Καί νά ‘μουνα, λέει, αισυμνήτης… – 3
να τελευταίο γιά την εκπαίδευση: Θα ισχύσει αναδρομική αφαίρεση πανεπιστημιακών τίτλων από άτομα, που καταφανώς τους πήραν χωρίς να τους αξίζουν – ή, που δεν έπρεπε να τους πάρουν.
(Αλήθεια, εσείς πού λέτε να πάτε διακοπές; Να προτείνω τη Λέσβο, ή προτιμάτε τη Μυτιλήνη; Εκεί κοντά καί στα δυό αυτά νησιά, έχει ως παγκοσμίως πρωτότυπο αξιοθέατο μιά γραμμή με φωσφοριζέ μπογιά επάνω στη θάλασσα, που τη φτιάξαν τώρα τελευταία, η οποία σημειώνει τα σύνορα της χώρας μας. Διότι αλλοιώς η θάλασσα δεν έχει σύνορα. Αν ήταν να υπάρχουν θαλάσσια σύνορα χωρίς μπογιά, άειντε-άειντεεεε… θα τα βλέπαμε όλοι. Καραλόλ!!!)
Καί θα κοπεί μαχαίρι ο σαλτιμπαγκισμός του: “κάνω όποιο μεταπτυχιακό γουστάρω, επειδή έχω τις άκρες”. Πχ από νηπιαγωγός γίνομαι χειρούργος. (Ακόμη καί ως παράδειγμα είναι παλαβό αυτό, …αλλά λέμε τώρα. Δεν γίνονται τέτοια πράγματα. Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά ούτε στους ανθρωποφάγους – ένθα η χειρουργική είναι σαφώς εμπειρική τέχνη, μή διαθέτουσα το επίπεδο της χειρουργικής των πολιτισμένων.)
(δ) Δημόσιος βίος
Στο κάτω-κάτω, εφ’ όσον πραγματική δημοκρατία σημαίνει συμμετοχή όλων στα κοινά, πρέπει να πάψει το -εκ του πονηρού- σπρώξιμο δημοσίων πράξεων προς τη σφαίρα του ιδιωτικού.
Να κάνουμε μιά στάση εδώ, διότι μ’ έχουν πιάσει τα γέλια με το επιχείρημα πως κάποτε οι τέκτονες ήταν επαναστάτες, καί ανέτρεψαν τους βασιλιάδες καί τους ευγενείς – καί δήθεν τάχαμ’ χωρίς τους τέκτονες δεν θα βγαίναμε ποτέ απ’ τον Μεσαίωνα. Επαναστάτες καί ανατροπείς βασιλικών δυναστειών, ναί… αλλά παντού αλλού, εκτός απ’ την ίδια την αγγλίτσα!!! Έτσι είναι – διαλύουμε τη “φυσική ηγεσία” όλων των άλλων, αλλ’ αφήνουμε τη δική μας απείραχτη. Συνεπώς, υπό τον ψευδεπίγραφο μανδύα του “επαναστάτη”, κρυβόταν σκέτο πρακτοριλίκι.
Λοιπόν, κάτι τέτοιους “επαναστάτες” η Ελλάδα ουδόλως τους χρειάζεται. Καί τα παράπονά τους κατά Λονδίνο μεριά. Να τους ταΐσουν καί να τους φροντίσουν οι “αδελφοί” τους. (Μπορεί να τους ρίξει κι ο ΜΑΤΣ τίποτε αστακομακαρονάδες απ’ τον ουρανό. Ποτέ δεν ξέρεις. Σ’ εμάς τους “αμύητους”, πάντως, δε ρίχνει. Μας κρατάει μούτρα. Διαπιστωμένο.)
(ε) Διεθνή
Σε τυχόν “φιλανθρώπους” που θα θελήσουν να μας την πούν, θα επισημάνω ότι όλα αυτά τα άτομα νομικώς είναι “μή-πρόσωπα” – εφ’ όσον δεν διαθέτουν έγγραφα από τη χώρα τους. Δεν γίνεται οι Έλληνες να προσκομίζουν κάθε φορά ένα σωρό πιστοποιητικά, καί ο κάθε τυχαίος καί τυχάρπαστος που μπουκάρει παρανόμως στην Ελλάδα να περνάει “αέρα”. Άτομο χωρίς έγγραφα είναι ένα τίποτε – καί φυσικά, δεν έχει κανένα απολύτως δικαίωμα. Ούτε ανθρώπινο, ούτε …σκυλίσιο. Πολλώι δε μάλλον να …κάνει μήνυση σε Έλληνες γιά διάφορα, χρησιμοποιώντας τους νόμους της Ελλάδας. (Πχ γιά επίδειξη …ρατσιστικής συμπεριφοράς!!!!!)
Σε τέτοια περίπτωση (δηλ. να φάει Έλληνας μήνυση από νομικώς ανύπαρκτο πρόσωπο), μιλάμε γιά εντελώς καραγκιόζικη κατάσταση: στο δικαστήριο, απ’ τη μιά ο Έλληνας κατηγορούμενος με ταυτότητα καί κάθε είδους επίσημο έγγραφο, ενώ ο τρέχα γύρευε λάθρο (που ήδη έχει παρανομήσει, εισερχόμενος στη χώρα παρανόμως) με …προφορική δήλωση των στοιχείων του. Κάργα δίκαιη δικονομία, τί να σας πω! Να τη διδάσκουν καί στους φοιτητές τους οι εμπνευστές της.
Εάν, τώρα, διαφωνήσουν κάποιες πρεσβείες, καί μας πουν να σεβόμαστε τους δικούς τους υπηκόους, τότε στις κυρίες αυτές: (α) θα επιβάλουμε βαρύτατο πρόστιμο γιά παράνομη είσοδο υπηκόων τους στην Ελλάδα (εφ’ όσον εν τοίς πράγμασιν αναγνωρίζουν πως πρόκειται γιά δικούς τους) καί (β) επιπλέον, θ’ απαιτήσουμε να πληρώσουν τα έξοδα επαναπατρισμού των υπηκόων τους. Εάν -παρά ταύτα- επιμείνουν σε επίδειξη πυγμής προς την Ελλάδα, δεν θα χαλάσουμε καρδιές. Θα …φοβηθούμε! Λόλ!!! Αλλά η μεταχείριση των υπηκόων τους θα είναι η πιό πάνω αναφερόμενη. (Στρατόπεδο συγκεντρώσεως, ή πλοίο.) Οπότε, ή πληρώνουν καί τους παίρνουν πίσω, ή το βουλώνουν.
Η επιμονή στη στάση «πουλάω τσαμπουκά» προς την Ελλάδα, απλά θα σημάνει άρση των διπλωματικών σχέσεών μας. Στο κάτω-κάτω, καμμία ανάγκη δεν έχουμε γιά σχέσεις με κράτη, που την παρανομία τη θεωρούν φυσιολογική. (Όπως θεωρούν φυσιολογικό το: “Τα δικά μου δικά μου, καί τα δικά σου πάλι δικά μου!” Αν έμπαιναν σ’ αυτά λαθρομετανάστες Έλληνες καί αξίωναν “ντικαιώματα”, τζάμπα φαΐ, τζάμπα στέγαση με γουάϊ-φάϊ, κι ανέγερση εκκλησιών, τί θα λέγανε; Έ, λοιπόν, σκασμός τώρα!)
Στάση εδώ, επειδή αξίζει.
Στάση γιά δυό λόγια παραπάνω, επειδή το αγγούρι της εισβολής στη χώρα μας «αναξιοπαθούντων» ιστορικώς το φάγαμε πέντε φορές στον πρωκτό, αλλά μυαλό δε βάλαμε. (Άμα δε σέβεσαι την Ιστορία, καί δή τη δική σου, αυτά συμβαίνουν. Σε παραμυθιάζουν οι παπατζήδες ξανά καί ξανά να κατεβάσεις το βρακί σου… καί στο τέλος καταντάς να σ’ αρέσει το παρά φύσιν.)
Υπόψη, πέντε φορές θυμάμαι εγώ (πάντα μιλάμε γιά «ειρηνικές» εισβολές, όχι πολεμικές) – αλλά ένεκα τα ποτά, τα ξενύχτια, οι γυναίκες (…λέμε τώρα! λόλ!!!), συν το Αλτσχάϊμερ, δε δουλεύει ο εγκέφαλος σε ρύθμιση οβερκλόκινγκ, καί μπορεί να υπάρχουν κι άλλες. (Που μου διαφεύγουν αυτή τη στιγμή.)
Δεν πέρασαν εκατό-εκατονπενήντα χρόνια, κι οι «όμαιμοι» άρχισαν τους τσαμπουκάδες. Οι Βοιωτοί τους έδιωξαν, κι οι Γεφυραίοι κατέβηκαν στη βόρεια Αττική, ένθα κι άρχισαν να ζητάνε «ντικαιώματα». Πχ να συμμετάσχει στα Παναθήναια (κι ενώι υπήρχε αυστηρή διάταξη γιά μή συμμετοχή ξένων) η αδελφή …της αδερφής Αρμοδίας. Τη συνέχεια την ξέρετε.
Τη συνέχεια την ξέρετε. Καί μόνον στον 20ο αιώνα κατέκτησαν καί κατείχαν (πολεμικώς πως καί ως μή ώφειλαν) Ελληνικά εδάφη τρείς φορές, χωρίς να δώσουν δεκάρα γι’ αποζημιώσεις μετά. Οι «κατατρεγμένοι».
Δεν αναφέρω τ’ άλλα τους, πχ τη δολοφονία Ελλήνων απ’ το «Κομιτάτο».
Σήμερα, πάλι, ο κάθε μαλάκας που τους βλέπει ως «γραφικούς» κι «αναξιοπαθείς», μάλλον δεν έχει τίποτε ακουστά γιά εμπόριο ναρκωτικών, τοκογλυφίες, κι άλλα τέτοια κεχαριτωμένα σπόρ, στα οποία επιδίδονται συστηματικώς οι «γραφικοί αναξιοπαθείς».
Την …ευγνωμοσύνη τους τόσα χρόνια μετά, την είδαμε – «Μεγάλη Αλβανία», διώξεις του Ελληνικού στοιχείου, ανακίνηση θέματος Τσάμηδων, καί τα ρέστα. (Όντως είναι μεγάλη η Αλβανία – στη σκατοψυχιά.)
Άειντε στο διάολο, πιά, με τα πρακτόρια καί τους ηλίθιους, που μου το παίζουν «πονοψυχιάρηδες».
Συνεχίζουμε.
Κάποτε θα δημοσιεύσω τη “λυπητερή”, γιά το τί μας χρωστάει ο καθένας. Με …αναλυτικές χρεώσεις, όπως ο λογαριασμός της ΔΕΗ. Λόλ!!! Ενδεικτικώς σας λέω ότι μόνον η γερμανίτσα καί μόνον γιά τον 20ο αιώνα μας χρωστάει πέντε τρισεκατομμύρια (5,000,000,000,000) ευρώ πραγματικά – κι όχι μαϊμούδικα, όπως το σημερινό δήθεν χρέος της Ελλάδας. (Άμα η γερμανίτσα έχει παράπονο ότι είμαστε μπαταχτσήδες, να πάει να βρεί τον …Αρτέμη να τα πάρει! Όχι τον ράππερ, τον άλλον. Τον …διαστημικόν! Λόλ!!!)
Πάντως, δεχόμαστε πληρωμή καί σε είδος. Πχ η γερμανίτσα μπορεί να ξεχρεώσει, αν ξηλώσει ΟΛΕΣ τις βιομηχανίες της καί τις μεταφέρει εδώ.
(Με απαγόρευση, εννοείται, να ξαναστήσει καινούργιες – καί δή, ανταγωνιστικές προς τις δικές μας. Διότι ακριβώς αυτό κάνουν κι αυτοί τώρα: ενώι η Αθήνα των πέντε εκατομμυρίων καίγεται γιά δεύτερο αεροδρόμιο, οι γερμαναράδες απαίτησαν να κλείσει το Ελληνικό, διότι είναι ανταγωνιστικό προς το «δικό τους», το «Ελ. Βενιζέλος». Εξ ού καί οι απανωτές μαλακίες των πολιτικάντηδων, που βάλθηκαν να μετατρέψουν το Ελληνικό σε πάρκο με λουλουδάκια, «επένδυση» Καταριανών, καί τσαντήρ-μαχαλά λαθρεποίκων.
Τη γερμανίτσα, άπαξ καί ξεγυμνωθεί από κάθε μορφής εργοστάσιο, θα την υποχρεώσουμε να γυρίσει στην εποχή του αραμπά.)
Αυτά, …επιτροχάδην (καί με ρυθμό …Ουσαΐν Μπόλτ) γιά τον δημόσιο βίο. Τί να πρωτοθυμηθώ!…
vi. Προς τί όλ’ αυτά;
Εδώ μπαίνει το διαρκές όραμα γιά το μέλλον της Ελλάδας, που ανέφερε ο Παλαιός.
Κατά τη γνώμη μου, η όλη προσπάθεια -καί, κατά συνέπεια, το όραμα- ενός αισυμνήτη (στην Ελλάδα του σήμερα) έχει δύο ευδιάκριτους κύριους στόχους:
Ο επερχόμενος Γ’ ΠΠ, αλλά καί η εποχή μετά απ’ αυτόν, κλείνουν παρενθέσεις… που μερικές πάνε (δεκάδες) χιλιάδες χρόνια πίσω. Τις κλείνουν, καί δεν ανοίγουν καινούργιες.
Αυτό το τελευταίο φυσικά καί δεν περιμένω να το δούν άτομα, που δεν σκέπτονται με χρονικό εύρος χιλιάδων ετών. Αλλά σας το λέω εγώ πως έτσι είναι. Έτσι ακριβώς. Οπότε, απαγορεύονται διά ροπάλου οι μισές δουλειές ακόμη μία φορά στη μακραίωνη Ιστορία μας. Τώρα, θα κλείσουμε κι εμείς οριστικώς τις παρενθέσεις μας.
Ο δεύτερος στόχος… Σαφώς η αποστολή του έθνους των Ελλήνων πάντα παραμένει η πρωτοπορεία της ανθρωπότητας στον δρόμο προς τ’ άστρα. Ποτέ δεν άλλαξε αυτό! Πάντα θα είμαστε οι δάσκαλοι των υπολοίπων – καί στο νού, καί στην καρδιά. Κι είπαμε: ο δάσκαλος είναι πρόσωπο αξιοσέβαστο – καί αδιαφορώ πλήρως γιά την τυχόν αντίθετη γνώμη διαφόρων αγραμμάτων πιθήκων (καί των όποιων “ιερών” βιβλίων τους).
(Αλήθεια, εσείς πού λέτε να πάτε διακοπές; Να προτείνω τη Λέσβο, ή προτιμάτε τη Μυτιλήνη; Εκεί κοντά καί στα δυό αυτά νησιά, έχει ως παγκοσμίως πρωτότυπο αξιοθέατο μιά γραμμή με φωσφοριζέ μπογιά επάνω στη θάλασσα, που τη φτιάξαν τώρα τελευταία, η οποία σημειώνει τα σύνορα της χώρας μας. Διότι αλλοιώς η θάλασσα δεν έχει σύνορα. Αν ήταν να υπάρχουν θαλάσσια σύνορα χωρίς μπογιά, άειντε-άειντεεεε… θα τα βλέπαμε όλοι. Καραλόλ!!!)
Καί θα κοπεί μαχαίρι ο σαλτιμπαγκισμός του: “κάνω όποιο μεταπτυχιακό γουστάρω, επειδή έχω τις άκρες”. Πχ από νηπιαγωγός γίνομαι χειρούργος. (Ακόμη καί ως παράδειγμα είναι παλαβό αυτό, …αλλά λέμε τώρα. Δεν γίνονται τέτοια πράγματα. Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά ούτε στους ανθρωποφάγους – ένθα η χειρουργική είναι σαφώς εμπειρική τέχνη, μή διαθέτουσα το επίπεδο της χειρουργικής των πολιτισμένων.)
(δ) Δημόσιος βίος
- Καταργούνται πάραυτα οι διάφορες δημόσιες θέσεις, που δημιουργήθηκαν γιά να βολευτούν σε δημόσιες καρέκλες μερικά φιλικώς προσκείμενα κομματόσκυλα.
- Επίσης, τα περίφημα “προσωπικά δεδομένα” παύουν να είναι η ιερή αγελάδα που είναι σήμερα.
Στο κάτω-κάτω, εφ’ όσον πραγματική δημοκρατία σημαίνει συμμετοχή όλων στα κοινά, πρέπει να πάψει το -εκ του πονηρού- σπρώξιμο δημοσίων πράξεων προς τη σφαίρα του ιδιωτικού.
- Τα ίδια θα ισχύσουν καί γιά το ποινικό μητρώο του καθενός.
- Καθιερώνεται ο (ετήσιος ίσως) απολογισμός των αρχόντων προς τους αρχομένους.
- Ορίζονται ως ιδιώνυμα αδικήματα καί επισύροντα την θανατική ποινή μερικά ακόμη, όπως πχ ο εμπρησμός δασών.
- Απαγορεύεται ΑΥΣΤΗΡΟΤΑΤΑ η κατάληψη δημόσιας θέσης από τέκτονες, διότι είναι εν δυνάμει πράκτορες ξένου κράτους – εφ’ όσον η κορυφή της ιεραρχίας τους βρίσκεται στην αγγλίτσα κι εξυπηρετεί το αγγλικό στέμμα.
Να κάνουμε μιά στάση εδώ, διότι μ’ έχουν πιάσει τα γέλια με το επιχείρημα πως κάποτε οι τέκτονες ήταν επαναστάτες, καί ανέτρεψαν τους βασιλιάδες καί τους ευγενείς – καί δήθεν τάχαμ’ χωρίς τους τέκτονες δεν θα βγαίναμε ποτέ απ’ τον Μεσαίωνα. Επαναστάτες καί ανατροπείς βασιλικών δυναστειών, ναί… αλλά παντού αλλού, εκτός απ’ την ίδια την αγγλίτσα!!! Έτσι είναι – διαλύουμε τη “φυσική ηγεσία” όλων των άλλων, αλλ’ αφήνουμε τη δική μας απείραχτη. Συνεπώς, υπό τον ψευδεπίγραφο μανδύα του “επαναστάτη”, κρυβόταν σκέτο πρακτοριλίκι.
Λοιπόν, κάτι τέτοιους “επαναστάτες” η Ελλάδα ουδόλως τους χρειάζεται. Καί τα παράπονά τους κατά Λονδίνο μεριά. Να τους ταΐσουν καί να τους φροντίσουν οι “αδελφοί” τους. (Μπορεί να τους ρίξει κι ο ΜΑΤΣ τίποτε αστακομακαρονάδες απ’ τον ουρανό. Ποτέ δεν ξέρεις. Σ’ εμάς τους “αμύητους”, πάντως, δε ρίχνει. Μας κρατάει μούτρα. Διαπιστωμένο.)
(ε) Διεθνή
- Αποσυρόμαστε αμέσως από ΟΗΕ, ΝΑΤΟ, ΕΕ.
- Τα σύνορα κλείνουν, καί όποιος δοκιμάσει να τα παραβιάσει, πυροβολείται. Επίσης, επανέρχονται τα ναρκοπέδια των συνόρων.
- Διαχωρίζεται νομοθετικώς η ιθαγένεια από την υπηκοότητα… παίρνουν επιτέλους διαζύγιο.
- Κάθε είδους λαθρέποικος απελαύνεται, καί η μαϊμουδίσια “Ελληνική ιθαγένεια” του αφαιρείται. (Καί τα παράπονα στο μαγαζί που την αγόρασε.)
- Κράτηση επ’ αόριστον σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως, χωρίς απαγγελία κατηγορίας καί με καταναγκαστική εργασία, έως ότου βρεθεί κράτος να τους δεχθεί.
- Ή επιβίβαση με το ζόρι σε παλαιά πλοία χωρίς καύσιμα (αλλά με κάμποσα τρόφιμα καί νερό) καί ρυμούλκησή τους σε διεθνή ύδατα, πολύ μακριά από την Ελλάδα.
Σε τυχόν “φιλανθρώπους” που θα θελήσουν να μας την πούν, θα επισημάνω ότι όλα αυτά τα άτομα νομικώς είναι “μή-πρόσωπα” – εφ’ όσον δεν διαθέτουν έγγραφα από τη χώρα τους. Δεν γίνεται οι Έλληνες να προσκομίζουν κάθε φορά ένα σωρό πιστοποιητικά, καί ο κάθε τυχαίος καί τυχάρπαστος που μπουκάρει παρανόμως στην Ελλάδα να περνάει “αέρα”. Άτομο χωρίς έγγραφα είναι ένα τίποτε – καί φυσικά, δεν έχει κανένα απολύτως δικαίωμα. Ούτε ανθρώπινο, ούτε …σκυλίσιο. Πολλώι δε μάλλον να …κάνει μήνυση σε Έλληνες γιά διάφορα, χρησιμοποιώντας τους νόμους της Ελλάδας. (Πχ γιά επίδειξη …ρατσιστικής συμπεριφοράς!!!!!)
Σε τέτοια περίπτωση (δηλ. να φάει Έλληνας μήνυση από νομικώς ανύπαρκτο πρόσωπο), μιλάμε γιά εντελώς καραγκιόζικη κατάσταση: στο δικαστήριο, απ’ τη μιά ο Έλληνας κατηγορούμενος με ταυτότητα καί κάθε είδους επίσημο έγγραφο, ενώ ο τρέχα γύρευε λάθρο (που ήδη έχει παρανομήσει, εισερχόμενος στη χώρα παρανόμως) με …προφορική δήλωση των στοιχείων του. Κάργα δίκαιη δικονομία, τί να σας πω! Να τη διδάσκουν καί στους φοιτητές τους οι εμπνευστές της.
Εάν, τώρα, διαφωνήσουν κάποιες πρεσβείες, καί μας πουν να σεβόμαστε τους δικούς τους υπηκόους, τότε στις κυρίες αυτές: (α) θα επιβάλουμε βαρύτατο πρόστιμο γιά παράνομη είσοδο υπηκόων τους στην Ελλάδα (εφ’ όσον εν τοίς πράγμασιν αναγνωρίζουν πως πρόκειται γιά δικούς τους) καί (β) επιπλέον, θ’ απαιτήσουμε να πληρώσουν τα έξοδα επαναπατρισμού των υπηκόων τους. Εάν -παρά ταύτα- επιμείνουν σε επίδειξη πυγμής προς την Ελλάδα, δεν θα χαλάσουμε καρδιές. Θα …φοβηθούμε! Λόλ!!! Αλλά η μεταχείριση των υπηκόων τους θα είναι η πιό πάνω αναφερόμενη. (Στρατόπεδο συγκεντρώσεως, ή πλοίο.) Οπότε, ή πληρώνουν καί τους παίρνουν πίσω, ή το βουλώνουν.
Η επιμονή στη στάση «πουλάω τσαμπουκά» προς την Ελλάδα, απλά θα σημάνει άρση των διπλωματικών σχέσεών μας. Στο κάτω-κάτω, καμμία ανάγκη δεν έχουμε γιά σχέσεις με κράτη, που την παρανομία τη θεωρούν φυσιολογική. (Όπως θεωρούν φυσιολογικό το: “Τα δικά μου δικά μου, καί τα δικά σου πάλι δικά μου!” Αν έμπαιναν σ’ αυτά λαθρομετανάστες Έλληνες καί αξίωναν “ντικαιώματα”, τζάμπα φαΐ, τζάμπα στέγαση με γουάϊ-φάϊ, κι ανέγερση εκκλησιών, τί θα λέγανε; Έ, λοιπόν, σκασμός τώρα!)
- Στα ίδια πλαίσια καί με τις ίδιες συνέπειες ανυπακοής, εκδιώκονται από τη χώρα καί οι Βρωμά.
Στάση εδώ, επειδή αξίζει.
Στάση γιά δυό λόγια παραπάνω, επειδή το αγγούρι της εισβολής στη χώρα μας «αναξιοπαθούντων» ιστορικώς το φάγαμε πέντε φορές στον πρωκτό, αλλά μυαλό δε βάλαμε. (Άμα δε σέβεσαι την Ιστορία, καί δή τη δική σου, αυτά συμβαίνουν. Σε παραμυθιάζουν οι παπατζήδες ξανά καί ξανά να κατεβάσεις το βρακί σου… καί στο τέλος καταντάς να σ’ αρέσει το παρά φύσιν.)
Υπόψη, πέντε φορές θυμάμαι εγώ (πάντα μιλάμε γιά «ειρηνικές» εισβολές, όχι πολεμικές) – αλλά ένεκα τα ποτά, τα ξενύχτια, οι γυναίκες (…λέμε τώρα! λόλ!!!), συν το Αλτσχάϊμερ, δε δουλεύει ο εγκέφαλος σε ρύθμιση οβερκλόκινγκ, καί μπορεί να υπάρχουν κι άλλες. (Που μου διαφεύγουν αυτή τη στιγμή.)
- Πρώτη εισβολή, οι Γεφυραίοι.
Δεν πέρασαν εκατό-εκατονπενήντα χρόνια, κι οι «όμαιμοι» άρχισαν τους τσαμπουκάδες. Οι Βοιωτοί τους έδιωξαν, κι οι Γεφυραίοι κατέβηκαν στη βόρεια Αττική, ένθα κι άρχισαν να ζητάνε «ντικαιώματα». Πχ να συμμετάσχει στα Παναθήναια (κι ενώι υπήρχε αυστηρή διάταξη γιά μή συμμετοχή ξένων) η αδελφή …της αδερφής Αρμοδίας. Τη συνέχεια την ξέρετε.
- Δεύτερη εισβολή, οι Βούλγαροι.
Τη συνέχεια την ξέρετε. Καί μόνον στον 20ο αιώνα κατέκτησαν καί κατείχαν (πολεμικώς πως καί ως μή ώφειλαν) Ελληνικά εδάφη τρείς φορές, χωρίς να δώσουν δεκάρα γι’ αποζημιώσεις μετά. Οι «κατατρεγμένοι».
Δεν αναφέρω τ’ άλλα τους, πχ τη δολοφονία Ελλήνων απ’ το «Κομιτάτο».
- Τρίτη εισβολή, οι γύφτοι.
Σήμερα, πάλι, ο κάθε μαλάκας που τους βλέπει ως «γραφικούς» κι «αναξιοπαθείς», μάλλον δεν έχει τίποτε ακουστά γιά εμπόριο ναρκωτικών, τοκογλυφίες, κι άλλα τέτοια κεχαριτωμένα σπόρ, στα οποία επιδίδονται συστηματικώς οι «γραφικοί αναξιοπαθείς».
- Τέταρτη εισβολή, οι Αλβανοί το 1990.
Την …ευγνωμοσύνη τους τόσα χρόνια μετά, την είδαμε – «Μεγάλη Αλβανία», διώξεις του Ελληνικού στοιχείου, ανακίνηση θέματος Τσάμηδων, καί τα ρέστα. (Όντως είναι μεγάλη η Αλβανία – στη σκατοψυχιά.)
- Πέμπτη καί τελευταία εισβολή «αναξιοπαθούντων», τα λαθρομούσλιμζ.
Άειντε στο διάολο, πιά, με τα πρακτόρια καί τους ηλίθιους, που μου το παίζουν «πονοψυχιάρηδες».
Συνεχίζουμε.
- Αξιώνουμε νομιμοτόκως καί με πρόστιμα τα βερεσέδια από κράτη που μας χρωστάνε, όπως πχ η γερμανίτσα.
Κάποτε θα δημοσιεύσω τη “λυπητερή”, γιά το τί μας χρωστάει ο καθένας. Με …αναλυτικές χρεώσεις, όπως ο λογαριασμός της ΔΕΗ. Λόλ!!! Ενδεικτικώς σας λέω ότι μόνον η γερμανίτσα καί μόνον γιά τον 20ο αιώνα μας χρωστάει πέντε τρισεκατομμύρια (5,000,000,000,000) ευρώ πραγματικά – κι όχι μαϊμούδικα, όπως το σημερινό δήθεν χρέος της Ελλάδας. (Άμα η γερμανίτσα έχει παράπονο ότι είμαστε μπαταχτσήδες, να πάει να βρεί τον …Αρτέμη να τα πάρει! Όχι τον ράππερ, τον άλλον. Τον …διαστημικόν! Λόλ!!!)
Πάντως, δεχόμαστε πληρωμή καί σε είδος. Πχ η γερμανίτσα μπορεί να ξεχρεώσει, αν ξηλώσει ΟΛΕΣ τις βιομηχανίες της καί τις μεταφέρει εδώ.
(Με απαγόρευση, εννοείται, να ξαναστήσει καινούργιες – καί δή, ανταγωνιστικές προς τις δικές μας. Διότι ακριβώς αυτό κάνουν κι αυτοί τώρα: ενώι η Αθήνα των πέντε εκατομμυρίων καίγεται γιά δεύτερο αεροδρόμιο, οι γερμαναράδες απαίτησαν να κλείσει το Ελληνικό, διότι είναι ανταγωνιστικό προς το «δικό τους», το «Ελ. Βενιζέλος». Εξ ού καί οι απανωτές μαλακίες των πολιτικάντηδων, που βάλθηκαν να μετατρέψουν το Ελληνικό σε πάρκο με λουλουδάκια, «επένδυση» Καταριανών, καί τσαντήρ-μαχαλά λαθρεποίκων.
Τη γερμανίτσα, άπαξ καί ξεγυμνωθεί από κάθε μορφής εργοστάσιο, θα την υποχρεώσουμε να γυρίσει στην εποχή του αραμπά.)
Αυτά, …επιτροχάδην (καί με ρυθμό …Ουσαΐν Μπόλτ) γιά τον δημόσιο βίο. Τί να πρωτοθυμηθώ!…
vi. Προς τί όλ’ αυτά;
Εδώ μπαίνει το διαρκές όραμα γιά το μέλλον της Ελλάδας, που ανέφερε ο Παλαιός.
Κατά τη γνώμη μου, η όλη προσπάθεια -καί, κατά συνέπεια, το όραμα- ενός αισυμνήτη (στην Ελλάδα του σήμερα) έχει δύο ευδιάκριτους κύριους στόχους:
- Να βοηθήσει στην επιβίωση του έθνους μας.
- Να καθορίσει τη μελλοντική πορεία του.
Ο επερχόμενος Γ’ ΠΠ, αλλά καί η εποχή μετά απ’ αυτόν, κλείνουν παρενθέσεις… που μερικές πάνε (δεκάδες) χιλιάδες χρόνια πίσω. Τις κλείνουν, καί δεν ανοίγουν καινούργιες.
Αυτό το τελευταίο φυσικά καί δεν περιμένω να το δούν άτομα, που δεν σκέπτονται με χρονικό εύρος χιλιάδων ετών. Αλλά σας το λέω εγώ πως έτσι είναι. Έτσι ακριβώς. Οπότε, απαγορεύονται διά ροπάλου οι μισές δουλειές ακόμη μία φορά στη μακραίωνη Ιστορία μας. Τώρα, θα κλείσουμε κι εμείς οριστικώς τις παρενθέσεις μας.
Ο δεύτερος στόχος… Σαφώς η αποστολή του έθνους των Ελλήνων πάντα παραμένει η πρωτοπορεία της ανθρωπότητας στον δρόμο προς τ’ άστρα. Ποτέ δεν άλλαξε αυτό! Πάντα θα είμαστε οι δάσκαλοι των υπολοίπων – καί στο νού, καί στην καρδιά. Κι είπαμε: ο δάσκαλος είναι πρόσωπο αξιοσέβαστο – καί αδιαφορώ πλήρως γιά την τυχόν αντίθετη γνώμη διαφόρων αγραμμάτων πιθήκων (καί των όποιων “ιερών” βιβλίων τους).
(συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου