Η «χριστιανοφοβία» -που νοείται ως εχθρότητα, διακρίσεις ή βία που στρέφεται εναντίον χριστιανών ανθρώπων και συμβόλων επειδή είναι χριστιανοί- είναι ένα φαινόμενο που γίνεται όλο και πιο ορατό και σοβαρό σε όλη την Ευρώπη. Μια έκθεση που δημοσιεύθηκε από το Ευρωπαϊκό Κέντρο για το Δίκαιο και τη Δικαιοσύνη (ECLJ) την 1η Δεκεμβρίου υπογραμμίζει μια συχνά υποτιμημένη πραγματικότητα: την αύξηση των εγκλημάτων μίσους κατά των χριστιανών -σωματικών, νομικών και κοινωνικών- που επηρεάζουν βαθιά τη θρησκευτική ελευθερία και την καθημερινή ζωή των χριστιανών στην ήπειρο.
Το ECLJ και το Παρατηρητήριο για τη Μισαλλοδοξία και τις Διακρίσεις κατά των Χριστιανών στην Ευρώπη (OIDAC) συγκέντρωσαν στοιχεία που δείχνουν ότι τουλάχιστον 2.211 εγκλήματα κατά των Χριστιανών διαπράχθηκαν το 2024, συμπεριλαμβανομένων 274 σωματικών επιθέσεων, σε μια ομάδα 35 ευρωπαϊκών χωρών που μελετήθηκαν.
Αυτές οι πράξεις περιλαμβάνουν ένα ευρύ φάσμα βίας: από βανδαλισμούς έως βεβηλώσεις εκκλησιών, εμπρησμούς έως άμεσες απειλές, ακόμη και σοβαρές σωματικές επιθέσεις. Μια από τις πιο εντυπωσιακές τραγωδίες ήταν η δολοφονία την 1η Σεπτεμβρίου ενός χριστιανού στη Λυών, του Ashur Sarnaya, ο οποίος σκοτώθηκε λόγω της πίστης του ενώ παρακολουθούσε ζωντανά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης - μια δολοφονία που αντιμετωπίστηκε με σιωπή από τα μέσα ενημέρωσης, εκτός από συντηρητικές και χριστιανικές πλατφόρμες.
Αυτό το επίπεδο επιθετικότητας δεν είναι ένα μεμονωμένο φαινόμενο, αλλά μέρος μιας αυξανόμενης τάσης τα τελευταία χρόνια, που αντικατοπτρίζει μια ανησυχητική αύξηση της αντιχριστιανικής βίας στην Ευρώπη.
Η έκθεση του ECLJ καθιερώνει μια τυπολογία αντιχριστιανικών πράξεων, η οποία δείχνει την έκταση του φαινομένου. Ο βανδαλισμός είναι η πιο κοινή μορφή εχθρότητας. Οι εκκλησίες και τα θρησκευτικά σύμβολα σε δημόσιους χώρους στοχοποιούνται τακτικά με γκράφιτι, ανάποδους σταυρούς ή κατεστραμμένα ή σπασμένα αγάλματα. Σημαντικό ποσοστό των πράξεων συνίσταται σε εμπρηστικές επιθέσεις σε χώρους λατρείας, συχνά χωρίς ρητή ανάληψη ευθύνης. Οι βεβηλώσεις αυξάνονται: πολλοί ιεροί χώροι βεβηλώνονται σκόπιμα, υπονομεύοντας την πνευματική διάσταση των θρησκευτικών κτιρίων, χωρίς να προκαλούν δημόσια οργή. Σταυροί, λειψανοθήκες και άλλα ιερά αντικείμενα κλέβονται ή καταστρέφονται, στερώντας από τις κοινότητες τη συμβολική τους κληρονομιά. Αλλά το πιο σοβαρό ζήτημα παραμένει η αύξηση των διαπροσωπικών απειλών και της βίας: πιστοί, ιερείς και θρησκευτικοί ηγέτες γίνονται στόχος εκφοβισμού και σωματικών επιθέσεων, συμπεριλαμβανομένης της απόπειρας δολοφονίας.
Αυτή η ποικιλία επιθέσεων δείχνει ότι η χριστιανοφοβία δεν περιορίζεται σε μεμονωμένα περιστατικά: εκδηλώνεται με επανειλημμένες επιθέσεις σε πιστούς, στους χώρους λατρείας τους και στις πρακτικές τους, δίνοντας την εντύπωση της έναρξης συστηματικών διώξεων.
Η έκθεση του ECLJ υπογραμμίζει αρκετούς παράγοντες που εξηγούν αυτή την αύξηση της εχθρότητας προς τους Χριστιανούς. Η εκκοσμίκευση και η μαχητική εκκοσμίκευση στοχεύουν ρητά τη χριστιανική πίστη. Σε ορισμένες χώρες, μια ισχυρή κοσμική κουλτούρα τείνει να απορρίπτει κάθε δημόσια έκφραση της χριστιανικής πίστης, θεωρώντας τα θρησκευτικά σύμβολα ως εμπόδια σε μια «ουδέτερη» κοινωνία. Ο ιδεολογικός εξτρεμισμός ευδοκιμεί σε αυτήν την εκκοσμίκευση, η οποία έχει γίνει αναπόσπαστο μέρος των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Οι ακροαριστερές ομάδες, συχνά αντίθετες με τις παραδοσιακές αξίες που συνδέονται με τον Χριστιανισμό, συμβάλλουν στον στιγματισμό και την περιθωριοποίηση των πιστών. Αλλά οι χριστιανοί είναι επίσης θύματα της βίαιης θρησκευτικής ριζοσπαστικοποίησης εκ μέρους ορισμένων μουσουλμάνων, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για σοβαρές σωματικές επιθέσεις, θύματα «ιερού πολέμου» ή τζιχάντ.
Αυτοί οι παράγοντες συνδυάζονται για να δημιουργήσουν ένα κλίμα στο οποίο το μίσος προς τους Χριστιανούς μπορεί να γίνει κοινός τόπος, να υποτιμηθεί ή, πολύ συχνά, να μείνει χωρίς επαρκή θεσμική απάντηση.
Ένα από τα βασικά σημεία της έκθεσης είναι η σημαντική υποτίμηση της πραγματικής κλίμακας του φαινομένου. Πολλά θύματα χριστιανών διστάζουν να καταγγείλουν αντιχριστιανικές πράξεις από φόβο μήπως κατηγορηθούν ότι επιδιώκουν να θυματοποιήσουν τον εαυτό τους ή ότι «υποδαυλίζουν εντάσεις». Επιπλέον, οι ίδιες οι δημόσιες αρχές τείνουν να «υποτιμούν» αυτές τις πράξεις, καθώς ορισμένες δεν εμπίπτουν στις επίσημες κατηγορίες των «εγκλημάτων μίσους». Για παράδειγμα, στη Γερμανία, καταγράφονται επίσημα μόνο οι επιθέσεις που αναγνωρίζονται ως «πολιτικά υποκινούμενες», αποκλείοντας έτσι μεγάλο αριθμό πράξεων με θρησκευτικά κίνητρα.
Πέρα από τη σωματική βία, η έκθεση υπογραμμίζει μια ευρεία περιθωριοποίηση των χριστιανών στη δημόσια σφαίρα. Υποφέρουν από περιορισμούς στη θρησκευτική ελευθερία. Σε ορισμένα πλαίσια, η θρησκευτική πρακτική παρεμποδίζεται από σιωπηρές απαγορεύσεις ή διοικητικές κυρώσεις για συμπεριφορές τόσο απλές όσο η σιωπηλή προσευχή κοντά σε ένα δημόσιο ίδρυμα. Σε κοινωνικό ή επαγγελματικό επίπεδο, οι Χριστιανοί μπορεί να τιμωρηθούν ή να περιθωριοποιηθούν στην εργασία ή στους κοινωνικούς κύκλους λόγω των πεποιθήσεών τους, ιδιαίτερα όταν αυτές θεωρούνται συντηρητικές (σε θέματα όπως η οικογένεια, η άμβλωση κ.λπ.). Αυτή η μερικές φορές πιο λεπτή μορφή διάκρισης παίζει εξίσου σημαντικό ρόλο με τη ρητή βία στη δημιουργία κλίματος μισαλλοδοξίας και αποκλεισμού.
" έκθεση του ECLJ είναι ιδιαίτερα χρήσιμη, αλλά προσκρούει σε έναν θεσμικό περιορισμό, ιδίως σε ευρωπαϊκό επίπεδο: την απουσία ενός ειδικού μηχανισμού για την αναγνώριση και την καταπολέμηση της χριστιανοφοβίας ως διακριτής μορφής θρησκευτικού μίσους. Σε αντίθεση με άλλες μορφές θρησκευτικού μίσους, όπως ο αντισημιτισμός ή η ισλαμοφοβία, δεν υπάρχει ευρωπαίος συντονιστής αφιερωμένος στην καταπολέμηση του αντιχριστιανικού μίσους. Αυτό σημαίνει ότι, παρά την τεκμηριωμένη κλίμακα του φαινομένου, οι θεσμικές απαντήσεις συχνά παραμένουν κατακερματισμένες και ανεπαρκείς. Τα στοιχεία δείχνουν επίσης ότι η χριστιανοφοβία τείνει να περιθωριοποιείται σε γενικές στρατηγικές κατά των διακρίσεων, συμβάλλοντας σε μια ορισμένη πολιτική αορατότητα του προβλήματος.
Για να αντιμετωπιστεί αυτή η αύξηση του αντιχριστιανικού μίσους, η έκθεση του ECLJ κάνει αρκετές συγκεκριμένες συστάσεις:
- Βελτίωση των μηχανισμών συλλογής και αναφοράς αντιχριστιανικών πράξεων προκειμένου να αποκτηθούν πιο αξιόπιστα και ολοκληρωμένα δεδομένα.
- Επίσημη αναγνώριση της χριστιανοφοβίας ως ειδικής μορφής θρησκευτικής μισαλλοδοξίας στις ευρωπαϊκές και διεθνείς πολιτικές.
- Ενίσχυση της νομικής προστασίας των χριστιανών τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ιδίως όσον αφορά την ελευθερία της θρησκείας, της έκφρασης και του συνέρχεσθαι.
Αυτά τα μέτρα στοχεύουν να διασφαλίσουν ότι οι Χριστιανοί μπορούν να ασκούν τα θεμελιώδη δικαιώματά τους χωρίς διακρίσεις ή βία. Ο αποχριστιανισμός τους έχει κάνει πλέον μια μειονότητα μεταξύ πολλών. Ακόμη χειρότερα, είναι μια μειονότητα που τώρα έχει ακόμη λιγότερα δικαιώματα από άλλες.
**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου