ΟΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΣΦΕΤΕΡΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΒΟΥΛΓΑΡΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΕΣΑΙΩΝΑ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ
Η δε «προσπάθεια» τους στον Β’ Βαλκανικό πόλεμο που ακολούθησε, να καταλάβουν όλη την Μακεδονία, επιτιθέμενοι ταυτόχρονα αιφνιδιαστικά (και συνάμα προδοτικά) έναντι των συμμάχων τους Ελλήνων και Σέρβων, κατέληξε τελικά στην πλήρη ήττα και καταστροφή τους, καθώς και στην απελευθέρωση του βάναυσα βουλγαροκρατούμενου μέρους της Μακεδονίας από τον ηρωικό Ελληνικό στρατό.
Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ
Όπως είναι γνωστό, ο λαός των Βουλγάρων, ήδη από τα πρωταρχικά χρόνια της δημιουργίας του βουλγαρικού κράτους στον Μεσαίωνα επί Ασπαρούχ, επέδειξε τις μόνιμα εχθρικές διαθέσεις έναντι του Ελληνισμού.
Όλοι σχεδόν οι Βούλγαροι ηγέτες που τον διαδέχτηκαν στον θρόνο (π.χ. ο Συμεών, ο Κρούμος, ή ο Σαμουήλ), επιτέθηκαν εναντίον του Βυζαντινού Ελληνισμού, με σκοπό, όχι μόνο να αρπάξουν εδάφη του, αλλά να καταλάβουν και την πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη και να ενσωματώσουν τα ευρωπαϊκά εδάφη (τουλάχιστον) της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας στο κράτος τους.
Ταυτόχρονα, σφετερίστηκαν και τον τίτλο του Αυτοκράτορα των Ρωμαίων (π.χ. ο Ιβάν Ασέν ο Β’) και του Καίσαρα για τους ίδιους (όπως ακριβώς έπραξαν και οι Φράγκοι στην Δύση από τον Καρλομάγνο και μετά-https://alophx.blogspot.gr/2016/09/v-behaviorurldefaultvmlo_96.html), έναντι των νόμιμων κληρονόμων τους, που ήταν οι Βυζαντινοί.
Φυσικά, σε όλη αυτή την «διαδικασία επέκτασης» τους, οι Βούλγαροι (που ήταν ένα τουρκογενές φύλο που αναμείχτηκε σταδιακά με τον σλαβικό πληθυσμό της περιοχής που έφεραν οι ίδιοι σε αυτή) την «πέτυχαν», μέσω άγριων λεηλασιών, σφαγών, ή εκδίωξης του ντόπιου πληθυσμού από τις βυζαντινές περιοχές που καταλάμβαναν, μαζί φυσικά με τον πάντα βίαιο εποικισμό τους με Βουλγάρους εποίκους.
Κάποιοι από τους Βούλγαρους ηγέτες, όπως ο Τσάρος Ιβάν Ασέν ο Α, ο αυτοαποκαλούμενος και Ρωμαιοκτόνος, επειδή τα στρατεύματά του σκότωσαν ή συνέλαβαν χιλιάδες Ρωμαίους (Έλληνες), αμάχους ως επί το πλείστον ή και στρατιώτες, απολάμβαναν ιδιαίτερα την φήμη τους αυτή.
Η πορεία δε της βάρβαρης επέκτασης των Βουλγάρων, έληξε ταυτόχρονα με την υποδούλωση τους στους Τούρκους, υπό τον ζυγό των οποίων, παρέμειναν για μια περίοδο περίπου τεσσάρων αιώνων.
Η απελευθέρωση των Βουλγάρων στην σύγχρονη εποχή, επήλθε υστέρα από τον ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1878, ο οποίος ήταν το φυσικό αποτέλεσμα της Βουλγάρικης Εξέγερσης του Απριλίου το 1876, έναντι των Οθωμανών, στην οποία 30.000 Βούλγαροι σφαγιάστηκαν από τους Τούρκους.
Οι αποφάσεις των Μεγάλων Ευρωπαϊκών Δυνάμεων στην Διάσκεψη, που συγκλήθηκε στην της Κωνσταντινούπολη το 1876 για την επίλυση της Βουλγάρικης κρίσης, δεν έγιναν δεκτές από τους Οθωμανούς, κάτι που επέτρεψε στην Ρωσική Αυτοκρατορία να κηρύξει πόλεμο στους Τούρκους (έχοντας μέχρις ενός σημείου και την υποστήριξη των άλλων Μεγάλων Δυνάμεων) το έτος 1877.
Σε αυτόν, κατάφερε να νικήσει τους Τούρκους (με την βοήθεια και Βουλγάρων εθελοντών), και τους ανάγκασε να αναγνωρίσουν την ίδρυση της Μεγάλης Βουλγαρίας, με την συνθήκη του Αγίου Στεφάνου υπογράφτηκε στις 3 Μαρτίου 1878.
Με βάση την συνθήκη αυτή, θα σχηματιζόταν μια Μεγάλη Βουλγαρία, της οποίας τα εδάφη θα εκτεινόταν σε όλη την περιοχή της σημερινής Βουλγαρίας, της Ελληνικής κατά συντριπτικότατη πλειοψηφία Μακεδονίας (αποκτώντας παράλληλα και πρόσβαση στο Αιγαίο), και των Σκοπίων, πάντα υπό την άμεση κηδεμονία της Ρωσίας.
Τα θιγόμενα βαλκανικά κράτη, αντέδρασαν σφοδρότατα έναντι της αδικίας που έγινε εις βάρος τους, ενώ ούτε και οι Μεγάλες Δυνάμεις, μπορούσαν να ανεχτούν την γεωπολιτική ισχυροποίηση της Ρωσίας και την δημιουργία ενός πανίσχυρου, υποτελούς σε αυτή κράτους στην περιοχή των Βαλκανίων.
Έτσι, σύντομα διεξήχθη ένα νέο συνέδριο στο Βερολίνο το ίδιο έτος, στο οποίο αποφασίσθηκε από τις Μεγάλες Δυνάμεις, η αυτονομία (και όχι η ανεξαρτησία της Βουλγαρίας από την Οθωμανική Αυτοκρατορία), όπως και ο χωρισμός σε δυο μέρη:
Το αυτόνομο Πριγκιπάτο της Βουλγαρίας (σημερινή Βόρεια Βουλγαρία), καθώς και την αυτόνομη επαρχία της Ανατολικής Ρωμυλίας (σημερινή Νότια Βουλγαρία).
[Η Ανατολική Ρωμυλία, αποτελούσε ξεχωριστή επαρχία με χριστιανό διοικητή διοριζόμενο από τον Σουλτάνο. Στην επαρχία αυτή αποκλειόταν η διατήρηση τουρκικών στρατιωτικών μονάδων. Οι δε ελληνική, βουλγαρική και τουρκική γλώσσες θεωρούνταν ισότιμες].
Η δε Μακεδονία, επεστράφη στους Οθωμανούς, ανατρέποντας έτσι τα ρωσικά σχέδια για μια ανεξάρτητη και ρωσόφιλη «Μεγάλη Βουλγαρία».
Αν και οι Βαλκανικοί λαοί ανακουφίστηκαν με τις αποφάσεις αυτές της Συνθήκης του Βερολίνου, οι Βουλγάροι εξοργίστηκαν και ορκίστηκαν να δημιουργήσουν με τα όπλα την Μεγάλη Βουλγαρία (όπως και οι Ρώσοι, οι οποίοι εξοργίστηκαν για την μεγάλη αυτή γεωπολιτική τους ήττα).
Στην συνέχεια, οι Βούλγαροι «ενσωμάτωσαν» πραξικοπηματικά (με την βία) την περιοχή της Ανατολικής Ρωμυλίας (και εκδίωξαν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες από αυτή) στην Βουλγαρία το 1885, νικώντας πρώτα σε πόλεμο τους Σέρβους, που αντιτάχτηκαν στρατιωτικά στην πρόκληση τους αυτή.
Ταυτόχρονα, οι Βούλγαροι άρχισαν να εξοπλίζονται τόσο υπέρμετρα στρατιωτικά στην συνέχεια από τους Γερμανούς (εγκαταλείποντας τους πρώην συμμάχους τους, τους Ρώσους), ώστε έγιναν γνωστοί ως «οι Πρώσοι των Βαλκανίων».
Πιο πριν, είχαν «φροντίσει» όπως είναι γνωστό μέσω των εγκληματικών ομάδων των κομιτατζήδων να αφελληνίσουν με την βία και τις σφαγές την Ελληνική περιοχή της Μακεδονίας (όπως έκαναν σε όλη την ιστορία τους έναντι των Ελλήνων).
Όμως, το σχέδιο τους αυτό απέτυχε, χάρις στον πασίγνωστο σε όλους μας (και ηρωικότατο) Μακεδονικό Αγώνα, χάρις στον οποίο (και στους ικανούς ηγέτες του, όπως π.χ. τους ήρωες Παύλο Μελά, καθώς και τον Μητροπολίτη Γερμανό Καραβαγγέλη), κατέστη εφικτή η απόκρουση των Βουλγάρων και η πλήρης νίκη των Ελλήνων, μαζί με την διάσωση της Ελληνικότητας της Μακεδονίας μας και όλων των κάτοικων της.
Στον Α’ Βαλκανικό πόλεμο, οι Βούλγαροι κατέλαβαν μέρος της Μακεδονίας (όπου διέπραξαν πράξεις και πάλι γενοκτονίας έναντι των Ελλήνων, προσπαθώντας παράλληλα να φέρουν Βουλγάρους εποίκους σε αυτή).
Η δε «προσπάθεια» τους στον Β’ Βαλκανικό πόλεμο που ακολούθησε, να καταλάβουν όλη την Μακεδονία, επιτιθέμενοι ταυτόχρονα αιφνιδιαστικά (και συνάμα προδοτικά) έναντι των συμμάχων τους Ελλήνων και Σέρβων, κατέληξε τελικά στην πλήρη ήττα και καταστροφή τους, καθώς και στην απελευθέρωση του βάναυσα βουλγαροκρατούμενου μέρους της Μακεδονίας από τον ηρωικό Ελληνικό στρατό.
Αλλά οι Βούλγαροι, δεν τα «παράτησαν» εύκολα. Στην διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, συμμάχησαν με τους Γερμανούς (αλλά και τους Αυστροούγγρους και τους Τούρκους), εναντίον της Αντάντ και της πατρίδας μας.
Από αυτή, εκμεταλλευόμενοι τον Εθνικό διχασμό που κυριαρχούσε τότε σε αυτή (https://alophx.blogspot.gr/2017/01/1914-1917.html), κατάφεραν να καταλάβουν κάποια εδάφη της Μακεδονίας (στα οποία διέπραξαν τις «συνήθεις» σφαγές τους έναντι των Ελλήνων), αλλά όταν αυτή «αναδιοργανώθηκε και επανενώθηκε», αντεπιτέθηκε άμεσα ενάντια στους Βουλγάρους, συντρίβοντας τους στην μάχη του Σκρα και αναγκάζοντας τους να παραδοθούν και να βγουν από τον πόλεμο αυτό.
Ούτε αυτή τους η ήττα, τους έκανε να αλλάξουν μυαλά και στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο που ακολουθήσε, συμμάχησαν ξανά με τους Γερμανούς ενάντια στην πατρίδα μας, ενώ στα εδάφη της Μακεδονίας που τους «αποδοθήκαν» από τους συμμάχους τους, διενήργησαν και πάλι συνεχείς σφαγές τους έναντι των Ελλήνων κάτοικων τους.
Στον Ψυχρό Πόλεμο, κάθισαν σχετικά «ήσυχοι» και δεν ξαναπροσπάθησαν να καταλάβουν την Ελληνική Μακεδονία, υποστηρίζοντας τον Ψευτομακεδονισμό τον οποίο πρέσβευαν ως τότε (πως τάχα δηλαδή οι κάτοικοι της σημερινής Μακεδονίας είναι όλοι Σλάβοι Βούλγαροι και επομένως τα εδάφη αυτά, θα πρέπει να «αποκοπούν από την Ελλάδα» και να ενωθούν με την Βουλγαρία).
[Τον ρολό του υποστηρικτή του Ψευτομακεδονισμού, τον υιοθέτησαν στην συνέχεια, με μια μικρή παραλλαγή της ιδεολογίας του, οι Γιουγκοσλάβοι και μετά την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, οι Σκοπιανοί στις μέρες μας].
Με την λήξη του Ψυχρού Πολέμου και την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος στην χώρα αυτή, η Βουλγαρία προστέθηκε στο Αμερικανικό άρμα (από το ρωσικό-σοβιετικό άρμα που ήταν πριν). Στην χώρα κυριαρχούσε η φτώχεια και η πορνεία, ενώ η βουλγαρική μαφία και ο υπόκοσμος, ήταν ο ουσιαστικός κυβερνήτης του κράτους.
Μια προσπάθεια της χώρας, να «επανέλθει» στην Ρωσική επιρροή, μέσω της υλοποίησης του (Ρωσικών συμφερόντων) αγωγού «South Stream» (όπως και του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης) από την σοσιαλιστική κυβέρνηση Στανισέφ, κατέληξε τελικά στην πτώση της, καθώς και την αντικατάσταση της από την αμερικανόφιλη δεξιά κυβέρνηση του (μαφιόζου) Μπορισώφ, ο οποίος και ακύρωσε ουσιαστικά το έργο αυτό (http://www.triklopodia.gr/%CE%B7-%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CE%B5-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%BA%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD/).
Ο δε Μπορισώφ, υποστηρίζει ένα έντονο εθνικιστικό πολιτικό πρόγραμμα (αλώστε έχει ακροδεξιούς υπουργούς στην κυβέρνησης συνεργασίας που ηγείται μαζί με τα εθνικιστικά κόμματα της χώρας), και φιλοδοξεί να ενσωματώσει τα σλαβικά εδάφη των Σκοπίων στο κράτος του αν αυτό διαλυθεί (και να το «διαμοιραστεί» με τους Αλβανούς).
Επίσης, αρχίζει ξανά να επαναφέρει τον Ψευδομακεδονισμό ως εθνικιστική ιδεολογία στην χώρα του, ενώ ταυτόχρονα θέλει να αφαιρέσει την Μακεδονία από την Ελλάδα και να την ενσωματώσει στο κράτος του (https://greek1.blogspot.gr/2017/11/blog-post_46.html#axzz4ylQKt2ae, http://makedonikokomma.blogspot.gr/2017/11/bulgaro-skopianiki-omospondia.html ).
Για να πέτυχει δε τον στόχο του αυτό έναντι της χώρας μας, δεν αποκλείεται να συμμαχήσει με τους Τούρκους (οι οποίοι ασκούν μεγάλη επιρροή στην Βουλγαρία, μέσω του τουρκικού πληθυσμού της χώρας αυτής και το κόμματος που τον εκπροσωπεί, ο οποίος αποτελεί σχεδόν το δέκα τοις εκατό των Βουλγάρων-
Την υποστήριξη των ΗΠΑ (όπως και της Γερμανίας) στις «ιδέες» του αυτές, «βοηθούν» σημαντικά τα σχέδια δημιουργίας ενεργειακών αγωγών στην περιοχή (https://alophx.blogspot.gr/2017/09/blog-post_4.html), εκτός από τον εποικισμό τους, τον διαμοιρασμό τους σε οπαδούς του και τον οριστικό αφελληνισμό της περιοχής.
Και φυσικά, οι Βούλγαροι, σαν γνήσιοι απόγονοι των προγόνων τους, των σφαγιαστών κομιτατζήδων, δεν διστάζουν όπως έκαναν στο παρελθόν, να θέσουν ξανά ένα νέο «θέμα δημιουργίας νέας Βουλγαρικής Εξαρχίας» εναντίον του Οικουμενικού Πατριαρχείου, με αφορμή την ψευδεπίγραφη δήθεν Σκοπιανική Εκκλησία (http://makedonikokomma.blogspot.gr/2017/11/skopia-boulgariko-patriarheio.html, https://www.pentapostagma.gr/2017/11/%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CF%8C%CE%BA%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%BF-%CE%B7-%CE%B5%CE%BA%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B4%CE%B9%CF%80%CE%BB%CF%89%CE%BC%CE%B1%CF%84.html), ακριβώς όπως έκαναν και στα χρόνια του Μακεδονικού Αγώνα.
Θα επιτύχουν άραγε οι Βούλγαροι τα υποχθόνια αυτά σχέδια τους, έναντι του Ελληνισμού και της χώρας μας; Άγνωστο, αλλά δεν είναι καθόλου απίθανο στο τέλος αυτά να τους γυρίσουν μπούμερανγκ, όπως έγινε και στο παρελθόν και μέσω αυτού, να επιβεβαιωθεί για τους Βουλγάρους για άλλη μια φορά η γνωστή λαϊκή ρήση: «το κακό που μόνος σου έφτιαξες, θα είναι αυτό που στο τέλος θα σε καταστρέψει».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου