποιθήσεις μας. Το μυαλό μας έχει τη δύναμη να απαλλαγεί από τα κονδυλώματα, να καθαρίσει τους βρογχικούς σωλήνες μας και να μιμηθεί την αναλγητική ικανότητα της μορφίνης, αλλά επειδή δεν γνωρίζουμε ότι έχουμε τη δύναμη, πρέπει να ξεγελαστούμε να τη χρησιμοποιούμε… Κανένα περιστατικό δεν το δείχνει καλύτερα αυτό παρά μια διάσημη πλέον περίπτωση που αναφέρθηκε από τον ψυχολόγο Bruno Klopfer . -Μάικλ Τάλμποτ, « Το Ολογραφικό Σύμπαν » (93)
Ο Δρ. Μπρούνο Κλόπφερ είχε εξαντλήσει όλες τις τυπικές θεραπείες προσπαθώντας να θεραπεύσει έναν άνδρα ονόματι Ράιτ από τον προχωρημένο καρκίνο των λεμφαδένων του. Ολόκληρος ο κορμός του Ράιτ από τη βουβωνική χώρα μέχρι τον λαιμό ήταν καλυμμένος με όγκους σε μέγεθος ντομάτας. Η σπλήνα και το συκώτι του ήταν τόσο διευρυμένα και τοξικά που του έβγαζαν καθημερινά δύο λίτρα γαλακτώδους υγρού. Στο τέλος του, ο Ράιτ άκουσε για ένα συναρπαστικό νέο πειραματικό φάρμακο που ονομάζεται Krebiozen και παρακάλεσε τον Δρ Klopfer να τον αφήσει να το δοκιμάσει. Στην αρχή ο Klopfer αρνήθηκε επειδή ο Krebiozen βρισκόταν στη φάση των δοκιμών και δικαζόταν μόνο σε άτομα με πολύ μικρό προσδόκιμο ζωής. Ανεξάρτητα, ο Ράιτ ήταν επίμονος και επέμενε να δοκιμάσουν αυτό το φάρμακο. Τελικά ο Klopfer συμφώνησε και μέσα σε μια εβδομάδα οι όγκοι του Wright «έλιωσαν σαν χιονόμπαλες σε μια καυτή εστία» στο μισό αρχικό τους μέγεθος, ένα αποτέλεσμα που ξεπερνούσε κατά πολύ ακόμη και την ισχυρότερη ακτινοθεραπεία. Μέσα σε μια άλλη εβδομάδα, οι όγκοι είχαν εξαφανιστεί εντελώς και ο Ράιτ έφυγε από το νοσοκομείο φαινομενικά απαλλαγμένος από καρκίνο. Αργότερα, μετά από δύο μήνες καλής υγείας, ο Ράιτ άρχισε να διαβάζει άρθρα στο διαδίκτυο που ισχυρίζονταν ότι το Krebiozen στην πραγματικότητα δεν είχε καμία επίδραση στον καρκίνο των λεμφαδένων. Άρχισε να γίνεται νευρικός και σε κατάθλιψη διαβάζοντας όλο και περισσότερες μελέτες μέχρι που υπέστη υποτροπή, όλοι οι όγκοι επανήλθαν και χρειάστηκε να εισαχθεί ξανά στο νοσοκομείο. Βλέποντας ότι η υποχονδρία του Ράιτ επανέφερε τους όγκους, αυτή τη φορά ο Δρ Klopfer αποφάσισε να δοκιμάσει ένα πείραμα. Ενημέρωσε τον Ράιτ ότι το Krebiozen στην πραγματικότητα ήταν αποτελεσματικό στον καρκίνο των λεμφαδένων όπως είχαν δει οι ίδιοι, αλλά ορισμένες από τις αρχικές προμήθειες είχαν επιδεινωθεί κατά τη διάρκεια της αποστολής και αυτό έφταιγε για την υποτροπή. Επιπλέον, ο Klopfer είπε ότι μόλις έλαβε μια νέα εξαιρετικά συμπυκνωμένη έκδοση του Krebiozen και αυτή τη φορά θα λειτουργούσε σίγουρα. Ο Ράιτ συμφώνησε με ενθουσιασμό, σήκωσε το μανίκι του και ο γιατρός του που είχε ινώδεις ίνες του έκανε ένεση με απλό νερό εικονικό φάρμακο. Ως εκ θαύματος μέσα σε λίγες μέρες, οι όγκοι του Ράιτ έλιωσαν και πάλι, το υγρό στο στήθος του άδειασε και βγήκε από το νοσοκομείο νιώθοντας υγιής και χωρίς συμπτώματα από την απλή ένεση νερού. Περίπου δύο μήνες μετά από αυτό, η Αμερικανική Ιατρική Ένωση δημοσίευσε τη μελέτη της σε εθνικό επίπεδο για το Krebiozen, η οποία ανέφερε κατηγορηματικά ότι το φάρμακο δεν είχε καμία απολύτως επίδραση στη θεραπεία του καρκίνου. Ο Ράιτ διάβασε τη μελέτη και ήταν συντετριμμένος. Έχασε αμέσως κάθε πίστη στη θεραπεία με αποτέλεσμα οι όγκοι και το θωρακικό υγρό να επανέλθουν πλήρως, και πέθανε δύο ημέρες αργότερα.
Ένας λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι που δεν γνωρίζουν την αληθινή θεραπεία δεν μπορούν να θεραπευτούν είναι επειδή πιστεύουν στο μυαλό τους ότι μόνο γιατροί, χειρουργοί και άλλα μέλη του ιατρικού επαγγέλματος μπορούν να «θεραπεύσουν» μια ασθένεια. Δυστυχώς, αυτή ακριβώς η πεποίθηση θα διασφαλίσει ότι η αληθινή θεραπεία δεν θα είναι αποτελεσματική, λόγω του γεγονότος ότι τα αληθινά κανάλια θεραπείας θα μπλοκαριστούν από το συνειδητό και το υποσυνείδητο μυαλό, και η ενέργεια θα επηρεαστεί προς την ίδια κατεύθυνση. Είναι λογικό να επισκέπτεσαι έναν γιατρό με οποιαδήποτε πάθηση και να σεβόμαστε τα λόγια και τις πράξεις του, αλλά είναι εξαιρετικά σημαντικό να γνωρίζουμε πέρα από κάθε αμφιβολία την αληθινή προέλευση της θεραπείας και να εστιάσουμε ανάλογα. Ακόμα κι αν σας δίνεται ένα μάθημα ιατρικής, ασκήσεις ή ακόμα και μια χειρουργική επέμβαση, δείτε τα ως δευτερεύουσες επιρροές, ενώ πάντα γνωρίζετε ότι η πρωταρχική και αληθινή θεραπευτική επίδραση οφείλεται στην ενέργεια από την οποία είμαστε όλοι φτιαγμένοι. » -Adrian Cooper, « Η απόλυτη πραγματικότητα μας » 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου