Δημογραφικό
ο θέμα είναι πλέον χιλιοπαιγμένο καί κλισέ: οι Έλληνες δεν κάνουν παιδιά, οι Ελληνίδες κάνουν εκτρώσεις, ο πληθυσμός μειώνεται, χανόμαστε, κτλ κτλ. Δεν θα επαναλάβω πράγματα πασίγνωστα, αλλά με αφορμή την πρόσφατη ημερίδα κατά των αμβλώσεων θα επισημάνω όσα ή δεν κατάλαβαν ( ; ), ή αποφεύγουν να πουν οι ομιλητές τέτοιων συνεδρίων, εδώ καί δεκαετίες τώρα.
Όχι πως όλ’ αυτές οι «κλισέ» επισημάνσεις (δηλ. δεν κάνουμε παιδιά / χανόμαστε ως έθνος / κτλ) είναι λάθος· ολόσωστες είναι. Αλλά πρέπει να τονιστούν κάποιες «αθέατες» πλευρές του θέματος. Ίσως αυτές με το μεγαλύτερο ποσοστό συμμετοχής στο πρόβλημα.
Όπως είπε κάποτε ένα φιλαράκι, στον κόσμο μας επιτρέπεται να μιλάς. Επιτρέπεται να κατακρίνεις. Επιτρέπεται να πουλάς τρέλλα καί να τα γράφεις όλα εκεί που δεν πιάνει το μελάνι. Αλλά, μέχρις εκεί που …επιτρέπεται. (Διότι μετά έχει ηλεκτροφόρα σύρματα καί καίγεσαι.) Αυτό κρατήστε το ως βάση της κουβέντας μας, διότι αλλοιώς κάποια πράγματα θα σας φανούν τελείως ακατανόητα.
Τί επιτρέπεται, λοιπόν, να λες στο δημογραφικό;
Επιτρέπεται να μιλάς γιά υπογεννητικότητα, γιά οικονομικά προβλήματα (γενικώς καί αορίστως), γιά στατιστικούς δείκτες καί στατιστικές καμπύλες (επίσης γενικώς καί αορίστως). Επιτρέπεται, επίσης, να γεμίζεις τον τόπο κλάψες καί μίρλα γιά το μέλλον του έθνους μας.
Γιά ποιά πράγματα δεν επιτρέπεται να μιλάς, τώρα;
(Δεν επιτρέπεται, εννοώ όχι θεσμικώς, αλλ’ ατύπως. Βλέπετε, η «πολιτική ορθότητα» δεν είναι τωρινή υπόθεση. Την έκφραση: «- Μή θίγετε τα κακώς κείμενα!», την έχετε ακουστά; )
Δεν επιτρέπεται ν’ αναφέρονται τα εξής:
α1. Το ποιόν των ομιλητών
Κατά κανόνα, αυτοί που μιλάνε σε κάτι τέτοιες εκδηλώσεις είναι κάτι απόστρατοι, κάτι δεσποτάδες κι αρχιμανδρίτες, καί κάτι παρόμοιοι. Οι -κλασικώς θεωρούμενοι ως- «στυλοβάτες του έθνους», μ’ άλλα λόγια! Lol!!! Όμως, αυτοί οι λεβέντες είναι οι πλέον αναρμόδιοι να μιλάνε. Γιατί; Διότι…
Το αποκορύφωμα της υποκρισίας του είδους, ήταν όταν προ ετών άρχισαν οι γεννήσεις με παρένθετες μητέρες. (Νομίζω ένα περιστατικό στην Ιταλία, που μιά γυναίκα απέκτησε παιδί, που το κυοφόρησε η 60χρονη μητέρα της.) Τότε πετάχτηκε ο «μακαριστός» με την χαρακτηριστική εκνευριστική προφορά του, καί σχολίασε: «- Η Εκκλησία (δηλαδή αυτός ο ίδιος) δεν τα θέλει αυτά!» (Γιατί; Σε ρώτησε κανένας, ρέ; Τη γυναίκα που έχει καημό να κάνει παιδί, τη ρώτησες εσύ; Ή προσπάθησες να της δείξεις κατανόηση, μήπως; )
Τουλάχιστον ο πάπας απεδείχθη εξυπνότερος. (Ή πονηρώτερος, αν θέλετε.) Μπροστά στον κίνδυνο να εκστομίζει μαλακίες, προκειμένου να εκφέρει γνώμη γιά τις ραγδαίες επιστημονικές εξελίξεις της εποχής μας (καί να γελάνε κι οι πέτρες), συγκρότησε το (ατύπως αποκαλούμενο) «συμβούλιο των 80», αποτελούμενο από μέλη τουλάχιστον διδάκτορες σε διάφορες επιστήμες, καί τουλάχιστον αρχιεπισκόπους (ή καρδιναλίους, δέ θυμάμαι) στον ιερατικό βαθμό. (72 είναι στην πραγματικότητα, αλλά γίνονται 80 μαζί με γραμματείς, φαρισαίους, σφραγιδοφύλακες, καί τα ρέστα της καθολικής γραφειοκρατίας.) Το οποίο συμβούλιο του προετοιμάζει πολύ προσεκτικά τους λόγους που εκφωνεί, πχ γιά σχολιασμό θεμάτων βιοηθικής.
Εδώ, αντίθετα, οι δικοί μας… τελείως χύμα! Γιά να σχολιάσουν οποιοδήποτε θέμα, στηρίζονται στο ό,τι κατεβάσ’ η κούτρα τους! Σε έθνος που όντως κινδυνεύει με αφανισμό, ο άλλος κοίταζε τί είδους εγκυμοσύνες τ’ αρέσαν εκεινού!!! Τί να πείς… Το μόνο που έχω να σχολιάσω, είναι ότι δεν υπάρχουν ανταλλακτικά μυαλού.
α2. Το ποιόν των αντιθέτων – μπαχαλάκηδων, καί λοιπών
Το παρακράτος των μπαχαλάκηδων σαφώς προσπάθησε να διαλύσει καί τη συγκεκριμένη εκδήλωση κατά των εκτρώσεων. (Προσωπικώς, δεν παραξενεύομαι. Θα ήταν παράξενο, αν δεν το έκανε.) Στα πλαίσια, λοιπόν, του …«αγώνα» του (μη χέσω), γέμισε τον τόπο με χαρτάκια με εμετικά συνθήματα. Δεν αξίζει τον κόπο να τ’ αναφέρω, γιά κωλόχαρτα πρόκειται, πάντως ένα τους έγραφε περίπου ότι: «Η μήτρα μου δεν γεννάει φαντάρους γιά την Ελλάδα!»
Εδώ, λοιπόν, επιτρέπονται οι εκφράσεις φρίκης κι αποτροπιασμού, συν τα διάφορα «- Πώ πώωωω!!! Πού κατάντησε η νεολαία!!!» (Με τα οποία γέμισε το Διαδίκτυο τις επόμενες μέρες.)
Αλλά δεν επιτρέπεται να ψάξει κανένας (καί να καρφώσει φόρα-παρτίδα) :
Εν πάσει περιπτώσει, σε τέτοια καμώματα η αντιμετώπιση των πραγματικών Ελλήνων είναι μία: χεστήκαμε, κι η βάρκα έγειρε! Όποιος δεν θέλει να συμμετέχει στην υπεράσπιση της Ελλάδας, μπορεί να πάει στον διάολο κι ακόμα παραπέρα. (Καί σιγά που θα τον παρακαλέσουμε ν’ αλλάξει μυαλά!) Η πονηριά του στύλ: «Στο φτιάξιμο της πίττας εσείς, αλλά τζάμπα κομμάτι θα φάμε κι εμείς!», μας τελείωσε. Όποιος ψάχνει γιά τρελλούς καί κορόϊδα, λάθος πόρτα χτύπησε εδώ.
Εμείς που αγαπάμε την Ελλάδα, εμείς καί μόνον εμείς θα την υπερασπίσουμε. Όσοι κι αν είμαστε!
β. Ουκ εν τώι πολλώι το εύ
Αυτές οι εκδηλώσεις / ομιλίες / ημερίδες, δυστυχώς εστιάζουν μονάχα στο αριθμητικό πρόβλημα. Εντάξει, το καταλαβαίνω πως άμα μείνουμε καναδυό μύρια κι απέναντι έχουμε ογδόντα μύρια τουρκαλάδες, θα δυσκολέψει κάπως η ζωή μας! Αντί να σφάξουμε δέκα τους ο καθένας μας, θα σφάξουμε ογδόντα τους! Lol!!!
Αλλά κανείς δεν μιλάει γιά τις δύσκολες γέννες, ειδικά του 21ου αιώνα, που δυστυχώς σε μεγάλο ποσοστό βγάζουν προβληματικά παιδιά. (Ως παράδειγμα, λέω πως η Ελλάδα είναι πλέον γεμάτη από εργαστήρια λογοθεραπείας· κάθε πρωτεύουσα νομού έχει από πεντέξη.) Καί πού οφείλονται αυτές; μά, στα δηλητήρια που μπαίνουν στο σώμα μας. Πού αλλού;
Αεροψεκασμοί, σκάρτη διατροφή, φάρμακα με το παραμικρό… Καί κυρίως, τα κωλοεμβόλια, που είναι τα 1000% υπεύθυνα γιά τον αυτισμό των νεογεννήτων. (Μή μου φέρει κανένας αντίρρηση εδώ, διότι θα του χώσω τις «επιστημονικές» μελέτες του βαθειά στον κώλο του.)
Λοιπόν; Σκέφτηκε κανείς τί θα γίνουν όλ’ αυτά τα παιδιά ως ενήλικες; Κι ως πότε θα ζουν οι γονείς τους να τα φροντίζουν καί να τα προστατεύουν;
Καί πες ότι στη νέα Ελλάδα θα ληφθεί μέριμνα υπέρ αδυνάτων. Εντάξει. Αλλά μπορεί το μισό έθνος να μεταβληθεί σε έθνος νοσοκόμων του υπολοίπου μισού πληθυσμού;
Τέλος, μήπως είπε ποτέ κανείς ομιλητής τέτοιων εκδηλώσεων ποιοί είν’ αυτοί που δημιουργούν κι επιτρέπουν αυτά τα φαινόμενα; (Τα δημιουργούν «αυτοί», καί τα επιτρέπουν οι εγχώριοι πωλητικοί. Πολλοί από τους οποίους -οι «συντηρητικοί εθνικόφρονες» λεγόμενοι- είναι παρέα με τους προειρηθέντες«στυλοβάτες του έθνους», εξ ού καί η μούγκα των τελευταίων.)
Πριν κλείσω, έχω να πω ότι αυτά τα «προβληματικά παιδιά» προσωπικώς τα υπεραγαπώ· σαν τα «κανονικά» παιδιά. Κι αυτά με τιμούν με το χαμόγελό τους! Μας τά ‘στειλε ο Θεός, γιά να μάθουμε ν’ αγαπάμε κάτι άλλο, πέρα απ’ τον σκατοεαυτούλη μας, αν δεν καταλάβατε.
γ. Οι πραγματικές αιτίες
Πάλι, κανένας δε μιλάει γιά τις πραγματικές αιτίες της υπογεννητικότητας των σημερινών Ελλήνων. Εντάξει, ο άνεργος δεν μπορεί να κάνει οικογένεια, επειδή δεν έχει λεφτά – καί δεν υπάρχει ελπίδα να βρεί σύντομα καί σε επαρκή ποσότητα, γιά να στηρίξει οικογενειακό προγραμματισμό. Το βαθύτερο αίτιο, όμως, είναι οι συνθήκες που δημιουργούν την ανεργία. Καί φυσικά, σε ακόμη βαθύτερο επίπεδο βρίσκονται οι υπεύθυνοι των συνθηκών αυτών.
Πάλι δεν αναφέρει κανείς τίποτε γιά συνθήκες καί γιά υπεύθυνους, αλλά δεν χρειάζεται να ψάξουμε πολύ. Οι ένοχοι είναι οι εγχώριοι πωλητικοί, παρέα με τους διεθνείς νταβατζήδες του χρήματος καί των διαφόρων μυστικών «λεσχών».
Ειδικά γιά την Ελλάδα, η αναπτυξιακή έκρηξη της δεκαετίας του 1960 ακολουθήθηκε από πωλητικό «φρένο» από τη «Μεταπολίτευση» καί μετά. Βιομηχανίες κλείσανε, επιχειρήσεις κλείσανε, η φορολογία πήγε στα ύψη, οι γραφειοκρατικές διαδικασίες γιά να φτιάξεις δική σου επιχείρηση κατέστησαν παρόμοιες με τον γρίφο της Γραμμικής Β’… Καί τέλος, η νεολαία σπρώχτηκε στην παροχή υπηρεσιών – δηλαδή, σε κατάληψη μιάς καρέκλας καί σε χειρισμό …στυλό. Κι όλ’ αυτά, με όπλο ένα πτυχίο-κωλόχαρτο, το οποίο το κωλοκράτος μοίρασε (καί μοιράζει) αφειδώς στους πάντες. (Καί τώρα τελευταία, έκανε τους πάντες διδάκτορες. Σιγά τους σοφούς, ρέ! Μην παράγετε τόσους πολλούς! Δεν τους προλαβαίνουμε!)
Από σπόντα καί μόνον, τα τελευταία τριάντα χρόνια άνοιξαν οι δουλειές της νέας τεχνολογίας (υπολογιστές καί κινητά). Αλλά η νέα τεχνολογία εισάγει καί τα ρομπότ! Υποθέτω μάλλον δεν έχετε δεί ντοκυμανταίρ γιά το πώς δουλεύουν -γιά παράδειγμα- οι πλήρως ρομποτοποιημένες αποθήκες… γιά να καταλάβετε πού θα πάνε σε λίγα χρόνια ακόμη κι οι νέες δουλειές. (Στον κάλαθο των αχρήστων κι αυτές, γιά να γίνω σαφής.)
Απ’ την άλλη, ακόμη καί γιά τις υπάρχουσες δουλειές ή το χρήμα που κυκλοφορεί, δηλαδή την τρέχουσα Οικονομία, υφίστανται χοντρές στρεβλώσεις. Δεν σπούδασα Οικονομικά, αλλά καταλαβαίνω αρκετά πράγματα σε πρακτικό επίπεδο. Όπως το έχει αλλάξει η ιεραρχία της κερδοφορίας καί των εσόδων. Δηλαδή; Δηλαδή…
…Σε κάθε κράτος που σέβεται τον εαυτό του, πρώτη σε κερδοφορία έρχεται η βιομηχανία. Η παραγωγή! (Καί η μεταποίηση.) Μαζί -στο ίδιο επίπεδο- με την πρωτογενή παραγωγή / μεταποίηση (δηλ. γεωργικά / κτηνοτροφικά προϊόντα καί αλιεία). Μετά έρχεται το εισόδημα από εργασία (ακόμη καί στον τριτογενή τομέα, δηλ. στην καρέκλα καί το στυλό που λέγαμε), μετά η μακροχρόνια επένδυση στο χρηματιστήριο (όχι ο τζόγος μετοχών, παραγώγων, κτλ), διότι αυτή στηρίζει την βιομηχανία, καί τέλος έρχονται οι παρασιτικές μορφές εσόδων. (Τζόγος γρήγορης αγοραπωλησίας «επασφαλίστρων» καί λοιπών εβραίϊκων κωλοχάρτων, τράπεζες, «αρπαχτές» από εποχιακές δουλειές, μεσιτείες, λοβιτούρες, καί τα ρέστα.)
Εδώ, όμως, με την κατάργηση της εγχώριας βιομηχανίας καί τη σταδιακή σμίκρυνση του πρωτογενούς τομέα (από …μόδα της «Ενωμένης» Ευρώπης), τί απομένει; Η πλήρης σαλατοποίηση της σωστής οικονομικής ιεραρχίας! Καί η επικράτηση κάθε είδους παρασιτικού χρήματος καί γενικώς παρασιτισμού. Όπως πχ το να περιμένεις να σε διορίσει ο κομματάρχης στο Δημόσιο. (Ως τί; Ως «γκαβό», που πήρε ένα πτυχιάκι, αλλά δεν ξέρει ούτε κάν τί είναι το πρωτόκολλο.) Το οποίο παρασιτικό χρήμα εννοείται πως θα το βρείς, μονάχα αν είσαι λαμόγιο καί κάνεις παρέα με λαμόγια. Γιά εντίμους ανθρώπους, δεν είν’ αυτές οι δουλειές.
Νά, ορίστε, υπάρχουν δουλειές αμειβόμενου «εθελοντή» στις διάφορες «Μ»ΚΟ, που μας κουβαλάνε εδώ ως αναξιοπαθούντες όλα τα αποβράσματα, που άφησαν έξω απ’ τις φυλακές τους καμιά τριανταριά άλλα κράτη. Ενδιαφέρεται κανείς άνεργος πραγματικός Έλληνας γιά καλά αμειβόμενη δουλειά προδότη; Έ;
Όθεν, δεν είναι θέμα ότι δεν βρίσκεται (σωστό κι έντιμο) χρήμα γιά τον άνεργο νέο. Είναι θέμα ότι δεν επιτρέπεται να βρεθεί.
Με συνέπεια την έμμεση, αλλά σαφή γενοκτονία των Ελλήνων. Επομένως, αφήστε τις υποκριτικές κλάψες γιά το δημογραφικό της νέας Ελλάδας. Τους ενόχους τους ξέρετε, άρα δεν έχετε δικαιολογίες.
δ. Το κακό μπορεί ν’ ανατραπεί
Καί οι κατηφορικές στατιστικές (οικονομικές, κτλ) καμπύλες να ξαναπάρουν τον ανήφορο. Αυτό, όμως, δεν γίνεται με διαπιστώσεις καί κουβεντολόγια. (Καί ημερίδες.) Δεν έγινε απ’ το 1974, τώωωωρα θα γίνει; Πράξεις χρειάζονται!
Κι όλα είναι εφικτά. Ακόμη κι η πορεία προς μιά Ελλάδα, όπως της πρέπει!
ο θέμα είναι πλέον χιλιοπαιγμένο καί κλισέ: οι Έλληνες δεν κάνουν παιδιά, οι Ελληνίδες κάνουν εκτρώσεις, ο πληθυσμός μειώνεται, χανόμαστε, κτλ κτλ. Δεν θα επαναλάβω πράγματα πασίγνωστα, αλλά με αφορμή την πρόσφατη ημερίδα κατά των αμβλώσεων θα επισημάνω όσα ή δεν κατάλαβαν ( ; ), ή αποφεύγουν να πουν οι ομιλητές τέτοιων συνεδρίων, εδώ καί δεκαετίες τώρα.Όχι πως όλ’ αυτές οι «κλισέ» επισημάνσεις (δηλ. δεν κάνουμε παιδιά / χανόμαστε ως έθνος / κτλ) είναι λάθος· ολόσωστες είναι. Αλλά πρέπει να τονιστούν κάποιες «αθέατες» πλευρές του θέματος. Ίσως αυτές με το μεγαλύτερο ποσοστό συμμετοχής στο πρόβλημα.Όπως είπε κάποτε ένα φιλαράκι, στον κόσμο μας επιτρέπεται να μιλάς. Επιτρέπεται να κατακρίνεις. Επιτρέπεται να πουλάς τρέλλα καί να τα γράφεις όλα εκεί που δεν πιάνει το μελάνι. Αλλά, μέχρις εκεί που …επιτρέπεται. (Διότι μετά έχει ηλεκτροφόρα σύρματα καί καίγεσαι.) Αυτό κρατήστε το ως βάση της κουβέντας μας, διότι αλλοιώς κάποια πράγματα θα σας φανούν τελείως ακατανόητα.
Τί επιτρέπεται, λοιπόν, να λες στο δημογραφικό;
Επιτρέπεται να μιλάς γιά υπογεννητικότητα, γιά οικονομικά προβλήματα (γενικώς καί αορίστως), γιά στατιστικούς δείκτες καί στατιστικές καμπύλες (επίσης γενικώς καί αορίστως). Επιτρέπεται, επίσης, να γεμίζεις τον τόπο κλάψες καί μίρλα γιά το μέλλον του έθνους μας.
Γιά ποιά πράγματα δεν επιτρέπεται να μιλάς, τώρα;
(Δεν επιτρέπεται, εννοώ όχι θεσμικώς, αλλ’ ατύπως. Βλέπετε, η «πολιτική ορθότητα» δεν είναι τωρινή υπόθεση. Την έκφραση: «- Μή θίγετε τα κακώς κείμενα!», την έχετε ακουστά; )
Δεν επιτρέπεται ν’ αναφέρονται τα εξής:
α1. Το ποιόν των ομιλητών
Κατά κανόνα, αυτοί που μιλάνε σε κάτι τέτοιες εκδηλώσεις είναι κάτι απόστρατοι, κάτι δεσποτάδες κι αρχιμανδρίτες, καί κάτι παρόμοιοι. Οι -κλασικώς θεωρούμενοι ως- «στυλοβάτες του έθνους», μ’ άλλα λόγια! Lol!!! Όμως, αυτοί οι λεβέντες είναι οι πλέον αναρμόδιοι να μιλάνε. Γιατί; Διότι…
- Εσύ, ρέ απόστρατε, ως τί μιλάς;
- Εσύ, ρέ αρχιπαπά, ως τί μιλάς;
Το αποκορύφωμα της υποκρισίας του είδους, ήταν όταν προ ετών άρχισαν οι γεννήσεις με παρένθετες μητέρες. (Νομίζω ένα περιστατικό στην Ιταλία, που μιά γυναίκα απέκτησε παιδί, που το κυοφόρησε η 60χρονη μητέρα της.) Τότε πετάχτηκε ο «μακαριστός» με την χαρακτηριστική εκνευριστική προφορά του, καί σχολίασε: «- Η Εκκλησία (δηλαδή αυτός ο ίδιος) δεν τα θέλει αυτά!» (Γιατί; Σε ρώτησε κανένας, ρέ; Τη γυναίκα που έχει καημό να κάνει παιδί, τη ρώτησες εσύ; Ή προσπάθησες να της δείξεις κατανόηση, μήπως; )
Τουλάχιστον ο πάπας απεδείχθη εξυπνότερος. (Ή πονηρώτερος, αν θέλετε.) Μπροστά στον κίνδυνο να εκστομίζει μαλακίες, προκειμένου να εκφέρει γνώμη γιά τις ραγδαίες επιστημονικές εξελίξεις της εποχής μας (καί να γελάνε κι οι πέτρες), συγκρότησε το (ατύπως αποκαλούμενο) «συμβούλιο των 80», αποτελούμενο από μέλη τουλάχιστον διδάκτορες σε διάφορες επιστήμες, καί τουλάχιστον αρχιεπισκόπους (ή καρδιναλίους, δέ θυμάμαι) στον ιερατικό βαθμό. (72 είναι στην πραγματικότητα, αλλά γίνονται 80 μαζί με γραμματείς, φαρισαίους, σφραγιδοφύλακες, καί τα ρέστα της καθολικής γραφειοκρατίας.) Το οποίο συμβούλιο του προετοιμάζει πολύ προσεκτικά τους λόγους που εκφωνεί, πχ γιά σχολιασμό θεμάτων βιοηθικής.
Εδώ, αντίθετα, οι δικοί μας… τελείως χύμα! Γιά να σχολιάσουν οποιοδήποτε θέμα, στηρίζονται στο ό,τι κατεβάσ’ η κούτρα τους! Σε έθνος που όντως κινδυνεύει με αφανισμό, ο άλλος κοίταζε τί είδους εγκυμοσύνες τ’ αρέσαν εκεινού!!! Τί να πείς… Το μόνο που έχω να σχολιάσω, είναι ότι δεν υπάρχουν ανταλλακτικά μυαλού.
α2. Το ποιόν των αντιθέτων – μπαχαλάκηδων, καί λοιπών
Το παρακράτος των μπαχαλάκηδων σαφώς προσπάθησε να διαλύσει καί τη συγκεκριμένη εκδήλωση κατά των εκτρώσεων. (Προσωπικώς, δεν παραξενεύομαι. Θα ήταν παράξενο, αν δεν το έκανε.) Στα πλαίσια, λοιπόν, του …«αγώνα» του (μη χέσω), γέμισε τον τόπο με χαρτάκια με εμετικά συνθήματα. Δεν αξίζει τον κόπο να τ’ αναφέρω, γιά κωλόχαρτα πρόκειται, πάντως ένα τους έγραφε περίπου ότι: «Η μήτρα μου δεν γεννάει φαντάρους γιά την Ελλάδα!»
Εδώ, λοιπόν, επιτρέπονται οι εκφράσεις φρίκης κι αποτροπιασμού, συν τα διάφορα «- Πώ πώωωω!!! Πού κατάντησε η νεολαία!!!» (Με τα οποία γέμισε το Διαδίκτυο τις επόμενες μέρες.)
Αλλά δεν επιτρέπεται να ψάξει κανένας (καί να καρφώσει φόρα-παρτίδα) :
- Το ποιός πληρώνει τόσα χρήματα γιά αφίσες (καί δή, μεγάλου μεγέθους) καί χαρτάκια με συνθήματα.
- Το ποιός τα κολλάει στα ντουβάρια όλης της Ελλάδας ταυτόχρονα. (Ούτε ο Άη-Βασίλης τέτοια ταχύτητα, όταν μοιράζει δώρα στα παιδιά!)
- Καί το ποιός τα γράφει αυτά τα συνθήματα.
Εν πάσει περιπτώσει, σε τέτοια καμώματα η αντιμετώπιση των πραγματικών Ελλήνων είναι μία: χεστήκαμε, κι η βάρκα έγειρε! Όποιος δεν θέλει να συμμετέχει στην υπεράσπιση της Ελλάδας, μπορεί να πάει στον διάολο κι ακόμα παραπέρα. (Καί σιγά που θα τον παρακαλέσουμε ν’ αλλάξει μυαλά!) Η πονηριά του στύλ: «Στο φτιάξιμο της πίττας εσείς, αλλά τζάμπα κομμάτι θα φάμε κι εμείς!», μας τελείωσε. Όποιος ψάχνει γιά τρελλούς καί κορόϊδα, λάθος πόρτα χτύπησε εδώ.
Εμείς που αγαπάμε την Ελλάδα, εμείς καί μόνον εμείς θα την υπερασπίσουμε. Όσοι κι αν είμαστε!
β. Ουκ εν τώι πολλώι το εύ
Αυτές οι εκδηλώσεις / ομιλίες / ημερίδες, δυστυχώς εστιάζουν μονάχα στο αριθμητικό πρόβλημα. Εντάξει, το καταλαβαίνω πως άμα μείνουμε καναδυό μύρια κι απέναντι έχουμε ογδόντα μύρια τουρκαλάδες, θα δυσκολέψει κάπως η ζωή μας! Αντί να σφάξουμε δέκα τους ο καθένας μας, θα σφάξουμε ογδόντα τους! Lol!!!
Αλλά κανείς δεν μιλάει γιά τις δύσκολες γέννες, ειδικά του 21ου αιώνα, που δυστυχώς σε μεγάλο ποσοστό βγάζουν προβληματικά παιδιά. (Ως παράδειγμα, λέω πως η Ελλάδα είναι πλέον γεμάτη από εργαστήρια λογοθεραπείας· κάθε πρωτεύουσα νομού έχει από πεντέξη.) Καί πού οφείλονται αυτές; μά, στα δηλητήρια που μπαίνουν στο σώμα μας. Πού αλλού;
Αεροψεκασμοί, σκάρτη διατροφή, φάρμακα με το παραμικρό… Καί κυρίως, τα κωλοεμβόλια, που είναι τα 1000% υπεύθυνα γιά τον αυτισμό των νεογεννήτων. (Μή μου φέρει κανένας αντίρρηση εδώ, διότι θα του χώσω τις «επιστημονικές» μελέτες του βαθειά στον κώλο του.)
Λοιπόν; Σκέφτηκε κανείς τί θα γίνουν όλ’ αυτά τα παιδιά ως ενήλικες; Κι ως πότε θα ζουν οι γονείς τους να τα φροντίζουν καί να τα προστατεύουν;
Καί πες ότι στη νέα Ελλάδα θα ληφθεί μέριμνα υπέρ αδυνάτων. Εντάξει. Αλλά μπορεί το μισό έθνος να μεταβληθεί σε έθνος νοσοκόμων του υπολοίπου μισού πληθυσμού;
Τέλος, μήπως είπε ποτέ κανείς ομιλητής τέτοιων εκδηλώσεων ποιοί είν’ αυτοί που δημιουργούν κι επιτρέπουν αυτά τα φαινόμενα; (Τα δημιουργούν «αυτοί», καί τα επιτρέπουν οι εγχώριοι πωλητικοί. Πολλοί από τους οποίους -οι «συντηρητικοί εθνικόφρονες» λεγόμενοι- είναι παρέα με τους προειρηθέντες«στυλοβάτες του έθνους», εξ ού καί η μούγκα των τελευταίων.)
Πριν κλείσω, έχω να πω ότι αυτά τα «προβληματικά παιδιά» προσωπικώς τα υπεραγαπώ· σαν τα «κανονικά» παιδιά. Κι αυτά με τιμούν με το χαμόγελό τους! Μας τά ‘στειλε ο Θεός, γιά να μάθουμε ν’ αγαπάμε κάτι άλλο, πέρα απ’ τον σκατοεαυτούλη μας, αν δεν καταλάβατε.
γ. Οι πραγματικές αιτίες
Πάλι, κανένας δε μιλάει γιά τις πραγματικές αιτίες της υπογεννητικότητας των σημερινών Ελλήνων. Εντάξει, ο άνεργος δεν μπορεί να κάνει οικογένεια, επειδή δεν έχει λεφτά – καί δεν υπάρχει ελπίδα να βρεί σύντομα καί σε επαρκή ποσότητα, γιά να στηρίξει οικογενειακό προγραμματισμό. Το βαθύτερο αίτιο, όμως, είναι οι συνθήκες που δημιουργούν την ανεργία. Καί φυσικά, σε ακόμη βαθύτερο επίπεδο βρίσκονται οι υπεύθυνοι των συνθηκών αυτών.
Πάλι δεν αναφέρει κανείς τίποτε γιά συνθήκες καί γιά υπεύθυνους, αλλά δεν χρειάζεται να ψάξουμε πολύ. Οι ένοχοι είναι οι εγχώριοι πωλητικοί, παρέα με τους διεθνείς νταβατζήδες του χρήματος καί των διαφόρων μυστικών «λεσχών».
Ειδικά γιά την Ελλάδα, η αναπτυξιακή έκρηξη της δεκαετίας του 1960 ακολουθήθηκε από πωλητικό «φρένο» από τη «Μεταπολίτευση» καί μετά. Βιομηχανίες κλείσανε, επιχειρήσεις κλείσανε, η φορολογία πήγε στα ύψη, οι γραφειοκρατικές διαδικασίες γιά να φτιάξεις δική σου επιχείρηση κατέστησαν παρόμοιες με τον γρίφο της Γραμμικής Β’… Καί τέλος, η νεολαία σπρώχτηκε στην παροχή υπηρεσιών – δηλαδή, σε κατάληψη μιάς καρέκλας καί σε χειρισμό …στυλό. Κι όλ’ αυτά, με όπλο ένα πτυχίο-κωλόχαρτο, το οποίο το κωλοκράτος μοίρασε (καί μοιράζει) αφειδώς στους πάντες. (Καί τώρα τελευταία, έκανε τους πάντες διδάκτορες. Σιγά τους σοφούς, ρέ! Μην παράγετε τόσους πολλούς! Δεν τους προλαβαίνουμε!)
Από σπόντα καί μόνον, τα τελευταία τριάντα χρόνια άνοιξαν οι δουλειές της νέας τεχνολογίας (υπολογιστές καί κινητά). Αλλά η νέα τεχνολογία εισάγει καί τα ρομπότ! Υποθέτω μάλλον δεν έχετε δεί ντοκυμανταίρ γιά το πώς δουλεύουν -γιά παράδειγμα- οι πλήρως ρομποτοποιημένες αποθήκες… γιά να καταλάβετε πού θα πάνε σε λίγα χρόνια ακόμη κι οι νέες δουλειές. (Στον κάλαθο των αχρήστων κι αυτές, γιά να γίνω σαφής.)
Απ’ την άλλη, ακόμη καί γιά τις υπάρχουσες δουλειές ή το χρήμα που κυκλοφορεί, δηλαδή την τρέχουσα Οικονομία, υφίστανται χοντρές στρεβλώσεις. Δεν σπούδασα Οικονομικά, αλλά καταλαβαίνω αρκετά πράγματα σε πρακτικό επίπεδο. Όπως το έχει αλλάξει η ιεραρχία της κερδοφορίας καί των εσόδων. Δηλαδή; Δηλαδή…
…Σε κάθε κράτος που σέβεται τον εαυτό του, πρώτη σε κερδοφορία έρχεται η βιομηχανία. Η παραγωγή! (Καί η μεταποίηση.) Μαζί -στο ίδιο επίπεδο- με την πρωτογενή παραγωγή / μεταποίηση (δηλ. γεωργικά / κτηνοτροφικά προϊόντα καί αλιεία). Μετά έρχεται το εισόδημα από εργασία (ακόμη καί στον τριτογενή τομέα, δηλ. στην καρέκλα καί το στυλό που λέγαμε), μετά η μακροχρόνια επένδυση στο χρηματιστήριο (όχι ο τζόγος μετοχών, παραγώγων, κτλ), διότι αυτή στηρίζει την βιομηχανία, καί τέλος έρχονται οι παρασιτικές μορφές εσόδων. (Τζόγος γρήγορης αγοραπωλησίας «επασφαλίστρων» καί λοιπών εβραίϊκων κωλοχάρτων, τράπεζες, «αρπαχτές» από εποχιακές δουλειές, μεσιτείες, λοβιτούρες, καί τα ρέστα.)
Εδώ, όμως, με την κατάργηση της εγχώριας βιομηχανίας καί τη σταδιακή σμίκρυνση του πρωτογενούς τομέα (από …μόδα της «Ενωμένης» Ευρώπης), τί απομένει; Η πλήρης σαλατοποίηση της σωστής οικονομικής ιεραρχίας! Καί η επικράτηση κάθε είδους παρασιτικού χρήματος καί γενικώς παρασιτισμού. Όπως πχ το να περιμένεις να σε διορίσει ο κομματάρχης στο Δημόσιο. (Ως τί; Ως «γκαβό», που πήρε ένα πτυχιάκι, αλλά δεν ξέρει ούτε κάν τί είναι το πρωτόκολλο.) Το οποίο παρασιτικό χρήμα εννοείται πως θα το βρείς, μονάχα αν είσαι λαμόγιο καί κάνεις παρέα με λαμόγια. Γιά εντίμους ανθρώπους, δεν είν’ αυτές οι δουλειές.
Νά, ορίστε, υπάρχουν δουλειές αμειβόμενου «εθελοντή» στις διάφορες «Μ»ΚΟ, που μας κουβαλάνε εδώ ως αναξιοπαθούντες όλα τα αποβράσματα, που άφησαν έξω απ’ τις φυλακές τους καμιά τριανταριά άλλα κράτη. Ενδιαφέρεται κανείς άνεργος πραγματικός Έλληνας γιά καλά αμειβόμενη δουλειά προδότη; Έ;
Όθεν, δεν είναι θέμα ότι δεν βρίσκεται (σωστό κι έντιμο) χρήμα γιά τον άνεργο νέο. Είναι θέμα ότι δεν επιτρέπεται να βρεθεί.
Με συνέπεια την έμμεση, αλλά σαφή γενοκτονία των Ελλήνων. Επομένως, αφήστε τις υποκριτικές κλάψες γιά το δημογραφικό της νέας Ελλάδας. Τους ενόχους τους ξέρετε, άρα δεν έχετε δικαιολογίες.
δ. Το κακό μπορεί ν’ ανατραπεί
Καί οι κατηφορικές στατιστικές (οικονομικές, κτλ) καμπύλες να ξαναπάρουν τον ανήφορο. Αυτό, όμως, δεν γίνεται με διαπιστώσεις καί κουβεντολόγια. (Καί ημερίδες.) Δεν έγινε απ’ το 1974, τώωωωρα θα γίνει; Πράξεις χρειάζονται!
Κι όλα είναι εφικτά. Ακόμη κι η πορεία προς μιά Ελλάδα, όπως της πρέπει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου