Ο Στέλιος Ράμφος έχει μετακυλήσει στο Προτεσταντικό sola fide.
Σε συνέντευξή του σήμερα στο iefimerida ο Στέλιος Ράμφος είπε το εξής
-«Χθες, η Εκκλησία κατάλαβε ότι είναι Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου. Κατάλαβε ότι είναι κομμάτι του κράτους –εκτός αν θέλει η ίδια να αποχωρήσει...» [πηγή 1 στα σχόλια ολόκληρη η συνέντευξη]
Έφαγα μια φλασιά και θυμήθηκα ένα άρθρο που είχα γράψει για τον Ράμφο [2], με αφορμή την ομιλία του στο συνέδριο της ΝΔ [3].
Ιδού τι είπε σε εκείνο το συνέδριο
«Ξαφνικά βρίσκουμε θεσμούς πνεματικούς με κοινωνική σημασία να είνα ΝΠΔΔ, όπως η Εκκλησία. Είναι ανωμαλία δομική αυτό το πράγμα. Είναι ανωμαλία δομική …διότι η εμπλοκή μιας τέτοιας δομής σε ένα κράτος δημιουργεί προβλήματα πάρα πολύ σημαντικά, είτε πρόκειται για βιβλία σχολικά, είτε πρόκειται για ρυθμίσεις σχέσεων ανθρώπων».
Τελικά δεν κατάλαβα κ. Ράμφο, θέλετε ή δεν θέλετε να είναι η Εκκλησία ΝΠΔΔ; Είναι ανωμαλία που είναι ΝΠΔΔ ή είναι ορθό και μάλιστα «επιτέλους το κατάλαβε»;
Οι κωλοτούμπες του βέβαια δεν ενδιαφέρουν κανέναν. Ας πάμε σε κάτι πιο ουσιώδες.
Λέει σήμερα ο Στέλιος Ράμφος (για τη λιτή Λειτουργία 7-8 το πρωί):
«Δεν είναι μόνο πείσμα. Είναι μια προσπάθεια να κρατηθούν όλα αυτά τα συλλογικά, συμβολικά στοιχεία από τα οποία παίρνει περιεχόμενο μια πίστη που καταλαβαίνει ακριβώς τον εαυτό της. Δεν έχει σημασία η πίστη μέσα από τελετουργικά και μυστηριακά δεδομένα, είναι η ανάγκη να στραφώ μεσολαβημένα σε κάτι υψηλό. Και αυτό σε κάποιο βαθμό είναι κατανοητό, αλλά θα μπορούσε κανείς, όπως στις παλιές πρακτικές των ασκητών, και αδιαμεσολάβητα να πάει προς τα εκεί.»
Παρακάτω, τον ρωτάνε για τους Έλληνες στις παραλίες κι αυτός απαντάει πάλι για την Εκκλησία
«Ερώτηση:
Εχετε πίστη στους Ελληνες για το πώς θα το αντιμετωπίσουμε; Είδατε τις μαζικές εξόδους σε παραλίες και καφέ...
Εχετε πίστη στους Ελληνες για το πώς θα το αντιμετωπίσουμε; Είδατε τις μαζικές εξόδους σε παραλίες και καφέ...
Απάντηση:
Αυτά τα φαινόμενα μαζικών εξόδων είναι αντανακλαστικές φοβικές επιστροφές στην ομαδικότητα. Ενώ στην Εκκλησία σου ζητούν να είσαι ταπεινός, με την επιμονή ακριβώς την ιδεολογική στο μυστήριο γίνεσαι αλαζόνας. Είχαμε μια υπόθαλψη αλαζονείας του πιστού επειδή έπρεπε να μείνει πιστός στην ταυτότητά του ως πιστού και όχι στην εσωτερική του ζωή ως πιστού. Η εμμονή στην ταυτότητα είναι μια μορφή παραμονής αλαζονικής σε έναν εαυτό που δεν καταλαβαίνει άλλο από το δικό του πείσμα. Στο μέτρο που θα αρχίσουμε να τα κατανοούμε αυτά, θα μπορούσε να γίνει μια αρχή για διαφορετική τοποθέτηση απέναντι στο πρόβλημά μας.»
Αυτά τα φαινόμενα μαζικών εξόδων είναι αντανακλαστικές φοβικές επιστροφές στην ομαδικότητα. Ενώ στην Εκκλησία σου ζητούν να είσαι ταπεινός, με την επιμονή ακριβώς την ιδεολογική στο μυστήριο γίνεσαι αλαζόνας. Είχαμε μια υπόθαλψη αλαζονείας του πιστού επειδή έπρεπε να μείνει πιστός στην ταυτότητά του ως πιστού και όχι στην εσωτερική του ζωή ως πιστού. Η εμμονή στην ταυτότητα είναι μια μορφή παραμονής αλαζονικής σε έναν εαυτό που δεν καταλαβαίνει άλλο από το δικό του πείσμα. Στο μέτρο που θα αρχίσουμε να τα κατανοούμε αυτά, θα μπορούσε να γίνει μια αρχή για διαφορετική τοποθέτηση απέναντι στο πρόβλημά μας.»
Δηλαδή, ο Στέλιος Ράμφος σχολιάζει ως εξής την απόφαση της Ιεράς Συνόδου να σταματήσει όλες τις λειτουργίες και να αφήσει 3 Κυριακάτικες Λειτουργίες για μία ώρα μέχρι το Σάββατο του Λαζάρου: «είναι σε κάποιο βαθμό κατανοητό να στραφεί η πίστη σε κάτι υψηλό μεσολαβημένα, αλλά θα μπορούσε να γίνει και αδιαμεσολάβητα (όπως οι ασκητές), δηλαδή να γίνει έξω από τελετουργικά και μυστηριακά δεδομένα», καθώς επίσης και ότι «η επιμονή στο μυστήριο είναι ιδεολογική και γίνεσαι αλαζόνας», και «έχουμε υπόθαλψη αλαζονείας του πιστού».
Σε δύο φράσεις έχουμε 3 αλαζονείες, 1 επιμονή, 1 εμμονή και 1 πείσμα. Πιο πάνω, είχαμε κι άλλα «πείσματα» και 2 «μεσολαβήσεις».
Για να πει τι με όλα αυτά; Για να απορρίψει τα μυστήρια. Όχι μόνο εξ ανάγκης, αλλά σχεδόν επί της αρχής!
Συμπέρασμα: ο Στέλιος Ράμφος είναι προτεσταντίζων. Ανοιχτά και με πάθος μάλιστα. και χωρίς φόβο - να παρεξηγηθεί. Έχει μετακυλήσει στο sola fide.
Sola fide, είναι η προτεσταντική ιδέα ότι ο άνθρωπος μπορεί να σωθεί μόνο με την πίστη του, την οποία τεκμηριώνει ο ίδιος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου