Τοῦ κ. Κωνσταντίνου Παπαδοπούλου
Στὸ Σικάγο, τὸ Σεπτέμβριο τοῦ 1893, πραγματοποιήθηκε ἡ πρώτη διεθνὴς ἀπόπειρα γιὰ τὴν σύγκλιση τῶν θρησκειῶν, ὄχι μόνο τῶν παραδοσιακῶν τῆς Δύσης ἀλλὰ καὶ αὐτῶν τῆς Ἀνατολῆς. Ἡ διαθρησκευτικὴ αὐτὴ σύνοδος ὀνομάστηκε Κοινοβούλιο τῶν Θρησκειῶν τοῦ Κόσμου. Διόλου παράξενο ὅτι ἐπικεφαλῆς τῆς πρωτοβουλίας αὐτῆς ἦταν ἕνας Μασῶνος, ὁ Τσάρλς Κάρολ Μπόνυ, δεδομένης τῆς μασωνικῆς ἐμμονῆς γιὰ τὴν δημιουργία μίας παγκόσμιας ἀδελφότητας ποὺ θὰ ξεπερνάει τοὺς ἐθνικοὺς καὶ θρησκευτικοὺς διαχωρισμούς. Τὸ παράξενο ὅμως, γιὰ νὰ μὴ ποῦμε σκανδαλῶδες, ἦταν ὅτι κλήθηκε νὰ συμμετάσχει καὶ ἡ Θεοσοφικὴ Ἑταιρεία, ἡ ὁποία δὲν ἦταν μία ἱστορικὴ θρησκεία, ἀλλὰ μία νέα ἀποκρυφιστικὴ ὀργάνωση ποὺ ἀμφισβητοῦσε τὴν χριστιανικὴ θεολογία καὶ ποὺ προσπαθοῦσε νὰ βρεῖ πατήματα στὶς ἀνατολικὲς θρησκεῖες.
Ἡ σκανδαλώδης πρόσκληση ἀπὸ τοὺς διοργανωτὲς γιὰ συμμετοχὴ στὴν Θεοσοφικὴ Ἑταιρεία θὰ γίνει κατανοητὴ ἂν διευκρινισθεῖ ὅτι στὴν συντριπτική τους πλειοψηφία οἱ Θεοσοφιστὲς στὰ ψηλότερα κλιμάκια τῆς ὀργάνωσης ἦταν ταυτόχρονα καὶ Μασῶνοι, ὅπως δηλαδὴ καὶ οἱ διοργανωτὲς τῆς συνόδου. Καὶ πὼς ἡ ἴδια ἡ Θεοσοφία διακήρυττε μεταξὺ τῶν τριῶν στόχων της ἕνα ποὺ θύμιζε ἄμεσα τὸν προσανατολισμὸ τῆς Μασωνίας, δηλαδὴ τὸν σχηματισμὸ «ἑνὸς πυρήνα τῆς Παγκόσμιας Ἀδελφότητας τῆς Ἀνθρωπότητας χωρὶς διάκριση φυλῆς, πίστης, γένους, τάξης ἢ χρώματος».
Καὶ οἱ ὑπόλοιπες προσκλήσεις ἦταν βολικὲς ὅμως γιὰ τὴν Μασωνία. Δὲν κλήθηκαν γιὰ παράδειγμα ἐκπρόσωποι τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, οὔτε τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς, παρὰ μόνο ἕνας Προτεστάντης ἱστορικός, ὁ Γκαστὸν Μπονὲ-Μόρι, ὁ ὁποῖος παράλληλα ἦταν καὶ θερμὸς Οἰκουμενιστὴς ποὺ συμμετεῖχε στὴν «Βρετανικὴ καὶ Ἀλλοδαπὴ Οὐνιταριανὴ Ἕνωση». Τὴν ἰουδαϊκὴ θρησκεία ἐκπροσώπησε ἕνας Ραββῖνος ποὺ ὑποστήριζε τὸν Μεταρρυθμιστικὸ Ἰουδαϊσμό, μία ἀπόπειρα ἐκκοσμίκευσης τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ μὲ ἀπάρνηση πολλῶν θεμελιωδῶν κανόνων τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου. Ὑπερεκπροσωπήθηκαν οἱ ἀνατολικὲς θρησκεῖες μὲ συμμετοχὲς τοῦ Ἰνδουισμοῦ, τοῦ Βουδισμοῦ, τῶν Ζαϊνιστῶν, τοῦ Ζὲν καὶ τῶν κινέζικων θρησκειῶν. Ἡ κίνηση τῶν Μπαχαϊστῶν ποὺ μοιράζεται κοινοὺς στόχους μὲ τὴν Μασωνία καὶ τὴν Θεοσοφία ἀκούστηκε, γιὰ πρώτη φορὰ στὴν Ἀμερική, στὸ συνέδριο τοῦ Σικάγου, ὅπου προέτρεψε «Ὅλα τὰ ἔθνη νὰ γίνουν ἕνα στὴν πίστη καὶ ὅλοι οἱ ἄνθρωποι σὰν ἀδελφοί».
Οἱ διοργανωτὲς δὲν εὐνόησαν τὴν Θεοσοφικὴ Ἑταιρεία μόνο καλώντας την σκανδαλωδῶς στὸ διαθρησκευτικὸ συνέδριο, ἀλλὰ τῆς ἐπέτρεψαν καὶ νὰ πατρονάρει δύο ἀπὸ τὶς σημαντικότερες θρησκεῖες ποὺ συμμετεῖχαν. Ὁ Μοχάμεντ Ἀλεξάντερ Ράσελ Γουέμπ, ἐκπρόσωπος τοῦ Ἰσλάμ, ἦταν ἕνας Ἀμερικανὸς πρόξενος στὶς Φιλιππίνες ποὺ εἶχε προσηλυτιστεῖ στὸ Ἰσλὰμ, ἀλλὰ παράλληλα ἦταν καὶ Θεοσοφιστής! Ὁ Ἀναγκαρίκα Νταρμαπάλα, ἐκπρόσωπος τοῦ Βουδισμοῦ, δὲν ἦταν μόνο Θεοσοφιστὴς ἀλλὰ καὶ διερμηνέας τοῦ Ὄλκοτ, τοῦ προέδρου τῆς Θεοσοφικῆς Ἑταιρείας!
Γιατί εὐνόησε τόσο ἀπροκάλυπτα ἡ Μασωνία τὴν Θεοσοφικὴ Ἑταιρεία στὸ πρῶτο αὐτὸ παγκόσμιο συνέδριο θρησκειῶν;
Γιατί ἡ συγκεκριμένη Ἑταιρεία εἶχε καταστεῖ τὸ θρησκευτικό της παρακλάδι, ὄχι μεταφορικὰ ἀλλὰ κυριολεκτικά. Ἡ Ἀννὶ Μπεζὰντ, γιὰ παράδειγμα, ποὺ ἐκπροσώπησε τὴν Θεοσοφικὴ Ἑταιρεία στὸ συνέδριο τοῦ Σικάγου (καὶ ἔγινε πρόεδρός της τὸ 1906) θὰ γίνει ἀργότερα ἡ δημιουργός τῆς πρώτης Στοᾶς τοῦ Συν-Τεκτονισμοῦ (Co-Masonry) στὴ Βρετανία. Ὁ Συν-Τεκτονισμὸς εἶναι μία μορφὴ Μασωνίας ποὺ ἐπιτρέπει καὶ τὴν συμμετοχὴ γυναικῶν στὶς Στοές. Οἱ πρόεδροι καὶ ὅλα τὰ ἀνώτατα στελέχη τῆς Θεοσοφικῆς Ἑταιρείας (Ὄλκοτ, Μπλαβάτσκυ, Τζάτζ, Λεντμπίτερ, Μπεζάντ, Ἀρουντέιλ, Τζιναρατζαντάσα) ἦταν εἴτε Μασῶνοι, εἴτε Συν-Τέκτονες τῶν ὑψηλότερων βαθμῶν καὶ σὲ ὅποια πόλη οἱ Θεοσοφιστὲς δημιουργοῦσαν παραρτήματα τῆς ἑταιρείας τους, ἵδρυαν καὶ Συν-Τεκτονικὲς Στοές.
Ἀπὸ ὅ,τι λοιπὸν φάνηκε στὸ Σικάγο τοῦ 1893 ἡ Μασωνία ἤθελε τὴν Θεοσοφία νὰ ἀποτελεῖ ὄχι μόνο τὴν βάση γιὰ τὴν μελλοντικὴ παγκόσμια θρησκεία, ἀλλὰ παράλληλα γιὰ νὰ γεφυρώνει καὶ συντονίζει τὸν διαθρησκευτικὸ διάλογο μεταξὺ Ἀνατολῆς καὶ Δύσης. Γιὰ νὰ λειτουργεῖ σὰν μία ἑνοποιὸς Ὀμπρέλλα μεταξὺ θρησκειῶν καὶ θρησκευτικῶν κινήσεων συνεργαζόμενη μὲ ἐκπροσώπους τους ποὺ ἦταν δεκτικοὶ σὲ οἰκουμενιστικά, μασωνικὰ καὶ θεοσοφικὰ ἰδεώδη.
Οἱ Θεοσοφιστὲς εἶχαν προσπαθήσει νὰ προσδέσουν ἤδη στὸ ἅρμα τους τὶς ἀνατολικὲς θρησκεῖες πρὶν τὸ διαθρησκευτικὸ συνέδριο τοῦ Σικάγου. Ἀνέπτυξαν ἀρχικὰ συμμαχία μὲ τὴν πολυπληθῆ ἰνδουιστικὴ ὀργάνωση Ἄρυα Σαμάτζ (οἱ Ἰνδουιστὲς ἀργότερα ἀποχώρησαν), ἐνῷ προσπάθησαν νὰ καπελώσουν τὸν Βουδισμὸ τῆς Κεϋλάνης, στὴν ὁποία μάλιστα δημιούργησαν πλῆθος σχολείων καὶ ἐπηρέασαν τὴν πνευματικὴ ζωὴ τῆς χώρας.
Οἱ Θεοσοφιστὲς ἰσχυρίζονταν πὼς ἡ Ἑταιρεία τους ἱδρύθηκε ἀπὸ τὴν Μπλαβάτσκυ κατόπιν ἐντολῆς τῆς «Μεγάλης Λευκῆς Ἀδελφότητας», ποὺ ὑποτίθεται τὴν ἀποτελοῦσαν μυθικὰ ὑπεράνθρωπα ὄντα. Καὶ πὼς γι’ αὐτὸ ἡ Θεοσοφικὴ Ἑταιρεία νομιμοποιοῦνταν “νὰ πρωτοστατήσει στὴν συνένωση ὅλων τῶν θρησκειῶν, ἀφοῦ ὅλες ἔχουν τὴν ἴδια βάση, τὴν «Μεγάλη Λευκὴ Ἀδελφότητα», στὴν ὁποία κατὰ τὴν ἀντίληψη τῆς κίνησης ἀνήκουν ὅλοι οἱ ἱδρυτὲς θρησκειῶν”. (Ἀντωνίου Γ. Ἀλεβιζόπουλου, Δρ. Θεολογίας, “Ἀποκρυφισμὸς Γκουρουισμὸς Νέα Ἐποχή”, ἔκδοσις Ἱερᾶς Μητροπόλεως Νικοπόλεως 1990, σ. 92).
Οἱ Θεοσοφιστὲς εἶχαν καβαλλήσει τόσο τὸ καλάμι (κατὰ τὸ κοινῶς λεγόμενο), ὥστε νὰ ἰσχυρίζονται πὼς οἱ θρησκεῖες εἶναι ὅλες ἰσότιμες, γιατί προέρχονται ἀπὸ τὴν Μεγάλη Λευκὴ Ἀδελφότητα, ἀλλὰ ἡ Θεοσοφία εἶναι ὑπέρτερή τους, “γιατί εἶναι ἡ ἀλήθεια, ἐπὶ τῆς ὁποίας ἀναπαύονται ὅλα αὐτὰ τὰ θρησκεύματα” (βλέπε Ἀντωνίου Γ. Ἀλεβιζόπουλου, ὡς ἄνω, σ.94).
Τώρα θὰ ἔχουμε ἄδικο νὰ θεωρήσουμε ὅτι ἡ δῆθεν Μεγάλη Λευκὴ Ἀδελφότητα πού ἔδωσε ἐντολὴ στὴν ἑταιρεία τῶν Θεοσοφιστῶν νὰ ἑνοποιήσει ὅλες τὶς θρησκεῖες, ἦταν οὐσιαστικὰ ἡ ἴδια ἡ Μασωνία; Ἤ μήπως εἶναι τυχαῖο ὅτι κάποιοι Δυτικοὶ ἀποκρυφιστὲς καὶ ἐσωτεριστὲς τὴν ἀποκαλοῦν ἐναλλακτικὰ Μεγάλη Λευκὴ Στοά;
Μπορεῖ ἡ Θεοσοφία νὰ παρήκμασε λόγῳ σκανδάλων ποὺ ἀποκαλύφθηκαν δημόσια (θὰ ἀναφερθοῦμε σὲ προσεχῆ ἄρθρα) καὶ τοῦ Β Παγκοσμίου Πολέμου, ἀλλὰ ἡ ἰδέα τῆς ἑνοποίησης τῶν θρησκειῶν σὰν μέρος τῆς προετοιμασίας μίας παγκόσμιας θρησκείας δὲν παρήκμασε. 100 χρόνια μετὰ τὸ πρῶτο διαθρησκευτικὸ συνέδριο τοῦ Σικάγου εἴχαμε νέο συνέδριο στὴν ἴδια πόλη καὶ ἔκτοτε τὰ συνέδρια συνεχίστηκαν σὲ παγκόσμια κλίμακα.
Ἀντιγράφω ἀπὸ τὴν ἱστοσελίδα τοῦ Κοινοβουλίου τῶν Θρησκειῶν τοῦ Κόσμου. «Ἀπὸ τὸ ἱστορικὸ Παγκόσμιο Κοινοβούλιο τῶν Θρησκειῶν τοῦ 1893 στὸ Σικάγο, οἱ σύγχρονες Συνελεύσεις τοῦ Κοινοβουλίου ἔχουν προσελκύσει συμμετέχοντες ἀπὸ περισσότερες ἀπὸ 200 διαφορετικὲς θρησκευτικές, αὐτόχθονες καὶ κοσμικὲς κινήσεις καὶ περισσότερα ἀπὸ 80 ἔθνη στὶς διεθνεῖς συγκεντρώσεις τους στὸ Σικάγο (1993), στὸ Κέιπ Τάουν (1999), στὴν Βαρκελώνη (2004), στὴν Μελβούρνη (2009), στὴν Σὸλτ Λέικ Σίτι (2015), στὸ Τορόντο (2018), μὲ τηλεπικοινωνία (2021) καὶ ξανὰ στὸ Σικάγο (2023)… Σχεδὸν 60.000 ἄνθρωποι σὲ ὅλο τὸν κόσμο ἔχουν συγκεντρωθεῖ σὲ μία διαρκῆ δέσμευση γιὰ δικαιοσύνη, εἰρήνη καὶ βιωσιμότητα μέσα ἀπὸ τὸ πρίσμα τοῦ διαθρησκευτικοῦ διαλόγου καὶ τῆς συνεργασίας. Παγκόσμιοι ἡγέτες ὅπως ἡ Αὐτοῦ Ἁγιότητα ὁ 14ος Δαλάι Λάμα, ἡ Αὐτοῦ Ἁγιότητα ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, ἡ Ἀγγελιοφόρος Εἰρήνης τοῦ ΟΗΕ Τζέιν Γκοῦντολ, οἱ βραβευμένοι μὲ Νόμπελ Εἰρήνης Ντέσμοντ Τούτου καὶ Σιρὶν Ἐμπαντί, καὶ ὁ Πρόεδρος Τζίμι Κάρτερ ἔχουν ἀπευθυνθεῖ στὶς Συνελεύσεις τοῦ Κοινοβουλίου σὲ ὅλη τὴν ἱστορία τους».
Καὶ βέβαια ἡ Θεοσοφικὴ Ἑταιρεία συμμετεῖχε καὶ τὸ 1993 στὸ ἐπετειακὸ διαθρησκευτικὸ συνέδριο τοῦ Σικάγου, τῶν 100 χρόνων ἀπὸ τὸ 1893, καὶ στὸ τελευταῖο συνέδριο τοῦ Σικάγου τὸ 2023. Τὸ 2023 μάλιστα τὸ συνέδριο εἶχε σὰν θέμα τὸ «Ἕνα κάλεσμα στὴν Συνείδηση: Ὑπεράσπιση τῆς Ἐλευθερίας καὶ τῶν Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων», γιατί οἱ διοργανωτὲς του ἤθελαν νὰ μπολιάσουν στὶς θρησκεῖες τοῦ κόσμου, τὶς ἀξίες τοῦ Woke δικαιωματισμοῦ, ἀξίες ποὺ ὑπερασπίστηκε μὲ φανατισμὸ ὁ ἀποθανών Πάπας Φραγκίσκος. Οἱ Θεοσοφιστὲς εἶχαν δικό τους περίπτερο στὸ συνέδριο τοῦ 2023 καὶ συγκρότησαν ἕνα πάνελ συζήτησης μὲ θέμα «Δύναμη στὴν Ἑνότητα: Προοπτικὲς ἀπὸ τὴν Αἰώνια Σοφία».
Ὅπως βλέπετε οἱ προσπάθειες γιὰ ἑνοποίηση τῶν θρησκειῶν μὲ συντονιστὲς Μασώνους, Οἰκουμενιστὲς καὶ Θεοσοφιστὲς (πλέον καὶ μὲ νέες φιλικές τους θρησκευτικὲς σέκτες) ξεκίνησαν ἀπὸ τὰ τέλη τοῦ 19ου αἰώνα καὶ συνεχίστηκαν τὸν 20ό καὶ 21ο αἰώνα. Πόσο παλιὸ εἶναι τὸ σχέδιο τῶν Παγκοσμιοποιητῶν ποὺ θέλουν νὰ δημιουργήσουν μία παγκόσμια κυβέρνηση μὲ μία παγκόσμια θρησκεία καὶ πού τὸ ἀναπαρέστησαν στὸ σύμβολο τῆς Πυραμίδας μὲ τὸν Ὀφθαλμό; Ἴσως παλιότερο καὶ τῆς ἵδρυσης τῆς Μασωνίας, ἴσως νὰ εἶχε ἐπιλεχθεῖ σὰν στρατηγικὸς στόχος κάποιων κύκλων Ροδοσταύρων, μεταξὺ τῶν ὁποίων ὁ Βρετανὸς φιλόσοφος Φράνσις Μπέικον. Θὰ τὰ δοῦμε αὐτὰ σὲ ἑπόμενα ἄρθρα, ἀλλὰ πρῶτα πρέπει νὰ γίνει ἀναφορά, στὸ προσεχὲς ἄρθρο, στὴν θεολογία τῆς Θεοσοφίας ἢ μᾶλλον στὴν νεογνωστική της ἀθεολογία, γιατί αὐτὴ ἐπιλέχθηκε νὰ εἶναι ἡ βάση τῆς ἐπιδιωκομένης παγκόσμιας θρησκείας. https://orthodoxostypos.g
**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου