ΩΔΗ ΣΤΟΝ ΑΓΝΩΣΤΟ ΕΛΛΗΝΑ...

Ωδή στον Άγνωστο Έλληνα

                                        

του Δημήτρη Γιαννόπουλου
Διερωτώμαι, πώς να μην υποκλίνεσαι μπροστά σε τόσους βασανισμένους Έλληνες, που κατά χιλιάδες αυτοκτονούν, πεθαίνουν αβοήθητοι χωρίς φάρμακα, κλαίνε γιατί δεν μπορούν να καλύψουν βασικές ανάγκες των παιδιών τους ή γιατί δεν μπορούν να φτιάξουν οικογένεια…
Κανείς τους όμως δεν σκέφτηκε, ούτε για μια στιγμή, να πάρει μαζί του στο θάνατο ένα-δυό από τους βασανιστές του.
Υπομένουν τα πάνδεινα σιωπηλοί, κρυφά από τα ανάλγητα, αδιάφορα ή ανήμπορα βλέμματα συγγενών, φίλων και γειτόνων.
Ακόμα και όταν έξοργιστούν, φωνάξουν, βρίσουν, μουτζώσουν, πετάξουν πλαστικό μπουκάλι, θα το κάνουν άτσαλα, με… αυτοσυγκράτηση και αίσθημα ενοχής, σχεδόν με συγκατάβαση για τα ατιμασμένα γηρατειά, την ηθική πόρωση ή την πνευματική αναπηρία των εθνοκτόνων Γενιτσάρων!
Παρατηρήστε τούτη την «απαράδεκτη, άγρια επίθεση» στον Μπουτάρη:
Και όμως, τελικά δεν έπαθε τίποτα!
Ούτε υποψία σωματικής βλάβης ή κλονισμό της εύθραυστης από «καταχρήσεις» υγείας του…
Είναι εκπληκτικό πόσο συγκρατημένος -σχεδόν πειθαρχημένος- ήταν ο δίκαια αγανακτισμένος κόσμος. Ούτε ένα κλαρί κομμένο για ρόπαλο από τα γύρω δένδρα, ούτε ένα κομμάτι από σπασμένο πλακάκι πεζοδρομίου να διασχίζει τον αέρα!
Αν ο ίδιος «δήμαρχος» -ας πούμε- είχε απαγορεύσει το parade των «άλλων», θα τον είχαν κάψει ζωντανό με βροχή από μολότοφ, θα τον είχαν «κτίσει» με τσιμέντο και τούβλα μέσα στο γραφείο του, θα είχαν πυρπολήσει την πλατεία Αριστοτέλους και την οδό Νίκης.
Το μυαλό μας δεν πηγαίνει εύκολα στη σύγκριση της υβριζόμενης Αρχοντιάς με την διεστραμμένη Αλητεία. Αλλά ας κάνουμε αυτή τη προσπάθεια.
Σταθείτε λοιπόν με ευλάβεια μπροστά στη θέα του Αγνώστου Έλληνα Μάρτυρα που κατάντησε απόδημος στην πατρίδα του. Του πρέπει Τιμή, γιατί στον τραγικό ηρωισμό του ακουμπάνε οι απόγονοι του Ομήρου και του Ασχύλου!
Τον λοιδωρούμε ως φασίστα, δεξιό, οπισθοδρομικό, συντηρητικό, καναπεδάκια, αποχαυνωμένο, παρηκμασμένο, συμβιβασμένο, ηττημένο…
Αλλά η Άλωση που βιώνουμε δεν έχει καταφέρει ακόμα να πετρώσει στα βάθη της ψυχής του την Αξιοπρέπεια και το Φιλότιμο.
Αν μπορούσαμε ΟΛΟΙ, ακόμα και οι πιο αδίστακτοι ανθέλληνες προδότες, να σκύψουμε για ένα λεπτό, με περίσκεψη και σεβασμό, πάνω σ’ αυτόν τον κρυμμένο θησαυρό, το βουβό Μεγαλείο του Άγνωστου Έλληνα που ποδοπατούμε καθημερινά, θα ζούσαμε ίσως ξανά -δι’ ελέου και φόβου- για πολλοστή φορά το Θαύμα της Λύτρωσης… στη Χώρα αλλά και στον Κόσμο ολόκληρο!...http://www.hereticalideas.gr/2018/05/odi-ston-agnosto-ellina.html